ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ (ΣΚΙΠΕΡΙΑ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΑΛΒΑΝΟΥΣ»/ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΥΣ

             Α λαστόρων προτεκτοράτον των ΗΠΑ.1

             Λ ευκή Χώρα2

             Β ατικανού και Αυστρο-Ουγγαρίας έκτρωμα.

             Α ρπακτή γη, Ελληνικής κυριότητος.3

             Ν εοελληνικής Ιστορίας πλαστογραφία.

              Ι λλυρικής ιστορίας σφετεριστής.

             Α ντρον Ανήμερων Σκιπετάρων.4

Η σημαία των Σκιπετάρων (ως Τουρκαλβανών) επί Οθωμανοκρατίας - FLAMURI OSMAN – SHQIPTARË ISHTE FLAMURI I SHQIPTARËVE…Η πραγματική Σκιπετάρικη Σημαία - Flamuri i vërtetë shqiptar

Καρικατούρα αναπαριστώντας την «Αλβανία» με το επίσημο όνομά της ΣΚΙΠΕΡΙΑ (SHQIPERIA), σε κατάσταση… άμυνας απέναντι στους γείτονές της. Το Μαυροβούνιο παρουσιάζεται υπό την μορφή πιθήκου, η Ελλάδα ως λεοπάρδαλη και η Σερβία ως φίδι. Το Σκιπετάρικο  κείμενο γράφει: «Φύγετε μακριά μου! Αιμοβόρα πλάσματα!»

ΜΕΡΟΣ 5ον

3. Η ΑΡΧΙΚΗ ΚΟΙΤΙΔΑ/ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΩΝ «ΑΛΒΑΝΩΝ»/ ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ

Οι αρχές και πολίτες του κράτους αυτού, γνωστοί σήμερα διεθνώς ως «Αλβανοί», εδώ και αιώνες, απεκλήθησαν αρχικώς, «Σκιπετάροι» (Οπλοφόροι ορεσίβειοι ληστές), στην συνέχεια κατά την διάρκειαν της Οθωμανοκρατίας, χαρακτηρίστηκαν ως «Τουρκαλβανοί» και σήμερα πάλιν στην χώραν τους, αυτοπροσδιορίζονται ως Σκιπετάροι.

Στα ΒΔ σύνορα της πατρίδος μας, όπως προείπαμε, δημιουργήθηκε το 1913 ένα κράτος που ονομάστηκε Αλβανία και οι κάτοικοί της βαπτίστηκαν «Αλβανοί». Το επίσημο Αλβανικό κράτος όμως, αυτοπροσδιορίζεται ως Δημοκρατία της Σκιπερίας (REPUBLIKA E SHQIPERISE) και τους πολίτες του στα επίσημα εσωτερικά έγγραφα, καταγράφει ως  Σκιπετάρους.

Από τούδε και στο εξής, όταν αναφερόμαστε σε Αλβανούς αφ’ ενός θα βάζουμε την λέξη εντός εισαγωγικών (Θα εξηγήσουμε τους λόγους αργότερον) και αφ’ ετέρου, θα εννοούμεν τους Σκιπετάρους, όπως αυτοπροσδιορίζεται η εκάστοτε ηγεσία και η πλειοψηφία των σημερινών «Αλβανών» πολιτών.

Αφαιρουμένου του πληθυσμού διαφορετικής από την Αλβανικήν εθνότητος,5 όπως Έλληνες, Ιταλοί, Αρμένιοι, Εβραίοι, Ρομά, κλπ, καλούμεθα να απαντήσουμε στα ερωτήματα:

1ον/. Πότε εμφανίζονται στο ιστορικό προσκήνιον οι (Α-Σ), πότε και που καταγράφεται για πρώτη φορά η παρουσία τους, στον χώρο που σήμερα ονομάζουν Αλβανία;

2ον/. Ποίοι είναι οι πρόγονοι των σημερινών «Αλβανών»/ Σκιπετάρων (Α-Σ); Έχουν ταυτότητα ή είναι φάρες/πατριές αγνώστου ταυτότητος;

3ον/. Αυτοί οι «Αλβανοί» έχουν σχέση με τους αρχαίους  Ιλλυριούς;

α. Η αρχική κοιτίδα των προγόνων των «Αλβανών»/Σκιπετάρων.

1/. Οι Αλβανοί δεν μνημονεύονται μεταξύ των 14 ηπειρωτικών εθνών που μνημονεύουν ο Στράβων και ο Θεόπομπος, ότι κατοίκησαν την Ήπειρον κατά τους προϊστορικούς και ιστορικούς χρόνους.

Οι νεότερες ηγεσίες των (Α-Σ) εκμεταλλευόμενες εκτός των άλλων και την ιστορικήν αχλύν για τους Ιλλυριούς, προέβησαν σε ανίερο σφετερισμό της ιστορίας των Ιλλυριών, όπως έπραξαν και οι Σκοπιανοί με το όνομα και την ιστορία των Ελλήνων Μακεδόνων. Οι ισχυρισμοί, όμως, των σημερινών Αλβανών ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών είναι παντελώς αβάσιμοι. Οι πιο διάσημοι Βαλκανιολόγοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι (Α-Σ) είναι επήλυδες και όχι γηγενείς.

Η αρχική κοιτίδα των (Α-Σ) δεν έχει προσδιορισθεί μέχρι σήμερον. Οι περισσότερες θεωρίες που διετυπώθησαν, τοποθετούν τους προγόνους των (Α-Σ) στην αρχαία Δακία ή Θράκη, ενώ σύμφωνα με άλλη θεωρία, όχι πιθανότερη, σε περιοχή της σημερινής ΒΑ Αλβανίας. Για την αρχικήν κοιτίδα των προγόνων των σημερινών (Α-Σ), ΔΕΝ υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των ιστορικών κι’ ερευνητών. Η επιμονή των σημερινών  (Α-Σ) για την Ιλλυρική καταγωγή τους, όπως θα δούμε και πιο κάτω, οφείλεται πέραν της επιστημονικής «φιλο(α)τιμίας» κάποιων νεοφανών επιστημόνων αδρά αμειβομένων, στο «σύνδρομο αλλοχθονίας» των Αλβανών (προσπάθεια κατασκευής Αλβανικής αυτοχθονίας).

Σήμερον, εν έτει 2018, οι επιστήμονες και ειδικοί ερευνητές ακόμη αναζητούν την προέλευση των (Α-Σ), με τις ίδιες δυσκολίες και πιθανότητες όπως κατά την αναζήτηση της «Χαμένης Ατλαντίδος».

