Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή είναι η Ιστορία της Εθνικής μας Σημαίας.  Της Σημαίας του Γένους των Ελλήνων.

Πόσοι, σε ποιά σχολεία ή Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, και ποίοι από τους λεγόμενους πνευματικούς ταγούς (διδάσκαλοι, καθηγητές Γυμνασίων/Λυκείων-Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, πνευματικοί, ιεροκήρυκες, επίσκοποι, κ.α.) εδίδαξαν ποτέ στους Ελληνόπαιδες την ιστορία και τον συμβολισμό της Εθνικής μας σημαίας;

Αλλά ποίοι να διδάξουν; Οι Ευρωλάγνοι λογοτέχνες, οι εξουσιομανείς πολιτικάντηδες, οι Οικουμενιστές ρασοφόροι, οι προτεσταντίζοντες θεολόγοι, οι παγκοσμιοποιημένοι πολιτικοί λειχήνορες, οι τρόφιμοι αποκρυφιστικών στοών, οι εκπαιδευτικοί του λούμπεν-προλεταριάτου, οι χρηματοθήρες ή οι Ευρωζητιάνοι;

Αυτοί προτιμούν, αντί της Ελληνικής σημαίας, να ευρίσκονται υπό την προστασία της Ευρωληστρικής επιχειρήσεως, η οποία έχει σαν έμβλημα το μπλέ πανί, στο οποίο έχει αποτυπωθεί το αποκρυφιστικό σύμβολο του κύκλου με τις Ταλμουδικές πεντάλφα στην περιφέρειά του.

Είναι αξιολύπητοι, διότι εγκαταλείπουν το αληθινό φως που είναι ο Ελληνισμός, απολακτίζουν την αλήθεια που διδάσκει η Ορθοδοξία και μεταβαίνουν στον Άδη του Ευρωσκοταδισμού, του κοσμοπολιτισμού και της Παγκοσμιοποιήσεως, επειδή εκεί ικανοποιούνται όλες οι σαρκικές επιθυμίες τους και στεφανώνεται ο αυτοθεοποιημένος νους τους!

Επειδή εκεί «ανακαλύπτουν» την σημαία και την θρησκεία που τους εκφράζει: Την σημαία του άκρατου Ορθολογισμού και την θρησκεία του χρήματος, της Εξουσίας και της ύλης- σάρκας (Χρηματοθηρία, Εξουσιομανία, Σαρκολατρεία)!!!

΄Ετσι ενώ χάνουν τα πάντα, νομίζουν ότι βρίσκουν όλα όσα τους κάνουν «μάκαρες» στην παρούσα ζωή.

Συνέλληνες της αθάνατης Ρωμηοσύνης, αυτή είναι η Σημαία του Γένους μας!!!

Όχι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα λευκό σαν «τον αφρό του κύματος» και γαλανό σαν τον «ανοιξιάτικο ξάστερο ουρανό» της Πατρίδος μας, αλλά το σύμβολο του είναι μας, της Ελληνορθόδοξης ιδιοπροσωπείας μας, της διαχρονικής πορείας των Πελασγών-Αχαιών/Ιώνων, των Ελλήνων, από το προϊστορικό παρελθόν μέχρι σήμερα.

Όλα αυτά συμβολίζει η σημαία μας.

Και επί πλέον:

-Τα μεγαλειώδη πνευματικά δημιουργήματα των προγόνων μας.

-Τους ηρωϊκούς αγώνες των Μαραθωνομάχων, Σαλαμινομάχων και τους θρυλικούς υπερασπιστές των Θερμοπυλών.

-Την Ελληνική Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

-Την Ελληνική Πνευματική Κυριαρχία επί των Ρωμαίων.

-Την Θεόδοτη Ελληνική Αυτοκρατορία της Ρωμηοσύνης, την Ρωμανία, την κακώς και ανιστορήτως αποκαλούμενη Βυζάντιο.

-Τους αγώνες, τα όνειρα και τις ελπίδες των σκλάβων της Τουρκοκρατίας, των ηρώων του Κουγκίου, του Μεσολογγίου, του Αρκαδίου, των θαλασσομάχων του Κανάρη και όσων απεδείχθησαν μετέπειτα αντάξιοι εκείνων.

-Τις συγκλονιστικές στιγμές του Φεβρουαρίου 1897 στο Ακρωτήρι της Κρήτης όταν, ένα παλληκάρι της λεβεντογέννας Κρήτης, κρατούσε ψηλά την σημαία σαν ν’άταν ζωντανό κοντάρι, τότε που ρίγησε όλη η Ελλάς και ο ποιητής έγραφε:

            «Σημαιοφόρε ατρόμητε με την σημαία στο χέρι, ψυχομαχάς αφήνοντας, πόνου κραυγή στερνή. Την παίρνει ο αγέρας, στα φτερά βαρειά για να την φέρει  έως της γης τα πέρατα, κατάρα να γενή».

-Τους απελευθερωτικούς αγώνες των Μακεδονομάχων και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων του 1912-1913, στα πεδία των μαχών της Ενιαίας Θράκης, της Μακεδονίας μας, και της Ενιαίας Ηπείρου μας!.

-Τον θρίαμβο και την Τραγωδία των Ελλήνων στην Μικρά Ασία, όταν τα όνειρα Ελληνικών γενεών, έγιναν μέσα σε λίγους μήνες ένας τρομερός εφιάλτης. Τους Εθνομάρτυρες του Πόντου, της Ιωνίας, της Ανατολικής Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας.

 -Το θαύμα του έπους του 1940-1941 και όλων των Εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων που ηκολούθησαν, ιδίως κατά των επίδοξων ενόπλων ανατροπέων της δημοκρατικώς εκλεγμένης και νομίμου κυβερνήσεως (1946-1949), των Ελληνόφωνων ερυθρών νεομπολσεβίκων ανταρτών-συμμοριτών.

 - Τους αγώνες των Κυπρίων για την ΄Ενωση με την Μητέρα Πατρίδα, την αντίστασή τους κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, του Τούρκου εισβολέως το 1974, και το βροντώδες ΟΧΙ στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν.

Αυτή είναι η Σημαία των Ελλήνων που ανήκει στους Έλληνες.

Να, γιατί είναι βαρύ το φορτίο να φέρης το ένδοξο, ηρωϊκό και θεϊκό όνομα του ΄Ελληνος. Ένα όνομα που συμβολίζει Γένος-΄Εθνος-Οικουμενικό πνεύμα-Ορθόδοξη Πίστη.

Για όσους φέρουν επάξια και όχι σύμφωνα με ανθρώπινα τεχνάσματα και Ευρω-νομολογίστικα παραθυράκια, το όνομα του Έλληνος: Αποτελεί το διαβατήριο το οποίο για να είναι έγκυρο και να οδηγήσει εκ του ασφαλούς στην αιώνια ευδαιμονία πρέπει να φέρει τις σφραγίδες του Ελληνικού Γένους και της Ορθοδόξου πίστεως.

Ελληνόπουλο, μην ξεχνάς την Σημαία σου!

Όταν την αντικρύζεις  όπου και αν βρίσκεσαι ή όταν περνάει από μπροστά σου και αισθάνεσαι το ρίγος των πτυχών της να μεταδίδεται στα φυλλοκάρδια σου, δεν πρέπει να ξεχνάς την ιστορία της, τι συμβολίζει για σένα, για κάθε γνήσιο Έλληνα στο Γένος και την Πίστη.

Θυμήσου ότι είναι η σημαία που εκυμάτισε στους Αγίους Σαράντα, στο Αργυρόκαστρο, στο Τεπελένι, στο Μοναστήρι,  στο Μελένοικο, στην Φιλιππούπολη, στην Αγχίαλο, στην Ανδριανούπολη, στην Πόλη μας, την Κωνσταντινούπολη, στην ΄Ιμβρο-Τένεδο, στην Σμύρνη, στην Έφεσο, στην Τραπεζούντα, στην Κυρήνεια της Κύπρου μας.

Θυμήσου ότι έφθασε μέχρι την Ουκρανία, στα βάθη της Μικράς Ασίας, στην Αφρική, στην Νορμανδία, στην Μέση Ανατολή, στο Ρίμινι.

Και τότε, εφόσον είσαι ΕΛΛΗΝ και νοιώθεις υπερήφανος για την καταγωγή σου και αποφασισμένος να πεθάνεις ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, θα αισθανθείς να διαπερνά το κορμί σου η ηχώ της ασύγκριτης ιστορίας μας, της ιστορίας των Ελλήνων, που έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο!!!

Τότε όπως θα έλεγε και ο Eθνικός μας ποιητής:

«Κοίταξε με τα μάτια της ψυχής σου, την γαλανόλευκη σημαία μας και θα αισθανθείς να λαχταρίζει μέσα σου κάθε είδος μεγαλείου».

Στην Ελληνική Σημαία

Εσένα, που σε χάιδεψε της λευτεριάς η αύρα
περήφανη πρώτη φορά πάνω στην Άγια Λαύρα.
Εσέ, που χέρι σε ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν
όχι φωνές, μα τουφεκιές, όταν σε χαιρετίσαν
οι τουφεκιές παλληκαριών, που εμπρός σου αντρειωμένα
γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.
Εσένα, που σε κοίταξαν μάνες, που στό 'να χέρι
βαστούσαν βυζανιάρικα και στο άλλο το μαχαίρι.
Εσέ, που όταν σ' αντίκρυσαν οι γέροι ξανανιώσαν
και μ' άρματα τη μέση τους, την κουρασμένη, ζώσαν.
Εσέ, ποιά ανθρώπινη φωνή μπορεί να ιστορήση,
την ξακουσμένη δόξα σου και να την τραγουδήση;
Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καμωμένη,

 είσαι από αίμα και καπνούς και από φωτιά βγαλμένη.
Εσύ πετούσες σαν αητός πάνω από ηρώων κεφάλια,
σελάγισες σε πέλαγα, σε κάμπους, σ' ακρογιάλια.
Πάνω από νίκες άμετρες το φλάμπουρό σου εστήθη
και πάντα δρόμο σ' άνοιγαν μέσ' των εχθρών τα πλήθη,
τα χέρια που σ' εβάσταγαν, τ' αντρειωμένα χέρια,

για να σε μπήξουν σε κορφές σ' απάτητα λημέρια,
για να σε ιδούν πολύ ψηλά, ψηλά απ' της γής το χώμα,
τόσο ψηλά, που τ' ουρανού επήρες πια το χρώμα.
                                              (Γεώργιος Σημηριώτης) 

                                                                

Εις την Ιεράν σημαίαν του Αρκαδίου

Μπρος στο κουρέλι σκύψετε με δακρυσμένα μάτια,
όταν η δόξα τ’ άρπαξε μέσ’ από τη φωτιά,
τόσο σφιχτά τ’ αγκάλιασε, που το ‘κανε κομμάτια,
στα στήθια τα πλατιά!

Όταν η δόξα τ’ άρπαξε, του ‘πε, θα ‘ρθει μια μέρα,
που η Λευτεριά προβάλλοντας σαν άστρο της αυγής,
θα φέρει το ξημέρωμα, θα φέξει πέρα ως πέρα
και Συ μέσ’ απ’ τις στάχτες σου, περήφανο θα βγεις.

Και θα σε πάνε χέρια αγνά, κορμιά παλληκαρήσια,
μ’ άλλα αγιασμένα φλάμπουρα, να κάνεις συντροφιά!
Κι από τον Παρθενώνα μου, θα βλέπεις ολοΐσια,
προς την Αγιά Σοφιά.

Κι όταν σε ξαναφέρουνε τα τιμημένα χέρια,
μέσ’ στ’ άγιο Μοναστήρι σου, που θα σ’ αναζητεί,
τη φλόγα που σ’ εμπύρισε, θα τη σκορπάς ακέρια,
μα δεν θα καίει ως άλλοτε, θα λάμπει ακτινωτή».

                                         (Ιωάννης Πολέμης)

Στην Σημαίας μας

Μέσα μας βαθιά για σένα
μια λαχτάρα πάντα ζει.
Την ΠΑΤΡΙΔΑ συμβολίζεις

και τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ μαζί.

Γαλανόλευκη η θωριά σου,
και φαντάζεις μες στο νου
σαν το κύμα, σαν το γέλιο
του πελάου και τ’ ουρανού.

Της τιμής και της ανδρείας
την αστείρευτη πηγή
του λευκού σταυρού σου η χάρη
δυναμώνει κι ευλογεί.

Κι όσοι χάνονται για σένα
σπώντας σίδερα βαριά
ξεψυχούν και τραγουδάνε:
«ΧΑΙΡΕ, ω, ΧΑΙΡΕ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

                                             (Στέλιος  Σπεράντζας)

Η ΣΗΜΑΙΑ  ΤΟΥ  ΓΕΝΟΥΣ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 14^o

         12. Η Σημερινή Εθνική Σημαία1

H πρώτη ελληνική σημαία (1822-1978)

Μετά την μεταπολίτευση του 1974, τα σχετικά με την Εθνική Σημαία ρυθμίστηκαν με τον υπ΄ αριθ. 851 Νόμο της 21^ης Δεκεμβρίου 1978 (ΦΕΚ 233, τ. Α΄).  Σύμφωνα με τον Νόμο αυτό, η Εθνική Σημαία της Ελλάδος είναι κυανόλευκη σύγκειται από εννέα ίσου πλάτους οριζόντιες ταινίες, από τις οποίες πέντε κυανές και τέσσερις λευκές, έτσι ώστε η επάνω και η κάτω ταινία να είναι κυανή και οι άλλες εναλλάξ λευκές και κυανές.

Στην επάνω εσωτερική γωνία υπάρχει κυανούν τετράγωνο, που καταλαμβάνει τρεις κυανές και δύο λευκές ταινίες. Μέσα σ΄ αυτό σχηματίζεται όρθιος λευκός σταυρός, που εκτείνεται μέχρι και τις τέσσερις πλευρές του. Το πλάτος των κεραιών του σταυρού είναι ίσο προς το πλάτος των ταινιών. Η αναλογία του πλάτους προς το μήκος της Σημαίας είναι δύο προς τρία (2/3),ενώ το πλάτος της ταινίας είναι το ένατο του όλου πλάτους της Σημαίας.

 

Με τον ίδιο Νόμο καθορίστηκαν οκτώ μεγέθη σημαιών μετά αντιστοίχου ύψους κοντών, ανάλογα με τον προορισμό, κάθε σημαίας (φρούρια, ακροπόλεις, δημόσια κτίρια, διπλωματικές αντιπροσωπείες, οικίες, αυτοκίνητα κ.λ.π.).  Τα μεγέθη αυτά κυμαίνονται από 6,48Χ4,32 μ. μέχρι 0,27Χ0,18 μ.  Το ύψος των κοντών κυμαίνεται από 12 μ. μέχρι 2,6 μ.

Οι κοντοί είναι χρώματος λευκού και φέρουν στην κορυφή τους σφαίρα λευκή και επ’ αυτής σταυρό, εφόσον πρόκειται για σημαίες δημοσίων και δημοτικών Αρχών, Στρατοπέδων και Στρατιωτικών καταστημάτων, εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων κλπ. ή λευκό κυλινδρικό  τεμάχιο, χωρίς σταυρό, εφόσον πρόκειται για σημαίες ιδιωτών, γραφείων, καταστημάτων κλπ.  (ευνοϊκή ρύθμιση για τους αλλοθρήσκους).

Αυτή η διάταξη αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι οι Έλληνες κατά το γένος και την πίστη ΟΥΔΕΠΟΤΕ ενόχλησαν τους λοιπούς, κατά Νόμον και Σύνταγμα καλουμένους ως Έλληνες, σεβόμενοι τις αρχές της ανεξιθρησκείας και των ανθρωπίνων ελευθεριών. 

Πολεμικές Σημαίες

Τα ισχύοντα σήμερα για τις πολεμικές σημαίες των Ενόπλων Δυνάμεων καθορίζονται με το υπ΄ αριθ. 348 Προεδρικό Διάταγμα της 17^ης Απριλίου 1980. Σύμφωνα με αυτό, οι Πολεμικές Σημαίες Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας αποτελούνται από ορθογώνιο τετράγωνο ύφασμα, χρώματος κυανού και πλευράς ενός μέτρου. Στο κέντρο του σταυρού υπάρχει ζωγραφισμένη και από τις δύο πλευρές η εικόνα του προστάτη Αγίου κάθε Κλάδου, δηλαδή του Αγίου Γεωργίου εφίππου για τον Στρατό Ξηράς και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ για την Πολεμική Αεροπορία.

Θυρεός του ΓΕΣ

      

 

 Η αρχική σημαία της πολεμικής αεροπορίας μέχρι το 1980

Η Σημαία του Πολεμικού Ναυτικού είναι όμοια με την Εθνική.

Οι Πολεμικές Σημαίες του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς και η Σημαία του Ναυτικού Αγήματος και της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων κατασκευάζονται από μεταξωτό ύφασμα και φέρουν στις ελεύθερες πλευρές τους, περιφερειακά επίχρυσα κρόσσια μήκους πέντε εκατοστών.

Ο κοντός των Πολεμικών Σημαιών έχει μήκος 2,30 μ. και είναι ενδεδυμένος με βελούδινο ύφασμα, χρώματος βαθέως κυανού. Στην κορυφή του φέρει σφαίρα  μεταλλική και επ’ αυτής σταυρό, ενώ από το κάτω μέρος της κρέμονται δύο χρυσόχροα μεταξωτά κορδόνια μήκους 1,5 μ. που απολήγουν σε θυσσάνους από το ίδιο με τα κορδόνια νήμα. Επί της σφαίρας επίσης είναι χαραγμένη η ταυτότητα της Μονάδας στην οποία ανήκει η σημαία (π.χ. 19 Σ.Π.).

Οι Πολεμικές Σημαίες απονέμονται στις Μονάδες του Στρατού, του Ναυτικού  και της Αεροπορίας, στις οποίες ανατίθεται αποστολή πολεμική, συνεπεία της οποίας προβλέπεται εμπλοκή σε μάχη εξ επαφής με τον εχθρό.  Οι Μονάδες καθορίζονται με απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ) και η απονομή γίνεται με Προεδρικό Διάταγμα.

Ειδικότερα στο Στρατό Ξηράς, Πολεμική Σημαία απονέμεται στις Ταξιαρχίες Πεζικού και Τεθωρακισμένων, τα συντάγματα Πεζικού, Ευζώνων, Πεζοναυτών, Αλεξιπτωτιστών και Καταδρομών, την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και την Προεδρική Φρουρά. Επίσης  τα τάγματα Πεζικού ή λοιπές ισοδύναμες προς αυτά μονάδες διατηρούν τη Σημαία τους, εφόσον σ΄ αυτήν έχει απονεμηθεί τιμητική διάκριση (παράσημο).

     Στο Πολεμικό Ναυτικό Πολεμική σημαία απονέμεται στα πολεμικά πλοία, την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και το Ναυτικό Άγημα.

Τέλος στην Πολεμική Αεροπορία, πολεμική Σημαία απονέμεται στις Πτέρυγες και Σμηναρχίες Μάχης, καθώς και στη Σχολή Ικάρων.

Οι πολεμικές σημαίες χρησιμοποιούνται κατά την μάχη, καθώς επίσης κατά τις ορκωμοσίες, παρελάσεις επίσημες υποδοχές και άλλες τελετές. Φυλάσσονται με την μέριμνα των διοικητών Μονάδων, στις οποίες ανήκουν, εντός κατάλληλου προς τούτο χώρου και οσάκις απαιτηθεί η χρήση τους, παραλαμβάνονται και επανατοποθετούνται από τον σημαιοφόρο με την συνοδεία τιμητικής Φρουράς.

           13. Σημαιοστολισμός-Απονομή Τιμών προς την Σημαία2.

Η σημαία παραμένει σε έπαρση κάθε ημέρα από τις 08.00 μέχρι την δύση του ήλιου σ΄ όλα τα δημόσια, δημοτικά και κοινοτικά καταστήματα, τις Μονάδες, καταστήματα και στρατόπεδα του Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, τα πολεμικά πλοία, τα συμμαχικά στρατηγεία, στα οποία υπηρετεί προσωπικό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και τέλος τα εμπορικά πλοία.

Η σημαία παραμένει επίσης σ΄ έπαρση κατά την διάρκεια αθλητικών εκδηλώσεων. Στις εθνικές ή τοπικές εορτές και επετείους πραγματοποιείται γενικός σημαιοστολισμός, ο οποίος διατηρείται και κατά την νύχτα, εφόσον ο σημαιοστολισμός έχει οριστεί διαρκείας περισσοτέρων της μιας ημέρας. Στις ημέρες εθνικού ή θρησκευτικού πένθους (Μ. Παρασκευή) οι Σημαίες κυματίζουν μεσίστιες.

Κατά την έπαρση ή υποστολή σημαίας φρουρίου ή στρατιωτικού καταστήματος, κατά την οποία αποδίδονται τιμές από φρουρά και σάλπιγγα, καθώς και κατά την διέλευση τμήματος με Πολεμική ή Εθνική Σημαία, όλοι οφείλουν να στραφούν προς το μέρος της, να λάβουν τη στάση της προσοχής και να αποδώσουν τον οφειλόμενο χαιρετισμό, τηρώντας σιγή μέχρι να τελειώσει η έπαρση, η υποστολή ή η διέλευσή της.

Οσάκις στο εσωτερικό της χώρας γίνεται έπαρση της Εθνικής Σημαίας στον ίδιο χώρο με σημαίες άλλων κρατών, οι σημαίες των κρατών αυτών πρέπει να είναι του ίδιου μεγέθους με την Εθνική μας Σημαία. Εξάλλου, σε περίπτωση παρελάσεως με άλλες σημαίες, η Εθνική μας Σημαία τίθεται μπροστά και στο μέσο αυτών.

Η Εθνική Σημαία δεν αναρτάται σε εξώστες ή παράθυρα χωρίς κοντό. Επίσης δεν φέρει διακριτικά οργανώσεων, οργανισμών συλλόγων, σχολών ή ιδρυμάτων ή οποιαδήποτε άλλη παράσταση.  Ακόμη δεν χρησιμοποιείται  για οποιοδήποτε διαφημιστικό ή εμπορικό σκοπό και δεν απορρίπτεται στα άχρηστα. Εφόσον παλαιώσει αυτή καταστρέφεται κατά προτίμηση δια πυράς.

Τέλος απαγορεύεται η χρησιμοποίηση της Εθνικής Σημαίας, έστω και διαφορετικών διαστάσεων, ως λάβαρον σωματείων, συλλόγων και οργανώσεων.

Οι μη συμμορφούμενοι με τις διατάξεις αυτές τιμωρούνται με κράτηση μέχρι και δύο μήνες ή πρόστιμο ή και με τις δύο ποινές, εφόσον με άλλες διατάξεις δεν προβλέπεται μεγαλύτερη ποινή.

Είδατε ή ακούσατε ποτέ να εφαρμόζεται ο ισχύων Νόμος για τον Σημαιοστολισμό και την απονομή τιμών προς την Ελληνικήν Σημαίαν;

Όχι μόνον δεν εφαρμόζεται ο ισχύων νόμος αλλά ήδη, από πενταετίας περίπου γίνεται ευρεία χρήση σημαιών εσχισμένων ή χωρίς να φέρεται ο προβλεπόμενος Σταυρός επί του κοντού. Για παράδειγμα στις εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου (2013) στον Δήμο Ξάνθης, ο κοντός της Σημαίας δεν έφερε Σταυρό. Πολλοί δήμοι και μάλιστα των οποίων οι δήμαρχοι επαίρονται για τα αριστερόστροφα φρονήματά τους, χρησιμοποιούν τέτοιου είδους Σημαίες χωρίς σταυρό και ουδείς τους ελέγχει για προσβολή του Εθνικού Συμβόλου!

Τον τελευταίο καιρό έρπει η φήμη ότι οι εγκάθετοι νεογενίτσαροι του Συστήματος ετοιμάζουν νομοσχέδιο για πλήρη κατάργηση του σχήματος του Σταυρού τόσον επί του κοντού όσον και επί του υφασματίνου μέρους της Σημαίας.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, διόλου απίθανο με την παχυδερμία, ενδοτικότητα και ραγιαδισμό που διακρίνει εμφανώς πλέον τους αλλοτριωμένους εξουσιαστές, τότε πιστεύουμε ότι θα είναι αρχή νέων ωδίνων για το Έθνος!

Τότε θα γίνει ορατόν το φάσμα της Νέας Δουλείας τα δεσμά της οποίας αισθανόμαστε ήδη όλο και πιο σφικτά όσον αδιαφορούμε και μένομεν απαθείς στα τεκταινόμενα διεθνώς και στην πατρίδα μας.

Ήλθε η ώρα να γίνει επαναφορά της ιστορικής μας μνήμης η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί με την λεπτομερή μελέτη της ιστορίας μας (αρχαίας και νεωτέρας) και να ενεργοποιηθεί ατενίζοντας την Ελληνική Σημαία να κυματίζει υπερηφάνως.

Τότε μόνον θα αφυπνισθούν τα υψηλά ιδανικά που πυρώνουν την ψυχή των Ελλήνων (Πατριωτισμός, Ελευθεροφροσύνη, Ανδρεία) και χαλυβδώνουν την Ορθόδοξη Πίστη!

Ένα από τα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι κάποιος αισθάνεται ειλικρινώς  ότι είναι Έλλην πολίτης, είναι και ο οφειλόμενος σεβασμός, η απόδοση τιμής προς την Σημαίαν του Γένους των Ελλήνων. Αλλά όπως έχουμε τονίσει σε προηγούμενα θέματα και αποδείξαμε με την ανάλυση της ιστορίας της Ελληνικής Σημαίας:

- Ο Έλλην δεν κατασκευάζεται με νομικά τεχνάσματα, ούτε διαπλάθεται με Νεοεποχίτικες (ν)τροπολογίες-αντιχριστιανικά  ιδεολογήματα.

-   Ο   Έλλην γεννάται μέσα από την γη που του χάρισε ο Θεός του, ο Τριαδικός Θεός των Ελλήνων.

-  Ο αλλοεθνής  που μετέχει ειλικρινώς της ελληνικής  παιδείας δεν γίνεται Έλλην αλλά καλείται Έλλην. Άλλο να καλείται κάποιος Έλλην και άλλο να είναι και να αισθάνεται Έλλην..

                                                                     

                                                                          

Συνεχίζεται                

---

1 Η Ελληνική σημαία, ΓΕΣ/ΔΙΣ, Ιούλιος 1990, σ.5

2 Ο. α., σ. 7-8.

Η ΣΗΜΑΙΑ  ΤΟΥ  ΓΕΝΟΥΣ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 13^o

Σημαίες Βορειοηπειρωτών

Το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, αν και από το δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα είχε ενταχθεί στα εθνικά θέματα αμέσου προτεραιότητος τέθηκε στην διάρκεια των Πολέμων του 1912-1913. Τότε ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την περιοχή της Βορείου Ηπείρου, το γεγονός όμως, παρά τις ελληνικές επιδιώξεις, δεν συνοδεύτηκε, κατά την συνομολόγηση των συνθηκών ειρήνης, από αντίστοιχη ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό.

Αντίθετα απεφασίσθη η «κατασκευή» της Αλβανίας από τις τότε μεγάλες δυνάμεις1.

 Οι «μεγάλοι Ευρωπαίοι Σύμμαχοι» αγνοώντας για μία ακόμη φορά την Ιστορία, Αρχαιολογία, Εθνολογία, το Διεθνές Δίκαιον, τo Δικαίωμα Αυτοδιαθέσεως του Βορειοηπειρωτικού λαού, προτίμησαν για λόγους προασπίσεως των δικών τους εθνικών και οικονομικών συμφερόντων, να κατασκευάσουν ένα υποτελές σ’ αυτούς κράτος στο οποίον έδωσαν όνομα, ανύπαρκτον Ιστορικώς και Εθνικώς, προϊόν σφετερισμού των Ελληνικών ονομάτων Αρβανίτης/Αλβανίτης/Αλβανός και Αρβανιτία/Αλβανιτία/ Αλβανία2.  

Οι ίδιοι οι Αλβανοί ακόμη και σήμερον στις εσωτερικές τους διαδικασίες και δραστηριότητες δεν αποκαλούνται Αλβανοί αλλά Σκιπετάροι και στα επίσημα έγγραφά τους δεν αποκαλούν την χώρα τους Αλβανία αλλά Σκιπερία.

Αποτέλεσμα λοιπόν, ενός άλλου εγκλήματος των λεγομένων Συμμάχων σε βάρος της Ελλάδος ήταν όλες οι « οι πρωτόγονες φυλές που εχθρεύονταν η μία την άλλη»3, να ενωθούν βιαίως σε κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας (17/12/1913). Με βάση το πρωτόκολλο στο νέο κράτος προσηρτώντο οι ελληνικές περιοχές της Κορυτσάς και του Αργυρόκαστρου, γεγονός που διέψευδε τις εθνικές ελπίδες για μια περιοχή όπου κατοικούσαν για αιώνες συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί.

Ενώ η Ελληνική κυβέρνηση εδέχθη μοιρολατρικώς την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, η αντίδραση ήρθε από τους Έλληνες κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι, σε μία προσπάθεια να την ανατρέψουν, προχώρησαν σε κήρυξη αυτονομίας και συγκρότηση προσωρινής κυβέρνησης με πρόεδρο τον Γεώργιο Ζωγράφο, πρώην υπουργό των Εξωτερικών της Ελλάδος. Αποτέλεσμα της κινήσεως αυτής ήταν να επανατεθεί το ζήτημα και να αναθεωρηθεί η προηγούμενη απόφαση, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας (17/5/1914) που αναγνώριζε ευρεία αυτονομία της Βορείου Ηπείρου μέσα στο πλαίσιο του αλβανικού κράτους και κατοχύρωση θεμελιωδών δικαιωμάτων για τους Έλληνες κατοίκους.

Όμως τα δεδομένα ανατράπηκαν και πάλιν κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και κατέληξαν το 1921 στην οριστική επιδίκαση της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία.

Με τα γεγονότα του αυτονομιστικού αγώνος των Βορειοηπειρωτών (1913-1914) συνδέονται δύο σημαίες της συλλογής του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Η πρώτη, του τύπου της ελληνικής σημαίας ξηράς, προέρχεται από την περιοχή της Κορυτσάς, είναι μεταξωτή και φέρει σημείο ένωσης των κεραιών του λευκού σταυρού μαύρο δικέφαλο αετό με στέμμα, χαρακτηριστικό σύμβολο με σαφείς αναφορές στο «ένδοξο» παρελθόν.

Η σημαία υψώθηκε ως «σύμβολο ελευθερίας» στο κωδωνοστάσιο του καθεδρικού ναού του Αγίου Γεωργίου, όταν εκδηλώθηκε στην πόλη εξέγερση των Ελλήνων κατοίκων (19/3/1914) και κυμάτιζε στο σημείο αυτό για πέντε ημέρες, έως την ήττα των επαναστατών. Μετά την αναθέρμανση του αγώνος που οφειλόταν κατά κύριο λόγο στην άφιξη και συμμετοχή του γνωστού μακεδονομάχου Γεωργίου Τσόντου Βάρδα, ταγματάρχη του πυροβολικού, η πόλη ανακαταλήφθηκε από τους Έλληνες στα τέλη Ιουνίου 1914. Τότε, νεαρός αξιωματικός του πεζικού, ανακάλυψε την σημαία στο διοικητήριο του Αλβανού διοικητή, Αβδούλ Μπέη, την πήρε μαζί του στην Ελλάδα και στην συνέχεια την κατέθεσε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Η δεύτερη σημαία, επίσης του τύπου της ελληνικής σημαίας ξηράς, έχει στο κέντρο τού λευκού σταυρού δικέφαλο αετό, ο οποίος φέρει στο στήθος του θυρεό με την ελληνική σημαία. Προέρχεται από την περιοχή του Αργυροκάστρου και υψώθηκε, όταν στην πόλη ανακηρύχθηκε πανηγυρικά η Αυτονομία, στις 17 Φεβρουαρίου 1914.

 

Σημαίες Μακεδονικού αγώνος

Το 1878 υψώθηκε στη Δυτική Μακεδονία το λάβαρο που σώζεται στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στο Μπούρινο Κοζάνης και αντίγραφό του υπάρχει στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Η εξέγερση ξέσπασε σε ολόκληρη την Μακεδονία, όπως και σε άλλες υπόδουλες περιοχές (Θεσσαλία, Ήπειρος, Κρήτη), όταν σημειώθηκε νέα κρίση στο Ανατολικό Ζήτημα, με αφορμή τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878. Η αγωνία των κατοίκων από την διαφαινόμενη απειλή να περιληφθεί η Μακεδονία στο σχεδιαζόμενο μελλοντικό βουλγαρικό κράτος μετατράπηκε σε μαχητική αντίδραση που σύντομα προσέδωσε στο κίνημά τους σαφή εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα.

Η Μακεδονία υπήρξε βασικός στόχος των εθνικών επιδιώξεων του νεοσύστατου κράτους, ο οποίος ευοδώθηκε τελικώς μετά τους νικηφόρους «Βαλκανικούς» Πολέμους (1912-1913). Ομοίως έντονη καταγραφόταν και η επιθυμία των κατοίκων της περιοχής που εκφράστηκε πολλές φορές με δυναμικούς αγώνες και εξεγέρσεις κάθε φορά που οι συγκυρίες περιέπλεκαν το Ανατολικό ζήτημα.

Σε κάθε τέτοια περίπτωση οι σημαίες με τα χρώματα της γαλανόλευκης και τα λάβαρα με τα προαιώνια σύμβολα του Ελληνισμού διακήρυσσαν με τον πιο καταφανή τρόπο την επιθυμία για ένωση με το ελληνικό κράτος. Σημαίες και λάβαρα, τεκμήρια τέτοιων ιστορικών στιγμών, που προέρχονται από την περιοχή αυτή, φυλάσσονται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Κατά την εξέγερση, το 1822, υψώθηκε στην Νάουσα σημαία με τον αναγεννώμενο Φοίνικα και την επιγραφή «εν τούτω νίκα» από τη μία πλευρά και την επιγραφή «μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», από την άλλη.

Κάτω από την σημαία αυτή, μετά το τέλος της ιερής δοξολογίας, έγινε δια εκκλησιαστικής ιεροπραξίας η ορκομωσία (τα ορκομώσια όπως τα έλεγαν), ως ακολούθως:

Ω βασιλεύ του κόσμου

ορκίζομαι  σε Σε.

Στη γνώμη του τυράννου

Να μην ελθώ ποτέ…4

Οι πρόσφυγες στο Ναύπλιο αγωνιστές Μακεδόνες Θεσσαλοί και Θράκες ενώθηκαν στα μέσα Ιουλίου του 1826 και σχημάτισαν ξεχωριστό σώμα με δική τους Ελληνική σημαία επάνω στην οποία ήταν γραμμένες οι λέξεις «Μακεδονο-Θεσσαλο-Θρακικόν».

Το σώμα αυτό συγκροτούμενο από αντιστοίχους λόχους με επικεφαλείς Λοχαγούς, έλαβε μέρος στην συνέχεια σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα σ’ αυτές της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος με αρχηγό τον αρχιστράτηγο του αγώνος Γεώργιο Καραϊσκάκη.

Κατά μίμηση του σώματος αυτού συγκροτήθηκαν και άλλα δύο σώματα, η «Φάλαγξ των Επτανησίων» και η «Ιόνιος Φάλαγξ»5.

Από γαλάζιο και λευκό ύφασμα με αναγνωρίσιμα συμβολικά σχέδια (σταυρός, φεγγάρι) το λάβαρο κατασκευάστηκε από γυναίκες του χωριού Ροβιανή Κοζάνης, κατά την διάρκεια της εξεγέρσεως και βρέθηκε αργότερα στο ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών του ιδίου χωριού.

Η Σημαία έφερε την επιγραφή «Σημαία Ελληνική-Νικόλας Τσάμης» και διασώζεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο6.  

Σημαία Μακεδόνων αγωνιστών του 1821 με την επιγραφή

ΣΗΜΕΑ ΕΛΗΝΗΚΗ και το όνομα καπετάνιου ΝΗΚΟΛΑ ΤΣΑΜΗΣ

(Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)

Οι Μακεδόνες συνήθιζαν να απεικονίζουν στις σημαίες τους τον Άγιο Δημήτριο.

Από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνος (1904-1908), όταν ο Ελληνισμός της Μακεδονίας αντέδρασε δυναμικά στην προσπάθεια του βουλγαρικού σωβινισμού να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής, διασώζονται στην συλλογή του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου σημαία και λάβαρο με χαρακτηριστικές παραστάσεις.

Η σημαία του τύπου της ελληνικής σημαίας ξηράς, φέρει στο κέντρο εγγεγραμμένο σε κύκλο εστεμμένο δικέφαλο αετό που έχει σταυρό ανάμεσα στις δύο κεφαλές. Την παράσταση περιβάλλει η επιγραφή «Αμύνεσθαι περί πάτρης». Η σημαία ανήκε στον Ηλία Δεληγιαννάκη, οπλαρχηγό από την Κρήτη, αγωνιστή στην Κρητική Επανάσταση του 1897-1898, ο οποίος μετείχε με σώμα συντοπιτών του στον Μακεδονικό Αγώνα. Αργότερα έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 και σκοτώθηκε το 1918 στη μάχη του Σκρά κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το λάβαρο από την ίδια εποχή ανήκε στον επίσης μακεδονομάχο Λουκά Παπαλουκά και δωρήθηκε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο από την οικογένειά του. Αποτελείται από δύο κάθετες ζώνες κίτρινου και μαύρου χρώματος και φέρει στη μία από αυτές τη γνωστή παράσταση του εστεμμένου δικεφάλου αετού

Σημαία της Θετταλομαγνησίας

Η Θεσσαλία (Καρδίτσα, Κεράσοβο, Άγραφα, Πήλιο, Τρίκερι, Ασπροπόταμος, Όλυμπος κλπ) επαναστάτησε υπό τον Άνθιμο Γαζή και τους οπλαρχηγούς Βασδέκη, Γαρέφη, Βελή, Στορνάρι και Γάτσο Αγγελή. Η σημαία που χρησιμοποιήθηκε από τον Άνθιμο Γαζή ήταν λευκή με κόκκινο σταυρό στο κέντρο και τέσσερεις μικρότερους σταυρούς στα τέσσερα λευκά τετράγωνα της σημαίας7.

Κατά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στον εθνικό κορμό το 1881, προσφέρθηκε στον απελευθερωτικό Ελληνικό Στρατό, μία επίσημη Ελληνική σημαία (ξηράς), η οποία μεταξύ των μπλέ και λευκών γραμμών, έφερε την ακόλουθη χρυσοκέντητη επιγραφή::

                                                Ο λαός της Θεσσαλίας, πέντε αιώνες εις

                                          δουλείαν

                                                βλέπει σήμερα φως μέγα, κτάται της

                                          ελευθερίας.

                                               Δεύτε παίδες των Ελλήνων, πρόμαχοι της

                                         Ελευθερίας

                                               αδελφοί μας και σωτήρες, ποθεινοί της

                                        Θεσσαλίας.8

 Σημαία της Θετταλομαγνησίας (Σχεδίασμα Εθνικού Ιστορικού Μουσείου

και Τοπικό ΜουσείοΜηλαιών-Πηλίου)

 

Διάφορες Επαναστατικές Σημαίες

 

Ασημένια παλάσκα με παράσταση της θεάς Αθηνάς. Επίστεψη με δράκοντες και αχιβαδωτά ανθέμια, διάκοσμος με σαβάτι (αρχές 19ου αι.).

Σημαίες Βαλκανικών Πολέμων

   

Σημαίες κατά την Μικρασιατική εκστρατεία

Σημαίες περιόδου 1940-1941

                                                                                                                     Συνεχίζεται

                                                   

---

1 Πρωτόκολλον πρεσβευτικής διασκέψεως Λονδίνου (29 Ιουλίου 1913). Κατά τις διαπραγματεύσεις είχαν διαμορφωθεί 4 δυνατές λύσεις του ζητήματος: 1η/ Η χώρα αποκληθείσα από τους τότε Δυνάστες της Ευρώπης «Αλβανία», και οι κάτοικοί της «Αλβανοί»,( ενώ οι ίδιοι επέμεναν ότι ήσαν «Σκιπετάροι» και όχι Αλβανοί), να διανεμηθεί μεταξύ Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας, 2α/ Η «συγκατοχή» της από τις δύο προαναφερθείσες Δυνάμεις, 3η/ Διανομή της Αλβανίας μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας, η πλέον λογική λύση σύμφωνα με τις αρχές της ιστορικής κυριότητος και των Εθνοτήτων, 4η/ Δημιουργία ανεξάρτητου «Αλβανικού κράτους», η πλέον παράλογος λύση σύμφωνα με τις προαναφερθείσες αρχές και την διεθνή πραγματικότητα.

     Τελικώς επεκράτησε ο απόλυτος παραλογισμός, αφού η παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα προσέκρουσε στην άρνηση κυρίως της Ρώμης και του Φραγκοπαπικού Βατικανού.

2 Τα ονόματα Αλβανός-Αλβανία, δεν έχουν σχέση με τους σημερινούς «Αλβανούς» / Σκιπετάρους - «Αλβανία»/Σκιπερία, καθ’όσον είναι δώρα αποκτήσεως ιστορικής-Εθνικής ταυτότητος από τους Συμμάχους, προς τις ληστρικές φυλές των Σκιπετάρων. Οι πρόγονοι των σημερινών αποκαλουμένων διεθνώς Αλβανών, καταγράφονται ιστορικώς για πρώτη φορά τον 13ον μ.Χ.αιώνα με περιοχή καταγραφής κάπου στην σημερινή Β.Α. Αλβανία. Το όνομα Αλβανοί, τους το έδωσαν οι Έλληνες και Σέρβοι με γεωγραφικό προσδιορισμό, διότι δεν είχαν συγκεκριμένη φυλετική-εθνική ταυτότητα. Οι Σέρβοι εκχριστιάνισαν τις άγνωστες, ορεσίτροφες, λυπρόβιες και ληστρικές Σκιπετάρικες φυλές το 1288 (Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια,τ.2ος,122-127).

Αυτά λέγει η διεθνής γραμματεία. Εκείνα που κατεγράφησαν μεταγενεστέρως περί Αλβανών, από τους εγκαθέτους του Συστήματος στην συμβατική Ιστορία είναι ψευδή, ανυπόστατα και ανιστόρητα!!! Περισσότερες λεπτομέρειες όταν θα αναλύσουμε το Θέμα: «Έλληνες Αρβανίτες και Αλβανοί Σκιπετάροι».

3  Σπύρος Στούπης, Ηπειρώτες και Αλβανοί,σ.103.

4 Η επανάσταση και η καταστροφή της Νάουσας, Ν. Φιλιππίδης, Αθήναι, 1881, σ45-46 και Ελληνική Γνώμη.

5 Σημαία Ελληνική, Δημ. Κ. Σιδέρης- Όπως υποσημείωση 6, το 1881

6 Δοκίμιον ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Γ΄, σ.135.

7 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. ΙΒ΄, σ.197.

8 Όπως υποσημείωση 6 - Σημαία Ελληνική, Δημ. Κ. Σιδέρης.