ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΝΑΓΩΝΙΕΣ ΙΑΧΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ  ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ

(ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΕΣ ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ)..

«4 καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺς λόγους καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας, ἕως διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσις……. 7 καὶ ἤκουσα τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἐνδεδυμένου τὰ βαδδίν, ὃς ἦν ἐπάνω τοῦ ὕδατος τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὕψωσε τὴν δεξιὰν αὐτοῦ καὶ τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰς τὸν αἰῶνα, ὅτι εἰς καιρὸν καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ· ἐν τῷ συντελεσθῆναι διασκορπισμὸν γνώσονται πάντα ταῦτα. 8 καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ συνῆκα καὶ εἶπα· Κύριε, τί τὰ ἔσχατα τούτων; 9 καὶ εἶπε· δεῦρο Δανιήλ, ὅτι ἐμπεφραγμένοι καὶ ἐσφραγισμένοι οἱ λόγοι, ἕως καιροῦ πέρας· 10 ἐκλεγῶσι καὶ ἐκλευκανθῶσι καὶ πυρωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἀνομήσωσιν ἄνομοι· καὶ οὐ συνήσουσι πάντες ἄνομοι, καὶ οἱ νοήμονες συνήσουσι…» (ΔΑΝΙΗΛ: 12/4-10).

« 6 Οὕτως λέγει ὁ Θεὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραὴλ ὁ ρυσάμενος αὐτὸν Θεὸς σαβαώθ· ἐγὼ πρῶτος καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα· πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι Θεός..» ΗΣΑΪΑΣ: 44/6).

«3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν…» (ΙΩΑΝΝΗΣ: 17/3).

«..Όταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων….» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 25/31-32),

«Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι.».[Σωκράτης (Πλάτωνος Κρίτων, 51α, 51β)].

«…Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί!». (Κωστής Παλαμάς, 1925)

«Μια φορά εβαπτίσθημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).

«…Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.» [Ιωάννης Καποδίστριας, σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του στην Ελλάδα (Γ. Τερτσέτης, «Τα Απόλογα του Καποδίστρια»)].

Μέρος 46ον

Θ΄ «ΒΔΕΛΥΚΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ ΗΜΕΡΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΥΠΕΔΑΥΛΙΣΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ-ΕΠΟΛΕΜΗΣΑΝ/ΠΟΛΕΜΟΥΝ-ΣΥΝΕΙΡΓΗΣΑΝ/ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ ΣΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

7. ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ

α. Ο ρόλος των Ταλμουδιστών Ιουδαίων και των Ιουδαίων τραπεζιτών.

1/. Ουδείς όμως μέχρι τώρα, ετόλμησε να διερευνήσει τα βαθύτερα αίτια του απογαλακτισμού των Παπικών από την Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία, της διαφθοράς και της διεισδύσεως της Ιουδαϊκής 5ης φάλαγγας στους κόλπους της Παπικής Εκκλησίας, καθώς και της διαπλοκής Παπικών και προτεσταντών με τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους τραπεζίτες, μεγαλεμπόρους και αποκρυφιστές!!!

Βεβαίως, η ρίζα όλου του κακού ήταν και είναι ο Παπισμός. Αυτός υπήρξε ο αδικαιολόγητος  πρώτος Σχίστης της Ενιαίας Εκκλησίας, εγέννησε όλη αυτή την ακαταστασία στην Δύση, οπότε διαλύθηκε ο κόσμος της Δύσεως πολιτιστικώς, ανθρωπιστικώς με την Αναγέννηση, και θρησκευτικώς κι’ εκκλησιαστικώς, με τον απογαλακτισμό, την Αποστασία, την οποίαν ονόμασαν κατ’ευφημισμόν «Μεταρρύθμιση». Η βαθύτερη όμως και αφανής ρίζα αμφοτέρων, Παπισμού και Προτεσταντισμού, υπήρξε ο Ταλμουδικός Ιουδαϊσμός.

2/. Ο Προτεσταντισμός ως θρησκευτική μεταρρύθμιση είναι η καταστρεπτικώτερη αίρεση, με πηγή δημιουργίας, τον ταλμουδικό Ιουδαϊσμό (την κύρια αν όχι αποκλειστική θρησκευτική συνιστώσα του). Ως πολιτικο-οικονομικό κίνημα όμως, είναι το ιστορικό υπόβαθρο του σύγχρονου καπιταλισμού και το οικονομικό εφάπλωμα του τοκογλυφικού-τραπεζιτικού Συστήματος της Νέας εποχής.

Όποια προτεσταντική ομολογία ή «εκκλησία» και αν ερευνηθεί σε βάθος, ιστορικώς, οικονομικώς, κοινωνικώς και θεολογικώς, από την εποχή της λεγομένης Μεταρρυθμίσεως μέχρι σήμερον, θα αποκαλυφθεί ότι στον πυρήνα της, κρύπτεται ο Ταλμουδιστής Ιουδαίος (Jew), είτε ως εμπνευστής, είτε ως ιδρυτής, είτε ως χρηματοδότης, είτε ως πνευματικός «ποιμένας», είτε ως  καθοδηγητής εκ των σκοτεινών παρασκηνίων!!!!

Ο προτεσταντισμός από σπαργανώδης Ιουδαιογενής θρησκεία (θρησκευτική μεταρρύθμιση), μετασχηματίστηκε σταδιακώς, σε ισχυρότατον και ευρέως διαδεδομένον πολιτικο-θρησκευτικό κίνημα, για να μεταλλαχθεί τους τελευταίους δύο αιώνες, σε δίκοπον ανθρωποσφαγίδα (μάχαιραν) της Ιουδαιοταλμουδικής πανθρησκείας (οικουμενισμός) και του Ιουδαιογενούς πολιτικο-οικονομικού κινήματος ( Ιουδαϊκός καπιταλισμός της Νέας Εποχής).

Η μετάλλαξη αυτή, διευκολύνθηκε κυρίως διότι οι Ιουδαίοι τραπεζίτες είχαν αποκτήσει πλέον όχι μόνον οικονομική δύναμη και πολιτική εξουσία, μεταμφιεσμένοι σε χριστιανούς προτεστάντες, αλλά δια του χρήματος ήλεγχαν/ελέγχουν τις οικονομίες των κρατών και υπεδαύλιζαν/υποδαυλίζουν θρησκευτικούς ή εθνικούς ή εμφύλιους  πολέμους, χρηματοδοτώντας αμφότερες τις πλευρές!!!

β. Εγκλήματα του Προτεσταντισμού κατά του Χριστιανισμού

1/. Όταν αναφερόμαστε σε κακοδοξίες και εγκλήματα κατά του Χριστιανισμού, εννοούμε ουιαστικώς κατά του Ορθόδοξου Χριστιανισμού καθ’όσον, μετά τον εκούσιο απογαλακτισμό των Φραγκοπαπικών από την Ενιαίαν Ορθόδοξη Εκκλησία (1054), η Ορθόδοξη πίστη ήταν η μόνη που αντιπροσώπευε/ αντιπροσωπεύει τον Αληθή Χριστιανισμόν.

Ο Προτεσταντισμός είναι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ!

Οι προτεστάντες δεν εννοούν ή υποκρίνονται πως δεν καταλαβαίνουν, ότι στην Εκκλησία του Χριστού, κανείς δεν ενεργεί αυθαίρετα, χωρίς εξουσία. Ότι το Συνοδικό σύστημα διοικήσεως, είναι η εγγύηση της ενότητας, της συνοχής και της εν Αγίω Πνεύματι ζωής της Εκκλησίας.

Προβληματίζει αν δεν εξοργίζει, τους πιστούς ορθοδόξους χριστιανούς, η εκκωφαντική επισκοπική σιωπή της Διοικήσεως της Ελλαδικής  Ορθόδοξης Εκκλησίας και των Ορθοδόξων ιερέων, θεολόγων, ιεροκηρύκων (πλην ελαχίστων ορθοφρονούντων ποιμένων και μερικών ορθοδόξων ρασοφόρων και λαϊκών), που παρατηρείται στις ημέρες μας, απέναντι στον παγκόσμιο κίνδυνο του προτεσταντισμού.

Η περίεργη και απαράδεκτη ομοβροντία «σιωπής», της επίσημης Ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, δίδει αναντιλέκτως, αφορμή στον πιστό λαό, που αγωνιά για την οσημέραι επιτεινόμενη παραφθορά, νόθευση και προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως, να εξαγάγει μελαγχολικά συμπεράσματα αναφορικώς με τον βαθμό συμβιβασμού αρκετών απ’ αυτούς, με την Νέα Εποχή, και την προμνημονευθείσα προδοσία.

Είναι αδιανόητο, να εκπορεύονται αγωνιώδεις και προειδοποιητικές κραυγές διαμαρτυρίας, μόνον από 2-3 επισκόπους και μερικούς κατώτερων βαθμίδων κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς και να σιωπούν οι ταγοί της επίσημης Διοικήσεως της Ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας!!!

2/. Η λεγόμενη Μεταρρύθμιση ακολουθήθηκε από πολλά δυσάρεστα αποτελέσματα. Οι ηγέτες της λεγομένης Διαμαρτυρήσεως ή Μεταρρυθμίσεως:

α/. Εφηύραν και επέβαλλαν θεσμούς και κακοδοξίες, τελείως αντίθετες με την επί 1.500 χρόνια Ιερά Παράδοση και όλως αβάσιμες και αντιθεολογικές, σε σχέση με την Αγία Γραφή.

Δεν δικαιολογούνται για τις αντιβιβλικές/αντι-αγιογραφικές δοξασίες τους, κυρίως διότι:

-Ήσαν καλώς ενημερωμένοι ότι στην πρώτη Εκκλησία, η αυθεντία της Ιεράς Παραδόσεως και η αποστολική συνέχεια, φυλάσσονταν ως θησαυροί, περισσότερο από καθετί άλλο.

-Ο Λούθηρος, ο Ζβίγγλιος, ο Καλβίνος και οι παρέες τους, δεν αγνοούσαν ακόμη τον άγιο Κυπριανό, ο οποίος το 251 μ.Χ. έγραφε:

«Εάν κάποιος δεν συμβάλλει σταθερά στην ενότητα της Εκκλησίας, μπορεί να θεωρηθεί ότι κρατάει την πίστη; Εάν αυτός αντιπαλεύει και αντιστέκεται στην Εκκλησία, μπορεί να είναι βέβαιος ότι βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία, όταν μάλιστα ο ίδιος ο μακάριος απόστολος Παύλος διδάσκει και τονίζει το ιερό σημείο της ενότητας λέγοντας, εν σώμα και εν πνεύμα καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών, εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα εις Θεός;... Το επισκοπικό αξίωμα είναι ένα, και από αυτό ο κάθε επίσκοπος έχει αναλάβει το δικό του μέρος μέσα στην αδιαίρετη εκκλησιαστική οικοδομή….

Η Εκκλησία επίσης είναι μία......οποιοσδήποτε χωρίζεται από την Εκκλησία και συνδέεται με μία μοιχαλίδα είναι αποξενωμένος από τις υποσχέσεις της Εκκλησίας ούτε εκείνος που εγκαταλείπει την Εκκλησία τού Χριστού θα λάβει την αμοιβή τού Χριστού. Αυτός είναι ένας ξένος, ένας εχθρός. Δεν μπορεί να έχει τον Θεό για Πατέρα του, όποιος δεν έχει την Εκκλησία για Μητέρα του ...».1

-Εγνώριζαν ότι οι πατέρες επί αιώνες, χρησιμοποιούσαν την μετάφραση των Ο΄ της Παλαιάς Διαθήκης. Πολλούς αιώνες αργότερα εμφανίστηκαν τα Ιουδαϊκά μασοριτικά κείμενα. Και όμως, οι «μεταρρυθμιστές» επέλεξαν την χρήση του αναξιόπιστου ιουδαϊκού (Μασοριτικού) «κουτσουρεμένου» κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης, αντί για την Μετάφραση των 70 (Ο΄) που χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί πάντα η Εκκλησία.

Ο Λούθηρος απέρριψε ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΣ τους Εβδομήκοντα (Ο΄) και υιοθέτησε το Ιουδαιοταλμουδιστικό Μασοριτικό κείμενο, νομίζοντας (ή μήπως τον εδίδαξαν;), πως έτσι ανεκάλυπτε την αρχαιότερη και άρα γνησιότερη εκδοχή της Παλ. Διαθήκης.

Δεν εγνώριζαν ότι οι πρώτοι Μασορίτες ενεφανίσθησαν περί τον 6ον-7ον μ.Χ. αιώνα και η κατάσταση των Εβραϊκών κωδίκων ήταν απελπιστική, λόγω της πληθώρας των διαφθορών, προσθαφαιρέσεων και πλαστογραφιών που είχαν γίνει μέχρι εκείνη την περίοδο;

Δεν εγνώριζαν ότι οι αυθεντικώτεροι και αρχαιότεροι κώδικες  της Παλαιάς Διαθήκης ήσαν εκείνοι της μεταφράσεως των Ο΄, εγκεκριμένοι και κεκυρωμένοι από τον 4ον αιώνα, από την ενιαίαν Εκκλησία;

Δεν εγνώριζε ο Λούθηρος ότι, οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (Talmudist Jews), είχαν απορρίψει την Παλαιά Διαθήκη, αφού ακολουθούσαν πλέον, προφορικώς και μυστικώς το Ταλμούδ (ανεπισήμως και κρυφίως προ Χριστού και μετά Χριστόν, μετά την αιχμαλωσίαν και διασποράν τους), ενώ μέχρι και τον 6ον μ. Χ. αιώνα, επισήμως ανεγίγνωσκαν την Ελληνικήν μετάφραση των Ο΄; 

Επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού, οι αρχισυνάγωγοι των Ιουδαίων προσεπάθησαν να εισαγάγουν στις συναγωγές την Εβραϊκήν γραφήν μετά της Μισνά,2 προς δημοσίαν ανάγνωση και να αποβάλουν ακόμη και την τότε αναγιγνωσκομένη ελληνικήν ερμηνείαν των Ο΄, με αποτέλεσμα ο Ιουστινιανός να εκδώσει διάταγμα3 απαγορεύον την ανάγνωση της Μισνά, η οποία χαρακτηρίστηκε βιβλίον νόθον και ουδέν θείον περιέχον.

β/. Στις περιοχές όπου επικράτησαν:

1//. Κατέστρεψαν τις θρησκευτικές εικόνες και βεβήλωσαν την θρησκευτική τέχνη, επειδή οι θεώρησαν τις εικόνες ως «είδωλα». Οι Προτεστάντες επικαλούμενοι την Βιβλική εντολή εναντίον των χαραγμένων εικόνων, αρκετά συχνά λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου μοναχούς, μοναχές ή λαϊκούς ανθρώπους που προσπαθούσαν να προλάβουν την βεβήλωση των ναών τους.

2//. Λεηλάτησαν συστηματικά τα περιουσιακά στοιχεία των πάμπλουτων εκκλησιών και μοναστηριών που είχαν μείνει πιστά στον πάπα. Με τα χρήματα που μάζευαν, χρηματοδοτούσαν την έκδοση ενημερωτικών και προπαγανδιστικών φυλλαδίων στα πάμπολλα τυπογραφεία που λειτουργούσαν από δεκαετιών ήδη στις γερμανικές χώρες, οργάνωναν εκπαιδευτικά προγράμματα για νέους ιερείς και ιεροκήρυκες. Αυτές οι ενέργειες περιόριζαν ακόμα περισσότερο την επιρροή των παπικών, αφού ο λαός προσχωρούσε εκεί που υπήρχε το χρήμα.

Αυτό το νέο εικονοκλαστικό κίνημα-το αντιλατρευτικό, αντιλειτουργικό, αντιπαραδοσιακό, σε τελική δε ανάλυση αντιμυστηριακό, υποκειμενικό και απλοποιητικό Προτεσταντικό Κίνημα- συνέβαλε πολύ στην παρακμή τού Δυτικού χριστιανικού πολιτισμού, ο οποίος κυριαρχεί σήμερα σε όλες τις προτεσταντικές χώρες. Σαν αποτέλεσμα, οι Προτεστάντες συχνά βρέθηκαν τελείως αποδεσμευμένοι από τον ίδιο τον πολιτισμό τους, αφήνοντας έτσι το πεδίο της τέχνης, τού ανθρωπισμού και της πολιτικής άδειο, ώστε να καταλάβουν τα ηνία της πολιτιστικής εξουσίας οι αντιθρησκευτικοί ορθολογιστές, αθεϊστές κοσμικοί.

