ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ:

ΤΟ ΑΜΑΧΗΤΟΝ ΟΠΛΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 10ο

Ζ.  ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ (Συνέχεια 9ου μέρους)

9ο Η Αειπαρθενία της Θεοτόκου

Οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί ισχυρίζονται ότι δήθεν η Θεοτόκος, μετά την γέννηση του Ιησού, ήλθε σε σαρκική μίξη με τον Ιωσήφ και απέκτησε και άλλα παιδιά !!! Τα κυριώτερα επιχειρήματα που προβάλλουν οι αρνητές της Αειπαρθενίας της Θεοτόκου, είναι τα εξής:

α. Οι «αδελφοί» του Ιησού

«ουχ ούτός εστιν ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και ουκ εισίν αι αδελφαί αυτού ώδε προς ημάς;» (ΜΑΡΚΟΣ:6/3).

«είπον ουν προς αυτόν οι αδελφοί αυτού· μετάβηθι εντεύθεν και ύπαγε εις την Ιουδαίαν, ίνα και οι μαθηταί σου θεωρήσωσι τα έργα σου α ποιείς· ουδείς γαρ εν κρυπτώ τι ποιεί και ζητεί αυτός εν παρρησία είναι. ει ταύτα ποιείς, φανέρωσον σεαυτόν τω κόσμω.  ουδέ γαρ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν» (ΙΩΑΝ:7/3-5).

Οι αιρετικοί αφού παραθέτουν και άλλα εδάφια, όπως τα προαναφερθέντα, ισχυρίζονται ότι τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, ομιλούν για ΑΔΕΛΦΙΑ του Ιησού. Συγκεκριμένα υποστηρίζουν:

    Αφού τα ΑΔΕΛΦΙΑ αυτά δεν είναι Πνευματικά αδέλφια διότι, «ουδέ γαρ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν», και αφού ο Ιησούς δεν είναι σαρκικός υιός του Ιωσήφ, άρα τα αναφερόμενα ΑΔΕΛΦΙΑ του Ιησού είναι υποχρεωτικώς σαρκικά αδέλφια από την μητέρα του την Μαρία και όχι ετεροθαλή αδέλφια από τον Ιωσήφ ! Ετεροθαλής είναι ο έχων κοινό τον ένα γονέα τουλάχιστον. Ο Ιησούς δεν είναι υιός του Ιωσήφ. Αν λοιπόν η Μαρία, δεν έκανε άλλα παιδιά τότε πως ο Ιησούς έχει αδέλφια μη πνευματικά, δηλαδή σαρκικά χωρίς κοινό γονέα; Άρα η Μαρία έκανε και άλλα παιδιά με τον Ιωσήφ ! Ο Ιησούς και τα αδέλφια του έχουν κοινή μητέρα. 

         Απάντηση στους αρνητές της Αειπαρθενίας της Θεοτόκου

•Οι Ορθόδοξοι ΠΟΤΕ δεν υποστήριξαν ότι τα «αδέλφια» του Ιησού ήταν πνευματικά αδέλφια, όσο χρόνο δεν πίστευαν σε Αυτόν. Η άποψη όμως ότι αφού δεν ήσαν πνευματικά, ήσαν σαρκικά αδέλφια είναι ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ! Ούτε πνευματικά, ούτε σαρκικά αδέλφια ήσαν, αλλά ΝΟΜΙΚΑ! Ο Ιησούς έχει ΝΟΜΙΚΑ αδέλφια όχι σαρκικά.

ΠΟΥΘΕΝΑ η Γραφή δεν λέγει ότι τα αναφερόμενα «αδέλφια» του Ιησού είναι ομομήτρια ή σαρκικά αδέλφια! Το γεγονός ότι υπάρχουν πρόσωπα που αναφέρονται ως αδελφοί του Ιησού, αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν σαρκικοί αδελφοί. Η Γραφή ονομάζει τον Ιωσήφ ΠΑΤΕΡΑ και ΓΟΝΕΑ του Ιησού -" Και επορεύοντο οι ΓΟΝΕΙΣ αυτού κατ’ έτος εις Ιερουσαλήμ τη εορτη του πάσχα" / "και προς αυτόν η μήτηρ αυτού είπε τέκνον, τι εποίησας ημίν ούτως; ιδού ο ΠΑΤΗΡ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε"(ΛΟΥΚ: 2/41,48). Ο Ιησούς όμως, δεν είχε σαρκική συγγένεια με τον Ιωσήφ. Ο Ιησούς είχε ΝΟΜΙΚΗ συγγένεια με τον Ιωσήφ και με τους ονομαζόμενους αδελφούς του.

Άρα το επιχείρημα των «αδελφών» είναι άτοπο !  Όπως ο Ιησούς έχει ΠΑΤΕΡΑ / ΓΟΝΕΑ  νομικό, έτσι έχει και ΑΔΕΛΦΙΑ νομικά.

•Η άποψη πως η Αγία Γραφή, όταν ομιλεί για ΑΔΕΛΦΟ με μη πνευματική έννοια, εννοεί σαρκικό αδελφό με τουλάχιστον ένα κοινό γονέα είναι λάθος! Στην Α.Γ., ο Λωτ ονομάζεται ΑΔΕΛΦΟΣ του Αβραάμ ενώ ήταν ΑΝΕΨΙΟΣ του:

«είπε δε Άβραμ τω Λωτ· μη έστω μάχη ανά μέσον εμού και σου και ανά μέσον των ποιμένων μου και ανά μέσον των ποιμένων σου, ότι άνθρωποι αδελφοί εσμέν ημείς».(ΓΕΝ: 13/8).

«Αύται αι γενέσεις Θάρα· Θάρα εγέννησε τον Άβραμ και τον Ναχώρ και τον Αρράν, και Αρράν εγέννησε τον Λωτ».(ΓΕΝ: 11/27)

Συνεπώς το επιχείρημα των «αδελφών» είναι έωλο γιατί στηρίζεται σε υποθέσεις και όχι σε ρητές αναφορές της Γραφής. Οι αιρετικοί ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι τα «αδέλφια» του Ιησού είναι σαρκικά και όχι Νομικά !

•Μερικοί επικαλούνται το εδάφιο ΨΑΛΜΟΣ 68 (69):9-10 «απηλλοτριωμένος εγενήθην τοις αδελφοίς μου και ξένος τοις υιοίς της μητρός μου,  ότι ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με, και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ».

Ιδού, λέγουν, ο Ιησούς στην Παλαιά Διαθήκη προφητεύει ότι θα γίνει ξένος στα αδέλφια του και ότι τα αδέλφια αυτά είναι παιδιά της μητέρας του!

Πρόκειται για καθαρό εωσφορικό σόφισμα. Ο Ιησούς ποτέ δεν αποξενώθηκε από τα νομικά του αδέλφια, δεν τα εγκατέλειψε ποτέ. Δεν αναφέρει πουθενά η Γραφή τέτοιο πράγμα! Το ότι δεν Τον πίστευαν στην αρχή τα νομικά αδέλφια του,  δεν σημαίνει ότι υπήρξε αποξένωση.

«έρχονται ουν η μήτηρ αυτού και οι αδελφοί αυτού, και έξω εστώτες απέστειλαν προς αυτόν φωνούντες αυτόν. και εκάθητο περί αυτόν όχλος· είπον δε αυτω· ιδού η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου έξω ζητούσί σε». (ΜΑΡΚΟΣ:3/31-32).

Δηλαδή, οι νομικοί αδελφοί του Ιησού πριν πιστεύσουν σε αυτόν, τον αποζητούσαν ως νομικό συγγενή, μαζί με την σαρκική του Μητέρα, δεν τον απέφευγαν!

  •Το εδάφιο Ψαλμός 68 (69)/9-10, αναφέρεται στην ΣΥΝΑΓΩΓΗ ως κοινή μητέρα των Ιουδαίων. Οι Ιουδαίοι απίστησαν στον ομοεθνή τους (ως άνθρωπο) Ιησού και τον απεστράφησαν μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού! Αυτός είναι ο λόγος που στο εδάφιο Ψαλμός 68(69)/9-10, η απαλλοτρίωση-αποξένωση από τους αναφερόμενους υιούς, συσχετίζεται με τον ζήλο για τον οίκο (Ναό) του Θεού. Ο ζήλος των υιών έχει σχέση με την διαστροφή, της κατά την Παλαιά Διαθήκη, λατρείας του Θεού, του οποίου τον Ναόν, οι Εωσφοριστές Φαρισαίοι, είχαν καταντήσει οίκον εμπορίου αντί οίκον προσευχής.

«και εγγύς ην το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς.  και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς, και τους κερματιστάς καθημένους.  και ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τας τραπέζας ανέστρεψε,  και τοις τας περιστεράς πωλούσιν είπεν· άρατε ταύτα εντεύθεν· μη ποιείτε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου.  εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, ο ζήλος του οίκου σου καταφάγεταί με» (ΙΩΑΝΝΗΣ:2/13-17).

     Οι υιοί (Ιουδαίοι/Φαρισαίοι) της Συναγωγής, έκαναν τον Οίκο του Θεού, Οίκο εμπορίου με τον αρρωστημένο και όχι τον κατά Θεόν ζήλο τους.

•Ο  Ιησούς είναι ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ στην Μητέρα του. Η Γραφή δεν είναι αντιφατική !

«Διότι και εγώ εστάθην υιός του πατρός μου, αγαπητός και μονογενής ενώπιον της μητρός μου» [ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ: 4/3 (Μασοριτικό)].

Το Πρόσωπο που ομιλεί στο παραπάνω χωρίον, δεν είναι ο Σολομών, όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί, διότι ο Σολομών, δεν ήταν ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ στην Μητέρα του. «…και ούτοι ετέχθησαν αυτώ εν Ιερουσαλήμ· Σαμαά, Σωβάβ, Νάθαν και Σαλωμών, τέσσαρες τη Βηρσαβεέ θυγατρί Αμιήλ» (Α΄ ΠΑΡΑΛ. / Α΄ ΧΡΟΝΙΚΩΝ:3/5).

Στο εδάφιο Παροιμίες, 4/3, ομιλεί ο Χριστός, η ενυπόστατη Σοφία του Θεού. Όπως και σε άλλα σημεία των Παροιμιών, πχ: Παροιμίες 8:27 (Ο΄) «ηνίκα ητοίμαζε τον ουρανόν, συμπαρήμην αυτώ».

Ασφαλώς ο Σολομών, ο συγγραφέας των Παροιμιών, δεν ήταν παρών στην δημιουργία του ουρανού! Ο Χριστός λοιπόν είναι ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ στην Μητέρα του.

Ο Σολομών δεν ήταν ΓΙΑΧΙΔ (Μονογενής) ούτε στην μητέρα του ούτε στον πατέρα του (είτε με φυσική, είτε με Νομική έννοια). Άρα στο χ. ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:4/3, δεν ομιλεί αυτός.

Η εβραϊκή λέξη ΓΙΑΧΙΔ  δεν επιδέχεται παρεμηνείας, σημαίνει τον απολύτως μεμονωμένο και όταν αναφέρεται σε τέκνο σημαίνει τον ΜΟΝΟΓΕΝΗ. Φυσικά ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ είναι ο κατ’ εξοχήν αγαπητός, γι’ αυτό την λέξη  στο χ. ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ,4/3, οι Εβδομήκοντα αποδίδουν ως «αγαπώμενος» με την σημασία του ΜΟΝΟΓΕΝΟΥΣ. Την λέξη   άλλωστε σε άλλα εδάφια, αποδίδουν οι Εβδομήκοντα επίσης ως ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ:

«Και ήλθεν Ιεφθάε εις Μασσηφά εις τον οίκον αυτού, και ιδού η θυγάτηρ αυτού εξεπορεύετο εις υπάντησιν εν τυμπάνοις και χοροίς· και αύτη ην μονογενής ( ΓΙΑΧΙΔΑΧ), ουκ ην αυτώ έτερος υιός ή θυγάτηρ». [ΚΡΙΤΕΣ: 11/34 (κείμενο Εβδομήκοντα)].

Εδάφια της Αγίας Γραφής, χαρακτηριστικά της έννοιας της λέξεως ΓΙΑΧΙΔ.

Στο εδάφιο  ΚΡΙΤΕΣ:11/34, η κόρη του Ιεφθάε ονομάζεται ΓΙΑΧΙΔΑΧ (θυλυκό του ΓΙΑΧΙΔ, επειδή αναφέρεται σε κοπέλα) που σημαίνει ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ και επεξηγεί το εδάφιο ότι «ουκ ην αυτώ έτερος υιός ή θυγάτηρ».

«ρύσαι από ρομφαίας την ψυχήν μου, και εκ χειρός κυνός την μονογενή μου (  ΓΙΑΧΙΔΑΤΙ)» [ΨΑΛΜΟΣ: 21(22)/21 (κείμενο Εβδομήκοντα)].

Η ψυχή είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ. ΔΕΝ υπάρχει δεύτερη ψυχή στον άνθρωπο. «επίβλεψον επ’ εμέ και ελέησόν με, ότι μονογενής ( ΓΙΑΧΙΔ) και πτωχός ειμί εγώ» [ΨΑΛΜΟΣ: 24(25)/16 (κείμενο Εβδομήκοντα)].

Η Αγία Γραφή, μας λέγει ότι, ΓΙΑΧΙΔ ονομάζεται το τέκνο που δεν έχει αδέλφια, όμως οι αιρετικοί στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, ισχυρίζονται ότι και ο Ισαάκ χαρακτηρίζεται ως ΓΙΑΧΙΔ (ΓΕΝΕΣΗ:22/2) και ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ (ΕΒΡΑΙΟΥΣ:11/17)  αλλά είχε μεγαλύτερο αδελφό τον Ισμαήλ!!!

Το ότι ο Παύλος ονομάζει ΜΟΝΟΓΕΝΗ τον Ισαάκ, στο παραπάνω χωρίο (ΕΒΡΑΙΟΥΣ:11/17), αυτό αποδεικνύει ότι πράγματι οι Εβδομήκοντα (Ο΄) μεταφράζοντας την λέξη ΓΙΑΧΙΔ του εδαφίου ΓΕΝΕΣΗ, 22/2, ως  «αγαπητός» το κάνουν με την έννοια του ΜΟΝΟΓΕΝΟΥΣ. Διότι ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ είναι ο κατ’εξοχήν αγαπητός. Χρησιμοποιούν την λέξη «αγαπητός» ως συνώνυμη του «μονογενής». Τα παραπάνω επιβεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος.

«Πίστει προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζόμενος, και τον μονογενή προσέφερεν ο τας επαγγελίας αναδεξάμενος» (ΕΒΡ:11/17)

Το εδάφιο Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ:11/17, γράφτηκε στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Και στα Ελληνικά ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ σημαίνει αυτός που δεν έχει αδέλφια (με φυσική ή νομική έννοια). Όποιο λεξικό και να κοιτάξετε αυτό αναγράφει.

       Ο Ισαάκ ήταν ΝΟΜΙΚΑ Μονογενής, αφού ο Ισμαήλ, υιός της Άγαρ, εκδιώχθηκε με εντολή του Θεού και ακόμη δεν είχαν γεννηθεί τα τέκνα της Χετούρα. 1

«ιδούσα δε Σάρρα τον υιόν Άγαρ της Αιγυπτίας, ος εγένετο τω Αβραάμ, παίζοντα μετά Ισαάκ του υιού αυτής·  και είπε τω Αβραάμ· έκβαλε την παιδίσκην ταύτην και τον υιόν αυτής· ου γαρ μη κληρονομήσει ο υιος της παιδίσκης ταύτης μετά του υιού μου Ισαάκ.  σκληρόν δε εφάνη το ρήμα σφόδρα εναντίον Αβραάμ περί του υιού αυτού.  είπε δε ο Θεός τω Αβραάμ· μη σκληρόν έστω εναντίον σου περί του παιδίου και περί της παιδίσκης· πάντα αν όσα είπη σοι Σάρρα, άκουε της φωνής αυτής, ότι εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα». (ΓΕΝΕΣΗ:21/9-12).

                          

Η Μνηστεία σύμφωνα με το Ισραηλιτικό δίκαιο, έληγε όταν ο άνδρας έπαιρνε στο σπίτι του την μνηστή του, όταν δηλαδή άρχιζε η συγκατοίκηση. Από εκείνη την στιγμή, η Μνηστή ονομαζόνταν πλέον Σύζυγος και όχι Μνηστή. Η Αγία Γραφή όμως, ονομάζει την ετοιμόγεννη Μητέρα του Ιησού ΜΕΜΝΗΣΤΕΥΜΕΝΗ (ΛΟΥΚ:2/5), παρ’ όλο που ήδη προ μηνών, είχε αρχίσει η συγκατοικησή της με τον Ιωσήφ (ΜΑΤΘ:1/20,24)!

«ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις πόλιν Δαυΐδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, δια το είναι αυτόν εξ οίκου και πατριάς Δαυΐδ, απογράψασθαι συν Μαριάμ τη μεμνηστευμένη αυτώ γυναικί, ούση εγκύω» (ΛΟΥΚΑΣ:2/4-5). Δηλαδή η θεόπνευστη Γραφή, μας πληροφορεί ότι η σχέση Μνηστείας της Θεοτόκου με τον Ιωσήφ συνεχίστηκε και μετά την συγκατοίκηση των δύο, όταν θα έπρεπε να είχε διακοπεί, συμφώνως με το Ισραηλιτικό δίκαιο!

Η Μνηστεία διακόπτονταν με την έναρξη της συγκατοικήσεως και όχι απαραιτήτως ταυτόχρονα  με την  έναρξη των σεξουαλικών επαφών. Δηλαδή την ημέρα που ο Μνήστωρ ελάμβανε την Μνηστή σπίτι του  (οπότε αυτομάτως ονομαζόνταν Σύζυγος και όχι Μνηστή) ασχέτως αν για παράδειγμα λόγω εμμήνου ρύσεως ή αιφνίδιας ασθένειας δεν ερχόνταν άμεσα εκείνη την ημέρα σε σαρκική μίξη.

«Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ή όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένον ΜΕΜΝΗΣΤΕΥΜΕΝΗΝ ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυΐδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε  χαίρε, κεχαριτωμένη  ο Κύριος μετά σου,  ευλογημένη συ εν γυναιξίν. η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος. και είπεν ο άγγελος αύτη μη φοβού, Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. και ΙΔΟΥ ΣΥΛΛΗΨΗ ΕΝ ΓΑΣΤΡΙ ΚΑΙ ΤΕΞΗ ΥΙΟΝ, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυΐδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον, ΠΩΣ ΕΣΤΑΙ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟ, ΕΠΕΙ ΑΝΔΡΑ ΟΥ ΓΙΝΩΣΚΩ;» (ΛΟΥΚ: 1/26-34)

Ο Άγγελος Γαβριήλ επισκέπτεται την ΜΕΜΝΗΣΤΕΥΜΕΝΗΝ Παρθένο και της λέγει ότι "ΙΔΟΥ ΣΥΛΛΗΨΗ ΕΝ ΓΑΣΤΡΙ ΚΑΙ ΤΕΞΗ ΥΙΟΝ". Τί πιο ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ μια ΜΕΜΝΗΣΤΕΥΜΕΝΗ να αποκτήσει στο ΜΕΛΛΟΝ (ΣΥΛΛΗΨΗ / ΤΕΞΗ - μέλλοντες) Υιό! Ορθώς; Ναι, άλλα όχι για την ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟ! Τί απαντά η Παναγία μητέρα του Ιησού;;;

Η Αειπάρθενος απαντά με την εξής ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΑΤΗ για ΜΕΜΝΗΣΤΕΥΜΕΝΗ ερώτηση: "ΠΩΣ ΕΣΤΑΙ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟ, ΕΠΕΙ ΑΝΔΡΑ ΟΥ ΓΙΝΩΣΚΩ;" !!! Ο Άγγελος ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΑΚΟΜΗ ότι άνευ ανδρός θα έμενε έγκυος! ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που αφήνει παγερά αδιάφορους τους αιρετικούς!!!

Η Αειπάρθενος Θεοτόκος, δεν ρωτάει απλώς "ΠΩΣ ΕΣΤΑΙ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟ" σαν να μην είχε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ΑΛΛΑ ρωτά "ΠΩΣ ΕΣΤΑΙ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟ, ΕΠΕΙ ΑΝΔΡΑ ΟΥ ΓΙΝΩΣΚΩ;" ! Λες και ο Άγγελος της είπε ότι χωρίς σχέση με άνδρα θα έτικτε. Αυτό της το είπε ΜΕΤΑ, όχι πριν!!!   Αν επρόκειτο λοιπόν η Παναγία να έχει σαρκικές σχέσεις με τον Ιωσήφ στο μέλλον, δεν θα είχε θέσει αυτό το ερώτημα!

    Το ερώτημα της Θεοτόκου έχει αυτό το νόημα: Αφού δεν έχω σχέση σαρκική με άνδρα, ούτε στο μέλλον πρόκειται να έχω, ΠΩΣ θα μείνω έγκυος;;;

     Αφού ΜΟΝΙΜΗ κατάσταση που με χαρακτηρίζει είναι η αποχή από σαρκική σχέση ΠΩΣ θα μείνω έγκυος;;; - "ΑΝΔΡΑ ΟΥ ΓΙΝΩΣΚΩ"= μονίμως δεν σχετίζομαι με άνδρα. Η Θεοτόκος εμνηστεύθη τον Ιωσήφ για λόγους προστασίας και όχι για να έχει σαρκική μίξη με αυτόν- " ΠΩΣ ΕΣΤΑΙ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟ, ΕΠΕΙ ΑΝΔΡΑ ΟΥ ΓΙΝΩΣΚΩ;"

   Ο Πάνσοφος Θεός οικονόμησε έτσι τα πράγματα ώστε να μνηστευθεί η Παρθένος προκειμένου να μην λιθοβοληθεί όταν θα έμενε έγκυος ασπόρως.

Επίσης η Γραφή λέγει : "Ιδού Η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν" (ΜΑΤΘ:1/23).

Δεν λέγει απλώς "Ιδού παρθένος", αλλά "Ιδού Η παρθένος"

Το άρθρο Η, μεταβάλλει την λέξη Παρθένος, σε ΚΥΡΙΟ ΟΝΟΜΑ της Παναγίας. Τα Κύρια ονόματα εκφράζουν ΜΟΝΙΜΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ! " Ιδού Η παρθένος" Η μονίμως Παρθένος. Αειπάρθενος.

      •ΑΝ η Μητέρα του Ιησού είχε και άλλα παιδιά, γιατί ο Ιησούς ανέθεσε την φροντίδα της Μητέρας Του στον Μαθητή του τον Ιωάννη;;; Η Γραφή δεν λέει πουθενά ότι τα αναφερόμενα αδέλφια του Ιησού, δεν αγαπούσαν την μητέρα τους. Ούτε το γεγονός ότι δεν ήταν κάτω από τον Σταυρό δικαιολογεί αυτή την ανάθεση. Και σήμερα κάποιος που κάνει διαθήκη πριν τον θάνατο αναθέτει καθήκοντα σε απόντα πρόσωπα.

Ο Ιησούς είναι Θεός Παντογνώστης, ήξερε ότι ο Ιούδας και ο Ιάκωβος (οι Νομικοί αδελφοί του), θα πίστευαν μετά την Ανάσταση. Γιατί δεν ανέθεσε σε αυτούς την φροντίδα της Μητέρας του ;;;

«Ιούδας, Ιησού Χριστού δούλος, αδελφός δε Ιακώβου» (ΙΟΥΔΑΣ, 1). 

Όταν συστήνεται ο Ιούδας, γιατί δεν λέει ότι εκτός από αδελφός του Ιακώβου είναι και αδελφός του Ιησού;;;

Διότι ήταν Νομικός και όχι σαρκικός αδελφός του Ιησού.

Η Μητέρα του Ιησού Χριστού είναι ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ. Πολύ ωραία την προεικονίζει ο Ιεζεκιήλ στο χωρίο 44:1-2, «Και επέστρεψέ με κατά την οδόν της πύλης των αγίων της εξωτέρας της βλεπούσης κατά ανατολάς, και αύτη ην κεκλεισμένη. και είπε Κύριος προς με η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς μη διέλθη δι' αυτής, ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι' αυτής, και έσται κεκλεισμένη».

Ο Προφήτης αφού επί μακρόν περιγράφει έναν θαυμάσιο αλλά νοητό Ναό, την Εκκλησία, κατόπιν αναφέρει μία ΠΥΛΗ για την οποία ο Κύριος λέγει: "η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς μη διέλθη δι' αυτής, ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι' αυτής, και έσται κεκλεισμένη"

Η ερμηνεία της Εκκλησίας που είναι "στύλος και εδραίωμα της Αληθείας" (Α΄ ΤΙΜ:3/15), αλλά και οποιουδήποτε έχει κοινόν, αμερόληπτον, και άδολον νούν, είναι ότι πρόκειται για την ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

Συνεχίζεται

    

 

---

1 Μετά από το θάνατο της Σάρας, που την έθαψε σ' ένα σπήλαιο του αγρού Εφρών (υιού Σαάρ του Χετταίου), ο Αβραάμ πάντρεψε τον γιο του με την Ρεβέκκα, παντρεύτηκε μάλιστα και ο ίδιος για δεύτερη φορά την Χετούρα (ΓΕΝΕΣΗ: 25/1-2) και απέκτησε έξι γιους. Πέθανε σε ηλικία 175 χρονών και θάφτηκε κοντά στην Σάρα (ΓΕΝΕΣΗ: 25/7-10).