Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΡΩΤΩΝ Μ.Χ.ΑΙΩΝΩΝ

(ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ) 
Μέρος  16^ο

Συμπεράσματα (από την συνοπτική παρουσίαση των στοιχείων για τους Γνωστικούς-Νεοπλατωνικούς - Νεοπυθαγορείους).

 Γνωστικοί

Όλοι οι ιδρυτές και τα μέλη των γνωστικών αιρέσεων:

-Υπεκρίνοντο τους Χριστιανούς και φαινομενικώς εδίδασκαν ένα είδος Χριστιανισμού.

-Χρησιμοποιούσαν στις διδασκαλίες τους αληθοφανείς/ορθολογιστικές δοξασίες, ουσιαστικώς όμως, ψευδείς και παραπλανητικές για να παρασύρουν κυρίως επισκόπους και ιερείς.

 -Αποσκοπούσαν στην δημιουργία σχισμάτων και αιρέσεων.

-Επελέγησαν και εμυήθησαν (οι ιδρυτές των διαφόρων σχολών) από τους καμπαλιστές -ταλμουδιστές εβραίους.

-Συνέγραψαν μόνοι ή βοηθούμενοι από άλλους, τα λεγόμενα απόκρυφα κείμενα για να παραπλανήσουν τους πρωτοχριστιανούς που κατά μάζες ησπάζοντο την νέα πίστη. Στα «απόκρυφα» των γνωστικών και τα φανταστικά παραληρήματα των νεοπλατωνικών, βασίζει η σημερινή συνομοταξία των φρενομανών αντιχριστιανών τα «επιχειρήματά» της για τον Ιησού, την Παναγία και τον Χριστιανισμό (Ουσιαστικώς η σύγχρονη αντιχριστιανική συμμαχία  έχει κηρύξει πόλεμο μόνον κατά της Ορθοδοξίας, κατά του τελευταίου, μη αλωθέντος ακόμη, προπυργίου της αληθούς του Ιησού Χριστού, πίστεως).

Τελικός στόχος των γνωστικών ήταν να καταπνίξουν τον Χριστιανισμό στην γένεσή του.

Νεοπυθαγόρειοι-Νεοπλατωνικοί

-Ουδείς από τους θεωρούμενους ως κορυφαίους, ήταν Έλλην τo γένος. Όλοι ήσαν αλλοεθνείς. Μοναδική, ίσως, εξαίρεση και αυτή με αρκετές «υποσημειώσεις», του Λυκίου Πρόκλου, του οποίου, όμως, ο διδάσκαλος ήταν Σύριος (Συριανός) και όχι  Έλλην.

-Εσιώπησαν/παρέβλεψαν περιέργως, αλλά όχι ανεξηγήτως, τις σφαγές των Ελλήνων από τους ταλμουδιστές Ιουδαίους τον 2^ο μ.Χ.  αιώνα. Τις σφαγές είχε διατάξει ο ζηλωτής φαρισαίος Γιοχάναν μπεν Ζακχάϊ, μαθητής του Ηλλέλ του Βαβυλωνίου1 με το πρόσχημα της εξεγέρσεως των Ιουδαίων κατά των Ρωμαίων.

-Συνέγραψαν κείμενα για τους αρχαίους Έλληνες και κατά των Χριστιανών (ελλήνων και μη) αλλά δεν ανέφεραν πουθενά τις λυσσαλέες ενέργειες εξοντώσεως όλων των μη εβραίων, με ιδιαίτερο μένος κατά των Ελλήνων, από τους ταλμουδιστές ιουδαίους, στις αρχές του 2^ου μ.Χ. αιώνος.

-Δεν συνέγραψαν ούτε ένα στίχο κατά των εβραίων ταλμουδιστών. Δεν μιλάμε για μία απλή εγκληματική ενέργεια, ώστε να περάσει απαρατήρητη στην ιστορία, αλλά για μία προσχεδιασμένη και γενικευμένη σφαγή των Ελλήνων (115-117μ.Χ) την οποία πληροφορήθηκε σύμπας ο τότε κόσμος.

              Συνολικώς εσφάγησαν περίπου 500.000 μη ταλμουδιστές ιουδαίοι, στην συντριπτική πλειοψηφία τους Έλληνες. Και όμως οι γνωστικοί, οι νεοπυθαγόρειοι, μεταξύ των οποίων ο πολύς Φιλόστρατος που έγραψε τόσα παραμύθια για τον Απολλώνιο Τυανέα, οι νεοπλατωνικοί Ιάμβλιχος, Πλωτίνος, Πορφύριος, Κέλσος, κ.α. πουθενά δεν αναφέρουν την σφαγή, ούτε κάνουν νήξη γι’αυτήν. Τυχαίως; Συμπτωματικώς; Κανένας απ’ όλους αυτούς τους «πολυγνώστες-ψευδογνώστες» δεν επληροφορήθη για τις σφαγές των ελλήνων;

           Ασφαλώς και τις εγνώριζαν άπαντες. Τι συνέβη λοιπόν και το γεγονός απεκρύβη; Ποίοι και για ποίους λογους το απέκρυψαν;

               Η μόνη λογική εξήγηση είναι η εξης:

              Οι πλείστοι των συνωμοτών δεν ήσαν Έλληνες το γένος αλλά όλοι τους (Έλληνες και μη) ελάτρευαν τον ίδιο θεό τον Εωσφόρο, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Τον 2ον μ.Χ. αιώνα οι Έλληνες είχαν αρχίσει να μεταστρέφονται στον χριστιανισμό κατά μάζες. Οι Ταλμουδιστές-Σταυρωτές του Χριστού θεώρησαν τους Έλληνες, ως κυρίους υπευθύνους-μεταδότες του μηνύματος της μεταστροφής των Εθνικών στον Χριστιανισμό. Έτσι απελπισμένοι, απεφάσισαν να τους τρομοκρατήσουν με γενικευμένες σφαγές, με το πρόσχημα της απαλλαγής τους από τον ρωμαϊκό ζυγό, και την ελπίδα να σταματήσουν το ρεύμα του εκχριστιανισμού. Απέτυχαν παταγωδώς.

             Τότε έθεσαν σε εφαρμογή την 2η φάση του σχεδίου τους. Δηλαδή συκοφάντηση των χριστιανών (έδρασαν ως ωτακουστές, πληροφοριοδότες και χρηματοδότες των Ρωμαίων), υποκίνηση απηνών διωγμών από τους δυνάστες Ρωμαίους και δημιουργία της αποκρυφιστικής συνωμοτικής συμμαχίας με τους στόχους που αναπτύξαμε προηγουμένως.

        Ήταν ποτέ δυνατόν, μέλη εκείνης της «επιλεκτικής» αντιχριστιανικής συμμαχίας/συμμορίας που διετάχθησαν από τους ταλμουδιστές ή συνεργάσθηκαν με αυτούς χάριν του κοινού σκοπού(παραπλάνηση-τρομοκρατία-εξόντωση των χριστιανών),να συγγράψουν όσα προείπαμε ότι διεπράχθησαν σε βάρος των Ελλήνων; Δηλαδή :

·Να καταγράψουν τα εγκλήματα των χρηματοδοτών/συνεργατών/συμμάχων τους;

·Να κατηγορήσουν τους χρηματοδότες, συνεργάτες, ομοβωμίους κατά την θρησκευτική εωσφορική λατρεία, για την σφαγή των κοινών τους  εχθρών, των ήδη εκχριστιανισμένων Ελλήνων ή και των άλλων εθνικών εν δυνάμει χριστιανών;

-Όλοι οι Νεο-Πυθαγόριοι/Πλατωνικοί, επίστευαν στην μετενσάρκωση, ήσαν αποκρυφιστές, θεουργοί, φανατικοί αντιχριστιανοί, συνεργαζόμενοι ή κατευθυνόμενοι από ταλμουδιστές.

-Όλοι είχαν μυηθεί στα Αιγυπτιακά μυστήρια.

-Οι υβριστικές και βλάσφημες απόψεις τους για την γέννηση, τον βίο και τα θαύματα του Χριστού, συνέπιπταν με εκείνες που περιελαμβάνοντο στο εβραϊκό Ταλμούδ. Είναι περίεργη αλλά όχι ανεξήγητη η πλήρης ταύτιση θέσεων των Ταλμουδιστών με εκείνες της αποκρυφιστικής συμμαχίας (γνωστικών, νεο-πλατωνικών/πυθαγορείων).

-Οι περισσότερες από τις πηγές των έργων που υποτίθεται ότι συνέγραψαν για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους (ιστορικούς προϊστορικούς) είναι ανύπαρκτες, φανταστικές ή αναξιόπιστες.

-Τα περισσότερα των διασωθέντων έργων τους είναι αλλοιωμένα, προσαρμοσμένα στις ιδέες των αντιγραφέων ή μεταφραστών ή αποτελούν σύνθεση πολλών και μη εξακριβωμένης αυθεντικότητος σπαραγμάτων (αποσπασμάτων).

-Είναι βεβαία η αλλοίωση, οι πολλαπλές και ανεξέλεγκτες επεμβάσεις-λαθροχειρίες στα χειρόγραφα κείμενα. Ουδείς δύναται να προσδιορίσει τον βαθμό αλλοιώσεως των κειμένων, στα σωζώμενα χειρόγραφα, από τα αρχικά κείμενα.

-Οι πληροφορίες για τον βίο όλων, είναι πενιχρές και αντικρουόμενες. Πολλούς αιώνες αργότερον διάφοροι συγγραφείς-ρακοπλάστες άρχισαν να «ανακαλύπτουν» πλούσιο βιογραφικό υλικό.

-Αρκετά από τα έργα τους αποτελούν παραλλαγές-κεκαλυμμένες αντιγραφές αντίστοιχων κειμένων της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Στόχος τους ήταν να ετεροχρονισθούν τα αρχαία κείμενα και να παρουσιασθούν ως προχριστιανικοί ηθικολογικοί κανόνες-αρχές, ίδιες αλλά αρχαιότερες της νέας Χριστιανικής διδασκαλίας.

-Απέτυχαν παταγωδώς στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν νέα θρησκεία βασισμένη στην επιστήμη και τον μυστικισμό που θα αντικαθιστούσε–απορροφούσε την νέα χριστιανική πίστη και θα διέσωζε την καταρρέουσα παλαιά ειδωλολατρική θρησκεία.

             Ο Χριστιανισμός εθριάμβευσε! Έτσι οι συνωμότες, από τον 5^ο μ.Χ. αιώνα, άλλαξαν τακτική και μεθόδους δράσεως. Απεφάσισαν να διασπάσουν την ενότητα των χριστιανών :

·Εισχωρώντας αφανώς στις διοικήσεις και το ποίμνιο των εκκλησιών της Δύσεως, μεταμφιεσμένοι σε «χριστιανούς». Ήδη η άλωση στις ψευδοχριστιανικές λεγόμενες «εκκλησίες» της Δύσεως είναι πασιφανής. Όλα τα δυτικά ψευδοχριστιανικά δόγματα που συνιστούν αιρέσεις και όχι σχίσματα, ελέγχονται απολύτως από Ταλμουδιστές λαϊκούς και ρασοφόρους (μεταμφιεσμένους σε χριστιανούς).

·Πολεμώντας φανερώς την Ελληνική Αυτοκρατορία (Βυζάντιον) της καθ’ ημάς Ανατολής, συμμαχώντας με επίδοξους εχθρούς, ραδιουργώντας αφανώς μέσα στα σπλάχνα της Αυτοκρατορίας μας και συμβάλλοντας τα μέγιστα στην πτώση και την υποδούλωσή της στους αλλογενείς, αλλόθρησκους Τούρκους Ισλαμιστές.

             Σήμερα οι διοικήσεις των Ορθοδόξων εκκλησιών απανταχού της γης, έχουν αγρευθεί σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από τους βιολογικούς και πνευματικούς απογόνους των συνωμοτών των τεσσάρων πρώτων μ.Χ. αιώνων. Τα συμπτώματα του αγρεύματος των αλλοδόξων και αλλογενών είναι ορατά και μόνον όσοι εθελοτυφλούν δεν τα βλέπουν.

              Σταχυολογούμε τα σπουδαιότερα:

-Αδράνεια στις καθημερινές επιθέσεις και δραστηριότητες (εντός και εκτός των τειχών) των ποικιλόμορφων εχθρών της πίστεως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

-Πολύχρονος σκωρία στους άμβωνες των εκκλησιών-προπύργια πνευματικών αγώνων.

-Επαναλαμβανόμενα «τιτιβίσματα» στα πνευματικά κέντρα των ενοριών, περί αδελφοσύνης και αγάπης, συνάδοντα, δυστυχώς, με την απατήλια αγαπολογία των κηρύκων της Νέας εποχής, και όχι με τις αληθείς ερμηνείες:

-ΟΛΩΝ των φράσεων που απηύθυνε ο Κύριος στους μαθητές Του (ΙΩΑΝΝΗΣ:13/34, 35,36-15/12) στις οποίες περιέχονται και οι δύο λέξεις «Αγαπάτε αλλήλους».

-ΑΛΛΩΝ φράσεων που ανέφερε ο Κύριος, στους μαθητές και ακροατές Του οι οποίες ορθολογοστικώς ερμηνευόμενες έρχονται σε αντίθεση με το «Αγαπάτε αλλήλους» (ΜΑΤΘ: 10/34-ΛΟΥΚΑΣ:12/51,19/27 - ΡΩΜΑΙΟΥΣ:12/19).

-Εκκοσμίκευση της εμφανίσεως και του βίου επισκόπων και ιερέων (αφορά κυρίως στους ρασοφόρους των δυσμικών χωρών).

 -Μετατροπή των Ιερών ναών από κατοικητήρια Θεού σε οίκους ομοιάζοντας με εκείνους όπου τελούνται εμπορικές δραστηριότητες με πελάτες που μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας ή όπου τελούνται μυστήρια (κυρίως γάμοι, βαπτίσεις) όπως γίνονται σε επιδείξεις μόδας και σε χάβρα ιουδαίων.

 -Αφωνία στα πολιτικώς - οικονομικώς-κοινωνικώς πραττόμενα από τις … δημοκρατικές κυβερνήσεις και εκκωφαντική….αλαλία στα εθνικά θέματα (αφορά κυρίως στην διοίκηση της ελλαδικής εκκλησίας).

-Αμάθεια / ημιμάθεια / άγνοια των λεγομένων θεολόγων (λαϊκών και ρασοφόρων) στα αφορώντα την  αυθεντία και θεοπνευστία της Αγίας Γραφής (ιδιαιτέρως της Π.Δ.). Είναι διαπιστωμένο ότι μεγάλος αριθμός από αυτούς, δεν έχει κατανοήσει ακόμη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός Ιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης. Απαράδεκτον και ασυγχώρητον τουλάχιστον για απόφοιτον θεολογικής σχολής.

-Κατάργηση ή απίσχναση των κανόνων των Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων

-Αποφυγή ενημερώσεως των πιστών, από άγνοια ή φόβο, για το τι πρεσβεύουν τα άλλα δόγματα πίστεως (Ταλμουδισμός, Ισλαμισμός, Βουδδισμός, Φραγκοπαπισμός, Προτεσταντισμός, κλπ. Ολίγα λέγονται και ελάχιστα πράττονται μόνο για τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά), ποίους κινδύνους διατρέχουν, και με ποία πνευματικά όπλα αντιμετωπίζονται.

-Σταδιακή προσέγγιση, ανοχή και αποδοχή του ενιαίου θρησκευτικού δόγματος της Νέας Εποχής (Οικουμενισμός).

-Συμπροσευχές και συλλειτουργίες με αιρετικούς και αλλοθρήσκους.

        Στέκεται όρθια, όμως, η Ελλάς και η Ορθοδοξία!

        Στέκεται όρθια, διότι υπάρχουν ακόμη Έλληνες Ορθόδοξοι, οι περισσότεροι αφανείς, που με τις προσευχές και την δράση τους (φανερώς και αφανώς), με την άρνησή τους να καταστούν συνυπαίτιοι στα εμφανιζόμενα συμπτώματα Εθνικής σήψεως και αποστασίας από την Ορθόδοξη πίστη, όπως συνοπτικώς προαναφέρθηκαν, συνεργούν στην διατήρηση της προστασίας και της ευλογίας του Κυρίου προς το Γένος των Ελλήνων, μιας ευλογίας που έχει δοθεί από την εποχή της επί της γης εμφανίσεως Του Κυρίου των πάντων, Ιησού Χριστού (ΜΑΤΘΑΙΟΣ,21/43 και ΙΩΑΝΝΗΣ,12/20-23).

                                                              

Τους τέσσαρες (4) πρώτους αιώνες μετά την Σταύρωση-Ανάσταση-Ανάληψη του Κυρίου, όλες οι τότε αντιχριστιανικές δυνάμεις (Αιγύπτιοι ιερείς, Ρωμαίοι παγανιστές, Έλληνες φευδοφιλόσοφοι-αποκρυφιστές, Ταλμουδιστές Ιουδαίοι, αλλοεθνείς «νεοπλατωνιστές»-νεοπυθαγόρειοι, Χαλδαίοι, Ζωροάστρες, κ.α.) με πρωτεργάτες τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους (των οποίων οι βιολογικοί απόγονοι αργότερον αυτοπροσδιορίσθησαν ως Jews) συνεμάχησαν, συνωμότησαν και διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά εγκλήματα της Παγκόσμιας Ιστορίας, που συνίστατο στα εξής:

·Πλαστογράφηση-Παραποίηση-Ετεροχρονισμός αρχαίων κλασσικών κειμένων.

·Κακουργία επί των χειρογράφων της Παλαιάς Διαθήκης (κυρίως στα αρχαία Εβραϊκά κείμενα, του Εσδραίου Κανόνος). Με βάση τα διεφθαρμένα-αλλοιωμένα κείμενα συνεγράφη αργότερον το Μασοριτικό, έργο καθαρώς των ταλμουδιστών.

·Συγγραφή αυθαιρέτων κειμένων με τις ίδιες οντολογικές ερμηνείες και κοσμογονικές θεωρήσεις που διελαμβάνοντο στην Π.Δ. Χαρακτηριστικώτερες περιπτώσεις πλαστογραφίας και απάτης είναι τα λεγόμενα «Ορφικά», τα Πυθαγόρεια δόγματα και τα Πυθαγόρεια έπη.

·Συρραφή μύθων ή αποκρυφιστικών δοξασιών αναφερομένων δήθεν στην μυθολογία και την προϊστορία των λαών.

·Σφετερισμός ονομάτων αρχαίων συγγραφέων και καταγραφή έργων «ανωνύμων» δήθεν συγγραφέων.

·Αποσιώπηση σημαντικών ιστορικών-πολιτικών-θρησκευτικών πληροφοριών και γεγονότων της αρχαιότητος που ανατρέπουν τα περιλαμβανόμενα στα συμβατικά βιβλία του συστήματος και όσα έχουν πληροφορηθεί οι Έλληνες τουλάχιστον τους τελευταίους δύο-τρείς αιώνες.

·Αυθαίρετος ετεροχρονισμός ιστορικών-φιλοσοφικών και θρησκευτικών έργων.

·Συγγραφή «αποκρύφων» κειμένων, ιδίως επιστολών και βιβλίων της Αγίας Γραφής( Π.Δ.-Κ.Δ.).

·Ίδρυση Χριστιανικών αιρέσεων και αποκρυφιστικών Εταιρειών.

·Κατασυκοφάντηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και της Χριστιανικής διδασκαλίας.

             Σήμερα τα πνευματικά προϊόντα-δηλητήρια εκείνων των διεστραμμένων συνωμοτών, όπως διαμορφώθηκαν, αναμορφώθηκαν και εξωραΐστηκαν από «ειδικούς» ανθρώπους του Συστήματος, στο διάβα των αιώνων που πέρασαν, «κοσμούν» κατά χιλιάδες τόμους τις βιβλιοθήκες Δήμων, Σχολείων, Πανεπιστημίων, κρατικών/ιδιωτικών Ιδρυμάτων και πωλούνται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων όλου του κόσμου.

 Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων αγνοεί το μέγιστο αυτό πνευματικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητος και πολύ περισσότερο τους εγκληματίες που καλύπτονται όπισθεν αυτού.

Πώς λοιπόν θα πληροφορηθούν οι άνθρωποι την αλήθεια;

              1^ο)  Μέσα από τα κείμενα της αξιόπιστης και θεόπνευστης Αγίας Γραφής ( Η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί το βιβλίο των βιβλίων, αφού στα περιεχόμενά της βρίσκονται οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που απασχολούν τον σύγχρονο σκεπτόμενο   άνθρωπο (οντολογικά, κοσμολογικά, μεταφυσικά, υπερφυσικά, πίστεως, κλπ).

 2^ο) Με σοβαρή, αντικειμενική, πολύμοχθη και ενδελεχή έρευνα-κριτική μελέτη ΟΛΩΝ των «απαγορευμένων» κειμένων της αρχαίας και μεταγενέστερης γραμματείας (αυτός είναι ένας από τους σκοπούς δημιουργίας του ιστολογίου μας).

        3^ο)   Να συνειδητοποιήσουν ότι:

             Σήμερα διδάσκεται στους ανθρώπους φυσικά και στους Έλληνες, ιδιαιτέρως στους μαθητές και φοιτητές, μία συμβατική/χαλκευμένη/ψεύτικη ιστορία με αμέτρητες πλάνες και απάτες που σχεδίασαν, έγραψαν και κατέγραψαν σε βιβλία οι έμμισθοι πράκτορες του Συστήματος. Η συγγραφή αυτής της συμβατικής ιστορίας βασίστηκε στο πνευματικό έγκλημα που συνετελέσθη σε βάρος της ανθρωπότητος, από τους αντιχριστιανούς παγκόσμιους συνωμότες.

      Δυστυχώς οι διδάσκαλοι και καθηγητές, διδάσκουν υποχρεωτικώς τους ελληνόπαιδες από αυτά τα βιβλία και μόνον, τα κατάπτυστα εγχειρίδια του Υπουργείου Διεθνιστικής Αμαθείας-Αντιγνώσεως, που συγγράφονται με εντολές έξωθεν, είτε ως αναμεταδότες είτε ως έμμισθοι υπηρέτες του Συστήματος.

          Εάν δεν αποτοξινωθούν από την καθημερινή μηνυματική ηρωϊνη, εάν  δεν αφυπνισθούν από τα καθημερινά υπνωτικά που προσφέρονται, μέσω των ΜΜΕ, με μύθους και εικόνες, από τους εγκαθέτους του Συστήματος, εάν δεν πεισθούν ότι την τελική και οριστική λύση μπορεί να δώσει μόνον ο Δημιουργός των ΠΑΝΤΩΝ Ιησούς Χριστός, δεν πρόκειται ποτέ να αντικρύσουν την αλήθεια και να ξεσκεπάσουν τους σημερινούς βιολογικούς και πνευματικούς απογόνους εκείνων των παγκοσμίων συνωμοτών των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων!

                                                                                           

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα

---

1 –Ντάνιελ Ροπς, Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη, στους χρόνους του Ιησού, μέρος 2^ο, κεφ 3^ο σ.185/μέρος 1^ο, κεφ.3^ο, θεοκρατία, σ.25

   –Hershel Shanks, Η περιπέτεια των χειρογράφων της Νεκράς Θαλάσσης, κεφ.11^ον, σ.307-308.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΡΩΤΩΝ Μ.Χ.ΑΙΩΝΩΝ

(ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ)

Μέρος 15^ο

Πυθαγόρας-Πυθαγόρεια δόγματα-Πυθαγόρεια έπη

Άλλα παραδείγματα ιστορικής και πνευματικής απάτης είναι «Η Συναγωγή των Πυθαγορείων δογμάτων» του Ιαμβλίχου και τα Πυθαγόρεια έπη.

 Συνέγραψε, λένε, ο Ιάμβλιχος, τον βίο του Πυθαγόρα και τα Πυθαγόρεια δόγματα του Βαβυλωνιόπληκτου και Αιγυπτιοτραφούς φιλοσόφου όπως ήταν ο Πυθαγόρας.

 Που τα βρήκε γραμμένα τα Πυθαγόρεια δόγματα ο Ιάμβλιχος; Ήταν σίγουρος ότι ήσαν εκείνα που εδίδασκε ο Πυθαγόρας περίπου επτά-οκτώ αιώνες πριν; Πού ανεκάλυψε τις πηγές για την ζωή του Π. αφού ελάχιστα είναι τα εξακριβωμένα στοιχεία, ενώ σύγχρονοι ερευνητές έχουν χαρακτηρίσει τα θρυλούμενα για την προσωπικότητά του «καθαρά μυθεύματα»;

 Ολίγα εξηκριβωμένα στοιχεία περί της ζωής του υπάρχουν και πολλοί εκ των περιβαλλόντων την προσωπικότητά του θρύλων, αρχαίων και νεωτέρων, θεωρούνται υπό των νεωτέρων ερευνητών, καθαρά μυθεύματα…»1

 Δεν εγνώριζε ότι μετά την μετοικεσία των Πυθαγορείων στο Μεταπόντιον ουδεμία πληροφορία είναι καταγεγραμμένη, έστω και εκ παραδόσεως, τόσον για τον ίδιον (Πυθαγόρα) όσον και για τους μαθητές του; Ότι η αδελφότης των Πυθαγορείων ως οργάνωση εξηφανίσθη από το πολιτικό προσκήνιο πάσης χώρας;  

 Δεν  είχε πληροφορηθεί ότι ο Πλούταρχος (1ος-2ος μ.Χ. αιών) εμφατικά ετόνιζε ότι ο Πυθαγόρας, για λόγους αρχής, δεν άφησε γραπτά κείμενα; Ότι σύγχρονοι ερευνητές το βεβαιώνουν;2

  Ότι όλοι οι μαθητές του εφονεύθησαν από εξαγριωμένα πλήθη για όσα αποκρυφιστικά και δαιμονικά εδίδασκαν και έπρατταν στις τελετουργίες τους; Ότι δεν κατέλιπαν ουδέν χειρόγραφο;

«..Περί του μετέπειτα βίου του (ΣΣ: Από μετοικεσίας στο Μεταπόντιον, 495 π.Χ.) ουδέν το βέβαιον είναι γνωστόν. Δεν φαίνεται πιθανόν ότι ο Πυθαγόρας ανέπτυξε γραπτώς την φιλοσοφίαν του, καίτοι πολλαί διατριβαί απεδόθησαν αργότερον εις αυτόν…»3

 Που τα βρήκε λοιπόν τα γραπτά ή τις πηγές ο Ιάμβλιχος και συνέγραψε τον βίο και τις ιδέες του Πυθαγόρα, τις οποίες μάλιστα εχαρακτήρισε ως δόγματα; Μήπως στηρίχθηκε στους μαθητές του Πυθαγόρα (πυθαγορείους); Όμως:

«Οι πληροφορίες για την διδασκαλία των πυθαγορείων είναι ιδιαίτερα ασαφείς εξαιτίας των πολλών ξένων προσθηκών που υπάρχουν, ιδιαίτερα στις μεταγενέστερες μαρτυρίες γι’ αυτούς. Έτσι η εξακρίβωση της αλήθειας προσκρούει σε δυσκολίες που δεν συναντούμε σε καμία ίσως άλλη περιοχή της αρχαίας φιλοσοφίας. Ακόμη και αν περιοριστούμε στις πιο αξιόπιστες ειδήσεις…πάλι παραμένουν πολλά σκοτεινά σημεία και αντιφατικές μαρτυρίες για τα επί μέρους ζητήματα»4

 Προφανώς κάπου τα «ανακάλυψαν» οι άνθρωποι της τότε αντιχριστιανικής συμμορίας (συναγωγής) και του τα έδωσαν. Κατ’ άλλην εκδοχήν, τα συνέταξε μόνος του, κατά την διάρκεια των παραμυθολογικών διαλογισμών του ή βάσει των οδηγιών συγγραφής φανταστικού σεναρίου της αποκρυφιστικής αδελφότητος. Δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση. 

 Έστω και αν υποθέσουμε ότι τα γραφέντα αφορούσαν σε κάποια προφορική παράδοση για τον Πυθαγόρα, ποίος εγγυάται ότι μετεφέρθησαν επακριβώς από στόμα σε στόμα, από γενεά σε γενεά, οκτώ ολόκληρους αιώνες αργότερον;

  Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και το εξής απίστευτο! Ενώ η αρχαία γραμματεία αγνοεί τα βιογραφικά στοιχεία του Πυθαγόρα ή όσα παρουσιάζονται είναι ατεκμηρίωτα και ανεπιβεβαίωτα, κάποιοι ρακοπλάστες-μεταμοντέρνοι πυθαγοριστές μας πληροφόρησαν, ότι ο Πυθαγόρας ήταν νυμφευμένος με την Θεανώ, απέκτησε τρείς κόρες (Δαμώ, Μυρία και Αριγνώτη) οι οποίες και έγραψαν απομνημονεύματα για τον πατέρα τους και την διδασκαλία του!!!.

   Εδώ σταματά ο νους του ανθρώπου και παύει κάθε κριτική και σχολιασμός, διότι όντως εισερχόμεθα σε πεδία ψυχοπαθητικών και διανοητικών διαταραχών τοιαύτης και τοσαύτης μορφής που τον λόγον έχουν ειδικοί επιστήμονες..

Τα πυθαγόρεια έπη εγράφησαν, όπως ισχυρίζονται, από τον Ιάμβλιχο και τον Διογένη Λαέρτιο (βιβλίο VIII), τα αρχαιότερα χειρόγραφα των οποίων χρονολογούνται μετά τον 10^ον μ.Χ. αι!! Όμως:

«Τα μόνα βέβαια λείψανα συγγραμμάτων του Πυθαγόρου εισίν Φιλολάου τα αποσπάσματα. Ο δε «ιερός λόγος», τα «χρυσά έπη» εισίν 71 εξάμετροι, ξηροί, ασυνάρτητοι, απλώς συνερραμμένοι, και ουδέν προτέρημα τύπου και σχήματος έχοντες κρίνονται δ’ ως βεβαίως μη γνήσιοι»5.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι τα μόνα γνήσια σπαράγματα-λείψανα-αποσπάσματα είναι εκείνα του Φιλολάου, όπου εκτίθενται οι απόψεις των Πυθαγορείων περί κόσμου, φύσεως και ψυχής  (εάν φυσικά δεχθούμε ότι τα αρχαιότερα χειρόγραφα του Φιλολάου δεν απέχουν πολύ από την περίοδο της ιστορικής δράσεώς του, κάτι που θεωρείται απίθανο).Τίποτε παραπάνω! Όλα τα υπόλοιπα είναι αποκυήματα της φαντασίας των συνωμοτών προσαρμοσμένα στα κείμενα της Αγίας Γραφής και στην φαντασία των συγγραφέων, για ευνόητους λόγους.

Ο Πυθαγόρας μετέβη στην Αίγυπτο και παρέμεινε εκεί 22 χρόνια. Όταν αυτή κυριεύθηκε από τον Πέρση βασιλιά Καμβύση πιάστηκε αιχμάλωτος και οδηγήθηκε στην Βαβυλώνα όπου παρέμεινε 12 έτη.. Στην Αίγυπτο και Βαβυλώνα γνώρισε ιερείς, μάγους και άλλους «σοφούς» και διεμόρφωσε την φιλοσοφία του. Συνεπώς ο Πυθαγόρας δεν ήταν αυτόφωτος αλλά ετερόφωτος. Δεν ήταν φιλόσοφος αλλά αποκρυφιστής. Για να αποκτήσει μάλιστα, τις μυστικές γνώσεις των αποκρυφιστών Αιγυπτίων ιερέων έκαμε και περιτομήν!!!Αρνήθηκε την πατρώα ελληνικήν θρησκείαν!!!!

«…αυτοίς γε τούτοις, δι΄ους και περιετέμετο, ίνα δή και εις τα άδυτα κατελθών την μυστικήν παρ’ Αιγυπτίων εκμάθοι «φιλοσοφίαν»6.

Πνέουν μένεα οι νεοπαγανιστές και οι εβραιο-χριστιανοφάγοι κατά των περιτετμημένων εβραίων. Δεν γνωρίζουν ότι ο Πυθαγόρας επρόδωσε την «πατρώα πίστη» και περιετμήθη για να διδαχθεί από τους Αιγυπτίους τον αποκρυφισμό και από τους ταλμουδιστές εβραίους την «φιλοσοφία» τους;

«…γιατί ο Αναξαγόρας και ο Πυθαγόρας φθάνοντας στην Αίγυπτο συναναστράφηκαν τους εκεί Αιγυπτίους και Εβραίους σοφούς και κατανόησαν την φύση του κόσμου…»7 .

«….και Πυθαγόραν ιστορούσιν…απελθείν εις Αίγυπτον και Βαβυλώνα φιλομαθείας χάριν»8.

«Ο Πυθαγόρας εμαθήτευσε στον Ούνοφη ή Οινοφέα από την Ηλιούπολη της Αιγύπτου…Τά περισσότερα από αυτά που λέγονται ιερογλυφικά γράμματα (ΣΣ: Αιγυπτιακές γραφές-εντολές) δεν διαφέρουν από τα πυθαγόρεια παραγγέλματα…»9.

Αφού τα ιερογλυφικά των Αιγυπτίων χρονολογούνται, μετά βεβαιότητος, τουλάχιστον από την 2^α χιλιετηρίδα π.Χ. από πού «ενεπνεύσθη» ο Πυθαγόρας για να εκφέρει τα «παραγγέλματά του»;

Γιατί, άραγε, προβάλλουν οι νεοπαγανιστές τον Πυθαγόρα ως κορυφαίο Έλληνα φιλόσοφο αφού η υπάρχουσα γραμματεία μαρτυρεί ότι οι φιλοσοφικές αρχές και διατυπωθείσες γνώσεις του (ακόμη και το λεγόμενο Πυθαγόρειο Θεώρημα) δεν ήσαν τίποτε άλλο παρά αστρονομικές (μαθηματικές) και λοιπές αποκρυφιστικές/παγανιστικές γνώσεις των Αιγυπτίων, Εβραίων και Χαλδαίων με τους οποίους ήλθε σε επαφή επί τρεις και πλέον δεκαετίες και από τους οποίους εμυήθη;                                     

Δεν γνωρίζουν οι σύγχρονοι υμνητές του Πυθαγόρα ότι:

-      Ο Πάπυρος Berlin 6619 που χρονολογείται από το 1800 π.Χ αποδεικνύει ότι οι Αιγύπτιοι εγνώριζαν τις μεταγενεστέρως αποκληθείσες Πυθαγόρειες Τριάδες;

-      Ο Πάπυρος Rhind (1650 π.Χ.) που ανακαλύφθηκε από τον Σκωτσέζο Αιγυπτιολόγο Alexander Henry Rhind το 1858, και σήμερα φυλάσσεται στο Βρετανικό μουσείο, αποδεικνύει ότι οι Αιγύπτιοι εγνώριζαν τις λεγόμενες πυθαγόρειες τριάδες ησχολούντο με την αριθμητική και Γεωμετρία και με βάση αυτές τις επιστήμες έκτισαν τις πυραμίδες;10

Pythagorean Theorem

Nasr al-Din al-Tusi´s Proof of the Pythagorean Theorem.

Nasr al-Din al-Tusi (died 1274 AD) was a renowned Iranian Muslim Mathematician.

 Pythagorean Theorem

"In any right triangle, the area of the square whose side is the hypotenuse is equal to the sum of the area of the square on the two other sides."

This theorem is commonly called the "Pythagorean theorem" in western countries, named after the Greek mathematician Pythagoras.

However, the theorem was well known long before the time of Pythagoras. Megalithic monuments from 4000 BC in Egypt, and the British Islands from ca. 2500 BC showed right triangles with integer sides. The Middle Kingdom Egyptian papyrus Berlin 6619, written between 2000 - 1786 BC, shows a problem whose solution is a Pythagorean triple.

The cuneiform tablet Plimpton 322 (Mesopotamia between 1900 and 1600 BC) contains a table, listing in the two middle columns numbers that satisfy the Pythagorean Theorem. However, the merit of bringing this knowledge to Greece and, even more, having shown that the theorem holds for any rectangular triangle is attributed to Pythagoras, as attested by Cicero (On the Nature of the Gods III. 88) and Plutarch (Symposiacs VIII). Thus it was rightfully named after the philosopher by Proclus (412-484 AD).

More information:
http://www.timelineindex.com/content/view/517
http://www-gap.dcs.st-and.ac.uk/~history/Mathematicians/Pythagoras.html
http://de.wikipedia.org/wiki/Pythagoras
http://www.math.ubc.ca/~cass/courses/m446-03/pl322/pl322.html
http://aleph0.clarku.edu/~djoyce/mathhist/plimpnote.html

ΠΗΓΗ : http://www.uni-graz.at/exp8www/PhysiCult/pythagorean%20theorem.htm

Pythagorean Theorem: cuneiform tablet Plimpton 322

-Το λεγόμενο Πυθαγόρειο Θεώρημα είχε διατυπωθεί και αργότερα από την ανακάλυψή του υπό των Αιγυπτίων, από τον Bandhayana-ιερέα των Βεδδών11 στις Ινδίες, περί το 800 π.Χ. (τρεις περίπου αιώνες ενωρίτερον του Πυθαγόρα), με την μορφή οδηγιών για κατασκευή ναού (Bandhayana Sulba Sutra) ;

-Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί πως ο Πυθαγόρας δανείστηκε τις ιδέες του από τους Αιγυπτίους ιερείς; 12.

-«…Ο Φιλόσοφος Αριστόβουλος εξέφρασε την αντίληψη ότι ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας εμπνεύστηκαν από την Βίβλο»;13.

                    Δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη τα σύγχρονα «μηρυκαστικά» των ρακοπλαστών ότι η Παλαιά Διαθήκη έχει αποδειχθεί επιστημονικώς ότι αποτελεί την πρωταρχική πηγή της παγκόσμιας αρχαίας προϊστορίας και ιστορίας, την αρχαιοτάτη πηγή όλων των περιελθουσών μέχρι σήμερον ιδεών,θεωριών περί θεογονίας και κοσμογονίας;

      ·Από κριτικής πλευράς μελετώμενη (η Γένεσις) αποτελεί πρωταρχικήν πηγήν δια την αρχαίαν Ιστορίαν»14.

        ·Ο κατακλυσμός στην κοσμογονία των Χαλδαίων φαίνεται φανερά ότι ήταν ο Κατακλυσμός του Νώε. Αλλά οι Χαλδαίοι, μετήλλαξαν μερικά για να μην γνωρίζηται, ίσως, ότι παρέλαβον αυτόν παρά της Αγίας Γραφής…»15.

        ·Η Εξαήμερος…(ΣΣ: Η Εξαήμερος  δημιουργία  που αναφέρεται  στην  Παλαιά  Διαθήκη) είναι ουχ ήττον το αρχαιότερον πάντων των αρχαίων υπομνημάτων και ου μόνον τούτο αλλ’ είναι, αυτό καθ’ εαυτό, το αρχαιότατον βιβλίον ή γραπτόν υπόμνημα εν τω κόσμω. Τούτον είναι αποδεδειγμένον και υπ’ αυτών των απίστων, διότι ο Πορφύριος ο τολμηρότατος και φοβερώτατος πάντων των ανταγωνιστών της αποκαλύψεως, παραδέχεται, μετά επίμονον έρευναν, ότι ο Σανχωνιάθων16 ήτο ο αρχαιότερος των ειδωλολατρικών ή Εθνικών συγγραφέων, τα δε συγγράμματα αυτού περιέχουσι άφθονα αποσπάσματα των βιβλίων του Μωϋσέως…»17.

                                                                                                                         Συνεχίζεται

ΜΕΡΟΣ 1ο    ΜΕΡΟΣ 2ο   ΜΕΡΟΣ 3ο   ΜΕΡΟΣ 4ο  ΜΕΡΟΣ 5ο 

ΜΕΡΟΣ 6ο    ΜΕΡΟΣ 7ο   ΜΕΡΟΣ 8ο   ΜΕΡΟΣ 9ο  ΜΕΡΟΣ 10ο

ΜΕΡΟΣ 11ο   ΜΕΡΟΣ 12ο ΜΕΡΟΣ 13ο ΜΕΡΟΣ 14ο

---

1 Μεγ. Αμερ. Εγκ., τ.18^ος, σ. 697.

2 Η εξέλιξη των κοσμολογικών ιδεών και μαθηματικών μοντέλων στην αρχαία Ελλάδα, Αντωνίου Δ. Πινότση, Αθήναι, σ.282.

3 Μεγ. Αμερ. Εγκ., τ.18^ος, ο.α.

4Εγχειρίδιο ιστορίας της φιλοσοφίας, Α΄ τόμος, W. Windelband-H.Heimsoeth, μετάφραση Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, 1980, σ.42.

5 Λεξικό Ελληνικής Αρχαιολογία, Αλέξανδρος Ραγκαβής, Β΄ τόμος1891, λ. Πυθαγόρας, σ. 1106-1107.

6 Κλήμης Αλεξανδρεύς, Στρωματείς, XV,σ.261-262.

7 Λεξικό Σουΐδα, λ. «Πυθαγόρας»-C. J. DE VOGEL, GREEK PHILOSOPHY (Copyright 1950, by E.J. Brill Leiden, Holland)-Κεφ 2.

8 Στράβων, 14,57.

9 Πλούταρχος, Περί Ίσιδος και Οσίριδος, 10-Κλήμης, Στρωματείς ο.α..

10 Joy Hakim, The Story of Science. Αμερικανίδα συγγραφεύς της ιστορίας των ΗΠΑ.

11 Βέδδες: Ύμνοι και τελετουργικοί στίχοι που έχουν συντεθεί στην αρχαϊκή Σανσκριτική. Η ακριβής χρονολογία της συνθέσεως των ύμνων δεν είναι γνωστή. Εκτιμάται ότι μία περίοδος μεταξύ 1500-1200 π.Χ. θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή με τα μέχρι τώρα δεδομένα της παγκόσμιας γραμματείας και αρχαιολογίας.

12 Ηρόδοτος ΙΙ/123.

13 Συμπεράσματα διεθνούς συμποσίου που έγινε στη Βέροια το 1998 με θέμα Αλέξανδρος ο μέγας-Από την Μακεδονία στην Οικουμένη, Εφημ. Ελεύθερος Τύπος, 21 Ιουνίου 1998.

14 Μεγ. Αμερ. Εγκ. τ. 6^ος, σ. 291

15 ΩΓΥΓΙΑ η Αρχαιολογία, Αθ. Σταγειρίτου, Αυγ. 1815, Βιβλ. Α,65.

16 Σανχωνιάθων: Ο αρχαιότερος, κατά τους Φοίνικες, συγγραφέας που έζησε προ του Τρωϊκού Πολέμου.

17 Λόγοι εν Λίθοις, η Γραφή βεβαιουμένη υπό της Γεωλογίας Δομίνικος Μακωσλάνδος QC LLD,μετάφραση υπό Αρχιεπισκόπου Αργολίδος Δανιήλ Πέτρουλα, 1867, σ.146-147.