OI ΤΕΛΕΥΤΑΙEΣ ΙΑΧΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ-
«ΔΕΣΜΩΤΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΚΦΥΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.
[OUR LAST RALLYING
CRIES TO AWAKE THE FREE-PRISONERS OF THE SYSTEM AND AGAINST THOSE OF CAINITE BIOLOGICAL RACE, ENEMIES
OF THE HUMANITY].
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΕΣ
ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ AΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.
(WAITING PATIENTLY THE CONSCIENCES’ AWAKENING)
ΜΕΡΟΣ 29ον
ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, ΙΩΝΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ!!!
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ
ΚΡΑΤΟΣ, ΕΝΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΕΘΝΟΥΣ, ΙΔΡΥΘΕΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΡΥΠΤΟΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΗ
ΙΟΥΔΑΙΟ/ ΝΤΟΝΜΕ (ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ) [1923] ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟΝ ΣΗΜΕΡΟΝ, ΑΠΟ ΕΝΑ
ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΝ (ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ-ΜΠΑΚΑΤΟΓΛΟΥ).
5. ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ
ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ» ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ (Συνέχεια 28ου Μέρους).
γ. Η Ταυτότητα της ηγετικής ομάδος των Νεοτούρκων
1/. Η εθνοτική καταγωγή τoυς.
Ο Τουρκολόγος Μπέρναρντ Λιούϊς,1 σε μελέτη του για την
σύγχρονη Τουρκία, κατ’ ουσίαν, παραβλέπει το όντως αναμφισβήτητο γεγονός ότι,
τόσον οι ιδρυτικοί πατέρες της Εταιρείας Οθωμανικής Ενότητας, όσον και αργότερα τα περισσότερα από τα
εξέχοντα στελέχη της Επιτροπής Ενώσεως και Προόδου (ΕΕΠ), ήταν μη τουρκικής καταγωγής. Η ενδελεχής χαρτογράφηση του εθνοτικού προφίλ
τους που εκπόνησαν, ο Ολλανδός Τουρκολόγος Έρικ Ζύρχερ (Erik-Jan Zürcher)2 και άλλοι ερευνητές,
δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβητήσεως:
«Ανάμεσα στους τέσσερις πρώτους ιδρυτές της επιτροπής Οθωμανικής ενότητας, (1889) [προδρόμου της ΕΕΠ], ένας ήταν «Αλβανός», δύο Κούρδοι κι’ ένας Κιρκάσιος».3
Δηλαδή στον πρωτογενή πυρήνα των μετέπειτα Ν/Τ (1889), ΟΥΔΕΙΣ «Τούρκος» συμπεριλαμβανόταν! Απίστευτο και
όμως αληθινό!!!
Ας δούμε τώρα τους πρωταγωνιστές της λεγομένης
επαναστάσεως των Ν/Τ, του Ιουλίου του 1908.
Ο Tούρκος καθηγητής ανθρωπολογίας και κοινωνιολογίας Σουαβί Αϋντίν (Suavi Aydin)4 γράφει, ότι ενώ η πρώτη ομάδα του 1889, απαρτιζόταν από μη Τούρκους (Οθωμανούς) διανοούμενους, είχε ως πρότυπο την Γαλλία και υποστήριζε τον Οθωμανισμό, η δεύτερη ομάδα, αυτή της Θεσσαλονίκης του 1906, απαρτιζόταν κυρίως από ιουδαίους ντονμέδες, είχε ως πρότυπο την Γερμανία και υποστήριζε τον ανιστόρητο και πρωτόγνωρο «τουρκικό εθνισμό».5
Νέα επιβεβαίωση! ΟΥΔΕΙΣ από τους
πρωταγωνιστές του κινήματος των Νεοτούρκων, ήταν Τούρκος!!!
Ο Ολλανδός τουρκολόγος Τσύρχερ (Jan Zürcher) σημειώνει ότι τα 10 μέλη που
συγκροτούσαν τον σκληρό πυρήνα της μυστικής Επιτροπής Οθωμανικής Ελευθερίας
(που θα μετονομασθεί λίγο αργότερα στην γνωστή μας ΕΕΠ), προέρχονταν από τα
οθωμανοκρατούμενα Βαλκάνια, και ΔΕΝ ήσαν Τούρκοι!!!
Παρόμοια εικόνα διαμορφώνει κανείς αν δει και
τους 21
αξιωματικούς του στρατού που ενεπλάκησαν στην μυστική Εταιρεία
Ενώσεως και Προόδου:
Δέκα εννέα (19) εξ αυτών, κατάγονταν από τις επαρχίες της
Χερσοννήσου του Αίμου («Βαλκανικής») της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την
πρωτεύουσα, και μόνον ένας (1) από τα βάθη της Ανατολίας (Toυρκόφωνος)!!!
Τέλος, στην Ειδική οργάνωση (την διαβόητη Τεχσιλάτ ι μαχσουσά), την
παραστρατιωτική μυστική ομάδα που αναλάμβανε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον
αντιφρονούντων και ουσιαστικά διεκπεραίωσε το γενοκτονικό σχέδιο της ΕΕΠ για
τους Αρμενίους, εκπλήσσει η μεγάλη συμμετοχή Κιρκασίων, μελών δηλ. της Καυκασιανής
αυτής εθνοτικής ομάδας που κατάγονταν από τους Κιρκάσιους, που είχαν
εγκατασταθεί ως πρόσφυγες στην Οθωμανική αυτοκρατορία παλαιότερα, αιώνες
αργότερα από τους Σελτζούκους και Οσμανλήδες.
Συνεπώς, είναι ορθώτερον και αληθέστερον, από
ιστορικής απόψεως, να αποκαλούμεν την επιχείρηση ανατροπής του Αβδούλ Χαμίτ Β΄,
ως συνωμοσία ή
πραξικόπημα των Νέων (μη) Τούρκων, παρά ως
επανάσταση των Νεοτούρκων!
As far as
the multiethnic composition of the conspirators is concerned, one need only
read their names to verify their diverse background: Tserkès (Circassion ), Mehmet Ali, Xersekli (Herzogovinians), Ali Roushdi, Skipetarian donme and
others. In many cases, the ethnic origin of the conspirator was not evident
from the name: Ibrahim Temo
was a Skipetarian/ Albanian, as was Ismail
Kemal. Murat Bey Dagestanos and
Achmet Riza had an Abkhazian father
and an Austrian mother.
One of the
theoreticians of the movement was Ziyia
Ngiokali, a Kurd, while one of the major planners of tactics and theory was
a Jew from Serres who went by the name of Tekìn
Alì/Alp (real name, Moshe Cohen). We should also make note of the
fact that the Committee of Union and Progress admitted many members from areas
outside of the Ottoman Empire, and that some of these even served on its
Central Committee.
Conclusion: Νοοne of the initial or
afterwards leading members of the so-called Yοung Turks Committee,
who revolted and subverted Sultan Abdul Hamid II, was Turk!!!!!!!!
So, historically, it is better and true, to call the
operation of Abdul Hamid II’s subversion, as coup/conspiracy of the Young (non) Turks!!!!
2/. Η θρησκευτική ταυτότητα της ηγετικής ομάδος των κατ’ όνομα Νεοτούρκων.6
α/. Τα
μασονικά στοιχεία
Ο Καθηγητής Ι. Μάζης, βασιζόμενος σε αδιάσειστες
μαρτυρίες, βεβαιώνει ότι «πλήθος μελών των οργανώσεως Ένωση και Πρόοδος ήταν ταυτοχρόνως μέλη του
ελευθεροτεκτονικού τάγματος και του τάγματος των μπεκτασήδων».7 Επιπλέον υπογραμμίζεται το κοινό ιδεολογικό έδαφος που συνέδεε τους
ιτιχατιστές με τους μασόνους, εφ’ όσον αμφότερες οι ομάδες συμμερίζονταν την
ανάγκη εισαγωγής θεσμών τύπου «Γαλλικής Επαναστάσεως», που θα εξασφάλιζαν,
υποτίθεται, συνθήκες ισοπολιτείας μετά την ανατροπή του σουλτανικού
δεσποτισμού.
Από τις πρώτες ημέρες της νεοτουρκικής επαναστάσεως,
ορθώτερον του Νεοτουρκικού πραξικοπήματος του 1908, η Γαλλική Επανάσταση
αποτέλεσε πηγή εμπνεύσεως για τα συνθήματα περί ελευθερίας, δικαιοσύνης και
αδελφότητας που δέσποζαν στους δημόσιους χώρους. Όμως οι Νεότουρκοι (Ν/Τ), φαίνεται πως είχαν μια ουσιαστικότερη εξοικείωση με
την γαλλική επαναστατική παράδοση και μάλιστα τον σκληρό της πυρήνα, τον
Ιακωβινισμό.
Αυτό υποστηρίζει ο Φερόζ Αχμάντ,8 ο οποίος υποδεικνύει τις αντίστοιχες πρακτικές των Ιακωβίνων, ως πρότυπο
των μαζικών κινητοποιήσεων αστικών πληθυσμών για πολιτικούς σκοπούς, που
οργάνωναν οι Νεότουρκοι.
Masonic elements
The strong
connection between the Itihàts (conspirators)
and Masonry is a well-documented fact. The leftist Turkish writer, Kamouran
Mberik Xartboutlou, in his book, The Turkish Impasse (from
the Greek translation of the French publication of 1974. p.24), wrote:
"Those
who desired entry into the inner circle of that secret organization [the Itihàt], had to be a Mason, and had to have the backing of a large segment of the
commercial class."
The true
nature of the relationship between the Young Turks and the Masonic lodges of
Thessaloniki has been commented upon by many researchers and writers. In her
well-known and extensively documented book, Secret Societies and
Subversive Movements (London. 1928, p. 284), author and
historian Nesta Webster writes that "The
Young Turk movement began in the Masonic lodges of Thessaloniki under the
direct supervision of the Grand Orient Lodge of Italy, which later shared in
the success of Mustapha Kemal."
Of course,
the precise nature of this relationship is clouded in mystery, but enough facts
exist allowing for more than just informed conjecture based on circumstantial
evidence. An example of the Itihàt-Masonic
connection is the interview that Young Turk, Refik Bey, gave to the Paris newspaper
«Le Temps», on the 20th of
August 1908:
«It's true
that we receive support from Freemasonry and especially from Italian Masonry.
The two Italian lodges [of Thessaloniki] -- Macedonia Risorta and Labor et Lux -- have provided invaluable services and have been a
refuge for us. We meet there as fellow Masons, because it is a fact that many
of us are Masons, but more importantly we meet so that we can better
organize ourselves.».
β/. Τα
Ιουδαϊκά στοιχεία
Οι Ντονμέδες και από αυτούς οι ντονμέδες τέκτονες της
Θεσσαλονίκης, ήταν αυτοί που κυριάρχησαν στο πραξικόπημα των Ν/Τ είτε σαν μέλη του κινήματος είτε σαν χρηματοδότες και
υποστηρικτές πάσης άλλης φύσεως. Σηματικό ρόλον στην επικράτηση των Ν/Τ,
έπαιξαν οι δύο τεκτονικές στοές «Macedonia Risorta» και «Nouri Osman», της Θεσσαλονίκης και
Κωνσταντινουπόλεως, αντιστοίχως.
The Jewish
Component
The Donmè ("convert" in Turkish), was a Hebrew heresy
whose followers converted [???] to Islam in the 18th century. They were most
heavily concentrated in Thessaloniki. According to the Great Hellenic Encyclopedia : "It is generally
accepted that the Donmè secretly
continue to adhere to the Hebrew religion and don't allow their kind to
intermarry with the Muslims."
The eminent
British historian, R. Seton Watson, in his book, The Rise of Nationality in the
Balkans. London, 1917 (H Γέννηση του Εθνικισμού στα
Βαλκάνια), wrote the following:
«The real brains
behind the [Itihàt] movement
were Jews or Islamic-Jews. The wealthy Donmè and Jews of Thessaloniki supported [the Young Turks]
economically, and their fellow Jewish capitalists in Vienna and Berlin -- as
well as in Budapest and possibly Paris and London -- supported them financially
as well.»
In the
January 23rd, 1914, issue of the Czarist Police [Okrana] Ledger (Number 16609), directed to the Ministry of the
Exterior in Saint Petersburg, we read:
"A
pan-Islamic convention of Itihàts
and Jews was held in the Nouri Osman lodge in Constantinople. It was attended by approximately
700 prominent Itihàts and Jews,
including "Minister" Talaàt Bey, Bentri Bey, Mbekri Bey, and (Donmè) Javit Bey. Among the many Jews
in attendance, two of the most prominent were the Head of the Security Service,
Samouel Effendi, and the Vice-Administrator of the Police, Abraham Bey."
3/. Συνοπτικά βιογραφικά στοιχεία της ηγετικής ομάδος των Νεοτούρκων.
α/. Emmanuel Carasso ή Emanuel Karasu (Θεσσαλονίκη 1862 – Τεργέστη 1934):
Ήταν ένας (εξ
Ισπανίας) Ιουδαίος δικηγόρος που έδρευε στην Θεσσαλονίκη.
Μέλος της οικογένειας Ιουδαίων Σεφαραδιτών Carasso, της Θεσσαλονίκης (επί
Οθωμανικής κατοχής) και ένα εξέχον μέλος των Νεότουρκων. Το όνομα είναι επίσης
γραμμένο Karaso, Karassu και Καράσσο. Η μορφή Karasu είναι ένα εκτουρκισμός του ονόματός του, που σημαίνει
κυριολεκτικά «μαύρο νερό». Ο Ε. Carasso:
.Ήταν αναμεμιγμένος στην Ιταλική και την
Οθωμανική Μασονία και ήταν ένα από τα πρώτα και επιφανέστερα μέλη
του κινήματος. Ο ανηψιός του Ισαάκ Carasso ίδρυσε την
σύγχρονη βιομηχανία γιαουρτιού, και υπήρξε ο ιδρυτής της Διεθνούς
Βιομηχανίας Γαλακτοκομικών Danone.
.Υπήρξε ο Ιδρυτής, και αργότερα
Πρόεδρος της Μασονικής Στοάς «Αναστημένη Μακεδονία»
(Macedonia Risorta) στην Θεσσαλονίκη, και ήταν
πρωτοπόρος του Μασονικού Κινήματος στον χώρο της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας.»
.Ήταν ένας από τους
τρεις άνδρες που είπε στον Σουλτάνο Abdulhamit II να παραιτηθεί, τον Απρίλιο
του 1909.
.Εργάστηκε για την
συνεργασία των διαφόρων ιουδαϊκών οργανώσεων στην Τουρκία, και επέμεινε ότι, «οι Ιουδαίοι Τούρκοι ήταν πρώτα Τούρκοι και μετά Ιουδαίοι» (ΣΣ:
Ο απόλυτος Φαρισαϊσμός, καθ’ όσον πάντοτε και παντού, ο Ιουδαίος(Jew) είναι πρώτα
ταλμουδιστής Ιουδαίος και μετά πολίτης του κράτους στο οποίον διαβιοί).
.Ήταν μέλος της
Επιτροπής που διαπραγματεύτηκε την Συνθήκη για τον τερματισμό του
Ιταλο-Τουρκικού πολέμου και της Επιτροπής για την διεθνοποίηση της πόλεως της
Θεσσαλονίκης
«Ο ιδρυτής των
Νεότουρκων ήταν εξέχον μέλος της Ιταλικού παραρτήματος της
Εβραιο-Μασωνικής Στοάς Μπενάϊ Μπερίτ, ονομαζόταν Emmanuel Carasso. Ο
Emmanuel Carasso, ήταν Εβραίος γεννημένος στην
Θεσσαλονίκη. Ίδρυσε την Μυστική Εταιρεία των
Νεότουρκων το 1890 στην Θεσσαλονίκη…
Ο Carasso ήταν επίσης
Μέγας Διδάσκαλος της Μασονικής Στοάς «Αναστημένη Μακεδονία» (Macedonia Risorta) στην Θεσσαλονίκη.
Η συγκεκριμένη Στοά, υπήρξε το Στρατηγείο των
Νεότουρκων, και μέλη της, υπήρξαν όλη η ηγεσία των
Νεότουρκων!». [Ιστολόγιο Μodern History Project, αποκαλυπτικό ιστορικό άρθρο
του J. Brewda].
Σε σχετικό λήμμα
της Encyclopedia Britannica (12η Έκδοση, Τόμος XXXI, σελ. 1222),
αποκαλείται: «Μοχθηρή Προσωπικότητα που είναι
σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος , για την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.»
Τελικώς,
έχασε την εύνοια του Μουσταφά Κεμάλ και
αυτοεξορίστηκε στην Ιταλία. Πέθανε το 1934, και
είναι θαμμένος στο ιουδαϊκό νεκροταφείο στην Arnavutköy, Κωνσταντινούπολη.
β/. Ταλαάτ
Πασά (Talaat Pasha): Εξιουδαϊσμένος Αθίγγανος, Ντονμές. Υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας κατά την διάρκεια του
1ου Π.Π (WW Ι), επικεφαλής-αρχιτέκτονας του ολοκαυτώματος των Αρμενίων.
Mehmet Talaat Pasha (1874-1921), also known as Talaat Bey, was the
principal architect of the Armenian Genocide. He was active in the Young Turk
movement seeking to overthrow Sultan Abdul Hamid (Abdulhamit) II. He joined the
Committee of Union and Progress (CUP). He
was at the hub of Turkish revolutionary plotting. After the 1908 Young Turk
Revolution, Talaat became one of the most influential politicians of the
Ottoman Empire. In 1909 he was appointed Minister of the Interior.
By 1912 he was Secretary General of the CUP. The following year he seized
complete power in the Ottoman Empire.
The telegraph-office clerk who became one of the ruling troika of
post-revolutionary Turkey, Talaàt Pasha, was Bosnian, Pomack, or Gypsy, unknown
origin; the
point being that he was not a Turk.
Talaat was one of the main advocates of the Turkification of the Ottoman Empire. As Minister of the Interior, he assumed primary responsibility for planning and implementing the Armenian Genocide. De Nogales, in his Four Years beneath the Crescent (Charles Scribners Sons, 1926 p.26), reveals Talaat as the renegade Hebrew (Donme) of Salonika. A Donme is a kind of Marrano Jew, a descendant of Jewish refugees in Turkey who pretended to be Muslims.9
γ/. Ντζαβίντ Μπέη (Mehmet Cavit
Bey, Mehmed Cavid Bey or Mehmed Djavid Bey (1875–1926): Ντονμές, κρυπτο-Ιουδαίος. Υπουργός
Οικονομικών.
Cavit was born in Thessaloniki. His father was Naim, a jewish merchant,
and his mother was Pakize; they were cousins. He was of Dönmeh descent. He was an
Ottoman Sabbatean economist, newspaper editor and member of the Committee of
Union and Progress (CUP), he was part of the Young Turks and had positions in
government after the constitution was re-established.
Following the 31 March Incident in 1909, Cavit Bey was appointed minister
of finance in the cabinet of Grand Vizier Tevfik Pasha. The combination of his personality,
ethno-religious origins, and politics made him the target of numerous
accusations of corruption, espionage, even murder. His Francophile and pacifist
tendencies led him to resign his post in 1914 in protest against the secret
Ottoman-German alliance, although he remained a financial adviser, reassuming
the ministerial post in 1917.
In the beginning of the Republican period, he was executed for alleged involvement in an assassination attempt against Mustafa Kemal Ataturk.10
δ/. Μεσίμ Ρούσσο (Messim Russo):
Ντονμές, Βοηθός του ντονμέ Ντζαβίντ Μπέη.
ε/. Ρεφίκ
Μπέη (Refik Bey): Ντονμές, εκδότης της
εφημερίδας των Νεότουρκων «Επαναστατική». Πρωθυπουργός
της
Τουρκίας
το 1939.
«...Another leading Jew of the Committee of Union and Progress (CUP), was
Refik Bey who in 1939 was prime minister of Turkey under the name Refik
Saydam…» (İsyan, Τόμος 1, p. 523,Yalçın Küçük, Ithaki
Publishing, 2005).-
στ/. Vladimir Jabotinsky: Ρωσσοεβραίος
Μπολσεβίκος δημοσιογράφος, συγγραφέας, κλπ, ο οποίος μετακόμισε στην Τουρκία το
1908. Εκδότης της εφημερίδας των Νεοτούρκων.
Φανατικός Σιωνιστής.
Ze'ev Jabotinsky, [Hebrew: זאב ז'בוטינסקי, Ze'ev Zhabotinski; Yiddish: זאב זשאבאטינסקי; born Vladimir Yevgenyevich
Zhabotinsky, Russian: Влади́мир Евге́ньевич Жаботи́нский; 5 (17) October 1880, Odessa – 4 August 1940, Hunter, New York], was a
Russian Jewish Revisionist Zionist leader, author, poet, orator, soldier and founder
of the Jewish Self-Defense Organization in Odessa. With Joseph Trumpeldor, he
co-founded the Jewish Legion of the British army in World War I.
Το 1925, ο Βλαδίμηρος (Τσεέβ) Ζαμποτίνσκι, ίδρυσε
την «Ένωση των Ρεβιζιονιστών Σιωνιστών»,
ως διαμαρτυρία ενάντια στην πολιτική της Σιωνιστικής Οργάνωσης υπό την ηγεσία
του Χάϊμ Βάϊτσμαν. Αυτό που ο «ρεβιζιονισμός» ήθελε να απορρίψει ήταν ο
πραγματισμός που είχε επιβληθεί στο σιωνιστικό κίνημα με την εγκαθίδρυση της
Βρετανικής Εντολής για την Παλαιστίνη και με το ξεκίνημα της οικοδόμησης της
χώρας, δηλαδή ο περιορισμός των σιωνιστικών στόχων στα προσωρινά κεκτημένα.
Τον Ζαμποτίνσκι οι σιωνιστές αντίπαλοί του τον
έβριζαν ως αντιδημοκράτη και φασίστα, εξαιτίας των συμπαθειών του για τον
ιταλικό φασισμό, της φιλίας του με τον Μουσολίνι και των διαπραγματεύσεων που
είχε ξεκινήσει με τον Ουκρανό εθνικιστή Πετλιούρα, καθώς και με τον Πολωνό
εθνικιστή Μπεκ. Πολλοί ήταν εκείνοι που θαύμαζαν το δόκιμο ύφος των άρθρων του
και τη λαμπρή ρητορική δεινότητα των λόγων του.
ζ/. Alexander Helphand ή
Πάρβους:11 Tαλμουδιστής Ιουδαίος. Σύνδεσμος
των Ρόθτσάϊλντς (Rothschilds)
με τους Νεότουρκους. Συντάκτης της εφημερίδας «Τουρκική Πατρίδα».
Ο Πάρβους
υπήρξε τελικώς ο άνθρωπος που ως πράκτορας της αυτοκρατορικής Γερμανίας, συνέβαλε τα μέγιστα
στην χρηματοδότηση των Μπολσεβίκων, του κινήματος των Νεοτούρκων και τελικώς εξασφάλισε την επιστροφή στην Ρωσία μέσω
Γερμανίας, του Λένιν, με το περίφημο «σφραγισμένο τραίνο».
Προ της ενάρξεως του πολέμου, στις 22 Ιουλίου 1914 ο Πάρβους σε άρθρο του στην εφημερίδα Τασβιρί Εφκάρ, εξέθεσε τις θετικές προοπτικές που διανοίγονταν για την Οθωμανία, σε περίπτωση που εκμεταλλευόταν την ευκαιρία του πολέμου:12
η/. Τεκίν
Αλπ: Ιουδαίος
από τις Σέρρες που το πραγματικό του όνομα ήταν Μωϋσής Κοέν, ο οποίος εδημοσίευσε
ένα πολύκροτο κείμενο με τον τίτλο Τουρκισμός
και Παντουρκισμός, προπαγανδίζοντας για πρώτη φορά, με απίστευτο θράσος, την
ανιστόρητη, παντελώς αυθαίρετη και εθνολογικώς αβάσιμη, παντουρκική (ψευτο) ιδεολογία. Για τον λόγο αυτό,
φέρεται ως ιδρυτής της (ψευδο) θεωρίας του Παντουρκισμού [Founder
of the Pan-Turkism
pseudo-ideology] ..
Moiz Cohen (1883, Serres, Salonica Vilayet, Ottoman Empire–1961 Nice France) was a Turkish-Jewish writer. Born to a Jewish family, he later changed his name to Munis Tekinalp).13
θ/. Μουσταφά Κεμάλ («Ατατούρκ»): Ντονμές. Παρακολούθησε το Ιουδαϊκό Δημοτικό Σχολείο, γνωστό και ως Σχολή Σεμσί Εφέντι, που διευθυνόταν από τον Εβραίο Σίμωνα Σεβί (Simon Zvi).
(Left. Kemal
Ataturk, making Masonic sign, and the crypto Jews called Donmeh who
controlled Turkey).
1//.Βιογραφικά
Στοιχεία
Ο Μουσταφά Κεμάλ, επονομαζόμενος και «πατέρας των
Τούρκων» (Ατατούρκ),
σύμφωνα με την παραμυθολογία του Συστήματος, γεννήθηκε το 1881 στην κατεχομένη
τότε, από τους Οθωμανούς, Θεσσαλονίκη. Η μάνα του η Ζουμπεϊντέ, ήταν
μια παραδοσιακή μουσουλμάνα και ήθελε να τον στείλει σε παραδοσιακό σχολείο. Ο
πατέρας του ο Αλί
Ριζά ήταν υπάλληλος στο τελωνείο
Θεσσαλονίκης.
Οι
γονείς του χτυπήθηκαν άσχημα από την μοίρα: Τρεις φορές είδαν να πεθαίνουν τα
παιδιά τους, πριν την γέννηση του Κεμάλ Ατατούρκ. Ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν το 4ο
παιδί: Ξανθός με γαλανά μάτια! Ο
πατέρας του πέθανε, όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ (Μουσταφά λεγόταν τότε), ήταν 7 ετών
και η μάνα του 27.
Όταν ξέσπασε ο Α' παγκόσμιος πόλεμος, ο
Μουσταφά Κεμάλ ανέλαβε την διοίκηση της 19ης Μεραρχίας στο Τσανάκ Καλέ.
Κατανίκησε δύο φορές τους Βρετανούς στην Καλλίπολη κι’ ο τουρκικός τύπος τον
ονόμασε «Σωτήρα της Ισταμπούλ».
Προήχθη σε συνταγματάρχη. Το 1916, οπότε υπηρετούσε στο ανατολικό μέτωπο,
ανέκοψε την προέλαση του ρωσικού στρατού προς Νότον και η κυβέρνηση του
Σουλτάνου, τον προήγαγε σε ταξίαρχο.
Στην Τουρκία, του δόθηκε ο τίτλος
"Ατατούρκ", που σημαίνει ο Πατέρας των Τούρκων, και θεωρείται το
σύμβολο της σύγχρονης Τουρκίας. Ο Κεμάλ είναι περισσότερο γνωστός για τις
μεταρρυθμίσεις που έκανε στην Τουρκία στις αρχές του 20ου αιώνα. Σε τουρκικά σχολικά βιβλία περιγράφεται σαν
άγιος και σαν παράδειγμα προς μίμηση από όλους.
2//. Οι πραγματικοί βιολογικοί γονείς του Κεμάλ
Οι πραγματικοί γονείς του Κεμάλ δεν ήταν η
Ζουμπεϊντέ και ο Αλί Ριζά υπάλληλος στο τελωνείο Θεσσαλονίκης, ούτε γεννήθηκε ο
Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη.. To Σύστημα απέκρυψε τόσον
την ημερομηνία γεννήσεως και τον αληθή τόπον καταγωγής του,14 όσον και τους βιολογικούς γονείς του, προκειμένου να
σκεπάσει με πέπλον μυστηρίου αμφότερα, αφού προετοίμαζε στις σκοτεινές στοές
τον σφαγέα των Ελλήνων και τον εντολοδόχον του Συστήματος, για το ΞΕΡΡΙΖΩΜΟ
του Ελληνισμού από τις προαιώνιες εστίες του.
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ήταν νόθος γιός του Αβδός Αγά του
Τυρνάβου [ΣΣ: Abdos aga= Εκτουρκισμένη παραλλαγή του Ιουδαϊκού
ονόματος Αβδιού ή Οβδιού, το οποίον εξελληνίσθη σε Αυδής/ Αυδός.
Ο εξ απορρήτων του Κεμάλ, και υπαρχηγός του, Rıza Nur,15 εγνώριζε την αλήθεια για τον βιολογικό πατέρα του, τον
οποίον και κατονομάζει στο 4τομο έργο του «Hayat ve Hatiratim» (Οι αναμνήσεις και η
ζωή μου) [Βλέπε στο τετράτομον
έργο του Ριζά Νουρ/υπαρχηγού στην
διπλωματική αποστολή του Κεμάλ στην Λωζάνη, «Οι αναμνήσεις και η ζωή μου/ Hayat
ve Hatiratim», Paris,
1929].
Το βιβλίον, λόγω των σοβαρών αποκαλύψεων για τα
βιογραφικά στοιχεία και όχι μόνον του Κεμάλ, θεωρείται ακόμη και σήμερον από
τους Τούρκους απηγορευμένο. Με νόμο έχει απαγορευθεί η έκδοση του πρωτοτύπου (Ihlas
ve Sadakat Abidesi
Bayram Yuksel ve
Ali Ucar).
Εξεδόθη μόνον μέρος του βιβλίου του, αυστηρώς λογοκριμένο (1967 και
2005). Γιατί άραγε;
Δύο φορές που επεχειρήθη η έκδοση του
αυθεντικού κειμένου, από τους εκδοτικούς οίκους Alkin dag Υayinevi της Κωνσταντινουπόλεως
και του βρετανικού International Ιmpact,
ματαιώθηκε κατόπιν απειλών και τοποθετήσεως βομβών στα γραφεία των εκδοτών.
Oι λόγοι της
απαγορεύσεως: «Ο νοών νοείν, νοείτω».
Τελικόν Συμπέρασμα: ΑΠΑΝΤΑ τα μέλη της
ηγετικής ομάδος των αυτοαποκαλούμενων Νεοτούρκων (Ν/Τ),
ήσαν ντονμέδες (εξισλαμισθέντες Ιουδαίοι), αλλοεθνείς ταλμουδιστές
Ιουδαίοι, μπεκτασήδες ή τέκτονες!!!
δ. Ο ρόλος της Γερμανίας και των Ιλλουμινάτι (Illuminati), στην οργάνωση και δράση των Νεοτούρκων- Βασική αιτία ανατροπής του Αβδούλ Χαμίτ.16
Με δεδομένο ότι όλες οι
μασονικές στοές, μετά το 1776, [Χρονολογία ιδρύσεως του αποκρυφιστικού Τάγματος
των Ιλλουμινάτι, από τον Γιόχαν Άνταμ Βάισχαουπτ (Johann Adam
Weishaupt)], ιλλουμινατοποιήθηκαν,
οι συμμετέχοντες στο πραξικόπημα των Ν/Τ, μασόνοι,
Ιουδαίοι ή αλλοεθνείς, ανήκαν στους Ιλλουμινάτους και ελάμβαναν πλέον εντολές
από την ανωτάτη αρχή, της οποίας τότε το κέντρο, είχε έδρα την Ιλλουμινατοκρατούμενη
Γερμανία…
Δεν είναι τυχαίον ότι,
ο τότε βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος εχαρακτήρισε το κίνημα των Νεοτούρκων, «Κίνημα
Ισραηλιτών» και διεμαρτυρήθη εντόνως στον εν Αθήναις Γερμανό πρέσβη,
για την υποστήριξη των Γερμανών, στους Νεοτούρκους, οι οποίοι έσφαζαν τους
Έλληνες που ζούσαν στην Οθωμανική επικράτεια!!!
Ο
σουλτάνος Abdulhamid II κατηγορήθηκε
από τους Ν/Τ ως
τύραννος, αλλά η πραγματική αιτία δεν είναι αυτή. Είναι καταγεγραμμένο ότι ο Abdulhamid II αρνήθηκε να δεχθεί τον αρχηγόν
του Σιωνιστικού κινήματος Theodore Herzl όταν επισκέφθηκε την
Κωνσταντινούπολη το 1901, που εσκόπευε να αποσπάσει από τον σουλτάνον δήλωση
στηρίξεως των σχεδίων του, για επικυριαρχία των Σιωνιστών στην Ιερουσαλήμ.
Αντιθέτως, ο σουλτάνος απηύθυνε προς τον Herzl αιχμηρή
δήλωση κατά του Σιωνισμού, υποστηρίξας μεταξύ των άλλων ότι οι περιοχές που
εποφθαλμιούσαν οι Σιωνιστές, ανήκαν στην Οθωμανική επικυριαρχία και τα χρήματά
τους, δεν αρκούσαν για να τις αποκτήσουν..…
The Jewish refugees from Spain were welcomed to settle
in the Ottoman Empire and over the years they converted to a mystical sect of
Islam that eventually mixed Jewish Kabbala and Islamic Sufi semi-mystical
beliefs into a sect that eventually championed secularism in post-Ottoman
Turkey.
It
is interesting that "Dönmeh" not only refers to the Jewish
"untrustworthy converts" to Islam in Turkey but it is also a
derogatory Turkish word for a transvestite, or someone who is claiming to be
someone they are not.
Many Dönmeh, along with traditional Jews,
became powerful political and business leaders in Thessaloniki.
It was this core
group of Dönmeh, which organized the secret Young Turks, also known as the
Committee of Union and Progress, the secularists who deposed Ottoman Sultan
Abdulhamid II in the 1908 revolution, proclaimed the post-Ottoman
Republic of Turkey after World War I, and who instituted a campaign that
stripped Turkey of much of its Islamic identity after the fall of the
Ottomans.
Abdulhamid II was vilified by the Young Turks as a
tyrant, but his only real crime appears to have been to refuse to meet Zionist
leader Theodore Herzl during a visit to Constantinople in 1901 and reject
Zionist and Dönmeh offers of money in return for the Zionists to be granted
control of Jerusalem.
Like
other leaders who have crossed the Zionists, Sultan Adulhamid II appears to
have sealed his fate with the Dönmeh with this statement to his Ottoman court: «Advise
Dr. Herzl not to take any further steps in his project. I cannot give away even
a handful of the soil of this land for it is not my own, it belongs to the
entire Islamic nation. The Islamic
nation fought jihad for the sake of this land and had watered it with their
blood. The Jews may keep their money and millions. If the Islamic Khalifate
state is one day destroyed then they will be able to take Palestine without a
price! But while I am alive, I would rather push a sword into my body than see
the land of Palestine cut and given away from the Islamic state.»
It
was Ataturk's and the Young Turks' support for Zionism, the creation of a
Jewish homeland in Palestine, after World War I and during Nazi rule in Europe
that endeared Turkey to Israel and vice versa.
Compelling,
too, is the widely-referenced document which states that Constantine, the
King of Greece at the time, characterized the entire Young Turk movement as composed of
"Israelites." According to the facts presented in her
book, Glory and Partisanship,
the Greek professor of the University of Vienna, Polychroni Enepekithi, contends
that Constantine made that characterization while complaining to the German Ambassador in
Athens, about the outrages committed by Young Turks against Hellenes
living in the Ottoman Empire.
Turkey's support of ISIS is more understandable, if
we recall Wayne Madsen's 2011 explanation that Turkey is run by
secret Jews and serves the Zionist goal of a greater Israel. Like
Bolsheviks and Zionists, the Donmeh are Illuminati i.e Satanists,
Freemasons. [How the
Illuminati Terrorize & Control Turkey, by a Turkish dissident, by Wayne Madsen, Excerpt by
henrymakow.com].
ζ. Οι σχέσεις των Ιουδαιομπολσεβίκων του Λένιν με τον ντονμέ Μουσταφά
Κεμάλ και η στάση τους απέναντι στον Ελληνισμό.
1/. Οι Ιουδαιομπολσεβίκοι
δικτάτορες της Μόσχας απέδωσαν από της πρώτης στιγμής εξαιρετική σημασία στην
Ελλάδα, όχι μόνον λόγω της γεωγραφικής της θέσεως αλλά και λόγω της ζωτικότητος
την οποίαν έδειξεν η ελληνική φυλή, η κατ’ εξοχήν σημαιοφόρος του Ορθοδόξου
χριστιανικού πολιτισμού στην Ανατολή. Αυτή είναι η λογικότερη εξήγηση, γιατί οι
μπολσεβίκοι ειργάσθησαν με μεγαλύτερη ίσως λύσσα από τον Κεμάλ, για την εκδίωξη
των Ελλήνων εκ της Μικράς Ασίας και αργότερα για την απόσπαση της Ελληνικής
Μακεδονίας και Θράκης.
Το μίσος των μπολσεβίκων
κατά του Ελληνικού Έθνους εξεδηλώθη και με την ασταμάτητη οικονομική και πάσης
φύσεως βοήθεια που παρέσχον στον ομόφυλό τους Ιουδαίο ντονμέ Κεμάλ Ατατούρκ.
Οι Ιουδαιομπολσεβίκοι εβοήθησαν τον Κεμάλ για την εξόντωση
του Ελληνισμού στην Μ. Ασία και τον Πόντο, με πακτωλό χρυσών λιρών, ρουβλίων
και οπλισμό. Παραλλήλως χρηματοδοτούσαν και εστήριζαν παντοιοτρόπως το ΚΚΕ για
την υλοποίηση του αντεθνικού έργου του, τόσον στο εσωτερικό της Ελλάδος όσον
και στα μέτωπα του μαχομένου στην Μ.
Ασία Ελληνισμού.
2/. Το 1920, οι
ταλμουδιστές Ρωσοεβραίοι Μπολσεβίκοι, εφοδιάζουν τον Μουσταφά Κεμάλ με 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια, 45.000 τουφέκια, 300
πολυβόλα.
In 1920 the Russian Jewish Bolsheviks
supply Attaturk with 10 million gold roubles, 45,000 rifles, and 300 machine
guns.
Το 1921, Ο
Μουσταφά Κεμάλ καταλαμβάνει το λιμάνι του Μπακού και το παραχωρεί στους
Εβραιορώσσους Μπολσεβίκους πέντε ημέρες αργότερα. Οι Ρόθτσάϊλντς είναι
χαρούμενοι, δεδομένου ότι έχουν πλέον την Baku Oil Company τους, στην Ιουδαιο-ρωσσική
επικράτεια των Μπολσεβίκων.
In 1921 Attaturk occupies the Port of Baku ceding it to the Jewish
Bolsheviks five days later. The Rothschilds are delighted as they now have
their Baku Oil Company
in Jewish Bolshevik territory.
Το 1922, οι Ντονμέδες Κεμαλιστές, ενορχηστρώνουν την πυρπόληση της
Σμύρνης, με αποτέλεσμα μόνον στην Σμύρνη, 100.000
Χριστιανοί (Έλληνες και Αρμένιοι), να βασανιστούν, να πεινάσουν, να
βιαστούν και να θανατωθούν.
The Burning
Of Smyrna: In 1922 Jewish Khemalists orchestrate the burning of Smyrna resulting in
100,000 Christians tortured, starved, raped, and dead.
Μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, που ακολούθησε την ήττα της κατά τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο, τμήματά
της καταλήφθηκαν από τους νικητές Συμμάχους με βάση την συνθήκη των Σεβρών που
προκάλεσε το ξέσπασμα του πολέμου της ανεξαρτησίας, το οποίον ξεκίνησε από τον
Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και τους συνεργάτες του.
Το τελικόν
αποτέλεσμα της δράσεως των Νέο (μη) Τούρκων, που
ήταν και στρατηγικός στόχος του Συστήματος, ήταν η κατάργηση του χαλιφάτου την
1η Νοεμβρίου 1922, και η «κατασκευή» του
Τουρκικού κράτους, την οποίαν επισήμως ονόμασαν «ίδρυση της σύγχρονης
Δημοκρατίας της Τουρκίας» στις 29 Οκτωβρίου 1923, με τον Ατατούρκ ως πρώτο
πρόεδρό της.
*
Υπό
αυτές τις συνθήκες, οι Συστημικοί «κατασκευαστές» κρατών, εθνών, θρησκειών,
ιδεολογιών, επιστημονικολογικών δογμάτων, κ.α., με την ίδια ευκολία που
κατασκευάζεται σ’ένα εργοστάσιο ένα ψυγείο ή ένα όχημα:
-Κατεσκεύασαν
και το «Τουρκικόν» κράτος, το οποίον αναχρονολόγησαν και ιστορικοποίησαν
αναλόγως (το συνέδεσαν με ένα παλαιό ολιγάριθμο τουρανικό φύλο που είχε
εμφανισθεί στις στέππες του Τουράν αιώνες πριν, πλην όμως την περίοδο της
«κατασκευής» είχε ουσιαστικώς εξαφανισθεί).
-Εφηύραν
και επέβαλλαν την νέα «τουρκική» γλώσσα στους πολίτες του κράτους (αντί της
μέχρι τότε επίσημης Αραβο-Οθωμανικής με πολλά Ελληνικά στοιχεία), και
-Εβάπτισαν
τους πολίτες του νεοκατασκευασθέντος κράτους «Τούρκους»,
με την απίστευτη δογματική αιτιολογία, πως :
«Όποιος αισθάνεται Τούρκος είναι Τούρκος» και όποιος ΔΕΝ αισθάνεται ότι
είναι Τούρκος, εξορίζεται ή θανατώνεται..»
Συνεπώς, είναι ορθώτερον και αληθές, από
ιστορικής απόψεως, να αποκαλούμεν την επιχείρηση ανατροπής του Αβδούλ Χαμίτ Β΄,
ως συνωμοσία ή
πραξικόπημα των Νέων (μη) Τούρκων, παρά ως
επανάσταση των Νεοτούρκων!
Κατά τα άλλα, ΟΛΟΙ αυτοί οι αλλοεθνείς ψευδο-επαναστάτες,
ουσιαστικώς πραξικοπηματίες, αυτοαπεκαλούντο…Τούρκοι, ως Νεό-τουρκοι
κατεγράφησαν στην Συστημικήν Ιστορία, και ως τοιούτοι μας παρεδόθησαν μέχρι
σήμερα, και διδάσκονται στους Ελληνόπαιδες, από τους πιθηκίζοντες και
ανιστόρητους εκπαιδευτικούς μας, προς…ικανοποίηση των διεθνών μαέστρων της
ιστορικής πλαστογραφήσεως
/ παραπληροφορήσεως-απάτης
και προς…δόξαν του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!!!
Αυτά για να μαθαίνουν και εδώ στην Ελλάδα όλοι αυτοί οι νεόκοποι
τουρκολάγνοι, ραγιαδόφρονες πολιτικοί και δήμαρχοι και όλοι οι αποβλακωμένοι
εκστασιαζόμενοι από τις τουρκικές τηλεοπτικές ηλιθιότητες, ποια είναι η
ιστορική αλήθεια για τους (μη)Τούρκους.
Η ιστορία δεν
διαστρεβλώνεται και όταν παραποιείται, έρχεται η ώρα της ιστορικής δικαιώσεως
και της ιστορικής «εκδικήσεως».
Συνεχίζεται
Σχολιασμός Επικαιρότητος (Ευρωεκλογές 2024)
Εδώ και χρόνια ιάχομεν μεταξύ άλλων ότι, το ισχύον πολιτικόν σύστημα εκλογής των πολιτικών αρχόντων [Κοινοβο(υ)λευτική Δημοκρατία], ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με Αξιοκρατία ή με τις διακηρυγμένες αρχές της Αληθούς Δημοκρατίας (Καθολική ψηφοφορία, Λαϊκή κυριαρχία, Λαϊκή πλειοψηφία, Ισονομία, Δικαιοσύνη, Ελευθερία Λόγου-τύπου, κλπ..).
Τα
αποτελέσματα των Ευρωεκλογών μας δικαίωσαν!
.Πανηγυρίζει στην πατρίδα μας το πρώτο κόμμα
που έλαβε το 28% των ψήφων των Ελλήνων
ψηφοφόρων. Εάν όμως το 28% αναχθεί
στο σύνολον των εγεγραμμένων ψηφοφόρων και το ποσοστόν της αποχής (60,5%), το πρώτο Ελλαδικό κόμμα έλαβε
περίπου το 11 %
των ψήφων των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Αυτό λέγεται Δημοκρατία ή Ανάλγητη Δημ(ι)οκρατική
Ασυδοσία του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ;
.Στην Κροατία εψήφισε μόνον το 21,3% των Κροατών ψηφοφόρων.
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις (υπήρξαν και άλλες
παρόμοιες σε ΟΛΑ τα κράτη της Ε.Ε.), που ήσαν/είναι οι ασφαλιστικές δικλείδες για την εφαρμογή ΟΛΩΝ των αρχών της Αληθούς
Δημοκρατίας;
1 Ο Βρετανός Τουρκολόγος Μπέρναρντ Λιούϊς [απεβίωσε το Σάββατο (19/5/2018) σε ηλικία 101 ετών, σύμφωνα με την Washington Post.], εδημοσίευσε το 1961 από τις πανεπιστημιακές εκδόσεις της Οξφόρδης, βιβλίον με τίτλον: Η ανάδυση της σύγχρονης Τουρκίας. Ο Λιούϊς υπήρξε πρωτοπόρος ερευνητής, αλλά υπερβολικά φιλότουρκος. Η παρασιώπηση της γενοκτονικών κινήτρων των Νεοτούρκων ιτιχατιστών, στο έργο του, είναι ένα μόνον -αν και το πλέον οδυνηρό- από τα τεκμήρια που θεμελιώνουν τον ισχυρισμόν ετέρων μελετητών, περί σφαγών και γενοκτονιών.
2 Erik-Jan Zürcher (born 1953) is a Dutch Turkologist. He is a professor of Turkish studies at Leiden University since 1997. From 2008 to 2012, he served as director of the International Institute of Social History. His book Turkey: a Modern History is considered a standard work. Zürcher frequently comments on current issues related to Turkey.
3 Erik Jan Zürcher, The Young Turks Legacy and Nation Building. From the Ottoman Empire to Atatürk’s Turkey, London 2010, σ. 99.
4 Professor Suavi Aydin (born 1962, in Ankara), is a Turkish Anthropologist. He graduated from Hacettepe University School of Sociology in 1986, then earned his MA in sociology from the same department and his PhD degree in Anthropology from the same University. He served as associate Prof. of Anthropology at Hacettepe University till 2005 and became a full Prof. in Communication Sciences at Hacettepe University in 2010, and the Dean of the Communication Sciences Department-Hacettepe University in 2011. His fields of interest are ethnicity, nationalism, state problematic, etc. He has been working in the field of local history and the settlement date.
Professor Suavi Aydin has many published
works, including “Modernization and Nationalism” (1993), “The Problem of
Identity, Nationality and the Turkish Identity” (1998), “Mardin: tribal,
community, State” (2000), Anthropology Dictionary (2003), etc.. Professor
Aydin was a member of UNESCO’s Cultural Corridor Trade Committee
(2008-2010) and since 2010 he is UNESCO’s Intercultural Dialogue Specialized
Committee Member. Also he is a member of the Economic and Social History
Foundation of Turkey
5 Φουάτ Ντουντάρ, Ο
Κώδικας της Σύγχρονης Τουρκίας. Η
μηχανική των εθνοτήτων της «Ένωσης και Προόδου» (1913-1918), Αθήνα 2014, σ.56.
6 Nemesis. by Ioasif Kassesian. September 2001, pp. 64-66.Translated
by staff. Emphasis added.
7 Ιωάννης Θ. Μάζης,
Μυστικά ισλαμικά τάγματα και πολιτικο-οικονομικό Ισλάμ στην σύγχρονη Τουρκία, Αθήνα 2000, 369.
Η
σέκτα των Μπεκτασήδων (Bektaşi) δερβίσηδων ανήκει στο Σούφι Ισλάμ και
αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας της Οθωμανικής Ιστορίας, ένα από τα
πλέον σημαντικά μοναστικά τάγματα του Ισλάμ. Οι μπεκτασήδες συνδυάζουν στοιχεία
της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστεως με το Σιϊτικό αλλά και το ορθόδοξο Ισλάμ
(Σιϊτισμός και Σουνιτισμός αντιστοίχως).. Πήραν το όνομά τους από τον ιδρυτή
του, Σεγίτ Μουχαμέτ Μπεκτάς.
Πρόκειται για Σιϊτικό τάγμα, καθώς οι οπαδοί του παραδέχονται τον γαμπρό του
Μωάμεθ Αλή, ως νόμιμο διάδοχο του προφήτη τους, Μωάμεθ.
Είναι
επίσης γνωστές οι σχέσεις του Τάγματος με τον αυτοκρατορικό στρατό των
γενιτσάρων, τον οποίο ουσιαστικά είχαν αναλάβει πλήρως υπό την καθοδήγησή τους
από το 1590 έως το 1826, οπότε το σώμα διαλύθηκε από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β’.
Στους στρατώνες των γενιτσάρων διέμενε μόνιμα σεΐχης (αρχηγός) των μπεκτασήδων,
ενώ στους περισσότερους υπήρχε μπεκτασικό μοναστήρι (τεκές).
8 Feroz Ahmad,
War and Society Under the Young Turks, 1908-1918, 269-270.
9 [Analytical & Intelligence Comments] TALAAT PASHA
- WikiLeaks, https://wikileaks.org/.../1862737_-analytical-and-intellig...28 Φεβ 2011].
10 Ilgaz Zorlu, Evet, Ben Selânikliyim: Türkiye Sabetaycılığı, Belge Yayınları,
1999, p. 223.--- Yusuf Besalel, Osmanlı
ve Türk Yahudileri, Gözlem Kitabevi, 1999, p. 210.----Rifat N.
Bali, Musa'nın
Evlatları, Cumhuriyet'in Yurttaşları, İletişim Yayınları, 2001, p. 54. (Mehmet Cavit Bey - Wikipedia, https://
en. wikipedia.org/wiki/Mehmet_Cavit_Bey)---.Javid (Cavid) Bey,
Mehmed - Jewish Virtual Library, www.
jewishvirtuallibrary.org/javid-cavid-bey-mehmed
11 Γεννημένος το 1867 σε ένα χωριό της Λευκορωσίας ο ιουδαϊκής καταγωγής τυχοδιώκτης Αλεξάντερ Λαζάρεβιτς, είχε διαταχθεί από το Σύστημα, να προετοιμάσει την μαρξιστική επανάσταση στην τσαρική Ρωσία.
Διετέλεσε
πάμπτωχος δημοσιογράφος σοσιαλιστικών εφημερίδων αλλά και πάμπλουτος, στην
συνέχεια, επιχειρηματίας στην Κωνσταντινούπολη, όπου έδρασε ως τροφοδότης του
οθωμανικού στρατού με σιτηρά αλλά και δημοσιογράφος-χρηματοδότης μιας από τις
κυριότερες νεοτουρκικές εφημερίδες.
Όμως, ο Πάρβους, δεν αρκέστηκε στο ρόλο του
οικονομικού μέντορα των Νεοτούρκων. Εκμεταλλευόμενος τις διασυνδέσεις του με
την αυτοκρατορική Γερμανία, στην υπηρεσία
της οποίας θα θέσει στην συνέχεια τον εαυτό του ως πράκτορας, ίσως δε
και τις επαφές του με τον διασημότερο έμπορο όπλων της εποχής, τον ελληνικής καταγωγής σερ Μπέϊζιλ Ζαχάρωφ
(ο οποίος εκπροσωπούσε τα συμφέροντα της βρετανικής Βίκερς), ο Πάρβους
φρόντισε να εφοδιάσει ταχύτατα την οθωμανική αυτοκρατορία με τον απαραίτητο
πολεμικό εξοπλισμό, αλλά και να εξασφαλίσει στον στρατό της την αναγκαία
τροφοδοσία, ώστε οι Νεότουρκοι να εισέλθουν στον μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό της
Γερμανίας.
Παράλληλα,
διοχέτευε πολεμικό εξοπλισμό και στα βαλκανικά κράτη, ενώ ο ίδιος μέσα σε
λιγότερο από δύο χρόνια, είχε μετατραπεί από ξυπόλυτο δημοσιογραφίσκο σε
επικεφαλής μιας οικονομικής αυτοκρατορίας στην οποία ανήκαν ακόμα και τράπεζες.
Οι ειδικοί βιογράφοι του Πάρβους, Ζέμαν και Σάρλαου, διατυπώνουν την άποψη ότι
η Οθωμανία των Νεοτούρκων δεν θα εισερχόταν τόσο γρήγορα στον Α΄ΠΠ, αν ο
Πάρβους δεν είχε μεριμνήσει γι’ αυτό, με τον τρόπο που περιεγράφη….
12 Elizabeth Heresch, Geheimakte Parvus. Die gekaufte Revolution. Biographie, München 2000, 103-104 και 109· πρβλ. Z. A. B. Zeman / W. B. Scharlau, The Merchant of
Revolution. The Life of Alexander Israel Helphand (Parvus) 1867-1924, London 1965, 127-132.
13 Jacob M. Landau, Tekinalp, Turkish Patriot, 1883-1961 (1984).
14 Επισήμως η γέννηση του
Ατατούρκ καταγράφεται το έτος 1296 του ημερολογίου Ρουμί, το οποίον εκτείνεται
από τις 13 Μαρτίου 1880 έως τις 12 Μαρτίου 1881 του Γρηγοριανού ημερολογίου.
Τόπος γεννήσεως αναγράφεται στην ταυτότητά του, η τότε υπό οθωμανική κατοχή,
Θεσσαλονίκη και το όνομα του ήταν Μουσταφά.
Η ακριβής ημερομηνία γέννησης
δεν είναι γνωστή.
Όταν ρωτήθηκε από τα μέλη συγγραφικής ομάδας εγκυκλοπαίδειας, για την
ημερομηνία και τον τόπον γεννήσεώς του, απάντησε
πως γεννήθηκε την 19ην Μαΐου
1919, δηλαδή την ημέρα που απεβιβάσθη στην Τραπεζούντα για να αρχίσει
την εφαρμογή του σχεδίου εξοντώσεως και ξερριζωμού των Ελλήνων.[Πηγή: Mango, Andrew.
Atatürk, London: John Murray, 2004, σ.26].
15 Rıza Nur (August 30,
1879 in Sinop–September 8, 1942 in Constantinople) was a surgeon, politician
and writer. He was prominent in the years immediately after the First World War
and served as a cabinet minister but was subsequently marginalised and became a
critic of the new regime.
Following the formation of the Turkish Republic, Rıza Nur fell out of
favour and left Turkey in 1926 after the attempt on the life of Atatürk at
Izmir. Rıza condemned the executions of Mehmet
Cavit Bey and the other alleged assassination conspirators arguing that,
whilst he personally disliked the men who had been his own political opponents,
he felt that they had not been involved in the plot and so were unjustly
killed.
Embittered at
the fall-out with his former ally, Rıza also wrote widely about Atatürk's
alleged alcoholism. Returning from exile
in Paris and Alexadria after Atatürk's death, in 1942 he published the journal Tanrıdağı, which supported Turanism
and pan-Turkism. The journal's name refers to the Tien Shan mountain range in Mongolia, a region inhabited by ancient Turkic tribes.
He died at the age of 63 and was buried at the Merkezefendi Cemetery, Constantinopole.
Πηγές: Andrew Mango, Atatürk,
London: John Murray, 2004, p. 274
Jacob M. Landau, Radical Politics in Modern Turkey, 1974, p.195.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου