Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΙΣΜΟΥ

(The Heresy of Franco-Papacy)

ΜΕΡΟΣ 24^ο

ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ  ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΙΣΜΟΥ  ΚΑΙ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Dogmatic and other Disparities between Franco-Papacy and OrthodoxChristianity)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά από όσα παρουσιάσαμε και αναλύσαμε, στην μακρά αυτή σειρά του φλέγοντος για την Ορθοδοξία θέματος, μόνον ανόητοι και αμετανόητοι δεν αντιλαμβανόνται ότι ο Φραγκοπαπισμός (συμπεριλαμβανομένου και του εξ αυτού εκπηδήσαντος προτεσταντισμού), είναι μία εντελώς διαφορετική πίστη, Αιρετική, Αντιχριστιανική, Εωσφορική. Ένας εντελώς, διαφορετικός κόσμος, σκοτεινός και ανθελληνικός.

Οι θεολογικές και εκκλησιαστικές διαφορές, μεταξύ Φραγκοπαπισμού και Ορθοδοξίας, είναι μεγάλες, δολόεσσες και αγεφύρωτες.

Είναι δολόεσσες διότι τα παπικά δόγματα και οι παπικές διδασκαλίες είναι ανθρώπινα εντάλματα-σοφίσματα, δόλιες εφευρέσεις-επινοήσεις, βλάσφημες κακοδοξίες, δολομήδων σκοταδιστών, αντιχρίστων και ανθελλήνων παπικών και ψευδοπαπικών (πεμπτοφαλλαγγιτών Ιουδαιοταλμουδιστών) που δεν έχουν σχέση ούτε με την Αγία Γραφή και  την Ιερά παράδοση ούτε με την εκκλησιαστική παράδοση της ενιαίας Ορθόδοξης εκκλησίας. 

Είναι αγεφύρωτες διότι, από την στιγμήν που οι ανθρώπινες επινοήσεις και οι δοκησίσοφες ερμηνείες των Πατερικών κειμένων και των χωρίων της Αγίας Γραφής, μετετράπησαν αυθαιρέτως σε δόγματα πίστεως, από τους παπικούς, αυτομάτως επήλθε οριστικώς και αμετακλήτως, η ΡΗΞΗ μεταξύ Ορθοδοξίας της καθ’ ημάς Ανατολής και Φραγκοπαπισμού.

ΟΛΕΣ οι γέφυρες μεταξύ Ανατολής και Δύσεως εκρημνίσθησαν, καθ’ όσον ουδεμία σχέση υπάρχει μεταξύ φωτός και σκότους, μεταξύ αληθείας και ψεύδους.

Όλα αυτά τα δόγματα του ψευδοχριστιανικού, αιρετικού/εωσφορικού παπικού ιερατείου, καταδικάστηκαν διαχρονικώς τόσον από τους πατέρες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας όσον και από ορθοδόξους πάπες, όταν η Εκκλησία ήταν ενωμένη. Καταδικάσθηκαν από την Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου και στην Σύνοδο επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, όπως φαίνεται και στο «Συνοδικό της Ορθοδοξίας».

Επί πλέον και οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι τοπικές Σύνοδοι μέχρι τον 19^ο αιώνα καταδίκαζαν όλες τις πλάνες του Παπισμού.

Η αρχική ασθένεια του Φραγκοπαπισμού, που ενεφανίσθη στην δύση περί τον 9^ον αιώνα, με τις μολυσματικές διαφοροποιήσεις των παγανιστών ψευδοχριστιανών Φράγκων, επιδεινώθηκε σταδιακώς και μετετράπη σε ανίατο, αθεράπευτο πνευματικό καρκίνωμα.

Μετά την εθελούσια απόσχιση των παπικών από την ενιαία Ορθόδοξη εκκλησία, οι πάπες και το ακολουθούν τον εκάστοτε παποκαίσαρα ιερατείον, είναι πλέον πνευματικά πτώματα.

«Το πράγμα δεν θεραπεύεται ούτε βελτιώνεται από κάποια τυπική συγγνώμη που θα δώσει ο Πάπας για ένα ιστορικό λάθος, όταν οι θεολογικές απόψεις του είναι εκτός Αποκαλύψεως και η Εκκλησιολογία κινείται σε εσφαλμένο δρόμο, αφού μάλιστα ο Πάπας παρουσιάζεται ως ηγέτης του Χριστιανικού κόσμου, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και βικάριος-αντιπρόσωπος του Χριστού πάνω στη γη, ωσάν ο Χριστός να έδωσε την εξουσία του στον Πάπα και Εκείνος αναπαύεται ευδαίμων στους Ουρανούς»1.

Ο Φραγκοπαπισμός είναι:

-Ετερόφωτη κοσμολογία, ουδεμία σχέση έχουσα με την Δημιουργία του κόσμου από τον Αληθινό Δημιουργό των πάντων, τον Ιαχβέ/Ιησού Χριστό της Παλαιάς Διαθήκης.

-Αντι-χριστολογία, ουδεμία σχέση έχουσα με τον Σωτήρα Ιησού Χριστό, ως θεάνθρωπο και Μεσία/προσδοκία όλων των Εθνών.

-Αντι-Τριαδολογική πίστη, ουδεμία σχέση έχουσα με την αληθινή πίστη στον Τριαδικό Θεό, αφού εκτός της διθεΐας δια του Filioque, οι παπικοί εισήγαγον και την Μαριολατρεία, την Θεοποίηση της Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

-Απανθρωπολογία, ουδεμία σχέση έχουσα με τον άνθρωπον της Αγίας Γραφής, τον κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού.

-Απανθρωπισμός διότι σφετεριζόμενος την διδασκαλίαν του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, πλαστογραφώντας ή παρερμηνεύοντας σκοπίμως πατερικά και Αγιογραφικά κείμενα περί ανθρώπου, στο όνομα ενός ψευδεπώνυμου Χριστιανισμού, προέβη διαχρονικώς σε φρικαλέα ανομήματα και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος.

      Συγκεκριμένως μετά τον οριστικόν απογαλακτισμόν της παπικής εκκλησίας από την Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία:

       ---Μεταξύ 1095 και 1291 μ.Χ. το φραγκοπαπικόν ιερατείον, με πρώτον τον πάπα Ουρβανό Β΄ διεξήγε οκτώ (8) αιματηρές εκστρατείες που κατ’ ευφημισμόν οι παπικοί ωνόμασαν «χριστιανικές σταυροφορίες». Με το πρόσχημα της απελευθερώσεως των Αγίων Τόπων από τους Μουσουλμάνους, στο όνομα, δήθεν, του Ιησού Χριστού, με εκτελεστές παπικούς στρατιώτες (Ναΐτες Ιππότες ή Ιππότες του Ναού του Σολομώντος), προέβη σε:

      .Βασανιστήρια, φρικαλεότητες, θηριωδίες, αποκεφαλισμούς, μαζικές δολοφονίες και καννιβαλισμούς εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων.

Η ιδέα ενός ιερού πολέμου κατά των «απίστων» διαποτίζεται στο παραμύθι-«έπος», «Το άσμα του Ρολάνδου», που γράφτηκε στο δεύτερο μισό του 11ου αιώνα, ακριβώς όταν οι πάπες άρχισαν να διαδίδουν πως οι χριστιανοί ήταν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της Ιερουσαλήμ. Ο Νορμανδός δούκας της Απουλίας Ροβέρτος Γυϊσκάρδος, που ήταν υποτελής του πάπα, εξεστράτευσε μετά το 1061 στην Σικελία εν ονόματι της θρησκείας του παπισμού.

.Δουλεμπόριο 20.000 παίδων ( 8^η σταυροφορία).

.Υποδούλωση-σφαγές-βιασμούς Ελλήνων και Ελληνίδων και άλλες ακατονόμαστες πράξεις επί της Αγίας Τραπέζης των Ορθοδόξων ναών, καταστροφή της οικονομίας και λεηλασία των ανεκτίμητων πνευματικών θησαυρών της Ελληνικής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας (12^ος-13^ος μ.Χ. αιώνες). Αποτέλεσμα η εξασθένιση της ήδη κλονισμένης αυτοκρατορίας και η διευκόλυνση του έργου των Οθωμανών στην επακολουθήσασα άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους (1453).

---Μεταξύ 1450 και 1700 μ.Χ. εφήρμοσε τον «ιερό» τρόμο με την Ιερά Εξέταση. Η Φραγκοπαπική συναγωγή κυνήγησε, βασάνισε και έκαψε ζωντανούς, δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες στην πυρά (ένοχους και αθώους) με την κατηγορία του σατανισμού και της μαγείας. 

---Υπεδαύλισε και διεξήγαγε τους αιματηρούς θρησκευτικούς πολέμους (1562–1598),  κατά των προτεσταντών που στοίχισαν την ζωή σε 2.000.000 έως 4.000.000 ανθρώπους.

Οι θρησκευτικού πόλεμοι είχαν να κάνουν με τις θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ παπικών και προτεσταντών καθώς και με φατριακές αντιπαραθέσεις των Γαλλικών αριστοκρατικών οίκων, όπου και οι δύο πλευρές έλαβαν βοήθεια από δυνάμεις του εξωτερικού, κυρίως της Ισπανίας2. 

---Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Βατικανό υπεστήριξε το Ναζιστικό καθεστώς και τον Χίτλερ, τον οποίο ο πάπας ευλόγησε και τον ονόμασε «απεσταλμένο του Θεού».  

Στην περίοδο εκείνη κυριάρχησε η τρομοκρατία των παπικών κροατικών ταγμάτων Ουστάσι οι οποίοι όχι μόνον προσηλύτιζαν βιαίως και με την απειλή του θανάτου τους ορθοδόξους Σέρβους, αλλά προέβησαν και σε ειδεχθή εγκλήματα, σε σφαγές εκατοντάδων χιλιάδων ορθοδόξων, με δημίους και εκτελεστές παπικούς ιερείς, μοναχούς και επισκόπους και πραγματικό εμπνευστή, οργανωτή και εκτελεστή των σφαγών, το Βατικανό3.

---Έσπευσε να συγκαλύψει, κατά την διάρκεια των τελευταίων 6 δεκαετιών,  περίπου 2.000 ιερείς και επισκόπους που είχαν κατηγορηθεί ή συλληφθεί για σατανιστικές τελετουργίες και παιδοφιλία (σεξουαλική κακοποίηση δεκάδων χιλιάδων αγοριών και κοριτσιών σε παπικά ιδρύματα και ορφανοτροφεία). 

-  Παποκαισαρική αντιεκκλησιολογία  διότι:

--Έχουμε απόκλιση από την ορθόδοξη Εκκλησιολογία και την εκκλησιαστική παράδοση. Συγκεκριμένως ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίδεται μεγάλη σημασία στην θέωση που συνίσταται στην κοινωνία με τον Θεό, δια της οράσεως του ακτίστου Φωτός, οπότε οι θεούμενοι συνέρχονται σε Οικουμενική Σύνοδο και οριοθετούν ασφαλώς την αποκαλυπτική αλήθεια, σε περιπτώσεις συγχύσεως και διχογνωμιών, στον Παπισμό δίδεται μεγάλη σημασία στον θεσμό του πάπα, ο οποίος πάπας υπέρκειται ακόμη και από αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους.

--Διδάσκει ότι η αυθεντία της Εκκλησίας υπάρχει τότε μόνον όταν στηρίζεται και εναρμονίζεται με την θέληση ενός ανθρώπου, του Πάπα!!!

--Σύμφωνα με απόφαση της Β΄ Βατικανής Συνόδου (1962-1965)  και έκδοση αντιστοίχου διατάγματος, θεσπίστηκε νέα εκκλησιολογία που υποστηρίζει ότι υπάρχουν Μυστήρια και εκτός των ορίων της Εκκλησίας!!!

-  Ανθελληνική, Καρολίγγειας εμπνεύσεως, ετεροδιδασκαλία και πολιτική, διότι:

--Το ψευδές και αντιχριστιανικό περιεχόμενό της ως σύνολο, είναι συκοφαντικό για τους Έλληνες που ως πρωτότοκοι του Νέου Ισραήλ της Χάριτος, εδέχθησαν την Ορθόδοξη πίστη όπως την παρέλαβον από τους Αποστόλους και Άγιους Πατέρες, την διετήρησαν ανόθευτη, και την διέδωσαν δια της Ελληνικής γλώσσης στα πέρατα του κόσμου.

--Ο Κάρολος Α΄, επονομασθείς Καρλομάγνος (Κάρολος ο Μέγας) από τους Φραγκοπαπικούς ανθέλληνες, προφανώς για να αυξήσουν το νανώδες πνευματικό και ηθικό ανάστημα του ανήθικου, αγράμματου και παγανιστού Καρόλου, ήταν ο πρωτεργάτης της ανθελληνικής/ αντιχριστιανικής εκστρατείας. Ξυπνούσε και κοιμόταν με το όνειρο πως να σφετερισθεί την δόξα και το μεγαλείο της Ελληνικής Αυτοκρατορίας.

Η ζηλοφθονία του κατά των προγόνων μας και η δίψα του για απόκτηση εξουσίας και αίγλης εφάμιλλης εκείνης της Ανατολικής Ρωμανίας (Ρωμαΐικης) [της κατά τους Φράγκους Βυζαντινής], του είχαν γίνει καθημερινός εφιάλτης.

Προκειμένου να υλοποιήσει τα καταχθόνια σχέδιά του, αρχικώς εζήτησε σε γάμο την χήρα Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, με σκοπό να αναρριχηθεί στον θρόνο του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Όταν οι προσπάθειές του απέτυχαν, άρχισε μία λυσσαλέα προπαγάνδα, για να επηρεάσει τον υπό αιχμαλωσία λαό της Δυτικής Ρωμανίας (που έως τότε ένοιωθε ίδιος λαός με αυτόν της Κωνσταντινουπόλεως και Ανατολικής Ρωμανίας), λέγοντας ότι η Ρωμαΐικη/Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία:

 .Δεν είναι Ρωμαΐικη/Ρωμαϊκή ούτε και Ορθόδοξη, γιατί εγκατέλειψε την λατινική γλώσσα, και οι πολίτες της ομιλούν την Ελληνική, εγκατέλειψε την Ρώμη σαν πρωτεύουσα και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη (Ουσιαστικώς ό ίδιος ο Κάρολος ώμολόγησε ότι η Ανατολική Αυτοκρατορία ήταν όντως Ελληνική!).

 .Είναι αιρετική επειδή οι Έλληνες είναι αιρετικοί και ειδωλολάτρες αφού δεν δέχονται το φιλιόκβε και λατρεύουν τις θρησκευτικές εικόνες.

Οι ανεκδιήγητοι παπικοί και φραγκοπαπικόφρονες, τον 16^ον αιώνα, έπλασαν τον μύθο περί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μυθοπλάστες ήσαν δύο φραγκοπαπικοί κρυπτοταλμουδιστές Ιουδαίοι, ο Ιερώνυμος Βόλφ και ο Δουκάγγιος  (Ντυ Κανζ). Η εφεύρεση των όρων «Βυζάντιον», «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» και «Βυζαντινοί», είναι μία βιαία νόθευση της Ιστορίας υπαγορευθείσα από το φραγκοπαπικό ιερατείο, για καθαρώς πολιτικούς λόγους4.  

Έκτοτε  οι φραγκοπαπικοί υβρίζουν διαρκώς τους Έλληνες τους οποίους εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν ως φανατικούς, μισαλλόδοξους και αιρετικούς!!!

--Ο πολιτιστικός πόλεμος του Καρλομάγνου εναντίον του Ελληνισμού και της Αυτοκρατορίας  συνεχίστηκε με τα γνωστά συγγράμματα Contra errores Grecorum (Εναντίον των Λαθών των Γραικών), όπου οι αυλικοί του Καρλομάγνου, υπηρετώντας την πολιτική του, ισχυρίζονταν ότι τις ορθές ερμηνείες της χριστιανικής πίστεως και της ελληνικής φιλοσοφίας τις κατέχουν οι Φράγκοι και όχι οι Έλληνες!!!

Έτσι ο Καρλομάγνος:

.Μετέτρεψε την Δυτική Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη στο Γερμανο-παγανιστικό ψευδοχριστιανικό έκτρωμα, που υπάρχει ως σήμερα (καισαροπαπισμός), εκθρονίζοντας αρχικώς από την υπόδουλη σε αυτόν Γαλατία (Γαλλία) όλους τους Έλληνες/Ρωμηούς επισκόπους και βάζοντας στην  θέση τους αγράμματους και αιμοχαρείς φραγκο-γερμανούς.

.Αγράμματος «διαφωτιστής» ων, αισθανόμενος άβολα απέναντι στην λάμψη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) και προωθώντας τα κοσμοκρατορικά και απολυταρχικά ιδεώδη του, διέταξε τους «θεολόγους» της Αυλής του (Αλκουΐνο ή Αλβίνο και Θεοδούλφο), στο πλαίσιο της φραγκικής πολιτιστικής και θρησκευτικής διπλωματίας, να αναιρέσουν τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Έτσι, εγράφησαν τα γνωστά βιβλία Libri Carolini, με τα οποία αναιρούνταν η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος. Το 794, ο Καρλομάγνος συγκάλεσε στη Φρανκφούρτη Σύνοδο στην οποία συμμετείχαν οι επίσκοποι της επικράτειάς του, αναγνώσθηκαν τα Libri Carolini και καταδικάσθηκε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος5.

--Επεχειρήθη διαχρονικώς και εντονώτερον επί των ημερών μας, με την σατανική μεταμφίεση της Ουνίας και το προσωπείον του «αγαπολογικού» Οικουμενισμού, η άλωση του Ορθόδοξου Ελληνισμού, τελευταίου εμποδίου στα καταχθόνια σχέδια του Βατικανού.

--Χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για συμμαχίες με αλλογενείς και αλλόδοξους εχθρούς του Ελληνισμού, προκειμένου να ενεργήσουν κατά των Ελλήνων και του Ελληνισμού, εμφανώς ή κεκαλυμμένως (Βλέπε δράση Ιησουϊτών/Ωτακουστών των Οθωμανών κατά την διάρκεια της Οθωμανικής δουλείας, αντιδράσεις των παπικών κατά της Ελληνικής επαναστάσεως του 1821, ανθελληνικές δραστηριότητες παπικών και προτεσταντών μισσιοναρίων μετά την ανακήρυξη του «ανεξάρτητου» Ελληνικού κράτους/1830-32 κλπ.).

--Από την εποχή του Καρόλου Α΄ οι φραγκοπαπικοί αισθανόμενοι μειονεκτικώς από πολιτιστικής πλευράς, έναντι των Ορθοδόξων Ελλήνων, αφού ο Ελληνισμός αποτελούσε την ιστορική σάρκα της Ορθοδοξίας και συστατικό στοιχείο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας:

.Άρχισαν να συκοφαντούν τον ελληνικό πολιτισμό ως πολιτισμό πλάνης και να αποκαλούν τους Έλληνες Γραικούς και αιρετικούς, προσδίδοντας όμως στο αρχαίο αυτό όνομά τους χλευαστικό περιεχόμενο (γραικός =  απατεώνας).

.Διέγραψαν την Ελληνική ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι τον Κάρολο Α΄ και συνέγραψαν Νέα Ευρωπαϊκή ιστορία αρχομένη από τον παγανιστή «καρλομάγνο» μέχρι των ημερών μας, διαγράφοντας την χιλιετή ιστορία της Ελληνικής Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας) της χιλιοτραγουδισμένης Ρωμηοσύνης!

--Το 794 και 809 μ.Χ., επί Φράγκου βασιλέως Καρόλου Α΄, επενόησαν την προσθήκη του Filioque, την αιρετική απαρχή της αποστασίας τους, την οποίαν και διετήρησαν μέχρι σήμερον.

Η φράγκικη επινόηση του Filioque αποτελεί την πρώτη εχθρική πνευματική ενέργεια των φράγκων κατά του Ορθόδοξου Ελληνισμού.

--Τον 10ο αι. οι Φράγκοι εντείνουν την πολεμική κατά των ορθοδόξων Ρωμηών της Δύσεως, στοχεύοντας στην κατάληψη του παπικού θρόνου. Τελικά, το 1009 καταλαμβάνουν το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Ρώμης και ανεβάζουν στον θρόνο τον Φράγκο πάπα Σέργιο Δ', ο οποίος προσθέτει οριστικώς στο Σύμβολο της Πίστεως το αιρετικό Filioque. Τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία της Ανατολής απήντησαν τότε, με την διαγραφή του ονόματός του από τα Δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

--Στις 16 Ιουλίου του 1054, η φράγκικη «χριστιανοσύνη» οριστικοποίησε τον απογαλακτισμό της από την Ορθόδοξη Εκκλησία, με την κατάθεση στην αγία Τράπεζα του ναού της Αγίας Σοφίας, στην Κωνσταντινούπολη, του αφορισμού της ανατολικής Χριστιανοσύνης από τον επικεφαλής της παπικής αντιπροσωπείας, καρδινάλιο Ουμβέρτο.

Ήταν η επιβεβαίωση ενός σχίσματος που είχε σχεδιαστεί επιμελώς 260 χρόνια νωρίτερα, στην αυλή του Φράγκο-ιουδαίου «Καρλομάγνου» από τον ίδιον και τους ανθέλληνες-μισέλληνες συμβούλους του (περισσότερα περί Φράγκων και Φραγκοπαπισμού στο 4^ο μέρος).

-Νεοφανής αποκρυφιστική εθελοθρησκεία, έχουσα ιδρυτή της τον αιρετικό ψευδοχριστιανό κρυπτο-ιουδαίο βασιλέα των Φράγκων Κάρολο Α΄, τον αποκληθέντα από τους κεκράκτες του Συστήματος Καρλομάγνο, διότι:

--Ουδεμία σχέση έχει με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Απλώς συνιστά συρραφή ανθρωπίνων ενταλμάτων, Ιουδαιοταλμουδικών δοξασιών και εθελοθρησκευτικών κακοδοξιών.

--Ο κρυπτο-ιουδαίος πάπας Ουρβανός Β΄ είναι ο εμπνευστής των αιματηρών σταυροφοριών από τις οποίες γεννήθηκε το αποκρυφιστικό Τάγμα των παπικών ναϊτών ιπποτών, που εξελίχθηκαν σε μυστική αδελφότητα,  αργότερα ονομάστηκαν Ελευθεροτέκτονες και σήμερα ονομάζονται Ιλλουμινάτι (πεφωτισμένοι), συνεχιστές επί των ημερών μας, του αποκρυφιστικού έργου τους στους κόλπους της παπικής συναγωγής6. 

--Οι οβελίσκοι που υπάρχουν στο Βατικανό και στο Κογκρέσο είναι αποκρυφιστικά σύμβολα, απαράδεκτα για υποτιθέμενη χριστιανική χώρα. Προέρχονται από τους αιγυπτιακούς οβελίσκους, οι οποίοι αναπαριστούν τον φαλλό του Οσίριδος (Πλούταρχος, Περί Ίσιδος και Οσίριδος, 358):

«Το μόνο από τα μέλη του Οσίριδος που δεν βρήκε η Ίσις ήταν το γεννητικό του μόριο, διότι έπεσε κατ’ ευθείαν στον ποταμό και το έφαγαν ο λεπιδωτός, το φαγκρί και ο οξύρυγχος, τα ψάρια που κατ’ εξοχήν θεωρούν απαγορευμένα. Η Ίσις, όμως, αντί για εκείνο έφτιαξε ομοίωμα κι έτσι καθιέρωσε τον φαλλό, που και σήμερα τελούν γι’ αυτόν γιορτές οι Αιγύπτιοι». 

--Δεν είναι παράξενο που στο Βατικανό υπάρχει αιγυπτιακός οβελίσκος, καθώς και ότι οι περισσότεροι πάπες μετά το οριστικό σχίσμα, ανήκουν στο γενεαλογικό δένδρο του Ιουδαιοφράγκου Καρλομάγνου;7

Μάλιστα η τιάρα που φορούν οι Πάπες είναι ίδια με την τιάρα που φορούσαν οι Αιγύπτιοι θεοί. Επίσης, απεικονίζει το στόμα του ψαριού που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι του Ωάννες ή ΄Εα ή ΄Ενκι. Ο Ωάννες ή ΄Εα ή ΄Ενκι, μία αμφίβια ερπετοειδής σουμεριακή θεότητα, απεικονίζεται ως μισός άνθρωπος και μισός ψάρι.

-- Τα μέλη των Ιουδαιοταλμουδιστών εωσφοριστών Ρότσιλντ και των Ροκφέλλερ κατάγονται από τον Καρλομάγνο και είχαν παντρευτεί απογόνους βασιλικών οικογενειών8.

Ο Γουίλιαμ Σινκλαίρ9, από τον οποίο κατάγεται η Σερένα Μαίρη Νταν, καταγόταν από τον βασιλιά της Σκωτίας Ρόμπερτ τον 2ο (Robert 2), ο οποίος καταγόταν από τον Καρλομάγνο.

 Ακολουθεί το τέλος

 

XΡIΣTOΣ  ANEΣTH! 
    CHRIST  ARISEN!

---

1 Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, Βασικά σημεία διαφοράς μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Παπισμού, εφ. Παρέμβαση, Απρίλιος 2001.

2 - Philip Benedict, ‘Un roi, une loi, deux fois: Parameters for the History of Catholic-Protestant Co-existence in France, 1555-1685’, in O. Grell & B. Scribner (eds), Tolerance and Intolerance in the European Reformation (1996), pp. 65-93

-  «François Guizot A Popular History of France from the Earliest Times, Volume IV».

- Armstrong, Alastair (2003), ''France 1500-1715'', Heinemann, pp. 70-71 ISBN 0-435-32751-8

-''Saint Bartholomew’s Day, Massacre of'' (2008) Encyclopaedia Britannia Deluxe Edition, Chicago;

Δεν υπάρχει συμφωνία από τους ιστορικούς για τον ακριβή αριθμό των συγκρούσεων και οι αντίστοιχες ημερομηνίες κατά τις οποίες συνέβησαν, με μερίδα τους να υποστηρίζει πως το Διάταγμα της Ναντ το 1598 τερμάτισε τους πολέμους, αλλά η μετέπειτα αναζωπύρωση της επαναστατικής δραστηριότητας, κάνει κάποιους να πιστεύουν πως η συνθήκη του Αλέ το 1629 είναι το πραγματικό τέλος. Παρόλα αυτά, υπάρχει κοινή συμφωνία πως η σφαγή του Βασί το 1562, αποτελεί την έναρξη των θρησκευτικών πολέμων και το Διάταγμα της Ναντ, τερμάτισε τον κύριο όγκο των συγκρούσεων.

Ανάμεσα στις πολυάριθμες συγκρούσεις, γνωστή είναι και η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου το 1572, η οποία ήταν η αφετηρία για την σφαγή χιλιάδων Ουγενότων πολιτών κατά τις επόμενες μέρες(οι διάφορες εκτιμήσεις κυμαίνονται ευρέως από 5.000 έως 100.000) σε όλη την χώρα από τους φραγκοπαπικούς Γάλλους. Το τέλος των πολέμων βρήκε τους Ουγενότους να έχουν κερδίσει σημαντικές ελευθερίες και δικαιώματα από το Διάταγμα της Ναντ, αν και αυτό δεν έφερε το τέλος της εχθρότητας απέναντι τους.

3 Το ολοκαύτωμα του Βατικανού, Avro Manhattan, εκδ. Μπίμπης.

4 Τα ονόματα αυτά ως μεταγενέστερα της αλώσεως υποβολιμιαία εφευρήματα:

    -Φανερώνουν τις προθέσεις των Φράγκων να εξαλείψουν την λέξη Κωνσταντινούπολη και να την αντικαταστήσουν με την λέξη Βυζάντιον, γιατί η Κωνσταντινούπολη με την Αγία Σοφία ήσαν τα σύμβολα της αντιστάσεως  κατά του δυτικού/λατινόφρονος Φραγκικού πνεύματος.

    -Καταδεικνύουν τις προσπάθειες των Φράγκων να μειώσουν ή να αποκρύψουν την αξία και προσφορά του μεσαιωνικού Ελληνισμού στον πολιτισμό της Οικουμένης.

    - Διοχετεύθηκαν σκοπίμως για να δείξουν, δήθεν, ότι το Ανατολικό κράτος δεν ήταν Ελληνικό αλλά ένα κράτος συνοθύλευμα λαών υποδούλων στους διαδόχους της παλαιάς Ρώμης, μεταξύ των οποίων (υποδούλων) ήσαν και οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων (Η προέλευση του ονόματος Βυζάντιον από τον φερόμενο ως ιδρυτή Βύζαντα είναι μυθική και όχι ιστορική).

    -Μετετράπησαν σε όπλα της επιχειρηματολογίας των Φράγκων στην προσπάθειά τους να αφαιρέσουν τα πρωτεία του Χριστιανισμού από τους Έλληνες και να τα οικειοποιηθούν οι ίδιοι μαζί με τους Λατινοπαπικούς. Έτσι απεκήρυξαν τους Έλληνες ως αιρετικούς και ειδωλολάτρες!!!

    -Χρησιμοποιήθηκαν από τους ιστορικούς της Φραγκοπαπικής Δύσεως για να διαχωρίσουν τους Ρωμαίους της Ιταλίας και της Ανατολής  από τους «Βυζαντινούς» κατακτητές όπως χαρακτήριζαν οι φραγκοπαπικοί τους Ορθοδόξους Έλληνες (Ρωμηούς).

    -Εστόχευσαν και εν πολλοίς το επέτυχαν, με την έκδοση του «Βυζαντινού Σώματος» (Corpus Byzantinorum), να δημιουργήσουν μία αυθαίρετη πηγή παραχαραγμένης ιστορίας και να την προωθήσουν ως αυθεντική, αφού την περίοδον εκείνη οι Έλληνες, όντες υπόδουλοι στους Τούρκους, δεν είχαν την δυνατότητα ή τα μέσα να αντικρούσουν ούτε να διοχετεύσουν στην Ευρώπη τα αποδεικτικά στοιχεία της μυθοπλασίας των Φράγκων!

    -Εξυπηρέτησαν, ιδιαίτερα στις αρχές του 19^ου αιώνος, τα πολιτικο-γεωστρατηγικά σχέδια των μισελλήνων και ανθελλήνων δυτικοευρωπαίων, αφού «….μ’ αυτόν τον τρόπον, όταν απελευθερώνονταν οι Ρωμηοί (Γραικοί για τους ξένους) δεν θα μπορούσα να απαιτήσουν την ανασύσταση της Αυτοκρατορίας τους. Θα έπρεπε να αρκεσθούν απλώς στα όρια της αρχαίας Graecia, στα οποία όπως ξέρουμε σήμερα, τους περιώρισαν οι συμφωνίες δημιουργίας του Ελληνικού Βασιλείου…» (Ρωμηοσύνη ή Βαρβαρότητα; Αναστασίου Φιλιππίδη, 1997, σ.67).

5 Στις ημέρες μας, η Ευρωπαϊκή Ιουδαιοταλμουδική Ένωση, έχει θεσπίσει, ως ανώτατη τιμητική διάκριση, το «Βραβείο Καρλομάγνος», έχει οικοδομήσει την «Αίθουσα Καρλομάγνος» στις εγκαταστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και γενικώς έχει ορίσει τον Καρλομάγνο ως τον παραδειγματικό της πολιτιστικό «ήρωα», δείχνοντας απροκαλύπτως ότι η κουλτούρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εχθρική προς τον Ελληνικό πολιτισμό, την Ελληνική Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, που σκοπίμως αποκαλεί Βυζάντιον από τον 16^ον αιώνα.

6  The secretrealtruth.blogspot.com/ 12 Απριλίου 2012.

    Το 1118 μ.Χ. ο Ούγος ντε Παϊν μαζί με άλλους οκτώ πήγαν στους Αγίους Τόπους κι εγκαταστάθηκαν γύρω από τα ερείπια του Ναού του Σολομώντα, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ναΐτες και το τάγμα τους, Τάγμα του Ναού.

Οι εννέα αυτοί ιππότες ήταν ο Ούγος ντε Παϊν (Hugues de Payns), ο Γκοντφρουά ντε Σεντ Ομέρ (Godfrey de Saint Omer), ο Παϊν ντε Μοντιντιέ (Payen de Montidier), ο Αρσαμπώ ντε Σεντ Ενιάν (Archambaud de Saint Aynan), ο Αντρέ ντε Μονμπάρντ (Andre de Montbard), ο Ζοφρουά Μπισσώ (Geoffrey Bison), ο Ροσσάλ (Rossal), ο Γκοντμάρ (Gondemare) και ο Γκοντφρουά (Godfroi).

Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι η σύζυγος του Ούγου ντε Παϊν ήταν η Κάθριν Κλαιρ (Catherine Clair), η οποία καταγόταν από τους βασιλείς της Αγγλίας `Εθελρεντ τον 2ο (Ethelred 2) (968-1016), `Εντγκαρ (Edgar) (943-975), `Εντμουντ τον 1ο (Edmund 1) και `Εντουαρντ τον 1ο (Edward 1) (873-925).

Ο Ούγος ντε Παϊν συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία. Αρχηγός της Α΄ Σταυροφορίας ήταν ο Γοδεφρείγος ντε Μπουγιόν (Godfrey de Bouillon), ο οποίος καταγόταν από τον Καρλομάγνο. Ο  Φράγκος χρονικογράφος Ραούλ της Καέν γράφει για τους Ναϊτες σταυροφόρους: «Στη Μάαρα, οι δικοί μας (ΣΣ: Οι Ναϊτες) έβραζαν σε χύτρες τους ανθρώπους και καταβρόχθιζαν τα παιδιά ψημένα στην σούβλα».

Εάν αυτή η φοβερή και αποτρόπαια πράξη δεν είναι  καννιβαλιστική/αποκρυφιστική τελετουργία, τότε τι είναι;

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο μέχρι τον αρχηγό της Α΄ Σταυροφορίας Γοδεφρείγο ντε Μπουγιόν (Godfrey de Bouillon) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Judith = Baldwin 2 = Adalulf = Arnulf = Arnulf = Baldwin = Eustace 1 = Eustace 2 = Godfrey de Bouillon, Leader of the First Crusade.

Πολλοί γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών της Ευρώπης έσπευδαν να ενταχθούν στους Ναΐτες. Δέκα χρόνια αργότερα, ο αριθμός των Ναΐτών έφθασε τους 300 ιππότες και ο στρατός τους αριθμούσε 3000 άνδρες. Επικεφαλής του Τάγματος ήταν ο Μάγιστρος. Η σημαία των Ναΐτών ήταν ένας κόκκινος σταυρός μέσα σ’ ένα λευκό πλαίσιο.

Όπως φαίνεται, η πραγματική αποστολή των παπικών ιπποτών (Ναΐτών) δεν ήταν η προστασία των προσκυνητών που επισκέπτονταν τους Αγίους Τόπους, καθώς τί προστασία μπορούσαν να προσφέρουν εννέα ιππότες; Στην πραγματικότητα, οι Ναΐτες πήγαν στους Αγίους Τόπους με σκοπό ν’ αποκτήσουν πρόσβαση σ’ ένα είδος «Ανώτερης Γνώσεως», που πίστευαν ότι υπήρχε στην περιοχή.

Μιας γνώσεως που προήρχετο από τους ταλμουδιστές Ιουδαίους και τους Άραβες μυστικιστές, τους απογόνους του κρυπτο - ταλμουδιστού/ Κορεϊσίτου, ιδρυτού του Ισλαμισμού, Μωάμεθ.

Στο έγγραφο Ρουμπάντ (Rubant), που πήρε το όνομά του από τον συντάκτη του και φέρει την ημερομηνία 11 Απριλίου του 1308, διαβάζουμε: «Οι Ναΐτες ήταν αναμφισβήτητα πιο εξελιγμένοι από εμάς εξαιτίας της Μυστικής Γνώσης, που είχαν ανακαλύψει μέσα σε βιβλία. Είχαν ανακαλύψει μία απόλυτη καθολικήγνώση». Ποια ήσαν τα βιβλία εκείνα από τα οποία έλαβαν την «μυστική γνώση»;

‘Όλα τα απόκρυφα βιβλία που είχαν συγγραφεί μέχρι τότε, από τους Ιουδαίους και Άραβες μυστικιστές, με βάση το απόκρυφο Ταλμούδ!

7 Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Στέφανο τον 9ο (Stephen 9) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Louis 2, King of France = Ermentrude = Kunigunde = Gozelo = Gottfried = Gozelo = Stephen 9, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Λέοντα τον 9ο (Leo 9) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Louis 2, King of France = Ermentrude = Kunigunde = Luitgard = Hugo = Hugo = Leo 9, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Βενέδικτο τον 7ο (Benedict 7) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Hludowic = Hlothar 1 = Hlothar 2 = Berta = Hugo = Alda = Deodat = Benedict 7, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Ιωάννη τον 19ο (John 19) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Hludowic = Hlothar 1 = Hlothar 2 = Berta = Hugo = Alda = Graf = John 19, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Βενέδικτο τον 8ο (Benedict 8) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Hludowic = Hlothar 1 = Hlothar 2 = Berta = Hugo = Alda = Graf = Benedict 8, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Βενέδικτο τον 9ο (Benedict 9) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Hludowic = Hlothar 1 = Hlothar 2 = Berta = Hugo = Alda = Graf = Graf = Benedict 9, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Ιωάννη τον 12ο (John 12) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Hludowic = Hlothar 1 = Hlothar 2 = Berta = Hugo = Alda = John 12, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Γγηγόριο τον 5ο (Gregory 5) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Hludowic = Gisela = Adalhard = Eberhard = Regilinde = Hicha = Konrad = Otto = Gregory 5, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Κάλιστον τον 2ο (Calixtus 2) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Gisela = Berengar 1, King of Italy = Berengar 2, King of Italy = Adalbert, King of Italy = Otto = Renaud = William = Calixtus 2, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Παύλο τον 4ο (Paul 4) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Judith = Baldwin 2 = Arnulf 1 = Baldwin 3 = Arnulf 2 = Baldwin 4 = Baldwin 5 = Matilda = Henry 1, King of England = Mathilda, Queen of England = Henry 2, King of England = Eleanor = Berenquela = Fernando = Alfonso = Sancho = Fernando = Alfonso = Enrigue = Alfonso Enriquez = Beatriz Enriquez = Maria Pereira = Vittoria Camponeschi = Paul 4, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Λέοντα τον 10ο (Leo 10) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Judith = Baldwin 2 = Arnulf 1 = Baldwin 3 = Arnulf 2 = Baldwin 4 = Baldwin 5 = Matilda = Henry 1, King of England = Mathilda, Queen of England = Henry 2, King of England = John, King of England = Eleanor = Guy de Montfort = Anastasia de Montfort = Roberto Orsini = Anastasia Orsini = Francesco Orsini = Orso Orsini = Giacomo Orsini = Clarice Orsini = Leo 10, Pope.Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Λέοντα τον 11ο (Leo 11) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Judith = Baldwin 2 = Arnulf 1 = Baldwin 3 = Arnulf 2 = Baldwin 4 = Baldwin 5 = Matilda = Henry 1, King of England = Mathilda, Queen of England = Henry 2, King of England = John, King of England = Eleanor = Guy de Montfort = Anastasia de Montfort = Roberto Orsini = Anastasia Orsini = Francesco Orsini = Orso Orsini = Giacomo Orsini = Clarice Orsini = Lucrezia de Medici = Francesca Salviati = Leo 11, Pope.

Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Παύλο τον 3ο (Paul 3) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Judith = Baldwin 2 = Arnulf 1 = Baldwin 3 = Arnulf 2 = Baldwin 4 = Baldwin 5 = Matilda = Henry 1, King of England = Mathilda, Queen of England = Henry 2, King of England = John, King of England = Eleanor = Guy de Montfort = Anastasia de Montfort = Roberto Orsini = Niccolo Orsini = Roberto Orsini = Pirro Orsini = Giovanella Orsini = Onorato Caetani = Giovanella Caetani = Paul 3, Pope.
Η γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο (Charlemagne) μέχρι τον Πάπα Βενέδικτο τον 13ο (Benedetto 13) έχει ως εξής: Charlemagne, King of France and Italy = Louis 1, King of France and Italy = Charles 2, King of France and Italy = Judith = Baldwin 2 = Arnulf 1 = Baldwin 3 = Arnulf 2 = Baldwin 4 = Baldwin 5 = Matilda = Henry 1, King of England = Mathilda, Queen of England = Henry 2, King of England = John, King of England = Henry 3, King of England = Beatrice = Blanche de Bretagne = Marguerite d’ Artois = Philippe = Louis de Navarre = Carlos de Beaumont = Catalina de Beaumont = Margarita de Hijar = Ferrante = Maria d’ Aragona = Maria Todeschini Piccolomini = Ferdinando Orsini = Flaminio Orsini = Flaminio Orsini = Dorotea Orsini = Ferrante Orsini = Benedetto 13, Pope. 
8 Ο Βίκτωρ Ρότσιλντ (Victor Rothschild) παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα Χάτσινσον (Barbara Hutchinson), η οποία κατάγεται από τον βασιλιά της Αγγλίας `Εντουαρντ τον 3ο (Edward 3). Ο Βίκτωρ Ρότσιλντ και η Μπάρμπαρα Χάτσινσον έκαναν τον Τζέηκομπ Ρότσιλντ (Jacob Rothschild), τη Σάρρα Ρότσιλντ (Sarah Rothschild) και την Μιράντα Ρότσιλντ (Miranda Rothschild). Ο Τζέηκομπ Ρότσιλντ (Jacob Rothschild), ο υιός του Βίκτωρ Ρότσιλντ και της Μπάρμπαρα Χάτσινσον, παντρεύτηκε την Σερένα Μαίρη Νταν (Serena Mary Dunn), η οποία κατάγεται από τον Γουίλιαμ Σινκλαίρ (William Sinclair). Ο Τζέηκομπ Ρότσιλντ και η Σερένα Μαίρη Νταν έκαναν τη Χάνα Μαίρη Ρότσιλντ (Hannah Mary Rothschild), την Μπεθ Ματίλντα Ρότσιλντ (Beth Matilda Rothschild), την `Εμιλυ Μάγκντα Ρότσιλντ (Emily Magda Rothschild) και τον Ναθάνιελ Φίλιπ Βίκτωρ Τζέημς Ρότσιλντ (Nathaniel Philip Victor James Rothschild).

9 Οι Σινκλαίρ της Σκωτίας ήταν οι ιδρυτές του Σκωτικού Τυπικού των Τεκτόνων και με βασιλικό διάταγμα ισόβιοι και κληρονομικοί προστάτες του, καθώς ο βασιλιάς της Σκωτίας Τζέημς ο 2ος (James 2) διόρισε το 1441 τον Γουίλιαμ Σινκλαίρ ισόβιο προστάτη των Τεκτόνων με κληρονομικό δικαίωμα, απονέμοντάς του τον τίτλο του Παντοτινού Ηγεμόνα και Προστάτη των Τεκτόνων, τίτλο που μέχρι σήμερα φέρουν όλοι οι απόγονοί του.

  Το 1630 τα κληρονομικά δικαιώματα του εκάστοτε αρχηγού των Σινκλαίρ στην ηγεσία των Τεκτόνων επιβεβαιώθηκαν με διάταγμα του βρετανικού θρόνου. Αξιοσημείωτο είναι ότι μέλη των Σινκλαίρ σε όλη τη διάρκεια της βρετανικής ιστορίας κατέλαβαν ανώτατα αξιώματα της Αυτοκρατορίας.

Ο Τεκτονισμός ή Ελευθεροτεκτονισμός ή Μασονία είναι η αποκρυφιστική «Γνώση» που απέκτησαν οι Ναΐτες ιππότες, την οποία μεταβίβασαν στους Σινκλαίρ της Σκωτίας.