ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΙΗΜΕΡΟΥ ΤΑΦΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
«Τὴν
κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον,
Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ
τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος,
ἐν ὀνόματι Κυρίου».
1.
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ
Ο τελευταίος δείπνος του Ιησού με τους
μαθητές Του, ονομάστηκε Μυστικός Δείπνος,
διότι:
α. Έγινε εν κρυπτώ, επειδή οι ιουδαϊκές αρχές Τον αναζητούσαν, στην
ουσία για να Τον εξοντώσουν (εκπεφρασμένη άποψη ολίγων, ουχί πιθανή) ή επειδή κατά την διάρκειαν του Δείπνου εκείνου, ο
Κύριος εμύησε τους μαθητές Του, στο Μυστήριον της Σταυρικής Του θυσίας (μετά
βεβαιότητος).1
β. Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, που έλαβε χώραν κατά την
διάρκειαν του Δείπνου, είναι άρρητον και προσεγγίζεται μόνον με την Πίστη, αφού
υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική.
Με τον Μυστικό Δείπνο, ο Χριστός με τρόπο
ασύλληπτο από τον ανθρώπινο νου και την κοινή λογική:
.Προλέγει και προλαμβάνει τα γεγονότα της
προδοσίας, της Δίκης, των Παθών, του Γολγοθά και της Θυσίας πάνω στον Σταυρό.
Και τα προλαμβάνει διότι, είναι παρόντα στην τροφή του Παναγίου Σώματος και του
Τιμίου Αίματος Του…. «Φάγετε από το Σώμα μου», τους λέγει, «και πίετε από το
Αίμα μου». Είμαι το «Εσφαγμένο Αρνίον». Για να μας ομιλεί έτσι ο Κύριος,
σημαίνει ότι: η
Θυσία έχει ήδη συντελεσθεί και συνεχίζει με την δική μας Θεία Λειτουργία να
συντελείται!
.Παρέδωσε στο διηνεκές το Μυστήριο της Θείας
Κοινωνίας, που ονομάζεται «φάρμακο
αθανασίας», και έδωσε στους παρευρισκόμενους να κοινωνήσουν Αυτόν τον ίδιο,
με τα λόγια: «Λάβετε φάγετε, αυτό ΕΙΝΑΙ το σώμα μου» και «Πιείτε απ’ αυτό όλοι,
αυτό ΕΙΝΑΙ το αίμα μου….». Δεν τους είπε ότι αυτά «θα συμβολίζουν από δω και πέρα το σώμα
και το αίμα μου», αλλά ότι «ΕΙΝΑΙ το σώμα και το αίμα μου».
Όταν μίλησε στους Ισραηλίτες και τους δίδαξε
ότι θα δώσει την σάρκα Του για να φάνε και να ζήσουν, εκείνοι φιλονικούσαν
μεταξύ τους και έλεγαν: «Πώς μπορεί αυτός να μας δώσει να φάμε την σάρκα του;».
Τότε ο Χριστός επιβεβαίωσε τα λόγια Του και εξήγησε ότι «εάν δεν φάγετε την
σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα Του, δεν έχετε ζωήν μέσα
σας»….. «εκείνος που με τρώει θα ζήσει ένεκεν εμού» (ΙΩΑΝΝ: 6/49-58).
Είναι ξεκάθαρο επομένως, τι εννοούσε ο
Χριστός και τι κατάλαβαν οι ακροατές Του. Ο
Χριστός βρίσκεται ως εκ τούτου, σε κάθε σταγονίδιο και σε κάθε ψιχίο της Θείας
Μεταλήψεως, σε όποιο σημείο της γης κι’ αν τελείται η Θεία Λειτουργία, όπως
ακριβώς η ίδια εικόνα, αν και είναι μία, βρίσκεται σε κάθε οθόνη τηλεοράσεως. Η
νέα Διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, επισφραγίστηκε πλέον με το ίδιο του το
αίμα και βασίζεται στο θάνατο του Χριστού.
γ. Η άκτιστη χάρη του Θεού επενεργεί στα ανθρώπινα, με αόρατο τρόπο.
Την Πέμπτη εκείνη, πριν από το πάθος Του
(Μεγάλη Πέμπτη πλέον για την Ορθόδοξη Εκκλησία), ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των
μαθητών Του για να τους δείξει ότι η ταπεινοφροσύνη είναι ανάμεσα στις αρετές,
ο σπουδαιότερος θησαυρός. Και ότι όποιος ορέγεται εξουσία, στην πραγματικότητα
θα πρέπει να είναι πάντων διάκονος. Στην συνέχεια:
.Ήλεγξε ψυχολογικώς
τον Ιούδα, ανωνύμως, μήπως και μετανοήσει, αλλά και για να αποτρέψει την
ενδεχόμενη επιθετικότητα του Πέτρου, ο οποίος ήταν αψίθυμος μαθητής.
.Αποχαιρέτησε τους
μαθητές του με μοναδικά λόγια, λέγοντάς τους να αγαπάνε ο ένας τον άλλο, και
μάλιστα ότι πρέπει να έχουν αγάπη προς τους εχθρούς τους, διότι μόνον με αυτόν
τον τρόπον θα αποδεικνύουν ότι είναι πραγματικά μαθητές Του.
.Έδειξε πως η προσευχή
είναι όπλο και πανοπλία πνευματική, αφού άλλωστε ό,τι κι’ αν ζητήσουν πλέον οι
πιστοί, λέγει ο Χριστός, θα τους το παρέχει (εννοείται εφ’όσον τους συμφέρει
και πνευματικώς).
.Τους είπε ότι δεν θα
τους αφήσει ορφανούς (αφού αναχωρήσει σωματικώς από την γη) και τους ονόμασε
φίλους, γεγονότα που σε ΟΥΔΕΜΙΑ ανθρώπινη θρησκεία, αλλογενών και αλλοδόξων,
απαντώνται.
.Τους αποχαιρέτησε
λέγοντάς τους ότι: «χωρίς εμένα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα» (ΙΩΑΝΝ:15/6),
αυτοχαρακτηριζόμενος ως «η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (ΙΩΑΝΝ:14/6). Ως
εκ τούτου:
-Η Πίστη στην θεότητά Του, δεν είναι κάποιο νεώτερο,
δήθεν, εφεύρημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά ΔΟΓΜΑ Πίστεως στον μόνον και
όντως Αληθινόν Θεόν!
-Η
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ είναι θρησκεία, δηλαδή
ανθρώπινη επινόηση και συστηματοποίηση απόψεων και καθημερινών πρακτικών, όπως
κοσμοθεάσων, ιερών κειμένων, ιερών τόπων και οργανισμών, τα οποία συνδέουν τους
ανθρώπους, με μεταφυσικά φαινόμενα, αόρατες ή ανώνυμες οντότητες.
-Η
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ είναι η θερμή, ειλικρινής, ανεπιτήδευτη, ακλόνητη, εδραία και
τεθεμελιωμένη ΠΙΣΤΗ, στον μόνον Αληθινόν Θεόν, τον Ιησούν Χριστόν !!!
2. ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΩΡΑ ΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟΝ ΔΕΙΠΝΟΝ.
α. Κατά τον υπολογισμόν
της ημέρας από της δύσεως του ηλίου, το μυστήριον ετελέσθη την
τεσσαρεσκαιδεκάτην του πρώτου μηνός της σελήνης, ήγουν Νισάν, και ημέραν Παρασκευήν. Διότι η ημέρα
αυτή, λογίζεται από δύσεως του ηλίου της καθ’ ημάς Πέμπτης, έως δύσεως του
ηλίου της Παρασκευής.
Την τεσσαρεσκεδεκάτην εθύετο ο αμνός του
Μωσαϊκού Νόμου. Και ο Αμνός του Θεού, «τη τεσσαρεσκεδεκάτη εσταυρώθη» και εν
ημέρα της εβδομάδος Παρασκευή (ΙΩΑΝΝΗΣ: 1/29 και Θεοφίλου Αλεξανδρείας, PG,
65, 52).
Το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας ετελέσθη
παρά Κυρίου την εσπέραν της καθ’ ημάς Πέμπτης, ήτοι τας νυκτερινάς ώρας.
«Εσπέρα ήν ότε εβρώθη το ιερόν εκείνο και άγιον σώμα» (Γρηγ. Νύσσης, PG,
46, 612,613).
Ακριβέστερον, τούτο εγένετο «ώρα
νυκτερινή ε΄(πέμπτη) τη επιφωσκούση» εις Παρασκευήν (Χρονικόν Πασχάλιον, PG,
92,532). Δηλαδή την καθ’ ημάς
προμεσονύκτιον ενδεκάτην ώραν της Πέμπτης. Τούτο συμπληρούται δι’ ετέρας
μαρτυρίας, καθ’ ήν ο Κύριος «εποίησεν την παράδοσιν των αγίων μυστηρίων ώρα
της νυκτός ζ΄(εβδόμη)» (Μ. Αθανασίου, PG,
26, 1328), ήτοι καθ’ ημάς πρώτην μεταμεσονύκτιον.
Κατά ταύτα, το Μυστήριον της θείας
Ευχαριστίας παρεδόθη εις τους μαθητάς παρά Κυρίου την νύκτα της
τεσσαρεσκαιδεκάτης και από ε΄(πέμπτης) έως ζ΄(εβδόμης) νυκτερινής ώρας. Ως προς την
ημέραν της εβδομάδος, δύναται να λέγεται και η Πέμπτη μέχρι του μεσονυκτίου,
αλλά κατά νόμον Κυρίου, λογίζεται η Παρασκευή της τεσσαρεσκαιδεκάτης (14ης)
Νισάν.
β. Σε
τι συνίσταται το Μυστήριον του Μυστικού Δείπνου;
Δια του μυστικού Δείπνου ανακεφαλαιούνται τα
εξ αιώνος σχετικά, ήτοι:2
1/. Καθάπερ οι
Ισραηλίτες ενώ επορεύοντο εις την έρημον, «πάντες το αυτό βρώμα πνευματικόν
έφαγον (μάνα) και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν έπιον» (ύδωρ εκ πέτρας)
[Α΄ΚΟΡΙΝΘ: 10/1, 3-4 και ΨΑΛΜΟΙ: 77/16, 24], ούτως οι μαθητές το Σώμα του Κυρίου
ήσθιον και το Αίμα Του έπινον.
2/. Η προτύπωση του
σώματος και αίματος του Χριστού, δια των άρτων και του οίνου της ευλογίας του
Μελχισεδέκ προς τον Αβραάμ (ΓΕΝΕΣΗ: 14/18-19).
3/. Στην Ιερουσαλήμ
ωρίζετο υπό του Νόμου η τέλεση του Πάσχα, στην Ιερουσαλήμ ετελέσθη το Μυστήριον
του Μυστικού Δείπνου.
4/. Στην οικίαν εσθίετο
τότε κατά νόμον ο αμνός, εις το υπερώον εσθίεται τώρα ο Αμνός του Θεού. Έτρωγον
τότε τον αμνόν μη συντρίβοντες οστούν αυτού, έφαγον και τώρα οι μαθητές τον
Αμνόν του Θεού εν πίστει, μη ερευνώντες «τα ανεύρετα» (Μ. Βασιλείου, PG,
31,1493).
5/. Εχρίοντο τότε δια
του αίματος του αμνού η φλιά (ΣΣ:
Φλιά, μεταγενεστέρως η φλειά= Παραστάδες θυρών, τα εκατέρωθεν ορθά ξύλα) και οι
δύο σταθμοί της θύρας του οίκου, και τώρα χρίονται καθαρτικώς δια του αίματος
του Χριστού «τα χείλη» και η «γλώσσα» του σώματος των μαθητών, και «το
λογικόν», «το θυμοειδές και επιθυμητικόν» της ψυχής αυτών (Μ. Φωτίου, PG, 101, 1084-1085).
6/. Τότε οσφύες
περιεζωσμέναι, τώρα οι μαθητές «εν ζώνη σωφροσύνης» (Γρηγ. Θεολόγου, PG,
36,648) κατά το παράγγελμα του Κυρίου
«έστωσαν υμών αι οσφύες περιεζωσμέναι…» (ΛΟΥΚΑΣ:12/35).
7/. Τότε βακτηρίαι εν
ταις χερσί. Τώρα οι μαθητές έχουν «την αντιστηρίζουσαν» «ελπίδα και ανέχουσαν
(συγκρατούσαν) προς υπομονήν» (Κυρίλλου Αλεξανδρείας, κ.α. PG,
77, 1208).
8/. Τότε υποδήματα εν
τοις ποσί. Τώρα οι μαθητές έλαβον «την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και
σκορπίων επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού» (ΛΟΥΚΑΣ:10/19).
9/. Οι Ισραηλίτες του
παλαιού Ισραήλ έτρωγαν άζυμα. Τώρα οι μαθητές δεν τρώγουν άζυμα, αλλά τρώγουν
το Πάσχα «εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ: 5/8) και «μακράν
της ζύμης των Φαρισαίων ήτις εστίν υπόκρισις» (ΛΟΥΚΑΣ: 12/1 και Γρηγ. Νύσσης, PG,
46, 620).
10/. Τότε οι
Ισραηλίτες έτρωγαν πικρίδες. Τώρα οι
Μαθητές τρώγουν το θελητόν ποτήριον (ΜΑΤΘ: 20/22 και Μαξίμου ομολογητού, PG,
90,369), ήτοι «το πικρόν τού κατά Θεόν βίου και πρόσαντες (ανωφερές και τραχύ)»
[Γρηγ. Θεολόγου, 36, 648], κατά τον Λόγον του Κυρίου «εν τω κόσμω θλίψιν
έξετε…» (ΙΩΑΝΝΗΣ: 16/33).
11/. Ο Χριστός δια του Μυστικού Δείπνου κατέπαυσεν το Πάσχα το νομικόν και
παρέδωκε το οικείον (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 33,218).
12/. Στον
Μυστικόν Δείπνον λήγει η Παλαιά Διαθήκη και άρχεται η Καινή Διαθήκη.
Τότε το «κεφάλαιον των εορτών» των Ιουδαίων «καταλύει», ήτοι το νομικόν Πάσχα
της Παλαιάς, και μεταθέτει τους μαθητάς «εφ’ετέραν
τράπεζαν φρικωδεστάτην» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, PG,
58,738), ήγουν του Σώματος και Αίματος Χριστού του Πάσχα της Καινής Διαθήκης
(ΜΑΤΘ: 26/26,28).
3. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΤΡΙΗΜΕΡΟΥ ΤΑΦΗΣ.
α. Πως
νοείται η τριήμερος παραμονή του Κυρίου εις τον τάφον;
Μετά την Σταύρωσιν και τον θάνατον του
Κυρίου, έγινε η ταφή Αυτού «προ της δύσεως του Ηλίου» (Ιγνάτιος Θεοφόρος,
ΒΕΠΕΣ, 2, 301).
Ο Χριστός προείπεν, ότι θα αναστηθεί «εν τρισίν ημέραις..» (ΙΩΑΝΝ: 2/19),
ήτοι εντός τριών (3) ημερών. Όταν
είπε ότι θα αναστηθεί «εν τρισίν ημέραις», δεν εννοούσε μετά τρείς ημέρες
(Ισίδωρος Πηλουσιώτης, PG, 78, 653), αλλά την
τρίτην ημέραν. Για τον λόγον αυτόν, «εδίδασκεν τους μαθητάς αυτού και έλεγεν
αυτοίς ότι ο Υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και
αποκτενούσιν αυτόν και αποκτανθείς τη
τρίτη ημέρα αναστήσεται» (ΜΑΡΚΟΣ: 9/31 και 10/34).
Εδώ η αρχή εκάστης ημέρας λογίζεται «αφ’
εσπέρας» (Αναστάσιος Σιναΐτης,
PG, 89, 808), ήτοι από δύσεως του ηλίου. Ημέρα δε
αριθμείται, όχι μόνον όταν παρέλθουν οι εικοσιτέσσαρες ώρες του νυχθημέρου αλλά
και μέρος του χρονικού τούτου διαστήματος. «Από μέρους γαρ το όλον γνωρίζεται» (Αναστ. Σιναΐτου. PG,
89,809).
Οι Εβραίοι μετρούσαν το εικοσιτετράωρον από
το ένα βράδυ έως το άλλο «Από εσπέρας έως εσπέρας σαββατιείτε…» (ΛΕΥΪΤ: 23/32).
Κατά την Δημιουργίαν, η ημέρα άρχιζεν από πρωΐας,
ήτοι από φωτός, διότι εν φωτί εποιήθησαν τα έργα Κυρίου, μάλιστα δε το φως του
κόσμου, ο άνθρωπος. Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, αρχή της ημέρας λογίζεται
η δύση του ηλίου, καθ’ ότι δια της αμαρτίας, ο άνθρωπος εγένετο σκότος και εν
σκότει διαπορεύεται.3
1η (6η π.μ.) Ανατολή
ηλίου
3η (9η π.μ.)
6η (12η μεσημβρινή)
9η (3η μ.μ.)
12η (6η μ.μ.) Δύση
ηλίου-Αλλαγή (Αρχή νέας) ημέρας
Πρώτη ημέρα λογίζεται, οποιαδήποτε ώρα της
ημέρας αυτής κι’ αν αποθάνη ο άνθρωπος, έστω και την εσχάτην (Ισιδ.
Πηλουσιώτης, PG, 78,260). Προς υπολογισμόν των ημερών και των νυκτών,
εκλείπει το μέτρον των ωρών και κρατεί το μέτρον των ημερών, όπως γίνεται και
εις την Δημιουργίαν.
«Ο την του χρόνου φύσιν κατασκευάσας θεός,
(κατά τον εν απορρήτοις παραδιδόμενον θείον λόγον), μέτρα τούτου τα των ημερών
(ΣΣ: και όχι των ωρών), επέβαλλε
διαστήματα» (Μ. Βασίλειος, ΒΕΠΕΣ, 51,203).
Ο Ιησούς απέθανε την 9ην ώραν της Παρασκευής ήτοι την 3ην μ.μ. και ετάφη προ της δύσεως του ηλίου της αυτής ημέρας.
Του δε Σαββάτου διαγενομένου και
«περαιωθέντος» «τη του ηλίου δύσει (δια της δύσεως του ηλίου), ήρξατο η νυξ της
Κυριακής, η οποία κατά την συνήθειαν της Γραφής, πάλι ως μία ημέρα λογίζεται»
(Αναστ. Σιναΐτης, PG,
89, 808). Έτσι, ο Χριστός παρέμεινε εις τον τάφον, την Παρασκευήν (εκ του
τελευταίου μέρους του νυχθημέρου), το Σάββατον (όλον το εικοσιτετράωρον νυχθήμερον) και την Κυριακήν εκ του μέρους
του πρώτου.
β. Διατί παρέμεινεν ο Ιησούς εις τον τάφον όλον και μόνον το Σάββατον;
Δια να μεταβάλλει εις ημέραν πένθους την
Ιουδαϊκήν Εορτήν του Πάσχα, ήτοι την πρώτην των αζύμων της πεντεκαιδεκάτης
(Αναστάσιος Σιναΐτης,
PG, 89, 809).
γ. Η τριήμερος ταφή του Κυρίου νοείται και ως χρονικόν διάστημα τριών
(3) ολόκληρων ημερών και τριών (3) ολόκληρων νυκτών.
Η τριήμερος ταφή του Κυρίου, νοείται και ως
χρονικόν διάστημα τριών (3) ολόκληρων
νυχθημέρων [δηλαδή τριών (3)
ολόκληρων ημερών και νυκτών].
«...Ώσπερ γαρ εγένετο Ιωνάς ο προφήτης εν τη
κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρείς νύκτας, ούτως έσται και ο Υιός του
ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρείς νύκτας..» (ΜΑΤΘ: 12/40).
«…ότι δει τον Υιόν του ανθρώπου πολλά
παθείν,….και αποκτανθήναι, και μετά τρείς ημέρας αναστήσαι..» (ΜΑΡΚΟΣ: 8/31).
Από τα παραπάνω χωρία, λογικώς εξεταζόμενα, προκύπτει
το ερώτημα: Τι ισχύει από τα δύο;
Ο Κύριος ανεστήθη την τρίτην ημέραν, σε
χρόνον άγνωστον όπως προείπαμε (παρ. 3α), μεταξύ της αρχής της τρίτης και της
λήξεώς της ή μετά τρεις (3) ολοκλήρους ημέρας και τρεις (3) ολοκλήρους νύκτας;
Εάν ισχύουν και τα δύο, το γεγονός αποτελεί
Μυστήριον και απαιτείται πειστική απάντηση. Εάν ισχύει το ένα από τα δύο, τότε
κάποιος ευαγγελιστής έκανε λάθος ή πρόκειται περί λανθασμένης μετεγγραφής
κειμένου…
Μη
γένοιτο!
Εφ’ όσον αναφερόμεθα σε ιερά και θεόπνευστα
κείμενα, ο Λόγος του Θεού ΟΥΔΕΠΟΤΕ εκπίπτει ! Αμφότερες οι περιπτώσεις ισχύουν!
.Η πρώτη (3α) είναι λογική, κατανοητή και την
εξηγήσαμε.
.Η δεύτερη (3γ) ως συσχετιζομένη με τον
προφήτη Ιωνά και αναφερομένη σε
προφητείαν περί της ταφής του αναμενομένου Μεσία, απαιτεί θεολογική ερμηνεία και επεξεργασία των
παρουσιασθέντων, κατά την σταύρωση του Κυρίου, υπερλογικών/υπερφυσικών
φαινομένων, την οποίαν μόνον οι
Πατέρες της Εκκλησίας θα μπορούσαν να δώσουν.
Αναλυτικώτερα:
-Ο
Ιησούς ετέθη εις την «γην» από του μεσονυκτίου της Μ. Παρασκευής (Βλέπε στο Μυστήριον του Μυστικού Δείπνου,
παρ.2), μέχρι του μεσονυκτίου της Κυριακής της Αναστάσεως, δηλαδή από της
παραδόσεως του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας στους μαθητάς Του (Μυστικόν
Δείπνον), αφού το Σώμα και το αίμα Του εισήλθε εντός του ανθρώπου (των μαθητών
Του), ο οποίος είναι γη, χώμα.
Ο Αδάμ αμαρτήσας εγένετο «γη» και άπαν το εξ αυτού ανθρώπινον γένος. Ο δε φιλάνθρωπος Θεός
προς σωτηρίαν των ανθρώπων «επί της γης
ώφθη» (ΒΑΡΟΥΧ: 3/38) . Ο Υιός και Λόγος
του θεού, σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Α΄ ΙΩΑΝ:14), «τω δε Αδάμ
είπε,……έως του αποστρέψαι σε εις την γην, εξ ης ελήφθης, ότι γη εί και εις γην απελεύση..» (ΓΕΝ: 3/17-19).
Από εκείνην την στιγμήν (παραδόσεως του
Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας) μέχρι του όρθρου
της Μ. Παρασκευής παρήλθεν νύκτα ημίσεια (1/2 Ν).
-Από
του όρθρου της Μ. Παρασκευής μέχρι την 12ην
μεσημβρινήν (6ην ώρα), ότε άρχισε το υπερφυσικόν σκότος της Σταυρώσεως,
υπολογίζεται ως ολόκληρη αλλά υπερφυσική ημέρα μία (1Η).
Το τρίωρον σκότος από ώρας 6ης έως 9ης [(υπερφυσικόν σκότος), «Τετέλεσται»] υπολογίζεται ως μία
ολόκληρος, αλλά υπερφυσική νύκτα, (1Ν), «το σκότος τούτο νύκτα μοι νόησον» (Ισίδωρος
Πηλουσιώτης, PG, 78, 260).
Ο Ιησούς «παρέδωκε το πνεύμα» το απομεσήμερον
της εννάτης (9ης) ώρας (3η μ.μ.) της Παρασκευής (ΛΟΥΚΑΣ: 23/44
και ΙΩΑΝΝΗΣ: 19/30).
-Από
λήξεως του σκότους εκείνου έως της κανονικής δύσεως του ηλίου, ήτοι από 9ης ώρας (3ης μ.μ.) έως 12ης ώρας (6ης μ.μ.), λογίζεται ως ολόκληρη αλλά υπερφυσική ημέρα (1Η).
-Η
ακολουθήσασα νύκτα του Μεγ. Σαββάτου είναι ολόκληρη νύκτα (1Ν) και η ημέρα του Σαββάτου
ολόκληρη ημέρα (1Η)
-Ακολουθεί
η ημίσεια νύκτα, από της δύσεως του ηλίου του Μ. Σαββάτου έως του μεσονυκτίου
της Κυριακής της Αναστάσεως. (1/2Ν).
Συμπερασματικώς, το τριήμερον της ταφής του
Κυρίου απαρτίζουν:
-Οι δύο καινές
(υπερφυσικές) ημέρες της Μεγάλης
Παρασκευής και η μία συνήθης ημέρα του Μεγ. Σαββάτου.
-Η μία καινή
(υπερφυσική) νύκτα της Μ. Παρασκευής
και οι δύο συνήθους διαρκείας νύκτες, ήτοι του Μ. Σαββάτου και της Κυριακής της
Αναστάσεως.
1/2 Ν+1Η +1Ν + 1Η +1Ν +1Η + 1/2 Ν = 3
ΝΥΚΤΕΣ + 3 ΗΜΕΡΕΣ…
4. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ (3) ΗΜΕΡΩΝ
Γιατί ο Κύριος παρέμεινε εις τον τάφον τρεις
(3) και όχι 2 ή 4, κλπ. ημέρες;
Διότι το 3 είναι ο αριθμός της απόλυτης Αλήθειας (του
Αληθινού), του Υπαρκτού, του στερεού, του όλου (ολοσχερούς Θεού).
Αναλυτικώτερα:
α. Τρία πρόσωπα είναι ο ένας, μοναδικός και αληθινός Θεός.
«και εφώναζε δυνατά ο ένας (Σεραφείμ) προς
τον άλλον και έλεγαν: Άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Παντοκράτωρ Κύριος (Κύριος
Σαβαώθ)….» (ΗΣΑΪΑΣ: 6/3). Τρεις φορές, μία για κάθε ένα από τα τρία πρόσωπα.
β. Την πρώτην ημέραν
της δημιουργίας των υλικών, ο Θεός εποίησεν τον ουρανόν, την γην και το φως.
γ. Τρείς (3) ημάρτησαν
εις τον Παράδεισον (Διάβολος-Αδάμ-Εύα).
δ. Τρείς (3) ήσαν οι
υιοί του Νώε (Σημ-Χαμ-Ιάφεθ) [Τελειότητα της γενεαλογίας του λαού].
ε. Τρείς δεκάδες ετών
πολιτευσάμενος ο Χριστός, εβαπτίσθη.
στ. Τρία (3)νέτη κηρύξας
το Ευαγγέλιον παρεδόθη στους Φαρισαίους.
ζ. Την τρίτην ώραν
κατεδικάσθη ο Ιησούς υπό του Πιλάτου (Αποστολικές Διαταγές, ΒΕΠΕΣ, 2,165).
η. Εντός τριών ωρών,
ήτοι την 6ην ώραν εσταυρώθη και μετά τρεις(3) ώρες ήτοι την 9ην, εξέπνευσεν
(ΜΑΡΚΟΣ: 15/34,37).
θ. Εντός τριώρου (12ην)
και προ της δύσεως του ηλίου ετάφη.
ι. Σε τρεις (3) ημέρες
έπαθε, ετάφη και ανέστη ο Χριστός, δια να σώσει το γένος των ανθρώπων, το προ
του Νόμου, το εν τω Νόμω και μετά τον Νόμον.
ια. Τρεις (3) είναι οι
ιδιότητες του Θεού: Παντογνωσία-Πανταχού Παρουσία- Παντοδυναμία.
ιβ. Τρείς είναι οι βαθμίδες
για την πληρότητα του χρόνου: Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον.
ιγ. Τρία πρόσωπα στην
γραμματική εκφράζουν και περιλαμβάνουν ΟΛΕΣ τις σχέσεις του ανθρωπίνου είδους:
(ο, η, το).
ιδ. Τρείς (3) ενέργειες
συνιστούν το σύνολον των ανθρωπίνων ικανοτήτων (Σκέψις-Λόγος-Πράξις).
ιε. Τρείς φορές
εδοκιμάσθη ο Ιησούς από τον σατανά και τρεις φορές είπεν «γέγραπται..»
(ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 4/4,7,10)
ιστ. Τρεις φορές
απαρνήθηκε ο Πέτρος τον Χριστόν (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 26/61-75)..
ιζ. Η θεία τελειότης της
φροντίδος του βοσκού (Ο άρτος της ζωής), απεκαλύφθη τρεις φορές (ΙΩΑΝΝΗΣ:
6/22-59)
1/ Ο καλός Ποιμήν
(ΙΩΑΝΝΗΣ: 10/14).
2/ Ο μεγάλος Ποιμήν
(ΕΒΡ: 13/20).
3/ Ο Αρχιποίμην
(Α΄ΠΕΤΡΟΥ: 5/4).
ιη. Τρείς (3) είναι οι
μαρτυρούντες στον Ουρανό (Πατήρ-Λόγος-Άγιον Πνεύμα) και τρεις (3) οι
μαρτυρούντες στην Γη (Πνεύμα-Ύδωρ-Αίμα) [Α΄ΙΩΑΝΝΟΥ: 5/7-8].
ιθ. Τρία τα δώρα της
Θείας Χάριτος (Πίστις-Ελπίς-Αγάπη).
Απανταχού της γης Ρωμηοί/ Έλληνες, ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙΤΕ!
Ενεργοποιήσατε
την ΡΩΜΑΙΪΚΗΝ/ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ!
Αποδείξατε
την Ελληνικήν καταγωγή σας!
Ομολογήσατε
δημοσίως και παντού την Ορθόδοξη Πίστη σας!
Πολεμήσατε
παντοιοτρόπως, όποιους δια λόγων και έργων, κηρύττουν και επιδιώκουν τον
απογαλακτισμόν των Ελλήνων από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον μετασχηματισμόν
της Ορθόδοξης Πίστεως σε Οικουμενιστική Θρησκεία !
ΜΗ
ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ ότι:
1ον: Οι σημερινοί σταυρωτές της Πατρίδος
μας, οι Δανειστές Ταλμουδιστές Ιουδαίοι Τραπεζίτες (Jewish-Talmudist Bankers), οι έμποροι των Εθνών και μεγιστάνες-τύραννοι των λαών,
είναι βιολογικοί ή πνευματικοί απόγονοι εκείνων των Φαρισαίων-Γραμματέων
που εσταύρωσαν τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν!!!
2ον: Οι τότε
πρόγονοι (βιολογικοί-πνευματικοί) των σημερινών Δανειστών Ταλμουδιστών Ιουδαίων
Τραπεζιτών(Jewish-Talmudist Bankers), των μεγιστάνων-εξουσιαστών της γης,
εμπόρων-λεηλατών των εθνών και λαοπλάνων-βιαστών της θελήσεως των λαών, δια της
φράσεώς τους, «τὸ αἷμα αὐτοῦ
ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν»,
«επροφήτευσαν» όσα θα συμβούν στους βιολογικούς και πνευματικούς απογόνους τους,
σημερινούς ποικιλόμορφους τυράννους της
ανθρωπότητος, μεταξύ των οποίων είναι και οι σημερινοί δήμιοι-λεηλάτες
των ΕΛΛΗΝΩΝ/ΡΩΜΗΩΝ, με τον ερχομόν, κατά την ένδοξη Δευτέρα Παρουσίαν
Του, του ΚΥΡΙΟΥ των ΠΑΝΤΩΝ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
«...ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη·
τί γάρ κακὸν ἐποίησεν; οἱ δὲ περισσῶς ἔκραζον λέγοντες· σταυρωθήτω. ἰδὼν δὲ ὁ
Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς
χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων· ἀθῶός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου·
ὑμεῖς ὄψεσθε. καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· τὸ αἷμα
αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν» (ΜΑΤΘ: 27/20-25).
1 Μετὰ ταῦτα
εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκτοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν
μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ,
2 καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ
φωνῇ λέγων· ἔπεσεν,
ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς
πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου·
3 ὅτι ἐκτοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς
πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ
ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν.
10 ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες
διὰ τὸν φόβον του βασανισμού αυτής, λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ
ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου.
11 καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαύσουσι καὶ
πενθήσουσιν ἐπ᾿αὐτῇ, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι,
12 γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ
μαργαρίτου, καὶ βυσσίνου καὶ πορφύρας καὶ σηρικοῦ καὶ κοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον
θύῑνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ
καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου,
23 καὶ φῶς λύχνου οὐ μὴ
φανῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφης οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι· ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν
οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη,
(Και φως λύχνου δεν
θα φανή μέσα σε σένα και χαρμόσυνος φωνή νυμφίου και νύμφης δεν θα ακουσθή στον
τόπον σου. Διότι
οι έμποροί σου, ήσαν οι μεγιστάνες της γης· διότι με τα μαγικά σου
φάρμακα επλανήθησαν όλα τα έθνη).
24 καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα
προφητών και αγίων ευρέθη και παντών των εσφαγμένων επί της γης.
[Και μέσα σε αυτήν
ευρέθησαν αίματα προφητών και αγίων και όλων των μαρτύρων (για την Πίστη
τους στον Ιησού Χριστόν) επί της γης]. (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:
18/1-24).
Και ο καιρός της ελεύσεώς Του ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
προς απόδοσιν δικαιοσύνης, γαρ ΕΓΓΥΣ!!!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΡΩΜΗΩΝ/ΕΛΛΗΝΩΝ (ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ) !!!
1 Η λέξη μυστικός παράγεται
από το «μύστης» και αυτό από το «μυώ».Ο Δείπνος εκείνης της Πέμπτης, κατά την
πιθανώτερην εκδοχήν, μάλλον με βεβαιότητα, λέγεται και είναι «ΜΥΣΤΙΚΟΣ», διότι
ο Κύριος εμύησε τους Μαθητές Του και διά των Μαθητών εμάς, στο Μυστήριον της
Σωτηριώδους Σταυρικής Του Θυσίας: Ιερούργησε ο ίδιος την Σταυρική Θυσία του
Γολγοθά (Πηγές:Τι έγινε στον Μυστικό
Δείπνο; – Εξηγεί ο Μητροπολίτης Μεσογαίας,Από Dogma,01 Μάϊος 2013-Γιατί ο Δείπνος της Μ. Πέμπτης, ονομάζεται "Μυστικός
Δείπνος ...orthodoxanswers.gr › Ερωτήσεις –
Απαντήσεις 27 Απρ 2016
2 Πάσχα Κυρίου, Α. Δ.
Δελήμπαση, Αθήνα 1985, σ. 302-312.
3 Πάσχα Κυρίου, Α. Δ.
Δελήμπαση, Αθήνα 1985, σ. 368.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου