Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΡΩΜΗΕΣ-ΡΩΜΗΟΙ/ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ- ΕΛΛΗΝΕΣ !!!

ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΑΣ !!!

ΤΗΝ ΡΩΜΑΝΙΑ ΜΑΣ !!!

ΑΥΤΗΝ ΣΑΣ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ-ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΜΑΣ !

ΑΥΤΗΝ ΜΕΤΑΛΛΑΞΑΝ ΣΕ «ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ» Ή «ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ» (ΚΥΡΙΩΣ), ΚΑΙ «ΓΡΑΙΚΙΑΝ» (ΕΝΙΟΤΕ), ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΕΣ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΙΚΟΥΣ (ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΟΣ) ΚΑΙ ΩΣ ΤΟΙΑΥΤΕΣ  ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΔΟΛΙΩΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙΤΕ «ΛΟΒΟΤΟΜΗΝ» ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘΕΤΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΓΟΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ!

ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ (ΡΩΜΗΟΥΣ)/ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ, ΠΟΛΙΤΟΓΡΑΦΗΣΑΝ ΕΣΚΕΜΜΕΝΩΣ, ΥΠΟΥΛΩΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΩΣ ΣΕ «ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ» Ή «ΓΡΑΙΚΟΥΣ», ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΣΦΕΤΕΡΙΣΘΟΥΝ ΠΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΪΚΟΝ/ΡΩΜΑΙΪΚΟΝ/ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ, ΝΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ, ΑΞΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ΝΑ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΟΥΝ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑΝ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!

ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΧΑΡΤΗ, ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ  «ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ» ΣΑΣ!

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ !!!

Η ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΤΗΣ ΚΡΑΤΑΙΑΣ ΡΩΜΑΙΪΚΗΣ/ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΟΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΕ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΩΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΣ, ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΤΩΝ ΡΩΜΗΩΝ (ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ), ΟΤΑΝ ΟΥΔΕΙΣ ΜΟΓΓΟΛΟΓΕΝΗΣ ΟΘΩΜΑΝΟΣ, ΕΙΧΕ ΜΟΛΥΝΕΙ ΑΚΟΜΗ, ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΓΗ ΜΑΣ!

Η Μείζων Ελληνική Μακεδονία μας

(Τα απαράγραπτα Γεωγραφικά, Ιστορικά και Εθνολογικά όρια)

Ώ ανιστόρητοι, αγράμματοι, αδίστακτοι, άφρονες, ανθέλληνες, αθεϊστές, αμετανόητοι, ασπόνδυλοι,αριστεροφασίστες, άκαρδοι, άθλιοι, ασελγείς, απεχθείς, αξιοθρήνητοι, αμορβοί (σκοτεινοί), αναλκείς (δειλοί), ανανδριείς, ανδραποδιστές, ανοπαιόφρονες, απαγείς, απάτριδες, αγροίκοι, απαρρησίαστοι, αρατοί, αρτίπλουτοι, αρχομανείς, αταρτηροί, αλαζόνες, αυθάδεις, αχυράνθρωποι του Συστήματος!

Ποιος σας εξουσιοδότησε να διαπραγματευθείτε, ερήμην του κυρίαρχου Ελληνικού λαού, αντίθετα με την εκπεφρασμένη, πολλάκις, λαϊκή βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και προ πάντων, αγνοώντας την στεντορείαν και διαχρονική από τα βάθη των αιώνων, φωνή των προγόνων του Έθνους μας, την γην, το όνομα, την ιστορίαν και την ιερή κληρονομιά της Μακεδονίας μας [αρχαίαν/ προχριστιανικήν, μεταχριστιανικήν, μεσαιωνικήν, Μακεδονικής Δυναστείας, μέχρι την απελευθέρωσή της από τα στρατεύματα των Ελλήνων (1913)] ;

ΡΩΜΗΕΣ-ΡΩΜΗΟΙ / ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ !!!

ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΥΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΡΩΜΗΟΙ/ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΝ ΜΑΣ, ΤΟΤΕ ΘΑ «ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΣΑΣ ΤΗΝ «ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ» ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΤΕ ΝΑ ΛΑΧΤΑΡΙΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ» !!!

ΜΕΡΟΣ 17ον

              

16. ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ (Ι/Ε) ΟΜΟΕΘΝΙΑ

α. Οι θέσεις των αμφισβητιών και αντιρρησιών της Ι/Ε Ομοεθνίας.

Εδώ και δεκαετίες, διατυπώνονται κατά συχνά διαστήματα,  αμφισβητήσεις, αντιρρήσεις και έντονες αντιδράσεις, κατά όσων υποστηρίζουν την ύπαρξη της λεγομένης Ινδοευρωπαϊκής (Ι/Ε) Φυλής ή Ομοεθνίας. Οι περισσότερες αντιδράσεις προέρχονται κυρίως από τους λεγόμενους Νέο - Αρχαιολάτρες/ Νεοπαγανιστές, δήθεν «Ελληνολάτρες» που προσπαθούν να πείσουν, ότι δεν υπήρξε ποτέ τέτοια Ινδοευρωπαϊκή (Ι/Ε) Φυλή. Οι κυριώτεροι ισχυρισμοί. που προβάλλουν οι αρνητές των «Ινδοευρωπαϊστών», συνοψίζονται στα εξής :

1/. Δεν υπάρχει κανένα αρχαίο γραπτό ή αρχαιολογικό μνημείο που να αποδεικνύει την ύπαρξη της Ι/Ε Φυλής.

2/. Οι Έλληνες, δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στους Ινδοευρωπαίους, γιατί είναι αυτόχθονες, οι αρχαιότεροι κάτοικοι της περιοχής, που δεν ήλθαν από Ανατολάς, αλλά αντιθέτως εκ της Έλλάδος απώκισαν σε Ανατολή, Δύση και Νότον. Μερικοί μάλιστα εκφράζονται ως εξής:

«Εως πότε θα μας παραμυθιάζουν με τα «περί ινδοευρωπαίων»; Ας το πάρουν πλέον απόφαση: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ. Το Υπ. Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ας σκεφτούν κι’ ας πράξουν έστω μια φορά ελληνικά».1

3/. Η θεωρία της ινδοευρωπαϊκής φυλής και γλώσσας είναι κατά βάση ένα ρατσιστικό δημιούργημα που πλάστηκε βασικά από ορισμένους Γερμανούς προπαγανδιστές (ΣΣ: Ο λόγος έπου την πρώτη φορά ονομάστηκε «ινδογερμανική» φυλή), με σκοπό να εκθειάσουν την ανωτερότητα της λευκής ή άλλως Αρείας φυλής και συνάμα να δείξουν ότι η Γερμανική φυλή έχει σχέση με τους καλύτερους λαούς – πολιτισμούς της αρχαιότητας (Έλληνες, Ρωμαίους κ.α.) και γι’ αυτό πρέπει να ηγεμονεύσει του κόσμου.

4/. Η θεωρία των ινδοευρωπαίων και γενικά των ομογλωσσιών όχι μόνον δεν στηρίζεται σε κανένα συγγραφικό, αρχαιολογικό και ανθρωπολογικό αρχαιολογικό εύρημα, αλλά αγνοείται ακόμη και από τις μυθολογίες όλων των λαών. Εάν είχε υπάρξει ινδοευρωπαϊκή φυλή, άρα και γλώσσα, τότε θα είχε αφήσει γραπτά ή αρχιτεκτονικά μνημεία. Έπειτα είναι λογικό το να λέμε π.χ. ότι οι Ινδοί, που είναι σχεδόν μαύροι και κατοικούν στα βάθη της Ασίας, ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή φυλή ή είναι συγγενείς των Ελλήνων και οι μελαχρινοί Κρητικοί όχι;2

5/. Μερίδα των αντι-ινδοευρωπαϊστών (ίσως των πλέον αγράμματων), ισχυρίζεται ότι οι υποστηρικτές της Ι/Ε Ομοεθνίας, αδυνατούν να ερμηνεύσουν την απουσίαν της Ιαπετικής/ Ινδοευρωπαϊκής ρίζας mar- από την ελληνικήν γλώσσα.

6/. Μερικά Μυθολογικά και άλλα στοιχεία, αλλά απόψεις και θεωρίες σύγχρονων Ινστιτούτων, οργανισμών, και «επιστημόνων» με την ερμηνεία που τους δίδουν, όπως το περί αυτοχθονίας των αρχαίων Ελλήνων, εκτιμώνται από τους αντι-ινδοευρωπαϊστές, ως ενισχυτικά των απόψεών τους. Για παράδειγμα, προκειμένου να στηρίξουν τις θέσεις τους στο θέμα της αυτοχθονίας των Ελλήνων, παραθέτουν διάφορα χωρία της αρχαίας γραμματείας όπως:

α/. Ποιος άλλος έχει πει για την πατρίδα του τόσο ωραίο εγκώμιο όσο ο Ευριπίδης; Στ' αλήθεια, λαός που δεν ήρθε απ' αλλού αλλά γεννηθήκαμε αυτόχθονες... (Πλούταρχος - Περί Φυγής 604 D-Ε,13)...

β/. Στην χώρα αυτή κατοικούμε χωρίς να διώξουμε άλλους, ούτε την βρήκαμε έρημη ούτε μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατα από διάφορα έθνη. Είναι τόσο ωραία και γνήσια λέγω η καταγωγή μας, ώστε εκεί που γεννηθήκαμε εκεί και κατοικούμε χωρίς καμιά διακοπή γέννημα θρέμμα αυτού του τόπου… (Ισοκράτης - Πανηγυρικός 24-25).

γ/. Του Θησέα το πατρικό γένος φτάνει ως τον Ερεχθέα και τους πρώτους αυτόχθονες……( Πλούταρχος - Βίοι Παράλληλοι - Θησεύς - 3) …

7/. Οι γενικές, μεσοβέζικες και αναπόδεικτες θεωρίες μερίδος συστημικών «επιστημόνων περί των προγόνων των σημερινών Ευρωπαίων και Ασιατών, καθώς και της αρχικής εμφανίσεώς τους, που δημοσιεύονται σε συστημικά περιοδικά.

α/. «Οι πρόγονοι των σημερινών Ευρωπαίων κατοίκησαν την ήπειρο σε τρία μεγάλα κύματα. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι κατάγονται από γυναίκες της ανώτερης Παλαιολιθικής, κυνηγούς - τροφο-συλλέκτριες, που έζησαν πριν 11.000 ως 14.000 χρόνια. γύρω στο 10% έχουν ακόμα παλαιότερη καταγωγή ,που ανάγεται στην αρχική κατοίκιση της Ευρώπης πριν 50.000 χρόνια. Η πιο πρόσφατη ομάδα ήρθε από την ανατολική Μεσόγειο πριν 8.000 χρόνια, αφού διέσχισε την κεντρική Ευρώπη η ακολούθησε τις ακτές της Μεσογείου. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν γεωργοί, αποτελούν δε μόλις το 20% της γενετικής δεξαμενής της Ευρώπης…» (National Geographic. Ελληνική, Έκδοση, Τόμος 3, Νο. 4, Οκτώβριος 1999, σελ 125-127).

Η παραπάνω διαπίστωση, κατά τους αρνητές, δείχνει και υποστηρίζει ότι οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι, σε ποσοστό 80% κατάγονται από προγόνους που κατοικούσαν στην ίδια ήπειρο, τουλάχιστον πριν από το 9.000 π.Χ. Ένα μόλις 20 % κατάγεται από εκείνους που εισέβαλλαν ως τελευταίο μεταναστευτικό κύμα, περίπου στα 6.000 π.Χ., προερχόμενοι από την ανατολική Μεσόγειο και αυτοί είναι, κατά τους αντι-ινδοευρωπαϊστές, περί τα 1.500 έτη παλαιότεροι από τους πρώτους υποτιθέμενους Ινδοευρωπαίους, οι οποίοι πρωτοεμφανίζονται, σύμφωνα με τον Μάλορυ, το 4.500 π.Χ.

β/. Ο Μπράϊαν Σάϊκς καθηγητής της Γενετικής στο Ινστιτούτο Μοριακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ερευνώντας και αυτός το μιτοχονδριακό DNA, ώστε να εντοπίσει την καταγωγή των σημερινών Ευρωπαίων, δίνει τις παρακάτω χρονολογίες και χώρες καταγωγής.

Ελλάδα, 45.000 χρόνια-Καύκασος, 25.000 χρόνια-Πυρηναία, 20.000 χρόνια-Τοσκάνη, 17.000 χρόνια-Χώρα των Βάσκων, 17.000 χρόνια-Β. Ιταλία, 15.000 χρόνια-Κοιλάδα του Ευφράτη, 10.000 χρόνια.

β. Η αλήθεια για τους Ινδοευρωπαίους και η πλάνη ή απάτη των αρνητών τους.

1/. Προέλευση και σημασία του όρου Ινδοευρωπαϊκή (Ι/Ε) Φυλή ή Ομοεθνία

Το μεγάλο φυλετικό δέντρο, ονομάσθηκε «Ινδοευρωπαϊκό»:

α/. Λόγω της γλωσσικής συγγενείας λαών της Ασίας και της Ευρώπης.

β/. Για να δώσει το στίγμα μιας Φυλετικής Ομοεθνίας («άγνωστης» μέχρι προ τινος, γεωγραφικής/εθνικής ταυτότητας), η οποία:

1//. Εμφανίσθηκε στην Ανατολήν (περιοχή η οποία τότε-την εποχή της επιστημονικής «βαπτίσεως» των Ι/Ε (1813), ήταν γνωστή ως Ινδία ή Ινδικήν ή περί μίαν ευρείαν  περιοχήν πλησίον της γνωστής σήμερον ως Ινδίας, και η οποία συμπεριελάμβανε κυρίως, τους δυτικούς γείτονες της σημερινής Ινδίας (Ιράν) και πιθανώτατα περιοχές της Ινδίας, προ της αποσπάσεως του Πακιστάν (1947).

«Οι  αρχαίοι Έλληνες ωνόμαζον την χώραν Ινδικήν δηλαδή χώρα των Ινδών του λαού όστις έζη πλησίον του ποταμού Ινδού. Η βασική Ελληνική λέξις Ινδός, απετέλει προσαρμογήν της αρχαίας Περσικής και Αβεστικής λ. Hindu δια της οποίας εκαλείτο η επαρχία της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, η παρακειμένη εις τον Ινδόν ποταμόν και η οποία εσήμαινε χώρα του μεγάλου ποταμού» (Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλ.,τ.11ος, σ.511).

Η Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία στη μεγαλύτερη εδαφική της έκταση, υπό την ηγεσία του Δαρείου Α΄ (522 π.Χ. έως 486 π.Χ.).

2//. Έδρασε σ’εκείνη την περιοχή, που δεν είχε μεν γνωστόν ιθαγενές όνομα, για άγνωστον χρονικόν διάστημα, αλλά αργότερον ονομάστηκε Ινδία, με την έννοιαν ΟΛΩΝ των χωρών της τότε Ανατολικής Ασίας (Βλέπε παρακάτω χάρτες, του τότε γνωστού κόσμου).

«Όνομα ιθαγενές της Ινδικής χερσονήσου δεν υπήρχεν. Επί πολλούς αιώνες εννοούντο δια του όρου Ινδία, όλες οι χώρες της Ανατολικής Ασίας. Το όνομα Ινδία, περιωρίσθη εις την υπό εξέτασιν χερσόνησον μόνον μετά την εν αυτή εγκατάστασιν Ευρωπαίων (ΣΣ: Πορτογάλλοι τον 16ον αιώνα)» [Σύγχρονος Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια «Πρωΐας»,τ.1ος, σ.1247].

Αναπαράσταση του Χάρτη της Γης του Αναξίμανδρου (600 π.Χ.)

Υποθετική αναπαράσταση της Οικουμένης (Χάρτης του Εκαταίου, 504 π.Χ.)

Παγκόσμιος Χάρτης Ερατοσθένους  (Πηγή: Reddit)

3//. Επιστοποίησε επί αιώνες εκεί την ύπαρξή της, και στην συνέχεια μετακινήθηκε, προς Δυσμάς, Βορράν, Βορειοανατολάς, διαμοιράσθηκε [άγνωστον (;) πως για τους συστημικούς επιστήμονες] και εδραιώθηκε/δημιούργησε πολιτισμόν, με διάφορα ονόματα, δυτικά και Β.Δ. του λίκνου γενέσεως (στον ευρύτερο χώρο της σημερινής Ευρώπης) εξ’ ού και το όνομα Ινδοευρωπαϊκή.

2/. Οι όροι «Ινδοευρωπαίος», «Ινδοευρωπαϊκός», δεικνύουν περισσότερο την Γεωγραφική - Ιστορική - Γλωσσική ταυτότητα, παρά Εθνολογική/Φυλετική, όχι ότι δεν υπάρχει πανάρχαια κοινή Φυλετική ρίζα, κάτι το οποίον πρέπει να θεωρείται βέβαιον, αφού αφορά στην Λευκή Φυλή, αλλά διότι:

α/. Η αρχέγονη κοινή φυλετική ρίζα, ΔΕΝ διαφαίνεται σαφώς, καλυπτομένη από την αχλύν της προϊστορίας, λόγω της «ελλείψεως», μάλλον απορρίψεως ή αγνοήσεως των γραπτών στοιχείων, (για την πρωτόγονη- προϊστορική περίοδον του ανθρωπίνου βίου, για πολλούς και διαφόρους λόγους), του Βιβλίου των Βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, στα κείμενα της οποίας βρίσκονται θησαυρού γνώσεως, και απαντήσεις για ΟΛΑ τα παραπάνω. Ουσιαστικώς, για τον παραπάνω λόγον, αγνοείται η κοινή φυλετική ρίζα της λεγομένης Ι/Ε Ομοεθνίας.

β/. Οι φυλετικές προσμίξεις στο διάστημα χιλιάδων ετών ανθρώπινου βίου και οι δημογραφικές μεταβολές, είναι τόσες και τέτοιας ποκιλίας, που δυσκολεύουν ή εμποδίζουν την επιστημονικήν επιβεβαίωση του λεγομένου Ινδοευρωπαϊκού φυλετικού λίκνου.

Το ζητούμενον λοιπόν είναι η ανίχνευση και αναγνώριση της Εθνολογικής/Φυλετικής ταυτότητος αυτής της Ι/Ε Ομοεθνίας, με βάση τις αρχαιότερες και πλέον αξιόπιστες αποδείξεις ή έστω βάσιμες ενδείξεις.

3/. Όλες σχεδόν οι Εγκυκλοπαίδειες του κόσμου αλλά και πλήθος συγγραμμάτων, αναφέρουν στοιχεία (Ιστορικά - Αρχαιολογικά - Γλωσσικά), τα οποία αμέσως ή εμμέσως επιβεβαιώνουν την ύπαρξη της λεγομένης Ινδοευρωπαϊκής Ομοεθνίας, με αρχική κοιτίδα την Ανατολία και βαθμιαία επέκταση :

α/. Στην Δυτική Ασία.

β/. Στην Καυκασία.

γ/. Στην Μεσόγειο - ΝΑ Ευρώπη.

δ/. Κεντρική και Βόρειο Ευρώπη.

γ. Συνοπτικά Στοιχεία-Πορίσματα Ερευνητών και Μελετητών για την Ι/Ε Ομοεθνία

1/. Ο όρος «Ινδοευρωπαϊκός», εισήχθη και έγινε αποδεκτός στην διεθνή επιστημονική κοινότητα, το πρώτον, το 1813, υπό του Άγγλου Τόμας Γιάνγκ,3 του πανεπιστημίου του Καίμπριτζ» (Μεγ. Αμερικ. Εγκ. τ. 7ος, σ. 225). Μέχρι το 1813, επλάθετο και εσυζητείτο ο όρος «ινδοευρωπαίοι», χωρίς οι επιστήμονες να έχουν καταλήξει σε κοινό συμπέρασμα..

2/. «Η Ινδοευρωπαϊκή Ομοεθνία είναι η σπουδαιοτέρα όλων των ομοεθνιών, περιλαμβάνουσα τους περισσοτέρους λαούς της γης. Είναι λαοί των οποίων αι γλώσσαι αποτελούν την Ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσίαν. Εις αυτήν ανήκουν, εις μεν την Ν. Ευρώπην: Οι Έλληνες, τα Ιταλικά φύλα, οι Ιλλυριοί, εις δε την Β. Ευρώπην: Οι Κέλται, οι Τεύτονες και οι Σλαυο-λεττοί, εις δε την Ασίαν : Οι Αρμένιοι και οι Άριοι (Ινδιρανοί)...

Την κοινήν καταγωγήν αυτών, ανεκάλυψε η συγκριτική γλωσσολογία περί δε της αρχικής κοιτίδος αυτών, μόνον υποθέσεις δύνανται να γίνουν. Παλαιοτέρα επικρατούσα γνώμη ήτο ότι αυτή έκειτο εις την Δυτ. Ασίαν, πιθανώτερον εις την περιοχήν του Ινδοκούχου4 και περί τας πηγάς του Ώξου...Άλλος Ι/Ε λαός της Ευρώπης, απεδείχθη εκ των τελευταίων ανασκαφών κυρίως της Κρήτης, ήσαν οι Αιγαιείς,5 έχοντες πολιτισμόν λίαν προηγμένον, αγνώστου όμως καταγωγής. Ο πολιτισμός ούτος ήκμασε περί το 2500 -1500 π.Χ.» (Εγκ. Λεξ. Ελευθερουδάκη, λ. Ινδοευρωπαϊκός, σ. 735).

3/. «Το Ελληνικόν γένος δεν διεταράχθη μεν υπό ξένων επιδρομών, όμως οι Έλληνες δεν ήσαν οι αρχαιότατοι κάτοικοι της χώρας της κειμένης από του Ολύμπου μέχρι του Μαλέα» (Ελληνική Γραμματολογία, Γεωργ. Μιστριώτης, τακτ. καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. 1ος,1894).

Την ίδια γνώμη είχαν και οι Εκαταίος (απόσπ. 356), Ηρόδοτος (Ι,57-7,90) και Θουκυδίδης (Ι,3 και 4).

4/. «Οι γλώσσες της Ινδοευρωπαϊκής οικεγενείας, για τις οποίες κατέχουμε επαρκείς μαρτυρίες, χωρίζονται σε δέκα κύριους κλάδους, στους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω. Η κατάταξή τους εδώ βασίζεται στο κριτήριο της αρχαιότητος των γραπτώς παραδεδομένων κειμένων τους: Ανατολικός Κλάδος (σήμερον έχουν εξαφανισθεί. Ωμιλούντο κατά την διάρκειαν της 1ης – 2ης π.Χ. χιλιετηρίδος, στην περιοχήν της σημερινής ασιατικής Τουρκίας και της βόρειας Συρίας) - Ινδοϊρανικός κλάδος - Ελληνική - Ιταλικός Κλάδος - Γερμανικός Κλάδος - Αρμενική - Τοχαρική (έχει εξαφανισθεί. Ωμιλείτο στο σημερινό Τουρκεστάν) - Κελτικός Κλάδος - Βαλτοσλαβικός Κλάδος - Αλβανική» (Πάπυρος Λαρούς - Μπριτάνικα, λ. Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, σ. 289 - 290).

5/. «Η δεύτερη μετά την Αρχαιολογία επιστήμη που συμβάλλει στην έρευνα και στην ανασύνθεση του προϊστορικού και πρωτοϊστορικού παρελθόντος, είναι η Γλωσσολογία. Ειδικώτερα η Ελληνική Προϊστορία και Πρωτοϊστορία φωτίζονται από ωρισμένα στοιχεία που προκύπτουν από την συγκριτική μελέτη:

(1) Των Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, μία από τις οποίες είναι η Ελληνική.

(2) Των Ελληνικών διαλέκτων και

(3) Μερικών καταλοίπων από μη Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες που εμφανίζονται στην Ελλάδα και σε άλλες παραμεσογειακές χώρες» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τομ. Α΄, σελ. 28).

6/. Εκείνοι που προτίμησαν να αντλήσουν τις ιστορικές τους μαρτυρίες από τον κλασσικό κόσμο, έκαναν ασυνέτως πλατιά χρήση του όρου Σκύθες ή Θράκες, τον οποίον εφήρμοσαν στους περισσότερους Ευρωπαίους που ήταν εγκατεστημένοι βορείως των Ελλήνων και των Ρωμαίων και που έμοιαζαν να μοιράζονται μεταξύ τους κάποια φυσική συγγένεια. Όσοι όμως, προτιμούσαν να αντλούν την ιστορία τους από την Βίβλο, μπορούσαν εύκολα να βρουν ονομασία γι’ αυτούς, τους ασαφώς σχετιζόμενους μεταξύ τους Ευρωπαίους.

«Η ΓΕΝΕΣΙΣ καθιστούσε απολύτως σαφές ότι οι Σημίτες (Εβραίοι, Άραβες) και οι Χαμίτες (Αιγύπτιοι, Κουσίτες) προέρχονταν αντίστοιχα από τον Σημ και τον Χαμ. Στην συνέχεια ανατέθηκε στον τρίτο γιό του Ιάφεθ, να αποτελέσει τον πρόγονο μεγάλου μέρους της εναπομείνασας ανθρώπινης φυλής και επομένως δεν ήταν ασυνήθιστο να ονομάζουν τους πρώϊμους λαούς και τις πρώϊμες γλώσσες της Ευρώπης Ιαπετικούς» (Οι Ινδοευρωπαίοι, J.P. Mallory, 1995, σ.15).

7/. «Ινδοευρωπαίοι ή Αριανοί ή Άριοι: Ούτω καλούνται περιληπτικώς όλα σχεδόν τα λευκά φύλα της Ασίας και της Ευρώπης. Περί τα τέλη του 18ου αιώνως η γνώσις της σανσκριτικής και ζενδικής γλώσσης ήγαγε εις την διαπίστωσιν ότι τόσον αύται όσον και αι περισσότεραι των εν Ευρώπη λαλουμένων γλωσσών  (πλην της Βασκικής, της Φιλανδικής, της Μαγυάρικης και της Ζονρικής), έσχον στενήν προς αλλήλας συγγένειαν. Ολόκληρος η γλωσσική οικογένεια έλαβε το όνομα σανσκριτική ή Ινδοευρωπαϊκή ή Ινδογερμανική.

Εκ της γλωσσικής συγγενείας αγόμενοι ηθέλησαν τίνες να υποστηρίξουν και Εθνολογικήν συγγένειαν. Αλλά μία τοιαύτη υπόθεσις παραμένει αμφίβολος, πολλώ δε μάλλον καθ’ όσον δεν υπάρχει συμφωνία ως προς τα βασικά γνωρίσματα των πρωτογόνων Αριανών...».(Επίτομον εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Πρωΐας»,  Εκδ. Οίκος Πέτρου Δημητράκου, τ. 1ος, σ.545).

8/. «Ιαπετική Ομογλωσσία : Ομάς των γλωσσών τας οποίας ωμίλουν, αι αρχαίαι λευκαί φυλαί της Ασίας και της Ευρώπης (εκ του ονόματος του Γενάρχου αυτών Ιάφεθ)» (Επίτομον εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Πρωΐας»,  Εκδ. Οίκος Πέτρου Δημητράκου, τ.1ος, σ.1222).

«Ινδοευρωπαϊκή Ομογλωσσία: Αι γλώσσαι των κυριοτέρων λαών της Ευρώπης και πλείστων της Ασίας, αι άλλως λεγόμεναι Ιαπετικαί» (Επίτομον Ορθογραφικόν και Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν ΗΛΙΟΥ, τ.1ος, σ.2087).

9/. «Ιαπετικός - ή - όν: Ο αναφερόμενος εις τον μυθικόν πρόγονον των Λαών της Ασίας και της Β.Δ. Ευρώπης Ιαπετόν. Ιαπετική Γλώσσα: Γλώσσα την οποίαν υποτίθεται ότι ωμίλει πανάρχαιος λαός, αποκληθείς ιαπετικός. Κατ’ επέκτασιν απεκλήθησαν ιαπετικαί γλώσσαι όλαι όσαι λόγω συγγενείας πολλών γλωσσικών στοιχείων, υποτίθεται ότι προέκυψαν από την αρχικήν εκείνην γλώσσαν, ως τοιαύται δε εχαρακτηρίσθησαν, η Ελληνική, η Ιταλική, η Κελτική, η Γερμανική, η Περσική, η Σλαβική, η Ινδική κ.α. Αι αύται γλώσσαι καλλούνται υπό τινων και Ινδοευρωπαϊκαί, ινδογερμανικαί και Άριαι...» (Επίτομον Ορθογραφικόν και Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν ΗΛΙΟΥ, τ.1ος, σ. 2050).

10/. «Ινδοευρωπαϊκή Ομοεθνία: Δια της συγκριτικής γλωσσολογίας απεδείχθη προφανώς, ή μάλλον ανεκαλύφθη η ινδοευρωπαϊκή (ή άλλως ιαπετική και ινδογερμανική λεγόμενη) ομοεθνία. Ταύτην αποτελούν πολλά και διάφορα Έθνη - τα σπουδαιότερα εκ των Εθνών της γης - οι Ινδοί, οι Πέρσαι, οι Αρμένιοι, οι Σλαύοι, οι γερμανικοί λαοί, οι Κελτικοί λαοί, οι Λατίνοι, οι Ιλλυριοί, οι Έλληνες κ.τ.λ. Ούτοι ως απέδειξεν η συγκριτική έρευνα των γλωσσών των προήλθον εκ της δια διαφόρους λόγους διασπάσεως ενός και του αυτού λαού, τον οποίον συνθηματικώς καλούμεν ιαπετικόν και ο οποίος πάλαι πότε εις χρόνους προϊστορικούς απετέλει μίαν εθνικήν και γεωγραφικήν ενότητα.

Ποία είναι η χώρα, εις την οποίαν κατώκει ο ιαπετικός ούτος λαός, με άλλας λέξεις ποία είναι η κοιτίς των ινδοευρωπαϊκών ή ιαπετικών Εθνών, είναι δύσκολο να εξακριβωθή. Άλλοτε επιστεύετο, ότι η πρώτη πατρίς των λαών τούτων ήτο η Ασία διότι αύτη κατά την Παλαιάν Διαθήκην, εθεωρείτο κοιτίς σύμπαντος του ανθρωπίνου γένους» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ.13ος , σ.52).

11/. Η Ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια περιλαμβάνει τους εξής κύριους κλάδους: Ινδοάριο ή Ινδοϊρανικό- Βαλτοσλαβωνικό-Ελληνικό-Ιταλικό ή Λατινικό-Κελτικό-Γερμανικό (Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια, τ.7ος, σ.226).

12/. «Ιάφεθ: Υιός του Νώε, μικρότερος του Σημ και πρεσβύτερος του Χαμ (ΓΕΝΕΣΙΣ: 9/24), γενάρχης λαών προς Δ. και Β. της Παλαιστίνης, μεταξύ των οποίων οι Κιμμέριοι (Γαμέρ), οι Μήδοι (Μαδοί), οι Έλληνες ή Ίωνες (Ιωνάν). Συνήθως δίνεται ο χαρακτηρισμός των απογόνων του Ιάφεθ εις την εν γένει αριοευρωπαϊκήν φυλήν.... Εις τούτον αναγνωρίζεται προλεγόμενη η δημογραφική και γλωσσική επέκτασις των Αριοευρωπαίων.... Τινές ερευνητές της συγκριτικής εθνολογίας και φιλολογίας παραδέχονται σχέσιν μεταξύ του βιβλικού Ιάφεθ και του Ελληνικού Ιαπετού, όστις μέσω του Προμηθέως και του Δευκαλίωνος (Πρβλ. Ησιόδου, Έργα και Ημέραι 5,50) έχει, ως εκείνος, σχέσιν με τον παγκόσμιον κατακλυσμόν» [Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 6ος , σ. 691-692].

13/. «Ιαπετός: Υιός του Ουρανού και της Γαίας, βασιλεύς των Τιτάνων.... Προ της δυναστείας των Ολυμπίων Θεών εθεωρείτο άρχων όλου του κόσμου και πατήρ των θεών και των ανθρώπων. Ως σύζυγος της Ασίας εθεωρείτο κυρίως ο πρόγονος των λαών της Β.Δ. Ασίας και της Ευρώπης. Εξ αυτού επλάσθησαν οι όροι Ιαπετική φυλή, Ιαπετική Γλώσσα, κ.α.τ. Τούτον και τους άλλους Τιτάνας κατεκρήμνισεν ο Ζευς μετά την Τιτανομαχίαν εντός του Ταρτάρου» (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 6ος , σ.673-674).

14/. «Ιαπετός (Μυθολ.): Υιός του Ουρανού και της Γης και αρχηγός των Τιτάνων.... Ως σύζυγος της Ασίας ήτο ιδίως ο πρόγονος των λαών της Β.Δ. Ασίας και Ευρώπης, των οποίων κατά την Παλαιάν Διαθήκην πρόγονος ήτο ο Ιάφεθ. Κατά την παράδοσιν ταύτην ωνομάσθη Ιαπετική φυλή, η περιλαμβάνουσα τους εν Ευρώπη και Β.Δ. Ασία κατοικούντας λαούς και Ιαπετική γλώσσα, η περιλαμβάνουσα τας υπό των ειρημένων λαών ομιλουμένας γλώσσας» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ.12ος , σ.787).

15/. «Ιαπετική γλώσσα: Δια του συνθηματικού τούτου όρου δηλούται η γλώσσα, την οποία ωμίλει εις παμπάλαιους προϊστορικούς χρόνους, ο «Ιαπετικός» λαός, εκ της διασπάσεως του οποίου προήλθον οι πλείστοι και υπό έποψιν αριθμητικήν και εκπολιτιστικήν σπουδαιότατοι των λαών της Ευρώπης και τινες εκ των λαών της Ασίας» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ.12ος , σ.787).

16/. «Αι κρατούσαι σήμερον περί των πρώτων αρχών και της προϊστορίας του ελληνικού έθνους επιστημονικαί θεωρίαι, βασισθείσαι εις τας τελευταίας επιστημονικάς ανακαλύψεις περί της αρχαίας Ελλάδος και τα πορίσματα των ως άνω επιστημών, δέχονται ότι  η αρχαία Ελλάς από της αυγής της προϊστορίας της δεν παρουσιάζει καμμίαν ενότητα και είναι λόγω της φυσικής γεωγραφικής της θέσεως και των πολιτιστικών της συνθηκών διηρημένη και κατατεμαχισμένη εις πλείστους κλειστούς μεταξύ των κόσμους. Αιφνιδίως μέσα εις το χάος, το σκότος, τους ιστορικούς σεισμούς και κατακλυσμούς της Ελληνικής προϊστορίας, το έδαφος της Ελλάδος και το Αιγαίον κατεπλημμυρίσθησαν από τους Ινδοευρωπαίους και ήρχισε να διαπλάσσεται η Ελλάς με τους γεωγραφικούς και πολιτιστικούς σχηματισμούς της και οργανισμούς κατά τους μεταγενεστέρους αιώνας» (Εγκ Λεξ. ΗΛΙΟΣ, τ. 2ος, σ.865).   

17/. «Είναι γνωστό ότι η Ελληνική γλώσσα μαζί με μία ομάδα άλλων γλωσσών ευρωπαϊκών και ασιατικών είναι τόσο στενά συγγενείς, ώστε είναι δυνατόν να ανασυνθέσομε μία κοινή αρχική γλώσσα, την «Ινδοευρωπαϊκή», ή «Ινδογερμανική» ακόμη και σε λεπτομέρειες φωνητικής, κλίσεως και σχηματισμού λέξεων. Ιδιαιτέρως εμφανή είναι τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο γλωσσών, οι οποίες για μεγάλο διάστημα ήσαν οι παλαιότερες γνωστές: της Ομηρικής Ελληνικής και της Βεδικής σανσκριτικής» (Walter, Burkert, Αρχαία Ελληνική θρησκεία, Εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα, 1993, σ.55).

Σχόλιον

Είναι γνωστές οι απόψεις των Γερμανών περί Αρείας ή Λευκής φυλής τα πρωτεία της οποίας επί Ναζιστικής περιόδου διεκδίκησαν κυρίως οι Γερμανοί Ναζιστές.

18/. «Το 1978, ο Coerdoux ανήγαγεν την καταγωγήν της σανσκριτικής, της λατινικής, της Ελληνικής, της αρχαίας Σλαβικής και άλλων γλωσσών της Ευρώπης στην γλώσσα του Ιάφεθ» (Mukherjec, S.N. Sir William Jones, Cambridge, 1968).

α/. Η ανακάλυψη της Ι/Ε οικογένειας και η συγκριτική μέθοδος

Οι πρόδρομοι, Sajnovics (1770): “Demonstratio idioma ungarorum et lapponum idem esse” και Coerdoux (1767 – 1808), κατέληξαν στις ομοιότητες μεταξύ Ι/Ε γλωσσών, δια της συγκριτικής μεθόδου, όπως στο παρακάτω παράδειγμα:

1//. Λέξεις: devah – deus – θεός, padam – pes – πούς

2//. Δυϊκός αριθμός (Σανσκριτική – ΑΕ).

3//.  Αντωνυμίες

4//. Στερητικό α-

5//. Το Ρήμα «ειμί»

β/. Παρατηρήσεις επί του ρήματος «ειμί»

Σανσκριτική/Λατινική/ Αρχαία Ελληνική: Asmi Sum Ειμί < *Εσ-μί Asi Es, Ει < Εσσί Asti est, Εστί Smas sumus, Εσμέν Stha estis, Εστέ Santi sunt, Εισί < *σεντι…

19/. «Ασία αποκαλείται το λίκνον της Ανθρωπότητος. Οι εποχές αλλάζουν. Όμως η πεποίθησις για το Ασιατικό Λίκνο, δεν έχει αλλάξει» (Hans Von Wolzogen, 1875).6

20/. «Η Ευρώπη μεταξύ Βαλτικής και Ευξείνου Πόντου πρέπει να υπήρξε η πρώτη κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων» (Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Σύντομη εισαγωγή στην Ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία και στην ιστορία της Ελληνικής γλώσσας,1977)

21/. «Επί του οροπεδίου Παμίρ (ΣΣ: Παμίρ: Μέγα υψίπεδον στην Κεντρ. Ασία εκτεινόμενον μεταξύ Τατζικιστάν και Αν.Αφγανιστάν  ), ώκουν ποτέ αι άριστοι του ανθρωπίνου γένους φυλαί, αίτινες εξορμήσασαι από των υψωμάτων τούτων, επρωταγωνίσθησαν εν τη ιστορία του κόσμου..» (Παπαρρηγόπουλος Κων. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, 1925, εκδ. Ελευθερουδάκη,τ.1oς). 

22/. «Δεχόμαστε δηλαδή την υπόθεση ότι η Ελληνική γλώσσα δεν υπήρχε πριν από τον 20ον π.Χ. αιώνα, παρά σχηματίσθηκε στην Ελλάδα ύστερα από την πρόσμιξη αυτόχθονα πληθυσμού με εισβολείς που μιλούσαν διαφορετική γλώσσα (Chadwick, 1963). Δυσκολο να εξακριβώσουμε ποια ήταν αυτή η διαφορετική γλώσσα. Ξέρουμε ότι η Ελληνική ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, που απλώνεται από την Ισλανδία και την Ιρλανδία, ως την Βόρεια Ινδία,για να μη μιλήσουμε και για την εξάπλωσή της,στην αμερικανική ήπειρο και την Αυσραλασία σε νεότερους σχετικά χρόνους»(Ο Μυκηναϊκός κόσμος, Αθήνα,1997, John Chadwick,σ.4).

23/. «Η αρχαία Ελληνική θρησκεία δεν έχει ενιαία αρχή. Οι Έλληνες ήταν λαός Ινδοευρωπαϊκός. Εγκαταστάθηκαν στην μη Ινδοευρωπαϊκή λεκάνη του Αιγαίου και ήλθαν σε επαφή με πολλούς προηγμένους πολιτισμούς της Αρχαίας Εγγύς Ανατολής» (Η Ελλάδα και ο Ελληνιστικός κόσμος, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Εκδόσεις Νεφέλη, 1996, σ.374).

24/. «Οι Πελασγοί, οι Αίμονες, οι Δρύοπες και ένας λαός, που έφερε το όνομα Αχαιοί, ήσαν Ινδοευρωπαϊκής προελεύσεως» (Μ. Σακελλαρίου, Προελληνικοί λαοί Ι/Ε προελεύσεως, 1977).

25/. «Πρώτοι Ιστορικοί λαοί: Γ.2000-Εγκατάσταση των Ινδοευρωπαίων στο Ιράν, των Χεττιτών στην Ανατολία, των πρώτων Ελλήνων στην Ελλάδα: Τίποτε δεν μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε την κοιτίδα των Ινδοευρωπαϊκών λαών, τον δρόμο που ακολούθησαν, ούτε την χρονολογία των μεταναστεύσεών τους. Εκείνο που μπορούμε να βρβαιώσουμε είναι πως μιλούσαν γλώσσες συγγενικές, που προήλθαν από έναν κοινό κορμό. Συζητούν οι επιστήμονες πάνω στο θέμα των πρώτων κλάδων τους που τους φώτισεν η Ιστορία. Στο τέλος της 3ης χιλιετηρίδας, εισδύσανε κιόλας στο Ιράν, στην Ανατολία και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη» (Οι μεγάλες χρονολογίες της αρχαιότητας, Jean Delorme, 1966, εκδ. Ιωάν.Ν.Ζαχαρόπουλος, σ.11).

26/. « Η Ελληνική γλώσσα είναι μία των κληθεισών Ινδογερμανικών ή Αρίων αδελφών  γλωσσών, το δε Ελληνικόν Έθνος είς των κλάδων του Αρίου εκείνου πρωτογόνου λαού, όστις εν χρόνοις απωτάτοις συμπεριελάμβανε τους προγόνους των Ινδών, των Περσών, των Ελλήνων, των Λεττών και Σλάβων. Ο πρωτόγονος λαός απεσχίσθη και αι μεν διάλεκτοι αυτού διεμορφώθησαν εις ιδίας γλώσσας, τα δε φύλα αυτού εις ιδίους λαούς. Τινές δε τούτων των λαών συναπετέλεσαν επί μακρόν χρόνον έν όλον και δια τούτο διακρίνονται μεγαλύτεραι και μικρότεραι ομάδες λαών, καθ’όσον συνεφώνουν προς αλλήλους περί την τήρησιν της αρχικής υποστάσεως της μητρικής γλώσσης ή την μεταβολήν αυτής.

Ούτω διακρίνομεν την πρώτην ομάδα λαών.......και δευτέραν τινά, ήτις επεκταθείσα περαιτέρω προς δυσμάς, απετέλεσε το στέλεχος των Ευρωπαϊκών λαών. Η δευτέρα αύτη ομάς υποδιαιρείται εις βορείαν Ευρωπαϊκήν, περιλαμβάνουσα τους Σλάβους, Λεττούς και Γερμανούς, και νοτίαν Ευρωπαϊκήν,την οποίαν αποτελούν οι Κελτοί, οι Ιταλοί και οι Έλληνες (Ερνέστος Κούρτιος, Γερμανός αρχαιολόγος και ιστορικός του 19ου αι., Ελληνική Ιστορία, κεφ. 1ον).

27/. « Υπό πάντων την σήμερον ανομολογείται ως περιφανής αλήθεια ότι, αδίκως οι Έλληνες απεκάλουν εαυτούς αυτόχθονας, ότι τουναντίον μετώκησαν εν τη μεταγενεστέρα αυτών πατρίδι ελθόντες εκείσε εν παλαιοτάτοις χρόνοις εκ της Ασίας ή της Ανατολικής Ευρώπης, δια της βορείου χερσονήσου του Αίμου και ότι ελθόντες εκόμισαν μεθ’εαυτών εκ της παλαιάς πατρίδος γλώσσαν ικανώς ανεπτυγμένην και θρησκείαν πολυμερή,εκ της αποθεώσεως των φυσικών δυνάμεων αναπτυχθείσαν.... ......Άρα και η αρχή της Ελληνικής ποιήσεως, ανάγεται εις την αρχαίαν Ιαπετικήν φυλήν, εις την οποίαν ανήκουν και οι Έλληνες» (Γουλιέλμος Κρίστ, Γερμανός Ελληνιστής του 19oυ αι., Ιστορία της Ελληνικής λογοτεχνίας, κ.9).    

28/. «Οι Έλληνες επί της ακμής αυτών εθεώρουν εαυτούς γηγενείς και αυτόχθονας και σεμνυνόμενοι επί τω ιδίω πολιτισμώ ηρνούντο πάσαν προς τους άλλους λαούς συγγένειαν αποκαλούντες αυτούς δια το άπειρον και άμικτον και ασύμφωνον προς αλλήλους μια κλήσει βαρβάρους. Αλλά είναι βέβαιον ότι οι αρχαιότατοι κάτοικοι της Ελλάδος ανήκουσι εις την Αρίαν ή Ινδογερμανικήν φυλήν και ότι ελθόντες εξ Ανατολών έφερον μεθ’ εαυτών πάντα του πολιτισμού τα σπέρματα και εκαλλιέργησαν αυτά επωφελώς εν αίς κατώκησαν χώραις» (Σύνοψις της Ελληνικής Γραμματολογίας, Κ. Ευσταθοπούλου, Καθηγητού εις την Ευαγγελικήν Σχολήν, Έκδ.2α, Αθήναι,Τυπογρ. «ΚΡΥΠΤΗ», σ.2-3).

29/. «Η Ελληνική φυλή είναι κλάδος της Αρίας ομοφυλίας εκ του βάθους της Ασίας ορμηθείς. Κατέλαβεν δι’ επενειλημμένων μεταναστεύσεων από των παναρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 10ου π.Χ. αιώνος, τα παράλια της Μ. Ασίας, τας νήσους του Αιγαίου και την ανατολικωτάτην πολισχιδή της Ευρώπης χερσόνησον υπό το όνομα των Πελασγών...» (Στοιχεία της αρχαίας Ελληνικής Γραμματολογίας, Γεώργιος Δ. Θοιβιδόπουλος, καθηγητής του εν Αθήναις διδασκαλείου, έκδ.2α, Αθήναι,Τυπογρ. Γεωργίου Φ. Δελαγραμμάτικα, οδός Νομισματοκοπείου 7,1903-Το βιβλίον είχε εγκριθεί από το Υπουργείον κατά τον ΒΡΛ΄νόμον σε διαγωνισμόν του 1894).

30/. Ο Μανώλης Τριανταφυλλίδης(Φιλόλογος και γλωσσολόγος καθηγητής της γλωσσολογίας και της νεοελληνκής γραμματικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), συμφωνεί με την άποψη περί Ι/Ε φυλής  και αναφέρει ότι «ο λαός αυτός ζούσε αρχικά σε μικρή σχετικά κοιτίδα και αργότερα απλώθηκε πιθανώς στην κεντρ. Ευρώπη, πάνω από την Μαύρη Θάλασσα ή βορειότερα κατά την 3ην προχριστιανική χιλιετηρίδα» (Νεοελληνική Γραμματική,1938).

31/. Σλάβοι: «...Δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθή εξάλλου το γεγονός της μεγάλης φυλετικής ποικιλομορφίας, ωρισμένων μεγάλων ανθρωπίνων ομάδων. Μία τοιαύτη είναι η Σλαβική, της οποίας τα μέλη αποτελούντα σήμερον διακεκριμένας εθνότητας ή λαούς (Ρώσοι, Σέρβοι, Κροάται, Πολωνοί....), ομιλούν γλώσσας προελθούσας εκ μιάς κοινής, αρχικής Σλαβικής. Ανήκει και αύτη εις την όλην Ινδοευρωπαϊκήν ή Ιαπετικήν ή Αρίαν «ομοιογλωσσίαν» (αστόχως καλουμένην «ομοφυλίαν» ή «ομοεθνίαν»). Των γλωσσών εκείνων διακρίνομεν γενικώς την ανατολικήν, την δυτικήν και την νότιον Σλαβικήν ομάδα και τας Εθνικάς διακρίσεις των, και διαλέκτους των, Ρωσικών, Πολωνικών και Νοτιοσλαβικών» (Εγκ.Λεξ. ΗΛΙΟΣ, τ.17ος, σ.41).

32/. Ισπανία: Κράτος εις το δυτικώτερον σημείον της Ευρώπης,επί της Ιβηρικής Χερσονήσου, χωριζόμενον από της Γαλλίας δια των Πυρηναίων. Η καταγωγή των κατοίκων της είναι Ινδοερωπαϊκή με συγγένειαν προς τους Κέλτας (Νέον εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν της Αγίας Γραφής, Γεωργίου Ζ. Κωνσταντινίδη, εκδ. οίκος « Ο Λόγος», σ.408). 

33/. « Η Ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια κατεβαίνει από την γλώσσα ενός λαού που κατείχε κάποιο μέρος της μεγάλης πεδιάδος που απλωνόταν ανατολικά από την Ουκρανία. Κάποια εποχή κατά την Τρίτη χιλιετηρίδα πριν από την δική μας χρονολογία, ο λαός αυτός διασπάστηκε, μεταναστεύοντας προς όλες τις κατευθύνσεις, και η γλώσσα του χωρίστηκε σε πολλές παράγωγες γλώσσες που από αυτές κατεβαίνουν οι Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες που ζουν ακόμα ή που διασώθηκαν σε γραπτά μνημεία» (Η Αρχαία Ελληνική κοινωνία, Το προϊστορικό Αιγαίο,George Thomson, Εκδοτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Αθήνα, σ.45).         

Συνεχίζεται

---

1 Άρθρο του καθηγητού κ. Χρ. Ντούμα δημοσιευμένο στην εφημ. Καθημερινή και αναρτημένο από το aitolos.wordpress.com, Οι μετακιvήσεις ελληνικώv φύλων δεν είναι παρά προσπάθειες των αρχαίων να εξηγήσουν την ύπαρξη διαφόρων διαλέκτων.

2 «Ινδοευρωπαίοι:   Κατά μία κατάταξιν, οι λαοί των οποίων αι γλώσσαι παρουσιάζουν φθογγολογικάς και άλλας ομοιότητας. Είναι, εν τούτοις, προφανές ότι εσφαλμένως έχει υποστηριχθεί ότι πρόκειται περί Ινδοευρωπαϊκής ομοεθνίας ή ομοφυλίας και ότι ο όρος αναφέρεται εις γλωσικήν οικογένειαν, την Ινδοευρωπαϊκήν ομογλωσσίαν....

Ινδοευρωπαϊκή Ομογλωσσία: Ο όρος εχρησιμοποιήθη το πρώτον υπό του Τ. Γιάγκ το 1813....Πάντως ουδέν είναι γνωστόν περί κοινής παλαιάς γλώσσης, εκ της οποίας να εσχηματίσθησαν αι επί μέρους γλώσσαι λαών τόσον διαφόρων, διότι ουδέν γλωσσικόν λείψανον διεσώθη, οι δε γλωσσικοί χαρακτήρες ταύτης εσχηματίσθησαν δια της μεταξύ των γλωσσών συγκρίσεως μεταγενεστέρως υπό των γλωσσολόγων.  Συνεπώς η λεγομένη Ιαπετική γλώσσα είναι μόνον τεχνητόν κατασκεύασμα, ουδόλως δε ανταποκρίνεται προς την πραγματικότητα. Αι γλωσσικαί ομοιότητες παρατηρούνται κυρίως εις λέξεις αι οποίαι δηλούν γεωργικά προϊόντα, ιδίως σιτηρά και τινα ζώα και φυτά.... Επίσης δε και εις τα μέχρι του εκατόν αριθμητικά ως και εις λέξεις δηλούσας συγγενικάς σχέσεις» (Εγκ. Λεξικόν ΗΛΙΟΣ, σ.607).

Η θεωρία της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας και γλώσσας στηρίζεται απλώς και μόνο σε επιδέξιες λεξικές συγκρίσεις που κάνουν διάφοροι συγκριτικοί γλωσσολόγοι. Δηλαδή στο ότι π.χ. μεταξύ της ελληνικής, ινδικής κ.τ.λ. γλώσσας υπάρχουν πολλές κοινές λέξεις, όμως κοινές λέξεις υπάρχουν σε όλες τις γλώσσες είτε λόγω των ηχοποιητικών λέξεων (βου…, μπου.. > βους > βόδι, bull, buffalo…), είτε λόγω των γλωσσικών δανείων. Παρέβαλε π.χ. στην ελληνική τις λέξεις: βάρβαρος, δημοκρατία, κεφαλή, κάμινος, τέχνη.. και στην αραβική: μπουλ, barbar dimokratia, kafa, kamin, tacnia…. Επομένως γιατί η αραβική γλώσσα να ανήκει σε άλλη ομογλωσσία και σε άλλη η ελληνική;

3 Thomas Young (13 June 1773 – 10 May 1829) was a British polymath and physician. In a separate work in 1813, he introduced the term Indo-European Languages, 165 years after the Dutch linguist and scholar Marcus Zuerius van Boxhorn proposed the grouping, to which this term refers in 1647.

4 «Ινδοκούς ή Ινδοκούχος: Παρά τοις αρχαίοις Ινδικός Καύκασος ή Παροπάμισος. Μεγάλη οροσειρά της Ασίας, ΒΔ του Αφγανιστάν» (Εγκ. Λεξ. «Πρωΐας», τ. 1ος, σ.1261).

5 Λεπτομέρειες περί Αιγαίων ή Αιγιέων, όπως στο οικείον κεφάλαιον (Μέρος 13ον, 14 Ιαν. 2019).

6 Baron Hans Paul von Wolzogen (13 November 1848 in Potsdam – 2 June 1938 in Bayreuth), was a German man of letters, editor, and publisher.