ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ Ή ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ;

Αθεΐας Ορμητήριον

Νερτερίων ιδεολόγημα

Θελξιμβροτών σόφισμα

Ραιστήρ Χριστιανισμού

Ωραιοποιημένη πλάνη

Πατρίδος ολετήρ

Ιθυφάλλων βιοθεωρία

Σοδομιστών καταφύγιον

Μισανθρώπων άλλοθι

Ορθολογισμού Θεοποίησις

Σαγήνη χαλιφρόνων

                 Ή

Θεοσοφιστών Ιάλεμος

Ελλήνων  Ίμερος

Ανθρωπιστών Ταράκτωρ

Νεποτισμού τάφος

Θεηπόλων πυξίς

Ρωμηοσύνης Καύχημα

Ωράνιον (Ουράνιον) δώρον

Παραδείσου Διαπιστευτήρια

Ιάτρευμα (ίασις) ψυχών

Σωτηρίας δόγμα

Μυστηρίων (Ορθοδοξίας) Μέθεξις

Ορθόδοξος Ανθρωπισμός

Σκοταδιστών Όλεθρος¹

       *

MEΡΟΣ 15ο

Α΄  Α Ν Θ Ρ Ω Π Ι Σ Μ Ο Σ

6. ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΩΝ (Συνέχεια 14ου μέρους)

γ. Ο Διαφωτισμός

1/ Γενική κριτική

Μετά από τα τέλη του 16ου με αρχές 17ου αιώνος, εισήχθη στην Δύση ο πολυδιαφημιζόμενος Διαφωτισμός, και οι θιασώτες του, άρχισαν να διδάσκουν την κυριαρχία του λογικού και την αυτοθεοποίηση του ανθρώπου. Στην Γαλλική Επανάσταση, που είναι η απόληξη του Διαφωτισμού, αυτήν την κυριαρχία της λογικής του ανθρώπου, την εξέφρασαν ο μασόνος Ροβεσπιέρος (η κύρια πηγή εκπορεύσεως του Διαφωτισμού είναι η Μασονία), και οι Ιακωβίνοι. Ο Ροβεσπιέρος ανεκήρυξε την λατρεία, adoration, της θεάς Λογικής. Είναι η Raison, ο Λόγος, η Λογική, η απολυτοποίηση της λογικής του ανθρώπου.

Για «θεό» γενικώς, για «υπέρτατατο όν» και «Μέγα αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», μιλούσαν αορίστως και ανωνύμως οι πάσης φύσεως ανθρωπιστές και διαφωτιστές, με πρώτους τους μασόνους. Εμείς οι όντως Χριστιανοί, δεν αμπελοφιλοσοφούμεν όταν ομιλούμεν περί θεού. Ο δικός μας Θεός, ΔΕΝ είναι αόριστος και ανώνυμος. Έχει όνομα και υποστάσεις. Είναι Ζωντανός και Αληθινός. Ο Τριαδικός Θεός, Ο Πατήρ, Ο Υιός και Λόγος του Θεού-Πατρός, Ιησούς Χριστός και Το Άγιον Πνεύμα.

Οπότε τι έκαναν οι Γάλλοι διαφωτιστές;

Στον παπικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, έκαναν μια γιορτή προς τιμήν του Υπερτάτου Όντος. Είναι αυτό που λέγεται «μια ανωτέρα Δύναμη» κ.τ.λ.2  Στην εορτή του Υπερτάτου Όντος, πήρανε μια πόρνη, κοινή γνωστή πόρνη στην Γαλλία της υψηλής αριστοκρατίας. Την γύμνωσαν και την έβαλαν γυμνή πάνω στην αγία τράπεζα της Παναγίας των Παρισίων.

Και μετά έτρεχαν όλοι και την προσκυνούσαν, την φιλούσαν, κ.ά., ως θεά Raison, θεά Λογική. Έτσι λατρεύτηκε η θεά Λογική από την Γαλλική Επανάσταση. Ήταν η «κορύφωση» του Διαφωτισμού.

Οι Γάλλοι είχαν πολλούς αριστοκρατικούς οίκους ανοχής. Μετέβαιναν εκεί για να παίξουν διάφορα παιγνίδια της εποχής, και παράλληλα τους προμήθευαν γυναίκες και αγόρια. Αυτά δεν είναι εφευρήματα δικά μας. Τα έχει γράψει και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στην Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος. Και όποιος διαβάζει ιστορία ξέρει τα πράγματα.

Ο δυτικοευρωπαϊκός Διαφωτισμός παρουσιάστηκε ως ένα κίνημα το οποίο παρατηρήθηκε στην Ευρώπη και έχει σχέση με την άνοδο της αστικής τάξεως και τον περιορισμό των προνομίων της αριστοκρατικής τάξεως, που στράφηκε και εναντίον της δυτικής μεταφυσικής, με τις απολυτότητές της, και εναντίον της θρησκευτικής δεισιδαιμονίας, καθώς επίσης και εναντίον της φεουδαρχίας που μάστιζε τον δυτικοευρωπαϊκό χώρο.

Οι διαφωτιστές έκαναν λόγο για την ελευθερία του ανθρώπου, για τις φυσικές δυνατότητές του, για το φυσικό δίκαιο και την φυσική θρησκεία, για την ανάπτυξη της παιδείας. Ομίλησαν για ελευθερία, ισότητα, παιδεία κλπ. Πρόκειται για αρχές, οι οποίες οπωσδήποτε είχαν καταστρατηγηθεί στην Δύση, τόσον από τον αιρετικό Ψευδο-Χριστιανισμό του Πάπα, με την σχολαστική-μεταφυσική του νοοτροπία, όσον και από την φεουδαλιστική, καπιταλιστική-μοναρχική, παποκαισαρική αντίληψη.

Επομένως, ο Διαφωτισμός, διεδόθη ως αντίδραση στην δυτική μεταφυσική, και την φεουδαλιστική νοοτροπία του δυτικού κόσμου. Αντιθέτως, η Ελληνορθόδοξη Παράδοση, όπως εκφράσθηκε και βιώθηκε από την Ρωμηοσύνη, δεν έχει καμμιά σχέση με την νοοτροπία αυτή που αναπτύχθηκε στην Δύση, ούτε με την μεταφυσική και τον καπιταλισμό, αλλά έχει καθαρώς θεραπευτικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Ο Διαφωτισμός είναι εισαγόμενος-μεταπρατικός στον δικό μας χώρο και εκείνοι που προσπάθησαν να τον εισάγουν στην χώρα μας, είναι μεταπράτες.

Ενώ ο Διαφωτισμός, ως πνευματική κίνηση, επρέσβευε εις την δι’ επιβολής του ορθού λόγου και της επιστημονικής κριτικής, απαλλαγή από τις προλήψεις και από την πίστη στην οποιαδήποτε αυθεντίαν ή δόγμα, εφηύρε αρχές-δόγματα, μεταξύ των οποίων το «δόγμα» της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, διακηρυχθέν ως μοναδικόν «ελιξήριον» της πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικής ζωής των ανθρώπων.

Όποιος μάλιστα, αντιτίθεται στο παραπάνω δόγμα, χαρακτηρίζεται….δημοκρατικώτατα και….ανθρωπιστικώτατα, ως αντιδραστικός, αντιδημοκράτης, φασίστας, νεοναζιστής, θρησκόληπτος, ρατσιστής, ομοφοβικός, οπισθοδρομικός, κλπ…

2/ Τα κυριώτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Διαφωτιστών και του Διαφωτισμού

α/ Στην πλειοψηφία τους οι διαφωτιστές δεν ήταν άθεοι, αλλά δεϊστές και αγνωστικιστές.

Είναι γνωστόν ότι όσοι ασχολούνται με τα ρεύματα αυτά, κατατάσσονται σε τρεις τάσεις, στον δυτικό χώρο, σε σχέση με τον Θεό.

Η μία είναι ο αθεϊσμός.

Οι άθεοι αρνούνται τον Θεό και πολλοί από αυτούς πολεμούν την άποψη για τον Θεό, διακρίνονται, δηλαδή από μια πολεμική εναντίον του και πιστεύουν ότι ο κόσμος αυτοερμηνεύεται, δηλαδή μέσα στον κόσμο υπάρχουν οι δυνάμεις που τον ερμηνεύουν, και δεν είναι ανάγκη να υπάρχει ένας Θεός για να τον δημιουργήσει και να τον κυβερνά.

Όμως, το να πολεμά κανείς τον Θεό, αλλά να δημιουργεί λέσχες και αποκρυφιστικές εταιρείες για την πολεμική αυτή, χωρίς να μας λέει τι τεκταίνεται εκεί μέσα, συνιστά μια ιδιότυπη μυστικιστική Θρησκεία. Αφού λοιπόν οι άθεοι, ισχυρίζονται ότι δεν πιστεύουν σε κάτι, σε θρησκεία, σε θεό, τότε γιατί ασχολούνται μαζί του;

Η άλλη τάση είναι ο δεϊσμός- θεϊσμός.

Οι δεϊστές-θεϊστές δεν αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, αλλά αρνούνται τον Θεό που επαγγέλλεται ο Χριστιανισμός και πιστεύουν σε μια αόρατη δύναμη που διευθύνει τον κόσμο. Τι σημαίνει Αόρατη δύναμη; Η δύναμη/ενέργεια (π.χ. Ηλεκτρομαγνητική, πυρηνική, αιολική, κλπ) έχει λογικόν/νουν, είναι πρόσωπον που λειτουργεί, σκέπτεται, κρίνει και αποφασίζει; Είναι τουλάχιστον ανόητοι όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, για να μην πούμε ότι διαθέτουν βεβλαμμένον εγκέφαλον…

Η τρίτη τάση είναι ο αγνωστικισμός

Μεταξύ του αθεϊσμού και του δεϊσμού υπάρχει και μια τρίτη τάση που χαρακτηρίζεται ως αγνωστικισμός. Οι αγνωστικιστές δεν αρνούνται τον Θεό, ούτε πιστεύουν σε μια αόρατη δύναμη, αλλά απλώς λένε ότι δεν τους ενδιαφέρει ο Θεός, δεν ασχολούνται μαζί του, αφού το μυαλό του ανθρώπου είναι πεπερασμένο.

Μελετώντας κανείς τους εκπροσώπους του δυτικοευρωπαϊκού Διαφωτισμού διαπιστώνει ότι πολλοί από αυτούς δεν ήταν άθεοι, αλλά δεϊστές και αγνωστικιστές. Δηλαδή, άλλοι πίστευαν σε μια «ανώτερη δύναμη» που διευθύνει τον κόσμο, άλλοι έκαναν λόγο για μια «φυσική θρησκεία» και την αντιπαρέθεταν στην «πολιτική θρησκεία» και άλλοι δεν ασχολούνταν με το θέμα και ήταν σαφώς αδιάφοροι, αγνωστικιστές.

Οι περισσότεροι διαφωτιστές δεν είχαν πρόβλημα με την ύπαρξη του Θεού, έστω και αφηρημένη, απρόσωπη, αλλά με τον ενσαρκωθέντα Χριστόν και γι’ αυτό, δεν πίστευαν στην Θεότητα και την μοναδικότητα του Χριστού.

Στην πραγματικότητα δεν ήταν άθεοι, αλλά αντίχριστοι, δηλαδή δεν δέχονταν τον Χριστό, όπως τον ερμήνευε ο δυτικός Χριστιανισμός, στην καλύτερη περίπτωση,  αλλά μόνον ως απλό ιστορικό πρόσωπο, στην χείρονα περίπτωση, ενώ μερικοί  ισχυρίζοντο ότι ο Ιησούς ήταν ανύπαρκτον ιστορικώς, πρόσωπον, η χειρίστη των περιπτώσεων. Πολλά στοιχεία για το θέμα αυτό, αναφέρει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στο βιβλίο του με τίτλο «Η ιστορία του Ευρωπαϊκού πνεύματος», όπως επίσης και στο σπουδαίο, κατ’ εμάς, βιβλίο του Ιωάννη Παλαιτσάκη, με τίτλο: «Διαφωτισμός».

β/ Ο Οικονομικός φιλελευθερισμός του δυτικοευρωπαϊκού Διαφωτισμού.

Είναι γνωστόν ότι μία από τις ιδέες που διατυμπανίσθηκαν από τους ανθρωπιστές-διαφωτιστές, στεντορίως, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης, είναι ο φιλελευθερισμός, μια νοοτροπία που εκφράζεται με πολλούς τρόπους στην πολιτική, την ιδεολογία, την πρακτική ζωή, ως σεβασμός της ελευθερίας του άλλου. Αλλά ο φιλελευθερισμός εκφράζεται και στην οικονομία. Είναι ο λεγόμενος «οικονομικός φιλελευθερισμός» που αναφέρεται στην ελεύθερη οικονομική δραστηριότητα, χωρίς περιορισμούς.

Ο φιλελευθερισμός εκφράσθηκε σε αστούς και διαφωτιστές, πολλές φορές και σε προτεσταντικούς κύκλους, οι οποίοι τελικώς διεμόρφωσαν και ανέπτυξαν τον καπιταλισμό, όπως ανέλυσε ο Max Weber, ένας από τους θεωρούμενους ως πατέρες της Κοινωνιολογίας, στο κλασσικό βιβλίο του: «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού».

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός οδήγησε στον άκρατο καπιταλισμό. Στην συνέχεια για να διορθωθούν πολλές κοινωνικές ανωμαλίες που δημιουργήθηκαν, με τις ιδέες του φιλελευθερισμού, αναπτύχθηκε ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος προσπάθησε να εφαρμόσει μια κοινωνική πολιτική, που θα αντισταθμίζει τα προβλήματα τα οποία δημιουργεί ο αστισμός και ο οικονομικός ανταγωνισμός, και με αυτόν τον τρόπο να υποστηριχθούν οι οικονομικά αδύνατες τάξεις.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της επιβολής του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη; Ακριβώς το αντίθετο από τις διακηρύξεις των οπαδών του νέο-φιλελευθερισμού, τα σημάδια του οποίου, σήμερα είναι παγκοσμίως ορατά! 

Πολλοί διαφωτιστές του 18ου αιώνος που υπεστήριζαν τον φιλελευθερισμό, στην πραγματικότητα συνετέλεσαν στην ανάπτυξη του καπιταλιστικού πνεύματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο νεοφιλελευθερισμός αναπτύχθηκε μέσα στα σπλάχνα των φιλελευθέρων - αστών – καπιταλιστών, για να διορθωθούν δήθεν, μερικές εγγενείς ανωμαλίες του συστήματος του οικονομικού φιλελευθερισμού, αλλ’ αντ’ αυτού:

-Οδήγησε στην σημερινή κοσμοκρατορία της συμμαχίας Μεγαλοτραπεζιτών και Μεγαλοεπιχειρηματιών, που κατέχει πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου αν και αποτελεί μόλις το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού της γης.3

-Oδηγεί σε κολοσσιαίες και ασύλληπτες για  τον νου, διαστάσεις των ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα, και  χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες περιουσίες και τον υπόλοιπο πληθυσμό, που συνεχώς μεγαλώνει με ταχείς ρυθμούς. Αρκεί να εμπεδώσουμε το ασύλληπτο στον ανθρώπινο νου, ότι οι εξήντα δύο (62) πλουσιώτεροι στον κόσμο, διαθέτουν περιουσία ίση με εκείνη του μισού παγκόσμιου πληθυσμού!!!! Απίστευτο, αδιανόητο, ακατάληπτο!!!!

Αυτό είναι το συμπέρασμα της μη κυβερνητικής οργάνωσης Oxfam σε έκθεσή της, με την οποία θέλει να στρέψει το βλέμμα στην ακραία οικονομική ανισότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.4 Μόνον που η συγκεκριμένη δακρυρροούσα διευθύντρια της  Oxfam, δεν μας αναφέρει την φυλετική και θρησκευτική ταυτότητα των 62, προκειμένου να διαπιστώσουμε εάν όλοι ανήκουν σε συγκεκριμένη φυλετική-θρησκευτική κατηγορία, 

Ύστερα απ’ όλα αυτά, οι ανθρωπιστές-Διαφωτιστές, θιασώτες της Κοινοβουλευτικής (ψευτο) δημοκρατίας (τους), στο σύνολό τους, έχουν το θράσος να ομιλούν για δικαιοσύνη, ελευθερία, ισότητα, ανεκτικότητα, αλληλεγγύη, ανθρώπινα δικαιώματα, κλπ αερολογίες, απάτες και τεράστια ψεύδη που ούτε 1.000 Μυνχάουζεν δεν θα μπορούσαν να συλλάβουν στο μυαλό τους; 

3/ Διαφωτισμός, -ισμοί και «Αλλαγή»

Ο Διαφωτισμός, μας εισήγαγε σε όλα τα είδη των –ισμών της πολιτικής ζωής, στις διαλεκτικές μεταξύ Φεουδαρχίας-Αστισμού, Αστισμού-Σοσιαλισμού, Σοσιαλισμού-Μαρξισμού, Κομμουνισμού, Μαρξισμού, Μαρξισμού-Λενινισμού, Φιλελευθερισμού, Οικουμενισμού, κ.τ.λ.. Όλα αυτά μας ήρθαν από την Δύση και μας παραμύθιαζαν ποιος θα μας σώσει πιο γρήγορα και περισσότερο.

Παράλληλα, ο Διαφωτισμός, εισήλθε στην εκκλησιαστική-πνευματική και κοινωνική ζωή μας, με τις περίφημες θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις. Τότε για πρώτη φορά με την Γαλλική Επανάσταση, εισήχθη ο όρος «αλλαγή».

 «Αλλαγή» από τι και σε τι; «Αλλαγή» απ’ ό,τι θεωρείται γι’ αυτούς καθυστερημένο, πεπαλαιωμένο, αναχρονιστικό, δεσποτικό, τυραννικό, θεοκρατικό, όπως λέγανε και οι Προτεστάντες (μισσιονάριοι) για τον Καποδίστρια. Άνθρωποι του Συστήματος (παραπλανημένοι, διαφωτισμένοι, εθνομηδενιστές και μισθωμένοι πράκτορες), χαρακτήριζαν τον Καποδίστρια οπισθοδρομικόν, αντιδημοκράτη και αναχρονιστικών(«obsolete») αντιλήψεων, διότι έβαζε στα Ελληνόπουλα να διαβάζουν τους βίους και το παράδειγμα των Αγίων μας, ενώ οι λαθροεισβολείς μισσιονάριοι, επέμεναν να διδάσκονται τα Ελληνόπουλα, όλα τα σκοτεινά και αντιχριστιανικά πρόσωπα της Δύσεως, τα οποία οι ίδιοι αποκαλούσαν διάνοιες και «φωτεινά πνεύματα», προς μίμηση.5

Σχετικό είναι κι’ αυτό με τον Χρυσόστομο, που του φώναζε ο ιερέας κάτω από τον άμβωνα: «Πάτερ μου καλά τα λες αλλά θα μας κάμεις τα παιδιά καλογήρους!», επειδή μιλούσε για τα παιδιά και την πνευματική ζωή (σώζεται η σχετική ομιλία). Και πάνω απ’ τον άμβωνα –που τότε ήταν ένα υπερυψωμένο βήμα κι’ όχι σκονισμένος «περιστερώνας», όπως σήμερα, πάνω στους τοίχους– αν άκουγες Χρυσόστομο, που τον είχες χίλια χρόνια στ’ αυτιά σου, του έλεγε:

«Αδελφέ μου, δεν σου ζητώ να τον κάμεις καλόγηρο. Χριστιανό να τον κάνεις!».

Δεν διαβάζουμε, λοιπόν, αυτά τα κείμενα των μαθητών του Κυρίου και των Αποστόλων, για να γίνουμε καλόγεροι. Αλλά για να γίνουμε Αληθινοί Χριστιανοί!

Αυτή την ανθελληνική και εθνοκτόνο εντολή του Συστήματος της εναλλαγής στους –ισμούς του, και των διαδοχικών «αλλαγών» του, συνεχίζουν να εκτελούν και σήμερα οι υπεύθυνοι «διαφωτιστές» της Ελλαδικής πολιτικής και παιδείας, όπως σαφέστατα φαίνεται από τα «πιστεύω» των βουλευτών και το περιεχόμενο των βιβλίων της ιστορίας και των θρησκευτικών όλων των βαθμίδων της εκπαιδεύσεως.

4/ Ποίοι κρύπτοναι όπισθεν των διαφωτιστών;

 «Όποιος νομίζει ότι ο «Διαφωτισμός» υπήρξε πνευματικό γέννημα και θρέμμα , ενός Βολταίρου, ενός Μοντεσκιέ, ενός Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ενός Ντιντερό και των άλλων «Εγκυκλοπαιδιστών», βρίσκεται σε πολύ μεγάλη και ανεπίτρεπτη για Έλληνα, ΠΛΑΝΗ [Διανοούμενο ή και θεωρούμενο (ενημερωμένο) Ορθόδοξο Χριστιανό]!

Γιατί «καθώς, πίσω από την αίγλη και την υστεροφημία των ηθοποιών και των «στάρς» του κινηματογράφου βρίσκονται πάντοτε κάποιοι αφανείς και άγνωστοι στο ευρύ κοινό χρηματοδότες, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες και διαφημιστές, που επιλέγουν, διδάσκουν, καθοδηγούν, προβάλλουν, διαφημίζουν, αναδεικνύουν και επιβάλλουν στην κοινή γνώμη τους ηθοποιούς, ΕΤΣΙ και της… «ταινίας» εκείνης με τίτλον «Διαφωτισμός», «παραγωγοί» μεν και «σεναριογράφοι» υπήρξαν οι πονηροί άγγελοι, οι καταχθόνιες δυνάμεις του σκότους (του μυστηρίου της Ανομίας) [και ας ειρωνεύονται στο άκουσμα «πονηροί άγγελοι», κάποιοι αντίχριστοι εραστές του «ορθολογισμού»], ενώ «σκηνογράφοι», «σκηνοθέτες» και «διαφημιστές», υπήρξαν κάποιοι εντεταλμένοι τρόφιμοι των μασονικών στοών της Γαλλίας και απεσταλμένοι από το Ευρωπαϊκό κέντρο των Ιλλουμινάτι στην Γερμανία, και κάποιες χλιδάτες και μυρωδάτες πόρνες πολυτελείας, με τα διάσημα, σ’ ολόκληρη την Κεντρικο-Ευρώπη, σαλόνια- πορνεία τους!»6

δ. Η αξία του ανθρώπου

1/ Την αξία του ανθρώπου ΔΕΝ την συνέλαβαν πρώτοι εις τον κόσμον οι Έλληνες, ούτε πολύ αργότερον οι «ανθρωπιστές». Υπήρχε ήδη ο ορισμός του ανθρώπου, η ιδέα περί ανθρώπου, και η αξία του σε σχέση με τα υπόλοιπα δημιουργήματα, στην Παλαιά Διαθήκη. Η Παλαιά Διαθήκη ενέχει σπερματικώς, την όλη κατάσταση του ανθρώπου και μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον ίδιο τον Θεό, με την συμμετοχή και των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος.

«Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» (ΓΕΝ: 1/26-30)

2/ Η ΓΕΝΕΣΗ περιγράφει την δημιουργία του κόσμου από τον Θεό, την δημιουργία των πρώτων ανθρώπων (των γνωστών σε όλους μας Αδάμ και Εύας), τις πρώτες γενιές ανθρώπων, την διαφθορά της αρχαίας ανθρωπότητας, που οδήγησε στον Κατακλυσμό του Νώε, τον Πύργο της Βαβέλ (με τον οποίο οι άνθρωποι, από εγωϊσμό, θέλησαν «να φτάσουν στον ουρανό») και τελικά, με ένα κατάλογο προγόνων και απογόνων, φτάνει στον Αβραάμ και το κάλεσμά του από τον Θεόν, για να Τον ακολουθήσει, με την υπόσχεση ότι, αν εγκαταλείψει τα είδωλα, οι απόγονοί του θα γίνουν ένα μεγάλο έθνος, από το οποίο «θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της Γης».

Για την δημιουργία του ανθρώπου υπάρχουν δυο διηγήσεις που αλληλοσυμπληρώνονται. Η μία δείχνει τον άνθρωπο να δημιουργείται την έκτη ημέρα από τον Θεό, «κατ’ εικόνα» Θεού. Ο άνθρωπος δηλαδή φέρει μέσα του (στο σώμα και στην ψυχή) την εικόνα του Θεού. Η φράση αναφέρεται στα πνευματικά εκείνα στοιχεία που καθορίζουν και την έννοια του προσώπου, ήτοι το λογικό και η ελεύθερη βούληση (το αυτεξούσιο).

Η άλλη το «καθ' ομοίωσιν», αναφέρεται στον βασικό στόχο που είναι η ομοίωση και ένωση με τον Θεό, η θέωση, δηλαδή να μοιάσει του Θεού, βαδίζοντας στο άγιο θέλημά Του. 

3/ Ο Θεός με μια πασίγνωστη ανθρωποπαθή φράση, πλάθει τον άνθρωπο (2/7) από χώμα, φυσάει στο πρόσωπό του και έτσι ο άνθρωπος γίνεται ζωντανό όν. Στο πρωτότυπο κείμενο αναφέρονται οι λέξεις «ψυχή ζώσα».

Η λέξη «ψυχή» αντιστοιχεί γενικά στην έννοια «ζωή». Ο συμβολισμός είναι ολοφάνερος από την παραδοχή ότι ο Θεός είναι ασώματος. Συνεπώς το «χώμα» σημαίνει συμβολικά ότι ο άνθρωπος είναι υλικός, η υπόστασή του η υλική έχει προέλευση την γη, ενώ η λέξη «ψυχή» χαρακτηρίζει γενικά την ζωή, το δεύτερο συστατικό του ανθρώπου.

Η ιδιαιτερότητα λοιπόν του ανθρώπου σε σχέση με τα άλλα ζωντανά όντα, βρίσκεται στο «ενεφύσησεν», δηλ. την ιδιαίτερη σχέση με τον Θεό, που συγκροτεί την ανθρώπινη ύπαρξη.

Το «ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν», δηλώνει την μετάδοση του πνευματικού στοιχείου της πνοής, και την πνευματική συγγένεια του ανθρώπου με τον Θεό.

«…και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (ΓΕΝ:2/ 7).

Στην Π.Δ. όχι μόνον αναφέρονται, ο τρόπος δημιουργίας του ανθρώπου, η σύστασή του και τα προσόντα του, τα δύο φύλα του, η αποστολή του και οι τρόποι επιβιώσεώς του και πολλαπλασιασμού του, αλλά προσδιορίζεται και η αξία του σε σχέση με τα υπόλοιπα δημιουργήματα του Θεού. Τι άλλο ήθελαν οι ανθρωπιστές; 7

Οι σκοταδιστές του Συστήματος, που κατ’ ευφημισμόν αυτοαποκαλούνται διαφωτιστές, ανθρωπιστές κ.α. για να αποδυναμώσουν τον άνθρωπο, να τον παγιδεύσουν, να τον δελεάσουν, να τον αποπροσανατολίσουν, να τον απογαλακτίσουν από τον Δημιουργό του, εφηύραν ιδεολογίες, επενόησαν θεωρίες, αναλύουν όρους και φαινόμενα δογματικώς, με κεντρικό άξονα  τον άνθρωπο. Του «ενεφύσησαν πνοήν» αιώνιας παμβασιλείας επί των γηΐνων πραγμάτων και μόνον.

Έτσι:

oΑπέκοψαν τον άνθρωπο από τον Θείο και υπερβατικό/υπερλογικό παράγοντα.

oΔημιούργησαν τα λεγόμενα ανθρωποκεντρικά συστήματα τα οποία υπόσχονται στους ανθρώπους επίγειον παράδεισον, ελευθερία, ηδονές και ευδαιμονία.

oΑλλοίωσαν, αλλοτρίωσαν και αριθμοποίησαν το ανθρώπινο πρόσωπο.

oΘεώρησαν το ζητούμενο (τι εστίν άνθρωπος) ως δεδομένο.

oΙσχυρίσθηκαν ότι θαυμάζουν και εφαρμόζουν τις αρχές της αρχαίας κλασικής παιδείας, αλλά αρνήθηκαν το ουσιωδέστερο περιεχόμενό της που ήταν ο πυρήνας όλων των αρχών της κλασσικής παιδείας, ο Θεός.

«Μέτρον πάντων χρημάτων είναι ο Θεός» (Πλάτων).

Αυτή την βασική αρχή την απέρριψαν, την αποδοκίμασαν και την αντικατέστησαν με το αξίωμα του σοφιστού (απατεώνα, διδάσκοντος επί χρήμασι), Πρωταγόρα:

«Μέτρο πάντων χρημάτων είναι ο άνθρωπος».

Δηλαδή θεοποίησαν την λογική, τον νου του ανθρώπου και κατήργησαν τον Δότη-Δημιουργό της ψυχής και της λογικής του ανθρώπου, τον Θεό.

Έφθασε σε τέτοια επίπεδα η «ανθρωπο-υστερία» του Συστήματος, ώστε να προσπαθεί να πείσει τον άνθρωπο ότι είναι Θεός, αλλά ο ίδιος δεν το γνωρίζει (!!!) και για τον λόγο αυτό, δεν έχει ανάγκη από Χριστό και κανενός άλλου είδους Θεό.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο άνθρωπος:

oΝα παραμένει δούλος των ψυχοπαθητικών του ανωμαλιών, με αποκορύφωμα την ανθρώπινη δυστυχία και απόγνωση που είναι διάχυτη σήμερα σε ατομικό-οικογενειακό-κοινωνικό και παγκόσμιο επίπεδο.

oΝα αδυνατεί να δώσει πειστικές απαντήσεις σε «φλέγοντα» ερωτήματα (αφού εκείνες που έχει δώσει το σύστημα αντ’ αυτού μέχρι τώρα, όχι μόνο δεν τον ικανοποιούν, αλλά είναι φανερόν πως τον έχουν Θηριο-ποιήσει), όπως:

Τι σημαίνει η λέξη άνθρωπος;

Ποίοι είμαστε;

Ποια είναι η φύση μας;

Από πού ερχόμαστε;

Ποια είναι η αποστολή μας στην γη;

Που πηγαίνουμε (μετά θάνατον);

*

Παρά ταύτα, οι αρχαίοι Έλληνες, αιώνες αργότερον, γνώστες του περιεχομένου της Παλαιάς Διαθήκης, δια του δαιμονίου πνεύματός τους, του πλαστικού και οξυδερκούς βλέμματος της ψυχής τους, πρώτοι συνέλαβον και διετύπωσαν εν σπέρματι, την ιδέαν περί ανθρώπου ως προσωπικότητος, ως ενός ξεχωριστού ανθρώπου, σε αντίθεση με τους άλλους λαούς που έβλεπαν τους ανθρώπους ως μάζαν και αγέλην ως δούλους των μοναρχών-δεσποτών.

«Ο Έλλην απέβη ο ανθρωποπλάστης μεταξύ των λαών» (W. Jaeger, Παιδεία, τ. Α΄, Δ΄ έκδ. μτφρ.Γ. Βερροίου, Αθήναι, 1968, σ.29).

Μετά ταύτα, ο Χριστιανισμός, ως αποκάλυψις Θεού, απεκάλυψε πλήρως και ανέπτυξε σε όλο το βάθος και πλάτος της, την περί ανθρώπου ιδέαν, η οποία, όπως αποδείξαμε, υπήρχε εν σπέρματι, στην Παλαιά Διαθήκη, και την οποίαν, όχι μόνον απορρίπτουν οι ανθρωπιστές αλλά ούτε να ακούουν περί αυτής επιθυμούν!!! ..

Ο βασικός λόγος της απορρίψεως είναι ότι στις σελίδες της Αγίας Γραφής, ιδιατέρως της Παλαιάς Διαθήκης, βρίσκονται εμφανώς ή συγκεκαλυμμένως, οι απαντήσεις για όλα τα φλέγοντα υπαρξιακά και άλλα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο, προ παντός όμως, τα αποδεικτικά στοιχεία της αξίας του ανθρώπου, ως του τελευταίου, σημαντικωτέρου και τελειοτέρου δημιουργήματος του Τριαδικού Θεού !!!

ε. Ο κοσμικός ανθρωπισμός στην καθ’ ημάς Ανατολή

Δυστυχώς σήμερα, ο δυτικός ανθρωπισμός-διαφωτισμός που έχει κατακλύσει την Ελληνική πολιτική σκηνή και τα Ελλαδικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, επιχειρείται να εισαχθεί και στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία (ΣΣ: Φρονούμεν ότι έχει ήδη εισχωρήσει. Τα στοιχεία της εκκοσμικεύσεως είναι εμφανή),  μεταξύ των άλλων και με την μορφήν του εξελληνισμένου ή Ελληνίζοντος ή Εκκοσμικευμένου ή εκφιλοσοφημένου Χριστιανισμού.

Τέτοιου είδους προσπάθειες επεχειρήθησαν και κατά τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, από σκοτεινές, έξωθεν της εκκλησίας δυνάμεις, αλλά ο άγρυπνος φρουρός η συνείδηση της Ενιαίας τότε, Εκκλησίας ,δεν επέτρεψε να εισαχθούν στην Ελληνο-ορθόδοξη διδασκαλία της καθ’ ημάς Ανατολής, ξένα στοιχεία. Με επικεφαλής, τους:

àΜέγα Βασίλειον, ο οποίος αναιρών τον Ευνόμιον παρατηρεί ότι παρεξετράπη υπό την επίδρασιν του Αριστοτέλους.

àΓρηγόριον τον θεολόγον και Γρηγόριον Νύσσης.

àΤον Εκκλησιαστικόν Ιστορικόν Σωκράτην, ο οποίος αποκαλύπτει τους Φαρισαίους ψευδοχριστιανίζοντες, διέσωσαν την άπαξ παραδοθείσα πίστη των Πατέρων μας, αλώβητον από τον ορθολογισμόν, τον σχολαστικισμόν και την νοησιαρχίαν.

Παρά ταύτα, στην καθ’ ημάς Ανατολή, οι λεγόμενοι αναγεννητές, δεν έσβησαν οριστικώς.

Παρόμοιες «αναγεννητικές» δήθεν προσπάθειες εκκοσμικεύσεως της Ελληνορθόδοξης ζωής των Ρωμηών/Ελλήνων, έγιναν επί Μιχαήλ Ψελλού (1018-1078), Ιωάννου Ιταλού (11ος αιών), και άλλους.

Όλοι αυτοί οι επίδοξοι ανθρωπιστές, αδυνατώντας να εννοήσουν τον σπερματικόν λόγον του αρχαίου Ελληνικού κλασικισμού, επεχείρησαν να μεταβάλλουν την Πλατωνική ή Αριστοτελική λογική, σε δογματική Θεολογία, δηλ. ένα σύστημα αληθειών, επιβαλλομένων με λογική αναγκαιότητα.

Απέτυχαν όμως, διότι κατεπνίγησαν ως ζιζάνια μέσα στον εριβόλο κήπο της Ορθοδόξου πίστεως και ζωής.

Αυτόν τον κοσμικό ανθρωπισμό, τον δυτικό «διαφωτισμό» επεχείρησε να μεταφέρει στην Ανατολή, τον 14ον αιώνα ο αρχιαιρεσιάρχης μοναχός Βαρλαάμ. Απέτυχε, όμως, γιατί βρέθηκε ο βράχος της Ορθοδοξίας ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος εκονιορτοποίησε τον διαφωτιστή Βαρλαάμ.

Δυστυχώς, αργότερα (18ος-19ος αιών), με την βοήθειαν «λογίων» δυτικοσπουδαγμένων και Πανεπιστημιακών καθηγητών, οι οποίοι ανήρχοντο την κλίμακα της Πανεπιστημιακής Ιεραρχίας, με μεθοδεύσεις που μόνον οι τρόφιμοι των τεκτονικών και άλλων αποκρυφιστικών στοών γνωρίζουν, εισέδυσε ο ορθολογισμός, ο κλασικισμός και ο Ουμανισμός στον χώρο της Ελληνικής Πολιτικής και Παιδείας και την δωδεκάτην παρά πέντε, απεφεύχθη η διείσδυσή τους, στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δυστυχώς σήμερα, οι έχοντες τα μάτια στην κεφαλήν τους και τα ώτα τους δια να ακούουν,  διαπιστώνουν κάποια «ρήγματα διεισδύσεως» του εκφιλοσοφημένου Χριστιανισμού και στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με ορατά τα συμπτώματα, της  ορθολογιστικής ερμηνείας των Γραφών, εκκοσμικεύσεως της εκκλησιαστικής ζωής, μεταπατερικής θεολογίας, κλπ.

Όσοι έχουν μάτια βλέπουν τις προσπάθειες εγκλωβισμού των Ορθοδόξων πιστών, μέσα στις ιουδαιοταλμουδικές-αντιχριστιανικές αιρέσεις ή τις αιρετικές νεοειδωλολατρικές δοξασίες, τις ιδέες του Νεοεποχίτικου Οικουμενισμού, εκτός των γνωστών «ανθρωπιστικών» κέντρων, και από ορθοδοξίζοντες θιασώτες της μεταπατερικής θεολογίας και αρνητές ή αναθεωρητές των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων και των κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας (συμπεριλαμβανομένων στο ΠΗΔΑΛΙΟΝ).

Μόνον τυφλοί δεν τα βλέπουν και ας λένε κάποιοι ροσοφόροι, ότι όλα πάνε καλά!

στ. Η γνώση και  η επίγνωση της Αληθείας

Τα αποτελέσματα της ανίερης εισβολής του κοσμικού ανθρωπισμού και του παραχαραγμένου αρχαίου Ελληνικού κλασικισμού, εις τον χώρο της Ελληνικής Ορθοδόξου Παιδείας, τα βλέπουμε σήμερα στα «συγγράμματα» και τα ακούμε στις δημοσίως διατυπωμένες απόψεις ελλαδιτών ορθολογιστών, καθηγητών Πανεπιστημίου, αλλά και κάποιων, ιερωμένων και θεολόγων.

Καλύτερα από όλους, όμως, τα γνωρίζουν οι φοιτητές των θεολογικών σχολών στα Πανεπιστήμια, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις, υποχρεούνται να απαντούν στις ερωτήσεις, κατά τις εξετάσεις τους, για να περάσουν επιτυχώς στα μαθήματα, με βάση αυτά που πρεσβεύουν οι εξεταστές-καθηγητές και όχι σύμφωνα με τα Πατερικά κείμενα, την Αγία Γραφή, τις αποφάσεις των οικουμενικών Συνόδων και τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας μας!

Αυτό σε συνδυασμό με την ευρεία χρήση των Μασοριτκών κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης και όχι της μεταφράσεως των Ο΄,  των αμφιβόλου εγκυρότητος βιβλίων της Κ.Δ. ή μη εγκεκριμένων υπό της Εκκλησίας κειμένων, είχε ως αποτέλεσμα:

1/ Την διαστρέβλωση των ιερών κειμένων (ΣΣ: Εάν τα θεόπνευστα κείμενα της Αγίας Γραφής γίνονται κατανοητά από τον οποιονδήποτε, τότε τα κείμενα δεν είναι θεόπνευστα).

2/ Την εκφιλοσόφηση και εκκοσμίκευση του Χριστιανισμού (Ψευδοχριστιανισμός).

3/ Την ετεροδιδασκαλία ξένων προς τον Χριστιανισμόν θέσεων και αιρετικών απόψεων (Αντιχριστιανισμός-Εθελοθρησκεία).

4/ Την θεοποίηση της λογικής ή την λογικοποίηση του Θείου (αυτοθεοποίηση του ανθρώπου).

Οι ανθρωπιστές διδάσκουν ότι οι μοναδικές διαδικασίες ανακαλύψεως της αληθείας και γνώσεως περί Θεού (όσοι δεν είναι άθεοι και πιστεύουν στην ύπαρξη κάποιου «υπερτάτου όντος»), είναι οι διεργασίες του νου δι’ απόκτηση γνώσεων, οι συλλογιστικές αναλύσεις, τα φιλοσοφικά πορίσματα και οι επιστημονικές μέθοδοι και συμπεράσματα.

Λάθος! Μέγα λάθος! Η γνώση του Θεού δεν είναι προϊόν νοησιαρχικής σχέσεως του ανθρώπου με τον Θεόν.  Είναι αποτέλεσμα της πλήρους αγαπητικής παραδόσεως του ανθρώπου στον Θεό, που είναι η Ευαγγελική αγάπη (Λεπτομέρειες βλέπε στην εκτενή ανάλυση του θέματος: «Η Αγαπολογία-Απάτη της Νέας Εποχής και η Αληθινή/ Ευαγγελική Αγάπη, Ιαν.-Φεβρ. 2017).

Η ανεπανάληπτη φράση: «Ο Θεός αγάπη εστί» τα λέει ΟΛΑ. Ποια αγάπη όμως; Ασφαλώς όχι η ανθρώπινη αγάπη που τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με την σαρκική ή καλύτερα την σαρκολατρεία, αλλά εκείνη όπως την εδίδαξε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, διότι ΟΛΟΙ σχεδόν οι άνθρωποι του κόσμου την είχαν αρνηθεί ή λησμονήσει από καταβολής κόσμου και μετά την πτώση των πρωτοπλάστων.

Όμως, ο Ορθόδοξος Χριστιανός, δεν αρκείται στην γνώση. Επιζητεί, όπως προείπαμε, την επίγνωση (Διαπίστωση και επιβεβαίωση της πραγματικότητος από το ίδιον), κάτι που είναι δυνατόν να επιτευχθεί, με τις εξής προϋποθέσεις:

-Ενσυνείδητης αποδοχής του Τριαδικού Θεού, ως Δημιουργού των πάντων.

-Δημόσιας Ομολογίας της Πίστεώς του.

-Μετανοίας για τις άνομες πράξεις του.

-Ταπεινώσεως.

-Προσευχής.

Όσο ΔΕΝ καταλαβαίνουν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «σοφοί εγκέφαλοι» (ανθρωπιστές, διαφωτιστές), αυτό το απλούστατο γεγονός, τότε ο νους τους θα εξακολουθεί να είναι συσκοτισμένος και ας ωρύονται ότι είναι «φωτισμένοι» και «ανοικτά μυαλά».

Συνεχίζεται

---

1 Θεηπόλος (αντί Θεοπόλος)= Ιερεύς, Υπηρέτης του Θεού.

Θελξίμβροτος (ο,η)= Ο θέλγων, ο απατών δι’ ηδονής, τους ανθρώπους.

Ιάλεμος= Θρήνος, κοπετός.

Ιθύφαλλος (ο)= Ασελγής, κακοήθης, διεφθαρμένος άνθρωπος.

Ίμερος (ο)= Επιθυμία, έρως.

Μισάνθρωπος (ο,η)= Ο μισών τους ανθρώπους.

Νερτέριος,α,ον=Ο ανήκων ή ευρισκόμενος εις τους νερτέρους (τους υπό γην), υποχθόνιος.

Ραιστήρ(ο,η)= Κατασυντρίβων, Συνθλίβων, σφύρα.

Χαλίφρων-ονος (ο,η)= ελαφρόνους, κουφόνους, ενδοτικός.

2 Οι φράσεις «πιστεύω σε μία ανωτέρα δύναμη», «σε ένα ανώτερο Όν», «στο Υπέρτατο Όν» κλπ. είναι μασονικά εφευρήματα. Αν ακούτε κάποιον να τις λέει, εκτός κι’ αν είναι ανίδεος ο άνθρωπος και το λέει επειδή δεν ξέρει,  αυτός το πιθανώτερον να είναι Μασόνος, διότι αυτή είναι ορολογία του Μασονισμού. Εάν ακούτε όμως κάποιον να λέει «πιστεύω στον Μέγα Αρχιτέκτονα Του Σύμπαντος», τότε σίγουρα είναι μασόνος!

3 Το 1% του πληθυσμού πλουσιώτερο από το 99% το 2016

(Ερευνα της Oxfam ενόψει έναρξης του Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός, 19/01/2015).

Ο  πλούτος που βρίσκεται σήμερα στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο θα ξεπεράσει το 2016 τον πλούτο που κατέχει το υπόλοιπο 99%, ανακοίνωσε η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam ενόψει της έναρξης των εργασιών του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός (21-14 Ιανουαρίου). Σύμφωνα με τη μελέτη της βρετανικής οργανώσεως, το μερίδιο της περιουσίας που κατέχει το 1% παγκοσμίως, διαμορφώθηκε στο 44% του παγκόσμιου πλούτου το 2009, στο 48% το 2014 και θα ξεπεράσει το 50% το 2016.

«Το 2014, τα μέλη αυτής της παγκόσμιας ελίτ κατείχαν κατά μέσο όρο 2,7 εκατομμύρια δολάρια ανά ενήλικα. Το υπόλοιπο του ενός πέμπτου (20%) των πλουσιότερων κατέχει το 46% της παγκόσμιας περιουσίας, τη στιγμή που το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν μοιράζεται παρά το 5,5% που απομένει», σύμφωνα με την Oxfam.

Σύμφωνα με την διευθύντρια της Oxfam, Γουΐνι Μπιανγίμα, η οποία θα συμπροεδρεύει του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός οι διαστάσεις των ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα είναι κολοσσιαίες και το χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες περιούσιες και τον υπόλοιπο πληθυσμό μεγαλώνει με ταχείς ρυθμούς. Η ίδια κάλεσε τους ηγέτες των χωρών του κόσμου να πλήξουν τα ιδιωτικά συμφέροντα των μεγάλων που θέτουν εμπόδια στη διαμόρφωση ενός κόσμου μεγαλύτερης δικαιοσύνης και ευημερίας.  (Πηγές: Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, Το 1% του πληθυσμού πλουσιότερο από το 99% το 2016 - οικονομικές.
www.tovima.gr/finance/article/?aid=668583

-Το πλουσιότερο 1% | Απόψεις | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Kathimerini,
www.kathimerini.gr/859847/opinion/epikairothta/politikh/to-ploysiotero-1, 15 Μαΐ 2016).

4 Διαλέγοντας ενδεικτικώς το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού, περίπου 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, η Oxfam υπολογίζει ότι το 2015 η περιουσία τους αντιστοιχούσε σε εκείνη των 62 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου, εξηγώντας ότι ο πλούτος των μεν μειώθηκε κατά 41%, ενώ των δε,  έχει αυξηθεί κατά 44% από το 2010, και βαίνει συνεχώς αυξανόμενος.

Σχεδόν οι μισοί υπερ-πλούσιοι, είναι από τις ΗΠΑ, 17 από την Ευρώπη, και οι υπόλοιποι από χώρες που περιλαμβάνουν την Κίνα, τη Βραζιλία, το Μεξικό, την Ιαπωνία και τη Σαουδική Αραβία.

Περίπου 7,6 τρισ. δολάρια από προσωπικό πλούτο, βρίσκονται σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους -αν φορολογείτο, ποσό της τάξης των 190 δισ. δολαρίων θα ήταν διαθέσιμο κάθε χρόνο σε κρατικούς προϋπολογισμούς, σύμφωνα με υπολογισμούς του Γκέιμπριελ Ζάκμαν, λέκτορα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ.

Η Oxfam είπε ότι 30% όλου του χρηματικού πλούτου της Αφρικής βρίσκεται σε εξωχώριους λογαριασμούς, που θα έφερναν κάθε χρόνο φορολογικά έσοδα 14 δισ. δολαρίων τον χρόνο. Τα χρήματα αυτά θα αρκούσαν για την υγεία και περίθαλψη 4 εκατομμυρίων παιδιών το χρόνο, και για την πρόσληψη αρκετών δασκάλων να εγγυηθούν ότι κάθε παιδί της Αφρικής μπορεί να πάει σχολείο, υπογραμμίζει στην έκθεσή της η οργάνωση.

«Οι πολυεθνικές εταιρείες και οι πλούσιοι ελίτ παίζουν με διαφορετικούς όρους παιχνιδιού από όλους τους άλλους, αρνούμενοι να πληρώσουν τους φόρους που χρειάζεται η κοινωνία για να λειτουργήσει. Το γεγονός ότι 188 από τις 201 κορυφαίες επιχειρήσεις έχουν παρουσία σε τουλάχιστον έναν φορολογικό παράδεισο δείχνει ότι έχει έρθει η ώρα για πράξη» είπε η Μπιάνιμα.

Οι περισσότεροι φτωχοί δεν ζουν πια στις φτωχότερες χώρες, αλλά σε χώρες με μέσο εισόδημα όπως η Ινδία, είχε αναφέρει ο οργανισμός σε πρόσφατη έκθεσή του (Πηγή: Ακραία ανισότητα: 62 άτομα έχουν περιουσία όσο ο μισός παγκόσμιος ... www.fortunegreece.com/.../akrea-anisotita-62-atoma-echoun-periousia-oso-o-misos-p...18 Ιαν 2016).

5 Ως αντίδραση για τον πνευματικό κατήφορο της Δύσεως δημιουργήθηκε το κίνημα των Κολλυβάδων. Βλέποντας, λοιπόν, οι Κολλυβάδες ότι μας έρχονται όλα αυτά τα έργα προέβαλαν τα ορθόδοξα πρότυπα. Γι’ αυτό αρχίζουν να ανασυντάσσουν, μέσα από τις πηγές, βιογραφίες των μεγάλων ασκητικών και πνευματικών μορφών της Ορθοδοξίας, να προβάλλουν τους Αγίους. Εν συνεχεία τους Μάρτυρες.

Πώς βγήκαν όλοι οι μεγάλοι Μάρτυρες, οι Νεομάρτυρες κατά του Οθωμανικού καθεστώτος; Διότι ήσαν συνεχώς μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, του μαρτυρίου, της ομολογίας. Ο Χριστιανός δεν σκοτώνει τον άλλον αλλά θυσιάζεται. Και το αίμα του ποτίζει το δέντρο της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Αυτή είναι η δική μας θεολογία και κοινωνική πρακτική.

Έτσι, προβάλλουν συνεχώς τους Αγίους, τους Μάρτυρες ως απάντηση στα πρότυπα που μας παρουσίασε ο Διαφωτισμός, που μας παρουσίασαν οι Φράγκοι, οι μισσιονάριοι καί οι διαφωτιστές. Μπορεί να είχαν διαφορές μεταξύ τους αλλά συνηντώντο στην προβολή του πολιτισμού τους. Έλεγε ένας γερμανός καθηγητής, ο Peter Kalverau, σε ένα ογκώδες βιβλίο του «America und die orientalischen Kirchen» (Η Αμερική και οι Ανατολικές Εκκλησίες), ότι η ιεραποστολή, η mission και τα αντιτορπιλικά των Ευρωπαίων πηγαίνανε «hand in hand», χέρι με χέρι. Η πολιτική δια της θρησκείας. Propagandio fidei per scientiae, «προπαγανδισμός της πίστεως δια της επιστήμης». Μπαίνανε στα σχολεία και διέφθειραν τις ψυχές των ανθρώπων. Αυτό που γίνεται και σήμερα, εν πολλοίς. Και δεύτερο: «προπαγάνδα της πατρίδος δια των μέσων ιεραποστολής»! Αντίθετα, ο Καποδίστριας ακολούθησε το παράδειγμα των Κολλυβάδων.

6 Διαφωτισμός, Ιωάννη Γ. Παλαιτσάκη, Αθήνα, 2002, σ. 17-18.

7 Χωρία της Π.Δ. αναφερόμενα στην σύσταση, τα προσόντα, την αποστολή και την αξία του ανθρώπου:

1/ Στους στ. 2/8-14 ο Θεός τοποθετεί τον άνθρωπο σε έναν κήπο (τον παράδεισο), που τον διασχίζουν τέσσερις ποταμοί: ο Τίγρης, ο Ευφράτης, ο Γηών (Νείλος) και ο Φισών (ο Γάγγης ο Ινδικός, κατά τον I. Δαμασκηνό).

2/ Στον στ. 2/15. ο άνθρωπος καλείται να εργαστεί και να φυλάξει την γη που ζει και να διατηρήσει την σχέση του με τον Θεό. Έτσι εγκαινιάζεται η προστασία και η αγάπη που πρέπει να δείξει ο άνθρωπος στο περιβάλλον και ευλογείται η ανθρώπινη εργασία.

3/ Στους στ. 2/ 16 και 17 ο Θεός δίνει εντολή στον άνθρωπο να μη φάει από τον καρπό «της γνώσεως του καλού και του κακού» και τον προειδοποιεί ότι σε αντίθετη περίπτωση θα πεθάνει. Τι σημαίνει αυτό;

Πρόκειται για μια δοκιμασία, με την οποία ο άνθρωπος θα δείξει αν επιδιώκει την θέωση μέσα από την χάρη του Θεού ή την εγωϊστική αυτοθέωση.

Ο θάνατος, φυσικός και πνευματικός, είναι η συνέπεια του χωρισμού του ανθρώπου από την πηγή της ζωής, τον Θεό.

4/ Στον στ. 2/18 ο Θεός διαπιστώνει ότι ο άνθρωπος χρειάζεται βοηθούς ως προς το ζην, και έτσι δημιουργεί τα ζώα (στ. 19-20) και τα οδηγεί σ' αυτόν, για να τους δώσει όνομα. Η ονοματοδοσία των ζώων δείχνει την ανωτερότητα του ανθρώπου, την εξουσία του και την ευθύνη που έχει να προστατεύει τα ζώα. Ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος του κόσμου, όχι για να τον καταδυναστεύει, αλλά για να τον προστατεύει και να τον χρησιμοποιεί στοργικά και υπεύθυνα..

5/ Η διήγηση της δημιουργίας της γυναίκας (στ. 21- 24) σημαίνει πολλά. Ο Θεός δημιουργεί την γυναίκα ως βοηθό του ανδρός, με βαθύτερη την έννοια της βοήθειας. Αν επρόκειτο για υλική βοήθεια, αυτή θα μπορούσαν να την προσφέρουν και τα ζώα. Συνεπώς, η βοήθεια αναφέρεται στον ουσιαστικότερο στόχο του ανθρώπου, που είναι η «ομοίωσις» (θέωση).

Πρόκειται για βοήθεια στην ζωή και την ένωσή του με τον Θεό (μετοχή στις άκτιστες ενέργειες). Και οι δύο άνθρωποι θα αλληλοβοηθούνται για να επιτύχουν το «καθ' ομοίωσιν».

Η γυναίκα δημιουργείται από το ίδιο υλικό με τον άνδρα, από την πλευρά του. Αυτό για την ανδροκρατούμενη κοινωνία της εποχής εκείνης, αλλά και μέχρι σήμερα, έχει μεγάλη σημασία: Η γυναίκα εμφανίζεται ισότιμη με τον άνδρα. Η δημιουργία της, δείχνει ότι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης είναι το ότι τα δύο φύλα αλληλοσυμπληρώνονται, διαφορετικά ο άνθρωπος είναι ελλιπής.

Ο Τριαδικός Θεός ως αγάπη και κοινωνία προσώπων δημιουργεί και μια κοινωνία ανθρώπινων προσώπων. Τέλος, από αυτήν την κοινωνία θα προέλθουν όλοι οι άνθρωποι. Συνεπώς η Παλαιά Διαθήκη διδάσκει και την ουσιαστική ενότητα όλων των ανθρώπινων φυλών, που πρέπει με την σειρά τους, να χαρακτηρίζονται από ισοτιμία και συνεργασία.

6/ Στους στ. 2/23- 24, ο Αδάμ χαρακτηρίζει την γυναίκα σάρκα από την σάρκα του, εξαιτίας της οποίας ο άνθρωπος θα εγκαταλείψει τον πατέρα και την μητέρα του. Είναι σαφές ότι εδώ δηλώνεται η έλξη των δύο φύλων που ξεπερνάει σε ένταση τις συγγενικές σχέσεις και θεσμοθετείται και καθαγιάζεται το μυστήριο του γάμου, ως αποτέλεσμα της αγαπητικής σχέσεως των δύο φύλων.

7/ Στον στ. 2/25 ο άνδρας και η γυναίκα ήταν γυμνοί και δε ντρέπονταν. Αυτό εκφράζει την αθωότητα, την ασφάλεια και την έλλειψη ενοχής του ανθρώπου, λόγω της ουσιαστικής σχέσεως του με τον Θεό και τον συνάνθρωπο του.

8/ Στον στ. 1/27 φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Θεός εποίησε τον άνθρωπον, άρσεν και θήλυ και τους έδωσε ονόματα (Αδάμ και Εύα/δότις Ζωής).

9/ Στους στ. 1/26-28, ο Θεός ευλογεί τον άνθρωπο και του δίδει την εξουσίαν να είναι ο κυρίαρχος πάντων των λοιπών δημιουργημάτων της γης.

«..καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ γῆς γῆς. … καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς».