ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ Ή ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ;

Αθεΐας Ορμητήριον

Νερτερίων ιδεολόγημα

Θελξιμβροτών σόφισμα

Ραιστήρ Χριστιανισμού

Ωραιοποιημένη πλάνη

Πατρίδος ολετήρ

Ιθυφάλλων βιοθεωρία

Σοδομιστών καταφύγιον

Μισανθρώπων άλλοθι

Ορθολογισμού Θεοποίησις

Σαγήνη χαλιφρόνων

                 Ή

Θεοσοφιστών Ιάλεμος

Ελλήνων  Ίμερος

Ανθρωπιστών Ταράκτωρ

Νεποτισμού τάφος

Θεηπόλων πυξίς

Ρωμηοσύνης Καύχημα

Ωράνιον (Ουράνιον) δώρον

Παραδείσου Διαπιστευτήρια

Ιάτρευμα (ίασις) ψυχών

Σωτηρίας δόγμα

Μυστηρίων (Ορθοδοξίας) Μέθεξις

Ορθόδοξος Ανθρωπισμός

Σκοταδιστών Όλεθρος¹

*

MEΡΟΣ 13ο

Α΄  Α Ν Θ Ρ Ω Π Ι Σ Μ Ο Σ

5. ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ (ΝΕΟ-ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ)

α. Γενικά

Μετά την συνοπτική επισκόπηση των διαφόρων ανθρωπιστικών ρευμάτων-κινημάτων, από την εποχή της Αναγεννήσεως μέχρι εκείνην του  Διαφωτισμού, ας δούμε πως, που διαμορφώθηκε μεταγενεστέρως και πως νοείται σήμερα ο Ανθρωπισμός.

Ο Νέο-Ανθρωπισμός:

-Είναι η θεωρία που πρωτοεμφανίστηκε στην Γερμανία κατά τον 18ο αιώνα και έθετε ως βάση τού ανθρωπισμού, όχι πλέον την μίμηση τών κλασικών προτύπων αλλά την δημιουργική εργασία η οποία διαπνέεται από το πνεύμα τής κλασικής αρχαιότητας και αντιπαραβάλλεται από μία ιδιαίτερη θέση έναντι του ανθρώπου και του προορισμού του.

-Δεν ασχολείται πλέον με την ελληνορωμαϊκή παιδεία, παρά το γεγονός ότι κάποιοι εκπρόσωποί του, ασχολήθηκαν με την μελέτην της αρχαίας Ελληνικής τέχνης!

-Ήλθε ως αντίθεση προς τον ορθολογισμόν και την ρασιαναλιστικήν μονομέρειαν των χρόνων του Διαφωτισμού. Ακόμη ήλθε ως μία αντίθεση προς την άθρησκον φιλανθρωπίαν και την πλήρη ανεξαρτησία του ανθρώπου από του θείου/θεού και από πάσης ηθικής.

-Αποκλίνει περισσότερον προς την αισθητικήν θεώρησιν της αρχαίας ποιήσεως και τέχνης και θεωρεί ως μοναδικά πρότυπα της ανθρωπίνης μορφώσεως τα ιδεώδη της κλασικής αρχαιότητος.

-Διατηρεί χαλαρές σχέσεις με τον Χριστιανισμόν και μάλλον πλατωνικές ή φαρισαϊκές.

-Εμφανίζεται ως υπέρμαχος της καλαισθητικής καλλιέργειας και ηθικής μορφώσεως του ανθρώπου, σφετεριζόμενος και ερμηνεύων αυθαιρέτως επιλεκτικά χωρία της Αγίας Γραφής, καθορίζοντας αρχές οι οποίες όμως, ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχουν με την Χριστιανικήν Διδασκαλίαν.

-Δεν επηρέασε ευρείες λαϊκές μάζες. Ήταν μάλλον ένα ιδεαλιστικό και ατομοκρατικό αριστοκρατικό κίνημα. Ένας μάλλον συναισθηματικός ρομαντισμός.. 

-  Ήταν δημιούργημα του Γερμανικού κυρίως πνεύματος, με αρχηγέτην τον Γιόχαν Γιοάκιμ Βίνκελμαν.2 Σε αντίθεση με τον πραγματισμόν3 ο οποίος σαν σκοπόν της αγωγής, προβάλλει την υπό του νου κυριαρχίαν της φύσεως, επιδιώκει,  την ανάπτυξη της ικανότητος των ανθρώπων προς κατανόηση του πνευματικού κόσμου, όπως εμφανίζεται αυτός δια της ιστορίας.

-  Μετεξελίχθηκε τον 20ον αιώνα, σε διάφορες ολοκληρωτικές μορφές πολιτικής διακυβερνήσεως (φασισμός, ναζισμός, κομμουνισμός) τις οποίες υποτίθεται ότι καταπολέμησε, και τον 21ον αιώνα, παρουσιάζεται εμφανώς, με την μορφήν της παγκοσμιοποιήσεως.

Κατά τους ανθρωπιστές, όπως έχουμε προαναφέρει, ο άνθρωπος, έχει από την φύση του όλα τα θετικά εκείνα στοιχεία, τα οποία με τις κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να διαμορφώσουν την άρτια και ολοκληρωμένη προσωπικότητα και να ανυψώσουν τον άνθρωπο σε υπέρτατη αξία.

Αυτός είναι και ο σκοπός του ανθρώπου, κατά τον Γερμανό φιλόσοφο και θεολόγο Johann Gottfried von Herder,4 ο σκοπός προς τον οποίον πρέπει να κατατείνει η Ιστορία.

Αρχή και τέλος του κοινωνικού ανθρώπου είναι η ελευθερία, η ευτυχία και η ευημερία, οι οποίες δεν εκχωρούνται από καμμία ανώτερη δύναμη.

Ο Herder το 1769 εγκατέλειψε την Ρίγα, όπου εδίδασκε στην Λουθηριανή σχολή της εκεί μητροπόλεως, και ταξίδεψε στο Παρισι, όπου γνώρισε τους Εγκυκλοπαιδιστές αλλά δεν προσχώρησε στον Διαφωτισμό. Εν τω μεταξύ, είχε αρχίσει να γράφει τα «Κριτικά Δάση», δοκίμια για την τέχνη και την λογοτεχνία. Πεποίθησή του ήταν ότι έπρεπε να εγκαταλειφθεί η μίμηση των Ελλήνων κλασικών που κήρυτταν οι Βίνκελμαν και Λέσσινγκ και ότι έπρεπε να αναζητηθούν οι εθνικές, λαϊκές παραδοσιακές πηγές της ποιήσεως, διότι, κατ’ αυτόν, η ποίηση, γεννιέται από το ένστικτο του λαού και όχι από λίγους καλλιεργημένους ανθρώπους.

Το 1771 έγινε αυλικός ιεροκήρυκας και πρόεδρος του ιεροδικείου στο Μπύκενμπουργκ, πρωτεύουσας του μικρού πριγκιπάτου του Σάουμπουργκ-Λίππε. Έγραψε εκεί τα βιβλία που συνέβαλαν στην διαμόρφωση του λογοτεχνικού κινήματος, «Sturm und Drang» (καταιγίδα και βία/ώθηση). Ισχυρίζετο  ότι ήταν πιστός Χριστιανός αλλά δεν έβλεπε παντού το χέρι του Θεού. Πίστευε ότι κάθε πολιτισμός ήταν μια αυθύπαρκτη ενότητα με γέννηση, ακμή και θάνατο.

Θαύμαζε τον Μεσαίωνα που είχαν πολεμήσει οι Αναγεννησιακοί και Διαφωτιστές, σαν εποχή φαντασίας, λαϊκής ποιήσεως και απλότητας, και επέκρινε τον Διαφωτισμό σαν ειδωλολατρεία της λογικής!

β. Βασικές αρχές-αξίες του Νεοανθρωπισμού (Κατά τους Νέο-ανθρωπιστές):

1/ Τοποθέτηση του ανθρωπίνου όντος ως κεντρικής αξίας και απασχολήσεως. Τίποτα δεν είναι πάνω από το ανθρώπινο ον και κανένα ανθρώπινο ον δεν είναι πάνω από ένα άλλο.

2/ Επιβεβαίωση της ισότητας όλων των ανθρώπων.

3/ Αναγνώριση της προσωπικής και πολιτισμικής ποικιλότητας (πολυπολιτισμός).

4/ Επιβεβαίωση των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών κάθε ομάδας ανθρώπων και καταδίκη κάθε είδους διακρίσεως: Οικονομικής, φυλετικής, εθνικής ή πολιτισμικής.

5/ Αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και άλλων ιδιαιτεροτήτων.  - το να φέρεσαι στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φέρονται και

6/ Συνοχή -Να σκέφτεσαι, να νιώθεις και να πράττεις προς την ίδια κατεύθυνση.

7/ Ανάπτυξη της γνώσεως, πέρα από τα όρια που θέτουν προκαταλήψεις και απόλυτες αλήθειες.

8/ Επιβεβαίωση της ελευθερίας των ιδεών, των πεπειθήσεων και των πιστεύω.

9/ Απόρριψη της βίας οποιασδήποτε μορφής.

10/ Ανθρωποϊσμός

Ο όρος Ανθρωποϊσμός εισήχθη από τον F. Haack5 για να τονίσει τον νεοειδωλολατρικό χαρακτήρα του Νεοανθρωπισμού.

Ο ανθρωποϊσμός  είναι  μέτρο όλων των πραγμάτων. Στην νέο-ειδωλολατρία, ο άνθρωπος δεν έχει κανένα θεό σαν «απέναντι» και αυτό είναι ένα νέο στοιχείο. Στην παλαιά ειδωλολατρία, πίστευε κανείς σε θεούς που βρίσκονταν έξω από τον άνθρωπο. Και ο σημερινός Ινδουϊσμός εκλαμβάνει για θεούς ζωντανά όντα. Όμως ο ανθρωποϊσμός δεν έχει θεούς, ακόμη και στην περίπτωση που μιλάει γι’ αυτούς. Δεν υπάρχουν θεοί έξω από τον άνθρωπο. Σαν «θεοί» λογίζονται πράγματα που αφορούν στον άνθρωπο.

γ. Στόχοι του κινήματος των Νεοανθρωπιστών

1/ Η εξάλειψη του πολέμου, της πείνας, της φτώχειας και της οικονομικής εκμεταλλεύσεως στον πλανήτη.

2/ Η ανάπτυξη ενός νέου συστήματος βασιζόμενου στην τοποθέτηση της ανθρώπινης ζωής ως κεντρικής αξίας, υψηλότερης από τον πλούτο (χρήμα), την εξουσία, το κύρος, κτλ. Αυτό το όραμα για το μέλλον καλείται το «Παγκόσμιο Ανθρώπινο Έθνος».

3/ Η εργασία σε ομάδες ανθρώπων που θα αναλαμβάνουν δραστηριότητες τόσον προσωπικής αναπτύξεως όσον και κοινωνικής δράσεως (Παγκόσμιοι υπηρέτες της Νέας Εποχής).

4/ Η Παγκόσμια Δημοκρατική Υπερκυβέρνηση.

δ. Προϋποθέσεις για πραγμάτωση των στόχων (Κατά τους νέο-ανθρωπιστές):

1/ Σεβασμός των δικαιωμάτων και αξιών του ανθρώπου.

2/Αγάπη του ανθρώπου ως κοινωνικού παράγοντος, εν πνεύματι ισότητος και αλληλεγγύης.

3/Εξανθρωπισμός από πνευματικής και ηθικής απόψεως.

4/Προαγωγή του «ακραιφνούς και ειλικρινώς ανθρωπίνου», τόσον εις τους εαυτούς μας όσον και στους άλλους.

5/Επαφή προς παν μέγα και υψηλόν, το οποίον εδημιούργησε η ανθρωπότης στην μακραίωνη ιστορική εξέλιξή της (τέχνη, επιστήμη, φιλοσοφία, πολιτικός βίος, κοινωνική ζωή, θρησκεία).

Δια της «επαφής», καθίσταται δυνατή η αφύπνισις των τέως κοιμωμένων (ευρισκομένων σε λήθαργο) αξιών και εκκρούονται οι τυχόν υποκρυπτόμενες εις αυτήν «σκοτεινές δυνάμεις».

ε. Παράγοντες διαμορφώσεως τελείου ανθρώπου (Επισήμως διατυπωμένοι όροι και θέσεις):

1/ Ψυχική Ισορροπία.

2/ Αισιόδοξο και δημιουργικό ήθος.

3/ Βαθύτερες αξίες ζωής.

4/ Αρετή συνδέουσα το μέτρο και την αρμονία.

5/Ψυχοπνευματική φιλοσοφία υπεράνω των ανθρωπίνων αδυναμιών και κοινωνικών ανταγωνισμών (Γαλήνη-Ισορροπία-Τελειότης).

Σύμφωνα με μερίδα σύγχρονων ανθρωπιστών, ευρύτατον ανθρωπισμόν εκήρυττον οι Στωϊκοί (Σενέκας, Επίκτητος, Πανούτιος, Μάρκος Αυρήλιος), στηριζόμενοι επί της πεποιθήσεως ότι «οι άνθρωποι είναι συγγενείς τη φύσει και Διός απόγονοι».

Προσθέτουν όμως, ότι τέτοιον ανθρωπισμό κηρύττει και ο Χριστιανισμός (ΣΣ: Απαραίτητο το φαρισαϊκόν «άλας» στις δοξασίες τους, δηλαδή ενός παραχαραγμένου και εκκοσμικευμένου/ εκφιλοσοφισμένου Χριστιανισμού), ο οποίος διδάσκει ότι η ανθρωπότης είναι κοινωνία αδελφών εχόντων κοινόν πατέρα τον Θεόν (ΣΣ: Βεβαίως, εννοούν τον δικόν τους «θεόν» και όχι τον Θεάνθρωπον Ιησούν).

στ. Αυτοτελή σύγχρονα ανθρωπιστικά κινήματα.

Τα περισσότερον γνωστά εκ των αυτοτελών κινημάτων συγχρόνου ανθρωπισμού, είναι τα εξής:

1/ Πραγματιστικός Ανθρωπισμός

Κύριοι εκπρόσωποι οι Γερμανοί Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe) και Χούμπολντ (Friedrich Wilhelm C. K. F. von Humbold)  και  ο Άγγλος φιλόσοφος, Σίλερ (Johann Christoph Friedrich von Schiller).

Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1749-1832) 6

Επεζήτησε με τα ποιήματα και τις συγγραφές του να καταστήσει τα ιδεώδη των αρχαίων Ελλήνων κτήμα της εποχής του. Αλλά ο ανθρωπισμός του, ούτε ολοκληρωμένος ήταν ούτε σταθερός. Χαρακτηρίζεται από ένα αδιάκοπο γίγνεσθαι, από μίαν συνεχή εναλλαγήν. Η κοσμοθεωρία του και η βιοθεωρία του κυμαίνονται μεταξύ υλοζωϊσμού,7 νεοπλατωνισμού,8 θεϊσμού και πανθεϊσμού.

Ο Γκαίτε, όπως εξεμυστηρεύθη εις τον Έκκερμαν, ανήκε εις όλους τους τύπους της θρησκείας!!! Ήταν πολυθεϊστής, θεϊστής και πανθεϊστής (ΣΣ: Οικουμενιστής, υπέρμαχος της παγκοσμιοποιήσεως) [J.P. Eckermann, Συνομιλίες με τον Γκαίτε, μτφ. Ν. Καζαντζάκη, εκδ. Φέξη, Αθήναι, 1965, σ.113].

Ενώ εξήρε την ηθικήν υπεροχήν του Χριστιανισμού έναντι των άλλων θρησκειών, ουδέποτε ανεγνώρισε τον Ιησούν Χριστόν ως Θεόν, την εν Χριστώ Αποκάλυψη του Θεού και το απολυτρωτικόν έργον του Κυρίου.

Εξωμολογείτο εις τον Έκκερμαν: « Κατά βάθος η ζωή μου τίποτ’ άλλο δεν ήταν παρά κόπος και εργασία και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι κατά τα εβδομήντα πέντε μου χρόνια, μήτε τέσσαρες εβδομάδες δεν στάθηκαν ευτυχισμένες. Η ζωή μου υπήρξεν αέναον ανακύλισμα πέτρας που ολοένα βούλεται και πάλιν να υψωθή»9

Οι τελευταίες του λεξεις πριν πεθάνει, ηταν: "Φως,περισσοτερο φως" ("Mehr Licht!").

Φρίντριχ Βίλχελμ Κρίστιαν Καρλ Φέρντιναντ φον Χούμπολτ (Friedrich Wilhelm Christian von Humbold (1767-1835) 10

Ως φιλόσοφος ο Χούμπολτ, είναι περισσότερο γνωστός για την πραγματεία «Σχετικά με τα Όρια της Κρατικής Δράσης», ένα από τα πλέον τολμηρά κείμενα της εποχής του Διαφωτισμού με θέμα τις ατομικές ελευθερίες. Μολονότι το έργο είχε ολοκληρωθεί το 1792, δεν εκδόθηκε παρά το 1850, δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό του. Το ίδιο κείμενο επηρέασε το δοκίμιο του Τζον Στιούαρτ Μιλλ «Περί Ελευθερίας», μέσω του οποίου οι ιδέες του Χούμπολτ, έγιναν γνωστές στον αγγλόφωνο κόσμο.

Ο Χούμπολτ σκιαγράφησε μια πρώϊμη έκδοση αυτού που ο Μιλλ αργότερα, αποκάλεσε «αρχή της βλάβης», σύμφωνα με την οποία κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ενεργεί όπως επιθυμεί, εφόσον οι ενέργειές του δεν βλάπτουν άλλους ανθρώπους. Ο Χούμπολτ περιγράφει την ανάπτυξη του φιλελευθερισμού και τον απαραίτητο ρόλο της ελευθερίας στην ανάπτυξη και τελειοποίηση του ατόμου.

Δια τον Χούμπολντ, ο οποίος ίδρυσε και ανθρωπιστικό γυμνάσιο, η αρχαία Ελλάς είναι έκφρασις της ανθρωπιστικής ιδέας εις την πλήρη της καθαρότητα…Δια τούτο εδίδασκε ότι, εάν ο γερμανικός λαός, εμβολιασθεί με το πνεύμα του Ελληνισμού, τότε θα έχομεν μίαν θαυμασίαν σύνθεσιν και ένα τέλειον ανθρωπιστικόν πρότυπον..

Τελικώς όμως όλα αυτά έμειναν ωραίοι ρομαντισμοί. Ο Γερμανικός λαός εμβολιάσθηκε από τον Νιτσεϊσμόν, με αποτέλεσμα να έχομεν ένα τέλειον αντιανθρωπιστικό/θηριοποιημένο πρότυπον!!!

Γιόχαν Σίλλερ [Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759 –1805)]

Ο Schiller:11

α/ Υπεστήριζε ότι ο Χριστιανισμός ουδεμία ή ελαχίστην επίδραση προσέφερε εις την ανθρωπότητα. Ηρνείτο και την επίδραση του Χριστού, τον οποίον απέρριπτε ως θεόν!

β/ Επίστευεν ότι ο ρομαντισμός του Μεσαίωνος κήρυξε την αγάπη για την δικαιοσύνη και την ελευθερία, για την τιμωρία των ενόχων, για την ζωή, την ελπίδα, για το αύριο του ανθρώπου. Με το έργο του «Οι ληστές», προβάλλει ακριβώς αυτά τα ιδανικά. Ιδανικά πάλης του ανθρώπου ενάντια στην άδικη κοινωνία.

γ/ Το 1783-1787 γράφει δύο έργα: «Η συνωμοσία του Φιέσκο» και το «Ραδιουργία και έρως», έργα με τα οποία ο Σίλλερ επιτίθεται στους αυλικούς, που με τις ραδιουργίες τους δημιουργούν την εγκληματική ζωή του κόσμου. Αρχίζει πια να διαγράφει με άνεση τους χαρακτήρες και η ανάλυσή του γίνεται βαθύτερη.

δ/ Εξέφραζε τον θαυμασμόν του προς την «αιωνίαν Ελλάδα», αλλά και τον πόνον του δια την πτώση του «Δωδεκαθεϊσμού» την «θρησκείαν του Ωραίου», όπως την αποκαλούσε .

Αποσπάσματα από όσα έχει γράψει κατά καιρούς ο Σίλλερ για την Ελλάδα και τους Έλληνες:

«Καταραμένε Έλληνα, όπου κι αν γυρίσω την σκέψη μου, όπου κι αν στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω...Τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, επιστήμη, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική... Δημοκρατία, ισονομία, ισοπολιτεία αναζητώ, εσύ μπροστά μου, μπροστάρης κι αξεπέραστος.» (Είναι τα λόγια του Σίλλερ που αδιάκοπα επανελάμβανε στις συζητήσεις του με τον Γκαίτε. Πηγή: Το βιβλίο «Τα Ελληνικά» του Walter Savage Landor, 1847.)

«Να δημιουργήσεις δια του λόγου μίαν Ελλάδα και να την προβάλεις ως πολιτιστικό πρότυπο εκ των ένδον προς τα έξω.» (Απόσπασμα από πραγματεία του για τον Γκαίτε.)

«Ο Γκαίτε ωρίμασε κάτω από τον ήλιο του Ελληνικού ουρανού.» (Απόσπασμα από πραγματεία του για τον Γκαίτε.)

«Έχω αποφασίσει, για τα επόμενα δύο χρόνια, να μη διαβάσω κανένα νεώτερο συγγραφέα. Δεν διαβάζω τίποτε άλλο, εκτός από Όμηρο.» (Από επιστολή που έστειλε στον Ghristian Korner —Κέρνερ— στις 20 Αυγούστου 1788. Πηγή: Το βιβλίο «Ο Βάγκνερ και η Ελλάδα» του W. Schadewaldt, έκδοση Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος).
       «Είμαι θαυμαστής και μαθητής του Πλουτάρχου, τον οποίον αναγινώσκω μετά θέρμης. Κάμνετε πολύ καλά να μένετε πισταί εις τον Πλούταρχον. Η μελέτη του εξυψώνει στην πλαδαράν γενεάν μας και την κάμνει σύγχρονον, καλυτέραν και ζωτικωτέραν.» (Από επιστολή του προς τις αδελφές του. Πηγή: Τα «Ηθικά» τον Πλουτάρχου, έκδοση Παπύρου. Από την Εισαγωγή του Ι. Σταματάκου, τόμος Α ', σελ. 19.)

«Κι εγώ γεννήθηκα στην Αρκαδία,κι εμένα στην κούνια μου η φύσημου υποσχέθηκε χαρά. Κι εγώ γεννήθηκα στην Αρκαδία, μα μόνο δάκρυα μου έδωσε το βραχύ έαρ». [Είναι η πρώτη στροφή από το ποίημα του «Resignation» («Καρτερία»). Μετάφραση: Π. Κανελλόπουλου, χωρίς ρυθμό και ρίμες. Πηγή: Ως άνω, σελ. 412]. (ΣΣ: Ουδέποτε ο Schiller μετέβη στην Αρκαδία).

ε/ Στην πραγματεία του «Περί χάριτος και αξιοπρεπείας» (1793) ανέπτυξε με ποιο τρόπο διαμορφώνεται η ηθική βούληση του ανθρώπου, που αφού διαπεράσει ολόκληρη την ουσία του, η ηθικότητα θα γίνει δεύτερη φύση του.

Όταν η ηθικότητα αυτή αφεθεί πάνω στις φυσικές δυνάμεις του ανθρώπου, τότε η φύση του μεταβάλλεται σε ελεύθερο αυτουργό της ηθικότητας. Έτσι, αναπτύσσεται η αρμονία σώματος και ψυχής και το άτομο τελειούται σε «ωραία ψυχή», μια ολοκληρωμένη ενότητα ηθικής προσωπικότητας. Την κατάσταση αυτή ο Σίλλερ την ονομάζει «χάρη».

Η γνησιότητα της «ωραίας ψυχής» και η ηθική της «χάρη» αποδεικνύονται σε στιγμές, στις οποίες είναι εκτεθειμένη κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και στις οποίες η απαίτηση του ηθικού καθήκοντος, εναντιώνεται στις ορμές και τα ένστικτα της φυσικής αισθητικότητας. Σ’ αυτές τις στιγμές σώζεται ο ηθικός χαρακτήρας αντιπροτάσσοντας την «αξιοπρέπεια», όπως αυτή υπαγορεύεται από την ηθική προστακτική της συνείδησης.

Σχόλιον

Είδαμε πόσον αγαπούσε ο Schiller την Ελλάδα και τον πολιτισμόν της. Αποκαλούσε ζηλοτύπως τους Έλληνες «καταραμένους», για τα πολιτιστικά τους επιτεύγματα. Παράλληλα ήταν υπέρμαχος του ειδωλολατρικού δωδεκαθέου, δηλαδή ήταν νέο-παγανιστής. Μερικοί σύγχρονοι αρχαιολάτρες και ανθρωπιστές-διαφωτιστές, ισχυρίζονται ότι η φράση «καταραμένε Έλληνα», ουδέποτε ελέχθη από τον Schiller.

Εμείς πιστεύομεν ότι ελέχθη, αφού είναι καταγεγραμμένη σε ξένη πηγή, στην οποίαν αναφέρεται ότι δεν την είπε άπαξ, αλλά την επανελάμβανε συνεχώς.

Έστω και εάν υποθέσουμε ότι, ο Schiller δεν είπε ποτέ τέτοια φράση για τους Έλληνες, τότε ο βίος και η πολιτεία του, μέσα από τα λόγια και τα έργα του, μας δίδουν το δικαίωμα να τον χαρακτηρίσουμε ως έναν στείρο νέο-παγανιστή, ιδεαλιστή και βερμπαλιστή. Και εάν οι σημερινοί θαυμαστές του, δεν αποδέχονται ούτε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, τότε ας πληροφορηθούν τι ανεφώνησε κάποτε ο Γκαίτε  για τον Σίλλερ, απογοητευμένος, και ας δώσουν τους δικούς τους χαρακτηρισμούς:

«Τι ηθοποιός πράγματι!...Θαυμάσιος ηθοποιός!...Αλλ’ αλλοίμονον, μόνον ηθοποιός» (Παρά Fr. Delekat, Theologie und Pedagogik, 1956, σ. 14).

2/ Κριτικός ανθρωπισμός

Κύριος εκπρόσωπος ο Γάλλος φιλόσοφος Leon Brunschricg (1869-1944).12 Κατ’ αυτόν, ο άνθρωπος πρέπει να ασχολείται μόνον με προβλήματα που μπορεί να διαλευκάνει δια της νοήσεώς του. Πέραν τούτων ουδέν (Δηλαδή ο άνθρωπος είναι σάρκα+νους)!

O σύγχρονος ανθρωπισμός θεωρεί την μαθηματικήν κρίση, ως την υψηλώτερη μορφή της ανθρωπίνης σκέψεως. Μόνο η γνώση δημιουργεί τον μοναδικό κόσμο που ξέρουμε. Δεν υπάρχει φιλοσοφία πέραν της κρίσεως, η οποία συνθέτει την μορφή και το περιεχόμενο των εννοιών.

In his widely acclaimed doctoral thesis, La Modalité du jugement (1897; Sorbonne), Brunschvicg set down his fundamental assertion that knowledge creates the only world we know. He maintained that there can be no philosophy beyond judgment, for judgment is the first activity of the mind and synthesizes the form and content of concepts. Philosophy, therefore, must be a critical appraisal of thought itself, for knowledge can be subjected to reflection only by thought, which provides intelligibility. The spirit’s own activity, not concepts, is the principal object of thought.

3/ Ηθικός ή Νέος Ανθρωπισμός 13

Κύριοι εκπρόσωποι της κινήσεως αυτής στην Αμερική, ήσαν οι Irving Babbit,14 Paul Elmer More,15 Norman Forester.16

Κατ’ αυτούς, ο άνθρωπος οφείλει να πραγματοποιεί τις ηθικές επιταγές οι οποίες εκπηγάζουν, από την υπάρχουσα εντός αυτού ανωτέρα βούληση, η οποία ευρίσκεται σε αντίθεση προς τις ορμές και τα ζωώδη ένστικτα.

Και το ερώτημα που προκύπτει: Αφού έχουμε μέσα μας τις ηθικές αρχές, τι μας χρειάζονται οι λεγόμενοι ανθρωπιστές; Δεν μπορούμε να τις ανακαλύψουμε μόνοι μας; Α! λησμονήσαμε! Οι «ανθρωπιστές είναι εκ φύσεως και βάσει της λογικής τους, ανώτεροι από τους κοινούς ανθρώπους, τον απλόν λαόν, τους πιστούς αλλά ανόητους, κατ’ αυτούς, χριστιανούς». Δηλαδή,  απαιτείται να μας….καθοδηγήσουν τα «φωτισμένα πνεύματα», οι ανθρωπιστές!!!

Κατά τους «κορυφαίους» του ανθρωπισμού, λοιπόν, εμείς δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τις δυνάμεις που έχουμε μέσα μας, ούτε έχουμε τους τρόπους και τα μέσα να τις απελευθερώσουμε και να τις αξιοποιήσουμε: Άρα πρέπει να απευθυνθούμε σε «ειδήμονες-ανθρωπιστές», προκειμένου να μας υποδείξουν ή να μας διδάξουν τρόπους και μεθόδους (π.χ. γκουρού, «φωτισμένα» πνεύματα, αβατάρ, μυημένους καθηγητές, σοφούς επιστήμονες, κλπ.)

4/ Κοινωνικός Ανθρωπισμός

Κύριος εκπρόσωπος ο Emmanuel Mounier (1905-1950) στην Γαλλία, κατά την διάρκεια του μεσοπολεμικού διαστήματος. Διδάσκαλός του υπήρξε ο παπικός στοχαστής Chevalier (Ιησουΐτης;) [Δημοσίευμα στο επιστημονικό Κροατικό περιοδικό Hrcak-Η Εκκλησία στον κόσμο, vol.35, no 4, Dec. 2000 από τον Ivan Sestak της Ιησουϊτικής Φιλοσοφικής Σχολής του Ζάγκρεμπ, με την ευκαιρία συμπληρώσεως 50 ετών από του θανάτου του Emm. Mounier].17

5/ Απόλυτος Ανθρωπισμός

Σύμφωνα με την θεωρία αυτήν, ο άνθρωπος πρέπει να αποσχισθεί από κάθε επαφήν με την χριστιανική πίστη. Αυτού του είδους η αρνητική στάση έναντι του χριστιανισμού, άρχισε να εισέρχεται στην Eυρώπη από τα μέσα του 19ου αιώνος. Ο απόλυτος ανθρωπισμός εκδηλώνεται κυρίως με τις εξής τέσσαρις μορφές:

α/ Μαρξιστικός

Θεμελιωτής ο Γερμανο-Ιουδαίος Κασιλέ Μαρδοχάϊ ή Κάρολος Μάρξ [Heinrich Karl Marx (Moses Mordecai Marx Levy, 1818-83)].

Eίναι βεβαιωμένο από πολλές πηγές18 ότι ο Μαρξ ήταν Σατανιστής.19
Παραθέτουμε αποσπάσματα-αποφθέγματα, από λόγους και έργα του Μαρξ, προκειμένου να διαπιστώσουμε το είδος του «ανθρωπισμού» που επρέσβευε, σε συσχετισμό με την πορεία του αιμοσταγούς καθεστώτος των Μπολσεβίκων, προπυργίου της «ανθρωπιστικής Μαρξιστικής-Λενινιστικής ιδεολογίας», χωρίς περαιτέρω σχόλια, προσθέτοντας απλώς, τέσσαρα (4) αποφθέγματα του ομοφύλου, ομοθρήσκου και ομοϊδεάτου Λένιν, εμπνευστού της θεωρίας του Μαρξισμού-Λενινισμού (Μπολσεβικισμού):

1// Ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη από την κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους.

2// Η θρησκεία είναι η αδυναμία του ανθρώπινου μυαλού να αντιμετωπίσει συμβάντα που δεν μπορεί να καταλάβει. Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού.

3// Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη (η πρώτη φράση από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο).

4// Η θεωρία του κομμουνισμού μπορεί να συνοψισθεί σε μια πρόταση: Κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας.  

5// H Ελληνική Φιλοσοφία φαίνεται ότι βρήκε κάτι που μια καλή τραγωδία δεν πρέπει να βρίσκει ποτέ: Ένα πληκτικό τέλος.

6// Είμαι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου -διασπά τις παλιές εθνικότητες.

7// Ο Προμηθέας είναι ο σπουδαιότερος άγιος και μάρτυρας στο φιλοσοφικό ημερολόγιο.         

8// Στην αστική κοινωνία το Κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο και εξατομικευμένο, ενώ ο άνθρωπος είναι εξαρτώμενος και δεν έχει ατομικότητα.

9// Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει.

10// Τίποτε δεν μπορεί να έχει αξία, αν δεν έχει χρησιμότητα.

11// Καταδικάζω τον Δαρβινισμό σαν μια μικροαστική φιλοσοφία που αντανακλά την ανταγωνιστική πάλη σε μια καπιταλιστική κοινωνία.

12// Η φιλοσοφία είναι για τον πραγματικό κόσμο ό,τι είναι ο αυνανισμός για την σεξουαλική πράξη.

13// Το Κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης. Με την επικράτηση της «δικτατορίας του προλεταριάτου», θα καταργηθεί (ΣΣ: Ο Λένιν αργότερα ανασκεύασε αυτή την θέση και διετύπωσε την άποψη ότι «το κράτος θα πεθάνει από μαρασμό»).

14// Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί από την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου, συμπεριλαμβανομένων των άσχημων γυναικών.

15// Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας.

16// Η Λογική υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε λογική μορφή

Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνωφ (Λένιν)

1// Στους 100 κομμουνιστές, οι 40 είναι αγύρτες, οι 59 αφελείς και ένας μόνο πραγματικός μπολσεβίκος.

2// Ο κύριος εχθρός του κομμουνισμού είναι ο Χριστιανικός κλήρος.

3// Είναι αλήθεια ότι η ελευθερία είναι πολύτιμη. Τόσο πολύτιμη, που μερικές φορές πρέπει να την χορηγούμε με δελτίο.

4// Δώστε μας ένα παιδί 8 χρονών και θα γίνει μπολσεβίκος για πάντα.

β/ Νιτσεϊκός

Σύμφωνα με τις θεωρίες του Φρ. Νίτσε (1844-1900), ο άνθρωπος δια της μοναδικής αρετής του, της ισχύος του, ανάγεται εις Υπεράνθρωπον. Εις το ογκώδες εκ 16 τόμων έργον του αντιπαραθέτει αφ’ ενός τα ηρωϊκά πρόσωπα, αφ’ ετέρου την «αγέλην».

Οι πρώτοι είναι φορείς του πολιτισμού και πρέπει να ίστανται υπεράνω πάσης ηθικής δεσμεύσεως, ενώ η κοινώς ισχύουσα ηθική, προσιδιάζει εις την αγέλην. Έτσι γίνεται κήρυκας μιας αριστοκρατικής ατομοκρατίας, κατηγορώντας τον Χριστιανισμόν ως δημιουργόν της ηθικής αγέλης.

Έργα του: «Τάδε έφη Ζαρατούστρας», «Το λυκόφως των ειδώλων», «Ο Αντίχριστος», «Ίδε ο άνθρωπος», κ.α.

γ/ Υπαρξιστικός ή αθεϊστικός
        Οι υπαρξιστές αρνούνται την ύπαρξιν του Θεού, τοποθετούν εις το κέντρον του σύμπαντος τον άνθρωπον, τον οποίον θεωρούν ως μοναδικήν πηγήν από την οποίαν αντλεί ο κόσμος το νόημά του. Κατ’ αυτούς, η ανθρωπίνη ύπαρξις επωμίζεται την ευθύνην όχι μόνο για τον εαυτόν της, αλλά και για ολόκληρο το σύμπαν επειδή η ανθρωπίνη υπόστασις, είναι εκείνη η οποία παρέχει νόημα στην κοσμική ολότητα.

Κύριος εκπρόσωπος του υπαρξισμού είναι ο Γάλλος Jean Paul Sartre (1905-1980), με το εκδοθέν υπ’ αυτού βιβλίον «Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός» (L'existentialisme est un humanisme).

δ/ Ο ανθρωπισμός της Νέας Εποχής (Αυτός που διοχετεύεται σήμερα πανταχόθεν και παντοιοτρόπως).

Πρόκειται για μία παλαιά θεωρία, προσαρμοσμένη και αναπαλαιωμένη στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Σύμφωνα με αυτήν:

1ο/ Η ανθρωπότης περνάει από συνεχή εναλλαγή ωρισμένων εποχών και δεν ακολουθεί οριζόντια τροχιά.

Ο όρος Νέα Εποχή (New Age), έχει ληφθεί από την Αστρολογία. Οι Αστρολόγοι ισχυρίζονται ότι ο ήλιος μας και η οικογένεια των πλανητών του, «περιστρέφονται γύρω από ένα κεντρικό ήλιο, ο οποίος βρίσκεται εκατομμύρια εκατομμυρίων χιλιόμετρα μακρυά, και ότι απατείται περίπου μία περίοδος γύρω στα 26.000 χρόνια για να κάνει μία περιστροφή. Αυτή η τροχιά καλείται ζωδιακός κύκλος και διαιρείται σε 12 ζώδια.

Για να περάσει το ηλιακό σύστημα από κάθε ένα από αυτά τα ζώδια χρειάζεται περίπου 2.100 χρόνια. Έτσι κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο ήλιος εισήλθε εις το ζώδιον των ιχθύων και άρχισε η «Εποχή του Ιχθύος». Είναι η εποχή που έζησε ο Χριστός και ο Χριστιανισμός.

Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται, κατά τους Νεοεποχίτες, ως εποχή κυριαρχίας των ιερέων, των εντολών του Χριστιανισμού, της καταπιέσεως της ελευθέρας προσωπικότητος, των πολέμων, της δουλείας και της καταστροφής της φύσεως. Αυτή λοιπόν η εποχή, τελείωσε ή τελειώνει και αρχίζει μία νέα Εποχή (New Age) η εποχή του Υδροχόου (φεύγουμε από το ζωδιο των ιχθύων και εισερχόμεθα στο ζώδιο του υδροχόου).

2ο/ Απορρίπτεται το ευαγγέλιο της εν Χριστώ σωτηρίας και διδάσκεται η δυνατότητα του ανθρώπου για αυτολύτρωση, αυτοσωτηρία, αυτοθέωση. Ο άνθρωπος είναι ο ίδιος Θεός, καθ’ όσον μπορεί να γίνει Θεός δια της γνώσεως.

Σύνοψις της ανθρωπιστικής διδασκαλίας, κατά τους Υδροχοϊστές (οπαδούς της Νέας Εποχής).

-Μέσα σου είσαι Θεός.

-Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι θεός.

-Όταν γνωρίσεις ότι είσαι Θεός, θα γίνεις Θεός.

-Στο κατάλληλο περιβάλλον, ο εσωτερικός σου κόσμος θα σε οδηγήσει φυσιολογικά στο να γίνεις Θεός.

3ο/ Κατά την κοσμική περίοδο της Νέας εποχής, η θεία θέληση, θα φωτίσει όλους τους ανθρώπους, μορφωμένους, αμόρφωτους, επιστήμονες, εργάτες και απλούς πολίτες. Έτσι οι άνθρωποι θα γίνουν πιο διαισθητικοί. Θα επικοινωνούν καλύτερα με το υποσυνείδητό τους και θα ακούνε καθαρώτερα τον εσωτερικό  λόγο.

4ο/ Στην εποχή του Υδροχόου θα εμφανισθεί η ουράνια μητέρα, η Δήμητρα ή Ίσις, η οποία θα κυριαρχήσει. Δηλαδή η επάνοδος της θηλυκής αρχής. Έτσι, αναπτύσσεται έντονα κατά την Νέα Εποχή, ο φεμινισμός αλλά και η λατρεία της Μάνας Γης.

5ο/ Τα θεμέλια της Νέας ζωής, είναι ο κύκλος της μετενσαρκώσεως και του κάρμα. Δηλαδή αυτή η ζωή δεν είναι η τελειότερη. Για κάθε κακό το οποίο συμβαίνει στους ανθρώπους φταίνε οι ίδιοι. Εάν είναι πτωχοί ή άρρωστοι αυτό αφορά τους ιδίους. Εάν είναι πλούσιοι και υγιείς, δεν έχουν καμμία υποχρέωση προς τους άλλους, διότι εκείνοι είναι άξιοι της μοίρας τους. Κάθε κακό που συμβαίνει στους άλλους είναι δικό τους λάθος, διότι αυτοί έχουν κακό κάρμα.

6ο/ Ολόκληρη η φύση είναι «εμψυχωμένη» και αποτελεί εκδήλωση μιας απρόσωπης «Υπερσυνειδητότητος ή Παγκόσμιας Υπερδυνάμεως», που διαχέει και διαπερά τα πάντα.

7ο/ Καμμία θρησκεία δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Καμμία εκκλησία δεν διδάσκει την απόλυτη αλήθεια. Ως εκ τούτου, όλες οι θρησκείες πρέπει να καταργηθούν και να δημιουργηθεί μία νέα, η οποία θα περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους (Οικουμενισμός).

Εθνικές και Διεθνείς Ενώσεις Ανθρωπιστών

Οι ανθρωπιστές είναι οργανωμένοι σε μια πλειάδα ομίλων, οι οποίοι παγκόσμια συγκροτούν την Διεθνή Ανθρωπιστική και Ηθική Ένωση- ΔΑΗΕ (The International Humanist and Ethical Union), ενώ πανευρωπαϊκά συγκροτουν την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ανθρωπιστών (European Humanist Federation). To 2002, τα μέλη της ΔΑΗΕ στο Άμστερντάμ, διακήρυξαν τις αναθεωρημένες θέσεις της Διεθνούς Ένωσης, γνωστές ως «Διακήρυξη του Αμστερνταμ», οι οποίες αντικατέστησαν τις προηγούμενες του 1952.

 Μεγαλύτερος αναλογικά με το μέγεθος του πληθυσμού, είναι Όμιλος Ανθρωπιστών της Νορβηγιας, (Norwegian Humanist Association) (Νορβηγικά: Human-Etisk Forbund‎, HEF) με 84,300 μέλη, οι οποίοι συνιστούν το 1.7% του γενικού πληθυσμού.

Στην Ελλάδα, ενταγμένες στην Ευρωπαϊκη Ομοσπονδία Ανθρωπιστών είναι η Ένωση Αθέων, η Ένωση Ουμανιστών/-τριών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε) και η Δελφική Εταιρεία.
Σχόλια

α/ Στον κλασικό ανθρωπισμό, ο άνθρωπος υπελόγιζε με τον παράγοντα που ονομάζουμε Θεό, ακόμη και αν δεν τον χρειαζόταν σε τίποτε. Ο Θεός έπαιρνε την θέση του μηχανικού που κάποτε έθεσε σε κίνηση τον κόσμο και στην συνέχεια ησύχασε. Στο Νεο-ανθρωπισμό ή ανθρωποϊσμό όπως τον χαρακτήρισε ο Haack, ο Θεός είναι απλώς μία φράση, μία προβολή, μία εικόνα, που πίσω της δεν υπάρχει τίποτα. Στον νεοανθρωπισμό, σαν «θρησκευτικές ανώτερες αξίες», κυριαρχούν όροι όπως, οικονομική ισχύς (χρήμα), εξουσία, υγεία, ευτυχία, σαρκικές απολαύσεις/ηδονή, κλπ. [Περιοδικό "ΔΙΑΛΟΓΟΣ" τ. 20/ 2000, (Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, π. Αντ. Αλεβιζοπούλου)].

β/ Οι νέο-ανθρωπιστές, όπως και οι βιολογικοί και πνευματικοί τους πρόγονοι, ανθρωπιστές, ΔΕΝ απεκάλυπταν, ονομαστικώς, ποιόν Θεόν εννοούσαν και ποία η σχέση του με τον Θεόν των Χριστιανών, την πίστη των οποίων δολίως και υποκριτικώς επικαλούνταν, για να παραπλανήσουν τους αφελείς, αδικουμένους, απελπισμένους και ακατήχητους.

Ως κοινόν πατέρα (Θεόν), δεν εννοούσαν τον Τριαδικόν Θεόν, τον Θεόν Πατέρα, τον Υιόν και Λόγον Ιησού Χριστόν, το Άγιον Πνεύμα. Αοριστολογούσαν για να μην αποκαλύψουν ευθέως ότι πίστευαν ως θεόν ένα «Υπέρτατον Ον» που αποκαλούσαν εντός των σκοτεινών στοών, κατά τις ιεροτελεστίες τους, «Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος».

Αντ’ αυτών, εκήρυτταν δημοσίως γενικότητες, αοριστολογίες, αλληλοαντικρουόμενες θέσεις και απόψεις, φιλολογικές πομφόλυγες, ηθικολογίες αρεστές σε κάθε κοινωνική τάξη πολιτών, που θα μπορούσαν να λεχθούν από οποιονδήποτε λογικό και σώφρονα άνθρωπο. Δεν χρειαζόταν να έλθουν οι ανθρωπιστές για να μας τα διδάξουν!

γ/ Οι νέο-ανθρωπιστές, ομιλούσαν και ομιλούν για μεγάλα και υψηλά δημιουργήματα και μεγάλα πνεύματα της ανθρωπότητος, αλλά ως τοιαύτα, εννοούν μόνον εκείνα που προήρχοντο από τους δεδηλωμένους λογικοκράτες/ ρασιοναλιστές αντιχριστιανούς, τους δήθεν φωτισμένους ανθρωπιστές..

Επ’ αυτού του θέματος, προκύπτουν τα εξής ερωτήματα:

1ο// Όσα ισχυρίζονται, προβάλλουν και διδάσκουν οι νέο-ανθρωπιστές, τα έχουν εφαρμόσει μέχρι τώρα στους λαούς και τις κοινωνίες τους ή τα χρησιμοποιούν ως πρόσχημα προκειμένου να παγιδεύουν τους ανθρώπους;

Η απάντηση που μας δίδει η ιστορία από την διεθνή δράση των νέο-ανθρωπιστών τους τελευταίους αιώνες, είναι απλή:

ΟΧΙ, δεν τα πιστεύουν, αλλά τα χρησιμοποιούν για να παγιδεύουν ανθρώπους, κοινωνίες και λαούς !!!

2ο// Αφού, κατά τους ανθρωπιστές ή μερίδα από αυτούς, ο Χριστιανισμός κηρύττει ανθρωπισμόν, γιατί δεν αρκούνται στον Λόγον του Κυρίου, που έχει ως ασφαλιστική δικλείδα την Αγία Γραφή, και εμπλέκουν τους ανθρώπους σ’ ένα κυκεώνα ανθρωπιστικών /κοσμικών δήθεν, γνώσεων;

3ο// Ποίοι, και με ποια κριτήρια καθορίζουν τα «μεγάλα και υψηλά» έργα της ανθρωπότητος; Ποίοι και με ποια κριτήρια επελέγησαν όσοι προβάλλονται σήμερον, ως μεγάλοι δημιουργοί του πνεύματος, της τέχνης, της επιστήμης και της φιλοσοφίας και μας παροτρύνουν να έλθομεν σε «επαφή» μαζί τους; Είδαμε ποιοι ήσαν οι μεγάλοι δημιουργοί-ανθρωπιστές, τι εδίδασκαν, τι επίστευαν και τι εφήρμοζαν στην ζωήν τους…

δ/ Ποίον είναι το «κατάλληλο» περιβάλλον στο οποίον  ο εσωτερικός μας κόσμος θα μας βοηθήσει να γίνουμε θεοί, όπως ισχυρίζονται οι νεοεποχίτες; Άλλοι αποφεύγουν να το διευκρινίσουν και άλλοι ομιλούν για στοές, λέσχες, εταιρείες, όπου «φωτισμένοι» άνδρες διδάσκουν τρόπους και μεθόδους «σταδιακού φωτισμού».

Εμείς όμως, έχουμε την απάντηση.

Ουαί υμίν απατεώνες Νεοεποχίτες (Ν/Ε)! ΟΥΔΕΙΣ άνθρωπος μπορεί να διδάξει άλλον άνθρωπον, τα άδηλα και τα κρύφια της δημιουργίας του Θεού, διότι ο Δημιουργός:

-Έκανε τον άνθρωπο «ευθύ», δηλαδή χωρίς να έχει καμμία γωνία σκιερή και καμμία πτυχή άγνωστη και δυσεξιχνίαστη πάνω του, αλλά οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν περίπλοκες σκέψεις για τους εαυτούς τους [ψάχνοντας να βρουν πράγματα που δεν υπάρχουν πάνω τους (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ: 6/10)], όπως ισχυρίζονται οι Νεοεποχίτες..

-Έδωσε στους ανθρώπους πέντε λειτουργίες (αισθήσεις), και ως έκτη ικανότητα τους έδωσε το νου και ως εβδόμη τον λόγο, να συλλογίζονται και να αποφασίζουν μόνοι τους….Τους γέμισε με γνώση και με φρόνηση και τους έδειξε το καλό και το κακό…τους γνωστοποίησε τους νόμους του και τις εντολές του που πρέπει να τηρούν για να έχουν ζωή αιώνια και τους είπε:

«Δεν είναι δυνατόν σε κανένα άνθρωπο ούτε να αφαιρέσει κάτι  από αυτά που έχει δημιουργήσει ο Θεός, ούτε να προσθέσει, δηλαδή να κάνει άλλους ανθρώπους να έχουν ιδιότητες και ικανότητες που δεν έχουν όλοι οι άλλοι άνθρωποι, ούτε να εξιχνιάσει κανείς μπορεί, τα θαυμαστά έργα του Θεού..» [ ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ: 17/1-14 και 18/6]..

-Αυτός και μόνον, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός-ο Υιός και Λόγος του Θεού,  μπορεί να δώσει δύναμη να κάνει ο άνθρωπος ο,τιδήποτε παραπάνω από τις δικές του φυσικές ψυχοσωματικές και σωματικές δυνάμεις.

Συνεπώς όλες οι διδασκαλίες περί αγνώστων ψυχικών δυνάμεων, συνειδητοποιήσεως ότι μέσα μας είμαστε «θεοί», εξωσωματικών εμπειριών, «καταλλήλων» ενεργειακών κέντρων, κλπ (Μασωνικές στοές, σπίτια γκουρού, Βουδδιστικά μοναστήρια, Συναγωγές ταλμουδιστών, συνάξεις αιρετικών, εταιρείες αποκρυφιστών, λέσχες αυστηρών αποκλειστικών μελών, τεμένη σουφιστών, κλπ), είναι ανιστόρητες, αντιεπιστημονικές, αβάσιμες και παραπλανητικές, προϊόντα και αποτελέσματα πλάνης και απάτης, ΠΑΝΤΟΤΕ από την αόρατη, μυστική και ακατάληπτη δράση των πονηρών αγγέλων.

ε/ Οι Ν/Ε σφετερίζονται  όλα όσα γίνονται στον πλανήτη μας ή όσα φοβούνται ότι θα συμβούν στον επερχόμενο Αρμαγεδώνα, αφού είναι προφητευμένα στην Αποκάλυψη. Ως συνέπεια όλων αυτών, έχουμε την έξαρση της Νεοεποχίτικης Απάτης περί UFO και εξωγήϊνων και του Νεοεποχίτικου Οικολογικού κινήματος, προς παραπλάνηση των ανθρώπων για την προφητευμένη και αναμενομένην εμφάνιση του Αντιχρίστου και αποτροπήν, της δήθεν καταστροφής της ανθρωπότητος, από τα επερχόμενα φοβερά φυσικά καταστροφικά φαινόμενα ή «εξωπλανητικούς εισβολείς» (Βλέπε τις αμέτρητες κινηματογραφικές παραγωγές και ντοκυμαντέρ, σχετικά με εισβολή εξωγήϊνων με ανώτερο πολιτισμό, επικείμενης ή απειλούμενης καταστροφής της γης, κλπ).

στ/ Ο χριστιανός γνωρίζει να μιλάει για όλα όσα οι Ν/Ε θεωρούν ανώτερα  αγαθά, δηλαδή, για την υγεία, την ευτυχία, την ομορφιά και είναι ευγνώμων στο Θεό γι’ αυτά Του τα δώρα. Δεν θεωρεί όμως την υγεία, τα πλούτη, την ευρωστία, τις απολαύσεις και την εξωτερική εμφάνιση, σαν ανώτερα αγαθά. Πολλά είναι τα παραδείγματα που γνωρίζει ο πιστός και που αποδεικνύουν ότι όλα αυτά δεν αποτελούν υπέρτατα αγαθά. Ο απόστολος Παύλος ήταν ασθενής. Αν ακολουθούσε το νεανθρωπισμό ή Aνθρωποϊσμό, όπως τον αποκάλεσε ο Haack, θα είχε σαν ιδεώδες του, το πως να αποκτήσει σωματική υγεία και ευρωστία.

Κάθε τι δυσάρεστο είναι για τον άνθρωπο κακό κατά την αντίληψη του νεοανθρωπισμού. Για αυτόν, μια μητέρα που υφίσταται θυσίες χάριν των παιδιών της θα μπορούσε να λογισθεί ανόητη.

ζ/ Οι Ν/Ε ισχυρίζονται ότι τελείωσε η εποχή των ιχθύων και εισήλθαμε στην εποχή του υδροχόου. Αδυνατούν να μας απαντήσουν όμως, στα εξής:

Τώρα που εδώ και καιρό, έχει ανακαλυφθεί και 13ο ζώδιον (οφιούχος), ισχύει η Αστρολογική θεωρία σας; Δεν γνωρίζετε ότι η ΝΑΣΑ προσφάτως όχι μόνον δέχθηκε τα 13 ζώδια του Αστρολογικού κύκλου, αλλά μας προειδοποίησε ότι και αυτά τα 13 ζώδια δεν θα παραμείνουν έτσι;20 Εάν ναι, γιατί επιτρέπετε στους αστρολόγους σας, να συνεχίζουν να εξαπατούν τους αφελείς και να «ερμηνεύουν» τα πάντα με τα 12 ζώδια; Εάν όχι, διατί επιμένετε στις αβάσιμες/αντιεπιστημονικές θεωρίες σας;

η/ Η θεωρία της Νέας Εποχής περί Οικουμενισμού και Πανθρησκείας δυστυχώς, έχει και υποστηρικτές κάποιους γνωστούς και μη εξαιραιτέους Ιεράρχες και ορθολογιστές θεολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Παράλληλα αρκετοί λαϊκοί, βλέπουν στην Οικουμενιστική κίνηση, μόνο τον «τυρό» ως κοινό των ανθρώπων έδεσμα και δεν αντιλαμβάνονται την «φάκα» (παγίδα) των Νεοεποχιτών.

Οι νέο-εποχίτες, μας αποκρύπτουν ποιος θα είναι ο μελλοντικός ηγέτης της προετοιμαζομένης πανθρησκείας του Οικουμενισμού, αν και κάποιοι της αποδώ και αποκεί πλευράς, το ψελλίζουν δειλά-δειλά, ότι αυτός που προετοιμάζουν ως θρησκευτικόν ηγέτην της πανθρησκευτικής κινήσεως, είναι ο Αρχιαιρεσιάρχης Πάπας.

θ/ Οι βασικές πανανθρώπινες αρχές και αξίες, ξέρουμε όλοι μας ότι είναι διαχρονικές και ΔΕΝ αναθεωρούνται, όπως έκαναν οι διάφορες εθνικές και διεθνείς ενώσεις νέο-ανθρωπιστών. Είναι αναλλοίωτες και δεν επιδέχονται μεταβολές ή διορθώσεις...Πολλώ μάλλον όταν πρόκειται για δόγματα της Πίστεως, όπως προκύπτουν από την μελέτη της Αγίας Γραφής και μας παρεδόθησαν από τους θεόπνευστους αποστόλους και Πατέρες της Εκκλησίας.

Μήπως αντελήφθητε τώρα γιατί οι Ελλαδίτες ανθρωπιστές επιδιώκουν την εκφιλοσόφηση και εκκοσμίκευση του Λόγου του Θεού και της Εκκλησίας καθώς και την αφαίρεση από την προμετωπίδα του Συνταγματικού Χάρτου, της Επικλήσεως προς την Αγία Τριάδα;

ι/ Εάν εξαιρέσουμε από τα σύγχρονα ανθρωπιστικά ρεύματα, εκείνο του ελληνιστού Βέρνερ Γαίγκερ, και των ομοϊδεατών του, όλα τα άλλα είναι επηρεασμένα από τις θηριοποιητικές ιδέες του Μαρξισμού, του Φασισμού και του Ναζισμού, από άκρατες ορθολογιστικές ιδέες και μία εκκοσμικευμένη θεοκρατία (Παπισμός).

Οι ανθρωπιστικές ιδέες βρήκαν κατά τις αρχές του περασμένου αιώνος, ανθρώπους με κενή ψυχή και αδειανή σκέψη. Ήσαν ψευτοδιανοούμενοι, ξεπεσμένοι αστοί, παραγκωνισμένες «μεγαλοφυϊες», χειραφετημένες γυναίκες, επαναστατημένοι νέοι, μόνιμοι θαμώνες φουτουριστικών ατελιέ, κοσμοπολίτικων καφέ και πορνοστασίων. Η δυτική και κεντρική Ευρώπη είχε δεχθεί και υιοθετήσει την άρνηση του ανθρώπου, η οποια διεκηρύσσετο από τον στρατευμένο αναρχισμό και τον κατευθυνόμενο αθεϊσμό.

Οι άνθρωποι διαπληκτίζονται ποίος θα ξεχωρίσει δυναμικά, εις την πορείαν προς επικράτηση ολοκληρωτικών ιδεολογιών, αναμείξαντες στοιχεία θρησκείας, φιλοσοφίας και πολιτικής… Ο νέος ουμανισμός/νέο-ανθρωπισμός ΟΥΔΕΜΙΑΝ έχει, πλέον, σχέση με Χριστιανισμό. Κατήντησε ένα πάθος, μία μόδα ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΌ ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ!

ια/ Οι διάφοροι αρνητικοί ουμανισμοί, που έχουν επηρεάσει και την Αμερικανική Ήπειρο, προσπαθούν να χειραφετήσουν τον άνθρωπο από κάθε ηθική  και να τον οδηγήσουν  στον απογαλακτισμό του από την Εκκλησία και κάθε θρησκευτική αυθεντικότητα. Έτσι, η παραχάραξη και αντιποίηση του ανθρωπισμού, έφθασε στο ανώτερο σημείον με:

1// Τις ψευτοχριστιανικές αιρέσεις (Παπισμός, προτεσταντισμός),

2// Τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες που επικράτησαν και εφαρμόστηκαν με τα αντίστοιχα πολιτικά συστήματα του Μαρξισμού, Φασισμού και Ναζισμού. Τα ολέθρια αποτελέσματα τα είδαμε ή εμείς οι νεώτεροι τα πληροφορηθήκαμε αργότερα… με τον πρώτον παγκόσμιο πόλεμον ξεκίνησε και με τον δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον εντατικοποιήθηκε η προτελευταία φάση της τραγωδίας της πάλαι ποτέ χριστιανικής Δύσεως….

Στις ημέρες μας, διανύουμε την τελευταία φάση του σχεδίου του Συστήματος, με την επιβολήν της κοινοβουλευτικής (ψευτο) δημοκρατίας (τους) ή Νεοφεουδαρχικής Βουλευτοκρατίας, ως «ελιξηρίου» της ζωής μας, ελεγχομένης ΑΠΟΛΥΤΩΣ από τους διεθνείς μεγαλοτραπεζίτες του Ιουδαιο-ταλμουδικοκρατούμενου Αγγλο-Αμερικανικού κατεστημένου. Η ολοκλήρωση της φάσεως αυτής, οδηγεί στην Παγκόσμια Δημοκρατική Υπερκυβέρνηση.21

    

Κατά την διάρκεια της τελευταίας φάσεως, ΟΛΟΙ οι εχέφρονες άνθρωποι διαπιστώνουν τον «θρίαμβον του κακού», με την δύναμη της τεχνολογίας, και με πλήρη ευθύνη των πάσης «κοπής» ανθρωπιστών, τόσον στην Ευρώπη όσον και στην Υπερατλαντικήν Ήπειρον…

*

Ολοκληρώσαμε την ανάλυση του ανθρωπισμού σύμφωνα με τα τεκμήρια και τις μαρτυρίες των ιδίων των ανθρωπιστών, για να μην έχουν…παράπονο οι ελλαδίτες ανθρωπιστές και οπαδοί του διαφωτισμού, ότι δεν παρουσιάσαμε τις θέσεις τους.

Αφού λοιπόν ελάβατε γνώση, σε ικανοποιητικό κατ’ εμάς βάθος των ιδεών και των θέσεων του ανθρωπισμού, με συνοπτικά σχόλια στα επί μέρους κεφάλαια, έφθασε η ώρα να κάνουμε λεπτομερέστερη κριτική αυτών των θέσεων, με βάση τα στοιχεία της ιστορικής γραμματείας, εγχώριας και διεθνούς, από την μέχρι τώρα εφαρμογή των ιδεών και αρχών του ανθρωπισμού σε ΟΛΑ τα επίπεδα του ανθρώπινου βίου.

Ήλθε η στιγμή, να δεχθούν οι ανθρωπιστές και οι διαφωτιστές, την καλοπροαίρετη κριτική μας!

Συνεχίζεται

---

1 Θεηπόλος (αντί Θεοπόλος)= Ιερεύς, Υπηρέτης του Θεού.

Θελξίμβροτος (ο,η)= Ο θέλγων, ο απατών δι’ ηδονής, τους ανθρώπους.

Ιάλεμος= Θρήνος, κοπετός.

Ιθύφαλλος (ο)= Ασελγής, κακοήθης, διεφθαρμένος άνθρωπος.

Ίμερος (ο)= Επιθυμία, έρως.

Μισάνθρωπος (ο,η)= Ο μισών τους ανθρώπους.

Νερτέριος,α,ον=Ο ανήκων ή ευρισκόμενος εις τους νερτέρους (τους υπό γην), υποχθόνιος.

Ραιστήρ(ο,η)= Κατασυντρίβων, Συνθλίβων, σφύρα.

Χαλίφρων-ονος (ο,η)= ελαφρόνους, κουφόνους, ενδοτικός.

2 Johann Joachim Winckelmann,1717-1768), Γερμανός θεολόγος, βιβλιοθηκάριος (από το 1748 έως το 1754, στην περίφημη βιβλιοθήκη του κόμητα Heinrich von Bünau στο Nothnitz, κοντά στην Δρέσδη) και αρχαιογνώστης. Στην ιστορία της αρχαιολογίας, θεωρείται πατέρας της κλασικής αρχαιολογίας ως ανεξάρτητης επιστήμης, δεδομένου ότι με τις απόψεις του για την τεχνοτροπική εξέλιξη της αρχαιοελληνικής τέχνης, την αυτονόμησε από τα δεσμά των φιλολογικών πηγών.

3 Πραγματισμός: Φιλοσοφική Θεωρία κατά την οποίαν αληθή αξίαν ή αξίαν αληθείας έχει μόνον ό, τι είναι ωφέλιμον και προάγει την παρούσα ζωήν. Ο πραγματισμός ειρωνεύεται τόσον την υλιστικήν όσον και την ιδεαλιστικήν φιλοσοφίαν, δέχεται τον εμπειρισμόν και διακηρύττει πίστη στον θετικισμόν.Τελικώς καταλήγει περιέργως, στην παραδοχήν υπάρξεως κάποιου θεού. Η θεωρία  διαμορωθείσα κυρίως στην Αγγλίαν και Αμερικήν, ωνομάστηκε σκωπτικώς «Φιλοσοφία του δολλαρίου».

4 Ο Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ (Johann Gottfried von Herder, 1744-1803) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, θεολόγος, ποιητής και τεχνοκρίτης. Παρακολούθησε μαθήματα του Καντ, ο οποίος τον απάλλαξε από τα δίδακτρα. Έγινε λουθηριανός ιερέας και από τα είκοσι μέχρι τα εικοσιπέντε του χρόνια, δίδασκε στην εκκλησιαστική σχολή της μητροπόλεως της Ρίγας. Εκεί εμφανίστηκε το 1767 το τρίτομο έργο του Περί της νεωτέρας γερμανικής λογοτεχνίας, όπου έκανε έκκληση για μια γερμανική λογοτεχνία απαλλαγμένη από ξένες επιρροές.

5 Friedrich Wilhelm Haack, Γερμανός θεολόγος (1935-1991).

6 Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe, 1749-1832) ήταν παγκοσμίου αναστήματος Γερμανός ποιητής, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, θεωρητικός της Τέχνης και επιστήμονας.

7 Υλοζωϊσμός ή ψυχοκρατία: Φιλοσοφικός - κοσμολογικός όρος (πλασμένος τον 17ον αι.) που υποδηλώνει ότι τα πάντα στην φύση έχουν ζωή, συμπεριλαμβανομένης και της ανόργανης ύλης και, επομένως, ικανότητα του αισθάνεσθαι και του σκέπτεσθαι. Στηρίζεται στην φιλοσοφική αρχή της μη δημιουργίας του κόσμου, αλλά της αυτόνομης ''γεννήσεως'' και αυτοεξελίξεως. Οι οπαδοί του συστήματος αυτού, καλούνται υλοζωϊστές. Ως πρώτοι υλοζωϊστές χαρακτηρίζονται, από τους νέο-ανθρωπιστές, οι Ίωνες Φιλόσοφοι Θαλής ο Μιλήσιος, Αναξίμανδρος και Αναξιμένης.

8 Νεοπλατωνισμός: Νεολογισμός του 19ου αιώνα ο οποίος αναφέρεται στην ύστερη μορφή του αρχαίου πλατωνισμού και σε συναφή ρεύματα σκέψεως. Μία σύνθεση πλατωνικής φιλοσοφίας, αποκρυφισμού και θρησκείας που εγκαινιάστηκε τον 3ο αι. μ.Χ. και υπήρξε, σε διάφορες μορφές, η κυρίαρχη φιλοσοφική τάση έως το τέλος της ύστερης αρχαιότητας (6ος αι. μ.Χ.).

Ο όρος «νεοπλατωνισμός» δεν είναι αρχαίος. Πρόκειται για δημιούργημα του Thomas Taylor (1758-1835) που έχει υιοθετηθεί ευρέως στις σύγχρονες ιστορίες της φιλοσοφίας. Με το πρόθεμα «νέο-», τονίζεται η ασυνέχεια μεταξύ των εκπροσώπων του πλατωνισμού μέχρι και τον 2ο αιώνα μ.Χ. (π.χ. Πλούταρχος, Απουλήϊος) και της νέας τάσεωςς που εγκαινίασε η σκέψη του Πλωτίνου και προώθησαν οι μαθητές και επίγονοί του κατά τους επόμενους τρεις αιώνες. O όρος χρησιμοποιείται επίσης, από την ιστορία της φιλοσοφίας για να σηματοδοτήσει μια καινοτόμο χρονική περίοδο, στην σκέψη και τις ιδέες του Πλατωνισμού, κατά την περίοδο 3ου-6ου μ.Χ. αιώνα.

9 J.P. Eckermann, Συνομιλίες με τον Γκαίτε, μτφ. Ν. Καζαντζάκη, εκδ. Φέξη, Αθήναι, 1965, σ.27

10 Karl Ferdinand von Humboldt, (1767-1835): Πρώσος φιλόσοφος, κρατικός λειτουργός, διπλωμάτης και ιδρυτής του Πανεπιστημίου Φρειδερίκου-Γουλιέλμου στο Βερολίνο, το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Πανεπιστήμιο Χούμπολντ,  προς τιμήν αυτού και του αδελφού του.

Μνημονεύεται ιδιαίτερα ως γλωσσολόγος, με σημαντική προσφορά στην φιλοσοφία της γλώσσας και στην θεωρία της εκπαιδεύσεως κι’ επίσης για την εισαγωγή της γνώσεως της βασκικής γλώσσας, στους κύκλους της ευρωπαϊκής διανοήσεως. Αναγνωρίζεται ως θεμελιωτής του Πρωσικού Εκπαιδευτικού Συστήματος, το οποίο αποτελεί εκπαιδευτικό μοντέλο πολλών χωρών. Υπήρξε φίλος του Γκαίτε και ιδιαίτερα του Φρήντριχ Σίλλερ.

11 Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759 –1805). German poet, philosopher, physician, historian, and playwright. During the last seventeen years of his life (1788–1805), Schiller struck up a productive, if complicated, friendship with the already famous and influential Johann Wolfgang von Goete.

12 Léon Brunschvicg (1869 – 1944) was a French Idealist philosopher. He co-founded the Revue de metaphysique et de morale with Xavier Leon and Élie Halévy in 1893.

13 New Humanism or neohumanism were terms applied to a theory of literary criticism, together with its consequences for culture and political thought, developed around 1900 by the American scholar Irving Babbit, and the scholar and journalist Paul Elmer More. Babbitt's book Literature and the American College (1908) first gave it a definite form; it was aimed at a perceived gap between the ideals of liberal arts colleges, and university education as it actually existed.

Babbitt himself did not accept the qualification new as applied to his humanism, which became influential as a strand of conservative thought in the following years, up to the 1930s. Other authors associated with the New Humanist group included George Roy Elliot (1883-1963), Norman Forester (1887-1972) and Stuart Pratt Sherman (1881-1926). Numerous attacks came from outside, especially during the 1920s.

This group was also at times known as The Nation criticism, from More's time editing The Nation from 1909. The adoption by Seward Collins of its philosophy, or some trappings, in his publication The Bookman did something to tarnish it, in a way that external critics had up till then failed to do. Some of the members renounced the approach.

14 Irving Babbitt (August 2, 1865 – July 15, 1933) was an American academic and literary critic, noted for his founding role in a movement that became known as the New Humanism, a significant influence on literary discussion and coservative thought in the period between 1910 and 1930. He was a cultural critic in the tradition of Mathew Arnold and a consistent opponent of romanticism, as represented by the writings of Jean – Jacques Rousseau. Politically he can, without serious distortion, be called a follower of Aristotle and Edmund Burke. He was an advocate of classical humanism but also offered an ecumenical defense of religion.

His book Democracy and leadership (1924), is regarded as a classic text of political conservatism. Babbitt is regarded as a major influence over American cultural and political conservatism.

It was in the early 1890s that he first allied himself with Paul Elmer More in developing the core doctrines that were to constitute what he called the "New Humanism". In 1895 he gave a lecture What is Humanism?, which announced his attack on Rousseau. At the time, Babbitt had switched out of classical studies.

He also criticized Francis Bacon and denounced literary naturalism and utilitarianism.

15 Paul Elmer More (December 12, 1864 – March 9, 1937) was an American journalist, critic, essayist and Christian apologist.

He wrote several books after his retirement from journalism, including Platonism (1917); The Religion of Plato (1921); Hellenistic Philosophies (1923); and his last published work, the autobiographical Pages from an Oxford Diary (1937). His Greek Tradition, 5 vols. (1917–27), is generally thought to be his best work.

Nevertheless, although Russell Kirk judged him "the twentieth century's greatest apologist", More is little read by Christians today. In Lambert's view, the reason is that More's "Christianity was altogether too idiosyncratic for most Christians". "[T]oo exotic to be intelligible and too conditional to be authoritative", he lacked the power of "unabashedly orthodox" writers like C.S. Lewis or G.K. Chesterton "to bring Catholic, Protestant, Orthodox, and even fringe believers together in a way that is the surprise of divided Christendom".

More collaborated with Irving Babbit from before 1900 in the project later labelled New Humanism.

16 Norman Foerster (1887-1972) was professor of English at the University of North Carolina, professor of English and director of the School of Letters at the University of Iowa. By humanists is considered as a prominent New Humanist, and author of books on American literature and higher education; d. 1972.

17 Emmanuel Mounier (1905 – 1950) was a French philosopher, theologian, teacher and essayist.  Mounier, who was the child of peasants, was a brilliant scholar at the Sorbonne. In 1929, when he was only twenty-four, he came under the influence of the French writer Charles Péguy, to whom he ascribed the inspiration of the personalist movement. Mounier's personalism became a main influence of the non-conformists of the 1930s.

Peter Maurin used to say wherever he went, "There is a man in France called Emmanuel Mounier. He wrote a book called The Personalist Manifesto. You should read that book." Although Mounier was critical of the Moscow Trials of the 1930s, he has been taken to task by the historian Tony Judt, among others, for his failure to respond critically to the excesses of  Stalinism in the postwar period.

Mounier once commented, in a restrained manner, on the Pope's "silence" concerning the persecution of the Jews by the Nazi regime; thus, he is cited in the bibliography on Pope Pius XII as indirectly originating the "black legend" of Pius XII.  

The Black Legend of the Spanish Inquisition, is a series of myths and fabrications about the Spanish Inquisition used as propaganda against the Spanish Empire in a time of strong military, commercial and political rivalry between European powers, starting in the 16th century. The propaganda depicts the inquisition as the epitome of human barbarity with fantastic scenes of tortures, witch hunting and evil friars.

18 Μερικές από τις ανοικτές πηγές, με τα αποδεικτικά στοιχεία για τον σατανιστή Μαρξ.

.Was Karl Marx a Satanist? - Updated 2017 - Quora

https://www.quora.com/Was-Karl-Marx-a-Satanist

.Was Karl Marx A Satanist?: Richard Wurmbrand: 9780882640846 ...

https://www.amazon.com/Karl-Marx-Satanist.../088264...

.Was Marx a Satanist? - Crossroad.to

https://www.crossroad.to/Quotes/communism/marx.htm

.Karl Marx's poems to Satan, page 1 - Above Top Secret

www.abovetopsecret.com/forum/thread880821/pg1

 .[PDF]Was Marx a Satanist? - CLDI Billings

cldibillings.org/wp.../Karl-Marx-Was-He-a-Satanist.pdf

.Full text of "Marx And Satan" - Internet Archive

https://archive.org/.../MarxAndSatan/MarxAndSatan_dj...

.Karl Marx And Satan! The Satanic Roots of Communism! « Socio ...https://socioecohistory. wordpress. com/.../karl-marx-and...

. From Marx to Lenin, Gramsci & Alinsky. Excerpts from The Keys of this Blood by Malachi Martin, 1990 [734 pages].

.Allen Gary, NONE CALL IT CONSPIRACY, Concord Press, Seal Beach, Cal., 1971,p. 25, Note.

.Karl Marx Communism Satanism - YouTube ▶ 6:35.https://www. youtube.com/watch?v = RQwKEoIQMA0, 8 Ιουλ 2010 - Μεταφορτώθηκε από E23K13L7

19 The source for popularizing the claim that Karl Marx was a Satanist comes from the book Was Karl Marx a Satanist? by Richard Wurmbrand, a Romanian Jewish convert to Christianity who was persecuted by the Communists for his Christian ministry work.  As with most titles that include a question mark at the end, you can probably assume that Betteridge’s law of headlines applies (i.e., if the author could actually prove the statement implied by the question, they wouldn't have posed it as a question in the first place). 

The definitive takedown of Wurmbrand's book can be found in Francis Wheen's critical biography of Karl Marx:

Just as halfwitted or power-hungry followers deified Marx, so his critics have often succumbed to the equal and opposite error of imagining him as an agent of Satan. "There were times when Marx seemed to be possessed by demons," writes a modern biographer, Robert Payne.  "He had the devil's view of the world, and the devil's malignity.  Sometimes he seemed to know that he was accomplishing works of evil." This school of thought--more of a borstal, really--reaches its absurd conclusion in Was Karl Marx a Satanist?, a book published in 1976 by a famous American hot-gospeller, the Reverend Richard Wurmbrand, author of such imperishable masterpieces as Tortured for Christ ('over two million copies sold') and The Answer to Moscow's Bible. 

According to Wurmbrand, the young Karl Marx was initiated into a 'highly secret Satanist church' which he then served faithfully and wickedly for the rest of his life. Well, when he was a student he wrote a verse-play whose title, Oulanem, is more or less an anagram of Emanuel, the biblical name for Jesus--and thus 'reminds us of the inversions of the Satanic black mass.' 

According to some reviews of the book posted on Amazon, Was Karl Marx a Satanist? also borrows from anti-Semitic literature, although Wurmbrand probably sanitized his source material in the process.  Wurmbrand's dubious source material probably followed a line of argument like this: (1) Karl Marx was Jewish, (2) Jews are in league with Satan, therefore (3) Karl Marx was a Satanist.  Wurmbrand probably mined the source material for whatever he could use to prove #3, while avoiding the anti-Semitic material that focused on #1 and #2.  This may absolve Wurmbrand of anti-Semitism, but it doesn't make Wurmbrand's claims any less dubious. (Πηγή: Was Karl Marx a Satanist? Jon Pennington, Apr. 2, 2015).

20 Τον Σεπτ. 2016 η ΝΑΣΑ μας υπενθύμισε με ανακοίνωση της, ότι στον αρχικό ζωδιακό κύκλο υπήρχαν 13 αστερισμοί. Οι Βαβυλώνιοι εκπονώντας το σχέδιο του ζωδιακού κύκλου και θέλοντας να πετύχουν την απόλυτη αρτιότητα (12 μήνες, 12 ζώδια), άφησαν εκτός τον αστερισμό του Οφιούχου. Οι νέες ημερομηνίες γεννήσεως που αντιστοιχούν στο κάθε ζώδιο, μαζί με τον Οφιούχο: Σύμφωνα όμως με την NASA, ούτε αυτά τα ζώδια είναι δεδομένο ότι θα παραμείνουν έτσι!

«Δεν αλλάξαμε τα ζώδια, απλώς κάναμε τους μαθηματικούς υπολογισμούς. Το μόνο που έκανε η NASA ήταν να αναφέρει ότι καθώς ο άξονας της Γης έχει μετατοπιστεί, οι αστερισμοί δεν βρίσκονται στις ίδιες τοποθεσίες που βρίσκονταν χιλιάδες χρόνια πριν» δήλωσε η υπεύθυνη της NASA. Η NASA σημειώνει ακόμη πως δεν είναι η πρώτη φορά που αλλάζουν τα πράγματα στον ζωδιακό κύκλο, αφού ο άξονας της Γης τροποποιείται ανά διαστήματα (μετάπτωση του άξονα ή μετάπτωσης των Ισημεριών), επηρεάζοντας έτσι τις ημερομηνίες του εκάστοτε ζωδίου. Κοινώς, τα ζώδια ενδέχεται να αλλάξουν και πάλι στο μέλλον, ενώ η σημερινή τους καταγραφή, είναι απλώς μια σύμβαση. (Πηγή:neolaia.gr.Team, 26 Σεπτεμβρίου 2016).

Τα νέα ζώδια λοιπόν, είναι:

1.Αιγόκερως : 20 Ιανουαρίου – 16 Φεβρουαρίου

2.Υδροχόος : 17 Φεβρουαρίου – 11 Μαρτίου

3.Ιχθύς : 12 Μαρτίου – 18 Απριλίου

4.Κριός : 19 Απριλίου – 13 Μαΐου

5.Ταύρος : 14 Μαΐου – 21 Ιουνίου

6.Δίδυμος : 22 Ιουνίου – 20 Ιουλίου

7.Καρκίνος : 21 Ιουλίου – 10 Αυγούστου

8.Λέων : 11 Αυγούστου – 16 Σεπτεμβρίου

9.Παρθένος : 17 Σεπτεμβρίου – 30 Οκτωβρίου

10.Ζυγός : 31 Οκτωβρίου – 23 Νοεμβρίου

11.Σκορπιός : 24 Νοεμβρίου – 29 Νοεμβρίου

12.Οφιούχος : 30 Νοεμβρίου – 17 Δεκεμβρίου

13.Τοξότης : 18 Δεκεμβρίου – 20 Ιανουαρίου

21 Ο καθηγητής Caroll Quigley (1910-1977), των Harvard, Princeton και Georgetown Πανεπιστημίων, έγραψε ένα βιβλίο στο οποίον αποδεικνύει ότι υπάρχει σχέδιο των Διεθνών Τραπεζιτών, για να ελέγχεται ο κόσμος από το πολιτικό και οικονομικό παρασκήνιο. Στο βιβλίο του ο Quigley αποκαλύπτει, ότι το σχέδιο των Διεθνών μεγαλοτραπεζιτών είναι να εγκατασταθεί μία Δικτατορία των μεγιστάνων του πλούτου, μεταμφιεσμένη ως Δημοκρατία των Εργατών.