3//.  Περιόρισαν  τον αριθμό των μυστηρίων σε δύο, το βάπτισμα και την θεία Ευχαριστία, ενώ παράλληλα τα απομόνωσαν ουσιαστικώς από το σώμα της Εκκλησίας.

Μέσα σε μία γενεά «απομυθοποίησαν» το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας.

4//. Απέρριψαν αυθαιρέτως, την αυθεντία και το αλάθητο των οκτώ (8) Οικουμενικών Συνόδων, αλλά και της εννάτης (9ης) Οικουμενικής.

5//. Εράμφισαν επιμελώς τα κείμενα της Αγίας Γραφής, απέρριψαν αβασίμως και αναιτιολογήτως, τις ερμηνείες των Πατέρων της Εκκλησίας και εχαρακτήρισαν τις δικές τους προσωπικές ερμηνείες, αυθεντικές και μη επιδεχόμενες αμφισβητήσεως !!!.

6//. Αντικειμενοποίησαν την Αποκάλυψη του Θεού και απέρριψαν το τελευταίο και σπουδαιότερον, ίσως, βιβλίον της Καινής Διαθήκης, την Αποκάλυψη του Ιωάννου, την οποίαν θεώρησαν ως έκτακτη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος που αναφέρεται μόνο στο παρελθόν και θα αποκαλυφθεί πλήρως στα έσχατα. Έτσι, την περιόρισαν στην Αγία Γραφή.

7//. Με την δογματική θέση τους για τον απόλυτο προορισμό, αρνήθηκαν την ελεύθερη βούληση, την ελεύθερη συνεργία του ανθρώπου στην πραγμάτωση του θελήματος του Θεού.

8//. Με την αποτυχημένη προσπάθειά τους για την μεταρρύθμιση της Παπικής Εκκλησίας, άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας, με κατακερματισμό των μεταρρυθμιστών και δημιουργία μιας ατελεύτητης σειράς νέων προτύπων/αρχών και θεσμών (πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών).

9//.Άνοιξαν την θύρα στην μόνιμη πνευματική κυριαρχία τού σκεπτικισμού, του άκρατου ορθολογισμού, ακόμη και τού αθεϊσμού.

10//. Παραλλήλως με τον σκεπτικισμό και τον ορθολογισμό, εμπέδωσαν τον νέο-σχολαστικισμό.

11//. Υπήρξαν Σχίστες της Χριστιανικής Ενότητος, με συνέπειες, μεγαλύτερες και τραγικώτερες από εκείνες που προέκυψαν μετά την οριστική αποστασία των παπικών (1054).

Κατά τραγική ειρωνεία, ενώ πολλές από τις πρώτες Προτεσταντικές ομολογίες ισχυρίζονταν ότι «επέστρεφαν προς την απλή πίστη της πρώτης Εκκλησίας», οι πραγματικοί πατέρες της Ιστορικής Εκκλησίας μεγαλόφωνα και με μεγάλη αυστηρότητα αποκήρυξαν όλους τους σχισματικούς, αυτούς δηλαδή που χωρίζουν το Σώμα τού Χριστού -την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία- για οποιονδήποτε λόγο.

Οι Μεταρρυθμιστές εγνώριζαν ή έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι  ενέργειές τους, είναι άνομες υστεροφθόρες, και συνιστούν προδοσία της Χριστιανικής Πίστεως.

12//. Χιλιάδες Προτεστάντες, έχοντας την ιδιόρρυθμη τάση να αναζητούν την «καθαρότητα» της διδασκαλίας, ανήγαγαν αυτή την τακτική σε κύριο έργο τους.

13//. Ο Λούθηρος και οι λοιποί διάδοχοι προτεστάντες ηγέτες, εκουσίως ή ακουσίως:

α//. Διέστρεψαν τελείως το περιεχόμενο της Παλαιάς Διαθήκης, αφού απέρριψαν δέκα (10) ολόκληρα βιβλία της, που ήταν γραμμένα απ’ ευθείας στα ελληνικά και δεν είχαν συμπεριληφθεί ποτέ στην Ιουδαϊκή (Μασοριτική) Βίβλο, την οποίαν χρησιμοποιούσε για τις μεταφράσεις και την διατύπωση των αιρετικών δοξασιών του!!!  

β//. Επιτάχυναν τις λεγόμενες «μεταρρρυθμίσεις» της παπικής Εκκλησίας στην Δύση, με αποτέλεσμα ο Προτεσταντισμός να εξελιχθεί σύντομα στην πιο καταστροφική εθελοθρησκεία που συνέβη ποτέ στους κόλπους του Χριστιανισμού και τούτο, διότι, εκτός των άλλων, οι αρχι-προτεστάντες:

.Κατήργησαν ΟΛΑ τα δόγματα της Ενιαίας πρωτοχριστιανικής Πίστεως.

.Διέγραψαν ΟΛΕΣ τις σελίδες της Ιεράς και Εκκλησιαστικής παραδόσεως 15 αιώνων.

.Αφαίρεσαν αυθαιρέτως 14 βιβλία από την Αγία Γραφή [10 από την Παλαιά Διαθήκη, την Αποκάλυψη και 3 επιστολές από την Καινή Διαθήκη (Α΄και Β΄ Ιωάννου, Ιακώβου)]. 

.Χρησιμοποίησαν/χρησιμοποιούν για τις μεταφράσεις, στην τοπική γλώσσα τους, Ιουδαϊκά βιβλία (Μασοριτικό) και όχι την αξιόπιστη για 15 αιώνες και κεκυρωμένη επί 11 αιώνες μετάφραση των Ο΄(για την Π.Δ.) και  απόκρυφα ή αναξιόπιστα λατινικά ή ελληνικά κείμενα (για την Καινή Διαθήκη).

.Συνέταξαν μία Νέα «Αγία» Γραφή, οποία εξεταζομένη κριτικώς, ιστορικώς και θεολογικώς, αποτελεί έναν Εωσφορικό Οδηγό Πνευματικής Απάτης, οιονεί Αποστασίας και Απωλείας ψυχών!!!

.Ήλθαν σε αντίθεση με την ίδια την Καινή Διαθήκη, γιατί εκεί οι παραπομπές στην Παλαιά, γίνονται με βάση τα αντίστοιχα εδάφια της μεταφράσεως των Ο΄ τα οποία αγνόησε προκλητικώς!!! Έτσι, αλλοιώθηκαν τα χωρία της Καινής Διαθήκης και σε συνδυασμό με την ορθολογιστικήν ερμηνείαν των παραχαραγμένων χωρίων, αντί για τον καταγεγραμμένον Λόγον Του Kυρίου στην Κ.Δ. οι προτεστάντες, εδίδασκαν ανθρώπινα εντάλματα και αυθαίρετες κακοδοξίες!!!

Δύο από τους πνευματικούς απογόνους των πρωταγωνιστών του Προτεσταντισμού, οι αγγλικανοί…λόγιοι τού Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, ο Μπ. Φ. Γουέστκοτ (Brooke Foss Westcott),  και ο Φ. Τζ. Α. Χορτ (Fenton J.A. Hort), πνευματιστές και «κυνηγοί φαντασμάτων», το 1881, κατασκεύασαν ένα νέο κείμενο της Καινής Διαθήκης, την λεγομένη «Μετάφραση Νέου Κόσμου»,4 όπου όμως, ως βάση χρησιμοποιήθηκαν παλαιά απόκρυφα κείμενα και αλλοιωμένα χειρόγραφα του Βατικανού, απαλλαγμένα από όσα δεν συνέφεραν στους Παπικούς. Ήταν μια «εργασία» επιστημονικής φαντασίας, μια Νέα «Καινή Διαθήκη», τροποποιημένη κατά τις αιρετικές, αντι-αγιογραφικές, δοκισήσοφες και αλαζονικές απόψεις, των φαντασιόπληκτων συγγραφέων της.

«Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν…» (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ: 3/2)

Είναι παράδοξο λοιπόν, το πώς μια οργάνωση «μελετητών των Γραφών», ακόμη και σήμερα, να θεωρεί εγκυρότερες τις απόψεις σύγχρονων τους φιλολόγων, όσες «επιστημονικές περγαμηνές» κι’ αν εμφανίζουν, από τις απόψεις των ίδιων των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, που παρέθεταν χωρία ειλημμένα από τους Ο΄, το κείμενο των οποίων αποτελεί από την αρχή και για όλους τους αιώνες την Παλαιά Διαθήκη των αληθινών χριστιανών, δηλαδή της Εκκλησίας Ανατολής και Δύσεως.5                                                         

14//. Οι Μεταρρυθμιστές, αντί να μεταρρυθμίσουν την ιστορική Εκκλησία της Δύσεως, σύντομα αποκόπηκαν ή αφορίστηκαν και κατέληξαν να ιδρύσουν νέες «Εκκλησίες». Αυτές στην συνέχεια εξελίχθηκαν σε νέες εθελοθρησκείες, ενώ κάθε μία με την σειρά της χωρίστηκε και ξανά ανακάλυψε τον εαυτό της μέσα από αναρίθμητες αιρετικές ομάδες και λατρευτικά συστήματα.

Το σχίσμα παρεξέκλινε πρώτα σε πολεμική και ύστερα οδηγήθηκε στον κατακερματισμό σε αναρίθμητες αιρετικές ομολογίες. Η σύγχρονη εποχή τού πλουραλιστικού Χριστιανισμού των αιρετικών ομάδων, είχε ήδη γεννηθεί.

Η ίδρυση εκατοντάδων νέων «εκκλησιών», μακράν της ιστορικής και ενιαίας χριστιανικής εκκλησίας, με καινοφανείς τρόπους λατρείας και νέα πρωτόγνωρα δόγματα πίστεως-ανθρώπινα εντάλματα, συνοδεύτηκε με ένα νέο τρόπο σκέψεως που είχε σαν αποτέλεσμα την θεοποίηση της ανθρώπινης λογικής και της επιστήμης. Παραλλήλως πάνω στα νέα μοντέλα συμπεριφοράς που προεβλήθησαν από ανθρώπους στο όνομα του θεού και υιοθετήθηκαν σχετικά με την ηθική, την εργασία, την υπακοή στους νόμους, ετέθησαν οι βάσεις για την δημιουργία του βέβηλου και καταπιεστικού καπιταλιστικού συστήματος.

15//. Η δυτική θεολογία με τα νέα «θεολογικά εμφυτεύματα» του προτεσταντισμού, πορεύτηκε σε πρωτόγνωρα, καινοφανή, αντιχριστιανικά μονοπάτια, βασιζόμενη στην ορθολογική επεξεργασία των αληθειών της πίστεως. Σταδιακώς, ο ορθολογισμός μονοπώλησε τον τρόπο προσεγγίσεως του Θεού στην Δύση.

Οι ψευτομεταρρυθμιστές του Προτεσταντισμού παρέλαβαν την σκυτάλη από τους «φιλοσοφούντες της Παπικής «Εκκλησίας». Έτσι, όταν οι επιστημονικές ανακαλύψεις του Κοπέρνικου, του Γαλιλαίου και του Νεύτωνα επέφεραν την κατάρρευση της δυτικής μεσαιωνικής σκέψεως, η παπική Εκκλησία αισθάνθηκε απειλουμένη και αντέδρασε με βίαιο τρόπο. Εξαιτίας αυτών των εξελίξεων, ένας ολότελα καινούριος (αντι)πολιτισμός έχει γεννηθεί στην Δύση.

16//. Ο προτεσταντισμός, παρά τις αρχικές διακηρύξεις του ότι αγωνίζεται κατά της κοσμικής εξουσίας του Πάπα, τελικώς συνθηκολόγησε με την κοσμική εξουσία και διέγραψε την βασική του αρχή σύμφωνα με την οποία «η κοσμική εξουσία δεν δικαιολογείται να υπάρχει, αν έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές αρχές». Και κάνοντας όλα αυτά, κατέστρεψε τα στοιχεία εκείνα που αποτέλεσαν τα βάθρα της ιστορικής χριστιανικής παραδόσεως.

γ.  Εγκλήματα κατά του Ελληνισμού και της ανθρωπότητος

Ο Προτεσταντισμός:6

1/. Είναι μία από τις τρεις κύριες αιτίες δημιουργίας του λεγομένου Διαφωτισμού, ήγουν Σκοταδισμού.

Ο Διαφωτισμός, όπως διετυπώθη κυρίως από  άκρατους ορθολογιστές, προτεστάντες και μη, δεν ήταν απλώς «άθεος». Ήταν κάτι πολύ χειρότερο και απείρως πιο δηλητηριώδης, για τον άνθρωπο. Ήταν «αντίχριστος» και «αντιχριστιανικός»!!!

Ο Λούθηρος κατηγορήθηκε ως αιρετικός (εκείνους τους αιώνες μια βαρύτατη κατηγορία), γιατί αμφισβητούσε το αλάθητο του πάπα και των συνόδων και σε προπαγανδιστικά φυλλάδια, οι παπικοί παρίσταναν τον Λούθηρο (αργότερα και τον Καλβίνο), ως διάβολο επάνω σε λερναία ύδρα, με σώμα αλόγου και τις ιδέες του ως εισιτήριο για την κόλαση.

Ο Διαφωτισμός, στην πραγματικότητα, δεν επολέμησε την ιδέα της υπάρξεως Θεού-Δημιουργού, αλλά την ΑΛΗΘΗ ΠΙΣΤΗ των Χριστιανών, δηλαδή ότι ο αληθινός Θεός είναι ο Ιησούς Χριστός, και ότι Αυτός Ο Θεός αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο!7

2/. Θεωρείται το θεολογικό και ηθικό «άλλοθι» της αιματοσφαγούς Γαλλικής Επαναστάσεως.

Στην Γαλλική Επανάσταση, που είναι η απόληξη του Διαφωτισμού και του Ορθολογισμού, αυτή την κυριαρχία της λογικής του ανθρώπου (oρθολογισμός), την εξέφρασαν ο μασόνος Ροβεσπιέρος, και οι Ιακωβίνοι. Ο Ροβεσπιέρος προέβη στο εξής ανήκουστον. Ανεκήρυξε την λατρεία, adoration, της θεάς Λογικής.

Είναι η Raison, ο Λόγος, η Λογική, η απολυτοποίηση της λογικής του ανθρώπου.

Τί έκανε δηλαδή ο Αντίχριστος Ροβεσπιέρος, με τους οπαδούς του; Στην Παναγία των Παρισίων, τον παπικό ναό, οργανώσανε μια λατρευτική γιορτή, προς τιμήν του Υπερτάτου Όντος (Για τους Μασόνους ως υπέρτατον όν θεωρείται ο Εωσφόρος).

Είναι αυτό που λέγεται και υποστηρίζεται από πολλούς, ακόμη και από ανόητους «ορθοδόξους», ότι υπάρχει «μια ανωτέρα Δύναμη» κ.τ.λ.8  

Στην εορτή του «Υπερτάτου Όντος», πήρανε μια πόρνη, κοινή γνωστή πόρνη στην Γαλλία της υψηλής αριστοκρατίας, την γύμνωσαν  και την έβαλαν γυμνή πάνω στην αγία τράπεζα της Παναγίας των Παρισίων. Και μετά έτρεχαν όλοι και την προσκυνούσαν, την φιλούσαν, κ.ά., ως θεά Raison, θεά Λογική. Έτσι λατρεύτηκε η θεά Λογική από την Γαλλική Επανάσταση. Ήταν η κορύφωση του «Διαφωτισμού».

Ο Alexis de Toqueville ομιλεί αποκαλυπτικώς για την επιρροή, την οποία είχε ο Προτεσταντισμός επάνω στον εκ των πατέρων τού λεγομένου Διαφωτισμού, τον Βολταίρο:

«Η τριετής παραμονή τού Βολταίρου στην προτεσταντική Αγγλία, τον είχε εξοικειώσει με την πολιτική ελευθερία, άλλα απέτυχε να την αγαπήσει. Εκείνο που τον γοήτευε σ' αυτή τη χώρα ήταν η φιλοσοφία τού σκεπτικισμού, που τόσο ελεύθερα διαλαλούνταν εκεί».9

Να χαίρονται λοιπόν την «θεά» τους όσοι σήμερον, είναι θιασώτες του ορθολογισμού, του Διαφωτισμού και των αρχών της Γαλλικής Επαναστάσεως  (και είναι οι περισσότεροι αν όχι ΟΛΟΙ, από τους σημερινούς βουλευτές του Ελλαδικού Κοινοβουλίου), όσοι επικαλούνται δουλικώς, τον διαφωτισμόν και υπερασπίζονται τις «αρχές» της Ιουδαιογενούς «Γαλλικής επαναστάσεως»!

Όπως και η προτεσταντική επανάσταση έτσι και η Γαλλική Επανάσταση, κατέληξε στο λουτρό αίματος που έμεινε στην ιστορία ως «Περίοδος της Τρομοκρατίας». Επίσης η Αμερικανική Επανάσταση έδωσε την θέση της στην γενοκτονία των ινδιάνων και στο δουλεμπόριο των Αφρικανών Μαύρων, με πρωταγωνιστές δουλεμπόρους ταλμουδιστές ιουδαίους, κανονικούς ή μεταμφιεσμένους σε προτεστάντες!!!..

3/. Είναι μία Ιουδαιογενής εθελοθρησκεία, χωρίς ΧΡΙΣΤΟΝ! Είναι θρησκευτική δικτατορία, με οργάνωση και δραστηριότητες της αλήστου μνήμης Παπικής Ιεράς Εξετάσεως.

4/. Είναι ο κεντρικός πυρήνας της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, καθοδηγουμένου δια του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ).

5/. Είναι ο Διαμορφωτής συγκεκριμένης αντιλήψεως περί εργασίας, ανθρωπίνης ηθικής και γενικώς περί ανθρώπου και ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, εξελιχθείς στον σημαντικώτερο φορέα αναπτύξεως του κερδοσκοπικού καπιταλισμού.

Ο κεφαλαιοκρατισμός ή καπιταλισμός  είναι φαινόμενο του δυτικού ανθρώπου και η ανάπτυξή του διευκολύνθηκε τα μέγιστα από τις υλικές και πνευματικές  συνθήκες που ίσχυσαν στην Δύση με την ανάδυση του ανθρώπου της αναγεννήσεως μετά από τον μεσαίωνα.10  

6/. Επηρέασε αποφασιστικώς την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη στην Ευρώπη και αργότερα στην Αμερική.

Μία παραλλαγή του Καλβινισμού, ο πουριτανισμός, συνέβαλε στην εκκοσμίκευση των θεολογικών απόψεων του Καλβίνου: Η υλική ευημερία των ανθρώπων είναι απόδειξη ότι ανήκουν στα εκλεκτά τέκνα του θεού.

Η κατάκτηση του παραδείσου πέρναγε λοιπόν μέσα από σκληρή εργασία και οικονομική επιτυχία!!! Οι ιδέες αυτές του Καλβίνου έγιναν ευνοϊκά δεκτές από τους επιχειρηματίες της εποχής, γιατί έβλεπαν με ευχαρίστηση ότι οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις αποκτούσαν και πνευματικό κίνητρο εντατικοποιήσεως της εργασίας τους, πέραν από τον μισθό. Αυτή η απρόσωπη ωφελιμιστική εργασία και προσφορά, έλεγαν, συντελεί στην δόξα του Θεού..

Ο ατομισμός, μέσω της προτεσταντικής νοοτροπίας, έγινε τρόπος ζωής και συνετέλεσε πολύ στην δημιουργία του πνεύματος του καπιταλισμού, αφού ο Καπιταλιστής στρέφεται στον εαυτό του, κλείνεται ερμητικά σε αυτόν και δεν βλέπει τους άλλους συνανθρώπους του.

Αυτές οι προτεσταντικές ιδέες του ευσεβιστικού ατομισμού, απεμάκρυναν τον άνθρωπο από το πνεύμα ομαδικότητος και αλληλεγγύης, επηρέασαν αποφασιστικά την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη στην Ευρώπη και αργότερα στην Αμερική.

Κατά την δεκαετία του '50 ο προτεσταντισμός ανήχθη σε θρησκεία του οικονομικού πλούτου και της οικονομικής ισχύος. Με τον προσανατολισμό προς τις αξίες του πλούτου προσπάθησε να δικαιολογήσει την ευμάρεια της αμερικάνικης κοινωνίας και τον πλουτισμό (χωρίς να αναφέρεται στην ειδοποιό διαφορά του κακώς και καλώς πλουτίζειν). Δηλαδή, προσήρμοσε την θρησκεία στα οικονομικά πρότυπα και τα ανακήρυξε σε μορφή καταξιώσεως και λυτρώσεως. Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά αποδοχής της θρησκείας από τους αμερικανούς από 43% την δεκαετία του '20 σε 62% το 1956.11

7/. Άσκησε θετική επίδραση για την καθιέρωση και παγκόσμια κυριαρχία του Ιουδαϊκού Καπιταλισμού, μέσω του Ιουδαιοταλμουδικού τραπεζικού συστήματος.

Αυτό, βέβαια, έγινε παρά την θέληση των άδολων, εύπιστων και ακατήχητων Μεταρρυθμιστών, αφού στις τάξεις τους είχαν ήδη εισχωρήσει οι ταλμουδιστές ιουδαίοι, είτε ως χρηματοδότες και των τριών πρωταγωνιστών της Μεταρρυθμίσεως, είτε ως «πιστοί προτεστάντες», διαφόρων προτεσταντικών ομολογιών και αποχρώσεων.

Βλέπουμε λοιπόν ότι, το καθήκον του Προτεστάντη για το επάγγελμα, που το θεωρεί εντολή του Θεού, η ταύτιση της εργασίας με το επάγγελμα, που είναι αυτοσκοπός του ανθρώπου, αποτέλεσε την βάση της εξελίξεως και αναπτύξεως του καπιταλιστικού πνεύματος.

Εάν προσέξει κανείς την στατιστική των επαγγελμάτων, σε χώρες όπου υπάρχει μικτή θρησκευτική σύνθεση, θα διαπιστώσει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που είναι κάτοχοι του κεφαλαίου και είναι επιχειρηματίες, όπως επίσης τα ανώτερα στρώματα των ειδικευμένων εργατών και το μορφωμένο προσωπικό των επιχειρήσεων, είναι Προτεστάντες.

Το καπιταλιστικό πνεύμα δεν προέκυψε μόνον από την επίδραση της Μεταρρυθμίσεως, καθώς επίσης ότι «ο καπιταλισμός σαν οικονομικό σύστημα, δεν είναι αποκλειστικόν δημιούργημα της Μεταρρυθμίσεως». Οι θρησκευτικές ιδέες όμως, του πολύμορφου Προτεσταντισμού, επέδρασαν σημαντικώς στην ποιοτική διαμόρφωση και την ποσοτική εξάπλωση του πνεύματος του Καπιταλισμού πάνω στον κόσμο.

Ο Καπιταλισμός όπως διαμορφώθηκε τους τελευταίους δύο αιώνες, καταδεικνύει ότι  η Προτεσταντική ηθική, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ο «ξενιστής» του Ιουδαιοταλμουδικού τραπεζιτικού συστήματος.

Αυτό υποστηρίχθηκε με διαφορετικό τρόπο και από τον Werner Sombart, κατά τον οποίον, η κυρία πηγή του πνεύματος του Καπιταλισμού ήταν η κοινωνική στάση και η οικονομική πράξη που σχετίζεται με τον Ιουδαϊσμό, αφού είναι γνωστό το επιχειρησιακό πνεύμα του Ιουδαίου εμπόρου/ Τραπεζίτου/ Βιομηχάνου.

8/. Συνέβαλε στην οικονομική, πολιτική και πολιτισμική διείσδυση του αμερικανικού καπιταλισμού και αργότερα του αμερικανικού τρόπου ζωής, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι δυτικές αποικιακές δυνάμεις, οι οποίες αναδύθηκαν στο προσκήνιο μετά την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου (1492), υποσκέλισαν βαθμιαία, πολιτικά και οικονομικά, τις μέχρι τότε δραστηριοποιούμενες στην ανατολική Μεσόγειο ιταλικές ναυτικές δημοκρατίες, την Βενετία και την Γένοβα, αποκτώντας με την ισχύ των όπλων, υπερπόντιες κτήσεις και αποικίες σε πολλές από τις νεοανακαλυφθείσες περιοχές του πλανήτη.

Πέραν όμως των άμεσων κτήσεων των μεγάλων δυνάμεων, υπήρξαν και περιοχές, όπου η Δύση βρήκε πρόσφορο έδαφος για πολιτική, οικονομική, καθώς και για πολιτισμική διείσδυση, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σχέσεις εξαρτήσεως με υπανάπτυκτες συνήθως χώρες. Η συστηματική θρησκευτική, εκπαιδευτική και γενικότερα πολιτιστική διείσδυση σε ξένες χώρες, γνωστή και ως «πολιτιστικός ιμπεριαλισμός», αποτελεί συχνά σημαντική παράμετρο της εξωτερικής πολιτικής των ισχυρών κρατών.

Η παράμετρος αυτή, συνοδεύεται κατά κανόνα από προσπάθεια υπονομεύσεως του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος των ιθαγενών πληθυσμών, αλλοιώσεως της πολιτισμικής τους ταυτότητας ή και της παραχαράξεως της συλλογικής ιστορικής τους μνήμης, με τελικό σκοπό την καθυπόταξή τους.

9/. Διείσδυσε στην μετεπαναστατική Ελλάδα, και δραστηριοποιήθηκε αντιχριστιανικώς και ανθελληνικώς δια των Μισσιοναρίων.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι μισσιονάριοι, Αμερικανικές και βρετανικές προτεσταντικές ιεραποστολές, θα δραστηριοποιηθούν και στην Ελλάδα (Αθήνες, Ναύπλιον, Αιγαίο και αλλαχού).  Η ανάδυση του αμερικανικού παράγοντα, κατά τον 19ον και κυρίως κατά τα μέσα του 20ου αιώνα12, ως μεγάλης δυνάμεως θα δημιουργήσει νέα δεδομένα, όχι μόνο για την πολιτική πραγματικότητα, αλλά και για το πολιτισμικό τοπίο της περιοχής.

Επί Εθναρχίας του Ι. Καποδίστρια άρχισαν οι πρώτες εμφανίσεις Αμερικανών προτεσταντών μισσιοναρίων στην ελεύθερη Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας όμως επιφυλακτική στάση από τον κυβερνήτη της Ελλάδος. Το 1828 έφθασε η A.B.C.F.M.,13 η οποία αποτελείτο κυρίως από Συναθροιστές ή Συνδικαλιστές, Πρεσβυτεριανούς και άλλους Καλβινιστές, ενώ ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα η D.F.M.S.14 των Επισκοπιανών. Παράλληλα με τους παραπάνω, υπάρχουν αναφορές και για δραστηριότητες Βαπτιστών και Μεθοδιστών, μικρότερης ωστόσο κλίμακας και χρονικής διάρκειας.

Είναι καταγεγραμμένη η ανθελληνική και αντιχριστιανική δράση των προτεσταντών στην μετεπαναστατική Ελλάδα (μετά το 1821) και η σημερινή διαβρωτική δράση των εκατοντάδων προτεσταντικών ομάδων και «εκκλησιών»,  κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας;

Λόγω της εμφανούς δράσεως των μισσιοναρίων στην μετεπαναστατική Ελλάδα, εξεδόθη η ιστορική εγκύκλιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, στις 22 Μαρτίου 1891, όπου περιγράφεται με σαφήνεια ο κίνδυνος από την δράση των αλλόδοξων προτεσταντών εισβολέων στην Ελλάδα.

10/. Στηριζόμενος στην αντίληψη, που συμφωνούσε με την αντίστοιχη του Ιουδαιοταλμουδισμού, δηλαδή ότι ο θεός ευλόγησε τον πλουτισμόν, εθέσπισε ειδικά προνόμια για τους Ιουδαιοταλμουδιστές τραπεζίτες και τοκογλύφους και παραλλήλως τους παράδωσε τα «κλειδιά» των κατά χώραν Εθνικών τραπεζών.

Ο προτεσταντισμός διδάσκει ότι ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί τον πλούτο για αργία και αμαρτωλή απόλαυσή του είναι κακός, αλλά αν ο πλούτος είναι καρπός του καθήκοντος του επαγγέλματος και δεν οδηγεί στην αμαρτωλή ζωή, τότε είναι χρήσιμος και επιβεβλημένος. (Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι διακρίνεται μια σύνδεση της ηθικής του πουριτανισμού με την Ιουδαϊκή αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η κατοχή πλούτου εθεωρείτο ένδειξη της αγάπης και της εύνοιας του Θεού των Ιουδαίων στους εκλεκτούς του).

Οι Προτεστάντες, αφελώς ή σκοπίμως, έβαλαν στους "πνεύμονες" των δικών τους οικονομιών "κλειδαριές" και τα "κλειδιά" τα εμπιστεύτηκαν στους Ιουδαίους τραπεζίτες-τοκογλύφους. Όλοι οι πρωτεργάτες της μεταρρυθμίσεως και αργότερα όλοι οι φερόμενοι ως ηγέτες των άπειρων προτεσταντικών ομολογιών που προέκυψαν από την πολυδιάσπασή τους, εχρηματοδοτούντο, ηλέγχοντο ή είχαν αναλάβει οι ίδιοι την ηγεσία κάθε προτεσταντικού θρησκευτικού κομματιδίου.

Όλες οι προτεσταντικές χώρες παρέδωσαν τις κεντρικές τους τράπεζες —και άρα τα νομίσματά τους— στους Ιουδαιοταλμουδιστές Τραπεζίτες και μεγαλεμπόρους και εκεί χάθηκε κάθε έλεγχος.

11/. Στην τελευταία του επαναστατική φάση, που είναι και η πιο σημαντική, εκφράστηκε σαν πολιτικό-οικονομικό κίνημα.  

Συνέπεια αυτής της μεταλλάξεως του προτεσταντισμού, ήταν να θρησκειοποιηθεί η κατασκευασθείσα και  απολύτως ελεγχομένη από τους Ιουδαιοταλμουδιστές τραπεζίτες και τις «κουστωδίες» αυτών, τους κατά χώρα ολιγάρχες, Κοινοβουλευτική (ψευτο) Δημοκρατία ως «άλλοθι» των αντιδημοκρατικών υπερπρονομίων  και λοιπών ανομημάτων τους!!!

Αυτός είναι ο Προτεσταντισμός!

.Μία αντιχριστιανική ΑΙΡΕΣΗ.

.Μία δαιμονοθρησκεία του Αντιχρίστου που ιδρύθηκε από κρυπτο-Ιουδαίους Ταλμουδιστές και αποκρυφιστές, αυτόκλητους (παρ)ερμηνευτές της Αγίας Γραφής και συγγραφείς ενός ανθρώπινου εθελοθρησκευτικού Συντάγματος!

.Η σημαντικώτερη και πιο επικίνδυνη θρησκευτική συνιστώσα της πανθρησκείας του Ιουδαιοταλμουδικού Οικουμενισμού.

.Το ασφαλές όχημα της καθιερώσεως και κυριαρχίας του Ιουδαιοταλμουδικού καπιταλισμού.

.Το θεολογικό διαβατήριο για την ανενόχλητη και εγκληματική δράση κατά της ανθρωπότητος, των Ιουδαίων Διεθνών τοκογλύφων τρομοκρατών τραπεζιτών.

*

Μετά απ’ όσα λεπτομερώς και αιτιολογημένως παρουσιάσαμε, για τον προτεσταντισμό, αλλά και της επί 5 αιώνες δράσεως των προτεσταντών, επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά τα ερωτήματα που είχαμε απευθύνει και κατά το παρελθόν προς την Διοίκηση της Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας και το Πατριαρχείον της Κωνσταντινουπόλεως, προσδοκώντας πειστικές απαντήσεις:

-Δεν γνωρίζετε το ιστορικό κάθε μιάς από τις εκατοντάδες δόλιες και απατήλιες αυτές ψευτοχριστιανικές, κρυπτο-ιουδαϊκές προτεσταντικές οργανώσεις;

-Δεν γνωρίζετε  τις αιρετικές θέσεις, τις αποκρυφιστικές διαδρομές τους, το αντιχριστιανικό και αντι-Αγιογραφικό περιεχόμενο της διδασκαλίας τους; Τα ίδια και απαράλλακτα δεν πρεσβεύουν σήμερον οι οπαδοί των τριών κύριων εθελοθρησκειών (Λουθηρανισμός, Ζβιγγλιανισμός, Καλβινισμός) και των αμέτρητων παραφυάδων τους;

-Δεν υπάρχει στα αρχεία σας η ιστορική εγκύκλιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, στις 22 Μαρτίου 1891, όπου περιγράφεται με σαφήνεια ο κίνδυνος από την δράση των αλλόδοξων προτεσταντών εισβολέων στην Ελλάδα;

-Αγνοείτε την καταγεγραμμένη ανθελληνική και αντιχριστιανική δράση των προτεσταντών στην μετεπαναστατική Ελλάδα (μετά το 1821) και την σημερινή διαβρωτική δράση των εκατοντάδων προτεσταντικών ομάδων και «εκκλησιών»,  κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας;

-Δεν έχετε συνειδητοποιήσει ακόμη τους τακτικούς και στρατηγικούς στόχους της δράσεώς τους; Εάν ναι, τι έχετε κάνει για την αποτροπή μελλοντικών συμφορών που είναι βέβαιον πως θα προκύψουν από την δράση τους;

Εάν ναι, τότε γιατί εσείς Ελλαδίτες και αλλογενείς, ιεράρχες και θεολόγοι, με πρωτεργάτες πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους που αυτοαποκαλείσθε Ορθόδοξοι Χριστιανοί:

-Προδίδετε την άπαξ παραδοθείσαν Ορθόδοξη Πίστη μας, συμμετέχοντες στο κυριαρχούμενο από τους προτεστάντες, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών;

-Συζητείτε, συμπροσεύχεσθε, συλλειτουργείτε και συναγελάζεσθε σήμερον, με τους βιολογικούς και πνευματικούς απογόνους εκείνων των ειδεχθών δολοφόνων, των χλευαστών-εθελοθρησκευομένων, των ταλμουδιζόντων ψευτοχριστιανών, αλαζόνων και μισαλλόδοξων καννιβαλιστών των χριστιανικών ναών, των κρυπτο-ιουδαίων και ιουδαϊζόντων αποκρυφιστών, χρηματοδοτούμενων από ταλμουδιστές τοκογλύφους τραπεζίτες, στο όνομα δήθεν της παγκόσμιας ειρήνης, αγάπης, και συναδελφώσεως «όλων των χριστιανών»;

-Αποφεύγετε να ομιλήσετε από άμβωνος και δημοσία προς το ποίμνιον της εκκλησίας σας, για την αίρεση του Προτεσταντισμού (πλην εξαιρέσων μετρωμένων στα δάκτυλα της μιας χειρός), για τα δεινά που έχουν προκαλέσει μέχρι τώρα στην πατρίδα μας οι προτεστάντες και τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την συνέχιση των παρανόμων και αντιχριστιανικών δραστηριοτήτων τους;

Μήπως φοβείσθε τις παγκόσμιες και πανίσχυρες πολιτικο-οικονομικές δυνάμεις που κρύπτονται όπισθεν αυτών; Εάν ναι, τότε είσθε ανάξιοι ιεράρχες και όχι αντάξιοι των χιλιάδων ιεραρχών (αρχιερέων, επισκόπων, ιερέων, κληρικών, μοναχών) που μαρτύρησαν για την Ορθόδοξη πίστη μας, μη δειλιάσαντες σε απειλές πανίσχυρων αλλοδόξων αυτοκρατόρων και ηγεμόνων, και μη δελεασθέντες από ελκυστικές προσφορές για αλλαξοπιστίαν.

Εάν όχι, τότε γιατί σιωπάτε; Τι σας κάνει διστακτικούς; Τι προσδοκάτε; Ή μήπως ετοιμάζεσθε να αποτειχισθείτε από την Ορθόδοξη Εκκλησία και να ασπασθείτε τον νεοεποχήτικον Οικουμενισμόν;

Στο σημείο αυτό, απευθύνουμε για πολλοστή φορά, το ερώτημα προς τους ποιμένες της Ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως:

Με τους βιολογικούς ή πνευματικούς απογόνους, των κακοδόξων  εκείνων μεταρρυθμιστών που χαρακτηρίστηκαν από τους παπικούς, ως διάβολοι, κολασμένοι, λερναίες ύδρες,  τολμάτε, να συναγελάζεσθε, να συνομιλείτε, να συμπροσεύχεσθε, να συνεστιάζεσθε και να συλλειτουργείτε; Δεν φοβείσθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν; Ή μήπως αλλάξατε κύριον; 

Όσον συνεχίζετε να συμμετέχετε στις συνεδριάσεις, συνομιλίες, συμπροσευχές, συλειτουργίες, καθ’ οιονδήποτε τρόπον, με προτεσταντικές οργανώσεις και «εκκλησίες», όσον προτιμάτε την εκκωφαντικήν σιωπήν αντί της δημοσίας ομολογίας πίστεως, τότε δικαιούμεθα να σας χαρακτηρίσουμε ως αποστάτες, εργάτες του μυστηρίου της Ανομίας, εκούσιους ή ακούσιους προδότες της άπαξ παραδοθείσης Ορθοδόξου Πίστεως…

 

Συνεχίζεται

---

1 Αγίου Κυπριανού της Καρθαγένης, Treatise on the Unity of the Catholic (Universal) Church στο The faith of the early Fathers τ. 6. (Μετ. W/.Α. Jurgens, σ. 221).

2 Το Ταλμούδ αποτελείται από δύο μέρη. Την Μισχνά ή Μισνά που περιέχει πολλές και ποικίλες προφορικές Ιουδαϊκές παραδόσεις, τις λεγόμενες παραδόσεις των πρεσβυτέρων και την Γκεμάρα ένα γλωσσηματικό υπόμνημα για περαιτέρω επεξήγηση του κειμένου. Περισσότερες λεπτομέρειες στο βιβλίον «Αναζητώντας την Αλήθεια, Σπυρίδων Αρώνης, τ.1ος Η Παλαιά Διαθήκη, Πάτρα, 1999, σ. 31-44.

3 Νεαραί 146, παρ. νζ (Βασιλικών, Βιβλ. Α΄Τιτ. α, σ.32, Εκδ. Lips 1833). 

4 Η Βρετανική Αναθεωρητική Επιτροπή, μέλη τής οποίας ήταν ο Γουέστκοτ και ο Χορτ, συμβουλεύτηκε δοκίμια τού Ελληνικού κειμένου των Γουέστκοτ και Χορτ, για την αναθεώρηση της "Καινής Διαθήκης" που έκανε το 1881. Αυτό είναι το κριτικό κείμενο που χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να μεταφραστούν στην Αγγλική, οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές της λεγομένης «Μεταφράσεως Νέου Κόσμου» (ΜΝΚ).

Ο Westcott και ο διάσημος συνεταίρος του - ο Hort - ήσαν ανάμεσα στους ιδρυτές της Λέσχης Φαντασμάτων, την περίοδο του 1850.  Καταγοητευμένος με τον κόσμο των πνευμάτων, η λέσχη τους αφιερώθηκε στην απόκτηση γνώσεων σχετικών με απόκοσμες επαφές με πνεύματα.

Οι Westcott και Hort, συνεργάσθηκαν για την κατάργηση των λόγων του Θεού (των επί πολλών αιώνων διατηρημένων, στους οποίους είχε βασισθεί και η Βιβλική έκδοση στα Αγγλικά, το King James English Bible), αντικαθιστώντας τους με ένα «μολυσμέο» κείμενο που είχαν συναρμολογήσει από ένα «ξεκοκάλισμα» χειρογράφων που παρείχε η Παπική εκκλησία.  Δεν είναι καθόλου παράξενο που στα δικά τους κείμενα παραλείπουν πολλά Αγιογραφικά κείμενα τα οποία «στενοχωρούσαν» τον Πάπα.

Ο Hort προειδοποίησε τον Westcott να κρατήσουν κρυφές τις περίεργες απόψεις τους, λέγοντάς του, «Αυτό μπορεί να σου ακούγεται σαν δειλία, αλλά έχω μια έντονη επιθυμία να μην επιβάλλουμε το κείμενό μας στον κόσμο προτού τακτοποιήσουμε ζητήματα που πιθανόν να μας στιγματίσουν με υποψίες.  Δηλαδή, ένα κείμενο που εκδίδεται από άνδρες ήδη γνωστούς για κάτι που αναμφισβήτητα θα αντιμετωπισθεί ως επικίνδυνη αίρεση θα συναντήσει μεγάλη δυσκολία να φτάσει σε προορισμούς που αλλιώτικα θα ήλπιζε να φτάσει..»

Οικοδομώντας πάνω στην φήμη τους ως ακαδημαϊκοί του Πανεπιστημίου Κέϊμπριτζ (Cambridge), οι δύο συνεταίροι έπεισαν τον κόσμο πως το δικό τους Βιβλικό κείμενο ήταν καλύτερο. Σήμερα, οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν την ΜΝΚ και για την Παλαιά Διαθήκη το Ιουδαϊκό Μασοριτικό κείμενο, κι’αυτό παραχαραγμένο, σύμφωνα με τις δικές τους κακοδοξίες.

Η ΜΝΚ χρησιμοποιήθηκε για όλες τις σύγχρονες μεταφράσεις, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων εκδοχών, του NIV New International Version (Νέα Διεθνής Εκδοχή) και  NASB  New American Standard Bible (Νέα Αμερικανική Αναγνωρισμένη Βίβλος).  Σήμερα οι θεωρίες των προμνησθέντων απατεώνων, συνεχώς πέφτουν σε ανυποληψία, με την ανακάλυψη όλο και περισσότερων χειρογράφων, όμως το ευρύτερο κοινό, παραδεδωμένο από το Σύστημα, στις αγκάλες του Μορφέως, δεν το έχει αντιληφθεί.

Πηγή: Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας, 31/5/2012.

Brooke Foss Westcott,  (born Jan. 12, 1825, near Birmingham, Warwickshire, Eng.—died July 27, 1901, Auckland Castle, Durham), Anglican bishop of Durham, Eng., and biblical scholar who collaborated with Fenton J.A. Hort on an influential critical edition of the Greek text of the New Testament.

5 Στην Δύση η χρήση του κειμένου των Ο΄, διατηρήθηκε από τους παπικούς, παρ’ ότι ο παπισμός δεν αποτελεί συνέχεια της πίστεως των αρχαίων δυτικών χριστιανών, αλλά αίρεση, με πάρα πολλές αποκλίσεις που εμφανίστηκε γύρω από το 1000 μ.Χ. και εντεύθεν.

6 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Γένεση - Προσδοκίες – Διαψεύσεις, Η Θεολογική Ταυτότητα του Προτεσταντισμού. Δημοσιεύθηκε: 13 Μαρτίου 2009 , Δημήτριος Τσελεγγίδης Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.-- ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ, ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ Α.Π.Θ. 20-24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2004---- Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ, FRANK SCHAEFFER----http://www.oodegr. com/oode/ grafi/ evrys kanwn1.htm.---Περί Διαφωτισμού και Ορθόδοξης Παράδοσης,Του κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού,Τμήμα ομιλίας που δόθηκε στην εκκλησία του Αγ. Αντύπα, στο Γουδί Αττικής,  στις 03-11-2005.

7 Λεπτομέρειες στο βιβλίο του Ιωάννη Γ. Παλαιτσάκη, «Διαφωτισμός», Αθήνα, 2002.

8 Αν ακούτε κάποιον να λέει –εκτός κι’ αν είναι ανίδεος ο άνθρωπος και το λέει επειδή δεν ξέρει–  «πιστεύω σε μια ανωτέρα Δύναμη, σε ένα ανώτερο Όν, κ.τ.λ.», αυτό είναι Μασονισμός, είναι η ορολογία του Μασονισμού, μία συγκεκαλυμμένη ομολογία λατρείας του Σατανά.

9 The Ancient Regime and the French revoloution, μετ. Stuart Gilbert (Manchester, 1955) σ.178.

10 Ο Richard Tawney, υποστηρίζει ότι το καπιταλιστικό πνεύμα προϋπήρχε του Προτεσταντισμού, αλλά δέχεται ότι υπήρχε μια γενικότερη σχέση αιτιότητας ανάμεσα στην Προτεσταντική Μεταρρύθμιση και την άνοδο του Καπιταλισμού.

Ο Λουθηρανισμός εξιδανίκευσε την αγροτική, παραδοσιακή κοινωνία, ενώ ο Καλβινισμός ήταν ένα κίνημα της πόλεως, που δεν έβλεπε καχύποπτα την ενασχόληση με το εμπόριο και την χρηματοδότηση. Επομένως, σύμφωνα με τον Tawney, στο σύνολό του ο Προτεσταντισμός χωρίς να είναι η αιτία του Καπιταλισμού, εν τούτοις εξελίχθηκε ως ο σημαντικός υπηρέτης της αναπτύξεώς του.

Αυτό φαίνεται από το ότι ο μεν Καλβινισμός δεν απέρριπτε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Καπιταλισμού, όπως τα αναλύει διεξοδικά ο Max Weber, αλλά επέμενε να τα χρησιμοποιεί για την… δόξα του Θεού, καθώς επίσης ότι απελευθέρωνε την οικονομική δραστηριότητα της μεσαίας τάξης και με αυτόν τον τρόπο δημιούργησε μια νέα κοινωνία, ο δε Πουριτανισμός ερχόταν σε αντίθεση με τον Φεουδαλισμό και το απολυταρχικό Κράτος, έτσι, εμμέσως μπορούμε να κάνουμε λόγο για σχέση μεταξύ του πνεύματος του Καπιταλισμού και της προτεσταντικής ηθικής.

Η χαλάρωση φέρνει ανάπαυση και απόλαυση, και η ανάπαυση και η απόλαυση δεν συντελούν στην δόξα του Θεού. Η δόξα του Θεού επιτυγχάνεται με την δράση. «Πρώτη και σοβαρότερη από όλες τις αμαρτίες είναι η σπατάλη του χρόνου». Καθήκον του ανθρώπου είναι να επιβεβαιώσει την ‘θεϊκή προεπιλογή’ του ως εκλεκτός. Ο Baxter θεωρούσε την αδιάκοπη πνευματική και σωματική εργασία, ως αυτοσκοπό της ζωής του ανθρώπου. Ο πλούσιος δεν πρέπει να αρκείται στα χρήματα που έχει, αλλά να εργάζεται, γιατί αυτό είναι εντολή του Θεού. [Richard Henry "R. H." Tawney ( 30 November 1880 – 16 January 1962) was an English economic historian, social critic, ethical socialist, Christian socialist…].

11 Martin Marty Religious Empire (Θρησκευτική Αυτοκρατορία), New York, Dial, 1970).

12 Είχε προηγηθεί η εισβολή των Παπικών μισσιοναρίων. Η Νάξος, ως πρώην πρωτεύουσα του πάλαι ποτέ Δουκάτου του Αιγαίου, διατηρούσε μέρος της αίγλης του παρελθόντος της καθ’ όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ενώ η εκεί σχετικά ολιγάριθμη, αλλά ισχυρή Φραγκοπαπική κοινότητα λειτουργούσε ως γέφυρα επικοινωνίας με την Δύση, αποτελώντας μάλιστα τον κύριο πόλο έλξης για την έλευση των  Παπικών μισσιοναρίων κατά την εποχή της Αντιμεταρρύθμισης.

13 The American Board of Commissioners for Foreign Missions (ABCFM) was among the first American Christian missionary organizations. It was created in 1810 by recent graduates of Williams College. In the 19th century it was the largest and most important of American missionary organizations.

14 History of Episcopal Church in the United States of America. In the 19th century the church expanded westward through the work of the DMFS [Domestic and Foreign Missionary Society) (organized in 1820)]. Foreign missions were begun in Greece in 1829 and subsequently expanded to other countries.