Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

ΤΟ  ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ  ΖΗΤΗΜΑ


ΜΕΡΟΣ 5ο

Γ.  Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ (Συνέχεια 4ου μέρους)
5. Τα πανάρχαια εθνογραφικά όρια της Ενιαίας Ηπείρου 1
α. Όπως αποδείξαμε, η Ενιαία Ελληνική Ήπειρος,  εξετείνετο από του Αμβρακικού κόλπου μέχρι του Γενούσου ή Σκούμπη ποταμού.Τα φυσικά σύνορα τής Ηπείρου ιστορικώς, φυλετικώς, εθνολογικώς, και οικονομικώς ευρίσκονται, τουλάχιστον, έως τον ποταμό Γενούσο ή Σκούμπι πού εκβάλλει κοντά στο Δυρράχιο (αρχαία Επίδαμνος). Μέχρι και την κοιλάδα του ποτ. Γενούσου, από των αρχαιοτάτων χρόνων, η Ήπειρος αποτελούσε ένα γεωγραφικά σύνολο, με το αυτό όνομα και ήταν αναπόσπαστο τμήμα τού όλου Ελληνικού σώματος, τού οποίου συμμεριζόταν τις ευτυχίες και δυστυχίες, τούς κινδύνους και την δόξα.



β. Μέχρι τής Νότιας όχθης τού εν λόγω ποταμού, κατά την αρχαιότητα, υπήρχαν συνοικισμοί των Ηπειρωτικών φύλων. Τούτο βεβαιούν αρχαίοι συγγραφείς και μαρτυρεί ό Στράβων ό οποίος γράφει: «Ηπειρώται είναι και συνάπτοντες τοις Ιλλυριοίς όρεσι». Δηλαδή, αρχαιόθεν μέχρι την περιοχή που ήταν πλησίον των Ιλλυρικών ορέων, κατοικούσαν Ελληνικά Ηπειρωτικά φύλα. Η περιγραφή του Στράβωνος, συνιστά μία προσπάθεια να καθορίσει συγκεκριμμένα την διαχωριστική γραμμή, από την Απολλωνία με την Εγνατία οδό που διέρχεται από την Νότια όχθη τού ποταμού Γενούσου. 2


γ. Τα ίδια υποστηρίζει ειδικώτερα, και ό βυζαντινός ιστορικός Προκόπιος καθώς και πολλοί άλλοι δεχόμενοι, ότι ή εν λόγω γραμμή είναι εκείνη των εθνογραφικών Ελληνικών Ηπειρωτικών συνόρων. Ο Προκόπιος μαρτυρεί (6ος μ.Χ. αιών) ότι οι Ηπειρώτες-Έλληνες κατοικούσαν μέχρι και της Επιδάμνου, το σημερινόν Δυρράχιον. Την άποψη αυτή δέχεται και ο μεγάλος ιστορικός Χέρτσμπεργκ3 στην «ιστορία της Ελλάδος επί Ρωμαίων».
Ο Μελέτιος4 μάλιστα, στην θέση τού σημερινού Ελβασάν,5 τοποθετεί την αρχαία Δαυλία. Όπως αναφέρει ό αρχαιολόγος Δ. Ευαγγελίδης, τόσον από την μελέτη των αρχαίων συγγραφέων, όσον και από τις ανασκαφές που έγιναν από τον ίδιο, πιστοποιείται, ότι κατά την αρχαία εποχή, ως έσχατο Β.Δ. ηπειρωτικό όριο τού Ελληνισμού, εθεωρούντο τα Ακροκεραύνεια. «Ωρικίην υπέρ αίαν, ερείδεται Ελλάδος αρχή». Τα ερείπια δε τής εν λόγω πόλεως έχουν έλθει εις φως υπό τού ιδίου αρχαιολόγου.
 δ. Άξιο ενδιαφέροντος όμως τυγχάνει, ότι σύμφωνα με τον εθνολογικό χάρτη τού συγγράμματος τού Ιταλού AMADORE VIRGILI,6 συμπαγείς ελληνικαί μάζαι υφίσταντο μέχρι τού έτους 1905 στο τρίγωνο Αυλών - Βεράτι – Σκούμπι!!! «Εν τη πραγματικότητι, τονίζει, υφίσταντο αραιοί ελληνικαί τινες πληθυσμοί και βορείως τού ποταμού Σκούμπη».
Επίσης στους εθνογραφικούς χάρτες του BIANCONI και του SYNVET,7 καταγράφεται η ύπαρξι συμπαγών ελληνικών πληθυσμών, μέχρι τού εν λόγω ποταμού. Στον πρώτο μάλιστα, σημειώνει ειδικώτερα, ότι «Ορθόδοξοι Χριστιανοί Τόσκηδες κυριαρχούν μέχρι τής περιοχής Αυλώνας και ότι οι συμπάθειες και τα αισθήματά τους είναι αναμφισβητήτως ελληνικά».


Εθνολογικός χάρτης των Βαλκανίων του 1877 από την μελέτη "Carte ethnographique de la Turquie d'Europe et dénombrement de la population grecque de l'Empire ottoman" του Α. SYNVET.

Εξ άλλου, η καταγραφή ελληνικών σχολείων, στα τέλη του 19ου αιώνος, στην περιοχή τού Δυρραχίου και Ελβασάν που αναφέρεται και υπό τού Γάλλου VICTOR BERARD,8 πιστοποιεί την ύπαρξη των εν λόγω ελληνικών πληθυσμών, ακόμα και κατά τούς νεωτέρους χρόνους.
       ε. Ενετικοί γεωγραφικοί χάρτες, όπως τού CORONELI9 κ.ά. προσδιορίζουν (16ος αιώνας) τα όρια τής Ηπείρου πολύ μακρύτερα τής λεγομένης σήμερα Βορείου Ηπείρου. Γι’ αυτό και το ζήτημα των ορίων τής Ελλάδος προς την σημερινή Αλβανία/Σκιπερία, απετέλεσε θέμα συζητήσεων και διεκδικήσεων από τις αρχές τού 1821 και μέχρι το 1832, οπότε συνεκροτήθη το Ελληνικό Κράτος.


Graecia, Sophiani. Abrahamo Ortelio descriptore. Antwerp, Balthasar Moretus 1624

 

To 1624, ενώ η Ελλάδα είναι υποδουλωμένη στους Τούρκους παρουσιάζεται χάρτης, όπου επικρατεί ο Ελληνισμός, με τον τίτλον: «Χάρτης της Ελλάδος» και όχι «της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» [Με όλες τις γεωγραφικές περιοχές/τοπωνύμια ή διοικητικές διαιρέσεις, όπως για παράδειγμα Ιλλυρία (και όχι Αλβανία), ως γεωγραφική περιοχή, αφού οι Ιλλυριοί, ως συνοθύλευμα λαών και φυλών αγνώστου ταυτότητος, έχουν εξαφανισθεί προ 17 αιώνων περίπου, από τις δέλτους της Ιστορίας].

 Greece Mercator, Gerard, Graecia , Amsterdam, I.E. Cloppenburgh, 1632

Στο ΒΔ μέρος του Χάρτου, αναγράφεται το όνομα ALBANIA, στην θέση όπου είναι ιστορικώς καταγεγραμμένη η ΑΡΒΑΝΙΤΙΑ (Η λ. Αλβανία προφανώς  αντιστοιχεί στον γνωστόν τότε, ταυτόσημης σημασίας, τύπον Αρβανιτία/ περιοχή Αρβάνων. Εκεί ακριβώς που αναγράφεται η λ. ALBANIA εντοπίζεται ιστορικώς η ΑΡΒΑΝΙΤΙΑ). Η γνωστή «Αλβανία» δεν αποτελούσε κράτος τότε, ούτε κατοικούσε σ’ αυτήν λαός με το όνομα Αλβανοί, ώστε να θεωρηθεί ως όμορον κράτος. Διαφορετικά θα έπρεπε να αναγράφονται και οι άλλες γνωστές όμορες εθνότητες, της περιόδου εκείνης. Ο χάρτης όμως, σε κάθε περίπτωση και για κάθε ερμηνεία της λ. ALBANIA, σαφέστατα τιτλοφορείται «ΕΛΛΑΣ».
   


Χάρτης της Ελλάδος (Greece, Münster, Sebastian, Tabula Europae X, Basel, H. Petri 1552), στον οποίον ο ξένος χαρτογράφος  συμπεριλαμβάνει και την Μακεδονία μας (προφανώς ως περιφέρεια με το επικρατούν όνομα), με ΒΔ όρια τα ιστορικά όρια της Βορείου Ηπείρου.

