ΑΙΓΑΙΟΝ  : ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ

(AEGEAN :THE HELLENIC ARCHIPELAGO)

ΜΕΡΟΣ 10^ο

μβ. Η Δράση του Πολεμικού μας Ναυτικού στο Αιγαίον κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1940-45)1  

 (1) Μετά την Μικρασιατική τραγωδία, εγκαταλείπεται οριστικώς η Μεγάλη Ιδέα του Γένους. Εμπνευστής και πρωτεργάτης της εγκαταλείψεως ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πράκτωρ των Άγγλων,  κρυπτο-ιουδαίος και τέκτων, νεκροθάπτης του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, ο οποίος εισήγαγε την ιδέα του « φιλειρηνικού προσανατολισμού» της Ελλάδος, με την αισθητή μείωση των δαπανών για την Εθνική άμυνα. Αποτέλεσμα της μειδοτικής πολιτικής του Βενιζέλου ήταν η σταδιακή μείωση της δυνάμεως και της μαχητικής ισχύος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, συνεπώς και των Μονάδων του πολεμικού Ναυτικού2.

 (2) Μετά την πτώση του Βενιζέλου, το 1932, την πολιτική αναταραχή της εποχής διέκοψαν το φιλοβενιζελικό στρατιωτικό κίνημα του 1935 και ασφαλώς, το Εθνικό καθεστώς της 4^ης Αυγούστου 1936, υπό τον Ιωάννη Μεταξά3 που άλλαξε άρδην την κατάσταση των Ενόπλων Δυνάμεων, φυσικά και στο πολεμικό Ναυτικό.

Παραγγέλθηκαν στην Αγγλία δύο αντιτορπιλικά, τα «Β. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «Β. ΟΛΓΑ», αγοράστηκαν τέσσερα ναρκαλιευτικά, δώδεκα υδροπλάνα και ένα πετρελαιοφόρο και άρχισε η εκπόνηση επιτελικών σχεδίων και προγραμμάτων για την ενίσχυση του ΠΝ και την προετοιμασία του για τον επερχόμενο πόλεμο.

Για πρώτη φορά, οργανώθηκε η παράκτια άμυνα σύμφωνα με την κατανομή των ακτών της χώρας σε έξι(6) Ναυτικές Αμυντικές Περιοχές, οι οποίες με πενιχρά οικονομικά μέσα, επάνδρωσαν οχυρωματικά και έργα αντιαεροπορικής άμυνας στην ξηρά και οργάνωσαν πεδία ναρκών και ανθυποβρυχιακά φράγματα για προστασία ζωτικών λιμένων και βάσεων σε όλη την επικράτεια, με αποτέλεσμα την ικανοποιητική τους χρησιμοποίηση με την έναρξη του πολέμου. Μετά την ύπουλη βύθιση του «ΕΛΛΗ» στο λιμάνι της Τήνου, στις 15-8-1940, από το Ιταλικό υποβρύχιο «DELFINO», το ΓΕΝ προέβη στην επίσπευση της συμπληρώσεως των προκαταρκτικών φάσεων της πολεμικής κινητοποιήσεως.

(3) Η έναρξη του πολέμου βρήκε επομένως, το ναυτικό μας έτοιμο για πολεμικές επιχειρήσεις. Όταν η Γερμανία έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο Μπαρμπαρόσσα, τα αεροσκάφη της Luftwaffe , ξεκινώντας από τις βάσεις στο βουλγαρικό έδαφος, άρχισαν ανελέητη επίθεση εναντίον των ελληνικών πολεμικών και εμπορικών πλοίων, καθώς και των εγκαταστάσεων στην ξηρά σε όλη την χώρα. Ο Αρχηγός ΓΕΝ, ναύαρχος Α. Σακελλαρίου, λαμβάνει την απόφαση, ακολουθώντας την πολιτική ηγεσία της χώρας, για συνέχιση του αγώνα. Αρχίζει έτσι η σταδιακή αποχώρηση των πλοίων που απέμειναν, αρχικά προς την Σούδα της Κρήτης και έπειτα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από όπου συνέχισε μαχόμενος στο πλευρό των Συμμάχων, μέχρι την πλήρη καταβολή του Άξονα στην Ευρώπη, τον Μάιο του 1945.

Ο Στόλος μας, λοιπόν, αφού πήρε μέρος στην Μάχη της Ελλάδας από την 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι την ολοκλήρωση της καταλήψεως της χώρας την 31 Μαΐου 1941, που σημαδεύτηκε από την πτώση της Κρήτης στα χέρια των Γερμανών, δεν παραδόθηκε, αλλά με σχεδόν 3.000 άνδρες του Πολεμικού μας Ναυτικού, οι οποίοι εθελοντικά επάνδρωναν τα πολεμικά μας, έπλευσε στην Μέση Ανατολή (Μ.Α.) και συγκεκριμένα στην Αλεξάνδρεια.

(4) Από την Ιταλική επίθεση μέχρι την κατάληψη της Κρήτης.

Κυρία αποστολή του Πολεμικού μας Ναυτικού στην Μάχη της Ελλάδος ήταν η συνοδεία νηοπομπών που μετέφεραν προσωπικό και εφόδια δια θαλάσσης προς τους μαχόμενους στα βόρεια σύνορά μας. Αυτή η αποστολή εκτελέστηκε με απόλυτη επιτυχία και χωρίς απώλειες, πλην αυτών που προκλήθηκαν μετά την Γερμανική επίθεση.

Οι μεγάλες όμως ώρες στην δράση του Στόλου μας ξετυλίχτηκαν στις πολεμικές του αποστολές κυρίως στην Μεσόγειο, αλλά και αλλού, από το 1941 και μετά, κατά την διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας. Η εν λόγω δράση συνεχίστηκε ακόμη και έπειτα από την απελευθέρωση της Ελλάδας, έως την λήξη του Πολέμου τον Αύγουστο του 1945. Την περίοδο αυτή το Ναυτικό μας είχε την κυρία Βάση του στην Μέση Ανατολή4.

(5) Στις 18-9-1943 το «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ», πρωταγωνίστρια σε όλες τις μεγάλες νίκες εναντίον του εχθρού στην Μεσόγειο, με δύο Αγγλικά αντιτορπιλικά καταστρέφει ολόκληρη γερμανική νηοπομπή αποβάσεως στα Δωδεκάνησα, αλλά κύματα στούκας επιτίθενται εναντίον της και τελικά την βυθίζουν στο λιμάνι της Λέρου.

Ενώ οι επιδρομές των συμμαχικών πλοίων μαίνονται στα Δωδεκάνησα, ο «ΑΔΡΙΑΣ» πρωτοστατεί στον βομβαρδισμό των ακτών της Καλύμνου την νύχτα της 22-10-1943 αλλά ανατινάζεται η πλώρη του, που προσέκρουσε σε νάρκη. Παρά την πυρκαγιά και την αχρήστευση των πυροβόλων του, ο τραυματισμένος Κυβερνήτης του, αντιπλοίαρχος Ι. ΤΟΥΜΠΑΣ, διατάσσει να κλειστούν τα στεγανά, να σβηστούν οι εστίες φωτιάς, να περισυλλεγούν οι ναυαγοί από ένα άλλο Αγγλικό αντιτορπιλικό και να επιστρέψουν στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Ο κατάπλους του θρυλικού αντιτορπιλικού έγινε μέσα σε ζητωκραυγές και χειροκροτήματα των πληρωμάτων των συμμαχικών πλοίων, την 6^ην Δεκεμβρίου 1943.

Το αντιτορπιλικό Αδρίας Ι (L-67) μπαίνει στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας με την πλώρη κατεστραμμένη.

   

 (6)  Οι Σύμμαχοι, αναγνωρίζοντας την σημαντική μαχητική ικανότητα του Πολεμικού μας Ναυτικού στον διεξαγόμενο κοινό αγώνα κατά του Άξονα, ενίσχυσαν αποτελεσματικά τον Στόλο μας στην διάρκεια του Β΄ΠΠ με 38 νεότευκτές αλλά και μεταχειρισμένες μάχιμες μονάδες, που ήταν όμως σε πολύ καλλίτερη κατάσταση από τις απωλεσθείσες.

Οι νεκροί της περιόδου ξεπέρασαν τους 700, ενώ οι τραυματίες ήταν πολλαπλάσιοι5.  

 (7) Δράση του Πολεμικού μας Ναυτικού μας στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Την δράση του Ναυτικού στην υποδουλωμένη Ελλάδα κάλυψε κυρίως τους ακόλουθους τομείς:

·Διαφυγή του προσωπικού του Ναυτικού στην  Μέση Ανατολή(Μ.Α.).

·Διοχέτευση πληροφοριών στους Συμμάχους.

·Μέριμνα των οικογενειών του προσωπικού του Ναυτικού που υπηρετούσε στην Μ.Α.

Οικονομική και ηθική αρωγή για τις οικογένειες που ζούσαν στην Ελλάδα και για τις διαφυγές προσωπικού στη Μ.Α. δόθηκαν πρόθυμα από τον κατοχικό Πρωθυπουργό στην Ελλάδα Ιωάννη Ράλλη, ως και από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις της Μ.Α., με αποστολή χρυσών λιρών.

Το Αγγλικό Στρατηγείο εξήρε με έγγραφό του το εξαιρετικό θάρρος και την αφοσίωση προς το καθήκον, όσων εργάστηκαν στις οργανώσεις του Ναυτικού στην Ελλάδα.

Μεμονωμένοι άνδρες και Πολεμικά Πλοία στάλθηκαν κατά καιρούς στην κατεχόμενη Ελλάδα για επιχειρήσεις, συγκέντρωση πληροφοριών μεταφορά ασυρμάτων και άλλου απαραίτητου υλικού ή εκτέλεση επιδρομών.

(8) Δράση του Ελληνικού Στόλου 1941-45, με κύρια Βάση την Μέση Ανατολή

Τα πλοία μας εργάστηκαν συχνά με αυτοθυσία κατά την λεγόμενη μάχη της Αλεξάνδρειας, αρνούμενα να διαφύγουν στην Ερυθρά θάλασσα. Και όταν οι δυνάμεις του Άξονα, υπό τον Ρόμμελ, συγκρατήθηκε στο Ελ Αλ Αμέϊν, βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις για την προετοιμασία της αντεπίθεσης. Το 1942, οι Άγγλοι παρέδωσαν στο Ελληνικό Ναυτικό ολόκληρη μοίρα αντιτορπιλικών τελευταίου τύπου, στα οποία δόθηκαν τα ονόματα «ΚΑΝΑΡΗΣ», «ΜΙΑΟΥΛΗΣ», «ΠΙΝΔΟΣ» και «ΑΔΡΙΑΣ», καθώς και την κορβέττα «ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ» και το υποβρύχιο «ΜΑΤΡΩΖΟΣ», που προερχόταν από λεία πολέμου.

Πολλές από τις καταστροφές και ζημιές του εχθρού οφείλονταν στην μέχρι αυτοθυσίας δράση των Ελληνικών πλοίων, των οποίων τα πληρώματα διακρίθηκαν για το θάρρος, την αφοσίωση στο καθήκον και την ψύχραιμη αντιμετώπιση των κινδύνων. Τα ελληνικά υποβρύχια βρίσκονταν σχεδόν διαρκώς σε περιπολίες στα ανοιχτά των ελληνικών ακτών, αποβίβαζαν Βρετανούς και Έλληνες κομάντος και υλικό, παραλάμβαναν άλλους, αιχμαλώτιζαν ή βύθιζαν τα επιταγμένα σκάφη, τρομοκρατούσαν τους Ιταλούς στα Δωδεκάνησα και προκαλούσαν ανεπανόρθωτες απώλειες στους Γερμανούς στο υπόλοιπο Αιγαίο. 

Κυρία αποστολή του Στόλου μας απετέλεσε η συνοδεία και προστασία από εχθρικές επιθέσεις νηοπομπών συμμαχικών Εμπορικών Πλοίων στην Μεσόγειο, που διακινούσαν πολύτιμο πολεμικό και άλλο υλικό. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι το 1943 επί 41 Πολεμικών Πλοίων που εκτελούσαν συνοδείες, τα 27 ήταν Αγγλικά, τα 11 Ελληνικά και μόνο 3 Γαλλικά.

Σημαντική ήταν επίσης η συμμετοχή του Ελληνικού Στόλου στην μεγάλη και επιτυχημένη συμμαχική απόβαση στην Σικελία, που άρχισε στις 10 Ιουλίου 1943 και ωδήγησε λίγο αργότερα στην συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου 1943. Σ' αυτή έλαβαν μέρος τα Αντιτορπιλλικά Β.ΟΛΓΑ-ΠΙΝΔΟΣ-ΚΑΝΑΡΗΣ-ΜΙΑΟΥΛΗΣ-ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ-ΑΔΡΙΑΣ και τα γηραιά Τορπιλλοβόλα ΝΙΚΗ-ΑΣΠΙΣ.

Ο Ιταλικός Στόλος, που ήταν ο μεγαλύτερος της Μεσογείου, παραδόθηκε στο Συμμαχικό στην Αλεξάνδρεια στις 16 Σεπτεμβρίου 1943 παρουσία και του Έλληνα Αρχηγού Στόλου, που επέβαινε στο Ελληνικό Ναρκαλιευτικό ΚΑΡΤΕΡΙΑ6.  

μγ. Δράση του πολεμικού μας Ναυτικού στο Αιγαίο κατά την Μεταπολεμική περίοδο

(1)   Στα τέλη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, τα πλοία του στόλου διεσπάρησαν στα νησιά και τα λιμάνια του Αιγαίου, με σκοπό την εκδίωξη των τελευταίων πυρήνων του εχθρού, τη συνοδεία νηοπομπών με τρόφιμα και εφόδια για τον άμαχο πληθυσμό και την αναζωογόνηση των παλαιών Ναυτικών Διοικήσεων, που θα βοηθούσαν στην εγκαθίδρυση της ελληνικής διοικήσεως. Συμμετείχε κυρίως στην εκδίωξη των δυνάμεων του σταλινικού ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από τις παράλιες περιοχές και ιδιαίτερα από την περιοχή της Αθήνας.  

(2)   Με την ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους, η ανάγκη ανανεώσεως των πλοίων του στόλου ήταν επιτακτική. Τα περισσότερα από τα πλοία παραχωρήθηκαν στα πλαίσια της Αμερικάνικης Στρατιωτικής Βοήθειας, ενώ αλλά δανείστηκαν και επεστράφησαν, ενώ πολύ λίγα αγοράστηκαν. Τα περισσότερα από τα πλοία που μας παραχωρήθηκαν βρίσκονταν σε άσχημη κατάσταση και χρειάζονταν μετατροπές, επισκευές και ανανέωση στον οπλισμό τους - λίγα ήταν πραγματικά καινούρια. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα ακόλουθα :

    Το 1947 παραχωρήθηκαν από τις ΗΠΑ έξι κανονιοφόροι («ΑΡΣΛΑΝΟΓΛΟΥ», «ΜΠΛΕΣΣΑΣ», «ΠΕΖΟΠΟΥΛΟΣ», «ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ», «ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ»  και «ΛΑΣΚΟΣ»).

(3)   Ως μέρος των ιταλικών επανορθώσεων, το 1950, παραχωρήθηκε το καταδρομικό «ΕΛΛΗ», ενώ το 1951, παραχωρήθηκαν από τις ΗΠΑ τα αντιτορπιλικά «ΔΟΞΑ» και «ΝΙΚΗ», οι ναρκοθέτιδες «ΑΚΤΙΟΝ» και «ΑΜΒΡΑΚΙΑ», το δεξαμενόπλοιο «ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ» και τα υποβρύχια «ΠΟΣΕΙΔΟΝ» και «ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ». Κατά την περίοδο 1958-1960 παραχωρήθηκαν από τις ΗΠΑ έξι οχηματαγωγά, τέσσερα αντιτορπιλικά τύπου Fletcher, τα «ΑΣΠΙΣ», «ΒΕΛΟΣ», «ΛΟΓΧΗ» και «ΣΦΕΝΔΟΝΗ», δύο αποβατικής υποστηρίξεως, τα «ΒΛΑΧΑΒΑΣ» και «ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ», και τρία αρματαγωγά, τα «ΙΚΑΡΙΑ», «ΛΕΣΒΟΣ» και «ΡΟΔΟΣ». Το 1964 παρελήφθη το υποβρύχιο «ΤΡΙΑΙΝΑ», καθώς και έξι ναρκαλιευτικά («ΑΗΔΩΝ», «ΑΙΓΛΗ», «ΔΑΦΝΗ», «ΔΩΡΙΣ», «ΚΙΧΛΗ» και «ΚΙΣΣΑ»).

(4)   Μετά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο ακολούθησε μια περίοδος ανασυγκροτήσεως των Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων και σχετικής ηρεμίας στο Αιγαίο, κυρίως λόγω της εντάξεως Ελλάδος και Τουρκίας στο Βορειοατλαντικό σύμφωνο (ΝΑΤΟ), μέχρι το 1973 οπότε η Τουρκία άρχισε να προκαλεί την Ελλάδα.

μδ. Περίοδος τουρκικών προκλήσεων-τουρκικής αμφισβητήσεως του  Αιγαίου Πελάγους (1973-1976)

(1)  Στις 1 Νοε. 1973 δημοσιεύτηκε στην Τουρκική εφημερίδα της Κυβερνήσεως απόφαση με την οποία παρεχωρείτο στην Τουρκική Εταιρία Πετρελαίου το δικαίωμα έρευνας και γεωτρήσεων για πετρέλαιο στην υφαλοκρηπίδα περιοχών οι οποίες εκάλυπταν θαλάσσιο χώρο έξω από τα όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης των νησιών Σαμοθράκης, Λήμνου, Χίου, Λέσβου, Αγίου Ευστρατίου, Ψαρών και Αντίψαρων. Λίγους μήνες αργότερα ανήγγειλε ότι το ειδικά εξοπλισμένο πλοίο «Τσανταρλί» θα έκανε έρευνες στην περιοχή (27 συνεχόμενες περιοχές) για εξεύρεση πετρελαίου.

 Στις 7-2-1974 η Ελληνική Κυβέρνηση αμφισβήτησε την εγκυρότητα των αδειών της Τουρκικής Κρατικής Εταιρείας Πετρελαίου (ΤΚΕΠ) και σε απάντηση η Τουρκία ισχυρίσθηκε ότι οι μεγάλες υποθαλάσσιες περιοχές κατά μήκος των Τουρκικών ακτών αποτελούν την φυσική επέκταση της Ανατολίας και ότι τα Ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα.

(2)Τον Μάϊο του 1974, η Ελλάς δήλωσε ότι δέχεται την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος με βάση το διεθνές Δίκαιο. Η Τουρκία δέχθηκε την πρόταση πλην όμως στις 18-7-74  χορήγησε νέες άδειες σε νέες περιοχές πλησίον της Ρόδου, Ικαρίας, Δωδεκανήσων. Η Ελλάς προσέφυγε στο διεθνές δικαστήριο γεγονός που αρχικά δέχθηκε η Τουρκία, αλλά αργότερα αρνήθηκε.

Η Ε/Τ διαφορά κορυφώθηκε με την έξοδο των σκαφών «Τσαρντερλί» (29-Μαϊ-1974) και «Σισμίκ» (6-Αυγ-1976). Η Ελλάς προσέφυγε στις 10-8-76 στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και το Διεθνές δικαστήριο της Χάγης για προσωρινά μέτρα. Τελικά το Δ.Δ. έκρινε ότι είναι αναρμόδιο καθ’ όσο δυνάμει συμβάσεως Ελλάδος - Τουρκίας τα ανακύπτοντα προβλήματα θα επιλύονται με διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών και σε περίπτωση μη συμφωνίας η υπόθεση να παραπέμπεται στο Διεθνές Δικαστήριο.

(3) Ακολούθησαν τα τραγικά για τον Κυπριακό Ελληνισμό και το Έθνος γεγονότα της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο7.  

1976-1995 8

Έκτοτε η Τουρκία όχι μόνο συνέχισε τις θαλάσσιες προκλήσεις και παραβιάσεις του Ελληνικού θαλάσσιου χώρου, αλλά ενέτεινε και τις εναέριες προκλήσεις και αμφισβητήσεις των διεθνώς κατοχυρωμένων Ελληνικών δικαίων της στον ελληνικό εναέριο χώρο. Άρχισε να διεκδικεί  ακόμη και ελληνικά νησαία εδάφη και  νησιά, επιδιώκοντας να δημιουργήσει «δεδικασμένα» και «τετελεσμένα» σαν απαρχή υλοποιήσεως όλων των διεκδικήσεών της.

Οι εναέριες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίον που επί των ημερών μας έχουν γίνει ρουτίνα, δεν είναι νεοφανής πραγματικότητα. Η  ιστορία των παραβιάσεων του FIR Αθηνών από τουρκικά αεροσκάφη ξεκινάει από πολύ παλιά και, δυστυχώς, η ελληνική πλευρά δεν φρόντισε από την πρώτη στιγμή να βάλει φρένο σε αυτήν την δραστηριότητα.

    Τα αρχικά δειλά βήματα των Τούρκων δεν αντιμετωπίστηκαν δυναμικά, όταν η Πολεμική μας Αεροπορία διέθετε και σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη, αλλά και ποιοτική υπεροχή σε σχέση με το επίπεδο των Τούρκων χειριστών.

Η πρώτη Αερομαχία

Το πρωί της 20ής Ιουλίου του 1974 βρήκε την Κύπρο να δέχεται την επίθεση του Αττίλα με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα. Στην ελληνική επικράτεια, οι Ένοπλες Δυνάμεις άρχισαν με σπασμωδικές ενέργειες να κινητοποιούνται. Η Πολεμική Αεροπορία τέθηκε σε συναγερμό και έθεσε όλα τα αεροσκάφη της σε ετοιμότητα των 5 και των 2 λεπτών.

Οι Τούρκοι από την πρώτη κιόλας μέρα άρχισαν να προβαίνουν σε παραβιάσεις στο Αιγαίο με αεροσκάφη F-5 και F-102, με αποτέλεσμα να διεξαχθούν και οι πρώτες εμπλοκές μεταξύ ελληνικών και τουρκικών  αεροσκαφών.

Στις 22 Ιουλίου του 1974 και ενώ οι μαζικές παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη συνεχίζονταν, δύο ελληνικά F-5A της 337 ΜΑΗ έλαβαν την εντολή για scramble με σκοπό να αναχαιτίσουν δυο «άγνωστα» ίχνη. Τα F-5 στα οποία επέβαιναν οι υποσμηναγός Ιωάννης Δινόπουλος και ανθυποσμηναγός (Ι) Θωμάς Σκαμπαρδώνης, απογειώθηκαν από την 111 ΠΜ στη Νέα Αγχίαλο και περί ώρα 1.30 μ.μ. στην περιοχή του Αγίου Ευστρατίου εντόπισαν ένα ζεύγος τουρκικών F-102.

Τα τουρκικά αεροσκάφη κατάφεραν μετά από συνεχείς περιστροφές να βρεθούν πίσω από το  αεροσκάφος του ανθυποσμηναγού Σκαμπαρδώνη και μάλιστα να εκτοξεύσουν και έναν πύραυλο AIM-4 Falcon εναντίον του, χωρίς ευτυχώς να βρει τον στόχο του.

Παρακολουθώντας όλη την εμπλοκή από μεγαλύτερο ύψος, ο υποσμηναγός Δινόπουλος εκτόξευσε δύο ΑΙΜ-9Β εναντίον των δυο τουρκικών αεροσκαφών με αποτέλεσμα να καταρρίψει το ένα τουρκικό F-102. Το δεύτερο F-102 πανικόβλητο προσπάθησε να επιστρέψει στην βάση του, πλην όμως λόγω εξαντλήσεως των καυσίμων του καταστράφηκε στην προσπάθειά του να προσγειωθεί, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό  του Τούρκου χειριστή.

Το περιστατικό απέδειξε την ασύγκριτη υπεροχή των Ελλήνων χειριστών. Παρά την αρχική ψυχρολουσία που υπέστησαν οι Τούρκοι, συνέχισαν να παραβιάζουν τον εναέριό μας χώρο...

Η πρώτη απώλεια, 18 Ιουνίου 1992

Η συγκεκριμένη ημέρα έμελλε να είναι μια από τις πιο μαύρες στην ιστορία της ΠΑ, αφού εκείνη την ημέρα χάθηκε ένας από τους ηρωϊκούς πιλότους της Αεροπορίας μας. Εκείνο το πρωί, δυο ελληνικά Mirage F1CG της 342 ΜΠΚ απογειώνονται από την 135 ΣΜ στη Σκύρο για να αναχαιτίσουν τον σχηματισμό τουρκικών F-16. Πίσω από πιλοτήριο του ενός Μirage F1CG βρίσκεται ο υποσμηναγός Νικόλαος Σιαλμάς.

Οι δυο σχηματισμοί, ύστερα από την αναγνώριση που γίνεται από τα ελληνικά αεροσκάφη, εμπλέκονται σε κλειστή αερομαχία στην περιοχή του Άγιου Ευστρατίου δυτικά  της Λήμνου.

Οι Τούρκοι πιλότοι, αποκαλούμενοι και ως «μπούφοι» από τους από τους πιλότους μας, εκμεταλλευόμενοι την ανωτερότητα των επιδόσεων που προσφέρει ένα αεροσκάφος 3ης γενιάς, όπως το F-16 σε σχέση με ένα αεροσκάφος 2ης γενιάς, όπως το Mirage F1 κατάφερε ένας απ’ αυτούς να βρεθεί στην ώρα 6 του ελληνικού αεροσκάφους.

Ο υποσμηναγός Σιαλμάς, αρνούμενος να δεχτεί έναν «μπούφο» στην ουρά του, εκτελεί βύθιση με σκοπό να αποφύγει τον διώκτη του. Όμως, το χαμηλό ύψος στο οποίο βρισκόταν το Mirage F1 δεν του δίνει πολλά περιθώρια έγκαιρης  απαγκιστρώσεως, με αποτέλεσμα να καταπέσει στην θάλασσα.

Ο Τούρκος διώκτης του (Ilhan Filiz), που τον ακολουθεί σε αυτήν την βύθιση, καταφέρνει την τελευταία στιγμή και επαναφέρει το αεροσκάφος του και γλιτώνει την σύγκρουση με την θάλασσα.

Οι Τούρκοι αποχωρούν από την περιοχή, όμως ένας Έλληνας πιλότος χάθηκε στα νερά του Αιγαίου υπερασπιζόμενος την πατρίδα του από τους εισβολείς. Προς τιμήν του κατασκευάστηκε στον Άγιο Ευστράτιο μνημείο, με το έμβλημα της 342 ΜΠΚ που υπηρετούσε.

Επίσης, εκείνη η άκρη ονομάστηκε Ακρωτήριο Νικόλαος Σιαλμάς. Το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει η πολιτεία για να τιμήσει έναν πιλότο που έδωσε την ίδια του την ζωή για την προάσπιση των δικαιωμάτων της χώρας μας. Οι χειριστές όμως της 342 ΜΠΚ, τρία χρόνια αργότερα, πήραν το αίμα τους πίσω, για τον τόσο άδικο χαμό του συναδέλφου τους.

Ρόδος, 8 Φεβρουαρίου 1995

Η συγκεκριμένη μέρα θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη των χειριστών που υπηρετούσαν τότε στη 342 ΜΠΚ. Ήταν μια συνηθισμένη μέρα με σχηματισμό -αποτελούμενο από τέσσερα τουρκικά F-16- να παραβιάζει το FIR Αθηνών νοτίως της Ρόδου.

Δύο ελληνικά Mirage F1CG παίρνουν την εντολή να απογειωθούν από την 126 ΣΜ στο Ηράκλειο της Κρήτης για να αναγνωρίσουν τα «άγνωστα» ίχνη. Οι δυο σχηματισμοί εμπλέκονται έξι μίλια δυτικά της Καρπάθου και παρότι οι δυνατότητες των σύγχρονων F-16 ήταν ανώτερες των ελληνικών αεροσκαφών, οι Έλληνες χειριστές  εφαρμόζοντας τις κατάλληλες τακτικές καταφέρνουν να απομονώσουν ένα τουρκικό F-16C.

Ο Τούρκος χειριστής, προσπαθώντας να ξεφύγει από τους διώκτες του, εκτελεί βύθιση με μεγάλο βαθμό καθόδου κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να βάλει το αεροσκάφος του σε πορεία συγκρούσεως με την θάλασσα χωρίς να μπορεί να το επαναφέρει.

Ο Τούρκος χειριστής υποσμηναγός Mustafa Yildirim καταφέρνει να εκτιναχθεί με επιτυχία από το αεροσκάφος του, ενώ το τουρκικό F-16C συντρίβεται δεκαέξι μιλια νοτίως της Ρόδου.

Αμέσως απογειώνεται ένα ελικόπτερο έρευνας  και διάσωσης ΑΒ-205 από την Ρόδο και, αφού καταφέρνει να περισυλλέξει με επιτυχία τον Τούρκο χειριστή, στην συνέχεια τον μεταφέρει στο νοσοκομείο της Ρόδου για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.

Ο Τούρκος υποσμηναγός δέχεται και την επίσκεψη του Τούρκου προξένου στο νοσοκομείο, ενώ η τουρκική πλευρά δήλωσε ότι το ατύχημα οφείλεται σε «μηχανική βλάβη» του συστήματος τροφοδοσίας καυσίμου…

Μετά την νοσηλεία του, ο Τούρκος πιλότος μεταφέρθηκε με ελληνικό C-130 πίσω στην Τουρκία για να ενημερώσει τους συναδέλφους του για το πόσο  φιλόξενοι είναι οι Έλληνες…

Λέσβος, 27 Δεκεμβρίου 1995.

Τον Δεκέμβριο του 1995, σειρά να γευτούν τι σημαίνει ελληνική αναχαίτιση είχαν οι χειριστές Phantom της τουρκικής Μοίρας 112 Filo. Συγκεκριμένα, δυο τουρκικά F-4E μετά τις 2 μ.μ. παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο της Χίου και συνέχισαν την πορεία τους βόρεια προς την Λέσβο. Δύο ελληνικά F-16C επιφυλακής, που ανήκαν στη 330 ΜΔ, απογειώνονται από την 130 ΣΜ της Λήμνου για να αναχαιτίσουν το ζεύγος των βαρβάρων.

Ο ελληνικός σχηματισμός εντόπισε τους δυο εισβολείς δυτικά της Λέσβου και γρήγορα η αναγνώριση εξελίχθηκε σε σκληρή αερομαχία.

Η  ανωτερότητα των ελληνικών F-16 και των Ελλήνων χειριστών αναγκάζει τον Τούρκο πιλότο Altug Karaburun να εκτελέσει έναν ακραίο ελιγμό, με αποτέλεσμα το τουρκικό F-4E με σειριακό αριθμό 67-301 να καρφωθεί στην θαλάσσια περιοχή της Λέσβου και να παρασύρει στον θάνατο τον χειριστή του.

Ο συγκυβερνήτης Ogur Kilar καταφέρνει να εκτιναχθεί με επιτυχία και διασώζεται από ένα ελληνικό ελικόπτερο ΑΒ-205, το οποίο τον μεταφέρει στο νοσοκομείο της Λέσβου.

Η συνέχεια  είναι γνωστή, αφού του δόθηκε ένας κλάδος ελαίας, μεταφέρεται πίσω στην Τουρκία. Η Πολεμική  Αεροπορία φρόντισε να κάνει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στην Τουρκική Αεροπορία, για να υπενθυμίσει στους Τούρκους ότι εάν δεν ανταποδώσουν τον κλάδο ελαίας τότε αργά ή γρήγορα, θα αντιληφθούν τι σημαίνει Ελληνική πολεμική Αεροπορία, πλην όμως, θα είναι πολύ αργά γι’ αυτούς!!!

Συνεχίζεται

---

1 Ο ρόλος και η δράση του Πολεμικού και του Εμπορικού μας Ναυτικού στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΑ / KULTUR-GESCHICHTE, Elliniki Gnomi, 01 Jan 2014. Η μεγάλη συμβολή της ελληνικής Ναυτιλίας στον νικηφόρο αγώνα των Συμμάχων εναντίον των Δυνάμεων του Άξονα, γράφει ο δημοσιογράφος Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.---Ναυτική Επιθεώρηση, τ.574, 2010.--- Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ 1939-45. Συνοπτική παρουσίαση από τον Υποναύαρχο ε.α. Σωτήριο Γεωργιάδη Π.Ν. Copyright © 2015 Hellenic Electronic Center. All Rights Reserved.www.greece.org ----www.hellenicnavy.gr/el/istoria/istoria-tou- pn(επίσημη ιστοσελίδα Πολεμικού Ναυτικού).

2 Λεπτομέρειες για τις προδοτικές ενέργειες του Βενιζέλου, όπως στην παρουσίαση του θέματος: «Το Εθνικόν έγκλημα της 15^ης Νοεμβρίου 1922» (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2014).

3 Το Σύστημα χαρακτηρίζει το καθεστώς της 4^ης  Αυγούστου 1936, ως αντιδημοκρατικό και δικτατορικόν, επειδή ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς ανέστειλε την λειτουργία του κοινοβουλίου λόγω της εκρύθμου πολιτικής καταστάσεως και των εθνικών κινδύνων που απειλούσαν το Έθνος εκείνη την περίοδο.

Το να ονομάζει κάποιος το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δικτατορία είναι τουλάχιστον αδαής,  εκτός αν το κάνει εκ του πονηρού, διότι:

.Η δικτατορία ΔΕΝ είναι πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, όπως κοινοβουλευτική δημοκρατία, λαϊκή δημοκρατία, κομμουνισμός, βασιλευομένη δημοκρατία, κλπ. αλλά μορφή ασκήσεως εξουσίας ανεξαρτήτως του πολιτικού συστήματος διακυβερνήσεως.

.Η δικτατορία δεν είναι ελληνικός θεσμός/ορολογία (όπως άλλωστε και ο όρος «χούντα»), αλλά μία αυστηρά πολιτειακή μορφή ασκήσεως εξουσίας, η οποία εφηρμόζετο κατά την αρχαιότητα στην Ρώμη, κατόπιν διαταγής της συγκλήτου, ήτοι διορισμού ενός πολίτου ως εκτάκτου άρχοντος, με απόλυτη εξουσία για ωρισμένο χρονικό διάστημα, σε περίπτωση μεγάλου εξωτερικού ή εσωτερικού κινδύνου.

.Για το θέμα της νομιμότητος ή όχι μιας δικτατορίας υπάρχουν πολλές αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις οι οποίες τελικώς ανάγονται σε καθαρώς υποκειμενικά κριτήρια.

.Το ασφαλέστερον κριτήριον για μία δικτατορία οποιασδήποτε πολιτικής μορφής, είναι τα εθνικά, κοινωνικά και οικονομικά πεπραγμένα της.

*

Οι συστημικοί προπαγανδιστές ΟΥΔΕΠΟΤΕ ανεφέρθησαν και εξακολουθούν να μην αναφέρονται στα εθνικά, κοινωνικά και οικονομικά επιτεύγματα του «δικτατορικού» καθεστώτος του Ιωάννου Μεταξά. Συγκεκριμένα:

Γεωτρήσεις σε Μακεδονία Θράκη, για ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου (23 Οκτ. 1936).

Αποφυλάκιση κρατουμένων για χρέη μέχρι 1.000 δραχμές(26 Οκτ. 1936)

Επέκταση του δικτύου Πυροσβεστικών Μονάδων και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος (30 Οκτ. 1936)

Ίδρυση οικονομικής αστυνομίας (ΣΔΟΕ), για την δίωξη του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής (25 Δεκ. 1936)

Καθορισμός με αναγκαστικό νόμο, του τρόπου απονομής σεβασμού, προς την σημαία και τα Εθνικά σύμβολα (17 Ιαν. 1937)

Ανάληψη από το κράτος της εκμεταλλεύσεως διαφόρων υπεραστικών λεωφορειακών γραμμών και τα αυτοκίνητα των γραμμών αυτών υπάγονται στον ΟΣΕ (6 Φεβρ.1937)

Έναρξη εφαρμογής του θεσμού των κοινωνικών ασφαλίσεων στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τον Πειραιά (4 Μαρ. 1937)

Λήψη μέτρων της κυβερνήσεως υπέρ των σταφιδοπαραγωγών. Ενισχύεται ο ΑΣΟ κι απαγορεύεται η επέκταση των φυτειών (27Δεκ. 1937).

Απόφαση για κατασκευή πλωτής δεξαμενής στην Σύρο για την εξυπηρέτηση της Εμπορικής Ναυτιλίας (20 Απρ. 1937).

Σύσταση Ταμείου Ασφαλίσεως Εμπόρων κι διορισμός του πρώτου διοικητικού του συμβουλίου (2 Μαΐου 1937).

Ηλεκτροκίνηση σιδηροδρόμου Κηφισιάς με απλή στρωτή γραμμή. Στις διαβάσεις θα κατασκευασθούν γέφυρες (14 Μαΐου 1937).

Εγκαίνια της γεωργικής εκθέσεως Ζαππείου, με αφάνταστη ποικιλία εκθεμάτων απ’ όλη την Ελλάδα (13 Ιουνίου 1937).

Χορήγηση δανείου ύψους 55.000.000 δραχμών στον Δήμο Αθηναίων, για την ανέγερση της νέας λαχαναγοράς στο Ρούφ ( 30 Ιουνίου 1937).

Σύσταση γραφείων ευρέσεως εργασίας σε μεγάλες πόλεις της χώρας με απόφαση του υπουργού Εργασίας (25 Αυγ. 1937).

Απόφαση για Έναρξη τακτικής λειτουργίας του Οργανισμού Κοινωνικών Ασφαλίσεων από την 15η Νοεμβρίου (27 Σεπ. 1937).

Αναδιοργάνωση επί νέων βάσεων της Παντείου Σχολής και εξομοίωση με τα Πανεπιστήμια (10 Οκτ. 1937).

Ίδρυση της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης στην Ήπειρο (23 Οκτ. 1937).

Αναδιοργάνωση των Παιδαγωγικών Ακαδημιών και ίδρυση νέων τμημάτων στην Τρίπολη και στα Γιάννενα (19 Νοε. 1937).

Έναρξη λειτουργίας των μαθητικών συσσιτίων σε όλα τα Δημοτικά σχολεία της χώρας (14 Ιαν. 1938).

Έναρξη λειτουργίας ασύρματης επικοινωνίας με την Κρήτη (1 Φεβ. 1938).

Ιδρύονται δημόσια Νοσηλευτικά Ιδρύματα στην Νάουσσα, στην Ξάνθη, στο Βαθύ Σάμου και στην Λαμία (9 Μαρτίου 1938).

Καθιερώνεται ο θεσμός της Αγροτικής Ασφάλειας σε όλη την χώρα, για την πρόληψη και καταστολή αγροτικών ατυχημάτων/αδικημάτων (20 Απρ. 1938).

Αρχίζει επίσημα η λειτουργία του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών(21 Μαΐου 1938).

Ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε στην αφοπλισμένη ζώνη της Δυτικής Θράκης κι η Αλεξανδρούπολις ορίσθηκε ως έδρα Σώματος Στρατού (20 Αυγ. 1938).

Δύο μεγάλες οτομοτρίς εξυπηρετούν την σιδηροδρομική συγκοινωνία μεταξύ Βόλου και Λάρισας (25 Αυγ. 1938).

Επέκταση της μηχανικής καλλιέργειας κατά τις αροτριώσεις σε πολλές περιφέρειες της χώρας (18 Σεπτ. 1938).

Ιδρύεται Ελληνικό Τουριστικό Γραφείο στο Λονδίνο, για την ανάπτυξη του Ελληνικού Τουρισμού (30 Σεπ. 1938).

Εγκαινιάζεται η Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας Πόλεων(1 Οκτ. 1938).

Οργανώνεται πλήρως η τροχαία κίνησης στην πρωτεύουσα (4 Οκτ. 1938).

Έγιναν τα εγκαίνια της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας και της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης στα Γιάννενα (7 Νοε. 1938).

Αρχίζει η πλήρης ιατρική περίθαλψη των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ και προσλαμβάνονται οι απαραίτητοι γιατροί (30 Νοε. 1938).

Διοικητική διαίρεση του κράτους σε 12 οι Νομαρχίες του Κράτους. Πολλές αρμοδιότητες υπουργών μεταφέρονται στους Νομάρχες(ΑΝ 179/1938)7 Δεκ. 1938).

Έγιναν τα εγκαίνια του Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας (9 Μαρτ. 1939)!

Καταργούνται τα οκτατάξια Γυμνάσια κι απ’ το προσεχές έτος ιδρύονται εξατάξια (8 Ιουνίου 1939).

Σύμφωνα με τις γνωμοδοτήσεις ειδικών η υπάρχουσα ποσότητα χρυσού στον Γαλλικό ποταμό, είναι εκμεταλλεύσιμη! Συνεχίζονται οι έρευνες για την ανακάλυψη πετρελαίου στην Ήπειρο (Ιούνιος 1939).

Περατώθηκαν οι εργασίες αναστηλώσεως του ναού της Απτέρου Νίκης (12 Οκτ. 1939).

Το Αεροπορικό Σώμα αποκτά δικό του Μετοχικό Ταμείο στην Αθήνα (13 Οκτ. 1939).

Ιδρύεται στην Αθήνα η Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής (16 Νοε. 1939).

Αρχίζει η κατασκευή του αποχετευτικού αγωγού της Αθήνας (23 Ιαν. 1940).

Έγιναν τα εγκαίνια δύο σταθμών ασυρμάτου στο Χαρβάτι και στην Λούτσα(28 Φεβ. 1940).

Η Ελλάδα αποκτά Αστικό Κώδικα (16 Μαρτ.1940).

Θεμελιώθηκαν οι μόνιμες εγκαταστάσεις της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης (28 Μαρτ.1940).

Εγκαινιάζεται η γέφυρα στον Νέστο ποταμό κι η σιδηροδρομική γραμμή Μύρρινας – Τσάγεζι (8 Μαϊ.1940).

Θεμελιώνεται το Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο (26 Μαΐου 1940).            

Το θαύμα του «ΟΧΙ» της 28^ης Οκτωβρίου 1940.

Πλέον των παραπάνω κατά την διάρκεια της τετραετούς δικτατορίας έγιναν και τα εξής:

Θέσπιση νόμων για Προστασία των εργατών από τα ατυχήματα (εργατική ασφάλιση), υγιεινή διαβίωσή του στο χώρο εργασίας, ωραρίου εργασίας και της αργία της Κυριακής.

Απαγόρευση της παιδικής εργασίας.

Επίδοση ατομικών βιβλιαρίων υγείας για τους εργάτες και οργάνωση ιατρείων σε όλη την επικράτεια για δωρεάν παρακολούθηση της υγείας των εγκύων γυναικών. Έγιναν επιθεωρήσεις στους τόπους εργασίας, για την σωστή εφαρμογή των μέτρων.

Οργανώθηκαν συσσίτια για τα  παιδιά και οικοδομήθηκαν κατοικίες για την στέγαση των προσφύγων. 

Σταθεροποιήθηκε το εθνικό νόμισμα, και ανατιμήθηκε έναντι ξένων νομισμάτων. Ισοσκελίστηκε ο προϋπολογισμός από ελλειμματικός, παρά τις ογκώδεις δαπάνες για  τους εξοπλισμούς του Στρατού και της Κοινωνικής Πρόνοιας.

Η ανεργία εκμηδενίστηκε και εκτός των προμνησθέντων ( θεσμοθέτηση των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και ίδρυση  του ΙΚΑ), πλήθος φιλεργατικών θεσμών δημιουργήθηκαν  για πρώτη φορά. Όπως: Η Υποχρεωτική Διαιτησία μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η καθιέρωση της Αδείας μετ' Αποδοχών. Η καθιέρωση του 8ώρου και των Υπερωριών. Η επιβολή κατωτάτων ορίων Ημερομισθίων και Μισθών. Η απαγόρευση της εργασίας εις ανηλίκους.

Ιδρύθηκε η Εργατική Εστία.

Καθιερώθηκε  η Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή, αποστερώντας την έτσι από την κομμουνιστική καπηλεία.

Παραλλήλως ενισχύθηκε και εδόθη μέγα βάρος εις τον αγροτικόν τομέα μέσω της αυξήσεως της γεωργικής παραγωγής, ώστε να επιτευχθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη  αυτάρκεια προϊόντων πρωτογενούς παραγωγής εν' όψει των πολεμικών συνθηκών και του περιορισμού των διεθνών ανταλλαγών. Έγινε ευρεία διανομή νέων στρεμμάτων, πλήθος αποξηράνσεων και αρδευτικών έργων, ενώ με  ειδικό Νόμο ελαφρύνθηκαν οι αγρότες από τα  αγροτικά δάνεια!

Ανασυγκροτήθηκαν, ενισχύθηκαν και ισχυροποιήθηκαν οι ένοπλες Δυνάμεις του Έθνους.

Το 1936, η Ελλάδα του «δικτάτορα» Ιωάννη Μεταξά αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με την βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique».

Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση ανέφερε : «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο».(Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σελ.25).

Απεκατέστησε την κοινωνική συνοχή και την εθνική ομοψυχία του Ελληνικού λαού.

Τέλος ο Ιωάννης Μεταξάς είχε εκπονήσει ένα Ελληνογενές Πολιτικόν Σύνταγμα για εφαρμογή μόλις ωρίμαζαν οι πολιτικές συνθήκες στην Ελλάδα, (Περίληψη του Συντάγματος αναφέρεται στον τελευταίον τόμον των απομνημονευμάτων του Ι. Μεταξά), το οποίον όμως δεν πρόλαβε να παρουσιάσει-εφαρμόσει, λόγω του πολέμου και της δολοφονίας του, την οποίαν το Σύστημα παρουσίασε ως αιφνίδιον φυσιολογικόν θάνατον.

Εάν όλα αυτά και τόσα άλλα επιτεύγματα που έγιναν κατά την διάρκειαν του καθεστώτος της 4^ης Αυγούστου, με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά, χαρακτηρίζονται ως αντιδημοκρατία και δικτατορία, τότε τι είναι προτιμώτερον:

1^ο/ Τα μνημόνια, η ανεργία, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, οι μισθοί και συντάξεις πείνας, η υπερκυβένηση της τρόϊκας των δανειστών, η αβάστακτη φορολογία, τα capital controls, η ψευδαίσθηση των πολιτών ότι επιλέγουν τους κυβερνήτες και εκπροσώπους τους, με Ψευτο-Δημοκρατία και ανοικτό κοινοβούλιο  300 υπερπρονομιούχων νεοφεουδαρχίσκων/προσυπογραφόντων απλώς τις εντολές-αποφάσεις  των Τοκογλύφων-Τραπεζιτών-Δανειστών- Επιβητόρων του Ελληνικού λαού, ή

2^ο/ Ένα εθνοκρατικό καθεστώς όπως εκείνο της λεγομένης «δικτατορίας του Μεταξά», τα επιτεύγματα του οποίου συνοπτικώτατα παρουσιάσαμε, με κλειστές τις θύρες του Κοινοβουλίου, προσωρινώς, μέχρις αποκαταστάσεως της εθνικής-πολιτικής κυριαρχίας και ομαλοποιήσεως των κοινωνικο-πολιτικών πραγμάτων;

4 Πλοία του Ελληνικού Στόλου που απωλέστηκαν στις επιχειρήσεις γιά την άμυνα της Ελλάδας, από 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι 31 Μαίου 1941.

Ο Στόλος μας πλήρωσε βαρύ τίμημα κατά την πολεμική αυτή περίοδο κατά την Μάχη της Ελλάδος, με τις ακόλουθες απώλειες μαχίμων μονάδων του:

·1 Θωρηκτό (ΚΙΛΚΙΣ 24/4/41)

·4 Αντιτορπιλλικά (Β.ΓΕΩΡΓΙΟΣ 24/4/41-ΨΑΡΑ 20/4/41-ΥΔΡΑ 22/4/41-ΛΕΩΝ 15/5/41)

·1 Υποβρύχιο (ΠΡΩΤΕΥΣ 29/12/40)

·10 Τορπιλλοβόλα (ΚΙΟΣ 23/4/41-ΘΥΕΛΛΑ 22/4/41-ΠΡΟΥΣΑ 4/4/41-ΚΥΖΙΚΟΣ 25/4/41-ΠΕΡΓΑΜΟΣ 25/4/41-ΚΥΔΩΝΙΑΙ 26/4/41-ΔΩΡΙΣ 23/4/41-ΑΛΚΥΟΝΗ 23/4/41-ΑΙΓΛΗ 24/4/41-ΑΡΕΘΟΥΣΑ 25/4/41)

·4 Ναρκαλιευτικά (ΑΞΙΟΣ 26/4/41-ΑΛΙΑΚΜΩΝ 21/4/41-ΝΕΣΤΟΣ 26/4/41-ΣΤΡΥΜΩΝ 24/4/41) 

5 Η σύνθεση του Ελληνικού Στόλου το 1940

Τον μικρό Ελληνικό Στόλο, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον πανίσχυρο και σύγχρονο Ιταλικό, αποτελούσαν κυρίως τα ακόλουθα μάχιμα Πολεμικά Πλοία:

·1 Θωρηκτό 30 ετών, σε κακή κατάσταση, ιδίως των Λεβήτων (ΑΒΕΡΩΦ)

·1 Θωρηκτό παρωπλισμένο (ΚΙΛΚΙΣ)

·2 Αντιτορπιλλικά Αγγλικής κατασκευής, σύγχρονα, 2 περίπου ετών (Β.ΓΕΩΡΓΙΟΣ-Β.ΟΛΓΑ)

·4 Αντιτορπιλλικά Ιταλικής κατασκευής, 7 περίπου ετών, αλλά με προβληματικό υλικό (ΨΑΡΑ-ΣΠΕΤΣΑΙ-ΥΔΡΑ-ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ)

·4 Αντιτορπιλλικά Αγγλικής κατασκευής, 30 περίπου ετών (ΛΕΩΝ-ΠΑΝΘΗΡ-ΑΕΤΟΣ-ΙΕΡΑΞ)

·6 Υποβρύχια Γαλλικής κατασκευής, εκ των οποίων τα 4 μεγαλύτερα περίπου 13 ετών (ΠΡΩΤΕΥΣ-ΓΛΑΥΚΟΣ-ΤΡΙΤΩΝ-ΝΗΡΕΥΣ) και 2 μικρότερου μεγέθους, περίπου 14 ετών (ΚΑΤΣΩΝΗΣ-ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ)

·4 Τορπιλλοβόλα 350 τόννων, 35 ετών (ΘΥΕΛΛΑ-ΣΦΕΝΔΟΝΗ-ΝΙΚΗ-ΑΣΠΙΣ)

·4 Τορπιλλοβόλα, 240 τόννων, 26 περίπου ετών (ΠΡΟΥΣΑ-ΠΕΡΓΑΜΟΣ-ΚΥΖΙΚΟΣ-ΚΙΟΣ)

·5 Τορπιλλοβόλα 125 τόννων, 26 ετών (ΚΥΔΩΝΙΑΙ-ΑΙΓΛΗ-ΑΛΚΥΩΝΗ-ΑΡΕΘΟΥΣΑ-ΔΩΡΙΣ)

·4 Ναρκαλιευτικά (ΑΛΙΑΚΜΩΝ-ΑΞΙΟΣ-ΝΕΣΤΟΣ-ΣΤΡΥΜΩΝ)

·1 Πλωτό Συνεργείο, 20 ετών (ΗΦΑΙΣΤΟΣ)

6 Πλοία του Ελληνικού Στόλου που απωλέστηκαν κατά τις επιχειρήσεις 1941-44

·2 Αντιτορπιλλικά (Β.ΟΛΓΑ 26/9/43-ΑΔΡΙΑΣ 22/10/43, βλέπε κατωτέρω)

·3 Υποβρύχια (ΓΛΑΥΚΟΣ 12/5/42-ΤΡΙΤΩΝ 16/11/42-ΚΑΤΣΩΝΗΣ 14/9/43)

·2 Ναρκαλιευτικά (ΚΩΣ-ΚΑΣΟΣ)

 7 Λεπτομέρειες για τα γεγονότα βλέπε στην ανάλυση του θέματος: ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ; (Ιούνιος-Αύγουστος 2015).

8 www.defencenet.gr/.../ελληνοτουρκικές-αερομαχίες-στο-αιγαίο-40-χρόνι...