Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ TΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΡΩΤΩΝ Μ.Χ. ΑΙΩΝΩΝ

                 (ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ)

                                                                 Μέρος 7^ο

-  Ανέσυραν από το χρονοντούλαπο της…φαντασίας τους, δύο αιώνες μετά την Ανάσταση του Κυρίου, έναν μάγο, ανάμεσα στους πολλούς της εποχής Του (1^ος αιών), τον οποίον ωνόμασαν Απολλώνιο Τυανέα (Α.Τ.)1, και τον χρησιμοποίησαν για την υλοποίηση των αντιχριστιανικών σχεδίων τους, με την βοήθεια του μυθοπλάστη νεοπυθαγορείου/σοφιστή Φλάβιου Φιλοστράτου (3^ος μ.Χ. αιών). Εδημιούργησαν, έτσι, τον μύθο του Απολλωνίου του Τυανέως.

                         Ποιοί ήσαν οι κυριώτεροι ισχυρισμοί των συνωμοτών-πλαστογράφων για τον Απολλώνιο τον Τυανέα;

                  1ος  -Γεννήθηκε  στα Τύανα της Καππαδοκίας  με πιθανή χρονολογία γεννήσεως μεταξύ  3-15 μ.Χ.  Η στιγμή της γεννήσεώς του συνδέεται με θαυμαστά και υπερφυσικά γεγονότα (σμήνος λευκών κύκνων περιέβαλλε την μητέρα του με ανυψωμένα τα πτερά τους προς τον ουρανό, κεραυνός του Δία έπεσε δίπλα στο νεογέννητο χωρίς να το αγγίξει, κλπ).

                2ος-Χαρακτηρίστηκε ως νεοπυθαγόρειος  φιλόσοφος, ιερέας του Ασκληπιού, μύστης και θεραπευτής με ξανθή κώμη και γαλανά μάτια. Στον Α.Τ. αποδίδει ο Φιλόστρατος θαυμαστές ιάσεις, διώξεις δαιμονίων ακόμη και ανάσταση μιάς κόρης.

              3ος-Ο βίος και τα έργα του συνεγράφησαν από τον Φιλόστρατο σε οκτώ βιβλία «Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον».

                               -Οι πηγές του Φιλοστράτου, σύμφωνα με τον ίδιον, ήσαν:

                                    -Σημειώματα κάποιου Μοιραγένους αφορώντα στον «Απολλώνιο Τυανέα μάγο και φιλόσοφο».

-Κάποιος Μάξιμος Αιγιεύς ή εξ Αιγών Κιλικίας.

-Απομνημονεύματα ή ημερολόγιο κάποιου Δάμιδος,μαθητού του Α.Τ.

-Άγνωστος αριθμός επιστολών του Α.Τ.(77,κατ’άλλους 197).           

                 4ος-Ο Α.Τ. ήταν μετενσάρκωση του Ιησού Χριστού. Κατ’ άλλην εκδοχή, ο Ιησούς δεν ήταν ιστορικό πρόσωπο και οι Χριστιανοί στο πρόσωπο του Α.Τ. εδημιούργησαν τον Ιησού ως αρχηγό της πίστεώς τους.

                  5ος-Τα ευαγγέλια και τα λοιπά βιβλία της Καινής Διαθήκης δεν τα έγραψαν οι Απόστολοι  αλλά οι ζηλωτές χριστιανοί από τα τέλη του 3^ου μ.Χ. αι. και μετά, βασισμένοι στα κείμενα του Α.Τ. και των «αποκρύφων».

Απαντήσεις στους ισχυρισμούς των συνωμοτών

                 1^η:-Δεν υπάρχουν μαρτυρίες ιστορικών-συγγραφέων των δύο πρώτων μ.Χ. αιώνων για την ιστορική παρουσία,βιογραφικά στοιχεία και δραστηριότητες προσώπου και μάλιστα τόσον φημισμένου, όσον το παρουσιάζουν, με το όνομα Απολλώνιος Τυανεύς.

                          -Δύο σύγχρονες ερευνήτριες (Maria Dzielska και Ursula Weisser) με εμπεριστατωμένη βιβλιογραφία καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι Ο Α.Τ. είναι ψευδώνυμο (ανύπαρκτο πρόσωπο) ή μυθοποιημένο πρόσωπο2.     

               -Η αναφορά της μυθώδους γεννήσεώς του μας ξαναγυρίζει στην περίοδο της προϊστορικής παραμυθολογίας γύρω από το πρόσωπό του, συνήθης μέθοδος των αρχαίων και συγχρόνων φαντασιόπληκτων μυθοπλαστών.   

      -Στην γραμματεία του 2ου μ.Χ. αι. φέρεται μία καταγραφή που αφορά στον Α.Τ. Είναι η πρώτη αναφορά που γίνεται στην «Ρωμαϊκή Ιστορία» (68/17) του Δίωνος Κασσίου [(Δ.Κ.), (155-235)], χωρίς, όμως, να αναφέρονται λεπτομέρειες αλλά και χωρίς να παρουσιάζουν οι σύγχρονοι αντιχριστιανοί/νεοπαγανιστές στοιχεία για την αρχαιότητα του σχετικού χειρογράφου.

          Από την μελέτη του έργου του Δ.Κ. προκύπτει ότι ο Α.Τ. την δεκαετία του 90 μ.Χ. πρέπει να ήταν 40-50 ετών. Συνεπώς, αν υπήρξε ο επονομασθείς ως Α.Τ., είχε γεννηθεί περί το 40 μ.Χ. πολύ αργότερον από τις εκτιμήσεις του Φιλοστράτου και των συγχρόνων Απολλωνιοτυανεόπληκτων.

          Ως εκ τούτου:

         -->Κατά πιθανή εκδοχή, ο Α.Τ. εγεννήθη, εάν όντως υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, μετά την Σταύρωση-Ανάσταση-Ανάληψη του Κυρίου, αλλά «ετεροχρονολογήθηκε» από τους συνωμότες-πλαστογράφους για να τον παρουσιάσουν ως σύγχρονο/περίπου συνομήλικο στα χρόνια του Ιησού, για ευνόητους λόγους (σύγχυση περί τα πρόσωπα του Ιησού και Α.Τ., ομοιότητα στον βίο και τις θαυματουργικές ικανότητες, προβληματισμός των νεοχριστιανών για την θεότητα του Μονογενούς Υιού και Λόγου, κλπ).

      -->Κατά πιθανώτερη εκδοχή πρόκειται περί εμβολίμου χωρίου στην Ρωμαϊκή Ιστορία, μεταγενεστέρου συγγραφέως, σε μία προσπάθεια «ενισχύσεως» των ιστορικών στοιχείων για τον Α.Τ.  

        -Όλα όσα παρουσιάστηκαν για τον Α.Τ. εγράφησαν 150-200 χρόνια μετά την Σταύρωση του Κυρίου, κατόπιν εντολής της Ιουλίας Δόμνας, συζύγου του αυτοκράτορος Σεπτίμιου Σεβήρου (222-235 μ.Χ.). Τότε, όμως, δεν ζούσε κανένας αυτόπτης μάρτυς ή απόγονος του ιδίου και του υποτιθεμένου μαθητού του Δάμιδος. Το σπουδαιότερον, όμως, είναι ότι είχαν αποθάνει όλοι οι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες της ζωής, των Παθών και της Αναστάσεως-Αναλήψεως του Κυρίου ώστε να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν τα γραφόμενα!!!.

                 2^η: -Ο Α.Τ. κρινόμενος από τα γραφέντα υπό του Φιλοστράτου, ήταν γητευτής, αποκρυφιστής, αγύρτης, μάγος, τα δε «θαύματά» του ήσαν τερατώδεις μύθοι3. Χαρακτηρίστηκε από τον Ωριγένη ως «ενσάρκωση του σατανά»4 και από τους συγχρόνους του Ευφράτη και Μοιραγένη ως ασκών μαύρη μαγεία5. Σύγχρονοι μελετητές του προσδίδουν τα χαρακτηριστικά του σαμανιστού και εξορκιστού6.

                        3^η: - Οι πηγές του Φ. είναι ανύπαρκτες ή αναξιόπιστες.

                           -Από την συνεκτίμηση των πηγών7   σχετικών με τους Μάξιμο και Μοιραγένη προκύπτει ότι γίνεται αναφορά στα ονόματά τους σε έργα άλλων, δηλαδή ότι οι προμνημονευόμενοι (Μοιραγένης, Μάξιμος) εγνώριζαν ή έγραψαν τινά περί του Α.Τ. Δεν υπάρχουν ή δεν σώζονται δικά τους έργα περιλαμβάνοντα πληροφορίες για τον Α.Τ.         

                             -Αμφισβητείται το σύνολον ή μέγα μέρος των φερομένων ως επιστολών του Α.Τ.8 Ουδείς γνωρίζει ποιες είναι αληθινές και ποιες όχι. Ουδείς βεβαιώνει ότι και όσες θεωρούνται γνήσιες εγράφησαν από τον Α.Τ.

               -Τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Φιλόστρατος έχουν αντληθεί από τα απόκρυφα κείμενα των γνωστικών/αντιχριστιανών του 2^ου μ.Χ. αιώνος. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει οποιοσδήποτε αντικειμενικός ερευνητής μελετήσει αμφότερα τα κείμενα.

               -Επειδή οι αναλογίες του βίου του Α.Τ. συναντώνται και στους «βίους των σοφιστών» του ιδίου συγγραφέως (Φιλοστράτου) εξάγεται βασίμως το συμπέρασμα ότι πρόκειται για μυθιστόρημα σοφιστικής/παραπλανητικής τέχνης και όχι για ιστορικό έργο.

                            Σε καμμία ιστορική πηγή των τριών πρώτων μ.Χ αιώνων, εκτός του Φιλοστράτου, βεβαιώνεται η ιστορική παρουσία του Δάμιδος (Δ) ή βιογραφικά στοιχεία του. Όλες οι εγκυκλοπαιδικές πηγές που παρουσιάζουν τον Δάμιδα από την Νινευή,ως ακόλουθο του Α.Τ. βασίζονται αποκλειστικώς στα κείμενα του Φιλοστράτου. Άλλα τρία πρόσωπα φέροντα το όνομα Δάμις καταγράφονται στην ιστορία.

                            Παραλλήλως αποφεύγεται η καταγραφή με βεβαιότητα ότι ο Δ.  έγραψε απομνημονεύματα ή τηρούσε ημερολόγιο, απλώς τονίζονται τα εξής: «λέγεται ότι έγραψε», «φέρεται ότι έγραψε», «εμφανίζεται ως συγγραφέας της βιογραφίας του διδασκάλου του».

   

 

                            Τα παραπάνω και άλλα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Δάμις είναι φανταστικό πρόσωπο και τα απομνημονεύματά του εφευρέσεις του Φιλοστράτου9.

                            -Το σωζόμενο έργο του Φιλοστράτου, εξεδόθη το 1500 από τον Ιταλό μελετητή, γνώστη της ελληνικής γλώσσης και εκδότη/τυπογράφο Άλδο Μανούτιο. Πολύ αργότερα εις Παρισίους το1850 και  στην Λειψία το 1870.

                           Κρίνεται σκόπιμο να μάθουμε την άποψη του Μανουτίου,ενός ειδικού περί την αρχαία και μεταχριστιανική γραμματεία, για τον Φιλόστρατο, το έργο του οποίου εμελέτησε εμβριθώς, τουτέστιν σοβαρώς και λεπτομερώς.

Πρόλογος του Άλδου Μανούτιου με σχόλια του Ρομπ Σολάριον από το βιβλίο Apollonius of Tyana & The Shroud of Turin[H Σινδόνη του Τορίνο (Κεφ. 21)] σε μετάφραση του καθηγητή Ντέιβιντ Άμστρονγκ του Πανεπιστημίου του Τέξας.

                 Τα σχόλια περιττεύουν. Τα συμπεράσματα δικά  σας.

         -Σύμφωνα με μεταγενέστερους κριτικούς ο Φιλόστρατος γράφει υπερβολές και τερατολογίες10.  Για παράδειγμα ο Φ. στον βίο του Α.Τ. αναφέρει ότι ο Απολλώνιος επεσκέφθη με τον Δάμι τον κολοσσό της Ρόδου11. Ο κολοσσός όμως είχε καταστραφεί τέσσαρες αιώνες πριν!(227-226 π.Χ.).

       Προσπάθεια μεταγενεστέρων νεοπαγανιστών να αντικρούσουν την σαφή-επιστημονική ανατροπή του προαναφερθέντος ψευδολογήματος, με την δικαιολογία ότι ναι μεν ο κολοσσός είχε καταστραφεί αλλά τα κομμάτια του έκειντο επί τέσσαρες αιώνες χαμαί σε κοινή θέα(!!!), είναι ανάξια απαντήσεως μη πείθουσα ούτε μειράκια.

       Μεταξύ των άλλων τερατολογιών του Φ. σημειώνομεν:

-Ο Α.Τ. καταδικάζει τα θερμά λουτρά.

-Περιγράφει διάφορα είδη δράκων.

-Συνάντηση του Α.Τ. με ένα σάτυρο τον οποίο αποκοιμίζει, προσφέροντάς του κρασί.

-Ισχυρισμός του Α.Τ. ότι είδε τις αλυσσίδες του Προμηθέα στον Καύκασο.

-Ο Α.Τ. ωμιλούσε όλες τις γλώσσες του κόσμου και συνωμιλούσε με τα πουλιά.   

           -Ο Φιλόστρατος δεν αναφέρει τίποτε για τον χρόνο και τον τόπον του θανάτου του Α.Τ. αφήνοντας να εννοηθεί ότι ως «θείος ανήρ» παρέμεινε… αθάνατος (τον θάνατον άδηλον και πολύφημον αναγράφει γενέσθαι, μας λέγει ο Μ. Φώτιος).

          -Πλείστες πηγές αναφέρουν ότι ο Φιλόστρατος συνέγραψε κατά παρότρυνση της αυτοκράτειρας Ιουλίας το έργον «Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον» εις αντίρροπον των θαυμάτων του Ιησού, για να ασκήσει αντιχριστιανική προπαγάνδα και να αμαυρώσει την αίγλη των θαυμάτων της χριστιανικής πίστεως, δια της παραθέσεως ομοίων «θαυμάτων» της ειδωλολατρικής θρησκείας12.

    Στο έργο του «Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον» σε οκτώ βιβλία, ο Φιλόστρατος παρουσιάζει τον Απολλώνιο ως κήρυκα του ηθικού καθαρμού και μορφή του Νεοπυθαγορισμού, στηριζόμενος, κατά τους ισχυρισμούς του, στο ημερολόγιο ενός μαθητή και συνοδού του Α.Τ. του Δάμιδος και στην «παράδοση». Η παράδοση για τον Φ. δεν ήταν άλλη από όσα περιελαμβάνοντο στα απόκρυφα κείμενα.

                       Άμεσος στόχος του Φ. ήταν η προβολή της «καθαράς» παραδοσιακής ειδωλολατρικής θρησκείας και του ιδανικού σοφού «αγίου» και «προφήτου». Απώτερος στόχος, όμως, ήταν να δουν οι Εθνικοί, που κατά μάζες μετεστρέφοντο στην Χριστιανική πίστη, στο πρόσωπο του Απολλωνίου τον Ιησού Χριστό, να πεισθούν ότι ο Απολλώνιος ήταν η ενσάρκωση του Ιησού ή ότι σαν τον Ιησού υπήρχαν και άλλοι μύστες, «θείοι άνδρες».

                        Άρα έπρεπε  να σταματήσουν να βλέπουν την Χριστιανική πίστη ως την μόνη αληθινή και να επιστρέψουν στην «καθαρότητα» της παλαιάς ειδωλολατρικής θρησκείας13.   

                                                                                                                                    Συνεχίζεται

ΜΕΡΟΣ 1ο  ΜΕΡΟΣ 2ο  ΜΕΡΟΣ 3ο  ΜΕΡΟΣ 4ο  ΜΕΡΟΣ 5ο  ΜΕΡΟΣ 6ο

---

1 Mead, G.R.S, Apollonius of Tyana, Chicago, Ares Publishers, 1980(αρχική έκδοση 1819).

2 -Maria Dzielska, Ο Α.Τ. στον μύθο και την Ιστορία, Ρώμη, 1986, ISBN-0-674-99613-5.

                                                                                                                   ISBN-0-674-99614-3 (Ελλ. μετάφραση)

  -Das Buch ϋber das geheimnis der schοpfung von Pseudo-Apollonios von Tyana, 1980 (Το βιβλίο για το μυστικό της δημιουργίας του ψευδο-Απολλωνίου από τα Τύανα). (Ars Medica, Abt,III, Bd 2), Berlin and New York, Walter de Gruyter, 1980, 8 Vo, pp.xl, 258).

  Edition of Arabic Sirr al-Khaliqa (Liber de secretis naturae et occultis rerum causis).

  Ursula Weisser, Roland Berbig και Albert Dietrich.

3 Ευσέβιος Καισαρείας, «αντιρρητικός λόγος προς τα υπό του Φιλοστράτου εις Aπολλώνιο Τυανέα».

4  -Ωριγένης,κατά Κέλσου,στ,41,ΕΠ,ΙΑ΄,1357c.

   -Νέα Ελληνική εγκ. Χάρη Πάτση, τ.6^ος. σ.331.

   -Κλήμεντος Αλεξανδρείας,Λόγος προτρεπτικός προς Έλληνας.

5 -Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας, προς τα υπό Φιλοστράτου εις Απολλώνιον τον Τυανέα.

  -Αρνόβιος ο πρεσβύτερος(3^ος αι.) και Λακτάντιος(240-320).

  -Αντιρρητικός Λόγος,ΕΡ ΚΒ 796-868.

  - Talb.WIG,94-8,Talbert,Charls H. What is a gospel? Philadelphia,Fortess,1977.

6 School of Divinity, St. Mary’s College, Scotland UK Apollonius of Tyana as a Divine Mediator, by Andrew G. Home-Cook, 1998.

7 -Ιωάννης Τζέτζης, Theophilus Kiessling,1826 Historiarum Variarum Chiliades Βίβλος Ιστορική Lipsiae, MD CCCXXVI.

   -Origenes Verke,Gegen Celsus,De Gruyter,Band 1,Buch II/110,4.- Ωριγένης , Κατά Κέλσου, βιβλίο ΙΙ,110,4

8 Υποσημείωση υπ’ αριθ. 34 (Christ, τ. Β΄, σ,420) στο βιβλίο «Η συμβολή της Καππαδοκίας στη Χριστιανική σκέψη, Βασίλειος Τατάκης, Εκδ. Κέντρου Μικρασιατικών σπουδών, Αθήνα, 1989.

  -Απολλώνιος ο Τυανεύς, Στον μύθο και στην Ιστορία, Μαρία Ντζιέλσκα, ελλην. μετάφραση, σ. 23

9 Μαρία Ντζιέλσκα, Απολλώνιος ο Τυανεύς. Στον μύθο και στην ιστορία, ελλην. μετάφραση, σ.21-22.

10 -Ph. LAT, X, Philostratus. The life of Apollonious of Tyana, Cambridge Harvard U. Press, 1912 (13, 47, 57).

11 Βίος Απολλωνίου, 5.21.

12 -Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, 1999, σ.350-σ.298.

    -Εγκ. ΗΛΙΟΣ, το αρχαίο ελληνικό Πνεύμα, σ.532.

    -Νέα Ελλ. Εγκυκλοπαίδεια, Χάρη Πάτση, τ.6^ος , σ.331.

    -Εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα 2002 De Luxe».

13 -Εγκ.Π-Λ-ΜΠΡ., τ.59^ος, λ. Φιλόσταρτος.

  -Μεγ. Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, λ. Φιλόστρατος, σ.28.

               Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ TΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΡΩΤΩΝ Μ.Χ. ΑΙΩΝΩΝ

(ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ)

                                                                 Μέρος 6^ο

Οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (Jews) ενόμιζαν ότι η διδασκαλία του Χριστού σύντομα θα λησμονηθεί, αλλά όταν είδαν την ταχείαν εξάπλωσή της, συνεσκέφθησαν καταχθονίως να την διαβάλλουν και να την εξασθενίσουν με οποιοδήποτε τρόπο.

 Προς τον σκοπό αυτό οι συνωμότες με συνεργάτες τους πάσης φύσεως αποκρυφιστές, ψευδοφιλοσόφους, αντιχριστιανούς:

- Ανασκεύασαν τους αρχαίους μύθους και προσεπάθησαν να δικαιολογήσουν όσα ασεβή και αισχρά περιελαμβάνοντο σ’ αυτά ή να τα ερμηνεύσουν ότι δήθεν εκαλύπτοντο με πέπλους μυστηρίου και ελκυστικής αλληγορίας. Προς τούτοις ισχυρίσθηκαν ότι:

o Οι μύθοι ανήγοντο σε ενέργειες της φύσεως και συνεπώς ήσαν ενδείξεις «σεβασμού» αποδιδομένου στην θεότητα από ευγνωμοσύνη του ανθρώπου.

Οι αρχαίοι άνθρωποι, ως γνωστόν, είχαν θεοποιήσει όλα τα στοιχεία της φύσεως (Ήλιος, Σελήνη, Γη, Πλανήτες, αέρας, φωτιά, κλπ.) που φαίνονταν να εξουσιάζονται από άγνωστες σ’ αυτούς δυνάμεις και όλα τα ανεξήγητα γι’ αυτούς φαινόμενα, είτε φυσικά (βροχοπτώσεις, εκλείψεις, θύελλες, σεισμούς, πλημμύρες, κλπ.) είτε τεχνητά (επιδείξεις δαιμόνων).

Όλα τα παραπάνω θεωρήθηκαν ως εκδηλώσεις ευνοίας ή οργής των Θεών για την επέλευση ή αποτροπή των οποίων άλλοτε φανερά (προς γενικό όφελος) και άλλοτε κρυφά (προς ατομικό και μυστικό όφελος) προσέφεραν δώρα και θυσίες ευχαριστιών ή εξευμενισμού1.

o Τα γραφόμενα στην Βίβλο έχουν την καταγωγή τους από τους μύθους των παγανιστικών Εθνών. Σύνηθες επιχείρημά τους ήταν οι «ομοιότητες» που υπήρχαν τόσον μεταξύ της δημιουργίας της Βίβλου και της ελληνικής θεογονίας,του κατακλυσμού της Π.Δ. του κατακλυσμού της Βαβυλώνος (Έπος Γιλγαμές), όσον και μεταξύ των κατακλυσμών Δευκαλίωνος και Νώε!

                    Ουαί υμίν απόγονοι (βιολογικοί-πνευματικοί) των συνωμοτών-πλαστογράφων! Έως πότε θα στρουθοκαμηλίζετε στα καταγραφόμενα, επί του θέματος, στην παγκόσμια γραμματεία;

  «Ο κατακλυσμός στην κοσμογονία των Χαλδαίων φαίνεται φανερά ότι ήταν ο κατακλυσμός του Νώε. Αλλά οι Χαλδαίοι μετήλλαξαν μερικά δια να μη γνωρίζηται ίσως ότι έλαβον αυτόν παρά της Αγίας Γραφής. Παρομοίαν περιγραφήν ευρήσομεν και εις τον κατακλυσμόν του Δευκαλίωνος. Και αυτή είναι η κοσμογονία των Χαλδαίων»2.

   «…Ότι λοιπόν ο Μωϋσής αποδεικνύεται αρχαιότερος από όλους τους συγγραφείς….και του Κρόνου και του Βήλου και του Τρωϊκού πολέμου, είναι φανερόν…»3.

   «Επομένως απεδείχθη από τα προειρημένα ότι ο Μωϋσής είναι πρεσβύτερος, των ηρώων, πόλεων, δαιμόνων…»4.

    «Η εξαήμερος (ΣΣ: Η αναφερομένη στην Π.Δ.) είναι ουχ ήττον το αρχαιότερον πάντων των αρχαίων υπομνημάτων, και ου μόνον τούτο αλλ’ είναι αυτό καθ’ εαυτό, το αρχαιότατον βιβλίον ή γραπτόν υπόμνημα εν τω κόσμω…»5.

-Παραλλήλισαν τα ειδωλολατρικά σύμβολα με εκείνα του Χριστιανισμού (όφις, σταυρός, περιστερά, άμπελος, ιχθύς, άγκυρα, κλπ.) και επεχείρησαν να πείσουν ότι, ουδεμία διαφορά υπήρχε ως προς την έννοια που συμβόλιζαν, παρά μόνο ότι τα σύμβολα των Εθνικών προϋπήρχαν και οι Χριστιανοί τα αντέγραψαν. Μία ακόμη προσπάθεια παγιδεύσεως των Χριστιανών.

     Για παράδειγμα: Ο αρχαίος Ελληνικός σταυρός ήταν σύμβολο της μητέρας γης, της γονιμότητος και αθανασίας των 4 εποχών του έτους, των 4 στοιχείων της φύσεως και των 4 κατευθύνσεων του ορίζοντος. Ο Χριστιανικός σταυρός (ανισοσκελής), είναι το σύμβολο της λυτρώσεως των ανθρώπων από τις αμαρτίες τους και της αιωνίας σωτηρίας τους.

- Συκοφαντούσαν τους Χριστιανούς ότι προέβαιναν σε  «όργια» κατά τις θρησκευτικές συνάξεις τους, διέδιδαν απίστευτα ψεύδη σε βάρος τους, με αποτέλεσμα να συλλαμβάνονται αθώοι, απλοί άνθρωποι, γέροντες, παρθένες, κ.α., να βασανίζονται, να εκβιάζονται για αλλαξοπιστία ή να δολοφονούνται.

                            Σήμερα είναι γνωστόν, ότι οι μυημένοι στα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια, οι τότε συκοφάντες-διώκτες των χριστιανών, ήσαν εκείνοι που προέβαιναν σε ακατανόμαστα όργια και ανθρωποθυσίες. Συγκεκριμένως:

-Γευμάτιζαν με σάρκες παιδιών6.

-Ιερόδουλες εξεδίδοντο στους ναούς της Αφροδίτης και νεάνιδες προσέφεραν την παρθενίαν τους στους ξένους (ουσιαστικώς στην «θεά») στην Κύπρο και Κόρινθο7.

-Οι μετέχοντες στις οργιαστικές εορτές του Διονύσου, κατεβρόχθιζαν τις αιμάσσουσες σάρκες σπαρασσομένων ζώων8.

-Εθυσίαζαν τα τέκνα τους στα δαιμόνια9.

-Στις Αθήνες οι καταδικαζόμενοι σε θάνατο, ωδηγούντο στεφανωμένοι επί βράχου, από του οποίου  εκρημνίζοντο υπό τύπον θυσίας (οι θυσιαζόμενοι απεκαλούντο καθάρματα επειδή με την θυσίαν τους «εκαθαρίζετο» η πόλη)10.

-Ο Αχιλλεύς έσφαξε δώδεκα νέους Τρώας επί της νεκρικής πυράς του Πατρόκλου …Οι Σπαρτιάτες κατά την εορτήν της ορθίας Αρτέμιδος εμαστίγωναν εις τον βωμόν τους νέους ενίοτε μέχρι θανάτου11.

-Προήγαγαν εις πορνείαν τα τέκνα και τις συζύγους τους, έκοπταν τα γεννητικά τους όργανα προς κιναιδισμόν και τα έφερον ως αφιερώματα στην «θεά» Κυβέλη κατά την διάρκεια των μυστηριακών τελετουργιών12.            

-Οι Καρθαγένειοι Φοίνικες, ομόθρησκοι των ταλμουδιστών, προσέφεραν θυσία στον Θεό Κρόνο, σε δημόσια θέα, παιδιά ευγενών οικογενειών, για να απωθήσουν τους πολιορκητές των πόλεών τους13.  

                            Ώ Βδελυροί συκοφάντες! Οι πρωτοχριστιανοί, τελούντες υπό διωγμόν, ελάτρευαν κρυφίως Τον Εσταυρωμένον Ιησού, με την τελετουργία που γνωρίζουμε σημερον, σε κατακόμβες και απομεμακρυσμένους χώρους «για τον φόβο» των διωκτών τους ειδωλολατρών, αποκρυφιστών και ταλμουδιστών Ιουδαίων (JEWS).

- Διεστρέβλωναν την διδασκαλία του Ιησού με προσωπικές ερμηνείες και αυθαίρετα/δογματικά συμπεράσματα. Εχαρακτήριζαν τους ευαγγελιστές αμόρφωτους παραμυθάδες και τους αποστόλους αδίστακτους τσαρλατάνους. Άλλοι πάλι ασκούσαν ανελέητη κριτική στον Ιησού τον οποίον εχαρακτήριζαν άλλοτε ως μάγο και άλλοτε ως ένα ασήμαντο Εβραίο.

- Διεμόρφωσαν ένα μέρος της αποκρυφιστικής διδασκαλίας των Αιγυπτίων ιερέων, με την συγγραφή των λεγομένων Ερμητικών Κειμένων (Ε.Κ.). Τα κείμενα αυτά:

·Αποτελούσαν ένα σώμα συστηματοποιημένων μαγικών, αστρολογικών και αλχημικών πρακτικών που ανήγετο στις διδασκαλίες του (παρα)μυθολογικού Ερμή Τρισμέγιστου (συγχώνευση του Ελληνικού θεού Ερμή με την Αιγυπτιακή θεότητα Θώθ). Ένα μεταφυσικό/αποκρυφιστικό και όχι θρησκευτικό φιλοσοφικό σύστημα.

·Είχαν χαρακτήρα διαλογικό και χρησιμοποιήθηκαν για να καθοδηγήσουν τους οπαδούς ή μυούμενους στην «αποκάλυψη» μιάς «αλήθειας», ως «αντίβαρον» των αποκαλυπτομένων χριστιανικών αληθειών. Δηλαδή ως μία προσπάθεια «συμβιβασμού» Χριστιανισμού και ειδωλολατρείας. Η συγγραφή των Ε.Κ. ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2^ου μ.Χ. αι. Τον 3^ον αι. ένας Ιουδαίος καμπαλιστής «αναμόρφωσε» το κείμενο και το ονόμασε «Η Γένεση του Ενώχ».

Η σχέση του Ταλμουδισμού με τα Ερμητικά κείμενα προκύπτει από τα εξής:

-Στα απόκρυφα κείμενα της Π.Δ. (Βαβυλωνιακό Tαλμούδ) αναφέρεται ο «αρχάγγελος» Μέτατρον14.

-Αναφορές για τον Μέτατρον υπάρχουν και στην αποκαλυπτική ψευδεπίγραφη γραμματεία που αναφέρεται στον Πατριάρχη Ενώχ15. Σε δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ εξιστορείται η αρπαγή του Ενώχ στους επτά ουρανούς, τα επτά (7) Σεφιρώθ16 του Ταλμούδ.

-Ο Μέτατρον αναφέρεται και στην Ταλμουδική Βίβλο την λεγομένη «Βίβλο Λαμπρότητος Ζοχάρ».

-Κατά μία Ραββινική παράδοση, ο Μέτατρον χαρακτηρίζεται ως Ουράνιος γραφέας με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, τον διδάσκαλό που έδωσε το φως της «παγκοσμίου γνώσεως».

-Σε τρίτο βιβλίο Ενώχ, ταυτίζονται πάλι Ενώχ και Μέτατρον (Σεφέρ Χεκαλότ, Βίβλος των ουρανίων παλατιών). Η συγγραφή των βιβλίων Ενώχ εντάσσεται μεταξύ 2^ου – 5^ου αι. μ.Χ.

Οι σύγχρονοι μυθοπλάστες και μυθολάτρες ισχυρίζονται ότι τα ερμητικά κείμενα μεταφράστηκαν από ιερογλυφικές παραστάσεις που έχουν ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο. Τα ιερογλυφικά όμως δεν διαβάζονται. Για όσα «διαβάζονται» η ερμηνεία τους δεν είναι αυθεντική γιατί εκφράζει την άποψη κάποιων «αποκρυπτογράφων» χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιστημονικής τεκμηριώσεως..

Οι Αιγύπτιοι ιερείς που δεν εγνώριζαν να γράφουν αλλά εγνώριζαν την Βίβλο, ανεγίγνωσκαν την Βίβλο και στην συνέχεια παρίσταναν με σκίτσα, δικής τους εμπνεύσεως τα αναγνωσθέντα, με δικές τους προσθέσεις, για να δείξουν ότι εγνώριζαν περισσότερα.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος την άγνωστη ταυτότητα και αναξιοπιστία του οποίου αποδείξαμε προηγουμένως, αποδίδει στον Ερμή μία ηλικία 48863 χρόνων (!) πριν από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και σεληνιακά έτη να υπολογισθούν, ο άγνωστος Διογένης Λαέρτιος τον τοποθετεί προ της δημιουργίας του Αδάμ!!!

Θαυμάστε αξιοπιστία κειμένων τα οποία σήμερα χρησιμοποιούν οι πάσης φύσεως αντιχριστιανικές δυνάμεις και ανθελληνικά φερέφωνα περίπου ως δόγματα ή τουλάχιστον ως αξιόπιστα/αυθεντικά κείμενα!!!

Στο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ που ήταν γνωστό κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, έγιναν αμέτρητες προσθαφαιρέσεις, κατά τις αντιγραφές του, προς παραπλάνηση των χριστιανών. Τα ίχνη του εξαφανίζονται τον 8^ο-9^ο μ.Χ. αιώνα. Παρά ταύτα στο περιεχόμενο του «εξαφανισθέντος» βιβλίου στηρίχθηκε το λεγόμενο Ενωχιακό σύστημα17 και ξαφνικά …βρέθηκε αντίγραφό του στην Αβησσυνία(!) από τους Άγγλους περιηγητές Bruce και Ruppez (Το 1811 έγινε μετάφραση στα Αγγλικά από τον Αγγλικανό επίσκοπο Laurence).

Το 1908 μία ομάδα ατόμων που απεκαλούντο «οι 3 μύστες» ενεφάνισε ένα σύγγραμμα που ονόμασαν το «Ερμητικό Κυμβάλειο» και το παρουσίασαν ως το μόνον διασωθέν βιβλίο (!!!) του Ερμή του Τρισμέγιστου, από την πυρκαγιά της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας το 48 π.Χ., υπερβάντες με αυτόν τον ισχυρισμό τους, τα όρια της παιδοτρόφου παραμυθολογίας!

 Ο Θαδδαίος Ζελίνσκι (1859-1944) υπερβάς το επίπεδο της απλής ψυχολογικής διαταραχής, σε βιβλίο του υπεστήριξε ότι ο Ερμής γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη (ορεινή Αρκαδία) από την ένωση του Δία και της Θεάς Γης-Μαία, όπως την αποκαλούσαν οι Αρκάδες!!!

Επειδή όλα αυτά τα απίστευτα παραμύθια για τον Ερμή Τρισμέγιστο, όπως ήταν φυσικό, απερρίπτοντο από κάθε εχέφρονα άνθρωπο και είχαν υποστηρικτές μόνον ένα αριθμό αποκρυφιστών ή διαταραγμένων νοητικώς ανθρώπων, τις τελευταίες δεκαετίες μας «ξεφούρνισαν» και τι εξής απίστευτο!

«Τα ερμητικά κείμενα είναι αυθεντικά, χρονολογούνται από τα μέσα της τρίτης χιλιετηρίδος π.Χ. όπως προκύπτει από την αποκρυπτογράφηση των «κειμένων των Πυραμίδων». Τα περισσότερα κάηκαν στην πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας (Τι «επιχείρημα»!) και τα μόνα «αυθεντικά» θεωρούνται σήμερα, το «Κυμβάλειο», ο «Ποίμανδρος» και ο «Σμαραγδένιος Πίνακας»!!!

Μόνο αγράμματοι, αφελείς,ανόητοι και ψυχανώμαλοι πείθονται από τέτοιου είδους «αποδεικτικά στοιχεία».

Η ιστορία του Θωθ ή Ερμή Τρισμέγιστου, λένε οι συνωμότες-πλαστογράφοι, χάνεται στα ανεξιχνίαστα βάθη του χρόνου της μυθικής Αιγύπτου.Δηλαδή εκεί όπου αποκλείεται να βρείς έστω και ίχνος αποδεικτικού στοιχείου..

Για μία ακόμη φορά χρησιμοποιήθηκε η άγνωστη και μυθική προϊστορία από τα βάθη της οποίας οι συνωμότες ανέσυραν «κείμενα» (που τα βρήκαν άραγε;) του αγνώστου και αναπόδεικτης ιστορικής υπάρξεως προσώπου (Θωθ ή Ερμή), για να ιστορικοποιήσουν τις μυθοπλασίες τους στον αγώνα κατά του χριστιανισμού,του ραγδαίως ανερχομένου στις διάφορες κοινωνικές τάξεις,κυρίως τις κατώτερες,τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες.

Η ιστορικοποίηση όμως ενός ανύπαρκτου μυθικού ζεύγους «θεοτήτων» συνιστά Τρισμέγιστη Απάτη! Τρισμέγιστη διανοητική διαταραχή! Τρισμέγιστη φαντασιοπληξία! Τρισμέγιστη παράκρουση!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Συνεχίζεται

ΜΕΡΟΣ 1ο  ΜΕΡΟΣ 2ο  ΜΕΡΟΣ 3ο  ΜΕΡΟΣ 4ο  ΜΕΡΟΣ 5ο 

---

1 Τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, Ιωάννης Παλαιτσάκης, Αθήναι, 1999,, σ.118.

2 ΩΓΥΓΙΑ ή αρχαιολογία, Αθ. Σταγειρίτου, Αυγ. 1815, Βιβλ. Α΄, σ.5.

3 Θεόφιλος Αντιοχείας, προς Αυτόλυκον, Βιβλ. Γ΄.

4 Τατιανός προς Έλληνας, 40.

5 Λόγοι εν Λίθοις,η Γραφή βεβαιουμένη υπό της γεωλογίας, Δομίνικος Μακωσλάνδος, QC LLD, μετάφρασις υπό αρχιεπισκόπου Αργολίδος Δανιήλ Πετρούλια, Αθήναι,1867, σ.146-147.

6 Αισχύλου, Αγαμέμνων, στ.1593-1599.

7 –ΗΡΟΔΟΤΟΣ,Ι,199. Επιβεβαίωση και από Στράβωνα.

   –Μεγ. Ελλην. Εγκ. λ. πορνεία,σ.564.

8 Μεγ. Αμερ. Εγκ., τ. 8^ος, σ.167.

9  –Ιουστίνου μάρτυρος, Διάλογος προς Τρύφωνα,19,6.

 –Παυσανίας,Βοιωτικά,8/1.

10 Μεγ.Ελλην.Εγκ.,τ.4^ος, σ.757.

11 Ο βίος των Ελλήνων,Will Durant,Επιμέλεια Αποστόλου Δασκαλάκη, καθηγητού Πανεπιστημίου, εκδ. ΒΙΒΛΟΣ, σ.222.

12 Ιουστίνου μάρτυρος, απολογία Α΄,27,4.

13 Διόδωρος Σικελιώτης, ΧΧ, 14.

14 Μέτατρον: Ο μεταθρόνιος, αυτός που στέκεται μετά τον θρόνο του Ευλογημένου Ενός (του Θεού). Ο Αρχάγγελος των αρχαγγέλων, ο ουράνιος γραφεύς κατά την αποκρυφιστική ραββινική γραμματεία (Βιβλίο Ενώχ).

15 Ενώχ: Υιός του Κάϊν (ΓΕΝ:4/17) και όχι ο Ενώχ ο υιός του Ιάρεδ (ΓΕΝ:5/18).

16 Σεφιρώθ: Φάσεις, εκφάνσεις της «άγραφης γνώσεως» του δένδρου της ζωής (Οτζ Χιμ). Η 4^η κατηγορία της Καμπάλα (1^η πρακτική/σύμβολα τελετουργικής μαγείας-2^η Δογματική (φιλολογία)-3^η Γραμματική / Γκεμάτρια (γράμματα-αριθμολογία)-4^η άγραφη γνώση.

17 Ενωχιακό σύστημα: Σύστημα αποκρυφισμού και μαγείας που ιδρύθηκε από τον μαθηματικό, αστρολόγο, γεωγράφο και μάγο στην αυλή της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας (1533-1603), τον Johannes (John) Dee, ταλμουδιστή Εβραίο(Jew) και σύνδεσμο της βασίλισσας μεταξύ αυτής και του εγκληματία, αλχημιστή και μάγου Edward Kelly, καταδικασμένου για πολλά εγκλήματα.

  Το Ενωχιακό σύστημα έχει την δική του γλώσσα, γραφή, λεξιλόγιο και γραμματική. Κατά την διάρκεια της σατανικής τελετουργίας οι μυημένοι χρησιμοποιούσαν τα λεγόμενα Ενωχιακά κλειδιά. Υπήρχαν συνολικά 19 κλειδιά για επικλήσεις των πνευμάτων-οντοτήτων-δαιμονίων. Αυτά τα κλειδιά χρησιμοποιούσαν οι μυημένοι στο ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής, ο σατανιστής Alister Crowley κ.α.