ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ (ΨΕΥΔΟ) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ: Η ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΜΕΡΟΣ 9ο

Πρόταση Ονοματοδοσίας του κράτους των Σκοπίων

(Proposal for the naming of Skopje’s miniature state).

Προς: Την Ελλαδική κυβέρνηση, τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και λοιπά κράτη (To: The Greek Government, UN Organization, Ε.U and all the  states of the whole world):

α/.Confederation of Cerna Gora-Skopje (4 cantons/States) ή

β/.Confederation of  Vardarska (4 cantons/States).

Four (4) cantons as follows:

a/ Skipetarian-speaking (Αλβανόφωνοι) [Western]

b/ Slavian/Serbian sreaking (Σερβόφωνοι) [Northern]

c/ Bulgarian speaking (Βουλγαρόφωνοι) [Eastern]

d/ Vlachian-Greek speaking ( Βλαχόφωνοι-Ελληνόφωνοι) [Southern]

*

Στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης, έγιναν το 2011, τα εγκαίνια Eκθέσεως αρχαιολογικών θησαυρών της Μακεδονίας, με τίτλο: «Από τον Ηρακλή στον Μέγα Αλέξανδρο». Ο Ρόμπιν Λέϊν Φοξ, ιστορικός και Καθηγητής της Οξφόρδης – ο ιστορικός σύμβουλος του Αμερικανού παραγωγού Olive Stone στην κινηματογραφική ταινία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ», μιλώντας στα εγκαίνια της κθέσεως, δήλωσε: «Ξαναγράφεται η ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης από ότι την ξέραμε μέχρι σήμερα».

Ο ίδιος με τρεμάμενη φωνή από την συγκίνηση, χαρακτήρισε την έκθεση, την μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Βρετανία όσον αφορά την αρχαία Ελλάδα. Ο Ρόμπιν Λέϊν Φοξ σε δήλωση του στην κρατική τηλεόραση, υπογράμμισε και το πολιτικό μήνυμα της εκθέσεως «Αποδεικνύει ότι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα Σκόπια είναι Μακεδονία, είναι τουλάχιστον ανιστόρητοι. Είναι σαν να υποστηρίζει κάποιος, ότι η Οξφόρδη είναι στην Λευκορωσία».1

 «Όσοι Ελλαδίτες βουλευτές, εκλεγμένοι με καθεστώς κοινοβουλευτικής (ψευδο) δημοκρατίας, από τον ευκολόπιστον και πάντα προδομένον Ελληνικόν λαόν, τολμήσουν να παραδώσουν δια της ψήφου τους, το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς, είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας».

*

3. ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ

H Κυβέρνηση Σημίτη κατηγορήθηκε ότι προ­έτρεψε και ενθάρρυνε την δημιουργία της φούσκας του ελληνικού Χρηματιστηρίου, το 1999, που στοίχισε σε ενά­μισι εκατομμύριο επενδυτές μικρών και μεσαίων εισο­δημάτων, πάνω από 30 τρισεκατομμύρια δραχμές!

Το προεκλογικό Σημιτο-ΠΑΣΟΚ:

.Διακήρυσσε, κατά την προ­εκλογική εκστρατεία του 1999, πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε μετατρέψει το Χρηματιστήριο από «έναν περιθωριακό οικονομικό θεσμό σε ένα μοχλό της οικο­νομικής ανάπτυξης της χώρας» και πως «ένα εκατομ­μύριο επενδυτές σήμερα, όπως και όλοι οι Έλληνες, ξέ­ρουν ότι οι μετοχές στο Χρηματιστήριο έχουν αξία» ή ακόμα ότι «οι επενδυτές θέλουν ένα σταθερό πλαίσιο αναφοράς, με συνέχεια, με συνέπεια και διασφαλί­σεις».... Τα διλήμματα είναι υπαρκτά για όλους τους Ελ­ληνες. Είναι υπαρκτά και για τους επενδυτές… όλοι γνω­ρίζουν σ’ αυτές τις εκλογές τι διακυβεύεται… H συντρι­πτική πλειοψηφία του ενός εκατομμυρίου επενδυτών… λέει ΝΑΙ στην σταθερότητα, στην ασφάλεια, στην ανά­πτυξη…».

.Αυτοπροσδιοριζόταν σαν ο υπέρμαχος υποστηρικτής και φρουρός της οικονομικής σταθερότητος, δηλαδή της… φούσκας, που αναμενόταν να σκάσει παταγωδώς στα μούτρα των μικροεπενδυτών. Ο κόσμος εξαπατήθηκε, παραπλανήθηκε, ξαναψή­φισε ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης υποστήριξε στην συνέντευξη Τύπου, τον Σεπτέμβριο του 1999 στην ΔΕΘ, πως «το Χρη­ματιστήριο είναι ένας θεσμός σημαντικός για την πρό­οδο της οικονομίας… είναι ένας θεσμός, ο οποίος εξυ­πηρετεί την οικονομία…» και πως «ο τζί­ρος του Χρηματιστηρίου θα είναι υψηλός και θα αποδώ­σει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει».

Οι πομφόλυγες των πράσινων απατεώνων, σ’ όλο το μεγαλείο τους!!

Ανάλογα ευφορικές, ήταν και οι δηλώσεις του τότε υπουρ­γού Οικονομίας, Γιάννου Παπαντωνίου. Ο φτωχός κό­σμος παρασύρθηκε και βλέποντας τις μετοχές να φου­σκώνουν και όλοι να κερδίζουν, αποφάσισε να μη μείνει για μια ακόμη φορά στο περιθώριο, αλλά να πλουτίσει και αυτός. Χωρίς να ξέρει τι του γίνεται για μετοχές και χρηματιστήριο, μάζεψε τις οικονομίες του και άρχισε να επενδύει ανόητα και αλόγιστα, παρασυρόμενος από τις σκόπιμες φήμες που διέδιδαν τα «παπαγαλάκια» ή ακόμα και τα ΜΜΕ.

Οι παίκτες διαρκώς πλήθαιναν και επένδυαν όλο και περισσότερα κεφάλαια, προσδοκώντας όλο και μεγαλύ­τερα κέρδη. Ο δείκτης του ελληνικού χρηματιστηρίου είχε ξεπεράσει αυτόν του Λονδίνου και έφθανε την Wall Street!

Όλοι, ακόμα και οι πιο άσχετοι, ήθελαν να κάνουν μια καλή «αρπαχτή». Γρήγορα οι πλασματικές τιμές των μετοχών εκσφενδονίστηκαν στα ύψη, μπήκε περισσό­τερος αέρας και η φούσκα φούσκωσε ακόμα πιο πολύ. Οι περισσότεροι αγόραζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, παρασυρόμενοι από τις σκόπιμες φήμες, ακόμα και με­τοχές εταιρειών-φαντασμάτων. Δεν υπήρχαν ελεγκτικοί μηχανισμοί και, κυρίως, κανείς δεν ήξερε πότε να στα­ματήσει.

Οι «θεσμικοί» κερδοσκόποι και απατεώνες όμως ήξε­ραν καλά πότε να σταματήσουν, πότε να εγκαταλείψουν το παιχνίδι, πουλώντας τις υπερτιμημένες μετοχές τους στους επόμενους, αδαείς παίκτες που έμπαιναν στο παι­χνίδι. Έφυγαν με χοντρά λεφτά στην τσέπη, αφήνοντας τους υπόλοιπους με άχρηστα χαρτιά, χωρίς αντίκρισμα. H αρχική υπερ­βολική ευφορία και αύξηση της ζητήσεως, οδήγησε σε υπερτιμημένες μετοχές-φούσκες που κάποια στιγμή έσκασαν και οι τιμές κατάρρευσαν γρήγορα και βίαια στα φυσιολογικά τους επίπεδα.

Δέκα χρόνια μετά το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου Αθηνών, η ελληνική Δικαιοσύνη παρενέβη και παρέ­πεμψε τον Σεπτέμβριο του 2009 εξήντα επτά (67) άτομα, με­ταξύ των οποίων χρηματιστές, τραπεζίτες, επιχειρημα­τίες, επενδυτές κ.λπ., για τα αδικήματα της απάτης, της άμεσης συνέργειας σε απάτη, της υπεξαίρεσης και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.

Όμως, τους «συναυτουργούς» της μεγάλης απάτης, τουτέστιν τα μέλη της κυβερνήσεως και το οικονομικό επιτελείον, ΟΥΔΕΙΣ ετόλμησε να αγγίξει. Πολύ περισσότερο τους ηθικούς αυτουργούς δανειστές και οίκους αξιολογήσεως, θεσμοί που εξακολουθούν να  επεμβαίνουν και να συμβουλεύουν…νόμιμα, χάρη στην προστασία που τους παρέχουν οι …άγραφοι νόμοι της Κοινοβουλευτικής (ψευδο)Δημοκρατίας.  

Αποτέλεσμα: Οι όροι που θα επέβαλε τελικά το ΔΝΤ ήταν ιδιαίτερα επαχθείς και αντιλαϊκοί και δεν θα έπρεπε με τίποτα να φανεί ότι το είχε καλέσει ο Ελλαδίτης πρωθυπουργός. Ο τότε πρόεδρος όμως του ΔΝΤ, Στρος Καν, μας βεβαιώνει πως το Ταμείο ήλθε, γιατί το κάλεσε η κυβέρνηση!

4. SWAP ή «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ» της GOLDMAN SACHS

Από το 1998 η κυβέρνηση Σημίτη έθεσε σαν βασική της επιδίωξη την ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική ’Ενωση (ΟΝΕ). Σύμφωνα όμως με τα κριτήρια της αυστηρής οικονομικής πολιτικής που επέβαλε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, έπρεπε το ετήσιο δημόσιο έλ­λειμμα της χώρας να μην υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ και το συνολικό δημόσιο χρέος, το 60% του ΑΕΠ. Αυτά τα νούμερα όμως δεν έβγαιναν με τίποτα για την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση Σημίτη, αντί να περιορίσει την παραοικονο­μία και την διαφθορά, προτίμησε να αποκρύψει με… «δη­μιουργική λογιστική», ένα μέρος του χρέους της χώρας, με την βοήθεια της διαβόητης Ιουδαιο-αμερικανικής επενδυτικής Τράπεζας, Goldman Sachs.

Η κυβέρνηση είχε το 2001 ένα δάνειο 10 δις ευρώ σε γεν, που ήθελε να παρουσιάσει μικρότερο για να μην φα­νεί το συνολικό δημόσιο χρέος. Η «δημιουργική» πρό­ταση της Goldman Sachs ήταν να μετατραπεί το δάνειο αυτό από γεν σε ευρώ, με βάση όχι τις τρέχουσες ισοτι­μίες όπως έπρεπε, αλλά με κάποιες παλιότερες ισοτιμίες που το εμφάνιζαν μειωμένο κατά 2,8 δισ. ευρώ. H δια­φορά αυτών των 2,8 δις. θα ήταν ένα έμμεσο δάνειο της Goldman Sachs στην Ελλάδα, σαν ένα ακόμα swap, το οποίο όμως ΔΕΝ θα φαινόταν στο συνολικό χρέος της Ελ­λάδας. Οι ετήσιες δόσεις αυτού του swap2 προς την Gold­man Sachs ορίστηκαν στα 360 εκατ. ευρώ, συν τον πλη­θωρισμό, με χρονολογία αποπληρωμής το 2019.

Απίστευτα παιγνίδια των οικονομικών δολοφόνων και των διεθνών λεηλατών, των Ταλμουδιστών Τραπεζιτών Τοκογλύφων Τρομοκρατών (4Τ) !!!

Μετά το τρομοκρατικό όμως κτύπημα της 11ης Σε­πτεμβρίου, τα επιτόκια έπεσαν και αυξήθηκε η λογιστική αξία του δημόσιου χρέους μας, λόγω αυτού του swap. Οι εμπνευστές του τότε, δικαιολογήθηκαν πως ό,τι έκαναν το έκαναν από ένα… όραμα για την Ελλάδα και δεν μπο­ρούσαν να φανταστούν την κατοπινή αυτή πτώση των επιτοκίων.

Ο οίκος αξιολογήσεως Moody’s πάντως, κά­λυψε την δημιουργική λογιστική της Goldman Sachs, αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα!!! Οι ίδιες πρακτικές συνέχισαν να χρησιμοποιούνται μέχρι τις αρχές του 2009.

Μετά το σκάνδαλο και την χρεωκοπία της εταιρίας En­ron στις ΗΠΑ, η αμερικανική κυβέρνηση άρχισε ελέγ­χους στις αμερικανικές Τράπεζες για λογιστικά μαγει­ρέματα σαν αυτά που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν αυτή η εταιρεία. Φοβούμενη η Goldman Sachs, θέλησε να ξεφορτωθεί το ελληνικό swap και ζήτησε το 2005 από την ελληνική κυβέρνηση να το πάρει πίσω. Ο υπουργός οικονομικών τότε της Ν.Δ., Γ. Αλογοσκούφης, έβαλε την Εθνική Τράπεζα να το αγοράσει στην πολύ μεγαλύτερη τιμή των 5,5 δισ. ευρώ. H ΝΔ υποστήριξε πως το έκανε αυτό για να επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής του μέ­χρι το 2039, μειώνοντας την ετήσια δόση του στα 320 εκατ. ευρώ.

Το χρέος συνέχισε έτσι να είναι κρυφό, αλλά τώρα προς την λεγομένη ….Εθνική Τράπεζα που ανήκει στην οικογένεια Ρότσιλντ και τους ανωτάτους υπαλλήλους του!. Αποκαλύφτηκε ωστόσο το 2010 από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, για προφανείς λόγους, και συνέβαλε στην αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας, με τις γνωστές σε όλους συνέπειες, της μετατροπής της χώρας μας, σε προτεκτοράτο των Βρυξελλών.

Στις 10 Ιανουαρίου 2011, διαβιβάστηκε στην Ελληνική Βουλή από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου η μηνυτήρια αναφορά του Αυστρια­κού οικονομολόγου Φαγιάντ Μουλά Καλί, ο οποίος υπο­στήριζε ότι με το swap του 2001, διαπράχθηκε ένα αδί­κημα εξαπατήσεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως από την Ελ­λάδα και την Goldman Sachs, που έκρυψαν ένα μέρος του ελληνικού χρέους.

Αντιστοίχως το πρακτορείο Bloomberg προσέφυγε στην Δικαιοσύνη κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), ζητώντας την δημοσίευση των εκθέσεων για το πώς έκρυψε η Ελλάδα τα ελλείμματά της με τα swaps. Ο πρόεδρος της Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, αρνήθηκε να το κάνει, υποστηρίζοντας ότι οι αποκαλύψεις αυτές «θα μπορούσαν να πλήξουν την εμπιστοσύνη της Κοινής Γνώμης».

Ένα αντίστοιχο άρθρο της Ελευθεροτυπίας στις 23 Ιανουαρίου 2011, μιλούσε για «ένα swap με μπλε και πράσινους κόκκους»…

Ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Όλι Ρεν, ενεργώντας «πυροσβεστικά», δή­λωσε πάντως πως τα swaps δεν είναι πάντα παράνομα, εφ’ όσον είναι συμβατά με τα επιτόκια της αγοράς. Το δικό μας όμως, όπως είπαμε, δεν ήταν, αλλά είχε τρο­ποποιηθεί σε άλλα παλαιότερα, βολικά επιτόκια.

Η έκθεση της Eurostat τον Νοέμβριο του 2009 απο­κάλυψε πως η Ελλάδα, είχε πραγματοποιήσει πολλές μυστικές ανταλλαγές χρέους (swaps) από το 2001 έως τα τέλη του 2007, οι οποίες οδήγησαν έτσι στην αύξηση του εθνικού χρέους της. Ένα ακόμα λογιστικό κόλπο που έκανε η Goldman Sachs επί κυβέρνησης ΝΔ, ήταν να μει­ώσει λογιστικά το δημόσιο χρέος κατά 0,5% του ΑΕΠ, προεξοφλώντας μελλοντικά έσοδα των αεροδρομίων της χώρας! Μπόρεσε έτσι να «αμειφθεί» για τις υπηρεσίες της, με 300 εκατ. ευρώ.

Τέλος, «μιζάροντας» τις διεφθαρμένες ελληνικές επι­χειρήσεις (βλέπε Siemens), μπορούσαν να κερδίζουν με υπερτιμολογήσεις ακόμα περισσότερα και να πουλούν με εξωφρενικές τιμές είτε «υποβρύχια που γέρνουν» είτε «σιφοράι» (C4I) της… συμφοράς.

Η ΕΚΤ είχε παραδεχτεί πως το ελληνικό swap διόγ­κωσε το εθνικό χρέος της χώρας, αλλά κράτησε χαμηλούς τόνους γιατί κατηγορήθηκε και η ίδια ότι έκανε τα στραβά μάτια.

Αν δεν αντελήφθητε ακόμη, σας πληροφορούμε ότι αυτή είναι η συνήθης μέθοδος λειτουργίας των χρηματο-οικονομικών Ιουδαιοκρατούμενων κολοσσών, στα καθεστώτα της κοινοβουλευτικής (ψευδο) δημοκρατίας και της ετσιθελικής επιβολής των δουλοκτητικών όρων τους, στις υποτακτικές-διαχειριστικές κυβερνήσεις, σχεδόν ΟΛΩΝ των κρατών της γης!!!

Αδιαφανώς, παχυδερμικώς, μονοπωλιακώς, αποικιοκρατικώς, εκβιαστικώς αλλά …. δημοκρατικώς!!!

Όλα αυτά, τι αποδεικνύουν;

Ότι ΟΛΕΣ οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, με ιδιαίτερη μνεία στις κυβερνήσεις της περιόδου 1999-2017, ενσυνειδήτως συμμετείχαν στο παιγνίδι της εξαπατήσεως του ελληνικού λαού και της υλοποιήσεως του σχεδίου των Διεθνών δανειστών, για την αιχμαλωσίαν του ελληνικού λαού, την λεηλασία του εθνικού πλούτου της Eλλάδος και την μετατροπή της σε προτεκτοράτο των Βρυξελλών..

Είναι φανερό από την αρχή ότι, οι πρωθυπουργοί της τελευταίας εικοσαετίας (1999-2018), ΔΕΝ μπορούσαν να διαπραγματευθούν αποτελεσματικά με την τρόϊκα και τις άλλες…μεγαλο-ιουδαιοτραπεζικές δυνάμεις, ακολουθούντες εκουσίως και με συνέπειαν, τοιαύτην τακτικήν εις βάρος των Εθνικών συμφερόντων της χώρας, αφού απλώς εκτελούσαν τις εντολές των αφεντικών που τους εγκατέστησαν κυβερνήτες, με τις….συνταγματικές διαδικασίες της κοινοβουλευτικής (ψευδο) δημοκρατίας.

Έτσι, αποδέχονταν με ιδιαίτερη άνεση τις επιταγές τους και υπέκυπταν με χαρακτηριστική ευκολία στα εκβιαστικά διλήμματα, τα οποία, μάλιστα, οι ίδιοι, με την σειρά τους, μετέφεραν και συνεχίζουν να μεταφέρουν, στα άλλα «αντιμνημονιακά» πολιτικά κόμματα και στον ελληνικό λαό.

5. ΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

α. Σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό του έτους 2000 (συντάχθηκε στο τέλος του 1999), προβλεπόταν ότι το έλλειμμα για το έτος 1998 θα κλείσει στο 2,5% επί του ΑΕΠ. Επίσης στον ίδιο προϋπολογισμό προβλεπόταν έλλειμμα 1,2% για το 2000. Η χώρα με αλχημείες των εγκαθέτων στατιστικολόγων της, τιθασεύει το έλλειμμα στα χαρτιά και με υποτίμηση 14% της δραχμής το 1998, εισέρχεται στον προθάλαμο της ΟΝΕ.

Όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το πραγματικό έλλειμμα του ελληνικού Δημοσίου τότε (2000) ήταν 3,7%. Δηλαδή, η χώρα δεν θα έπρεπε να εισέλθει στην ΟΝΕ, αφού ουδέποτε είχε έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ που προέβλεπε η Συνθήκη της Ε.Ε.

Αυτό αποδεικνύει την ενσυνείδητη απάτη των τότε Ελλαδιτών κυβερνώντων, αφού ψευδώς και σκοπίμως κατέγραψαν το έλλειμμα στο ποσοστό εκείνο, προκειμένου να μας εισάγουν βιαίως στην Ευρωζώνη….

β. Η κυβέρνηση Σημίτη που ήταν τότε στην εξουσία, ΔΕΝ διέπραξε την απάτη για λόγους εθνικούς. Η εξαπάτηση του λαού, και της ΕΕ (ΣΣ: Εξαπατήθηκε η ΕΕ ή εγνώριζε τα πάντα;;;), με παρουσίαση ψευδών στοιχείων από έμπειρους οικονομολόγους, ενέργεια που με βεβαιότητα είχε μοιραία κατάληξη για την οικονομία,  έχει μόνον μία εξήγηση:

Η κυβέρνηση Σημίτη είχε λάβει «άνωθεν και έξωθεν» εντολή, να εισάγει βιαίως την Ελλάδα στην Ευρωζώνη….Εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία, μετά από εντολές που έλαβε από τους ομοφύλους και ομοθρήσκους του Ταλμουδιστές Ιουδαίους Τραπεζίτες….

Δεν υπάρχει λογικός αντίλογος…Τα γεγονότα που ακολούθησαν μέχρι το 2010 είναι τα αψευδέστερα αποδεικτικά στοιχεία..

Αυτό έκανε ενσυνειδήτως ο Σημίτης, με την εφαρμογή της απατηλής  δημιουργικής λογιστικής. Συνεπώς ο Σημίτης, όπως και οι διαδοχοί του, είναι ένας Εθνικός δολοφόνος!

γ. Οι εκλογές του 2004, έβγαλαν νικητή τον Κώστα Καραμανλή και την Νέα Δημοκρατία. Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών έγινε ο Γιώργος Αλογοσκούφης, με υφυπουργούς τους Πέτρο Δούκα, Χρήστο Φώλια και Αδάμ Ρεγκούζα. Το 2004 ο Καραμανλής έλαβε το «αντίδωρο» της υπόγειας συμφωνίας του με το Σύστημα που είχε κάνει το 2000, όταν τότε είχε κερδίσει τις εκλογές και «δέχθηκε να τις χάσει», προκειμένου ο κρυπτοταλμουδιστής Σημίτης, να εκτελέσει ακωλύτως την αποστολή της βιαίας εισόδου της Ελλάδος στην ΟΝΕ και το καταραμένο ΕΥΡΩ….

δ. Ο Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε την επανίδρυση του κράτους και την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών. Παρ’ ότι υποσχέθηκε επίσης την μείωση του κράτους, επι­βάρυνε τον ήδη βεβαρημένο δημόσιο τομέα με νέες άχρηστες, κομματικές προσλήψεις, δημιουργία νέων δημόσιων οργανισμών, ακυρώνοντας ου­σιαστικά πλήρως τον προηγούμενο Νόμο Πεπονή, που επιχείρησε να θέσει έναν έλεγχο στο πελατειακό κρά­τος.

Ο Καραμανλής δημιούργησε 700 νέους δημό­σιους οργανισμούς με ετήσιες δαπάνες 200 εκατ. Ευρώ!!!

ε. Επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή το χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη και η ελληνική αξιοπιστία στο εξωτερικό βυθίστηκε στα τάρταρα, παρά τις απογραφές και αναθεωρήσεις -ή και εξαιτίας αυτών- του οικονομολόγου Αλογοσκούφη, αποφοίτου από το γνωστό θερμοκήπιο των συστημικών οικονομολόγων-κυναρίων των Μεγαλοτραπεζιτών LSE - London School of Economics and Political Science .

Να υπενθυμίσουμε ότι από αυτό το σχολείο έχουν αποφοιτήσει …μεγάλες δημοκρατικές «Προσωπικότητες», όπως: Ο σατανιστής Μικ Τζάγκερ, ο αφηγητής του προγράμματος BBC «πλανήτης γη», ταλμουδιστής Ντέϊβιντ Ατέμπορο, οι μεγαλοτραπεζίτες ταλμουδιστές, Ντέϊβιντ Ροκφέλλερ, ο «σατράπης των Βαλκανίων» Τζωρτζ Σόρος, η Μόνικα Λεβίνσκι, κ.α. ΟΛΟΙ τους ταλμουδιστές Ιουδαίοι….Τυχαίον;

στ. Το έλλειμμα του 2004, όπως το είχε προϋπολογίσει ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Νίκος Χριστοδουλάκης -στον προϋπολογισμό του 2003- προβλεπόταν στο 1,2%. Αναλαμβάνοντας ο νέος υπουργός Γ. Αλογοσκούφης έκανε απογραφή και το προσδιόρισε σε 2,95%.

Όμως, επενέβη η Eurostat ύστερα από χρόνια και αποδείχθηκε ότι το έλλειμμα ήταν 7,5%. Ο πρώην υπουργός είχε αποκρύψει δαπάνες, οι οποίες ξέφυγαν εντελώς, κυρίως λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τα ελλείμματα της ΝΔ για τα έτη 2005, 2006, 2007 και 2008, ήσαν αντίστοιχα 5,2%, 2,9%, 3,7% και 7,7% . Όσο για το έλλειμμα του 2009, αυτό είχε μια μυθιστορηματική εξέλιξη. Στην αρχή, η κυβέρνηση της ΝΔ μιλούσε για έλ­λειμμα 4% και αργότερα για ένα έλλειμμα 6%. Στην συ­νέχεια, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλος, μίλησε για έλλειμμα 8 ή 9% που θα αύξανε κάθε μήνα κατά 1 μονάδα και ενημέρωσε, όπως βεβαί­ωσε αργότερα, γι’ αυτό τον Καραμανλή και τον Παπαν­δρέου.

ζ. Η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε το 2004 ένα χρέος 185 δισ. ευρώ (108% ΑΕΠ.) και το παρέδωσε στο τέλος της θητείας της στα 298 δισ. ευρώ (126%)!

Η κυβέρνηση Καραμανλή:

-Δεν έλαβε καμία πρόνοια για το έλλειμμα, το οποίο μεγάλωνε. Το χειρότερο ήταν ότι έκρυβε την πραγματικότητα κάτω από το χαλί. Ακόμη και το έλλειμμα του 2006 - που ο αρμόδιος υπουργός οικονομικών Αλογοσκούφης ισχυριζόταν ότι το είχε ρίξει στο 2,9% - αποδείχθηκε ότι ήταν 3,6% σύμφωνα με τα στοιχεία που έστειλε η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 2010. Τελικώς το 2008, το έλλειμμα ανήλθε στο 7,7%.

Στην συνέχεια ανακαλύφθηκε ότι το ύψος του ελλείμματος για το 2009 όδευε σε επίπεδα ανώτερα του 12% (αναθεωρήθηκε αργότερα σε 13,6%). Τότε άρχισαν τα δεινά για την χώρα.

-Παρ’ ότι γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση της οικονομίας και ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, φο­βήθηκε το πολιτικό κόστος, δεν έκανε απολύτως τίποτα ή μάλλον επιδείνωσε κατά πολύ την κατάσταση και πα­ρέδωσε, πριν τελειώσει την θητεία του, την έτοιμη να εκραγεί βόμβα της ελληνικής οικονομίας, στην επόμενη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου…

η. Η μετέπειτα κυβέρνηση Παπανδρέου μίλησε για έλ­λειμμα 12,7%, το οποίο η Eurostat ανέβασε, μετά από έλεγχο, στα 13,6% και τελικά στα 15,4%! Ήταν το υψηλό­τερο έλλειμμα του 2009 απ’ όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως! H ΝΔ είχε παραποιήσει τα στατιστικά στοι­χεία και είχε παρουσιάσει ένα πολύ μικρότερο έλλειμμα. Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Το δημόσιο χρέος για το 2009 ανήλθε τελικά στα 126,8% του ΑΕΠ.

θ. Οι κυβερνήτες και υπουργοί οικονομικών από την μεταπολίτευση μέχρι τις ημέρες μας, ΔΕΝ ήσαν ανόητοι ή ακατάλληλοι, διότι εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε πρέπει να καταδικάσουμε τον λαό που δεν τους αξιολόγησε και τους ψήφισε.. Απλώς ήσαν ενσυνείδητοι ψεύτες και πολιτικοί απατεώνες, επιλεγμένοι από το Σύστημα για να οδηγήσουν μεθοδευμένα την Ελλάδα στην κόλαση της πολιτικο-οικονομικής κατοχής.

ΟΥΔΕΜΙΑ δικαιολογία υπάρχει για τους εθνικούς εγκληματίες υπεύθυνους πολιτικούς, από το 1974 μέχρι και σήμερα.

ι. Οι πολιτικές των αδηφάγων δανειστών-δυναστών, με οδηγό το Βερολίνο, οδηγούν την χώρα στην καταστροφή: Φόροι και ληξιπρόθεσμες οφειλές στα ύψη και την ίδια στιγμή μισθοί και συντάξεις ισοδυναμούν με ψίχουλα – Οι αριθμοί «ζαλίζουν»...

Με την Ελλάδα να διανύει ήδη οκτώ χρόνια Μνημονίων, εύλογα αναρωτιέται πλέον κανείς για πόσο διάστημα ακόμη θα συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος μια σειράς αποτυχημένων πολιτικών, οι οποίες ήδη, σύμφωνα με έμπειρους οικονομικούς αναλυτές, έχουν κοστίσει στους πολίτες πάνω από 1 τρις ευρώ.

ια. Οι ακολουθούμενες πολιτικές έχουν πλήξει βάναυσα την φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων, οι οποίοι βλέπουν την ίδια στιγμή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να υφαρπάζει με ό,τι μέσο μπορεί, κυρίως διά της υπερφορολογήσεως, ακόμη και το ελάχιστο οικονομικό «οξυγόνο» που τους απομένει, για να επιβιώσουν.

Μισθοί πετσοκόβονται, κύριες και επικουρικές συντάξεις ψαλιδίζονται, ιδιοκτησίες πολιτών κατάσχονται, παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου να πείσουν τον κόσμο πως με «αριστερή κυβέρνηση δεν κόβεται τίποτα».

ιβ. Πίσω από τα υποκριτικά ευχολόγια ΟΛΩΝ των πρωθυπουργών της μεταπολιτεύσεως, υπάρχει μια τραγική πραγματικότητα που κατέγραψε πάνω από 1.300.000 «επίσημα» ανέργους, χωρίς σε αυτούς να υπολογίζονται οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν εγκαταλείψει την χώρα, αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό αλλά και όσοι δεν καταγράφονται πουθενά.

Συνεχίζεται

            

---

1 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τρίτη 12 Απριλίου 2011.

2 Swαp ή Σύμβαση Ανταλλαγής αποτελεί μια συμφωνία μεταξύ δύο συμβαλλομένων για ανταλλαγή μελλοντικών χρηματορροών (legs) με τρόπο που έχουν προκαθορίσει μεταξύ τους. Τα χρηματικά ποσά που ανταλλάσσονται μπορεί να αναφέρονται σε διαφορετικά νομίσματα και σταθερά ποσά. Αλλιώς μπορεί ένα σταθερό ποσό να ανταλλάσσεται με ένα μεταβαλλόμενο, αβέβαιο ποσό ή το ποσό πληρωμής στο ένα νόμισμα να είναι σταθερό ενώ στο άλλο μεταβαλλόμενο. Υπάρχουν 4 διαφορετικές κατηγορίες swap οι οποίες είναι οι εξής:

·Συμβάσεις Ανταλλαγής Επιτοκίων (interest rates swap)

·Συμβάσεις Ανταλλαγής Νομισμάτων (currency swap)

·Συμβάσεις Ανταλλαγής Εμπορευμάτων (commodities swap)

·Συμβάσεις Ανταλλαγής Μετοχών (equity swap)

Οι σημαντικότεροι κίνδυνοι τους οποίος αναλαμβάνουν οι επενδυτές σε τέτοιες συμβάσεις είναι ο Κίνδυνος Υποκείμενου Μέσου, δηλαδή ο κίνδυνος που προέρχεται από τις μεταβολές στην αξία του υποκείμενου μέσου, ο Πιστωτικός Κίνδυνος Αντισυμβαλλομένου, δηλαδή ο κίνδυνος που προέρχεται από τη μη εκπλήρωση από τον αντισυμβαλλόμενο των συμβατικών υποχρεώσεών του και ο Κίνδυνος Διακανονισμού, δηλαδή ο κίνδυνος να μην είναι εγκαίρως δυνατή η εκκαθάριση των προγραμματισμένων συναλλαγών. Η ανασφάλεια που δημιουργεί ο πιστωτικός κίνδυνος, έγινε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί με την διαμεσολάβηση πιστωτικών ιδρυμάτων στις Συμβάσεις Ανταλλαγής. Η πιο απλή Σύμβαση ανταλλαγής είναι το Plain Vanilla Interest Rate Swap, όπου ανταλλάσσονται ποσά που καθορίζονται από ένα σταθερό επιτόκιο (swap coupon). και από ένα κυμαινόμενο επιτόκιο επί κάποιου ονομαστικού κεφαλαίου (notional).Παράδειγμα:

Έστω πως η μια τράπεζα Χ συμφωνεί να αγοράσει ένα 10% swap δηλαδή συμφωνεί να πληρώνει το σταθερό επιτόκιο και να λαμβάνει το κυμαινόμενο. Υποθέτουμε ότι το ονομαστικό κεφάλαιο δηλαδή το notional ανέρχεται στο ποσό των USD 200,000,000. Το σταθερό επιτόκιο που συμφωνείται δηλαδή το swap coupon ανέρχεται στο 10% ενώ το κυμαινόμενο επιτόκιο ισούται με το εξαμηνιαίο LIBOR, έστω 5%. Ορίζεται εξαμηνιαία συχνότητα πληρωμών. Ζητείται η πρώτη πληρωμή της Τράπεζας. Απάντηση: Θα υπολογίσουμε την πρώτη πληρωμή με τον εξής τρόπο: {(10%-5%)*200.000.000/2}=5.000.000 USD Άρα θα καταβάλλει κατά την πρώτη πληρωμή 5.000.000 USD. [Πηγές: Στρατηγική Τραπεζών- Διαχείριση Τραπεζικού Κινδύνου, Συριόπουλος Κωνσταντίνος, Β Έκδοση 2008. Ηλεκτρονικές πηγές, http://www. millenniumbank.gr, http://www.actuar. aegean. gr].