«..Η ΠΟΛΙΣ ΗΤΟΝ ΤΟ ΣΠΑΘΙΝ, Η ΠΟΛΙΣ ΤΟ ΚΟΝΤΑΡΙΝ, Η ΠΟΛΙΣ ΗΤΟΝ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙΝ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΟΛΗΣ…»1

ΜΕΡΟΣ 5ο

3.               Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (Συνέχεια 4ου μέρους)2

δ. Τι λένε οι θρύλοι για τον Μαρμαρωμένο βασιλιά;

.«Το ξίφος των Χριστιανών θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους».

.«Τότε άγγελος εξ ουρανού καταβήσεται διά νεύσεως Θεού, έχων εν τη χερί αυτού σκήπτρον και ξίφος του Αγιωτάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, και τον ειρηνικόν στέψει βασιλέα».

.«Εν γαρ ταίς εσχάτοις ημέραις αναστήσει Κύριος ο Θεός βασιλέα από πενίας και πορεύεται εν δικαιοσύνη πολλή…».

.Ο παλαιότερος θρήνος για την άλωση της Πόλης είναι ένα δημοτικό τραγούδι που βρέθηκε σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα και ανήκει στην δεύτερη περίοδο της Νεοελληνικής λογοτεχνίας (1453-1821). Παρατίθεται, όπως δημοσιεύτηκε το 1914 από τον Νικόλαο Πολίτη, στην συλλογή του «Εκλογαί από τα τραγούδια του Ελληνικού λαού»:

Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια, 
σημαίνει κι ἡ Ἁγιά-Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι, 
μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἑξήντα δυὸ καμπάνες, 
κάθε καμπάνα καὶ παπᾶς, κάθε παπᾶς καὶ διάκος.

Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιάς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης, 
κι ἀπ᾿ τὴν πολλὴ τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνες. 
Νὰ μποῦνε στὸ χερουβικὸ καὶ νά ῾βγει ὁ βασιλέας, 
φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι ἀπ᾿ ἀρχαγγέλου στόμα: 
«Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τ᾿ Ἅγια, 
παπάδες πᾶρτε τὰ ἱερὰ καὶ σεῖς κεριὰ σβηστῆτε, 
γιατί ῾ναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.

Μόν᾿ στεῖλτε λόγο στὴ Φραγκιά, νὰ ῾ρθοῦν τρία καράβια, 
τό ῾να νὰ πάρει τὸ σταυρὸ καὶ τ᾿ ἄλλο τὸ βαγγέλιο, 
τὸ τρίτο τὸ καλύτερο, τὴν ἅγια Τράπεζά μας, 
μὴ μᾶς τὴν πάρουν τὰ σκυλιὰ καὶ μᾶς τὴ μαγαρίσουν».

Ἡ Δέσποινα ταράχτηκε καὶ δάκρυσαν οἱ εἰκόνες. 
«Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζῃς, 
πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ῾ναι».

.Στο βιβλίο του Δωροθέου Μονεμβασίας με τίτλο «Βίβλος Χρονική» (1781), διαβάζουμε:

 «Οι Ενετοί την υπερθαύμαστον και εξάκουστον Αγίαν Τράπεζαν της Αγίας Σοφίας, την πολύτιμον και ωραιότατην, έβγαλαν από τον Ναό και έβαλαν εις το καράβι, και καθώς έκαναν άρμενα και επήγαιναν προς Βενετία, ω, του θαύματος! Πλησίον της νήσου του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και έπεσεν εις την θάλασσαν η Αγία Τράπεζα και εβούλησε και είναι εκεί ως σήμερον, και τούτο είναι φανερόν και το μαρτυρούν οι πάντες, διότι όλον το μέρος εκείνο, όταν κάμνει φουρτούνα, η θάλασσα όλη κάμνει κύματα φοβερά, εις δε τον τόπο όπου είναι η Αγία Τράπεζα είναι γαλήνη και δεν ταράσσεται η θάλασσα. Και υπαγαίνουν τινές εκεί με περάματα, και λαμβάνουν από την θάλασσαν εκείνην, όπου είναι η Αγία Τράπεζα, και μυρίζει θαυμασιώματα μυρωδίαν, από το άγιον μύρον όπου έχει και των άλλων αρωμάτων».Ο Σφραντζής που ήταν αυτόπτης, γράφει για την στιγμή που ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος αποχαιρετά στο παλάτι τους φίλους και συγγενείς και πάει να πάρει θέση ως πολεμι­στής πάνω στις επάλξεις.

«Εν τήδε τή ώρα τις διηγήσεται τους τότε κλαυθμούς καί θρήνους τους εν τω παλατίω: Eι και από ξύλου άνθρωπος ή έκ πέτρας ην, ούκ ήδύνατο μή θρηνήσαι». Έχουν και οι ήρω­ες τις ανθρώπινες στιγμές τους. Η μάχη πάνω στα τείχη άρχισε. Ο Κων/νος, πολε­μούσε με σπασμένο σπαθί. Γύρω του πολεμού­σαν εκλεκτοί και αφοσιωμένοι».

Ένας από αυτούς, ο Θεόφιλος Παλαιολόγος, βλέποντας τον αυτο­κράτορα κυκλωμένο, όρμησε ανάμεσα στους Τούρ­κους κραυγάζοντας: «Θέλω θανείν μάλλον ή ζην». Και σκοτώθηκε. Όπως σκοτώθηκαν όλοι οι γεν­ναίοι, «μή ανεχόμενοι επιδείν σφίσι τήν πατρίδα δεδουλωμένην», όπως λέει ο Σφραντζής.

Ο Κων/νος κάποια στιγμή ένοιωσε ότι ήταν μόνος, ότι πολεμούσε μόνος. Οι γενναίοι είχαν πέσει. Οι άλλοι, τον είχαν εγκαταλείψει. Και τότε με παρά­πονο ανέκραξε: «Δεν υπάρχει κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;».

«Ο βασιλεύς οὖν ἀπαγορεύσας ἐαυτόν, ἰστάμενος βαστάζων σπάθην και ἀσπίδα, είπε λόγον λύπης άξιον “οὐκ έστί τις τῶν χριστιανῶν τοῦ λαβεῖν τήν κεφαλήν μου ἀπ΄ ἐμοῦ;” ἦν γάρ μονώτατος ἀπολειφθείς. τότε είς τῶν Τούρκων δούς αὐτῷ κατά πρόσωπον καί πλήξας, καί αὐτός τῷ Τούρκῳ ἐτέραν ἐχαρίσατο’ τῶν ὁπισθεν δ΄ἐτέρος καιρίαν δούς πληγήν, ἔπεσε κατά γῆς’ οὐ γάρ ῄδεισαν ὃτι ὁ βασιλεύς ἐστιν, ἀλλ΄ ὡs κοινόν στρατιώτην τοῦτον θανατώσαντες ἀφῆκαν».3

Αργότερα, λένε, το πτώμα του αναγνωρίστηκε από τα πορφυρά σανδάλια. Το κεφάλι του κόπηκε και στήθηκε πάνω σε πορφυ­ρά στήλη στην Πλατεία Αυγουσταίου.

Σύμφωνα με την περιγραφή του Φραντζή, οι κατακτητές, μετά το τέλος του αγώνα, αναζήτησαν το σώμα του αυτοκράτορα:

«...πλείονας κεφάλας τῶν άναιρεθέντων ἔπλυναν, εἰ τύχοι καί τήν βασιλικήν γνωρίσωσι, καί οὐκ ἡδυνήθησαν γνωρίσαι αὐτήν, εἰ μή τό τεθνεώς πτῶμα τοῦ Βασιλέως εὐρόντες ὄ ἐγνώρισαν ἐκ τῶν βασιλικῶν περικνημίδων, ή και πεδίλων ένθα, χρυσοί ἀετοί ἦσαν γεγραμμένοι, ὡs ἔθος ὑπῆρχε τοῖς βασιλεύσι».

Η αναγέννηση του Κων/νου μέσα στην λαϊκή ψυχή δίνει σε κάθε κρίσιμη στιγμή νέα πνοή στο Γένος. Γιατί, όπως λέει ο Σφραντζής, ο Κων/νος «εκομίσατο τον του μαρτυρίου στέφανον μή θελήσας προδούναι τους ανόμοις τά βασίλεια, μήτε θελή­σας τον κίνδυνον διαφυγείν, δυνατού όντος». Αυ­τό ήταν μια κατ’ εξοχήν ελληνορθόδοξη στάση, ελληνικής ψυχής, ορθόδοξης πίστεως και πολεμικής αρετής.

Ο Κωνσταντίνος αυτοκράτωρ των Ρωμαίων/Ρωμηών, υμνήθηκε από τους Ρωμηούς ως Έλλην αυτοκράτωρ. Η μαρτυρία αυτή αποδεικνύει την οριστική πολιτογράφηση των Ελλήνων ως Ρωμηών, τουτέστιν Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών. Ένα ποντιακό τραγούδι τον ονομά­ζει Έλληνα και λέει: «Την Πόλιν όντας όριζεν ο Έλλεν Κωνσταντίνος». Ο Έλλεν, δηλαδή, ο Έλλην, ο Έλλη­νας.

.Ο Αλέξανδρος Πασπάτης,4 που μας έδωσε το 1890 την καλύτε­ρη, ίσως, περιγραφή της αλώσεως και που γνώριζε όσο κανείς την τοπογραφία της Κωνσταντινουπόλεως, γράφει:

 «Εν τω στενώ τούτω περιβάλω, μάνδρα την σήμερον προβάτων, ρυπαρά και κακόσμω, κατέπεσεν άκλαυστος και αμνημόνευτος ο βασι­λεύς Παλαιολόγος υπό πάντων εγκαταλελειμμέ­νος και μέχρι τέλους ανδρείως αγωνιζόμενος προς μυρίους στρατούς και ηγεμόνα οξύνουν και μεγαλουργόν» (σ. 156).

Το πτώμα του Παλαιολόγου, γράφει ο Πασπά­της, ουδέποτε βρέθηκε. Αλλά κι’ αυτό που βρέθη­κε, σκυλευμένο από τους Τούρκους, δεν θεωρή­θηκε βασιλικό σκήνωμα.

Έτσι ο λαός έθαψε τον βασι­λιά στην ψυχή του. Και τον ανέστησε. Έτσι ανα­στήθηκε και το Γένος. Ο Κων/νος έγινε το πτηνό Φοίνικας, που αναγεννάται από την τέφρα του.

Ο άγνωστος στι­χουργός του «Θρήνου της Πόλης» εκφράζει πα­ραστατικά το λαϊκό αίσθημα: «Ω Κωνσταντίνε βασιλεύ, Δραγάζη το πινόμιν ειπέ μοι, πού ευρίσκεσαι· εχάθης; εκρυβήθης; ή ζης ή καί απέθανες επάνω στο σπαθί σου;» Ο Κων/νος πέθανε επάνω στο σπαθί του. Γι’ αυτό ζη και θα ζη, όσο το έθνος θα τον αναζητεί και θα λέει, «ειπέ μοι, πού ευρίσκεσαι;»

.Σύμφωνα με έναν άλλο θρύλο, την στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά, αφού πρώτα τον μαρμάρωσε.

Στην σπηλιά αυτή, περιμένει για αιώνες ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, «το πλήρωμα του χρόνου», και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει την ζωή και το σπαθί του, για να διώξει τους Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη.

Άλλοι θρύλοι και προφητείες αναφέρουν ότι θα τους κυνηγήσει μέχρι την «Κόκκινη Μηλιά» και στην μάχη που θα γίνει, οι Τούρκοι θα νικηθούν και «θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους».

Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν την σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδό της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του Θεού για να τον ξυπνήσει.

.Η αναγνώριση του νεκρού αυτοκράτορα, σύμφωνα με έναν άλλον θρύλο, συνοδεύθηκε από την εντολή τού σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ να ταφεί με τις αρμόζουσες βασιλικές τιμές, χωρίς όμως να ανακοινωθεί και ο τόπος της ταφής. Οι μυστικοί πόθοι τού λαού συνέδεσαν τον θρύλο τού μαρμαρωμένου βασιλιά, με την ελπίδα για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση της αυτοκρατορίας.

Η παράδοση θέλει τον τελευταίον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, να περιμένει κάπου υπομονετικά την στιγμή που θα εγερθεί και θα ξανακαθίσει στον θρόνο της Βασιλεύουσας Πόλης.

Μυστήριο με τον τάφο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου

Τέσσερις είναι οι τόποι , που διάφορες παραδόσεις τοποθετούν τον τάφο του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου , Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

1) Στο δεξιό διάδρομο του Γεσίλ τζαμί στο Τζουβαλί, όπου ήταν η εκκλησία της αγίας Θεοδοσίας. Σ’ αυτήν μετακομίσθηκαν τα ιερά λείψανα της μεγάλης εκκλησίας των αγίων Αποστόλων από τον αρχιτέκτονα Χριστόδουλο.

2) Στην πλατεία του Βεφά, που άλλοτε έκαιγε κανδήλα και μια ιτιά σκίαζε «τον ύπνον του αποθαμένου». Μετά ήρθαν μετανάστες και χάλασαν τον τάφο.

3) Στο αγίασμα του Βαλουκλί

4) Δεξιά από το ιερό της αγίας Σοφίας ο ιμάμης δείχνει ένα μάρμαρο βεβαιώνοντας ότι εκεί είναι θαμμένος ο τελευταίος αυτοκράτορας. Ο λαός μετά το μεσονύκτιον της Μεγάλης Παρασκευής πηγαίνει παραπλεύρως του ιερού και ακούει ήχο ψαλμωδίας που εξέρχεται από τα έγκατα της γης και βλέπει «ωσάν ένα νεκρόν θαμμένον κατάβαθα και έναν παπά να λειτουργεί κατάλευκα ντυμένον. ΄Εχει την όψη ο νεκρός ζωντανή , σαν να κοιμάται. Σε κάθε κνήμη του χρυσοκοπάει δικέφαλος αετός μισοσβησμένος και στο πλάϊ είναι ένα σπαθί στο χρώμα της φωτιάς με σπασμένο το θηκάρι». (Ν. Βασιλειάδου).

Μέχρι τούδε, δεν ήταν γνωστή άλλη παράδοση για τον τάφο του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, πλην αυτής στο Βαφά Μεϊδάνι.

Ο θρύλος του μαρμαρωμένου βασιλιά είναι, αναμφίβολα, ο πιο συναρπαστικός θρύλος των Ελλήνων…Συνδέεται -κυρίως -με τον Κωνσταντίνο τον ΙΑ΄ Παλαιολόγο, ο οποίος υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρωμανίας (Βυζαντίου), που με το φρόνημα και την αυτοθυσία του, σημάδεψε χαρακτηριστικά το γεγονός της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως στα χέρια των Οθωμανών.

ε. Δύο τουρκικά δημοσιεύματα-προφητείες για την επανάκτηση της Βασιλεύουσας

Ο Bartolomej Georgijevic, καταγράφει την τουρκική προφητεία για την επανάκτηση της Πόλης από τους Έλληνες(1545). Η τουρκική προφητεία, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1545 και έπειτα το 1548.5

«Ο ημέτερος Πατισάχ θα επέλθει και θα καταλάβει το βασίλειον των απίστων. Θα λάβη προσέτι εις την κατοχήν του το κόκκινον μήλο και θα το έχει υποχείριον. Αν δε επί επτά έτη το ξίφος των Χριστιανών δεν ανελκυσθεί, θα μείνει κύριος αυτών μέχρι του δωδεκάτου έτους. Θα οικοδομήσει οικίας, θα φυτεύσει αμπέλους, θα περιφράξει κήπους και θα γεννήσει υιούς.

Αλλά μετά το δωδέκατον έτος από της χειρώσεως του κόκκινου μήλου, το ξίφος των Χριστιανών θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους».

Δημοσίευμα του 1634 για τον θρύλο που υιοθετούν και οι Τούρκοι για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά

Η τουρκική αυτή προφητεία, κάνει λόγο για το ξίφος των Χριστιανών που θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους

«Ο Βασιλιάς έφερε πλήρη πολεμική εξάρτυση της εποχής και είχε το χέρι του στο ξίφος το οποίο ήταν βγαλμένο σχεδόν όλο απέμεναν δε λίγα εκατοστά για να αποσπαστεί».

στ. Οι προφητείες του Αγίου Παϊσίου6

Μια παλιά φωτογραφία από την περίοδο του 1919, όταν είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη τα συμμαχικά στρατεύματα, δίπλα στην γέφυρα του Γαλατά που δείχνει πολλές ελληνικές σημαίες να κυματίζουν προκάλεσε κακές για τους Τούρκους μνήμες και το εκπληκτικό, θυμίζοντας σε πολλούς τις, «Paisios un Kehanetleri»!

Με την φράση «Paisios’ un kehanetleri», δηλαδή, «Οι προφητείες του Αγίου Παΐσίου», τουρκικές εφημερίδες όπως η Akşam, Vatan και Sabah και ιστοσελίδες όπως Gazeteoku, κάνουν συνεχώς κάποια αφιερώματα στον Όσιο Παΐσιο, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις προφητείες του για την Τουρκία και την Κωνσταντινούπολη.Ιδιαίτερη προσοχή δίνουν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, στα όσα προφητεύσει ο Όσιος Παΐσιος για την Κωνσταντινούπολη, «Yunanlıların İstanbul hayali», δηλαδή το «Το Όνειρο των Ελλήνων για την Κωνσταντινούπολη», όπως το προφήτεψε ο Άγιος Παΐσιος.

Εκείνο που δεν ξεχνούν και του δίνουν μεγάλη προσοχή είναι ότι ο πατήρ Παΐσιος είναι γνήσιο τεκνό της Ανατολίας και μάλιστα της αγιοτόκου Καππαδοκίας.

Ο πάτερ Παΐσιος, είχε κάνει πολλές προβλέψεις, ότι η Τουρκία θα αφανιστεί και στις προβλέψεις του είχε αναφέρει ότι η Τουρκία θα διαμελιστεί και πως η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει:

TÜRKIYE BÖLÜNÜYOR = Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ

Συνεχίζεται

---

1 Όπως υποσ. 1 του 1ου μέρους.

2 Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς: Ο θρύλος που τρομάζει τους Τούρκους  www.pronews.gr/.../marmaromenos-vasilias-o-thrylikos-aytokratoras-ti-perimenei-o, Θεόφραστου Ανδρεοπούλου, 19 Ιαν 2017

-Η Aγία Tράπεζα της Αγίας Σοφίας και ο μαρμαρωμένος βασιλιάς. Σάββατο, του Ιωάννη Καρυοφυλάκη, http://www.veteranos.gr/2013/04/t.html,20 Απριλίου 2013

-Μαρμαρωμένος Βασιλιάς Ιωάννης ξυπνάει (κυριολεκτικά)! Σεπτεμβρίου 21, 2011 by genesisxresearch

-http://history-of-macedonia.com/2011/06/01/ constantine-xi-palaiologos-29-5-1453/

-ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ : Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ…. greekworldhistory. blogspot. com/2013/02/blog-post_20.html

-http://www.newsbomb.gr/ bombplus/ blogs/ story/693631/sygklonistiko-vrethike-to-spilaio-toy-marmaromenoy-vasilia#ixzz4gZ68ToW1.

3 Ίσως η επίκληση αυτή του Κων/νου Παλαιολόγου να δημιούργησε την παράδοση των κλεφτών και αρματωλών, να παίρνουν τα παλ­ληκάρια την κεφαλή του καπετάνιου, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.

οσοχή» τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου! Νίκος Χειλαδάκης, 14 Οκτ. 2016. 

4 Ο Αλέξανδρος Πασπάτης ήταν Έλληνας λόγιος και «βυζαντινολόγος» του 19ου αιώνα (1814-1891).

5 -Bartholomew Georgevits, Prognoma sive Praesagium Mehemetanorum 1545 ("Eπετηρίς Βυζαντινών Σπουδών, Κ. Ρωμαίου," 1957).NEW - BYZANTIUM : O AΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ: 8 Νοε 2009.new-byzantium. blogspot. com/2009_11_08_archive.html?m=1

6 Στην σημερινή Τουρκία μελετούν με….προσοχή» τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου! Νίκος Χειλαδάκης, 14 Οκτ. 2016.