Μία πιθανή εκδοχή για την αρχική κοιτίδα των (Α-Σ) είναι η Δαρδανία, στηριζομένη σε εκτιμήσεις αρκετών επιστημόνων αλλά και στην πιθανή ετυμολογική ερμηνεία του ονόματος Σκιπιτάρ («Αλβανός»), από το όνομα Σκούποι (Αρχαία πολη Σκόποι ή Σκούποι  πλησίον των σημερινών Σκοπίων, στην περιοχή της αρχαίας Δαρδανίας).6

Οι (Α-Σ), σκοπίμως ισχυρίζονται ότι έλκουν την καταγωγήν τους από τους Ιλλυριούς, εκμεταλλευόμενοι το ιστορικόν κενόν που δημιουργείται τόσον από την εξαφάνιση των Ιλλυριών από τον 1ον π. Χ. αιώνα και την απουσίαν γραπτών μνημείων, όσον και την έλλειψη τοπωνυμίων ιλλυρικού ετύμου, από την περιοχήν. Κατ’ αυτόν τον τρόπον αποφεύγουν, έτσι νομίζουν, τον επιστημονικόν έλεγχον των αυθαιρεσιών τους.

Οι εκτιμήσεις αρκετών επιστημόνων για την καταγωγή των (Α-Σ), προέρχονται από εσφαλμένη κριτική μελέτη κειμένων της Ελληνικής και ξένης Γραμματείας και άλλες, κυρίως, από σκόπιμη παρερμηνεία αυτών, διότι:

α/. Σε χρονογραφήματα Ρωμηών/Ελλήνων (Βυζαντινών), στην περιοχή της Ενιαίας Ηπείρου (11ος αι.), αναφέρεται λαός με το όνομα «Αλβανοί» ενώ την ίδιαν ή προγενέστερη περίοδον καταγράφεται λαός με το όνομα (Αρβανίτες ή Αλβανίτες). Επρόκειτο για τον ίδιον λαόν με ταυτοσημία των ονομάτων, Αρβανίτες (τόπος καταγωγής) και Αλβανοί (γεωγραφική περιοχή δραστηριοτήτων).

β/. Το λατινογενές όνομα Αλβανία που έχει γεωγραφική και όχι εθνολογική σημασία μέχρι το 1878, απαντάται και αλλού. Οι λαοί που κατοικούσαν εκεί κατεγράφησαν με το όνομα Αλβανοί ή Αλουανοί. Οι περιοχές εκείνες ήσαν  η Alba Longa  της Ιταλίας και οι κάτοικοί της Albani,  κι’ ο Καύκασος (Αλβανοί, Αλανοί, Αλαωνοί). Ουδεμία όμως ιστορική μαρτυρία επιβεβαιώνει την σχέση εκείνων των Αλβανών, τόσον με τους Αλβανούς/ Αρβανίτες, όσον και με τους «Αλβανούς»/Σκιπετάρους.

γ/. Οι Αλβανοί ή Αρβανίτες του 11ου αιώνος, ήσαν ορθόδοξοι χριστιανοί και ομόδοξοι των λοιπών Ρωμηών/Ελλήνων (Βυζαντινών). Οι Αλβανοί του βορρά (Σκόδρας, Πριζρένης και βορειώτερον), εξεχριστιανίσθησαν από τους Σέρβους το 1288.

δ/. Δεν έλαβαν υπόψη τους, ως ώφειλαν, ότι ο τύπος Αλβανοί που προσεκολλάτο κατά περιόδους στους Αρβανίτες/Αλβανίτες, ήταν πλάσμα λόγιον των Ρωμηών/Ελλήνων (βυζαντινών) συγγραφέων και παρέμεινεν ως λόγιος τύπος, μη κατορθώσας να παραμερίσει τον αρχαιότερον, ορθώτερον και γενικώτερον τύπον Αρβανίτης, που τότε είχε καθαρώς τοπικόν χαρακτήρα.

ε/. Τα Ελληνικά κείμενα που περιελάμβαναν τα ονόματα Αλβανοί και Αρβανίτες, είχαν μεταφρασθεί στην Λατινικήν και είχαν μεταφερθεί/ αντιγραφεί σε μεταγενέστερους κώδικες. Συνεπώς, ήταν φυσικόν να έχουν γίνει λάθη εξ αντιγραφής στον τονισμόν επίμαχων λέξεων ή φράσεων και αναγραμματισμοί, χωρίς να αποκλείεται και η λαθροχειρία (Την περίοδον εκείνη οι Έλληνες διατελούσαν σε κατάσταση δουλείας και ήταν προφανές πως αδυνατούσαν να αντικρούσουν τα οποιαδήποτε εσκεμμένα ή όχι, λάθη).

Σε κάθε περίπτωση, είναι ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ η σύγχυση ή επιπολαιότητα ιστορικών-ερευνητών, εάν δεν κρύπτεται σκοπιμότητα, καθ’ όσον η αλήθεια για την ταυτοσημία Αλβανών-Αρβανιτών, όσον και η χαοτική διαφορά Ελλήνων Αρβανιτών και «Αλβανών»/Σκιπετάρων (Α-Σ), προκύπτουν σαφέστατα από την κριτικήν μελέτη των σελίδων της Ελληνικής και ξένης γραμματείας.

2/. ΠΟΙΟΙ οι «Αλβανοί»/Σκιπετάροι (Α-Σ) ;

Οι διασημότεροι Βαλκανιολόγοι, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι Th. Capidan, Henrik Baric, Al. Rosetti, Vladimir Georgief, (ιερόν τέρας της Βουλγαρίας), P.H. Stahl, M.D. Savic, κ.α. τοποθετούν την κοιτίδα των σημερινών «Αλβανών» στην ενδοχώρα της Χερσονήσου του Αίμου.

Ο πρώτος και ονομαστότερος Ρουμάνος εθνολόγος Hasdeu, θέλει τους Κοστοβώκους7 ως προγόνους των Αλβανών.Kατά τον V. Parvan είναι βόρειο δακικό φύλο εντοπιζόμενο στις δύο πλευρές των Καρπαθίων από την Μπουκοβίνα, Γαλικία, Μαραμούρες και παρακαρπαθική Ρωσία. Κατά τον Russu τμήμα βορείων Θρακών.

Χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη και ο καθηγητής των πανεπιστημίων Βουκουρεστίου (περίοδος 1970) και της Σορβώνης (Εθνολογίας της ΝΑ Ευρώπης και από το 1981 επικεφαλής της ομάδος Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας και Εθνολογίας), Paul Henry Stahl (1925-2008), υποστηρίζει την Θρακική καταγωγή των Σκιπετάρων. Με την άποψη αυτή, συντάσσεται και ο καθηγητής του πανεπιστημίου Βελιγραδίου, M.D. Savic..

Ο Dimitri Bolintineanu (1819-1872) θεωρεί ως κοιτίδα τους Κόλχους (Kαύκασος-Νταγκεστάν). Ο Georg Stadtmuller (1901-1985) στο έργο του «Έρευνα στην πρώϊμη ιστορία της Αλβανίας», τοποθετεί την κοιτίδα των Αλβανών, στα νότια της Ρωσίας, την παλαιά Σκυθία. Ο τούρκος καθηγητής του πανεπιστημίου της Αγκύρας  Ahmet Aydinli αναζητεί την πατρίδα τους στην Ανατολή..Γράφει σχετικώς: «Κοιτίς των  Αλβανών υπήρξεν το σημερινόν Αρζεμπαϊτζάν».

Παρεπιπτόντος, η ταύτιση των σημερινών «Αλβανών» με τους Αλβανούς του Καυκάσου είναι ιστορικά αλλά και γλωσσολογικά αναπόδεικτη, αφού οι Αλβανοί του Καυκάσου που αναφέρει ο Στράβων στα Γεωγραφικά (ΙΑ΄ ΙV. 1-8), αλλά και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς (Πλούταρχος, Αρριανός, κλπ) ήταν τελείως διαφορετικός λαός, που ποτέ δεν φάνηκε να μεταπήδησε στην Χερσόνησο του Αίμου (Βαλκανική).

Άλλωστε, Αλβανίες καί Αλβανοί, δεν υπήρξαν μόνον στον Καύκασο. Και οι Σκωτσέζοι «Αλβανοί» είναι και η Σκωτία Αλβανία ονομάζεται (Albany). Και πριν εξαγγλιστεί, οι ίδιοι οι Σκωτσέζοι το Γκαιλικό Αλβιών, το εκλατίνισαν σε Αλβανία – Albania, όνομα που χρησιμοποιούσαν οι Σκωτσέζοι μέχρι και τον 19ο αιώνα. Η Άλβανία – Albany της Νέας Υόρκης, κτίστηκε από Σκωτσέζους μετανάστες καί όχι από Αλβανούς – Σκιπτάρους της Χερσονήσου του Αίμου (Βαλκανικής). Yπάρχουν καί στην Σκωτία τοπωνύμια όπως Bràghad Albainn καί Fàilte gu Alba. Καί ο Δούξ της Αλβανίας – the Duke of Albany, παραδοσιακά ο νεαρότερος πρίγκιπας της Βρετανίας, όπως μας διαβεβαιώνει καί ο Σαίξπηρ στο ξεκίνημα του Βασιλιά Λήρ:

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΛΗΡ

ΠΡΑΞΙΣ ΠΡΩΤΗ

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Αίθουσα εν τω ανακτόρω του Ληρ.

(Εισέρχονται ο ΚΕΝΤ, ο ΓΛΟΣΤΕΡ και ο ΕΔΜΟΝΔΟΣ).

ΚΕΝΤ: Ενόμιζα ότι ο βασιλεύς ευνοούσε τον δούκα της Αλβανίας περισσότερον από τον δούκα της Κορνουάλλης.

Από την Σκωτία, την Κελτική Αλβανία, λοιπόν, παίρνει το όνομά του, καί είναι Δούκας στην Σκωτία, όχι στα…Τίρανα.

Σχεδόν ταυτόχρονα, ὁ Βούλγαρος καθηγητής Rusi Stoikov, την αφετηρία των Αλβανών (Α-Σ), ιχνηλατεί στην Σκωτία, προφανώς λόγω χαρακτηρισμού της Μεγάλης Βρετανίας ως γηραιάς Αλβ-ιώνος!!!8

Η καταγραφή αυτής της απόψεως του Rusi Stoikov, καταδεικνύει την προχειρότητα, την επιπολαιότητα των ερευνητών αλλά και την σκοπιμότητα πολλών εξ αυτών, στην αναζήτηση των αρχαίων ριζών ενός λαού. Η Αλβιών είναι το αρχαιότερο όνομα υπό το οποίον ήτο γνωστή η νήσος της Μεγάλης Βρεταννίας χρησιμοποιηθέν υπό του Αριστοτέλους. Προφανώς, συνέδεσαν, ακρίτως, την ρίζαν Αλμπ-Αλβ, με το όνομα Αλβανία δεδομένου ότι και το όνομα Ιλλυρία, έστω και γεωφραφικώς διετηρείτο στην περιοχή μέχρι το 1849 παρά το γεγονός ότι  μετά το 1849 εξαφανίζεται, οπως προείπαμε, από τον παγκόσμιο γεωγραφικό χάρτη!!9

Ο Ιταλός καθηγητής Carlo Tagliavini, εικάζει την ύπαρξη των Σκιπιτάρων περί τα Σκόπια από την αρχαιότητα.10

Τέλος ο Gostar, θεωρεί τους Σκιπετάρους ως μη βαλκανίους, αλλά εκδακισμένους Κέλτες.11

Ακόμη και δύο ονομαστοί συνήγοροι των Αλβανών, ο γερμανός καθηγητής   Gustav Weigand  και ο μαθητής του Th. Capidan, τους ανεβάζουν στην Bόρεια Βαρβαρική Ιλλυρία, με συνέπεια να τους στερούν την αυτοχθονία στον χώρο που κατέχουν σήμερα.

Έτσι καταντά ακατανόητη η επιμονή των (Α-Σ), για αυτοχθονία και δήθεν καταγωγή τους από τους αρχαίους Ιλλυριούς, αφού οι λέξεις Αλβανία-Αλβανός, είναι ξένες προς την πρωταρχικήν γλώσσα των σημερινών (Α-Σ), οι οποίοι αποκαλούνται Σκιπιτάρ-οι και αποκαλούν την πατρίδα τους Σκιπερία! Αρέσκονται να δηλώνουν  ότι οι λέξεις σημαίνουν «Αετός» και «Χώρα των αετών», ενώ συμβαίνει κάτι τελείως διαφορετικό που αποκαλύπτει και την πραγματική τους ταυτότητα (Βλέπε στο οικείον κεφάλαιον, παρ.«Ετυμολογία των λ. Αλβανός και Σκιπετάρ»).

Αυτές ακριβώς τις σημασίες διαδίδει σήμερα το Σύστημα δι’ όλων των οργάνων και μέσων του, παρασύροντας τους ελάχιστα ή καθόλου ενημερωμένους και επιθυμούντας να ασχοληθούν με το σοβαρόν αυτό θέμα.

Βέβαια οι (Α-Σ), μπορεί να αυτοκολακεύονται παρουσιαζόμενοι ως «αετοί» αλλά δεν γνωρίζουν ή δεν επιθυμούν να πληροφορηθούν ότι δεν είναι αετοί αλλά απόγονοι ληστάρχων των ορέων, αγνώστου προελεύσεως και ταυτότητος, όπως ο νόθος που εμφανίστηκε ξαφνικά στα σκαλοπάτια της εκκλησίας ή μιας οικίας και έκτοτε ουδείς ενδιεφέρθη μέχρι το 1913, να τον αναζητήσει, αλλά ούτε και πληροφορήθηκε ποτέ για τους βιολογικούς προγόνους του.

Μέχρι που ήλθε η ώρα και τον υιοθέτησε το Σύστημα, του έδωσε ψεύτικο εθνικόν όνομα (Αλβανός), το οποίον ο ίδιος δεν δέχθηκε, αφού είχε ήδη το δικό του όνομα (Σκιπετάρος), ενώ το επιβληθέν από τις Μεγάλες δυνάμεις, τον καθιστούσε «νόθον», αγνώστων ή ετεροδόξων γονέων…

β. Πότε και πόθεν ενεφανίσθησαν το πρώτον, ιστορικώς, οι πρόγονοι των «Αλβανών»/Σκιπετάρων (Α-Σ) στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας.

1/. Από την περίοδον του Διοκλητιανού (3ος μ.Χ. αιών), η κεντρική και τμήμα της σημερινής Βόρειας Αλβανίας απεκλήθη Νέα Ήπειρος (Ν.Η.), και ΟΥΔΕΠΟΤΕ Αλβανία, μέχρι το 1913..

Στον χώρο της (Ν.Η.) και ιδιαιτέρως στα παράλια:

-Επικρατούσαν οι Έλληνες και αργότερα οι Ρωμαίοι κατακτητές μέχρι τον 4ον μ.Χ. αιώνα. Από τον 4ον αι. ενισχύεται και πάλιν σταδιακώς η κυριαρχία της Ελληνικής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας.

-Δεν καταγράφεται παρουσία ή έστω ίχνος απογόνων των αρχαίων Ιλλυριών, οι οποίοι έχουν εξαφανισθεί από την Ιστορία από τον 1ον π.Χ. αιώνα, πολύ περισσότερον ΔΕΝ υπάρχει καταγραφή προγόνων (Α-Σ), στην Ελληνική και ξένη γραμματεία. Από τον 7ον-8ον αι. μέχρι και τον 12ον αι. οι περιοχές που φαίνονται στους παρακάτω χάρτες απετέλεσαν το θέμα ΔΥΡΡΑΧΙΟΥ της Αυτοκρατορίας.12

Στις σελίδες της ιστορίας του θέματος Δυρραχίου, ουδαμού αναφέρονται Αλβανοί με την σημασίαν (Α-Σ), εκτός από τους Έλληνες Αρβανίτες/Αλβανίτες/Αλβανούς!

Τα θέματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τα δορυφορικά κράτη, κατά το 1025 μ.Χ., έτος θανάτου του Βασιλείου Β' του Βουλγαροκτόνου

Χάρτης της διοικητικής διαιρέσεως της Ρωμανίας (Βυζαντίου) [έτος 1045]

-Τον 11ον αι. αποβιβάστηκαν στο Δυρράχιον οι Νορμανδοί τους οποίους εξεδίωξε ο Αλέξιος Κομνηνός. Τότε καταγράφονται ιστορικώς  για πρώτη φορά (1048) οι Έλληνες Αρβανίτες , αυτόχθονες κάτοικοι των Αρβάνων ορέων, ως σύμμαχοι και ομόθρησκοι (Ορθόδοξοι Χριστιανοί) των λοιπών Ρωμηών/ Ελλήνων (περισσότερα περί Ελλήνων Αρβανιτών στο οικείον κεφάλαιον).

-Αργότερα (12ος αι.) οι Σέρβοι εισέβαλαν στην κοιλάδα του ποτ. Δρίλωνα (στην σημ. Βόρεια Αλβανία) και κυρίευσαν την περιοχήν της Σκόδρας (1180). Όταν οι Σέρβοι εισέβαλαν στην περιοχήν ήλθαν σε πρώτη επαφή με τους ομοδόξους Έλληνες Αρβανίτες που διαβιούσαν στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, τους οποίους ονόμασαν Αρμπάνας (Αρμπαούνας).

Η παραπάνω διαπίστωση προκύπτει από την αναφοράν λαού (Αρμπάνας ή Αρμπαούνας) της περιοχής Αρβανιτίας (Arbania), σε δωρητήριο έγγραφο του Στεφάνου Νεμάγια προς την μονή Χιλιανταρίου. Μέχρι τότε δεν έχουμε καταγραφή «Αλβανών» (Α-Σ).

Αναγιγνώσκοντες τα παραπάνω έγγραφα και συγκρίνοντάς τα με σχετικούς χάρτες της περιόδου εκείνης, παρατηρούμε τα εξής:

α/. Ενώ στο Σερβικό έγγραφο η περιοχή που δωρίζεται στην μονή Χιλανδαρίου αναφέρεται ως Arbanija  στην λατινική μετάφραση των παπικών αναγράφεται ως Albania, όταν στα σερβικά η Αλβανία προφέρεται και γράφεται Αlbanija.

Πηγή: Λεξικό ΕΛΛΗΝΟ-ΣΕΡΒΟΚΡΟΑΤΙΚΟ, Α. Μιχ. Κολτσίδα, Θεσσαλονικη, 1988, σ. 21

β/. Το έτος υπογραφής της μεταφράσεως του εγγράφου του Στ. Νεμάγια (Acta diplomata, 1913, Vol.I, No 113), είναι το έτος κατασκευής του κράτους της Αλβανίας. Eίναι φανερή λοιπόν η σκόπιμη λαθροχειρία στην μετάφραση, αφού η ίδια περιοχή, το 1250 σε έγγραφο του πάπα Ιννοκεντίου, αναφέρεται στα λατινικά ως επαρχία Arbania και όχι Albania (Προφανώς αφορά στην περιοχή της Ελληνικής Αρβανιτίας των Αρβάνων και όχι της ανύπαρκτης μέχρι τότε, Αλβανίας).

γ/. Οι Σέρβοι το 1198 είχαν καταλάβει ελληνικές περιοχές της Ηπείρου μεταξύ των οποίων και η τοιαύτη των Αρβάνων, ενώ το 1204, τα εδάφη επανήλθαν υπό την Ελληνικήν κυριαρχίαν, με την ίδρυση του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Αργότερα ο Σέρβος ηγεμών Μιλούτιν το 1284, κέρδισε τον έλεγχο της σημερινής Βόρειας Αλβανίας και την πόλη του Δυρραχίου. Για τα επόμενα 15 χρόνια, δεν υπήρξαν αλλαγές στον πόλεμο. Το 1299 έγινε ειρήνη, όπου ο Μιλούτιν κράτησε τα κατακτημένα εδάφη ως προίκα στην Σιμωνίδα, κόρη του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ που έγινε η 4η σύζυγός του.13

δ/. Οι χάρτες της εποχής εκείνης, αναφέρουν την συγκεκριμένη περιοχήν ως Arbania/Apbanija, τουτέστιν γη των Αρβάνων (των Αρβανιτών/Αρβανιτία). Όσοι μιλούν για την Ήπειρον, όταν αναφέρονται στην συγκεκριμένη περιοχήν, την αποκαλούν Αρβανιτία (Arbania/Apbanija), (όπως στον παρακάτω Σερβικό χάρτη, η περί το Δυρράχιον περιοχή). Αργότερα, και από το πουθενά, πολλοί μεταγενέστεροι και ιδιαίτερα σημερινοί «ιστορικοί» και «επιστήμονες», μετονόμασαν αυθαιρέτως και οι περισσότεροι σκοπίμως, τα πάντα, σε Albania.

Σερβικός χάρτης του 1350

-Από το 1204,  έχουμε την ίδρυση του Ελληνικού Δεσποτάτου της Ηπείρου[14] από την δυναστεία των Κομνηνών Αγγέλων, με σαφή βόρεια σύνορα. Πουθενά και ουδέποτε αναφέρεται παρουσία και δράση «Αλβανών»/Σκιπετάρων (Α-Σ) στην περιοχή του Δεσποτάτου, κατά την διάρκεια της δεσποτείας των Κομνηνών. Εάν έχουν εμφανισθεί, τότε, πρόγονοι των (Α-Σ), και δεν έχουν καταγραφεί ακόμη, αυτοί θα πρέπει να ανιχνευτούν σε περιοχές εκτός της επικρατείας του Δεσποτάτου, δηλαδή, σε εδάφη της σημερινής Βόρειας Αλβανίας.

Το Δεσποτάτο της Ηπείρου από το 1230 έως το 1251

   

Δεσποτάτον της Ηπείρου (Περίοδος Λατινοκρατίας)

  

Το Δεσποτάτο της Ηπείρου από το 1252 έως το 1315

2/. ΠΟΤΕ καταγράφεται ιστορικώς, για πρώτη φορά, η εμφάνιση των (Α-Σ), στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας;

Το 1288 πληροφορούμεθα ότι οι Σέρβοι εκχριστιανίζουν τους Αλβανούς της περιοχής τους. Η μαρτυρία εκχριστιανισμού Αλβανών το 1288, ενώ οι Έλληνες Αρβανίτες είναι ήδη καταγεγραμμένοι ιστορικώς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί από το 1048, μας οδηγεί στο αρχικό συμπέρασμα ότι εκείνοι οι «Αλβανοί», ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση είχαν με τους Έλληνες Αρβανίτες και πιθανώτατα ήσαν οι αργότερον αποκληθέντες «Αλβανοί»/Σκιπετάροι, τουτέστιν οι πρόγονοι των σημερινών (Α-Σ).

«…Μέσοι χρόνοι, Οι Σέρβοι εισέβαλον εις Βόρειον Αλβανίαν μετά των οποίων οι Αλβανοί ησπάσθησαν βραδύτερον (1288) τον Χριστιανισμόν…».15

Προφανώς εκείνοι οι «Αλβανοί» που εκχριστιανίστηκαν από τους Σέρβους το 1288, ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση είχαν με τους Αλβανούς που καταγράφει ο Μιχαήλ Ατταλειάτης στο έργο του «Ιστορία» (εκδ. Βόννης), οι οποίοι επολέμησαν ως ομόδοξοι σύμμαχοι του Ορθόδοξου Έλληνα στρατηγού Γ. Μανιάκη που είχε αποσταλεί το 1038, από τον αυτοκράτορα στην Σικελία να εκδιώξει τους Άραβες, αφού:

α/ Αναφέρονται ως «ομόθρησκοι Αλβανοί» (9,11 και 18,19), δηλαδή Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά και  ισότιμοι πολίτες της Αυτοκρατορίας (..ου μην δε αλλά και οί ποτέ σύμμαχοι και της ισοπολιτείας ημίν συμμετέχοντες, ως και της αυτής θρησκείας, Αλβανοί και Λατίνοι…).

β/. Σε άλλο χωρίον του ιδίου έργου του (297,21), οι παραπάνω Αλβανοί, αποκαλούνται Αρβανίται..

Οι Σέρβοι είχαν ιδρύσει εν τη (σημερινή) Βορείω Αλβανία ιδικόν τους κράτος, εγκαταστεθέντες  εκεί από του 1180, εκυβερνώντο δε οι επαρχίες της Σκόδρας και της Πρισρένης, υπό των βασιλέων εκ του οίκου των Νεμανίων μέχρι το 1360…

Συνεπώς η ιστορική παρουσία των προγόνων των σημερινών (Α-Σ), καταγράφεται για πρώτη φορά στην διεθνή γραμματεία, σε περιοχή της σημερινής βόρειας Αλβανίας, υπό τους ευνοϊκώτερους όρους, τελευτούντος του 13ου αιώνος.

Και λέμε με τους ευνοϊκώτερους για τους σημερινούς Σκιπετάρους όρους , διότι σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες:

1ον/. Προ του 13ου αιώνος, οι Αλβανοί ήσαν άγνωστοι στην Ελληνική Ήπειρο. Οι Λατίνοι ιστορικοί της εποχής ομιλούν περί Βαγενετών, Αθιγγάνων κ.α. όχι όμως και περί Αλβανών. …Ο Στέφανος Δουσάν (1334-1355), το 1347 ανεκήρυξε τον εαυτόν του στα Σκόπια ως βασιλιά των Σέρβων, Ελλήνων και Αλβανών και ωργάνωσε την αυλήν του κατά το πρότυπο της Βυζαντινής.16

2ον/.  Οι «Αλβανοί»[Σκιπετάροι/ (Α-Σ)], αναφαίνονται ζώντες βίον νομαδικόν εις τα όρη και τις πεδιάδες μόλις κατά τον 14ον αιώνα. « Νομαδικόν γαρ το γένος και λυπρόβιον, ου φρουρίοις, ου κώμαις, ουκ αγροίς, ουκ αμελώσιν, άλλ’όρεσι χαίρον και πεδιάσι…»,, όπως αναφέρει ανώνυμος ιστορικός του αυτού αιώνος.17

Ο Στέφανος Ούρος Β΄ Μιλούτιν (1253 - 29 Οκτωβρίου 1321) ήταν βασιλιάς της Σερβίας μεταξύ 1282-1321, μέλος της δυναστείας Νεμάνια. Αμέσως μετά την ανάρρησή του στο θρόνο επιτέθηκε στα Ελληνικά (Βυζαντινά) εδάφη στην Μακεδονία. Το 1282, κατέκτησε τα βόρεια τμήματα της Μακεδονίας και την πόλη των Σκοπίων, η οποία έγινε πρωτεύουσα του. Ο Έλλην αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄, άρχισε τις προετοιμασίες για τον πόλεμο, αλλά πέθανε πριν από την ολοκλήρωσή τους. Το επόμενο έτος ο Μιλούτιν προχώρησε ποιο βαθιά στο Ρωμαίϊκο (Βυζαντινό) έδαφος κατακτώντας νέα εδάφη.18  

 

Kingdom of Serbia, at the end of the XIII century and early fourteenth: 1 Stefan Uros II Milutin territory; 2nd Stefan Dragutin states; 3rd Milutin climb to the 1299th year; 4th Temporary loss of land in the Hum, at the beginning of the fourteenth century. (Source: Editorial Board for the History of Montenegro - History of Montenegro, Book II-2, Titograd, 1970.)

3/. ΠΟΘΕΝ εισήλθον οι (Α-Σ) στην περιοχήν της σημερινής Αλβανίας;

       Πιθανός άξονας εισόδου των Σκιπετάρικων φατριών, τον 13ον αι. σε περιοχές της σημ. ΒΑ Αλβανίας

4/. Οι σύγχρονοι πλαστογράφοι της Ιστορίας.

Παρά τα όσα σαφή και ιστορικώς καταγεγραμμένα παραθέσαμε, μεταγενέστεροι συστημικοί ιστορικοί και χαρτογράφοι και πλειάδα συγχρόνων, σε χάρτες που παρουσίαζαν την θέση του Δεσποτάτου της Ηπείρου, με την φρ. «Δεσποτάτον της Ηπείρου», της αρχαίας Eλλάδος, αλλά και χάρτες επί Οθωμανικής κυριαρχίας, προσέθεταν αυθαιρέτως την λ. ΑΛΒΑΝΙΑ (Albania) [Παραθέτομεν ενδεικτικώς, μερικούς από αυτούς].

Τμήμα του χάρτη "Η Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1801".

Από το William Miller, "The Ottoman Empire, 1801-1913", Cambridge University Press, 1913

Άθλιοι παραχαράκτες και ψευδοεπιστήμονες, πάσης εθνικότητος και κατηγορίας:

.Που βρήκατε γραμμένη περιοχή εντός του Ελληνικού Δεσποτάτου της Ηπείρου, της Ηπείρου του του 17ου αιώνα, του 1801 (Όταν όλη η κεντρική περιοχή της Χερσονήσου του Αίμου, χαρακτηρίζεται από ξένους ως ΡΩΜΥΛΙΑ, δηλαδή Γη των Ρωμηών/Ελλήνων), να ονομάζεται ΑΛΒΑΝΙΑ και να υπονοείται προφανώς ότι οι κάτοικοί της είναι οι Αλβανοί, πρόγονοι των σημερινών (Α-Σ);

.Δεν γνωρίζετε ότι ΟΥΔΕΜΙΑ διοικητική διαίρεση της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου, ούτε καζάς, ούτε βιλαέτι, ούτε σαντζάκιον, επί Οθωμανικής κυριαρχίας έφερε όνομα Αλβανικόν, Σκιπετάρικον, Αλβανίας ή Σκιπερίας, σε αντίθεση με το σύνολον σχεδόν των ονομάτων που ανεφέροντο σε αρχαιόθεν ελληνικές περιοχές, πόλεις και τοπωνύμια;

Ανοίξτε λοιπόν, τα μάτια σας και διαβάσατε την διοικητικήν διαίρεση του βιλαετίου της Ηπείρου το 1895(σε παρένθεση οι έδρες των καζάδων και των ναχιγιέδων):19

Α. Σαντζάκι Ιωαννίνων

1. Καζάς Ιωαννίνων (Γιάννινα)

α. Ναχιγιες Ζαγορίου (Τσεπέλοβο)

β. Ναχιγιες Κουρεντων (Ζίτσα)

2. Καζάς Παραμυθιάς (Παραμυθιά)

3. Καζάς Φιλιατών (Φιλιάτες)

4. Καζάς Κόνιτσας (Κόνιτσα)

5. Καζάς Λεσκοβικιου (Λεσκοβίκι)

6. Καζάς Μετσόβου (Μέτσοβο)

Β. Σαντζάκι Αργυροκάστρου

1. Καζάς Αργυροκάστρου (Αργυρόκαστρο)

2. Καζάς Πωγωνιού (Βοστίνα)

3. Καζάς Πρεμετής (Πρεμετή)

α. Ναχιγιές Φράσαρης (Φράσαρη)

4. Καζάς Τεπελενίου (Τεπελένι)

5. Καζάς Δελβίνου (Δέλβινο)

α. Ναχιγιές Αγ. Σαράντα (Αγ. Σαράντα)

6. Καζάς Κουρβελεσίου (Προγονάτι)

α. Ναχιγιές Χειμάρας (Χειμάρα)

Γ. Σαντζάκι Μπερατιού

1. Καζάς Μπερατιού (Μπεράτι)

α. Ναχιγιές Μαλακάστρας (;)

2. Καζάς Αυλώνας (Αυλώνα)

3. Καζάς Γκοσνίτσκας (Βλιούσα)

4. Καζάς Λιούσνιας (Λιούσνια)

α. Ναχιγιές Φιεριού (Φιέρι)

Δ. Σαντζάκι Πρέβεζας

1. Καζάς Πρέβεζας (Πρέβεζα)

2. Καζάς Λούρου (Ν. Φιλιππιάδα)

α. Ναχιγιές Τζουμέρκων (Νησίστα)

3. Καζάς Μαργαριτιού (Μαργαρίτι)

α. Ναχιγιές Πάργας (Πάργα)

6. Ναχιγιές Φαναριού (Γορίτσα)

Άθλιοι παραχαράκτες και ψευδοεπιστήμονες, πάσης εθνικότητος και κατηγορίας:

Πείτε μας ένα βιλαέτι, ένα Σαντζάκι, έναν καζά, ένα νιχαγιέ, της Διοικητικής Διαιρέσεως του βιλαετίου της Ηπείρου (1895), που να αναφέρεται σε Σκιπερία ή Αλβανία, Σκιπετάρικη ή Αλβανική ιστορική κυριότητα… [Τα ελάχιστα αναφερόμενα και φερόμενα ως μη Ελληνικά ονόματα (όπως Φιέρι, Πρεμετή, Μπεράτι), είναι τοπωνύμια Λατινογενούς και Λατινόρριζης προελεύσεως].

Εάν δεν έχετε απάντηση στο παραπάνω ερώτημά μας, τότε είσθε ανόητοι, ανιστόρητοι, συστημικοί αλαζόνες, ψεύτες, κατάπτυστοι και ενσυνείδητοι απατεώνες..

Συνεχίζεται

---

1 Αλάστωρ<άλαστος>-ορος (ο και σπν. η)=Ασεβής, κακούργος, φονεύς και μιαίνων όσους τον πλησιάσουν, αποτρόπαιος (Λεξ. Σκ. Βυζαντίου, σ. 43).

2 Η ετυμολογία της λέξεως Αλβανία προέρχεται από την ρίζα Αλβ-ή Αλπ-. Ονομάζεται  Λευκή Χώρα, με καθαρώς γεωγραφική σημασία, από το χρώμα της χιόνος που μονίμως σχεδόν σκεπάζει τις λίαν ορεινές περιοχές ή το χρώμα του ηλίου που συχνότατα βλέπουν οι κατοικούντες σε λίαν ορεινές περιοχές (Το λευκό είναι το συνηθέστατο ένδυμα και παραδοσιακή στολή των χωρικών της Αλβανίας). Περισσότερα στην ανάλυση του κεφ. Αλβανία και «Αλβανοί» /Σκιπετάροι.

3 Αρπακτός,ή,όν = Ο παρθείς (αποκτηθείς) με αρπαγήν, κλοπιμαίος.

4 Ανήμερος (ο,η)=  Άγριος, απάνθρωπος.

5 Σύμφωνα με τα κατασκευασμένα, καθ’ ημάς, στοιχεία του Ινστιτούτου Στατιστικής της Αλβανίας INSTAT, προϊόν απογραφής του 2012, που ανακοίνωσε επίσημα ο υπουργός Καινοτομίας της Αλβανίας Γκεντς Πόλο, οι κάτοικοι της Αλβανίας είναι 2.821.977.

Το 83,2% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είναι αλβανικής υπηκοότητας (ή 2.329.715 άτομα). Σε ό,τι αφορά την εικόνα της ελληνικής μειονότητας, όπως την καταγράφει η απογραφή αυτή, μόνο το 0,87% του πληθυσμού ή άλλως 24.361 άτομα δήλωσαν ότι έχουν ελληνική εθνική καταγωγή!!!

Εκπρόσωποι της ελληνικής μειονότητας απηύθυναν έκκληση προς τους Έλληνες της Αλβανίας να μποϊκοτάρουν την απογραφή και, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντούλε, μόλις το 0,5% της ελληνικής μειονότητας στη χώρα συμμετείχε στη διαδικασία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 14,07% ή 393.979 άτομα δεν απάντησαν στην ερώτηση σχετικά με την εθνικότητα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο Πόλο, το 99% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως η μητρική τους γλώσσα είναι η αλβανική, ενώ σε ό,τι αφορά το θρήσκευμα, το 57% δήλωσαν μουσουλμάνοι, το 10,3% καθολικοί, το 6,75% ορθόδοξοι και το 2,90% μπεκτασήδες.

Η αλβανική κυβέρνηση έχει να πραγματοποιήσει απογραφή για την εθνολογική ανάλυση του πληθυσμού από το 1989, παρόλο που αποτελεί υπόσχεσή της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού είναι αλβανικής εθνικότητας (82,6% σύμφωνα με το CIA World Factbook, 2015). Υπάρχει επίσης ελληνική μειονότητα στο νότιο τμήμα της χώρας (200.000-300.000 άτομα). [Πηγές:  RFE/RL Research Report: Weekly Analyses from the RFE/RL Research Institute. Radio Free Europe/Radio Liberty, Incorporated. 1993. Ανακτήθηκε στις 22 December 2012. «Albanian officials alleged that the priest was promoting irredentist sentiments among Albania's Greek minority – estimated at between 60,000 and 300,000.»

-Robert Bideleux. Ian Jeffries (15 November 2006). The Balkans: A Post-Communist History. Routledge, σελ. 49, 6 September 2013. «The Albanian government claimed that there were only 60,000, based on the biased 1989 census, whereas the Greek government claimed that there were upwards of 300,000. Most Western estimates were around the 200,000 mark ...»

-Sabrina P. Ramet (1998). Nihil Obstat: Religion, Politics, and Social Change in East-Central Europe and Russia. Duke University Press, σελ. 222, 6 September 2013. «that between 250,000 and 300,000 Orthodox Greeks reside in Albania»

-Ian Jeffries (2002). Eastern Europe at the Turn of the Twenty-first Century: A Guide to the Economies in Transition. Routledge, σελ. 69, 6 September 2013. «It is difficult to know how many ethnic Greeks there are in Albania. The Greek government, it is typically claimed, says that there are around 300,000 ethnic Greeks in Albania, but most Western estimates are around the 200,000 mark.»

-Europa Publications (24 June 2008). The Europa World Year Book 2008. Taylor & Francis, 22 December 2012. «... and Greece formally annulled claims to North Epirus (southern Albania), where there is a sizeable Greek minority. ... strained by concerns relating to the treatment of ethnic Greeks residing in Albania (numbering an estimated 300,000) ...»].

6 Σκοπ-ι-ταρ= Σκυπι-ταρ= Ο προερχόμενος από τα αρχαία Σκόπια (Δαρδανία)

7 Κοστοβώκοι: Βαρβαρικός λαός της Δακίας. Εισβαλόντες στην Ελλάδα τον 2ον μ.Χ. αιώνα, κατέστρεψαν τον ναόν των Ελευσινίων μυστηρίων... Τους Κ. ενίκησε ο Ρωμαίος διοικητής της Δακίας Σέξτος Κορνήλιος. Έκτοτε ο λαός εξηφανίσθη από το ιστορικόν προσκήνιον.

8 Αλβιών ή Αλβίων, αποκαλούνταν κατά την αρχαιότητα η Αγγλία. Η ονομασία αυτή, πιθανώς κέλτικης προελεύσεως (Alb- iu= alb- «ψηλό όρος»), απαντάται από τον 6ον αι. π.Χ. στα κείμενα Ελλήνων και Ρωμαίων ιστορικών. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η ονομασία προέρχεται από την λατινική λέξη albus (λευκός) από το χρώμα των νοτίων ακτών του Ντόβερ, που ήταν λευκές λόγω των ασβεστολιθικών πετρωμάτων.

9 Εδώ επαναλαμβάνεται εκουσίως ή ακουσίως, το ίδιο εγκληματικό ιστορικό λάθος από ανιστόρητους ή εγκαθέτους συστημικούς υπερεθνικιστές, οι οποίοι στηριζόμενοι σε επικρατήσασες ορολογίες ή τοπωνύμια, ανεζήτησαν τις ρίζες λαών και εθνοτήτων, με μόνον επιχείρημα την κατά την γνώμη τους, κοινή ρίζα προελεύσεως!!!

10 Le Parlate albanesi di tipo ghego orientale (Dardania e Macedonia nord-occidentale) Roma,1942, σ. 12 κ.ε.

11 Gostar, N. Ramura Nordica a dacilor-costobocii. Bulletinul Universitatilor V. Bades si Bolyai. Seria stiintelor sociale, 1956, τ.1, σσ.183-199.

12 Στην Ελληνική (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία (Ρωμανία), με την ονομασία θέμα αναφέρονται αρχικώς, μεγάλες στρατιωτικές μονάδες του στρατού της Ρωμανίας που δημιουργήθηκαν κατά τον 6ο αιώνα, οι οποίες ελάμβαναν το όνομά τους από την τοποθεσία την οποία συνετίθεντο και οι οποίες εξελίχτηκαν σταδιακά από τον 8ο αιώνα σε διοικητικές περιφέρειες του κράτους, με διοικητικό ρόλο υπό τον εκάστοτε ανώτερο στρατιωτικό αξιωματικό (στρατηγό).

Οι διοικητικές αυτές περιφέρειες της Αυτοκρατορίας οι οποίες δημιουργήθηκαν πιθανώς τον 7ο αιώνα, κατά την βασιλεία του Ηρακλείου, μετά την κατάργηση των επαρχιών που είχαν θεσπίσει παλαιότερα ο Διοκλητιανός και ο Μεγάλος Κωνσταντίνος και αφετέρου οι στρατιωτικές μονάδες που συγκροτούνταν σ' αυτές μετά από επιστράτευση.

13 Πόποβιτς, Μπόγδαν. Σκέρλιτς, Γιοβάν (1932). Srpski književni glasnik, σελ. 388.

14 Δυναστεία Κομνηνών Δουκών Αγγέλων:

· Μιχαήλ Α' Κομνηνός Δούκας (1204-1214)

· Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας (1214-1230), αυτοκράτορας από 1227-1230.

· Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας (1230-1271)

· Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας (1271-1296)

· Θωμάς Α' Κομνηνός Δούκας (1296-1318)

15 Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 2ος, σ.123.

16 Σπ. Στούπη, Δουλοπάροικοι Ηπειρώται κατά τον Μεσαίωνα: Βαγενέτοι, Αθίγγανοι, κ.α. Ηπειρωτική εστία ετών 1968 και 1969

17 Ι. Βογιατζίδου: Ηπειρωτικά Χρονικά, 1926, σ.77, Κατά τον Virgilj η καταγωγή των Αλβανών είναι άγνωστη (έν. σ. 82).

18 ShepherdByzempire1265.jpg: William R. Shepherd derivative work: Mladifilozof (talk) – ShepherdByzempire,1265.jpg

19 Πηγή: Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΟ ΣΑΛΝΑΜΕ ΤΟΥ 1895.. Μιχάλης Κοκολάκης(amarantos-konitsis.yolasite.com/.../ΤΟΥΡΚΙΚΗ-ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ-ΗΠΕΙΡΟΥ-1895. pdf).

Από τους 19 καζάδες του βιλαετιού, στην Ελλάδα ανήκουν σήμερα ολόκληροι μόνο οι 7 (Ιωαννίνων, Παραμυθιάς, Κόνιτσας, Μετσόβου, Πρέβεζας, Λούρου και Μαργαριτιού). Άλλοι 7 (Πρεμετής, Τεπελενίου, Κουρβελεσίου, Μπερατιού, Αυλώνας, Γκοσνίτσκαςν' και Λιούσνιας) εκτείνονται αποκλειστικά σε Σκιπετάρικα/ «αλβανικά» εδάφη, ενώ οι υπόλοιποι διαμελίστηκαν ανάμεσα στις δύο χώρες.Έτσι, από τον καζά των Φιλιατών υπάγονται τώρα στην Αλβανία τα ελληνικά χωριά Βέρβα, Γιάνιαρη, Καρόκι, Κονίσπολη, Μαρκάτι, Νινά-

 Ο καζάς της Γκοσνίτσκας ιδρύθηκε γύρω στο 1893 και είναι η σημερινή επαρχία του Σκραπαριου" πήρε προφανώς το όνομα απ' το ομώνυμο χωριό του. Ωστόσο ο τύπος «Γκοσνίτσκα» ή «Γκοσίντσκα» (η γραφή των σαλναμέδων επιτρέπει και τις δύο αναγνώσεις) μοιάζει περισσότερο για κατασκεύασμα της οθωμανικής γραφειοκρατίας, καθώς η σωστή εκφορά του χωριού (όπως την βρήκε ο συγγραφέας της προαναφερομένης μελέτης, σε όποια πηγή και να έψαξε) είναι ασφαλώς «Γκοστεντσκα» ή «Γκοσταντσκα». Στην Στατιστική του 1895 το χωριό είναι γραμμένο, ίσως εξεπίτηδες, με τρόπο ασαφή (λείπουν ολότελα οι "νοκτάδες" του n και του f).