OI ΤΕΛΕΥΤΑΙEΣ ΙΑΧΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ- «ΔΕΣΜΩΤΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΚΦΥΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

[OUR LAST RALLYING CRIES TO AWAKE THE FREE-PRISONERS OF THE SYSTEM AND AGAINST THOSE OF CAINITE BIOLOGICAL RACE, ENEMIES OF THE HUMANITY].

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΕΣ ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ AΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.

(WAITING PATIENTLY THE CONSCIENCES’ AWAKENING)

Μέρος 17ον

Ε΄ IΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΑΠΟ ΤΟΥ 7ου/8ου Μ.Χ. ΑΙΩΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ (1453)

5. Η ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ/ΡΩΜΗΩΝ/ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ «ΓΡΑΙΚΟΥΣ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΡΑΓΚΟΥΣ

α.  Η μετονομασία των Ρωμαίων/Ρωμηών σε «Γραικούς».

Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Φράγκοι έπαυσαν να μας αποκαλούν Ρωμαίους/Ρωμηούς και άρχισαν να μας ονομάζουν Γραικούς είναι ο εξής:

Συνέλαβαν το σατανικόν σχέδιον, να εμφανισθούν αυτοί (οι Φράγκοι δηλαδή) ως συνεχιστές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Παλαιάς Ρώμης, και του αυθεντικού Χριστιανισμού, ενώ οι Ανατολικοί Ρωμηοί της Νέας Ρώμης (αποκληθένες πολύ αργότερον τον 16ον αιώνα, «Βυζαντινοί»),  να παρουσιασθούν ως κατακτητές-επιδρομείς που έπρεπε να καταπολεμηθούν και να εκδιωχθούν από την Δύση.

Έτσι άρχισαν να μας αποκαλούν Γραικούς και ταυτοχρόνως σχισματικούς-αιρετικούς, ισχυριζόμενοι ότι οι αληθινοί ορθόδοξοι χριστιανοί ήσαν εκείνοι, δηλαδή οι Φράγκοι!!! 

Σε πρώτη φάση, οι Ρωμαίοι των εκείνων επαρχιών της Δύσεως, μετεβλήθησαν σε δουλοπάροικους τους οποίους ονόμασαν Βιλλάνους1 ενώ οι Φράγκοι κατακτητές αποτέλεσαν την τάξη των «κατά φύσιν και εκ γενετής», όπως ισχυρίζοντο,  ευγενών.

Από τους Φράγκους κατακτητές της Δύσεως γεννήθηκε ο Ευρωπαϊκός φεουδαλισμός.

Παραλλήλως, οι Φράγκοι άρχισαν διωγμούς και «αποκαθηλώσεις» από τους θρόνους τους των Ρωμηών επισκόπων στις περιοχές τις οποίες κατελάμβαναν. Την εποχή των Φράγκων βασιλέων Πιπίνου του Χερεστάλ (687-715) και του Καρόλου Μαρτέλου (715- 741) πολλοί από τους Φράγκους, που αντικατέστησαν Ρωμαίους επισκόπους, ήσαν αξιωματικοί του στρατού, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Άγιο Βανιφάτιο, «έχυναν το αίμα των Χριστιανών, όπως αυτό των Ειδωλολατρών».2

β. Εκκλησία της Ρώμης, προ αυτής της τραγικής καταστάσεως και προκειμένου να υπερασπίσει τον εαυτό της από ξένη ανάμειξη και να προφυλαχθεί από την δουλεία του Φραγκικού Φεουδαλισμού, εξέδωσε το 769 εκλογικούς κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους οι υποψήφιοι για το παπικό αξίωμα έπρεπε να είναι καρδινάλιοι διάκονοι ή πρεσβύτεροι της πόλεως της Ρώμης και Ρωμαίοι εκ καταγωγής. Μόνον Ρωμαίοι κατά την εθνικότητα επιτρεπόταν να συμμετέχουν στις εκλογές. Όταν ελήφθησαν αυτές οι αποφάσεις, ήσαν παρόντες και δεκατρείς Φράγκοι Επίσκοποι.3

Μέσα στο σύντομο διάστημα 22 ετών, από το 722 έως το 754, οι Φράγκοι είχαν νικήσει την Ρωμαιο-Αραβική συμμαχία, είχαν σταθεροποιηθεί σ' όλες τις επαρχίες της Γαλατίας και είχαν εξορμήσει προς την Βόρεια Ιταλία. Αυτό κατέστη δυνατόν, πιθανώς χάρη στο νέο Φεουδαλικό σύστημα διοικήσεως, που πρώτο καθιερώθηκε στην Αυστρασία και Νευστρία.4

Οι Ρωμαϊκές διοκητικές μονάδες των πόλεων (Civitates) καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από τις φραγκικές στρατιωτικές κομητείες.

Η Αυστρασία, η πατρίδα των Φράγκων (σκούρο πράσινο), και η μετέπειτα κατακτήσεις (αποχρώσεις του πράσινου). Η Αυστρασία αποτελούσε το βορειοανατολικό μέρος του Βασιλείου των Μεροβιγγείων Φράγκων.

 

γ. Για να περιορίσουν τα εμπόδια οι Φράγκοι του 8ου αιώνα, έπρεπε να αποκόψουν τους Ρωμαίους της Ιταλίας και ευρύτερα της Δύσεως, από τον Ρωμαίο/Ρωμηό/Έλληνα αυτοκράτορά τους, την πρωτεύουσα της Ρωμανίας (την Κωνσταντινούπολη) και τους ομοεθνείς και ομόδοξους τους Ρωμαίους της  υπόλοιπης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας).

Προς τον σκοπόν αυτόν, για να ξεχάσουν οι δουλοπάροικοι Ρωμαίοι της Δύσεως, το όνομά τους και ότι υπάρχει ελεύθερη ανατολική Ρωμανία, τους ανατολικούς Ρωμαίους ονόμασαν  "Γραικούς", την Ρωμανία ονόμασαν "Γραικίαν", τον εν Νέα Ρώμη βασιλέα των Ρωμαίων "βασιλέα των Γραικών", και τα ανατολικά Πατριαρχεία των Ρωμαίων "Πατριαρχεία των Γραικών".

Παράλληλα, οι Φράγκοι ονόμασαν τον ομοεθνή τους, πρώτο βασιλέα των Φράγκων "βασιλέα των Ρωμαίων", έδιωξαν τους Ρωμαίους από το Πατριαρχείο της Πρεσβυτέρας Ρώμης, και ονόμασαν τον Φράγκο πλέον Πάπα "Πάπα των Ρωμαίων". Όμως, κράτησαν το όνομα Ρωμανία για το παπικό κράτος, και ολοκλήρωσαν την κατάληψη της λατινόφωνης και ελληνόφωνης Ρωμαϊκής μας Ιεραρχίας, της κάτω Ιταλικής και Σικελικής Ρωμανίας, όταν απωλέσαμε οριστικά πλέον τα μέρη αυτά το 1071 από τους φραγκευμένους Νορμανδούς, οι οποίοι μόλις προ 5 ετών, το 1066, είχαν κατακτήσει την Αγγλία.

Τότε πολλοί εκρωμαϊσθέντες Κέλτες και Σάξονες πρόσφυγες από την Αγγλία, ήλθαν στην Κωνσταντινούπολη/Νέα Ρώμη και κατετάγησαν στο επίλεκτο πολεμικό σώμα των Βαράγγων, οι οποίοι αποτελούσαν την ανακτορική φρουρά του βασιλέως των Ρωμαίων. Άλλα στελέχη τύπου Ρομπέν των Δασών, παρέμειναν στην Αγγλία σαν Ρωμαίϊκη κλεφτουριά κατά των Φραγκονορμανδών. Οι υπόλοιποι Κέλτες και Σάξονες μεταβλήθηκαν σε δουλοπάροικους των Νορμανδών κατακτητών. Οι Νορμανδοί έγιναν η τάξις των ευγενών και έδιωξαν τους Ορθόδοξους από την εκκλησιαστική ηγεσία.

Κατά τον τρόπον αυτό, οι δουλοπάροικοι πλέον Ρωμαίοι έχασαν την εκκλησιαστική τους Εθναρχία, περιήλθαν σε κατάσταση αγραμματοσύνης, και οι μετέπειτα γενεές πίστευσαν ότι το κράτος τους (η Ρωμανία) είναι μόνον το παπικό κρατίδιον στην Ιταλία, που σκοπίμως οι Φράγκοι ονόμασαν Ρωμανία, ότι ο Φράγκος πλέον Πάπας είναι ο «Ρωμαίος» Εθνάρχης τους, και ότι ο Φράγκος πλέον "βασιλεύς των Ρωμαίων" είναι ο παραδοσιακός βασιλιάς τους.

Συγχρόνως οι Φράγκοι αυτοχρίστηκαν «ορθόδοξοι», καταδίκασαν ως αιρετικούς τους λεγόμενους "Γραικούς" και κατόρθωσαν όχι μόνον να αποκόψουν τους δυτικούς υπόδουλους Ρωμαίους από τους ελεύθερους ανατολικούς Ρωμαίους, αλλά και να τους διδάξουν παντοιοτρόπως το μίσος τους κατά των ανύπαρκτων "Γραικών", στην πραγματικότητα ομοεθνών τους Ρωμαίων.

Έτσι κατέληξε για τους Ευρωπαίους, το όνομα Γραικός να σημαίνει "αιρετικός, κλέπτης, ψεύτης, αλήτης, αγύρτης και απατεών".

Στο σημείο αυτό σημειώνεται πως, ο Αδαμάντιος Κοραής, μονίμως απών από όλους τους Εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του Ελληνικού Έθνους, τον οποίον το Σύστημα προήγαγε σε «διδάσκαλο του Γένους» (!!!) όπως μετονόμασε και τον Κάρολο σε «Μέγα Κάρολον»/Καρλομάγνο, όταν προέκυψε το πρόβλημα της ονομασίας των πολιτών για το υπό σύσταση κρατίδιον της Ελλάδος μετά την επάνάσταση του 1821, αλλά και ενωρίτερον (για τους πολίτες της Ανατολικής Αυτοκρατορίας) :

-Προτιμούσε/προτίμησε αντί του ονόματος Ρωμαίος/ Ρωμηός, το όνομα Γραικός, που μας επέβαλλαν οι Φράγκοι, με το οποίον μας μετάλλαξαν, μας κατέστρεψαν, μας έσφαξαν, μας συκοφάντησαν, μας ταπείνωσαν και μας υποδούλωσαν οι Φράγκοι, και με το οποίον μας καθύβριζαν τότε.

-Αιτιολόγησε την προτίμησή του με τον άθλιον ισχυρισμόν, ότι έτσι μας αποκαλούσαν «όλα τα… φωτισμένα έθνη της Ευρώπης»!!!

Από τα μέσα του 8ου αιώνα, κάνουν την εμφάνισή τους κάποια περίεργα έργα με τίτλους «contra errores Graecorum» (εναντίον των Γραικών και των πλανών – αιρέσεών τους). Στις δυτικές πηγές ευρύνεται βαθμιαία αυτή η χρήση και οι ελεύθεροι Ρωμαίοι/Ρωμηοί αποκαλούνται πλέον, ανιστόρητα και ανεξήγητα (;) Γραικοί.

δ.  Τι σήμαινε η αντικατάσταση του ονόματος Γραικός, αντί του Ρωμαίος, και η εμμονή των Φράγκων σ’αυτό το όνομα;

Αυτό πρακτικά σήμαινε:  Μόνον οι Δυτικοί χαρακτηρίζονται πλέον Ρωμαίοι, δηλαδή πραγματικοί και γνήσιοι πολίτες της Ρωμανίας (της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας). Δηλαδή, ξαφνικά μέσα σε μια νύκτα, οι ανατολικοί Ρωμαίοι μετονομάζονται (αναβαπτίζονται και μεταλλάσσονται αυθαιρέτως) σε Γραικούς, ο αυτοκράτορας της Νέας Ρώμης / Κωνσταντινουπόλεως, γίνεται για τους Φράγκους, βασιλέας των Γραικών και η Ανατολική Ρωμανία μεταβάλλεται σε Γραικία /Grecia, Imperium Graecorum, Terra Graecorum και Imperium Constantinopolitanum.

Γιατί;

Πειστική απάντηση στο κρίσιμο αυτό ιστορικό ερώτημα έχει δώσει ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης.5

Γύρω στο 740, όταν άρχισε η παραγωγή των έργων «contra Graecos» (κατά των Γραικών), συλλαμβάνεται και εκτελείται ένα τεράστιας σημασίας, επεκτατικό/ιμπεριαλιστικό σχέδιο. Η δημιουργία μιας αυτοκρατορίας που θα απλωνόταν αρχικά στην δυτική Ευρώπη μέχρι την Ιταλία και την παλαιά Ρώμη, πόλη - όνειρο  για τους Φράγκους.

Στην προκειμένη περίπτωση, ίσχυε το λεγόμενο για την Κωνσταντινούπολη, πως όποιος έχει την Πόλη είναι κύριος του Κράτους! Βέβαια η Παλαιά Ρώμη δεν έπαυε, παρά την περιθωριοποίησή της μετά την 11η Μαΐου του 330, να είναι πρωτεύουσα του Δυτικού Κράτους στα πράγματα. Δεν εκπροσωπούσε όμως όλη την Αυτοκρατορία.

[ΣΣ:Τους μαιναδιστές νεοπαγανιστές απασχολούν σήμερα οι λόγοι των Πατέρων «κατά Ελλήνων» και παραδόξως αδιαφορούν ή τηρούν σιγήν ιχθύος για τους λόγους των ιουδαιοφράγκων «κατά Γραικών»].

Η Δ΄ Σταυροφορία και η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως στους Λατινοφράγκους (1204) απέδειξε, ότι το φράγκικο σχέδιο  περιελάμβανε την επέκταση και στην Ανατολή με την δημιουργία μιας «Ενωμένης Ευρώπης» υπό την εξουσία των Φράγκων, των βιολογικών και πνευματικών προγόνων των σημερινών Γερμανών. Είναι ο πρώτος σχεδιασμός για φράγκικη ενοποίηση της Ευρώπης, που θα επαναληφθεί από τον Ναπολέοντα6, ως τις μέρες μας κατά τις οποίες το Καρλομάγνειο όνειρο έγινε πραγματικότητα, με την Γερμανο-ιουδαιοκρατούμενη Ενωμένη Ευρώπη.

Αγαλμα του «Καρλομάγνου» από τον Αγκοστίνο (1725), στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, Βατικανό, Ιταλία [Το δεσπόζον άγαλμα του Καρλομάγνου στο Βατικανό, δηλοί την πλήρη υποταγή των Δυτικών και των παπών της παλαιάς Ρώμης, στους Φράγκους].

 Στην διαφοροποίηση αυτή των δυτικών Ρωμαίων από τους ανατολικούς, οι Φράγκοι σκέφθηκαν ότι πολύ θα συνέβαλε η μετονομασία των ανατολικών Ρωμαίων σε Γραικούς, στην διάκριση των ελληνόφωνων από τους λατινόφωνους Ρωμαίους. Αυτό όμως δεν ήταν παρά τέχνασμα, ψεύδος και απάτη, διότι όπως έχουμε προαναφέρει, η ενιαία Ρωμανία ήταν από την αρχή δίγλωσση (ελληνόφωνη και λατινόφωνη). 

Eξ άλλου πρέπει να σημειωθεί ότι οι λατινόφωνοι Πατέρες πριν από το οριστικό σχίσμα (1054) ήταν Ρωμαίοι/Ρωμηοί (Ορθόδοξοι), μετά δε το σχίσμα, στην Δύση οι θρησκευτικές ηγεσίες με πρώτους τους πάπες της παλαιάς Ρώμης, είναι αποκλειστικώς αιρετικοί Φράγκοι, Φραγκολατίνοι ή Φραγκολατινόφρονες.

Βέβαια, οι «Ελλαδίτες» και οι σύγχρονοι «Εθνικόφρονες ή Ελληνόφρονες» ταυτίζουν το «Γραικική» με το «Ελληνική» και γι’ αυτό ευχαριστούνται, όταν χαρακτηρίζεται η αυτοκρατορία τους Γραικική και αυτοί οι ίδιοι Γραικοί, χωρίς να αντιλαμβάνονται την παγίδα των ιουδαιοφράγκων, ταυτίζοντας ανοήτως, ανιστορήτως ή κατά την παράδοξη ιδεολογικοπολιτική αντίληψή τους, το «Γραικοί» (των Φράγκων) με το «Έλληνες».

Στην σκέψη όμως και την γλώσσα των Φράγκων, τα ονόματα «Γραικική» και «Γραικός», αναφέρονται σ’ ολόκληρη την Ανατολική αυτοκρατορία και τους πολίτες της και όχι στο μικρό ελληνικό κράτος  (από το 1830), που ουσιαστικώς αντιστοιχούσε σε μια επαρχία της Αυτοκρατορίας, όπως η Βουλγαρία, ο Λίβανος, η Συρία, η Σερβία, κλπ.

Στην Δύση, το Γραικός ή Γραικική, σημαίνει το «ανύπαρκτος», και από τον 16ον αιώνα, το αρχαιολησμονημένο και ΑΣΧΕΤΟ με την ταυτότητα της Αυτοκρατορίας μας,  Βυζαντινός και Βυζαντινή.

Έτσι, όταν ο Ρήγας Φερραίος (1798) ονομάζει την σχεδιαζόμενη Δημοκρατία στα επαναστατικά του κείμενα «Ελληνική»,7 αναφέρεται στην Γραικική/«Βυζαντινή» Αυτοκρατορία γεωγραφικώς, αλλά μέσα σε  οργανωτικά σχήματα, προερχόμενα  από την Δυτική Ευρώπη (την Γαλλία) της εποχής του (π. χ. Γαλλικό Σύνταγμα του 1793). Γι’ αυτό καλεί όλους τους Λαούς της Αυτοκρατορίας (Οθωμανικής, τότε), σε εξέγερση.8

Σε εφαρμογή λοιπόν του Φραγκικού σχεδίου, επεκράτησαν στις δυτικές πηγές, ως σήμερα, οι όροι «Γραικοί και Γραικία» για το ανατολικό τμήμα της Ρωμανίας («Βυζάντιο»).

ε. Ο ανθελληνισμός λοιπόν των Φράγκων, προήλθε από την προσπάθειά τους από την εποχή του Καρλομάγνου, να αλώσουν την Ρωμανία μας, να της αρπάξουν το αυτοκρατορικό στέμμα και να ανακηρυχθούν στην θέση της, οικουμενικοί αυτοκράτορες. Σ’αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και η δημιουργία του σχίσματος Ανατολής-Δύσεως!

Παράλληλα, οι Φράγκοι κράτησαν το όνομα Ρωμαίος (Ρωμανία) για να δηλώνει μόνον τους Δυτικούς πολίτες της Αυτοκρατορίας, που ήταν υπό την κυριαρχία τους!!!

Το 754 ιδρύθηκε ανεξάρτητο παπικό κράτος με πρωτεύουσα την Παλαιά Ρώμη, μετά από δωρεά του πατέρα του Καρλομάγνου Πιπίνου του Βραχέος (768). Το κράτος αυτό είχε την στήριξη και προστασία των Φράγκων.

Τότε ιδρύθηκε και η αυτοκρατορία των Φράγκων («Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία») με αυτοκράτορα τον Κάρολο. Η δικαιολογία ήταν, ότι οι Γραικοί ως…αγύτρες και αιρετικοί, φάνηκαν…ανάξιοι της Ρωμαϊκής κληρονομιάς, την οποίαν (κληρονομιά), κατά τους ισχυρισμούς τους έλαβαν οι Φράγκοι δικαιωματικώς και με θεϊκή ευλογία!!!

στ.  Οι αυθαίρετες και συκοφαντικές σημασίες που δόθηκαν από τους Φράγκους στο όνομα Γραικός/Γραικοί

Το όνομα Γραικός κακοποιήθηκε βάναυσα στην Δύση ως αποτέλεσμα της θεολογικο-πολιτικής έριδας μεταξύ Ανατολής-Δύσεως και με την αρνητική σημασία που έλαβε, συνέβαλε στην ριζικότερη αποστασιοποίηση της Δυτικής Χριστιανοσύνης από την Ορθόδοξη Ανατολή.

Το όνομα Γραικός γρήγορα απέκτησε στην Δύση την σημασία του «αιρετικός»,  που τότε σήμαινε «νόθος», «κίβδηλος»  Ρωμαίος και συνεπώς κάτι το  εντελώς απαξιωτικό. Αυτό επιβεβαιώνουν τα έργα «Contra (ή Adversus) Graecos», (εναντίον των αιρετικών Γραικών)  και γι’ αυτό «κίβδηλων» Ρωμαίων, αλλά και αναξίων να φέρουν το τιμημένο όνομα Ρωμαίος !!!

Κατά τους Φράγκους, το όνομα «Ρωμαίος» και «Ορθόδοξος» έφεραν πλέον…αξίως μόνον οι Φράγκοι και οι Λατίνοι σύμμαχοί τους.

Εάν αυτό δεν λέγεται ιστορική απάτη και ομαδική διαστροφή/ παράκρουση, τότε τι είναι;

Δυστυχώς, αυτή την ιστορία των απατεώνων και παραφρόνων Φράγκων  που έχει συνταχθεί από εγχώριους και διεθνείς νωτοφόρους του Συστήματος, διδάσκονται σήμερα οι πολίτες του κόσμου και φυσικά οι Ελληνόπαιδες στα εκπαιδευτικά Ελλαδικά Ιδρύματα!!!

ζ. Ποια ήταν η «αίρεση» των Γραικών κατά τους Φράγκους;

1/. Η υποτιθέμενη θρησκευτική «αίρεση» των Γραικών κατά τους Φράγκους «θεολόγους», ήταν η μη αποδοχή από αυτούς της διδασκαλίας για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού (Filioque). Η πρώτη και μεγάλη δογματική αποστασία των Δυτικών σε σχέση με τα  κοινά μέχρι τότε δόγματα της Ορθοδόξου πίστεως (Ανατολής –Δύσεως), ΔΕΝ προήλθε από τους πάπες της Παλαιάς Ρώμης, αλλά από τους αιρετικούς Φράγκους, με προφανή προτροπή αλλά αφανή συμμετοχή των χρηματοδοτών-συμμάχων τους, ταλμουδιστών Ιουδαίων (Jews) και μάλιστα προ του πρώτου Σχίσματος!!!!

Την αιρετική τους άποψη (Filioque) οι Φράγκοι την θέσπισαν ως δόγμα πίστεως στην ληστρική ψευτοσύνοδο του Άαχεν (809) υπό τον «Καρλονάνο» (Καρλομάγνο κατά τους Φράγκους), ο οποίος και εξουσιοδότησε την προσθήκη του στο Σύμβολο της Πίστεως. Παραλλήλως οι Φραγκοι συνοδικοί κατεδίκασαν ως «αιρετικούς» τους  ορθοδόξους χριστιανούς της καθ’ ημάς Ανατολής. Απίστευτο και όμως αληθινό!!!9

Έτσι, ενώ οι έως τότε Πάπες είχαν δεχθεί τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και είχαν απορρίψει την προσθήκη του filioque, υπό την επιρροή και τις απειλές των Φράγκων, έκαναν τα αντίθετα. Παρ’όλα αυτά, ο τότε Πάπας της Ρώμης Λέων Γ΄, αντέδρασε στην αυθαιρεσία των εγκαθέτων αιρετικών του «Καρλομάγνου», με αποτέλεσμα να χαράξει σε δύο αργυρές πλάκες το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς το filioque και να το τοπο­θετήσει στο Ναό του Αγίου Πέτρου. Έγραψε και την εξής επιγραφή:

«Ταύτα Λέων έθηκα δ’ αγάπην και φύλαξιν της ορθοδόξου πίστεως».

Το ελησμόνησαν αυτό οι διάδοχοι του Λέοντος Γ΄, οι υποτιθέμενοι «αλάθητοι» πάπες;

Εάν όχι, γιατί επιμένουν στο  filioque, και τις άλλες αιρετικές θέσεις τους; Εάν ναι τότε ποιος έχει το «αλάθητον», ο Λέων Γ΄και ΟΛΟΙ οι προηγούμενοι πάπες ή οι μεταγενέστεροι αυτού Φραγκόδουλοι πάπες;

2/. Αργότερα, από τους λεγομένους σχολαστικούς υποστηρικτές του Filioque, ο Άνσελμος Καντερβουρίας (11ος αι.) έγραψε το έργο του Contra Graecos (εναντίον των Γραικών) και Contra Errores Graecorum [κατά των λαθών των (αιρετικών) Γραικών]. Οι επιθέσεις αυτές, φθάνοντας τα όρια του φανατισμού/φουνταμενταλισμού, αντίστοιχου του σημερινού ισλαμοφασισμού, αύξαναν συνεχώς το μίσος προς τους…Γραικούς. Οι πολιτικές συγκρούσεις λόγω των φραγκικών αξιώσεων επέτειναν το μίσος και το όνομα Γραικός, έγινε η φοβερότερη πρόκληση στις φραγκικές συνειδήσεις.

Ο έντονος αυτός μισελληνισμός (μισογραικισμός) ενισχύθηκε σημαντικά στην περίοδο της Φραγκοκρατίας.

Η αποστροφή και προκατάληψη των Φράγκων έναντι των Γραικών άφησε τα ίχνη της μέχρι σήμερα. Κατά την ομολογία του αειμνήστου καθηγητού Παναγιώτου  Χρήστου: «…Άκουσα σ’  αυτή τη Χώρα (Η.Π.Α.) επανειλημμένως να χρησιμοποιούν το ελληνικό όνομα ως ύβρεις “God, Damm Greek” =  «Θεέ, αφάνισε τον Γραικό». Και “You Greek ” =  «εσύ, παλιάνθρωπε».10

Πράγματι το όνομα Γραικός (Greek, Grec, Greco κ.λ.π.) που κατεγράφετο στα δυτικά λεξικά, έφθασε να σημαίνει, αιρετικός, κλέφτης, απατεώνας, δηλαδή ό,τι απεχθέστερο. 

Σήμερα η λέξη «Γραικός» θεωρείται προσβλητική για πολλούς Έλληνες, επειδή συνδέθηκε με την λέξη «γραικύλος», που σημαίνει Έλληνας με μειωμένο το αίσθημα της εθνικής αξιοπρέπειας. Από όλα τα προηγουμένως αναλυθέντα, στο ιστολόγιόν μας σχετικά θέματα όμως, συνάγεται ότι δεν υπάρχει λόγος να νοιώθουμε άσχημα για αυτή την προσωνυμία μας, αφού και αρχαία είναι, αλλά και κατά μίαν έννοια, στοιχείον της προϊστορικής-ιστορικής ταυτότητος του Έλληνος

 

Συνεχίζεται

---

1 Οι πρώην ελεύθεροι Ρωμαίοι μεταφέρθηκαν μαζικά από τις πόλεις και τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα δούλων, τα γνωστά Villae και Mansi. Ονομάσθηκαν Βιλλάνοι (VilΙains), όρος, που για ευνόητους λόγους, έφθασε να σημαίνει τους εχθρούς του νόμου και της τάξεως. Σήμερα οι λέξεις κακός, κατεργάρης, μασκαράς, παληάνθρωπος, στα λεξικά της δύσεως αντιστοιχούν στις λ. Villain (Aγγλοσαξωνική) και  Vilain/-e (Γαλλική).

2 Migne, PL 89,744.

3 F.MOURRET, A History of the Catholic Church, 3 (London, 1936), σ.351-355] Οι βασικοί όροι αυτού του διατάγματος αναφέρονται πάλι το 817 σε μια συμφωνία μεταξύ του Λουδοβίκου του Ευσεβούς (814-840) και του Πάπα Πασχάλη Α' (817-824), αλλά ανατράπηκαν το 824 από τον Αυτοκράτορα Λοθάριο (823-855), που πρόσθεσε την πρόνοια, ότι ο Πάπας έπρεπε να εκλέγεται με την συγκατάθεση του και να εγκαθίσταται, αφού δώσει όρκο πίστεως] BRIAN PULLAN, Sources for the History of Medieval Europe (Oxford, 1971), σελ.47-52.

4 Αυστρασία: Αποτελούσε το βορειοανατολικό μέρος του Βασιλείου των Μεροβίγγειων Φράγκων, εδάφη τα οποία το αποτελούσαν σήμερα ανήκουν στην Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιον,  Λουξεμβούργο και Ολλανδία. Η πρωτεύουσά της ήταν το Μετς, αν και κάποιοι βασιλιάδες της Αυστρασίας κυβέρνησαν από την Ρεν, το Τριρ και την Κολωνία.

Ετυμολογία:Η ετυμολογία του ονόματος Αυστρασία είναι Γερμανική, και σημαίνει "ανατολική γη". Η εκλατινισμένη λέξη προκαλεί κπ σύγχυση, καθώς στα γερμανικά "Ost" σημαίνει "ανατολικά", αλλά στα λατινικά "auster"/ "australis" σημαίνει "νότια". Το ίδιο γεγονός το συναντάμε στο όνομα της Αυστρίας.

Νευστρία: Πρώϊμο μεσαιωνικό βασίλειο της βορειοδυτικής Γαλλίας, που περιλάμβανε τα σημερινά εδάφη γύρω από το Παρίσι και την λεκάνη του Σηκουάνα. Η Ν., που ονομάστηκε έτσι κατά την περίοδο της Μεροβίγγειας δυναστείας (5ος-8ος αι. μ.Χ.), εκτεινόταν στην σημερινή δυτική Γαλλία, στα Β. του ποταμού Λουάρ (Λίγηρα), και συνόρευε στα Ν. με την Ακουϊτανία και στα Α. με την Αυστρασία και την Βουργουνδία, ενώ αποτελούσε το δυτικό τμήμα του φραγκικού βασιλείου που διαιρέθηκε το 511, όταν πέθανε ο βασιλιάς των Φράγκων, Κλόβις. 


5 π. Ι. Σ. ΡΩΜΑΝΙΔΟΥ, Ρωμηοσύνη  … όπ. π. σ. 165 έ. έ. 185 έέ. 251 έ.έ.

6 Αυτά διαπιστώνει ο ιστορικός Π. ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ, Ιστορία του ΙΘ΄ αιώνος, τομ. Β΄, Αθήνησιν 1892, σ. 107/108. Βλ. Γ. Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟ, Το Ελλαδικόν Αυτοκέφαλο και η Ρωμηοσύνη στο Ελληνισμός Μαχόμενος, Αθήνα 1995 σ. 97

7 Βλ. την «Χάρτα» και τα επαναστατικά κείμενά του,  ιδιαίτερα δε το «Πολίτευμα» που ή η «Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μ. Ασίας, των Μεσογείων και της Βλαχομπογδανίας» (Ρούμελη –Ρωμανία). Εξ άλλου ο «Ύμνος Πατριωτικός» (1798) συμπληρώνεται με τους στίχους «Της Ελλάδος και της όλης Γραικίας/ Προς ξαναπόκτησιν της αυτών Ελευθερίας».

8 Στον «Θούριο» γράφει «Βούλγαροί κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμηοί/ αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή…» Καλεί μάλιστα και τους Μαλτέζους : «Μ’ εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γενήτ΄ ένα κορμί…

9 «Οι Λατίνοι έχουν χαρακτηρισθεί αιρετικοί στην Η' Οικουμενική Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κωνσταντινούπολη 879) για την αίρεση του "FILIOQUE"» (Γεώργιος Μεταλληνός, Ομολογώ Έν Βάπτισμα, 1996, διαθέσιμο στο διαδίκτυο, στον προσωπικό ιστότοπο του Νεκτάριου Μαμαλούγκου, ο οποίος φιλοξενείται στον ιστότοπο του Τμήματος Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών).

10 ΠΑΝ. Κ. ΧΡΗΣΤΟΥ. Οι περιπέτειες των εθνικών ονομάτων…σ. 119.