ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ (ΣΚΙΠΕΡΙΑ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΑΛΒΑΝΟΥΣ»/ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΥΣ

 

                 Α λαστόρων προτεκτοράτον των ΗΠΑ.1

                 Λ ευκή Χώρα2

                 Β ατικανού και Αυστρο-Ουγγαρίας έκτρωμα.

                 Α ρπακτή γη, Ελληνικής κυριότητος.3

                 Ν εοελληνικής Ιστορίας πλαστογραφία.

                  Ι λλυρικής ιστορίας σφετεριστής.

                 Α ντρον Ανήμερων Σκιπετάρων.4

Καρικατούρα αναπαριστώντας την «Αλβανία» με το επίσημο όνομά της ΣΚΙΠΕΡΙΑ (SHQIPERIA), σε κατάσταση… άμυνας απέναντι στους γείτονές της. Το Μαυροβούνιο παρουσιάζεται υπό την μορφή πιθήκου, η Ελλάδα ως λεοπάρδαλη και η Σερβία ως φίδι. Το Σκιπετάρικο  κείμενο γράφει: «Φύγετε μακριά μου! Αιμοβόρα πλάσματα!»

ΜΕΡΟΣ 18ον

7. ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ.                

α. Γενικά.

Οι σημερινοί Σκιπετάροι (Α-Σ), κατά ένα μεγάλο μέρος (στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι), ισχυρίζονται, ψευδόμενοι ασυστόλως, ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών τους οποίους, αφού μετονόμασαν ανιστορήτως σε Σκιπετάρους, εδέχθησαν αιώνες αργότερον και ένα άλλο όνομα «Αλβανοί», με το οποίον αποκαλούνται διεθνώς.

Φυσικά έχουμε ήδη αποδείξει, τόσον τον σφετερισμόν του ονόματος «Ιλλυριοί», όσον και την απάτην της ανύπαρκτης εθνολογικώς, μεσαιωνικής ονομασίας τους, ως «Σκιπετάροι».5

Από τους υπολοίπους πολίτες ένα μέρος είναι Ιταλόφωνοι ή ιταλογενείς παπικού θρησκεύματος (Μιρδίτες), ένα άλλο Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί (Βορειοηπειρώτες), και ένα μικρότερο ποσοστόν Ρομά διαφόρων προελεύσεων, κ.α.6

Η Ήπειρος όπως και άλλες περιοχές της Ελλάδας περιήλθε στον έλεγχο των Ιταλών, οι οποίοι είχαν δώσει πολλές υποσχέσεις στους «Αλβανούς» για να τους παραχωρήσουν ολόκληρη την περιοχή. Τότε σημειώνονται και έκτροπα από «Τσάμηδες» της Θεσπρωτίας (δολοφονίες και κλοπές της κινητής και ακίνητης περιουσίας πολλών Ελλήνων, κλπ).

Την περίοδον της Ιταλικής κατοχής, οι Ιταλοί πήγαν στα Γιάννενα και συνάντησαν τον διευθυντή της Ζωσιμαίας Σχολής, Χ. Σούλη, από τον οποίο ζητήθηκαν πληροφορίες για την εθνολογική σύνθεση της Ηπείρου και ιδιαίτερα για τους Αλβανούς και τους Κουτσόβλαχους. Μετά από λίγο καιρό, ο Σούλης τους παρέδωσε ένα υπόμνημα με επίσημες στατιστικές (Δεκέμβριος 1941), το οποίον προηγουμένως είχε μεταφραστεί στα γαλλικά από τον δικηγόρο Χ. Λάππα. Οι Ιταλοί εντυπωσιάστηκαν από το κείμενο τόσο ώστε είπαν στον Λάππα ότι «έσωσε την Ήπειρο από την προσάρτηση στην Αλβανία» (Α. Π. Παπαθεοδώρου, ''Χρίστος Ι. Σούλης, το ''Τσάμικο'' και το ''Βορειοηπειρωτικό'').

Στην συνέχεια ο Χ. Σούλης, προχώρησε στην ανάλυση της εθνολογικής συστάσεως της Βορείου Ηπείρου. Κατά την τουρκική απογραφή του 1908, η Βόρειος Ήπειρος είχε 128.000 Έλληνες και 95.000 «Αλβανούς»/Σκιπετάρους. Στην απογραφή που έγινε το 1913 από την ελληνική Κυβέρνηση, υπήρχαν 116.888 Έλληνες και 111.534 Αλβανοί. Τέλος, κατά την Σκιπετάρικη απογραφή του 1927, σ’ ολόκληρη την Βόρειο Ήπειρο, υπήρχαν 123.959 Ορθόδοξοι Χριστιανοί και 139.453 Μωαμεθανοί πάσης εθνικότητος. Σύμφωνα με τον Χ. Σούλη:

«Η αλβανική κυβέρνησις ίνα συσκοτίσει τα πράγματα και αποκρύψει την αλήθειαν, αποκαλεί τους Έλληνας της Βορείου Ηπείρου, Ορθοδόξους. Και είναι μεν αληθές ότι τινές τούτων δεν ομιλούν την ελληνικήν γλώσσαν, αλλ' ουδέποτε ήσαν Αλβανοί την συνείδησιν».

Εκείνο που μας εντυπωσιάζει στα στοιχεία της καταγραφής αυτής από την αλβανική κυβέρνηση Ορθοδόξων και Μωαμεθανών, είναι ότι το 1927 η μόνη επαρχία της Βορείου Ηπείρου όπου δεν υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Μωαμεθανός ήταν αυτή της Χιμάρας! Ορθόδοξοι 8.043, Μωαμεθανοί 0 (μηδέν)!!!

Είναι η ίδια περιοχή στην οποία σήμερα η κυβέρνηση του γενίτσαρου Ράμα, καταπατά τις περιουσίες των ομογενών και κατεδαφίζει σπίτια Βορειοηπειρωτών.

Τον Ιανουάριο του 1946, ανακηρύχθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας. Πρωθυπουργός, Υπουργός Εξωτερικών, Υπουργός Εθνικής Αμύνης και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ανέλαβε ο Εμβέρ Χότζα,…7 ενώ η τελευταία απογραφή υπό το κομμουνιστικό καθεστώς (1988) αναφέρει μόνο 58.785 Έλληνες Βορειοηπειρώτες.

β. Η Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου και το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα

Με τον όρο βορειοηπειρωτικό ζήτημα εννοούμε το εθνικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων 1912-13 και συγκεκριμένα με την διάσκεψη του Λονδίνου (Σεπτέμβριος 1913) και το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας(17 Δεκεμβρίου 1913), επί τη βάσει των οποίων αποσπάστηκε το βόρειο τμήμα της Ηπείρου από τον φυσικό του ελληνικό κορμό και προσαρτήθηκε  βιαίως (παρά την θέληση των Ελλήνων κατοίκων του), στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος.

Πόσοι  'Ελληνες ζούν σήμερα στην Αλβανία;

Σύμφωνα με την απογραφή που έκαναν οι Σκιπετάροι το 2012, μόνο 25.000 είναι οι Έλληνες που ζουν στην σημερινή Αλβανία !!!!

Τι λέτε βρε απατεώνες θρασύστομοι Σκιπετάροι, κλεπταποδόχοι της Ελληνικής γης;

Σαφώς οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου είναι πολλαπλάσιοι (εικοσαπλάσιοι και ίσως παραπάνω) του δοθέντος από τις υπηρεσίες σας αριθμού.  Όπως πληροφορηθήκαμε, εκτός  από την άρνηση απογραφής δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, υπήρξε και κραυγαλέα παραποίηση των στοιχείων. Καταγγελίες ακούστηκαν από πολλές πλευρές.

Πηγές της ελληνικής μειονότητας υποστηρίζουν, ότι οι Έλληνες της Αλβανίας ανέρχονται σε 400.000 με 500.000, ποσοστό ίσον με το 12% του πληθυσμού της χώρας. Ωστόσο σε μια «Αλβανική»/Σκιπετάρικη εθνολογική μελέτη του 1994, υπολογίσθηκε ο αριθμός των Ελλήνων  της Β. Ηπείρου σε 40.000 και στην υπόλοιπη Αλβανία σε 20.000.

Η οργάνωση εθνών και λαών, υπολογίζει την ελληνική μειονότητα σε 70.000 περίπου άτομα.

Άλλες ανεξάρτητες πηγές υπολογίζουν ότι ο αριθμός Ελλήνων στην Βόρειο Ήπειρο είναι 117.000 (περίπου 3,5% του συνολικού πληθυσμού), ένας αριθμός κοντά στην εκτίμηση που παρέχεται από την CIA (2006) (περίπου 3%, δηλαδή 103.000). Όμως, αυτός ο αριθμός ήταν 8% από την ίδια πηγή έναν χρόνο πριν, δηλαδή 230.000. Πως μειώθηκε 40% μέσα σε ένα χρόνο;

Κατά την περίοδο διακυβερνήσεως της Αλβανίας από τους κομμουνιστές,  η «ελληνική μειονοτική ζώνη», όπως χαρακτηρίσθηκε η περιοχή, όπου κατοικούσαν Έλλληνες, συρρικνώθηκε για ευνόητους λόγους και περιορίσθηκε σε 99 χωριά, αποκλείοντας σημαντικό τμήμα της μειονότητας εκτός της ζώνης, όπως Χειμάρα, Κορυτσά, Αυλώνα, κλπ. Εξάλλου, σε δημοσιεύματα του αλβανικού τύπου, αναφέρεται ότι το 70% των ερωτηθέντων στην πρόσφατη απογραφή δεν απάντησαν στο ερώτημα για τα θρησκευτικά τους πιστεύω, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα "Κάτοψη".

Στις περιοχές που αξίωνε η ελληνική κυβέρνηση, ζούσαν επί το πλείστον Έλληνες ορθόδοξοι. Συγκεκριμένα, με βάση την τουρκική απογραφή του 1908, κατοικούσαν εκεί 326.778 χριστιανοί και 174.802 μουσουλμάνοι.

Από μια άλλη στατιστική (του Geografico de Agostini της Ρώμης) προκύπτει ότι το 1907 σε ολόκληρη την Ήπειρο κατοικούσαν 452.000 κάτοικοι από τους οποίους οι 297.000 ήταν χριστιανοί και οι 155.000 μουσουλμάνοι. Παρόλα αυτά, όταν οι Οθωμανοί αποχωρούσαν από την Ήπειρο το καλοκαίρι του 1912, προς όφελος των «Αλβανών», αναγνώρισαν, για πρώτη φορά ως «αλβανικά», τα διαμερίσματα (βιλαέτια) της Σκόδρας, του Κοσόβου, του Μοναστηρίου αλλά και των Ιωαννίνων.8  

Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε περαιτέρω την αήθη, απαράδεκτη, ανιστόρητη και ανθελληνική αυτή ενέργεια, των ηττηθέντων από τους Έλληνες Οθωμανών και να αποκαλύψουμε ποίοι εκρύπτοντο όπισθεν της τοιαύτης ανθελληνικής ενεργείας των Οθωμανών, και ο νοών νοείτω!

Ο Γάλλος πρόξενος στην Ήπειρο De la Sola, περί τα τέλη του 18ου αιώνος (1798) σε έγγραφό του αναφέρει: «Εις την Ήπειρον (εννοεί την Βόρειον Ήπειρον) αναλογούν δέκα Έλληνες δι’ έναν τούρκον». Πουθενά δεν αναφέρει Αλβανόν.

Στην Αλβανία, όπου οι Έλληνες θεωρούνται «εθνική μειονότητα», ενώ οι Βλάχοι ελληνικής εθνικής συνειδήσεως συγκαταλέγονται με τους υπόλοιπους Βλάχους, ως «γλωσσική μειονότητα», δεν υπάρχει κάποια αξιόπιστη πηγή όσον αφορά το μέγεθος οποιωνδήποτε εθνικών μειονοτήτων, καίτοι η ικανοποιητική απογραφή των εθνικών ομάδων είναι μια από τις δεσμεύσεις της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ποιος όμως θα ελέγξει τις ανομίες και παραβιάσεις των διεθνών συνθηκών και συμφωνιών από τους Σκιπετάρους;

Εκείνοι που τους κατεσκεύασαν κράτος και τους  «σπίτωσαν» στο διεθνές στερέωμα, προκειμένου να αποφύγουν την βεβαίαν αυτοδιάλυσή τους και την επιστροφήν της Ηπειρωτικής γης, στους αρχαιόθεν νομίμους κληρονόμους της;

Εκείνοι που τους έδωσαν όνομα, γλώσσα, ταυτότητα, γη και ιστορία, όλα κλεμμένα από την ιδιοκτησίαν των Ελλήνων, με αυθαίρετες αλχημικές προσθέσεις και Ρωμαϊκές και Λατινικές μυθιστορίες;

γ.  Πληθυσμιακή-Εθνική-Γλωσσική Ενότης της Βορείου Ηπείρου (Β.Η.).

1/. Οι στατιστικές που αναφέρονται στην σύνθεση του πληθυσμού της Β.Η. ιδιαίτερα εκείνες που έγιναν από τις κατοχικές εξουσίες, διαφέρουν μεταξύ τους, διότι σχεδόν πάντοτε εξυπηρετούσαν αλλότριους και προπαγανδιστικούς σκοπούς.

2/. Στις περιοχές που αξίωνε η ελληνική κυβέρνηση, ζούσαν στην πλειοψηφία τους,  Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Συγκεκριμένα, με βάση την τουρκική απογραφή του 1908, κατοικούσαν εκεί 326.778 χριστιανοί και 174.802 μουσουλμάνοι.

Κατά περιφέρειες στον Αυλώνα και Βεράτιο, υπερτερούσε το Μουσουλμανικό στοιχείο. Στην Πρεμετή και Τεπελένι, οι Τούρκοι και Τουρκαλβανοί ισοψηφούσαν με τους Έλληνες. Στο Αργυρόκαστρο και Κορυτσά υπερτερούσαν οι Έλληνες. Στο Λεσκοβίκι και τα πέριξ, οι Έλληνες ήσαν τα 2/3 του πληθυσμού. Στην περιφέρεια Δελβίνου τα 4/5 και στο τμήμα Πωγωνίου δεν υπήρχε κανένας τούρκος ή τουρκαλβανός.

3/. Μετά τους διωγμούς, τους βιαίους εξισλαμισμούς και ξεριζωμούς, τα βασανιστήρια και τους σφαγιασμούς που υπέστησαν οι Έλληνες, από της καταλήψεως της Ηπείρου από τους Οθωμανούς (14ος αιών)  μέχρι της ανακηρύξεως του «ανεξάρτητου» Σκιπετάρικου κράτους (Βασίλειον της Αλβανίας), η πληθυσμιακή κατάσταση παρέμεινε όπως προαναφέρθηκε, με την διατήρηση της υπεροχής του Ελληνικού στοιχείου στην Βόρειο Ήπειρο. Τότε, ΟΧΙ μόνον δεν θα έπρεπε να αμφισβητηθεί από κανένα η Ελληνικότης της Β.Η. αλλά η μόνη δικαία λύση θα ήταν:

Η επιστροφή της Βορείου Ηπείρου στις αγκάλες της μητρός Πατρίδος! 

Δυστυχώς οι μισελληνικές δυνάμεις του Συστήματος, απεφάσισαν να κατασκευάσουν ένα προτεκτοράτο στην ΒΔ γωνιά της Χερσονήσου του Αίμου, με κλοπή ξένης γης, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ανήκε αρχαιόθεν, κατ’ αποκλειστικήν ιστορικήν κυριότητα, στο Γένος των Ελλήνων!!!

4/. Εάν κάποιος αμφιβάλει για τα πορίσματα των στατιστικών, δεν μπορεί να αμφισβητήσει την καθολική υπεροχή του Ελληνικού στοιχείου και της Ελληνικής γλώσσας που ωμιλείτο ακόμη και από τους Μουσουλμάνους. Υπήρχαν Μουσουλμανικές οικογένειες των εξισλαμισμένων περιοχών, στις οποίες:

α/. Διετηρούντο οι Ελληνικές ονομασίες των χωριών (Δοξάταις, Προγονάταις κτλ.) που εθύμιζαν τους προγόνους και την δόξαν του παρελθόντος.

β/. Οι μάμμες των μουσουλμανικών οικογενειών ήσαν χριστιανές.

γ/.Οι νεάνιδες μουσουλμανικών οικογενειών φορούσαν Ελληνικές στολές.

δ/. Οι «Αλβανοί» Μουσουλμάνοι έκαναν το σημείον του σταυρού, διερχόμενοι προ Ελληνικής Εκκλησίας.

5/. Κατά την στατιστικήν του 1971, ο πληθυσμός της μεν Ελεύθερης Ελληνικής Ηπείρου ανήρχετο στις 352.304 κατ. (36 κ/τ. χλμ.) της δε κατεχομένης Β.Η σε 450.000 κατ. εκ των οποίων 140.000 Έλληνες. Και όλα αυτά μετά τους γνωστούς ξεριζωμούς και σφαγές των Ελλήνων (στην διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων) και τους απηνείς διωγμούς, του άθεου κομμουνιστικού καθεστώτος.

6/. Για την αντικειμενικότητα και την αμεροληψία των παραπάνω ερευνών, αναφέρονται ενδεικτικά οι παρακάτω μαρτυρίες από μη Ελληνικές πηγές:

α/. « Ότι άπασα η κοιλάς του Αώου (Βογιούσα) είναι Ελληνική. Ότι η χαραχθείσα μεθόριος των Ηπειροαλβανικών συνόρων έχουσα ως αφετηρία από θαλάσσης το ακρωτήριο Στύλος, απέβλεπε εις την ικανοποίηση της Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας. Συμφώνως προς τας Ιταλικάς αξιώσεις επεβάλλετο να μην ανήκουν εις την Ελλάδα αμφότεροι αι όχθαι του στενού Κερκύρας-Ηπείρου». (Άγγλος Σχης Murray ο οποίος διέσχισε την Β.Η. μετά την λήξη της εκστρατείας του 1913).9  

β/. «Προσέτι τα Ελληνικά χωριά της Δροπόλεως, προς Νότον της πεδιάδος του Αργυροκάστρου, εντύπωση μου προξένησε εις μερικά μέρη η Ελληνική κατατομή του κρανίου και η φυσιογνωμία».(Ομολογία του Αυστριακού μισέλληνα Ham, HAM ALBANSICHE STUDIEN, Βιέννη 1853 σ. 51).

Το απόσπασμα αυτό, επικαλέσθηκε μεταξύ άλλων επιχειρημάτων και ο Ελ. Βενιζέλος στο συνέδριο των Παρισίων (1919) για να διεκδικήσει την Β.Η.

γ/. «Ο όρος Νότιος Αλβανία προκειμένω περί Ηπείρου, δεν έχει καμία ιστορική βάση. Τον εν λόγω όρο χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ο χάρτης του Αυστροουγγρικού επιτελείου, αντί της ιστορικώς καθιερωμένης ονομασίας «Ήπειρος» και «Β. Ήπειρος» (Bianconi. CHERADAME-WESSELTISKY, La Question Albanaise. Paris Hachette, 1913, σ. 8).

δ. Η ελληνική εθνική μειονότητα στην σημερινή «Αλβανία»

1/. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην διάσκεψη του Παρισιού του 1919, η ελληνική μειονότητα αριθμούσε 120.000 κατοίκους, ενώ η τελευταία απογραφή υπό το κομουνιστικό καθεστώς (1988) αναφέρει μόνο 58.785. Εντούτοις, η περιοχή που μελετήθηκε, περιορίστηκε στα νότια σύνορα της χώρας, στα 99 χωριά της αποκαλούμενης «ελληνικής μειονοτικής ζώνης». Υπό τον περιορισμό αυτό, η συγκεκριμένη απογραφή παρουσίαζε το μέγεθος της μειονότητας κατά πολύ συρρικνωμένο από την πραγματική εικόνα, αποκλείοντας σημαντικές συγκεντρώσεις της ελληνικής μειονότητας εκτός της μειονοτικής ζώνης (π.χ. στην Χειμάρρα, στην Κορυτσά, στην Αυλώνα).

2/.  Στην Αλβανία σήμερα υπάρχουν νομοθεσίες για την διατήρηση και την προστασία της ελληνικής μειονότητας της Β. Ηπείρου (που ανάλογα την πηγή κυμαίνεται από 135.000 ως 400.000 άτομα), αλλά δεν τηρούνται πάντα. Πάντως ο πληθυσμός της Ελληνικής Μειονότητας κυμαίνεται σύμφωνα με τις πιο έγκυρες πηγές της Αλβανίας σε περίπου 300.000 άτομα δηλαδή περίπου 7,5%. Σε αυτούς τους αριθμούς πρέπει να προστεθούν και περίπου 250.000 Έλληνες της βόρειου Ηπείρου που ζουν και εργάζονται σήμερα στην Ελλάδα.10

Άλλες ανεξάρτητες πηγές υπολογίζουν ότι ο αριθμός Ελλήνων στην βόρειο Ήπειρο είναι 117.000 (περίπου 3,5% του συνολικού πληθυσμού), ένας αριθμός κοντά στην εκτίμηση που παρέχεται από την CIA (2006) (περίπου 3%, δηλαδή 103.000). Αλλά αυτός ο αριθμός ήταν 8% από την ίδια πηγή έναν χρόνο πριν (2005), δηλαδή 230.000.

4/. Τα Βορειοηπειρώτικα Ελληνικά, Ελληνόφωνα και Ελληνογενή φύλα

α/. Οι Τ ό σ κ η δ ε ς:

Απαντώνται στην Κεντρική και Νότια Αλβανία και είναι μουσουλμάνοι ή χριστιανοί ορθόδοξοι. Τα ήθη και τα έθιμά τους είναι όμοια με τα ελληνικά. Είναι σχετικά κοντοί, μιλούν την ελληνόρριζη τοσκική διάλεκτο, η οποία έχει θεσμοθετηθεί ως η επίσημη γλώσσα της Αλβανίας, είναι λιγότερο εκδηλωτικοί, ενώ οι περισσότεροι απ` αυτούς ασχολούνται με την πολιτική, τις επιστήμες και τα γράμματα. Οι Τόσκηδες θεωρούν τους Γκέγκηδες ως τραχείς, πρωτόγονους, ασυμβίβαστους και ευέξαπτους, που δεν δέχονται εύκολα τους καταναγκασμούς και τις συνθήκες ελλείψεως ελευθερίας.

β/. Οι Βλάχοι της Βορείου Ηπείρου

Πολλοί Βλάχοι (ή Αρβανιτόβλαχοι) αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες, και ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του κομουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία, οι σχέσεις μεταξύ Βλάχων της Ελλάδος και αυτών της Αλβανίας ενδυναμώθηκαν (υπό μορφή οικονομικής ενισχύσεως και συμμετοχής σε κοινές εκδηλώσεις παραδοσιακού χαρακτήρα).11

Η τελευταία απογραφή που κατέγραψε στοιχεία όσον αφορά στις γλωσσικές μειονότητες πραγματοποιήθηκε το 1955, απογράφοντας 4.249 Βλάχους. Σε μια εθνολογική μελέτη του 1995, ο αριθμός των Βλάχων υπολογίστηκε σε 25.000 στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου, ενώ στην υπόλοιπη χώρα σε 35.000.

γ/. Οι Λ ι ά π η δ ε ς:

Είναι διάφορα πρώην ελληνικά αλλά εξισλαμισθέντα στην πλειοψηφία τους,  φύλα, που κατοικούν στην περιοχή της Μουζακιάς, μεταξύ των εκβολών των ποταμών Σκούμπι και Σεμένη. Ο Σεμένης ή Σεμάν, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Σκιπερίας.  Ο Σκούμπι ή Γενούσος με μήκος 100 χλμ. περίπου πηγάζει από τα νότια Κανδανούϊα, δυτικά του Πόγραδετς.

Πολλοί από τους Λιάπηδες παρά τον εξισλαμισμόν τους. είχαν διατηρήσει τα Ελληνικά Ορθόδοξα ήθη και έθιμα. Οι Λιάπηδες διακρίνονται για την αγριότητα, την πανουργία και την θρασύτητά τους. Αυτά τα γνωρίσματα, οι ίδιοι τα θεωρούν ως ενδεικτικά της γενναιότητάς τους. Λιάπης ήταν ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων (από το Τεπελένι) και ο βεζίρης του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄, ο Φερίτ πασάς Βλιώρας (από τον Αυλώνα). Η περιοχή τους ονομάζεται Λιαπουριά.

δ/. Σουλιώτες

Οι Σουλιώτες ήταν μια ισχυρή Ελληνική Χριστιανική Ορθόδοξη κοινότητα στην περιοχή του Σουλίου στην Ήπειρο, γνωστοί για την ένοπλη αντίσταση τους στον τοπικό πασά,  και στην συνεισφορά τους στην ελληνική επανάσταση του 1821, με ηγέτες όπως τον Μάρκο Μπότσαρη και τον Κίτσο Τζαβέλλα.

Οι Σουλιώτες που κατοικούσαν σε μιά ορεινή περιοχή της Θεσπρωτίας με την ονομασία Σούλι, έζησαν εκεί από τον 16ου αιώνα έως το 1822, με ένα διάλειμμα 17 ετών (1803 - 1820). Καθιέρωσαν μια αυτόνομη συνομοσπονδία με μεγάλο αριθμό γειτονικών χωριών σε απομακρυσμένες και δύσβατες περιοχές της Ηπείρου. Στην ακμή της ισχύος τους, υπολογίζεται ότι η συνομοσπονδία είχε 12 χιλιάδες κατοίκους από 60 χωριά.12

Η κοινότητα είχε ταξινομηθεί από τους οθωμανούς, ότι ανήκει στο Ρουμ Μιλιέτ (Έθνος των Ρωμηών) καθώς ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί και επειδή, παρ’ ότι μιλούσαν αρβανίτικα, ήξεραν και Ελληνικά.13

Υπήρξαν σκληροτράχηλοι πολεμιστές και είναι γνωστοί για την μακροχρόνια αντιπαράθεσή τους με την Οθωμανική εξουσία και την συμμετοχή τους στην Επανάσταση του 1821.

Στα χωριά αυτά κυριαρχούν τον 18ο αιώνα το Σούλι, η Σαμονίβα, η Κιάφα και ο Αβαρίκος, χωριό χτισμένο πάνω από μία χαράδρα όπου κυλάει ο Αχέροντας. Tα Σουλιώτικα χωριά συνδέονται μεταξύ τους με μονοπάτια και διάσελα. Πρόκειται για μία ποιμενική κοινωνία, οργανωμένη σε συγγενικές ομάδες (τα γένη ή φάρες) που είναι εγκατεστημένες στα τέσσερα αυτά χωριά.

Κατά την επικρατέστερη άποψη, οι πρώτοι κάτοικοι που εγκαταστάθηκαν στην απρόσιτη ορεινή αυτή περιοχή, δημιούργησαν στην σειρά τέσσερα χωριά, το Σούλι, τη Σαμονίβα, την Κιάφα και το Αβαρίνο, σε απόσταση μισής ώρας δρόμο το ένα από το άλλο, και που όλα μαζί καλούνταν, εκ του αριθμού τους, «Τετραχώρι».

Αργότερα, αυξανόμενου του πληθυσμού, δημιουργήθηκαν άλλα επτά νέα χωριά, τα: Τσεκούρι, Αλποχώρι, Παλιοχώρι, Γκονάλα, Περιχάτι, Βίλια και Κοντάντες, όπου όλα μαζί αυτά αποτελούσαν το «Εφταχώρι». Οι Σουλιώτες όλων των χωριών αυτών συσπειρώθηκαν και δημιούργησαν, την λεγόμενη από τους ερευνητές, «ομοσπονδία», ή «συμπολιτεία του Σουλίου» που συγκροτούσαν τα 11 Σουλιωτοχώρια.

Σουλιώτες πολεμιστές, χαλκογραφία, μέσα 19ου αιώνα.

Oι Αρβανιτόφωνοι Σουλιώτες, που εγκαταστάθηκαν σ’ αυτή την περιοχή στα τέλη του 13ου και αρχές του 14ου αιώνα, κατά την κάθοδο των Αρβανιτών προς νότον, λόγω των διώξεών τους από τους Σέρβους και τους συμμάχους τους τότε, Σκιπετάρους/ «Αλβανούς», γνωρίζουν και τα Ελληνικά που τα μιλούν όταν επικοινωνούν με τους Έλληνες, που κατέφυγαν εδώ τον 17ο αιώνα, για να αποφύγουν τις Οθωμανικές αυθαιρεσίες.

Οι Σουλιώτες ήταν δίγλωσσοι Έλληνες που μιλούσαν ελληνικά και αρβανίτικα, ενώ έγραφαν μόνο στα ελληνικά, δεδομένου ότι η γραφή της αρβανίτικης είναι πολύ μεταγενέστερη.14 Τα Αρβανίτικα έχουν έντονες επιρροές από τα μεσαιωνικά Ελληνικά, και εμπεριέχουν αρχαιοελληνικές λέξεις-ρίζες. Το ίδιο συμβαίνει και με την δόμη της γλώσσας.

Για παράδειγμα αρχαιοελληνικές λέξεις στα αρβανίτικα: "Ν-Ουκ (Όχι), Δα/Δε (Γῆ ή Δᾶ, Γαῖα), Βαίν/βαίτε (Βαίνω), Κέλι/Κάλι (Κέλης - άλογο ιππάσιας, ρήμα -> κέλλω), Αϋ (Αυτός-Αύς, χρησιμοποιόταν από τους Κρήτες και Λάκωνες), Μυ-ς (Ποντικός, μῦς- μυώνας), Εδέ ("Και" - πρόκειται για μία αυτούσια επιβίωση του ομηρικού εδέ!), Άφερ ("Κοντά" - προέρχεται από το ομηρικό Άφαρ), Δώμ-α (Δωμάτιο), Κου (Που - αντωνυμία αυτή αναφέρεται στον Ηρόδοτο ως "που"15 Ικ ("Είκω" -Φεύγω, υποχωρώ), κλπ.

Περί το 1.600 μ.Χ., οι Σουλιώτες φέρονται να μετανάστευσαν από τις πεδιάδες της Θεσπρωτίας στα βουνά της Μούργκας, όπου μια συνομοσπονδία των γενών συγκρότησε ενιαίο μέτωπο έναντι των Οθωμανών. Οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι κατάγονταν από τα γύρω χωριά αλλά και από περιοχές της Βορείου Ηπείρου.16

Οι Σουλιώτες ήταν Αρβανίτες στην καταγωγή, κατά κύριο λόγο, ενώ υπήρχαν Παραμυθιώτες και Λελοβίτες. Διακρίθηκαν σε όλους τους αγώνες για την απελευθέρωση της Ελλάδας κι έγιναν θρύλοι για τις πολεμικές τους ικανότητες και τις άλλες αρετές τους.. Ο μελετητής και περιηγητής της Ηπείρου Ο Ε.Γ. Πρωτοψάλτης (1984), από την μελέτη του ημερολογίου του Φώτου Τζαβέλλα του 1792 που είναι γραμμένο στο νότιο ιδίωμα της Ελληνικής, συνάγει ότι οι πρώτοι Σουλιώτες κατέβηκαν από το Αργυρόκαστρο ή την Χειμάρα, όπου ομιλείται αυτό το ιδίωμα. Η ελληνοφωνία μαρτυρείται και από τοπωνύμια όπως Συκιά, Καστανιά, Νερό Προβατίνας κ.ά. που μαρτυρούνται πριν από τα μέσα του 17ου αιώνα. Οι Τσάμηδες και οι Βλάχοι αποκαλούσαν τους Σουλιώτες "Γραικούς".17

Ο Λάμπρος Κουτσονίκας, θεωρεί τους Σουλιώτες γηγενείς απογόνους Ηπειρωτών Ελλήνων που μετανάστευσαν στα βουνά κατά τα αρχαία χρόνια, προκειμένου να διαφύγουν τις ρωμαϊκές δυνάμεις.18

Ο Αθανάσιος Ψαλλίδας, γραμματέας του Αλή πασά, μαρτυρεί πως το Σούλι (ή Κακοσούλι) είχε Γραίκους πολεμιστές που πάλευαν τους Αλβανούς, για πολλά χρόνια.19

Ένας άγνωστος συγγραφέας δήλωσε πως, «…Η διαυθέντευσις των Σουλιωτών κατά του τυράννου της Ηπείρου, αρκετώς θέλει αποδείξει, ότι η Ελλάς γεννά ακόμη Λεωνίδας και Θεμιστοκλείς».20

Εκτός από τις σύγχρονες μαρτυρίες, οι Σουλιώτες ήταν γνωστοί ως Έλληνες ακόμη και από τους εχθρούς τους. Ο Μελί πασάς, γιος του Αλή πασά, έστειλε επιστολές στον πατέρα του από τον Απρίλιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1803, στις οποίες αποκαλεί τους Σουλιώτες Ρωμαίους, ή Ρωμιούς αλλά και Ρωμέγους.

Όλοι αυτοί οι όροι δηλώνουν ότι η σουλιωτική συνομοσπονδία αποτελούταν από Έλληνες, από Ελληναράδες. Ο Αχμέτ Μουφίτ, μεγάλος-εγγονός του Αλή πασά, προσπάθησε να μετατρέψει τους Σουλιώτες από ορθόδοξους Αρβανίτες, σε δικούς του, αναφέρει κατά γράμμα. Αναφερόταν οργισμένος στο πώς οι Σουλιώτες προκάλεσαν την επίθεση του Αλή πασά το 1789, επειδή θεωρούσαν τους εαυτούς τους Χριστιανούς Έλληνες, ενώ έγιναν και πολιτικά εργαλεία της Ρωσίας.21

ε/.  Οι Τ σ ά μ η δ ε ς:

Είναι εξισλαμισμένοι Ελληνόφωνοι και Ελληνόρριζοι που κατοικούν σήμερα στην Νότια Αλβανία και λόγω της αλλαξοπιστίας τους εχάθησαν οριστικώς για τον Ελληνισμόν. Η περιοχή τους ονομάζονταν Τσαμουριά. Η ονομασία «Τσαμουριά» προέρχεται από την παραφθορά του ονόματος του ποταμού Θυάμιδος περιοχή όπου πρότερον διαβιούσαν (Θύαμις…Θυαμουριά…Τσαμουριά (περισσότερα περί των Τσάμηδων, στο κεφ. «Οι ΑΛΒΑΝΟΙ/ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΩΝ (ΚΑΤΑ ΤΟΝ 2ον ΠΑΓΚ. ΠΟΛΕΜΟΝ»).

5/. Ξένοι χάρτες και στατιστικές προ του 1913 και μετά: Οι αψευδέστεροι μάρτυρες της Ελληνικότητος της Βορείου Ηπείρου.          

Τμήμα του χάρτου "Epire du Nord, Thrace, Asie Mineure" (H. Pidot, Παρίσι, π. 1920), προσαρμοσμένο για να φαίνονται τα υπομνήματα. Διακρίνεται η γραμμή της αποφάσεως της Φλωρεντίας (1914). [Έλληνες με το πορτοκαλί χρώμα και …Ψευτο-«αλβανοί» με το ανοικτό καφέ χρώμα]….

CARTE DE LA GRECE ET DES PAYS ADJACENTS DRESSE PAR HERISSON, GEOGRAPHE

Τόπος Έκδοσης:   ΠΑΡΙΣΙ

Έτος Έκδοσης:     1828

Δημιουργός (Χαρτογράφος, χαράκτης):     HERISSON, EUSTACHE

Εκδότης ή λιθογράφος:   JEAN (marchand d' estampes

CARTE ETHNOGRAPHIQUE ET ORO-HYDROGRAPHIQUE DE LA TURQUIE D΄EUROPE, DE LA SERBIE, DU MOΝTENEGRO, DE LA GRECE, DE L΄ARCHIPEL ET DE L΄ OUEST DE L΄ ASIE MINEURE

     Τόπος Έκδοσης: ΠΑΡΙΣΙ    

Έτος Έκδοσης: Δεκαετία 1870 

Δημιουργός: HAUSERMANN, R. (χαράκτης)

BIANCONI, F. (ingénieur-architecte)

Εκδότης ή λιθογράφος LASSAILLY, A. (éditeur - géographe)

Τυπογραφείο / Λιθογραφείο BECQUET (imp. Paris)

Κωδικός τεκμηρίου MPLAS.002 Μ

EPIRE DU NORD-THRACE - ASIE MINEURE

Κλίμακα 1:2.175.000

Τόπος Έκδοσης ΠΑΡΙΣΙ

Έτος Έκδοσης 1920 δεκαετία

Γεωγραφικό Θέμα ΤΟΥΡΚΙΑ- ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΥΡΩΠΗ - ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Δημιουργός (Χαρτογράφος, χαράκτης) PIDOT, H.

Τυπογραφείο/Λιθογραφείο IMRIMERIE CHAIX

Κωδικός τεκμηρίου          MPIMP.007

6/. Εθνογραφικός χάρτης της Βορείου Ηπείρου (Γενικόν Επιτελείον Ελληνικού Στρατού, 1913), εκδόσεως 1919.

στ.  Αξιομνημόνευτοι Έλληνες Βορειοηπειρώτες

1/.Έμποροι και εθνικοί ευεργέτες.

·  Απόστολος Αρσάκης (1792-1874)

·  Ευάγγελος Ζάππας (1800–1865)

·  Κωνσταντίνος Ζάππας (1814-1892)

·  Γεώργιος Σίνας (1783-1856)

·  Σίμων Σίνας (1810-1876)

·  Χρηστάκης Ζωγράφος (1820-1896)

·  Ιωάννης Πάγκας (Μπάγκα) (1814-1895)

·  Αναστάσιος Αβραμίδης

·  Γεώργιος Αδάμ

·  Μιχαήλ Βασιλείου

2/. Θρησκευτικοί ηγέτες/Ιερείς/Μοναχοί.

·  Νεκτάριος Τέρπος (17ος-18ος αιώνας)

·  Σοφιανός (-1711)

·  Βασίλειος Δρυϊνουπόλεως (1858-1936)

·  Παντελεήμων Αργυροκάστρου (1890-1969)

·  Γαβριήλ Κωνσταντινίδης

·  Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης (Αναστάσιος Γραίκας) [1905-1991].

3/. Λόγιοι/Λογοτέχνες.

·  Σταυριανός Βηστιάρης (16ος αιώνας)

·  Θεόδωρος Καβαλιώτης (1718-1789)

·  Αλέξανδρος Βασιλείου (1760-1818)

·  Κατίνα Παπά (1903-1959)

·  Δανιήλ Μοσχοπολίτης (1754-1825)

4/. Επιστήμονες/Ακαδημαϊκοί.

·  Νικόλαος Σταύρου (1935-2011)

·  Δημήτριος Νανόπουλος (1948- )

5/. Πολιτικοί.

·  Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος (1863-1920)

·  Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος (1926- )

·  Ερμιόνη Αντρέα

·  Τζωρτζ Τένετ

·  Βασίλειος Μπολάνος

6/. Στρατιωτικοί/Επαναστάτες/Αντιστασιακοί

·  Μιλτιάδης Γκιόκας (; - 1992)

·  Κωνσταντίνος Λαγουμιτζής (1781-1827)

·  Κυριακούλης Αργυροκαστρίτης (;-1828)

·  Σπυρίδων Σπυρομήλιος (1800-1880)

·  Ζάχος Μήλιος (1805-1860)

·  Σπύρος Σπυρομήλιος (1864-1930)

·  Δημήτριος Δούλης (1865-1928)

·  Βασίλειος Σαχίνης (1897-1943)

·  Κλέαρχος Σπυρομήλιος (1917-1943)

·  Λάκης Νταηλάκης (1883 - 1941)

·  Γιάννης Πουτέτσης (;-1912)

·  Θύμιος Λιώλης ( 1880 - 1961 )

·  Λευτέρης Τάλλιος.

Συνεχίζεται

---

1 Αλάστωρ<άλαστος>-ορος (ο και σπν. η)=Ασεβής, κακούργος, φονεύς και μιαίνων όσους τον πλησιάσουν, αποτρόπαιος (Λεξ. Σκ. Βυζαντίου, σ. 43).

2 Η ετυμολογία της λέξεως Αλβανία προέρχεται από την ρίζα Αλβ-ή Αλπ-. Ονομάζεται  Λευκή Χώρα, με καθαρώς γεωγραφική σημασία, από το χρώμα της χιόνος που μονίμως σχεδόν σκεπάζει τις λίαν ορεινές περιοχές ή το χρώμα του ηλίου που συχνότατα βλέπουν οι κατοικούντες σε λίαν ορεινές περιοχές (Το λευκό είναι το συνηθέστατο ένδυμα και παραδοσιακή στολή των χωρικών της Αλβανίας). Περισσότερα στην ανάλυση του κεφ. Αλβανία και «Αλβανοί» /Σκιπετάροι.

3 Αρπακτός,ή,όν = Ο παρθείς (αποκτηθείς) με αρπαγήν, κλοπιμαίος.

4 Ανήμερος (ο,η)=  Άγριος, απάνθρωπος.

5 Οι Σκιπετάροι, όπως αποδείξαμε ήταν ένα συνονθύλευμα ορεσίβειων ληστοσυμμοριών, αγνώστου Εθνικής ταυτότητος και αρχικής προελεύσεως, μη επιβεβαιωθείσης επιστημονικώς ακόμη και σήμερον,  αλλά ιστορικώς καταγεγραμμένου αρχικού λίκνου τους, στις ορεινές περιοχές της σημερινής ΒΑ  ΑΛΒΑΝΙΑΣ (13ος αιών).

6 Το 1945 σύμφωνα με μία απογραφή, οι μουσουλμάνοι αντιπροσώπευαν το 70%, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι το 20% και οι παπικοί (ΣΣ: Κατά το Σύστημα «Ρωμαιο-καθολικοί») το 10% ("The Albanians: A Modern History" by Miranda Vickers).

7 Πηγές: Ιωάννης Σ. Παπαφλωράτος, «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ», εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ, 2018.

8 B. Kondis The Malissori Uprising and Greek-Albanian Negotiations in the United States for a Secred Understanding. Institute of Balkan Studies. Θεσαλλονίκη 1977 (Αγγλικά) --- Β. Κόντης. «Η Βαλκανική Συμμαχία του 1912 και η ανεξαρτησία της Αλβανίας», Βαλκανική Βιβλιογραφία, Θεσσαλονίκη, 1976.

9 ADRESS DELIVERED: TOTRE ANGLO-ELLENIQUE LEAQUE ON NORTNERI EPIRUS IN 1913, LONDON 1916-Σερ Γιαλίστρα, Αντγου ε.α.. ΄΄Ο Ελληνισμός και οι Βαλκανικοί Γείτονές του κατά τους τελευταίους χρόνους΄΄ (1945, Αθήνα).

10 Την απόδοση της ελληνικής υπηκοότητας σε 250.000 Βορειοηπειρώτες απηύθυνε χθες από τη Βουλή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου. (10.11.2006) εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ».

11 The Albanian Aromanians´ Awakening: Identity Politics and Conflicts in Post-Communist Albania,Stephanie Schwandner-Sievers, March 1999 (αγγλικά)

12 Biris (1960: 285ff.) Cf. also K. Paparigopoulos (1925), Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, Ε-146.

13 Balázs Trencsényi, Michal Kopecek: Discourses of Collective Identity in Central and Southeast Europe (1770–1945): The Formation of National Movements. Central European University Press, 2006, (ISBN 963-7326-60-X), S. 173. “The Souliotes were Albanian by origin and Orthodox by faith”.

14 Σούλι. 54. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, σελ. 414–415. και  Φανγκρίδας Ανάργυρος, Σούλι - Το Ορμητήριο του Προεπαναστατικού Αγώνα, Αθήνα: Περισκόπιο, 2003, σ.28.

15 ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΧΕΙΛΟΫΠΕΡΩΙΚΩΝ -> Από "Π" σε "Κ" και το αντίθετο, τα λεγόμενα "Καπιτά" - ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

16 Σούλι. 54. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, σελ. 414–415 και  Καργάκος, Σαράντος (2000). Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες (Β' έκδοση). Ι. Σιδέρης.

17 Καραμπελιάς Γ. (2011) Συνωστισμένες στο Ζάλογγο, Οι Σουλιώτες, ο Αλή πασάς, και η αποδόμηση της ιστορίας, Αθήνα, "Εναλλακτικές Εκδόσεις", σ. 28.

18 Ανάργυρος Φαγκρίδας (σελ. 23).

19 Αθανάσιος Ψαλλίδας (σελ. 62), Εις την Τζαμουριάν είναι και το περίφημον Σούλι ή Κακοσούλι... Αυτή η περιοχή των χωρίων τούτων εκατοικείτο από Γραικούς πολεμικούς οίτινες εβάσταξαν τον πόλεμον χρόνους 18 εναντίον όλης της Αλβανίας...

20 Ελληνικής Νομαρχίας (σελ. 34).

21 Ανάργυρος Φαγκρίδας (σελ. 25)