ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ 15ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΜΕΡΟΣ 14o
ΜΕΡΟΣ 14o
-Την προδοτικήν ενέργειαν του Κονδύλη
επιβεβαιώνει και ο πολεμιστής του μικρασιατικού μετώπου Νίκος Αντωνακέας στο
βιβλίο του «Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος», όπου μας πληροφορεί μεταξύ άλλων1:
«Υπηρετών
και εγώ, ως αξιωματικός, εν ταις προφυλακαίς του Αφιόν-Καραχισάρ μοι
προσκομίσθη παρά στρατιώτου μου μίαν ημέραν, εν φύλλον της εν Κωνσταντινουπόλει
εκδιδομένης τότε εφημερίδος «Πρωΐα», εν η μετ’
εκπλήξεως ανέγνωσα ενυπόγραφον άρθρον του συνταγματάρχου Γεωργίου Κονδύλη,
συνιστώντος εις τους στρατιώτας να πετάξωσι τα όπλα και να μην μάχωνται, ως
μισθοφόροι του Γούναρη, προς εδραίωσιν του «Κωνσταντινικού καθεστώτος» αφού μάλιστα, ως διετείνετο ο αρθρογράφος, τα εδάφη εφ’ ων εμάχοντο οι
στρατιώται μας δεν ήσαν Ελληνικά!... Μοι επροξένησε δε τοιαύτην
κατάπληξιν η προδοσία των βενιζελικών,
ώστε να υποβάλλω την εφημερίδα μετ’ αναφοράς μου εις την διοίκησιν του 11ου
πεζικού συντάγματος εις ου τας τάξεις υπηρέτουν. Το σύνταγμα, ως επληροφορήθην,
υπέβαλλε ταύτην προς την 4ην Μεραρχίαν. Απ’ εκεί δεν γνωρίζω πλέον
τι απέγινε.
Κατά το έτος 1935, όταν ο Κονδύλης είχε αναλάβει τα καθήκοντα του Αντιβασιλέως, ο Ιωάννης Διάκος μέσω της εφημερίδος
του «Εφημερίς των Ελλήνων» ασκώντας
αντιπολίτευση εναντίον του στρατηγού Κονδύλη, εδημοσίευσε το γεγονός αυτό. Μηνυθείς δε ούτος επί συκοφαντική
δυσφημήσει υπό του Κονδύλη προσήχθη ενώπιον του δικαστηρίου.
Τότε εκλήθην και εγώ ως μάρτυς, ίνα βεβαιώσω το
εν λόγω γεγονός. Προς μεγάλην κατάπληξιν του δικαστηρίου και του ακροατηρίου, ο
πρόεδρος αναδιφών ανεύρεν εν τω τόμω του αρχείου της εφημερίδος «Πρωΐα» της
Κωνσταντινουπολέως, το περίφημον εκείνο άρθρον του Κονδύλη, όπερ ερρίφθη παρά
τουρκικών αεροπλάνων εις τα ελληνικάς
γραμμάς. Το αποτέλεσμα ήτο να αθωωθεί
πανηγυρικώς ο κατηγορούμενος».
- Η λεγομένη
κατ’ ευφημισμόν «Εθνική Άμυνα» του σχίστου της Ελλάδος Βενιζέλου, είχεν διπλούν
σκοπόν: Να υπονομεύει το εσωτερικό μέτωπο της Ελλάδος προς ανατροπήν του βασιλέως
Κωνσταντίνου και να κλονίσει το φρόνημα και το ηθικόν του μαχομένου στην Μικρά
Ασία στρατού!
Προς
τον σκοπό αυτό:
·Ο στρατιωτικός αρχηγός της, λιποτάκτης συνταγματάρχης Γεώργιος Κονδύλης έστελνε ενυπόγραφα άρθρα του στις
εφημερίδες της Κωνσταντινουπόλεως, προτρέποντας τους Έλληνες
στρατιώτες να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους. Τα άρθρα εκείνα ο Κεμάλ ορθώς
εκτιμώντας την αξίαν τους, ανετύπωνε σε προκηρύξεις και τις εσκόρπιζε με
αεροπλάνα στις ελληνικές γραμμές του μετώπου.
·Οι
βενιζελικοί οπαδοί της «Εθνικής Αμύνης» στην Σμύρνη, περιέφεραν στο μέτωπο για
υπογραφή μεταξύ των αξιωματικών, επαναστατικό
πρωτόκολλο, με το οποίο ανελάμβαναν την υποχρέωση όπως σε περίπτωση που
διατασσόταν από την κυβέρνηση η εκκένωση της Μικράς Ασίας, να μην υπακούσουν στην διαταγή
αυτή. Από την προκατατεθείσα (μέρος 13ο) επίσημη έκθεση της 9ης
Ιουλίου 1921, διαφαίνονται οι σκοτεινοί στόχοι των απανταχού οπαδών του
Βενιζέλου.
Εφέρετο
δε έκτοτε, ως αρχηγός της κινήσεως, ο συνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας, τον
οποίο προετοίμαζαν συστηματικώς και διεφήμιζαν ψευδώς οι βενιζελικοί, κυρίως μέσω
της βενιζελικής εφημερίδος «Πατρίς», ότι έκανε θαύματα κατά τις επιχειρήσεις
και του είχαν δώσει προ πολλού, το προσωνύμιον
«Μαύρος Καβαλάρης».
η. Μετά την
Μικρασιατική καταστροφή ο φυγάς και λιποτάκτης Κονδύλης επανέρχεται από την
Κωνσταντινούπολη, τίθεται υπό τας διαταγάς της επαναστατικής επιτροπής
Πλαστήρα-Γονατά και αναλαμβάνει την διοίκηση της Μεραρχίας Κρήτης, στην
συγκροτούμενη υπό τον Πάγκαλο Στρατιά του Έβρου. Με την υπογραφή της Συνθήκης
ειρήνης της Λωζάννης, την 24η Ιουλίου 1923, το προσωπικό του ελληνικού Στρατού
αρχίζει να αποστρατεύεται. Ο συνταγματάρχης Κονδύλης υποβάλλει την παραίτηση
του, η οποία και γίνεται αποδεκτή, με σκοπό να πολιτευθεί!
θ. Τον Οκτώβριο του 1923 ξεσπάει το
αντεπαναστατικό κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη. Ο Κονδύλης βρίσκεται
- απόστρατος πλέον - συμπτωματικώς στην Θεσσαλονίκη. Ανακαλείται αμέσως στην
ενέργεια, αναλαμβάνει και πάλι την διοίκηση της Μεραρχίας Κρήτης και συντρίβει
τις αντεπαναστατικές δυνάμεις του συνταγματάρχη
Ζήρα στο Νάρρες, έξω από την Θεσσαλονίκη2.
Αμέσως μετά κινείται αστραπιαία προς Νότο, όπου
παρά τον Κιθαιρώνα της Αττικής διέλυσε και τις υπόλοιπες δυνάμεις των
αντεπαναστατών στρατηγών Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη. Έτσι ο Κονδύλης έγινε ένα από τα ινδάλματα του βενιζελισμού. Το
«γόητρό» του υψώθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Προάγεται σε υποστράτηγο για τις υπηρεσίες του
προς την βενιζελοκρατίαν και αποστρατεύεται εκ νέου τον Νοέμβριο του 1923.
O Κονδύλης
(ένστολος), στα εγκαίνια των έργων, στην λίμνη του Μαραθώνος
ι. Από τον Νοέμβριο του 1923 αρχίζει η τρίτη και
τελευταία φάση της πολυτάραχης σταδιοδρομίας του, η καθαρά πολιτική. Κατέρχεται
στις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923 και εκλέγεται βουλευτής Ροδόπης,
συνεργαζόμενος με το κόμμα της Δημοκρατικής Ενώσεως του Αλεξ. Παπαναστασίου, το
οποίον είχε διαφοροποιηθεί από το Κόμμα των Φιλελευθέρων.
Οι σχέσεις του Κονδύλη με τον Βενιζέλο και την ηγεσία
του κόμματος των Φιλελευθέρων δεν είναι πλέον καλές. Θεωρείται από τους βενιζελικούς ως αδιάλλακτος ….δημοκρατικός!!!
Μαζί με τον Πάγκαλο και τον Χατζηκυριάκο, απαιτούν την άμεση κατάλυση της βασιλείας και την άνευ χρονοτριβής εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, διά
της Εθνοσυνελεύσεως της εκλεγείσης τον Δεκέμβριο του 1923, χωρίς να προηγηθεί λαϊκό δημοψήφισμα. Ως πολιτικόν εκφραστή της
αβασίλευτης δημοκρατίας έχουν τον Αλεξ. Παπαναστασίου, ο οποίος στο βάθος
αισθάνεται αιχμάλωτος των υπό τον Κονδύλη στρατιωτικών.
Τελικώς σχηματίζει κυβέρνηση, εγκαθιδρύει την
δημοκρατία με ψήφισμα της Εθνοσυνελεύσεως της 25ης Μαρτίου 1924, ο δε Κονδύλης
αναλαμβάνει για πρώτη φορά υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνησή του. Παραμένει
στην κυβέρνηση αυτή μόνο για 3 μήνες.
ια. Τον Ιούνιο
του 1924 παραιτείται και ιδρύει δικό του κόμμα, το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο συγκέντρωσε στην Εθνοσυνέλευση
64 βουλευτές. Στην σχηματισθείσα την 7η Οκτωβρίου 1924 κυβέρνηση του Ανδρέα
Μιχαλακόπουλου, ο Κονδύλης συμμετέχει αναλαμβάνοντας το υπουργείο Εσωτερικών.
Παρέμεινε στην κυβέρνηση εκείνη οκτώ μήνες, μέχρι την 10η Ιουνίου 1925, όταν
παραιτήθηκε.
ιβ. Στις 25 Ιουνίου 1925 εξερράγη το κίνημα Παγκάλου.
Ο Πάγκαλος γίνεται πρωθυπουργός και έπειτα δικτάτωρ. Ο Κονδύλης εξορίζεται γι’ αρκετούς μήνες.
Τον Αύγουστο του 1926, ο Κονδύλης με κίνημα, το οποίο
με επιμέλεια, μυστικότητα και συνωμοτικότητα προπαρασκεύασε, ανέτρεψε την
δικτατορία Πάγκαλου, συνέτριψε κάθε αντίδραση, με τα υπολείμματα των οπαδών του
και των
δημοκρατικών ταγμάτων, με τα ίδια που προ
έτους περίπου ο Πάγκαλος είχε επιβάλει δικτατορίαν3.
Σε ηλικία 48 ετών έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός
της Ελλάδας. Σχημάτισε άχρωμη και υπηρεσιακή κυβέρνηση. Απεδέχθη να
ικανοποιήσει την απαίτηση των άλλων αρχηγών και να μην πολιτευθεί, δεν μετέσχε
των εκλογών, ανακοίνωσε δε και την διάλυση του κόμματος του. Οι εκλογές
διενεργήθηκαν τον Νοέμβριο του 1926. Η κυβέρνηση του παραιτήθηκε στο τέλος
Νοεμβρίου 1926 για να σχηματισθεί οικουμενική κυβέρνηση των κομμάτων που
προήλθαν από τις εκλογές.
ιγ. Κατά την κοινοβουλευτική περίοδο 1926-1928, ο
Κονδύλης και το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα του παρέμειναν φυσικά εκτός Βουλής. Δεν απεχώρησε, όμως, από την πολιτική ζωή
της χώρας.
-Το 1927 ανασυγκροτεί το κόμμα του, το οποίο
μετονόμασε σε Εθνικό Ριζοσπαστικό και αρχίζει περιοδεία ανά την ύπαιθρο και
ομιλίες σε λαϊκές συγκεντρώσεις. Ασκεί
αντιπολίτευση κατά της οικουμενικής κυβερνήσεως.
-Την 3η Ιουλίου 1928, ο Ελ. Βενιζέλος σχηματίζει
κυβέρνηση. Δεν προσέφερε χαρτοφυλάκιο στον Κονδύλη, λόγω σφοδρής αντιθέσεως
βενιζελικών παραγόντων και ιδίως του Πλαστήρα. Προκηρύσσονται εκλογές για τις
19η Αυγούστου 1928. Τις εκλογές αυτές εκέρδισαν ο Βενιζέλος και οι
συνεργαζόμενοι με το Κόμμα Φιλελευθέρων πολιτικοί αρχηγοί.
Ο Κονδύλης, συνεργασθείς και αυτός με το Κόμμα
Φιλελευθέρων, εξελέγη βουλευτής Καβάλας, εκλέγονται δε και οκτώ φίλοι του. Έτσι
το Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα εμφανίστηκε στην Βουλή το 1928 με 9 βουλευτές.
Άρχισε τότε να αποσύρεται βαθμιαίως και από τον Βενιζέλο και τον βενιζελισμό,
με ταχεία κατάληξη την ρήξη. Η τετραετία
Βενιζέλου 1928-1932 καταδίκασε τον Κονδύλη σε αδράνεια. Δεν χρησιμοποιήθηκε σε
καμιά κυβερνητική θέση.
ιδ. Τον Ιανουάριο του 1929 μετέβη στην Γαλλία, όπου
παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1930, για 2 σχεδόν χρόνια. Στις εκλογές της
26-9-32 κατέρχεται με το κόμμα του και παίρνει 4,1% των ψήφων, εκλέγει δε έξι
βουλευτές υπό την σημαία του. Ο ίδιος εκλέγεται βουλευτής Τρικάλων.
Σχηματίζεται νέα κυβέρνηση, αυτή την φορά του Λαϊκού Κόμματος υπό τον Παναγή
Τσαλδάρη, η οποία ορκίζεται την 4η Νοεμβρίου 1932. Στην κυβέρνηση αυτή μετέχει και ο Γ. Κονδύλης ως υπουργός Στρατιωτικών.
ιε. Το Λαϊκό Κόμμα κάτω από την απροκάλυπτη πίεση του
Στρατιωτικού Συνδέσμου είχε αναγνωρίσει την Αβασίλευτη Δημοκρατία. Από τότε
αρχίζει, χαλαρά σε πρώτη φάση και στενότερα κατόπιν, η συνεργασία του Κονδύλη
με το Λαϊκό Κόμμα και η οριστική μεταστροφή του στο
αντιβενιζελικό στρατόπεδο.
Ύστερα από 2 μήνες, ο Βενιζέλος ανέτρεψε την κυβέρνηση
Τσαλδάρη και αφού σχημάτισε ο ίδιος κυβέρνηση, προκήρυξε εκλογές για την 5η
Μαρτίου 1933. Στις εκλογές αυτές, ο
Κονδύλης συνεργάζεται πλέον ανοιχτά με το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα και τα
δύο κόμματα συγκροτούν κοινούς συνδυασμούς. Κερδίζουν τις εκλογές με 136 έδρες,
έναντι 110 του Εθνικού Συνασπισμού των βενιζελικών. Ο Κονδύλης ειδικότερα
εκλέγει 12 βουλευτές.
ιστ. Την νύχτα
των εκλογών ο βενιζελικός… υπερδημοκράτης Πλαστήρας επιχειρεί πραξικόπημα με
σκοπό να μην παραδώσει την εξουσία στο νικηφόρο Λαϊκό Κόμμα, παρά την λαϊκή
ετυμηγορία. Ο Κονδύλης καταστέλλει το κίνημα του …υπερδημοκράτη Πλαστήρα και
στην ορκισθείσα εν συνεχεία κυβέρνηση Π. Τσαλδάρη, αναλαμβάνει και πάλι
υπουργός Στρατιωτικών. Η κυβέρνηση αυτή παραμένει στην αρχή για περίπου δύο
χρόνια. Στο διάστημα αυτό λαμβάνει χώρα η δεύτερη δολοφονική απόπειρα κατά του
Ελ. Βενιζέλου στην Λεωφ. Κηφισίας. Τα
πολιτικά πάθη φτάνουν στον παροξυσμό για μια ακόμη φορά.
Φωτογραφία από το «Κίνημα του ’35». Απεικονίζεται Μοίρα ΠΒ, πιστή στην
κυβέρνηση.
ιζ. Την 1η Μαρτίου 1935, οι ….δημοκράτες βενιζελικοί αξιωματικοί
επιχειρούν νέο πραξικόπημα (κατ’αυτούς νέα…επανάσταση), υπό την προσωπική
καθοδήγηση του Βενιζέλου. Το υπουργικό συμβούλιο σε έκτακτη συνεδρίαση,
αναθέτει στον Κονδύλη την αρχιστρατηγία όλων των κυβερνητικών δυνάμεων.
Προάγεται συγχρόνως σε αντιστράτηγο. Με
αστραπιαία ταχύτητα εκδίδει διαταγές, τίθεται επικεφαλής των
στρατευμάτων στην Βόρειο Ελλάδα και -εντός λίγων ημερών- κατασυντρίβει τους στασιαστές
και καταστέλλει το κίνημα.
Στις 12 Μαρτίου 1935 επιστρέφει
θριαμβευτής στην Αθήνα όπου του γίνεται θριαμβευτική υποδοχή.
ιη. Μετά το κίνημα της 1ης Μαρτίου, το ρεύμα υπέρ της
βασιλείας αρχίζει να αναπτύσσεται. Η Βουλή διαλύεται και προκηρύσσονται,
εκλογές για τις 9 Ιουνίου 1935. Τα βενιζελικά κόμματα απέχουν. Ο Κονδύλης συνεργάζεται και πάλι με τον
Τσαλδάρη. Μετά τις εκλογές ορκίζεται νέα κυβέρνηση Τσαλδάρη, με τον Κονδύλη
αντιπρόεδρο και υπουργό Στρατιωτικών αυτή την φορά. Την εποχή εκείνη, ο Κονδύλης
διαβλέπων τις διαθέσεις του Στρατού, αλλά και σταθμίζων το πολιτικό κλίμα το
οποίο επικράτησε μετά την καταστολή του κινήματος του ’35, κατάλαβε ότι σήμανε η ώρα της πολιτειακής μεταβολής και της
παλινορθώσεως της βασιλείας και αποφάσισε να δράσει.
Έτσι, αυτός ο
παλιός σκληροτράχηλος υπερδημοκρατικός, υπερφαλαγγίζει ξαφνικά όλους τους
παλιούς θιασώτες της βασιλείας και αρπάζει το βασιλικό λάβαρο. Εκδηλώνεται με δημόσιες δηλώσεις του υπέρ της επαναφοράς του βασιλέως
Γεωργίου Β΄. Γύρω του συσπειρώνονται όλα τα δυναμικά στοιχεία του
βασιλισμού. Στις 10 Οκτωβρίου 1935, με
κρυφή υποκίνηση του Κονδύλη εκδηλώνεται στρατιωτικό κίνημα. Η Επαναστατική
Επιτροπή υπό τον στρατηγό Παπάγο καταργεί την κυβέρνηση Τσαλδάρη και αναθέτει
τον σχηματισμό κυβερνήσεως στον Κονδύλη.
Το ίδιο βράδυ εμφανίζεται στην Εθνοσυνέλευση,
παρουσιάζει το νέο Υπουργικό Συμβούλιο και ορκίζει ενώπιον της την νέα κυβέρνησή
του. Συγχρόνως με ψήφισμα επαναφέρεται ως πολίτευμα η
Βασιλευομένη Δημοκρατία. Προκηρύσσεται επίσης επικυρωτικό
δημοψήφισμα για τις 3 Νοεμβρίου. Ο Κονδύλης εκτός από πρωθυπουργός ορκίζεται
και αντιβασιλεύς μέχρι την επάνοδο του βασιλέως. Το δημοψήφισμα διεξήχθη και
επεκύρωσε την γενόμενη πολιτειακή μεταβολή.
ιθ. Στις 25 Νοεμβρίου 1935,ο Γεώργιος Β΄ αφικνείται
στο Φάληρο και αναλαμβάνει τα καθήκοντα του. Στις 27 Νοεμβρίου απομακρύνει τον πρωθυπουργό Κονδύλη, λόγω διαφωνίας
του για το θέμα της αμνηστεύσεως των στασιαστών του κινήματος της 1ης Μαρτίου.
κ. Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 συνεργάζεται με τους βασιλόφρονες και αντιβενιζελικούς Ι. Θεοτόκη, Ι. Ράλλη και Γ. Στράτο και καταρτίζουν κοινούς συνδυασμούς υπό τον τίτλο «Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ενωση». Το κόμμα τους κερδίζει 20% των ψήφων και 60 βουλευτές.
κ. Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 συνεργάζεται με τους βασιλόφρονες και αντιβενιζελικούς Ι. Θεοτόκη, Ι. Ράλλη και Γ. Στράτο και καταρτίζουν κοινούς συνδυασμούς υπό τον τίτλο «Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ενωση». Το κόμμα τους κερδίζει 20% των ψήφων και 60 βουλευτές.
Την 31 Ιανουαρίου 1936, πέντε μόλις ημέρες μετά τις
εκλογές και ενώ την επομένη θα ανήρχετο στα ανάκτορα για ακρόαση από τον
Βασιλέα, ο Γ. Κονδύλης πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 58 ετών.
Πολλά ελέχθησαν τότε για τις συνθήκες του θανάτου του.
Μέχρι του ότι έπεσε θύμα δολοφονίας από ξένες μυστικές υπηρεσίες, από τις
οποίες εθεωρείτο ενοχλητικό εμπόδιο στα σχέδια τους!!!
κα. Διεδίδετο ευρέως ότι μετά το κίνημα του Μαρτίου
1935, το στρατοδικείο κατεδίκασε σε θάνατο τον πρώην αρχιστράτηγο της Μ. Ασίας
Παπούλα (ο οποίος και εξετελέσθη) μετά από επίμονη και προσωπική παρέμβαση του
Κονδύλη.
Ο Κονδύλης, εν μέσω πολιτικών συντακτών.
κβ. Ο Κονδύλης
κυνηγούσε δημοσιότητα, δημοτικότητα και φήμη, εκμεταλλευόμενος τις
εντυπώσεις της στιγμής. Γύριζε στα κέντρα, παντού όπου υπήρχε πλήθος, έδινε
γεύματα σε δημοσιογράφους, καλλιεργούσε τις γνωριμίες, έδινε προσοχή στις
δημόσιες σχέσεις.
Μετά από κάθε μεγάλη μάχη (Ραβινέ, Σκρα, Ουκρανία
κ.λπ.), έστελνε τηλεγραφήματα, έκανε
ανακοινώσεις και διαφήμιζε τις επιτυχίες του με κάθε μέσο. Είχε το πάθος της φιλοπρωτείας και συχνά
εκινείτο με γνώμονα το ατομικό συμφέρον. Με πείσμα και άγρια επιμονή.
κγ. Εκπληκτική και εντυπωσιακή υπήρξε η εξέλιξη της
σχέσεως του με τον βενιζελισμό. Από ένθερμος θιασώτης του Βενιζέλου και ένα από
τα πλέον δυναμικά ερείσματα του βενιζελικού στρατοπέδου, κατέληξε να ηγηθεί της
ακραίας πτέρυγας του αντίθετου στρατοπέδου και να γίνει μάλιστα ο αρχηγός των
πιο ζωηρών και αδιάλλακτων στοιχείων του φιλοβασιλικού κόσμου. Υπήρξε ο κύριος συντελεστής της αλλαγής του πολιτεύματος και της
παλινορθώσεως της μοναρχίας.
Ο Πλαστήρας σε μια επιστολή του στην Πηνελόπη Δέλτα με
ημερομηνία 17 Δεκεμβρίου 1935 (1 1/2 μήνα προτού πεθάνει ο Κονδύλης) γράφει
μεταξύ άλλων: «Πώς θα λυθεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα; Βεβαίως με
συμβιβασμούς, με υποχωρήσεις, με περιστροφές, που δίδουν θέσιν εις την πρώτην
γραμμήν της πολιτικής ζωής του έθνους εις τα ανθρωπάρια τύπου Κονδύλη και Σία, δεν λύεται».
Αυτά τα «ανθρωπάρια», κατά τον Πλαστήρα, πρωταγωνίστηκαν
στο πραξικόπημα του 1922, στην αλληλοσυγκάλυψη των εθνικών εγκλημάτων των
στασιαστών, στην πολιτικήν ανέλιξη του Πλαστήρα και της συμμορίας του, στην
επάνοδο του Βενιζέλου στο πολιτικό προσκήνιο και από κοινού διέπραξαν το ειδεχθές και απαράγραπτον εθνικόν
έγκλημα της 15ης Νοεμβρίου 1922!!!
Ο
Κονδύλης, ως αντιβασιλεύς, επιθεωρεί
στρατιωτικόν άγημα.
κδ. Αυτός ήταν ο Γεώργιος Κονδύλης!
Τα γεγονότα της
περιόδου 1919-1936 που περιγράψαμε και στα οποία εμπλέκεται ο Κονδύλης δεν
αφήνουν ίχνος αμφιβολίας για τον πολυτάραχον βίον του και τον σκληροτράχηλον
χαρακτήρα του. Η περιγραφή του επεισοδίου της 12ης Φεβρ. 1919 που
έκανε ο Ιάνκος Δραγούμης, φρονούμεν ότι φωτίζει έντονα την μια μόνον πλευρά του αδίστακτου και σκληρού χαρακτήρα του
Κονδύλη, τουλάχιστον κατά την προ της Μικρασιατικής εκστρατείας πολεμική
του δράση.
Λέγεται, ότι η αχαλίνωτη πολεμική
του κατά των πολιτικών του αντιπάλων, έφθανε μέχρι σημείου να υπονομεύεται το
ηθικό των μαχόμενων στρατευμάτων.
Εκτός από τους πολλούς «ορκισμένους» εχθρούς που
δημιούργησε κατά την διαδρομή της ταραχώδους και περιπετειώδους καριέρας του, ο
Κονδύλης διατηρούσε πάντα έναν κύκλο στενών και αφοσιωμένων συνεργατών και
φίλων του. Πολλοί από αυτούς διακρινόντουσαν για τον προσωπικό θαυμασμό προς το
πρόσωπο του αρχηγού τους και λιγότερο από την αφοσίωση τους και την συνέπεια
τους σε αρχές και ιδέες.
Ένας από τους πιο επιστήθιους φίλους του, ο
υπερασπιστής και «υπαρχηγός» του, κατά την τελευταία φάση της ζωής του, υπήρξε
και ο συνταγματάρχης Σταμάτιος Μερκούρης
(ο πατέρας της Μελίνας Μερκούρη, γιος του ακραιφνούς
βασιλικού δημάρχου Αθηναίων Σπ. Μερκούρη).
κε. Αρκετοί υπεστήριξαν ότι ο
Κονδύλης υπήρξε θύμα, παραπλανηθείς υπό του Βενιζέλου λόγω του πατριωτισμού του
και του πολεμικού του μένους. Την
παραπλάνησή του ανεγνώρισε αργότερα και ο ίδιος.
Αυτό όμως δεν είναι αρκετό να διαγράψει τις
απαράγραπτες εγκληματικές και προδοτικές πράξεις του, κατά την διάρκεια της διπλής λιποταξίας του (στην
λεγομένη «Εθνική Άμυνα» και διαρκούντος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος στην
Μικρά Ασία) και την ηθική συναυτουργία του στην έκδοση της καταδικαστικής
αποφάσεως για τους έξη (6) εθνομάρτυρες, όπως:
· Η πρώτη
λιποταξία και συμμετοχή του στα εγκλήματα των αμυνιτών της Θεσσαλονίκης κατά
των αντιφρονούντων.
--Συμμετείχε ενεργώς σε συμπλοκές, δολοφονίες
και συλλήψεις αξιωματικών και αντιφρονούντων πολιτών, τους οποίους εφυλακιζε σε
κελλιά όπου εκρατούντο κλέπτες και κακοποιά στοιχεία.
--Συνέτασσε,
δημοσίευε ενυπόγραφες προπαγανδιστικές προκηρύξεις και μεριμνούσε για την ρίψη τους στους κατοίκους των περιοχών
της Βορείου Ελλάδος ως να επρόκειτο περί στρατιωτικών διαταγών κατακτητών προς
κατακτημένους.
--Προέβαινε
σε βιαία στρατολογία των ελλήνων πολιτών
στις τάξεις της βενιζελικής «εθνικής Άμυνας». Άνδρες του μετέφεραν τους
αντιδρώντες προκρίτους και λοιπούς πολίτες στα κεντρικώτερα σημεία των οδών του Πολυγύρου κατά καννιβαλικό τρόπο και
κατόπιν τους σκότωναν. Οι θηριωδίες και ωμότητες των αμυνιτών στην Χαλκιδική
συνεχίσθησαν για αρκετό καιρό. Πολλές μητέρες και αδελφές των επιστράτων
συνελήφθησαν και κλείστηκαν για πολλές ημέρες σε τρώγλες όπου παρέμεναν
νηστικές, καθημερινά δε υπεβάλλοντο σε ανήκουστα και φρικαλέα μαρτύρια4.
--Συνειργάσθη
με τους Γάλλους του Σαράϊγ. Άνδρες του Κονδύλη με ενόπλους Γάλλους γυρνούσαν στα βουνά και ετυφέκιζαν τους
βιαίως επιστρατευομένους αλλά αρνουμένους να καταταγούν στον στρατό του
παρανόμου κράτους της Θεσσαλονίκης..
· Η
δεύτερη λιποταξία του από τις τάξεις του στρατού όταν το Έθνος εμάχετο κατά των
Τούρκων.
Μετά την ήττα του Βενιζέλου και τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 και
την επάνοδο του βασιλέως Κωνσταντίνου, ο
Κονδύλης λιποτάκτησε και διέφυγε με άλλους αξιωματικούς -παλιούς Αμυνίτες- στην
Κωνσταντινούπολη, όπου ίδρυσαν την Εθνική Άμυνα Κωνσταντινουπόλεως και
ασκούσαν οξύτατη αντιπολίτευση κατά των τότε αντιβενιζελικών κυβερνήσεων των
Αθηνών.
Ο σύγχρονός του και συμπολεμιστής
στρατηγός Νεόκοσμος Γρηγοριάδης γράφει για τον Κονδύλη:
«Από
σύστημα, όπου πήγαινε σε όποια υπηρεσία, έπαιρνε μαζί του ΟΛΟΥΣ τους
αξιωματικούς της εμπιστοσύνης του, τους πιότερους της Αμύνης και έδιωχνε όλους
όσους δεν ήξερε. Διοικούσε περισσότερο με τη βία τους στρατιώτες. Αυτό το
πλήρωσε στη Μικρά Ασία, όπου μετά τις εκλογές του 1920 κι αυτός και οι
αξιωματικοί της Αμύνης, μόλις γλιτώσανε το λιντσάρισμα απ’ τους στρατιώτες
τους, κλεισμένοι στα βαγόνια του τραίνου που έφευγαν….».
· Η
προδοτική συνεργασία του με τους Τούρκους καθ’ όλην την περίοδο του Ελληνο-τουρκικού
πολέμου στην Μ. Ασία.
-Στην
έκθεση της 9ης Ιουλίου 1921, της Αρμοστείας στην Κωνσταντινούπολη,
προς το υπουργείο των Εξωτερικών που παρουσιάσαμε, περιλαμβάνονται όλα τα
αποδεικτικά στοιχεία.
-Μία
ακόμα συμμετοχή του Κονδύλη σε αντεθνική ενέργεια των υπό την γενική αρχηγία
του Βενιζέλου, αμυνιτών της Κωνσταντινουπόλεως, κατεγράφη στο φύλλο της
«Καθημερινής» της 8ης Δεκεμβρίου 1921.
Διαπιστώσαμε ότι ο Γκαλήπ Μπαχτιάρ Βέης, σύνδεσμος των Τούρκων, συνηντήθη επανειλημμένως μετά του Κονδύλη και των
ηγετών της λεγομένης «Εθνικής Αμύνης».
Οι
συνεννοήσεις αυτές κατέληξαν σε σύναψη πλήρους προσυμφώνου το οποίο
απεστάλη στην Άγκυρα για να μελετηθεί
και εγκριθεί προκαταρκτικώς. Στην Άγκυρα θα μετέβαιναν οι
αντιπρόσωποι της βενιζελικής αμύνης, ενώ το Έθνος εμάχετο κατά των Τούρκων, και
θα συνομολογούσαν οριστική συμφωνία με
τους Τούρκους του Κεμάλ, την οποία θα
προέβαλαν κατόπιν οι Κεμαλικοί ενώπιον της διεθνούς διασκέψεως, με την
αιτιολογία ότι η Βενιζελική Ελλάδα δέχεται λογική λύση.
Μεταξύ
των μελών της αποστολής που είχαν εκλεγει για την αποστολή στην Άγκυρα ήταν και
ο Γεώργιος Κονδύλης , τους οποίους ο
Γκαλήπ Μπαχτιάρ Βέης είχε εντολή να
συνοδεύσει στην Άγκυρα.
·H σύνταξη από τον ίδιον άρθρων/προκηρύξεων
με αντεθνικόν και προδοτικόν περιεχόμενον που παρέδιδε ή παρεδίδοντο στους
τούρκους, οι οποίοι στην συνέχεια τις έρριπταν με αεροπλάνα της εποχής, στις
τάξεις των μαχομένων Ελλήνων.
Το περιεχόμενον των προκηρύξεων δεν ήταν μόνον
προδοτικόν προτρέπον τους μαχομένους να
επαναστατήσουν κατά των αξιωματικών τους εν ώρα μάχης, να εγκαταλείψουν
τις θέσεις τους, αλλά ψευδές και παραπλανητικόν, αφού ο συνεργαζόμενος με τους Κεμαλιστές φυγάς και λιποτάκτης Κονδύλης,
διαβεβαίωνε (!!!) τους μαχομένους Έλληνες ότι οι βενιζελικοί θα εξεδίωκαν τα
στρατεύματα του Κεμάλ πέραν της Αγκύρας, αρκεί να εξεθρονίζετο ο Κωνσταντίνος!!!!!!
«…Όχι γενναίοι μου αμυνίται. Δεν ενικήθητε! Σας
επρόδωσεν ο Βασιλεύς και ενικήθητε. Σας εξορκίζω, πριν παραδώσουν οι προδόται
την Σμύρνην εις τον Κεμάλ να επαναστατήσετε κατά των κωνσταντινικών
αξιωματικών. Να τους εκδιώξετε από το μέτωπον. Εγώ δε ο
συνταγματάρχης σας Γεώργιος Κονδύλης, από την Κωνσταντινούπολιν θα προφθάσω με
τον βυζαντινικόν στρατόν και με όλους τους στρατηγούς και αξιωματικούς της αμύνης
και με την βοήθειαν των Συμμάχων θα διώξωμεν τον Κεμάλ πέραν από την Άκγυραν. Όσον υπάρχει ο Κωνσταντίνος οι σύμμαχοι
δεν θα μας βοηθήσουν, δια τούτο σεις οι ήρωες στρατιώται της αμύνης να διώξετε
τον Βασιλέα και τα όργανά του».
Κωνσταντινούπολις Γεώργιος
Κονδύλης
16
Απριλίου 1922 Συνταγματάρχης Πεζικού
Αυτός
ήταν ο φυγάς, λιποτάκτης και προδότης της πατρίδος Κονδύλης! Ένας
ακόμη από εκείνους τους κατ’ εξακολούθηση πραξικοπηματίες που ενώ θα έπρεπε να
είχαν εκτελεσθεί για διάπραξη εγκλημάτων εσχάτης προδοσίας κατά συρροή, έπαιξε
πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου αλλά και στην εκτέλεση των έξη νεομαρτύρων του Έθνους!!!
Συνεχίζεται
1Φαυλοκρατία, 1821-1954, τ.2ος, σ.193.
2 Νάρες
ή Νάρρες: Οικισμός που αρχικώς ανήκε στην κοινότητα Αγιονερίου
Νομού Κιλκίς (Β.Δ. 28.6.1918, ΦΕΚ 152/2.7.1918). Μετονομάστηκε σε Φιλαδελφειανά
(διάταγμα 28-12-1926, ΦΕΚ 7/14.1.1927) και σε Νέα Φιλαδέλφεια (2/11/1967,ΦΕΚ
206/1967). Ήταν ένας μικρός οικισμός (τσιφλίκι) στον οποίο ζούσαν 150 περίπου
άτομα. Μετά τους βαλκανικούς πολέμους οι περισσότεροι από αυτούς εγκατέλειψαν
τα σπίτια τους. Το 1922 ήρθαν στην περιοχή οι πρώτοι Μικρασιάτες πρόσφυγες. Το
1927 εγκαθίστανται στο χωριό και Θρακιώτες. Το 1928 κατοικούσαν στο χωριό
περίπου 550 άτομα. Το 1963 ένας μικρός οικισμός -δίπλα στις σημερινές
πηγές της ΕΥΔΑΘ- ο οποίος διατηρούσε το παλαιό όνομα μετονομάστηκε σε
Δίλοφον (11/12/1963, ΦΕΚ 219/1963). Ο οικισμός δεν υπάρχει σήμερα και οι
κάτοικοί του στην πλειοψηφία τους μετακόμησαν στην Νέα Φιλαδέλφεια.
H περιοχή της
σημερινής Νέας Φιλαδέλφειας ήταν στις αρχές του αιώνα μας ένα απέραντο τσιφλίκι
που είχε δοθεί από τους κατακτητές, στον Τούρκο μπέη της περιοχής. Είχε το
όνομα Νάρες που ίσως να σήμαινε
ροδιά από τις πολλές ροδιές που είχε στην περιοχή των βάλτων (ΙΝΑΡ στα τούρκικα σημαίνει ρόδι).
3 Κατά την
αριστερόστροφη διεθνιστική λογική και θεωρία:
- Όταν τα τάγματα ασφαλείας συγκροτούνται από παρακρατικούς που αυτοαποκαλούνται
…δημοκράτες, δηλαδή της….αριστερόστροφης «τάντρας» του Συστήματος, τότε
αποκαλούνται δημοκρατικά τάγματα
ασφαλείας. Όταν όμως οργανώνονται από
αυτοαποκαλούμενους πατριώτες/εθνικιστές δηλαδή της …δεξιόστροφης
σβάστικας, τότε αποκαλούνται νεοναζιστικά
τάγματα εφόδου!!!
- Όταν τα δημοκρατικά τάγματα φονεύουν εν
ψυχρώ πατριώτες δεν διαπράττουν δολοφονία ( όπως έγινε με τα δημοκρατικά
τάγματα των βενιζελικών κομματόσκυλων Παύλου
Γύπαρη και Εμμανουήλ Μπενάκη που δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον πατριώτη Ίωνα Δραγούμη, στις 31 Ιουλίου 1920.
Τότε εκδόθηκε «ένταλμα συλλήψεως» για τον Γύπαρη αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ
συνελήφθη/απεβίωσε το 1966). Απλώς η πράξη είναι «αναπόφευκτον αποτέλεσμα των πολιτικών παθών». Αντιθέτως εάν
φονευθεί αριστερόστροφος…δημοκράτης από τα δεξιόστροφα τάγματα, τότε διαπράττεται
εγκληματική και αξιόποινος πράξη και το
έγκλημα χαρακτηρίζεται φασιστική/νεοναζιστική
δολοφονία.
- Όταν ένα κίνημα ή μία εξέγερση γίνεται από
…δημοκρατικούς αξιωματικούς τότε καλείται επανάσταση
ή λαϊκή εξέγερση. Όταν όμως εκδηλώνεται από πατριώτες εθνικιστές τότε η
ομάδα των εκδηλωσάντων την κίνηση αποκαλείται «χούντα» και το κίνημα πραξικόπημα
ή στάση κατά της ..δημοκρατίας!!!
4 Τις ανατριχιαστικές ωμότητες των
βενιζελικών…τεράτων (απαγχονισμοί, ληστείες, πυρπολήσεις οικιών, βιασμοί
γυναικών, διαπομπεύσεις,κλπ), στους
επιστράτους και τον άμαχον πληθυσμό, στην κατεχομένη τότε, από το Βενιζελικό
παρακράτος Βόρεια Ελλάδα, που εστηρίζετο στις στρατιωτικές λόγχες του Γάλλου
Σαράϊγ, θα παρουσιάσουμε μελλοντικώς στην ιστοσελίδα μας σε ένα ειδικό αφιέρωμα.
