Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΙΣΜΟΥ

(The Heresy of Franco-Papacy)

ΜΕΡΟΣ 25^ο

ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ  ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΙΣΜΟΥ  ΚΑΙ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Dogmatic and other Disparities between Franco-Papacy and Orthodox Christianity)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ (Συνέχεια προηγουμένου 24^ου μέρους)

-- Τον βασικώτερο ρόλο στην μεθοδευμένη όσον και παράλογη μεταστροφή των παπικών, την σταδιακή αποστασία τους από την ορθόδοξη πίστη και την δημιουργία της φραγκοπαπικής εθελοθρησκείας και ετεροδιδασκαλίας, έπαιξε η Ιουδαιοταλμουδική 5^η φάλαγγα που είχε διεισδύσει ενωρίς στους κόλπους της Χριστιανικής Δύσεως και μάλιστα εντός των σπλάχνων του φράγκικου κράτους, και στην συνέχεια του Βατικανού!

Για παράδειγμα ο επ' αμοιβή προσωπικός γιατρός του Καρόλου (Καρλομάγνου) ήταν Ιουδαίος, απασχολούσε τουλάχιστον ένα τουλάχιστον Ιουδαίο για τις διπλωματικές του αποστολές, και ο Ιουδαίος Ισαάκ ήταν ο προσωπικός απεσταλμένος του Καρόλου, στο Μουσουλμανικό χαλιφάτο της Βαγδάτης.

Με επιστολές του ο Κάρολος, προσκαλούσε και καλωσόριζε τους Ιουδαίους να εγκατασταθούν στο βασίλειό του, για οικονομικούς λόγους. Παρείχε μάλιστα σ’ αυτούς προνόμια, όπως προνόμια, τουλάχιστον αρχικώς όπως, το αποκλειστικόν προνόμιον του δανεισμού χρημάτων στους υπηκόους του βασιλείου των Φράγκων1.

.«Η Εβραϊκή πέμπτη φάλαγγα σχηματίστηκε μέσα στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας από απογόνους εβραίων που σε προηγούμενους αιώνες έγιναν χριστιανοί και φαινομενικά ήσαν ενθουσιώδεις οπαδοί της χριστιανικής θρησκείας ενώ φυσικά διατηρούσαν την εβραϊκή τους πίστη και έπαιρναν μέρος σε εβραϊκές γιορτές και τελετές. Γι’ αυτό ωργανώθηκαν σε μυστικές κοινότητες και συναγωγές που δρουν μυστικά επί αιώνες….

Αλλά εκείνο που ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο ήταν το γεγονός ότι οι κρυπτοεβραίοι τοποθέτησαν τα παιδιά τους στον κλήρο και τα μοναστήρια με τόσο καλά αποτελέσματα ώστε είχαν την εύνοιαν των κληρικών, των επισκόπων και άλλων χριστιανικών προσωπικοτήτων…

Δεν σταμάτησαν μέχρις εκεί όμως. Έφθασαν σε σημείο να κάνουν και δικούς τους πάπες αρχής γενομένης από τον κρυπτο-ιουδαίο (ΣΣ: Ταλμουδιστή) Pierleoni, το 1130 που έγινε πάπας με το όνομα Ανάκλητος ο 2ος»2.

.«Είμαι βέβαιος ότι όταν στην Α΄ Σύνοδο πρόφερα τις τελετουργικές λέξεις «Exeunt Omnes» (Να βγουν όλοι έξω) ένας που δεν υπάκουσε ήταν ο Διάβολος. Είναι πάντοτε εκεί όπου η σύγχυση θριαμβεύει, για να την αναμοχλεύει και να την εκμεταλλεύεται» (Καρδινάλιος Περίκλε Φελίτσε, Γενικός Γραμματέας της Συνόδου)3.

Συνεπώς, καθ’ ομολογίαν του γραμματέως εκείνης της ληστρικής, ανθελληνικής και αντιχριστιανικής Συνόδου, όλα τα ψηφισθέντα στις διάφορες συνεδριάσεις δόγματα του παπισμού, που ισχύουν μέχρι σήμερον, δεν ήσαν τίποτε άλλο παρά διαβολικές εντολές, διατυπωθείσες από τους παπικούς υπηρέτες του Σατανά που έλαβαν μέρος στις διαδικασίες εκείνης της Συνόδου!

.«Ο αποκρυφιστής Αλμπέρτ Αντουάν απευθυνομενος προς τον πάπα Πίο τον ΧΙΙ, τον Αύγουστο του 1943 είπε: « Χαίρομαι να λέω ότι εμείς είμαστε υπηρέτες του Σατανά. Εσείς υπερασπίζεσθε την αλήθεια και είσαστε υπηρέτες του Θεού. Οι δύο κύριοι συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον….Πρέπει να δεχθείτε την συμμαχία με τον σατανά και να παραδεχθείτε ότι συμπληρώνει τον Θεό…» [ΣΣ: Ο Αντουάν εξαπατούσε τον πάπα με «φρόνιμα» λόγια όπως έκανε ο φρονιμώτατος πάντων των θηρίων όφις/διάβολος με τους πρωτοπλάστους στον Παράδεισο]4.  

.Είναι ιστορικώς καταγεγραμμένο και πολλαπλώς αποδεδειγμένο, ότι πράκτορες του Ιουδαιοταλμουδισμού είχαν εισχωρήσει προ πολλού στο εσωτερικό της φραγκοπαπικής συναγωγής, και ιδιατέρως στα σπλάχνα του Βατικάνειου ιερατείου…

«Μία πέμπτη φάλαγγα υπάρχει μέσα στον κλήρο, έγραψε ο πατήρ Αρρούπε, ο αρχιστράτηγος των Ιησουϊτών «και εργάζεται σταθερά προς όφελος του αθεϊσμού»…Ένα παρόμοιο ζήτημα τέθηκε από παπικούς θεολόγους που συνήλθαν στην Γενεύη το 1976 ως διεθνής επιτροπή του καθολικού δόγματος και εδήλωσαν: «Η παρουσία των εχθρών της εκκλησίας στην εσωτερική δομή της αποτελεί μέρος του μυστηρίου της ανομίας»….  

        Στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας Borghese δημοσιεύθηκε κατάλογος καρδιναλίων, επισκόπων και αξιωματούχων του Βατικανού που ανήκαν σε μυστικές υπηρεσίες και αποκρυφιστικές εταιρείες…»5

 .Την 25^η Ιανουαρίου 1966 στο αμερικανικό περιοδικό «Look» δημοσιεύθηκαν αδιάσειστα ντοκουμέντα για τον ρόλο του Γερμανού Ιησουΐτη καρδιναλίου Augustin Bea  και του παγκόσμιου Ιουδαϊκού Συμβουλίου στην Β΄ Βατικάνεια Σύνοδο. Το περιοδικό που είχε τότε 7.500.000 αναγνώστες δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «How the Jews changed Catholic Thinking» (Πως οι Ιουδαίοι άλλαξαν τον τρόπο σκέψεως των Καθολικών).

Στο άρθρο απεκαλύπτοντο πολλές λεπτομέρειες  για μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Νέας Υόρκης και Ρώμης που έλαβαν χώραν μεταξύ του Καρδιναλίου Augustin Bea και των ηγετών των μεγαλύτερων παγκόσμιων Ιουδαϊκών οργανώσεων, όπως η στοά B’nai B’rith, η αμερικανική Ιουδαϊκή Επιτροπή, κ.α. και πως τελικώς επέβαλαν τις απόψεις τους οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι στην ηγεσία του «Χριστιανικού» Βατικανού6.

Έκτοτε η Ιουδαιοταλμουδική κυριαρχία στο Βατικανό είναι απόλυτη και πασιφανής, με αποκλειστικό στόχο την κατάπνιξη της Ορθοδοξίας έναντι οποιουδήποτε κόστους!!!

«Είναι πολύ υψηλό το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η Πολωνία, σαν αποτέλεσμα της νέας πολιτικής του Βατικανού…Η Σλοβενία και η Κροατία είναι όργανα της νέας Καθολικής Αυτοκρατορίας. Το Βατικανό θέλει να επιτύχει την κατάπνιξη της Ορθόδοξης Ανατολής έναντι οποιουδήποτε κόστους» (Δήλωση του διάσημου Πολωνού ηγέτη της «Αλληλεγγύης» Andrej Milkowski   σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Tribune», την 1-12-1991).

Με τον αρχηγό και τα μέλη αυτής της σατανικής φραγκοπαπικής Βατικανής εταιρείας, εξακολουθούν να συνομιλούν, να συμπροσεύχονται και να συλλειτουργούν, οι υποτιθέμενοι Ορθόδοξοι ιεράρχες και «θεολόγοι»;

*

Όλες αυτές οι αγεφύρωτες, αντιπατερικές, αντι-αγιογραφικές διαφορές που ανελύθησαν κατά την λεπτομερή παρουσίαση του θέματος «Η Αίρεση του Φραγκοπαπισμού», αγνοούνται από την συντριπτική πλειοψηφία των Ορθοδόξων Χριστιανών, με αποκλειστική ευθύνη της σημερινής άλαλης διοικήσεως της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Όλες αυτές οι αντιχριστιανικές ετεροδιδασκαλίες που συνιστούν καινοφανή, Ιουδαιοταλμουδικής επινοήσεως εθελοθρησκεία, εξέθρεψαν υπούλως, μία διαφορετική βιοθεωρία, διαφορετική παιδεία, διαφορετικό πολιτισμό.

Όλα αυτά τα βλάσφημα δόγματα των υιών της απειθείας, των σπερμάτων κακοποιών, των τέκνων της κατάρας, οδήγησαν σε μια εντελώς διαφοροποιημένη δυτική, ωφελιμιστική, κοσμοπολίτικη, οικουμενιστική νοοτροπία και εγωκεντρική/αλαζονική στάση ζωής.

Όπως αποδεικνύεται όμως, από την ορατή πραγματικότητα της σύγχρονης εποχής μας, όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν τέτοια νοοτροπία και ακολουθούν τέτοιου είδους δυτικότροπη στάση ζωής, όπως η φραγκοπαπική, η κοινωνία καταλήγει, μετά βεβαιότητος, σε μια σαρκολατρική, εξουσιομανιακή, χρηματοθηρική ζούγκλα.

Μία πολιτικο-κοινωνικο-οικονομική ζούγκλα, σε μία απέραντη πνευματική έρημο, ξένη προς την ορθοδοξία, αντίθετη σε κάθε ορθοπραξία, και εχθρική προς την σωτηριώδη πνευματικότητα και καθημερινότητα του ελεύθερου, ταπεινού και αγαθού ανθρώπου.

Δια της δογματικής καθιερώσεως της Μαριολατρείας, οι φραγκοπαπικοί σκοπίμως επιδιώκουν την σταδιακήν απομάκρυνση των πιστών από την λατρείαν του Τριαδικού Θεού, Τον Οποίον έχουν προ πολλού αρνηθεί ως Θεόν, αλλά δι’ ευνόητους λόγους, δεν το ομολογούν δημοσίως, όπως έκαναν και οι Ταλμουδιστές Φαρισαίοι την εποχήν του Ιησού που υπεκρίνοντο ότι ακολουθούσαν την Παλαιά Διαθήκη ενώ εφήρμοζαν το απόκρυφο Ταλμούδ!

Δεν είναι παράδοξο λοιπόν, το γεγονός ότι από του οριστικού απογαλακτισμού των παπικών από την Ορθόδοξη Εκκλησία  (1054), ΟΥΔΕΙΣ πάπας, καρδινάλιος ή παπικός (ιερωμένος ή θεολόγος), έχει ομολογήσει δημοσίως ή εγγράφως, ότι Ο Ιησούς Χριστός, Ο Τριαδικός Θεός είναι ο Ένας και μόνος αληθινός Θεός!  

Πως άλλωστε να το ομολογήσουν αφού από τον 12^ον αιώνα, άρχισαν να πλημμυρίζουν τα υπόγεια, οι στοές και τα ανώγεια του Βατικανού, με κρυπτο-Ιουδαιοταλμουδιστές ψευδοχριστιανούς πάπες, καρδινάλιους, επισκόπους, θεολόγους, και παπικούς «συμβούλους»;

Δεν έχει καταγραφεί ή διαπιστωθεί ομολογία πίστεως προς τον Ιησού Χριστόν, ως τον μόνον αληθινόν Θεόν, διότι στο Βατικανό αποκρύφως,  λατρεύεται πλέον από το φραγκοπαπικό ιερατείο, ο «θεός» των Ιουδαιοταλμουδιστών, ο Εωσφόρος !!! 

Συνεπώς ο Φραγκοπαπισμός δεν είναι ούτε Σχίσμα, όπως διατείνονται κάποιοι αθεολόγητοι ψευτοορθόδοξοι, ούτε αίρεση όπως πιστεύουν μερικοί ορθόδοξοι ζηλωτές!

Ο Φραγκοπαπισμός είναι αποκρυφιστική Ιουδαιοταλμουδική εταιρεία, κρυπτο-σατανιστική εθελοθρησκεία και αντιχριστιανική ετεροδιδασκαλία!

*

Δυστυχώς σήμερον οι απανταχού της γης λατινόφρονες οικουμενιστές εκ των ορθοδόξων,  υποστηρίζονται σιωπηλώς ή  βρονταίως, από τα μέλη της άλαλης, άχρωμης, άτολμης και οικουμενιζούσης διοικήσεως της εκκλησίας της Ελλάδος.

 Η εκκοσμικευμένη, ορθοδοξίζουσα, προτεσταντίζουσα διοίκηση της σημερινής Ελλαδικής Εκκλησίας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (!!!),  μαζί με πλήθος ανά τον κόσμον ελληνορθοδόξων υποτίθεται, οικουμενιστών/ πατριαρχών, επισκόπων, ρασοφόρων πάσης ιερατικής τάξεως και θεολόγων (αγαπολόγοι – βαττολόγοι – οικολόγοι – φρενοτέκτονες), ευνοούμενοι και από την περιρρέουσα οικουμενιστική, υλιστοκρατική  και συγκρητιστική ατμόσφαιρα, κηρύττουν ανερυθριάστως «γυμνή τη κεφαλή» ότι:

-Οι διαφορές που μας χωρίζουν από τους παπικούς είναι μικρές, πρέπει να ξεπερασθούν και να ενωθούμε ως μία εκκλησία!

-Οι παπικοί δεν είναι αιρετικοί ούτε σχισματικοί, τα δε μυστήρια που τελούνται απ’ αυτούς είναι έγκυρα!

-Οι παπικοί είναι κι’ αυτοί χριστιανοί, συνιστούν «αδελφή» εκκλησία όπως αδελφές εκκλησίες είναι οι κατά τόπους ορθόδοξες εκκλησίες.

Το μόνο που δεν μας λένε ακόμη είναι, υπό ποίον πνευματικόν ηγέτη πρέπει να ενωθούμε, στην κατά την φαντασία τους περίπτωση, επανενώσεως Ορθοδόξων, παπικών και λοιπών αυτοπροσδιοριζομένων ως πιστών, χριστιανικού δόγματος «εκκλησιών»!

Στο ερώτημα αυτό, απήντησε προσφάτως, χωρίς να ερωτηθεί, ο οικουμενιστής αρχιεπίσκοπος Θυατείρων, την 30^ην Νοεμβρίου 2014, στην πανηγυρίζουσα ορθόδοξη εκκλησία του Λονδίνου. Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα κατά την ομιλίαν του περί ενώσεως των Χριστιανών, αντί για αναφορά του στον εορταζόμενον Άγιον Ανδρέα, είπε μεταξύ άλλων: «…Και ασφαλώς θα με ερωτήσετε υπό ποίον πρέπει να ενωθούν οι Χριστιανοί όλου του κόσμου…Προσωπικώς θεωρώ αυτήν την στιγμήν ως καταλληλότερον τον Πάπαν διότι…..» (μαρτυρία αυτόπτου και αυτήκοου μάρτυρος).

Σε μία εποχή που όλοι τείνουν σε ενοποιήσεις και πολύς λόγος γίνεται για το αύριο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι λόγοι του μακαριστού π. Ιουστίνου Πόποβιτς ηχούν στα αυτιά μας ως προφητικό κάλεσμα επαγρυπνήσεως και εγρηγόρσεως:

«Όλοι οι ευρωπαϊκοί ουμανισμοί, από τους προ της Αναγεννήσεως και περαιτέρω, οι προτεσταντικοί, φιλοσοφικοί, θρησκευτικοί, κοινωνικοί, επιστημονικοί, πολιτιστικοί και πολιτικοί επεδίωκαν εν γνώσει ή εν αγνοία και αδιακόπως επιδιώκουν, ένα πράγμα:

Να αντικαταστήσουν την πίστιν εις τον Θεάνθρωπον με την πίστιν εις τον άνθρωπον, να αντικαταστήσουν το ευαγγέλιον του Θεανθρώπου με το ευαγγέλιον κατ’ άνθρωπον, την φιλοσοφίαν κατά Θεάνθρωπον με την φιλοσοφίαν κατ’ άνθρωπον, την κουλτούραν κατά Θεάνθρωπον με την κουλτούραν κατ’ άνθρωπον. Με μίαν λέξιν, να αντικαταστήσουν την ζωήν κατά Θεάνθρωπον με την ζωήν κατ’ άνθρωπον.

Και ταύτα συνέβαινον επί αιώνας, έως ότου τον παρελθόντα αιώνα, το 1870, εις την Α΄ Σύνοδον του Βατικανού, όλα αυτά συνεκεφαλαιώθησαν εις το δόγμα του αλάθητου του Πάπα. Έκτοτε το δόγμα αυτό απέβη το κεντρικό δόγμα του παπισμού.

Δια τούτο επί των ημερών μας εις την Β΄ Σύνοδον του Βατικανού τόσον επιμόνως και επιδεξίως συνεζητήθη και υπεστηρίχθη το απαραβίαστον και το αναλλοίωτον αυτού του δόγματος.

Το δόγμα τούτο έχει κοσμοϊστορικήν σημασίαν δι’ όλην την τύχην της Ευρώπης, μάλιστα δε δια τους αποκαλυπτικούς καιρούς της, εις τους οποίους έχει ήδη εισέλθει.  Διά του δόγματος αυτού όλοι οι ευρωπαϊκοί ανθρωπισμοί απέκτησαν το ιδεώδες και το είδωλόν των:

Ο άνθρωπος ανεκηρύχθη υπερτάτη θεότης, πανθεότης. Το ευρωπαϊκόν ουμανιστικόν πάνθεον απέκτησε τον Δία του»7.

*

     Κατόπιν όλων όσων αναπτύξαμε και αποδείξαμε μέχρι τώρα,  για την κρυπτο-σατανιστική θρησκεία του Φραγκοπαπισμού, καλούμεθα να απαντήσουμε στο μυριάκις τεθέν και διαρκώς τιθέμενον ερώτημα:

Είναι δυνατόν να γίνει ποτέ ένωση μεταξύ ορθοδόξων και φραγκοπαπικών (συμπεριλαμβανομένων και των ποικιλώνυμων μεταπαπικών παραφυάδων) ;

Καθ’ ημάς ΟΥΔΕΠΟΤΕ διότι οι εκάστοτε πάπες και επίσημοι παπικοί συνομιλητές (καρδινάλιοι, επίσκοποι, ιερείς, θεολόγοι, κλπ) είναι αμετανόητοι εωσφοριστές!

Κάποιοι όμως, ορθόδοξοι, αγαθή τη πίστει και καρδία, ευελπιστούν ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να συμβεί υπό τις εξής προϋποθέσεις:

«…Για όλους αυτούς τους λόγους η ένωσις δεν είναι υπόθεσις συμφωνίας μόνο σε κάποια δόγματα, αλλά αποδοχής του ορθοδόξου, θεανθρωποκεντρικού, χριστοκεντρικού, τριαδοκεντρικού πνεύματος στα δόγματα, στην ευσέβεια, στην εκκλησιολογία, στο κανονικό δίκαιο, στην ποιμαντική, στην τέχνη, στην άσκηση.

Για να γίνει αληθινή ένωσις θα πρέπει ή εμείς να παραιτηθούμε από τον Ορθόδοξο θεανθρωποκεντρισμό μας ή οι Παπικοί από τον δικό τους ανθρωποκεντρισμό. Το πρώτο είναι αδύνατο να συμβεί με την Χάρι του Κυρίου μας, διότι αυτό θα ήταν προδοσία στο Ευαγγέλιο του Χριστού μας. Αλλά και το δεύτερο είναι δύσκολο να συμβεί.

Όμως «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν».

Πιστεύουμε ότι δεν συμφέρει και στους μη Ορθοδόξους να παραιτηθούμε εμείς από την Ορθοδοξία μας. Όσο υπάρχει η Ορθοδοξία, σώζεται η ακαινοτόμητος ευαγγελική πίστις, η «άπαξ παραδοθείσα τοις Αγίοις». Υπάρχει ζωντανή η μαρτυρία της πραγματικής κοινωνίας του Θεού με τον άνθρωπο, η αλήθεια της Εκκλησίας ως θεανθρωπίνης κοινωνίας. Έτσι ακόμη και οι ετερόδοξοι που την έχασαν, γνωρίζουν ότι κάπου υπάρχει. Ελπίζουν. Ίσως κάποτε την αναζητήσουν μεμονωμένα ή συλλογικά. Θα την βρουν και θα αναπαυθούν… Η θεωρία περί δύο πνευμόνων, διά των οποίων αναπνέει η Εκκλησία, δηλαδή του Παπισμού και της Ορθοδοξίας, δεν μπορεί να γίνει δεκτή από Ορθοδόξου πλευράς, διότι ο ένας πνεύμων (ο Παπισμός) δεν ορθοδοξεί και το γε νυν έχον, νοσεί ανιάτως.

Ευχαριστούμε την Παναγία και Ζωαρχική Τριάδα για το μεγάλο δώρο Της, την αγία Ορθόδοξο Πίστη μας και για τους ευσεβείς προγόνους, διδασκάλους, ιερείς και αρχιερείς και πνευματικούς μας πατέρας, που μας εδίδαξαν και παρέδωσαν αυτήν την αγία Πίστη.

Ομολογούμε, ότι δεν θα αναπαυόμασταν σε μια Εκκλησία που εν πολλοίς υποκαθιστά τον Θεάνθρωπο Χριστό με τον «αλάθητο» άνθρωπο «πάπα» ή «προτεστάντη».

Πιστεύουμε  ότι η Εκκλησία μας είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, που έχει το πλήρωμα της Αληθείας και της Χάριτος. Λυπούμεθα, γιατί οι ετερόδοξοι δεν ημπορούν να χαρούν αυτό το πλήρωμα, και μάλιστα κάποτε προσπαθούν και να παρασύρουν και προσηλυτίσουν τους Ορθοδόξους στις κοινότητές τους, όπου μόνον μια μερική, αποσπασματική και διαστρεβλωμένη άποψη της αληθείας έχουν….δεν ημπορούμε να δεχθούμε ότι η ερμηνεία που δίδουν στο Ευαγγέλιο του Χριστού είναι σύμφωνη με την διδασκαλία του Χριστού, των αγίων Αποστόλων, των αγίων Πατέρων και των αγίων Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων.

Προσευχόμεθα ο αρχιποίμην Χριστός, ο μόνος αλάθητος Αρχηγός και Κεφαλή της Εκκλησίας, εκείνους μεν να οδηγήσει στην Αγία Ορθόδοξο Εκκλησία, που είναι το πατρικό τους σπίτι, από το οποίο κάποτε απεσκίρτησαν, εμάς δε τους Ορθοδόξους να φωτίσει, ώστε να παραμείνουμε άχρι θανάτου πιστοί στην αγία και ακαινοτόμητο Πίστι μας, όλο και περισσότερο στερεούμενοι και εμβαθύνοντες σ’ αυτήν, «μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». «Αμήν».8

ΤΕΛΟΣ  ΚΑΙ  ΤΩ  ΘΕΩ ΔΟΞΑ

XΡIΣTOΣ  ANEΣTH! 
    CHRIST  ARISEN!

---

1 el.wikipedia.org - Regine Pernoud, «Καρλομάγνος. Ο μεγάλος Ευρωπαίος. Ο πρώτος που επέτυχε την ενότητα της Ευρώπής», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ.44-51

2 Η Εβραϊκή 5^η Φάλαγξ στον Χριστιανικό κόσμο, εκδ. Ελληνικόν Αύριον, 2/1982.--- Judaism and the Vatican, Vicomte Leon de Poncins, 1967.

3 Ο Σπασμένος Σταυρός, Το κρυμμένο χέρι του Βατικανού, Piers Comton, Εκδ. Στερέωμα, σ.56.

4 Ο Σπασμένος Σταυρός, Το κρυμμένο χέρι του Βατικανού, Piers Comton, Εκδ. Στερέωμα, σ.96-97.

5  Ο Σπασμένος Σταυρός, Το κρυμμένο χέρι του Βατικανού, Piers Comton, Εκδ. Στερέωμα, σ.94-107.

6 Judaism and the Vatican, An attempt at spiritual subversion, Vicomte Leon de Poncins,  Translated from the French of V.L. D.P. by Timothy Tindal-Robertson, 1967, s. 167-174.

7 Ι. Πόποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, εκδ. Αστήρ, ε’ έκδοσις, 1987, σελ. 149 – 150.

8 Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός (Παπισμός) (Κύριαι Διαφοραί), εκδ. Σταμούλης, 2006.