  

Description    Русский: Карта Древней Греции из энциклопедии Брокгауза и Ефрона
Date     circa 1900
Source http://www.vehi.net/brokgauz/all/045/45561.shtml
Author  Брокгауз и Ефрон
Ρωσικός Χάρτης του 1900, τιτλοφορούμενος Χάρτης της Ελλάδος, στον οποίον καταγράφονται τα ιστορικά όρια της Ελλάδος, με τα κατά περιοχήν αρχαία Ελληνικά φύλα της Ηπείρου. Στο ΒΔ τμήμα του χάρτου, αναγράφεται περιοχή με το όνομα ΙΛΛΥΡΙΑ. Τόσον η Ιλλυρία, όσον και η Μακεδονία, περιλαμβάνονται εντός της Ελληνικής επικρατείας! Καθίσταται προφανές ότι, στην εν λόγω περιοχήν (ΙΛΛΥΡΙΑ), το 1900 κατοικούσαν ήδη Σκιπετάροι αλλά ως διεσπαρμένα ληστρικά φύλα, μη εξακριβωμένης μέχρι τότε, Εθνικής ταυτότητος. Για τον λόγο αυτό, δεν καταγράφονται ως συγκεκριμένο φύλο ή εθνότης, όπως κατέγράφησαν με τα ιστορικά τους ονόματα, τα αρχαία Ελληνικά φύλα/έθνη!

Ας ερευνήσουν οι ανιστόρητοι, οι αλβανολάγνοι ή εκτελούντες διατεταγμένη ανθελληνικήν αποστολήν, πάσης εθνικότητος και θρησκείας, με το ισχυρότερον ηλεκτρονικόν μικροσκόπιον να ανεύρουν τις λέξεις Αλβανοί, Αλβανία και αν τις ανεύρουν, που ακριβώς τοποθετούνται γεωγραφικώς στον χάρτη, σε σχέση με το σημερινό κράτος-έκτρωμα των Σκιπετάρων ληστοσυμμοριτών.. Τότε, ίσως αρχίσουν να αντιλαμβάνονται, όσοι δεν έχουν ακόμα «τσίμπλες» στα μάτια τους, ποια είναι τα εθνολογικά όρια της Ελληνικής Ηπείρου και ποιοι οι πανάρχαιοι ιδιοκτήτες της.



Χάρτης της αρχαίας Ελλάδος του 1752, στον οποίον συμπεριλαμβάνονται και αναγνωρίζονται ως Ελληνικές, μεταξύ των άλλων και οι περιοχές Μακεδονίας και Ηπείρου, με σαφέστατα τα βόρεια όριά τους.

Όταν ομιλούμεν λοιπόν, εδώ και χρόνια, για απελευθέρωση κατεχομένων ελληνικών εδαφών (Βορείου Ηπείρου και Βόρειας Μακεδονίας), που έχουν αναγνωρισθεί ως ελληνικά εδώ και αιώνες από ξένους, ενώ η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη στους Οθωμανούς, είμαστε υπερβολικοί, φανατικοί ή σωβινιστές;
στ.  Χάρτης του Αλβανολόγου και φανατικού Αβανόφιλου, Κροάτη  Milan Šufflay10


Η παρουσίαση του χάρτου Milan Šufflay, έχει μεγάλη σημασία καθ’ όσον Ο Šufflay:
.Ήταν δεδηλωμένος Αλβανόφιλος.
.Προσελήφθη από την Αλβανική κυβέρνηση και την Αλβανική Ακαδημία,  περί το 1928-1930 μ.Χ., όταν «έκαιγε» το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, υποτίθεται για να συνεχίσει και να ολοκληρώσει την μελέτη «Jireček Line»  ή «Γραμμή Jireček», κατά το σκέλος που αφορούσε στην Αλβανία, στην πραγματικότητα όμως για να «ραμφίσει» τα κείμενα και να αλλοιώσει το περιεχόμενο των αποδεικτικών στοιχείων περί της Ελληνικότητος της ενιαίας Ηπείρου, προς όφελος της Αλβανικής προπαγάνδας.
Όπως αποδεικνύεται ξεκάθαρα από τα στοιχεία του Χάρτου (στον οποίον περιλαμβάνεται και η «γραμμή Jireček»),   μέχρι το 1450 μ.Χ. υπήρχαν ως περιοχές ή τοπωνύμια, το Άρβανον, τα Άρβανα (Άρμπουνα), το Άρμπεν, η Αρμπερία, με σαφή την ρίζα Αρβ- που θυμίζει Αρβανίτες και Αρβανιτία, χωρίς να εμφανίζονται τοπωνύμια ή περιοχές που να αποδεικνύουν κυριότητα ή ρίζα Σκιπετάρικη/Αλβανική.
Βεβαίως ο Šufflay ερμήνευσε τα τοπωνύμια και τις περιοχές του Χάρτου ως συνυπάρχοντα και ταυτόσημα με τις Αλβανικές δοξασίες και άφησε να εννοηθεί ότι:
.Έλληνες/Αρβανίτες και Αλβανοί, χρησιμοποιούσαν την ίδια γλώσσα και ανεμίχθησαν με την πάροδο των χρόνων, χωρίς σαφείς διαχωριστικές γραμμές.
.Οι δύο έννοιες Αρβανίτες και Αλβανοί εδήλωναν τον αλβανόφωνο πληθυσμό εντός και εκτός των συνόρων ανεξαρτήτως θρησκεύματος, με κάποιες μικροδιαφορές. Δηλαδή περίπου ό,τι υποστηρίζει η Σκιπετάρικη προπαγάνδα σήμερα.
Εάν όμως συνέβαινε κάτι τέτοιο, γιατί οι Αλβανοί εξαφάνισαν ή αλβανοποίησαν την Ελληνικήν πόλη και περιοχή Άρβανον και μετονόμασαν την ευρύτερη περιοχή, σε Άρβανα όρη;
Η εξαφάνιση ακόμη και των ερειπίων της πόλεως του Αρβάνου και η μετονομασία των παρακείμενων  ορέων σε «Άρβανα», μόνο στην βίαιη έξωση και αιματηρούς διωγμούς των κατοίκων της περιοχής Αρβάνων, από τους  τοπικούς Σκιπετάρους φυλάρχους, εκείνη την εποχή, μπορεί να δικαιολογηθεί. Έπρεπε κατ’ αυτούς, να εξαφανισθεί οποιοδήποτε ιστορικό και αρχαιολογικό στοιχείο που ενθύμιζε Αρβανίτες, Αρβανιτία/Βόρειο Ήπειρο, Ελλάδα.
Μέχρι τής επικρατήσεως των Τούρκων (14ος -15ος αιών μ.Χ.), ό ελληνισμός κυριαρχούσε με την παρουσία του παντού, από το νοτιώτερο άκρο τής Ηπείρου μέχρι και τού ποταμού Γενούσου, αλλά και βορειότερον αυτού, εκτός από μερικές νησίδες Σκιπετάρων και βλαχοφώνων [ΣΣ: Πολλοί από τους οποίους (βλαχόφωνους) ήσαν Ελληνόψυχοι] .
Έτσι εξηγείται και ή αποδεδειγμένη χρήση τής ελληνικής γλώσσης στην καθημερινή ζωή, όχι μόνον εκ μέρους Αλβανών/Σκιπετάρων και Βλάχων, αλλά και εκ μέρους των Σέρβων κατά την διάρκεια τής Σερβοκρατίας (13ος αιών), καίτοι οι Σέρβοι διέθεταν δική τους καλλιεργημένη γλώσσα. Επίσης και ή τουρκική διοίκηση από τής κατακτήσεως μέχρι των μέσων περίπου τού 19ου αιώνος, χρησιμοποιούσε ως επίσημη γλώσσα την ελληνικήν.
Από τον 15ο-16ο αι. αρχίζουν σταδιακώς οι διωγμοί των Ελλήνων από τις βορειότερες περιοχές (Κρόϊα, κοιλάδα ποτ. Μάτι, κλπ.) προς τις νοτιώτερες αλλά και την κυρίως Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, ο Ελληνισμός αν και λαβωμένος, διωγμένος από τις αρχαιόθεν προγονικές εστίες,  έμεινε συμπαγέστατος τουλάχιστον μέχρι την γραμμή ΑΥΛΩΝ-ΒΕΡΑΤΙΟΝ-Λ. ΑΧΡΙΣ (ΛΥΧΝΙΤΙΣ) και αισθητής παρουσίας, από την γραμμή αυτή μέχρι τον Γενούσο ποταμόν.   
Συνεπώς, όποιος επιχειρεί να αναμίξει Σκιπετάρους/Αλβανούς και Έλληνες/Αρβανίτες και να προσδώσει την ίδια εννοιολογική ερμηνεία, σε τοπωνύμια διαφορετικών περιοχών και πόλεων (θεωρία της συνυπάρξεως αν όχι ταυτίσεως), είναι ανόητος, αγράμματος ιστορικώς, κακόβουλος, διαστροφέας της ιστορικής αληθείας και συνηγορεί ή αποσκοπεί στην δημιουργία συγχύσεως και εξυπηρετήσεως της κρατική Σκιπετάρικης προπαγάνδας. Επιχειρεί σκοπίμως ή ανοήτως, να Αλβανοποιήσει τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ, τους απογόνους των Σουλιωτών, που κατάγονταν από την περιοχή των Ελληνικών ΑΡΒΑΝΩΝ.
ζ. Ο Εθνολογικός χάρτης του Edward Stanford 11
Στο τέλος του βιβλίου του Άγγλου EDWARD STANFORD  από την γαλλικήν του έκδοσιν του 1877, υπό τον τίτλον: «Carte Ethnologique de la Turquie d’ Europe et de la Grèce et mémoire sur la répartition actuelle des races dans la péninsule Illyrique avec Tableaux statistiques. Publié à Londres par EDWARD STANFORD. Traduit de l’ anglais. Paris, E.Dentu, Libraire-Editeur, 1877»12 είναι προσηρτημένος ένας χάρτης εθνολογικός της Ευρωπαϊκής Τουρκίας και της Ελλάδος. Η επισκόπησις του χάρτου αυτού επισημαίνει αδιάσειστες, όχι φυσικά μόνον διά την εποχήν της εκδόσεώς του, διάφορες ιστορικές αλήθειες. Ας τις συνοψίσουμε :
1/ Τα εθνολογικά όρια του Ελληνισμού, ακόμη και κατά τα τέλη του 19ου αιώνος, εμφανέστατα ευρίσκοντο πολύ πέραν των τότε, αλλά και των σημερινών ελληνικών συνόρων. Περιελάμβανον ολόκληρον την Βόρειον  Ήπειρον, σχεδόν ολόκληρον το έδαφος του σημερινού κρατιδίου των Σκοπίων, ολόκληρον την Ανατολικήν Ρωμυλίαν, δηλαδή την σημερινήν νότιον Βουλγαρίαν, ως και ολόκληρον την Ανατολικήν Θρáκην.  Έκτοτε η μεν Ανατολική Ρωμυλία, που είχε γίνει, με απόφασιν του Συνεδρίου του Βερολίνου του 1878,  αυτόνομη επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με πρωτεύουσαν την Φιλιππούπολιν, κατεβροχθίσθη με το βουλγαρικόν πραξικόπημα του 1885∙ η δε Βόρειος  Ήπειρος επεδικάσθη εις το νεοπαγές (1912-13) Αλβανικόν κράτος∙ ενώ η Βόρειος Μακεδονία επεδικάσθη, μετά τους βαλκανικούς πολέμους (1912-13), κατά το μεγαλύτερον μέρος της εις την Νοτιοσλαβίαν, κατά δε το μικρότερον (περιοχή του Μελενίκου, Πιρίν) εις την Βουλγαρίαν. Τέλος, η  Ανατολική Θράκη μετά την μικρασιατικήν καταστροφήν, με την συνθήκην της Λωζάννης (1923) περιήλθεν εις την Τουρκίαν.
2/ Ο παρατιθέμενος εθνολογικός χάρτης πιστοποιεί  ότι τα προκύψαντα μετά τον α΄ παγκόσμιον πόλεμον (1914-1918) σύνορα μεταξύ των βαλκανικών κρατών εχαράχθησαν όχι με κριτήριον την εθνολογικήν σύστασιν και βάσιν την διασαλπιζομένην αρχήν της αυτοδιαθέσεως των λαών, αλλά προς ικανοποίησιν συμφερόντων και επιδιώξεων ξένων προς την Βαλκανικήν δυνάμεων. Έτσι με την δημιουργίαν του Αλβανικού κράτους, εις την οποίαν επρωτοστάτησεν η Ιταλία, αφ’ ενός περιελήφθησαν εις αυτό τα ελληνικώτατα εδάφη της, από χιλιετηρίδων, ελληνικωτάτης Βορείου Ηπείρου, και αφ’ ετέρου ετέθη εκτός αυτού η, κατοικουμένη από αλβανικής καταγωγής πληθυσμούς, περιοχή του Κοσσυφοπεδίου, η οποία και εδόθη εις την τότε συγκροτηθείσαν Νοτιοσλαβίαν (Γιουγκοσλαβίαν = χώραν των νοτίων σλάβων).
Εγχείρημα δολιώτατον, διά να ευρίσκεται το νεοσύστατον αλβανικόν κράτος εξ αιτίας της εθνολογικώς αδίκου αυτής κατανομής εδαφών εις προστριβάς και με τους δύο γείτονάς του, την Ελλάδα (διά την Βόρειον Ήπειρον) και την Νοτιοσλαβίαν(τότε)/Σερβίαν (διά το Κοσσυφοπέδιον), και να έχει έτσι ανάγκην ξένου προστάτου, εν προκειμένω κυρίως της, εις την απέναντι ακτήν της Αδριατικής, Ιταλίας, η οποία και πολυτρόπως διεισδύσασα καθυπέταξεν εις την ουσίαν την Αλβανίαν ήδη από το 1925, δηλ. πολύ πριν από την στρατιωτικήν εις αυτήν εισβολήν του Απριλίου 1939.
Αυτές δε οι  άνομες κατά την χάραξι των συνόρων ρυθμίσεις απετέλεσαν και την αιτία των όσων κακών έκτοτε επηκολούθησαν. Ενώ εάν ετηρούντο η αρχή των εθνοτήτων και τα διδάγματα αδεκάστου Ιστορίας, αυτονοήτως πρόβλημα Κοσσυφοπεδίου δεν θα εγεννάτο, η τραγωδία της Σερβίας θα απεφεύγετο.Και «Μακεδονικόν πρόβλημα» επίσης δεν θα ανέκυπτε του λοιπού, οι αδηφάγοι γείτονες δεν θα ηδύναντο να δημιουργούν ζητήματα, αφού αναγκαίως θα συνετίζοντο με την αποτυχίαν των επιδιώξεών των δεκαετιών νοσφίσεως ξένων εδαφών και την  πραγματικότητα της ελληνικής πλέον κυριαρχίας επί ολοκλήρου της ιστορικής Μακεδονίας, εξακολουθητικώς από τα βάθη των αιώνων ελληνικής. Η λόγω του βορειοηπειρωτικού διαμάχη με την Αλβανίαν δεν θα εγεννάτο.
3/ Η Βόρειος Ήπειρος με τον ελληνικόν κατά συντριπτικήν πλειοψηφίαν πληθυσμόν της δικαιωματικώς μόνον εις την Ελλάδα ανήκε. Εν τούτοις, με την ραδιούργον απαίτησιν της Ιταλίας,  παρεχωρήθη εις την Αλβανίαν και, μολονότι απηλευθερώθη τρεις φορές έκτοτε υπό του ενδόξου Ελληνικού μας Στρατού, παραμένει ακόμη υπό τον αλβανικόν ζυγόν, σκλαβωμένη.  Έτσι, ούτε καν σήμερα, εποχήν θεοποιήσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εφαρμόζεται για τους δύσμοιρους βορειοηπειρώτες αδελφούς μας έστω το Πρωτόκολλον της Κερκύρας της 17ης Μαΐου 1914, με το οποίον είχε παραχωρηθή πανηγυρικώς εις την Βόρειον Ήπειρον αυτονομία (διοικητική, εκκλησιαστική, εκπαιδευτική, αστυνομική) έναντι του έχοντος τότε νεοσυσταθεί  Αλβανικού κράτους, αν και το πρωτόκολλον αυτό και από τους Αλβανούς υπεγράφη και επεκυρώθη εν συνεχεία από τις έξη τότε Μεγάλες Δυνάμεις (Γαλλίαν, Αγγλίαν, Ρωσίαν, Ίταλίαν, Γερμανίαν και Αυστρίαν). Σκλαβωμένη η βόρειος Ήπειρος χάριν ανόμων συμφερόντων τρίτων, προς αιωνίαν καταισχύνην της διεθνούς διπλωματίας, όταν και η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δύο φορές εψήφισε, και μάλιστα ομοφώνως, την 17ην Μαΐου 1920, μετά τον α΄ παγκόσμιον πόλεμον, και την 29ην Ιουλίου 1946, μετά τον β΄ παγκόσμιον πόλεμον (με επικύρωσιν εχούσης προηγηθή την 26ην Μαρτίου 1946 αποφάσεως της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων), ότι έπρεπεν η Βόρειος  Ήπειρος να παραχωρηθή εις την μητέρα Ελλάδα.
*
η. Στην Β. Ήπειρο, βρίσκονται τόσο πυκνά τ’ αρχαία ελληνικά κτίσματα, οι αρχαίες ελληνικές επιγραφές, ακροπόλεις, αρχαία ελληνικά ευρήματα και τάφοι, πού αποτελούν αυτά και μόνον, αποδείξεις για το ποιος λαός κατοικούσε σ’ αυτά τα μέρη ανέκαθεν. Κατά την αρχαιότητα, ή Ήπειρος υπήρξε ή κοιτίς τού Ελληνισμού και κατά τούς νωτέρους χρόνους από τής Αλώσεως τής Κωνσταντινουπόλεως και εντεύθεν, κατέστη το κέντρο τής εθνικότητος, μέχρι σημείου, ώστε να αποκαλεί ό Λόρδος Βύρων τα Γιάννενα, πρωτεύουσα των Ελλήνων.
θ. Κατά τούς απελευθερωτικούς αγώνες η Β.Η. και γενικώτερα η Ήπειρος, προσέφερε τους περισσότερους και καλλίτερους ενόπλους. Αποτέλεσμα δε των εκδηλώσεων εκείνων ήταν να υποφέρουν τότε οι κάτοικοι τα πάνδεινα εκ μέρους των τούρκων και τουρκαλβανών. Εκτός δε από τους φόνους τους εκβιασμούς κλπ. εγένοντο λεηλασίες και αρπαγές καταστημάτων και περιουσιών, που διήρκεσαν καθ’ όλους τους χρόνους τής επαναστάσεως μέχρι τού 1828.
ι. Τα αναμφισβήτητα αυτά γεγονότα δεν ημπορούσαν να αγνοήσει ο Εθνάρχης του αναστήματος Ιωάν. Καποδίστρια που διεχειρίσθη, δυστυχώς για σύντομο χρονικό διάστημα, την εξωτερική πολιτική τού 1828 – 1831. Γι’ αυτό ευθύς αμέσως μετά την κήρυξη και εδραίωση τής επαναστάσεως ως όριο των ελληνικών διεκδικήσεων εθεωρήθη ο Αώος και ειδικώτερα τα όρη τής Χειμάρρας, Αυλώνα, τα Στενά της Κλεισούρας, και η Πίνδος. Τις περιοχές ακριβώς εκείνες πού αποτελούσαν τα ελάχιστα φυσικά όρια τού Ελληνισμού κατά τον 19ο αιώνα προς την Αλβανία, από γεωγραφικής, στρατιωτικής και εθνολογικής απόψεως. Όταν δε εκηρύχθησαν κατά τα μέσα τού 1822 οι ελληνικοί αποκλεισμοί, ως Βόρειο σημείο τους εθεωρήθη ό Αώος και μάλιστα το Δυρράχιο πού τότε (1822) είχε πολλούς Έλληνες και ήταν έδρα έλληνος μητροπολίτου.
ια. Καθ’ όν χρόνον,  εχαράσσοντο τα ελληνικά σύνορα και ό Κάνιγκ εζήτησε την γνώμη τού Καποδίστρια, ό τελευταίος δεν εδίστασε να διατυπώσει κατηγορηματικώς, ότι τα φυσικά όρια τής Ελληνικής Εθνότητος τον 19ο αιώνα, ευρίσκοντο εις τον Αώον.
«Η φυσικωτάτη οροθεσία, γράφει, (υπόμνημα 23-7-1828) εξ ής μόνης ήθελεν απολάβη ή νέα επικράτεια τον προσήκοντα σχηματισμόν προς το φυλάττεσθαι κατά των Τούρκων κλπ. ήθελεν είσθαι, κατά γήν μεν γραμμή προϊούσα από των βάσεων τού όρους Ολύμπου - Χασιά - Μέτσοβον - Σαμαρίνα - Χόρμοβον – Γαρδίκι - Παλέρμον - Χειμάρρας κατά την Αδριατικήν θάλασσαν». ( Επιστολαί Δ. σελ. 339-340). Εδικαιολογούσε δε τις εν λόγω διεκδικήσεις αναφέρων, ότι «οι κάτοικοι των μερών αυτών ήσαν οι μαχητικώτεροι των Ελλήνων πού πολλαπλώς επολέμησαν και ενίκησαν τούς τούρκους εις τα στενά τής Πίνδου, τον Όλυμπον και Παρνασσόν, ηρωϊκώτατα υπερεμάχησαν τού Μεσολογγίου και τής Αραχώβης, αντέσχον κατά των Τούρκων την εσχάτην αντίστασιν εν τη Ακροπόλει των Αθηνών» κλπ.
Ετόνιζε δε, ότι «ουδέποτε οι άνθρωποι αυτοί θα ησυχάσουν εφ’ όσον ή πατρίς των θα παρέμενε δούλη». Και στο περίφημο υπόμνημά του τής 30- 10- 1827 πού αποτελεί ένα από τα σημαντικώτερα έγγραφα τής νεοελληνικής ιστορίας, καθορίζει και πάλι γραμμή συνόρων την τού ποταμού Αώου πού σ’ αυτό περιελάμβανε και την Αυλώνα.
6. Μεθοδευμένο σχέδιο, από τις σημερινές Σκιπετάρικες αρχές, πλαστογραφήσεως της Ιστορίας και αφελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. 13
α. Υφαρπαγή γεωργικών εκτάσεων που ανήκουν σε Έλληνες της Εθνικής μειονότητος της Βορείου Ηπείρου.
Στις 5 Νοε. 2011 οι Έλληνες βορειοηπειρώτες, πρόεδροι του Βορειοηπειρωτικού Φόρουμ και της Ενωσης Χειμαρριωτών «E» 1/11, με επικεφαλής τους Φρεντη Μπελέρη και Άγγελο Κοκαvέσση, προέβησαν σε διαμαρτυρία προς την Σκιπετάρικη κυβέρνηση, καταγγέλλοντες όλες τις αλβανικές κυβερνήσεις, για συντονισμένες ενέργειες με στόχο την υφαρπαγή εκτάσεων που ανήκουν στις ελληνικές μειονονοτικές κοινότητες. Τις κατηγόρησαν για μεθοδευμένο σχέδιο αφελληνισμού της Β. Ηπείρου και συρρίκνωσης του μειονοτικού πληθυσμού, μέσω διωγμών, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περιουσιών των Ελλήνων.
«Σήμερα στην Αλβανία διαπράττεται ένα μεγάλο έγκλημα», υπογράμμισε χαρακτηριστικά, σε συνέντευξη Τύπου, ο πρόεδρος του Βορειοηπειρωτικού Φόρουμ, Άλκης Παπάς. Τόσο ο ίδιος όσο και ο γ.γ. της Ένωσης Χειμαρριωτών, Φρέντυ Μπελέρης, έκαναν λόγο για συντονισμένες ενέργειες των αλβανικών κυβερνήσεων μετά το 1990, με στόχο την υφαρπαγή τεράστιων εκτάσεων που ανήκουν στις ελληνικές μειονοτικές κοινότητες, ενώ εξέφρασαν τη λύπη τους για την αδράνεια της ελληνικής κυβερνήσεως στο συγκεκριμένο θέμα.
Από αμφοτέρους αναφέρθηκαν τα εξής:
Σε τρεις νόμους του 1991, του 1993 και του 1995, μοιράστηκε η καλλιεργήσιμη, η οικοδομήσιμη και η χορτολιβαδική γη αντίστοιχα. Βάσει των δύο τελευταίων, κυρίως, νόμων, μεθοδεύεται συστηματικά η μοιρασιά της κρατικής -μέχρι την πτώση του κομμουνισμού- γης σε Αλβανούς-Σκιπετάρους, που φέρουν τίτλους ιδιοκτησίας από αγάδες και μπέηδες ή ακόμη και «αμφιβόλου γνησιότητας» τίτλους, με τους οποίους διεκδικούν και παίρνουν εκτάσεις δίπλα σε ελληνικά χωριά, με επακόλουθο την αλλοίωση της πληθυσμιακής συνθέσεως. «Η γη εντός των αναγνωρισμένων μειονοτικών ζωνών ανήκει στη μειονότητα. Δώσαμε αγώνες για να φύγει η Οθωμανική αυτοκρατορία, να αποκτήσουμε ελευθερία, να πάρουμε πίσω την περιουσία μας».
Το 90% των παραλιακών εκτάσεων - φιλέτων εντός της μειονοτικής ζώνης έχουν περάσει σε χέρια Αλβανών-Σκιπετάρων. Γίνεται συστηματική «εθνοκάθαρση» που συντελείται με οργανωμένη στρατηγική, βαπτισμένη προσφάτως και ως «τουριστική ανάπτυξη». Οπως επεσήμανε, κλιμάκιο της Παγκόσμιας Τράπεζας Επενδύσεων (υπεύθυνος για την Αλβανία είναι ο γαμπρός του Σαλί Μπερίσα), επισκέφθηκε πρόσφατα την Χειμάρρα και άσκησε πίεση στον Ελληνα δήμαρχο Βασίλη Μπολάνο, να αποδεχθεί στο σύνολό του το πρόγραμμα τουριστικής ανάπτυξης της παραλίας, που «ενσωματώνει καταπατήσεις γης της μειονότητας».
Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση αφορά έκταση 8.500 στρεμμάτων στο Πόρτο Παλέρμο, η οποία, ενώ ανήκει σε 150 οικογένειες Χειμαρριωτών, περιήλθε με δικαστική απόφαση στην ιδιοκτησία κάποιου «αχυρανθρώπου αυστριακής εταιρείας, που θέλει να κατασκευάσει τουριστικό χωριό στην περιοχή». Επισημάνθηκε ο «λυσσαλέος πόλεμος» που υφίστανται ο Έλληνας δήμαρχος και όλες οι δυνάμεις της ελληνικής μειονότητας από τα αλβανικά ΜΜΕ και οι πιέσεις από την αλβανική κυβέρνηση (π.χ. το εθνικό λογιστήριο της Αλβανίας έχει δεσμεύσει τα έσοδα του Δήμου Χειμάρρας).
β. «Αλβανοποίηση» της Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς των Βορειοηπειρωτών.
Στο στόχαστρο αλβανικών ακραίων εθνικιστικών Σκιπετάρικων κύκλων, περιήλθε προσφάτως, το Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού στο πανεπιστήμιο του Αργυροκάστρου, με αφορμή δυο ντοκιμαντέρ που αφορούν στην ιστορία και τον πολιτισμό της Ηπείρου και τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Κατά τους επικριτές, που καταγράφονται στον χώρο κάποιων ΜΜΕ, «Τσάμηδων» πολιτικών, αλλά και του πανεπιστημίου: «το περιεχόμενό των ντοκιμαντέρ, αποτέλεσμα ακαδημαϊκής έρευνας, ξεφεύγει από τα όρια των «εθνικών γραμμών», και ως εκ τούτου ο δημιουργός του τμήματος καθηγητής και δημοσιογράφος Παναγιώτης Μπάρκας,14 πρέπει να διωχθεί, ακόμα και ποινικά...».
Ο πρώην καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου Παναγιώτης Μπάρκας (απελύθη το 2012), υπεστήριξε με επιστολή του στην ιστοσελίδα "Βορειοηπειρώτης", ότι «με κυνηγάνε, γιατί θέλησα να αποδείξω την ελληνικότητα της Β. Ηπείρου».
Στην επιστολή του ο Π. Μπάρκας μεταξύ των άλλων τονίζει και τα  εξής: «Η αλήθεια είναι με το μέρος μου και δεν έχει γιατί να φοβηθώ. Δεν ήθελα την δημοσιότητα διότι όσο περνάει ο καιρός από την απόλυσή μου από το Πανεπιστήμιο, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι πληρώνω, εγώ και οικογένεια μου επειδή, μέσα από το πανεπιστήμιο θέλησα με επιστημονική έρευνα να αποδείξω την ελληνικότητα του πολιτισμού που κείτεται εγκαταλελειμμένος και ιδιοποιημένος από Αλβανούς και Ιταλούς στο Βόρειο Τμήμα της Ηπείρου και ότι, εμείς οι σημερινοί Έλληνες, είμαστε οι νόμιμοι και μόνιμοι κληρονόμοι του.
Δυστυχώς οι Αλβανοί στις διεκδικήσεις τους όχι μόνο ενώθηκαν, αλλά στην δίωξή μου βρήκαν αρωγό, την σιωπή του ελληνικού κοινού και τη συμπαράσταση αρκετών παραγόντων από την ελληνική μειονότητα και Ελλάδα. Οι Αλβανοί το έκαναν πείσμα και αποτελούν πλέον μια αλυσίδα που θα χρειαστεί το τσεκούρι του δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Στρασβούργο να ηττηθεί. Οι Έλληνες αν δεν κάνουν σεχίρι, τρίβουν τα χέρια από χαρά, ή νιώθουν αδύναμοι να συμβάλουν στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης…..»
Οι αντιδράσεις των απογόνων των φυλάρχων ληστάρχων-Σκιπετάρων, εξεφράσθηκαν με χυδαίες ύβρεις και απειλές κατά της ζωής του καθηγητού Μπάρκα, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις τόσο στους κόλπους της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, όσο και στις Αθήνες.
Σε ανακοίνωσή της, η μειονοτική οργάνωση «ΟΜΟΝΟΙΑ» έκανε λόγο για «οργανωμένη επίθεση κατά του ανώτατου δημοσίου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία», «διαστρέβλωση των αληθειών των ντοκιμαντέρ» καθώς επίσης και για «αρρωστημένο εθνικισμό».
Ταυτόχρονα, η ελληνική διπλωματική αποστολή στα Τίρανα και το Αργυρόκαστρο προέβη, κατόπιν εντολής του Ελληνικού ΥΠΕΞ , στις προβλεπόμενες ενέργειες, για να εκφράσει αρμοδίως το ενδιαφέρον και τις ανησυχίες των Αθηνών, για τις εναντίον του καθηγητού επιθέσεις, που μπορεί να οδηγήσουν στην στοχοποίησή του.
Μετά τις ξεκάθαρες προκλήσεις τους σε ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, φαίνεται ότι οι Αλβανοί «αλωνίζουν» και πάλι σε βάρος του ελληνικού στοιχείου της Βορείου Ηπείρου, τώρα και σε επίπεδο αρχαιολογίας και πολιτισμού!
Έτσι, μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν οι αντιδράσεις πολλών ομογενών μας για την τακτική των Αλβανών να καταστρέφουν ή να «θάπτουν» τα αρχαιοελληνικά μνημεία της Βορείου Ηπείρου (Νοτίου Αλβανίας) για να  αναδείξουν μόνον τα ρωμαϊκά, ενώ άλλα ελληνικά, τα παρουσιάζουν ως ρωμαϊκά ή «ιλλυρικά»!!!
Όμως, το πλέον ανησυχητικό είναι, ότι η Ελληνική πλευρά δεν κάνει απολύτως καμία κίνηση για να υπερασπιστεί την Ελληνικότητα των ευρημάτων, κυρίως στην περιοχή της Αδριανουπόλεως, στην ουσία Δρυϊνουπόλεως που είναι και η ονομασία της κοιλάδας. Στην αδιαφορία, τόσον από το Ελληνικό κράτος, όσον και από το εντόπιο ελληνικό στοιχείο, «Ειδική περίπτωση είναι η εσκεμμένη αδιαφορία του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο και οι πράξεις φιμώσεως κάθε προσπάθειας αντικρούσεως των Αλβανό-ιταλικών ισχυρισμών», σημειώνει ο καθηγητής  Μπάρκας.
Αυτή η στάση της εγκαταλείψεως των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, στο έλεος των ληστοσυμμοριτών Σκιπετάρων, έχει προβληματίσει έντονα πολλούς φορείς της περιοχής, που ζητούν από την Ελληνική πλευρά, να συνεργαστεί με την Αλβανική, για την ανάδειξη των ελληνικών μνημείων.
γ. Ανίερη συνεργασία, στο συντελούμενο πολιτιστικό έγκλημα, μεταξύ Ιταλίας και Αλβανίας.
Ο Έλληνας καθηγητής, στο παρελθόν, είχε επισημάνει την ανίερη συμμαχία Αλβανών και Ιταλών το 2011, αναφέροντας τα εξής με αφορμή επίσκεψη ιταλικής αντιπροσωπείας στο Αργυρόκαστρο: «Την πραγματική διάσταση της ιταλικής παρουσίας στο Αργυρόκαστρο έδωσε την προηγούμενη εβδομάδα (Νοε. 2011) ο Αλβανός Υπουργός Πολιτισμού Aldo Bumci. Παρευρισκόμενος στα εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας με θέμα την αρχαιολογική πόλη της Αδριανούπολης στην καρδιά της ελληνικής μειονοτικής περιοχής της Δρόπολης, ο Bumci είπε ότι «αυτή η έκθεση είναι τμήμα της κοινής Αλβανό-ιταλικής πολιτιστικής κληρονομιάς, είναι η απόδειξη των δεσμών των δύο λαών από την αρχαιότητα».
»Η αλήθεια όμως δεν έχει καμιά σχέση με τα όσα λέγονται. Η Αδριανούπολη είναι μια από τις 15 αρχαίες ελληνικές πόλεις  στην κοιλάδα του Δρίνου, στο νομό Αργυροκάστρου, όπου στην πλειοψηφία κατοικείται από Έλληνες. Για τις συγκεκριμένες πόλεις ή απουσιάζει εντελώς η αρχαιολογική σκαπάνη ή πλαστογραφείται και παραποιείται η ελληνική ταυτότητά τους».
Και προσέθεσε: «Στην Αδριανούπολη λόγου χάρη, το Ιταλικό πείσμα για την παρουσίαση της αρχαίας πόλεως ως Ρωμαϊκήσ και ως η κεντρομόλου ισχύος του ρωμαϊκού πολιτισμού στην συγκεκριμένη κοιλάδα, διαδέχεται τις αρχαιολογικές θέσεις του Αλβανικού κομμουνιστικού καθεστώτος. Έρευνα Ελλήνων καθηγητών στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου, το 2009-2010, απέδειξε με στοιχεία ότι η «ρωμαϊκή παρέμβαση» στην Αδριανούπολη, - στην ουσία Δρυϊνούπολη που είναι και η ονομασία της κοιλάδας- έγινε πάνω σε αρχαία ελληνική πόλη με υλικά αρχαίου ελληνικού πολιτισμού»!
Παρ’ όλα αυτά, «Οι Ιταλοί, συγκεκριμένα το Πανεπιστήμιο της Ματσεράτα και οι Αλβανοί του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου, αναγκάστηκαν να δεχτούν για πρώτη φορά ότι στην Αδριανούπολη προϋπήρχε ελληνικός πολιτισμός, αλλά ….όχι ανεπτυγμένος. Ταυτόχρονα έσπευσαν να αφαιρέσουν δια της βίας και εξαφανίσουν αρκετά από τα στοιχεία της ελληνικής καταγωγής της πόλης. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς, οι πιο πρόσφατες ανασκαφές των ιδίων έφεραν στο φως νέα ελληνικά ευρήματα ελληνιστικής περιόδου. Τα νέα ευρήματα, ναοί και άλλα κτίρια, μιλούν για ένα πολύ ανεπτυγμένο πολιτισμό, τα οποία αποσιωπήθηκαν αμέσως. Οι Ιταλοί, με στήριγμα την Αδριανούπολη, έχουν «καταρτίσει» αρχαιολογικούς χάρτες του Ρωμαϊκού Πολιτισμού στην περιοχή….Ταυτόχρονα, όποια ελληνικά αρχαιολογικά μνημεία δεν μπορούν να «βαπτιστούν» Ρωμαϊκά, οι Αλβανοί τα βαπτίζουν Ιλλυρικά. Την τύχη αυτή έχει η Αντιγόνεια, η γνωστή πόλη του στρατηλάτη Πύρρου στην ίδια κοιλάδα, του Δρίνου. Όσο ο Πύρρος, τόσο και η πόλη του, αφιερωμένη στη σύζυγό του, την οποία πόλη έκαψε ο Ρωμαίος Αιμίλιος Παύλος το 198 προ Χριστού, παρουσιάζονται στην Αλβανική βιβλιογραφία, ως μνημεία Ιλλυρικά».
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η έκθεση φωτογραφίας που εγκαινιάστηκε πρόσφατα στο Αργυρόκαστρο, με θέμα την αρχαιοελληνική πόλη της Αδριανούπολης. Η έκθεση εντάσσεται στο πλαίσιο της 11ης εβδομάδας της Ιταλικής Γλώσσας.
Εκτίθενται 60 φωτογραφίες από τις ανασκαφές που γίνονται τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή της Δερόπολης και κυρίως γύρω από το αρχαίο θέατρο των Σωφράτικων, από Ιταλούς και Αλβανούς αρχαιολόγους των Πανεπιστημίων Ματσεράτα και Αργυροκάστρου. Όπως αναφέρει η ειδησεογραφική ιστοσελίδα borioipirotis.blogspot.com, «Αλβανοί και Ιταλοί προσπαθούν να αναδείξουν τα ευρήματα της Ρωμαϊκής Περιόδου, αποκρύπτοντας αυτά της Ελληνικής, ενώ υπάρχουν και καταγγελίες για την καταστροφή τους»!
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, στα εγκαίνια της εκθέσεως το «παρών» έδωσε  και ο Υπουργός Πολιτισμού της Αλβανίας Άλντο Μπούμτσι, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι  η έκθεση είναι τμήμα της «κοινής αλβανό-ιταλικής πολιτιστικής κληρονομιάς, είναι η απόδειξη των δεσμών των δύο λαών από την αρχαιότητα και ότι, όπως ο ιταλικός πολιτισμός είναι γνωστός στη χώρα του, έτσι πρέπει και ο αλβανικός πολιτισμός να γίνει πιο γνωστός στην Ιταλία»!
Υπενθυμίζεται, ότι στην περιοχή, εκτός από τις δεκάδες εκκλησίες, υπάρχει πλήθος σημαντικών αρχαιοελληνικών μνημείων. Για παράδειγμα, στην Φοινίκη, την παλαιά πρωτεύουσα της Χαονίας και της Ηπείρου, υπάρχει το περίφημο Βουθρωτό και τα μνημεία, όπως το Βαπτιστήριο, η πύλη του Λέοντος κ.α. Να σημειωθεί, ότι το Βουθρωτό προστατεύεται από την Ουνέσκο, ενώ περισσότερης αναδείξεως χρίζουν και άλλα μνημεία, όπως το θέατρο και η Νεκρόπολη της Αδριανουπόλεως.
δ. Βιαία «απάλειψη» της ελληνικής εθνικότητος των Βορειοηπειρωτών 15

Μετά τις διώξεις, τις δημεύσεις περιουσιών, την καταστροφή ή σφετερισμό της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων  και τις δολοφονίες Ελλήνων Βορειοηπειρωτών από παρακρατικούς, η Σκιπετάρικη κυβέρνηση, με την τελευταία απογραφή των κατοικούντων στην Σκιπερία (2011), απέδειξε ότι στρατηγικός της στόχος είναι: Ο εκμηδενισμός της ελληνικής εθνικής μειονότητας, η  εξαφάνιση των ελληνικής καταγωγής πολιτών, ακόμη και ως στατιστική καταγραφή, από τα δημογραφικά αρχεία της.  Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Σκιπερίας/Αλβανίας, επικαλούμενο συνταγματικές ελευθερίες, κατήργησε πλήρως τον όρο «εθνικότητα», τον όρο «σύμφωνα με την εθνικότητα των γονέων», από τις ληξιαρχικές πράξεις. Ουσιαστικά στα έγγραφα «Περί οικογενειακής καταστάσεως», δεν υπάρχει πλέον, καμία σχετική αναφορά, πέρα απ' την υπηκοότητα, το ονοματεπώνυμο και τον τόπο καταγωγής.

Η μάχη της απογραφής είχε ξεκινήσει μήνες πριν και οι όροι και οι προϋποθέσεις ανατράπηκαν με τροπολογία που πέρασαν από το Αλβανικό Κοινοβούλιο τον Ιούλιο τα κόμματα των “Τσάμηδων”.  Σύμφωνα με αυτήν, το Δικαστήριο θεώρησε ότι ο όρος «εθνικότητα», όπως ορίζεται στο άρθρο 6 / 1 και 8, ο όρος “εθνικότητα, σύμφωνα με την εθνικότητα των γονέων", όπως ορίζεται στο άρθρο 42 / 2, γράμμα “e”, και το άρθρο 58 του Αστικού Κώδικα κατάστασης, παραβιάζουν την αρχή της ασφάλειας δικαίου και είναι αντίθετες προς τα άρθρα 20 και 35 του Συντάγματος”. Ουσιαστικώς ανετράπη το δικαίωμα ατομικού αυτοπροσδιορισμού, καθώς η νέα νομοθεσία προέβλεπε ότι η ψευδής δήλωση εθνικής καταγωγής, που θα διαπιστώνεται με την σύγκριση των στοιχείων από τα ληξιαρχεία, θα διώκεται ποινικά και θα τιμωρείται με πρόστιμο. Αν δηλαδή κάποιος δήλωνε ελληνική καταγωγή και διαπιστώνετο στο ληξιαρχείο, ότι δεν έχει καταγραφεί ως μέλος της εθνικής μειονότητας, τότε θα διώκεται, εκτός των άλλων και με πρόστιμο 750 Ευρώ.

Και ποιος ελέγχει την ακρίβεια και γνησιότητα των ληξιαρχικών πράξεων; Οι Σκιπετάροι λήσταρχοι και οι υποτακτικοί τους.
Επίσης η αλβανική κυβέρνηση εξαίρεσε από την απογραφή, όσους μένουν εκτός Αλβανίας τον τελευταίο χρόνο, άρα μεγάλο μέρος των Βορειοηπειρωτών. Καμία σημασία δεν δίνει πλέον η Αλβανία στην Ελλάδα και στις άνευ αντικρύσματος, όπως αποδεικνύεται, δηλώσεις περί προστασίας των Βορειοηπειρωτών. Υπό αυτές τις συνθήκες, διεξήχθη η απογραφή-παρωδία που εθύμιζε απογραφές κομμουνιστικών και απολυταρχικών κρατών.
Άμεση ήταν  η  αντίδραση τόσο του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) όσο και της Ομόνοιας, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της απογραφής στην Αλβανία, σύμφωνα με την οποία, για πρώτη φορά στην ιστορία του αλβανικού κράτους, ο αριθμός των Ελλήνων στην χώρα περιοριζόταν σε μόλις 24.243 άτομα ή το 0,87% του συνολικού πληθυσμού!!!!!.
Σε ανακοίνωσή του, το Κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) αναφέρει ότι δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα της απογραφής και πως θεωρεί την διαδικασία συγκεντρώσεως στοιχείων «στημένη».Τονίζει, δε, πως «δεν απεικονίζει (η απογραφή) την πραγματικότητα στην Αλβανία» και ότι οι μειονότητες θα αποτανθούν στα διεθνή for a διότι «η απογραφή εμπεριέχει προκλητικά στοιχεία και αποτελεί κίνδυνο για την περιοχή και την Ευρώπη».
Στο ίδιο μήκος κύματος, η Ομόνοια κατήγγειλε «την κραυγαλέα προβοκάτσια που επιχειρείται εις βάρος της ελληνικής εθνικής μειονότητας», όπως ανέφερε και θεώρησε την απογραφή "στατιστική συρρίκνωση". Υπογράμμισε μάλιστα, ότι θα διενεργήσει η ίδια την δική της απογραφή, κάτι που έχει ανακοινώσει ήδη από τον Ιούνιο. Στο μεταξύ, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Γκαζέτα Σκιπτάρε», τις επόμενες ημέρες της απογραφής συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, όπου συζητήθηκε το θέμα της απογραφής, αφού οι ορθόδοξοι εμφανίζονταν ως τρίτη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα, με την διαφορά, μάλιστα, από τους δεύτερους παπικούς, να φτάνει σχεδόν το 4%.
«Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μας εκπλήσσουν και είναι απαράδεκτα», δήλωσε στην εφημερίδα, ο εκπρόσωπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας Θωμά Δήμα. Στον αντίποδα, την ικανοποίησή του για τα αποτελέσματα της απογραφής εξέφρασε το κόμμα των τσάμηδων PDIU και η Ερυθρόμαυρη (Νεοναζιστική) Συμμαχία.
Βάσει της απογραφής, ο πληθυσμός της χώρας είναι σήμερα 2.821.977 κάτοικοι, ενώ στην απογραφή του 2001 ήταν 3.069.275, δηλαδή σε δέκα χρόνια, ο πληθυσμός της Σκιπερίας μειώθηκε κατά 8%, γεγονός που ο υπουργός Καινοτομίας Γκεντς Πόλο απέδωσε στην μετανάστευση. Από την απογραφή προέκυψε ακόμη ότι ο αριθμός των γεννήσεων μειώθηκε από 53 χιλ. ετησίως το 2001 σε 34 χιλ. το 2011. Η μέση ηλικία του πληθυσμού ανήλθε από 30,6 έτη το 2001, σε 35,3 έτη το 2011. Οι υπερήλικες αποτελούν το 2011 το 11% του πληθυσμού, σε σύγκριση με 8% του πληθυσμού που ήταν το 2001. Σημειώνεται,  ότι στην Αλβανία υπάρχουν 67.593 αναλφάβητοι, 30.000 εκ των οποίων δεν πήγαν ποτέ σχολείο.
Τι  και αν «κατεγράφησαν» 67.593 αναλφάβητοι Σκιπετάροι;. Από αυτούς θα επιλέξουν οι μισέλληνες Σκιπετάροι- σύγχρονοι φύλαρχοι καταπατητές της Βορείου Ηπείρου-  τους ένοπλους «Τσάμηδες», τους Σκιπετάρους Τζιχαντιστές, για να υλοποιήσουν την τελευταία φάση εξαφανίσεως του ελληνισμού από την Σκιπερία, αλλά και όλες τις άλλες σωβινιστικές φαντασιώσεις τους. Κάπως έτσι λεηλάτησαν και έκλεψαν την γη των Σέρβων, Κοσοβο-Μετόχια. Φυσικά μετά από έγκριση και κάθε είδους βοήθεια, από τα διαχρονικά αφεντικά τους!
Και η ελλαδική κυβέρνηση των Αθηνών που είναι, ενώ συντελείται στην Βόρειο Ήπειρο ένα νέο δράμα; Ποια είναι η αντίδρασή της στο συντελούμενο νέο έγκλημα κατά του Ελληνικού Έθνους, εγκαταλείποντας τους ηρωϊκούς Έλληνες Βορειοηπειρώτες στην τύχη τους, να μάχονται μόνοι και αβοήθητοι; Ούτε μια καταγγελία στην διεθνή κοινότητα για καταπάτηση των κατοχυρωμένων βάσει διεθνών συνθηκών, δικαιωμάτων των Ελλήνων στην Σκιπερία, ούτε μία διπλωματική διαμαρτυρία προς την κυβέρνηση της Σκιπερίας. Κάπως έτσι απωλέσαμε και την Ανατολική Ρωμυλία!
Τελευτώντας την παρουσίαση του λίαν συνοπτικού μνημονίου για το μεθοδευμένο σχέδιο, από τις σημερινές μισελληνικές Σκιπετάρικες αρχές, πλαστογραφήσεως της Ιστορίας, διώξεων των αδελφών βορειοηπειρωτών, καταπατήσεως και βιαίας-δολίας αφαιρέσεως περιουσιών Ελλήνων Βορειοηπειρωτών και αφελληνισμού της Βορείου Ηπείρου μας, σημειώνουμε με θλίψη, οδύνη και ασίγαστη οργή:
-Την ορατή αδιαφορία των μεταπολιτευτικών ελλαδικών κυβερνήσεων, εξικνουμένη μέχρι των ορίων της Εθνικής προδοσίας, στα όσα διέπραξαν και εξακολουθούν να διαπράττουν μέχρι σήμερα, οι Σκιπετάρικες συστημικές κυβερνήσεις της Σκιπετάρικης εγχώριας και διεθνούς Αλβανικής μαφίας, σε βάρος των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου και του Ελληνισμού γενικώτερον.
-Την ιχθυώδη αφωνίαν και την ένοχον σιωπήν της συντριπτικής πλειονότητος των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ της Ελλάδος, για τα οποία (ΜΜΕ), ελάχιστα ή ΟΥΔΕΝ γνωρίζομεν περί της δράσεως (προγενεστέρας και νυν) και αληθινής ταυτότητος (εθνικής και θρησκευτικής) των μεγαλοϊδιοκτητών και των κρυπτομένων όπισθεν αυτών.  
-Την πλαδαρή, γραφική ή ψυχοπαθητική, ενίοτε και ύποπτη στάση και χαλαρή αντίδραση [στα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες, (εσωτερικώς και διεθνώς), σε βάρος ΟΛΩΝ των υπό κατοχήν ευρικομένων αδελφών μας, της Βορείου Ηπείρου, της Βόρειας Μακεδονίας, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Ανατολικής Θράκης, του Πόντου, της Ιωνίας/Μ.Ασίας, της Βόρειας Κύπρου μας], των αυτοαποκαλουμένων ελλήνων εθνικιστών είτε δρουν αυτόνομα, είτε εκφράζονται από κοινοβουλευτικά εθνικιστικά, υποτίθεται, κόμματα, τα οποία όμως στην πράξη αποδεικνύουν καθημερινώς, ότι ελαχίστη ή ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν με τον αληθινό εθνικισμό, τον ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΝ!!!
*
Συνεκτιμώντας όλα όσα παρουσιάσαμε μέχρι τώρα, καταλήγουμε στα εξής βασικά, αρχικά και ασφαλή συμπεράσματα:
1ο/ Τα ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΑ Βορειοδυτικά εθνολογικά/εθνογραφικά όρια του Ελληνισμού είναι:
-Η κοιλάδα του ποτ. Γενούσου-Εγνατία οδός-Δίβρη, ως ελάχιστον όριον.
-Με τις διάφορες κατακτήσεις των Ελλήνων και σε διάφορες περιόδους, όπως επί εποχής Πύρρου, τα όρια έφθαναν πολύ βορειότερα της Επιδάμνου (Δυρραχίου).
Συνεπώς η γραμμή ΔΥΡΡΑΧΙΟΝ-ΚΡΟΪΑ-ΔΙΒΡΗ-Λίμνη ΛΥΧΝΙΤΙΣ, (ΝΑΙ), αποτελεί το ιστορικόν και απαράγραπτον βορειοδυτικόν όριον του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.



2ο/ Όποιος αμφισβητεί την αρχαιόθεν ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου, με τα προαναφερθέντα ιστορικά όρια, ανήκει σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:
-Αντιγραφέας-πιθηκιστής ανιστόρητων, αντιεπιστημονικών και αυθαίρετων ή πλαστογραφημένων κειμένων-χαρτών, κατ’ επιλογήν,(από την υπάρχουσα γραμματείαν), των οποίων (κειμένων-χαρτών), εμπνευστές, σχεδιαστές, συντάκτες, χορηγοί και προαγωγοί, ήσαν οι αρχαιο-ρωμαιολάτρες Ιταλοί, (ονειρευόμενοι την ανασύσταση της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή τουλάχιστον την κυριαρχίαν τους στην Σκιπερία/Αλβανία)) και το Ιουδαιοκρατούμενο σκοτεινό Βατικανό.
-Αλβανολάτρης, Αλβανόφιλος Διεθνιστής, ανέντακτος ή εντεταγμένος σε ΜΚΟ, σκοτεινών διασυνδέσεων και υπόπτων συναλλαγών.
-Εγκάθετος πράκτορας ξένων δυνάμεων, που έχουν βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα συμφέροντα στην Σκιπερία/ Αλβανία (π.χ. Ιταλία/Βατικανό, ΗΠΑ, Τουρκία, κλπ.).  
-Έμισθος πράκτορας της Σκιπερίας, με αποστολή δια λόγων, γραπτών ή προφορικών και πράξεων (φανερών ή κρυπτών), τον αφελληνισμόν της Βορείου Ηπείρου και τον σφετερισμόν-«Αλβανοποίηση» παντός Ελληνικού (Ιστορίας, τοπωνυμίων, Ελλήνων ηρώων, σημερινών Ελλήνων κατοίκων, ιδιοκτησιών, αρχαιολογικών ή μεταγενεστέρων μνημείων, πολιτιστικών παραδόσεων, κλπ.).
3ο/ Οι αντιδράσεις όλων των μεταπολιτευτικών Ελλαδικών κυβερνήσεων, χαρακτηρίζονται από:
-Εγκληματικήν αδράνεια/αδιαφορία, ανούσιες και αναποτελεσματικές «διπλωματικές διαμαρτυρίες» στις απαράδεκτες προκλήσεις των Σκιπετάρων, σε βάρος του Ελληνισμού, της Ελληνικής ιστορίας και των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών.
- Ατολμία/αποφυγή απαιτήσεως εφαρμογής των ισχυουσών διεθνών συνθηκών που αφορούν στην Β. Ήπειρο.
-Βρονταία σιωπή για τα απαράγραπτα προαιώνια δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού ( αυτοδιάθεση, αποκατάσταση των αρχαιόθεν ελληνικών εδαφών, κλπ.) και τέλος
-Ύποπτη έως προδοτική στάση, στο θέμα της μη προετοιμασίας του Ελληνισμού,  για ανηλεή διπλωματική αντεπίθεση και αν χρειαστεί, στρατιωτική επέμβαση, προς αποκατάσταση της ιστορικής νομιμότητος και απόδοση της κυριότητος της Βορείου Ηπείρου, στους Έλληνες, τους μόνους και αληθινούς, αρχαιόθεν, ιδιοκτήτες της.16
                                                                                                     
                                                                                             Συνεχίζεται





1 Πηγή: Το βιβλίο του Σπύρου Στούπη, Ηπειρώτες και Αλβανοί –η προσφορά της Ηπείρου προς το έθνος, εκδόσεις Ιδρύματος Βορειοηπειρωτικών Ερευνών, Ιωάννινα 1976.
2 Στράβων, Γεωργ. Β. 4.328.
3 Ο Γουσταύος Φρειδερίκος Χέρτσμπεργκ (Gustav Friedrich Hertzberg) [19 Ιαν. 1826- 16 Νοε. 1907]  ήταν Γερμανός ιστορικός.. Σπούδασε αρχαία ελληνική φιλολογία. Από το 1850 μέχρι το θάνατό του, το 1907, περισσότερο από μισό αιώνα, ανάλωσε την ζωή του γράφοντας συγγράμματα και βιβλία για την ιστορία της Ελλάδας. Το 1880 διορίσθηκε καθηγητής της Ιστορίας στην γενέτειρά του στο Πανεπιστήμιο Χάλε. Ο Χέρτσμπεργκ θεωρείται ένας από τους πολυγραφότερους και επιφανέστερους σύγχρονους ιστορικούς του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
Στην ιστορική του έρευνα ακολούθησε ιδιαίτερη επιστημονική μέθοδο και επεξεργασία των ιστορικών του πηγών. Σημαντικώτερα από τα έργα του είναι:
«Η ζωή του Βασιλέως Αγησιλάου Β΄ της Σπάρτης»(1856)
«Η εκστρατεία των Μυρίων» (1861)
«Οι ασιατικές εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου» 2 τόμοι (1863-1864).
«Ιστορία της Ελλάδος επί ρωμαϊκής κυριαρχίας, εκτειθέμενη κατά τας πηγάς»,3 τόμοι (1866-1875).
«Ιστορία των Περσικών πολέμων, κατά τας πηγάς»(1876).
«Ιστορία της Ελλάδος από την κατάλυση του αρχαίου βίου μέχρι σήμερα», 4 τόμοι (1876-1879).
«Ιστορία της αρχαίας Ελλάδος και Ρώμης», 2 τόμοι (1878-1880).
«Ιστορία των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων», (1880-1882) και
«Ιστορία των Βυζαντινών και του Οθωμανικού κράτους" (1882-1884), καθώς και πολλά άλλα συγγράμματα, όπως "Αι Αθήναι" (Ιστορία αθηναϊκών μνημείων).
4 Ένας εκ των σπουδαιότερων Ιστορικών συγγραφέων, είναι ο Μιχαήλ Μήτρος (1661-1714), ο εξ Ιωαννίνων έλκων το γένος Μελέτιος, μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης, είτα δε Αθηνών (1703-1714). Αξιολογώτατον εκ των έργων του Μελετίου είναι η Γεωγραφία παλαιά τε και νέα, συνταχθείσα προ του 1696 και δημοσιευθείσα στην Βενετία το 1728. Ο μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος διεκρίθη ως αρχαιοδίφης και επιγραφικός. Πηγή: Σπ. Λάμπρου, Ο Μελέτιος Αθηνών ως αρχαιοδίφης και στηλοκόπας, εν Νέω Ελληνομνημόνι, τομ. 3 (1906), σελ. 59-105.
5 Η πόλη του Ελβασάν, εμφανίζεται στις διαδρομές της ύστερης αρχαιότητας όπως η Tabula Peutingeriana ή το Itinerarium Burdigalense ως Scampis ή Hiscampis. Πηγή: Hammond, N.G.L. (1974). «The Western Part of the via Egnatia». The Journal of Roman Studies (Society for the Promotion of Roman Studies) 64: 188. doi:10.2307/299268, 20 October 2013.
6 Giovani Amadori-Virgili (1883-), Αρχείον Ιταλικού Υπουργείου εξωτερικών, La questione rumeliota (Macedonia, Vecchia Serbia, Albania, Epiro) e la politica italiana Vol. 1, [Texte imprimé] / Bitonto : N. Garofalo , 1908
7 Ο Αλεξάντρ Συνβέ (γαλλικά: Alexandre Synvet ή Sinvet, γνωστός στη βιβλιογραφία ως Α. Συνβέ (A. Synvet), terminus post quem 1886) ήταν Γάλλος γεωγράφος και χαρτογράφος. Έμεινε στην ιστοριογραφία γνωστός για τοn εθνολογικό χάρτη των Βαλκανίων με τον τίτλο "Les Grecs de l’Empire Ottoman. Étude Statistique et Ethnographique" (μτφ. "Οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στατιστική και Εθνογραφική Μελέτη") που εξέδωσε το 1878, όταν ήταν ακόμα καθηγητής γεωγραφίας στο Αυτοκρατορικό Οθωμανικό Λύκειο του Γαλατά Σαράι (Lycée Impérial Ottoman de Galata-Sérai) στην Κωνσταντινούπολη.
8 Victor Berard, La Mecedoine, Paris 1897.
9 O Βιντσένζο Μαρία Κορονέλλι ή Κορονέλι (ιταλικά: Vincenzo Maria Coronelli, 16 Αυγούστου 1650 – 9 Δεκεμβρίου 1718), ήταν Φραγκισκανός μοναχός, κοσμογράφος, χαρτογράφος, εκδότης και εγκυκλοπαιδιστής, κυρίως γνωστός για τους γεωγραφικούς άτλαντες και τις υδρόγειες σφαίρες που κατασκεύαζε.
10 Ο εν λόγω χάρτης με όσες πληροφορίες εμπεριέχει, είναι μέρος του 3ου βιβλίου του «Codex Αlbanicus» ή «Αλβανικού Κώδικα» του κορυφαίου Αλβανολόγου, Κροάτη,  Milan Šufflay.
11 Τα εθνολογικά όρια του Ελληνισμού, Χρήστος Σαρτζετάκη, τ. πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, www.sartzetakis.gr/points/ethologika.html
12 Ο τίτλος εις την ελληνικήν : «Χάρτηςεθνολογικός της Ευρωπαικής Τουρκίας και της Ελλάδος και μνημόνιον επί της ενεστώσης κατανομής των φυλών ειςτήν Ιλλυρικήν (δηλ. την Χερσόνησο του Αίμου/Βαλκανικήν) Χερσόνησον μετά στατιστικών πινάκων. Δημοσιευθείς εις το Λονδίνον υπό του EDWARD STANFORD, μεταφρασθείς εκ της αγγλικής, Παρίσι, E.Dentu, Βιβλιοπώλης-εκδότης, 1877».
14 Ο Έλληνας Παναγιώτης Μπάρκας, γεννήθηκε το 1958 στο Αργυρόκαστρο Αλβανίας. Είναι απόφοιτος της Φιλολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τιράνων. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε αλβανικά ΜΜΕ και ως ανταποκριτής πολλών ελληνικών ΜΜΕ. Υπήρξε βασικός συνεργάτης του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ, του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων και της ΕΡΑ. Διετέλεσε καθηγητής στο Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου, απ’ όπου απολύθηκε το 2012, επειδή διεμαρτυρήθη για τα εγκλήματα (αρχαιολογικά και πολιτισμικά) που γίνονται από το 2000 σε βαρος της αλήθεας για τα ιστορικά μνημεία της Βορείου Ηπείρου, από τους Αλβανούς και Ιταλούς.
Διετέλεσε επίσης μέλος της εξαμελούς ιδρυτικής ομάδας της πολιτικής οργανώσεως των Ελλήνων της Αλβανίας «Ομόνοια» και ένας από τους πέντε βουλευτές της Εθνικής ελληνικής μειονότητας» που εξελέγησαν από την Ομόνοια στην πρώτη αλβανική πλουραλιστική Βουλή. Είναι συνιδρυτής δύο εφημερίδων στην ελληνική γλώσσα που εκδίδονται για την εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, συγγραφέας του βιβλίου Προδομένη εξέγερση (στην αλβανική γλώσσα), καθώς και του πανεπιστημιακού εγχειριδίου «Τα λαογραφικά».
16 Φυσικά δεν είμαστε αφελείς ούτε ονειροπαρμένοι ψευτοεθνικιστές, να θεωρούμε ότι με τις επικρατούσες, σήμερα, συνθήκες στην Πατρίδα μας (πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές, διπλωματικές, στρατιωτικές, κλπ.), η απόδοση της ιστορικής δικαιοσύνης στην Βόρειο Ήπειρο, στρατιωτικώς, είναι λογικώς, εφικτή ενέργεια. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε παραλογισμό, παράνοια. Πρωτίστως, απαιτείται η αναγκαία και ικανή προετοιμασία προς δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων που απαιτούν χρόνον, πίστη, θέληση, κοσμογονικές αλλαγές, αιματηρές θυσίες και προ πάντων, η εντολή του και ευλογία του Θεού των Ελλήνων, του Τριαδικού Θεού της Ορθοδόξου Πίστεως!!!
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)