OI ΤΕΛΕΥΤΑΙEΣ ΙΑΧΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ- «ΔΕΣΜΩΤΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΚΦΥΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

[OUR LAST RALLYING CRIES TO AWAKE THE FREE-PRISONERS OF THE SYSTEM AND AGAINST THOSE OF CAINITE BIOLOGICAL RACE, ENEMIES OF THE HUMANITY].

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΕΣ ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ AΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.

(WAITING PATIENTLY THE CONSCIENCES’ AWAKENING)

Μέρος 19ον

ΣΤ΄ IΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ [ΑΠΟ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (1453) ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (1821)]

1. ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ: Η IΟΥΔΑΙΟΓΕΝΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.

α. Γενικά –Ιστορικό-Ετυμολογια

Ο Προτεσταντισμός είναι ένα βορειοευρωπαϊκό κίνημα που εκδηλώθηκε τον 16ον αιώνα, αρχικώς ως θρησκευτική μεταρρύθμιση (εθελοθρησκεία) και αργότερα μετετράπη σε πολιτικο-οικονομική επανάσταση, από αποσκιρτήσαντες αιρετικούς Φραγκοπαπικούς, οι οποίοι εξέφρασαν εκκλησιαστικές, θεολογικές και δογματικές θέσεις, διαφορετικές από εκείνες που είχαν διατυπωθεί μέχρι τότε, από τους αιρεσιάρχες πάπες, μετά την οριστική αποστασία τους από την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη (Σχίσμα 1054 μ.Χ.).

Πρωτεργάτες εκείνης της αποστασίας από τον Φραγκοπαπισμό, η οποία από τους τότε αποστατήσαντες αλλά και σύγχρονους κριτικούς, ονομάστηκε θρησκευτική μεταρρύθμιση, θεωρούνται οι Λούθηρος, Ζβίγγλιος και Καλβίνος.

Μαρτίνος Λούθηρος, Ούλριχ Ζβίγγλιος και Ιωάννης Καλβίνος.

Οι τρεις αιρεσιάρχες ελαυνόμενοι από εωσφορική αλαζονεία και άγνοια τής Χριστιανικής πίστεως, καθοδηγούμενοι και χρηματοδοτούμενοι από Ιουδαιοταλμουδιστές (Talmudist Jews), έσχισαν την Παπική «Εκκλησία» και πυροδότησαν το δογματικό χάος τού Προτεσταντισμού.

Ο όρος Προτεσταντισμός προέρχεται από την λατινική λέξη protestatio (διαμαρτυρία).1 Στους νεώτερους χρόνους, διάφορες προτεσταντικές ομάδες για να συγκαλύψουν τις Ιουδαιοταλμουδικές ρίζες τους, να αποκρύψουν τις σχέσεις τους με «υψηλές» πηγές χρηματοδοτήσεως από Ιουδαιταλμουδιστές Τραπεζίτες, να παραπλανήσουν τους αφελείς, ακατήχητους που διψούσαν για την αλήθεια, και για να επικαλύψουν τις δραστηριότητές τους, δήθεν με την αυθεντικότητα της Βίβλου, ωνόμασαν εαυτές «Ευαγγελικές Εκκλησίες» ή «Εκκλησίες του Χριστού».

Με άλλα λόγια, Προτεστάντες / Διαμαρτυρόμενοι και Ευαγγελιστές, παρά τις μεταξύ τους επουσιώδεις ή μεγαλύτερες διαφορές, είναι έννοιες και θρησκευτικές ιδεολογίες, ταυτόσημες.

β. Ιστορικό Ιδρύσεως του Προτεσταντικού Κινήματος - Ο Ρόλος των Ταλμουδιστών Ιουδαίων

1/. Ο Πάπας Λέων ο 10ος (1513 - 1521) φιλάργυρος υπάρχων, εξέδωκε τα γνωστά συγχωρητήρια ή συγχωροχάρτια (αφέσεις αμαρτιών), συνοδευόμενα και από τοκογλυφικά δάνεια, για όσους αδυνατούσαν να εξαγοράσουν τα συγχωροχάρτια, με πρόσχημα την συγκέντρωση χρημάτων για την αποπεράτωση του ναού του Αγίου Πέτρου της Ρώμης και την οικονομική ενίσχυση των Φραγκοπαπικών  στρατευμάτων.

Στις 4 Μαΐου (1515) ο Μέδικος Πάπας Λέων o 10ος (Giovanni di Lorenzo de 'Medici, 1475 – 1521), εξέδωσε μια παπική βούλα ("Inter multiplicis") με την οποία επέτρεπε την επιβολή επιτοκίων για την χορήγηση χρηματικών δανείων, αν τα δάνεια αφορούσαν στους φτωχούς.

Αυτή η ανατρεπτική άδεια χορηγήθηκε στις λεγόμενες τράπεζες φιλανθρωπίας, που ήταν γνωστές ως «Monte di Pieta», το οποίο μεταφράζεται ως «τα βουνά της συμπόνιας», αλλά αρκετά από τα έσοδα κατέληγαν στα χέρια των Μεδίκων τραπεζιτών, και όχι στους φτωχούς. Ακόμη και αν αυτή η τοκογλυφική δραστηριότητα των τραπεζών, λειτουργούσε για το υποτιθέμενο όφελος των απόρων και μόνο, παραβίαζε τον νόμο του Θεού που ανεφέρετο στην Αγία Γραφή και έστρωνε το έδαφος για περισσότερη τοκογλυφία.

Οι Μέδικοι (ιταλ.: Medici), από τους οποίους προήρχετο και ο Πάπας Λέων ο 10ος, ήταν μια πολύ πλούσια οικογένεια της Φλωρεντίας, που διατηρούσε στενούς δεσμούς με τον Ιουδαϊσμό της Τοσκάνης και τους Ιουδαίους τραπεζίτες, οι οποίοι ήσαν οι χρηματοδότες, πολιτικοί υποστηρικτές και ουσιαστικώς οι ιδρυτές του οίκου των Μεδίκων.

2/. Αποτέλεσμα της επιρροής και πολιτικο-οικονομικής υποστηρίξεως των Ιουδαίων προς τους Μεδίκους,  ήταν:

.Η άνθιση του οίκου των Μεδίκων, από τον 15ον ως τον 18ον αιώνα και η κυριαρχία τους στην οικονομική, πολιτική αλλά και καλλιτεχνική ζωή της πόλεως, παίζοντας έτσι ένα καθοριστικό ρόλο στην ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία.

.Η παροχή υπερπρονομίων στους Ιουδαίους (Jews) και ειδικώτερα στους Ιουδαίους τραπεζίτες, ένεκα των οποίων, οι Ιουδαίοι (Jews) κατέστησαν κυρίαρχοι στην πολιτική και οικονομική ζωή της Ιταλίας. Χαρακτηριστικώτερες περιπτώσεις κραυγαλέας προνομιακής συμπεριφοράς των Μεδίκων προς τους Ιουδαίους, κυρίως τους διωχθέντες από Ισπανία και Πορτογαλία, ήταν εκείνες του Cosimo I, (1537-1574) και του υιού του Ferdinando I, (1587-1609).

Ο Cosimo I, επηρεασμένος από τα κείμενα του αποκρυφιστή Rene of Anzou/Ρενέ Ντ' Ανζού (1418-1480) ωθήθηκε στην δημιουργία κέντρων του εσωτερισμού και των ερμητικών αρχών, καθοδηγούμενος από Ιουδαίους φίλους του.

Ο Ρενέ ντ’ Ανζού (1418-1480) διετέλεσε επικεφαλής του μυστικού Τάγματος της Σιών και ήταν επηρεασμένος από τις μυστικιστικές δοξασίες και θρύλους για τον βασιλέα Αρθούρο και το Άγιο Δισκοπότηρο. Ο μύθος που διέρρευσαν οι αποκρυφιστές, αναφέρει πως ο Ντ' Ανζού ήταν απόγονος της Άννας, της κόρης του Ιωσήφ από την Αριμαθεία, ο οποίος μετέφερε την "γραμμή αίματος" του Δαβίδ στην δυτική Γαλλία!!! Ο Ντ' Άνζού υπήρξε ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους της Ευρώπης, αλλά μετά την αποτυχημένη εκστρατεία του στην Ιταλία, όλοι τον θυμούνται ως έναν από τους πάτρωνες των τεχνών και μανιώδη συλλέκτη βιβλίων.

Υπογραμμίζουμε τα εξής:

Η Παπική Εκκλησία της Αναγεννήσεως που είχε ήδη αποχωρισθεί από την αρχαία ενιαία Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, διακινούσε πλαστά κειμήλια και συγχωροχάρτια, υπό την εποπτεία των κρυπτο-ιουδαίων τραπεζιτών Fuggers του Augsburg. [Johann Jakob Fugger (1516-75)]

Οι Fuggers, αν και δεν έχουν καταχωρισθεί επισήμως στην παγκόσμια γραμματεία ως Ιουδαϊκής καταγωγής, εν τούτοις κατά την πιθανώτερη εκδοχή, με βάση πλείστα ιστορικά στοιχεία και δραστηριότητές τους, οι ρίζες της οικογενείας των Fuggers, είναι Ιουδαϊκές. Συγκεκριμένα:

.Η οικογένεια διατηρούσε μία σπάνια συλλογή από Ιουδαϊκά χειρόγραφα. Προς ποίον σκοπόν εάν δεν είχε Ιουδαϊκές ρίζες, Ιουδαϊκά ενδιαφέροντα και ενασχολήσεις με τον Ιουδαϊκό αποκρυφισμό;

.Οι Fuggers ήλεγχαν την μεταφορά των εσόδων από την γερμανική Εκκλησία  προς τον παπικό θρόνο. Τα δάνεια προς τον Πάπα, τους ανταπέδωσαν ένα χαρτοφυλάκιο προνομίων εσόδων συλλογής, μεταξύ άλλων, και από την πώληση των συγχωροχαρτιών.

.Το 1519 οι Fuggers εξαγόρασαν την εκλογή του Καρόλου του 5ου της Ισπανίας ως Αυτοκράτορα της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας». Από τα 851.000 φιορίνια της Ρηνανίας που μαζεύτηκαν για την εξαγορά της θέσεως του Βασιλιά Καρόλου, έδωσαν 543.000 φιορίνια.

.Με την υποστήριξη των Αψβούργων, ήταν πολύ πλουσιότεροι από οποιαδήποτε ιταλική τραπεζική δυναστεία εκείνης της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των Μεδίκων.

.Τον Απρίλιο 1536, η οικογένεια εδάνεισε στον Κάρολο 100.000 δουκάτα με επιτόκιο 14% και την υποχρέωση αποπληρωμής σε ράβδους χρυσού από την Αμερική, όπου είχε αρχίσει η εγκατάσταση των Ιουδαίων τοκογλύφων, βάσει σχεδίου για μεταφορά χρυσού και κυριαρχία επί της Αμερικανικής Ηπείρου.

. Διατηρούσε στενούς δεσμούς με την αυλή του βασιληά της Πολωνίας Kazimierz 4oυ, της οικογενείας των κρυπτο-ιουδαίων  Kazimierzs,2 από  από τις ρίζες της οποίας κατάγεται και η Ιουδαιογερμανίδα Άνγκελα Μέρκελ.3

3/. Οι Fuggers ήταν οι τοκογλύφοι-τραπεζίτες του Πάπα και της Βουλής των Αψβούργων.4 Τον Σεπτέμβριο του 1514, οκτώ μήνες πριν από την χαλάρωση της απαγορεύσεως της τοκογλυφίας από τον Λέοντα 10ον, ο κρυπτο-ιουδαίος παπικός θεολόγος Ιωνάς Μάγιερ (Johann Maier, σύνηθες Ιουδαϊκό όνομα) από τον Eck, γνωστός ως Johannes Eck του Ingolstadt, λειτούργησε ως διεφθαρμένη μασκότ της δυνάμεως του Χρήματος, προσωποποιημένης στον τραπεζίτη Jakob Fugger. Ο Eck υποστήριξε σε μια συζήτηση στο μοναστήρι των Καρμελιτών στο Augsburg, ότι οι δανειακές συμβάσεις με τόκο πέντε τοις εκατό ήταν δικαιολογημένες.

Johann Eck

«Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν…» (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ:3/2)

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Πάπας Λέων 10ος εξέδωσε την παπική του βούλα που επέτρεπε τον τόκο, την αμέσως επόμενη χρονιά; Ο ποντίφικας απείλησε να αφορίσει κάθε παπικό που θα μιλούσε κατά της χαλαρώσεως της απαγορεύσεως της τοκογλυφίας, στο όνομα της φιλανθρωπίας!!  

«..και εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί;….Δανείζετε μηδεμίαν απολαβήν ελπίζοντες». (ΛΟΥΚΑΣ: 6/34-36).

«Η φιλαργυρία (αγάπη για το χρήμα) είναι η ρίζα όλων των κακών» (Α΄ ΤΙΜΟΘ: 6/10). Η τοκογλυφία είναι η ο τρόπος που αυτή η αγάπη γίνεται όπλο. Όλα τα επόμενα κακά που μας ταλανίζουν προέρχονται από αυτή την μέγιστη όλων των ανομιών.

4/. Λόγω ελλείψεως πόρων για την συνέχιση του πολέμου εναντίον της Γαλλίας και για την ολοκλήρωση των πολλών οικοδομικών έργων που γίνονταν στην Ρώμη, ο Λέων Ι΄ έκανε μία ακόμη συμφωνία με τον αρχιεπίσκοπο στην Γερμανία Albrecht von Hohenzollern, ότι θα τον βοηθούσε για την ολοκλήρωση της βασιλικής του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη. Έτσι πήρε 10.000 δουκάτα με ανταλλαγή την αρχιεπισκοπή της Μαγεντίας προς τον von Hohenzollern, ενώ του εκχωρούσε ακόμα το προνόμιο να απονέμει συγχωροχάρτια στα εδάφη του για 8 χρόνια!!!

Στα συγχωρoχάρτια ανεγράφετο ότι:

Ο Πάπας είναι διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και επίτροπος Χριστού, με εξουσία να συγχωρεί ζώντες και νεκρούς(!!!)

Όποιος προσφέρει τα έξοδα ενός στρατιώτη για ένα έτος, θα έχει συγχώρηση για όσα αμαρτήματα διαπράξει εντός πέντε ετών. Εκείνος που θα προσέφερε περισσότερα χρήματα θα εσυγχωρείτο για αμαρτήματα που θα διέπραττε σε διάστημα μεγαλύτερο των πέντε ετών και ανάλογα με το ποσόν που θα έδιδε.

Η εισπρακτική βουλιμία, κληρικών της τότε εποχής είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο στην ύπαιθρο, ώστε να κυκλοφορούν λιτανεύοντας ένα φτερό χήνας, ισχυριζόμενοι κάποιοι, ότι αυτό, ήταν μέρος των πτερύγων του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην πτώση των Αγγέλων κατά την μάχη του με τον Εωσφόρο!!! 

Ο Πάπας έδωσε τα συγχωροχάρτια, προς πώληση, δίκην ομολόγων (αλλά χωρίς αντίκρυσμα), σε όλους τους εκπροσώπους του, συμπεριλαμβανομένων και συγγενών τους. Η αδελφή του Πάπα φιλάργυρος και αυτή, έστειλε τα συγχωροχάρτια στην Γερμανία και τα επώλησε στους αδελφούς του τάγματος των Φραντζεσκάνων και όχι στο Τάγμα των Ιεροκηρύκων (για άγνωστους λόγους),  του οποίου τότε, προΐστατο ο Λούθηρος.

5/. Βλέποντας ο Λούθηρος ότι απώλεσε την επικερδή επιχείρηση, άρχισε να κηρύττει εναντίον των συγχωροχαρτίων και να κατηγορεί τον Πάπα, ότι ήταν τύραννος και φιλάργυρος. Παράλληλα αυτή την καταγγελία - διαμαρτυρίαν (protest) διάνθισε με φλογερά κηρύγματα στα οποία εδίδασκε:Νέες θεολογικές ιδέες για την ερμηνεία της Αγίας Γραφής, Νέες αυθαίρετες απόψεις για τις αμαρτίες και την σωτηρία των ανθρώπων και Καινοτομίες ως προς την θρησκευτική λατρεία και την εκκλησιαστική οργάνωση.

Στις 31 Οκτωβρίου 1517, και ενώ είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του σε κάθε σχέση με τις πρακτικές της Παπικής Εκκλησίας στους φοιτητές του, θυροκόλλησε στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού της Βιτεμβέργης τις 95 Θέσεις του, που αποτέλεσαν μια ανοιχτή πλέον επίθεση εναντίον του Παπισμού. Οι 95 Θέσεις, μεταφράστηκαν στα γερμανικά και διαδόθηκαν από τους φίλους του.

Η διδασκαλία του Λουθήρου ήταν ελκυστική και ικανοποιούσε λογικώς, πολλές απορίες των πιστών. Έτσι, άρεσε σε πολλούς και έγινε αφορμή για γενίκευση της Διαμαρτυρίας των Δυτικών, κατά των ενεργειών του Πάπα.

Εκείνος ο φιλάργυρος Λούθηρος φέρεται ως ιδρυτής της Εκκλησίας των Προτεσταντών ή Διαμαρτυρομένων.

Όπως φαίνεται από τα παραπάνω η νεοφανής διδασκαλία του Λουθήρου δεν προέκυψε ούτε από Χριστιανικό ζήλο, ούτε από θεϊκά κίνητρα, αλλά από οικονομικά κίνητρα και συγκεκριμένα το πάθος της φιλαργυρίας, το οποίον το εξεμεταλλεύθσαν οι Ιουδαιοταλμουδιστές και υποβοήθησαν παντοιοτρόπως την ανέλιξή του σε ηγέτη των «διαμαρτυρομένων».

Αυτό δεν αποτελεί εκτίμηση προσωπική ή κάποιων αντιπάλων του, αλλά προκύπτει από ομολογία του Λουθήρου κατά την διάρκεια διαλέξεως που έγινε στην αυλή του δουκός της Σαξωνίας.

«Μήτε δια τον Θεόν ήρξατο η υπόθεσις αύτη, μήτε αύθις δια του Θεού μέλλει τελειούσθαι».

Με άλλα λόγια η κίνηση των Διαμαρτυρομένων ή Προτεσταντών, δεν προκλήθηκε για δογματικούς ή θρησκευτικούς λόγους, αλλά για ένα πείσμα του Λουθήρου κατά του Πάπα και από την φιλαργυρία και Ιουδαιοφιλία αμφοτέρων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Λούθηρος έγινε ο πρώτος ηγέτης της Θρησκευτικής Αιρέσεως των Διαμαρτυρομένων ή μάλλον του Προτεσταντικού κινήματος ή Μεταρρυθμίσεως.

Αυτό το ανθρώπινο κατασκεύασμα ηθικών, δήθεν, διδασκαλιών με Βιβλικό επίχρισμα, αυτό το ορθολογιστικόν Iουδαϊκής εμπνεύσεως και χρηματοδοτήσεως, ιδεολογικό σύμπλεγμα μιας νέας εθελοθρησκείας, βασανίζει επί πέντε περίπου αιώνες τους ανθρώπους, ταλαιπωρεί και πλανά μέχρι σήμερα, εκατομμύρια δυστυχισμένων αθώων ή αφελών ανθρώπων.

γ. Συνοπτικά στοιχεία για τον βίο και την διδασκαλία των τριών (3) πρωτεργατών του μεταρρυθμιστικού κινήματος

1/. Μαρτίνος Λούθηρος (1483-1546)

α/. Γεννήθηκε στο Αϊσλέμπεν της Σαξονίας από φτωχή οικογένεια. Μετά την γέννησή του, οι γονείς του Hans and Margarethe Luther, εγκαταστάθηκαν στην πόλη Μάνσφελντ, όπου ο πατέρας του εργαζόταν στα εκεί μεταλλεία. Ο Λούθηρος ανατράφηκε μέσα σε ένα «ευσεβές» και αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον.

Portraits of Hans and Margarethe Luther by Lucas Cranach the Elder, 1527.

Η ίδια αυστηρότητα επικρατούσε και στο παπικό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε. Τις βασικές του σπουδές, τις έκανε στο Μαγδεμβούργο και στο Αϊζεναχ, όπου μια πλούσια αστική οικογένεια, του Ιουδαίου Κουντς Κόττα (Kuntz/Koontz Kotta), τον πήρε στο σπίτι της ως ψυχοπαίδι. Εκεί,του παρασχέθηκαν διδάσκαλοι, οι οποίοι τον δίδαξαν λατινικά, φιλολογία και ρητορική, ενώ ταυτόχρονα δούλευε ως πλανώδιος τραγουδιστής.

Το 1501, με την οικονομική συμπαράσταση κάποιας πλούσιας χήρας, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης και σπούδασε φιλοσοφία και από τον Μάϊο του 1595, άρχισε να σπουδάζει νομικά. Σε ηλικία 22 ετών πανικοβλήθηκε από άγρια καταιγίδα και έκανε «τάμα» αν σωθεί, να γίνει μοναχός.

Δύο μήνες αργότερα, απαρνήθηκε τα εγκόσμια κι’ έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Τάγματος των Αυγουστιανών ερημιτών, στην Ερφούρτη, το οποίον υπήγετο στην δικαιοδοσία ενός «χριστιανού», του Γερμανού αποκρυφιστή, Γιόχαν Στάουπιτς.5

Στο μοναστήρι ο Λούθηρος παρακολούθησε θεολογικά μαθήματα και στις 4 Απρ. 1507 εχειροτονήθη ιερεύς. Κατόπιν, συνέχισε τις θεολογικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης.

β/. Ως μοναχός στην Αυγουστιανή μονή της αδελφότητος της «Αυστηράς Τηρήσεως/ Υποταγής» (Strict Observance). Εκεί έδωσε όρκο να μην ερωτήσει ποτέ, ποιοί ήσαν οι πνευματικοί καθοδηγητές του. Ας σημειωθεί ότι στην Μασονική ιεραρχία, ο 33ος βαθμός,  αποκαλείται και Strict Observance.

Toν 18oν αιώνα, ιδρύθηκε μασονική στοά με την ονομασία Strict Observance, από τον Τέκτονα 33ου βαθμού, τον  Baron von Hund, με τον «ίδιο όρκο» υποταγής προς τους «αγνώστους ανωτέρους καθοδηγητές» των μελών της στοάς.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, τον σκοτεινό ρόλο που έπαιζε το μοναστήρι όπου εμόνασε αρχικώς ο Λούθηρος, ποιά ήταν η αποστολή τής εκεί αδελφότητος και ποιοί ήσαν οι «άγνωστοι» πνευματικοί καθοδηγητές του Λουθήρου.

Η αδελφότητα της μονής εκείνης, όπου έλαβε τα πρώτα «πνευματικά φώτα» του ο Λούθηρος, ουδεμία σχέση είχε με Χριστό και Αγία Γραφή!!! Τυφλωθείς ο Λούθηρος από τον «καταυγάζοντα φωτισμόν» που έλαβε κατά την διάρκεια της παραμονής του στο μοναχικό εκείνο τάγμα, απεφάσισε μίαν «ωραίαν πρωϊαν», να αποσχηματισθεί, να νυμφευθεί μία μοναχή και να ιδρύσει, προφανώς  κατ’ εντολή των αόρατων πνευματικών καθοδηγητών του, ένα δικό του χριστιανικό θρησκευτικό ιδεολόγημα, χωρίς Ιησού Χριστό!!!

Ο σύνδεσμος του Λουθήρου στις πνευματικές διαδρομές του, εφημέριος Johann von Staupitz, (Vicar General of the Augustinian Order), παρά το γεγονός ότι είχε αποκηρύξει την Μεταρρύθμιση, εν τούτοις σήμερον τιμάται από του Λουθηριανούς ως άγιος!!!

Τι είδους άγιος και για ποιούς ανεκηρύχθη «άγιος» ο Johann von Staupitz,  αφού τελικώς ήταν αποστάτης του Λουθηριανισμού;

Δι’ ημάς, είναι ηλίου φαεινότερον ότι, θεωρείται «άγιος» για τους αποκρυφιστές, αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία την αποστολή του, τουτέστιν της πνευματικής μεταλλάξεως του Λουθήρου.

 Τέλος, σημειώνεται ότι οι πάπες που προήρχοντο από τον οίκο των Μεδίκων, συνειργάζοντο μυστικώς με τον Λούθηρον, ενώ φανερώς ενεφανίζοντο ως αντίπαλοι, προκειμένου να επισπεύσουν την δημιουργία του σχίσματος, προφανώς υπό την εποπτείαν και τις εντολές των κοινών «αόρατων καθοδηγητών».

γ/. Η σφραγίδα του Λουθήρου και ο αποκρυφιστικός συμβολισμός της.

Η σφραγίδα που χρησιμοποιούσε ο Λούθηρος, στις συναλλαγές και επικοινωνίες του, είχε ως έμβλημα το ρόδον των αποκρυφιστών ροδοσταυριτών, το οποίον:

.Στις αποκρυφιστικές τελετουργίες, αντιπροσωπεύει την Θεά Αστάρτη ή Ασταρώθ. (The five petalled rose on Martin Luther's seal was a pentagram, a symbol which represented the Goddess, Astaroth). Σε συνδυασμό με την Ιουδαϊκή πεντάλφα θεωρείται σύμβολο της αποκρυφιστικής Ιουδαϊκής Καμπάλα.  

Decoration of a pentagram inside a rose, from the Knights Templar church Santa Maria do Olival, built around ca 1150 AD in Portugal. (Το πεντάφυλλο ρόδο με την Ioυδαϊκή πεντάλφα στο εσωτερικό, διακοσμούσε τον ναό των αποκρυφιστών Ναϊτών Ιπποτών, Santa Maria do Olival, που κτίστηκε το 1150 στην Πορτογαλία.)

Through all this the rose and the pentagram have strong ties to Christian Renaissance symbolism, Kabbalism and not least Martin Luther and the early Rosicrucians who were strongly associated with Lutheranism.

Design for a Stained Glass Window for Christoph von Eberstein, by Hans Holbein the Younger, 1522. The rose is part of the Coat of Arms of the Ebersteins. Joachim Meyer dedicated parts of his Ms.82 Rostock-treatise of 1570 to Heinrich von Eberstein. Οι γερμανικές οικογένειες Meyer και Eberstein έχουν Ιουδαϊκές ρίζες...6

Οι Προτεστάντες και ιδιαιτέρως οι Καλβινιστές, διατηρούσαν ισχυρούς δεσμούς με την μυστική εταιρεία των αδελφών Γερμανών ξιφομάχων/ μονομάχων (freyfechtere), της οποίας προίστατο για κάποια περίοδο, ο γερμανο-ιουδαίος Joachim Meyer.

.Έγινε το σύμβολον των Άγγλων Μοναρχών και της ίδιας της Αγγλίας. «Το ρόδον» του οίκου των Tudor, με 10 πέταλα, συμβολίζει τις 10 από τις 13 φυλές του Ισραήλ.

House of Tudor

"Strict Observance" was the name given by Baron von Hund, a German Templar, to the 33rd degree of Scottish Rite Freemasonry.

"1743...Baron von Hund said he had been commissioned to set up lodges of Strict Observance in Germany and to promulgate 'true' Freemasonry under a system known as 'Strict Observance' because the oath of the Apprentice Mason included a vow of absolute obedience to 'unknown superiors.'   

". . .the text of the Protocols (of Sion) ends with a single statement, 'Signed by the representatives of Sion of the 33rd degree.'... And the thirty-third degree in Freemasonry is that of the so-called Strict Observance—the system of Freemasonry introduced by (Baron von) Hund at the behest of his 'unknown superiors,' one of whom appears to have been Charles Radclyffe."7

§ Luther's personal seal was the Rosicrucian rose symbolizing the lost tribes of Israel.

"...Luther used as his personal seal the symbol of a rose and a cross...".

The Tudor Rose admittedly has only ten petals whereas the 'Rose of Israel' described in the Zohar has thirteen but then England being dominated by the tribe of Ephraim represents only ten out of the original thirteen Israelite Tribes." (The Brit-Am & Tudor Roses)

The Tudor Rose

Symbol of the Ten Lost Tribes and of Brit-Am Representing United Israel!!

.Εάν συγκριθεί με τον σταυρό και τα σύμβολα των αποκρυφιστών Ροδοσταυριτών και με εκείνα των Λουθηριανικών εκκλησιών, μας οδηγεί σε λογικά συμπεράσματα για τις αντιχριστιανικές-αποκρυφιστικές δραστηριότητες του Λουθήρου.

Ancient wax seal, shown inverted, with the inscription "D: M. Luther" and alchemical symbols (Pallas, Earth & Mercury or Salt, Sulfur & Mercury or spiritus, amimas & corpus, found in Rhone River, Germany.

Alchemical and Hermetic Emblems

Luther Rose Lutheran Church Missouri Synod

Evangelical Lutheran Cross

Martin Luther's Seal

Η σφραγίδα του Λουθήρου ενεφανίσθη ένα αιώνα αργότερα στο μανιφέστο των αποκρυφιστών Ροδοσταυριτών.

Luther’s seal appeared a century later on a Rosicrucian Manifesto.8

“Luther’s crest with a black cross on a red heart upon a white rose…set beside an expansion on the letters, F. R. C., Futurae Reformatio Catholicae, signifying a hope for a future Universal Reformation, similar to that heralded by the first Rosicrucian texts from Tübingen...

 

δ/. Σύμφωνα με τα αρχεία της Ιουδαιοταλμουδικής στοάς B’nai B’rith, ο Λούθηρος αρχικώς διέκειτο ευμενώς προς τους Ιουδαίους, ηλέγχετο και εχρηματοδοτείτο από Ιουδαίους πράκτορες, αλλά αργότερα φαίνεται να ανακάλυψε τα απατηλά σχέδιά τους και τους απέπεμψε…Αλλά ήταν πλέον πολύ αργά…Διετήρησε όμως, τα αποκρυφιστικά σύμβολά τους, όπως το πενταπέταλον ρόδον (κατά τον πεντάκτινον αστέρα), που αντιπροσώπευε την ειδωλολατρική «θεά» Ασταρώθ, το ασπρο-κόκκινο ρόδο.

.Θεωρείται το σύμβολο της Ιουδαϊκής κυριαρχίας στην Αγγλία, αφού κατά τους υποστηρικτές του αντιπροσωπεύει τις 10 χαμένες φυλές του Ισραήλ, την καρδιά και άλλα αλχημικά και ερμητικά σύμβολα.

Εδώ γεννάται ένα ακόμη σοβαρό ερώτημα:

Πως βρέθηκαν ξαφνικά τόσοι ιουδαίοι, κυρίως ως «χριστιανοί», την περίοδο εκείνη της λεγομένης μεταρρυθμίσεως, σε καίριες θέσεις στις διοικήσεις των παπικών εκκλησιών, σε παπικά μοναστήρια, και σε αποκρυφιστικές «χριστιανικές» αδελφότητες και επηρέασαν αν όχι κατηύθυναν τα «νήματα», στις κινήσεις του Λουθήρου και των άλλων προτεσταντών;

Μέρος της απαντήσεως βρίσκεται στην ταυτότητα και τις δραστηριότητες της δυναστείας των Μεροβιγγείων Φράγκων (5ος-8ος αιώνας). Συγκεκριμένα οι Μεροβίγγειοι Ιουδαίοι, μετεστράφησαν σκοπίμως και όχι λόγω πίστεως, στον χριστιανισμό, με στρατηγικό στόχο την σταδιακή διείσδυση στην παπική εκκλησία, ίδρυση μοναστηριών και ανέλιξή τους στα ανώτατα θρησκευτικά αξιώματα ακόμη και εκείνο του Πάπα, κάτι το οποίον επέτυχαν μέσω, κυρίως, των αποκρυφιστικών εταιρειών, των «χριστιανικών» αδελφοτήτων των ελεγχομένων από ταλμουδιστές ιουδαίους και βεβαίως με κρυφή χρηματοδότηση των ομοφύλων και ομοδόξων τους  Ιουδαίων.   

The Merovingian Jews converted to Christianity and founded monastic orders    in order to infiltrate the Roman Catholic Church.

(Merovingian Infiltration of the Church Through Monasticism)

ε/. H διδασκαλία του Λουθήρου

Ο Λούθηρος διεκήρυξε ότι η μόνη οδός σωτηρίας δεν είναι η Εκκλησία, αλλά η Αγία Γραφή. Ναί, αλλά ποιά Αγία Γραφή ανεγίγνωσκε και εδίδασκε ο Λούθηρος;

.Χρησιμοποιούσε την παραποιημένη Βίβλο των Ιουδαίων Μασοριτών και όχι την Παλαιά Διαθήκη της μεταφράσεως των Ο΄.

.Απέρριψε αυθαιρέτως, ορισμένα βιβλία της Αγίας Γραφής, αυτά πού δεν συμφωνούσαν με την δική του προσωπική, υποκειμενική θεολογία. Σ' αυτά συμπεριλαμβάνονταν οι Α' και Β' επιστολές του Ιωάννου, η επιστολή του Ιακώβου και η Αποκάλυψη(!!!).

.Μεταφράζοντας την Αγία Γραφή στα Γερμανικά, είχε το θράσος όχι μόνον να προσθαφαιρέσει λέξεις και φράσεις στην γερμανική του μετάφραση, αλλά και να εισηγηθεί την απάλειψη ολοκλήρων βιβλίων της Βίβλου, από εκείνα που ανεφέροντο στον κανόνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, συμπλέοντας με τους Ιουδαίους ταλμουδιστές Μασορίτες!!!

Το 1520, ο Πάπας Λέων ο 10ος9 εξέδωσε την βούλα Exsurge Domine, καταδικάζοντας ως αιρετικές 41 από τις 95 θέσεις του Λούθηρου, τον οποίο κάλεσε να αποκηρύξει δημόσια τις θέσεις του μέσα σε 60 μέρες, ενώ οι απανταχού πιστοί διατάχθηκαν να κάψουν όλα τα βιβλία του, ώστε να μην αφοριστούν, συλληφθούν, και τιμωρηθούν ως αμετανόητοι αιρετικοί.10  

Ο Λούθηρος, αντιδρώντας στην είδηση, πως στα πανεπιστήμια του Παρισίου και της Κολωνίας κάηκαν τα βιβλία του, στις 10 Δεκεμβρίου, έκαψε δημόσια την παπική βούλα και απάντησε γράφοντας το βιβλίο: «Ενάντια στην Βλάσφημη Βούλα του Αντίχριστου». Στις 3 Ιανουαρίου 1521, ο Λέων Ι' εκδίδει δεύτερη Βούλα, με την οποία ο Λούθηρος αφορίζεται.

Μετά τον αφορισμόν του, ο Λούθηρος ενεπλάκη σε φιλολογικές συζητήσεις (1525-1529) με τον Ζβίγγλιον, καθώς και σε αναρχικές/ κοινωνικοοικονομικές επαναστάσεις (Πόλεμος των χωρικών, 1524-1525).

Τελικά, ο Λούθηρος φυγαδεύτηκε με την βοήθεια του Εκλέκτορα της Σαξονίας, και μεταφέρθηκε στον Πύργο του Ιουδαίου Βαρτμπουργκ κοντά στο Άϊζεναχ, όπου παρέμεινε ως Πρίγκιπας Γεώργιος. Εκεί έγραψε αρκετά κείμενα και μετέφρασε στα γερμανικά την «κοπτοραμμένη» και πλαστογραφημένη από τον ίδιον και τους Μασορίτες, Αγία Γραφή.

Με τις 95 Θέσεις, όμως, είχε ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας των γερμανών ηγεμόνων δεν σχετιζόταν με τις θρησκευτικές θέσεις του Λουθήρου, αλλά άδραξαν μία χρυσή ευκαιρία για να ενισχύσουν, σε κάποιες περιπτώσεις, και να πετύχουν, σε άλλες, την εθνική και πολιτική ανεξαρτησία τους!

στ/. Ο πόλεμος των Χωρικών

Τον Ιούνιο του 1524, ξέσπασε ο λεγόμενος Πόλεμος των Χωρικών, ο οποίος εξαπλώθηκε ταχύτατα από την νότια Γερμανία μέχρι την Θουριγγία και είχε ως βασικά αιτήματα την κατάργηση της δουλοπαροικίας, την ελάφρυνση των φορολογικών μέτρων και γενικά την αποτίναξη της άρχουσας τάξης και της Παπικής εκκλησιαστικής εξουσίας.11  

Όμως, η βιαιότητα των εξεγερμένων… μεταστρέφει τον Λούθηρο και τον κάνει να γράψει το τετρασέλιδο φυλλάδιο: «Κατά των ληστρικών και δολοφονικών ορδών των χωρικών», με το οποίον ζητά από τους ευγενείς να καταστείλουν το κίνημα των χωρικών!!!

Οι βιαιοπραγίες τελειώνουν τον Μάιο του 1525, με την καταστολή και την εκτέλεση των ηγετών του κινήματος.

Στις 13 Ιουνίου 1525, ο Λούθηρος παντρεύεται την πρώην μοναχή Καταρίνα φον Μπόρα, με την οποία αποκτά έξι(6) παιδιά.           

ζ/. Ο Μαρτίνος Λούθηρος:

-Ήταν καταθλιπτικός τύπος και προβληματική προσωπικότης που  υπέφερε από συνεχείς κρίσεις και μελαγχολίες. Από το 1520 ελάμβανε ψυχοφάρμακα για να ηρεμήσει.[H. Bohmer, Der junge Luther, 1939, σελ.112, 116, σελ.587/ υποσημ.2.].

-Είχε συχνές «εκστάσεις» και διεκατείχετο από την έμμονη ιδέα ότι ευρίσκετο υπό την συνεχή επίθεση του διαβόλου. Έβλεπε αντικείμενα να αιωρούνται και κατελαμβάνετο από παραισθήσεις.

-Εξεδήλωσε συμπτώματα φαντασιοπληξίας εξικνούμενα μέχρι σχιζοφρενείας, με αποκορύφωμα όταν απαρνήθηκε τον μοναχισμό, αυτοαπεκλήθη ιππότης και εδήλωνε ότι ήταν «προφήτης» του Θεού.

-Ουδέποτε ανεφέρθη προφορικώς ή εγγράφως στον Ιησού Χριστό ως Θεάνθρωπο, ουδέποτε τον απεκάλεσε μοναδικό αληθινό Θεό και σωτήρα της ανθρωπότητος. Εδίδασκε έναν ιδιότυπο ψευδο-Χριστιανισμό, χωρίς Χριστό.

-Μετέφρασε στην γερμανική την Αγία Γραφή, παραποιώντας κείμενα, προσθαφαιρώντας χωρία και ερμηνεύοντας αυθαιρέτως άλλα κείμενα, προερχόμενα από τους Ταλμουδιστές ιουδαίους (Μασορίτες) και διεφθαρμένες/πλαστογραφημένες λατινικές μεταφράσεις.

-Περιήλθε αρχικώς σε απόγνωση και τελικώς οδηγήθηκε στην κατάσταση της Εωσφορικής αλαζονείας.

 «Δεν παραδέχομαι», έγραφε, «ότι η θεωρία μου δύναται να κριθή από οιονδήποτε, ούτε καν από τους αγγέλους. Εκείνος ο οποίος δεν δέχεται την θεωρία μου, δεν δύναται να σωθεί».12

-Τηρούσε εχθρική στάση απέναντι στον Ζβίγγλιο. Σε ένα ξέσπασμα μίσους προς τον Ζβίγγλιο έγραφε: «Ομολογώ για λογαριασμό μου, ότι θεωρώ αυτόν τον Ζβίγγλιον με το δόγμα του μαζί, σαν ένα Χριστιανό, επτά φορές χειρότερο, γιατί είναι παπιστής».13

-Απέθανε από καρδιακή προσβολή στις 17 Φεβρουαρίου του 1546 στην πατρίδα του, το Άϊσλεμπεν, αν και πολλοί σύγχρονοι του γνωρίζοντας ότι ήταν ψυχασθενής, διέδωσαν ότι αυτοκτόνησε.

*

Συμπερασματικώς φρονούμεν ότι δεν χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις για να πεισθούν άπιστοι, ολιγόπιστοι και αμφισβητίες ότι ο Λούθηρος ήταν πνευματικό τέκνο και πειθήνιο όργανο Ιουδαίων ή μη Ιουδαίων αποκρυφιστών που ανήκαν σε «αδελφότητες» με απόλυτη σχέση ή εξάρτηση, από τους καμπαλιστές ταλμουδιστές ιουδαίους.

«Martin Luther yielded to the influence of his Jewish friends unknowingly, and again, by Jewish authority, and with Jewish finance, his plot against the Catholic Church met with success. But unfortunately he discovered the deception, and became a threat to us, so we disposed of him as we have so many others who dare to oppose us…»14 

Τα παραπάνω αποτελούν μία ακόμη απόδειξη, προερχόμενη από το ανώτατο όργανο των Ταλμουδιστών Ιουδαίων (B’nai B’rith) , στην οποίαν ομολογείται η απόλυτη εξάρτηση του Λουθήρου από τους Ιουδαίους (Jews) και η προέλευση-δημιουργία του Λουθηριανισμού και των παραφυάδων του, από τους αποκρυφιστές του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού (Talmudist Judaism).        

Τέλος, το καθ’ημάς μεγαλύτερο ανοσιούργημα που διέπραξε ο Λούθηρος, ήταν αυτό  που απήλλαξε τους Καϊνίτες-Φαρισαίους από το έγκλημα της Σταυρώσεως Του Θεανθρώπου, το οποίον απέδωσε συλλήβδην, στην αμαρτωλή ανθρωπότητα!!!!!

 

Συνεχίζεται

---

1 Ο Λούθηρος και οι οπαδοί του ωνομάσθησαν από τους παπικούς διαμαρτυρόμενοι (protestantes), επειδή διεμαρτύροντο κατά της παπικής εξουσίας, της φραγκοπαπικής εκκλησιαστικής ιεραρχίας, και ωρισμένων ενεργειών του Πάπα, όπως η έκδοση των γνωστών συγχωροχαρτίων. Οι οπαδοί του Καλβίνου αρχικά εκλήθησαν μεταρρυθμιστές (reformistes) και αργότερα ωνομάσθησαν και αυτοί Διαμαρτυρόμενοι.

2 The Polish-Lithuanian State, Daniel Stone, Economics and society, p.79.

3 Ο Kazmierczak  παντρεύτηκε  μία Πολωνή, με το επίσης πολύ συνηθισμένο Ιουδαϊκό επίθετο Jentzsch. Έτσι μας προέκυψε  η  Angela Merkel (=το επίθετο του συζύγου) Kasner- Kazmierczak… Πάντως, μεγαλύτερη σημασία και από το γενεαλογικό δένδρο της Μέρκελ, έχει η δήλωση του καθηγητή πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Βόννης και βιογράφου της, Gerd Langguth: «Η κ.Μέρκελ έχει μια συναισθηματική σχέση με το Ισραήλ και τον ιουδαϊκό λαό». Η δήλωση απέκτησε ιδιαίτερη σημειολογία, αφού δημοσιεύτηκε από τους  New York Times.

4 Η δυναστεία των Αψβούργων υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης και μια με τη μεγαλύτερη επιρροή. Για περισσότερα από 500 χρόνια οι ηγέτες της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, του Βελγίου, την Ολλανδίας και της γερμανικής αυτοκρατορίας ήταν όλοι Αψβούργοι.

Κάποια στιγμή, το 1700, ο ισπανικός κλάδος της έσβησε ξαφνικά. Σήμερα οι ιστορικοί ερευνητές πιστεύουν ότι βρήκαν την εξήγηση. Μια μελέτη του διευρυμένου οικογενειακού δένδρου του Οίκου των Αψβούργων, αποκάλυψε ότι τα μέλη της δυναστείας ήσαν αιμομίκτες. Η αιμομιξία δεν ήταν άγνωστο φαινόμενο στους ταλμουδιστές ιουδαίους (Jews). Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πατέρας του Χίτλερ.

Κατά τον  Hans Frank, τον ναζί διοιηκητή της Πολωνίας, στα απομνημονεύματά του, ο πατέρας του κρυπτο-ιουδαίου Χίτλερ, Alois, ήταν εξώγαμο παιδί μιας υπηρέτριας της Μαρίας Schicklgruber και του Ιουδαίου αφεντικού της Leopold Frankenberger. Άλλωστε, το όνομα Χίτλερ (Hidler) ο πατέρας το "πήρε" στα 40 του χρόνια, αλλάζοντας το μητρικό του Schicklgruber. Ο Χίτλερ ήταν παιδί αιμομιξίας, αφού η μάνα του ήταν ανηψιά του πατέρα του!

O τελευταίος ισπανός αψβούργος βασιλιάς, ο Κάρολος Β΄, ήταν τέκνο ενός γάμου μεταξύ δύο ατόμων που είχαν τέτοιες γενετικές ομοιότητες ως εάν επρόκειτο για μια αιμομικτική σχέση μεταξύ ενός αδελφού και μιας αδελφής ή ενός γονιού και ενός παιδιού.

5 Johann von Staupitz, O.S.B., (ca. 1460, Motterwitz – 28 December 1524, St Peter's Archabbey, Salzburg) was a theologian, university preacher, and Vicar General of the Augustinian friars in Germany, who supervised Martin Luther during a critical period in that man's spiritual life. Martin Luther himself remarked, "If it had not been for Dr. Staupitz, I should have sunk in hell." Although he died as a Benedictine monk and had repudiated the Reformation, he is commemorated on 8 November as a priest in the Calendar of Saints of the Lutheran Church—Missouri Synod).

6 Το επώνυμο Eberstein, σύμφωνα με Ιουδαίους ερευνητές, είναι καθαρώς Ιουδαϊκό. Πηγή: EBERSTEIN Genealogy, Discussion about the Origin and Meaning of the Jewish Surnames - Πηγή: Surnames in Dictionary of German-Jewish Surnames.

7 Holy Blood, Holy Grail, 31/193

8 The Chemical Wedding of Christian Rosenkreutz, authored by Johann Andrea who was Grand Master of the Prieuré de Sion, from 1637-1654.

9 Ο πάπας Λέων Ι΄ (1513-1521) ήταν γιος του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπούς. Από τον πατέρα του κληρονόμησε την αγάπη για τα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες. Όχι, όμως, και τα πλούτη του. Για να γεμίσει τα θησαυροφυλάκια του Βατικανού, ο Λέων συμφώνησε με τον επίσκοπο Μαγεντίας και του εκχώρησε το δικαίωμα να πουλά συχωροχάρτια στους Γερμανούς. Η συμφωνία ήταν για οχτώ χρόνια με τα κέρδη μισά μισά.

Η επιχείρηση του «αλάθητου» παποκαίσαρα πήγαινε θαυμάσια και οι δυο συνεταίροι θησαύριζαν, καθώς ποτέ δεν έλειψαν οι αφελείς που πίστευαν πως μπορούσαν να εξαγοράσουν την άφεση αμαρτιών και να εκπορθήσουν έτσι την πύλη του παραδείσου.

10. Η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση του 16ου αιώνος, Γεώργιος Χατζηαντωνίου, εκδόσεις « Ο Λόγος», 1995, σελ. 62-63. Δύο από τις επίμαχες θέσεις του Λουθήρου για τα παπικά συγχωροχάρτια είναι οι εξής:

32. Θα καταδικαστούν αιώνια μαζί με αυτούς που τους διδάσκουν, όσοι πιστεύουν ότι τα συγχωροχάρτια τους εξασφαλίζουν την σωτηρία[...].

36. Κάθε χριστιανός που μετανοεί ειλικρινά μπορεί να έχει άφεση αμαρτιών χωρίς συγχωροχάρτια (Μαρτίνος Λούθηρος, στο: Genie, Religion and Ethics RT, N.Y. 1992, 33, 15).

11 .N.Cohn, Αγώνες για την έλευση της χιλιετούς βασιλείας του Θεού, Νησίδες, 1999.

Γ. Σ. Βλάχος, Η συνείδηση ενάντια στον νόμο, Έρασμος, 1996.

12 [σελ. 491. Werke (Erlangen), XXVIII, 144, in Maritain, 15].

13 Χέλμουτ ντε Γκλάζεναπ, Παγκόσμιος Ιστορία των Θρησκειών, σ.688.

14 From a series of speeches at the B’nai B’rith Convention in Paris, published shortly afterwards in the London Catholic Gazette, February, 1936; Paris Le Reveil du Peuple published similar account a little later (The Catholic Gazette, February, 1936).