Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ

Mέρος  4^ο

18^ος αιών

Με την είσοδον σχεδόν του 18^ου αιώνος οι κατακτητές εκδικούμενοι την κατά του Σουλτάνου Μουσταφά Β΄ στάση «εισβάλοντες εις το Πατριαρχείον κατέκοψαν εις τεμάχια τα άγια λείψανα, έχυσαν το Άγιον Μύρον, κατεπάτησαν την θείαν ευχαριστίαν, κατέθραυσαν τας εκ της Μονής Παμμακαρίστου ψηφιδωτάς εικόνας και άλλας προξένησαν ζημίας»

Γράφει ο Παύλος Καρολίδης: «Ελπίδων τολμηρών και ενθουσιασμού μεγάλου επληρώθη ο κλήρος ο Ελληνικής Ορθοδόξος, ότε εις τον ευρύν πολιτικόν ορίζοντα της Ευρώπης εφάνη ως λαμπρός αστήρ η δύναμις… επί του Μεγάλου Πέτρου…»

Ο Αυτοκράτωρ της Ρωσίας απέστειλε πολλές προκηρύξεις (1709) προς όλους τους μητροπολίτες, προύχοντες και αρματωλούς της Ελλάδος υποσχόμενος ότι «με το σπαθί του θα έσωζε τους Χριστιανούς από την τουρκική σκλαβιά».

Το 1714 ο Μέγας Πέτρος σε ομιλία του στην Ρίγα επισημαίνει ότι «η Ελλάδα διέδωσε τον πολιτισμό σ’ολόκληρο τον κοσμο και ότι πρέπει να καταληφθεί η Κωνσταντινούπολη και όλη η Ρωμυλία για ν’απελευθερωθεί ο ελληνικός λαός»1.

  Όταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος απέβη υπέρ των τούρκων οι μεν Ρώσοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα οι δε τούρκοι εκδικήθηκαν για μία ακόμα φορά τους Έλληνες με τον γνωστό άγριο τρόπο τους.

Το 1770 εξεδηλώθη νέο απελευθερωτικό κίνημα των Ελλήνων το γνωστό ως «Ορλωφικά»2, το πρώτο ωργανωμένο και στηριζόμενον επί βάσεων ισχυροτέρων των προηγουμένων. Επαναστατούν οι Έλληνες από την Σπάρτη ως την Στερεά και τα Επτάνησα. Πρώτος ύψωσε στο Αίγιο την σημαία της Επαναστάσεως ο μητροπολίτης Πατρών Παρθένιος και μετ’ αυτού οι ιεράρχες Μεθώνης, Κορώνης και Καλαμών καθώς και ο Μητροπολίτης Κορίνθου Μακάριος μετά του πατρός του Γεωργίου Νοταρά. Ο Αντώνιος Ψαρρός καταλαμβάνει το Οίτυλο και τον Μυστρά. Επαναστατούν επίσης η Ανδρίτσαινα με τον προεστό Αναστάσιο Χριστόπουλο, στο Βάλτο ο Γεροδήμος Σταθάς, στο Αγγελόκαστρο ο Γεώργιος Λαχούρης, στο Μεσολόγγι ο Παναγιώτης Παλαμάς, στα Γκράβαρα3 ο Κωνσταντίνος Σούσμανης, στο Λιδωρίκι ο Λωρής, στον Παρνασσό ο Κομνηνός Τράκας, στη Λειβαδιά ο Ιωάννης Καλπούζος και στα Μέγαρα ο Έλλην Αρβανίτης Μητρομάρας. Στην Κρήτη κήρυξε την επανάσταση ο Δασκαλογιάννης (Ιωάννης Βλάχος).

 Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Τρίπολη σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους όλοι οι χριστιανοί της πόλης, πάνω από 3000 άμαχοι. Μάχη στο Αγγελόκαστρο και σφαγή των Γριβαίων προμαχούντων των Ελλήνων Αρβανιτών! Πολιορκία Μεσολογγίου και ηρωϊκός θάνατος Ι. Μαυρομιχάλη στην Μεσσήνη. Τότε ελήφθη και η απόφαση για γενική σφαγή των Ελλήνων, την οποίαν απέτρεψε ο ναύαρχος Χασάν Τζεζαϊρλής όταν έθεσε το ερώτημα στον Σουλτάνο : «Εάν πάντες οι Έλληνες φονευθώσι, ποίος θα πληρώνει τους φόρους;»4.

Μετά την αποτυχίαν των Ορλωφικών δεν ακολούθησε ολοκληρωτική σφαγή των Ελλήνων αλλά σφαγές σε μεγάλη έκταση μεταξύ των οποίων (ενδεικτικώς για κάθε κοινωνική τάξη):

-  Ο μητροπολίτης Λήμνου Ιωακείμ (1773).

-  Ο Μιχαήλ Πακνανάς (απεκεφαλίσθη την 9^ην Ιουλίου 1771) διότι «επρομήθευε πυρίτιδα εις τους επαναστάτας». Προ του αποκεφαλισμού του στρεφόμενος προς τον δήμιόν του είπεν:

«Kτύπα δια την πίστιν». Εις τον πρώτον κίονα του Ολυμπείου των Αθηνών υπάρχει επιγραφικόν χάραγμα αναφέρον «1771 Ιουλίου 9 απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης».

-  Απηγχονίσθη στην Θεσ/νίκη ο 25ετής μαθητής της Αθωνιάδος Ακαδημίας Αθανάσιος (8 Σεπτ. 1774).

-  Απηγχονίσθη στην πύλη του Αγίου Μηνά Θεσ/νίκης ο Χριστόδουλος διότι «θελήσας ν’ αποτρέψει Βούλγαρον τινά από του ισλαμισμού προυκάλεσε την οργήν των γενιτσάρων οίτινες ηνάγκαζον αυτόν να γίνη μουσουλμάνος» (28 Ιουλ. 1777).

-  Ο Πατρο Κοσμάς ο Αιτωλός (24 Αυγ. 1779) κηρύττει με τον δικό του τρόπο την εξέγερση των Ελλήνων κατά του κατακτητού, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία5.

1782-1792. Στην Κρήτη, ο Μητρομάρας και οι Σφακιανοί συνεχίζουν τον αγώνα. Νέο επαναστατικό κίνημα συνταράσσει το Αιγαίο, υπό τον Λάμπρο Κατσώνη6.

19^ος αιών

·       Ο αποφασιστικός αιών για την Ελευθερία του Ελληνικού Έθνους.

·  Επανάσταση των Σουλιωτών/Ελλήνων Αρβανιτών (1800-1803) κατά του Αλή Πασά στο πρόσωπο του οποίου επολεμάτο η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης στο Κούγκι (1803), στην Μονή της Αγίας Παρασκευής (12 Δεκ.) από τον πολέμαρχο μοναχό Σαμουήλ. Ακολουθεί ο χορός του Ζαλόγγου (18 Δεκ.).

1806. Συνέχεια του αγώνα στην Πελοπόννησο. Επική μάχη και πολιορκία στη μονή Παναγίας Αιμιαλών στην Δημητσάνα, όπου οι τούρκοι καταφέρνουν να συλλάβουν τους Κολοκοτρωναίους, Γεώργα, Γιώργο και Γιάννη, τους οποίους κατασφάζουν. Ο Θεόδωρος κατάφερε να διαφύγει στα νησιά του Ιονίου.

· Οι Έλληνες άλλων περιοχών πραγματοποιούν νέα επανάσταση από το 1807-1815. Οι αρματωλοί και οι κλέφτες πολεμούσαν κατά των τούρκων και κατά του Αλή Πασά στην Ήπειρο. Στην Μακεδονία εμάχετο ο Νικοτσάρας με 550 επίλεκτους μαχητές. Στα Χάσια και τον Όλυμπον οι Βλαχάβαι και οι Λαζαίοι. Στην Πελοπόννησο ο Θ. Κολοκοτρώνης προετοίμαζε την Μεγάλη Εθνική επανάσταση. Παρόμοιοι αγώνες διεξήγοντο και κατά θάλασσα.

·   Ο ηρωϊκός και μαρτυρικός θάνατος του Παπά Ευθυμίου Βλαχάβα7 αρχηγού των αρματωλών Χασίων όταν ηρνήθη να αλλαξοπιστήσει.

·    Επαναστατικός οργασμός σ’ όλη την Ελλάδα (Μυστική προετοιμασία).

·    Ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας (14 Σεπτ. 1814).

·   Στα τέλη Ιανουαρίου 1821 απεφασίσθη στο Αίγιο η κήρυξη γενικής Εθνικής Επαναστάσεως με ημερομηνία ενάρξεως την 25^ην Μαρτίου.

·  Έναρξη της μεγάλης Επαναστάσεως των Ελλήνων(Ορκωμοσία στην πλατεία Αγίου Γεωργίου από τον Π.Πατρών Γερμανό).Επανάσταση στην Καλαμάτα την 23^η Μαρτίου 1821.

·   Μαρτυρικός θάνατος του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε’(10 Απριλίου 1821,ημέρα του Αγίου Πάσχα).

1830 : Ανακήρυξη της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου Κράτους (Πρωτόκολλον Λονδίνου, 20 Φεβ. 1830, Πρωτόκολλον Λονδίνου, 16 Ιουν. 1830).

  1863-1864 : Παραχωρείται από την Αγγλία στην Ελλάδα η Επτάνησος και η νήσος Σάσων ως εξάρτημα της Επτανήσου (Συνθήκες Λονδίνου,14 Νοε. 1863, 25 Μαρ. 1864, Πρωτόκολλον Κερκύρας: 25 Αυγ. 1864).

1866-1869 : Η μεγάλη επανάσταση των Κρητών για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα.

1878: Ίδρυση της αυτονόμου επαρχίας της ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρεια Θράκη) διοικουμένης υπό Χριστιανού διοικητού (Συνθήκη Βερολίνου 13 Ιουλ. 1878).

1881: Παραχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (Συμφωνία Κωνσταντινουπόλεως, 28 Μαρ. 1881).

20^ος αιών

     1904-1908 : Μακεδονικός αγών για την αποτροπή του εκβουλγαρισμού της κατεχομένης ακόμη από τους Τούρκους Ελληνικής Μακεδονίας και την απελευθέρωσή της.

      1905 : Επανάσταση του Θερίσου στην Κρήτη

     1912-1913 :Πόλεμοι για την απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών από τους κατακτητές Τούρκους και επιδόξους νεοκατακτητές Βουλγάρους. Ένωση της Κρήτης με την μητέρα-Πατρίδα (1^η Δεκ 1913). Απελευθέρωση Μακεδονίας και νήσων Βορείου Αιγαίου.

    1922 : Μικρασιατική Εκστρατεία για απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών στην Μ. Ασία, Πόντο και Ανατολική Θράκη.Από τον θρίαμβο,την ολοκλήρωση του ονείρου στην τραγωδία,στην εθνική κόλαση.

   1940-1941: Ελληνοϊταλικός πόλεμος (Το ιστορικό «όχι» του Ιωάννου Μεταξά). Απελευθέρωση Βορείου Ηπείρου. Γερμανική εισβολή-Υποχώρηση Ελληνικών στρατευμάτων-Τριπλή Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρική κατοχή.

      1947 : Ένωση της Δωδεκανήσου με την μητέρα Ελλάδα.

   1944-1949 :Αγώνες της Εκκλησίας και ελληνικής πολιτείας κατά του παιδομαζώματος και των  Ελληνόφωνων μπολσεβίκων που επεχείρησαν, ανεπιτυχώς να ανατρέψουν την νόμιμη κυβέρνηση.

     1950 (15 Ιανουαρίου): Δημοψήφισμα Κυπρίων (Ελλήνων και Τουρκοφώνων μουσουλμάνων) για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα με ποσοστό 95,7% επί του συνολικού πληθυσμού. Είχαν προηγηθεί άλλα δύο: το ένα το 1921 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από την ελληνική επανάσταση και το άλλο το 1930 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από ανακηρύξεως ανεξαρτήτου Ελληνικού Κράτους.

     1955 (1^η Απριλίου): Έναρξη απελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ (Γρίβας Διγενής).

     1960 (16 Αυγούστου): Επίσημη εγκαθίδρυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας.

   1974 : Ανεπιτυχές πραξικόπημα κατά του Μακαρίου με στόχο την ανακήρυξη την Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα-Τουρκική εισβολή. Διχοτόμηση της Μεγαλονήσου (Βόρεια κατεχόμενη Κύπρος).

 Τα παραπάνω παρετέθησαν ως επίγραμμα των σπουδαιοτέρων ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν σε διάστημα περίπου 500 ετών από της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και αποδεικνύουν ότι για τους Έλληνες ήταν όπως και είναι, άσβεστη η φλόγα της Μεγάλης Ιδέας.Της απελευθερώσεως της Κωνσταντινουπόλεως,της ΟΥΔΕΠΟΤΕ αλωθείσης στις ψυχές και καρδιές των Ελλήνων.

Κάποιοι ίσως ερωτήσουν: Γιατί να καίει ακόμη η φλόγα της Μεγάλης Ιδέας;Γιατί να ξανακάνει  τέτοιο δώρο ο Θεός στους Έλληνες;

Η απάντηση είναι ιστορικώς τεκμηριωμένη, σαφής και κατηγορηματική:

o     Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης (Ιαχβέ=Εγώ ειμί ο ΩΝ) που είναι ο ίδιος ο Θεός της Καινής Διαθήκης, ο Ιησούς Χριστός, έχει αφαιρέσει την Βασιλεία του Θεού (επί της γης) από τον Παλαιό λαό Ισραήλ, λόγω της ανομίας-αποστασίας του και την έδωσε σε έθνος που παρήγαγε αγαθούς καρπούς. «…διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς…» (ΜΑΤΘ: 21/43).

Ποίον άλλο έθνος, πλήν του ελληνικού παρήγαγε τους καρπούς της βασιλείας του Θεού επί της γης;

     ο   Οι Τούρκοι δεν ετόλμησαν να κρημνίσουν τον ναόν της Αγίας Σοφίας, το σύμβολον της Ελληνορθόδοξης Αυτοκρατορίας, όπως έκαναν με όλους τους άλλους ορθοδόξους ναούς. Γιατί; Τι εφοβήθησαν και εξακολουθούν να φοβούνται; Απλούστατα στον ναό της Αγίας Σοφίας θα συνεχισθεί και θα ολοκληρωθεί η θεία λειτουργία που διεκόπη την 29^ην Μαΐου 1453 λόγω της εισβολής των βαρβαρικών στιφών στην Πόλη.

o     Ο Λόγος Του Κυρίου διεδόθη προ Χριστού σπερματικώς, δια των Ελλήνων φολοσόφων και αργότερον από Έλληνες και Ελληνίζοντες δια της Ελληνικής μεταφράσεως των Ο΄,της Παλαιάς Διαθήκης (3^ος π.Χ. αι.).

o     Ο Τριαδικός Θεός εδοξάσθη από τους Έλληνες8 και ο Χριστιανισμός διεδόθη στα πέρατα της Οικουμένης από Έλληνες, δια της Ελληνικής γλώσσης,σε όλον τον τότε γνωστόν κόσμο.

o     Ουδέν άλλο Έθνος και ουδείς άλλος λαός συνύφανε τόσον πολύ τις τύχες του με την πίστη στον αληθινό Θεό Ιησούν Χριστόν, όσον το Ελληνικόν Έθνος! Το κατά τον Ιωσήφ Βρυέννιον «Ευσεβέστατον γένος πάντων των ανθρώπων και τω θεώ τα μάλιστα προσανέχον εσμέν».

o      Με άλλα λόγια διότι είναι απόφαση του Κυρίου! Το πότε και το πώς το γνωρίζει μόνον ΕΚΕΙΝΟΣ!

                                                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος δεν υπέγραψε καμμία συνθήκη με τους Τούρκους, δεν υπέκυψε στο τελεσίγραφο του Μωάμεθ, γι’ αυτό έμεινε στην Ιστορία ως Μέγας Βασιλεύς, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς.

Δυστυχώς οι σημερινοί εξουσιαστές με χέρια και «με πόδια» υπογράφουν επονείδιστες συνθήκες και Μνημόνια υποτελείας. Με ευχαρίστηση θυσιάζουν τα πάντα για «μια χούφτα ευρώ» στους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους και ένα υπουργικό ή διευθυντικό αξίωμα,ως νεογενίτσαροι.

Οι αγνοί Έλληνες Εθνικιστές δείχνουν απίστευτη ανεκτικότητα και υπομονή στις συνεχείς προκλήσεις τόσον των συστημικών/ζηλαίων ψευτοεθνικιστών όσον και των ειδεχθών εξουσιαστών, οικετών/φροντιστών των Διεθνών Τραπεζιτών. Ως πότε όμως;

Ας αναλογισθούμε ποίοι είμαστε, τι χάσαμε και τι κινδυνεύουμε να χάσουμε αν συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε λήθαργο.

Η 29^η Μαΐου 1453 δεν είναι απλώς ημέρα Μνήμης! Είναι ημέρα περισυλλογής και προετοιμασίας για την μεγάλη αντεπίθεση προς απαλλαγή μας από τα δεσμά των ψευτοδημοκρατών, διεθνιστών και λοιπών πρακτόρων/υπανθρώπων του Συστήματος.

Οι Έλληνες πατριώτες οφείλουν να υπενθυμίσουν, ανοικτά πλέον, στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό ότι πλησιάζει η πολυπόθητη ημέρα που θα αναστηθεί ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς». Και μαζί τα όνειρα του Γένους των Ελλήνων! Δεν είναι ουτοπία. Είναι ακλόνητη Πίστη!

                                                                                       Και του χρόνου στην Πόλη!

                                                                   

ΜΕΡΟΣ 1ο  ΜΕΡΟΣ 2ο  ΜΕΡΟΣ 3ο

---

1 Η αποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξε το όνειρο των Ρώσων ηγεμόνων του Μεγάλου Πέτρου(1672-1725) και της Μεγάλης Αικατερίνης(1729-1796).Η Αικατερίνη επεδίωξε να θέσει σ’ εφαρμογή το σχέδιο σε συνεργασία με τους Ορλώφ αρχικώς ( Α΄ Ρωσοτουρκικός πόλεμος) και τον πρίγκηπα Ποτέμκιν τον Ταυρικό (Β’ Ρωσοτουρκικός πόλεμος) χωρίς τελικώς να το πραγματοποιήσει.

2 Ορλωφικά: Με τον όρο «Ορλωφικά» είναι γνωστή στην ιστορία του Ανατολικού Ζητήματος η εξέγερση των Ελλήνων της Πελοποννήσου και της Κρήτης κατά την εποχή του Α’ Ρωσοτουρκικού πολέμου(1768-1774) και οι επιχειρήσεις των Ρώσων στην Ν. Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου και στις δυτικές ακτές της Μικράς Ασίας. Το σχέδιο για την επέμβαση των Ρωσικών δυνάμεων στην Ελλάδα υπέβαλαν στην Αικατερίνη οι συνεργάτες της αδελφοί Γκριγκόρι, Αλεξέι και Φιοντόρ Ορλώφ, από τους οποίους ονομάστηκε το κίνημα. Κατά την πολιορκία της Τριπολιτσάς(29 Μαρτίου 1770) οι Έλληνες επαναστάτες ηττήθησαν από ισχυρές δυνάμεις τουρκαλβανών. Ακολούθησαν φοβερές σφαγές και λεηλασίες με αποτέλεσμα το άδοξο τέλος της επιχειρήσεως των Ορλώφ και των Ελλήνων στην Πελοπόννησο.

3 Γκράβαρα ή Κράβαρα: Τοποθεσία της επαρχίας Ναυπακτίας που περιλαμβάνει χωριά των τέως δήμων: Κλεπαίδος, Προσχίου, Οφιονείας. Σπουδαίος αρματωλός στην επανάσταση του 1821 ήταν ο Κώστας Κραβαρίτης.

4 Κων. Σάθας, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς(1453-1821),σ.523,Αθήναι,1869.

5 Κοσμάς ο Αιτωλός ή Πατροκοσμάς(1714-1779):Ιερομόναχος, Ιεραπόστολος και μάρτυς. Κατόπιν συκοφαντιών των Ταλμουδιστών Εβραίων «ως φιλοπόλεμος και αντιπρόσωπος των Ρώσων» συνελήφθη κατ’ εντολήν του Τούρκου διοικητού του Βερατίου Κούρτ πασά και οδηγήθηκε σε δάσος παρά το χωρίον Καλικούντασι στην θέση Μπουγιαλί (Μουζακιά, παρά τον Αυλώνα και το Δυρράχιον πλησίον του Άψου ποταμού).Οι δήμιοι του έβαλαν τον βρόγχο στον λαιμό και τον έσυραν. Την 24^ην Αυγ. 1779 ημέρα Σάββατον μετέστη εις Κύριον σε ηλικία 65 ετών.

6 Λάμπρος Κατσώνης(1752-1804): Έλλην συνταγματάρχης του Ρωσικού στρατού. Γεννήθηκε στην Λειβαδιά και έλαβε μέρος στα Ορλωφικά. Το 1774 κατετάγη ως αξιωματικός στο Ελληνικό Τάγμα του Ρωσικού στρατού. Ήταν ο πνευματικός πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου.

7 Βλαχάβαι: Επώνυμον οικογενείας αρματωλών και εθνικών αγωνιστών της προεπαναστατικής περιόδου που κατήγετο από το χωρίο Σμόλιανη της Καλαμπάκας. Τα πιο γνωστά μέλη ήσαν: Ο πατέρας Αθανάσιος Βλαχάβας και οι γιοί Θεόδωρος, Δημήτριος και Ευθύμιος (παπαθύμιος) καθώς και ο Νικόλαος οπλαρχηγός του Ολύμπου και της Δυτ.Μακεδονίας(1878). Ο παπαευθύμιος(1760-1804) αιχμαλωτίστηκε από τους τούρκους και παραδόθηκε στον Αλή στα Ιωάννινα. Ο Αλή πασάς διέταξε τους δημίους του να του σπάσουν τα κόκκαλα και να τα κομματιάσουν στα τέσσερα. Ύστερα κρέμασαν από ένα κομμάτι σε 4 σημεία των Ιωαννίνων για να τρομοκρατηθούν οι Έλληνες.

8 Ιωάννης:12/20-23.

Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ

Mέρος  3^ο

Εάλω λοιπόν η Πόλη; Η λογική, οι νωτοφόροι του Συστήματος και η λαϊκή μούσα, μοιρολογούν και λένε: ΝΑΙ. Όμως οι καρδιές και οι ψυχές των γενεών που ήλθαν, πέρασαν, θα έλθουν, θα περάσουν, διαλαλούν με διθυραμβικές ωδές από το παρελθόν και μυστηριακώς από το μέλλον, αντιστοίχως, με ακατάληπτο για τους ορθολογιστές τρόπο, ότι: Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ!

Η Πόλη ουκ εάλω διότι:

1ο)     Ο εχθρός κατέκτησε την Ελληνική γη, κατεπάτησε-ιδιοποιήθηκε Ελληνικές ιδιοκτησίες (κρατικές-πολιτών) κατέλυσε την ελληνική Αυτοκρατορία, αιχμαλώτισε-κατέσφαξε-άλλαξε διά της βίας την Ορθόδοξη πίστη σε αριθμό ολιγοπίστων ή λιποψυχησάντων Ελλήνων, αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ κυρίευσε ή αιχμαλώτισε προσωρινώς, έστω, την ψυχή και την καρδιά των αληθινών Ελλήνων!!! Η θέληση των Ελλήνων για Εθνική Ελευθερία και αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού αποδείχθηκε ισχυρότερη από τις σφαγές, τους βιαίους εξισλαμισμούς, τα πρωτοφανή μαρτύρια-βασανιστήρια στα οποία υπεβάλλοντο οι αδούλωτοι Έλληνες.

2ο)    Οι Έλληνες αμέσως μετά την πτώση της Βασιλεύουσας άναψαν την ιερή δάδα της Μεγάλης Ιδέας του Γένους, με την άσβεστη φλόγα που καίει μέχρι σήμερον. Στόχος, η αποκατάσταση των ιστορικών ορίων της ελληνικής αυτοκρατορίας και η μεταφορά της πρωτευούσης του Ελληνισμού και πάλιν στην Κωνσταντινούπολη. Τα ακολουθήσαντα ιστορικά γεγονότα αποδεικνύουν τον άσβεστο πόθο των Ελλήνων για την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας διαχρονικώς, αλλά και την πίστη των ΕΛΛΗΝΩΝ ότι η πρωτεύουσά τους έπεσε προσωρινώς και όχι οριστικώς και αμετακλήτως! Δηλαδή ότι Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ , αλλά παρέμεινε ΑΔΟΥΛΩΤΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ στις ψυχές του Γένους των Ελλήνων.

3ο)    Οι Έλληνες αναμένουν, αιώνες τώρα, την ανάσταση του Μαρμαρωμένου Βασιλιά τους και την ενθρόνιση του Αυτοκράτορός τους μετά την προβλεπόμενη τελετή στο Ναό της Αγίας Σοφίας, στον Θρόνο της Νέας Ρώμης, της Κωνσταντινουπόλεως! Η προσδοκία τους δεν είναι όνειρο, ούτε ουτοπία ή φαντασίωση. Παρόμοιους «ανόητους» χαρακτηρισμούς έλεγαν και για τους Ταλμουδιστές ιουδαίους μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.) και την διασπορά τους στα διάφορα έθνη ως δούλοι τον 1^ο μ.Χ. αιώνα. Από τότε μέχρι το 1947 όταν οι Εβραίοι συνηντώντο οπουδήποτε, έλεγαν τα εξής εις επήκοον αλλοεθνών-αλλοδόξων ή κατ’ ιδίαν: «Σαλόμ και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ». Το όνειρό τους, η «φαντασίωσή» τους, ο «παραλογισμός» τους, όπως εθεωρείτο τότε, έγινε πραγματικότης 19 αιώνες αργότερον!!!

4ο) Ο Δικαιοκρίτης Θεός και αυτό είναι ακλόνητη πίστη, θα αποδώσει στους ορθοδόξους Έλληνες, μετά χρόνια και καιρούς, την καταπατηθείσα ιδιοκτησία και καπηλευθείσα κυριότητα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Όλες οι προφητείες το διαλαλούν!

Οι Έλληνες με πρωτοπόρον την Εθναρχούσα Εκκλησία από της επομένης της Αλώσεως, άρχισαν να σκέπτονται, να σχεδιάζουν, να εξεγείρονται, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς, αλλά αδιαλλείπτως, για την αποτίναξη του ζυγού, την ολοκληρωτική  αποκατάσταση της νομιμότητος και επαναπόκτηση της κυριότητος της Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Την απόδοσή της στους αληθινούς ιδιοκτήτες της! Στους ΕΛΛΗΝΕΣ!

Κυριώτεροι σταθμοί στους υπέρ Ελευθερίας ακαταπαύστους αγώνες των Ελλήνων, με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της πίστεως και της πολεμικής αρετής τους, στην διάρκεια της τουρκικής δουλείας υπήρξαν:

1463-1479: Πολεμικές επιχειρήσεις Ενετών-Τούρκων. Εκδηλώνεται το πρώτο ένοπλο κίνημα σε συμμαχία με τους Ενετούς, στην Πελοπόννησο. Επαναστάτησαν οι Σπαρτιάτες, με τον Μιχαήλ Ράλλη και οι Αρκάδες υπό τον Έλληνα Αρβανίτη Πέτρο Μπούα. Συμμετείχαν Κορίνθιοι και Κρητικοί σε συνεννόηση με τους λοιπούς επαναστατημένους Έλληνες. Σε μάχη κοντά στην Πάτρα εναντίον του Ομάρ μπέη, ο Ράλλης νίκησε κατά κράτος τους τούρκους. Ωστόσο, μετά από εσφαλμένες ενέργειες των Ενετών, ο Ράλλης συνελήφθη και ανασκολοπήθηκε.

1465: Αποτυχημένη εκστρατεία του Ομάρ μπέη στην Μάνη.

1479: Μετά την ανακωχή μεταξύ Ενετών και Τούρκων, ο Κορκόδειλος Κλαδάς (καταγόμενος από την Ήπειρο) και Μανιάτες αγωνιστές, εισέβαλαν στην Μάνη και κατέλαβαν τα πιο πολλά χωριά και οχυρώματα που κατείχαν οι Τούρκοι (9 Οκτωβρίου). Οι επαναστάτες έφτασαν μέχρι την Χειμάρρα, αλλά το κίνημά τους τελικά απέτυχε, μετά την αποκήρυξή του από τους Βενετούς (29 Ιαν. 1480). Λίγο πριν από το 1490 επανέρχεται στην Πελοπόννησο και τελικώς φονεύεται σε μάχη κατά των τούρκων (1489).Σύμφωνα με άλλες ιστορικές πηγές ο Κλαδάς αιχμαλωτιστηκε και οι Τούρκοι τον έγδαραν ζωντανό.

1489: Ο Ανδρέας Παλαιολόγος ο τελευταίος του οίκου των Παλαιολόγων υψώνει την επαναστατική σημαία στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.

 1492: Μαρτυρικός θάνατος του νεαρού ιερέως Πέτρου εκ Τραπεζούντος, όταν σε πρόσκληση του τούρκου δικαστού να αλλαξοπιστήσει απήντησε (12 Ιουνίου 1492): «Εγώ χριστιανός εγεννήθην και Χριστιανός θέλω να αποθάνω, ούτε τα πλούτη σας θέλω , ούτε τούρκος γίνομαι. Μη γένοιτο Κύριέ μου να σε αρνηθώ ποτέ…Πιστεύω εις τον Κύριόν μου Ιησούν, τον αληθινόν θεόν και Δεσπότην. Πιστεύω εις την ελληνικήν μου Πατρίδα».

1495: Επανάσταση στην ενιαία Ήπειρο με συνδρομή αρχιερέων και προεστών από Ήπειρο, Θεσσαλία, Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα.

16^ος αιών

1525-1533: Οι Τούρκοι πνίγουν στο αίμα επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων:

· Στην Ρόδο από τον μητροπολίτη Ευθύμιο και τους προύχοντες.

· Στην Πελοπόννησο με την προτροπή και των Ιπποτών της Μάλτας.

1535: Επανάσταση Πελοποννησίων τη υποκινήσει των Ενετών.

1565: Πνίγεται στο αίμα ξεσηκωμός των Ελλήνων με αφορμή το παιδομάζωμα.

1571: Επανάσταση στην Στερεά Ελλάδα. Στην Ναύπακτο, νικηφόρος ναυμαχία χριστιανικών δυνάμεων (Βενετοί, Ισπανοί, Κρητικοί και Κερκυραίοι) κατά Οθωμανών. Την ίδια χρονιά ξεσηκώθηκαν Λιδωρικιώτες, Βιτρινιτσιώτες και Γαλαξιδιώτες. Νικήθηκαν όμως κατά την επίθεσή τους στα Σάλωνα και 80 αρχηγοί και εκπρόσωποί τους εξαπατήθηκαν και οδηγήθηκαν στην σφαγή από τους τούρκους. Νέες σφαγές στην Θεσσαλονίκη και το Αιγαίο.

1572 : Πραγματοποιείται επανάσταση στην Κύπρο, όπου εγράφησαν χρυσές σελίδες ηρωϊσμού στις θρυλικές πολιορκίες της Λευκωσίας και Αμμοχώστου.

1575 : Επανάσταση στην Πελοπόννησο με επίκεντρο την Μάνη (πόλεμος διαρκείας 2 περίπου ετών). Αρχηγός ο Αρχιεπίσκοπος Επιδαύρου Μακάριος Μελισσηνός και συναρχηγός ο αδελφός αυτού χωροδεσπότης Θεόδωρος. Παράλληλες εξεγέρσεις σημειώθηκαν και στην Παρνασσίδα, όπου ακολούθησε σφαγή, στο Αιγαίο και στον Άθω. Ακολούθησε άγρια σφαγή των Ελλήνων και εξανδραποδισμός γυναικοπαίδων. Εκάησαν επί πυράς οι Αρχιεπίσκοποι Πατρών και Θεσσαλονίκης.

1585 : Επανάσταση στην Ακαρνανία (Βόνιτσα-Ξηρόμερο) κηρυχθείσα υπό του αρματωλού Έλληνος Αρβανίτη Θεοδώρου Γρίβα, την οποίαν ηκολούθησαν οι αρματωλοί της Ηπείρου Δράκος Μαλάμος και Πούλιος που κατέλαβαν την Άρτα. Τελικώς μετά την ανεπιτυχή μάχη του Γρίβα στον Αχελώο αναγκάσθηκε να οπισθοχωρήσει.

1600 : Επανάσταση της Ηπείρου μετά συνεννόηση φλογερών κληρικών και προκρίτων και ιπποτών της Μάλτας. Εσφάγησαν οι περισσότεροι των μυημένων κληρικών και προκρίτων. Οι κεφαλές των σφαγμένων εστάλησαν στην Κωνσταντινούπολη και εξετέθησαν σε κοινή θέα (1603).

17^ος αιών

1609-1624 : Η μακρότερη σε έκταση χρόνου επανάσταση του Γένους των Ελλήνων.

·       Ο Μητροπολίτης Λαρίσσης και Τρίκκης Διονύσιος προεκάλεσε την εξέγερση του λαού της Ηπείρου και Θεσσαλίας.

·   Κύριος υποκινητής του 12ετούς κινήματος, μετά διαλειμμάτων, εμφανίζεται ο απόγονος του μαρκίωνος Μομφεράτη Θωμά- υιού του Ανδρονίκου Παλαιολόγου-Δουξ του αυτοκρατορικού θρόνου των Παλαιολόγων.

·  Κυριώτεροι οργανωτές της επαναστάσεως : Μητροπολίτης Λακεδαίμονος Χρύσανθος Λάσκαρης, Μητροπολίτης Πατρών Τιμόθεος, μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1612-1620)., Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης Γαβριήλ, Δυρραχίου Χαρίτων, κ.α. προύχοντες, Κοσμάς, Κοντόσταυλος, Καλαποθάς, Κλινοδής, Φωκάς, Μελισσηνός, Στεφανόπουλος κ.α.

·  Απαγχονισμός και κατ’ άλλους «σουβλισμός» του Έλληνος αρχιεπισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου Σεραφείμ.

·       Προνόμια Μανιατών για περιοχές τους.

·       1647: Έναρξη πειρατικών επιδρομων των Μανιατων κατά των τούρκων.

Σφαγές, αποκεφαλισμοί, μαρτυρικοί θάνατοι Πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, μοναχών και λαϊκών που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι υποκινήσεως των Ελλήνων σε επανάσταση. Ενδεικτικώς αναφέρονται:

·    Μαρτυρικός θάνατος Αρχιεπισκόπου Διονυσίου Τρίκκης ή «Σκυλοσόφου» προδοθέντος υπό Ταλμουδιστών Εβραίων (Σεπτ. 1611).

·         Διαμελισμός στην Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας του Δημητρίου, υιού ιερέως (2 Ιουνίου 1657).

·       Αποκεφαλισμός προ του Πατριαρχείου Κων/πόλεως του μοναχού του Αγίου Όρους Δαμιανού.

·          Επτά οικουμενικοί Πατριάρχες εθανατώθησαν αγρίως προσφέραντες εαυτούς εις τον Βωμόν του Έθνους υπέρ πίστεως και Πατρίδος.

-      Κύριλλος Λούκαρις: Εστραγγαλίσθη και ερρίφθη εις τον Βόσπορον (29 Ιαν. 1638, κατά τον Κωνσταντίνον Σάθαν ή κατ’ άλλους ιστορικούς την 27 Ιουν. 1638).

- Κύριλλος Κονταρής: Τούτον εκατηγόρησαν οι Ιησουΐτες, οι Παπικοί ρασοφόροι ωτακουστές και καταδότες των Σουλτάνων, «ως ενεργούντα δι’ επανάστασιν κατά των τούρκων» (1639).

-   Παρθένιος Α΄: Εξορίσθη στην Κύπρο και κατόπιν στην Χίο όπου απέθανε το 1646 δηλητηριασθείς κατ’ εντολή των Τούρκων.

-   Παρθένιος Β΄: Εκατηγορήθη από τους Ιησουΐτες  ως «απεργαζόμενος επανάστασιν κατά των Τούρκων». Εστραγγαλίσθη εντός «ακατίου» και το σώμα του ερρίφθη στην θάλασσα (16 Μαΐου 1650 ή κατ’ άλλους 10 Μαΐου 1651).

- Παρθένιος Γ΄: Ηρνήθη συνεχείς προτάσεις του Σουλτάνου Ιμβραήμ Α΄ περί εξισλαμισμού του. Απηγχονίσθη «εν καγκελωτή λεγομένη πύλη Παρμάκ-Καπού». Ο Μ. Βεζύρης Μεχμέτ Κιουπρολή «άφησε το λείψανον αυτού κρεμάμενον επί τρείς όλας ημέρας και έπειτα διέταξε να ρίψωσι αυτό εις την θάλασσαν…».

- Παρθένιος Δ΄, πρώην μητροπολίτης Προύσης: Κατ’ επανάληψη εξωρίσθη εις Τένεδον και Κύπρον. Τελικώς απέθανε στην εξορία, μετά το 1685.

-  Ραφαήλ Β΄(1603-1607): Εξεβλήθη βιαίως του Οικουμενικού Θρόνου και εδέχθη άγριον θάνατον στην εξορία επί Σουλτάνου Αχμέτ Α΄(1603-1617).

1659-1667: Νέες επαναστατικές ενέργειες των Μανιατών.

1685 : Επανάσταση και κυρίευση της Κορώνης. Επανάσταση στην Στερεά Ελλάδα με τον αρματωλό του Καρπενησίου, Λιβίνη.

1687 : Πόλεμος των Τούρκων με τους Ενετούς, υπό τον Μοροζίνι. Οι Τούρκοι φεύγουν από την Πελοπόννησο και οι Έλληνες το εκμεταλλεύονται και εξεγείρονται ανά την επικράτεια. Στην Στερεά και την Εύβοια γίνονται μάχες, με επικεφαλής τους Σπαθόγιανο, Κούρμα, Σπανό, Φιλόθεο Σαλώνων, Ιερόθεο Θηβών, Μακάριο Λαρίσης και Αμβρόσιο Ευβοίας. Παράλληλα, εξεγείρεται η περιοχή των Ιωαννίνων με τον Αγγελή Σουμίζα ή Βλάχο, η Αρκαδία με τον Πάνο Μεϊντάνη και τα Άγραφα με τον Χορμόπουλο. Συγχρόνως οι Χειμαρριώτες επιτίθενται κατά του Πασά στο Δέλβινο με 1500 πεζούς και 500 ιππείς. Οι Μανιάτες καταλαμβάνουν την Καρύταινα. Εξολόθρευσαν τους Τούρκους του Λιδωρικίου και κατατρόπωσαν το σερασκέρη τους στη Θήβα, όπου σκότωσαν 2000 Οθωμανούς. Τότε κυριεύθηκε και η Αθήνα από τους Ενετούς και ανατινάχθηκε ο Παρθενών από βόμβα των Βενετών σε Τουρκική πυριτιδαποθήκη.

1690. Επανάσταση στα Χανιά της Κρήτης.

1693. Οι Τούρκοι εισβάλλουν ξανά στην Πελοπόννησο και γίνεται μεγάλη μάχη στο Πετρί. Στην κεντρική Ελλάδα οι Τούρκοι εκδιώκονται από τον Αχελώο ως το Καρπενήσι.

1695. Πυρπόληση της Καρύταινας, αλλά και ήττα των Τούρκων έξω από το Άργος. Γίνονται μάχες, με εμπλοκή των ενετών, όπου η Πελοπόννησος περνα τελικά στα χέρια των Ενετών, μέχρι το 1701, που την ξαναπαίρνουν οι Τούρκοι.

Ατελείωτοι αγώνες των Ελλήνων για την ανάκτηση της Αυτοκρατοριας. Απόδειξη ότι η Μεγάλη Ιδέα του Γένους εφλόγιζε τα σωθικά τους αφού ουδέποτε εδέχθησαν ότι η Πόλη Εάλω.

   

                                                                                                         (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

ΜΕΡΟΣ 1ο   ΜΕΡΟΣ 2ο