Ο ΓΕΝΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 5^o

            Όσοι αρνούνται την ταυτοπροσωπία Ιαπετού-Ιάφεθ:

o  Αδυνατώντας να παραθέσουν ακλόνητα επιχειρήματα καταφεύγουν στην μυθολογία και στις φαντασιοπληξίες των προγόνων μας. Το άγνωστο προϊστορικό παρελθόν αποτελεί το μοναδικό καταφύγιό τους.

o Αυθαιρετούν, λόγω επιχειρηματολογικής ενδείας, αποσιωπούν αρχαία κείμενα που αντικρούουν τις αυθαιρεσίες τους και μεταδίδουν στοιχεία πλάνης και αντιγνώσεως.

o Δεν τολμούν ή δεν επιθυμούν να συγκρίνουν την αρχαιότητα και αξιοπιστία των σωζωμένων περί ουρανού κειμένων με εκείνα της Π.Δ., γιατί θα διαπίστωναν ποιος έχει αντιγράψει-πλαστογραφήσει το όνομα, τα συναφή γεγονότα και για ποιούς λόγους.

o Δεν μας λένε: Ποιοί και τι ήσαν οι γονείς του Ιαπετού (Ουρανός και Γη); Ήσαν άνθρωποι ή απρόσωπα-άλογα κτίσματα; Εάν ήσαν άλογα κτίσματα πώς εγέννησαν άνθρωπο; Εάν ήσαν άνθρωποι, ποιος τους εγέννησε και ποιο ήταν το γενεαλογικό τους δένδρο;

          Μόνο αφελείς, κουφόνοες, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι «γονείς» του Ιαπετού-Ιάφεθ (Ουρανός και Γη) και τα σχετικά περί αυτών είναι μυθοπλασίες, ποιητικές διασκευές και κακοποιημένες αντιγραφές-παραλλαγές των πρώτων κεφαλαίων της Γενέσεως της Π.Δ.

     Ας μάθουν επιτέλους ότι «Ιαπετικός-ή-όν: Είναι ο ανήκων ή αναφερόμενος εις τον Ιαπετόν ή Ιάφεθ, τον πρόγονον των λαών της Ευρώπης και Ασίας…»1.

Στο τέλος της τραγωδίας του Ευριπίδη «Ίων», η Αθηνά έρχεται ως από μηχανής Θεός και προφητεύει για τον Ίωνα, τον μυθολογικό προπάτορα της ελληνικής φυλής, τα εξής: «Οι απόγονοί του, όταν έλθει ο καιρός που έχει ορίσει η μοίρα, θα γεμίσουν με τους πληθυσμούς τους τις νησιώτικες πόλεις των Κυκλάδων, τις χερσαίες και τις παραλιακές και αυτό θα δώσει δύναμη στον τόπο μου. Θα κατοικήσουν τις αντίπερα περιοχές των δύο ηπείρων της Ασίας και της Ευρώπης. Και από το όνομα αυτού εδώ (του Ίωνος) θα αποκληθούν Ίωνες και θα γίνουν ένδοξοι»2.

      Από πού αντλούσε τα στοιχεία και την πίστη ο Ευριπίδης, τον 5^ο π.Χ. αιώνα, για τον Ίωνα και την ιστορική διαδρομή των Ιώνων εάν δεν είχε υπόψη του τα περιλαμβανόμενα στην Γένεση (Παλαιά Διαθήκη, κεφ. 10^ο ) και όλες τις σχετικές με τον Βιβλικό Ίωνα αρχέγονες παραδόσεις;

-->  Το πρώτο (προϊστορικό) όνομα των αρχαίων προγόνων μας (στις περιοχές όπου σαφέστατα καθορίζει ο Λόγος του Θεού ότι κατοικούσε ο κατά χάριν κληθείς αργότερον Νέος Ισραήλ), με το οποίο ήσαν  γνωστοί στους πάντες, ήταν Ίων-ες.

          Σήμερα όλοι οι τότε αλλά και νεώτεροι γείτονες (Τούρκοι, Αιγύπτιοι, Σύριοι, λοιποί Άραβες, Πέρσες) συνεχίζουν να μας αποκαλούν επισήμως Ιουνάν (Γιουνάν), Ιουνανί (Γιουνανί), δηλ. Ελλάς - Έλληνες. Αυτή είναι μία αδιαφιλονίκητη απόδειξη ότι οι κάτοικοι τους οποίους εγνώρισαν για πρώτη φορά στις περιοχές όπου το πρώτον εισέβαλαν, και μάλιστα μετά Χριστόν, εξακολουθούσαν, μετά από τόσους αιώνες, να ονομάζονται Ίωνες ή διατηρούσαν ζωντανή την παράδοση των αρχαίων προγόνων τους και ένοιωθαν υπερήφανοι να τους αποκαλούν Ίωνες.

           «Οι ανατολικοί λαοί οίτινες πρώτους εκ των Ελλήνων εγνώρισαν τους Ίωνας (και πρώτοι πιθανώς εκάλεσαν αυτούς ούτως) απεκάλουν πάντας τους αρχαίους Έλληνας με το όνομα εκείνων (Οι Εβραίοι Ιωΰαν, οι Ασσύριοι Ιαβάν, οι Αιγύπτιοι Ουϊνίμ και οι Πέρσαι Γιουνάν)»3.

             Οι αρχέγονοι πρόγονοί μας μετά την σύγχυση των γλωσσών, την διασπορά τους στις νήσους των εθνών και την ειδωλολατρική αποστασία τους, ασχολήθηκαν με την παραμυθολογία και την ερμηνεία ονομάτων, σημείων και φυσικών φαινομένων με βάση την λογική, την φαντασία και τις εκάστοτε πολιτικές σκοπιμότητες. Το όνομα Ίων, όμως, παρέμεινε μέχρι των ημερών μας για να θυμίζει σε άπιστους και δύσπιστους την θεϊκή καταγωγή τους, όπως είναι καταγεγραμμένη στο θεόπνευστο βιβλίο, την Παλαιά Διαθήκη!

        Διασκεδάζουμε λοιπόν με τα παραμύθια για μικρά παιδιά περί των αρχαίων θεών (!), τις δραστηριότητες διαφόρων μυθικών προσώπων, τα κατορθώματα των Δωριέων-Αιολέων-Αχαιών που αποκαλούνται Έλληνες, ενώ τις περιόδους της δράσεώς τους το όνομα Έλλην-Έλληνες ήταν άγνωστο, αλλά όχι και να τα χρησιμοποιούμε για επιστημονικές αναλύσεις και έρευνες! Είναι δυνατό να στηριχθεί ποτέ επιστημονική έρευνα για τον γενάρχη των Ιώνων/Ελλήνων πάνω σε παραμύθια για μειράκια και κινηματογραφικά σενάρια ;

-->  Οι πρώτοι απόγονοι του γυιού του Ιάφεθ, του Ίωνος (Ελισά-Κίτιοι-Ροδανείμ/ Ρόδιοι ή Δωδανείμ-Θαρσείς) διεσπάρησαν από τον Θεό στα διάφορα νησιά των Εθνών και στα παράλια της Μεσογείου (ΓΕΝ: 10/2-5). Αυτοί απετέλεσαν τους πρώτους Προελληνικούς/Ιωνικούς πυρήνες και έγιναν «απολωλότα πρόβατα» αφού είχε προηγηθεί η σύγχυση των γλωσσών (ΓΕΝ: 11/78).

                  Οι βιβλικές νήσοι των Εθνών είναι τα νησιά και τα παράλια επί της Μεσογείου4.

                Το μεγαλύτερο μέρος αυτών «των νήσων των Εθνών» και των Ιωνικών αποικιών, ανήκαν από τα πανάρχαια χρόνια στους Έλληνες, οι οποίοι και σήμερα διατηρούν την ιστορική-εθνολογική-γεωγραφική κυριότητα, ασχέτως εάν η πανάρχαια Ιωνία και το μεγαλύτερο τμήμα της Θράκης, εξακολουθούν να καταπατούνται από Βούλγαρους και Οθωμανούς Τούρκους. Οι τελευταίοι μονιμοποίησαν την εγκατάστασή τους στις περιοχές αυτές μετά από επιδρομές, λεηλασίες, γενοκτονίες και βίαιους εξισλαμισμούς που έγιναν από τον 11ο μέχρι τον 19ο μ.χ. αιώνα.

--> Θαρσείς

     Παρά την άποψη συγχρόνων κριτικών της Βίβλου, οι οποίοι ταυτίζουν τους Θαρσείς με τους Ταρτησσίους των Ελλήνων και των Ρωμαίων (κάτοικοι περιοχής νοτίως της Ισπανίας), τα  περισσότερα και πιό αξιόπιστα στοιχεία (βιβλικά, αρχαιολογικά, ιστορικά) συνηγορούν στην παραδοχή ότι η βιβλική λέξη Θαρσείς (Ταρσείς- Ταρσία κατά τον Μεσαίωνα), αφορά στην Ταρσό της Κιλικίας. Συγκεκριμένα:

·«Η Ταρσός ήταν αρχαία πόλις που εκτίσθη από τους Αργείους (ΣΣ: Ίωνες) κατά την νεολιθική εποχή (ΣΣ: προ του 3000 π.χ.)»5.

· Η εποχή των Αργείων / Πελασγών συμπίπτει γενικά με αυτή της μετά τον κατακλυσμό του Νώε διασποράς των υιών του και ειδικότερα του Ίωνος (Ιωύαν), με την πιθανότητα ενός λογικού σφάλματος (περί την 3^ην χιλιετηρίδα π.Χ.).

· « Εις τον πίνακα των Εθνών η Θαρσίς εμφανίζεται μεταξύ των υιών Ιωΰαν (ΓΕΝ: 10/4, Α΄ΠΑΡΑΛ: 1/7),Ιώνων της Ελλάδος και της Μικράς Ασίας»6.

       Η Θαρσείς ήταν πόλη εμπορική αναφερόμενη πολλές φορές στην Π.Δ7.

     Θαρσίς στα αρχαία Εβραϊκά σημαίνει πολύτιμος λίθος (Τοπάζ-ιον / Βηρύλιον). Οι περιοχές Θαρσείς και Ουπάζ/Ουφάζ/Μωφάζ είναι περιοχές πολύτιμων πετρωμάτων αργύρου και χρυσού8. Ο Ξενοφών  ονομάζει τους Θαρσείς «πόλιν μεγάλην και ευδαίμονα» προφανώς και ένεκα των πολυτίμων προϊόντων της. Ασφαλώς όμως δεν εννοούσε χώρα της Ισπανίας ή του Ατλαντικού!!!

       Άλλωστε και η ευδαίμων-χρυσοφόρος Ουφάζ {Τ-ουφ(π)άζ, Τοπάζ-ιον} αναφέρεται ως περιοχή της Ανατολής και όχι της Δύσεως9.

«Παλαιότερον επιστεύετο ότι (ΣΣ: H Θαρσίς)επρόκειτο περί της Ταρσού της Κιλικίας»10.

Οι νεώτεροι ερευνητές αποσιωπούν ή απορρίπτουν, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, την παλαιά πίστη (παράδοση), που επιβεβαιώνεται από τις Γραφές, την αρχαιολογία, την Ιστορία και λογικά πλησιάζει περισσότερο προς την αλήθεια. Οι λόγοι είναι προφανείς.

-->  Ροδανείμ (Ρόδιοι) ή Δωδανείμ

       «Και οι υιοί Ιωύαν: Ελισά και Θαρσείς, Κίτιοι, Ρόδιοι.Εκ τούτων αφωρίσθησαν νήσοι των Εθνών εν τη γη αυτών, έκαστος κατά γλώσσαν εν ταις φυλαίς αυτών....»11. Σύμφωνα με το κείμενο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για τους πρώτους προϊστορικούς κατοίκους της Ελληνικής νήσου Ρόδου και άλλων νήσων του Αρχιπελάγους.

       «...από τον Ιάφεθ γεννήθηκαν,μεταξύ άλλων οι Ιωνάν ή Γιουνάν ή Ίωνες καθώς και οι Ρόδιοι. Ίσως το τελευταίο αυτό όνομα να κάλυπτε τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου»12.

      Στο Μασωριτικό κείμενο όμως (ΓΕΝ: 10/4-5) στη θέση της λέξεως Ρόδιοι υπάρχει η λέξη Δωδανείμ. Προφανώς πρόκειται περί λάθους ή σκόπιμης διαφθοράς κατά την αντιγραφή αφού:

     «Αξιοπιστώτεροι είναι οι Ο΄ οι οποίοι την Ρόδον ενείδον εις την λέξιν, και Ροδίους ελληνικώτερον είπον τους Ροδανείμ13...Ακόμη και ο αιρετικός Βέδας Σεβαστός14 ωμολογούσε ότι παρά το Δωδανίμ (όπως έχει το εβραϊκό), ορθότερον είναι το Ροδανίμ»15.

       Αλλά και εάν υποθέσουμε ότι συνέβαινε το αντίθετο, τότε οι Δωδανείμ πιθανότατα είναι οι πρώτοι κάτοικοι της Ηπείρου (Δωδώνη). Για την εκδοχή αυτή συνηγορούν τα εξής:

   Οι αρχαίες πηγές συγκλίνουν περί του ότι η Δωδώνη κατά το 2ον ήμισυ της 2ας χιλιετηρίδος ήταν σε πλήρη ακμή. Λεγόταν δε ότι και ο μυθικός Οδυσσεύς είχε μεταβεί στο μαντείο της Δωδώνης16.

     Το Δωδώ στην Παλαιά Διαθήκη (Μασωριτικό) απαντάται σαν όνομα Ισραηλιτών17. Στα αντίστοιχα χωρία της μεταφράσεως των Ο΄ αντί της λέξεως Δωδώ υπάρχει η λέξη πατράδελφος. Δηλαδή σύμφωνα με τους Ο΄, Δωδανείμ σημαίνει πατράδελφοι (απόγονοι του θείου εκ πατρός, τουτέστιν εξάδελφοι, τέκνα των αδελφών του Ιωύαν-Γαμέρ και Μαγώγ και Μαδοί και Ελισά και Θοβέλ και Μοσόχ και Θείρας).

       Κατά τον ιστορικό Παύλο Καρολίδη η Δωδώνη είναι «η κοιτίδα και μητρόπολις της Ελληνικής φυλής και αρχαιοτάτη Ελλάς».

     Το επώνυμο Δωδωναίος απαντάται πολλές φορές στους ποιητές, σε επιγραφές, στον Πλάτωνα, Δείναρχο, κ.α.18.

       Αρχηγός των Αινιάνων και Περαιβών κατά τον Τρωικό πόλεμο ήταν ο Γουνεύς ο οποίος ξεκίνησε από την Κύφρο κοντά στην «διοχείμερον Δωδώνη»19. Το αρχηγικό όνομα Γουνέας (Ιουνέας/Ίων) είναι δηλωτικό ή τουλάχιστο ενδεικτικό της σχέσεως των Δωδωναίων με τους Ίωνες, απογόνους του Βιβλικού Ίωνος.       

-->    Κιττείμ ή Κίτιοι

       «Κίτιοι: Απόγονοι ενός υιού του Ιωύαν, υιού του Ιάφεθ. Ίσως οι προιστορικοί Κύπριοι. Παράβαλε και Κίτιον,την περιοχήν της Λάρνακος στην Κύπρον»20.

      «Κιταίοι: Το όνομα υπό παραλλαγές εις τους Ο΄ και Εβρ. Κιτιγίμ, είναι το Εθνικόν όνομα των κατοίκων της Κύπρου...»21.

    «Κίτιον: Η πόλις Κίτιον ιδρύθη από τους Κάρες ή Ίωνες και κατ’ άλλην εκδοχήν υπό των Πελασγών. Βραδύτερον εγκατεστάθησαν εκεί Φοίνικες-Κίτοι: Τοποθεσία της Αττικής εις το μέσον μεταξύ Κορωπίου και Βάρης όπου έκειτο και ο αρχαίος δήμος των Λαμπτρών-Κίτος: Αρχαίος Έλλην αγγειοπλάστης γνωστός εκ παναθηναϊκού αμφορέως ευρεθέντος εις Τευχείραν της Κυρηναικής»22

     «Κύπρος: Η Κύπρος δεν αναφέρεται με το όνομα τούτο στην Π.Δ. αλλά πιθανώς ως Κιτιείμ (ΓΕΝ:10/4, ΑΡ:24/24),με το οποίο εκαλούντο οι κάτοικοί της»23.

         Πολλοί σχολιαστές και ερμηνευτές της Αγίας Γραφής, δέχονται ότι με την λ. Κιττιείμ καλείται η Κύπρος (η χώρα των Κυπρίων) και οι κάτοικοί της (Κύπριοι). Κατά βάση δεν έχουν άδικο. Η εβραϊκή λ. Κιττιείμ, όμως,  χρησιμοποιείται προς δήλωση όχι μόνον της Κύπρου αλλά και πολλών άλλων νήσων και ακτών (αγνώστου μέχρι τώρα αριθμού) της Ανατ. Μεσογείου και γενικά της Δύσεως (περιοχές μεταναστεύσεως των Κιτιείμ).

           Σε επιγραφή του Σαργών Β΄ (βασιλιά της Ασυρίας) στην Χορσαμπάτ διαβάζουμε:

         «Σκότωσα όλους τους εχθρούς από την Γιατνάνα που βρίσκεται στη θάλασσα προς το μέρος που δύει ο ήλιος»24.

         Σε άλλη επιγραφή του 707 π.Χ. που βρέθηκε στην αρχαία πόλη του Κιτίου την περίοδο της Τουρκοκρατίας (Το μνημείο αγοράσθηκε από το Γερμανό πρόξενο που το έστειλε στο Βερολίνο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα), γραμμένη σε σφηνοειδή γραφή, η Κύπρος αναφέρεται και πάλι με το όνομα Γιατνάνα.

        Ανάλογες ονομασίες για την Κύπρο και τους Κυπρίους διαβάζουμε σε επιγραφές του βασιλιά Σενναχερίμ (ονομάζει τους ναύτες αιχμαλώτους από την Κύπρο, Γιαμάνι) και του βασιλιά Εσαρχαδών στη Νινευΐ (ονομάζει την Κύπρο Γιαμάν και Γιατνάνα).

    Σύμφωνα με τον ιστορικό Χίλλ25 (Ιστορία της Κύπρου, Κάτια Χατζηδημητρίου, Λευκωσία) τα ονόματα:

·      Γιατνάνα και Γιαμάν είναι ονομασίες της Κύπρου.

·      Γιαμάν-Γιαμανί είναι ταυτόσημα με το Γιαβάν που σημαίνουν Ιαβάν/ Ίων-Ίωνες.

   Στο όνομα Γιά(τ)νάνα αναγνωρίζουμε το όνομα Δαναοί [Δαν Δωρ. αντί δην=γην. Δανάη=Μυθολογικό όνομα της Ξηράς Γης. Δαναοί = Οι εκ της γης γεννηθέντες. Γη, Δωρ. γα, Ιων. γέη) (Οι Χοϊκοί, οι Αδαμικοί] που είναι ένα από τα προϊστορικά ονόματα των Ελλήνων.

   Άραγε τι άλλα στοιχεία θα ήθελαν οι δύσπιστοι, σαν αποδείξεις, ότι οι πανάρχαιοι Κίτιοι της γενεάς του Βιβλικού Ίωνος, είναι ο πρώτοι γνωστοί ιδιοκτήτες της Κύπρου;

    

                                                                                                                            Συνεχίζεται

ΜΕΡΟΣ 1ο   ΜΕΡΟΣ 2ο    ΜΕΡΟΣ 3ο  ΜΕΡΟΣ 4ο

---

1Λεξικόν της ελληνικής γλώσσης, συνταχθέν υπό επιτροπής φιλολόγων και επιστημόνων με την επιμέλεια Γεωργίου Ζευγώλη, Αθήναι 1933, σ. 1175.

2 Ίων, 1581-1588.

3 Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλ. τ.13^ος,σ. 397.

4 Νέο Λεξικό της Αγίας Γραφής,Γεωργίου Κωνσταντινίδη, 2^α έκδοση,Αθήναι,σ.364.

5 Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, τ.56^ος , σ.367.

6 Θρησκ. και Ηθική Εγκυκλ..Αθήναι,1965,τ.6^ος,110.

7 ΙΩΝΑΣ:1/3-ΗΣΑΪΑΣ:66/19-Γ΄ΒΑΣΙΛ:10/22-ΠρΒ Β΄ΠΑΡΑΛ:9/21.

8 ΙΕΡΕΜ: 10/4-9.

9 Εβραϊκό και Χαλδαϊκό Λεξικό, Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible,σ.9.

10 Μεγάλη Αμερικ. Εγκυκλοπ. λ.Θαρσείς, τ.11^ος , σελ.84.

11 Μετάφραση των Ο΄, ΓΕΝΕΣΙΣ:10/4-5. Παράβαλε Α΄ ΠΑΡΑΛ:1/7.

12 Ησιόδου Θεογονία, Σταύρου και Αγγέλου Βλάχου, 1990, Προλεγόμενα, σ.31.

13 Samuel Bocharti, Geographia Sacra, L3, κεφ. 6 και 4

14 Βέδας Σεβαστός:Βρετανός ιερομόναχος και ιστορικός(Bede the Venerable/αιδεσιμώτατος,673-735 μ.Χ.).

15 Περί των Ο΄ ερμηνευτών της Παλαιάς θείας Γραφής, Κων. Εξ Οικονόμων, τ.3^ος, σ.971, Αθήναι, 1846.

16 Θρησκ. και Ηθ. Εγκυκλ., τ.5^ος, σ.262-ΟΔΥΣΣ: Ξ/327-329.

17 ΚΡΙΤΕΣ: 10/1, Β΄ΣΑΜΟΥΗΛ: 23/9 και 23/24.

18 Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ.9^ος, σ.604-605.

19 ΟΔΥΣ: Π/417-ΙΛ: Β/744 κ.ε.-Αισχ.Ικέτ. Π/255

20 Λεξ.της Αγίας Γραφής,Β.Μουστάκη,1955,σ.101.

21 Θρησκ. και Ηθ. Εγκυκλ.,τ.7^ος,σ.591.

22 Εγκ.Λεξ. ΗΛΙΟΣ, σ.59 και 61.

23 Νέον Εγκυκλοπ. Λεξικόν της Αγίας Γραφής, Γ. Κωνσταντινίδη, σ.489.

24 Hill,sir George A history of Cyprus Cambridge,1952,Ι,σ.104.

25 Sir George Hill (1867-1948):Διαπρεπής νομισματολόγος και ιστορικός ερευνητής. Συνέγραψε   4τομη ιστορία της Κύπρου.