OI ΤΕΛΕΥΤΑΙEΣ ΙΑΧΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ-
«ΔΕΣΜΩΤΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΚΦΥΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.
[OUR LAST RALLYING
CRIES TO AWAKE THE FREE-PRISONERS OF THE SYSTEM AND AGAINST THOSE OF CAINITE BIOLOGICAL RACE, ENEMIES
OF THE HUMANITY].
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΕΣ
ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ AΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.
(WAITING PATIENTLY THE CONSCIENCES’ AWAKENING)
«Μητρός τε καὶ
πατρὸς
καὶ
τῶν
ἄλλων
προγόνων
ἀπάντων
τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ
σεμνότερον
καὶ
ἁγιώτερον
καὶ
ἐν
μείζονι
μοίρᾳ
καὶ
παρὰ
θεοῖς
καὶ
παρ᾿
ἀνθρώποις
τοῖς
νοῦν
ἔχουσι.».[Σωκράτης (Πλάτωνος
Κρίτων, 51α, 51β)].
«…Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν,
πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι
νεκροί!». (Κωστής
Παλαμάς, 1925)
«Μια φορά
εβαπτίσθημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της
Πατρίδος μας» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).
«…Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.» [Ιωάννης Καποδίστριας, σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του στην Ελλάδα (Γ. Τερτσέτης, «Τα Απόλογα του Καποδίστρια»)].
Μέρος 40ον
6. ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ
ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ-ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΗΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΤΟ 1974 (Συνέχεια 39ου μέρους).
[THE NATIONAL UNDERBIDDERS
AND TRAITORS-RESPONSIBLE FOR THE CYPRUS TRAGEDY (1974) ! (CONTIN. OF
PART 39TH)]
ζ. Η Τουρκική εισβολή
1/. Τον Ιανουάριο του 1974
απεβίωσε ο Έλλην πολέμαρχος και ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνος της Κύπρου
στρατηγός Γρίβας-Διγενής. Το τι έγινε στην κηδεία του ΔΕΝ περιγράφεται. Όλη η Κύπρος μία λαοθάλασσα 200.000 λαού
απεχαιρέτησε τον ηγέτη της. Ο Μακάριος παρά το γεγονός ότι τον είχε αποκηρύξει
ως τρομοκράτη, διέταξε τριήμερο πένθος και τριήμερη
αργία, η δε Κυπριακή Βουλή σε έκτακτη συνεδρίαση τον ανακήρυξε άξιον της
ιδιαιτέρας του Πατρίδος, της Κύπρου. Σημειωτέον ότι η Ελληνική Βουλή, το 1960,
είχε ανακηρύξει τον Γρίβα, ως άξιον
τέκνον της Ελληνικής Πατρίδος.
Τον Μάϊον
1974 έγινε στην Μάρνη (προάστειο Παρισίων) μυστική συνάντηση Καραμανλή-Ετζεβίτ
παρουσία του Αμερικανού ΥΠΕΞ Κίσσινγκερ.1 Ο Έλληνας ιδιώτης τέως πρωθυπουργός Κ.
Καραμανλής-Τριανταφυλλίδης συναντήθηκε μυστικώς με τον εν ενεργεία Τούρκον
πρωθυπουργόν Ετζεβίτ, λίγο πριν από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να
συζητήσουν τι;
Αυτή η
συνάντηση που έγινε υπό το άγρυπνο βλέμμα του «χασάπη» της Κύπρου Κίσινγκερ,
συνιστά πράξη «πρελούδιον» μελλοντικής προδοτικής ενεργείας.
Στις 29 Ιουνίου 1974 και ενώ βρισκόταν στο
εξωτερικό (Βρυξέλλες) ο τότε υπουργός Εξωτερικών Τετενές μαζί με τον Γενικό
Διευθυντή του ΥΠΕΞ Ι. Τζούνη, παραιτείται ο ΓΓ του ΥΠΕΞ Άγγελος Βλάχος,
εξάδελφος της Ελένης Βλάχου και προσωπικός φίλος των Κων. Καραμανλή και Κων.
Τσάτσου.
Γιατί
άραγε;
Διαισθάνθηκε
κάτι ή ειδοποιήθηκε και από ποιους, ότι κάποια
εθνική συμφορά θα συνέβαινε και έπρεπε να είναι απών ώστε να μη του ζητηθούν
ευθύνες αργότερα;
Στις 3
Ιουλίου 1974 ο Μακάριος, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής
Κυβερνήσεως Στρατηγό Γκιζίκη ζητεί να αποσύρει τους 350 Αξιωματικούς και 3.000-3.500
περίπου Έλληνες οπλίτες από την Κύπρο και να διαλύσει την Εθνική Φρουρά, πλην
των φυλακίων που περιβάλλουν τους Τουρκοκυπριακούς θυλάκους. Τέσσαρες (4) μέρες
μετά την λήψη της επιστολής του Μακαρίου, παραιτήθησαν διαδοχικά οι Τετενές και
Τζούνης. Γιατί; Με ποία υπερκείμενα
κέντρα συνδεόταν τότε το ΥΠΕΞ; Τι ήθελαν να αποφύγουν οι παραιτηθέντες;
Είναι
φανερόν…και αυτό που είναι φανερόν δι’ ημάς, για τους …εραστές της
«Συνωμοσιολογίας» είναι θεωρίες …συνωμοσίας!!!
Κατά τις 20 πρώτες ημέρες του Ιουλίου 1974 η
περιοχή της Αττικής επλήγη από πυρκαγιές. Τυχαίον; Δεν νομίζομεν.
2/. Το
Χρονικόν της Τουρκικής εισβολής
Την 15η
Ιουλίου 1974 εκδηλώνεται το άφρον πραξικόπημα.
Ο
Μακάριος με την βοήθεια των Άγγλων διαφεύγει στο εξωτερικό (Αγγλία) όπου
καταγγέλει το πραξικόπημα της Εθνοφρουράς, ως ΕΙΣΒΟΛΗ εξ Ελλάδος. Μετά από τρεις ημέρες
ομιλώντας στα Ηνωμένα Έθνη εξεστόμησε την πλέον ανθελληνικήν ρητορείαν του,
χαρακτηρίζοντας την ενέργεια ως ΕΙΣΒΟΛΗ εξ Ελλάδος και εκάλεσε τις λοιπές εγγυήτριες Δυνάμεις και τον ΟΗΕ να επέμβουν για
να σταματήσουν την Ελληνική Εισβολή, από την οποία υποφέρουν Ελληνοκύπριοι και
Τουρκοκύπριοι. Χαρακτηριστικά, μεταξύ των άλλων, είπε απαράδεκτες φράσεις που
συνιστούν διπλωματικά, εθνικά ατοπήματα, Εθνικόν
έγκλημα.
«Ποιώ έκκλησιν εις τα μέλη του Συμβουλίου
Ασφαλείας να πράξουν ότι δύνανται, διά να θέσουν τέρμα εις την ανώμαλον
κατάστασιν, η οποία εδημιουργήθη διά του πραξικοπήματος των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιον Ασφαλείας να
χρησιμοποιήση όλους τους τρόπους και τα εις την διάθεσίν του μέσα, ώστε η
συνταγματική τάξις εν Κύπρω και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου,
να αποκατασταθούν άνευ καθυστερήσεως.
Καθώς έχω ήδη δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον
δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης.
Το πραξικόπημα
της ελληνικής χούντας είναι μία εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει
όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι. Τα Ηνωμένα
Έθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμην σταθμεύουσαν εις Κύπρον. Δεν είναι δυνατόν
ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας
στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Το Συμβούλιον Ασφαλείας πρέπει να καλέση το
στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος να ανακαλέση εκ Κύπρου τους Έλληνας
αξιωματικούς τους υπηρετούντας εις την Εθνικήν Φρουράν και να θέση τέρμα εις
την ειβολήν αυτού εις Κύπρον. Πιστεύω ότι με τα όσα εξέθεσα ενώπιόν σας, σας έδωσα
μίαν εικόνα της καταστάσεως. Δεν έχω αμφιβολίαν ότι μία κατάλληλος απόφασις του
Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέση τέρμα εις την εισβολήν και θα αποκαταστήση την
παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού
της Κύπρου».
Αποτέλεσμα
της εκκλήσεως του Μακαρίου στον ΟΗΕ, ήταν η έναρξη της Τουρκικής εισβολής στην
νήσο!
Στις 5 το πρωί του Σαββάτου, 20 Ιουλίου 1974, αρχίζει
η τουρκική εισβολή (περίπου 40.000 στρατιώτες). Χωρίς την παραμικρή ενόχληση,
τουρκικά πολεμικά πλοία αποβιβάζουν στρατιωτικές δυνάμεις στην ακτή «Πέντε
Μίλι», δυτικά της Κερύνειας, ενώ τουρκικά αντιτορπιλικά βάλλουν εναντίον
στρατιωτικών στόχων, κατά
παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ταυτόχρονα, πολεμικά αεροσκάφη
κτυπούν το αεροδρόμιο Λευκωσίας, το στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ και άλλες εγκαταστάσεις,
ρίπτονται δε αλεξιπτωτιστές στον τουρκικό θύλακα Λευκωσίας-Κερύνειας και σε
άλλες στρατηγικές περιοχές.
Ενώ συνεχίζεται η απόβαση, πραγματοποιείται μεταφορά
αλεξιπτωτιστών στις ακτές της Κερύνειας με ελικόπτερα. Τα συντονισμένα πυρά των
πολεμικών πλοίων και οι ακατάπαυστοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί μεταβάλλουν την
στενή πεδιάδα, μεταξύ Πανάγρων και Κερύνειας, σε κόλαση πυρός.
Τετρακόσια πενήντα τρία χρόνια μετά την
Οθωμανική εισβολή-κατοχή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρέθηκε μπροστά σε μία
νέα εισβολή.
Κατάσταση αντιπάλων2
Τουρκία
40.000 στρατιώτες
Κύπρος:
12.000 μάχιμοι (σε πλήρη κινητοποίηση,
θεωρητικά)
Ελλάδα:
2.000
στρατιώτες
3/. Απολογισμός3
Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από την δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή περίπου του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων.4
Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προ του πραξικοπήματος κατάσταση. Επίσης η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το δικαίωμα για την επέμβασή της ήταν κατοχυρωμένο στην Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνθήκη που δημιουργήθηκε με σκοπό να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.5
Όμως η Συνθήκη Εγγυήσεως δεν έδινε το δικαίωμα
ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες, παρά μόνο εάν:
α/. Εγγυήτρια χώρα
χρειάζεται να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής από μια τρίτη χώρα.
β/. Τα Ηνωμένα Έθνη
ζητήσουν ένοπλη παρέμβαση από μια εγγυήτρια χώρα
γ/. Η Κυπριακή Δημοκρατία
ζητήσει ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει
το αίτημα.
4/. Στην Νέα Υόρκη συνήλθε
το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και αποφάσισε την κατάπαυση του πυρός από τις 4
το απόγευμα της 22ης Ιουλίου. Με την προοπτική της κατάπαυσης του πυρός, οι
Τούρκοι δυνάμωσαν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις, καταλαμβάνοντας την Κερύνεια
και επεκτείνοντας τη ζώνη κατοχής.
Στις 4 το
απόγευμα, από την ελληνοκυπριακή πλευρά εφαρμόστηκε η απόφαση για κατάπαυση του
πυρός, όχι όμως από την πλευρά των Τούρκων, που
προώθησαν τις δυνάμεις τους και κύκλωσαν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Η πτώση του στρατιωτικού καθεστώς και η μεταβίβαση της εξουσίας στους εξόριστους πολιτικούς.Την 24η Ιουλίου, κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» ορκίστηκε στην Αθήνα, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Παράλληλα στην Κύπρο τα γεγονότα υποχρέωσαν τον Σαμψών να παραιτηθεί. Πρόεδρος ανάλαβε ο Γλαύκος Κληρίδης.
Στις 25 Ιουλίου 1974, άρχισαν στην Γενεύη οι
ειρηνευτικές συνομιλίες για την Κύπρο, μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών των τριών
εγγυητριών χωρών της Κυπριακής Ανεξαρτησίας (Μαύρος, Γκιουνές, Κάλαχαν).
Αν και ο
Μακάριος με την έκκλησή του προς τα Ηνωμένα Έθνη ουσιαστικώς εζήτησε την
έγκριση του ΟΗΕ για στρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο, εν τούτοις ποτέ δεν εγκρίθηκε τέτοιο αίτημα από το Συμβούλιο Ασφαλείας
(Σ.Α.) του ΟΗΕ.
Επίσης, περιφρονήθηκαν προκλητικώς από την Τουρκία οι
αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, που επέτασσαν την άμεση αποχώρηση των
τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια
τους και την λειτουργία ενός βιώσιμου, ανεξάρτητου και ενιαίου κυπριακού
κράτους.
Παραδόξως, ενώ δεν δόθηκε τέτοια εντολή από το Σ.Α του ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης με το Ψήφισμα 573 /29 Ιουλίου 1974 ετάχθη υπέρ της Τουρκικής εισβολής!!! Συγκεκριμένα καταδίκαζε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου στην Κύπρο και αναγνώριζε το δικαίωμα της Τουρκίας να επέμβει για να αποκαταστήσει το προ-πραξικοπηματικό καθεστώς, σύμφωνα με το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων του 1960!!!
Εϊ!!! Ευρωλάγνοι πάσης θρησκευτικής
πίστεως και πολιτικής κατηγορίας. Το ακούσατε αυτό;
5/. Αρχικά
συμπεράσματα-συνέπειες από την Τουρκική εισβολή.
α/. Η Τουρκία, ενέργησε με βάση προσυμπεφωνημένο σχέδιο με τις ΗΠΑ όπως φαίνεται και από χάρτη που έχει αποδεσμευτεί από τα αρχεία του Κίσινγκερ.6
Η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε κατέχει μεγάλο
τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς κάποιος από τους… Μεγάλους να έχει καταγγείλει την εισβολή και να απαιτήσει την ΑΜΕΣΗ απομάκρυνση των εισβολέων.
Λεηλατήθηκε και καταστράφηκε η πολιτισμική κληρονομιά
χιλιάδων χρόνων, που βρισκόταν στην νυν κατεχόμενη περιοχή. Ο Βρετανός
δημοσιογράφος J. Felding, ύστερα από επίσκεψή του στα κατεχόμενα, έγραψε
στην εφημερίδα The Guardian, (6.5.1976) τα εξής: «Ο βανδαλισμός και η βεβήλωση είναι τόσο μεθοδικοί και
εκτεταμένοι, που ισοδυναμούν με θεσμοθετημένο αφανισμό κάθε ιερού για τους
Έλληνες…».
Οι ίδιες διαπιστώσεις έγιναν και από πολλούς άλλους,
σε διεθνές επίπεδο. Από το 1974 καταστρέφονται, συστηματικά, ιστορικά και
θρησκευτικά μνημεία στις τουρκοκρατούμενες περιοχές, ενώ διεξάγονται παράνομες
ανασκαφές. Αρχαία αντικείμενα από μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, εκκλησίες και
ιδιωτικές συλλογές έχουν κλαπεί από λαθρεμπόρους και έχουν πουληθεί στο
εξωτερικό. Τουλάχιστον 55 εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, ενώ περίπου 50
άλλες εκκλησίες και μοναστήρια κατεδαφίστηκαν ή μετατράπηκαν σε αποθήκες,
στάβλους, ξενώνες, μουσεία, κινηματογράφους ή δημόσια αποχωρητήρια.
β/. Tο
Σ.Α. του OHE, όπως προείπαμε, εξέδωσεν κατά παραγγελίαν αποφάσεις περί …απομακρύνσεως
των Τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρον, τις οποίες όμως ΔΕΝ εφρόντισε να τις
καταστήσει υποχρεωτικές όπως έπραξε στις αντίστοιχες περιπτώσεις των πολέμων
στην Κορέα ή στην Χερσόννησο του Αίμου (κατά της Ορθόδοξης Σερβίας)!!!!
γ/. Παραλλήλως η μεν
Τουρκία δηλώνει εξ αρχής μέχρι σήμερα, πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή
Δημοκρατία ως κράτος, η Αγγλία, η τρίτη εγγυήτρια χώρα, συνεχίζει να
αναγνωρίζει φραστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και την Συνθήκη Εγγυήσεως, ενώ ο
ΟΗΕ ΔΕΝ έχει
επέμβει ακόμη, ως ώφειλε, για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία και την εδαφική
ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ως εκ τούτου, μάλλον ο ΟΗΕ που υποτίθεται πως
διασφαλίζει την ανεξαρτησία των κρατών-μελών του, απέδειξε με τις χαλαρές
αντιδράσεις του στο Κυπριακό ζήτημα ότι θα έπρεπε να ονομάζεται Οργανισμός
Ηλεγμένων
Εκκρεμοτήτων
(ΟΗΕ).
δ/. Η Κυπριακή Δημοκρατία κάλεσε την Τουρκία, να προσφύγουν και οι δυο χώρες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να γνωματεύσει κατά πόσο νόμιμα εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο. Η Τουρκία όμως αρνείται.7
Εάν σκοπός της Τουρκίας μέσω της εισβολής ήταν
ότι δεν πρόκειται περί εισβολής αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την
επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προ του πραξικοπήματος κατάσταση, η
εισβολή έπρεπε να σταματήσει στον πρώτο γύρο.Τα σχέδια των Τούρκων όμως ήταν
άλλα.
Ακολούθησε
η δεύτερη φάση των ειρηνευτικών συνομιλιών της Γενεύης (8-14 Αυγούστου).
Ο Τουρκικός στόλος επιτέθηκε στο λιμάνι της
Κερύνειας και τα σημεία όπου βρίσκονταν ελληνοκυπριακές δυνάμεις. Δυνάμεις
αλεξιπτωτιστών ρίχτηκαν σε περιοχές όπου διαβιούσαν οι Τουρκοκύπριοι και στην
τουρκοκυπριακή συνοικία της Λευκωσίας. Στις επιθέσεις αυτές, η αντίδραση των
κυπριακών δυνάμεων Κύπρου ήταν χαλαρή
και ανοργάνωτη λόγω και του προηγηθέντος πραξικοπήματος.
ε/. Ιστορία για θυσίες και ηρωϊκή αντίσταση έγραψαν οι υπερασπιστές της
ΕΛΔΥΚ, δυνάμεις καταδρομέων, ιδίως στο Αεροδρόμιο της Λευκωσίας και μεμονωμένων
ομάδων Εθνοφρουρών. Οι εισβολείς
διέθεταν όλα τα σύγχρονα όπλα της εποχής. Στο μεταξύ στην Ελλάδα έγινε γενική
επιστράτευση και κινητοποίηση στρατού, αλλά το ελληνικό καθεστώς, δεν προχώρησε
παραπέρα και δεν αντέδρασε στρατιωτικά.
στ/. Όταν μετά και την
δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο 1974, εκπρόσωπος του Κίσινγκερ (Anderson) ρωτήθηκε
δημόσια γιατί η Ουάσινγκτον τηρούσε τόσο φιλοτουρκική στάση, η κυνική αλλά
αποκαλυπτική απάντησή του ήταν, «βάλτε την Ελλάδα στην θέση του Βελγίου και
την Τουρκία στην θέση της Δυτ. Γερμανίας. Εσείς ποια χώρα θα υποστηρίζατε;».
ζ/. Στις 25 Αυγούστου, με
πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Κουρτ Βαλντχάϊμ, ξανάρχισαν οι
συνομιλίες για λύση του Κυπριακού. Η τουρκοκυπριακή πλευρά ήθελε
ομοσπονδιοποίηση με ανταλλαγή πληθυσμών, ενώ ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν έτοιμος να
αποδεχτεί την ομοσπονδία αλλά χωρίς ανταλλαγή πληθυσμών. Τελικά τον Αύγουστο του 1975, επήλθε συμφωνία η οποία είναι γνωστή με
το όνομα Συμφωνία της Βιέννης.
Η τουρκοκυπριακή ερμηνεία διατηρεί την άποψη
ότι πρόκειται για συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών ενώ η ελληνοκυπριακή ότι
επρόκειτο για προσωρινό ανθρωπιστικό μέτρο. Οι συνομιλίες για λύση του Κυπριακού συνεχίζονται μέχρι σήμερα αλλά
παραμένουν άκαρπες, λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας.
η. Ο ρόλος του Μακαρίου στα γεγονότα
του 1974
Πολλά έχουν γραφεί και ακουστεί, από διαφορετικές πηγές, για το αμφιλεγόμενο πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Το γεγονός ότι το Σύστημα έσπευσε να τον ηρωοποιήσει, να τον παρουσιάσει ως σύμβολον αντιστάσεως κατά των πραξικοπηματιών, να του ανεγείρει ανδριάντα, να τον χαρακτηρίσει Εθνάρχη, χαρακτηρισμός που δεν έγινε για τον Γρίβα-Διγενή, αφήνοντας πολλά «σκοτεινά σημεία» στο βιογραφικό του, ΔΕΝ μας πείθει ούτε για την προβληθείσα συμμετοχή-δράση του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ούτε και για τον «αντιστασιακό» ρόλο του στα προηγηθέντα, κατά την διάρκεια και ακολουθήσαντα την τουρκική εισβολή.8
Μέχρι τώρα ο ρόλος του Μακαρίου στα τραγικά
γεγονότα της εποχής εκείνης παραμένει «γκρίζος». To γκρίζο χρώμα δεν είναι
λευκό. Συγγενεύει, όμως, με το μαύρο.
Όπως είναι γνωστό, κάθε 1η του έτους, οι Άγγλοι
ανοίγουν ένα μέρος από τα αρχεία τους (τα πιο… ανώδυνα) για την περίοδο πριν 30
χρόνια. Την 1/1/2005, άνοιξαν κάποια αρχεία για το 1974. Κάποια, κι όχι όλα
ασφαλώς. Αλλά κι’ απ’ αυτά τα λίγα, τα ανώδυνα, βγαίνουν πολλά συμπεράσματα:
1ον: Ο αποκαλούμενος
«κόκκινος παπάς», «Κάστρο της Μεσογείου» κ.τ.λ., Μακάριος, αναχώρησε από την
Πάφο, με την βοήθεια των Άγγλων. Στην κατάπτυστη ομιλία του στον ΟΗΕ (με την
οποίαν έδωσε στους Τούρκους το νομικό έρεισμα για να εισβάλλουν στην Κύπρο),
δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους σωτήρες-υποβολείς του: «Είμαι ευγνώμων προς
την βρεττανικήν κυβέρνησιν, η οποία διέθεσε εν ελικόπτερον δια να με παραλάβει
εκ Πάφου, να με μεταφέρει εις τας βρετανικάς βάσεις και εκείθεν δι’ αεροπλάνου
εις Μάλταν και Λονδίνον. Η παρουσία μου εις την αίθουσαν ταύτην του Συμβουλίου
Ασφαλείας, κατέστη δυνατή χάρις εις την παρασχεθείσαν προς εμέ βοήθειαν υπό της
βρεττανικής κυβερνήσεως».
2ον: Οι Άγγλοι είχαν
συντάξει σχέδιο για να επαναφέρουν τον Μακάριον στην εξουσία και να αποτρέψουν
ελληνική στρατιωτική παρέμβαση (δεν χρειάστηκε, τους είχαν προλάβει οι Εθνοπροδότες
και οι Τούρκοι!). Σε άκρως απόρρητο έγγραφο, με ημερομηνία 17 Ιουλίου 1974, που
απευθυνόταν στον πρωθυπουργό Ουίλσων, αναφέρονται και τα εξής:
«Για να έχει επιτυχία το σχέδιό μας, πρέπει να
χρησιμοποιήσουμε στρατιωτικές δυνάμεις για να επαναφέρουμε τον Μακάριο στην
Λευκωσία. Σε περίπτωση που υπάρξει ελληνική παρέμβαση από ξηρά ή θάλασσα, οι
βρετανικές δυνάμεις θα μπορέσουν να την αποτρέψουν επιτυχώς».
3ον: Οι Άγγλοι είχαν σχέδιο
όχι μόνο για την επιστροφή του Μακαρίου στην εξουσία, αλλά και για την εδραίωσή
του σ’ αυτήν, στην περίπτωση βέβαια που δεν θα επιτύγχανε τους στόχους της η
προδοσία των πολιτικάντηδων και η τουρκική εισβολή.
4ον: Μέχρι τώρα, δεν έχουν
δοθεί, από Κυπριακής πλευράς, πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα που απασχολούν
τους σκεπτόμενους Έλληνες πατριώτες:
α/. Με την εκδήλωση του
πραξικοπήματος ο Μακάριος βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο ή στο Τρόοδος; Eάν βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο,
πως κατάφερε να δραπετεύσει ενώ ήταν περικυκλωμένο από τα χαράματα με άρματα
και ένοπλους αντικαθεστωτικούς; Αφού η επιχείρηση ανατροπής του ήταν άκρως
απόρρητη; Ποίος ή ποίοι τον
εβοήθησαν να «δραπετεύσει» πέραν από τα αναφερόμενα στο τότε επίσημο
ανακοινωθέν της Κυπριακής προεδρίας;
β/. Εάν είχε μεταβεί στο
Τρόοδος (προεδρική κατοικία), όπως εμείς
πιστεύουμε, πως δικαιολογείται η εκεί μετάβασή του ενώ «έβραζε» η
εθνοφρουρά στο εσωτερικό της Κύπρου και οι προετοιμασίες των Τούρκων προεμήνυαν
εισβολή; Είναι τυχαίο ότι εκείνο το
μοιραίο για το Έθνος Σαββατοκύριακο μερικές εκατοντάδες μακρύτερα διέμεναν ο Άγγλος αρμοστής Όλιβερ και ο διοικητής των
Βρεττανικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής;9
γ/. Συναντήθηκε ή όχι ο
Μακάριος με τους προμνησθέντες ανώτατους Βρετανούς αξιωματούχους; Εάν ναι
γιατί; Τι συνωμίλησαν; Από πότε και για
ποίον λόγο o Mακάριος διατηρούσε επαφές με τις μυστικές υπηρεσίες των
αποικιοκρατών-δυναστών του Κυπριακού Ελληνισμού;
δ/. Ποία ήσαν τα εγκλήματα
των ελληνοκυπρίων πατριωτών που βρέθηκαν έγκλειστοι στις φυλακές της Λευκωσίας
την 15η Ιουλίου 1974; Γιατί υπεβάλλοντο σε βασανιστήρια από το….δημοκρατικό
καθεστώς του Μακαρίου;
ε/. Από πόσους απετελείτο το επικουρικό, η προεδρική φρουρά του Μακαρίου; Δικαιολογείται ο αριθμός των 8.000 που διατηρούσε σύμφωνα με ωρισμένες πληροφορίες;10
στ/. Ποία ήταν η πολεμική
δράση του εφεδρικού σώματος (της πολυπληθούς προεδρικής φρουράς); Πόσους
Ελλαδίτες στρατιωτικούς εδολοφόνησαν, δρώντες ως ελεύθεροι σκοπευτές (δολοφονία Ελλαδίτη λοχαγού Ροκκά
Θεοδώρου (τάξεως 1966) στην Λευκωσία, δολοφονία Ελλαδίτη αρχιλοχία
Θεοδωροπούλου Γεωργίου της ΕΛΔΥΚ, στις 15 Ιουλίου, στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, κ.α.);
Ποίος τους είχε δώσει εντολές για εν ψυχρώ
δολοφονία Ελλήνων αξιωματικών; Ποία η τύχη των δολοφόνων;
ζ/. Πως δικαιολογείται η
άσκηση κοσμικής εξουσίας από ένα ορθόδοξο ιεράρχη, όπως ήταν ο Μακάριος, όταν
το απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας;
η/. Γιατί τρείς ημέρες
αργότερα, ο Μακάριος ομιλώντας στον Ο.Η.Ε. εξεστόμισεν την πλέον ανθελληνική πολιτικήν,
χαρακτηρίζοντας την ενέργεια των ενόπλων δυνάμεων της Εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ
που ήδη ευρίσκοντο στην Κύπρο βάσει διεθνών συνθηκών, ως εισβολή εξ Ελλάδος και εκάλεσε τις λοιπές εγγυήτριες δυνάμεις και
τον ΟΗΕ «να επέμβουν και να σταματήσουν την Ελληνική εισβολή από την οποίαν
υποφέρουν Ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι»;
θ/. Ο Μακάριος ήταν μέλος
Τεκτονικής στοάς;
Εάν ναι, αυτό δεν συνιστά
αποστασία / αποτειχισμό από την ορθόδοξη πίστη, εξαπάτηση του ορθόδοξου ποιμνίου
και απύθμενο φαρισαϊσμό; Δεν είναι δολία συμπεριφορά αρχηγού κράτους προς τους
πολίτες; Γιατί να το αποκρύπτει και
να μην έχει αποσχηματισθεί αυτοβούλως;
Εάν όχι, πως δικαιολογείται το
από 3 Αυγ. 1977 ψήφισμα του Ελληνικού παραρτήματος της LIGO UNIVERSALA
FRAMASONA,για τον θάνατο του Μακαρίου, ενός υποτιθέμενου ορθοδόξου ιεράρχου,
που υπογράφουν οι Ν. Κωνσταντινίδης ως πρόεδρος και Ν.Καλαϊτζής-Μουντάκις ως
γεν. γραμματεύς;
ι/. Πως μεταλλάχθηκε ο
Μακάριος, μέσα σε λίγα χρόνια, και από υπέρμαχος της ποθητής λύσεως για τον
Ελληνισμόν, της Αυτοδιαθέσεως-ΕΝΩΣΕΩΣ της Κύπρου με την Ελλάδα
αρχικώς (ψήφισμα Ιουλίου 1954), σε υπερασπιστή της ανεξάρτητης και αδέσμευτης
Κύπρου μεταγενεστέρως (κίνημα αδεσμεύτων,1961) και αργότερον σε διώκτη των
Ελλήνων με αποκορύφωμα τις πύρινες ανθελληνικές δηλώσεις του ενώπιον των μελών
του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (Ιούλιος 1974);
θ. Οι ευθύνες των Ελληνικών κυβερνήσεων
1/. Η τριμερής του Λονδίνου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία από τις φάσεις του συμπεφωνημένου από το 1955 απορρήτου σχεδίου για οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.11
Το
απόρρητο έγγραφο του Foreign Office που αποδεικνύει ότι ο Ε. Αβέρωφ, υπουργός Εθνικής Άμυνας στον Αττίλα ΙΙ (14-16
Αυγούστου 1974) ήταν μυημένος στο προδοτικό σχέδιο
της διχοτομήσεως της Κύπρου, και άρχισε να προωθεί την ιδέα της
διχοτομήσεως τον Ιούλιο του 1956, σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον
Αμερικανό υπουργό Kohler, ενώ βρισκόταν σε
πλήρη εξέλιξη ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ.
Τον Σεπτέμβριο του 1956, ο Αβέρωφ επανέλαβε την
ιδέα της διχοτομήσεως της Κύπρου ως την μόνη λύση του Κυπριακού ζητήματος στον
υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Halvard
Lange. Δύο εβδομάδες αργότερα πρότεινε ξανά την διχοτόμηση στον ίδιο τον
Τούρκο πρέσβη σε δύο συναντήσεις που είχε μαζί του στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο έγγραφο αποδεσμεύτηκε, μόνο
μετά την πάροδο 50 χρόνων αντί 30 χρόνων, όπως ισχύει με άλλα απόρρητα
βρετανικά έγγραφα.
Έτσι από την στιγμή εκείνη, η μεν Τουρκία
επιβαλλόταν ως ισότιμος συνομιλητής στο Κυπριακό, το δε Λονδίνο φαινόταν να
αναλαμβάνει ρόλο επιδιαιτητή σε μία ανύπαρκτη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και
την Τουρκία.
Μία
«διαφορά» που κατασκευάστηκε για την αποτελεσματικώτερη και ταχύτερη «επίλυση»
του Κυπριακού προβλήματος.
2/. Στις 22 Σεπτεμβρίου
1955 ο αρχηγός της CIA Άλλεν Ντάλλες (Allen Welsh Dulles) στέλνει στον υπουργό
Εξωτερικών και αδελφό του, Φόστερ Ντάλλες (John Foster Dulles), ένα άκρως απόρρητο υπόμνημα με πληροφορίες
από συναντήσεις Αμερικανών πρακτόρων στην Ελλάδα, με τον Παύλο, την Φρειδερίκη
και τον τότε υπουργό Δημοσίων έργων Καραμανλή.
Πιθανός αποστολέας των πληροφοριών του
υπομνήματος είναι ο σταθμάρχης της CIA στις Αθήνες Άλφρεντ Άλμερ. Σε αυτό το
υπόμνημα, που δεν διενεμήθη υπηρεσιακώς, αλλά είχε χαρακτηρισμό για ειδικό
χειρισμό, ο τότε υπουργός Καραμανλής συνομιλεί μαζί τους ως «πρωθυπουργός» που υπόσχεται να βάλει το
Κυπριακό στο ράφι και μάλιστα χωρίς να βλάψει την εικόνα του. Η ανάγνωση όλου
του εγγράφου έχει σημασία για να καταλάβει κάποιος όχι μόνο την σχέση του
Καραμανλή με τις υπηρεσίες των ΗΠΑ, αλλά και με εκείνη του παλατιού.
Απ’ ό,τι φαίνεται από τις αναφορές της πρεσβείας προς την Ουάσιγκτον αλλά και του σταθμάρχη της CIA Άλφρεντ Άλμερ, ο Καραμανλής διατηρούσε προσωπική σχέση μαζί τους, μέσω του διπλωματικού ακολούθου της πρεσβείας, Νόρμπερτ Άνσουτζ, από το 1953, και οι Αμερικανοί πίεζαν ακόμη και το παλάτι με το όνομα «Καραμανλής».12
3/. Κλειδί για την
κατανόηση της τροπής που πήρε το Κυπριακό και της πολιτικής που ακολούθησε
έκτοτε η Τουρκία στο θέμα αυτό είναι δύο υπομνήματα του Τούρκου καθηγητή της
Νομικής και πολιτικού Νιχάτ Ερίμ προς
την κυβέρνηση Μεντερές στις 24 Νοεμβρίου 1956 και 22 Δεκεμβρίου 1956[44]. Ο
Ερίμ υπέδειξε ότι η απαίτηση της Τουρκίας να της επιστραφεί ολόκληρη η Κύπρος
σε περίπτωση αποχωρήσεως των Βρετανών από το νησί ένεκα του αγώνος της ΕΟΚΑ,
δεν συγκέντρωνε καμία πιθανότητα διεθνούς υποστηρίξεως. Αντίθετα, αν απαιτούσε
διχοτόμηση, θα μπορούσε να την στηρίξει σε μια διεθνώς αποδεκτή και πολύ
συμπαθή αρχή, εκείνη της αυτοδιάθεσης.
Η πολιτική της Τουρκίας πήρε μια απότομη στροφή
και μαχητικά διεκδικούσε να εφαρμοστεί η αυτοδιάθεση ξεχωριστά για τους Έλληνες
και τους Τούρκους της Κύπρου, πράγμα που θα οδηγούσε στην διχοτόμηση.
4/. Από την δημοσίευση των
απορρήτων εγγράφων του Foreign Office προκύπτει ότι η ιδέα της
διχοτομήσεως της Κύπρου είχε συμφωνηθεί και άρχισε να προωθείται τόσον από τον
Κωνσταντίνο Καραμανλή όσον και από τον Ευάγγελο Αβέρωφ.
Τον Σεπτέμβριο του 1956, ο Αβέρωφ επανέλαβε την
ιδέα της διχοτομήσεως της Κύπρου ως την μόνη λύση του Κυπριακού ζητήματος στον
υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Halvard Lange. Δύο βδομάδες αργότερα πρότεινε
ξανά την διχοτόμηση στον ίδιο τον Τούρκο πρέσβη σε δύο συναντήσεις που είχε
μαζί του στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο έγγραφο αποδεσμεύτηκε, μόνο μετά την
πάροδο 50 χρόνων, αντί 30 χρόνων όπως ισχύει με άλλα απόρρητα βρετανικά
έγγραφα.
Όπως ο ίδιος δήλωσε σε συνέντευξή του στο
περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», έλεγε στον Καραμανλή κατά την περίοδο του
καθεστώτος της 21ης Απριλίου: «Μην
πιστεύεις όσα σου λένε παράγοντες του στρατιωτικού καθεστώτος ότι θα σε
επαναφέρουν. Αυτοί θα φύγουν μόνο με εθνική συμφορά».
Για τον ρόλο του Αβέρωφ η εβδομαδιαία εφημερίδα
«Το Ποντίκι», σε δύο παρόμοια
δημοσιεύματά του (τα οποία ποτέ δεν ετόλμησε να διαψεύσει ο Αβέρωφ) έγραψε:
Στις 24
Αυγούστου 1984: «Δεν υπάρχει πια
αμφιβολία ότι ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας είναι ένας από τους μοιραίους
ανθρώπους για την Κύπρο – για την καταστροφή της Κύπρου. Συνεκροθάφτης – μαζί με
τον Καραμανλή – του Κυπριακού με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, θα
παίξει ρόλο σ’ ένα «σεμινάριο», όπου συζητήθηκε (και αποφασίστηκε;) η τύχη της
Κύπρου, τον Σεπτέμβρη του 1973 στη Ρώμη. Παρ’ όλο ότι γράψαμε και ξαναγράψαμε,
παρ’ όλο ότι τον προκαλέσαμε κατ’ επανάληψη, ο – σε άλλα θέματα – τόσο εύθραυστος
αρχηγός της ΝΔ κάνει, εδώ, την πάπια. Θα τον ξαναρωτήσουμε για άλλη μια φορά,
θυμίζοντάς του ότι σιωπή για ένα τόσο τεράστιο θέμα σημαίνει αποδοχή μιας
ευθύνης βαριάς:
Εκεί, στη Ρώμη, «πουλήθηκε» η Κύπρος.
Βανς (ο άνθρωπος των Αμερικανών), Ντενκτάς, Κληρίδης και… Βαγγέλαρος, «τα
μιλήσανε, τα συμφωνήσανε», που λέει και το λαϊκό άσμα. Με ποια ιδιότητα πήγε
εκεί ο Ευάγγελος Αβέρωφ, αφού ήταν ένας απλός πολίτης; Ο Αβέρωφ
υπερηφανεύεται συχνά για την τόλμη του – πολλές φορές έχει, λέει, κάνει
παράτολμα πράγματα στη ζωή του. Γιατί εδώ η… τόλμη του τον εγκατέλειψε; Γιατί
δεν έχει το κουράγιο να μιλήσει για την ιστορία αυτή; Του δίνουμε σήμερα άλλη
μία ευκαιρία: Βαγγέλη, τι έκανες στη Ρώμη τον Σεπτέμβρη του ’73, με Βανς,
Ντενκτάς, Κληρίδη και ΣΙΑ;».
5/. Ο Ιωάννης Ζίγδης ήταν
επιφανής πολιτικός της «Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου» (ΕΔΗΚ). Ενώ ήταν σοβαρός
άνθρωπος και έντιμος πολιτικός, λοιδωρήθηκε και γελοιοποιήθηκε από τον τύπο της
εποχής, όσο κανένας άλλος. Ο Δωδεκανήσιος πολιτικός, ο οποίος είχε έντονη
ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, έλεγε την πάσα αλήθεια για το Κυπριακό. Ιδού
τι είπε μέσα στην βουλή για την προδοσία της Κύπρου, με την συνέργεια των
γνωστών πουλημένων ανωτάτων αξιωματικών που δεν υπάκουσαν στην εθνική κυβέρνηση
της χώρας, εφόσον ήταν σε προ-συνεννόηση με τους πολιτικάντηδες που είχαν
ξεπουλήσει την Κύπρο, για να γυρίσουν:
«Μη δίδετε τόσο κατηγορηματικές βεβαιώσεις για πράγματα τα οποία, αν και δεν έχουν καταχωρηθεί στο ληξιαρχείο, στο συμβολαιογραφείο, είναι ωστόσο γνωστά και υπάρχουν γι’ αυτά αποδείξεις πάρα πολύ σοβαρές. Ξεύρω γιατί το κάνετε αυτό. Διότι πάντοτε, πίσω από τη σκέψη σας, υπάρχει ο φόβος της αποκάλυψης τι έγινε κατά την μεταπολίτευση. Ο φόβος ότι θα αποκαλυφθεί, τώρα, ότι πολλοί άνθρωποί σας, από την κρίσιμη εκείνη στιγμή, δεν υπήρχαν νομιμόφρονες προς την κυβέρνησή τους – δεν με νοιάζει αν ήταν δικτατορική η κυβέρνηση εκείνη την στιγμή – πολλοί αξιωματικοί δεν υπήκουσαν εις την τότε κυβέρνησίν τους, υπήκουσαν σε ξένες κυβερνήσεις».13
ι. Οι ευθύνες των Ιωαννίδη-
Παπαδοπούλου
1/. Δημ.
Ιωαννίδης
Ο μοιραίος άνθρωπος στον κύκλο της Εθνικής
μειοδοσίας-προδοσίας ήταν ο Δημήτριος Ιωαννίδης, που ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο, για
να διευκολύνει την δική του επιχείρηση «Ανατροπή
του Μακαρίου-Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα», όπως του είχαν υποσχεθεί οι
Αμερικανοί. Δεν απαλλάσσεται των ευθυνών του, διότι επίστευσε στις υποσχέσεις
και διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ως
εύπιστον μειράκιον, απαράδεκτον για ανώτατο Έλληνα αξιωματικό.
Τα περί «ενώσεως» το 1974 ήταν η αποθέωση της
Ιωαννιδικής ανοησίας, του άφρονος
«ψευτο-εθνικιστού», με πατριωτικό μεν φρόνημα αλλά χωρίς επίγνωση.
Ανατρέποντας τον Μακάριο, ο Ιωαννίδης πίστευε ότι προσέφερε
πολύτιμη υπηρεσία προς το Ελληνικό Έθνος, αλλά χωρίς να το αντιληφθεί προσέφερε
τις καλύτερες υπηρεσίες στον πάτρωνά του, τις ΗΠΑ.
Πίστευε ότι ως αντάλλαγμα της ανατροπής /
δολοφονίας του Μακάριου (το
1964 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ George Ball είχε πεί “That
son of a bitch - Makarios will have to be killed before anything can be done in
Cyprus”), η Ουάσιγκτον, θα ήλεγχε
τις αντιδράσεις της Άγκυρας στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο, όπου οι Τούρκοι είχαν
αρχίσει τις προκλήσεις από τον Νοέμβρη του 1973, και θα εστήριζε τις ενέργειές
του για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ο Ιωαννίδης εφάνη τόσον ευκολόπιστος που ΔΕΝ
μπορούσε να φαντασθεί ότι η προτροπή των ΗΠΑ για διενέργεια πραξικοπήματος και
δολοφονία του Μακαρίου ήταν παγίδα. Μία
παγίδα που θα ωδηγούσε τον ίδιο στον πολιτικό και στρατιωτικό θάνατο και το
Έθνος σε περιπέτειες με τελική κατάληξη την εθνική τραγωδία. Οι Αμερικανοί
εξαπάτησαν τον Ιωαννίδη επειδή είχαν αντιληφθεί ότι ήταν μεν πατριώτης αλλά με
Εθνικό φρόνημα χωρίς επίγνωση, με λογική σtρατιωτικο-πολιτικού μειρακίου.
Παρ’ όλα αυτά, ο Ιωαννίδης ήταν ο «άνθρωπος των Αμερικανών» όχι λόγω
ικανοτήτων αλλά λόγω αφροσύνης και εθνικού φρονήματος χωρίς επίγνωση, δύο
θανάσιμα μειονεκτήματα που καθιστούν έναν αυτοπροσδιοριζόμενο ως πατριώτη,
επικίνδυνο για τον λαό και το έθνος. Άτομα όμως του συγγενικού του
περιβάλλοντος (γαμβρός του ο
ταλμουδιστής Ζακ Αλαζράκης) και μερικοί από το επιτελείο του είχαν
διασυνδέσεις, με τις μυστικές υπηρεσίες των εντολοδοτών του.
Συμπερασματικώς, ο Ιωαννίδης ήταν ένας
πατριώτης χωρίς επίγνωση - «άθυρμα» των οργάνων του Συστήματος.
Οι Αμερικανοί δεν εξαπάτησαν τον Ιωαννίδη. Τον
ταπείνωσαν και τον εξευτέλισαν και μαζί του ταπείνωσαν και εξευτέλισαν τον
ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτά συμβαίνουν όταν κυβερνούν ακατάλληλοι,
ανάξιοι, έμμισθοι ή όχι πράκτορες ξένων δυνάμεων ή αυτοαποκαλούμενοι πατριώτες
χωρίς σωφροσύνη, με Εθνικό φρόνημα χωρίς επίγνωση.
2/. Γ.
Παπαδόπουλος
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, πέραν των ευθυνών του
για την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρον (εξεταστέον υπό ποίας
συνθήκας υπεχρεώθη και κατά πόσον επέδρασε δυσμενώς στην αμυντική ισχύ της
νήσου), ΔΕΝ εμπλέκεται στα Αμερικανικά σχέδια για διχοτόμηση της Κύπρου.
Η στάση του Παπαδοπούλου απέναντι
των Αμερικανών στο θέμα του Αραβο-ισραηλινού πολέμου Γιόμ-Κιπούρ, 1973
(απαγόρευση διελεύσεως Αμερικανικών αεροσκαφών από τον Ελληνικό εναέριο χώρο),
στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου με ρήτρα δραχμής και όχι δολλαρίου,
και ο τρόπος ανατροπής του (Πολυτεχνείο) πείθουν ότι ΟΥΔΟΛΩΣ ευθύνεται για τα
τραγικά γεγονότα του 1974 και ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα οργάνωνε πραξικόπημα κατά του
Μακαρίου.
Αντιθέτως, είχε προγραμματίσει την διενέργεια δημοκρατικών εκλογών
για τον Φεβρουάριο 1974.
Έπρεπε λοιπόν να ανατραπεί για να διευκολυνθεί
η εφαρμογή του Αμερικανικού σχεδίου διχοτομήσεως της Κύπρου μας! Και αυτό έγινε
με τα θλιβερά και ύποπτα, από πλευράς οργανώσεως και συντονισμού, γεγονότα του
Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο 1973!!!
ια. Διαπιστώσεις- Τελικά Συμπεράσματα
Παρουσιάσαμε για μία ακόμη φορά, με την μορφήν
ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, τα γεγονότα της ζοφερής εκείνης περιόδου του 1974, για να
υπερασπισθούμε την μνήμη των πεσόντων
στις μάχες κατά των Τούρκων εισβολέων στην Κύπρον το 1974 αλλά και εις
μνήμην ΟΛΩΝ των Ελλήνων πατριωτών (Ελλαδιτών και Κυπρίων αδελφών) που έπεσαν
στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού από το 1878 μέχρι
το 1974.
1/. Η Διχοτόμηση
σχεδιάστηκε προς αποφυγήν της Ενώσεως και πραγματοποιήθηκε η τουρκική εισβολή,
με τις ευλογίες των Αγγλο-αμερικανών και την επίβλεψη-προστασία του ΝΑΤΟ
(εφαρμογή εναλλακτικού σχεδίου) αν οι Τουρκικές επιχειρήσεις Αττίλας-1 και
Αττίλας-2 το 1974, δεν εξελίσσοντο συμφώνως με τα προβλεπόμενα από το αρχικό
σχέδιο!
2/. Τον Ιούλιο του 1974
έγινε απρόκλητη και ένοπλη τουρκική εισβολή σε τμήμα εδάφους του Ελληνικού
Έθνους με ορατή την απειλή σφαγής των Ελλήνων της Κύπρου. Όλες οι ελληνικές
ένοπλες δυνάμεις που ευρίσκοντο στην Κύπρο έπρεπε να αντιδράσουν αμέσως.
Επεβάλλετο να υπεραμυνθούν του πατρίου εδάφους. Αυτό έκαναν οι Έλληνες στρατιωτικοί! Υπερασπίσθηκαν το πάτριον έδαφος
από την βαρβαρική εισβολή με την βοήθεια των Ελλήνων πολιτών (Ελλαδιτών και
Κυπρίων).
Όσοι
Έλληνες στρατιωτικοί (Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, οπλίτες) προέβαλαν το 1974 τα
στήθη τους κατά του Τούρκου εισβολέως ήσαν γνήσιοι Έλληνες μαχητές, πιστοί στον
όρκο τους, άξια τέκνα της πατρίδος που υπήκουσαν αμέσως στην εντολή των αρχαίων
προγόνων τους και εις το εθνικόν δόγμα: «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ
πάτρης».
3/. Τα προηγηθέντα της
Τουρκικής εισβολής και τα περί πραξικοπήματος, έχουν νόημα και αξία να
συζητηθούν / διερευνηθούν / αναλυθούν, εφ’ όσον ανοιγεί πρώτα ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ φάκελος
της Κύπρου.
Η έρευνα των προηγηθέντων της εισβολής, πρέπει
να συνδυαστεί με την μελέτη των αρχείων του ΕΑΤ/ΕΣΑ, από την οποία θα εξαχθούν
χρήσιμα συμπεράσματα για τους «συνομιλητές» της «Χούντας», τους πραγματικούς
ενόχους της Κυπριακής τραγωδίας, τους αναγκαίους συνεργούς και ηθικούς αυτουργούς
(πολλοί απ’ αυτούς δεν βρίσκονται στην ζωή).
Οι
ελλαδίτες εξουσιαστές όμως, ισχυρίστηκαν ότι τα αρχεία έχουν καταστραφεί.
Γιατί να έχουν καταστραφεί; O ισχυρισμός τους
είναι αβάσιμος και ύποπτος, αφού βάσει της κειμένης νομοθεσίας τα αρχεία όλων
των στρατιωτικών Μονάδων (ενεργών, επιστρατευομένων και καταργηθεισών όπως το
ΕΑΤ/ΕΣΑ) βρίσκονται στην Υ.Σ.Α. (Υπηρεσία
Στρατιωτικών Αρχείων). Εκεί θα έπρεπε να βρίσκεται και ο φάκελος της Κύπρου.
Εάν λένε την αλήθεια, περί καταστροφής των
αρχείων, έχουν διαπράξει παρανομία με βάσιμες ενδείξεις για συγκάλυψη
εγκλημάτων κατά του έθνους.
Εάν ψεύδονται και τα αρχεία
υπάρχουν, κάτι που πιστεύουμε ότι συμβαίνει, γιατί δεν τα δημοσιεύουν αφού
έχουν παρέλθει 50 έτη από τα προηγηθέντα της Τουρκικής εισβολής;
Μήπως κάποιοι ζώντες ή απόγονοι τεθνεώτων,
τρέμουν από τα υπάρχοντα αποδεικτικά στοιχεία; Μήπως δεν αντέχουν στην ιδέα και μόνον, ότι μπορεί να
αποκαλυφθούν απίστευτα πράγματα όχι μόνον για την Κυπριακή τραγωδία αλλά και
για τα προηγηθέντα όπως, τα αίτια της
ανατροπής του Γεωργίου Παπαδοπούλου και τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973
(Πολυτεχνείο);
Εμείς
πιστεύομεν ότι ισχύει το δεύτερον (τα
αρχεία υπάρχουν σε ειδικώς φυλασσόμενο επί 24ώρου βάσεως δώμα) αλλά δεν τα
εγγίζουν, δεν τα δημοσιεύουν, διότι αν διαταχθεί έρευνα, τα συμπεράσματα της
ερεύνης (ιστορικόν-αιτιολογικόν-αποφαντικόν του πορίσματος), θα ισοδυναμούν με
το αποτέλεσμα «πυρηνικής εκρήξεως». Από την ισχύ μιάς τέτοιας «εκρήξεως» είναι
βέβαιον ότι θα γκρεμιστούν ακόμη και αγάλματα «λαοπρόβλητων» πολιτικών ηγετών και θα «ανοίξουν μνήματα» εθναρχών, «σωτήρων» και ψευδοπατριωτών.
Εάν οι
σημερινοί εξουσιαστές πιστεύουν στην αποκάλυψη της αλήθειας, την δημοκρατία,
την ελευθερία και την διαφάνεια, όπως διακηρύττουν, εάν είναι πατριώτες, όπως
ισχυρίζονται, ας τολμήσουν να ανοίξουν τον φάκελο της Κύπρου. Το άνοιγμα του
φακέλου αποτελεί Εθνική και Ηθική επιταγή.
Μόνον οι ένοχοι και συνένοχοι έχουν
λόγους να τον κρατούν ερμητικώς κλειστόν.
4/. Οι
στρατιωτικοί,
το 1974 ούτε εγνώριζαν τις μυστικές
συμφωνίες των προηγουμένων κυβερνήσεων (δεκαετίας του’ 50 και εντεύθεν)
Ελλάδος, Τουρκίας, ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανίας, για το Κυπριακό, (πως θα μπορούσαν
άλλωστε, πολλοί από αυτούς ήσαν αγέννητοι ή νήπια), ούτε μπορούσαν να φαντασθούν ότι η Τουρκική εισβολή ήταν «συμπεφωνημένη» από
ΟΛΟΥΣ.
Όσοι
Έλληνες πολίτες
(Έλλαδίτες-Κύπριοι) συμμετείχαν ενεργώς σ’ εκείνον τον Εθνικό αγώνα,
συμπολέμησαν με τις ένοπλες δυνάμεις μας, ήσαν
γνήσιοι Έλληνες, άξια τέκνα της Πατρίδος, αφού ανταποκρίθηκαν αμέσως στο
κάλεσμα της ιστορίας και των προγόνων τους.
Ανάξια τέκνα, όμως, ριψάσπιδες, επιλήσμονες της αποστολής τους και
αρνητές της εθνικής τους ταυτότητος, απεδείχθησαν όλοι εκείνοι οι υψηλόβαθμοι
αξιωματούχοι του στρατιωτικού καθεστώτος, του μεταβατικού τοιούτου και της
μεταπολιτεύσεως οι οποίοι:
•Αντί να διατάξουν πυρ κατά του εισβολέως συνιστούσαν αυτοσυγκράτηση ή έλεγαν ότι ο εχθρός πραγματοποιεί άσκηση.14
•Διέτασσαν αποχώρηση των τμημάτων από τις
θέσεις μάχης πριν εμφανισθεί ο εχθρός, όπως έγινε στην περίπτωση της
Αμμοχώστου, η οποία δεν συμπεριελαμβάνετο στα Νατοϊκά σχέδια της εισβολής, και
την οποίαν εγκατέλειψαν-παρέδωσαν αμαχητί στους
μογγολογενείς Τούρκους!
•Έδωσαν εντολή επιστροφής σε ελληνικά πολεμικά
πλοία που έπλεαν προς την Κύπρο και σε δύο υπερσύγχρονα, τότε, Ελληνικά
υποβρύχια που είχαν στο στόχαστρό τους τα Τουρκικά αποβατικά σκάφη.
•Εδήλωσαν ότι η Κύπρος είναι μακράν και
αδυνατούν να υποστηρίξουν τον μαχόμενο κατά του Αττίλα Ελληνισμό, όταν η
ιστορία έχει καταγράψει ότι ο Παυσανίας και ο Κίμων τον 5ον π.Χ. αιώνα έσπευσαν
με τριήρεις από την Αθήνα στην Κύπρο για να εκδιώξουν τους τότε βαρβάρους
κατακτητές της Ελληνικής Μεγαλονήσου.
•Ενώ οι Έλληνες πολεμούσαν τους Τούρκους
εισβολείς στην Κύπρο, ελάμβαναν αποφάσεις (πολιτικές-στρατιωτικές) όχι στις
αίθουσες επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ-ΓΕΣ-ΓΕΑ-ΓΕΝ, αλλά σε οικίες Αμερικανών
αξιωματούχων στις Αθήνες ή επέτρεπαν
κατά τις κυβερνητικές συσκέψεις να
συμμετέχουν σ’ αυτές και οι εδώ Αμερικανοί διπλωμάτες ή «σύνδεσμοι», ως
επιδιαιτητές, παρατηρητές ή «προστάτες», δήθεν, των Εθνικών μας συμφερόντων.
•Προέβησαν με το πρόσχημα της
«αποχουντοποίησης» και του «εκδημοκρατισμού» σε δολοφονίες (Ευάγγελος Μάλλιος, 14 Δεκ. 1976 - Πέτρος
Μπάμπαλης, 31 Ιαν. 1979, δια των ελεγχομένων
από το Σύστημα τρομοκρατικών οργανώσεων 17Ν, ΕΛΑ, Ιούνης 78, κ.α.) και σε
πογκρόμ διώξεων εναντίον χιλιάδων αξιωματικών και στελεχών των Ενόπλων
Δυνάμεων-Σωμάτων Ασφαλείας, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση Ε.Δ. και Σ.Α. και την
σταδιακή απώλεια της κυριαρχίας μας έναντι των Τούρκων.
•Άφησαν ανενόχλητους τους Τούρκους να
διευρύνουν το αρχικό προγεφύρωμα του 4% επί του Κυπριακού εδάφους σε 36,7% κατά τον δεύτερο γύρο (14-16 Αυγ.) καίτοι
υπήρχε τότε, υπεροχή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τόσον στον εναέριο χώρο του
Αιγαίου, όσο και στο θαλάσσιο του Ενιαίου Αμυντικού χώρου Ελλάδος-Κύπρου.
5/. Το 1974 ήταν η μοναδική και ίσως ανεπανάληπτη ευκαιρία, να
δώσουμε ένα τελειωτικό στρατιωτικό κτύπημα στους Τούρκους, ένα οριστικό μάθημα-ανταπόδοση για τα
διαχρονικά εγκλήματά τους κατά του ελληνισμού που πιθανώτατα να ωδηγούσε τους
Συμμάχους σε αλλαγή στρατηγικής, δηλαδή να συνηγορήσουν στην ιδέα της Ενώσεως
της Κύπρου με την Μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα, μέλος ήδη της Βορειοατλαντικής
Συμμαχίας (ΝΑΤΟ)!
Δυστυχώς,
ο ΓΝΗΣΙΟΣ φάκελος της Κύπρου παραμένει κλειστός. Το Σύστημα εφρόντισε
να συντάξει δύο άλλους φακέλους, σε Ελλάδα και Κύπρο, για παραπλάνηση και
συγκάλυψη των πραγματικών γεγονότων και υπευθύνων της εθνικής συμφοράς, με
αποτέλεσμα οι κυριώτεροι από τους ενόχους της Κυπριακής τραγωδίας, να
παραμείνουν μέχρι τον θάνατό τους άγνωστοι ή όσοι από τους επιζώντες είναι όντως υπεύθυνοι, να
παραμένουν ακόμη στο απυρόβλητο..
Αυτούς δεν πρόκειται να τους μάθει ο Ελληνικός
λαός γιατί οι εξουσιαστές κρατούν επτασφράγιστο τον γνήσιο φάκελο της Κύπρου
και δεν προτίθενται να τον ανοίξουν. Έτσι
νομίζουν!
5/. Οι συνέλληνες και οι αδελφοί
Κύπριοι πρέπει να παύσουν επιτέλους να ακούουν ή να διαβάζουν τα
κατασκευασμένα σενάρια των συστημικών υπανθρώπων, για το Κυπριακό Ζήτημα και
ιδιαιτέρως για τους υπευθύνους της Κυπριακής τραγωδίας. Έχει και το στρατιωτικό καθεστώς τις ευθύνες του…..Πολλές και μεγάλες….
Όχι όμως για
εθνική μειοδοσία, πολύ περισσότερο για προδοσία!!
Στην τότε πολιτικοστρατιωτική εξουσία, υπήρξαν
μειοδότες και προδότες. Τέτοιοι ήσαν όσοι συνεργάσθηκαν ενσυνειδήτως με τις
μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Ισραήλ και Αγγλίας, εξετέλεσαν τις εντολές των Αμερικανών
και όχι εκείνες της τότε πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας. Οι τρείς αρχηγοί ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ, τον Ιούλιο 1974, είναι ένοχοι
εσχάτης προδοσίας.
Ένοχοι για Εθνική μειοδοσία και προδοσία είναι
όλοι οι πολιτικοί εξουσιαστές και αξιωματούχοι, αρχηγοί πολιτικών κομμάτων
Ελλάδος και Κύπρου που από το 1955 μέχρι και το 1974, με λόγια και πράξεις,
συνέβαλλαν στην δημιουργία ηττοπαθούς κλίματος, συνεργάστηκαν μυστικώς με
εχθρικές δυνάμεις και συνεφώνησαν να προδώσουν τους εθνικούς αγώνες της Κύπρου
και αντί για την πολυπόθητη Ένωση που υπεστήριζε η συντριπτική πλειοψηφία των
Ελληνοκυπρίων, να επιβληθεί το
Αγγλοαμερικανικό σχέδιο της Διχοτομήσεως της Κύπρου.
Επίλογος
Συνέλληνες,
Αδελφοί Κύπριοι…
-Μη βασίζεσθε στα λόγια των πολιτικών που
έρχονται και παρέρχονται. Μην ακούτε ή μη διαβάζετε ό,τι λένε και ό,τι γράφουν
μισθωμένοι κονδυλοφόροι του Συστήματος. Οι περισσότεροι από αυτούς, λαμβάνουν
εντολές, από κέντρα σκοτεινά και αλλότρια, τα οποία υπηρετούν, έχοντας αρνηθεί
Ορθόδοξη πίστη και Ελληνική ταυτότητα, με αντάλλαγμα «ευρώ/ριάλια» και
αξιώματα.
-Μετά την αποτυχία του Σχεδίου Ανάν, οι
δυνάμεις κατοχής και εθνικής ανωμαλίας ετοιμάζουν ένα νέο σχέδιο για οριστική
διχοτόμηση της Κύπρου και κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ ΔΕΝ εξέλιπε
και ο κίνδυνος για εφαρμογή 3ου γύρου από τον παράφρονα νεογενίτσαρο Ερντογάν
(πρόσφατες απειλές με αφορμή τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή) .
Όλοι όσοι αισθανόμεθα και δηλώνουμε δημοσίως με
υπερηφάνεια ότι είμαστε Ρωμηοί/Έλληνες:
Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε την θυσία των
ηρώων για την αποτιναξη του αποικιοκρατικού ζυγού και την εθνική αντίσταση κατά
των τούρκων εισβολέων το 1974!
Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τις πρόσφατες θυσίες
του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού που δολοφονήθηκαν από τους Γκρίζους Λύκους Ερτάλ Εμανέτ, Κενάν
Ακίν, Χασάν Κουνταξί και Μεχμέτ Καρλί. Αυτοί οι δολοφόνοι έχουν επικηρυχθεί από τους Έλληνες και είναι
καταζητούμενοι μαζί με τα μέλη των οικογενειών τους!
Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου βεβαιωθούμε ότι
δόθηκε δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό πρόβλημα.
Δεν θα
ησυχάσουμε εάν δεν τιμωρηθούν οι αληθινοί εθνικοί μειοδότες και προδότες του
Κυπριακού Ζητήματος, ζώντες και νεκροί, που είχε
ως κατάληξη την εθνική τραγωδία του 1974!
Δεν θα ησυχάσουμε εάν δεν εφαρμοσθεί η ιστορική
απόφαση που έλαβαν ομοθυμαδόν οι αδελφοί μας Κύπριοι την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 1950,
ως επιστέγασμα σκληρών, αιματηρών και μακροχρόνιων αγώνων του Κυπριακού
Ελληνισμού, που ζητούσαν το αυτονόητο! Την
επάνοδο της θυγατρός Κύπρου στις αγκάλες της μητρός Ελλάδος.
Δεν τρέφομεν αυταπάτες! Με τις σημερινές
συνθήκες κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο έως αδύνατο…Ποίος όμως μπορεί να προβλέψει τις συνθήκες που θα επικρατούν
εσωτερικώς και διεθνώς μετά από λίγο καιρό; Ποίος γνωρίζει το σχέδιο του Κυρίου
για τον ευλογημένο λαό Του, τους Ρωμηούς / Έλληνες;
Αδελφοί
Κύπριοι..
Όλοι οι ελεύθεροι Έλληνες απανταχού της γης
είναι στο πλευρό σας.
-Να ακούτε πάντοτε την φωνή των προγόνων σας
που έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Αυτοί πρέπει να καθοδηγούν τα βήματά σας. Ο
Αγαπήνωρ (Ιδρυτής της Πάφου), ο Τεύκτρος (Ιδρυτής της Σαλαμίνος), οι Πράξανδρος και Κηφέας (Ιδρυτές της
Λαπήθου και της Κερυνείας), ο
Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός (1821), οι Γρίβας-Διγενής, Καραολής, Αυξεντίου, Ισαάκ,
Σολωμού...
-Μην χάσετε την πίστη σας στο Θεό μας, τον Θεό των Αποστόλων Παύλου, Βαρνάβα,
Μάρκου, του Αγίου Σπυρίδωνος εκ Τριμυθούντος. Είναι η μοναδική ελπίδα μας.
Κρατείστε ψηλά το λάβαρο της Ορθοδοξίας!
-Αυτή η Ορθόδοξη Πίστη σας κράτησε όρθιους
μέχρι τώρα, ακόμη και σε χειρότερες περιόδους:
•Δεν Φραγκέψατε την
εποχή των αποκρυφιστών Ναϊτών Ψευδοχριστιανών-Σταυροφόρων (1191-1511), όταν η
Κύπρος κατελήφθη διαδοχικώς από τους Φραγκοπαπικούς, τους Γάλλους Λουζινιανούς
και τους Βενετούς.
•Δεν αλλαξοπιστήσατε και δεν
μεταλλαχθήκατε κατά την διάρκεια της Οθωμανικής δουλείας
(1571-1878).
•Δεν λυγίσατε στην
απάνθρωπη Βρετανική τυραννία (1878-1960).
•Δεν δειλιάσατε στην
βαρβαρική Τουρκική εισβολή και στην παράνομη κατοχή της Πατρίδας σας.
•Δεν ξεχάσατε τι σας
έκαναν οι Τούρκοι, δεν λησμονήσατε ότι
τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα της Κύπρου μας, καταπατούνται από αλλοδόξους
και αλλογενείς κατακτητές-δυνάστες, ισοδυνάμου βαρβαρότητος εκείνης των
Βρετανών αποικιοκρατών!
Είμαστε
βέβαιοι ότι διψάτε για απόδοση δικαιοσύνης!
-Αργά ή γρήγορα ο αγώνας σας, για επανένωση της
Μεγαλονήσου θα δικαιωθεί. Αυτή την στιγμή προέχει η επιβίωση της Κυπριακής
Δημοκρατίας έναντι οποιουδήποτε υλικού ή προσωπικού τιμήματος.
Αιωνία η μνήμη ΟΛΩΝ των ηρωϊκώς πεσόντων
Ελλαδιτών και αδελφών Ελληνοκυπρίων μαχητών που έπεσαν στην Κύπρο, υπέρ Πίστεως
και Πατρίδος, σε όλους τους διαχρονικούς αγώνες για την Ένωση της Κύπρου με την
μητέρα Πατρίδα και τελευταίως κατά τις μάχες εναντίον των
Τούρκων εισβολέων (1974), των προαιώνιων εχθρών του Γένους των Ελλήνων!!!
Συνέλληνα
Ρωμηέ, Αδελφέ Κύπριε...
Μη παρασύρεσαι από γλυκόλογα και φαρισαϊκές υποσχέσεις,
από τα ωραιοποιημένα ψεύδη που σου παρουσιάζουν κάθε χρόνο αυτές τις ζοφερές
ημέρες του Γένους, για τα συμβάντα το 1974 και μετέπειτα στην μαρτυρική Κύπρο
μας, διότι όπως έγραψε κάποιος πατριώτης,
«ο Μεφιστοφελής θα σου αφαιρέσει την εθνική σου ψυχή. Και πρόσεξε καλά, διότι η πολιτική σου ορθότητα ορίζει την αδυναμία του χαρακτήρος σου, όταν αδυνατείς να αντιμετωπίσεις αυτά που η ψυχή της Πατρίδος θεωρεί εχθρικά προς την εθνική μας επιβίωση. Τότε οι προδομένοι Έλληνες θα έλθουν να φτύσουν στον τάφο σου!!!
Κλείσε επί τέλους τα αυτιά σου, όταν σε
κατατάσσουν σε αριστερό, σε δεξιό, σε
κεντρώο αντί σαν Έλληνα, διότι αν δέχεσαι την αλχημική πολιτική κατηγοριοποίησή σου
σημαίνει, ότι είσαι ήδη άθυρμα των πολιτικών παιγνίων κάποιων μισελλήνων και
αντιχρίστων που καθορίζουν την τύχη σου…».
Επί τέλους αναγνώρισε τον εχθρό σου. Αναχαίτισέ
τον, πολέμησέ τον, νίκησέ τον πριν είναι αργά.
Βοηθός σ’
αυτόν τον ιερόν αγώνα σου είναι ο Θεός των Προγόνων σου. Ο Υπέρτατος Κριτής των
Πάντων, Ο Τριαδικός Θεός της Ρωμηοσύνης!!!
Συνεχίζεται
1Άρθρο καθηγητού
Πανεπιστημίου Αθηνών Νικ. Δεβλέτογλου στην εφ. Daily Telegraf, 13 Ioυνίου 1978.
2 Keser, Ulvi (2006). Turkish-Greek Hurricane on
Cyprus (1940 – 1950 – 1960 – 1970), 528. sayfa, Publisher: Boğaziçi Yayınları,
ISBN 975-451-220-5----Η Μάχη της Κύπρου, Γεώργιος Σέργης, Εκδόσεις Αφοι Βλάσση,
Αθήνα 1999, page 260----Χρονικό Μαχών eldyk74.gr
3 -Haydar Çakmak: Türk dış politikası, 1919-2008, Platin, 2008, ISBN
9944137251, page 688 excerpt from reference: 415 ground, 65 navy, 5 air, 13
gendarmerie, 70 resistance (= 568 killed)
-American University
(Washington, D.C.). Foreign Area Studies; Eugene K. Keefe (1980). Cyprus, a
country study. Foreign Area Studies, American University : for sale by the
Supt. of Docs., U.S. Govt. Print. Off.. Ανακτήθηκε στις 5 December 2012. «Authoritative figures for casualties during the two-
phased military operation were not published; available estimates listed Greek
Cypriot losses at 6,000 dead and Turkish losses at 1,500 dead and 2,000
wounded...»
-Bruce W. Jentleson;
Thomas G. Paterson; Council on Foreign Relations (1997). Encyclopedia of US
foreign relations. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-511059-3. Ανακτήθηκε
στις 5 December 2012. «Greek/Greek Cypriot casualties were estimated at
6,000 and Turkish/Turkish Cypriot casualties at 3,500, including 1,500 dead...»
-Tony Jaques (2007).
Dictionary of Battles and Sieges: A Guide to 8,500 Battles from Antiquity
Through the Twenty-First Century. Greenwood Publishing Group. σελ. 556. ISBN 978-0-313-33538-9. Ανακτήθηκε στις 5 December 2012. «The invasion cost about 6,000 Greek Cypriot and
1500-3.500 Turkish casualties (20 July 1974)».
-Thomas M. Wilson;
Hastings Donnan (19 June 2012). A Companion to Border Studies. John Wiley &
Sons. σελ. 44. ISBN 978-1-4051-9893-6. Ανακτήθηκε στις 5 December 2012. «The partition of India was accompanied by a death
toll variously credibly estimated at between 200,000 and 2 million. ... In the
Turkish invasion and partition of Cyprus, 6,000 Greek Cypriots were killed and
2,000 reported missing, and some 1500 hundred Turks and Turkish-Cyprioy killed».
6.Clodfelter, Michael,
Warfare and Armed Conflict: A Statistical Reference to Casualty and Other
Figures, 1618–1991.
4 Ρόνι Αλάσορ, Διαταγή: «Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους!»
ISBN 960-03-3260-6.
5 M. Mπιράντ, «Απόφαση
Απόβαση» Έκδοση «Milliyet» Κωνσταντινούπολη, Μάρτιος 1976, Τίτλος Πρωτότυπου:
«30 Sicak gun»
6 Τα
Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ. Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη. ISBN
960-14-0554-4----«Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ» (Εκδόσεις Λιβάνη)» Ο χάρτης
που «κάρφωσε» τα διχοτομικά σχέδια της Αγκυρας και του Κίσινγκερ..
7 M. Mπιράντ, «Απόφαση
Απόβαση» Έκδοση «Milliyet» Κωνσταντινούπολη, Μάρτιος 1976, Τίτλος Πρωτότυπου:
«30 Sicak gun».
8 Πηγή: ΑΤΥΧΗ ΚΥΠΡΟΣ,
ΠΩΣ ΕΖΗΣΑ ΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΗΜΟΥΣ ΤΗΣ 1910 – 1980, ΣΑΒΒΑ ΛΟΪΖΙΔΗ Δρος
Δικαίου, τ. Εθναρχικού Συμβούλου Κύπρου και τ. Βουλευτού Αθηνών, Εκδόσεις
Μπεργάδη, Αθήναι 1980, σ. 176, 177.
9Απόρρητη έκθεση του
διοικητού βάσεως Ακρωτηρίου, 15 Μαΐου 1975- Άνοιγμα αρχείων του Foreign Office,
για τα γεγονότα 1974, την 1/1/2005.
(http://www.sigmalive.com/news/politics/105409#sthash.GHvOM2Xx.gbpl)
10Ιστoρία της Αλήθειας
και της Ελευθερίας, Φώτης Παπαφώτης, 16 Αυγ. 2012- Αυτοί είναι οι ένοχοι για το
πραξικόπημα και την εισβολή, www.papaphotis.org/ index.
php?option=com..
11 -Βιογραφία Άλεν Ντιούλς,αρχηγού CIA, περ.HOT
DOC,τεύχος 10ο, Σεπτ.2013 - Εφημ. Νεολόγος Πατρών, 21 Δεκ. 1958-Νεοκλής
Καζάζης, εφ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25 Οκτ.1975.
12 Η πολιτική κρίση του 1955 και η ανάδειξη του
Κων, Καραμανλή στην εξουσία,http://www.istorikathemata.com /2011/ 10/
1955-5-1955.
13Πηγή: Πρακτικά της
Βουλής, ΚΗ΄ Συνεδρίαση της 10ης Φεβρουαρίου 1978).
14Το τηλεγράφημα που
εστάλη στο υπουργείο Εξωτερικών από την κυπριακή Πρεσβεία στην Αθήνα τη νύχτα
της Παρασκευής 19 Ιουλίου 1974. Το σήμα φέρει διαβάθμιση «Άκρως
Απόρρητο-Ειδικού Χειρισμού» και μεταβιβάζει πληροφορίες του κλιμακίου της ΚΥΠ,
σύμφωνα με το οποίο το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) έχει αναγνωρίσει
5 τουρκικά πλοία που πλέουν σε απόσταση 12 μιλίων βόρεια του Ακρωτηρίου
Αποστόλου Ανδρέα και 10 αποβατικά σκάφη που ακολουθούν από μεγαλύτερη απόσταση.
Χαρακτηριστική είναι η τελευταία φράση «(το)
ΓΕΕΦ δεν ανησυχεί».
