«..Η ΠΟΛΙΣ ΗΤΟΝ ΤΟ ΣΠΑΘΙΝ, Η ΠΟΛΙΣ ΤΟ ΚΟΝΤΑΡΙΝ, Η ΠΟΛΙΣ ΗΤΟΝ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙΝ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΟΛΗΣ…» 1

ΜΕΡΟΣ 8ο

5. ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΗ;

Εάλω λοιπόν η Πόλη;

Η κοινή και όχι η καρδιακή λογική, οι νωτοφόροι του Συστήματος και η λαϊκή μούσα, μοιρολογούν και λένε: ΝΑΙ. Όμως οι καρδιές και οι ψυχές των γενεών που ήλθαν, πέρασαν, θα έλθουν, θα περάσουν, διαλαλούν με διθυραμβικές ωδές από το παρελθόν και μυστηριακώς από το μέλλον, αντιστοίχως, με ακατάληπτο για τους ορθολογιστές τρόπο, ότι: Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ!

Η Πόλη ουκ εάλω, διότι:

α. Ο εχθρός κατέκτησε την Ελληνική γη, κατεπάτησε-ιδιοποιήθηκε Ελληνικές ιδιοκτησίες (κρατικές-πολιτών) κατέλυσε την ελληνική Αυτοκρατορία, αιχμαλώτισε-κατέσφαξε-άλλαξε διά της βίας την Ορθόδοξη πίστη σε αριθμό ολιγοπίστων ή λιποψυχησάντων Ελλήνων, αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ κυρίευσε ή αιχμαλώτισε προσωρινώς, έστω, την ψυχή και την καρδιά των αληθινών Ελλήνων, των Ρωμηών!!!

Η θέληση των Ελλήνων για Εθνική Ελευθερία και αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού, αποδείχθηκε ισχυρότερη από τις σφαγές, τους βιαίους εξισλαμισμούς, τα πρωτοφανή μαρτύρια-βασανιστήρια στα οποία υπεβάλλοντο οι αδούλωτοι Έλληνες.

β. Οι Έλληνες Ρωμηοί, αμέσως μετά την πτώση της Βασιλεύουσας άναψαν την ιερή δάδα της Μεγάλης Ιδέας του Γένους, της Ρωμηοσύνης, με την άσβεστη φλόγα που καίει μέχρι σήμερον.

Στόχος, η αποκατάσταση των ιστορικών, αρχαιολογικών και εθνολογικών ορίων της Ελληνικής / Ρωμαίϊκης αυτοκρατορίας μας (ΡΩΜΑΝΙΑΣ) και η μεταφορά της πρωτευούσης του Ελληνισμού και πάλιν στην Κωνσταντινούπολη.

γ. Τα ακολουθήσαντα ιστορικά γεγονότα αποδεικνύουν τον άσβεστο πόθο των διαχρονικών ελληνικών γενεών, για την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας, αλλά και την πίστη των ΕΛΛΗΝΩΝ ότι η πρωτεύουσά τους έπεσε προσωρινώς και όχι οριστικώς και αμετακλήτως! Δηλαδή ότι Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ, αλλά παρέμεινε ΑΔΟΥΛΩΤΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ στις ψυχές του πρωτόκλητου και πρωτότοκου λαού της Ρωμηοσύνης, του Ελληνικού Έθνους.

δ. Η Ρωμανία (Βυζάντιον) δεν πέθανε το 1453. Υπάρχει «Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο» κατά τον τίτλο βιβλίου του Ρουμάνου ιστορικού Lorga. Είναι βασικό ιστορικό αξίωμα ότι τα έθνη χάνονται όχι όταν χάσουν την κρατική τους οντότητα, αλλά όταν χάσουν τον πολιτισμό τους, την ψυχή τους.

Η πτώση της Πόλης όμως, ήλθε ως σωτηρία, διότι κράτησε την πνευματικὴ και πολιτιστικὴ καθαρότητα του Γένους, το οποίον στην δουλεία, παρὰ τις ταλαιπωρίες και σκληρές δοκιμασίες του, μπόρεσε να ανασυνταχθεί και να επιβιώσει.

Ο Ελληνισμός επιβεβαίωσε πολλές φορές, αυτό το αξίωμα. Μόνον που τώρα υπάρχει έκδηλη και δικαιολογημένη ανησυχία ότι, αφού αποκτήσαμε μετά το 1821 κρατική οντότητα, έστω και μικρή, ενώ μέχρι τότε η Ρωμαίϊκη αυτοκρατορία μας στα βασικά δομικά της στοιχεία επεβίωνε, σήμερα σβήνει και χάνεται, καθώς υπάρχει συστηματική προσπάθεια αφελληνισμού και αποχριστιανισμού του κράτους, της κοινωνίας, της παιδείας, που σημαίνουν απογαλακτισμός από τις Ελληνορθόδοξες ρίζες μας (ιστορία, γλώσσα, παιδεία, ορθόδοξη πίστη).

ε. Οι αληθινοί Έλληνες, οι Ρωμηοί, που αναπετάσσουν την γαλανόλευκη με υπερηφάνεια, αλλά αναδιπλώνουν την κεκρυμμένην στην καρδιά τους Σημαίαν της Ρωμηοσύνης, με τον δικέφαλον αετόν και το αυτοκρατορικό στέμμα, αναμένουν, αιώνες τώρα, την ανάσταση του Μαρμαρωμένου Βασιλιά τους και την ενθρόνιση του Αυτοκράτορός τους, μετά την προβλεπόμενη τελετή στο Ναό της Αγίας Σοφίας, στον Θρόνο της Νέας Ρώμης, της Κωνσταντινουπόλεως!

Η προσδοκία τους δεν είναι όνειρο, ούτε ουτοπία ή φαντασίωση.

Παρόμοιους «ανόητους» χαρακτηρισμούς έλεγαν και για τους Ιουδαίους μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.) και την διασπορά τους στα διάφορα έθνη ως δούλοι, τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Από τότε μέχρι το 1947, όταν οι Εβραίοι συνηντώντο οπουδήποτε της γης, έλεγαν τα εξής, αντί χαιρετισμού, εις επήκοον αλλοεθνών-αλλοδόξων ή κατ’ ιδίαν: «Σαλόμ και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ». Το όνειρό τους, η «φαντασίωσή» τους, ο «παραλογισμός» τους, όπως εθεωρείτο τότε, έγινε πραγματικότης 19 αιώνες αργότερον!!!

στ. Ο Δικαιοκρίτης Θεός και αυτό είναι ακλόνητη πίστη, θα αποδώσει στους ορθοδόξους Έλληνες, τους θησαυροφύλακες της Ρωμηοσύνης, μετά χρόνια και καιρούς, την καταπατηθείσα ιδιοκτησία και καπηλευθείσα κυριότητα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας.

Όλες οι προφητείες το διαλαλούν! Όλοι οι θρύλοι το διακηρύττουν!

ζ. Οι Έλληνες Ρωμηοί, με πρωτοπόρον την πανάξια τότε, Εθναρχούσα Εκκλησία από της επομένης της Αλώσεως, άρχισαν να σκέπτονται, να σχεδιάζουν, να εξεγείρονται, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς, αλλά αδιαλλείπτως, για την αποτίναξη του ζυγού, την ολοκληρωτική  αποκατάσταση της νομιμότητος και επαναπόκτηση της κυριότητος της Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Την απόδοσή της στους αληθινούς ιδιοκτήτες της! Στους ΕΛΛΗΝΕΣ!

Οι κυριώτεροι σταθμοί στους υπέρ Ελευθερίας ακαταπαύστους αγώνες των Ελλήνων, με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της πίστεως και της πολεμικής αρετής τους, στην διάρκεια της τουρκικής δουλείας παρουσιάσθηκαν κατά την ανάλυση του θέματος: «Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (1453-1821)».

Κατά τους δύο επόμενους αιώνες (από ανακηρύξεως ανεξαρτήτου κράτους μέχρι σήμερα), τα σπουδαιότερα γεγονότα που σημάδεψαν την πορείαν του Ελληνικού έθνους ήσαν τα εξής :

19ος αιών

1830 : Ανακήρυξη της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου Κράτους (Πρωτόκολλον Λονδίνου, 20 Φεβ. 1830, Πρωτόκολλον Λονδίνου, 16 Ιουν. 1830).

1863-1864 : Παραχωρούνται από την Αγγλία στην Ελλάδα, τα μέχρι τότε, σκλαβωμένα τέκνα της, η Επτάνησος και η νήσος Σάσων, ως εξάρτημα της Επτανήσου (Συνθήκες Λονδίνου,14 Νοε. 1863, 25 Μαρ. 1864, Πρωτόκολλον Κερκύρας: 25 Αυγ. 1864).

1866-1869 : Η μεγάλη επανάσταση των Κρητών για την ένωσή τους με την μητέρα Ελλάδα.

1878: Ίδρυση της αυτονόμου επαρχίας της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρεια Θράκη) διοικουμένης υπό Χριστιανού διοικητού (Συνθήκη Βερολίνου 13 Ιουλ. 1878).

1881: Παραχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (Συμφωνία Κωνσταντινουπόλεως, 28 Μαρ. 1881).

20ος αιών

1904-1908 : Μακεδονικός αγών για την αποτροπή του εκβουλγαρισμού της κατεχομένης ακόμη από τους Τούρκους, Ελληνικής Μακεδονίας και απελευθέρωσή της.

1905 : Επανάσταση του Θερίσου στην Κρήτη. Ένοπλα συλλαλητήρια των Βουλγάρων κομιτατζήδων κατά των Ελλήνων της Αν. Ρωμυλίας, με συνθήματα, «κάτω οι Έλληνες», «Έλληνες πρέπει να εξαφανισθούν, όποιος φέρνει αντίσταση θα σκοτώνεται επί τόπου». Αποκορύφωμα των καταστροφών, υπήρξεν το ολοκαύτωμα της αρχαίας αποικίας των Μιλησίων, της Αγχιάλου.

1906 : Βουλγαρικές ωμότητες και καταστροφές- Το τέλος της ανατολικής Ρωμυλίας Διάλυση 82 ακμαζουσών ελληνικών κοινοτήτων και αρπαγή των περιουσιών τους. Η Ελληνική κυβέρνηση περιορίζεται σε διπλωματικά διαβήματα και διαμαρτυρίες.

1912-1913 : Πόλεμοι για την απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών από τους κατακτητές Τούρκους και επιδόξους νεοκατακτητές Βουλγάρους. Ένωση της Κρήτης με την μητέρα-Πατρίδα (1η Δεκ 1913). Απελευθέρωση Ιωαννίνων, Μακεδονίας και νήσων Βορείου Αιγαίου.

1914: Ύστερα από πρωτοβουλία των ελληνόψυχων Βορειοηπειρωτών, ανακηρύσσεται στις 17 Φεβρουαρίου 1914 στο Αργυρόκαστρο, η Αυτόνομος Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου. Προσωρινός πρόεδρος ορίστηκε ο Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος. Κύρια επιδιώξή της ήταν η αυτονομία της περιοχής και η προστασία βασικών δικαιωμάτων του ελληνικού πληθυσμού.

Η σημαία, το έμβλημα και γραμματόσημο της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου, που εξέδωσαν οι βορειοηπειρωτικές αρχές (1914).

1914: Κατόπιν αφόρητων πιέσεων και ανείπωτων εκβιασμών, των καλουμένων Μεγάλων δυνάμεων (κυρίως της Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας), αποχωρούν τα ελληνική στρατεύματα από την Βόρειον Ήπειρον. Με εντολή των μεγάλων δυνάμεων και απειλήν περί εθνικής τραγωδίας αν δεν την εκτελέσουμε, παραχωρούμεν την νήσον Σάσωνα στο νεοσύστατο κρατίδιον των ληστάρχων Σκιπετάρων (Αλβανία), με υπογραφή του τότε βασιλέως Κωνσταντίνου και του «εθνάρχου» Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η μεγαλύτερη εθνική προδοσία στην Ελληνική ιστορίαν των νεωτέρων χρόνων.2

1920: Απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης-Ενσωμάτωση στην μητέρα πατρίδα.

1919-1922 : Μικρασιατική Εκστρατεία για απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών στην Μ. Ασία, Πόντο και Ανατολική Θράκη, με την υποκίνηση-παγίδα των τότε λεγομένων μεγάλων δυνάμεων και την μυστικήν «συναίνεση» του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, τον οποίον το Σύστημα σήμερα αποκαλεί…«εθνάρχην» (Λεπτομέρειες στην ανάλυση του θέματος «Το Εθνικόν έγκλημα της 15ης Νοεμβρίου 1922»).

1940-1941: Ελληνοϊταλικός πόλεμος (Το ιστορικό «όχι» του Ιωάννου Μεταξά). Απελευθέρωση Βορείου Ηπείρου. Γερμανική εισβολή-Υποχώρηση Ελληνικών στρατευμάτων-Τριπλή Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρική κατοχή.

1947: Ένωση της Δωδεκανήσου με την μητέρα Ελλάδα.3

1944-1949: Αγώνες της Εκκλησίας και ελληνικής πολιτείας κατά του παιδομαζώματος και των νεογενιτσάρων Ελληνόφωνων μπολσεβίκων συμμοριτών που επεχείρησαν ενόπλως, αλλ’ ανεπιτυχώς, να ανατρέψουν την νόμιμη κυβέρνηση.

1950 (15 Ιανουαρίου): Δημοψήφισμα Κυπρίων (Ελλήνων και Τουρκοφώνων μουσουλμάνων) για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα, με ποσοστό 95,7% επί του συνολικού πληθυσμού. Είχαν προηγηθεί άλλα δύο δημοψηφίσματα που δυστυχώς δεν συνεκίνησαν τους τότε ισχυρούς της γης: Το ένα το 1921 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από την ελληνική επανάσταση και το άλλο το 1930 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από ανακηρύξεως ανεξαρτήτου Ελληνικού Κράτους.

1955 (1η Απριλίου): Έναρξη απελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ (Γρίβας Διγενής, Γρηγόρης Αυξεντίου, Ευαγόρας Παλληκαρίδης και λοιποί ήρωες).

1960 (16 Αυγούστου): Επίσημη εγκαθίδρυση της ανεξάρτητης(;) Κυπριακής Δημοκρατίας.  Ο πόθος για την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα μένει αιώνιος!

Παραθέτουμε τα λόγια του 18χρονου ήρωα της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη:

«Την Κύπρο μας κι αν δέσανε οι Άγγλοι μ’ αλυσίδα

Έχει για πάντα την καρδιά, πίστη σε μια πατρίδα

Η Κύπρος κι αν ελύγισε, δεν είναι σκλαβωμένη

Ελληνοπούλ’ αδούλωτη, πάντα η ψυχή της μένει»

1967: Επανάσταση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, την 21ην Απριλίου, κατά του διεφθαρμένου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Η Επανάσταση επικρατεί, δημιουργήσασα δίκαιον. Η ομαλή πορεία της Επαναστάσεως, η οποία είχε προκηρύξει την διενέργειαν εκλογών, με πρωθυπουργόν τον Σπ. Μαρκεζίνη, διεκόπη τον Νοέμβριον 1973, όταν ανετράπη ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, μετά από τα γνωστά γεγονότα του Πολυτεχνείου, αποτέλεσμα αγνώστων μυστικών διεργασιών.
Την διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε εκ των παρασκηνίων, ο ταξίαρχος Δημ. Ιωαννίδης, κουνιάδος του ιουδαιοταλμουδιστού Ζακ Αλαζράκη, καθοδηγούμενος από την Μοσάντ και την CIA.

1974: Ανεπιτυχές πραξικόπημα της κυβερνητικής ομάδος Ιωαννίδη κατά του Μακαρίου, με στόχο την ανακήρυξη την Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, μετά από προτροπή-παγίδα των μυστικών υπηρεσιών ΗΠΑ και Αγγλίας. Απόδραση του Μακαρίου με την βοήθεια των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Έκκληση του Μακαρίου στον ΟΗΕ, για επέμβαση στην Κύπρο των εγγυητριών δυνάμεων (Τουρκίας-Αγγλίας), εκδίωξη των Ελλήνων και αποκατάσταση της νόμιμης κυβερνήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα: Τουρκική εισβολή και Διχοτόμηση της Μεγαλονήσου (Βόρεια κατεχόμενη Κύπρος).

*

Τα παραπάνω συνοπτικά ιστορικά στοιχεία που αφορούν στην περίοδον των δύο τελευταίων αιώνων, παρετέθησαν ως προσθήκη του ιστορικού Μνημονίου (Κύρια ιστορικά γεγονότα της περιόδου από ιδρύσεως της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι την 29ην Μαΐου 1453- Μέρος 1ο) και των αγώνων του έθνους (1453-1821) που παρουσιάσαμε κατά την ανάλυση του θέματος: «Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (1453-1821)».

Συμπερασματικώς, τα σπουδαιότερα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν σε διάστημα έξη (6) και πλέον αιώνων, από της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, αποδεικνύουν ότι για τους αληθινούς Έλληνες, παρέμεινε μέχρι σήμερα, άσβεστη η φλόγα της Μεγάλης Ιδέας. Της απελευθερώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, της ΟΥΔΕΠΟΤΕ αλωθείσης στις ψυχές και καρδιές των γνησίων Ελλήνων.

Κάποιοι ίσως ερωτήσουν: Γιατί να κάνει τέτοια μεγάλη χάρη ο Θεός για τους Έλληνες και να τους ξαναδώσει την Κωνσταντινούπολη, αφού εφάνησαν αγνώμονες, ανόμησαν και απεμπόλησαν ουσιαστικώς τα προνόμια των πρωτοτόκων του Νέου Ισραήλ της Χάριτος του Θεού;

Η απάντηση είναι ιστορικώς τεκμηριωμένη, σαφής και κατηγορηματική:

oΟ Θεός της Παλαιάς Διαθήκης (Ιαχβέ=Εγώ ειμί ο ΩΝ) που είναι ο ίδιος ο Θεός της Καινής Διαθήκης, ο Ιησούς Χριστός, έδωσε την ευλογίαν Του στο έθνος των Ορθοδόξων Χριστιανών, που παρήγαγε αγαθούς καρπούς. «…διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς…» (ΜΑΤΘ: 21/43).

Πρωτόκλητοι και πρωτότοκοι αυτού του Νέου έθνους των Ορθοδόξων Χριστιανών (Νέος Ισραήλ) είναι οι Έλληνες! Η Διαθήκη την οποίαν έκανε ο Τριαδικός Θεός με τον Αβραάμ αλλά και με τους απογόνους του (Νέος Ισραήλ), είναι αιώνιος και αμετάβλητος.

«Τω γαρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ’ ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ’ εαυτού…» [ ..Όταν έδωκεν ο Θεός τας επαγγελίας εις τον Αβραάμ, ωρκίσθη ότι θα τις εκτελέσει (ΣΣ: Ήθελε να δείξει στους κληρονόμους της υποσχέσεως, το αμετάβλητον της αποφάσεώς Του)…] {ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 6/13}.

oΟι Τούρκοι δεν ετόλμησαν να κρημνίσουν τον ναόν της Αγίας Σοφίας, το σύμβολον της Ελληνορθόδοξης Αυτοκρατορίας, όπως έκαναν με όλους τους άλλους ορθοδόξους ναούς. Γιατί; Τι εφοβήθησαν και εξακολουθούν να φοβούνται; Απλούστατα στον ναό της Αγίας Σοφίας θα συνεχισθεί και θα ολοκληρωθεί η θεία λειτουργία που διεκόπη την 29ην Μαΐου 1453, λόγω της εισβολής των βαρβαρικών στιφών στην Πόλη.

oΟ Λόγος Του Κυρίου διεδόθη προ Χριστού σπερματικώς, δια των Ελλήνων φολοσόφων και αργότερον από Έλληνες και Ελληνίζοντες δια της Ελληνικής μεταφράσεως των Ο΄, της Παλαιάς Διαθήκης (3ος π.Χ. αι.) και στην συνέχεια δια Πατέρων της εκκλησίας.

oΟ Χριστιανισμός διεδόθη στα πέρατα της Οικουμένης κυρίως από Έλληνες, δια της Ελληνικής γλώσσης, προς δόξαν του Τριαδικού Θεού.

oΟυδέν άλλο Έθνος και ουδείς άλλος λαός συνύφανε τόσον πολύ τις τύχες του με την πίστη στον αληθινό Θεόν, Τον Ιησούν Χριστόν, όσον το Ελληνικόν Έθνος! Το κατά τον Ιωσήφ Βρυέννιον «Ευσεβέστατον γένος πάντων των ανθρώπων και τω θεώ τα μάλιστα προσανέχον εσμέν».

Με άλλα λόγια, ο Θεός θα μας ξαναδώσει την Κωνσταντινούπολη, διότι έχει βάλει την υπογραφή Του για τους Έλληνες/Ρωμηούς, και ΔΕΝ την παίρνει πίσω…Η απόφασή Του είναι ειλημμένη! Το πότε και το πώς, το γνωρίζει μόνον ΕΚΕΙΝΟΣ!

Για μας τους Έλληνες και τους άλλους ορθοδόξους λαούς, η Ρωμανία, η ανιστορήτως και ακρίτως αναφερομένη ως Βυζάντιο, ζεί μέσα στους θόλους των Εκκλησιών, στον τρόπο της ζωής μας, στα ήθη και στις παραδόσεις μας, στους θρύλους και στα τραγούδια μας.

Όσο και αν οι Ευρωλιγούρηδες, οι κοσμοπολίτες, οι Οικουμενιστές και λοιποί συστημικοί Νέο-Νενέκοι, απωθούν-πολεμουν την «Μεγάλη Ιδέα» της παλινορθώσεως της Ελληνικής Αυτοκρατορίας μας ή την μετασχηματίζουν σε προσπάθεια, δήθεν, πολιτισμικής αναγεννήσεως της Οικουμένης, τίποτε δεν μπορεί να σβήσει από τα βιολογικά, πνευματικά και πολιτιστικά κύτταρά μας, την μεταμορφωμένη Μεγάλη Ιδέα του να κρατήσουμε την ψυχή, το πνεύμα της Ρωμηοσύνης, που είναι συγχρόνως και το πνεύμα της Ελλάδος, να κρατήσουμε Χριστό και Ελλάδα, όπως συνιστούσε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Εκπλήσσονται ευχάριστα νέοι Ευρωπαίοι «βυζαντινολόγοι», όταν επισκέπτονται την Ελλάδα και διαπιστώνουν πόσο ζωντανό είναι ακόμη μεταξύ του λαού το «Βυζάντιο», πόσο πλήθος ανθρώπων σπεύδει να ασπασθεί θαυματουργές άγιες εικόνες και ιερά λείψανα, πόσο γεμίζουν οι εκκλησίες στις εορτές και στις πανηγύρεις.

Δακρύζουν πολλοί, όταν ακούν το καινούργιο άσμα «Στου Βοσπόρου τ' Αγιονέρια κατ’ απ’ την Αγιά Σοφιά», που λέγει για το σμυρνιό καράβι και την συμφορά της Μικρασιατικής καταστροφής, και σαν πολεμική ιαχή από τους αιώνες ακούν την παρήγορη διαβεβαίωση: «Θάρθουν πάλι στους αιώνες τ' Αλεξάνδρου οι Μακεδόνες».

Δυστυχώς στον καιρό μας, δεν φαίνονται στον ορίζοντα πολιτικο-στρατιωτικο-εκκλησιαστικοί ηγέτες, όπως οι Λεωνίδας, Μεγαλέξανδρος  Μεγας Κωνσταντίνος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, Γρίβας Διγενής, Αυξεντίου, Παλληκαρίδης, πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, Αρχεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, Χρυσόστομος Σμύρνης, Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος Αθηνών…

Εδώ και δεκαετίες είναι εμφανής και συστηματική η προσπάθεια των αλλοδόξων και αλλοεθνών Ελληνόφωνων κυβερνητών μας, να διώξουμε από την χώρα τον Χριστό και να βάλλουμε τον αντίχριστο με διάφορες μορφές, να σβήσουμε ό,τι θυμίζει Ρωμηοσύνη, Ρωμανία, Δικέφαλο αετό με το αυτοκρατορικό στέμμα, ό,τι έχει σχέση με Ελληνισμό και Ορθοδοξία.

Κατήργησαν το Χριστιανός Ορθόδοξος από τις ταυτότητες, ανέχονται να υβρίζεται, βλασφημείται ο Ιησούς στο όνομα δήθεν της ελεύθερης εκφράσεως στην τέχνη, να ξεσκίζονται και να καίγονται οι σημαίες μας, απαλείφουν διαρκώς από τα σχολικά βιβλία, εθνικά κείμενα και σελίδες της ένδοξης Ελληνικής ιστορίας, εκκλησιαστικά κείμενα και σύμβολα, προτίθενται να καταργήσουν τα θρησκευτικά σύμβολα στις αίθουσες των δικαστηρίων και των σχολείων, να μεταβάλουν το μάθημα των Θρησκευτικών σε μάθημα Θρησκειολογίας.

Μας διδάσκουν ήδη φανερά, κατά το παράδειγμα των δεδηλωμένων ανθελλήνων και αντιχριστιανών της συνομοταξίας Δραγώνα-Ρεπούση και σία, ότι δεν είμαστε Έλληνες, αλλά ένα συνονθύλευμα εθνοτήτων, προκειμένου να δικαιολογήσουν την μεταναστευτική Βαβέλ που ξένοι εσχεδίασαν και μας επιβάλλουν βιαίως, για να μας εξαφανίσουν ως έθνος και να μας μεταλλάξουν σε μία πολυπολιτισμική, πολυεθνική περιφέρεια της Ιουδαιοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Τέλος, ετοιμάζουν να καταργήσουν ένα από τα τελευταία μετερίζια της Ρωμηοσύνης, Τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας, μέσω του θεσμού της συναλληλίας και της συνεργασίας, με την σχεδιαζόμενη συνταγματική μεταρρύθμιση, για να παύσει η αναγραφή της Αγίας Τριάδος στην αρχή του Συντάγματος, να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος του προέδρου της Δημοκρατίας, των βουλευτών και άλλων, και να παύσει η απαίτηση να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ορθόδοξος Χριστιανός.

Αν ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς που είχε επισημάνει παρόμοια φαινόμενα στην εποχή του, πριν από ένα αιώνα περίπου, τι θα έλεγε σήμερα; 
Παραθέτουμε τους στίχους του από τον Προφητικό, όπου απευθυνόμενος στην αυτοκρατορία μας, στην Ρωμιοσύνη, λέγει για το ελληνικό κράτος, για το ψέμμα κράτος-βασίλειο, ότι δεν πήρε τίποτε από το μεγαλείο της Ρωμανίας, αλλά μόνο από τα κακά του.

Ο δικέφαλος αητός σου να! Μακριά

μακριά πέταξε με τ' άξια και με τ' άγια

και θα ισκιώσουν τα τετράπλατα φτερά

λαούς άλλους, κορφές άλλες, άλλα πλάγια.

Προς τη Δύση και προς το Βοριά,

την κορώνα φέρνει, και κρατά

-και τα νύχια του είν' αρπάγια-

και τη δόξα και τη δύναμη κρατά·

και το γέλιο, και το ψέμμα το Βασίλειο

που γεννήθηκε από σένα μέσ' στον ήλιο.

κοίτα Θεέ! Θα σέρνεται μπροστά

σε μπαλσαμωμένη κουκουβάγια.

Μ' όλα σου θα ζη τα χαμηλά,

με καμιά σου δε θα ζη μεγαλωσύνη,

κ' οι προφήτες που θα προσκυνά,

νάνοι και αρλεκίνοι.

Και σοφοί του και κριτάδες

του άδειου λόγου οι τροπαιούχοι,

και διαφεντευτάδες

κυβερνήτες του οι ευνούχοι.

                                                                  *

Ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος δεν υπέγραψε καμμία συνθήκη με τους Τούρκους, γι’ αυτό έμεινε στην Ιστορία ως Μέγας Βασιλεύς των Ρωμαίων/Ελλήνων που έδωσε την ιστορικήν εκείνην απάντηση στον Μωάμεθ…

Δυστυχώς οι σημερινοί ελλαδίτες εξουσιαστές, με χέρια και «με πόδια» υπογράφουν επονείδιστες συνθήκες και Μνημόνια υποτελείας. Με ευχαρίστηση θυσιάζουν τα πάντα για μια «χούφτα ευρώ» στους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους και ένα υπουργικό ή διευθυντικό αξίωμα.

Οι αγνοί Έλληνες Εθνικιστές, οι Ορθόδοξοι Εθνικιστές, οι ευλογημένοι Ρωμηοί, δείχνουν απίστευτη ανεκτικότητα και υπομονή στις συνεχείς προκλήσεις αυτών των ειδεχθών εξουσιαστών, υποτακτικών φροντιστών-διαχειριστών των Διεθνών Ιουδαιοταλμουδιστών Τοκογλύφων Τραπεζιτών και Δανειστών. Ως πότε όμως;

Βλέποντες τον παρακάτω χάρτη, ας αναλογισθούμε ποίοι είμαστε, τι χάσαμε και τι κινδυνεύουμε να χάσουμε, αν συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε εθνικό- ιστορικό-πολιτικό-πνευματικό λήθαργο.

                                                           

Η 29η Μαΐου 1453 δεν είναι απλώς ημέρα Μνήμης! Είναι ημέρα περισυλλογής και προετοιμασίας για την μεγάλη αντεπίθεση, προς απαλλαγήν μας από τα δεσμά των ψευτοδημοκρατών, Διεθνιστών, ανθελλήνων, κοσμοπολιτών και λοιπών έμμισθων πρακτόρων του Συστήματος.

Οι Έλληνες πατριώτες οφείλουν να υπενθυμίσουν, ανοικτά πλέον, στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό, ότι πλησιάζει η πολυπόθητη ημέρα που θα αναστηθεί ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς». Και μαζί τα όνειρα του Γένους των Ελλήνων!

Δεν είναι ουτοπία. Δεν είναι παραμυθολογία. Είναι ακλόνητη Πίστη!

Πλησιάζει η Ευλογημένη εκείνη ημέρα που ο Τούρκος στρατιωτικός διοικητής της Κωνσταντινουπόλεως, θα μας παραδώσει την κατεχομένη από τους Τουρκομογγόλους, Πόλη μας, καθ’ όν τρόπον παρέδωσε και ο εικονιζόμενος κατωτέρω, Τούρκος Ταξίν Πασάς, την Θεσσαλονίκη μας, στον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο !!!

                         

Και του χρόνου στην Πόλη μας !

Ελληνόπουλο μην ξεχνάς…..Αυτά είναι τα απαράγραπτα ιστορικά, αρχαιολογικά και Εθνολογικά όρια της Ελληνικής / Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας μας, της Ρωμανίας μας!!!

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα

---

1 Όπως υποσ. 1 του 1ου μέρους.

2 Η νήσος Σάσων παραχωρήθηκε στην Αλβανία με τον Νόμο 272/1914 (ΦΕΚ 151/Α΄/7-6-1914) αφού εξοντώθηκαν όλοι οι έλληνες που κατοικούσαν εκεί. Η Αλβανία παρεχώρησε την Σάσωνα στην Ιταλία στις 2 Σεπτεμβρίου 1920, η οποία εγκατέστησε ναυτική βάση στο νησί το 1939, ενώ η αλβανική κυριαρχία επί της Σάσωνος αποκαταστάθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1947, στα πλαίσια των συνοριακών αλλαγών μετά την λήξη του Β΄ Παγκ. Πολέμου, παρά το γεγονός ότι η Αλβανία ήταν σύμμαχος της φασιστικής Ιταλίας κατά την διάρκειαν του 2ου Π. Π!!! Για αρκετά χρόνια έπειτα, η Σάσων αποτέλεσε σοβιετική προκεχωρημένη στρατιωτική βάση στην Μεσόγειο, μετά από συμφωνία της αλβανικής κομμουνιστικής κυβερνήσεως με την Σοβιετική Ένωση.

3 Ο υπ’ αριθ. 518 νόμος της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, 3/9 Ιανουαρίου 1948

27 Ιουνίου 1946: Στο Παρίσι και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του, με την μητέρα Ελλάδα.

10 Φεβρουαρίου 1947: Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα, με πλήρη κυριαρχία, τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες.

31 Μαρτίου 1947: Στις 31 Μαρτίου 1947 ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει την Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου.

9 Ιανουαρίου 1948: Με τον υπ' αριθμ. 518 νόμο της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζεται:

«Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κως, Λέρος, Τήλος και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, προσαρτώνται εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947».

Με το νόμο αυτό, που αποτελεί την ληξιαρχική πράξη της Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου στην μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοικήσεως.