OI ΤΕΛΕΥΤΑΙEΣ ΙΑΧΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ-
«ΔΕΣΜΩΤΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΚΦΥΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.
[OUR LAST RALLYING
CRIES TO AWAKE THE FREE-PRISONERS OF THE SYSTEM AND AGAINST THOSE OF CAINITE BIOLOGICAL RACE, ENEMIES
OF THE HUMANITY].
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΕΣ
ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ AΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.
(WAITING PATIENTLY THE CONSCIENCES’ AWAKENING)
«…Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.» [Ιωάννης Καποδίστριας, σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του στην Ελλάδα (Γ. Τερτσέτης, «Τα Απόλογα του Καποδίστρια»)].
Μέρος 35ον
Η΄ ΙΣΤΟΡΙΚΗ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ (1919) ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.
2. ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ
ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚ. ΠΟΛΕΜΟΝ [ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΤΡΙΠΛΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ»
(ΝΑΖΙΣΜΟΥ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ).
α. Όπως αποδείξαμε στο προηγούμενο θέμα μας περί Ναζισμού, ο όφις που εγέννησε τον Ναζισμό, το «αυγό» της παγκόσμιας καταστροφής, τον αρρωστημένο και παραχαραγμένο Εθνικισμό, την ιδεολογία του πολιτικού-πνευματικού σκοταδισμού της ανθρωπότητος, ξετρύπωσε, από τα άδυτα των αποκρυφιστικών Εταιρειών και στοών, που ίδρυσαν και ήλεγχαν απολύτως οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι!!!
Για κάθε
αδέκαστο ερευνητή και αναζητητή της ιστορικής Αληθείας αυτό αποτελούσε μία αόρατη
«μαγική εικόνα», καθ’ όσον όπως εδιδάχθημεν / διδασκόμαστε όλοι από την λήξη του
2ου Παγκ. Πολέμου μέχρι σήμερα, ο Χίτλερ και ο Ναζισμός, χρεώθηκαν όλες της συνέπειες
της παγκόσμιας αιματηρής τραγωδίας που ακολούθησε κατά και μετά τον 2ον Παγκ.
Πόλεμο, ενώ οι πραγματικοί
υποκινητές και οι ηθικοί αυτουργοί όχι
μόνον παρέμειναν στο σκοτάδι ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ, αλλά παρουσιάσθηκαν αργότερα, με
διαφορετικό προσωπείο, σαν παγκόσμιοι ελευθερωτές ή θύματα του Ναζισμού!!!
Και όλα αυτά
διότι, εάν απεκαλύπτετο αμέσως μετά την λήξη του πολέμου η Ιουδαϊκή Συνωμοσία, όσο ήσαν ακόμη
νωπές οι δάφνες των νικητών της περίεργης συμμαχίας, Δημοκρατίας-Μπολσεβικισμού και των «θυμάτων» του Ναζισμού, δηλαδή
ότι ο Χίτλερ και
οι Ναζιστές ήσαν συνεργοί, τυφλά εκτελεστικά όργανα των Ταλμουδιστών Ιουδαίων
και των αποφάσεων του Ιουδαϊκού Σανχέντριν….
Τότε η περίεργη συμμαχία Δημοκρατίας και
Μπολσεβικισμού θα μετασχηματιζόταν σε ΑΛΛΟΚΟΤΗ αφού θα απεδεικνύετο «Τριπλή»
και Ανίερη (Ναζισμός-Δημοκρατία-Μπολσεβικισμός).
Τότε η ανθρωπότης, ούσα εξαθλιωμένη, μη
έχουσα να χάσει τίποτε, θα είχε εξεγερθεί κατά των βιαστών και λεηλατών της, με
απρόβλεπτες για τους Ιουδαιοταλμουδιστές συνέπειες.
Όμως το Σύστημα, όπως πάντα, διαθέτοντας παγκόσμια
πολιτική επιρροή και απεριόριστη οικονομική ισχύ, εφρόντισε να σχεδιάσει και
εκτελέσει τα γεγονότα που συνετάραξαν την ανθρωπότητα, κατά τέτοιον τρόπο ώστε
οι πολίτες αφιονισμένοι, απελπισμένοι και ανιστόρητοι, να θεωρούν ορθόν και
αληθές ότι τους προβάλλουν οι ηγεσίες τους, χωρίς να υποψιάζονται ότι οι
ηγεσίες τους ήσαν / είναι φιλήκοες και εντολοδόχοι εχθρικών δυνάμεων που έδιδαν
τις εντολές τους από τα παρασκήνια!!!
Όπως είναι γνωστό, η Ιστορία γράφεται πάντα από τους
νικητές και σε κανένα ιστορικό γεγονός δεν είναι πιο έκδηλο αυτό από τους δύο
παγκοσμίους πολέμους που αιματοκύλησαν την οικουμένη.
Αναφερόμενοι λοιπόν στον 2ον Παγκ. Πόλεμον, ενώ οι λεγόμενες
«συμμαχικές δυνάμεις» (εκτελεστικά όργανα των Καϊνιτών Ταλμουδιστών Ιουδαίων) παρουσιάζονται
ως νικητές-ήρωες, οι πλείστοι εκείνης της γενεάς, όσοι επιζούν και σχεδόν ΟΛΟΙ
της νεωτέρας γενεάς, τείνουν να ξεχνούν και να αγνοούν αντιστοίχως, τον μεγάλο
αριθμό των ειδεχθών εγκλημάτων πολέμου που διέπραξαν παράλληλα με τους Ναζιστές
και οι λεγόμενοι «Σύμμαχοι» στις χώρες του Άξονα (Δυτικές / δημοκρατικές ΗΠΑ,
Αγγλία, Γαλλία, κλπ σύμμαχοι) και Μπολσεβικικές /Κομμουνιστικές
Σοβιετική Ένωση και φιλικές προς αυτήν χώρες).
β. Η υποκρισία και η απόκρυψη της
Ιστορικής Αληθείας αποτελούν δόγματα των Παγκόσμιων συνωμοτών του Συστήματος.
Εδώ και δεκαετίες μας βομβαρδίζουν αποκλειστικώς και μόνον με τις «ναζιστικές
φρικαλεότητες» και το «ολοκαύτωμα» των Ιουδαίων, ενώ μας αποκρύπτουν εγκλήματα όμοια
των Ναζιστικών φρικαλεοτήτων που διεπράχθησαν από τους «Συμμάχους» μας. Το
έγκλημα είναι έγκλημα ανεξαρτήτως συνθηκών και «ελαφρυντικών» - αν υπάρχει κάτι
τέτοιο -, ενώ κάθε απόπειρα δικαιολογήσεως ενός εγκλήματος σε κάνει ίδιο ακριβώς
με τον «εγκληματία» που καταδικάζεις.
Συνεπώς τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας των
χωρών-μελών του Άξονα που είναι ιστορικώς καταγεγραμμένα είναι εξ ίσου
κατακριτέα, ουδέν ελαφρυντικόν υπάρχει ούτε μετρητής βαρβαρότητος του
διαπραχθέντος εγκλήματος προσήκει. Επίσης τα εγκλήματα βαρύνουν τόσον τους ηθικούς αυτουργούς
όσον και τους συναυτουργούς και συνεργούς….Mάλλον δε περισσότερον τους ηθικούς αυτουργούς…
Όμως, δεν θα αναφερθούμε στα εγκλήματα και τις
φρικαλεότητες των Ναζιστών, επειδή αυτά είναι γνωστά περιλαμβανόμενα στα
συστημικά εγχειρίδια και εκατοντάδες βιβλία, προβαλλόμενα πολύ συχνά μέχρι σήμερα απ’ όλα τα ΜΜΕ και τις
Οθόνες (κινηματογραφικές και τηλεοπτικές).
Θα παρουσιάσουμε συνοπτικώς τα αποκρυβέντα / αποσιωπηθέντα
εγκλήματα πολέμου των υπολοίπων εκτελεστικών οργάνων του Συστήματος
(Αποκληθέντων «συμμάχων» κατά του Ναζισμού), τα οποία φρονούμεν ότι είναι
ΑΓΝΩΣΤΑ, επειδή το Σύστημα για ευνόητους λόγους, απέκρυψε/ αποκρύπτει, παρά το
γεγονός ότι έπρεπε για λόγους αντικειμενικής ενημερώσεως και δημοκρατικής
αληθείας, να τα γνωρίζουν οι λαοί!!!
Παραθέτομεν λοιπόν, συνοπτικώς, μια σειρά από εγκλήματα που διεπράχθησαν κατά την διάρκειαν και μετά την λήξη του Β΄ Π.Π., ενός πολέμου ο οποίος ΔΕΝ ήταν αμυντικός προς υπεράσπιση Εθνικών εδαφών από εχθρική εισβολή, αλλά πόλεμος που σχεδιάστηκε, όπως αποδείξαμε, από τους παγκόσμιους συνωμότες, και εκτελέστηκε από τις αντίπαλες δυνάμεις, οι οποίες αμφότερες ήσαν απολύτως ελεγχόμενες από τους εμπνευστές / οργανωτές / εντολοδότες / χρηματοδότες του, τους Καϊνίτες Ιουδαίους και Ιουδαιοταλμουδιστές τραπεζίτες!!!1
1/. Αεροπορικές επιδρομές σε αμάχους
α/. Καθ’ όλη την διάρκεια του πολέμου,
όλες σχεδόν οι δυνάμεις που απάρτιζαν τους Συμμάχους επιδόθηκαν σε αεροπορικές
επιδρομές μη στρατιωτικών στόχων, δηλαδή οι πολίτες τέθηκαν στο επίκεντρο των
εκτεταμένων βομβαρδισμών. Κι’ εκεί που οι Ναζί κατακρίνονται συλλήβδην γι’ αυτό,
είναι ώρα να αναγνωρίσουμε και τις αεροπορικές επιδρομές των Συμμάχων σε
πολιτικούς στόχους. Και δεν μιλάμε για τα τέλη του πολέμου που αποτέλεσε απλώς
τύπο μάχης, με τους αμυνόμενους Γερμανούς να οχυρώνονται πλέον μέσα στις πόλεις
τους, αλλά για τις περιπτώσεις εκείνες που οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί έβαλαν
αδιακρίτως κατά πολιτών, με τις πράξεις να λογίζονται εγκλήματα πολέμου.
β/. βομβαρδισμός
της Δρέσδης
Ο Βομβαρδισμός της
Δρέσδης ήταν βομβιστική επιδρομή των Συμμάχων από τις 13 ως τις 15
Φεβρουαρίου του 1945. Αποτέλεσε το αποκορύφωμά της εκτεταμένης αεροπορικής επιθέσεως
των Συμμάχων, που είχε ξεκινήσει από το 1944. Οι επιθέσεις είχαν στρατηγική
σημασία, αλλά το μέγεθος της καταστροφής της Σαξωνικής πόλης, προκάλεσε αντιδράσεις
ακόμη και στην Βρετανία. Την νύχτα της 13 προς 14 Φεβρουαρίου 1945, 805
βομβαρδιστικά αεροπλάνα επιτέθηκαν δυο φορές στην πόλη, παρά το νέφος που
υπήρχε αρχικά από πάνω της. Την επόμενη μέρα, πραγματοποιήθηκαν με το φως της
ημέρας δύο μικρότερες επιθέσεις από αμερικανικά αεροσκάφη.
Υπολογίζεται ότι
χρησιμοποιήθηκαν περίπου 3.500 βόμβες φωσφόρου, εμπρηστικές και νάρκες αέρος
υψηλής περιεκτικότητας. Αμερικανικές πηγές αναφέρουν πως ρίχτηκαν 2.659,3 τόνοι
από τα βρετανικά και 4.441,2 τόνοι από τα αμερικανικά αεροπλάνα.
Ο μαζικός βομβαρδισμός προκάλεσε τεράστιες υλικές ζημιές. Το ένα τρίτο των σπιτιών της πόλης τυλίχτηκε στις φλόγες, όπως και το 90% του ιστορικού κέντρου της πόλης
Αριστερά Τα ερείπια της Frauenkirche, το 1970…Δεξιά Ο Γερμανός ζωγράφος Τεοντόρ Ροζενχάουερ, ανάμεσα στα ερείπια
Σωρός πτωμάτων έτοιμα για δημόσια αποτέφρωση
Σύμφωνα με την ημερήσια
γερμανική αναφορά Tagesbefehl
υπ' αριθμόν 47, τα ανθρώπινα θύματα που είχαν αποκαλυφθεί μέχρι τις 22 Μαρτίου
έφτασαν τα 20.204, ανάμεσα στα οποία και 6.865 νεκροί που αποτεφρώθηκαν στην
κεντρική πλατεία Άλτμαρκτ, ώστε
να αποφευχθεί επιδημία. Η ίδια γερμανική πηγή αναφέρει πως οι τότε προβλέψεις
έκαναν λόγο για 25.000 νεκρούς. Τα περισσότερα θύματα απανθρακώθηκαν ή
σκοτώθηκαν από ασφυξία, λόγω του μονοξειδίου του άνθρακα και των υψηλών
θερμοκρασιών των βομβών.
Τα προϋπάρχοντα
καταφύγια σε περίπτωση αεροπορικής επιδρομής ήταν λιγοστά και το μεγαλύτερο από
αυτά μπορούσε να φιλοξενήσει μόλις 6.000 άτομα. Η αναφορά της 3 Απριλίου,
γράφει πως τα πτώματα ήταν 22.096. Κατά την ανοικοδόμηση της Δρέσδης (από το
τέλος του πολέμου ως το 1966), βρέθηκαν ακόμη 1.858 πτώματα.
2/. Επιχείρηση «Δάκρυ»
Όταν η αμερικανική αντικατασκοπεία αποκάλυψε το
ναζιστικό σχέδιο με τον στόλο των γερμανικών υποβρυχίων που κατευθυνόταν
ολοταχώς προς την ανατολική ακτή των ΗΠΑ, αμερικανικές και καναδικές δυνάμεις
έστειλαν μια μεγάλη δύναμη για να αναχαιτίσει την απειλή: 42 πολεμικά σκάφη και
κάλυψη από αέρος. Σε διάρκεια ενός μήνα, οι εχθροπραξίες θα βύθιζαν 5 γερμανικά
υποβρύχια και ένα αμερικανικό πολεμικό, το θέμα μας είναι άλλο ωστόσο: 5 μέλη
του γερμανικού U-546 αιχμαλωτίστηκαν και βασανίστηκαν για να αποκαλύψουν
πληροφορίες σχετικά με την ναζιστική επίθεση στις ακτές της Αμερικής. Ο αποτρόπαιος βασανισμός έκανε μάλιστα
ναζιστή αξιωματικό να αυτοκτονήσει όντας αιχμάλωτος. Και για όσους σπεύδουν
να δικαιολογήσουν την τακτική για το «γενικότερο καλό», καλό είναι να αναφερθεί
ότι οι φόβοι για γενικευμένη επίθεση των Ναζί στις ΗΠΑ θα αποδεικνύονταν
σύντομα αβάσιμοι…
3/. Το Κλουβί του Λονδίνου
Φιλοξενώντας το διαβόητο «London Cage», ο πανάκριβος
δρόμος του Λονδίνου Kensington Palace Gardens είχε το μερίδιό του στις
φρικαλεότητες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Κλουβί ήταν στην πραγματικότητα μια
φυλακή, μια συστάδα κελιών και δωματίων δηλαδή που χρησιμοποιήθηκαν εκτεταμένα
για την κράτηση και τον βασανισμό ναζιστών αξιωματούχων και κυρίως μελών της
Γκεστάπο. Οι Βρετανοί έκαναν όλα αυτά που κατακρίνονται γενικώς απ’ όλους:
στέρηση ύπνου, λιμοκτονία, βάρβαρους ξυλοδαρμούς και τα σχετικά. Και παρά το γεγονός
ότι μιλάμε αναμφίβολα για έγκλημα πολέμου, κανείς δεν θα κατηγορούταν για την
αποτρόπαιη πρακτική των βασανισμών, με την βρετανική κυβέρνηση να στρέφει
διακριτικά το κεφάλι από την άλλη και να ισχυρίζεται ότι τα εγκλήματα ήταν
δικαιολογημένα στο πλαίσιο του πολέμου…
Το «Κλουβί του Λονδίνου», ήταν μια εγκατάσταση
αιχμαλώτων πολέμου της MI19 στο Ηνωμένο Βασίλειο που λειτούργησε κατά την
διάρκεια και αμέσως μετά τον πόλεμο· καταγγέλθηκαν βασανιστήρια. Το κέντρο
ανακρίσεων Bad Nenndorf στην κατεχόμενη Γερμανία, το οποίο διαχειριζόταν το
Combined Services Detailed Interrogation Center, αποτέλεσε αντικείμενο επίσημης
έρευνας το 1947, η οποία διαπίστωσε ότι υπήρχαν «ψυχικά και σωματικά
βασανιστήρια κατά την διάρκεια των ανακρίσεων» και ότι «προσωπική περιουσία των
κρατουμένων κλάπηκε».
4/. Η σφαγή των αμάχων στο Kocevski Rog
Τον Μάϊο του 1945 έλαβε χώρα η συστηματική σφαγή κοντά
στο Kocevski Rog των παλιννοστούντων της Σλοβενικής Πολιτοφυλακής και των
οικογενειών τους από τις συμμαχικές δυνάμεις των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων. Η
γενοκτονία εστέρησε την ζωή σε 12.000 περίπου ανθρώπους, οι οποίοι ρίχτηκαν σε
λάκκους ή κλειδώθηκαν σε σπηλιές, με τους Παρτιζάνους να σφραγίζουν για πάντα
την μοίρα τους με εκρηκτικά. Κανείς δεν
διώχθηκε ποτέ για την θηριωδία…
5/. Η σφαγή του Νταχάου
Κατά την απελευθέρωση του στρατοπέδου
συγκεντρώσεως του Νταχάου στις 29 Απριλίου του 1945, περίπου 12 φρουροί του
στρατοπέδου πυροβολήθηκαν από στρατιώτη που τους επιτηρούσε. οι άοπλοι δεσμοφύλακες των SS έπεσαν
θύματα της οργής των συμμαχικών δυνάμεων. Σε μια περίεργη τροπή της Ιστορίας,
οι φρουροί που εκτέλεσαν πρόθυμα οι Αμερικανοί δεν ήταν αυτοί που είχαν κάνει
όλες τις φρικαλεότητες του κόσμου για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου: Λίγες
μέρες πριν είχαν εγκαταλείψει το κολαστήριο και είχαν αντικατασταθεί από μέλη
των Waffen-SS, ο μοναδικός σκοπός των οποίων ήταν να παραδώσουν το στρατόπεδο
στους Συμμάχους χωρίς αντίσταση
Άλλοι στρατιώτες του
3ου Τάγματος του 157ου Συντάγματος Πεζικού, της 45ης Μεραρχίας των ΗΠΑ
(Thunderbird) σκότωσαν πολλούς φρουρούς που αντιστάθηκαν. Συνολικά, περίπου 30
σκοτώθηκαν, σύμφωνα με τον διοικητή Felix L. Sparks. Αργότερα, ο συνταγματάρχης
Howard Buechner έγραψε ότι περισσότεροι από 500 σκοτώθηκαν.
Η αυτοδικία των αμερικανικών δυνάμεων στράφηκε λοιπόν
σε λάθος ανθρώπους, με το έγκλημα πολέμου να παραμένει ωστόσο στο περιθώριο των
φρικαλεοτήτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: κανείς δεν θα περνούσε ποτέ από
στρατοδικείο…
6/. Θάνατος στο Rheinwiesenlager
Το συγκρότημα των 19 αμερικανικών φυλακών που
σχηματίστηκαν για να φιλοξενήσουν τους ναζιστές αιχμάλωτους πολέμου κατά τη
διάρκεια της συμμαχικής κατοχής της Γερμανίας, το περίφημο Prisoners of War
Temporary Enclosures (ή Rheinwiesenlager), έφτασε στον κολοφώνα του να μετρά
περισσότερους από 2 εκατομμύρια αιχμαλώτους, παρά το γεγονός ότι ο ακριβής
αριθμός δεν είναι εύκολο να καθοριστεί λόγω των πλημμελών μητρώων.
Εξαιτίας του κολοσσιαίου μεγέθους του προγράμματος και του τεράστιου αριθμού των εγκλείστων, οι Σύμμαχοι δεν τα κατάφερναν πάντα να προμηθεύουν τους τροφίμους με τα απαραίτητα για τη ζωή, γεγονός που κατέληξε σε χιλιάδες θανάτους από ασιτία. Οι τυπικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 10.000 νεκρούς από πείνα, αφυδάτωση και έκθεση στα καιρικά στοιχεία, την ίδια ώρα που υπάρχουν ιστορικοί που ανεβάζουν τον αριθμό σε εκατοντάδες χιλιάδες. Όπως κι αν έχουν οι αριθμοί, ένα είναι σίγουρο: Οι θάνατοι αυτοί χαρακτηρίζονται αναμφίβολα εγκλήματα πολέμου από την Συνθήκη της Γενεύης του 1929.2
7/. Μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων πολέμου
Κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Overlord (η
στρατιωτική επιχείρηση της Αποβάσεως στην Νορμανδία), βρετανικά στρατεύματα
διεξήγαγαν λεηλασίες στο Μπαγιέ και την Καέν στη Γαλλία, μετά την απελευθέρωσή
τους, κατά παράβαση των Συμβάσεων της Χάγης. Στις 23 Μαΐου του 1945, τα
βρετανικά στρατεύματα στο Schleswig-Holstein ελεηλάτησαν το κάστρο Glucksburg,
κλέβοντας κοσμήματα και βεβηλώνοντας 38 φέρετρα από το μαυσωλείο του κάστρου!
Με το που αποβιβάστηκαν οι συμμαχικές δυνάμεις στην
Νορμανδία και άρχισαν να απελευθερώνουν μεγάλες περιοχές κατακτημένης γης, ένα
ακανθώδες πρόβλημα ανέκυψε: Τι να κάνουν με τις χιλιάδες των αιχμαλώτων
πολέμου; Αντί λοιπόν να τους ξαποστέλνουν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, δεν
ήταν λίγες οι φορές που εκτελούνταν επιτόπου, σε μια προσπάθεια εξοικονόμησης
χρόνου αλλά και πολύτιμων προμηθειών, που ήταν τόσο αναγκαίες για τους
Συμμάχους στο πολύπαθο Δυτικό Μέτωπο. Για πολλούς από τους αδικοσκοτωμένους
αιχμαλώτους πολέμου το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι γεννήθηκαν Γερμανοί.
Και βέβαια δεν ήταν μόνο αυτό, καθώς τα περιστατικά με
τους Συμμάχους να χρησιμοποιούν Γερμανούς αιχμαλώτους ως ανθρώπινες ασπίδες δεν
είναι λίγα: Οι αιχμάλωτοι εξαναγκάζονταν να διασχίζουν πρώτοι ναρκοπέδια
«καθαρίζοντάς» τα από τις παγίδες και βέβαια να βαδίζουν μπροστά από τους
Συμμάχους σε επιθέσεις σε ναζιστικά οχυρά, δεχόμενοι τα αμυντικά πυρά. Ο
ακριβής αριθμός των στρατιωτών που εκτελέστηκαν ή σκοτώθηκαν ως ανθρώπινες
ασπίδες δεν είναι μάλιστα εύκολο να εξακριβωθεί, καθώς τα εγκλήματα αυτά
μοιάζουν με τις απώλειες από τις κανονικές εχθροπραξίες…
8/. Μαζικοί βιασμοί γυναικοπαίδων
α/. Μετά την πτώση του Βερολίνου, η
ναζιστική Γερμανία ήταν πλέον ερείπια. Εκατομμύρια κυριολεκτικά συμμαχικών
στρατιωτών ήταν στα εδάφη της, με καμία από τις συμμαχικές πλευρές να μην έχει
απόλυτο έλεγχο της περιοχής που έλεγχε. Η αναρχία σύντομα θα βασίλευε στη χώρα,
με κάθε έννοια νόμου και τάξης να καταλύεται: Εκτιμάται ότι μόνο ο σοβιετικός
στρατός ευθύνεται για τον βιασμό 2 εκατομμυρίων γυναικόπαιδων, με τον φόρο
αίματος που διεκδίκησε να ανέρχεται στις 240.000 ζωές. Σε αυτό που θα έμενε στην Ιστορία ως ο
μεγαλύτερος μαζικός βιασμός που είδε ποτέ ο κόσμος, τα συμμαχικά στρατεύματα
κατοχής της Γερμανίας επιδόθηκαν σε ένα μπαράζ ομαδικών βιασμών, με την μερίδα
του λέοντος να λαμβάνει χώρα στην σοβιετική σφαίρα επιρροής, κάτω μάλιστα από
την ανοχή των αξιωματούχων.
Όσο για το αμερικανικό τμήμα, δεν ήταν άμοιρο ευθυνών:
περισσότεροι από 11.000 βιασμοί αποδίδονται στα στρατεύματα των ΗΠΑ, την ίδια
ώρα που και οι Γάλλοι κατηγορούνται επίσης για 1.500. Και παρά το γεγονός ότι
οι αριθμοί έχουν την σημασία τους, το έγκλημα παραμένει έγκλημα…
Ο Άντονυ Μπίβορ
περιγράφει
επίσης τους χιλιάδες βιασμούς Γερμανίδων από στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού
κατά την διάρκεια της κατοχής της Γερμανίας ως το «μεγαλύτερο φαινόμενο μαζικών
βιασμών στην Ιστορία»· έχει υπολογίσει ότι τουλάχιστον 1,4 εκατομμύριο γυναίκες
βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν μόνο στην Ανατολική Πρωσία, την Πομερανία και τη
Σιλεσία! Επίσης να σημειώσουμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί αιχμάλωτοι
πολέμου, που έπεσαν στα χέρια των Σοβιετικών, υπέστησαν άθλια βασανιστήρια,
κακουχίες και ελάχιστοι από εκείνους επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
β/. Μυστικά αρχεία που κατέγραψαν γεγονότα εν καιρώ πολέμου και
δημοσιοποιήθηκαν μόλις το 2006, αποκαλύπτουν ότι Αμερικανοί στρατιώτες
διέπραξαν περισσότερα από 400 σεξουαλικά αδικήματα στην Ευρώπη,
συμπεριλαμβανομένων 126 βιασμών στην Αγγλία, μεταξύ 1942 και 1945.
Μελέτη του ομότιμου καθηγητή Κοινωνιολογίας/Εγκληματολογίας στο North Kentucky University,
Ρόμπερτ Λίλι υπολογίζει ότι συνολικά 14.000 άμαχοι στην Αγγλία, την Γαλλία και την Γερμανία βιάστηκαν από Αμερικανούς κατά
την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπολογίζεται ότι υπήρξαν περίπου 3.500
βιασμοί από Αμερικανούς στρατιώτες στην Γαλλία μεταξύ Ιουνίου 1944 και του
τέλους του πολέμου.
9/. Πυρηνικός όλεθρος σε αμάχους
Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς πώς οι αμερικανικοί
βομβαρδισμοί με πυρηνικά στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι λογίζονται εγκλήματα
πολέμου. Οι ατομικές βόμβες καταμεσής των πυκνοκατοικημένων πόλεων δεν είχαν
βέβαια σκοπό να πλήξουν στρατιωτικούς στόχους ή να αποδυναμώσουν την ιαπωνική
πολεμική μηχανή. Ήταν μια φρικιαστική επίδειξη δυνάμεως, με τους ισχυρισμούς
που επιμένουν να βλέπουν αναγκαίο το δραστικό αυτό μέτρο για να αποφευχθεί η
χερσαία εισβολή στην Ιαπωνία να μένουν έωλοι.
Η
Συνθήκη της Γενεύης ορίζει εξάλλου ρητά ότι η χωρίς διάκριση στόχευση σε
αμάχους αποτελεί έγκλημα πολέμου (και κατά της ανθρωπότητας βεβαίως). Είναι όμως και το άλλο:
Ήταν πράγματι αναγκαία και η δεύτερη ατομική βόμβα στο
Ναγκασάκι; Ή ακόμα και στην Χιροσίμα; Δεν θα έφτανε άραγε μια επίδειξη της
ισχύος της βόμβας σε κάποιο ακατοίκητο νησάκι της Ιαπωνίας; Γεγονός που ενδεχομένως προσυπογράφει τη γνώμη των ιστορικών που
βλέπουν πίσω από τον πυρηνικό όλεθρο αισθήματα εκδίκησης παρά αναγκαστικής
στρατιωτικής κίνησης…
10/. Τα
εγκλήματα των Αμερικανών στον Ειρηνικό3
α/.Τα εγκλήματα των Αμερικανών στον
πόλεμο του Ειρηνικού - και όχι μόνο - δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις
φρικαλεότητες των ορδών του Τζέγκις Χαν ή των πιο άγριων κανιβάλων. Βασάνιζαν,
βίαζαν και σκότωναν αιχμαλώτους και άμαχο πληθυσμό χωρίς έλεος. Αυτή είναι η
ιστορία τους. Οι Αμερικανοί στον Ειρηνικό δεν έπαιρναν αιχμαλώτους. Η απαίσια
αλήθεια που δεν αναφέρεται ποτέ στις ταινίες ή στα βιβλία είναι ότι ο πόλεμος
με την Ιαπωνία από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο οι
κανόνες ήταν εκπληκτικά απλοί: Αν οι Ιάπωνες κέρδιζαν, ζούσαν, αν έχαναν,
πέθαιναν.
Τα ιαπωνικά κρανία ήταν από τα πιο δημοφιλή τρόπαια.
Μερικά στάλθηκαν στα σπίτια σε φίλους, οικογένειες, σε ερωμένες, ακόμη και στο
Λευκό Οίκο.
Αμερικανοί στρατιώτες φωτογραφίζονται με κρανία Ιαπώνων.
β/. «Η βροχή του Ατσαλιού»
Στην Ασιατική ήπειρο,
οι σφαγές, βιασμοί και λεηλασίες ήταν σύνηθες φαινόμενο από τα συμμαχικά
στρατεύματα. Αξίζει προσοχής ένα περιστατικό: Αμέσως μετά την απόβαση
Αμερικανών πεζοναυτών, όλες οι γυναίκες ενός χωριού στη χερσόνησο του Motobu
έπεσαν στα χέρια τους. Τότε στο χωριό υπήρχαν μόνο γυναίκες, παιδιά και γέροι,
καθώς όλοι οι νέοι είχαν επιστρατευτεί. Οι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση,
άρχισαν με μανία «κυνήγι γυναικών». Όσες γυναίκες κρύβονταν στο χωριό ή σε
κοντινά καταφύγια αεροπορικών επιδρομών βιάστηκαν η μία μετά την άλλη!.
Στην σφοδρή εκείνη σύγκρουση έχασαν τη ζωή τους και χιλιάδες Ιάπωνες πολίτες, θύματα των βομβαρδισμών και των κακουχιών. Όχι άδικα, η μάχη της Οκινάουα έμεινε στην μνήμη των επιζώντων ως «η βροχή του ατσαλιού».4
Μόλις οι Αμερικανοί έφτασαν στην Σαϊπάν, την Οκινάουα
και άλλα ιαπωνικά νησιά με άμαχους πληθυσμούς, ο μαζικός βιασμός προστέθηκε στο μενού των εγκλημάτων πολέμου. Όπως
αποκάλυψε ένας Αμερικανός:
«Η βόρεια άκρη της Σαϊπάν είναι ένας
γκρεμός προς την θάλασσα. Κατά την άμπωτη, τα κοφτερά κοραλλιογενή βράχια
καλύπτονται σχεδόν από τα κύματα. Οι άμαχοι Ιάπωνες και οι επιζώντες στρατιώτες
συγκεντρώθηκαν σε εκείνο το σημείο...Παρά
τα μηνύματα από τα μεγάφωνα που τους ζητούσαν να παραδοθούν και τις
διαβεβαιώσεις ότι θα υποστούν καλή μεταχείριση, εκείνοι άρχισαν να αυτοκτονούν
πηδώντας στο γκρεμό.
Οι στρατιώτες έσφιγγαν χειροβομβίδες στις κοιλιές τους
και τραβούσαν τις περόνες...»
Όχι μόνο δεν υπήρξαν επιζώντες μεταξύ των 30.000
ανδρών της ιαπωνικής φρουράς στη Σαϊπάν, αλλά δύο στους τρεις πολίτες, περίπου
22.000 συνολικά, δολοφονήθηκαν ή αυτοκτόνησαν.
«Απλά τα ανατινάξαμε όλα», παραδέχτηκε ένας ναυτικός. «Δεν ξέρουμε αν υπήρχαν
γυναίκες και παιδιά ή οτιδήποτε άλλο, τα ανατινάξαμε.».
Μια χούφτα κρατουμένων κατάφεραν να συλληφθούν. Το
ναυτικό των ΗΠΑ πυροβολούσε συνήθως όλες τις σωσίβιες λέμβους και όσους
επιβίωναν στο νερό, ακόμη και νοσοκομειακά πλοία γεμάτα τραυματίες. Οι Ιάπωνες
πιλότοι που έπεφταν από τα φλεγόμενα αεροσκάφη με αλεξίπτωτα πυροβολούνταν στον
αέρα. Σε αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα συμμετείχαν ουσιαστικά όλοι οι
Αμερικανοί στρατιώτες και υπάλληλοι. Μέχρι
τον Οκτώβριο του 1944, ανακοινώθηκε ότι κρατούνταν μόνο 604 Ιάπωνες στα
στρατόπεδα των Συμμάχων.
11/. Οι μαζικές σφαγές, βασανιστήρια και βιασμοί από
τους Σοβιετικούς.
α/. Ένα από τα πρώτα εγκλήματα πολέμου της Σοβιετικής Ένωσης
ήταν η Σφαγή
του Κατύν: μαζικές εκτελέσεις (22.000 άνθρωποι!) Πολωνών
αξιωματούχων (Πολιτικών και στρατιωτικών).
β/. Τα πιο ευρέως γνωστά εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν
από τα σοβιετικά στρατεύματα εναντίον πολιτών και στρατιωτών είναι:
Η σφαγή του Μετγέθεν: Μαζική δολοφονία και
βιασμός 32-3.000 Γερμανών πολιτών από στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού.
Η σφαγή του Νέμερσντορφ: Μαζική δολοφονία και
βιασμός 74 Γερμανών πολιτών (καθώς και 50 Γάλλων και Βέλγων αιχμαλώτων) από το
2ο Σώμα τεθωρακισμένων του Κόκκινου Στρατού.
Η σφαγή του Treuenbritzen: Μαζική δολοφονία και
βιασμός Γερμανών πολιτών.
Η Σφαγή του Μπρονίκι: Μαζική δολοφονία 153
Γερμανών αιχμαλώτων.
Η σφαγή του Grischino: Μαζικά βασανιστήρια,
βιασμοί και δολοφονίες αιχμαλώτων στρατιωτών του Άξονα (κυρίως νοσοκόμες,
εργάτες κατασκευών και προσωπικό επικοινωνίας) και πολιτών.
Η Σφαγή της Φεοντόσια: Βασανιστήρια,
ακρωτηριασμοί και δολοφονίες 160 τραυματισμένων Γερμανών στρατιωτών.
Η σφαγή στην Naliboki: Λεηλασίες, και
μαζικές δολοφονίες στην πόλη Naliboki της Λευκορωσίας από Σοβιετικούς
Παρτιζάνους, με αποτέλεσμα το θάνατο 127-129 πολωνών πολιτών.
12/. Λοιπές λεηλασίες και σφαγές (Αίμα, θάνατος και
αναλγησία)
α/.Η καναδική στρατιωτική
μονάδα «The Loyal Edmonton Regiment» δολοφόνησε Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου
κατά την εισβολή στη Σικελία καίγοντάς τους ζωντανούς μέσα σε οίκημα.
β/. Ο Γαλλικός Στρατός
συγκέντρωσε και εκτέλεσε 21 Βέλγους πολίτες που θεώρησε συνεργάτες των Γερμανών,
ενώ όπως απεδείχθη αργότερον, μόνο τέσσερις συνεργάζονταν πραγματικά με τους
Γερμανούς!
γ/. Τον Απρίλιο του 1945,
Βρετανοί στρατιώτες επέλεξαν τυχαία και έκαψαν δύο εξοχικά σπίτια στο Seedorf
της Γερμανίας με τους ενοίκους τους μέσα, σε αντίποινα εναντίον πολιτών που
είχαν κρύψει Γερμανούς στρατιώτες στα κελάρια τους.
δ/. Τα ιταλικά αρχεία
καταγράφουν οκτώ βιασμούς και δεκαεννέα απόπειρες βιασμών από βρετανούς
στρατιώτες στην Ιταλία μεταξύ Σεπτεμβρίου 1943 και Δεκεμβρίου 1945. Διάφορες
πηγές, συμπεριλαμβανομένου του Τμήματος Ειδικών Ερευνών καθώς και στοιχεία από
Βέλγους δημοσιογράφους, ανέφεραν ότι ο βιασμός και η σεξουαλική παρενόχληση από
βρετανικά στρατεύματα ήταν σύνηθες φαινόμενο μετά την απόβαση στην Σικελία το
1943.
ε/. Στην Γερμανία, βιασμοί
των ντόπιων γυναικών διαπράχθηκαν από βρετανικά και καναδικά στρατεύματα. Δεν γλύτωσαν ούτε ηλικιωμένες γυναίκες!
Κάποιοι βιασμοί διαπράχθηκαν παρορμητικά υπό την επίδραση αλκοόλ ή
μετατραυματικού στρες, αλλά υπήρξαν και περιπτώσεις προσχεδιασμένων επιθέσεων.
στ/. Η Σφαγή στο Canicatti:
Δολοφονία Ιταλών αμάχων από τον αντισυνταγματάρχη McCaffrey. Έγινε έρευνα, αλλά
ο McCaffrey δεν κατηγορήθηκε ποτέ για αδίκημα που σχετίζεται με το περιστατικό.
Η υπόθεση παρέμεινε άγνωστη μέχρι που ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας
Υόρκης Γιόσεφ Σάλεμι, του οποίου ο πατέρας ήταν αυτόπτης μάρτυς, την αποκάλυψε.
ζ/. Στην Σφαγή του
Biscari, έχουν καταγγελθεί δύο περιπτώσεις μαζικών δολοφονιών από αμερικανικά
στρατεύματα της 45ης Μεραρχίας Πεζικού: σκότωσαν περίπου 75 αιχμαλώτους
πολέμου, κυρίως Ιταλούς.
η/. Κοντά στο γαλλικό
χωριό Audouville-la-Hubert, 30 Γερμανοί αιχμάλωτοι δολοφονήθηκαν από
Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές.
θ/. Στον απόηχο της σφαγής
του Μαλμεντί, μια γραπτή διαταγή από το Αρχηγείο του 328ου Συντάγματος Πεζικού
Στρατού των ΗΠΑ, με ημερομηνία 21 Δεκεμβρίου 1944, ανέφερε: Κανένας απλός
στρατιώτης ή αλεξιπτωτιστής των SS δεν θα αιχμαλωτίζεται, αλλά θα πυροβολείται
αμέσως. Ο υποστράτηγος των ΗΠΑ
Raymond Hufft έδωσε σχετικές οδηγίες στα στρατεύματά του να μην συλλάβουν
αιχμαλώτους όταν διέσχιζαν τον Ρήνο το 1945. «Μετά τον πόλεμο, όταν
συλλογίστηκα τα εγκλήματα πολέμου που ενέκρινα -παραδέχτηκε- αν οι Γερμανοί
είχαν κερδίσει, θα ήμουν σε δίκη στη Νυρεμβέργη αντί για αυτούς»…
ι/. Την 1η Ιανουαρίου του
1945, μέλη της 11ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων εκτέλεσαν 80 στρατιώτες της
Βέρμαχτ, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν σε ένα χωράφι και πυροβολήθηκαν με πολυβόλα·
ήταν η Σφαγή στο Τσενόν
ια/. Στις 22 Απριλίου του
1945 Αμερικανοί στρατιώτες από το 23ο Τάγμα Αρμάτων της 12ης Τεθωρακισμένης
Μεραρχίας σκότωσαν 24 στρατιώτες των Waffen SS που είχαν αιχμαλωτιστεί στη
γερμανική πόλη Lippach. Μέλη της ίδιας μονάδας φέρεται επίσης να βίασαν 20
γυναίκες στην πόλη.
13/. Μαζικές σφαγές των Ορθοδόξων Σέρβων από τους
φανατικούς παπικούς κροάτες.
Η πρώτη καταγεγραμμένη
μαζική δολοφονία Σέρβων καταγράφηκε στο Βιέλοβαρ,
μια πόλη περίπου 50 μίλια βόρεια του Ζάγκρεμπ, στις 27-28 Απριλίου 1941, όταν εκτελέστηκαν περίπου 180 άμαχοι
πολίτες κάθε ηλικίας. Σύντομα, ωστόσο, οι Ουστάσε άρχισαν να κάνουν οικονομία στις
σφαίρες τους και να προτιμούν τα μαχαίρια, τα σφυριά, τα τσεκούρια, ακόμη ακόμη
και αυτοσχέδια εργαλεία, για να σφάξουν τα θύματά τους.
Αρχίζοντας τον Μάιο του
1941, οι Ουστάσε, χρησιμοποιούσαν τις φυσικές χαράδρες της ενδοχώρας της Δαλματίας ως λάκκους για
να πετάξουν δεκάδες χιλιάδες
δολοφονημένους Σέρβους – μερικές φορές ενώ ήταν ακόμη ζωντανοί όταν τους
γκρέμιζαν στο κενό. Μόνο η παρέμβαση των αγανακτισμένων Ιταλών τους ανάγκασε να
κλείσουν τα στρατόπεδα όπως το Γιάντοβνο
και το Παγκ,
τον Αύγουστο του 1941.
14/. Συνεργασία των Δυτικών Συμμάχων με την Μαφία (Το
οργανωμένο έγκλημα)
Ο συγγραφέας του
βιβλίου «Μαφία και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος»
Tim Newark, κάνει μια εντυπωσιακή και προκλητική καταγραφή για το πώς το
οργανωμένο έγκλημα εκμεταλλεύτηκε την σκληρή πραγματικότητα του Β΄ Παγκόσμιου
Πολέμου για να επαυξήσει τα πλούτη του και να κυριαρχήσει υπογείως στην διεθνή
πολιτική σκηνή (κυρίως βέβαια των ΗΠΑ και της Ιταλίας).
Χρησιμοποιώντας
μαρτυρίες από πρώτο χέρι, καθώς και υλικό από αρχεία μυστικών υπηρεσιών τα
οποία έπαψαν πλέον να είναι απόρρητα, ο συγγραφέας παρακολουθεί τις ενέργειες
της Μαφίας σε σχέση όχι μόνον με τους Χίτλερ και Μουσολίνι αλλά με τους
«συμμάχους». Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα όσα μας περιγράφει ο
συγγραφέας για το ρόλο των Αμερικανοεβραίων γκάνγκστερς (. . .) μέσα στο όλο
πλαίσιο «λειτουργίας» και εσωτερικών ανταγωνισμών της Μαφίας ή η εξέταση των
ιστορικών εξελίξεων στο ζήτημα του υποστηριζόμενου από την Μαφία ανταρτοπόλεμου
στην Σικελία μετά το 1945, για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους στο
κέντρο της Μεσογείου και κομβικού σημείου των διεθνών «οδών των ναρκωτικών»:
ένα πραγματικό Βασίλειο της Μαφίας.(. . .)
*
Σύμφωνα με άρθρο στο γερμανικό
περιοδικό Der Spiegel
υπογεγραμένο από τον Klaus Wiegrefe (ιστορικό, κάτοχο διδακτορικού διπλώματο,
συντάκτη στο πολιτικό τμήμα του Spiegel, υπεύθυνο για την σύγχρονη Ιστορία),
πολλά απομνημονεύματα στρατιωτών των Συμμάχων έχουν αγνοηθεί ηθελημένα από τους
ιστορικούς επειδή έρχονταν σε αντίθεση με την μυθολογία της «Greatest
Generation» της Γενιάς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου...
Η όλη ψευδαίσθηση περί ηρώων
και τίμιων συμμαχικών στρατιωτών, άρχισε να γκρεμίζεται με την έκδοση βιβλίων,
όπως το «The Day of Battle» του Αμερικανού συγγραφέα Rick Atiknson,
στο οποίο περιγράφονται εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων μετά την Απόβαση στη
Σικελία και το «D-Day: The Battle for Normandy», καθώς και του βρετανού
ιστορικού Antony Beevor στο οποίο
καταγράφονται εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων στην Νορμανδία.
Μεταξύ των Αμερικανών βετεράνων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που παραδέχτηκαν
ότι διέπραξαν εγκλήματα πολέμου ήταν ο πρώην εκτελεστής της Μαφίας Φρανκ Σίραν . Σε συνεντεύξεις με τον βιογράφο
του Τσαρλς Μπραντ, ο Σίραν θυμήθηκε την θητεία τους στην Μεραρχία Thunderbird.
Σύμφωνα με δηλώσεις του, ο Σίραν συμμετείχε σε πολυάριθμες σφαγές και
εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες Γερμανών αιχμαλώτων, πράξεις που
παραβίαζαν τις Συμβάσεις της Χάγης του 1899 και 1907 και την Σύμβαση της
Γενεύης του 1929 για τους αιχμαλώτους.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκ. Πολέμου
διεξήχθησαν δίκες εγκληματιών πολέμου του Άξονα με πιο γνωστές τις Δίκες της Νυρεμβέργης
και τις Δίκες του Τόκιο. Oμως, για τα εγκλήματα
πολέμου, που διέπραξαν οι «δαφνοστεφανωμένοι» άνδρες των λεγόμενων «Συμμαχικών
δυνάμεων» ΟΥΔΕΠΟΤΕ προσήχθησαν σε δίκη και οι άθλιοι θύτες τους ΟΥΔΕΠΟΤΕ ελογοδότησαν….
*
Κατόπιν των παραπάνω, απευθυνόμαστε για μια
ακόμη φορά προς άπαντες τους θιασώτες του λεγόμενου «Δημοκρατικού τόξου» αλλά
και σε κάθε εχέφρονα που θεωρεί εαυτόν ελεύθερον και αναζητητήν της ιστορικής
αληθείας και ερωτώμεν:
1ον/. Πως και γιατί συνεμάχησαν οι «δημοκράτες» της
Δύσεως με τους ορκισμένους εχθρούς τους αιμοχαρείς εγκληματίες σοβιετικούς ερυθρούς
μπολσεβίκους;
2ον/. Σε τι διαφέρουν τα εγκλήματα και οι φρικαλεότητες
που διέπραξαν οι Ναζιστές από τα εγκλήματα και τις φρικαλεότητες που διέπραξαν
οι ένοπλοι και οι συνεργάτες τους, των δημοκρατών των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της
Γαλλίας, και λοιπών δυτικών συμμαχικών δυνάμεων;
3ον/. Είναι ή όχι οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι οι ηθικοί
αυτουργοί (παγκόσμιοι συνωμότες) των δύο παγκοσμίων πολέμων και εντολοδότες των
σημερινών κυβερνήσεων;
Εάν όχι, τι άλλα αποδεικτικά στοιχεία θέλετε,
εκτός από όσα έχουμε καταγράψει εδώ και μία δεκαετία στο παρόν ιστολόγιόν μας;
4ον/.
Πιστεύετε όντως ότι οι Εβραίοι θύματα των Ναζί είναι 6.000.000;
Εάν
ναι,
α/. Ποια
είναι τα έγγραφα αποδεικτικά στοιχεία περί τούτου;
β/. Γιατί
οι Σοβιετικοί αμέσως μετά την λήξη του πολέμου εδήλωσαν επισήμως πως ο αριθμός
των Εβραίων που εθανατώθησαν από τους Ναζί, ήταν…μόνον 2.000.000;
γ/. Ο
αριθμός των 6.000.000 επαληθεύεται από το World Jewish
Almanac στο οποίον καταγράφεται από τους ίδιους τους
Εβραίους, η πληθυσμιακή κατάσταση των συμφυλετών τους στην Ευρώπη και
παγκοσμίως από το 1933 μέχρι το 1948;
Εάν
όχι, τότε
ποία εξήγηση δίνετε;
Εμείς
πάντως υποστηρίζουμε την θέση ότι πρόκειται για την «Μεγάλη
απάτη του 20ου αιώνος» όπως ο τίτλος του βιβλίου του Arthur
Butz,5 και αμφισβητούμε/αμφιβάλλουμε, όπως ο Richard E. Harwood6 στο βιβλίο του (Did six
million really die?),
στα οποία και σας παραπέμπομεν, όπου καταγράφονται με λεπτομέρειες πολλά
αποδεικτικά στοιχεία μη επιδεχόμενα αμφισβητήσεως...
1 -Εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων (https://wwwnewsbeast.gr (23 Απρ. 2013).
-Η
μεγαλύτερη σφαγή αμάχων στον Β΄ Π.Π.(Εφ. Έθνος 8 Φεβρ. 2022).
2 Ο ανθρωπάκος των Ταλμουδιστών
Ιουδαίων, Σουηδο-ιουδαίος Αϊζενχάουερ προέβη σ’ένα απίστευτο χειρισμό του προβλήματος.
Χρησιμοποίησε ένα νομικό τέχνασμα αποχαρακτηρίσας τους εγκλείστους από «αιχμαλώτους
πολέμου» παρακάμπτοντας έτσι βολικά την συνθήκη. Το έγκλημα ωστόσο παραμένει απαράγραπτον
έγκλημα…
3 Άρθρο του Εθνους: Πως ο Ρούζβελτ έστησε την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ
βάσει στοιχείων που ήρθαν στο φως το 2001.[https:// www.ethnos.gr/istoria/75724_perl-harmpor-pos-royzbelt-kai-ipa-estisan-tin-epithesi-ton-iaponon-stis-7/12-toy-41
[24/01/2021].
4 Από όλα τα τρόπαια, ωστόσο, κανένα δεν ήταν πιό
περιζήτητο από τα χρυσά δόντια. Μετά από οποιαδήποτε μάχη ή σφαγή, τα στόματα
των πεσμένων ήταν συχνά η πρώτη ασχολία για πολλούς Αμερικανούς. Σύμφωνα με
έναν μάρτυρα:
«Ο Ιάπωνας δεν ήταν νεκρός. Είχε τραυματιστεί
σοβαρά στην πλάτη και δεν μπορούσε να κινήσει τα χέρια του, αλλιώς θα είχε
αυτοκτονήσει. Το ιαπωνικό στόμα με τα τεράστια χρυσά δόντια έλαμπε και ο
καταπιεστής του τα ήθελε. Έβαλε την άκρη του μαχαιριού στη βάση ενός δοντιού
και χτύπησε τη λαβή με την παλάμη του χεριού του.
Επειδή ο
Ιάπωνας κλωτσούσε και χτυπιόταν, το μαχαίρι γλύστρισε από το δόντι και
βυθίστηκε βαθιά στο στόμα του θύματος. Ο ναυτικός τον καταράστηκε και έκοψε
κάθετα τα μάγουλά του ανοίγοντας τα ως τα αυτιά. Έβαλε το πόδι του στην κάτω
γνάθο του πάσχοντος και προσπάθησε ξανά. Από το στόμα του στρατιώτη πετάχτηκε
ένας κόκκινος πίδακας. Εκανε έναν τρομερό θόρυβο και έβηξε άγρια. Φώναξα,
«Βγάλε τον άνδρα από την δυστυχία του». Το μόνο που πήρα για απάντηση ήταν μια
επίθεση. Ένας άλλος ναυτικός έτρεξε, σφήνωσε μια σφαίρα στον εγκέφαλο του
Ιάπωνα στρατιώτη και έβαλε τέλος στην αγωνία του. Ο οδοντοκαθαριστής γκρίνιαξε
και συνέχισε να βγάζει τα βραβεία του ανενόχλητος.»
5A. R. Butz, Professor of
Electrical Engineering and Computer Science, was the first (and so far the
only) writer to treat the entire Holocaust complex from the Revisionist
perspective, in a precise scientific manner. This book exhibits the
overwhelming force of historical and logical arguments which Revisionism had
accumulated by the middle of the 70s. It was the first book published in the US
which won for Revisionism the academic dignity to which it is entitled. It
continues to be a major revisionist reference work, frequently cited by
prominent personalities.
6 Richard Verrall (born 1948) is a
former deputy chairman of the British National Front (NF) who edited the
magazine Spearhead from 1976 to 1980. Under the nom
de plume of Richard E. Harwood, Verrall wrote the pamphlet Did Six Million
Really Die?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου