ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ «ΘΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

 

ΜΕΡΟΣ 7ο

9. Ο  ΝΕΟΣ  ΙΣΡΑΗΛ (Ο ΝΕΟΣ ΛΑΟΣ)  ΤΗΣ  ΧΑΡΙΤΟΣ  ΤΟΥ  ΘΕΟΥ

α. Ο Νέος Άνθρωπος/Αδάμ1

Ο Απόστολος Παύλος, στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολήν του, μας παρουσιάζει γι’ άλλη μία φορά, τα μυστήρια του Θεού, μιλώντας για δύο ανθρώπους:

«…ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ᾿Αδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος ᾿Αδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν…ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καί οἱ χοϊκοί, καί οἷος ὁ ἐπουράνιος τοιοῦτοι καί οἱ ἐπουράνιοι· καί καθώς ἐφορέσαμεν τήν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» (Α΄ ΚΟΡ: 15/ 45-49).

Πρώτος άνθρωπος είναι o Αδάμ, που έπλασε o Θεός «χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς», γι’ αυτό και ονομάστηκε χοϊκός. Αυτόν τον άνθρωπο τον έβαλε ο Θεός μέσα στον παράδεισο, όπου μπορούσε να συναναστρέφεται με τους αγγέλους Του, να Τον δοξολογεί μαζί μ’ αυτούς και να δέχεται τις θείες ελλάμψεις Του. Είχε όμως πάρει θεϊκή εντολή, να μη φάει «από του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν», για να μην παραδοθεί στον θάνατο.

Αλλ’ αυτός, παραβαίνοντας την εντολή του Θεού, έφαγε από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού. Και μόλις έφαγε, έχασε την αθωότητά του και είδε την γύμνωσή του. Ύστερ’ απ΄ αυτό, στερήθηκε τ΄ αγαθά του Θεού. Με την αποδοχή της δόλιας προτροπής του όφεως (Σατανά), τυφλώθηκε ψυχικώς και δεν είχε πιά την δυνατότητα να βλέπει την ανέκφραστη θεία δόξα. Έπεσε θύμα της πλάνης του διαβόλου, φιλοδοξώντας να γίνει Θεός! Αλλ’ αντί γι’ αυτό, έχασε και τα θεία δώρα που είχε. Έγινε φθαρτός και θνητός και άλογος, σαν τα’ άλογα κτήνη, όπως λέει ο προφήτης Δαβίδ:

«Παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς».

Αυτός είναι ο χοϊκός άνθρωπος, ο πρώτος Αδάμ.

Δεύτερος Αδάμ, είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Αυτός ,  κατέβηκε στην γη, σαρκώθηκε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου», από τα παρθενικά σπλάχνα της Παναγίας Θεοτόκου, κι’ έγινε όμοιος με μας σε όλα, έκτος από την αμαρτία.

Σκοπός της σαρκώσεώς Του ήταν, ν’ ανακαινίσει τον παλαιό άνθρωπο/Αδάμ και όλους εκείνους που γεννήθηκαν απ’ αυτόν (τον Αδάμ) και γεννιούνται από τους απογόνους του, αλλά και όλα τα έλλογα δίποδα όντα που δεν προέρχονται από την Αδαμική Γραμμή («θηρία»), καθ’ όσον αμφότερες οι κατηγορίες ήσαν δημιουργήματά Του.

Δηλαδή, επειδή ὁ παλαιός Ἀδάμ, μετά τήν παράβαση, έγινε φθαρτός και θνητός και πνευματικά πτωχός,  έγινε «χοϊκός», έτσι «χοϊκοί» ήταν και όσοι γεννήθηκαν απ’ αυτόν, φθαρτοί και θνητοί  και με τέτοια πνευματική γύμνωση, που δεν διέφεραν σχεδόν, από τ’ άλογα ζώα. Έγιναν και αυτοί «θηρία», όπως «θηρία» ήσαν όλα τα μη Αδαμικής γραμμής, λογικά δίποδα όντα.

Ο Θεός, μακρόθυμος και φιλεύσπλαχνος, κατήλθε στην γη απλός και ταπεινός, κι’ έζησε ανάμεσά μας σαν κοινός άνθρωπος. Έγινε ο Νέος Άνθρωπος/ Αδάμ, προκειμένου να αναγεννήσει όλα τα δίποδα λογικά όντα και να τα ἀναδημιουργήσει σε όντως ανθρώπους, όπως άνθρωπος ήταν κατά σάρκα, ο ίδιος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Αφού ὁ δεύτερος, ὁ νέος Ἀδάμ, είναι «απόγονος» και «συγγενής» του πρώτου Αδάμ, εκ μητρός, της αειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας, είναι και  συγγενής «κατά σάρκα» όλων των λογικών όντων/ανθρώπων, όπως βεβαιώνει ο ιερός Χρυσόστομος:

«Τήν σάρκα ἐνδυσάμενος (ὁ Χριστός), ἐνεδύσατο τήν ἀνθρωπότητα».

Ο Νέος Αδάμ κατήλθεν από τους ουρανούς για να χαρίσει την σωτηρία, και να δώσει την αθανασία, σε όλα τα λογικά δίποδα όντα, να τους επαναφέρει/αναμορφώσει  στην προπτωτική κατάσταση/στο «ἀρχαῖον κάλλος» του πρώτου Αδάμ.

Τα μέσα της σωτηρίας και της απαλλαγής μας από την δουλεία του θανάτου και της φθοράς, ΔΕΝ είναι πλέον ο Νόμος του Μωϋσέως. Είναι η αληθινή, εδραία και τεθεμελιωμένη (Ορθόδοξη) πίστη στον λυτρωτή μας Χριστό και η εφαρμογή των σωτήριων παραγγελιών Του.

«Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με….και εγώ αγαπήσω και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν». (ΙΩΑΝΝ: 14/21).

Μέγα και ανεξιχνίαστον μυστήριον!

β. Το Γένος των αληθινών Ισραηλιτών

1/ Η μεγάλη αποστασία του παλαιού λαού Ισραήλ

Οι Εβραίοι του παλαιού λαού Ισραήλ, ήταν κάποτε «ο περιούσιος λαός» του Θεού στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, και ανήκαν στην Αδαμική/ανθρώπινη Γραμμή. Στην συνέχεια όμως αποδείχθηκαν ανάξιοι αυτής της εκλογής, διότι απέρριψαν τον Μεσσία Χριστόν και τον εσταύρωσαν, αν και στο πρόσωπό Του πραγματοποιήθηκαν όλες οι μεσσιανικές προφητείες των προφητών όχι μόνον του παλαιού ανθρώπινου/Αδαμικού λαού Ισραήλ, αλλά και των Εθνικών (Αδαμικών και προχριστιανικών «θηρίων»).

Έτσι ο παλαιός Ισραήλ αποδοκιμάσθηκε από τον ίδιο τον Χριστό:

«Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος» (ΜΑΤΘ: 23/38), «…..διά τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής» (ΜΑΤΘ:21/43).

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον πρώτο «Κατά Ιουδαίων» λόγο του σημειώνει: «Και βέβαια θα ισχυριστούν, ότι και αυτοί προσκυνούν τον Θεό. Αλλά αυτό να μην το πει κανένας. Γιατί κανένας Ιουδαίος δεν προσκυνεί τον (αληθινό) Θεό (ΣΣ: Τον Ιαχβέ). Ποιός τα λέγει αυτά; Ο Υιός του Θεού: «Εάν γνωρίζατε», λέγει, «τον Πατέρα μου, θα γνωρίζατε και εμένα. Αλλ’ ούτε εμένα γνωρίζετε, ούτε τον Πατέρα μου..» (ΙΩΑΝΝ: 8/19).

Στην συνέχεια, ο Χρυσόστομος αναφέρει μια προφητεία του Ωσηέ όπου ο προφήτης παρομοιάζει τον άπιστο λαόν Ισραήλ (ανθρώπους) ως «δάμαλιν παροιστρώσα», τουτέστιν ως «θηρίον» (ΩΣΗΕ:4/16). Ως μία δάμαλιν που έχει κυριευθεί από οίστρον και δεν υποτάσσεται στον κύριό της (ΣΣ: Έτσι και ο λαός Ισραήλ εκυριεύθη από οίστρον και απέβαλεν κάθε χαλινόν ηθικής και προσανατολισμού προς τον Νόμον του Θεού).2

Ένα τέτοιο ζώο δεν είναι χρήσιμο προς εργασία αλλά προς σφαγή.

Σε άλλη προφητεία που χρησιμοποιεί ο Χρυσόστομος, ο προφήτης αναφέρει τον παλαιό Ισραήλ ως «πόρνη». Ως μία γυναίκα που δέχεται πολλούς άνδρες. Μεταφορικώς, ως έναν λαό που αποστατεί από τον Κύριόν του και αποδέχεται άλλους «κυρίους» και διδαχές πολλών ψευδοπροφητών και ψευτο-ιερέων. Ο Χρυσόστομος αναφέρει τον τόπον όπου στέκεται η πόρνη, ως πορνείο. Μάλιστα προσθέτει τους χαρακτηρισμούς «σπήλαιο ληστών», και «καταγώγιο θηρίων».3

Δηλαδή παρομοιάζει τον λαόν Ισραήλ με σπήλαιον «θηρίων».

Στην συνέχεια ο Χρυσόστομος αναφέρει πως, όταν ο Θεός εγκαταλείπει, τότε τα δαιμόνια παίρνουν εξουσία από τον ίδιο τον άνθρωπο και το άγιο σώμα του από κατοικητήριον Αγίου Πνεύματος γίνεται  «κατοικητήριο δαιμόνων». 

        «Τι ουν ο προφήτης φησίν; ‘Οψις πόρνης εγένετο σοι, απηναισχύντησας προς πάντας. Ένθα δε πόρνη έστηκεν, πορνείον εστί ο τόπος· μάλλον δε ουχί πορνείον και θέατρον μόνον εστί η συναγωγή, αλλά και σπήλαιον ληστών και καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον γαρ, φησίν, υαίνης εγένετο μοι ο οίκος υμών, ουδέ απλώς θηρίου, αλλά θηρίου ακαθάρτου. Και πάλιν, Αφήκα τον οίκον μου, εγκαταλέλοιπα την κληρονομίαν μου. Όταν δε ο Θεός αφή, ποία λοιπόν σωτηρίας ελπίς; Όταν ο Θεός αφή, δαιμόνων κατοικητήριον γίνεται εκείνο το χωρίον» (Λόγος πρώτος, PG 48, 847).

Γιατί ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αναφέρει όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς για τους Εβραίους (τον παλαιό λαό ισραήλ) και τους παρομοιάζει με θηρία;

Απάντηση: Εξαιτίας της αποστασίας τους από την πατρώα πίστη του Ιαχβέ/Ιησού Χριστού, και της παρατεταμένης ανομίας τους, η οποία ήταν αιτία θηριο-ποιήσεώς τους, με συνέπειαν ο Κύριος να εγκαταλείψει τον παλαιό λαόν Ισραήλ.

*

 Με βάση τα προαναφερθέντα, γεννώνται τα ερωτήματα:

-Γιατί απεστάτησε ο Παλαιός Ισραήλ (Λ.Ι. της Π.Δ.) αφού είχε συνάψει μαζί του διαθήκην ο ίδιος ο Θεός; Μήπως διαψεύσθηκε ο Λόγος του Θεού;

-Ποιοί ήσαν και τί απέγιναν οι πιστοί του Θεού, οι εκλεκτοί Του, ο αληθινός παλαιός Λαός Ισραήλ, της προχριστιανικής Αδαμικής γραμμής;

H Εθνική Διαθήκη του παλαιού λαού Ισραήλ με τον Θεόν, παραβιάσθηκε με αποκλειστική ευθύνη της τότε πολιτικο-θρησκευτικής ηγεσίας και μέρους από τον παλαιό λαόν Ισραήλ (Λ.Ι.) οι οποίοι ανήκαν στην γραμμή του Κάϊν και των άλλων «θηρίων», και είχαν παρεισφρύσει στην Ανθρώπινη/Αδαμική γραμμή, τον αληθινό λαό Ισραήλ, τον οποίον σταδιακά και μεθοδευμένα διέφθειραν, εξαπάτησαν, απογαλάκτισαν από την πατρώα πίστη του Μωϋσέως και έξουσίαζαν απολύτως, προσποιούμενοι ότι εφήρμοζαν τους Νόμους του Κυρίου Ιαχβέ/Ιησού Χριστού (την Παλαιά Διαθήκη).

Οι λαθρεπιβάτες / μοιχεπιβάτες στους κόλπους του παλαιού λαού Ισραήλ, η κυρίαρχη κάστα των οποίων ανήλθεν στα ανώτατα πολιτικο-θρησκευτικά αξιώματα, ΔΕΝ ήσαν αληθινοί Ισραηλίτες, ΔΕΝ ανήκαν στην Αδαμική γραμμή, ήσαν:

.Παρείσακτοι, ψευδάδελφοι, Ψευτοεβραίοι, κατάσκοποι της ελευθερίας των Εβραίων.

«Αλλά ούτε και ο Τίτος, ο οποίος ήτο μαζί μου αναγκάσθηκε να περιτμηθή, αν και ήτο εθνικός, ακριβώς ένεκα των παρείσακτων ψευδαδέλφων, οι οποίοι παρεισέφρυσαν δια να κατασκοπεύουν την ελευθερίαν μας, που έχομεν ως πιστοί του Ιησού Χριστού προς τον σκοπόν να μας υποδουλώσουν...» (ΓΑΛΑΤΕΣ: 2/3-4).

«Από τους Ιουδαίους πέντε φορές υπέστην σαράντα παρά μίαν μαστιγώσεις, τρείς φορές με εράβδισαν, μία φορά με ελιθοβόλησαν... Αντιμετώπισα κινδύνους πολλές φορές, κινδύνους από ληστές, κινδύνους από εθνικούς, κινδύνους από ψευδαδέλφους....» (Β΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ: 11/27).

.Αλλόφυλοι, τέκνα επιμειξίας με αλλοφύλους. 

«Ο Θεός εγκατέλειψε βέβαια τον λαόν του, τους απογόνους του οίκου Ισραήλ, διότι εγέμισε η χώρα από μαντείας, όπως ήταν πριν καταληφθεί από τους Ισραηλίτες. Έγινεν όπως είναι η χώρα των Φιλισταίων. Οι Ισραηλίτες από την επιμειξία τους με τους Φιλισταίους απέκτησαν πολλά τέκνα...» (ΗΣΑΪΑΣ: 2/6).

.Ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοπροφήτες.

«Υπήρξαν και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρξουν ψευδοδιδάσκαλοι,οι οποίοι θα εισάγουν καταστρεπτικές αιρέσεις, αρνούμενοι ακόμη και τον Κύριον...»(Β΄ ΠΕΤΡΟΥ: 2/1).

«Αυτά λέγει ο Κύριος: Αλλοίμονο στους ψευδοπροφήτες οι οποίοι προφητεύουν κατά τις διαθέσεις της καρδιάς τους...... Αυτοί οι ψευδοπροφήτες σου λαέ Ισραήλ, ομοιάζουν με αλώπεκες σε έρημες περιοχές.......Εξ αιτίας αυτών διεστράφησαν οι καρδιές του λαού μου......» (ΙΕΖΕΚΙΗΛ: 13/1-16).

.Γενεά σκολιά, άπιστος, μοιχαλίδα, πονηρή και διεστραμμένη.

«Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις..... μέσα σε μια γενεά σκολιά και διεφθαρμένη, μεταξύ των οποίων λάμπετε εις τον κόσμον σαν αστέρια..» (ΠΡΑΞ: 2/40 και ΦΙΛΙΠΠ: 2/15).

«Διότι όποιος εντρέπεται δι’ εμέ και δια τους λόγους μου εις την γενεάν αυτήν την μοιχαλίδα και αμαρτωλήν......» (ΜΑΡΚ: 8/38).

«Ενώ ο κόσμος επύκνωνε (ο Ιησούς) άρχισε να λέγη: «η γενεά αυτή είναι γενεά πονηρή......» (ΛΟΥΚ: 11/29).

«Προσέχετε από το προζύμι των Φαρισαίων, το οποίον είναι υπόκρισις..» (ΛΟΥΚ: 12/1).

«Ω γενεά άπιστη, έως πότε θα είμαι μαζί σας, έως πότε θα σας ανέχομαι;» (ΜΑΡΚ: 9/19).    

.Υιοί νυκτός και σκότους.

«Όλοι εσείς (οι πιστεύοντες εις τον Χριστόν) είσθε παιδιά φωτός και υιοί ημέρας, δεν ανήκομεν εις την νύκτα ούτε εις το σκοτάδι»(Α΄ ΘΕΣΣΑΛ: 5/6).

.Τέκνα του Διαβόλου.

«Είπε λοιπόν ο Ιησούς εις τους Ιουδαίους........Γιατί δεν καταλαβαίνετε την γλώσσαν μου; Διότι είσθε ανίκανοι να ακούσετε τον λόγον μου. Σεις κατάγεσθε από τον πατέρα σας τον Διάβολον, και τας επιθυμίας του πατέρα σας θέλετε να κάνετε. Εκείνος από την αρχήν ήταν ανθρωποκτόνος και δεν στέκεται στην αλήθεια, διότι δεν υπάρχει αλήθεια μέσα του....διότι είναι ψεύτης και πατέρας του ψεύδους» (ΙΩΑΝΝ: 8/43-45).

.Κλέπτες και ληστές.

«Αλήθεια σας λέγω, εκείνος που δεν μπαίνει από την πόρτα εις την μάνδρα των προβάτων αλλ’ ανεβαίνει από άλλο μέρος αυτός είναι κλέπτης και ληστής» (ΙΩΑΝΝ: 10/1 και ΙΕΡΕΜ: 7/11).

Και πως αντέδρασαν οι αληθινοί Εβραίοι του παλαιού λαού Ισραήλ στην λαθροεισβολή των «θηρίων», την μόλυνση της Αδαμικής γραμμής τους και την κυριαρχία των αλλογενών «θηρίων» στο ανθρώπινο/Αδαμικό έθνος τους;

Ουδεμία αντίδραση κατεγράφη, αφού τότε ο λαός Ισραήλ ευρίσκετο σε κατάσταση ηθικής αποκτηνώσεως και πνευματικής ναρκώσεως και ερημίας.

Και όχι μόνον αυτό. Δεν εισακούστηκαν οι προειδοποιήσεις και οι ελεγκτικοί λόγοι, όλων των κατά καιρούς εμφανισθέντων προφητών του Ισραήλ, που επεσήμαναν τις ανομίες και την αποστασίαν του λαού Ισραήλ (Οι ιερείς ήσαν μέθυσοι, παρερμήνευαν τον Νόμον και οδηγούσαν τον λαόν στην ειδωλολατρείαν, οι ψευδοπροφήτες ωργίαζαν, οι άρχοντες ήσαν κλέπτες, οι γυναίκες επορνεύοντο και συνείργουν στην διαφθοράν, κλπ.).

Το χείριστον αμάρτημα του παλαιού λαού Ισραήλ: Εφόνευσαν όλους τους προφήτες τους (π.χ. Ο Ησαΐας εξετελέσθη δια ξυλίνου πρίονος, ο Ιερεμίας ελιθοβολήθη στην πόλη Ταφνάς της Αιγύπτου, ο Ιεζεκιήλ κατά μίαν παράδοση, υπέστη μαρτυρικόν θάνατον από θιγέντα Ιουδαίον άρχοντα, κλπ.).

«….υμείς γαρ μιμηταί εγενήθητε, αδελφοί, των εκκλησιών του Θεού των ουσών εν τη ιουδαία, εν Χριστώ Ιησού, ότι τα αυτά επάθετε και υμείς υπό των ιδίων των συμφυλετών καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, των και τον Κύριον αποκτεινάντων Ιησούν και τους ιδίους προφήτας, και ημάς εκδιωξάντων….» (Α΄ΘΕΣΣΑΛ: 2/14-15).

Είτε διεπίστωσαν λοιπόν, οι Εβραίοι την εισβολή των αλλογενών  «θηρίων» στους κόλπους τους, στο ανθρώπινο έθνος τους και τους ανέχθηκαν, απαραδέκτως, επιτρέψαντες μάλιστα την ανέλιξή τους στα ανώτατα πολιτικο-θρησκευτικά αξιώματα, οπότε ανόμησαν απέναντι στον Θεόν τους Ιαχβέ/Ιησού Χριστόν, είτε δεν τους αντελήφθησαν, γεγονός αδικαιολόγητον, καθ’ όσον  ώφειλαν να το διαπιστώσουν, με βάση τους νόμους της Π.Δ. και τις ορισθείσες μεθ’ όρκου, προϋποθέσεις εφαρμογής της Διαθήκης Θεού-Μωϋσέως (ΔΕΥΤΕΡ: κεφ. 27 και28).

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, οι Εβραίοι του Παλαιού λαού Ισραήλ, κατέστησαν αποκλειστικώς υπεύθυνοι και υπόλογοι έναντι του Κυρίου και Θεού τους, για όσα έπραξαν ή παρέλειψαν να πράξουν.

Το αποτέλεσμα αυτής της ανομίας και αδικαιολόγητης αδιαφορίας ήταν η μεγίστη πλειοψηφία των Εβραίων του παλαιού Λ.Ι. που προήρχοντο βιολογικώς από την ανθρώπινη/Αδαμική γραμμή, περιπεσόντες σε βορβορώδη έκλυση ηθών, διαφθορά, φαυλότητα, πορνεία, ειδωλολατρείαν και πάσης φύσεως παρανομίαν, να  μην δεχθούν τον Ιησούν ως τον προφητευμένο Μεσσία, συμπαραταχθέντες με τους παρείσακτους, ψευδαδελφούς, υιούς νυκτός και σκότους, τέκνα του διαβόλου, κλέπτες και ληστές (κρυπτο-ταλμουδιστές ιουδαίους). Έτσι, εγκαταλειφθέντες από τον Θεόν των Πατέρων τους, έπαψαν να είναι άνθρωποι και παρασυνεβλήθησαν με τα «θηρία».

2/ Ποιοι είναι σήμερα οι αληθινοί Ισραηλίτες (Ο γνήσιος λαός Ισραήλ);

Με βάση τα προαναφερθέντα, ο Λόγος του Θεού δεν εξέπεσε διότι, μετά την αναδημιουργίαν/αναγέννηση του ανθρώπου δια του Νέου Αδάμ, πραγματικοί Ισραηλίτες (αληθινός λαός του Ιαχβέ/Τριαδικού Θεού):

.«Είναι όσοι φοβούνται και υμνούν τον Κύριον, όλοι οι αληθινοί και πνευματικοί απόγονοι του Ιακώβ όλος ο (νέος) Ισραήλ (ΨΑΛΜΟΙ: 21/ 24).

.Είναι όσοι μετά την απόρριψη από τον Θεό του παλαιού λαού Του (Λ.Ι.), δέχθηκαν τη νέα «πρόσκληση γάμου» (πίστεψαν ότι ο Ιησούς ήταν ο προφητευμένος Μεσσίας, βαπτίσθηκαν Χριστιανοί), φόρεσαν το κατάλληλο ένδυμα γάμου (καθάρισαν την ψυχή τους από αμαρτίες) και μετέβησαν στην αίθουσα του γάμου (λάτρεψαν τον Θεάνθρωπο εν Πνεύματι και Αληθεία και φωτίσθηκαν), ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητος, προγενεστέρας θρησκευτικής πίστεως και κοινωνικής καταστάσεως (ειδωλολάτρες-βδελυροί ή όχι).

«Τότε (ο Θεός) λέγει εις τους δούλους του, « Ο μεν γάμος είναι έτοιμος, οι καλεσμένοι όμως (ΣΣ: Ο παλαιός λαός Ισραήλ) δεν ήσαν άξιοι. Πηγαίνετε λοιπόν εις τα σταυροδρόμια και όσους βρήτε (ΣΣ: Σε όποιο λαό και αν ανήκουν), καλέστε τους εις τους γάμους (κηρύξτε τους το μήνυμα της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού). Και οι δούλοι (ΣΣ: Απόστολοι, μαθητές, ιερείς, προφήτες, κλπ) εβγήκαν εις τους δρόμους, εμάζεψαν όλους όσους ευρήκαν, πονηρούς και αγαθούς και εγέμισε η αίθουσα του γάμου από φιλοξενουμένους....» (ΜΑΤΘ: 22/8-15).

.«Δεν είναι όλοι όσοι κατάγονται από τον παλαιόν Ισραήλ.... Τέκνα Θεού δεν είναι όσοι γεννώνται κατά τρόπον φυσικόν, αλλά όσοι γεννώνται από την υπόσχεση Θεού» (ΣΣ: Προς την γενεά Αβραάμ, σύμφωνα με την αμετάθετη διαθήκη Θεού-Αβραάμ. Βλέπε ΡΩΜ: 9/6-9), του Νέου Αδάμ, του Ιησού Χριστού.

Και ποιά ήταν η υπόσχεση του Θεού;

«Θα καλέσω λαόν μου εκείνον που δεν είναι λαός μου και αγαπημένη μου εκείνη που δεν είναι αγαπημένη και εις τον τόπον ακριβώς όπου τους είπαν «Σεις δεν είσθε λαός μου εκεί θα ονομασθούν υιοί του ζωντανού Θεού» (ΡΩΜ: 9/25-26 και ΩΣΗΕ: 2/23).

Και ποιός ήταν ο ου λαός του Θεού τον οποίον υποσχέθηκε να ονομάσει λαόν Του;

Όλα τα απολωλότα πρόβατα του οίκου Ισραήλ, της Αδαμικής γραμμής, τα οποία ήσαν διασκορπισμένα, για διάφορους λόγους, βασικά στις περιοχές όπου εκήρυξαν τη Νέα Διδασκαλία του Θεού, οι Απόστολοι και μαθητές του Χριστού, μετά την Ανάσταση / Ανάληψη του Κυρίου, αλλά και όσοι εκτός Αδαμικής γραμμής (τα κατά το προχριστιανικό εβραϊκό κείμενο, θηρία ή ενώς,), ανεγνώρισαν τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ως Θεάνθρωπον, επίστευσαν εις Αυτόν και ονομάσθηκαν Χριστιανοί, τουτέστιν άνθρωποι, μιμητές του Νέου Αδάμ.4

Με τους Χριστιανούς, την Νέαν γενεάν, ο Κύριος, ο Νέος Αδάμ, συνήψε την Νέαν Διαθήκην Του!

Ο Ιησούς κατά την διάρκεια παραβολικής ομιλίας του, απευθυνόμενος προς τους Αρχιερείς και Φαρισαίους αναφέρθηκε ανωνύμως πλην σαφώς στην δωρεά που θα έδινε στο νέο λαό Του, στο Νέο Ισραήλ, σε αντικατάσταση και ίση με εκείνη που είχε δώσει στον Παλαιό Ισραήλ που αποδείχθηκε αποστάτης κα αμετανόητος.

«Δια τούτο σας λέγω, ότι θα αφαιρεθή από σας η βασιλεία του Θεού και θα δοθή σε Έθνος που ποιεί καρπούς της (βασιλείας)» (ΜΑΤΘ.: 21/43).

« Εάν λοιπόν ο Θεός έδωσε στους Εθνικούς την ίδια δωρεά (ίσην δωρεάν) όπως και σ’ εμάς, όταν επιστέψαμε εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ποιός ήμουν εγώ για να μπορέσω να εμποδίσω τον Θεόν;» (ΠΡΑΞΕΙΣ: 11/17-18).

Αφαίρεσε λοιπόν ο Θεός την δόξα από τον προχριστιανικόν λαόν Του, τον Παλαιό Λαό Ισραήλ που αποστάτησε με αποκλειστική ευθύνη του και την έδωσε στο Νέον Λαό Ισραήλ, που μέχρι τότε δεν ήταν λαός Του, εγγράψας οριστικώς και αμετακλήτως τους νόμους Του στις καρδιές τους.

γ. Ο  Νέος  Ισραήλ: Η Παγκόσμια (Οικουμενική) Οικογένεια των όντως ανθρώπων, των Ορθοδόξων Χριστιανών, μιμητών του Νέου Αδάμ/ Ιησού Χριστού.5

1/. Ο παλαιός λαός Ισραήλ

Στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν εντολή του Θεού, οι Ισραηλίτες να περιτέμνωνται· και αυτό ήταν σημείο της Διαθήκης του Θεού. Δηλαδή, αυτός ο οποίος περιετέμνετο ανήκε στον λαό της Διαθήκης, στον λαό που είχε τις υποσχέσεις του Θεού, τις επαγγελίες του Θεού. Ήταν σημείο συμφωνίας μεταξύ του Θεού και των πιστών Ισραηλιτών. Γι’ αυτό δεν εννοείτο Ισραηλίτης πιστός που να μην έχει δεχθεί την περιτομή.

Αλλά αυτή η περιτομή -η σαρκική περιτομή- ενομοθετήθη από τον Θεό, για να προετοιμάσει τον λαό και να τον προσανατολίσει προς μία άλλη περιτομή, η οποία θα ήταν και η αληθινή περιτομή, την περιτομή όχι πλέον της σαρκός, αλλά την περιτομή του παλαιού ανθρώπου, την περιτομή των παθών και την ένδυση με τον νέον άνθρωπο της Χάριτος. Γι’ αυτό, λέγουν ο απόστολος Παύλος και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ότι η περιτομή της Παλαιάς Διαθήκης ήταν η προτύπωση / το σύμβολο της αληθινής περιτομής, του αγίου Βαπτίσματος.

Στην Παλαιά Διαθήκη περιετέμνοντο τα αρσενικά παιδιά. Τώρα και τα θηλυκά παιδιά, όλοι, άνδρες και γυναίκες δέχονται την νέα περιτομή της Χάριτος, το Βάπτισμα της Χάριτος, και γίνονται μέλη του λαού του Θεού, του νέου Ισραήλ, του Ισραήλ της Χάριτος. Και η περιτομή αυτή γίνεται με το άγιο Βάπτισμα, με το οποίο περιτέμνεται, κόβεται, ο παλαιός άνθρωπος και εγκαινίζεται (καθιερώνεται) ο νέος άνθρωπος.

Τότε στην Παλαιά Διαθήκη είχαν μόνο περιτομή. Τώρα στην Νέα Διαθήκη, έχουμε και περιτομή του παλαιού ανθρώπου αλλά έχουμε και εγκαινισμό μέσα στον άνθρωπο του νέου ανθρώπου, του ανθρώπου της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Τότε περιετέμνοντο, αλλά δεν ελάμβαναν Πνεύμα Άγιον. Τώρα κόβεται ο παλαιός άνθρωπος, αλλά λαμβάνουμε Πνεύμα Άγιο.

2/. Ο Νέος λαός της Καινής Διαθήκης 

Το ιερατείον της ανίερης τριάδος των Φαρισαίων-Σαδδουκαίων και Γραμματέων, παρερμηνεύοντας σκοπίμως και όχι εξ αγνοίας, την Π.Δ. εδίδασκε στους  Εβραίους την αναμονή ενός οριστικού επίγειου βασιλείου του Θεού, που θα εξασκούσε μία κυριαρχία πολιτικού χαρακτήρος στους ίδιους τους υπηκόους του και στα υπόλοιπα έθνη.

Όμως το βασίλειο που ο Χριστός ήλθε να ιδρύσει, η Εκκλησία Του, «δεν είναι του κόσμου τούτου» (ΙΩΑΝΝ: 18/36). Η Εκκλησία είναι όντως ο «αληθινός Ισραήλ», του οποίου ο λαός της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν παρά η αναγγελία και η προεικόνιση. Όλες οι υποσχέσεις περατώνονται προς χάριν του, αλλά σε ένα επίπεδο εξ' ολοκλήρου πνευματικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο νέος Ισραήλ θα ήταν μία αόρατη πραγματικότητα, κρυμμένη μέσα στα μυστικά της καρδιάς. Αντιθέτως είναι μία ορατή ανθρώπινη κοινότητα που συγκαλείται για να εορτάσει την Ευχαριστία, που κατέχει μία ορατή ιεραρχία επιφορτισμένη να την διοικεί, να τελεσιουργεί τα μυστήρια της Θείας λατρείας, να διακηρύσσει τον Λόγον του Αληθινού Θεού (να ορθοτομεί τον Λόγον της Αληθείας Του).

Αυτός ο λαός του Θεού δεν είναι ένα συγκεκριμένο γήϊνο έθνος ή μία πολιτική κοινότητα, αλλά μέσα από αυτόν όλες οι παλαιές διακρίσεις, όλες οι διαφορές φυλής, κοινωνικής καταστάσεως–προελεύσεως, εθνικότητος, φύλου, εξαφανίζονται. Η εθνική προέλευση, οι ίδιοι οι σαρκικοί απόγονοι του Αβραάμ δεν απολαμβάνουν πλέον κανενός προνομίου και η εκτέλεση του Νόμου του Μωϋσέως δεν αποφέρει κανένα όφελος, εφ’ όσον η πίστη στον Χριστό και η Ορθοπραξία είναι αυτές που ισχύουν στην καινούργια ζωή, η οποία γίνεται μεθεκτή δια μέσου Αυτού, που οδηγεί στην σωτηρία.

Και αυτή η Νέα ζωή, η οποία δεν είναι άλλη από τις άκτιστες θείες ενέργειες που αναβλύζουν από τον αναστημένο Χριστό, ενώνει ΟΛΑ τα λογικά δίποδα όντα, και τους αναμορφώνει σε ανθρώπους, δια του όντως ανθρώπου/Νέου Αδάμ, σε ένα μόνο σώμα του Χριστού:

«Είσθε όλοι υιοί του Θεού δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Όλοι εσείς, που βαπτισθήκατε στον Χριστό, ενδυθήκατε τον Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος ή Έλληνας· δεν υπάρχει πια δούλος ή ελεύθερος δεν υπάρχει πια άνδρας και γυναίκα: Διότι είσθε όλοι ένα μέσα στον Χριστό. Και εάν είσθε στον Χριστό, είσθε οι ευλογημένοι απόγονοι του Αβραάμ, και σύμφωνα με την επαγγελίαν είσθε κληρονόμοι της ευλογίας». (ΓΑΛΑΤ: 3/26-29).

3/. Τι πίστευε η πρώτη Εκκλησία των τριών πρώτων αιώνων για τον (Νέον) λαόν Ισραήλ;

Η άποψή της έχει μεγάλη σημασία, διότι ήταν η Εκκλησία που ιδρύθηκε από τον Χριστόν και διδάχτηκε από τους ίδιους τους αποστόλους ή από αυτούς που οι απόστολοι διόρισαν ως διαδόχους τους στην ηγεσία, και επομένως γνώριζαν πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε την αποστολική διδασκαλία. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας γράφει:

«Πράγματι το αληθινόν ισραηλιτικόν γένος, πνευματικόν, του Ιούδα και του Ισαάκ και του Αβραάμ, του μαρτυρηθέντος υπό του Θεού δια την πίστιν του καθ' ον χρόνον είχεν ακροβυστίαν και «ευλογηθέντος και αποκληθέντος πατρός πολλών εθνών» είμεθα ημείς, οι οποίοι προσήχθημεν εις τον Θεόν δια τούτου του σταυρωθέντος Χριστού, όπως θα αποδειχθή από ημάς καθώς προχωρεί η συζήτησις…» (Διάλογος προς Τρύφωνα, 11/5).

Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε το αληθινό ισραηλιτικό γένος, γράφει, αυτός ο αρχαίος Πατέρας της Εκκλησίας, γύρω στο 150 μ.Χ.

Σε άλλο σημείο ο Ιουστίνος γράφει:

«Όπως λοιπόν από τον ένα εκείνον Ιακώβ, τον επικληθέντα και Ισραήλ, όλον το γένος σας προσηγορεύθη Ιακώβ και Ισραήλ, ούτω και ημείς οι φυλάσσοντες τας εντολάς του Χριστού από τον γεννήσαντα ημάς εις Θεόν Χριστόν, ως και Ιακώβ, και Ισραήλ και Ιούδαν και Ιωσήφ και Δαβίδ, καλούμεθα και είμεθα τέκνα Θεού αληθινά» (Διάλογος προς Τρύφωνα, 123/8).

Η Εκκλησία του Χριστού είναι ο αληθινός Ισραήλ.

Ο Ειρηναίος, επίσκοπος Λουγδούνου (Λυών) τον 2ο αιώνα μ.Χ. γράφει σχετικά:

«Εάν, λοιπόν, ο Θεός υποσχέθηκε σε αυτόν [τον Αβραάμ] την κληρονομιά της γης και όμως δεν την έλαβε σε όλη την επί γης παροικία του, πρέπει να την πάρη στην ανάστασι των δικαίων μαζί με το σπέρμα του, δηλαδή, με όσους φοβούνται τον Θεό και πιστεύουν σε αυτόν. Το σπέρμα του είνε η Εκκλησία, η οποία πήρε δια του Κυρίου την υιοθεσία του Θεού, όπως έλεγε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής:

«Δύναται ο Θεός εκ των λίθων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ». Αλλά και ο απόστολος στην προς Γαλάτας επιστολή λέγει: «Υμείς δε, αδελφοί, κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εστέ». Και πάλι στην ίδια επιστολή ολοφάνερα λέγει ότι αυτοί που πίστευσαν στον Χριστό παίρνουν δια του Χριστού την επαγγελία του Αβραάμ...Ο Θεός υποσχέθηκε την κληρονομιά της γης στον Αβραάμ και στο σπέρμα του. Και ούτε ο Αβραάμ, ούτε το σπέρμα του, δηλαδή, αυτοί που δικαιώνονται από την πίστι, παίρνουν τώρα κληρονομιά σε αυτή την γη. Θα την πάρουν στην ανάστασι των δικαίων. Διότι ο Θεός είναι αληθινός και αξιόπιστος. Και γι' αυτό έλεγε: «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γην».6

Είναι σαφέστατη η διδασκαλία του Ειρηναίου, ως προς το ότι οι υποσχέσεις που έγιναν στον Αβραάμ, ακόμα και για την γη, ανήκουν στην Εκκλησία, κι όχι στον βιολογικό (φυσικό) λαό Ισραήλ, που απέρριψε τον Μεσσία. Επίσης ότι η Αληθής/Ορθόδοξη Εκκλησία είναι τα εκ πίστεως Ιησού Χριστού, αληθινά τέκνα του Αβραάμ.

Ο Ωριγένης (185-250 μ.Χ.) γράφει ότι: «με το βάπτισμα περάσαμε στον κόσμο του Θεού και αναδειχτήκαμε ο νέος και αληθινός Ισραήλ».7

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένα σώμα, ζωντανός οργανισμός, του οποίου μυστική και αόρατη κεφαλή είναι ο Χριστός, μέλη δε οι πιστοί που συνδέονται μαζί του διά της πίστεως και της αγάπης. Ψυχή, τέλος, της ᾿Εκκλησίας είναι το Πνεύμα το άγιο, το οποίον απέστειλεν ο ᾿Ιησούς μετά την ᾿Ανάληψή του στους μαθητές, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Το Πνεύμα το άγιο συγκροτεί με την χάρη του τον θεσμό της ᾿Εκκλησίας, ζωοποιεί και αγιάζει τα μέλη της και κατανέμει τα χαρίσματα, τις διακονίες και τα πνευματικά της λειτουργήματα.8

Συμπερασματικώς, ο Νέος Ισραήλ είναι:

.Το σύνολο των Ορθοδόξων Χριστιανών, διότι όπως λέει η Γραφή, «εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν…δεκτός αυτώ έστι» (ΠΡΑΞ: 1/ 35). Το νέο έθνος, στο οποίο αναφέρεται ο Κύριος, είναι ο Ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος, ασχέτως φυλής, γλώσσης, εθνικότητος, χρώματος κ.λπ. Αυτός είναι ο λαός του Θεού ο άγιος, ο Νέος Ισραήλ. Το σύνολο των όντως ανθρώπων που θα πιστεύσουν στον Χριστό, θα Τον αποδεχθούν ως Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού και θα γίνουν μέλη της Εκκλησίας Του.         

.Η Οικουμενική Εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών, το Πνευματικόν Γένος των Νέων/αναγεννηθέντων  δια του Νέου Αδάμ, ανθρώπων.  

Ο αληθινός Ισραήλ είναι Εκκλησία των αληθινών/Ορθοδόξων Χριστιανών, που είναι το Αναστημένο Σώμα του Χριστού.9

Η Οικουμενική (Παγκόσμια) Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μόνο ο Νέος, αλλά και ο πραγματικός Ισραήλ, ο Πνευματικός Ισραήλ.

Μεταχριστιανικώς, όπως προείπαμε, κάθε λογικόν δίποδον ον, ανεξαρτήτως Εθνικότητος, φυλετικού χρώματος και κοινωνικής προελεύσεως, που αναγνωρίζει ενσυνειδήτως τον Θεάνθρωπον Ιησούν ως τον μόνον Αληθινόν Θεόν, πιστεύει στην Ορθόδοξη Διδασκαλία του Κυρίου (Δόγματα Ορθοδόξου πίστεως) και ορθοπράττει εις τον βίον του, κατά την διδασκαλίαν Του, αναγεννάται και γίνεται (νέος) άνθρωπος, όντως άνθρωπος, λαμβάνοντας την ταυτότητα του αναγεννημένου ανθρώπου δια του Ορθοδόξου βαπτίσματος, όπως η βάπτιση του Ιησού απετέλεσε την ανεπανάληπτη διάβαση, από τον θάνατον στην αθανασίαν…..

«…και επί τω ονόματι αυτού (ΣΣ: του Μεσσία Ιησού Χριστού) έθνη ελπιούσιν» (ΗΣΑΪΑΣ: 42/4, μετάφραση των Ο΄).

«Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, (ΙΩΑΝΝ: 10/16).

«Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά· και με ακολουθούσι…» (ΙΩΑΝΝ: 10/27).

Για να ακούσουν τα πρόβατα, που είναι από άλλη αυλή, άλλο ποιμνιοστάσιον, εκτός του παλαιού λαού Ισραήλ (εθνικοί/θηριοποιηθέντες άνθρωποι και «θηρία»), την φωνήν  του Ιαχβέ/Ιησού και να την διακρίνουν ανάμεσα στις τόσες φωνές που ακούγονται γύρω τους, σημαίνει ότι προχριστιανικώς, κυρίως, και μεταχριστιανικώς, έχει προηγηθεί μεγάλη προετοιμασία μέσα στις καρδιές τους (ΡΩΜ: 2/14-15 και 5/5).

Ο Ιησούς οδηγεί τους πιστούς, τον νέο Ισραήλ, με την βάπτιση-διάβαση και στην συνέχεια δια της ερήμου, στην πνευματική γη της επαγγελίας. Ο Ιησούς νικά το κράτος του διαβόλου και ενθρονίζεται βασιλιάς του πνευματικού βασιλείου του νέου αιώνος.10

Ο Ιησούς είναι ο νέος παγκόσμιος νομοθέτης, όπως εμφανίζεται στην προγραμματική επί του όρους ομιλία Του (ΜΑΤΘ: κεφ. 5-7). Σ’ αυτήν την εκκλησίαν του Χριστού, έχουν θέση ΟΛΑ τα δίποδα λογικά όντα της δημιουργίας Του, όλοι όσοι αναγνωρίζοντας και λατρεύοντας ενσυνειδήτως  ως μόνον αληθινόν θεόν, τον Τριαδικόν Θεόν της Ορθοδοξίας, καθίστανται όντως άνθρωποι..

«…ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ…» (ΓΑΛΑΤΕΣ: 6/15-16).

Διότι εις την νέαν κατάστασιν της σωτηρίας και της πνευματικής ζωής, που προσφέρει ο Χριστός, ισχύει η νέα πνευματική δημιουργία και αναγέννησις, που παρέχεται από τον Χριστόν. Και όσοι θα ακολουθήσουν αυτόν τον κανόνα και θα πορευθούν σύμφωνα με την διδασκαλίαν του Χριστού, θα έχουν ειρήνην και έλεος από τον Θεόν, όπως γενικώτερα θα έχη ειρήνην και έλεος ο νέος Ισραήλ της χάριτος, ο χριστιανικός λαός του Θεού…».11

            

Συνεχίζεται

          

---

1 Ο πρώτος και ο δεύτερος Αδάμ (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος) [«ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ», Πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σε κείμενα του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Ι.Μ. ΠΑΡΚΛΗΤΟΥ, Ωρωπός Αττικής. Η Άλλη Όψις 14 Νοεμβρίου 2016]---Φούντα Ιερεμίου, (Mητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως), Γένεσις, Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης, Αθήνα 2004, σ. 375--- Ο Αδάμ, η πτώση του και ο νέος Αδάμ, αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη, 22 Φεβρ. 2015.

2 Και για να μην νομίσει κανείς εσφαλμένως, ότι ο Χρυσόστομος μιλάει κυριολεκτικά, αναφέρει ακριβώς αυτό που αναφέρει και ο ίδιος ο Κύριος μεταφορικώς στην παραβολή των μνων. (ΛΟΥΚΑΣ:19/11-27).Το ίδιο επαναλαμβάνει ο Χρυσόστομος μεταφορικώς.

3 Όπως και ο ίδιος ο Χριστός που επέπληξε τους Ιουδαίους θρησκευτικούς άρχοντες, αναφέροντας «μη ποιείτε τον οίκο του Πατρός μου οίκον εμπορίου» (ΙΩΑΝΝΗΣ:2/16), ο Ιερεμίας αναφέρει· «μη σπήλαιον υαίνης η κληρονομία μου εμοί ή σπήλαιον κύκλω αυτής;» (12/9).

4 Δηλαδή πάντες οι Εθνικοί και τα «πρόβατα» του διασκορπισθέντος και «εξαφανισθέντος» από τον 8ον-7ον π.Χ. αιώνα, βασιλείου Ισραήλ. Με αυτά τα απολωλότα πρόβατα του Λαού Ισραήλ (Οίκος Ισραήλ και οίκος Ιούδα) συνήψε ο Θεός την Νέα Διαθήκη Του.

«....Ο δε (Ιησούς) αποκριθείς είπεν: Ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ»(ΜΑΤΘ:15/24).

«Όταν αυτοί (ΣΣ: Οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας) έπαυσαν να μιλούν, έλαβε τον λόγον ο Ιάκωβος και είπε: « Άνδρες αδελφοί, ακούστε με. Ο Συμεών εξήγησε πως αρχικώς ο Θεός εφρόντισε να αποκτήση από Εθνικούς ένα λαόν που να φέρη το όνομά του. Και σ’ αυτό συμφωνούν τα λόγια των προφητών, καθώς είναι γραμμένον: Ύστερα θα επιστρέψω και θα οικοδομήσω εκ νέου την πεσμένην οικίαν του Δαυΐδ. Θα οικοδομήσω εκ νέου τα ερείπειά της και θα την ανορθώσω, ώστε οι λοιποί άνθρωποι να ζητήσουν τον Κύριον ως και όλοι οι Εθνικοί, οι οποίοι καλούνται με το όνομά μου (ΣΣ: Χριστιανοί), λέγει ο Κύριος ο οποίος θα πραγματο- ποιήση όλα αυτά» (ΠΡΑΞΕΙΣ: 15/13-17).

«Σεις όμως είσθε το εκλεκτόν γένος του Θεού, βασιλικόν ιερατείον, έθνος άγιον, λαός δικός Του, δια να εξαγγείλετε τας θαυμαστάς πράξεις εκείνου,που σας εκάλεσε από το σκοτάδι εις το θαυμαστόν Του φως, σεις που κάποτε δεν ήσαστε λαός του Θεού,τώρα όμως είσθε λαός του Θεού...» {Α΄ Επιστολή Πέτρου, 2/9-10, προς τους κατοίκους της διασποράς του Πόντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της (Μικράς) Ασίας / Ιωνίας και Βιθυνίας (Βιθυνία: Χώρα εκτεινομένη μεταξύ του Ευξείνου Πόντου, του Βοσπόρου, της Προποντίδος,της Παφλαγονίας προς Α. και της Μυσίας προς Δ.και της Γαλατίας και Φρυγίας προς Ν.Κυριώτερες πόλεις: Νίκαια,Προύσσα,Χαλκηδών,Νικομήδεια, Κίος,Αστακός. Κυριώτερον όρος ο Βιθυνικός Όλυμπος)}.

«Ιδού έρχονται ημέρες,λέγει ο Κύριος,και θα συνάψω Νέαν Διαθήκην με τον οίκον Ισραήλ και τον οίκον Ιούδα. Αυτή δεν θα είναι όμοια με την διαθήκην την οποίαν συνήψα με τους προγόνους τους κατά την εποχήν εκείνην,που εν τη στοργή μου και παντοδυναμία μου τους έβγαλα ελεύθερους από την Αίγυπτον διότι δεν έμειναν πιστοί και δεν ετήρησαν την διαθήκην μου...Αυτή είναι η διαθήκη που θα συνάψω με τον Λαό Ισραήλ κατά τας ημέρας εκείνας λέγει ο Κύριος.Τότε θα δώσω νόμους δεκτούς εις την διάνοιαν αυτών. Θα γράψω αυτούς τους νόμους εις τας καρδίας τους»(ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 38/31-33. Βλέπε και ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 8/9-11).

5 Ποίος είναι ο Ισραήλ, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησία-διάκρισις.

www.diakrisis.gr/articles.php?lng=gr&pg=157.13 Φεβ 2009.

-Η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Αρχιμ. Πλακίδα Deseille,

Ορθοδοξία και Ελληνισμός στην Τρίτη Χιλιετία, Β΄ Τομ. εκδ. Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, 'Αγιον Όρος 1999, σελ. 181-194.

-Aρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», 2004 (απόσπασμα)

-«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2009, Αρχιμ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ.

6 Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως, 5ο βιβλίο, 32/2.

7 «Εις Μαρτύριον Προτρεπτικός», 33ο κεφάλαιο, Μετάφραση Α. Κοτταδάκης.

8 Η ᾿Εκκλησία αποτελεί πνευματική κοινωνίαν ακατάλυτη και αδιάλυτη, στο μέτρο που ακατάλυτος και αιώνιος είναι και ο θείος ιδρυτής της. Καμία δύναμη δεν μπορεί να την αφανίσει, ούτε ο θάνατος μπορεί να καταλύσει τον πνευματικό δεσμό που συνάπτουν τα μέλη της μεταξύ τους και με το Σωτήρα Κύριο. ῾Ο θάνατος αποκαθιστά απλώς τα μέλη της που φεύγουν από τη γη στη θριαμβεύουσα ᾿Εκκλησία, που είναι απογεγραμμένη στους ουρανούς. ᾿Ονομάζεται δε θριαμβεύουσα, διότι σε αντίθεση με τη στρατευομένη, το τμήμα δηλαδή αυτής που βρίσκεται στη γη και είναι στρατευμένο στον αγώνα κατά των σκοτεινών δυνάμεων της αμαρτίας, αυτή βρίσκεται στον ουρανό, όπου πανηγυρίζει τα νικητήρια κατά της αμαρτίας και τελεί τον πνευματικό θρίαμβο της πίστεως, στη βασιλεία του Θεού.

Μεταξύ των δύο αυτών τμημάτων της ᾿Εκκλησίας υπάρχει αείζωη πνευματική σχέση και αδιάρρηκτος δεσμός. ῾Η ᾿Εκκλησία των ουρανών εναγκαλίζεται και κατασπάζεται την ᾿Εκκλησίαν επί της γης. Οι άγγελοι και οι άγιοι με επικεφαλής την ῾Υπεραγία Θεοτόκο περιβάλλουν με την προστασία και την αγάπη τους τους αδελφούς τους που μάχονται εδώ κάτω στη γη.

9 Αφού η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι το αναστημένο Σώμα του Χριστού, προσφέρει την εμπειρία της Αναστάσεως, μέσα από την θεία λατρεία που συντονίζεται σέ όλη τήν θεολογία τής Εκκλησίας. Έτσι, ο Χριστός εξακολουθεί νά ηγείται τού νέου λαού τής Χάριτος, τού νέου Ισραήλ καί νά τόν καθοδηγεί πρός τήν Πνευματική Γή τής Επαγγελίας, την άνω Ιερουσαλήμ.

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, αναφερόμενος στην προσευχή "ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον, Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον….", διδάσκει ότι δεν αναφερόμαστε στην Ανάσταση που είδαν οι Μαθητές, δηλαδή δεν πρόκειται μόνο για μια ιστορική αναφορά, αλλά για την Ανάσταση ή μάλλον τον Αναστάντα Χριστό, που τον βλέπουμε μέσα στην Εκκλησία.

Δεν λέμε "ανάστασιν Χριστού πιστευσάμενοι", αλλά "θεασάμενοι". Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στην Ανάσταση, αλλά είναι ολίγοι εκείνοι που βλέπουν κάθε ώρα τον Αναστάντα Χριστό λαμπροφορούντα, και απαστράπτοντα "τάς της αφθαρσίας και Θεότητος αστραπάς". Γιατί, πραγματικά, η Ανάσταση του Χριστού "η ημετέρα υπάρχει ανάστασις, των κάτω κειμένων". Έτσι, άλλοι είναι μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού "εξ ακοής" και άλλοι μάρτυρες "από θέας". Οι τελευταίοι είναι οι κατ’ εξοχήν μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού. Πηγή: Η συμμετοχή μας στο μυστήριο της Αναστάσεως. Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεου Βλάχου. Σάββατο, 15 Απριλίου 2017.

10 Γ. Γρατσέα, Ιωάννης ο Βαπτιστής βάσει των πηγών , Αθήνα 1968, 159.

11 Ερμηνευτική Απόδοση Ι. Κολιτσάρα, Επιστολή Παύλου προς Γαλάτας, 6/11-18.