ΑΥΤΗ
ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ (ΣΚΙΠΕΡΙΑ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΑΛΒΑΝΟΥΣ»/ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΥΣ
Α λαστόρων προτεκτοράτον των ΗΠΑ.1
Λ ευκή Χώρα2
Β ατικανού και Αυστρο-Ουγγαρίας έκτρωμα.
Α ρπακτή γη, Ελληνικής κυριότητος.3
Ν εοελληνικής Ιστορίας πλαστογραφία.
Ι λλυρικής ιστορίας σφετεριστής.
Α ντρον Ανήμερων Σκιπετάρων.4
Καρικατούρα
αναπαριστώντας την «Αλβανία» με το επίσημο όνομά της ΣΚΙΠΕΡΙΑ (SHQIPERIA), σε κατάσταση… άμυνας απέναντι στους
γείτονές της. Το Μαυροβούνιο παρουσιάζεται
υπό την μορφή πιθήκου, η Ελλάδα ως λεοπάρδαλη και η Σερβία
ως φίδι. Το Σκιπετάρικο κείμενο
γράφει: «Φύγετε μακριά μου! Αιμοβόρα πλάσματα!»
ΜΕΡΟΣ 8ον
4. ΗΠΕΙΡΟΣ:
ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ (Συνέχεια 7ου μέρους)
β. Τα
ιστορικά (εθνολογικά και πολιτιστικά) όρια του Ελληνισμού στην Ήπειρο, κατά την
αρχαιότητα
1/. Γενικά
Το ζήτημα των ορίων του Ελληνισμού στην Ήπειρο κατά
την αρχαιότητα έχει δύο όψεις. Η πρώτη αφορά στον ελληνικό ή μη χαρακτήρα των
ηπειρωτικών εθνών και η δεύτερη στα όρια μεταξύ αυτών και των βόρειων γειτόνων
τους Ιλλυριών. Η εξέταση αυτού του θέματος αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθ’
όσον αυτό τέθηκε για πρώτη φορά από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, (π.χ.
Θουκυδίδης) οι οποίοι χαρακτηρίζουν τους Ηπειρώτες ως «βαρβάρους».
Αξίζει στο σημείο
αυτό να αναφερθούν κείμενα, μαρτυρίες και πηγές άλλων αρχαίων Ελλήνων και ξένων
συγγραφέων που αναφέρονται στα αρχαία όρια των Ηπειρωτικώ Εθνών. Ο Πλούταρχος
(Φωκ. 29), αναφερόμενος σε γεγονότα του 4ου αι. π.Χ. τοποθετεί τα όρια του
ελληνισμού στα Ακροκεραύνια όρη. Τα ίδια υποστηρίζει ο Ψευδο-Σκύλακας (26-28),
ο οποίος περιγράφει την κατάσταση της ίδιας περιοχής περί τα μέσα του 4ου αι.
π.Χ.. Ίδια άποψη έχει και ο Στράβων (7.5.8. σ. 316 και 7.6.1 σ.318, 7.7.3 σ.
323, 7.7.8 σ. 326), ο οποίος χρησιμοποιεί προγενέστερες πηγές (βλ. στην
εισαγωγή του R. Baladiě, στο Z΄ βιβλίο του Στράβωνος στην σειρά Collection des
universities de France, Παρίσι 1989, σ. 3-41), καθώς και ο Πλίνιος ο
Πρεσβύτερος (Ν.Η. 3.145 και 4.1), χρησιμοποιώντας επίσης, προγενέστερες πηγές.
Ο γεωγράφος Κλαύδιος
ο Πτολεμαίος, γράφει: «Αρχή Ελλάς από Ωρικία και αρχέγονος Ελλάς η Ήπειρος»,
δηλαδή ότι η Ελλάδα αρχίζει από την Ωρικία και το αρχαιότερο μέρος της Ελλάδας
είναι η Ήπειρος. Η Ωρικία βρίσκεται στην σημερινή νότια Σκιπερία/«Αλβανία».
Ο Ευστάθιος γράφει
στις Παρεκβολές εις Διονύσιον, στ. 321: « Έοικε δε ότι ο Διονύσιος Ωρικούς
οίδεν, ους και ο Πολύβιος. Εν γουν τοις εξείς ερεί περί την Ωρκίαν γην είναι
την της Ελλάδος αρχήν», δηλαδή ο Ευστάθιος μας πληροφορεί ότι κατά τον Διονύσιον
η Ωρικία γη είναι αρχή της Ελλάδος.5 Και στον στ. 398 γράφει: « Ότι προς νότον μάλα πολύ υπό τε Θράκην και περί Ωρικίαν ερείδεται
η της Ελλάδος αρχή. Και σημειώσαι ότι Ωρικίαν λέγει την κατά Μολοττούς και Θεσπρωτούς
Ήπειρον, περί ην και πόλις Ώρικος, ως προγέγραπται, και λιμήν Ώρικος κατά
Ηρόδοτον Θεσπρωτικός ή Ηπειρωτικός. Ως πέρατα δε της Ελλάδος έλαβε την Θράκην
και την Ωρικίαν, το μεν εώον την Θράκην, το δε εσπέριον την Ωρικίαν..», δηλαδή ο Ευστάθιος μας λέει ότι, η
αρχή της Ελλάδας είναι η Θράκη και η Ωρικία. Ωρικία λέει την ήπειρο των
Μολοσσών και των Θεσπρωτών, στην οποία υπάρχει και πόλη Ώρικος. Ως πέρατα της
Ελλάδας έλαβε την Θράκη και την Ωρικία, στην ανατολή τη Θράκη και στη δύση την
Ωρικία. Ομοίως έγραψαν ο Rufus Festus στο Descriptio orbis terrae, στ. 551 και
ο Priscianus, στο Periegesis, στ. 396.
Όσον σαφή, εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως, εμφανίζονται τα όρια στα
ηπειρωτικά παράλια, τόσο συγκεχυμένα είναι στο εσωτερικό. Ο Στράβων (Στράβων
7.7.8 σ. 326), μετά την απαρίθμηση των κυριότερων ηπειρωτικών εθνών του
εσωτερικού («Ηπειρώται δ’ εισί και Αμφίλοχοι και οι υπερκείμενοι και
συνάπτοντες τοις Ιλλυρικοίς όρεσι, τραχείαν οικούντες χώραν, Μολοττοί τε και
Αθαμάνες και Αίθικες και Τυμφαίοι και Ορέσται και Παρωραίοι τε Ατιντάνες, οι
μεν πλησιάζοντες τοις Μακεδόσι μάλλον, οι δε τω Ιονίω κόλπω»), προσθέτει ότι τα
όρια των Ηπειρωτών με τους Ιλλυριούς είναι ασαφή: «αναμέμικται δε τούτοις τα
Ιλλυρικά έθνη τα προς τω νότω μέρει της ορεινής και τα υπέρ του Ιονίου κόλπου
της γαρ Επιδάμνου και της Απολλωνίας μέχρι των Κεραυνίων υπεροικούσι Βυλλίονες
τε Ταυλάντιοι και Παρθίνοι και Βρύγοι».
Παρ’ όλο που τα πολιτιστικά και εθνολογικά
όρια, τα οποία προσπαθήσαμε να ορίσουμε, κατ’ αντικειμενική και σύμφωνα με τα
στοιχεία της αρχαίας γραμματείας, κρίση, δεν πρέπει να νοηθούν ως αδιαπέραστα
σύνορα, ωστόσο την πιο αδιαμφισβήτητη μαρτυρία για την ελληνικότητα των πόλεων
προς Βορράν των Ακροκεραυνίων και συνάμα για τα όρια του ελληνισμού στην
περιοχή αυτή, μας δίδει το ηπειρωτικό τμήμα του μεγάλου καταλόγου των θεαροδόκων των Δελφών,6 των αρχών του 2ου
αι. π.Χ. Εκεί αναγράφονταν οι ελληνικές πόλεις και έθνη στις οποίες απέστελναν
τα μεγάλα πανελλήνια ιερά θεωρούς, να αναγγείλουν την προσεχή ιερή εκεχειρία
και τέλεση θυσιών και αγώνων.
Είναι σε όλους γνωστό, ότι μόνο
Έλληνες μπορούσαν να συμμετέχουν στους πανελλήνιους αγώνες και πανηγύρεις. Σε αυτόν λοιπόν τον
κατάλογο, εκτός από την Κασσιώπη, την Δωδώνη, την Φοινίκη, τις Καμάρες, την
Απολλωνία και το Δυρράχιο, αναφέρονται ο Ωρικός, η Αβαντία (Αμαντία) και η Βυλλίς,
που αποτελεί την βορειότερη μη αποικιακή Ελληνίδα πόλη, στην συγκεκριμένη
περιοχή της Ενιαίας Ηπείρου.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα
βορειότερα όρια του ελληνισμού στην Ήπειρο, κατά την αρχαιότητα τοποθετούνται
στην κοιλάδα του Αώου. Δεν είναι, επομένως, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι και
κατά την σύγχρονη εποχή, τα βορειότερα ελληνόφωνα χωριά στην σημερινή Σκιπερία («Αλβανία»), είναι η
Άρτα (Νάρτα) και η Σβέρνιτσα,7 στον κόλπο του
Αυλώνα, μεμονωμένα σήμερα λείψανα των αρχαίων Ωρικίων και Βαλαιϊτών ή Βυλλιτών.8
Η περιοχή της Ηπείρου θεωρείται η πραγματική κοιτίδα του Ελληνισμού,
αφού εδώ διαμορφώθηκαν τα πανάρχαια πρωτο-ελληνικά φύλα, τα οποία θα γίνουν
γνωστά αργότερα, ως Μολοσσοί,
Χάονες, Άβαντες, Θεσπρωτοί, πρωτο-Δωριείς. Εδώ,
επίσης, διαμορφώθηκαν οι λεγόμενες Δυτικές
διάλεκτοι της αρχαίας ελληνικής. Υπενθυμίζουμε ότι επί
αιώνες τα εθνολογικά σύνορα μεταξύ των ελληνικών και των αποκληθέντων
ιλλυρικών φύλων ήταν ο ποταμός Γενούσος,
στην σημερινή κεντρική Αλβανία (βλ. Cambridge Ancient History Vol. III part 3,
σελ. 266-267 και λεπτομέρειες σε προηγούμενη ανάρτησή μας περί Ιλλυριών.9
Μέχρι τής επικρατήσεως των Τούρκων (14ος
-15ος αιών μ.Χ.), ό ελληνισμός κυριαρχούσε με την παρουσία του παντού από το
νοτιώτερο άκρο τής Ηπείρου μέχρι και τού ποταμού Γενούσου, αλλά και βορειότερα
αυτού, εκτός από μερικές νησίδες των πρωτοεμφανισθέτων Σκιπετάρων και παπικών
συνεργών τους (13ος αιών).
Έτσι εξηγείται και ή αποδεδειγμένη χρήσις τής
ελληνικής γλώσσης στην καθημερινή ζωή, όχι μόνον εκ μέρους «Αλβανών»/Σκιπετάρων
και Βλάχων, αλλά και εκ μέρους των Σέρβων κατά την διάρκεια τής Σερβοκρατίας
(13ος αιών), καίτοι οι Σέρβοι διέθεταν δική τους καλλιεργημένη γλώσσα. Υπογραμμίζεται
ότι και ή τουρκική διοίκησις από τής κατακτήσεως μέχρι των μέσων περίπου τού
19ου αιώνος, χρησιμοποιούσε την ελληνική.
2/. Τα πανάρχαια εθνογραφικά και πολιτιστικά όρια της Ενιαίας Ηπείρου10
Ενετικοί γεωγραφικοί χάρτες, όπως τού CORONELI κ.ά. προσδιορίζουν (16ον αιώνα) τα όρια τής Ηπείρου, πολύ μακρύτερα τής
λεγομένης σήμερα, Βορείου Ηπείρου. Η
κάτω τού Αώου Ήπειρος όμως υπήρξε το τμήμα εκείνο τού Ελληνισμού με τα
περισσότερα δικαιώματα από εθνολογικής, γλωσσικής, στατιστικής και πνευματικής
απόψεως, στην εθνική μας ιστορία. Γι’ αυτό και το ζήτημα των ορίων τής Ελλάδος
προς την Αλβανία, απετέλεσε θέμα συζητήσεων και διεκδικήσεων από τις αρχές τού
1821 και μέχρις ότου το 1832, συνεκροτήθη το Ελληνικό Κράτος.
α/. Τα φυσικά Βόρεια
σύνορα τής Ενιαίας
Ελληνικής Ηπείρου ιστορικώς, φυλετικώς, εθνολογικώς, γεωγραφικώς και
οικονομικώς ευρίσκονται, τουλάχιστον έως τον ποταμό Γενούσο ή Σκούμπι (όπως αποκαλείται σήμερα),
πού εκβάλλει κοντά στο σημ. Δυρράχιο (αρχαία Επίδαμνος).
Μέχρι και την κοιλάδα του ποτ. Γενούσου,
τουλάχιστον, από των αρχαιοτάτων χρόνων, η Ενιαία Ήπειρος αποτελούσε ένα
γεωγραφικά σύνολο, με το αυτό όνομα και ήταν αναπόσπαστο τμήμα τού όλου
Ελληνικού σώματος, τού οποίου συμμεριζόταν τις ευτυχίες και δυστυχίες, τούς
κινδύνους και την δόξα. Τα νότια όρια εξετείνοντο μέχρι του Αμβρακικού κόλπου.
γ/. Τα ίδια υποστηρίζει αργότερα,
και ό Ρωμηός/Έλλην (Βυζαντινός) ιστορικός Προκόπιος, καθώς και πολλοί άλλοι,
δεχόμενοι ότι ή εν λόγω γραμμή, είναι εκείνη των εθνογραφικών Ελληνικών
Ηπειρωτικών συνόρων. Ο Προκόπιος μαρτυρεί (6ος μ.Χ. αιών) ότι οι
Ηπειρώτες-Έλληνες κατοικούσαν μέχρι και της Επιδάμνου, το σημερινόν Δυρράχιον.
Την άποψη αυτή δέχεται και ο μεγάλος ιστορικός Χέρτσμπεργκ12 στην «ιστορία της Ελλάδος επί Ρωμαίων».
Ο Μελέτιος13 μάλιστα, στην θέση τού σημερινού Ελβασάν,14 τοποθετεί και μίαν αρχαία Ελληνική πόλη, την Δαυλία.
δ/.Τα
αρχαιότατα όρια της Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου
Τα εδάφη πού αποτελούσαν την αρχαία Ιλλυρία,
σήμερα προσδιορίζονται γεωγραφικώς σέ περιοχές (μικρές ή μεγάλες) πού ανήκουν
στην Βόρεια Αλβανία, Σκόπια, Βοσνία, Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Κροατία (μαζί με
μεγάλο μέρος των Δαλματικών ακτών καί νήσων).
1//. Προσδιορισμός
των ορίων της αρχαίας Ενιαίας Ηπείρου μέσα από χάρτες ξένων χαρτογράφων.
Παρατίθενται χάρτες, ξένων χαρτιγράφων που
απεικονίζουν τα γενικά όρια αρχαίων Ιλλυριών και αρχαίων Ελλήνων, τον 5ον π.Χ.
αιώνα.
Χάρτης των περιοχών της Αθηναϊκής Ηγεμονίας περί το 450 π.Χ.15
Όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ήπειρον τον
2ον π.Χ. αιώνα, διεπίστωσαν την εθνολογική και πολιτισμική κατάσταση στις
κατακτήσεις τους και με βάση αυτήν, διεχώρισαν την Ήπειρον διοικητικώς, στην
Παλαιά και στην Νέα Ήπειρο.16 Συγκεκριμένα:
α//. Παλαιά Ήπειρος: Περιοχή μεταξύ Αμβρακικού κόλπου ακρωτηρίου
Ακροκεραυνίων. Αποτελούσε το θέμα της Νικοπόλεως (Κεραύνεια όρη η βουνά της Χειμάρας: Οροσειρά της Β.Η. κατερχομένη προς την θάλασσα,παρά τον
κόλπον του Αυλώνος και σχηματίζουσα τα Ακροκεραύνια.
Έχει υψηλότερη κορυφή 2025 μ.).
β//. Νέα Ήπειρος: Από Ακροκεραύνια προς
Β. μέχρι τον Δρίνο ποτ. στην περιοχή Σκόδρας ή Σκούταρι. Επί Ελληνικής (Βυζαντινής)
περιόδου, η περιοχή αυτή, αποτελούσε το θέμα του Δυρραχίου.
Συνεπώς, όταν αναφερόμαστε στα αρχαιότερα πολιτιστικά
όρια μεταξύ της Ενιαίας Ελληνικής Ηπείρου και της Αρχαίας Ιλλυρίας, θα εννοούμε
αυτά τα οποία φαίνονται σαφέστατα στον παρακάτω Χάρτη (Epirus Nova or Illyria Graeca..), δηλαδή, Nympheum (Νυμφαίον, λιμάνι της Λισσού)-Lissus (Λισσός) [Ελληνικές αποικίες των Ελλήνων της κάτω Ιταλίας/ Συρακουσίων]-Bassania-Epicaria [Εξελληνισμένες πόλεις],17 όπως τα κατέγραψαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, οι οποίοι προφανώς
εγνώριζαν……περισσότερα από τους σύγχρονους Αλβανολάγνους και ανόητους Ιλλυριόπληκτους..
Ποίοι ήσαν οι Κάβιοι (Cavii); Μία Εξελληνισμένη Ιλλυρική φυλή...Cavii was a Hellenized
Illyrian tribe18 absorbed by ancient Greeks and Romans, after the
defeat of Illyrians from the Roman troops. They lived close to Lake Shkoder.
Their main settlement was Epicaria.19 They are
mentioned rarely by ancient writers.20
Epirus Nova or Illyria Graeca.
(part from File:Roman_Empire_Map_Alexander Findlay 1849.png)
Όμως, ακόμη και σε περιοχές τής αποκληθείσης βαρβαρικής
Ιλλυρίας, οι Έλληνες είχαν ιδρύσει αποικίες, στις νήσους Μελίτη (σήμ. Μελέδα),
στην Ίσσα (σήμ. Λίσσα), και αλλαχού τής σημερινής Κροατίας (Βλέπε στους
παρακάτω χάρτες).
Άξιο ενδιαφέροντος όμως τυγχάνει, ότι σύμφωνα
με τον εθνολογικό χάρτη τού Ιταλού AMADORE
VIRGILI,21 συμπαγείς ελληνικαί μάζαι υφίσταντο μέχρι τού έτους 1905 στο τρίγωνο Αυλών - Βεράτι – Σκούμπι!!! «Εν τη
πραγματικότητι, τονίζει, υφίσταντο αραιοί ελληνικαί τινες πληθυσμοί και βορείως
τού ποταμού Σκούμπη».
Όπως δε αναφέρει ό αρχαιολόγος Δ.
Ευαγγελίδης, που πολεμάται από τους σημερινούς Σκιπετάρους επειδή αποκαλύπτει
τα ψεύδη και τις πλαστογραφίες τους και απογυμνώνει τα «επιχειρήματά» τους, τόσον από την μελέτη των αρχαίων συγγραφέων,
όσον και από τις ανασκαφές που έγιναν από τον ίδιο, πιστοποιείται, ότι κατά την
αρχαία εποχή, ως έσχατο ΒΔ. ηπειρωτικό όριο τού Ελληνισμού εθεωρούντο τα
Ακροκεραύνια. «Ωρικίην υπέρ αίαν, ερείδεται Ελλάδος αρχή». Τα ερείπια δε τής εν
λόγω πόλεως έχουν έλθη εις φως υπό τού ιδίου αρχαιολόγου.
Επίσης στους εθνογραφικούς χάρτες τού BIANCONI και τού SYNVET,22 καταγράφεται η ύπαρξη συμπαγών ελληνικών πληθυσμών,
μέχρι τού εν λόγω ποταμού. Στον πρώτο μάλιστα, σημειώνεται ειδικώτερα, ότι «Ορθόδοξοι
Χριστιανοί Τόσκηδες κυριαρχούν
μέχρι τής περιοχής Αυλώνας και ότι οι συμπάθειες και τα αισθήματά τους είναι
αναμφισβητήτως ελληνικά».
23
Εθνολογικός χάρτης
των Βαλκανίων του 1877 από την μελέτη "Carte
ethnographique de la Turquie d'Europe et dénombrement de la population grecque
de l'Empire ottoman" του Α. SYNVET.
Όπως παρατηρούμεν στους παραπάνω δύο (2)
χάρτες, οι περιοχές που καταγράφουν οι συντάκτες τους, την ύπαρξη των Ελλήνων (με
μπλε και γκρί) και των Σκιπετάρων/ «Αλβανών» (με
καφέ χρώμα), ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχουν με τα σημερινά όρια Ελλάδος-Σκιπερίας.
Συνεπώς, δυνάμεθα να είπομεν χωρίς ίχνος
υπερβολής, ότι πρόκειται περί κραυγαλέας, πρωτοφανούς και ετσιθελικής αρπαγής αρχαιόθεν
ελληνικών εδαφών από τις τότε Μεγάλες δυνάμεις (1913) και βδελυκτής «δωρεάς»,
στους υποτακτικούς τους, άξεστους και αγράμματους μισέλληνες Σκιπετάρους φυλάρχους-ορεσίβειους
ληστάρχους...
Εξ άλλου, η καταγραφή ελληνικών σχολείων, στα
τέλη του 19ου αιώνος, στην περιοχή τού Δυρραχίου και Ελβασάν που αναφέρεται και
υπό τού Γάλλου VICTOR BERARD,24 πιστοποιεί την ύπαρξη των εν λόγω ελληνικών πληθυσμών, ακόμα και κατά τούς
νεωτέρους χρόνους.
Ενετικοί γεωγραφικοί χάρτες, όπως τού CORONELI25 κ.ά. προσδιορίζουν (16ος αιώνας) τα όρια τής Ηπείρου πολύ μακρύτερα τής
λεγομένης σήμερα Βορείου Ηπείρου. Γι’ αυτό και το ζήτημα των ορίων τής Ελλάδος
προς την σημερινή Αλβανία/Σκιπερία, απετέλεσε θέμα συζητήσεων και διεκδικήσεων
από τις αρχές τού 1821 και μέχρι το 1832, οπότε συνεκροτήθη το Ελληνικό Κράτος.
Χάρτης της αρχαίας
Ελλάδος περιοχή της Ενιαίας Ηπείρου26
Χάρτης της Αρχαίας Ελλάδος
(εκδ. 1809)
Graecia_Antiqua,_Map_of_Ancient_Greece,_1809.27 Πότε όλα αυτά; Όταν η Κύπρος ήταν
ακόμη υπό Οθωμανική κατοχή!!!
Description Русский: Карта Древней Греции из энциклопедии Брокгауза и Ефрона
Date circa 1900 (Δεν έχει
απελευθερωθεί ακόμη η Ήπειρος)
Source http://www.vehi.net/brokgauz/all/045/45561.shtml
Author Брокгауз
и Ефрон
Ρωσικός
Χάρτης του 1900, τιτλοφορούμενος Χάρτης της Ελλάδος, στον οποίον καταγράφονται
τα ιστορικά όρια της Ελλάδος, με τα κατά περιοχήν αρχαία Ελληνικά φύλα της
Ηπείρου. Στην ΒΔ άκρη του χάρτου, αναγράφεται περιοχή με το όνομα ΙΛΛΥΡΙΑ, όπου
και τα αρχαία όρια Ελλήνων Ηπειρωτών και Ιλλυριών!!!
Χάρτης της αρχαίας
Ελλάδος του 1752, στον οποίον συμπεριλαμβάνονται και αναγνωρίζονται ως
Ελληνικές, μεταξύ των άλλων και οι περιοχές Μακεδονίας και Ηπείρου, με
σαφέστατα τα βόρεια όριά τους.
Όταν
ομιλούμεν λοιπόν, εδώ και δεκαετίες, για απελευθέρωση
κατεχομένων ελληνικών εδαφών (Βορείου Ηπείρου και Βόρειας Μακεδονίας),
που έχουν αναγνωρισθεί ως ελληνικά εδώ και αιώνες από ξένους, ενώ η Ελλάδα ήταν
σκλαβωμένη στους Οθωμανούς:
-Διεκδικούμε
ναι ή όχι το αυτονόητον, δηλαδή την επιστροφή της αρπαγείσης βιαίως Εθνικής γης
των προγόνων μας, στην Μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα μας;
-Είμαστε
υπερβολικοί, ανιστόρητοι, φανατικοί ή σωβινιστές;
Συνεχίζεται
1 Αλάστωρ<άλαστος>-ορος
(ο και σπν. η)=Ασεβής,
κακούργος, φονεύς και μιαίνων όσους τον
πλησιάσουν, αποτρόπαιος (Λεξ. Σκ. Βυζαντίου, σ. 43).
2 Η ετυμολογία της λέξεως Αλβανία προέρχεται
από την ρίζα Αλβ-ή Αλπ-.
Ονομάζεται Λευκή Χώρα, με καθαρώς γεωγραφική σημασία, από το χρώμα της χιόνος
που μονίμως σχεδόν σκεπάζει τις λίαν ορεινές περιοχές ή το χρώμα του ηλίου που
συχνότατα βλέπουν οι κατοικούντες σε λίαν ορεινές περιοχές (Το λευκό είναι το
συνηθέστατο ένδυμα και παραδοσιακή στολή των χωρικών της Αλβανίας). Περισσότερα
στην ανάλυση του κεφ. Αλβανία και
«Αλβανοί» /Σκιπετάροι.
3 Αρπακτός,ή,όν
= Ο
παρθείς (αποκτηθείς) με αρπαγήν, κλοπιμαίος.
4 Ανήμερος (ο,η)= Άγριος, απάνθρωπος.
5 Ο Διονύσιος στο «Οικουμένης Περιήγησις» (στ. 398 και εξ.),
όντως είχε θέσει τα όρια του Ελληνισμού μέχρι την Ωρικία και την Θράκη: «Προς
δε νότον μάλα πολλόν υπέρ Θρήκην ερίβωλον Ωρικίην θ’ υπέρ αίαν, ερείδεται
Ελλάδος αρχή».
6 Θεοδώκοι ή θεαροδόκοι, στην στην αρχαία Ελλάδα
ήταν ιεροί δέκτες, οι οποίοι είχαν ως καθήκον να φιλοξενήσουν και να βοηθήσουν
(να παράσχουν στέγη και προστασία), στους θεατές και τους απεσταλμένους των ιερών ναών, ενώπιον των Πανελλήνιων Αγώνων
και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ο Θεοδώκος
διοριζόταν μερικές φορές από την κοινότητα στην οποία ζούσε, αλλά μερικές φορές
από την κοινότητα που έστειλε τους θεωρούς.
7 Η Σβέρνιτσα (Zvërnec) είναι χωριό της σημ.
Σκιπερίας/Αλβανίας που κατοικείται από Έλληνες. Το χωριό αυτό, μαζί με τη
γειτονική Νάρτα, αποτελούν ελληνόφωνους θύλακες, στην περιοχή βόρεια του
Αυλώνα. Η διάλεκτος της Σβέρνιτσας κατατάσσεται στις βόρειες παραλλαγές της
Ελληνικής γλώσσας. Η γύρω περιοχή είναι γεμάτη από αλυκές. Η
λιμνοθάλασσα της Νάρτας, η οποία φιλοξενεί ένα μοναδικό οικοσύστημα,
βρίσκεται στα βόρεια του χωριού. Κοντά στο χωριό βρίσκονται ένα Ελληνικό
(Βυζαντινό) μοναστήρι, αφιερωμένο στην Παναγιά, καθώς και ένα νησί που
φέρει το ίδιο όνομα.
Η εκκλησία της
Παναγίας στην Σβέρνιτσα
[Πηγές: Hammond, Nicholas
Geoffrey Lemprière (1993). Collected
Studies: Alexander and his successors in Macedonia.
A.M. Hakkert, σελ. 407. και Council of Europe, Albania.
Ministry of Health and Environment (1995). Protection of coastal areas of the Adriatic Sea:
proceedings: colloquy organised within the framework of European Nature
Conservation Year 1995 in co-operation with the Ministry of Health and
Environment of Albania. Council of Europe].
8 Πηγή: Μιχάλης Χρ. Παντούλας, Φιλόλογος, ερευνητής (κατά τον
συγγραφέα, η επιλογή των χαρτών και των
φωτογραφιών έγινε από τον Αθανάσιο Δάλλα. Οι φωτογραφίες και οι χάρτες
ελήφθησαν από το βιβλίο «ΗΠΕΙΡΟΣ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» (ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ Α.Ε. – 1997).Συνεχίζεται
10 Πηγή: Το βιβλίο του Σπύρου
Στούπη, Ηπειρώτες και Αλβανοί –η προσφορά της Ηπείρου προς το έθνος, εκδόσεις
Ιδρύματος Βορειοηπειρωτικών Ερευνών, Ιωάννινα 1976.
11 Στράβων, Γεωγρ. Β. 4.328.
12 Ο Γουσταύος Φρειδερίκος Χέρτσμπεργκ
(Gustav Friedrich Hertzberg) [19 Ιαν. 1826- 16 Νοε. 1907] ήταν Γερμανός ιστορικός.. Σπούδασε αρχαία
ελληνική φιλολογία. Από το 1850 μέχρι τον θάνατό του, το 1907, περισσότερο από
μισό αιώνα, ανάλωσε την ζωή του γράφοντας συγγράμματα και βιβλία για την
ιστορία της Ελλάδας. Το 1880 διορίσθηκε καθηγητής της Ιστορίας στην γενέτειρά
του στο Πανεπιστήμιο Χάλε.
Ο Χέρτσμπεργκ
θεωρείται ένας από τους πολυγραφότερους και επιφανέστερους σύγχρονους
ιστορικούς του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
Στην ιστορική του
έρευνα ακολούθησε ιδιαίτερη επιστημονική μέθοδο και επεξεργασία των ιστορικών
του πηγών. Σημαντικώτερα από τα έργα του είναι:
«Η ζωή του Βασιλέως
Αγησιλάου Β΄ της Σπάρτης»(1856)
«Η εκστρατεία των
Μυρίων» (1861)
«Οι ασιατικές
εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου» 2 τόμοι (1863-1864).
«Ιστορία της Ελλάδος
επί ρωμαϊκής κυριαρχίας, εκτειθέμενη κατά τας πηγάς»,3 τόμοι (1866-1875).
«Ιστορία των Περσικών
πολέμων, κατά τας πηγάς»(1876).
«Ιστορία της Ελλάδος
από την κατάλυση του αρχαίου βίου μέχρι σήμερα», 4 τόμοι (1876-1879).
«Ιστορία της αρχαίας
Ελλάδος και Ρώμης», 2 τόμοι (1878-1880).
«Ιστορία των Ρωμαίων
Αυτοκρατόρων», (1880-1882) και
«Ιστορία των
Βυζαντινών και του Οθωμανικού κράτους" (1882-1884), καθώς και πολλά άλλα
συγγράμματα, όπως "Αι Αθήναι" (Ιστορία αθηναϊκών μνημείων).
13 Ένας εκ των σπουδαιότερων Ιστορικών
συγγραφέων, είναι ο Μιχαήλ Μήτρος (1661-1714), ο εξ Ιωαννίνων έλκων το γένος
Μελέτιος, μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης, είτα δε Αθηνών (1703-1714).
Αξιολογώτατον εκ των έργων του Μελετίου είναι η Γεωγραφία παλαιά τε και νέα,
συνταχθείσα προ του 1696 και δημοσιευθείσα στην Βενετία το 1728. Ο μητροπολίτης
Αθηνών Μελέτιος διεκρίθη ως αρχαιοδίφης και επιγραφικός. Πηγή: Σπ. Λάμπρου, Ο Μελέτιος
Αθηνών ως αρχαιοδίφης και στηλοκόπας, εν Νέω Ελληνομνημόνι, τομ. 3 (1906), σελ.
59-105.
14 Η πόλη του Ελβασάν, εμφανίζεται στις
διαδρομές της ύστερης αρχαιότητας όπως η Tabula
Peutingeriana ή το Itinerarium Burdigalense ως Scampis ή Hiscampis. Πηγή: Hammond, N.G.L. (1974). «The Western Part of the via
Egnatia». The Journal of
Roman Studies (Society for the Promotion of Roman Studies) 64: 188. doi:10.2307/299268 20 October 2013.
15 Map of the
Athenian Empire at its height, c. 450 B.C.
Contributor: Classic Image /
Alamy Stock Photo Image ID: EK8TK8
More information
Map of the Athenian Empire at
its height, c. 450 B.C. From Historical Atlas, published 1923. This image could have imperfections as it’s either historical
or reportage.
Date taken: 1 January 1923
16 Donald M.
Nicol, Καθηγητής Πανεπ. του Λονδίνου-Ηπειρωτική Εστία, 1973,
σ. 199 «Το Δεσποτάτο της Ηπείρου» μετάφρ. Περ. Λεύκα.
17 Bassania was an ancient city whose inhabitants have been hellenised. It
was very close to the ancient Greek colony of Lissus.[ Wilkes, J. J. The Illyrians, 1992,page 174 "...
174 Greek Illyrians Bassania, a town under Roman control. This Illyrical City
was described from Roman Historian, Livio (59 b.C. – a.C. 17), in the battle
between Romans Troops and the Illyrians guided by Last Illyrian King, Gentius. Gentius
Anicius was based at Apollonia where, in addition to Roman forces, there were
2000 infantry ..."].
Epicaria: Epicaria (Ancient Greek: Ἐπικάρια) or Durnium was a settlement in ancient Illyria, of the Illyrian tribe called the Cavii. It was close to Bassania. [Πηγές: Rome
and the Mediterranean: books XXXI-XLV of The history of Rome from its
foundation by Livy, Henry Bettenson, 1976, page 580 --- The central Balkan tribes in pre-Roman times: Triballi,
Autariatae, Dardanians, Scordisci and Moesians by Fanula Papazoglu, 1978, ,
page 247, "...which appears in the name of the Illyrian tribe of the Cavii..." -- The classical gazetteer: a dictionary of ancient
geography, sacred and profane by William Hazlitt, 1851, "Epicaria a town
of the Cavii in Illyria..."
18 The central Balkan tribes in pre-Roman times:
Triballi, Autariatae, Dardanians, Scordisci and Moesians, by Fanula Papazoglu,
1978, page 247, "...which appears in the name of the Illyrian tribe of the
Cavii..."
19 The classical gazetteer: a dictionary of ancient
geography, sacred and profane by William Hazlitt, 1851, "Epicaria a town
of the Cavii in Illyria..."
20 Rome and the Mediterranean: books XXXI-XLV of The
history of Rome from its foundation by Livy, Henry Bettenson, 1976, page 580.
21 Giovani Amadori-Virgili (1883-), Αρχείον Ιταλικού Υπουργείου εξωτερικών, La questione rumeliota (Macedonia, Vecchia Serbia,
Albania, Epiro) e la politica italiana Vol. 1, [Texte imprimé] / Bitonto : N. Garofalo
, 1908
22 Ο Αλεξάντρ Συνβέ (γαλλικά:
Alexandre Synvet ή Sinvet, γνωστός στη βιβλιογραφία ως Α. Συνβέ (A. Synvet), terminus post quem 1886) ήταν Γάλλος γεωγράφος και χαρτογράφος. Έμεινε
στην ιστοριογραφία γνωστός για τοn εθνολογικό χάρτη των Βαλκανίων με τον τίτλο "Les Grecs de
l’Empire Ottoman. Étude Statistique et Ethnographique"
(μτφ. "Οι Έλληνες της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Στατιστική και Εθνογραφική Μελέτη") που εξέδωσε το
1878, όταν ήταν ακόμα καθηγητής γεωγραφίας στο Αυτοκρατορικό Οθωμανικό Λύκειο
του Γαλατά Σαράϊ
(Lycée Impérial Ottoman de
Galata-Sérai) στην Κωνσταντινούπολη.
23 Δημιουργός (Χαρτογράφος, χαράκτης) HAUSERMANN, R.
(χαράκτης)
BIANCONI,
F. (ingénieur-architecte)
Εκδότης ή λιθογράφος LASSAILLY, A.
(éditeur - géographe)
Τυπογραφείο / Λιθογραφείο BECQUET (imp.
Paris)
24 Victor Berard,
La Mecedoine, Paris
1897.
25 O
Βιντσένζο Μαρία Κορονέλλι ή Κορονέλι (ιταλικά: Vincenzo Maria Coronelli, 16
Αυγούστου 1650 – 9 Δεκεμβρίου 1718), ήταν Φραγκισκανός μοναχός, κοσμογράφος, χαρτογράφος, εκδότης και εγκυκλοπαιδιστής, κυρίως γνωστός για τους γεωγραφικούς άτλαντες και τις υδρόγειες σφαίρες που κατασκεύαζε.
26 The Ancient Greek region of Epirus, the locations are based on Heinrich
Kiepert's map cited below. == {{int:filedesc}} == {{Information
|Description=The Ancient Greek region of Epirus |Source= *In the Shadow of
Olympus: The Emergence of Macedon, ISBN 0691008809,1992 *Heinrich Kiepert:
Atlas antiquus. 12. Aufl. Berlin 1902, Regio Epirus, tempus antique
Date:25 Febr. 2010,
Source: Epirus antiquus tabula.jpg:
Author: User:Megistias
27 Description: Map of Ancient Greece, (Epirus, Peloponesus, Thracia,
Macedonia et Illyris Graeca - Epirus Nova)
Date: uploaded 1st March 2010, made 1809
Source: Atlas Orbis Antiqui Totius, J. Dirwaldt, Vienna. 1809
Author:
J. Dirwaldt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου