OI ΤΕΛΕΥΤΑΙEΣ ΙΑΧΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ-
«ΔΕΣΜΩΤΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΚΦΥΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.
[OUR LAST
RALLYING CRIES TO AWAKE THE FREE-PRISONERS OF THE SYSTEM AND AGAINST THOSE OF CAINITE BIOLOGICAL RACE, ENEMIES
OF THE HUMANITY].
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΕΣ
ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ AΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.
(WAITING PATIENTLY THE CONSCIENCES’ AWAKENING)
«Μητρός
τε
καὶ
πατρὸς
καὶ
τῶν
ἄλλων
προγόνων
ἀπάντων
τιμιώτερόν
ἐστιν ἡ Πατρὶς
καὶ
σεμνότερον
καὶ
ἁγιώτερον
καὶ
ἐν
μείζονι
μοίρᾳ
καὶ
παρὰ
θεοῖς
καὶ
παρ᾿
ἀνθρώποις
τοῖς
νοῦν
ἔχουσι». [Σωκράτης (Πλάτωνος
Κρίτων, 51α, 51β)].
«…Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε,
θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί!». (Κωστής Παλαμάς, 1925)
«Μια φορά εβαπτίσθημεν με το λάδι,
βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας»
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).
Μέρος 37ον
Η΄ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ (1919) ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.
4. Η
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΥΒΡΙΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ
α. Σημαία-Εθνικό
έμβλημα Σκοπίων
1/. Το κλεμμένο αρχαίο Ελληνικό σύμβολο του οκτάκτινου αστέρος.
Σε ένα θραύσμα από τερρακότα (terra-cotta, κεραμεικά είδη) που βρίσκεται στο Musee du Cinquantenaire στις Βρυξέλλες, απεικονίζεται ο Αλέξανδρος ως Ήλιος Κοσμοκράτωρ, έχοντας στο κεφάλι του εξάκτινους αστέρες και στο μέτωπο του την Σελήνη με έναν οκτάκτινο ήλιο.
Οι
ακτινωτοί ήλιοι είναι ισοδύναμη παραλλαγή των αντίστοιχων ροδάκων. Ο ρόδακας
(ρόδαξ, ρόδον, τριαντάφυλλο), είναι ένα διαχρονικό κόσμημα, σύμβολο και
φυλαχτό. Ο ρόδακας στους αρχαίους πολιτισμούς ήταν ηλιακό σύμβολο...
Βλέπουμε δηλαδή καταγεγραμμένη σχέση μεταξύ των οκτάφυλλων ροδάκων, όπως αυτοί που ανευρέθησαν στον διαφραγματικό τοίχο του τάφου της Αμφιπόλεως.
Ο λευκός οκτάκτινος αστήρ επί μέλανος πεδίου ήταν το Βασιλικό «Επίσημον (=Οικόσημο)» της φρατρίας των «Μεδοντιδών» του 5ου αι. π.Χ. και τελευταίου Βασιλικού Οίκου της Αττικής.
2/.Το έμβλημα της Λαϊκής Δημοκρατίας της «Μακεδονίας» (1944-1946).
Έμβλημα της ομόσποσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας
της «Μακεδονίας» στην Γιουγκοσλαβία, 1944-1946
Το έμβλημα υιοθετήθηκε
στις 27
Ιουλίου
του 1946 από την Συνέλευση του
Λαού της «Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Παρέμεινε σε χρήση και
έπειτα από την ανεξαρτησία της χώρας από την Γιουγκοσλαβία, το 1991.
Το εθνόσημο των
Σκοπίων αποτελείται από μία γιρλάντα διπλά δεμένη με στάχυα σιταριού, φύλλα
καπνού και σπόρους
οπιούχου παπαρούνας, κύρια προϊόντα της
χώρας, δεμένα με κορδέλα όλα διακοσμημένα με ένα παραδοσιακό σκοπιανό κέντημα.
Στα Σκόπια σήμερα
λειτουργούν για λογαριασμό της Διεθνούς Ιουδαιοκρατούμενης Μαφίας Διακινήσεως
Ναρκωτικών, δύο εργαστάσια παραγωγής-επεξεργασίας οπίου, ηρωϊνης και λοιπών
ναρκωτικών ουσιών (Σκόπια και Κουμάνοβο).
Το 2011 η κυβέρνηση των Σκοπίων αφαίρεσε από το
σημερινό εθνόσημο της χώρας το Ιουδαϊκό/αποκρυφιστικό πεντάκτινο κόκκινο αστέρι (δείγμα
υποταγής και υποτελείας στον Ταλμουδικό Ιουδαϊσμό όλων των οργανώσεων, εταιρειών, συλλόγων,
κομμάτων, κρατών, κλπ που το φέρουν στις σημαίες, εθνόσημα, εμβλήματα,κλπ), με την ψευδή αιτιολογία ότι το
αστέρι εκείνο συμβόλιζε μία πραγματικότητα και μία ιδεολογία η οποία είναι
πλέον «ξεπερασμένη».
β. Ίδρυση της
Βαρντάρσκα Μπανόβινα
Η Μπανόβινα του Βαρδάρη, ιδρύθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1929 με την νομοθεσία περί διοικητικής
μεταρρυθμίσεως του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας (Νοτιοσλαβίας), όπως ονομάστηκε
το Βασίλειο των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων με τον ίδιο νόμο. Η
δημιουργία των επαρχιών
αυτών,
αποτελούσε μέρος του μακροπρόθεσμου πολιτικού σχεδιασμού του βασιλιά Αλέξανδρου του Α΄, που στις 6 Ιανουαρίου
είχε διαλύσει το Κοινοβούλιο εγκαθιστώντας ένα προσωπικό καθεστώς, και αντικαθιστώντας
τις τοπικές εθνικές ταυτότητες του βασιλείου του, με μια ενιαία «γιουγκοσλαβική»
(Νοτιοσλαβική) συνείδηση.
Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1941, οι Δυνάμεις του Άξονα κατέλαβαν την Μπανόβινα του Βαρδάρη. Η επαρχία ως διοικητική δομή καταργήθηκε και η επικράτειά της διαμοιράστηκε στο Βασίλειο της Βουλγαρίας, στην Σερβία που ήταν κατειλημμένη από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα και στην Αλβανία που ελέγχονταν από την Φασιστική Ιταλία. Tελευτούντος του πολέμου, η περιοχή διαχωρίστηκε ανάμεσα στην αποκληθείσα, για πρώτη φορά, Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας και στην Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σερβίας, ομόσπονδες δημοκρατίες της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.1
2
Όπως φαίνεται σαφέστατα από το υπόμνημα επί του χάρτου η υπ’αρ. IX περιφέρεια που αντιστοιχεί στα σημερινά Σκόπια αναφέρεται ως VARDAR και όχι ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
3Στον
παραπάνω Βρετανικό χάρτη του 1928, παρατηρούμε πως ο όρος Μακεδονία χρησιμοποιείται αποκλειστικώς και μόνον για
την Ελλάδα.
Σπάνια
Γραμματόσημα της Γιουγκοσλαβίας που αναφέρουν την περιοχή των σημeρινών Σκοπίων, ως VARDARSKA και ΟΧΙ ως «Μακεδονία».
Φυσικά και στα
γραμματόσημα, ούτε λέξη για Μακεδονία. Ακόμα και
οι σφραγίδες φέρουν το όνομα Βαρντάρσκα Μπανόβινα.
Πανάθλιοι κατασκευαστές
ανύπαρκτων κρατών και «εφευρέτες» ανιστόρητων εθνών:
Που στηριχθήκατε και
μετονομάσατε την Βαρντάρσκα Μπανόβινα, ως «Μακεδονία»;
γ. Η κατασκευή
του σημερινού κράτους των Σκοπίων
(«Βόρεια Μακεδονία»)
1/. Πληθυσμιακά
στοιχεία των αρχών της ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ (1921-1931).
Όπως σαφέστατα
προκύπτει από τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία, της περιόδου 1921-1931, ΟΥΔΑΜΟΥ
καταγράφονται «Μακεδόνες» ως λαός/εθνότης, θρησκευτική ομάδα ή «Μακεδονία» ως κρατική ή διοικητική οντότητα.
Είναι μία από τις αμέτρητες επίσημες αποδείξει της
ανυπαρξίας Μακεδονικής Εθνότητος στην περιοχή του σημερινού κράτους των
Σκοπίων, προερχομένη από την πλέον αρμόδια και αξιόπιστη, μη ελληνική πηγή, το
επίσημο τότε γιουγκοσλαβικό κράτος.
Πανάθλιοι κατασκευαστές
ανύπαρκτων κρατών και «εφευρέτες» ανιστόρητων εθνών:
Πως ξεφύτρωσαν οι
«Μακεδόνες» και η «Μακεδονική» εθνότητα, με την λήξη του 2ου παγκοσμίου
πολέμου, από το πουθενά;
2/. Η «Μακεδονία» είναι
κατασκεύασμα των σκοτεινών δυνάμεων του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού, με πρωτεργάτες τους
Ιουδαίους που διειργάζοντο στις αποκρυφιστικές στοές (συναγωγές) και τις
Ιουδαϊκές κοινότητες, [καταγράφονται τότε 68.405
Ιουδαίοι (1931), χωρίς να υπολογίζονται οι κρυπτο-ιουδαίοι (ντονμέδες,
χριστιανίζοντες και αλλοεθνείς) καθώς και το πλήθος των έμμισθων πρακτόρων],
και συνεργάτες/συνενόχους ενσυνείδητους μισέλληνες ή εξαγορασθέντες
εθνομηδενιστές, διαφόρων εθνοτήτων και θρησκευμάτων, από τους διαθέτοντας
πακτωλόν χρημάτων, Ταλμουδιστές Ιουδαίους Τραπεζίτες!
Στις 29
Νοεμβρίου 1943‚ στην πόλη Γιάϊτσε της Βοσνίας, δημιουργήθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία
της Γιουγκοσλαβίας, με την μορφή
που είχε μέχρι την διάλυση της στις αρχές του 1990-91. Ο Ιουδαιο-κροάτης Γιόζεφ Μπροζ Τίτο,4 έγινε πρόεδρος της χώρας και ο Σέρβος Μίλαν Γκρόλ, έγινε αντιπρόεδρος
άνευ χαρτοφυλακίου (Κάτι τέτοιο προέβλεπε και η συμφωνία της Γιάλτας, όπου η
επιρροή στην Γιουγκοσλαβία μοιράστηκε 50%-50%, μεταξύ ΕΣΣΔ και Δύσεως).
Ο Μίλαν Γκρόλ, ήταν από τους πρώτους που διεφώνησαν με τον
Τίτο για το σχέδιο περί δημιουργίας ανεξάρτητης Μακεδονίας. Δεν αναγνώριζε καμία ύπαρξη
Μακεδονικού έθνους, γλώσσας πολιτισμού, και θεωρούσε ότι η ίδρυση του κρατιδίου
αυτού, έγινε για να μειωθεί η δύναμη και το έδαφος της Σερβίας εντός της
Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας.
Αποκαλούσε
μάλιστα την «Μακεδονία του Βαρδάρη» ως τον «πνεύμονα της Σερβίας».
Στις 2 Αυγούστου 1944, ιδρύθηκε από τον Τίτο, η «Ομόσπονδη Λαϊκή Δημοκρατία Μακεδονίας» μία από τις έξη λαϊκές
δημοκρατίες της Λ.Δ. της Γιουγκοσλαβίας (Νοτιοσλαβίας).
Η διαφωνία του Γκρόλ με τον εντολοδόχο τού
Ιουδαιοταλμουδικού Συστήματος Τίτο, έγινε και η αφορμή για το τέλος της
πολιτικής του καριέρας και της εξορίας του στο Λονδίνο το 1945. Έτσι,
ανενόχλητα πλέον οι κρυπτο-ιουδαίοι με τους σταλινικούς κομμουνιστές, άρχισαν
να κτίζουν την νέα Γιουγκοσλαβία, στην βάση της ισοτιμίας των 6 κρατών («εθνών»
κατά τους κατασκευαστές), των ένδεκα (11) εθνοτήτων και των αμέτρητων
μειονοτήτων. Στην ούτω αποκληθείσα Λ.Δ. «Μακεδονίας»
υπήρχαν μειονότητες όπως, η Ελληνική,
η Βουλγαρική, η Σερβική, η Σκιπετάρικη, κ.α..
3/. Σε αντίθεση με τον Γκρολ, ο Ιβάν Βάντσε Μιχαήλοφ, εγκάθετος των
Βουλγάρων και προσωπικός φίλος του Χίτλερ, ήταν ένας από τους ηγέτες της VMRO5 που στρατολογούσε τους…κυνηγημένους
από την Ελλάδα «Μακεδόνες», τους συγκέντρωνε, τους οργάνωνε στο Μοναστήρι
(Μπίτολα) και τους έστελνε στην Ελλάδα για σφαγές και λεηλασίες.
Εξ αιτίας και αυτών των ενεργειών των Βουλγάρων
κομιτατζήδων, ακόμη και οι Έλληνες κομουνιστές εξεδήλωσαν δυσπιστία ως προς τις
προθέσεις των Βουλγάρων κομμουνιστών. Εκτός αυτού υπήρχε και μια κακή
προϊστορία. Ο κίνδυνος από τον Πανσλαβισμό ήταν κάποτε ορατός και ζητούσε
επίμονα έξοδο στο Αιγαίο. Ο Τέμπο είναι ο αυτός που κατηγόρησε τότε, το ΚΚΕ ότι
αδικαιολόγητα φοβάται, διότι οι
Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές δεν ήταν κακοί και ιμπεριαλιστές σαν τους κακούς
Πανσλαβιστές! (απλώς ήθελαν την μισή Μακεδονία για ανθρωπιστικούς λόγους!!!).
4/. Η
ίδρυση της VMRO
Η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση,
ΕΜΕΟ (Βουλγαρικά: Вътрешна Македонска Революционна Организация, ВМРО, Βάτρεσνα Μακεντόσκα Ρεβολγιουστιόνα
Οργκανιζάτσιγια) ήταν μια μυστική, σλαβόφωνη υπερεθνικιστική οργάνωση
που συστάθηκε στην Χερσόννησο του Αίμου (Χ.Α.) στα τέλη του 19ου αιώνα, συγκεκριμένα
στην Ρέσνα, της περιοχής Πόλογκ, των σημερινών Σκοπίων, το 1893, κατά την
τελευταία περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
με αρχικό στόχο την απελευθέρωση των
χριστιανικών πληθυσμών της Μακεδονίας και αργότερα την ένωση της περιοχής με
την Βουλγαρία.
Με βάση τις αυστροουγγρικές πηγές, η οργάνωση
μέχρι το 1902 είχε την ονομασία «Βουλγαρική
Μακεδονο-Αδριανουπολίτικη Επαναστατική Επιτροπή». Διαδραμάτισε σημαντικό
ρόλο στα πολιτικά πράγματα της (Χ.Α.) (Βαλκανικής) και κυρίως της εσωτερικής
πολιτικής ζωής της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας μέχρι την βίαιη διάλυσή
της από τον τσάρο Μπόρις Β΄ της Βουλγαρίας το 1934.
Σκοπός: Σύμφωνα με τους ιδρυτές της, αρχικός σκοπός
της ήταν η απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Οθωμανούς με το σύνθημα "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες"
και η διατήρηση της βουλγαρικής εθνικής
ταυτότητας στις ευρωπαϊκές οθωμανικές κτήσεις. Στον όρκο που έδιναν τα μέλη
της γίνονταν σαφής διάκριση μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων και τονίζονταν ότι οι
χριστιανικές εθνότητες θα συνεργάζονταν για την αποκήρυξη του Οθωμανικού ζυγού.
Στην συνέχεια όμως χρησιμοποιήθηκε από τον βουλγαρικό μεγαλοϊδεατισμό,
προκειμένου μέσω της επιδιωκόμενης αυτονομήσεως του γεωγραφικού χώρου της
Μακεδονίας, που θα αποτελούσε το πρώτο βήμα, να ακολουθούσε η μελλοντική
ενσωμάτωσή του στην Βουλγαρία.
Το VMRO-DPMNE το οποίον διαδραματίζει σήμερα
σημαίνοντα ρόλον στην κυβέρνηση των Σκοπίων, άνοιξε ένα μουσείο στις 20
Δεκεμβρίου 2014, αφιερωμένο στους «ιστορικούς ηγέτες» του VMRO, Τοντόρ Αλεξαντρόφ (1881-1924) και Ιβάν «Βάντσε» Μιχαήλοφ (1896-1990). Αμφότεροι είναι εθνικώς
Βούλγαροι, σύμφωνα με τα ίδια τους τα λόγια (ο Μιχαήλοφ είχε
δώσει συνέντευξη στην τηλεόραση των Σκοπίων από το σπίτι του στην Ρώμη,
βρισκόμενος σε εξορία το 1989, κατά την οποία επιβεβαίωσε ρητώς ότι αυτός ήταν «Βούλγαρος από την περιοχή–γεωγραφικώς-
Μακεδονία»).
Η μουσειακή έκθεση βρίσκεται στο Νόβο Σέλο, μέρος της
πόλεως του Στίπ, στα ανατολοκά Σκόπια, όπου και οι δύο είχαν γεννηθεί. Εκεί
βρίσκονται τα δύο κέρινα ομοιώματά τους, καθώς και αναμνηστικά από άλλους μαχητές
του VMRO. Το Μουσείο
εγκαινιάσθκε από την κρυπτο-Ιουδαία Ελιζαμπέτα Καντσέσκα – Μιλέφσκα, υπουργό πολιτισμού των Σκοπίων και από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό γενίτσαρο
Έλληνα από την περιοχή της Φλωρίνης, Νίκολα Γκρούεφσκι.
Θα πρέπει να τονισθεί ότι οι δύο ηγέτες του ιστορικού VMRO, σε αντίθεση με κάποιους ορισμούς
που παρουσιάσθηκαν (όπου προβάλλονταν η δήθεν ‘Μακεντόνσκι’ εθνικότητά τους,
μέσα από μεροληπτική ερμηνεία ορισμένων αμφιλεγόμενων πράξεων και λόγων
τους), οι δύο αυτοί αναγνωρίζονται με σαφήνεια,
ως Βούλγαροι υπερεθνικιστές, ακόμη
και από την κομμουνιστική ιστοριογραφία των Σκοπίων και της πρώην
Γιουγκοσλαβίας. Επίσης, ο Ιβάν Μιχαήλοφ, άφησε ένα μεγάλο αριθμό
ιστοριογραφικών κειμένων, συμπεριλαμβανομένου αυτοβιογραφικών δημοσιεύσεων που
αναφέρονται στην βουλγαρική εθνική
συγγένεια του σλαβικού πληθυσμού των Σκοπίων. [Πηγή: Βαλκανικό περισκόπιο, 26 Δεκ.
2014, Vladislav Perunović*. O Vladislav Perunović σπούδασε στο Πανεπιστήμιο «Κύριλλος
και Μεθόδιος» στα Σκόπια].
5/. Η κατασκευή «Μακεδονικού» Αλφαβήτου
Οι Σκοπιανοί κατεσκεύασαν το «μακεδονικό»
αλφάβητο το 1945, βασισμένο στην βουλγαρική γλώσσα. Σήμερα έχουν το απύθμενο
θράσος να ομιλούν όχι μόνον για αρχαίους Μακεδόνες αλλά και για Μακεδονική
γλώσσα, την οποίαν ουσιαστικώς κατασκεύασαν το 1945!!!
Αναμνηστική φωτογραφία της πρώτης Επιτροπής, η οποία κατασκεύασε το «μακεδονικό» αλφάβητο μεταξύ 27ης Νοεμβρίου και 4ης Δεκεμβρίου του 1944. Από αριστερά προς τα δεξιά: Vasil Iljoski, Hristo Zografov, Krum Toshev, Dare Djambaz, Venko Markovski, Mirko Pavlovski, Mihail Petrushevski, Hristo Prodanov, Georgi Kiselinov, Georgi Shoptraianov, Jovan Kostovski. Διακρίνονται Ιουδαίοι, Έλληνες εθνογενίτσαροι, και βούλγαροι μισέλληνες σφαγείς.
6/. Στην περίοδο του συμμοριτοπολέμου (1945-49) και ενώ η
Ελλάδα εφλέγετο τότε από τις φλόγες του πολέμου, οι κομμουνιστές υπό την
καθοδήγηση του Τίτο και της υπουργού εσωτερικών της Σερβίας Μίτρα Μίτροβιτς, που κατέστρωσε το όλο
σχέδιο, επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγούμενου ειδεχθές έγκλημα, το οποίο
καταδικάστηκε από όλα τα Κράτη του κόσμου και από τον ΟΗΕ, Το «ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ».6
Στην συνέχεια η απομονωμένη (λόγω της
προσυμπεφωνημένης (;) συγκρούσεως
Τίτο-Στάλιν το 1948) και εξαντλημένη Γιουγκοσλαβία, ψάχνοντας απεγνωσμένα για
κάποια στηρίγματα, άρχισε, με εντολή των
Ιουδαιο-Αμερικανών νικητών του πολέμου‚ να προσεγγίζει την Ελλάδα και την
Τουρκία, δημιουργώντας το 1952 το λεγόμενο «Βαλκανικό Σύμφωνο», ένα σύμφωνο που
σκοπό είχε να στηρίξει τον Τίτο σε περίπτωση επιθέσεως από τον Στάλιν. Αυτό αποτελεί ένα από τα πολλά παράδοξα της
Συστημικής/Συμβατικής ιστορίας.
Η
Ελλάδα, θα υπερασπίζονταν τους σφαγείς της και το δημιούργημα τους, τους
«Μακεδόνες».
Οι αντικαπιταλιστές-κομμουνιστές-σφαγείς των Ελλήνων,
θα ελάμβαναν πλέον εντολές από τους πρώην άσπονδους εχθρούς της εργατικής
τάξεως και ηγέτες της καπιταλιστικής Δύσεως, τις ΗΠΑ!!!
Ο Τίτο είχε λάβει εντολή από το Σύστημα, για την δημιουργία μιας Παραδουνάβιας και Βαλκανικής ομοσπονδίας, υπό την αχυρανθρώπινη ηγεσία του, η οποία θα έπαιζε τον ρόλο της υποτιθέμενης «Τρίτης (Συστημικής) Υπερδυνάμεως» μεταξύ Σοβιετικής Ενώσεως και ΗΠΑ. Μία αυτοκρατορία που θα συμπεριελάμβανε την Βουλγαρία, την Βόρειο Ελλάδα, την Αλβανία, την Ρουμανία και την Ουγγαρία.7
Πολλές από τις σελίδες του βιβλίου (1971) «REVOLUCIJA KOJA TECE» (Η τρέχουσα επανάσταση), αναφέρονται στις συμφωνίες Γιουγκοσλάβων, Βουλγάρων και Ελλήνων κομμουνιστών της Γ΄ Διεθνούς, η οποία είχε διαλυθεί από τον Στάλιν, ως «δείγμα καλής θελήσεως» προς τους δυτικούς συμμάχους μετά την Χιτλερική εισβολή στην Σοβιετική Ένωση.8
Ένα από
τα βασικά σχέδια της διαλυθείσης το
1943, Ιουδαιοκρατούμενης Γ΄ Διεθνούς, με πρόεδρο τον Ιουδαίο μπολσεβίκο Ζηνόβιεφ,
ήταν η δημιουργία «Μακεδονίας του
Αιγαίου». Το σχέδιο αυτό της
«Μακεδονίας του Αιγαίου», επανήλθε στο προσκήνιο τον Σεπτέμβριο του 1944,
όταν ο Ρώσος στρατάρχης Τολμπούχιν,
απελευθέρωσε την Βουλγαρία από τους Ναζί, η οποία ως γνωστόν υπήρξε πιστός
σύμμαχός τους.
Στις 7
Σεπτεμβρίου 1991, με το δημοψήφισμα της Νοτιοσλαβίας (των Σκοπίων), για κήρυξη
ανεξάρτητου Κράτους ολοκληρώθηκε η κατασκευή του σημερινού κράτος των Σκοπίων,
με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Στο διάστημα 2018-2019 έγινε ανακατασκευή του κρατιδίου των Σκοπίων
και μετονομασία του σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», δια της
επαίσχυντης/προδοτικής «συμφωνίας των Πρεσπών», υπό την αιγίδα του
Ιουδαιοκρατούμενου Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
δ. Το Μακεδονικό Ζήτημα και ο
προδοτικός ρόλος των Ταλμουδιστών Ιουδαίων
1/. Το «Μακεδονικό ζήτημα» τέθηκε ουσιαστικά όταν οι Έλληνες απελευθέρωσαν την Θεσσαλονίκη από τους Οθωμανούς/ΝεοΤούρκους και ανέλαβαν την εξουσία στην πόλη. Η τότε Ιουδαϊκή κοινότητα της πόλεως, «δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να αναγνωρίσει τους Έλληνες σαν κυρίαρχους στην πόλη αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, γιατί πίστευαν πως η ανάπτυξη της πόλης οφείλετο στην ιουδαϊκή κοινότητα και ότι «η μοίρα της πόλης συνταυτιζόταν με την κοινότητά τους, Κινητοποιούνται διεθνώς για την εξεύρεση λύσεως που θα διασφαλίζει τη θέση τους».9
Ποια αφανής δύναμη κινεί λοιπόν τα σημερινά Σκόπια; Η αποκάλυψη της θέσεως που είχαν
ανέκαθεν οι Ιουδαίοι(Jews) στον χώρο των υποστηρικτών της «Ανεξάρτητης
Μακεδονίας», δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες.
Η αδιαμφισβήτηση ανάμειξη των Ιουδαίων ιδρυτών
του ΚΚΕ Αβραάμ Μπεναρόγια και Κουν Βεντούρα, οι οποίοι μάλιστα ως
βουλευτές του ιδίου κόμματος, έθεσαν
θέμα ανεξαρτητοποιήσεως της Μακεδονίας το 1927 μέσα στην Ελληνική Βουλή,
στην απόπειρα αποσπάσεως της Μακεδονικής
γης από τον Ελληνικό κορμό, φωτίζει αρκετά το παρασκήνιο.
Το ΚΚΕ συμμετέσχε στις δημοτικές εκλογές του 1929 με το σύνθημα "Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία" Για τον λόγον αυτόν εψηφίσθη υπό της Ελληνικής Βουλής, το περιλάλητον ΙΔΙΩΝΥΜΟΝ, νόμος δηλαδή δια του οποίου εκηρύσσετο ιδιώνυμον αδίκημα, άρα αυτεπαγγέλτως διωκόμενον ποινικώς πάσα κομμουνιστική δραστηριότητα περιφρουρήσεως του αστικού καθεστώτος και να αποτραπεί πάσα απόπειρα εδαφικού διαμελισμού της χώρας.
Η Φεντερασιόν ήταν μια αποκλειστικά Ιουδαϊκή οργάνωση που δραστηριοποιείτο
εντός των ορίων του τότε Ελληνικού κράτους. Παραδόξως όμως, επέτρεπε την
συμμετοχή σ' αυτήν, μιας Βουλγαρικής ομάδας Σεντραλιστών, με την
αναλογία 90% Ιουδαίοι και 10% Βουλγαροι,
κατ’άλλους δε με μικρότερο ποσοστό συμμετοχής των Βουλγάρων... ένα μέλος της ο
Ντιμήταρ Βλάχωφ που εφέρετο βουλγαρικής καταγωγής, εκπροσωπούσε την Φεντερασιόν
στο κοινοβούλιο των Νέο-(μη)Τούρκων, μετά την πτώση του
Σουλτάνου και ήταν επικεφαλής της βουλγαρικής πτέρυγάς της.
Το 1911 ο Ντιμήταρ Βλαχώφ μαζί με τον Πετρώφ,
είχαν μυστικές συναντήσεις με τους Σιωνιστές Ταλμουδιστές Ιουδαίους, Θεοντορ Χερτσλ (ιδρυτής και πρώτος ηγέτης του Σιωνιστικού κινήματος)
και Νταβίντ Μπεν
Γκουριον (πρώτος πρωθυπουργός του
Ισραήλ), για το «Μακεδονικό» ζήτημα.
Σε αυτές τις συναντήσεις συνομίλησαν για το…βάθεμα
της συνεργασίας μεταξύ «Μακεδόνων» και Ιουδαίων στις προσπάθειες να
δημιουργήσουν ανεξάρτητα κυρίαρχα κράτη για τους λαούς τους...
2/. Επί των ημερών διακυβερνήσεως της χώρας από
τον Ιουδαιοκροάτη
Γιόζιπ Μπροζ Τίτο, ΥΠΕΞ της τότε
Γιουγκοσλαβίας ήταν ο Ιουδαίος Καρντέλι. Αμφότεροι υπήρξαν
εκτελεστές του Ιουδαϊκού σχεδίου και θεμελιωτές του ομοσπόνδου κρατιδίου της
«Μακεδονίας».
Την ίδια ακριβώς περίοδο, «αμερικανοί» γερουσιαστές,
Ιουδαϊκής καταγωγής, προέβαιναν σε δηλώσεις περί αμέσου δημιουργίας ανεξαρτήτου
«Μακεδονικού» κράτους, ασκώντας ισχυρές πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση με
κάθε μέσο. Στις χλιαρές αντιδράσεις της τότε Ελληνικής κυβερνήσεως (1945-46)
[όπως και σε όλες μετέπειτα με εξαίρεση την κυβέρνηση της 21ης Απριλίου(κατά το
Σύστημα «Χούντας»], αντιτάχθηκε από την επίσημη αμερικανική πλευρά ο
ισχυρισμός, ότι κάθε διπλωματικό διάβημα
της Ελλάδος κατ’ αυτών των θέσεων, θα είχε ως αποτέλεσμα την μη χορήγηση οικονομικής
βοήθειας προς την καταστραφείσα χώρα μας…Έτσι, τότε
όλοι εσίγησαν...
Συνεπώς όταν μιλάμε για σχεδιασμένη Ιουδαιοκίνητη ανθελληνική κατασκευή
ψευδομακεδονικού μορφώματος, σε βάρος της Ελλάδος κυριολεκτούμε...
3/. Ανέκαθεν οι Ιουδαίοι στόχευαν στην απόσπαση της Μακεδονίας. Υπάρχουν αναρίθμητα
ιστορικά στοιχεία που το αποδεικνύουν. Από τα χρόνια ήδη της Οθωμανοκρατίας, ο
Ιουδαϊκής καταγωγής ντονμές και μασόνος Τααλάτ
Μπέης, είχε επιδοθεί στην σφαγή του Μακεδονικού Ελληνισμού. Ακόμη και η
ίδρυση του Μακεδονικού Κομιτάτου των Βουλγάρων, τρομοκρατική - δολοφονική
οργάνωση που τόσο βασάνισε τον Μακεδονικό Ελληνισμό κατά τα έτη 1900-1908,
υλοποιήθηκε από τους βουλγαρίζοντες κρυπτοεβραίους Γιόζεφ και Γιάγκοφ. Μεταγενεστέρως, το 1905, η επανάσταση του «Ιλιντεν»,
στηρίχθηκε κατά ένα μεγάλο μέρος στην ενεργό συμμετοχή των Ιουδαίων, υπό την
ηγεσία των αδελφών
Καμχή.
Την ίδια μισελληνική στάση, επέδειξαν οι Ιουδαίοι κατά την διάρκεια των «Βαλκανικών» Πολέμων. Ειδικότερα το 1912, οι Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι ήλεγχαν την Τεκτονική στοά «Αλιάνς», συγκέντρωσαν, υπό μορφή εράνου και παρέδωσαν στην Τουρκία το μυθικό για την εποχή εκείνη, ποσό των 650.000.000 χρυσών λιρών, ενώ μέλη της Ιουδαϊκής κοινότητας, συγκρότησαν εθελοντικό σώμα και πολέμησαν κατά του Ελληνικού στρατού, στο πλευρό των Τούρκων.10
Ο κατακλυσμός της Θεσσαλονίκης από την Ιουδαϊκή λαίλαπα, άρχισε να πραγματοποιείται κατά τον 16ον αιώνα, όταν οι Ιουδαίοι εγκατέλειπαν ομαδικώς την Ισπανία, συνεπεία των διώξεων που υπέστησαν από την Ιερά Εξέταση.
Σημαντικό ρεύμα Ιουδαίων προς την Θεσσαλονίκη,
παρατηρείται επίσης προς το 1720-1730, προερχόμενο από την Ιταλία. Το ρεύμα
αυτό, δεν προερχόταν από διωγμούς, αλλά εκδηλωνόταν όταν οι Ιουδαίοι διαπίστωναν
ότι λόγω της Οθωμανικής κατοχής, μπορούσαν να εξαπλώσουν ασυδότως τις
τοκογλυφικές τους δραστηριότητες σε ελληνικό έδαφος, όπως και το πράττουν
φανερώς πλέον, μέχρι σήμερα.
Οι
Ιουδαίοι ανέκαθεν απομυζούσαν τον Μακεδονικό και κατ’ επέκταση τον γηγενή
Ελληνισμό.
Τα ακόλουθα στοιχεία είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά των τοκογλυφικών και λοιπών
παρασιτικών δραστηριοτήτων τους:
«Στα 1821, κατά την έκρηξη της ελληνικής
επανάστασης, πολλοί χριστιανοί της Θεσσαλονίκης συνελήφθησαν. Για την
απελευθέρωσή τους, οι Τούρκοι αξιωματούχοι εισέπραξαν ως λύτρα 440.000 γρόσια.
Για να συγκεντρώσουν αυτό το ποσόν οι χριστιανοί, δανείσθηκαν από Εβραίους
τραπεζίτες προς 30-50% επιτόκιο, με ενέχυρο τιμαλφή και σκεύη των ναών,
λαμβάνοντας μετρητά το ένα δεύτερο ή ένα τρίτο της αξίας. Δυστυχώς δεν ξέρουμε
από ποιους τραπεζίτες».
Οι Ιουδαίοι τοκογλύφοι με πρωτοπόρους τους αδελφούς Μοδιάνο,
είχαν απομυζήσει κατά τέτοιο τρόπο την πόλη, ώστε να έχει περιέλθει στην κατοχή
τους, ένα μεγάλο τμήμα της Θεσσαλονίκης. Όπως μας πληροφορεί το περιοδικό τους «Χρονικά»:
«...Οι αδελφοί Μοδιάνο κατείχαν πολύ σημαντική
κτηματική περιουσία με τα μέτρα της Θεσσαλονίκης της εποχής, το ύψος της οποίας
με τραπεζικούς υπολογισμούς, έφτανε τις 700.000 λίρες και περιελάμβανε πολλά
αστικά ακίνητα και υπεραστικά γήπεδα. Πιο κοντά στην πραγματικότητα από τους
αριθμούς ήταν η λαϊκή έκφραση ότι «η
μισή Θεσσαλονίκη ήταν δική τους», έκφραση που διασώθηκε ως τις μέρες μας.
Η παρασιτική δραστηριότητα των ιουδαίων
«αργυραμοιβών» (εξωραϊσμένη ονομασία των εβραίων τοκογλύφων) προσέλαβε τέτοιες
διαστάσεις, ώστε ακόμη και οι τοπικές αρχές συναλλάσσονταν, εξ’ ανάγκης μαζί
τους: «κατά την εποχήν της καταβολής των δόσεων εις το τελωνείον καπνού, είτε
κατά τας αποστολάς των χρημάτων δια τας ανάγκας του στρατού, επειδή δεν
προλαμβάνεται η κοπή νομισμάτων εγκαίρως, προσφεύγουν εις την εξεύρεσιν
χρημάτων με τόκους».
Οι Ιουδαίοι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την
δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει το Ελληνικό στοιχείο κατά την διάρκεια της
τουρκοκρατίας, θησαυρίζοντας στην κυριολεξία.
4/. Ο ρόλος του Αβραάμ Μπεναρόγια.
Η ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ
(το ΚΚΕ είναι μετεξέλιξη της Φεντερασιόν) ιδρύθηκε από τον Ταλμουδιστή
Ιουδαίο/Σιωνιστή Αβραάμ Μπεναρόγια. Στο πλευρό
του Μπεναρόγια ήταν βουλευτές και ανώτατα στελέχη του ΚΚΕ οι επίσης Ιουδαίοι Βεντούρα Κοέν,
Αρντιττι, Πινχάς, Σουλάμ κτλ. Η πρώτη προσπάθεια για
να επιτευχθεί η ανεξαρτησία της Μακεδονίας πραγματοποιείται από τους Εβραίους
το 1927 όταν εντός της ελληνικής Βουλής (!!!) οι Ιουδαίοι ιδρυτές και βουλευτές
του ΚΚΕ, Αβραάμ
Μπεναρόγια και Κούν Βεντούρα, έφεραν για ψήφισμα στην βουλή ήταν η απόσχιση της Μακεδονίας από την
Ελλάδα.
Ολα αυτά τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία,
εάν αναλυθούν μεθοδικώς, ενδελεχώς και
συσχετισθούν, αποδεικνύουν ξεκάθαρα, την
ταυτότητα της κατασκότεινης εκείνης δυνάμεως, που κατεσκεύασε το κρατικό
υβρίδιο των Σκοπίων και απεργάζεται αργά αλλά μεθοδικά, την προσάρτηση και του
ελεύθερου τμήματος της Ελληνικής Μακεδονίας,
ολόκληρης της Ελληνικής Μακεδονίας μας, στα Ιουδαιοκρατούμενα Σκόπια.
5/.
Αποσπάσματα εφημερίδων της εποχής, αποδεικνύονται την προδοτική στάση των
Ταλμουδιστών Ιουδαίων και του ΚΚΕ στο Μακεδονικό Ζήτημα.
Οι Ιουδαίοι (Εβραίοι στο κείμενο) στο πλευρό των Τούρκων και
εναντίον των Ελλήνων (εφημερίδα Εμπρός 29-4-1913)
Ριζοσπάστης 14-12-1924
6/.Η αποκαλυπτική ομιλία του τ. προέδρου των Σκοπίων Γκιόργκε Ιβάνωφ.11
Friday, 19 December 201
Ο Γκιόργκε Ιβάνοβ,
(γεννημένος στις 2
Μαΐου του 1960 στο Βαλάντοβο) ήταν πολιτικός,
πρόεδρος των Σκοπίων από τον Μάϊο του 2009. Επανεξελέγη πρόεδρος το 2014.
Η Ιουδαϊκή καταγωγή ή Ιουδαιοφροσύνη του Ivanov,
επιβεβαιώνεται από το περιεχόμενο ομιλίας του που πραγματοποίησε το 2014,
ενώπιον των μελών της Ιουδαϊκής κοινότητος των Σκοπίων, με την ευκαιρία της Ιουδαϊκής εορτής (Χανούκα) και της
επιδόσεως τού καταστατικού xάρτου της δημοκρατίας
των Σκοπίων, στην κοινότητα.
Ήταν ένας εμετικός
λιβανωτός προς τον Ιουδαϊσμό και τους Ιουδαίους της «Μακεδονίας», τους οποίους απεκάλεσε
συμπατριώτες, «σημαιοφόρους» στους
αγώνες των «Μακεδόνων» για την αναξαρτησία της «Μακεδονίας», την οποία
(«Μακεδονία») χαρακτήρισε ότι αποτελεί
όχι μόνο εστία αλλά και «αγία γη των Ιουδαίων»!!!!!!!
Ανέφερε επίσης ότι, οι Ιουδαίοι (Jews) ήταν οι πρωτεργάτες
της δημιουργίας του σημερινού κράτους των Σκοπίων, στο οποίον ήδη πρωταγωνιστούν σε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου, ως ανθίζον δενδρύλλιον(sapling) προερχόμενον από τον παλαιό αποκεκομμένο κορμό.
Τέλος, αφού τους προσφώνησε και έκλεισε την ομιλία του στα Ιουδαϊκά, κατέληξε με
δύο ευχές:
.Η Ιουδαϊκή κοινότητα να αποτελέσει την γέφυρα
φιλίας μεταξύ Σκοπίων και κράτους του Ισραήλ
.Όπως η Χανούκα
είναι σύμβολο της ανοικοδομήσεως του ναού του Σολομώντος στην Ιερουσαλήμ, έτσι
να αποτελέσει και το σύμβολο της «παλινορθώσεως της Ιουδαϊκής κοινότητος στην δημοκρατία της Μακεδονίας».
*
Ώ Καϊνίτες Ταλμουδιστές Ιουδαίοι!!!
Πανάθλιοι κατασκευαστές
ανύπαρκτων κρατών και «εφευρέτες» ανιστόρητων εθνών, ιστουργοί φανταστικών
γλωσσών (Ταυτοποιημένοι πολλαπλώς ως εμπνευστές, ηθικοί αυτουργοί και συνεργοί,
στα αμέτρητα καταγεγραμμένα στην αληθινή Ιστορία, εγκλήματά σας):
Εσείς κατασκευάσατε το «Ψευτο»μακεδονικό κράτος, όπως και
όλα τα όμορα της πατρίδος μας και πολλά άλλα κατασκευάσματα-μορφώματα, διεθνώς..
Εσείς φυτεύσατε «Μακεδόνες» στα αρρωστημένα μυαλά σας και
τα μεταμοσχεύσατε στα μυαλά της βαρέως ασθενούσης διεθνούς κοινότητος.
Εσείς εμπνευστήκατε «Μακεδονική» εθνότητα από το πουθενά
και την προσθέσατε αυθαιρέτως στις σελίδες της Ιστορίας των υπολοίπων κρατών.
Εσείς ιστουργήσατε με αλχημική επιδεξιότητα, την ανιστόρητη/ανύπαρκτη
«Μακεδονική γλώσσα», με βάση ένα βουλγαρικό ιδίωμα, σλαβικά στοιχεία,
αφαιρώντας πλείστα Ελληνικά τοιαύτα,
Για όλα τα εγκλήματα που διαπράξατε εσείς, οι πρόγονοί σας
και για όσα έχετε σχεδιάσει να διαπράξετε κατά της ανθρωπότητος,
Έσσεται Ἦμαρ..,
Ότε ο Κύριος των Δυνάμεων Τον Οποίον Εσταύρωσαν
οι πρόγονοί σας Καϊνίτες Φαρισαίοι, Ο μόνος Αληθινός Θεός, θα έλθει (Έρχεται
ηδη!) για να αποδώσει Την Δικαιοσύνη Του σε εσάς και τους ομοφύλους σας
κοσμοκράτορες-«παγκόσμιους συνωμότες»!!!
Συνεχίζεται
1 Πηγές:
(Αγγλικά) Σύνταγμα του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, Άρθρο 3
(Αγγλικά) Σύνταγμα του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, Άρθρο 83
Κεντρικό Γραφείο Τύπου του Υπουργικού Συμβουλίου του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, Βελιγράδι, 1930.
Bataković), Dušan
T. (2005) (στα γαλλικά). Histoire du peuple serbe. L'Âge d'Homme, σελ. 294-295. ISBN 2-8251-1958-X.
Crampton, R. J. (1997). Eastern Europe in the Twentieth Century – And After (2η έκδοση). London/New York: Routledge, σελ. 138.
Trbovich,
Ana S. (2008). A Legal Geography of
Yugoslavia's Disintegration. Oxford: Oxford
University Press, σελ. 1227-8.
(Αγγλικά) Σύνταγμα του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, Άρθρο 82
(Αγγλικά) Τζον Ρ. Λαμπ (John R. Lampe), Yugoslavia as History: Twice there was a Country, εκδ. Cambridge University
Press, 2000, σ. 165, ISBN
0521773571
(Αγγλικά) Σύνταγμα του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, Άρθρα 86 και 87
(Αγγλικά) Σύνταγμα του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, Άρθρο 91
(Αγγλικά) Σύνταγμα του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, Άρθρο 94
(Αγγλικά) Σύνταγμα του
Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας,
Άρθρα 88, 89 και 90
3 http://history-of-macedonia.com/2013/10/10/vardarska-banovina-xartes-diplomata/
4 Ψευδώνυμο του Ιουδαιο-κροάτη μηχανικού Σλάβκο Μπάμπικ. (Βλέπε, Βάλτερ Γκαίρλικ, «Οι χρηματοδότες της εξουσίας», σ. 189-192). Ο Τίτο ήταν ένα από τα τέκνα πολυμελούς οικογενείας που είχε αναλάβει να αναθρέψει ένας Ιουδαίος μυλωνάς.
5 Ο Ιβάν
Μιχαήλωφ ήταν ένα από τα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον ευρύτερο
μακεδονικό χώρο, όχι μόνο κατά την διάρκεια του Β' Π.Π. και της κατοχής, αλλά
και από νωρίτερα. Το 1924 ανέλαβε την ηγεσία του εθνικιστικού τμήματος
της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργανώσεως (ΕΜΕΟ), στα σλάβικα λέγεται VMRO
και εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα ως κυβερνόν κόμμα των Σκοπίων), μετά
την κρίση στους κόλπους της συγκεκριμένης βουλγάρικης οργανώσεως και είχε έρθει
σε επαφή με την Ιταλία του Μουσσολίνι που βρισκόταν σε ανταγωνισμό με την
Γιουγκοσλαβία για διάφορα ζητήματα, καθώς και με τους Κροάτες εθνικιστές Ουστάσι του σφαγέως των Ορθοδόξων Σέρβων,
ναζιστο-παπικού, Πάβελιτς.
Σύμφωνα με
το Γερμανό ιστορικό Στέφαν Τρέμπς, η
πλειοψηφία των οπαδών του Ιβάν Βάντσε Μιχαήλοφ, δεν ενέκρινε την de facto
ενσωμάτωση της νυν περιοχής των Σκοπίων, με την «Μητέρα Βουλγαρία». Ο Μιχαήλοφ
τον Μάϊο του 1941, μετακόμισε στο Ζάγκρεμπ με τον πολύχρονο σύμμαχο και φίλο
τους, κροάτη Άντε Πάβελιτς, που είχε
στενές σχέσεις με την Ρώμη και το Βερολίνο.
«Την άνοιξη
του 1943 δημιουργήθηκε από τον ιταλικό στρατό, η επαναστατική οργάνωση που θα
βοηθούσε τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής στην Βόρεια Ελλάδα. Τον Οκτώβριο του
1943, λίγο μετά την αποχώρηση των Ιταλών από την χερσόννησο του Αίμου, κατόπιν
διαπραγματεύσεων με τον αξιωματικό των SS,
Χάινριχ Χίμλερ, ο Μιχαήλοφ, δημιούργησε
μια ισχυρή οργάνωση τύπου VMRO, που αποτελούνταν από 12.000 άνδρες, οι
οποίοι θα διετίθεντο στους ναζιστές, για την προστασία του ελληνικού τμήματος
της Μακεδονίας, το οποίο κατείχαν οι Γερμανοί.
Ωστόσο το
σχέδιο αυτό καθυστέρησε ως προς τον κύριο σκοπό του. Επίσης υπήρχε μια πρόταση,
τα υπολείμματα του Μιχαήλοφ και του Πάβελιτς να σχηματίσουν έναν ισχυρό στρατό
με την υποστήριξη του VMRO που θα πολεμούσε κατά των διάφορων κομματικών
αποσπασμάτων του βοσνιακού τμήματος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου»,
σημειώνει ο Τρέμπς.
Αμέσως μετά
την κατάληψη της νυν περιοχής των Σκοπίων, ο βασιλιάς Μπορίς ΙΙΙ και η
στρατιωτική ηγεσία της χώρας, έβλεπαν με ανησυχία τις δραστηριότητες του
Μιχαήλοφ στο Ζάγκρεμπ, γιατί εφοβούντο ότι το σχέδιό του, για την δημιουργία
της «ελεύθερης και ανεξάρτητης
Σλαβομακεδονίας», θα μπορούσε να πετύχει.
Του έκανε
μάλιστα πρόταση ότι θα καταργήσει την θανατική καταδίκη του, αφού έχει την
πρόθεση να επιστρέψει στην Βουλγαρία, και να λάβει μια θέση ηγετική στην
διοίκηση της 'Μακεδονίας του Βαρδάρη'
(Вардарска Македонија). Με έκπληξη η Σόφια, έλαβε την απόρριψη της βουλγαρικής
προτάσεως από τον Μιχαήλοφ, μέσω των στενότερων συνεργατών του.
Η αντίδραση
του, όμως του Μιχαήλοφ, ήταν πιο ευνοϊκή στην πρόταση του Γερμανού
υπουργού Εξωτερικών κρυπτο-ιουδαίου Joachim
von Ribbentrop, να γίνει πρόεδρος ενός σλαβομακεδονικού
κράτους, υπό τον έλεγχο του Τρίτου Ράϊχ», προσθέτει ο γερμανός ιστορικός.
Έτσι την 1η
Σεπτεμβρίου του 1944, ο Χίτλερ εξέδωσε μια εντολή για άμεση υλοποίηση. Στις 3
Σεπτεμβρίου του 1944 ο Μιχαήλοφ έφυγε από το Ζάγκρεμπ με γερμανικό στρατιωτικό
αεροπλάνο για την Σόφια, όπου εξέτασε την κατάσταση με τους συνεργάτες του. Η
κατάσταση έδειχνε απελπιστική.
Στις 5
Σεπτεμβρίου ήρθε στα Σκόπια και την επόμενη ημέρα είχε πολλές συναντήσεις με
ακτιβιστές του VMRO. Ο Τρέμπς έγραψε ότι είχε συναντήσεις και με εκπροσώπους
των ανταρτών. Μετά από τις συνομιλίες εδήλωσε κατηγορηματικά την υποστήριξή του
για την ανεξαρτησία της
«Σλαβομακεδονίας».
Ωστόσο, ο
εκπρόσωπος της Γερμανίας Δρ Garben σε μια έκθεσή του προς τον Υπουργό
Εξωτερικών του Ράϊχ, γράφει ότι μετά από διεξοδική εξέταση των συνθηκών, ο Ιβάν Μιχαήλοφ αρνήθηκε κατηγορηματικά να
δηλώσει την ανεξαρτησία της Σλαβομακεδονίας γιατί δεν ήταν ώριμες ακόμη οι
προϋποθέσεις και κυρίως ο σλαβομακεδονικός λαός.
6 Η Γιουγκοσλαβική ιστοριογραφία ασχολήθηκε πολύ με αυτό
το θέμα, αλλά δυστυχώς δεν έβγαλε τα ίδια συμπεράσματα με την παγκόσμια
ιστοριογραφία. Παρουσιάζει αρχικά τον ελληνικό εμφύλιο σαν την «ΔΕΥΤΕΡΗ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1945-49», στην οποία ο πόλεμος δεν γίνονταν μεταξύ των
Ελλήνων, αλλά μεταξύ Ελλήνων και «Μακεδόνων».
Παρουσιάζεται
σαν όργιο σφαγών επί των «Μακεδόνων», τόσο από τους «Μοναρχοφασίστες», όσο και
από τους Έλληνες κομμουνιστές. Ένα
όργιο, που ανάγκασε 28.000 παιδάκια, από 3 μηνών έως 12 ετών να ζητήσουν από
μόνα τους (!) καταφύγιο στην αγκαλιά της ελεύθερης μάνας (όπως την αποκαλούσαν)
Λ.Δ. Μακεδονίας!
7 Η πληροφορία αυτή βασίζεται σε απόρρητη έκθεση του
τότε αμερικανού πρέσβη στο Βελιγράδι Τζώρτζ
Κάνον‚ προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τον πρόεδρο Τρούμαν. Δημοσιεύτηκε στο
επίσημο ιστορικό περιοδικό της σερβικής Ακαδημίας Επιστημών «Istorija og Veka»
αρ. 2 ‚του 1983, από τον ιστορικό Ντράγκισα
Μούγκος. [Πηγή: Στέφανος Ν. Σωτηρίου, Το Μακεδονικό ζήτημα, εκδ. Πελασγός].
8 Το βιβλίο έγραψε και[8] κυκλοφόρησε το 1971 ο
Γιουγκοσλάβος στρατηγός Τέμπο (Σβετοζάρ Βουκμάνοβιτς), μετά την διαφωνία του με
τον στρατάρχη Τίτο, του οποίου ήταν υπαρχηγός κατά την διάρκεια του Β΄
Παγκοσμίου πολέμου.
9 Ρένα
Μόλχο-Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης
10 Δημοσίευμα Εφημερίδας
«Εστία», 9 Οκτωβρίου 1912
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου