ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ
ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ 15ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΜΕΡΟΣ 12o
7. Θεόδωρος Πάγκαλος
α. Γεννήθηκε το 1878 στην Σαλαμίνα (στην οικία του Κυριάκου
Πάλλα επί της οδού Αγίου Μηνά 7, όπου αργότερα λειτούργησε το τριτάξιο ελληνικό
σχολείο Σαλαμίνας). Ήταν το τρίτο παιδί του γιατρού και βουλευτού Αττικοβοιωτίας Δημητρίου Παγκάλου
και της Κατίγκως Χατζημελέτη, κόρη αρχοντικής οικογένειας της Ελευσίνας με αρβανίτικη καταγωγή.
Ο πατέρας του, Δημήτριος, πολιτευόταν με την παράταξη
του Χαριλάου Τρικούπη και είχε εκλεγεί βουλευτής της Η΄ βουλευτικής περιόδου
(από τις 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι τις 22 Οκτωβρίου 1881) μαζί με τον Στέφανο
Ν. Δραγούμη.
Αποφοίτησε
από την Ιωνίδειο Σχολή Πειραιώς. Το 1895 έκανε αίτηση για την Σχολή Ναυτικών
Δοκίμων, από την οποία απορρίφθηκε.
Τελικά κατέληξε να σπουδάζει στην ιατρική σχολή, λόγω του επαγγέλματος του
πατέρα του, την οποία όμως εγκατέλειψε δύο χρόνια αργότερα για να εισαχθεί στην
Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Συμμαθητής
με τον Αλέξανδρο Οθωναίο και τον πρίγκηπα Ανδρέα.
β. Απετάχθη από τον στρατό το 1909 λόγω των
δραστηριοτήτων του στο κίνημα του Συνδέσμου. Ήταν από τους πρώτους που
υπεστήριξαν την επιστροφή του Βενιζέλου. Στην διάρκεια του Β΄ Βαλκανικού
Πολέμου, τοποθετείται διοικητής του 9ου ευζωνικού Τάγματος. Διεφώνησε
με τον Χατζανέστη και μετετέθη στο 1/38 ως υπασπιστής.
Το 1916
δημιουργεί μαζί με τον στρατηγό Φικιώρη μυστική ομάδα με σκοπό την είσοδο της
Ελλάδος στον πόλεμο παρά το πλευρόν της Αντάντ.
Ο Πάγκαλος υβρίζει δημοσίως τους βασιλείς Κωνσταντίνο
και αργότερα τον Αλέξανδρο, αψηφών τυχόν επιπτώσεις ως να είχε κάποιον αόρατον
προστάτην, με εντολή να ομιλεί ούτως.
Γιατί τέτοιο
πάθος, αγάπη και αφοσίωση προς τον Βενιζέλο και την Αντάντ από τον «πατριώτη»
Πάγκαλο;
Τόσο γρήγορα ξέχασε τι μας έκανε η Αντάντ το 1914 με
το θέμα της Β. Ηπείρου, όταν με εντολή της προς τον Βενιζέλο, εξεδίωξε από την
Β.Η. τα στρατεύματά μας άρον-άρον, καίτοι την είχαμε απελευθερώσει, κατά τους
βαλκανικούς πολέμους;
Λησμόνησε ότι η Αντάντ μας επίεσε και μας απείλησε
ταυτοχρόνως (1914), να παραδώσουμε την ελληνική νήσον Σάσωνα στους Αλβανούς, κάτι το οποίον έγινε τελικώς
με την υπογραφή και του «εθνάρχου» Βενιζέλου;
Ασφαλώς όχι. Τότε τι συνέβη και αιφνιδίως «ερωτεύθηκε»
παράφορα την Αντάντ και τον Βενιζέλο;
Κρίνοντες από την στάση του Παγκάλου στα γεγονότα που
προηγήθηκαν και σε όσα ακολούθησαν το κρίσιμον έτος 1914, μετά βεβαιότητος
καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο Πάγκαλος στον βωμό της προσωπικής προβολής,
ανελίξεως στην κορυφήν της εξουσίας, εθυσίασε τα πάντα, ήτοι: Εθνική υπερηφάνεια, Ελληνική/αρβανίτικη ευθύτητα (ντομπροσύνη), πατριωτισμό, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ορθόδοξη
θρησκευτική παράδοση Αρβανιτών, υπόληψη Έλληνος Αξιωματικού, ανδρική εντιμότητα.
Όλα αυτά
συνεκτιμώμενα εξικνούνται εις Εθνικήν προδοσίαν!!!
γ. Την 18 Ιαν. 1918 παύθηκε από προσωπάρχης του
υπουργείου στρατιωτικών αλλά τον Μάϊο του ιδίου έτους τοποθετείται διοικητής της
Ιης Μεραρχίας. Τον Μάϊο του 1919 τοποθετείται στο επιτελείο στρατού
της Σμύρνης αλλά συγκρούεται με τον Στεργιάδη. Δηλώνει παραίτηση και αποστρατεύεται τον Νοέμβριο 1920.
Ο «πατριώτης» Πάγκαλος εγκατέλειψε το επιτελείο του
στρατηγείου, στα μετόπισθεν, με δικαιολογία την διαφωνίαν του με τον Στεργιάδη.
Κατ’ άλλους αυτή ήταν πρόφαση, σε συνεννόηση με Βενιζέλο-Στεργιάδη, προκειμένου
να εγκαταλείψει τους μαχομένους Έλληνες και να επιστρέψει στις Αθήνες για να
ασχοληθεί με την ειδική αποστολή προετοιμασίας του μελλοντικού κινήματος που
του είχε αναθέσει ο Βενιζέλος πριν την αυτοεξορία του στο εξωτερικό.
Το συμπέρασμα
αυτό συνάγεται εκτός των άλλων και από το γεγονός ότι μόλις επανέκαμψε εις Αθήνας συνεκρότησε με τον Οθωναίον και τον
Χατζηκυριάκον ανεξάρτητη ομάδα, με αποστολή την δημιουργία σκληρών βενιζελικών
πυρήνων για συντήρηση του διχαστικού κλίματος.
Γιατί τόση σπουδή στην συντήρηση του Βενιζελικού μύθου
και την δημιουργία βενιζελικών επαναστατικών πυρήνων, προς υποστήριξη του Βενιζέλου,
πολιτικού φυγάδος μετά την απώλεια των εκλογών του 1920;
Όλα δείχνουν ότι τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1922, είχαν
σχεδιασθεί τουλάχιστον τρία χρόνια πριν. Οι εμπλεκόμενοι φαίνεται ότι ήσαν
βέβαιοι για την τραγική κατάληξη της μικρασιατικής εκστρατείας που σκοπίμως και
κατ’ εντολήν των Ιλλουμινάτι ξεκίνησε ο αποκαλούμενος «εθνάρχης». Ο Βενιζέλος υστεροβούλως
και υστεροφθόρως παρέδωσε την σκυτάλη στους πολιτικούς του αντιπάλους για να
συνεχίσουν το ….«εθνικόν» του έργον με την έξωθεν διαβεβαίωση ότι θα κατέληγε
σε εθνική τραγωδία!!!
Πιστεύει κανείς ότι εάν ο Βενιζέλος είχε εκλεγεί το
1920, η εκστρατεία στην Μ. Ασία θα είχε θριαμβευτική κατάληξη για τον Ελληνισμό;
Ότι θα επραγματοποιούντο όσα παραπλανητικά έγραφε στις
προκηρύξεις ο λιποτάκτης Κονδύλης, περί Βυζαντίου και απωθήσεως του Κεμάλ πέραν
της Αγκύρας, αρκεί να εξεδιώκετο ο Κωνσταντίνος, που ερρίπτοντο στους
μαχόμενους Έλληνες πολεμιστές της Μ. Ασίας1;
Ότι θα επέτρεπαν οι οιονεί προστάτες των Τούρκων
Αγγλογερμανοί και λοιποί «σύμμαχοι» την αναβίωση της Ελληνικής (Βυζαντινής)
Αυτοκρατορίας;
Είχε δώσει ο Βενιζέλος μεγαλοιδεατικά διαπιστευτήρια,
δηλαδή ότι:
-Επίστευε στην δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδος;
-Επιθυμούσε, έστω, μία Ελλάδα με τα σημερινά της όρια;
Εάν υπάρχουν άνθρωποι σήμερα, που πιστεύουν κάτι
τέτοιο και δεν είναι ψυχασθενείς, θα ήταν προτιμώτερο να ξαναδιαβάσουν όσα
επισήμως έχουν καταθέσει οι ξένοι αξιωματούχοι για τον Βενιζέλο, τα οποία
αποκρύπτει το σύστημα, μέρος των οποίων παρουσιάσαμε (8 Νοε. 2014-18 Νοε. 2014)2.
δ. Επελθούσης της Μικρασιατικής καταστροφής και
εκραγείσης της ανταρσίας, οι στασιαστές καταλαμβάνουν τις Αθήνες και οι
εξτρεμιστές υπό τον Θεόδωρον Πάγκαλον (Διοικητής της ΣΣΕ) δρομολογούν το όργιο
διώξεων. Πρώτο βήμα η σύλληψη στις Αθήνες υπό των μυημένων από τον Θεόδωρον
Πάγκαλον, των έξη εθνομαρτύρων. Όλα τα
είχαν προετοιμάσει οι βενιζελικοί συνωμότες!
ε. Οι «κινηματίες» αρχικά είχαν σκοπό να
εκτελέσουν τους συλληφθέντας πολιτικούς αρχηγούς και τον αρχιστράτηγον, χωρίς
διαδικασίες, επί του θωρηκτού «Λήμνος». Τέτοια άλλωστε υπήρξε και η υπόδειξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, με τον
οποίον οι αρχηγοί των «επαναστατών» βρίσκονταν σε στενώτατη επαφή, όπως επίσης
και η επιθυμία των περί τον Πάγκαλον αδιάλλακτων βενιζελικών.
Αυτό όμως πληροφορηθέντες οι
πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων εις τας
Αθήνας, με επέμβαση προς αυτούς του Βασιλέως Γεωργίου, ο οποίος μάλιστα
απείλησε και με παραίτηση, προσεκάλεσαν στην Αγγλική Πρεσβεία τους Γονατά και
Πλαστήρα στους οποίους υπέδειξαν ότι καλόν θα ήτο να απεφεύγετο η άμεση εις
θάνατον καταδίκη των συλληφθέντων, καθ’ όσον όπως ετόνισαν, η παραπομπή αυτών
σε επαναστατικό δικαστήριο, δεν θα απηχούσε καλώς στην κοινή γνώμη της Ευρώπης
και Αμερικής. Οι Πρεσβευτές προσέθεσαν ότι στην αντίληψή τους εκείνη ήσαν
σύμφωνοι και όλοι οι εν Αθήναις πρεσβευτές των άλλων Δυνάμεων.
στ. Στις 12 Οκτωβρίου εκδόθηκε το διάταγμα περί
συστάσεως και λειτουργίας εκτάκτου στρατοδικείου προς εκδίκαση των κατά των
θεωρουμένων από τους στασιαστές υπαιτίων της εθνικής καταστροφής, κατηγοριών.
Πρόεδροι της ανακριτικής επιτροπής και του εκτάκτου στρατοδικείου ανέλαβαν οι
υποστράτηγοι Θεόδωρος Πάγκαλος και
Αλέξανδρος Οθωναίος.
ζ. Τα μεσάνυχτα της 14/27
Νοεμβρίου εκείνου του επάρατου χρόνου οι στρατοδίκες αποσύρθηκαν για να
«εκδώσουν» απόφαση στην πραγματικότητα για να υπογράψουν όσα υπαγόρευσε ο Θ.
Πάγκαλος, που προσήλθε στην σύσκεψη και παρέμεινε ως το τέλος(!). Και στις
εξήμιση το πρωί της επομένης ημέρας ο Αλέξανδρος Οθωναίος, με φωνή που έτρεμε,
διάβασε την προκατασκευασμένη ετυμηγορία: Παμψηφεί(!!!)
όλοι είχαν κριθεί ένοχοι εσχάτης προδοσίας και καταδικάζονταν οι Ξ. Στρατηγός
και Μ. Γούδας σε ισόβια κάθειρξη και οι υπόλοιποι έξη(6) σε θάνατο…
Για την ιστορία…Τα επαναστατικά
διαγγέλματα, το κατηγορητήριον και την νομικήν δομή του κειμένου της
καταδικαστικής αποφάσεως των έξη(6) συνέταξε ο…. δημοκράτης Γεώργιος Μινέϊκο-Σταυρόπουλος-Παπανδρέου, νομικός
τότε και γνωστός αργότερα ως «Γέρος της
Δημοκρατίας».
Προς…τιμήν
του μάλιστα το Σύστημα, μετά τον θάνατόν του, ανήγειρε ανδριάντα στο Καλέντζι Αχαΐας!!!.
η. Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων στην
Λωζάνη ο Πάγκαλος χάριν αντιπερισπασμού, εγκαταλείψας το υπουργείον
στρατιωτικών, ως υπουργός και αναλαβών την αρχιστρατηγίαν, προέβη σε θεατρινίστικες
ενέργειες και σπασμωδικές κινήσεις, διατυμπανίζων εισβολή και κατάληψη της
Ανατολικής Θράκης, γενόμενος υπαίτιος να καταβάλλει η Ελλάς αποζημίωση3.
θ. Ο Πάγκαλος φίλαρχος ων σχεδίαζε να στραφεί και εναντίον της
«επαναστάσεως» Πλαστήρα προκειμένου να αναλάβει ό ίδιος την εξουσία. Προς τον σκοπόν αυτόν ήλθε σε μυστικές επαφές με
διοικητές μικρών και μεγάλων μονάδων προς ανατροπήν της «επαναστάσεως».
Εγένετο, όμως, αντιληπτός από τον Πλαστήρα ο οποίος διέταξε την αντικατάσταση
του Παγκάλου δια του εμπίστου φίλου του υποστρατήγου Πιερράκου Μαυρομιχάλη4.
ι. Την 23ην Ιουνίου 1924 εδημοσιεύθη σε
όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες, η έκθεση του προέδρου της ανακριτικής επιτροπής,
για τους υπευθύνους της Μικρασιατικής καταστροφής, αρχηγού του Γενικού
Επιτελείου Στρατού, βενιζελικού υποστρατήγου Κωνσταντίνου Μαζαράκη. Σύμφωνα με
το πόρισμα της εκθέσεως, βασικοί υπεύθυνοι της Μικρασιατικής καταστροφής
θεωρήθησαν οι …δύο αρχηγοί της λεγομένης επαναστάσεως Πλαστήρας και Γονατάς. Το πόρισμα της επιτροπής ετηρείτο στο αρχείον ως απόρρητο επί δύο
χρόνια περίπου. Ο Πάγκαλος που θεωρήθηκε υπεύθυνος για τις διαρροές
στον τύπο της απόρρητης εκθέσεως του υποστρατήγου Μαζαράκη, για να
αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη απεστράτευσε τον Μαζαράκη τον οποίον
κατηγόρησε ως υπεύθυνον δήθεν της διαρροής του πορίσματος.
ια. Το 1924 συγκροτεί με τους Λούφα και Ντερτιλή τα λεγόμενα
«δημοκρατικά Τάγματα εφόδου»
προετοιμάζοντας την δικτατορία την οποίαν επέβαλλε την 25ην Ιουνίου
1925 αναλαβών και την πρωθυπουργίαν. Με διάταγμα της 30ης Σεπτ. 1925,
ο Πάγκαλος κατήργησε την Βουλή με το αιτιολογικό ότι «είχε χάσει την εμπιστοσύνη του Έθνους»5
ιβ. Μετά την διάλυση της «Εθνοσυνελεύσεως» ανεκήρυξε
την 4ην Ιανουαρίου τον εαυτόν του δικτάτορα, εξανάγκασε δε την 18ην
Μαρτίου 1926 τον πρόεδρον της δημοκρατίας Παύλον Κουντουριώτην σε παραίτηση, με
σκοπό να αναλάβει αυτός την θέση εκείνου, ως υπέρτατος ρυθμιστής του πολιτεύματος6.
Ο
παραιτηθείς πρόεδρος της δημοκρατίας εδήλωσε ότι αναγκάσθηκε να παραιτηθεί σε
ένδειξη διαμαρτυρίας προς τις δικτατορικές μεθόδους του Παγκάλου. Την εποχή εκείνη, όταν ο Πάγκαλος είχε εκπέσει στην
εκτίμηση της κοινής γνώμης, ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας αφού έκρινε σωστή
την ώρα μαζί με τους φίλους του αξιωματικούς απεπειράθη να τον ανατρέψει, αλλά
αφού απέτυχε, κατεδιώχθη και επεκηρύχθη. Τον εμιμήθησαν μετά από λίγο στην
Θεσσαλονίκη οι συνταγματάρχες Κουκούφας και Mπακιρτζής, οι οποίοι αφού μύησαν μερικούς αξιωματικούς
της φρουράς Θεσσαλονίκης απεπειράθησαν να καταλύσουν τις εκεί αρχές και να
ανατρέψουν την δικτατορία του Παγκάλου, αλλά και αυτοί αποτυχόντες είχαν την
ίδια τύχη όπως και ο Πλαστήρας.
ιγ. Στο μεταξύ μετά την παραίτηση του Κουντουριώτη, ο
Πάγκαλος προκήρυξε εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου της Δημοκρατίας. Τα
κόμματα αφού συμφώνησαν πρότειναν στον αρχηγό του Λαϊκού κόμματος Παναγή
Τσαλδάρη να βάλει υποψηφιότητα υποστηριζόμενος από όλους. Αυτός όμως αρνήθηκε
και υπέδειξε τον Κωνσταντίνον Δεμερτζήν το οποίον και απεδέχθησαν όλα στην
διαλυθείσα Εθνοσυνέλευση κόμματα. Αλλά και αυτός κατόπιν των ληφθέντων μέτρων
προς νοθεία και άσκηση τρομοκρατίας κατά την εκλογή, εκ μέρους των
οργάνων της δικτατορίας, για να εξασφαλισθεί έτσι η υπερψήφιση του ψευτοδικτάτορα
Παγκάλου, ο οποίος είχε επίσης υποβάλλει υποψηφιότητα, απέσυρε την υποψηφιότητά
του.
Έτσι αφού απέμεινε μόνος, ως υποψήφιος πρόεδρος της
Δημοκρατίας, ο Θεόδωρος Πάγκαλος εξελέγη την 4ην Απριλίου 1926
παμψηφεί σχεδόν πρόεδρος της Παγκαλικής πλέον «Δημοκρατίας».
ιδ. Αφού αναρριχήθηκε με αυτόν τον τρόπο στο αξίωμα του
Προέδρου της δημοκρατίας ο Θεόδωρος Πάγκαλος, παραιτήθηκε της πρωθυπουργίας,
την οποία παραχώρησε στον Αθανάσιο Ευταξία την 19ην Ιουλίου 1926. Ο
νέος πρωθυπουργός αφού συγκρότησε το υπουργικό συμβούλιο, με υπόδειξη του
Παγκάλου, το πρώτο που έκανε ήταν η σύλληψη των διαφόρων πολιτικών ηγετών, οι
οποίοι έβαζαν εμπόδια στο ανορθωτικό (!) έργο της δικτατορίας. Επίσης
απηγορεύθη η κυκλοφορία των εφημερίδων «Καθημερινή» και «Ριζοσπάστης».
Μεταξύ των συλληφθέντων: Γεωργίου Καφαντάρη,
Παναγιωτοπούλου δημάρχου Πειραιώς, Αλέκου Παπαναστασίου, Κωνσταντίνου
Αγγελοπούλου, των δημοσιογράφων Κύρου και Βεντήρη, συγκατελέγετο και ο αρχηγός
των ελευθεροφρόνων Ιωάννης Μεταξάς. Όλοι οι παραπάνω φυλακίσθηκαν και
παρέμειναν στην φυλακή μέχρι της καταλύσεως της Παγκαλικής τυραννίας.
ιε. Την 17ην
Αυγ. 1926 ο «πατριώτης» Πάγκαλος που υπήρξε ένας από τους βασικούς υπαιτίους
του εθνικού εγκλήματος του 1922, υπέγραψε συνθήκη με την Γιουγκοσλαβία στην οποία προεβλέπετο συγκυριαρχία
στον λιμένα Θεσσαλονίκης, στην κοιλάδα του Αξιού, και παραχώρηση ελέγχου της
Σερβικής μονής του Άγίου Όρους.!!!
Την 30ην Οκτωβρίου συνελήφθη με την
κατηγορία της οργανώσεως πραξικοπήματος για ανατροπή του Βενιζέλου (Πως
αλλάζουν οι καιροί!). Ένα χρόνο αργότερα παραπέμπεται σε νέα δίκη για το
πραξικόπημα του 1925.
ιστ. Ο Πάγκαλος με την επί ένα έτος περίπου διακυβέρνηση
της χώρας, εγελοιοποίησε και αυτήν ακόμα
την έννοια του κράτους. Απηγχόνησε δύο Έλληνες, ως δήθεν καταχραστές, ενώ είναι
γνωστό ότι τον ένα εξ αυτών τον απηγχόνισε για προσωπικούς λόγους. Στις λεγόμενες
διακηρύξεις του περιείχετο, σαν ένας από τους σπουδαιότερους σκοπούς του, η
πάταξη των καταχραστών και των αισχροκερδών, ενώ όπως είναι γνωστό, τέτοια
υπήρξε η έκλυση και η έκταση των καταχρήσεων, ώστε η σύζυγος του δικτάτορα να κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο μεταξωτών
υφασμάτων.
Το αποκορύφωμα της γελοιοποιήσεως της Παγκαλικής
δικτατορίας ήταν η καθιέρωση με απόφασή της, του μήκους…της γυναικείας
φούστας!...Τα πάντα διακωμωδήθηκαν και εγελοιοποιήθηκαν!
ιζ. Η ελεεινή Παγκαλική δικτατορία δεν κράτησε για
πολύ. Οι ίδιοι εκείνοι, οι οποίοι έφεραν τον Πάγκαλο στην εξουσία, δηλαδή:
Ναπολέων Ζέρβας, Βασίλειος Ντερτιλής, Παυσανίας Κατσώτας, Γρηγοράκης,
Παναγόπουλος, Ζαμπουλάκης, Οθωναίος, Μανέτας, Κλάδος Παλαιολόγος, καθώς και μερικοί άλλοι εξ επαγγέλματος κινηματίες με επί
κεφαλής τον υποστράτηγο Γεώργιο Κονδύλη, ανέτρεψαν τον κωμικό δικτάτορα την 22αν
Ιουλίου 1926.
Ο Πάγκαλος απουσίαζε από τις Αθήνες και ήταν στις
Σπέτσες κατά την έκρηξη του κινήματος και αποπειραθείς να δραπετεύσει δια του
πλοίου «Πέργαμος» (ο παράφρων απεδείχθη και
θρασύδειλος), συνελήφθη κοντά στο ακρωτήριο Μαλέας κατόπιν δραματικής
περιπέτειας, από τους «επαναστάτες» και κλείσθηκε αρχικά στις φυλακές της
Αίγινας, αργότερα μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ιτζεδίν της Κρήτης, όπου και παρέμεινε μέχρι την 10ην
Ιουλίου 1928, οπότε απελύθη των φυλακών κατόπιν αμνηστείας από την κυβέρνηση
του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Εξαργύρωσε,
άραγε, ο «εθνάρχης» τα οφειλόμενα γραμμάτια προς τον Πάγκαλον;
ιη. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος πήγε σε δίκη μετά από τις
ανακρίσεις που έκανε η Βουλή, για τις διαπραχθείσες από αυτόν ακολασίες και καταδικάστηκε
τρις. Ήτοι:
1ον) Για την υπόθεση του Καζίνου της
Ελευσίνας. Ανέθεσε την διεύθυνση σε φίλο του μειοδότη του διαγωνισμού καίτοι
υπήρχε προσφορά άλλου πολύ μεγαλύτερη.
2ον) Για την υπόθεση της συμβάσεως με
την Ελληνική εταιρεία «Εριουργία Κυρκίνη» και
3ον) Για την υπόθεση των σε βάρος του
κρατικού συναλλάγματος καταχρήσεων που έγιναν.
Αυτός υπήρξε ο επίλογος της ιλαροτραγωδίας του
Θεοδώρου Παγκάλου και των συνεργατών του, η οποία τόσο εξέθεσε τη χώρα μας στα
μάτια των ξένων και τόση ασχήμια και αηδία προκάλεσε στην ελληνική κοινή γνώμη.
ιθ. Κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν τακτικός
συνομιλητής του Τσολάκογλου. Από τον
Νοε. 1941, με την έγκριση των κατοχικών στρατευμάτων και ενώ ο ελληνικός λαός
πέθαινε από την πείνα, άρχισε να
λαμβάνει και σύνταξη ως διατελέσας πρόεδρος της δημοκρατίας!!!
Στις 26 Οκτωβρίου 1944, μετά την απελευθέρωση,
συνελήφθη από τον Γ. Παπανδρέου και ενεκλείσθη στις φυλακές Αβέρωφ όπου προ 22
ετών εκεί είχε φυλακίσει τους Έξη.
κ. Την 25ην Αυγ. 1945 συνελήφθη ως
δωσίλογος κατόπιν αποφάσεως του 6ου ανακριτικού γραφείου δωσιλόγων. Του ασκήθηκε δίωξη για συνεργασία με τον
εχθρό7.
κα. Την 5ην Μαρτίου 1950 ο αδίστακτος και
αθεόφοβος, έθεσε υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές. Παρά τον πομπώδη τίτλο,
του τέως προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και τον άφθονο χρυσό που εσπατάλησε,
μόλις και μετά βίας κατόρθωσε να συγκεντρώσει…εκατόν σαράντα σταυρούς! Μην εκπλήττεσθε μάλιστα! Εκατόν σαράντα
σταυρούς! Δηλαδή, κάτι λιγώτερο από όσους συγκέντρωσε η «Μανωλία» των
Αμπελοκήπων και ο φαιδρός τυροπώλης της «ψαραγοράς» των Αθηνών Τρικάτζης!
Απεβίωσε την 27ην Φεβ. 1952 από φυματίωση
στο ξενοδοχείο «Χλόη» στην Κηφησιά και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη8. Μετά τον
θάνατόν του εξεδόθησαν τα απομνημονεύματά του στα οποία μεταξύ των άλλων
αναφέρει ότι το οχυρό του Μπιζανίου δεν θα κατελαμβάνετο χωρίς την συμβολή του
Ιωάννου Μεταξά..
Αυτός ο αρχομανής, παράφρων, θρασύδειλος, κωμικός, ο
καταχραστής του δημοσίου συναλλάγματος, ο φίλος των καζινόβιων-νυκτόβιων, ο
φυλακισθείς από τους ομοϊδεάτες του, ο δεδηλωμένος ψευτοδημοκράτης, ο σχοινοβάτης
μεταξύ τρομοκρατίας και δικτατορίας, ο ιδεολογικός ανεμοδείκτης, ο κατοχικός δωσίλογος
ταγματασφαλίτης, ήταν ο πρωταγωνιστής
μετά τον πολιτικόν του μέντορα Βενιζέλον, της Εθνικής δολοφονίας των Έξη!!!
Συνεχίζεται
1 Λεπτομέρειες στην παρουσίαση του βιογραφικού και της αντεθνικής
δράσεως του Γεωργίου Κονδύλη στο επόμενο
(13ο – 14ο μέρος).
2 Θάνος Βερέμης, Ο στρατός στην ελληνική πολιτική, εκδ.
κούριερ, Αθήναι, 2000, σ. 114-115.
3 Ν. Αντωνακέα, Φαυλοκρατία, τ. 2ος,
σ.278.
4 ο.α. σ.279..
5 Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Θεόδωρος Πάγκαλός.
6 N. Aντωνακέας, Πολιτική Ιστορία της
Ελλάδος, τ. 2ος, σ. 304-306.
7 Εφ. Ελευθερία, 26 Αυγ. 1945.
8 Εφημερίς Ελευθερία, 28 Φεβ. 1952.