ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ 15ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΜΕΡΟΣ 13o
ΜΕΡΟΣ 13o
8. Γεώργιος Κονδύλης1(14 Αυγ.1879 – 31 Ιαν.1936)
α. Γεννήθηκε στον Προυσό
Ευρυτανίας. Συμμετείχε ως εθελοντής στην Κρητική επανάσταση το 1896 και ήταν
οπλαρχηγός στον Μακεδονικό Αγώνα. (1904-1908) στην περιοχή της Καστοριάς και
Μαριχόβου2,
με το ψευδώνυμο «Κεραυνός».
Κατά τους «Βαλκανικούς Πολέμους» προήχθη σε
λοχαγό. Το 1915 τοποθετήθηκε στο επιτελείο της 6ης Μεραρχίας καίτοι δεν προήρχετο από την σχολή
Ευελπίδων. Το 1916 με την έκρηξη του κινήματος-πραξικοπήματος της
Θεσσαλονίκης κατά του βασιλέως
Κωνσταντίνου, λιποτάκτησε και ετέθη
επικεφαλής του λεγομένου Στρατού Εθνικής Αμύνης.
β. Ως συνταγματάρχης
επικεφαλής του 3ου Συντάγματος της 8ης Μεραρχίας του Α΄ Σώματος Στρατού, υπό
την ηγεσίαν του υποστρατήγου Νίδερ, λαμβάνει μέρος εθελοντικώς στην υπερπόντιο
εκείνη εκστρατεία στην Κριμαία και αποβιβάζεται στις 22 Φεβρουαρίου 1919 στην
Οδησσό. Ο τότε υπασπιστής του, ανθυπολοχαγός Ιάνκος Δραγούμης,
περιγράφει στις σημειώσεις του μια φοβερή σκηνή που έλαβε χώρα σε κάποια φάση
των επιχειρήσεων όταν το σύνταγμα του Κονδύλη επιβαίνον σιδηροδρομικών συρμών
μετέβαινε προς υποστήριξη του μετώπου, το οποίο κατέρρεε.
«Τραβούμε μπροστά, σε λίγο διακρίνουμε τα πρώτα τμήματα των δικών μας που
υποχωρούν. Ο διοικητής του συντάγματος (Γ. Κονδύλης) έχει ανοίξει το
παράθυρο του τρένου, προχωρούμε πολύ σιγά. Ένα στρατιωτικό τμήμα περνά
κοντά μας. Διατάσσει να σταματήσουν μια φορά, δυο φορές και τρίτη φορά. Τίποτε.
Αυτοί τον δρόμο τους. Τον βλέπω και σηκώνει το πιστόλι του, μια εκπυρσοκρότηση
αντηχεί, βλέπω ένα στρατιώτη κοντά μου, προχωρεί τέσσερα βήματα σαν να μην έχει
τίποτε και άξαφνα σωριάζεται κάτω νεκρός επάνω σε κάτι τραβέρσες παλιές κοντά
στη γραμμή. Το δράμα δεν εβάσταξε τρία δευτερόλεπτα. Το μάθημα μάλλον για
τους δικούς μας στρατιώτες, διότι οι άλλοι έχουν χάσει εντελώς το ηθικό τους… Το
επεισόδιο του σκοτωθέντος στρατιώτου μας, με έχει παγώσει…».
Η περιγραφή αυτή του
επεισοδίου φωτίζει έντονα μια πλευρά του
αδίστακτου και σκληρού χαρακτήρα του Κονδύλη, τουλάχιστον κατά την προ της
Μικρασιατικής εκστρατείας πολεμική του δράση.
γ. Μετά την ατυχή της
έκβαση της εκστρατείας στην Ρωσία, οι Ελληνικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων και
ο Κονδύλης με το σύνταγμα του, συντεταγμένες, εκκενώνουν την Ουκρανία και διαφεύγουν
στον Γαλάζιο της Ρουμανίας.Ο Κονδύλης,
μόλις ένα χρόνο μετά από την τελευταία του προαγωγή, προάγεται και πάλι στο
βαθμό του συνταγματάρχη αυτή την φορά (41 χρόνων).
Στις 12 Ιουνίου
1919,επικεφαλής του 3ου Συντάγματος, αναχωρεί από την Ρουμανία κατ’ ευθείαν διά
Σμύρνη, όπου μόλις είχε αρχίσει η Μικρασιατική εκστρατεία. Λαμβάνει και πάλι
ενεργό μέρος στις επιχειρήσεις της Μ. Ασίας καθ’ όλον το 1919 και 1920.
δ. Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920
είχαν «απροσδόκητον αποτέλεσμα» για το κόμμα των Φιλελευθέρων. Όλοι οι κορυφαίοι του βενιζελικού κόμματος
απέτυχαν. Συμπτωματικώς;
Οι
βενιζελικοί με αρχηγούς τους Πάγκαλο, Κονδύλη, Πλαστήρα και ωρισμένους
στρατηγούς της «αμύνης» αποπειράθησαν να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα του στρατού
του μετώπου που για πρώτη φορά τότε εψήφισε. Αλλά κατόπιν οδηγιών εξ Αθηνών και της πλήρους συντριβής των
Φιλελευθέρων σε όλη την Ελλάδα, «παραιτήθηκαν»
της επιθυμίας τους εκείνης.
ε. Στην προσωπική του
ζωή ο Κονδύλης δεν απέφευγε τις απλές ανθρώπινες «χαρές», το οινόπνευμα, τα
γλέντια, τις περιπέτειες με το ασθενές φύλο, αν και δεν φαίνεται να υπήρξε
κανένας «μεγάλος έρωτας» στη ζωή του.
Το 1928, πενηντάρης
τότε, μνηστεύτηκε την ζωγράφο Θάλεια Διπλαράκου, αλλά ύστερα από ένα χρονικό
διάστημα διέλυσε τον αρραβώνα. Παρέμεινε μέχρι τέλους άγαμος.
στ. Ο πολυτάραχος και πολυκύμαντος πολιτικός
του βίος δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό του ως φιλάρχου με αχαλίνωτη φιλοδοξία και πολιτικού ανεμοδείκτη. Εγωϊστής,
περιφρονούσε τους άλλους. Σκληρός μέχρις αναλγησίας. Αδίστακτος. Ψυχρός υπολογιστής,
κυνικός με μεγάλη δόση πολιτικού αμοραλισμού.
Ευφυής, εύστροφος,
οξύνους με διορατικότητα και ισχυρή κρίση, ζύγιζε επιδέξια ανθρώπους και
καταστάσεις. Ρεαλιστής μέχρις ωμότητας, πατούσε πάντα γερά στο έδαφος, όπως
πατούσε πάντοτε «επί πτωμάτων». Ποτέ δεν έχανε την επαφή με τις μάζες και το
κοινό αίσθημα του λαού. Διέκρινε από μακριά τις «χαμένες υποθέσεις» και άρπαζε
γερά τις εμφανιζόμενες ευκαιρίες.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό
του Κονδύλη ήταν το φατριατιστικό πνεύμα
που τον κατείχε. Επεφύλασσε για τους δικούς του ανθρώπους κάθε εύνοια,
αγωνιζόταν με κάθε μέσο για να τους δώσει τιμές, προνόμια κάθε είδους
ανταμοιβές. Γι’ αυτό συγκέντρωνε γύρω του ανθρώπους αφοσιωμένους σ’ αυτόν,
πολλές φορές και καιροσκόπους, αρριβίστες ή και ανθρώπους χωρίς ηθικούς
φραγμούς. Είχε δόγμα «να υποστηρίζεις τους δικούς σου, με κάθε μέσο να
κυνηγάς τους αντιθέτους ως να ξεπατωθούν». Για τον ίδιον αντίθετοι και
αντίπαλοί του ήσαν όλοι εκείνοι που δεν συμφωνούσαν στις αποφάσεις του και δεν
του δήλωναν υποταγή. Δεν ξέχναγε τις προσωπικές προσβολές και ανέμενε ή
δημιουργούσε την κατάλληλη ευκαιρία για εκδικητική «ανταπόδοση».
Λέγεται ότι κάποτε, ως
αντιβασιλέας πλέον, δήλωσε σε στενό κύκλο φίλων του: «Εάν είχα καταλάβει έγκαιρα την
ψυχολογία του Ελληνικού λαού και το επίπεδο της ηγεσίας του, θα τον είχα
κυβερνήσει από λοχίας».
ζ. Αρκετοί υπεστήριξαν ότι
υπήρξε θύμα, παραπλανηθείς υπό του Βενιζέλου λόγω του πατριωτισμού του και του
πολεμικού του μένους. Την παραπλάνησή
του ανεγνώρισε ο
Κονδύλης αργότερα, όταν είχε διαπράξει ήδη,
ασυγχώρητα εθνικά εγκλήματα. Συγκεκριμένως:
-Η πρώτη
λιποταξία και συμμετοχή του στα εγκλήματα των πραξικοπηματιών αμυνιτών (του
Βενιζελικού κράτους της Θεσσαλονίκης), κατά των αντιφρονούντων.
-Όταν οι αμυνίτες του Ζυμβρακάκη έκαναν
επιδρομή εναντίον της 2ας Μεραρχίας για να παρασύρουν στο κίνημα τους
αξιωματικούς και οπλίτες της, επακολούθησε συμπλοκή κατά την οποία αρκετοί και
από τις δύο πλευρές εφονεύθησαν. Η συμπλοκή σταμάτησε με την επέμβαση του
στρατηγού Σαράϊγ. Επακολούθησαν συλλήψεις αξιωματικών και αντιφρονούντων
πολιτών, οι οποίοι εφυλακίσθησαν σε κελλιά όπου εκρατούντο κλέπτες και κακοποιά
στοιχεία.
-Στην
Χαλκιδική οι κάτοικοι αδιαφορούσαν για τις προκηρύξεις των αμυνιτών. Η
επιτροπή της «αμύνης» απέστειλε εκεί τον
τότε λοχαγό Γεώργιο Κονδύλη με διαταγή
να προβεί σε βιαία στρατολογία. Στην Γαλάτιστα της Χαλκιδικής συνεπλάκη με
ομάδα χωρικών. Αποτέλεσμα ήταν ο φόνος μερικών από αυτούς και η σύλληψη των
προκρίτων του χωριού και πολλών νέων στους οποίους αφού εκρέμασαν πίσω τους
πινακίδα με τη λέξη «προδότης» τους
μετέφεραν οι άνδρες του Κονδύλη στα κεντρικώτερα σημεία των οδών του Πολυγύρου
κατά καννιβαλικό τρόπο και κατόπιν τους σκότωσαν.
-Οι θηριωδίες των αμυνιτών στην Χαλκιδική
συνεχίσθησαν για αρκετό καιρό. Αποσπάσματα υπό τους
ανθυπολοχαγούς Δημοσθένη Αναγνωστόπουλο, Κοντοσίνη, Ρέντη, Πολυμενάκη και από Γάλλους αξιωματικούς ίσης
αγριότητας και θηριωδίας γυρνούσαν στα βουνά και ετυφέκιζαν του επιστράτους.
Πολλές μητέρες και αδελφές των επιστράτων συνελήφθησαν και κλείστηκαν για
πολλές ημέρες σε τρώγλες όπου παρέμεναν νηστικές, καθημερινά δε υπεβάλλοντο σε
ανήκουστα και φρικαλέα μαρτύρια.
·Η δεύτερη λιποταξία του από τις τάξεις του
στρατού όταν το Έθνος εμάχετο κατά των Τούρκων.
Μετά την ήττα του Βενιζέλου και τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 και
την επάνοδο του βασιλέως Κωνσταντίνου, ο Κονδύλης λιποτακτεί και διαφεύγει με
άλλους αξιωματικούς -παλιούς Αμυνίτες- στην Κωνσταντινούπολη, όπου ιδρύεται η
Εθνική Άμυνα Κωνσταντινουπόλεως και ασκεί οξύτατη αντιπολίτευση κατά των τότε
αντιβενιζελικών κυβερνήσεων των Αθηνών.
Ο σύγχρονος του και συμπολεμιστής
του στρατηγός Νεόκοσμος Γρηγοριάδης γράφει για τον Κονδύλη:
«Από
σύστημα, όπου πήγαινε σε όποια υπηρεσία, έπαιρνε μαζί του ΟΛΟΥΣ τους
αξιωματικούς της εμπιστοσύνης του, τους πιότερους της Αμύνης και έδιωχνε όλους
όσους δεν ήξερε. Διοικούσε περισσότερο με τη βία τους στρατιώτες. Αυτό το
πλήρωσε στη Μικρά Ασία, όπου μετά τις εκλογές του 1920 κι αυτός και οι
αξιωματικοί της Αμύνης, μόλις γλιτώσανε το λιντσάρισμα απ’ τους στρατιώτες
τους, κλεισμένοι στα βαγόνια του τραίνου που έφευγαν….».
·Η προδοτική συνεργασία του με τους Τούρκους
καθ’ όλην την περίοδο του Ελληνο-τουρκικού πολέμου.
-Στην έκθεση της 9ης
Ιουλίου 1921, της Αρμοστείας στην Κωνσταντινούπολη, προς το υπουργείο των
Εξωτερικών περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:
«Την περασμένη Τρίτη έφθασε εδώ αφού επέστρεψε
από την Ευρώπη μέσω Ρουμανίας ο Γεώργιος
Κονδύλης. Λίγο μετά την άφιξή του έγινε στην εδώ κατοικία του, συνεδρίαση
του προεδρείου της «Εθνικής Αμύνης» παρόντων και των Α. Μακκά ιατρού, Καλοταίου
και Τούμπα, στην οποία ο Κονδύλης εξέθεσε με λεπτομέρειες τα της συναντήσεώς
του με τον Βενιζέλο στο Παρίσι και Λονδίνο, όπως και τις εν γένει ενέργειές του
στην Ευρώπη. Ο Κονδύλης στην συνέχεια είπε ότι
απεφασίσθη στο Λονδίνο μεταξύ αυτού και του Βενιζέλου, να επιτευχθεί με καθ’
οιονδήποτε τρόπο ο εξαναγκασμός του Βασιλέως σε παραίτηση και ότι για τον σκοπό αυτό θα συμβάλλουν όλοι οι
φιλελεύθεροι σε Αγγλία και Γαλλία, είτε οι μόνιμα εγκατεστημένοι, είτε οι
κατοικούντες εκεί ως πρόσφυγες, οι οποίοι θεωρούσαν προτιμώτερη από την
τελειωτική καταστροφή της Ελλάδος, την επανάσταση, ακόμα δε και τον εμφύλιο
πόλεμο. Όσον αφορά δε τον Βενιζέλο,
ετόνισε ο Κονδύλης, αυτός θα αλλάξει την απόφασή του και θα αναμιχθεί και πάλι
στην πολιτική, αμέσως μόλις ο Κωνσταντίνος εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Κονδύλης πήγε με
αυτοκίνητο στο Φανάρι όπου συνεργάσθηκε με τον Πατριάρχη Μεταξάκη. Στον Μεταξάκη ενεχείρησε ιδιόγραφη επιστολή του
Βενιζέλου. Την 7ην Ιουλίου ο Κονδύλης, συνοδευόμενος από τον πρόεδρο
της «Εθνικής Αμύνης» ιατρό Σταυρίδη, πήγε
στην Γαλλική Αρμοστεία όπου παρέμεινε για δύο ώρες συνομιλώντας με τον Αρμοστή στρατηγό
Πελλέ. Μετά την συνομιλία εκείνη ο Κονδύλης και ο Σταυρίδης πήγαν και
συνεργάσθηκαν για αρκετή ώρα στο Πατριαρχείο με τον Μεταξάκη.
Ο Πεπές Αργυρόπουλος ευρισκόμενος στο
Βουκουρέστι απέστειλε επιστολή μέσω του Κονδύλη σε φίλο του που διέμενε στην Κωνσταντινούπολη,
με την οποία έκανε γνωστή την έντονη εργασία των
βενιζελικών για τον εξαναγκασμό του Βασιλέα σε παραίτηση, ο δε
Κονδύλης είχε επιφορτισθεί με την εκτέλεση της προκαταρκτικής εργασίας. Ο Κονδύλης εξασφάλισε την κατά μήνα αποστολή ποσού 10.000 τουρκικών
λιρών από το Κέντρο των Φιλελευθέρων στο Λονδίνο. Ήδη αυτός έφερε
από το Λονδίνο 40.000 τουρκικές λίρες με σκοπό την προπαγάνδα εναντίον του
«Κωνσταντινικού καθεστώτος». Ο δε Εμμανουήλ
Μπενάκης, απέστειλε στον Ζυμβρακάκη για το ίδιο σκοπό 80.000 γαλλικά
φράγκα….
Στο Γεώργιο Κονδύλη ανατέθηκε η
πληρεξουσιότητα εκ μέρους του Βενιζέλου να ηγηθεί του αγώνα για την εκθρόνιση
του Βασιλέα και την ανατροπή του καθεστώτος. Σ’ αυτόν υπήχθησαν
όλες οι ενώσεις της Ευρώπης της «Εθνικής Αμύνης» όπως και αυτή στη Σμύρνη, στην
οποία με πρόσχημα ότι δήθεν επιδιώκετο η ανακήρυξη αυτονομίας, είχε παρασυρθεί
και ο αρχηγός της στρατιάς Αντιστράτηγος Αναστάσιος Παπούλας».
-Μία ακόμα συμμετοχή του Κονδύλη σε αντεθνική
ενέργεια των υπό την γενική αρχηγία του Βενιζέλου, αμυνιτών της
Κωνσταντινουπόλεως, καταγράφεται στο φύλλο της «Καθημερινής» της 8ης Δεκεμβρίου
1921. Στο κύριο άρθρο της εφημερίδος εδημοσιεύθησαν οι παρακάτω πληροφορίες από
την Κωνσταντινούπολη:
«Προ διμήνου περίπου τη εισηγήσει του Γάλλου
υπουργού των Εξωτερικών Μπουγιόν, αφίκετο εις Κωνσταντινούπολιν απέσταλμένος
της κυβερνήσεως της Αγκύρας, ο Γκαλήπ Μπαχτιάρ Βέης, Ανδριανουπολίτης, τέως
γενικός επιθεωρητής της Παιδείας εν τω νομώ Ανδριανουπόλεως, ιδιαίτερος φίλος
του Ταλαάτ, γλωσσομαθέστατος και ικανώτατος. Εν Κωνσταντινουπόλει μεσολαβήσει
των ανθρώπων της Γαλλικής Αρμοστίας, ο Γκαλήπ Μπαχτιάρ Βέης επεικοινώνησε
μετά των αμυνιτών.
Συνηντήθη
δ' επανειλημμένως μετά των ηγετών της «Εθνικής Αμύνης», άπαξ
μεν εις το ξενοδοχεΐον «Πέρα Πάλας», γνωστόν Άμυντικόν κέντρον, πολλάκις δε εν
τω εν Σταμπούλ Μεγάρω του, όπου οι Αμυνίται προσήλθον.
Οι
συνεννοήσεις αυτές κατέληξαν σε σύναψη πλήρους προσυμφώνου το οποίο απεστάλη
ήδη στην Άγκυρα για να μελετηθεί και εγκριθεί προκαταρκτικώς. Άμα
εγκριθεί θα πάνε στην Άγκυρα οι αντιπρόσωποι της αμύνης και θα συνομολογήσουν
οριστική συμφωνία την οποία θα προβάλουν κατόπιν οι Κεμαλικοί ενώπιον της
διασκέψεως, ενισχυόμενοι και από κάποια γνωστά μέλη τους, οι οποίοι θα
ισχυρισθούν ότι η κυβέρνηση των Αθηνών ζητεί υπερβολές, χωρίς να αντιπροσωπεύει
το λαό, ενώ η βενιζελική Ελλάδα δέχεται λογική λύση.
Για την
αποστολή στην Άγκυρα εξελέγησαν ήδη οι: Ζυμβρακάκης, Πεπές Αργυρόπουλος και Γεώργιος Κονδύλης , τους οποίους ο Γκαλήπ Μπαχτιάρ Βέης έχει εντολή να
συνοδεύσει στην Άγκυρα, αμέσως μόλις φθάσει η προς τούτο ειδοποίηση της Άγκυρα,
αφού έχει ήδη εγκρίνει το διαβιβασθέν ήδη σε αυτήν προσύμφωνο».
Ο λιποτάκτης Κονδύλης διεξήγαγε, κατ’ εντολήν του Βενιζέλου, μυστικές συνομιλίες - συνεννοήσεις, με τους εχθρούς της πατρίδος του η οποία ευρίσκετο σε εμπόλεμο κατάσταση με τον εχθρό, την περίοδο των μυστικών συνομιλιών!!!!!! Αυτό και μόνον είναι κραυγαλέα περίπτωση διαπράξεως του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας και η προβλεπομένη ποινή για τον εγκληματία/προδότη, δεν είναι άλλη από την δημόσια εκτέλεσή του!!!
Ο λιποτάκτης Κονδύλης διεξήγαγε, κατ’ εντολήν του Βενιζέλου, μυστικές συνομιλίες - συνεννοήσεις, με τους εχθρούς της πατρίδος του η οποία ευρίσκετο σε εμπόλεμο κατάσταση με τον εχθρό, την περίοδο των μυστικών συνομιλιών!!!!!! Αυτό και μόνον είναι κραυγαλέα περίπτωση διαπράξεως του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας και η προβλεπομένη ποινή για τον εγκληματία/προδότη, δεν είναι άλλη από την δημόσια εκτέλεσή του!!!
-Οι βενιζελικοί αξιωματικοί λιποτακτήσαντες
μετά τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, κατέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου ίδρυσαν
την ονομασθείσα «Εθνική Άμυνα». Θα φανταζόταν κάποιος, ότι αυτή, λόγω του
ονόματός της, σκοπό θα είχε την στρατολογία εθελοντών, την εξεύρεση χρημάτων
για τον αγώνα του Έθνους ή την εξεύρεση όπλων για την ενίσχυση του μαχομένου
ελληνικού στρατού…Πόσον τούτο όμως απέχει της πραγματικότητος!!!
Οι λιποτάκτες βενιζελικοί αξιωματικοί, μεταξύ των οποίων πρώτος και καλύτερος ο
Κονδύλης, εγκαταλείψαντες τις θέσεις τους ενώπιον του εχθρού, δεν πήγαν στο
εσωτερικό της χώρας, αλλά εξέλεξαν σαν
ασφαλές καταφύγιο την πρωτεύουσα του Κράτους, εναντίον του οποίου η Ελλάς
διεξήγε τον υπέρ πάντων αγώνα! Δεν πήγαν στην Αίγυπτο, στην Περσία, στην
Σερβία ή αλλού, αλλά εξέλεξαν την Κωνσταντινούπολη, για να βρίσκονται σε άμεση
επαφή με τον εχθρό της Πατρίδας.
Άραγε
χρειάζονται κι’ άλλες αποδείξεις για την διάπραξη του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας;
·
Η σύνταξη προκηρύξεων που προέτρεπαν τους
έλληνες μαχητές να εγκαταλείψουν το πεδίον της μάχης και να μην υπακούουν στις
εντολές των ανωτέρων τους.
-Ο Γεώργιος Κονδύλης σε συνεννόηση με τον
Βενιζέλο κηρύσσει την επανάσταση εναντίον του εν Ελλάδι καθεστώτος με προκήρυξή
του η οποία εκυκλοφόρησε στο μέτωπο της Μικράς Ασίας και διεκήρυττε τα
παρακάτω:
«Ω ήρωες στρατιώται της αμύνης! Εχύσατε το αίμα
σας για την Σμύρνη, για να ελευθερώσετε τους αλυτρώτους αδελφούς σας. Τώρα ο
Κωνσταντίνος και η κυβέρνησίς του θέλουν να την παραδώσουν στον Κεμάλ και εντός ολίγου πρόκειται να την εκκενώσουν!
Ο Βασιλεύς όταν ήλθεν εις την Σμύρνην και ετέθη
επικεφαλής σας, σας υπεσχέθη ότι εντός 15 ημερών θα συντρίψη τον κεμαλικόν στρατόν και θα καταλάβη την
Άγκυραν και διέταξε να γίνη η εκστρατεία από την Αλμυράν Έρημον κατά του Κεμάλ,
δια να νικηθήτε και δια να σας συλλάβη αιχμαλώτους ο Κεμάλ. Ο Βασιλεύς εγνώριζε
πολύ καλά, ότι από την Αλμυράν Έρημον ήτο αδύνατον να πάτε στην Άγκυραν και
τώρα οπότε σας ενίκησεν ο στρατός του Κεμάλ, ο Βασιλεύς σας άφησε και επέστρεψε
στας Αθήνας! Σας εσκότωσεν αδίκως!
Όχι γενναίοι μου αμυνίται. Δεν ενικήθητε! Σας
επρόδωσεν ο Βασιλεύς και ενικήθητε. Σας εξορκίζω, πριν παραδώσουν οι προδόται
την Σμύρνην εις τον Κεμάλ να επαναστατήσετε κατά των κωνσταντινικών
αξιωματικών. Να τους εκδιώξετε από το μέτωπον. Εγώ δε ο
συνταγματάρχης σας Γεώργιος Κονδύλης, από την Κωνσταντινούπολιν θα προφθάσω με
τον βυζαντινικόν στρατόν και με όλους τους στρατηγούς και αξιωματικούς της
αμύνης και με την βοήθειαν των Συμμάχων θα διώξωμεν τον Κεμάλ πέραν από την
Άκγυραν. Όσον υπάρχει ο
Κωνσταντίνος οι σύμμαχοι δεν θα μας βοηθήσουν, δια τούτο σεις οι ήρωες
στρατιώται της αμύνης να διώξετε τον Βασιλέα και τα όργανά του
Κωνσταντινούπολις Γεώργιος
Κονδύλης
16
Απριλίου 1922 Συνταγματάρχης Πεζικού
Οι προαναφερθείσες «δραστηριότητες» του δις λιποτάκτου του Ελληνικού στρατού Γεωργίου Κονδύλη, προκύπτουν από επίσημα έγγραφα, έχουν καταγραφεί, είναι επιβεβαιωμένες, και συνιστούν αξιόποινες-προδοτικές πράξεις για να κριθεί ένοχος εσχάτης προδοσίας, κατά συρροή, και να καταδικασθεί εις θάνατον!
Οι προαναφερθείσες «δραστηριότητες» του δις λιποτάκτου του Ελληνικού στρατού Γεωργίου Κονδύλη, προκύπτουν από επίσημα έγγραφα, έχουν καταγραφεί, είναι επιβεβαιωμένες, και συνιστούν αξιόποινες-προδοτικές πράξεις για να κριθεί ένοχος εσχάτης προδοσίας, κατά συρροή, και να καταδικασθεί εις θάνατον!
Τίποτε
όμως, απ’ όλα αυτά δεν έγινε! Αντιθέτως ο Κονδύλης αμείφθηκε για τις υπηρεσίες
του προς την….Δημοκρατία, τους…..Συμμάχους και την....Τουρκίαν, γενόμενος
ακόμη και αντιβασιλεύς της Ελλάδος!!!!!!!!!!
Παραδόξως
και η σύγχρονη συμβατική ιστορία που διδάσκεται στους Ελληνόπαιδες, δεν
αναφέρει τις προδοτικές πράξεις των λιποτακτών-προδοτών του Έθνους. Αντιθέτως
τους παρουσιάζει περίπου ως ήρωες και…δημοκρατικούς αξιωματικούς με ελαττώματα
και …προτερήματα. Έτσι οι εθνοπροδότες αντί να εκτελεσθούν ή να αυτοκτονήσουν,
εξετέλεσαν ως…προδότες τους έξη εθνομάρτυρες!
Η παραπάνω προκήρυξη δημοσιεύθηκε στην
εφημερίδα
ΣΚΡΙΠ 14 Μαΐου 1925
Συνεχίζεται
1 Πολιτική
Ιστορία της Ελλάδος (1821-1954), Φαυλοκρατία, τ.2ος, σ.89-91, 165,
192-198.
2 Μαρίχοβο
Αποτελούσε στο παρελθόν την "ακρόπολη του σλαβόφωνου Ελληνισμού". Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του Μοριχόβου κατέχεται από τους Σκοπιανούς και είναι διηρημένο σε τρείς δήμους. Μικρό κομμάτι του Μαριχόβου στα νότια, βρίσκεται στην Μητέρα πατρίδα-Ελλάδα, στους νομούς Φλώρινας και Πέλλας.
Αποτελούσε στο παρελθόν την "ακρόπολη του σλαβόφωνου Ελληνισμού". Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του Μοριχόβου κατέχεται από τους Σκοπιανούς και είναι διηρημένο σε τρείς δήμους. Μικρό κομμάτι του Μαριχόβου στα νότια, βρίσκεται στην Μητέρα πατρίδα-Ελλάδα, στους νομούς Φλώρινας και Πέλλας.
Κατά την
διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνος οι Βούλγαροι κομιτατζήδες πυρπόλησαν αρκετά
χωριά της περιοχής με σκοπό να κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων κατοίκων. Κατά
τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, τον Οκτώβριο του 1912, το εθελοντικό σώμα του Αντώνιου
Ζώη απελευθέρωσε το Μαρίχοβο από τους Τούρκους και ύψωσε την Ελληνική σημαία
δηλώνοντας ότι το απελευθερώνει εν ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου. Τελικώς μετά
την Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η περιοχή πέρασε στο Βασίλειο των Σέρβων,
Κροατών και Σλοβένων ως αντάλλαγμα για τα χωριά ανατολικά της Φλώρινας που είχαν καταλάβει οι Σέρβοι, ώστε να
«εξορθολογισθεί» η χάραξη της Ελληνοσερβικής μεθορίου . Στην Θεσσαλονίκη
υπάρχει πλατεία στα Λαδάδικα, με το όνομα "πλατεία Μαριχόβου".
1. Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος , Ο ένοπλος αγώνας στην Μακεδονία 1904-1908,
Ο Μακεδονικός Αγώνας, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 142.
2. Απόστολος Βακαλόπουλος "Η Ένοπλη Φάση του Μακεδονικού Αγώνα
1904-1908", Θεσσαλονίκη.
3. Νεότερη ιστορία της Μακεδονίας 1830-1912, Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος,
Εκδόσεις Αντώνιου Σταμούλη, Θεσσαλονίκη, 2000.
4. Κωνσταντίνος Δούφλιας, Μακεδονία – Μακεδονικός Αγώνας, Εκδόσεις: Αιγαίο –
Σ. Βάρφης και Σία Ο.Ε, Θεσσαλονίκη, 1992, σελ. 262.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου