Η ΣΗΜΑΙΑ  ΤΟΥ  ΓΕΝΟΥΣ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 4^Ο

5.  Οι Σημαίες (Σημεία – Επίσημα) των Ελλήνων στην Προϊστορική Περίοδο.

       Κάθε τι το υπερανθρώπινον με το οποίον η έξοχη φαντασία του Ομήρου εκόσμησε τους μυθικούς  ήρωες και προγόνους μας και ιδιαίτερα τον ιδανικόν εκπρόσωπο της Ελληνικής φυλής, τον Αχιλλέα, δεν απέβλεπε στην προσωπικότητα αυτών αλλά στην δι’αυτών (των ηρώων) εκπροσωπούμενη Ελληνική ψυχήν. 

Τον Αχιλλέα (γιό της Θέτιδος και του Πηλέα) η μητέρα του τον κατέστησε άτρωτον.

Η Θέτις ήταν Νηρηΐδα1, δηλαδή νύμφη της θαλάσσης. Οι Νηρηΐδες ήσαν πενήντα (5 Χ 10) και συμβόλιζαν την Θάλασσα. Συνεπώς ο αρχηγός των Ελλήνων είναι και σύμβολο της κυριαρχίας των προ-Ελλήνων στην Θάλασσα.

Ο Πηλέας2 ήταν ηγεμόνας των Μυρμιδόνων και η λέξη Πηλέας δεν είναι άσχετη με τον πηλό, το χώμα, την γη και το νερό. Δηλαδή τον χοϊκό, τον πεπερασμένο, τον τρωτό άνθρωπο.

Ο Αχιλλέας3 όμως έγινε άτρωτος. Πώς έγινε άτρωτος;

(1) Δια γυμναστικής ανατροφής (απέκτησε φοβερή ευτονία  στο σώμα του, έγινε ασυναγώνιστος μαχητής) και

(2) Δια της νέας πανοπλίας που έδωσε σ΄ αυτόν η μητέρα του, χωρίς να λησμονούμε πως η μητέρα του Θέτις, τον είχε βαπτίσει στα κατά την μυθολογία, ύδατα της Στυγός.

Ο Αχιλλέας:

-Υπήρξε ο αντιπροσωπευτικός τύπος του Έλληνος, που συγκέντρωνε όλες τις αρετές και τα ελαττώματά του. Εξέφραζε την λαμπρότερη ιδέα της μεγαλόφρονης Ελληνικής ψυχής.

-Ήταν ο ιδανικός τύπος των ηρωϊκών χρόνων της αρχαίας Ελλάδος. Υπήρξε ο ανδρειότερος ήρωας του Τρωϊκού Πολέμου. Ξανθός και με οφθαλμούς απαστράπτοντας, μεγαλόσωμος και ταχύπους. Ή υπερηφάνεια των Αχαιών.

-΄Ηταν το δόρυ, το ξίφος, η ασπίς και το έρκος (προπύργιον) των Αχαιών (Προελλήνων)4.

Ο Ηλιόδωρος5 περιγράφει δια μακρών  την εκπληκτική μορφή του Εθνικού ήρωος των Αχαιών/προ-Ελλήνων, ο οποίος ταυτοχρόνως είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος των Ελλήνων κατά το σώμα και την ψυχήν.

Σε εκείνη την εκστρατεία, ο Αχιλλεύς έλαβε μέρος μετά στόλου 50 πλοίων (5Χ10) ηγούμενος των Μυρμιδόνων6.

 Ο Θεός εκόσμησε τον Αχιλλέα με τα μέσα εκείνα τα οποία  μαζί με την σωματική ρώμη απαιτούντο για να καταστήσουν τους δι΄ αυτού εκπροσωπούμενους Έλληνες όργανο της θείας βουλής του Θεού.

Τα θεία αυτά μέσα ο ΄Ομηρος παρέστησε ως θεοποίητα όπλα, όπως η χρυσή ασπίδα  (το σύμβολο της ψυχής των Αχαιών), η οποία συνεχομένη και από τέσσαρες άλλες μεταλλικές επιστρώσεις (με διάφορες παραστάσεις σε κάθε μια από αυτές), απέβαινε αδιάτρητος.

 

Α: Το Σύμπαν (Γη, Ήλιος, Σελήνη, Αστερισμοί) α: Θάλασσα

Β: Από Κασσίτερο-Μία Πόλις στην Ειρήνη και μία στον πόλεμο

Γ: Από Χρυσό (Αροτρίωση, θερισμός, Τρυγητός)

Δ: Από Κασσίτερο (Αγέλη βοών προσβαλλομένη υπό λεόντων και ποίμνη προβάτων)

Ε: Από Κασσίτερο (Χορός)

ΕΖ: Από Χαλκό (Ωκεανός)

Ζ: Άντυγα από μεταλλικά νήματα

         Επί της κυανολεύκου επιφανείας της ασπίδος7 είχε χαραχθεί εικόνα που παριστούσε όλη την δημιουργική μεγαλοπρέπεια. Η περιγραφή της ασπίδος του Αχιλλέως ευρίσκεται στον ΄Ομηρο8.

Ως γνωστόν ο Αχιλλεύς δεν ήταν άτρωτος πλήρως, αλλά τρωτός στην πτέρνα του (Αχίλλειος πτέρνα).

Αφού ο Αχιλλέας ήταν άτρωτος τι χρειαζόταν η ασπίδα; Δεν φέρει κανείς βαρυτάτη ασπίδα για να προστατεύσει την πτέρνα του!.

Η ασπίδα ήταν η Σημαία των Αχαιών. Η πρώτη σημαία-επίσημο του Γένους των Προελλήνων- Αχαιών/Ιώνων. Η Ασπίδα του Αχιλλέως ως προστατευτικό όπλο-θείο δώρο έχει μεγίστη σημασία καθ’ όσον, αυτή η υψηλή προστασία, παρέχεται μόνο όταν ο άνθρωπος είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για τα υψηλά ιδανικά αδιαφορώντας για την ζωή του. Όταν απαλλαγεί από κάθε ίχνος φόβου για τον θάνατο και είναι έτοιμος να θυσιάσει την ζωή του.

Κάτι τέτοιο, όμως, προϋποθέτει ανάπτυξη αληθινής παιδείας, διότι:

·Η αληθινή παιδεία διαμορφώνει τον άνθρωπο σε πνευματικώς καλλιεργημένη προσωπικότητα με μόνιμο στροφή προς διάπραξη αγαθών πράξεων.

·Μόνο τότε ο άνθρωπος ξέρει που βαδίζει, τι να κάνει, και τι να αποφεύγει.

·Δια της Παιδείας ο άνθρωπος απελευθερούται των παθών και του άγχους, απαιχμαλωτίζεται από τις αδυναμίες του, ηγεμονεύει εις τον εαυτόν του και εις την γην και γίνεται κλίμαξ δια να ανέλθει εις την θέαν της θεότητος9.

Μόνο τότε γίνεται ΑΤΡΩΤΟΣ (γιατί αποκτά πνευματική και σωματική ΙΣΧΥ).

«Παιδεία δὲ τῶν ἐν ἡμῖν μόνον ἐστὶν ἀθάνατον καὶ θεῖον»10. Αυτή είναι η όντως Ελληνική Παιδεία και όχι η σημερινή μεταλλαγμένη και προσαρμοσμένη στην Νέα Εποχή  Α/γραμματοσύνη-γνωσία-παιδεία.

Τοιαύτης φύσεως δώρα προσέφερε ο Θεός στα Έθνη τα οποία εξέλεξε για να εξυπηρετήσουν την θεία Βουλή Του.

Αυτά τα  Έθνη περιζωνύει ο Θεός με πολεμικήν ισχύ (πολεμική αρετή) και τους δίδει την ασπίδα της προστασίας του. «῾Ο Θεός, ὁ περιζωνύων με δύναμιν καί ἔθετο ἄμωμον τήν ὁδόν μου»11.

 Και πως αποδεικνύεται ότι ο Θεός επέλεξε το Έθνος των Ελλήνων12;

Στους Έλληνες ο Θεός έδωσε την Ευλογία Του δια του σπερματικού Λόγου των αρχαίων Φιλοσόφων και Προφητών, προ Χριστού, και δια του Χριστού και των πρεσβειών της Θεοτόκου μετά Χριστόν.

Η Θεοτόκος είναι προστάτις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Ποίοι, όμως, επικαλούνται την βοήθειά της;

Πόσοι από τους ταγούς μας την πιστεύουν ως Μητέρα του Θεού;

Έτσι η σωματική άσκηση μετά της παιδείας, δια της οποίας κατανοούνται τα καλά και κατ’ αρετήν, μετεξελίχθηκαν σε θρησκευτικό δόγμα και επεβλήθησαν ως τα πρέποντα μέσα δια την λατρείαν του Θεού.  Δι’ αυτών διεμορφώθη ο Ελληνικός χαρακτήρας.

Ισάριθμες είναι και οι προς τις υπό των επιστρώσεων της θείας ασπίδος του Αχιλλέως συμβολιζόμενες επιστήμες, γραμμές. Αυτές έχουσες το χρώμα του λευκού φωτός (συμβολισμός της Ελευθερίας) επί κυανού επιπέδου του ουρανού (συμβολισμός  της παντοδυναμίας του Θεού) σε συσχετισμό με την απεικονιζομένην σοφίαν του Θεού, εσχημάτισαν ισάριθμον σύνολον προς τις εννέα Μούσες, τις Θεραπαινίδες της σοφίας του Θεού.

Κατά την Ελληνική Μυθολογία, οι υπό του ΄Ατλαντος προς τον Ηρακλή και οι υπό του Φοίνικος και Χίλωνος διδαχθείσες επιστήμες ήσαν (4), τα Γράμματα, η Φυσική, η Μουσική και η Πολεμική Τέχνη, μολονότι οι διάφοροι κλάδοι των γνώσεων την εποχή εκείνη ήσαν πολύ ολίγον διακεκριμένοι.

                                                                          *

Συμπερασματικώς δια της καλλιτεχνικής πλοκής των χρωμάτων και των παραλλήλων γραμμών της Εθνικής σημαίας, εκφράζεται:

Ό,τι φωτεινότερον μπορεί να παραγάγη ο ανθρώπινος νους αναφορικώς με την περί Θεού ιδέα, σε αρμονικό συνδυασμό με τις έννοιες της Πατρίδος και της Ελευθερίας.

       Υπό αυτάς τας προϋποθέσεις η χρυσή ασπίδα του Αχιλλέως συμβόλιζε την θεογνωσίαν και οι περιβάλλουσες αυτήν επιστρώσεις, τις γνώσεις της παιδείας της εποχής εκείνης.  Με άλλα λόγια, η πρώτη σημαία των Ελλήνων συμβόλιζε:

-  Την Πολεμική Ισχύ (Αρετή) των Ελλήνων.

-  Την Θεϊκή προστασία (Του ευλογημένου από τον Θεόν ΄Εθνους των Ελλήνων).

-  Την ανωτερότητα της Ελληνικής ψυχής, εκφραζομένης δια της Ελληνικής Παιδείας.

                                                                                                                                Συνεχίζεται

                                                                                                         

---

1 Νάω: [Ομόρρ. Ναϊας ή Νηϊας/Νηϊάδες=Νύμφες των ποταμών-Νηριΐς/Νηριΐδες=Νύμφες της θαλάσσης) =  Ρέω, τρέχω (αέναος)] αεί Νάων, Νηρός.

2 Πηλεύς: (παραγ. του πηλός= Χώμα μεθ’ ύδατος). Ούτω εξήγουν , ήτοι συνήπτον με τον πηλόν, το όνομα οι αρχαίοι (Λεξ. Δορμπαράκη, σ.646)

3 Ο ωραιότερος και γενναιότερος ήρως του Τρωϊκού Πολέμου. Ελατρεύετο εις πολλά μέρη της Ελλάδος, ως εις Φάρσαλον και Σπάρτην, εις δε την Ήπειρον ως θεός (Επίτομον ορθογραφικό και εγκυκλ. Λεξικόν «ΗΛΙΟΥ»).

4 Προ- Έλληνες: Όλα τα Ιαφεθικά (Πελασγικά) φύλλα που μετά τον αρχικό διαχωρισμό των ανθρωπίνων φυλών (Αδαμική γραμμή) μετεκινήθησαν δυτικώς και κατοίκησαν στον χώρον ο οποίος αργότερα μετωνομάσθη Ελλάς.

5 Αιθιοπικά, ΙΙ, 2.

6 ΙΛ:Β/684.--Μυρμιδόνες (Μυρ-μυρ-δονες/κατ’ αναδιπλασιασμόν της ρ. μυρ-): Οι εκ της θαλάσσης προερχόμενοι. «Η ρίζα και το ρήμα μ.ρ (μαρ, μερ, μουρ, μυρ) σημαίνει γενικώς περάν, διαπεραιούσθαι, διέρχεσθαι, διαβαίνειν από του ενός μέρους εις το έτερον και συνάμα και το συνεχώς και αδειαλείπτως περάν και διέρχεσθαι...Εκ τούτου του μ.ρ γίνεται το λατινικόν-Πελασγικόν mare όπερ σημαίνει και την θάλασσαν ως μέσον διαβάσεως, διαπεραιώσεως και το αλμυρόν θαλάσσιον ύδωρ...Εκ της αυτής ρίζης γίνεται και το Ελληνικόν μυρίοις όπερ κυρίως δηλοί το συνεχές και ατελεύτητον, τον μέγα αριθμόν και μόνον παρά τοις μεταγενεστέροις κατήντησε να σημαίνει τον αριθμόν των δεκακισχιλίων…» (Πελασγοί, Νικολάου Ελευθεριάδου, Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, 1997, σ.195)

7 -Η ασπίς του Αχιλλέως κατά τον L. Weniger, σύμφωνα με τον Klaus Fittschen στο άρθρο του «Der Schild des Achilleus στο Archaeologia Homerica: Kapitel N, BildKunst, Teil 1 (Gottingen, 1973).

   -Βιβλιογραφία για συγγραφή του άρθρου περί του Αχιλλέως και της ασπίδος αυτού:

· Όμηρος, Πίνδαρος, Ησίοδος, Απολλόδωρος, Παυσανίας.

· Τα σχετικά άρθρα των λεξικών Roscher, Darrenberg-Saglio, Pauly-Wissowa-Descharme.

-Ελληνική σημαία Πρωτότυπος Ιστορική Μελέτη, Βασιλείου Τζούρα, Εκδ. Μορφές, εγκριθείσα δια της υπ΄ αριθ. 64611 Αποφάσεως Υπουργείου Στρατιωτικών, 1903.

8 ΙΛΙΑΣ: Σ/468-617) - Η απεικόνιση της ασπίδος κατά τον Weniger, υπάρχει στην σελίδα 392 της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας (λ. Αχιλλεύς).

9 Ν. Λαμπέτης, Χρυσή Κληρονομιά, τ. Α΄, Πάτραι, σ. 60.

10 ΞΕΝΟΦ. : Βιβλ. Γ, κεφ. 9.  

11 ΨΑΛΜΟΙ:17/33.

12 ΜΑΤΘ:21/43, «….δοθήσεται η βασιλεία του Θεού έθνει ποιούντι καρπούς»-IΩΑΝΝΗΣ:12/20-23, «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο υιός του ανθρώπου….».