ΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

1. ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ (ΣΑΝΧΕΝΤΡΙΝ), ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ-ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ-ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ (Φ-Γ-Σ), ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ  

α. Γενικά

Αν υπάρχει ένα γεγονός της ζωής του Χριστού το οποίο να χωρεί στην εμπειρία μας, αυτό είναι η Ανάσταση. Ολόκληρη η πίστη μας εξαρτάται από την Ανάσταση διότι, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν», και τότε «ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμὲν» (A΄ ΚΟΡ:15. 14, 19).

Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί τότε δεν είναι ο Μεσσίας του κηρύγματός μας, ούτε Αυτός που ο ίδιος διακήρυξε τον Εαυτό Του να είναι· στην περίπτωση αυτή πιστεύουμε σε ένα ψέμα και η ζωή στην οποία αποβλέπουμε, η ζωή εκείνη την οποία γνωρίζουμε εμπειρικά μέσα στις ψυχές, τα σώματα, την εκκλησιαστική μας ζωή, δεν είναι παρά μία απάτη και ένα ψέμα.

Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η Ανάσταση είναι ένα αληθινό γεγονός, διότι γνωρίζουμε τον αναστημένο Χριστό. Δεν Τον γνωρίζουμε όπως Τον γνώρισαν οι απόστολοι, μέσα στη σάρκα. Δεν Τον είδαμε στα χωριά της Γαλιλαίας ούτε στους δρόμους της Αγίας Γης. Με το πνεύμα μας όμως, Τον γνωρίζουμε αναστημένο και γνωρίζοντάς Τον με αυτό τον τρόπο μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι Αυτός ο οποίος σήμερα ζει, έχει πράγματι αναστηθεί από τους νεκρούς1

«Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φευγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν»!

«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί. Πάσχα Κυρίου Πάσχα· εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς Ουρανόν Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας».

«Αναστάς ο Ιησούς από του Τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν, την αιώνιον ζωήν, και μέγα έλεος».

β. Γιατί το Ιουδαϊκόν Συνέδριον (Σανχέντριν) των Φαρισαίων-Γραμματέων-Σαδδουκαίων (Φ-Γ-Σ), απεφάσισε να Σταυρώσει τον Ιησούν Χριστόν; 

1/. Ένα ερώτημα που μένει αναπάντητο εδώ και αιώνες, αφορά στις συνθήκες και τα αίτια λήψεως της αποφάσεως της Σταυρώσεως του Ιησού Χριστού, από τους Γραμματείς και Φαρισαίους, οι οποίοι υποτίθεται ότι, ήσαν οι κατ’εξοχήν  φύλακες του Μωσαϊκού Νόμου, πιστοί τηρητές και ερμηνευτές των δογμάτων και προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης.

Οι Ιουδαίοι, ως γνωστόν, ανέμεναν Τον Μεσσία. Δεν ήταν κάτι άγνωστον σε αυτούς, πόσο μάλλον στους νομοδιδάσκαλους και το Ιερατείον, τούς άμεσα εμπλεκόμενους με τις Γραφές (Παλαιά Διαθήκη). Οι προφήτες μιλούσαν πεντακάθαρα για την έλευση Εκείνου, Τον οποίον  «φωτογράφιζαν» με τις περιγραφές τους..

Το ερώτημα λοιπόν, έχει ως εξής:

«Διατί οι Φαρισαίοι και Γραμματείς, το Ιουδαϊκό Σανχέντριν των Φαρισαίων, με τους Γραμματείς και Σαδδουκαίους [Φ-Γ-Σ], απεφάσισαν να σταυρώσουν τον Ιησούν, καίτοι ο Ιησούς ήταν ο προφητευμένος Μεσσίας του παλαιού λαού Ισραήλ, επιβεβαιωμένος μέσα από δεκάδες χωρία-προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης»;

Το παραπάνω ερώτημα παραμένει αναπάντητον, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς έχουν δοθεί κάποιες αλλά ελλιπείς και όχι απολύτως (Αγιογραφικώς) τεκμηριωμένες απαντήσεις.

Είναι αδιανόητον, απίθανο, να μην εγνώριζαν τις Γραφές (Παλαιά Διαθήκη), οι Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίοι, που αποτελούσαν το πολιτικο-θρησκευτικό ιερατείον της εποχής του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, οι κατ’ εξοχήν μελετητές, ερμηνευτές και διδάσκαλοι των Γραφών.

Επειδή σ’ αυτές, ήταν πολλαπλώς προφητευμένος και επιβεβαιωμένος ο αναμενόμενος Μεσσίας και όλα τα στοιχεία, οδηγούσαν με απόλυτη βεβαιότητα στον Ιησούν Χριστόν, στο πρόσωπο του οποίου εξεπληρώθησαν ΟΛΕΣ οι προφητείες, ειδικά το ιερατείον (οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι), θα έπρεπε από την αρχή, να αναγνωρίσουν τον προφητευμένο Μεσσία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Παραδόξως και παραλόγως, όχι μόνον ΔΕΝ Τον αναγνώρισαν, ΔΕΝ Τον απεδέχθησαν, αλλ’ αντιθέτως, Τον συκοφάντησαν, Τον επολέμησαν, Τον εδίωξαν και τελικώς Τον εσταύρωσαν!!!

2/. Όταν τίθεται το παραπάνω ερώτημα:

.Οι μεν εγκάθετοι του Συστήματος, αποφεύγουν να απαντήσουν ευθέως, το αποσιωπούν ή ακροβατούν μεταξύ ανοησίας, λογοπαιγνίου και λογικοφανείας (παράβαση του Μωσαϊκού νόμου, βλασφημία αποκαλέσας εαυτόν Υιόν του Θεού, αντιζηλία των Φαρισαίων επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν θαύματα, όπως ο Ιησούς, κλπ).

Ο Ιησούς, καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία  της βλασφημίας. «Και ο Ιησούς σιωπούσε. Και απαντώντας ο αρχιερέας, του είπε: Σε ορκίζω στον ζωντανό Θεό, να μας πεις, αν εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού. Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Εσύ το είπες· όμως, σας λέω: Στο εξής, θα δείτε τον Υιό τού ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά της δυνάμεως, και να έρχεται επάνω στα σύννεφα του ουρανού.  Τότε, ο αρχιερέας ξέσχισε τα ιμάτιά του, λέγοντας ότι: Βλασφήμησε· τι ανάγκη έχουμε πλέον από μάρτυρες; Να, τώρα ακούσατε τη βλασφημία του· τι σας φαίνεται; Και εκείνοι, απαντώντας, είπαν: Είναι ένοχος θανάτου» (ΜΑΤΘ:26/63-66).

.Οι δε υπεύθυνοι της από δω πλευράς [υποτιθέμενοι Ορθόδοξοι ερμηνευτές και ιεροκήρυκες (λαϊκοί και ρασοφόροι)], μυρηκάζουν δοκησίσοφες ή αβάσιμες απαντήσεις ή αναμασούν εθελοθρησκεύματα, με φληναφήματα (μωρολογίες) και «μισές αλήθειες» ή ελλιπείς ερμηνείες, μακράν από τα καταγεγραμμένα σε πολλά χωρία της Αγίας Γραφής..

Εμείς, θα επιχειρήσουμε να δώσουμε την κατά δύναμη απάντηση, βασιζόμενοι σχεδόν αποκλειστικώς σε κείμενα της Αγίας Γραφής.

Πριν απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα για την Σταύρωση Του Κυρίου, υπογραμμίζουμε εκ των προτέρων ότι, οι Σταυρωτές του Αναστάντος Κυρίου μας, οι Φαρισαίοι και Γραμματείς του πολιτικο-θρησκευτικού ιερατείου [Ιουδαϊκού Σανχέντριν (Συνεδρίου)], επειδή δια του Αρχιερέως τους, επίεσαν τον Πιλάτον, επιμόνως, να θανατώσει τον Ιησούν και παραλλήλως με ψευδομάρτυρες και πράκτορες, «έπεισαν» τους όχλους να αναφωνήσουν ενώπιον του Πιλάτου «Σταυρωθήτω», είναι αποκλειστικώς ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για την Σταύρωση Του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

«Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν ἀπολέσωσιν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἡγεμὼν εἶπεν αὐτοῖς· τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον· Βαραββᾶν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τί οὖν ποιήσω Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; λέγουσιν αὐτῷ πάντες· σταυρωθήτω. (ΜΑΤΘ: 27/20-25).

3/. Οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς, εσταύρωσαν ΄τον Ιησούν, διότι:

1ον: Οι ίδιοι φυλετικώς, ΔΕΝ ανήκαν στο γενεαλογικό δένδρο του ανθρώπου/Αδάμ (Αδαμική γραμμή/Αδάμ-Εύα-Σηθ-Ενώς-κλπ, κλπ). Με άλλα λόγια, ΔΕΝ ήσαν Εβραίοι κατά την φυλήν (ΔΕΝ ανήκαν στον παλαιόν λαόν Ισραήλ), αλλά ακολουθούσαν γενεαλογικώς, την γραμμή του Κάϊν (Εωσφορική/Ταλμουδική γραμμή/ Κάϊν-Ενώχ-Γαϊδάδ-…κλπ) [ΓΕΝΕΣΗ: 4/16-24… και 5/1-32….] και του οίκου Ρηχάβ (Α΄ΠΑΡΑΛ: 2/55).

Επομένως, ήταν ευκολώτερον και συμφέρον γι’ αυτούς, να απαλλαγούν από έναν «ενοχλητικόν» αλλόφυλον που τους επέπληττε διαρκώς με σφοδρότητα και εξέθετε στα μάτια του λαού, εδίδασκε τα αντίθετα από τις βδελυρές πράξεις τους (κυρίως τις απόκρυφες), αποκαλύποντας ταυτόχρονα τον σκοτεινό ρόλο τους.

Η Αδαμική/Ανθρώπινη γραμμή (Αδάμ=Άνθρωπος),2 ΔΕΝ περιλαμβάνει τον Κάϊν και τους απογόνους του, αν και η τελευταία αναφέρεται δύο φορές, τόσον στην Παλαιά Διαθήκη (ΓΕΝΕΣΗ: 5/3 και Α΄ΠΑΡΑΛ: 1/1), όσον και στην Καινή Διαθήκη (ΜΑΤΘ: 1/1-18 και ΛΟΥΚΑΣ: 3/21-38).

Ο Ιησούς / Ιαχβέ, με τις παρακάτω φράσεις Του, δια του ιδίου στόματος, καθώς και των προφητών και Αποστόλων Του, μας προειδοποιεί και επιβεβαιώνει τα περί διαφορετικής γενεαλογίας των Φαρισαίων και Γραμματέων και πνευματικών τέκνων τους:

«ο Κάϊν εκ του πονηρού ην και έσφαξε τον αδελφόν του» (Α΄ ΙΩΑΝΝ: 3/12)

«Οι πάλαι προγεγραμμένοι» (ΙΟΥΔΑΣ: 4)

«Τάφοι κεκονιαμένοι..» (ΜΑΤΘ: 23/27).

«Υιοί νυκτός και σκότους» (Α΄ΘΕΣΣ: 5/5).

«Κατάρας τέκνα» (Β΄ΠΕΤΡΟΥ: 2/15-17).

«Σπέρμα κακοποιών, Υιοί διεφθαρμένοι» (ΗΣΑΪΑΣ: 1/4).

«Υιοί Διαβόλου» (ΠΡΑΞ: 13/10).

«Οι εχθροί σου βρυχώνται εν τω μέσω των συναγωγών σου…» (ΨΑΛΜΟΙ: 74/4).

«Υιοί του Αλλοτρίου» [ΨΑΛΜ: 143 (ΡΜΓ)ρμδ/11].

«Οι ανθιστάμενοι εις το φως» (ΙΩΒ: 24/13).

«Υιοί του άφρονος» (ΙΩΒ: 5/3-4).

«Σώθητε εκ της γενεάς της σκολιάς ταύτης…» (ΠΡΑΞ: 2/40).

Ένα απορρέον και αναπάντητον ερώτημα:

Γιατί οι σύγχρονοι μελετητές της Αγίας Γραφής, ΔΕΝ ασχολούνται με αυτή την σοβαρή παρατήρηση (Μη αναφοράς της γραμμής του Κάϊν στο γενεαλογικό δένδρο Του Κυρίου, αφού ο Κάϊν ήταν βιολογικός υιός του Αδάμ και της Εύας, εδημιούργησε οικογένεια, και έκτισε πόλιν επ’ονόματι του υιού αυτού Ενώχ; ( ΓΕΝΕΣΗ: 4/15-24).

Τι απέγιναν άραγε, οι απόγονοι του Κάϊν; Εξαφανίσθηκαν; Ασφαλώς ΟΧΙ!!

2ον: Εφθόνησαν και μίσησαν τον Ιησούν, μη ανεχόμενοι την καταλυτική επιρροή Του στον Εβραϊκόν λαόν, τον οποίον προ της εμφανίσεως Του επί της γης, εξουσίαζαν, ήλεγχαν, εξεμεταλλεύοντο και καθοδηγούσαν σύμφωνα, με το δικό τους πολιτικο-θρησκευτικό πιστεύω και προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.

Ο Πιλάτος «ήδει, ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν» (ΜΑΤΘ:27/18). Ο φθόνος είναι το πρωταρχικό και γενεσιουργό πάθος. Ακολουθούν το μίσος, η κακία, τα κακούργα σχέδια, οι χριστοκτόνες ενέργειες. Δεν ανέχονταν οι αρχιερείς και Φαρισαίοι, να βλέπουν την υπεροχή του Χριστού, και την επιρροή Του στον λαόν.

Ο Ιησούς:

-Χαρακτήριζε τους Φαρισαίους, υποκριτές και τυφλούς οδηγούς που όχι μόνον δεν πράττουν σύμφωνα με τον Μωσαϊκόν νόμον, αλλά και εμποδίζουν τον λαόν να πράττει κατά τον νόμον.

-Συνιστούσε στον Εβραϊκόν λαόν, να αποφεύγουν τις πράξεις των Φαρισαίων.

«..κατά τα έργα αυτών (των Φαρισαίων) μη ποιείτε..» (ΜΑΤΘ: 23/4).

«..προσέχετε την ζύμην/διδαχήν των Σαδδουκαίων και Φαρισαίων..» (ΜΑΤΘ: 16/6-12).

3ον:  Δεν ήσαν τέκνα της Επαγγελίας (περιούσιου λαού Ισραήλ), γνήσιοι απόγονοι του παλαιού λαού Ισραήλ, αλλά διείσδυσαν στους κόλπους του παλαιού λαού Ισραήλ, ως παρείσακτοι ψευδαδελφοί και κατάσκοποι, την περίοδο της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας, πολιτογραφήθηκαν ως «Εβραίοι», για να αποκτήσουν πολιτική και θρησκευτική εξουσία, και να επιβουλευθούν την ελευθερίαν των γνησίων Ισραηλιτών.

«Διὰ δὲ τοὺς παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οἵτινες παρεισῆλθον κατασκοπῆσαι τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομεν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσωνται·… » (ΓΑΛΑΤΕΣ: 2/4).

α/. Ποίοι ήσαν οι γραμματείς;

«..πατριαί γραμματέων κατοικούντες εν…Ούτοι οι Κεναίοι [ΣΣ: Κεναίοι ή Κενίτες…Members of the tribe of Kajin (Qayin)/Κάϊν], οι ελθόντες εκ Μεσημά πατρός οίκου Ρηχάβ.» (Α΄ΠΑΡΑΛ: 2/55).

Oι Ρηχαβίτες εισέδυσαν εντός του λαού Ισραήλ, εκτελέσαντες τις εντολές του πατρός τους (Σατανά), δια της πονηράς οδού, κατ’οικονομίαν Θεού, προς δοκιμασίαν-τιμωρίαν του λαού Ισραήλ, για τις ανομίες του. Δια τούτο ο Θεός προσέταξε: «Δεν θέλει λείψει άνθρωπος από του Ιωναδάβ υιού του Ρηχάβ…» [ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 42 (Μασορ.35)/15-19)].

β/. Κατ’ ανάλογον τρόπον είχαν εισχωρήσει και οι Φαρισαίοι, των οποίων οι πρόγονοι (Χαναναίοι ή Κεναίοι ή Καϊνίτες) είχον ήδη εγκατασταθεί στις ανώτατες βαθμίδες της πολιτικοθρησκευτικής ιεραρχίας του λαού Ισραήλ, από της εποχής του προφήτου Δανιήλ !!!

Ένα χαρακτηριστικόν παράδειγμα: Όταν οι δύο γηραιοί αρχιδικαστές των Εβραίων, κατηγόρησαν αδίκως την ευσεβή Σωσσάνα, επειδή αντέστη στις ανήθικες προτάσεις τους και εκλήθη ο Δανιήλ να αποδώσει δικαιοσύνην, απευθυνόμενος ο προφήτης στον δεύτερον δικαστήν, του είπε μεταξύ άλλων: «..σπέρμα Χαναάν και ουκ Ιούδα, το κάλλος εξηπάτησέ σε, και επιθυμία διέστεψε την καρδίαν σου…» (Δανιήλ, Σωσσάνα, 51-57).

 γ/. Η γενεά των Φ-Γ-Σ ως ανήκουσα στην Καϊνική γραμμή, είχε διαπράξει και πνευματικήν μοιχείαν, αφού απεστάτησε από τον αληθινό Θεό/Ιαχβέ του παλαιού λαού Ισραήλ, σενειργάζετο-συνωμοτούσε με τον Εωσφόρο και τους πονηρούς αγγέλους (δαίμονες), εφόνευσε τους προφήτες και ιερείς των γνησίων Ισραηλιτών και εθελοθρήσκευε στα άδυτα των συναγωγών.

«Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί... ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. . καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;... ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου.» (ΜΑΤΘ: 23/29-35).

Με τα παραπάνω λόγια Του, ο Κύριος απεκάλυπτε τον βιολογικόν ή πνευματικόν γενάρχη της Εωσφορικής Τριάδος των Φ-Γ-Σ, που δεν ήταν άλλος από τον Κάϊν, αλλά και την διαχρονικήν μισανθρώπινη δράση τους!!!

Ο Κάϊν και οι απόγονοί του χαρακτηρίζονται τέκνα (γεννήματα) του Όφεως (Του Εωσφόρου που απεπλάνησε τους πρωτοπλάστους), ενώ τους υπενθυμίζει ότι ο γενάρχης τους Κάϊν εφόνευσε τον Άβελ, και οι απόγονοι του Κάϊν («πατέρες υμών») εφόνευσαν τους προφήτες και τους δικαίους του παλαιού λαού Ισραήλ.

Στο συγκεκριμένο χωρίο, (ΜΑΤΘ: 23/29-35), ο Κύριος, υπονοεί σαφώς/συμπεριλαμβάνει όλους τους δολοφόνους, στο χρονικό διάστημα από Άβελ….έως Ζαχαρίου. Όμως, σε άλλο χωρίο της Καινής Διαθήκης (Α΄ Θεσσαλονικείς:2/14-16), τους προσδιορίζει ως «συμφυλέτες»/(ψευδο) Ιουδαίους, δολοφόνους των προφητών και του Κυρίου Ιησού Χριστού και μη αρεστούς εις τον Θεόν του παλαιού λαού Ισραήλ (Ιαχβέ), που είναι ο ίδιος ο Θεός των Χριστιανών (Ιησούς Χριστός).

δ/. Τα μέλη της Εωσφορικής Τριάδος (Φ-Γ-Σ):

-Αρχικώς διείσδυσαν τον 6ον π.Χ. ως κατάσκοποι στους κόλπους του λαού Ισραήλ. Αργότερα μαζί με τους Σαδδουκαίους και Γραμματείς ανέλαβον την πολιτικοθρησκευτική ηγεσία του λαού Ισραήλ και στην συνέχεια απέκτησαν την απόλυτη εξουσία την εποχή της παρουσίας του Θεανθρώπου Ιησού επί της γης.

-Ίδρυσαν νέα θρησκεία στην οποίαν ακολουθούσαν αποκρύφως, λατρεύοντες τον Εωσφόρον, τον Ιβλίς του Ταλμούδ/τον Άγγελον του «Φωτός», απορρίψαντες πλήρως την Παλαιάν Διαθήκην. Βεβαίως, εξωτερικώς εδίδασκαν στον λαό Ισραήλ τους τύπους της Παλαιάς Διαθήκης και ρήματα του Μωϋσέως και των προφητών, με τις δικές τους αυθαίρετες ερμηνείες. Αποκρύφως όμως, μελετούσαν και εφήρμοζαν το Ταλμούδ (ήσαν κρυπτοταλμουδιστές), το οποίον (Ταλμούδ) σήμερα, αποτελεί το Δογματικόν Θρησκευτικόν Σύνταγμα των βιολογικών και πνευματικών απογόνων τους [Ταλμουδιστών Ιουδαίων (Jews) και πάσης φύσεως Ιουδαϊζόντων και Ιουδαιοφρόνων].

-Απαιτούσαν από τους Ισραηλίτες να τους αναγνωρίζουν ως αλάθητους «πεφωτισμένους» από τον Θεό και ως εκ τούτου να δέχονται χωρίς αντιρρήσεις, τις ερμηνείες που έδιδαν στα χωρία της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαιτέρως της Πεντατεύχου (Τορά).

-Ισχυρίζοντο ότι ήσαν Ιουδαίοι, απόγονοι του Αβραάμ και τηρητές του Μωσαϊκού Νόμου, ενώ ΔΕΝ ήσαν, αποκρύπτοντες τόσον την πραγματική καταγωγή τους, όσον και τον «Θεόν» που ελάτρευαν κρυφίως στις συναγωγές τους.

«…και την βλασφημίαν εκ των λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς, και ουκ εισίν, αλλά συναγωγή του Σατανά..» ( ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 2/9 και 3/9)

-Μετά την Ανάσταση-Ανάληψη του Κυρίου, συνωμότησαν με όλους τους αντιχριστιανούς (ιερείς αρχαίων Αιγυπτιακών μυστηρίων, Γνωστικούς, Παγανιστές, Νεοπλατωνικούς, Ζωροάστρες, Νεοπυθαγορείους, κ.α.) και επεχείρησαν να αναχαιτίσουν την πλημμυρίδα του αυθόρμητου εκχριστιανισμού της ανθρωπότητος  και εάν ήταν δυνατόν, να καταστρέψουν τον Χριστιανισμό..

4ον: Επίστευαν οι ανόητοι, ότι φονεύοντες τον Ιησούν, τον οποίον χαρακτήρισαν άνθρωπον βλάσφημον και θαυματοποιόν (μάγον), θα απηλλάσσοντο από την «ενοχλητικήν» παρουσίαν Του και θα απεσοβείτο ο κίνδυνος απωλείας του «ποιμνίου» τους, το οποίον κατά χιλιάδες μετεστρέφετο, αποδεχόμενον την διδασκαλίαν του Ιησού, με τα πειστικά λόγια Αγάπης, Δικαιοσύνης, Ειρήνης και τα υπερλογικά θαύματα που έκανε δημοσίως.

Με άλλα λόγια, εάν άφηναν τον Κύριον να διδάσκει λόγους εναντίον τους και συνέχιζε να κάνει θαύματα, τότε, θα απεκαλύπτετο η απάτη τους, η «εωσφορική ζύμη» τους, η πραγματική ταυτότητα και αποστολή τους, και θα ετελείωνε η κυριαρχία της Εωσφορικής Τριάδος (Φ –Γ– Σ). 

«Ην δε ο Καϊάφας ο συμβουλεύσας τοις Ιουδαίοις ότι συμφέρει ένα άνθρωπον απολέσθαι υπέρ του λαού» (ΙΩΑΝΝ: 18/14).

Οι Φαρισαίοι, εδίδασκαν τον Μεσσία ως επαναστάτη, απελευθερωτή του Εβραϊκού Λαού που θα τους οδηγούσε δια του ξίφους στην κυριαρχία επί των μέχρι τότε υποδουλωτών τους. Οι «προδιαγραφές» του Μεσσία για τους Φ., βασίζονταν σε κάποια χωρία της Π.Δ.  τα οποία όμως απέδιδαν με αυθαίρετες, αβάσιμες, καβαλιστικές ερμηνείες, προκειμένου να τα προσαρμόσουν στην πολιτικοθρησκευτική ιδεολογία τους (Ταλμουδισμός).

 Μετά το μέγα θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου, που είχε ως αποτέλεσμα να μεταστραφεί πλήθος Εβραίων (πίστη στον Χριστό και την διδασκαλίαν Του), κάποιοι έσπευσαν να αναγγείλουν το θαύμα στους Φαρισαίους. Οι σκληρόκαρδοι και υποκριτές εκείνοι άνθρωποι, μαζί με το ιουδαϊκό ιερατείο, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν και δεν πίστεψαν στα θαύμα και την δύναμη του Ιησού, αλλά σκληρύνθηκαν έτι περισσότερο οι καρδιές τους. Απεφάσισαν λοιπόν να φονεύσουν τον Ιησούν. Αυτή ήταν και η αφορμή που ο Καϊάφας, μετά το απίστευτο θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου, είπε τα εξής καταπληκτικά, τα οποία εν αγνοία του, αποτελούσαν και προφητείαν:

«Υμείς ουκ οίδατε ουδέν, ουδέ διαλογογίζεσθε ότι συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού και μη όλον το έθνος απόληται». Και σχολιάζει ο ιερός ευαγγελιστής: «Τούτο δε αφ' εαυτού ουκ είπεν, αλλά αρχιερεύς ων του ενιαυτού εκείνου προεφήτευσεν ότι έμελλεν ο Ιησούς αποθνήσκειν υπέρ του έθνους, και ουχ υπέρ του έθνους μόνον, αλλ' ίνα τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένα συναγάγη εις εν» (ΙΩΑΝΝ:11/49-52).

  Σήμερα, οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (Jews) και οι Ιουδαιόφρονες ανά τον κόσμον, αναμένουν τον Μεσσία των προγόνων τους Φαρισαίων-Γραμματέων (βιολογικών ή πνευματικών), που ΔΕΝ είναι άλλος από τον ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΝ (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: κεφ. 13ον).

5ον:  Ο «θεός» τον οποίον ελάτρευαν στα άδυτα του Σανχέντριν, ΔΕΝ ήταν ο Ιαχβέ της Π.Δ., αλλά ο Εωσφόρος και τα «ιερά βιβλία» που ανεγίγνωσκαν, δεν ήταν τα Βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά το αποκρυφιστικό Ταλμούδ.

Ο Εωσφόρος ως μισάνθρωπος, τους υπαγόρευσε μέσα από τις μυστικές λατρευτικές συνάξεις τους, στην Συναγωγή (Σανχέντριν), να φονεύσουν τον Ιησού Χριστόν, καθ’ όσον ήταν το μοναδικόν ανυπέρβλητον εμπόδιον στην εφαρμογήν του σχεδίου του, για αλλοτρίωση των ανθρώπων και καταστροφή της ανθρωπότητος!!!.

«Ο Εωσφόρος μισεί υπερβολικά τον άνθρωπο και όλη την δημιουργία. Διακατέχεται από υπερβολική θανατηφόρο μισανθρωπία. Εμπνέει σκέψεις εναντίον του Θεού και του συνανθρώπου, επηρεάζει την βούληση του ανθρώπου, ενεργεί στην φύση οντολογικά. Ο σατανάς κατόρθωσε με απάτη και δόλο να υποδουλώσει στα πάθη και την αμαρτία τον άνθρωπο. Η αιτία που τον οδήγησε στην πράξη αυτή ήταν ο φθόνος. Εφθόνησε ο διάβολος τον Αδάμ, γιατί τον έβλεπε να διαμένει στο χώρο της ακέραιας και αναφαίρετης απολαύσεως, τον Παράδεισο, από όπου εκείνος δίκαια απομακρύνθηκε» (Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ Διαβόλου, πατρός Ἀγαθαγγέλου Κ. Χαραμαντίδη).

«Ο διάβολος πολεμάει και μισεί ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους, γιατί όλους θέλει να τους κολάσει. Αλλά περισσότερο πολεμάει τους ενάρετους, αυτούς που αγωνίζονται με πόθο «τον καλό αγώνα της πίστεως», αυτούς που έχουν καρπούς πνευματικούς. Ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει ότι «ο κλέπτης ουκ έρχεται όπου καλάμη, και χόρτος, και ξύλον· αλλ’ όπου κείται χρυσός, ή άργυρος, ή μαργαρίτης». Δεν πηγαίνει να συλήσει αχυροκαλύβες ή ξύλινες παράγκες. Διότι εκεί δεν υπάρχουν πράγματα αξίας. Πηγαίνει στα πλουσιόσπιτα, που έχουν χρήματα πολλά, ασημικά, χρυσαφικά ή άλλα πράγματα μεγάλης αξίας. Πηγαίνει στις τράπεζες και τις χρηματαποστολές, εκεί που θα γεμίσει σάκο ολόκληρο. Έτσι οδήγησε και τους αρχιερείς και ιερείς του Σανχέντριν, κατά του αναμάρτητου και πανάμωμου Θεανθρώπου Ιησού Χριστού!!!  Ας μη λησμονούμε ότι είναι τόσο αδίστακτος πειραστής, που πήγε να πειράξει στην έρημο ακόμη και τον Κύριό μας!» (Ποιους πολεμάει περισσότερο ο διάβολος - Χριστιανική Φοιτητική Δράση,https://xfd.gr › Αρχική › 17 Δεκ. 2011).

 6ον: Δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, αφού ΤΑ ΠΑΝΤΑ που αφορούσαν στην γέννηση, την επί γης δράση, τα πάθη, τον θάνατον και την Ανάσταση-Ανάληψη Του αναμενομένου Μεσσία του λαού Ισραήλ, ήταν προφητευμένα στην Παλαιά Διαθήκη. Και οι προφητείες, έπρεπε να εκπληρωθούν, από τον ίδιον τον Μεσσία Ιησούν Χριστόν, καθ’όσον οι Λόγοι του Κυρίου είναι Αληθείς και ΟΥΔΕΠΟΤΕ εκπίπτουν/διαψεύδονται !!!

Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει πληθώρα προφητειών αναφερομένων, στην Γέννηση, την επί γης δράση (διδασκαλία), την προδοσία του Ιούδα, την σύλληψη, τα πάθη, την Σταύρωση, την ταφή, την Ανάσταση και την Ανάληψη του Κυρίου!!!3

«Όταν όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός απέστειλε προς τα έξω τον Υιό του, που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν κάτω από το νόμο, για να εξαγοράσει αυτούς που είναι κάτω από το νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία» (ΓΑΛΑΤΕΣ:4 /4-5). 

«Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι.» [Μην νομίσετε ότι ήλθα να καταλύσω όσα γράφει ο Νόμος και είπαν οι προφήτες, αλλά να εκπληρώσω όσα γράφονται στον Νόμον και είπαν οι προφήτες, (ΜΑΤΘ:5/17)].

Ο αναμενόμενος Μεσσίας, η προσδοκία των Εθνών, ο Ιησούς Χριστός, ΔΕΝ ήλθε να συμπληρώσει τον Νόμον και τους προφήτες, όπως δυστυχώς πιστεύει και ερμηνεύει το συγκεκριμένο χωρίον της Κ.Δ., η συντριπτική πλειοψηφία λαϊκών (πρωτοστατούντων των «θεολόγων») και ρασοφόρων, διότι τότε και ο Νόμος θα απεδεικνύετο ατελής και οι προφήτες θα αμφισβητούνο, ότι μιλούσαν δια Πνεύματος Αγίου..

Ο Θεός όμως, ΔΕΝ θέτει ατελείς νόμους, αλλά πάντοτε τέλειους, αναλόγως των συνθηκών και άλλων, κατά την κρίση του, κριτηρίων!!!

Ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον, προκειμένου να εκπληρώσει ΟΛΕΣ τις προφητείες που ανεφέροντο σ’ Αυτόν, ως Υιού Θεού, Υιού του Ανθρώπου/Θεανθρώπου, Σωτήρα και Λυτρωτή της ανθρωπότητος!!!

Παρατήρηση: Το ρήμα πληρόω-ώ, όταν συντάσσεται με αιτιατικήν (όπως στο προμνησθέν χωρίον ΜΑΤΘ: 5/17), σημαίνει Εκπληρώ και όχι συμπληρώ (Λεξ. Δορμπαράκη, σ. 655).

2. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

α. Τα τεκμήρια της Αναστάσεως του Κυρίου4

Το γεγονός της αναστάσεως του Κυρίου είναι ισχυρότατον κτύπημα κατά της ολιγοπιστίας και θανατηφόρο κτύπημα κατά της απιστίας.Τα καταγεγραμμένα στοιχεία τα οποία «κραυγάζουν» για την βεβαιότητα της Αναστάσεως, είναι τα εξής:

1/. Ο κενός τάφος με τα οθόνια (ΙΩΑΝΝΗΣ: 20/6 κ.εξ…)

2/. Η εμφάνιση του Ιησού στην μητέρα Του (Αναστάσιμο απολυτίκιο, ηχ. β΄, Πρβλ. ΜΑΤΘ:28/1-10 και Γρηγ. Παλαμά, Ομιλ. ΙΗ΄, την Κυριακή των Μυροφόρων…., ΕΠΕ 9, σ.528).

3/. Η εμφάνιση του Ιησού στην Μαρία την Μαγδαληνή, την οποίαν είχε απαλλάξει από τον δαιμονισμόν της (ΙΩΑΝΝΗΣ:20/16).

4/. Η εμφάνιση του Ιησού στις Μυροφόρες γυναίκες, οι οποίες επισκέφθηκαν τον τάφο για να αλείψουν με μύρα τον νεκρό διδάσκαλό τους (ΜΑΤΘ: 28/9).

5/. Η εμφάνιση του Ιησού στους δύο μαθητές Του, Λουκά και Κλεόπα, οι οποίοι εβάδιζαν προς τους Εμμαούς (ΛΟΥΚΑΣ: 24/15).

6/. Η διττή εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές, όταν ήσαν συγκεντρωμένοι στο υπερώο χωρίς τον Θωμά και την δεύτερη φορά με τον Θωμά παρόντα (ΙΩΑΝΝΗΣ: 20/19).

7/. Η εμφάνιση του Ιησού στην θάλασσα της Τιβεριάδος (ΙΩΑΝΝΗΣ: 21/1-12).

8/. Η εμφάνιση του Ιησού στον Απόστολον Πέτρον (Α΄ΚΟΡΙΝΘ: 15/3-4).

9/. Η εμφάνιση του Κυρίου σε 500 άλλους εκτός του κύκλου των μαθητών Του (Α΄ΚΟΡΙΝΘ: 15/6).

10/. Η εμφάνιση του Κυρίου στον Ιάκωβο τον αδελφόθεον (Α΄ΚΟΡΙΝΘ: 15/7).

11/. Τα τεκμήρια της εμφανίσεως του Κυρίου που περιγράφονται από τον Ευαγγελιστή Λουκά (ΠΡΑΞΕΙΣ: 1/3 κ.εξ..)

12/. Η εμφάνιση του Κυρίου στους μαθητές Του στην Βηθανία , απ’όπου ανελήφθη στους ουρανούς (ΛΟΥΚΑΣ: 24/51).

13/. Η εμφάνιση του Κυρίου στον Σαούλ-Απόστολο Παύλο (ΠΡΑΞΕΙΣ: 9/4-5).

Το ιστορικό και εμπειρικό αυτό γεγονός της Αναστάσεως, αμφισβητούν και αρνούνται όσοι επιχειρούν να το κατανοήσουν με την πεπερασμένη και πολλές φορές εμπαθή και αυτοθεοποιημένη λογική τους. Όμως, μόνον ο άνθρωπος που κινείται από την κεκαθαρμένη λογική του, συνδέοντας τον νούν του με την «βαθείαν καρδίαν» [ακλόνητη, εδραία και τεθεμελιωμένη Πίστη], έχει την δυνατότητα να κατανοήσει το Μέγα Μυστήριον της Αναστάσεως του Κυρίου..

β. Πως έγινε η Ανάσταση του Κυρίου (Ποιος ανέστησε τον Κύριον);

1/ Ο Ιησούς ήταν Θεάνθρωπος. Απέθανεν σαν άνθρωπος και ετάφη όπως όλοι οι άνθρωποι. Μα, ως Θεός, ήταν και έμεινε αθάνατος και φυσικά ζωοποιός. Με τον θάνατόν του εχωρίσθη η ψυχή του από το σώμα Του, αλλά η θεότητά Του έμεινε ενωμένη και με την ψυχήν και με το σώμα Του. Όταν ήλθεν η ώρα, η παντοδύναμη θεότης Του επανένωσε την ψυχήν και το σώμα και ο Ιησούς ανέστη εκ νεκρών.

2/ Ποίος ανέστησεν τον Ιησούν;

Απάντηση:

Ο μοναδικός και αληθινός Θεός, ο Τριαδικός Θεός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας (Ορθοδόξου Εκκλησίας). Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα που είναι ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ. Και τα τρία πρόσωπα όμως έχουν μία θέληση και μίαν ενέργεια. Για τον λόγον αυτόν, η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι:

α/ Άλλοτε ότι τον Ιησούν τον ανέστησε ο Θεός-Πατήρ.

«...Αρνηθήκατε τον Άγιον και Δίκαιον και ζητήσατε να ελευθερωθεί ένας άνδρας εγκληματίας, τον δε αρχηγόν της ζωής εφονεύσατε, αλλ’ ο θεός (Πατήρ) τον ανέστησε εκ νεκρών…» (ΠΡΑΞΕΙΣ: 3/14-16).

«...έχομεν ταφή λοιπόν μαζί με τον Χριστόν δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον ώστε, όπως ο Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών με την δόξαν του Πατρός, έτσι και εμείς να ζήσωμεν μίαν νέαν ζωήν..» (ΡΩΜ: 6/4-5).

β/ Άλλοτε ότι τον Ιησούν ανέστησε το Άγιον Πνεύμα.

«Εάν το Πνεύμα εκείνου, ο οποίος ανέστησεν τον Ιησούν εκ νεκρών, κατοικεί μέσα σας, τότε εκείνος που ανέστησεν τον Ιησούν εκ νεκρών, θα δώση ζωήν και εις τα θνητά σώματά σας, δια του Πνεύματός του που κατοικεί μέσα σας…» (ΡΩΜΑΙΟΥΣ: 8/11).

γ/ Άλλοτε ότι ο Ιησούς αναστήθηκε μόνος Του.

«...Δια τούτο ο πατήρ μου με αγαπά, διότι θυσιάζω την ζωή μου, δια να την πάρω πάλιν. Κανείς δεν μου την αφαιρεί, αλλά εγώ με την θέλησή μου την θυσιάζω. Έχω εξουσίαν να την θυσιάσω και έχω εξουσίαν πάλιν να την πάρω. Αυτή την εντολή έλαβα από τον Πατέρα μου...» (ΙΩΑΝΝΗΣ: 10/8).

Ο Ιησούς λοιπόν υπήκοος εις τον Πατέρα μέχρι θανάτου έλαβε την ζωήν Του (δηλαδή ανεστήθη εκ νεκρών), αυτεξουσίως.

3. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

α. Οι διορισμοί του όρου του Πάσχα5

Τέσσαρες είναι οι αναγκαίως ζητούμενοι περί το χριστιανικόν Πάσχα διορισμοί, ήτοι να εορτάζεται:

1ος/ Μετά την εαρινήν ισημερίαν.6

2ος/ Όχι την 14ην ημέραν του Ιουδαϊκού μηνός Νισάν.7

3ος/ Μετά την πρώτην μετ’ ισημερίαν Πανσέληνον

4ος/ Την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνον.      

Τους δύο πρώτους όρους θεσπίζει ο Ζ΄ Αποστολικός κανών (Ματθαίου Βλαστάρεως, ΣΚ 6,420), αλλά και οι συνελθόντες κατά την Α΄ Οικ. Σύνοδον, επειδή οι Χριστιανοί της Ανατολής «μετά των Ιουδαίων εποίουν το Πάσχα». (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31,136-31,292).8               

Τους δύο πρώτους χριστιανικούς αιώνες στην Ανατολή, γιορταζόταν το Πάσχα πάντοτε την 14ην του εβραϊκού μηνός Νισάν (αντιστοιχεί προς τον δικό μας Μάρτιο/ Απρίλιο), ημέρα κατά την οποία παρέδωσε το πνεύμα Του ο Κύριος στον Σταυρό του Γολγοθά, οποιαδήποτε κι’ αν ήταν αυτή η ημέρα. Αντιθέτως στην Δύση γιορταζόταν πάντοτε ημέρα Κυριακή, και συγκεκριμένα την Κυριακή μετά την εαρινή πανσέληνο.

Έγιναν πολλές συζητήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Ανατολής και της Δύσεως, για την εξεύρεση κοινώς αποδεκτής ημέρας εορτασμού του Πάσχα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έφθασαν μάλιστα στα πρόθυρα του σχίσματος, το οποίο αποφεύχθηκε χάρις στην μεσολάβηση του αγίου Ειρηναίου, επισκόπου Λουγδούνου (σημερινής Λυών).

Σύμφωνα λοιπόν με το Πασχάλιο της Ορθοδοξίας, η ημερομηνία της εορτής του Πάσχα θα κυμαίνεται πάντοτε μεταξύ της 4ης Απριλίου και 8ης Μαΐου, με το νέο βεβαίως Ημερολόγιο οι αριθμοί αυτοί. Δεν μπορεί να έχουμε Πάσχα ούτε πριν από τις 22 Μαρτίου (με το παλαιό) ούτε μετά τις 25 Απριλίου (με το παλαιό). Διότι ρυθμιστής είναι ο ουρανός, η πρώτη δηλαδή πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία, όπως καθόρισε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.

β. Ποίον χρόνον και μήνα ανεστήθη ο Κύριος;

1/. Σύμφωνα με το Χρονικόν Πασχάλιον9 και την ερμηνείαν του Ματθαίου Βλαστάρεως (PG, 145, 73), ο Ιησούς Χριστός ανέστη το έτος 5.540 από κτίσεως κόσμου ή κατά το Ιουλιανόν ημερολόγιον το έτος 5.539, αντιστοίχως.

Ήδη διανύομεν το έτος 7.527 (2019), από κτίσεως κόσμου.

2/. Κατά τον Θεόφιλον Αλεξανδρείας (PG, 65,52) ο Κύριος ηγέρθη την 16ην του μηνός Νισσάν ή κατά το Ιουλιανόν ημερολόγιον την 25ην Μαρτίου, καθ’ ότι την 23ην Μαρτίου εσταυρώθη (Χρονικόν Πασχάλιον, PG, 92, 537- Ματθ. Βλαστάρεως, PG, 145,73).

Δηλαδή Ο Θεός Λόγος, Ανέστη την ημέραν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου !!!

3/. Σύμφωνα με τον Άγιον Δαμασκηνόν τον Στουδίτη:10 «Τό δεύτερον ζήτημα μας εἶναι ποιό μῆνα ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάστασις ἔγινεν εἰς τόν Μάρτιον μῆνα (25 Μαρτίου). Διατί ἔγινεν ἡ Ἀνάστασις εἰς τόν Μάρτιον μῆνα; Λέγομεν λοιπόν εἰς αὐτό ὀλίγα καί ὠφέλιμα. Πλήν, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ἀκούσατε μέ κάθε προθυμίαν, ἐξυπνήσατε νοητά, νά ἐννοήσητε τούς λόγους μου· ἀνοίξατε τήν καρδίαν σας, νά σᾶς φωτίσῃ ὁ Θεός, νά καρπωθῆτε λόγον καί ψυχικήν ὠφέλειαν.

Ὁ Μάρτιος μῆνας ὀνομάζεται ἄρτιος, ὡσάν νά εἴπωμεν πλήρης· διότι ὁ προηγούμενος Φεβρουάριος ἦτο ἐλλιπής καί ὁμοιάζει μέ τόν καιρόν τόν ὁποῖον ὁρίζει καί ὁ Κύριος εἰς τό Ἅγιον Εὐαγγέλιον διά τόν Ἀντίχριστον ὅτι, «εἰ μή ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι οὐκ ἄν ἐσώθη πᾶσα σάρξ» (ΜΑΤΘ: 24/22, ΜΑΡΚ: 13/20).

Ὁ δέ Μάρτιος μῆνας παρομοιάζει μέ τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀποκατάστασιν τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μέλλουσι νά κληρονομήσουν τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αἰωνίως. Ἐπειδή λοιπόν ὁ Μάρτιος τόν καιρόν αὐτόν ὁμοιοῖ, διά τοῦτο ἔγινε καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν τόν μῆνα· διότι καί ἡ σημερινή ἡμέρα (τῆς Ἀναστάσεως) τήν μέλλουσαν ἀνάστασιν τῶν ἀνθρώπων προεικονίζει.11

Κατ’ ἄλλον δέ πάλιν τρόπον, διότι ὅσα μυστήρια ἀναφέρονται εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, ὅλα εἰς τόν Μάρτιον μῆνα ἐτελειώθησαν. Καί πρῶτον μέν καί ἀρχή ὁ Θεός ὁ ὁποῖος ἐποίησε τόν κόσμον, κατ’ αὐτόν τόν μῆνα τόν ἔκτισεν. Ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τά ἄστρα, ἡ γῆ, ὁ οὐρανός καί αὐτός ὁ Ἀδάμ, τότε ἐπλάσθη, τότε ἐξέπεσε, τότε ἐξεβλήθη ἀπό τόν Παράδεισον, εἰς αὐτοῦ τοῦ μηνός (Μαρτίου) τήν εἰκοστήν πέμπτην παρέβη τήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ· πῶς δέ εἰς αὐτήν τήν ἡμέραν, ἀκούσατε. (...)

...Δι’ αὐτό δηλαδή καί ἔπρεπε κατά τήν ἡμέραν ἐκείνην (τήν 25ην Μαρτίου) κατά τήν ὁποίαν ἐξέπεσεν αὐτός ἀπό τόν Παράδεισον, κατ’ αὐτήν τήν ἰδίαν (τήν 25ην Μαρτίου πού ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ) νά εἰσέλθῃ καί πάλιν εἰς αὐτόν.

Οἱ Ἑβραῖοι πάλιν τό Πάσχα των καί αὐτοί τόν Μάρτιον μῆνα τό ἔκαμαν· διότι κατ’ αὐτόν ἐξῆλθον ἀπό τήν Αἴγυπτον καί διέβησαν τήν Ἐρυθράν θάλασσαν, ἡ ὁποῖα διάβασις τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προεικόνιζε, ὡς θέλω τοῦτο ἀποδείξει εἰς τήν λύσιν τοῦ ἑβδόμου ζητήματος· ἀλλά καί τώρα ὀλίγα νά εἴπωμεν.

Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι εἰς αὐτόν τόν μῆνα ἠλευθερώθησαν ἀπό τήν κακοπάθειαν τῆς Αἰγύπτου, ἔτσι καί ἡμεῖς ἠλευθερώθημεν ἀπό τήν αἰώνιον κόλασιν· ἐκεῖνοι ἀπό τάς χεῖρας τοῦ Φαραώ, καί ἡμεῖς ἀπό τοῦ διαβόλου· ἐκεῖνοι ἀπό τούς διώκτας καί ἡμεῖς ἀπό τούς διαβόλους, τούς πικρούς καί φοβερούς τυράννους· ἐκεῖνοι ἐπῆγαν εἰς τήν ἔρημον τοῦ κόσμου καί ἡμεῖς εἰς τήν ἔρημον τῶν ἁμαρτιῶν· ἐκεῖνοι ἔφαγον τό Πάσχα ἐκεῖ εἰς τήν Αἴγυπτον και ἡμεῖς εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἀπηλαύσαμεν τόν Χριστόν. Ὁ Παῦλος τό ὁρίζει:

«Τό Πάσχα ἡμῶν ὑπέρ ὑμῶν ἐτύθη Χριστός» (Α΄ ΚΟΡ: 5/7).

Ἀλλά καί ὁ κατακλυσμός εἰς αὐτόν τόν μῆνα (Μάρτιον) ἔγινε καί παρομοιάζει μέ τήν σήμερον ἡμέραν. Ἐκεῖ ἔγινεν ἡ φθορά τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἐδῶ ἡ φθορά τῶ ἁμαρτιῶν μας· ἐκεῖ ἐφυλάχθη ὁ δίκαιος Νῶε μέ τήν οἰκογένειάν του καί ἐδῶ διαφυλάσσονται ὅσοι λατρεύουσι καί ὑπηρετοῦσι τό μυστήριον· ἐκεῖ ἦτο ἡ κιβωτός, ἐδῶ εἶναι ὁ Χριστός.

«...Τόν καιρόν κατά τόν ὁποῖον ἐσταυρώθη ὁ Χριστός, ἦτο Μάρτιος μῆνας, εἰς τήν 23ην τοῦ μηνός ἐσταυρώθη· (ἄρα ἀφοῦ ἐσταυρώθηκε τήν Παρασκευή 23 Μαρτίου, ἀνεστήθη Κυριακή 25 Μαρτίου)…...».12

 «...Ἐπειδή λοιπόν ὁ μῆνας Μάρτιος τόν καιρόν αὐτόν τῆς ἀπονομῆς τῶν βραβείων παρομοιάζει, διά τοῦτο καί ὁ Εὐαγγελισμός  ἔγινε κατά τόν μῆνα αὐτόν (25 Μαρτίου). Διότι διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καί διά τήν κληρονομίαν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἐσαρκώθη ὁ εὔσπλαχνος Θεός. Ἀλλά ἐξ ἄλλου, τά μυστήρια τῆς Παλαιᾶς Γραφῆς, ὅλα κατά τόν Μάρτιον μῆνα (25 Μαρτίου) ἐξετελέσθησαν».13

Διά ταύτα λοιπόν, έγινε και η Ανάστασις του Χριστού εις τον Μάρτιον μήνα.

γ. Το ακριβές της Αναστάσεως.14

1/. Η ακριβής ώρα Αναστάσεως του Κυρίου είναι άγνωστη σε όλους (ανθρώπους και αγγέλους) και παραμένει μέχρι σήμερα, μέγα και άλυτον μυστήριον.

Μόνον εις τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος είναι γνωστή η ακριβής ώρα της Αναστάσεως, όπως και η ημέρα και ώρα Της Δευτέρας παρουσίας του Κυρίου [Σύμφωνα με τις ερμηνείες των Αγίου Γρηγορίου Νύσσης (PG, 46, 629) και Ματθαίου Βλαστάρεως (PG, 145, 105-108)].

2/. Το πότε ο Χριστός ανέστη, σαφώς ουδείς ευαγγελιστής απεκάλυψε (Διονύσιος Αλεξανδρείας, ΒΕΠΕΣ, 17, 220-221).

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει μέχρι την ανατολή του ηλίου της πρώτης ημέρας της εβδομάδος, δηλαδή την Κυριακή, «Οψέ δε σαββάτων τη επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων» (28/1).

Ο Μάρκος μας λέει όταν πέρασε η ημέρα του σαββάτου, μετά την δύση του ηλίου που άρχιζε η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, δηλαδή Κυριακή, «…Και διαγενομένου του σαββάτου…λίαν πρωΐ…» (16/1-2).

Ο Λουκάς αναφέρεται στα βαθειά χαράματα της Κυριακής (24/1) και ο Ιωάννης όταν πέρασε η ημέρα του Σαββάτου, δηλαδή την Κυριακή που ήταν ακόμη σκοτάδι (20/1).

Ο καθένας από τους ευαγγελιστές αναφέρεται σε διαφορετικά χρονικά όρια της Κυριακής. Δεν τους ενδιαφέρει, αλλά και δεν γνωρίζουν την ακριβή ώρα.

Τους ενδιαφέρει η ημέρα, για να αποδείξουν ότι ο Χριστός ανεστήθη το τριήμερον, όπως είχε διαβεβαιώσει ο Χριστός τους μαθητές Του.

3/. Οι Άγγελοι είπον εις τας μυροφόρους ότι ηγέρθη ο Κύριος, ουδείς όμως επεσήμανε το πότε (Γρηγόριος Νύσσης, PG, 46, 629). Πρό της αφίξεως του πρώτου αγγέλου εις τον τάφον ηγέρθη ο Χριστός, «του λίθου και των σημάντρων επικειμένων» (Ιωανν. Χρυσοστόμου, PG, 59, 464).

4/. Ο αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Διονύσιος, όταν ρωτήθηκε για το θέμα της ακριβούς ώρας Αναστάσεως του Κυρίου απήντησε ότι το θέμα αυτό είναι πολύ δύσκολον και αβέβαιον.

«Ακριβή δε όρον τιθέναι επιζητείς και ώραν πάνυ μεμετρημένην, όπερ και δύσκολον και σφαλερόν εστίν».15

Επομένως η απάντηση στο ερώτημα περί της ακριβούς ώρας Αναστάσεως του Κυρίου,  είναι άγνωστη και δύσκολον να αποδειχθεί…

5/. Παρά ταύτα, ο Δαμασκηνός Στουδίτης, επίσκοπος Άρτης, απαντώντας στο ερώτημα : «εἰς ποίαν ὥραν ἀνέστη ὁ Χριστός;» απαντά:

«Καί λέγομεν εἰς αὐτό, ὅτι ἄλλοι μέν λέγουσιν ὅτι εἰς τό πρῶτον λάλημα τοῦ πετεινοῦ· ἄλλοι δέ, ὅτι κατά τήν ὥραν κατά τήν ὁποίαν ἔγινεν ὁ σεισμός καί ἐνεφανίσθησαν οἱ δύο Ἄγγελοι· πλήν τό ἀληθέστερον εἶναι νά εἴπομεν, ὅτι εἰς τήν ἕκτην ὥραν τῆς νυκτός ἀνεστήθη ὁ Κύριος, διότι ἕως αὐτήν τήν ὥραν μετροῦνται σωσταί ἀπό τόν θάνατον τοῦ Xριστοῦ αἱ τριάκοντα τρεῖς ὦραι. Καί πῶς; Ἐνάτην ὥραν τῆς Παρασκευῆς ἐξέπνευσε, μέχρι τῆς δωδεκάτης ἔχομεν τρεῖς ὥρας· καί δώδεκα τῆς νυκτός, δεκαπέντε· καί δώδεκα τῆς ἡμέρας τοῦ Σαββάτου, εἰκοσιεπτά καί ἕξ τῆς νυκτός τριάκοντα τρεῖς. Ὥστε κατά τήν ἕκτην ὥραν τῆς νυκτός, δηλαδή κατά τό μεσονύκτιον, ἀνέστη ὁ Κύριος· εἴπομεν καί τήν λύσιν τοῦ τρίτου ζητήματος».16

4. ΔΙΑΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΙΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ («το Χριστός Ανέστη»), ΤΗΝ 24.00 Ω του Μ. ΣΑΒΒΑΤΟΥ προς ΚΥΡΙΑΚΗ του ΠΑΣΧΑ;

α. Όπως μας δηλώνουν κατηγορηματικώς, οι ιεροί Ευαγγελιστές και οι γυναίκες που πήγαιναν στο μνημείον για τα τριήμερα και είναι οι πλέον αψευδείς μάρτυρες του τριημέρου (ΜΑΡΚΟΣ: 16/1-2), η Ανάσταση του Χριστού έγινε την ημέρα της Κυριακής, αφού είχε ήδη περάσει η δεύτερη ημέρα του Σαββάτου.

β. Η Εκκλησία προς εορτασμόν του Πάσχα, υπελόγισε κατά προσέγγιση τον χρόνον Αναστάσεως του Ιησού Χριστού. Οι πρώτες μυροφόροι ήλθαν εις τον τάφον «οψέ ….σαββάτων, τη επιφωσκούση….» (ΜΑΤΘ: 28/1), δηλαδή «βράδιον» (Γρηγ. Νύσσης, PG, 46, 632), καθ’ ότι «οψέ» σημαίνει «βραδύτητα και μακρόν χρόνον» (Διονυσ. Αλεξ. ΒΕΠΕΣ, 17, 221) και αργοπορίαν. Το «οψέ σαββάτων», δηλοί αργά την νύκτα της ληξάσης εβδομάδος, ήτοι την νύκτα της Κυριακής.

«Τη επιφωσκούση» σημαίνει «τον καιρόν της των αλεκτρυόνων βοής, ήτις το φως της μελλούσης ημέρας προανακρούεται» (Γρηγ. Νύσσης, PG, 46, 632), δηλαδή νύκτα βαθείαν, πλησίον του μεσονυκτίου. Ούτως η ανάσταση του Κυρίου «εις το μεσαίτατον του διαστήματος» της νυκτός «έρχεται τόπον» (Ματθ. Βλαστάρεως 145, 105---Κυρίλλου Αλεξανδρείας, PG, 74, 685).

Έτσι οι Πατέρες της ΣΤ΄ Οικ. Συνόδου, απεφάσισαν να συνεχίσουν την αρχαίαν παράδοση και οι Χριστιανοί να νηστεύουν μέχρι τα μεσάνυκτα του Σαββάτου.

«Χρη τους πιστούς περί μέσας της μετά το Μέγα Σάββατον νυκτός ώρας απονηστίζεσθαι, των θείων Ευαγγελιστών Ματθαίου και Λουκά, του μεν, δια του οψέ Σαββάτων προσρήματος, του δε, δια του όρθρου βαθέος, την βραδύτητα της νυκτός ημίν υπογράφοντος» (Κανών ΠΘ΄ της ΣΤ΄ Οικ. Συνόδου).

Κατά τον χρόνον τούτον της νυκτός της Κυριακής της Αναστάσεως, συμπληρούται τριήμερον από του μεσονυκτίου της παραδόσεως του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας στους μαθητές Του.

Όταν λέγει ο κανόνας « περί μέσας της μετά….απονηστίζεσθαι», εννοείται ότι οι Χριστιανοί θα συμμετάσχουν στην λειτουργίαν της Αναστάσεως έως το τέλος «προσενέγκατε την θυσίαν ημών» και μετά θα αρχίσουν το Πασχαλινό φαγητό, δηλαδή τα χαράματα της Κυριακής. Επ’αυτού οι Αποστολικές διαταγές είναι σαφείς (ΒΕΠΕΣ, τόμ. 2, παρ. 7 και 8, σ. 90-91).

γ. Επειδή είναι ΒΕΒΑΙΟΝ ότι ο Κύριος ανεστήθη περί τα μεσάνυκτα της Κυριακής, αλλά οι Ευαγγελιστές ουδαμού αναφέρονται σε συγκεκριμένη ώρα, η Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία όρισε, η Ανάσταση να γίνεται όταν ακριβώς αρχίζει η καθ’ ημάς ημέρα της Κυριακής (δηλαδή αμέσως μετά το μεσονύκτιον του Σαββάτου), οπότε οποιαδήποτε ώρα και αν αναστήθηκε ο Χριστός, η ακριβής ώρα εμπεριέχεται μέσα στην Τρίτη ημέρα, την ημέρα της Κυριακής…Να, γιατί γιορτάζουμε την Ανάσταση στις 12.00 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου.

δ. Είναι φανερό πως όλοι συμφωνούν ως προς την ημέρα, Κυριακή, αλλά δίνουν διαφορετικές εκδοχές ως προς την ώρα της Αναστάσεως. Αυτό πιθανότατα συμβαίνει γιατί δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερως η ώρα, αλλά θεωρούν καθοριστικής σημασίας την επιβεβαίωση της ημέρας. Κι αυτό, γιατί θέλουν να τονίσουν πως έγινε ακριβώς όπως το είχε πει ο Ιησούς.

ε. Ο  Χριστός είχε δηλώσει στους μαθητές Του «αποκτανθήναι και τη τρίτη ημέρα εγερθήναι», δηλαδή ότι θα καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί. Αυτό λοιπόν που επιθυμούν όλοι οι ευαγγελιστες, είναι να γίνει σαφές ότι πράγματι, αναστήθηκε ο Ιησούς την τρίτη ημέρα!

Για τον λόγον αυτόν, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ορίσει ως ώρα της Αναστάσεως, ακριβώς την στιγμή που ξεκινάει η τρίτη ημέρα, με το σκεπτικό πως όποτε κι’ αν αναστήθηκε ο Χριστός, η σωστή ώρα περιέχεται μέσα στην Κυριακή.

*

Απανταχού της γης Έλληνες/Ρωμηοί:  ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ενεργοποιήσατε/Αναστήσατε την ΡΩΜΑΙΪΚΗΝ/ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ!

Αποδείξατε την Ελληνικήν καταγωγή σας!

Ομολογήσατε δημοσίως και παντού, την Ορθόδοξη Πίστη σας!

ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ ότι:

1ον: Οι σημερινοί σταυρωτές της Πατρίδος μας, οι Δανειστές Ταλμουδιστές Ιουδαίοι Τραπεζίτες (Jewish-Talmudist Bankers), οι έμποροι των Εθνών και μεγιστάνες-τύραννοι των λαών, είναι βιολογικοί ή πνευματικοί απόγονοι εκείνων των Φαρισαίων-Γραμματέων που εσταύρωσαν τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν!!!

2ον: Οι τότε πρόγονοι (βιολογικοί-πνευματικοί) των σημερινών Δανειστών Ταλμουδιστών Ιουδαίων Τραπεζιτών(Jewish-Talmudist Bankers), των μεγιστάνων-εξουσιαστών της γης, εμπόρων-λεηλατών των εθνών και λαοπλάνων-βιαστών της θελήσεως των λαών, δια της φράσεώς τους, «τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν», «επροφήτευσαν» όσα θα συμβούν στους βιολογικούς και πνευματικούς απογόνους τους, σημερινούς ποικιλόμορφους  τυράννους της ανθρωπότητος, μεταξύ των οποίων είναι και οι σημερινοί δήμιοι-λεηλάτες των ΡΩΜΗΩΝ/ ΕΛΛΗΝΩΝ, με τον ερχομόν, κατά την ένδοξη Δευτέρα Παρουσίαν Του, του ΚΥΡΙΟΥ των ΠΑΝΤΩΝ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

«..ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη· τί γάρ κακὸν ἐποίησεν; οἱ δὲ περισσῶς ἔκραζον λέγοντες· σταυρωθήτω. ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων· ἀθῶός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε. καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν» (ΜΑΤΘ: 27/20-25).

1 Μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκτοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ,

2 καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου·

3 ὅτι ἐκτοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν.

10 ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον του βασανισμού αυτής, λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου.

11 καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαύσουσι καὶ πενθήσουσιν ἐπ᾿αὐτῇ, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι,

12 γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ μαργαρίτου, καὶ βυσσίνου καὶ πορφύρας καὶ σηρικοῦ καὶ κοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον θύῑνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου,

23 καὶ φῶς λύχνου οὐ μὴ φανῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφης οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι· ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη,

(Και φως λύχνου δεν θα φανή μέσα σε σένα και χαρμόσυνος φωνή νυμφίου και νύμφης δεν θα ακουσθή στον τόπον σου. Διότι οι έμποροί σου, ήσαν οι μεγιστάνες της γης· διότι με τα μαγικά σου φάρμακα  επλανήθησαν όλα τα έθνη).

24 καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα προφητών και αγίων ευρέθη και παντών των εσφαγμένων επί της γης.

[Και μέσα σε αυτήν ευρέθησαν αίματα προφητών και αγίων και όλων των μαρτύρων (για την Πίστη τους  στον Ιησού Χριστόν) επί της γης]. (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 18/1-24).

 Και ο καιρός της ελεύσεώς Του ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, προς απόδοσιν δικαιοσύνης στους νεκροθάπτες των εθνών, τους δημίους των λαών και βασανιστές-διχαστές των κοινωνιών, γαρ ΕΓΓΥΣ!!! 

---

1 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καρέα, www.imaik.gr/?p=8517, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!  Metr. Anthony Bloom.

2 Βλέπε λεπτομέρειες για την Αδαμική και Καϊνική γραμμή, στην ανάλυση του θέματος «ΑΝΘΡΩΠΟΙ και ΘΗΡΙΑ» (24 Απρ.-10 Μαϊ. 2017).

3 Για όλες τις προφητείες της Π.Δ. περί του Μεσσίου του λαού Ισραήλ, θα ασχοληθούμε με την παρουσίαση ξεχωριστού θέματος. Παραθέτουμε μερικές μόνον, που αφορούν στα πάθη, την Σταύρωση και την Ανάστασή του!!!

α/. Προδοσία-Πώληση του Ιησού, για τριάκοντα αργύρια από τον Ιούδα..

«…και έστησαν τον μισθόν μου τριάκοντα αργυρούς..» (ΖΑΧ:11/12).

β/. Τα ραπίσματα και το φτύσιμο στο πρόσωπό Του Κυρίου.

«..τον νώτον μου έδωκα εις μάστιγας, τας δε σιαγόνας μου εις ραπίσματα, το δε πρόσωπόν μου ουκ απέστρεψα από αισχύνης εμπτυσμάτων..» (ΗΣΑΪΑΣ:50/6)

γ/. Σταύρωση                  

1//. «..κύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με, ώρυξαν χείρας μου και πόδας, εξηρίθμησαν πάντα τα οστά μου, αυτοί δε κατενόησαν και επείδον με. Διεμερίσαντο τα ιμάτιάμου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον..» (ΨΑΛΜΟΙ:21/17-19).

2//. «…και εν τοις ανόμοις ελογίσθη..» [Μετά ανόμων λογαριάστηκε.» (ΗΣΑΪΑΣ:53/12)].

δ/. Μόλις πέθανε ο Ιησούς στον Σταυρό, έγινε αμέσως σκοτάδι.

«..και έσται εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος ο Θεός, και δύσεται ο ήλιος μεσημβρίας και συσκοτάσει επί της γης εν ημέρα το φως, και μεταστρέψω τας εορτάς υμών εις πένθος..» (ΑΜΩΣ:8/9-10).

ε/. Ανάσταση εκ του τάφου.

«..ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις Άδην, ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν..» (ΨΑΛΜΟΙ:15/10-11).

«…ότι ερρύσω την ψυχήν μου εκ θανάτου και τους πόδας μου εξ ολισθήματος/Εσύ λύτρωσες την ζωή μου απ’ τον θάνατο, δεν άφησες τα πόδια μου στο λάκκο να γλιστρήσουν.» (ΨΑΛΜΟΙ: 55/14).

4 Μέθεξη Αληθείας, Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, εκδ. Επτάλοφος, Μάϊος 2016, σ. 56-60.

5 Ο καθορισμός της ημερομηνίας του Πάσχα - Χριστιανική Φοιτητική ........

https://xfd.gr/διάφορα/καθορισμός-της-ημερομηνίας-του-πάσχα, 10 Απρ 2009.---Πάσχα Κυρίου, Α. Δ. Δελήμπαση, Αθήνα 1985, σ.412-437.

6 Η εαρινή ισημερία δεν είναι σταθερή, αλλά κυμαίνεται από της 18ης μέχρι της 22ας Μαρτίου, λόγω δισέκτου έτους. Η Α΄ Οικ. Σύνοδος ώρισεν την 21ην του κατά Ρωμαίους/Ρωμηούς, μηνός Μαρτίου.

7 Το Εβραϊκό ημερολόγιο είναι ηλιοσεληνιακό και έχει 13 μήνες (383-385 ημέρες). Δύο μήνες Χεσβάν και Κισλέφ (Οκτ.-Νοε. και Νοε.-Δεκ.), έχουν άλλοτε 29 και άλλοτε 30 ημέρες. Οι υπόλοιποι έχουν σταθερά 29 ή 30 ημέρες. Ο πρώτος μήνας είναι ο Νισάν (16 Μαρτίου-16 Απριλίου).

8 Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος αποφάσισε, όπως γράφει ο ιστορικός της Εκκλησίας Ευσέβιος, «τήν ἁγιωτάτην τοῦ Πάσχα ἑορτήν μιᾷ καί τῇ αυτῇ ἡμέρᾳ συντελεῖσθαι. Οὐδέ γάρ πρέπει ἐν τοσαύτῃ ἁγιότητι εἶναι τινά διαφοράν» (PG 20, 1077).

Αποφασίστηκε να αποκλεισθεί ο συνεορτασμός του Πάσχα «μετά τῶν Κυριοκτόνων» Ιουδαίων και «πάντες οἱ ἐξ Ἑώας ἀδελφοί», οι πιστοί δηλαδή της Ανατολής, να εορτάζουν το Πάσχα «σύμφωνα Ρωμαίοις», όπως στην Δύση. Καθορίστηκε δε ως ημέρα να είναι πάντοτε Κυριακή, και μάλιστα η Κυριακή, η οποία ακολουθεί την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.

Ανατέθηκε δε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, λόγω της καλλιέργειας των μαθηματικών και αστρονομικών επιστημών σ’ αυτή την πόλη, να γνωστοποιεί κάθε χρόνο με ειδικό γράμμα, το οποίον ονομαζόταν «πασχάλιον γράμμα», στις άλλες Εκκλησίες την ημέρα του εορτασμού του Πάσχα.

Η τάξη αυτή διακόπηκε μετά την αγία Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδον, διότι στα κλίματα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, είχαν εισβάλει και επικρατήσει πολλοί Μονοφυσίτες. Η απόφαση όμως της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, παρέμενε αιωνίως και το Πάσχα εορταζόταν πάντοτε πλέον την πρώτη Κυριακή, μετά την πανσέληνο που ακολουθούσε την εαρινή ισημερία.

Όταν όμως άλλαξε το Ημερολόγιο και αντί του Ιουλιανού εισήχθη το Γρηγοριανό, το οποίον διαφέρει κατά 13 ημέρες από το προηγούμενο, το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, η Εκκλησία της Ελλάδος κλπ. εγκολπώθηκαν και ακολούθησαν το νέο Ημερολόγιο, χωρίς όμως να θίξουν το Πασχάλιο. Τον καθορισμό του Πάσχα τον συνεχίζουν βάσει του παλαιού Ημερολογίου, γι’ αυτό και δεν συμπίπτει πάντοτε το Πάσχα των Ορθοδόξων με το Πάσχα των Παπικών, οι οποίοι προσάρμοσαν το Πασχάλιο βάσει του νέου Ημερολογίου.

Οι παπικοί εξ άλλου, χρησιμοποιούν διαφορετική μέθοδο υπολογισμού των πανσελήνων από εκείνη που χρησιμοποιεί η Ανατολή. Εκτός αυτού, οι μεν Δυτικοί θεωρούν εαρινή ισημερία την 21ην Μαρτίου (με το νέον), ενώ οι Ορθόδοξοι την 3ην Απριλίου (με το νέον). Συνεορτασμόν είχαμε το 1974 (14 Απριλίου), το 1977 (10 Απριλίου), το 1980 (6 Απριλίου), κοκ..

9 Xρονικόν Πασχάλιον: Χρονογραφία περιλαμβάνουσα επιτομήν της Προϊστορίας-ιστορίας, από Αδάμ μέχρι του 627 μ.Χ. γραφείσα κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Ηρακλείου. Ευρίσκεται στην ελληνικήν Πατρολογία Migne, 

10 Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης (; - 1577).

Γεννημένος περί το 1520 μ.Χ. στην Θεσσαλονίκη, μετέβη νέος στην Κωνσταντινούπολη, όπου πριν το 1546 μ.Χ. έγινε Μοναχός της Αδελφότητος «τῶν Στουδιτῶν», λαμβάνοντας το όνομα Δαμασκηνός και την προσωνυμία «Στουδίτης»· ήδη ως υποδιάκονος, σπουδάζοντας στην περίφημη Πατριαρχική Ακαδημία, υπήρξε και περιφανής ιεροκήρυκας της Βασιλεύουσας, σπείροντας λόγους πλήρεις ωφελείας, οι οποίοι αργότερα αποτέλεσαν το υλικό για το βιβλίο του «Θησαυρός».

Μεταξύ των ετών 1550 μ.Χ. και 1558 μ.Χ. ο Άγιος Δαμασκηνός δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή των Τρικάλων, πιθανότατα ως Διδάσκαλος της εκεί Σχολής, και πριν το 1558 μ.Χ. έλαβε την Ιερωσύνη. Στο ίδιο διάστημα μετέβη και στην Βενετία για να τυπώσει τον δημοφιλή «Θησαυρό».

Το 1560 μ.Χ. στο Ναό των Αρχαγγέλων («Ροτόντα») της Θεσσαλονίκης ο Ιερομόναχος Δαμασκηνός χειροτονήθηκε Επίσκοπος «Λητῆς καὶ Ρενδίνης» από τον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Θεωνά (τον προ του 1560 – 1565 μ.Χ.,· δεν πρόκειται περί του γνωστού αγίου).

Το 1574 μ.Χ., ο Άγιος προβιβάσθηκε σε «Μητροπολίτην Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης καὶ Ἔξαρχον πάσης Αἰτωλίας» ως Δαμασκηνός Γ΄ ο Στουδίτης, θρόνον που υπηρέτησε επί δύο περίπου έτη, μέχρι το 1576 μ.Χ., όταν συγκαταλέχθηκε μεταξύ των λογίων του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Λίγο αργότερα, το σωτήριον έτος 1577 μ.Χ., εκοιμήθη εν Κυρίω και ετάφη στην μητροπολιτική του περιφέρεια, στη Ναύπακτο ή την Άρτα. Επίγραμμα αναφερόμενο στον Άγιο, πλέκει τον έπαινό του, χαρακτηρίζοντας τον Δαμασκηνό ως «σοφία τῶν Ἑλλήνων» και τον θάνατό του ως κακή στιγμή, η οποία άφησε τους φιλέλληνες ορφανούς: «Ἑλλήνων μὲν τὴν σοφίαν βαρὺς ὤλεσεν αἰών. Ὃς δὲ φιλέλληνας πάντας ἀπωρφάνισεν».

11 ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ. Λόγος Η΄«Εις το Άγιον Πάσχα», σελ. 131.

12 Δαμασκηνός Στουδίτης Μητροπολίτης Ἄρτης - Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΤΟΜΟΣ ΙΓ΄, σελ. 675.

13 Δαμασκηνός Στουδίτης Μητροπολίτης Ἄρτης. ΛΟΓΟΣ Α’ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΤΟΜΟΣ Γ΄, σελ. 479.

14  Ευστάθιος Κολλάς, θεολόγος, εφ. Ορθόδοξος Τύπος, Πάσχα 2004.--- Ποιό Μήνα, ποιά ημέρα και ποιά ώρα έγινε η Ανάστασις του Κυρίου μας; 1 Μαΐου 2016 Δαμασκηνός Στουδίτης,  Μητροπολίτης Ἄρτης. Λόγος α΄ εις τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου. Ο Μέγας συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τόμος γ΄, σελ. 479. Ὅρα καί «Θησαυρός Δαμασκηνοῦ» σελ. 132.

15 Σύνταγμα θείων και ιερών κανόνων, Γ. Ράλλη-Μ. Ποτλή, τόμος Δ΄, σ. 1. Επιστολή προς επίσκοπον Βασιλείδην.

16 «ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ» Λόγος «Εις το Άγιον Πάσχα» σελ. 131-132. Βλέπε και Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας, ΤΟΜΟΣ ΙΔ’ Πεντηκοσταρίου, σελ. 39-41.