ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ (ΣΚΙΠΕΡΙΑ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΑΛΒΑΝΟΥΣ»/ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΥΣ

             Α λαστόρων προτεκτοράτον των ΗΠΑ.1

             Λ ευκή Χώρα2

             Β ατικανού και Αυστρο-Ουγγαρίας έκτρωμα.

             Α ρπακτή γη, Ελληνικής κυριότητος.3

             Ν εοελληνικής Ιστορίας πλαστογραφία.

              Ι λλυρικής ιστορίας σφετεριστής.

             Α ντρον Ανήμερων Σκιπετάρων.4

                                                          

   Η σημαία των Σκιπετάρων (ως Τουρκαλβανών) επί Οθωμανοκρατίας - FLAMURI OSMAN – SHQIPTARË ISHTE FLAMURI I SHQIPTARËVE…

Η πραγματική Σκιπετάρικη Σημαία - Flamuri i vërtetë shqiptar

Καρικατούρα αναπαριστώντας την «Αλβανία» με το επίσημο όνομά της ΣΚΙΠΕΡΙΑ (SHQIPERIA), σε κατάσταση… άμυνας απέναντι στους γείτονές της. Το Μαυροβούνιο παρουσιάζεται υπό την μορφή πιθήκου, η Ελλάδα ως λεοπάρδαλη και η Σερβία ως φίδι. Το Σκιπετάρικο  κείμενο γράφει: «Φύγετε μακριά μου! Αιμοβόρα πλάσματα!»

ΜΕΡΟΣ 4ον

2. IΛΛΥΡΙΑ-ΙΛΛΥΡΙΟΙ

β. Η αρχαία Ιλλυρία-Όρια (Συνέχεια 3ου μέρους)

6/. Όρια Αρχαίας Ιλλυρίας και Αρχαίας Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου.

Το θέμα των ορίων της Ιλλυρίας, μετά από τα νεώτερα ευρήματα και τις πρόσφατες έρευνες, διευκρινίστηκε κατά κάποιον τρόπον. Σύμφωνα με αυτά, υπάρχουν ενδείξεις, ότι μέχρι τον 9ο αιώνα π.Χ. τα όρια μεταξύ Ιλλυρικών και Δυτικών (Ηπειρωτικών) ελληνικών φύλων, προσδιορίζονταν από τον ποταμό Γενούσο. Αυτή η περίοδος όμως, ήταν η εποχή κυριαρχίας στην ανατολική Αδριατική ενός άλλου ισχυρού λαού της περιοχής, των Λιβουρνών (Liburnians).5

Η Βόρεια περιοχή της Ιλλυρίας, ήταν πολύ πιο δυσπρόσιτη άγρια και ορεινή την οποίαν εκάλυπταν πυκνά δάση..Οι κάτοικοί της ανεξιχνίαστης μέχρι σήμερα ταυτότητος (πιθανώς όχι ενιαίας), ήσαν βάβαροι και απολίτιστοι, άγριοι και άξεστοι εθεωρούντο δόλιοι (όπως μας πληροφορούν αρχαίοι Έλληνες και Λατίνου συγγραφείς), διότι δεν τηρούσαν καμμία συμφωνία απ’ όσες έκαναν. Κανένας δεν τολμούσε να εισχωρήσει στα ενδότερα της χώρας για να εμπορευθεί, αφού έσφαζαν και τον λήστευαν..Οι Ιλλυριοί που κατοικούσαν κοντά στις ακτές ήσαν πειρατές και αποτελούσαν τον τρόμον των παραλίων της Αδριατικής θάλασσας.

Για τους παραπάνω κυρίως λόγους η περιοχή αυτή ονομάστηκε από τους Ρωμαίους, και όχι από εμάς, «Βαρβαρική Ιλλυρία». 

Χάρτης Νο 1: Διοικητική Διαίρεση της Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου, από τους Ρωμαίους

Χάρτης Νο 2: Περιοχές των Ιλλυρικών φύλων, πριν την ρωμαϊκή κατάκτηση, Αρχαϊκή Εποχή έως 168 π.Χ.

Οι νότιες παρυφές της Ιλλυρίας - σημερινή Αλβανία ήταν εν πολλοίς  παλαιόθεν Ελληνική ("Παλαιά Ήπειρος") ή Εξελληνισμένη περιοχή ("Νέα Ήπειρος" καί "Ελληνική Ιλλυρία" ), κατά την Ρωμαϊκή περίοδο, πολύ πρίν την έλευση των Σλάβων καί την εμφάνιση των «Αλβανών»/ Σκιπερίων (Α-Σ), όπως ενδεικνύουν καί τα ονόματα των Ρωμαϊκών επαρχιών.

Χάρτης Νο 3 (Σκαρίφημα)

Στους παραπάνω χάρτες που αφορούν σε διοικητική διαίρεση των Ρωμαίων, αλλά και στο σκαρίφημα, φαίνονται ΞΕΚΑΘΑΡΑ το γενικά όρια αρχαίας Ιλλυρίας και αρχαίας  Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου.

Συμπερασματικώς, τα Βόρεια όρια μεταξύ Ιλλυρικών και Δυτικών (Ηπειρωτικών) ελληνικών φύλων, αρχικώς προσδιορίζονταν από τον ποταμό Γενούσο (ΒΔ όρια του αρχαίου Ελληνισμού), αργότερον όμως, μετά τον εξελληνισμόν των νοτιώτερων Ιλλυρικών φύλων, προσδιορίζονται πολύ βορειότερον του ποτ. Γενούσου.

«Έλληνες εισίν, Ηπειρώται καλούμενοι, άχρις  Επιδάμνου πόλεως, ήτις επιθαλαττία κείται…» (Προκοπίου, Πολ. Γοτθ., Έκδ. Ηα, σ. 82..).

Όσοι Ιλλυριόπληκτοι Σκιπετάροι και εγκάθετοι ξένοι «επιστήμονες», παραβλέπουν ή παρερμηνεύουν το παραπάνω πεντακάθαρο χωρίον του Προκοπίου, όχι μόνον αδυνατούν να  προσδιορίσουν τα όρια Ιλλυρίων-Αρχαίων Ελλήνων, αλλά πλάθουν με την φαντασίαν τους διάφορους «παν-ιλλυρικούς» χάρτες.

Ένεκα τούτου, τους παραπέμπομεν σε χάρτες της αρχαίας Ελλάδος, συνταχθέντες από ξένους χαρτογράφους, τους οποίους παραθέτουμε κατωτέρω, με σαφή οριοθέτηση της Αρχαίας Ιλλυρίας-Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου..

Χάρτης της Ελλάδος (GRAECIA) [εκδ. 1741], του οίκου Homann,

Στον παραπάνω χάρτη (Πάνω και αριστερά) αναγράφεται «Χάρτης της ΕΛΛΑΔΟΣ», (map of GRAECIA), συμπεριλαμβάνονται και χαρακτηρίζονται ως Ελληνικές με τα Ελληνικά ονόματά τους, ΟΛΕΣ οι κατεχόμενες σήμερα από αλλοεθνείς και αλλοδόξους ομόρους γείτονες, πανάρχαιες περιοχές μεταξύ των οποίων και η Ενιαία Ελληνική Ήπειρος].6

Χάρτης της Αρχαίας Ελλάδος (εκδ. 1800)

Moll, Herman (Sculp) and Sophianos, Nikolaos, "Graecia antiqua, Sophiani" (1800).7

Στον παραπάνω χάρτη [Κάτω και αριστερά, αναγράφεται «Χάρτης της Αρχαίας Ελλάδος» (map of GRAECIA ANTIQUA)], που εξεδόθη πριν από την απελευθέρωση των ελληνικών εδαφών (Βορείου-Νότιας Ηπείρου και Μακεδονίας) [1912], και ενώ η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη στους Οθωμανούς, συμπεριλαμβάνονται, χαρακτηρίζονται και αναγνωρίζονται, μεταξύ των άλλων, ως πανάρχαιες Ελληνικές περιοχές, και η  Ενιαία Ελληνική Ήπειρος...

Χάρτης της Aρχαίας Ελλάδος (GRECIA VETUS) [εκδ. 1752].

Στον παραπάνω χάρτη [Στο κάτω αριστερά μέρος αναγράφεται στα Λατινικά «Αρχαία Ελλάς» (GRAECIA VETUS)], που εξεδόθη πριν την απελευθέρωση των ελληνικών εδαφών (Βορείου και Νότιας Ηπείρου, Μακεδονίας και Θράκης) [1912], και ενώ η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη στους Οθωμανούς, συμπεριλαμβάνονται, χαρακτηρίζονται και αναγνωρίζονται από τους ξένους, ως πανάρχαια ελληνικά εδάφη, μεταξύ των άλλων, και η περιοχή της Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου…..8

Χάρτης Νο 4, της Αρχαίας Ελλάδος (εκδ. 1809)

Graecia Antiqua, Map of Ancient Greece, 1809.9

Στον παραπάνω χάρτη που εξεδόθη το 1809, και ενώ η Ελλάδα ήταν υπό τον Οθωμανικόν ζυγόν, συμπεριλαμβάνονται, χαρακτηρίζονται και αναγνωρίζονται από τους ξένους, ως ελληνικές περιοχές, μεταξύ άλλων και η Ενιαία  Ελληνική Ήπειρος μετά της Ελληνικής Ιλλυρίας (Illyris Graeca)!!!

Πανάθλιοι Σκιπετάροι, απόγονοι ορεσίβειων ληστών, αυτά δεν τα γνωρίζετε;

Και καλά οι ανιστόρητοι και αγράμματοι Σκιπετάροι, αλλά εσείς τυφλοί Αλβανολάγνοι και Ιλλυριόπληκτοι, ενσυνείδητοι ή ασυνείδητοι διαστροφείς της ιστορικής αληθείας, που παριστάνετε τους ιστορικούς και επιστήμονες, γιατί επιμένετε να υπηρετείτε το Ψεύδος και την ιστορική απάτη;

Εάν παρά ταύτα, μετά την παραπάνω σαφή γενική οριοθέτηση μεταξύ της Αρχαίας Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου και Αρχαίας Ιλλυρίας, πάλιν οι φαντασμένοι Ιλλυριόπληκτοι αδυνατούν να προσδιορίσουν τα όρια Αρχαίας Ιλλυρίας και Αρχαίας Ελλάδος, τότε τους προτείνομεν να επαναπαυθούν στα «χάρτινα στρώματά» τους (πλαστογραφημένοι χάρτες κατασκευασμένοι με την βοήθεια των Λατινοφρόνων παπικών), αποκυήματα της φαντασίας τους, όπως ο παρακάτω ανιστόρητος και αυθαίρετος χάρτης τους και ονειρευόμενοι να ηδονίζονται απολαμβάνοντες την σκιπετάρικη «ονείρωξή τους».

Χάρτης Παν-Ιλλυρικών Σκιπετάρικων φαντασιώσεων, με την εξάπλωση των ιλλυρικών φύλων να φθάνει μέχρι …τον Αμβρακικό κόλπο!

γ. Ιλλυρική γλώσσα:

1/. Ποίαν γλώσσα μιλούσαν οι Ιλλυριοί;

Οι Ιλλυριοί για τους αρχαιολόγους, γλωσσολόγους και ιστορικούς, δεν συνιστούν μια μοναδική, ομοιογενή, εθνική ομάδα. Δεν συνιστούν ένα ινδοευρωπαϊκής προελεύσεως πρωτο-ιλλυρικό ρεύμα που κατέκλυσε την ευρωπαϊκή ήπειρο, ούτε μετανάστευσαν προ του 12ου-11ου  π.Χ. αιώνος στην Χερσόνησο του Αίμου (Βαλκανική) και στον Ελλαδικό χώρο.

Οι γλωσσικές μαρτυρίες για την Ιλλυρική γλώσσα είναι ανύπαρκτες ή αξιοθρήνητα πενιχρές, με εξαίρεση, κατά μερικούς ιστορικούς, αρχαιολόγους και ερευνητές, προσωπικά ονόματα, ελάχιστα  τοπωνύμια και επιγραφές οι οποίες όμως, ΔΕΝ έχουν αναγνωρισθεί ακόμη..

Την απουσίαν ιλλυρικών ανθρωπωνυμίων επιβεβαιώνει μεταπολεμικώς και ο Οl. Masson10

Ο όρος ιλλυρική γλώσσα χρησιμοποιείται υπό διάφορες εκδοχές. Ιλλυρική ονομάζεται η γλώσσα που υποτίθεται ότι μιλιόταν από τους αρχαίους Ιλλυριούς. Αμφισβητείται όμως και έτσι πιθανολογείται βασίμως, ότι οι Ιλλυριοί ΔΕΝ γνώριζαν την χρήση της γραφής. Η γλώσσα των Ιλλυριών ΔΕΝ απέκτησε ποτέ γραπτή μορφή, αλλά είναι γνωστή μόνο μια πολύ μικρή επιγραφή με ελληνικά γράμματα.

Η παλαιότερη σωζόμενη περιγραφή των ιλλυρικών λαών προέρχεται από τον Περίπλου, μια περιγραφή του περίπλου της Αδριατικής, έργου γραμμένου στα μέσα του 4ου αι. π.Χ., αλλά αγνώστου συγγραφέα, συνεπώς ουχί αξιόπιστος. (John Wilkes, 1999, σελ.132).

Δεν υπάρχει γραπτό μνημείο της Ιλλυρικής γλώσσης, όπως δεν υπάρχει και «Μακεδονικής» τοιαύτης. Όσα γνωρίζουμε για την Ιλλυρική γλώσσα, μας είναι γνωστά από τα κύρια ονόματα που περιέχονται στα συγγράμματα των κλασικών συγγραφέων ή από λατινικές και Ελληνικές επιγραφές των ιλλυρικών περιοχών και από επιγραφές των Μεσσαπιανών, που επιθανολογούντο ότι είναι μνημεία ιλλυρικής διαλέκτου, ομιλουμένη στην Κάτω Ιταλία .

Μεσσαπιανοί είναι οι κάτοικοι της Μεσσαπίας,11 χώρα της Μεγάλης Ελλάδας, που αντιστοιχεί μάλλον με την Καλαβρία και Απουλία. Στις ακτές της Μεσσαπίας υπήρχαν ελληνικές αποικίες: Το Βρινδήσιο, ο Τάραντας κλπ. Η μεσσαπική διάλεκτος καίτοι θεωρείται από πολλούς ως ιλλυρική,  είναι γνωστή μόνο από σύντομες επιγραφές, στο ελληνικό αλφάβητο, από την Καλαβρία και την Απουλία.

Χάρτης αρχαίων λαών της Ιταλίας

Η μεσσαπική διάλεκτος που λέγουν οι «ειδικοί» ότι ανήκει στην ιλλυρική ομάδα των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, συγγενεύει περισσότερον με την αρχαίαν κρητική διάλεκτον. Η άμεση συγγένεια της βενετικής γλώσσας με την Ιλλυρική αμφισβητείται. Η Βενετική γλώσσα θεωρείται γλώσσα της ιταλικής γλωσσολογικής ομάδας. Οι ιλλυρικές διάλεκτοι εξαφανίστηκαν τελείως.

Η συγγένεια της νέας σημερινής αλβανικής γλώσσας με τις άγνωστες ιλλυρικές διαλέκτους, ΔΕΝ αποδεικνύεται. Το πρόβλημα της προελεύσεως της νέας αλβανικής γλώσσας παραμένει άλυτον μέχρι σήμερον.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ελάχιστα ίχνη της Ιλλυρικής γλώσσης έχουν ανιχνευτεί μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να είμαστε βέβαιοι μόνον για το γεγονός ότι, η Ιλλυρική ανήκει στις Αριοευρωπαϊκές (Ινδοευρωπαϊκές) γλώσσες.

Η κρισιμότητα του ζητήματος προκύπτει από το γεγονός ότι η σημερινή Αλβανική γλώσσα (που είναι γνωστή από γραπτές πηγές, μόλις από τον 15ο αιώνα μ.Χ.) και η οποία ανήκει στην ομάδα satem (Ανατολική ομάδα), διεκδικεί την καταγωγή της από την Ιλλυρική, η οποία, όπως τείνει να αποδείξει η σύγχρονη έρευνα, ανήκει μάλλον στην Δυτική ομάδα centum και επομένως αποκλείεται να είναι προγονική γλώσσα της Αλβανικής, άρα και οι Ιλλυριοί αποκλείεται να ήσαν πρόγονοι των σημερινών «Αλβανών» (Α-Σ).

Νομίσματα του βασιλέως των Ιλλυριών στην ελληνική γλώσσα..Coins of King Monunius - 280 BC with the depiction of a cow and a calf, inscription: ΚΤΗΤΟΣ. Double stellate pattern, inscription: ΥΡ ΦΑ ΝΙ[Σ ΚΟ]Υ. Minted in Durrës.

 2/. Η δήλωση-κεραυνός Αυστριακών Επιστημόνων Shumaker και Matziger

Mία πρόσφατη δήλωση ιστορικών αυστριακών ακαδημαϊκών έχει συγκλονίσει το Ιλλυριόπληκτο κατεστημένο της Αλβανίας. Oι Αυστριακοί επιστήμονες, σύμφωνα με δημοσίευμα της Σκοπιανής εφημ. Ρεπούμπλικα στην online έκδοσή της, επικαλούμενη τα μέσα ενημερώσεως των Τιράνων, εδήλωσαν ότι, οι Αλβανοί ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τον αρχαίο λαό των Ιλλυριών.12

«Οι ερευνητές της Βιέννης εκνεύρισαν τους Αλβανούς, που παραδοσιακά πιστεύουν ότι η γλώσσα τους προέρχεται από την αρχαία Ιλλυρική και η θεωρία τους πνίγηκε με ένα κρύο ντους», γράφει το δημοσίευμα. 

Οι ακαδημαϊκοί Stephen Shumaker και  Joachim Matziger, βάσει αρχαίων ιλλυρικών κειμένων που βρέθηκαν στα Βαλκάνια, έχουν προσπαθήσει να ανακαλύψουν την πραγματική προέλευση των Αλβανών και της αλβανικής γλώσσας. 

Σύμφωνα με αυτούς, οι Ιλλυριοί ήταν ένας λαός που έζησε στην Χερσόνησο του Αίμου, στο δυτικό της μέρος, που μέρος της αποτελεί και η σημερινή Αλβανία. Αλλά ο ελάχιστος αριθμός κοινών λέξεων (σημ. κυρίως ελληνικής προελεύσεως), οι Αλβανοί δεν έχουν τίποτε να κάνουν με τον αρχαίο λαό των Ιλλυριών, παρ’ ότι οι Αλβανοί υπερεθνικιστές επιμένουν σε αυτήν την άποψη, χωρίς όμως να την τεκμηριώνουν. 

3/. Οι δυσκολίες της μελέτης της Ιλλυρικής γλώσσας

Η μελέτη της Ιλλυρικής γλώσσας είναι πιο δύσκολη σε σχέση με την Θρακική, για τους παρακάτω λόγους:

α/. Οι Έλληνες γνώριζαν καλύτερα τους Θράκες απ’ ότι τους Ιλλυριούς και υπήρχαν πολύ περισσότερες ελληνικές αποικίες στις θρακικές ακτές απ’ ότι στις ιλλυρικές, με αποτέλεσμα να υπάρχουν και πολύ περισσότερες ελληνικές επιγραφές με θρακικά ονόματα.

β/. Στην περίπτωση του Δακο-Θρακικού γλωσσικού συνεχούς, υπάρχουν αρχαίες μαρτυρίες που μας πληροφορούν για το «ομόγλωσσον» και το «ομοηθές» των εθνών. Αντίθετα, καμία αρχαία πηγή δεν μας πληροφορεί ότι τα Ιλλυρικά φύλα μιλούσαν μία κοινή «Ιλλυρική» γλώσσα ή ότι είχαν κοινά ήθη.

Η ομογλωσσία θα πρέπει να εξαχθεί από την γλωσσολογικά δεδομένα, όπως τα ανθρωπωνύμια, τα οποία όντως δείχνουν ότι το ανθρωπωνυμικό υλικό ήταν κοινό εντός της «μικρής» Ιλλυρίας και ότι το υλικό αυτό απαντά και εκτός της τελευταίας (ενδεικτικό των Ιλλυρικών φύλων που κατοικούσαν εκτός της «μικρής» Ιλλυρίας).

γ/. Οι Δακο-Θράκες είχαν τυπικά τοπωνυμικά επιθήματα (-deva, -bria, -para, -diza) που μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε αντικειμενικά την έκταση του γλωσσικού συνεχούς και την εσωτερική του ποικιλία. Αντίθετα, οι Ιλλυριοί δεν είχαν τυπικά Ιλλυρικά τοπωνύμια και η απόδειξη γλωσσικού συνεχούς βασίζεται μόνο στο ανθρωπωνυμικό υλικό. Μελετώντας το τελευταίο, ο Radoslav Katičić χώρισε χονδρικά την «μικρή» Ιλλυρία σε τρεις «ζώνες» και την «μεγάλη» σε επτά. Οι τρεις ζώνες της «μικρής» Ιλλυρίας είναι η «νότια» (Αλβανία-Μαυροβούνιο) και τα δύο μισά της «βόρειας» («δαλματική» = παράκτια και «ενδοχωρική» προς τον Σάβο).

Η μελέτη των ανθρωπωνύμων της ζώνης 4 από τον Untermann το 1961 απέδειξε ότι οι Λιβυρνοί ήταν βενετόφωνοι, ενώ στις ζώνες 5,6,7 εντοπίστηκε σημαντική Κελτική παρουσία και, στην ζώνη 7 ειδικότερα (Τριβαλλοί και Δάρδανοι), «Θρακική» (Δακο-Μυσική). Και ενώ είναι εύλογο σε όλους ότι η μελέτη του υλικού πρέπει να περιοριστεί εντός της «μικρής» Ιλλυρίας, στην πραγματικότητα αυτός ο κανόνας σπάνια εφαρμόστηκε και δυστυχώς ορισμένες «νοθείες» έχουν περάσει στην βιβλιογραφία σαν «Ιλλυρικές» και δυστυχώς διαιωνίζονται ακρίτως ως τέτοιες. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα. Στις ζώνες

Στις ζώνες 4,5 απαντά το όνομα Vescleves το οποίο μπορεί να ετυμολογηθεί ως «Εὐκλῆς» (< Εὐκλέϝης) και ακριβώς αντίστοιχο του Ινδικού Wasusravas (PIE *wesu-«καλός» -άσχετο με το *h1su-= «καλός» που έδωσε το ελληνικό εὖ- και *k’lewes– «κλέος»).

Η ετυμολογία είναι σίγουρη, αλλά αυτό που δεν είναι σίγουρο είναι το εάν το όνομα είναι όντως Ιλλυρικό ή Βενετο-Κελτικό (οι εν λόγω ΙΕ ρίζες απαντούν στο ανθρωπωνυμικό υλικό αυτών των γλωσσών). Το συγκεκριμένο όνομα, όπως και τα Clevas, Clevata που βρέθηκαν στην ίδια βόρεια Ιλλυρική περιοχή, χρησιμοποιήθηκαν σαν απόδειξη ότι η Ιλλυρική γλώσσα ήταν τύπου centum, κάτι που «στεναχώρησε» τους Αλβανούς μελετητές που προσπαθούσαν μανιωδώς ν’«αποδείξουν» ότι η αλβανική κατάγεται από την αρχαία Ιλλυρική.

Ένα άλλο παράδειγμα νόθου «Ιλλυρικού» όρου, είναι το θεωνύμιο που κατέγραψε ο Ησύχιος Δειπάτυρος = θεὸς παρὰ Στυμφαῖοις που κάποιοι εντελώς ακρίτως βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως Ιλλυρική εκδοχή του *Dyēus ph2ter, ενώ οι Τυμφαίοι ήταν ελληνικό Μολοσσικό (αργότερα Άνω Μακεδονικό) φύλο, όπως μαρτυρεί το όνομά τους (ελληνική τροπή *bh>ph Τυμφαίοι = κάτοικοι της Τύμφης < *(s)tembh– > Τυμφρηστός, ἀστεμφής) και αυτά των ηγετών τους (λ.χ. *spergh– > Πολυ(σ)πέρχων = «πολύ γρήγορος/ενεργητικός» όπως σπέρχω, Σπερχειός).

Όχι μόνο δεν είναι Ιλλυρικό θεωνύμιο, αλλά ούτε καν σχετίζεται με τον Πατέρα Δία, αλλά με τον γιό του Ηρακλή (< *Δειπάτορος = θεματοποιημένη μορφή του αθεματικού Δειπάτωρ < *Djew-i-ph2tōr «που έχει πατέρα τον Δία» όπως τα θεοπάτωρ, ὀβριμοπάτρη = «που έχει ὄβριμο πατέρα» και το ζεύγος Κλεοπάτρα ~ Αβεστικό Srūta-fəδrī «που έχει ξακουστό πατέρα» που υπογράμμισα με μπλε πιο πάνω).

Για να καταλάβουμε τον βαθμό της «νοθείας», από τους τέσσερεις όρους που αναφέρονται σαν Ιλλυρικοί από έναν σοβαρό γλωσσολόγο σαν τον Benjamin Fortson, οι δύο είναι οι νόθοι. Σαν να μην έφταναν οι «νόθοι» όροι, στα βιβλία ΙΕ γλωσσολογίας θα βρείτε και πολλούς ανύπαρκτους/ φανταστικούς ιλλυρικούς όρους.

Σε πολλά βιβλία, θα βρείτε σαν ιλλυρικό λήμμα του Ησυχίου το ἄβεις  = φίδια, Ιλλυριοί και ετυμολογική παραγωγή από τη ρίζα *h2angwhis που έδωσε το λατινικό anguis = χέλι. Κάποιος που δεν έχει άμεση πρόσβαση στις γλώσσες του Ησυχίου συμπεραίνει ότι ο τελευταίος έγραψε ότι «ἄβεις» ήταν τα φίδια στην γλώσσα των Ιλλυριών. Όταν όμως δούμε τι ακριβώς έγραψε ο Ησύχιος τότε η εικόνα αλλάζει τελείως. Ο Ησύχιος απλά γράφει ἄβεις = ἔχεις !!!

*<ἀβέβηλον>· καθαρόν vg (Pn)

<ἄβεις>· ἔχεις

<ἀβέλλει>· στέφει (p) w

Με άλλα λόγια, ούτε γράφει πουθενά ότι πρόκειται για ιλλυρικό λήμμα, αλλά ούτε γίνεται λόγος πουθενά για «φίδια». Μόνο ένα «διεστραμμένο» μυαλό κατά την περίοδο του Πανιλλυρισμού μπορούσε να δει πίσω από το «ἔχεις» όχι τον δεύτερο ενικό του «ἔχω», αλλά τον πληθυντικό του «ἔχις» = «οχιά» ! Ο Ησύχιος απλά καταγράφει ότι το λατινικό habēs (~ ἄβεις, δεύτερο πρόσωπο οριστικής ενικού ενεστώτα του habeō = ἔχω) και το μεταφράζει στην ελληνική ως «ἔχεις» !!! Ούτε για «φίδια» ούτε και για «Ιλλυριούς» μιλάει !!!13

Να γιατί μιλήσαμε στην αρχή της αναλύσεως του θέματος περί εξωφρενικής Συστημικής Απάτης, για την Αλβανία και τους «Αλβανούς».

Οι Αλβανοί δεν έχουν Αρχαίες Ελληνικές λέξεις παρά μόνον Ελληνικές (Βυζαντινές) και σύγχρονες, ενώ τα Λατινικά τους δάνεια είναι Ανατολικοβαλκανικά. Ελάχιστο είναι το αμιγώς Αλβανικό λεξιλόγιο. Η Αλβανική είναι βασικά μία μερικώς και εν πολλοίς Λατινινοποιημένη Δακική στο υπόβαθρό της, με άπειρα δάνεια Σλαβικά, Ελληνικά και Τουρκικά. Σύμφωνα με την άποψη κάποιων γλωσσολόγων, τα Λατινικά της δεν μπορούν να εξηγηθούν με αναφορά στον Καύκασο, εξηγούνται όμως όλα τα υπόλοιπα, με την καταγωγή των Σκιπερίων από την δυτική υπώρεια των Kαρπαθίων.

Εκτός από τους νόθους και φανταστικούς όρους, που επενόησαν οι Ιλλυριόπληκτοι γλωσσολόγοι, η μελέτη της Ιλλυρικής γλώσσας έχει παράξει και την μεγαλύτερη ΓΚΑΦΑ όλων των εποχών στο θέμα των παλαιοβαλκανικών γλωσσών !!!

Σε ένα δακτυλίδι που βρέθηκε στον αρχαιολογικό χώρο Κoman της βορείου Αλβανίας, οι επίδοξοι «ιλλυριολόγοι» διάβασαν την επιγραφή ΑΝΑ ΟΗΘΗ ΙCΕΡ και το θεώρησαν δείγμα της ιλλυρικής γλώσσας που αποκωδικοποίησαν ως  «αφιερωμένο [iser-] στην θεά [ana] Οήθη» !!! Όταν η Βουλγάρα αρχαιολόγος Ognenova εξέτασε το δακτυλίδι παρατήρησε ότι στην πραγματικότητα ήταν ελληνική επιγραφή της πρώϊμης βυζαντινής περιόδου που έγραφε ΚΥΡΙΕ ΒΟΗΘΗ ΑΝΝΑ(= Κύριε βοήθει Ἄννᾳ = Κύριε βοήθησε την Άννα),και την οποία οι επίδοξοι «ιλλυριολόγοι» διάβαζαν και λάθος και ανάποδα !!!

δ. Γιατί η απότομη εξαφάνιση του γεωγραφικού ονόματος «ΙΛΛΥΡΙΑ» που διετηρείτο στην ιστορία επί δύο (2) χιλιετίες περίπου;

Η απάντηση είναι απλή. Οι Συστημικοί κατασκευαστές της Αλβανίας:

-Προετοίμαζαν την βάπτιση της περιοχής σε Αλβανία και την μετονομασίαν τών άνευ εθνικής γλώσσης και αγνώστου ταυτότητος Σκιπετάρων ορεσίβειων ληστών (Τουρκαλβανών), σε «Αλβανούς», προκειμένου:

.Να ικανοποιήσουν τις πανάρχαιες επεκτατικές βλέψεις των Ιταλών παραμυθολόγων, περιοχήν της Ηπείρου (Βλέπε 2ον μέρος, παρ.1α. «Αρχική ιδέα κατασκευής του Αλβανικού κράτους»).

.Να «ιστορικοποιήσουν» τα ανιστόρητα περί των Σκιπετάρων της περιοχής και να επιστημονικοποιήσουν τα νέα ονόματα, κάτι που ήταν δυνατόν να γίνει ΜΟΝΟΝ με σφετερισμόν των παραδόσεων Ελλήνων και Ιλλυριών και ταυτόχρονη μετάλλαξη των ονομάτων και της ιστορίας τους !!!

-Δεν θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν την ονομασίαν του νέου κράτους των Σκιπετάρων σε Ιλλυρία και τους κατοίκους της σε Ιλλυριούς, πρώτον διότι οι Ιλλυριοί ιστορικώς έχουν εξαφανισθεί από τον 1ον αιώνα, δεύτερον διότι θα έπρεπε να μετονομάσουν τους Σκιπετάρους σε Νέο-ιλλυριούς (κατά το Νεο-τούρκους), κάτι που ήταν φύσει και θέσει ΑΔΥΝΑΤΟΝ και ΔΕΝ απεδέχοντο οι λήσταρχοι Σκιπετάροι  και τρίτον διότι, η παπική Ιταλία ετοίμαζε τα σχέδιά της για κατάκτηση της περιοχής, με την δικαιολογία ότι οι Albani (Αλβανοί), υπήρξαν αρχαιόθεν άποικοι της Αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην περιοχή και συνεπώς είχαν ιστορικά δικαιώματα επ’ αυτής!

Το ότι οι Αλβανοί δεν έχουν καμία σχέση με τους Ιλλύριους αποδεικνύεται γλωσσολογικά, αρχαιολογικά και Ιστορικά. Οι Ιλλύριοι έχουν εκρωμαϊστεί και αφομοιωθεί ήδη από τους Ρωμαίους και τους Έλληνες, αιώνες πριν ακόμη και από την εμφάνιση των Σλάβων στην Χερσόνησο του Αίμου (Βαλκάνια). ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν τα Αλβανικά με τα Ιλλυρικά γλωσσολογικά. ΟΥΔΕΜΙΑ νύξη της Αλβανικής γλώσσας, υπάρχει πριν τα τέλη του 13ου αιώνα και καμία ιστορική αναφορά σε «Αλβανούς», γίνεται πρίν το 1142.

Βεβαίως, οι «Αλβανοί» που εμφανίζονται σε χρονογραφήματα Ρωμηών/ Ελλήνων (Βυζαντινών) συγγραφέων, εκείνης της περιόδου, ουδεμία σχέση έχουν με τους σημερινούς «Αλβανούς», καθ’ όσον το όνομα Αλβανός, είναι ο λόγιος τύπος του ονόματος των Ελλήνων Αρβανιτών ή Αλβανιτών, που προηγούνται ιστορικώς των λεγομένων «Αλβανών»...14

                                                               

Συνεχίζεται

---

1 Αλάστωρ<άλαστος>-ορος (ο και σπν. η)=Ασεβής, κακούργος, φονεύς και μιαίνων όσους τον πλησιάσουν, αποτρόπαιος (Λεξ. Σκ. Βυζαντίου, σ. 43).

2 Η ετυμολογία της λέξεως Αλβανία προέρχεται από την ρίζα Αλβ-ή Αλπ-. Ονομάζεται  Λευκή Χώρα, με καθαρώς γεωγραφική σημασία, από το χρώμα της χιόνος που μονίμως σχεδόν σκεπάζει τις λίαν ορεινές περιοχές ή το χρώμα του ηλίου που συχνότατα βλέπουν οι κατοικούντες σε λίαν ορεινές περιοχές (Το λευκό είναι το συνηθέστατο ένδυμα και παραδοσιακή στολή των χωρικών της Αλβανίας). Περισσότερα στην ανάλυση του κεφ. Αλβανία και «Αλβανοί» /Σκιπετάροι.

3 Αρπακτός,ή,όν = Ο παρθείς (αποκτηθείς) με αρπαγήν, κλοπιμαίος.

4 Ανήμερος (ο,η)=  Άγριος, απάνθρωπος.

5 Οι Λιβουρνοί ανήκαν στους λεγόμενους Βενετικούς (Venetic) λαούς (βλ. παρακάτω), που ήσαν εγκατεστημένοι στον μυχό της Αδριατικής και στις Δαλματικές ακτές και αποτελούσαν το νοτιότερο φύλο τους. Το πρώτο μισό του 8ου αιώνα π.Χ. είχαν εγκατασταθεί στην Κέρκυρα, την οποία μοιράζονταν με τους Έλληνες αποίκους από την Ερέτρια της Εύβοιας, μέχρι την εκδίωξή τους από την περιοχή και την οριστική απώθησή τους, στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. από τον πανίσχυρο στόλο των Κορινθίων, που θα καταλάβουν την Κέρκυρα και θα αποκτήσουν έτσι τον έλεγχο της νότιας Αδριατικής και των επικερδών θαλάσσιων επικοινωνιών με την Ιταλία.

6 Johann Baptist Homann (20 March 1664 – 1 July 1724) was a German geographer and cartographer, who also made maps of the Americas.  Although educated at a Jesuit school, and preparing for an ecclesiastical career, he eventually converted to Protestantism and from 1687 worked as a civil law notary in Nuremberg. He soon turned to engraving and cartography; in 1702 he founded his own publishing house.

Homann acquired renown as a leading German cartographer, and in 1715 was appointed Imperial Geographer by Emperor Charles VI. In 1716 Homann published his masterpiece Grosser Atlas ueber die ganze Welt (Grand Atlas of all the World). Numerous maps were drawn up in cooperation with the engraver Christoph Weigel the Elder, who also published Siebmachers Wappenbuch.

Homann died in Nuremberg. He was succeeded by the Homann heirs company, which was in business until 1848. The company was known as "Homann Erben", "Homanniani Heredes" (Eredi Ηomann), or "Heritiers de Homann" abroad.

Eredi HOMANN. Norimberga, eredi Homann, 1741. Sandler, Johann Baptista Homann, gli eredi di Homännischen, Matthäus Seutter e le tue mappe, p 125 (n. 82); Mappa storica del Mediterraneo orientale, varia da Vienna nel nord del Sinai a sud, da Cartagine a ovest, il mar morto in Oriente, così grandi zone dell'Italia con sen Mostra isole di Corsica, Sardegna e Sicilia, Malta, l'intera regione dei Balcani, il Mar Egeo, Cipro e parti del Mar Nero e in Crimea; con la piega abituale centro, qualcosa di marrone.

7 Literature and Book Arts Gallery. Image 290.

http://scholarcommons.usf.edu/litbookarts_gallery/290.

8 Source, Robert de Vaugondy, Didier, 1723-1786; Robert de Vaugondy, Gilles, 1688-1766; Sanson, Nicolas, 1600-1667

Author, Robert de Vaugondy filio, Geographo Regis ordinario. Cum Privilegio. 1752. E. Haussard sculpcit.

9 Description: Map of Ancient Greece, (Epirus, Peloponesus, Thracia, Macedonia et Illyris Graeca - Epirus Nova)

Date: uploaded 1st March 2010, made 1809

Source: Atlas Orbis Antiqui Totius, J. Dirwaldt, Vienna. 1809

Author: J. Dirwaldt.            

10 Les reports entre les Grecs et les Illyriens d’apres l’onomastique d’ Apollonia et d’ Dyrrachium” Actes du premier Congres International des etudes balkaniques et sud-est europeenes, 26 aout-1 Sept. 1966 sofia, IV, 239.

11 Μεσσαπία εκαλείτο κατά την αρχαιότητα, η ΝΑ χερσόνησος της Ιταλίας, αρχομένη από την πόλη της Γναθίας και καταλήγουσα στην Ιαπυγίαν άκραν.. Οι κάτοικοί της, αρχαίος λαός, κατά τον Ηρόδοτον ήσαν Κρήτες που είχαν πλεύσει εκεί αλλά κατεστράφησαν τα πλοία τους και παρέμειναν (Στην Μεσσαπικήν εσώθησαν αρκετές επιγραφές του 2ου-1ου π.Χ. αιώνος) [Μεγ. Αμερ. Εγκυκλ.]. Σήμερα η περιοχή ονομάζεται Σαλέντο.

12 "Βόμβα" Αυστριακών ακαδημαϊκών : Ουδεμία σχέση Ιλλυριοί με ...

www.eglimatikotita.gr › αλβανοι › μαθήματα ελληνικής ιστορίας, 20 Νοε 2013     

13https://smerdaleos.wordpress.com/2014/02/24/η-ιλλυρική-γλώσσα-1-προλεγόμενα/24 Φεβ 2014.

Η Ιλλυρική γλώσσα #1: προλεγόμενα)

14 Περισσότερα στα ακολουθούντα κεφ. 3β, 5β, 5γ, 5ε, «Έλληνες Αρβανίτες/ Αλβανίτες/Αλβανοί και «Αλβανοί» Σκιπετάροι».