Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ (ΣΚΙΠΕΡΙΑ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΑΛΒΑΝΟΥΣ»/ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΥΣ
           Α λαστόρων προτεκτοράτον των ΗΠΑ.1
           Λ ευκή Χώρα2
           Β ατικανού και Αυστρο-Ουγγαρίας έκτρωμα.
           Α ρπακτή γη, Ελληνικής κυριότητος.3
           Ν εοελληνικής Ιστορίας πλαστογραφία.
            Ι λλυρικής ιστορίας σφετεριστής.
           Α ντρον Ανήμερων Σκιπετάρων.4

Η σημαία των Σκιπετάρων (ως Τουρκαλβανών) επί Οθωμανοκρατίας - FLAMURI OSMAN – SHQIPTARË ISHTE FLAMURI I SHQIPTARËVE…
Η πραγματική Σκιπετάρικη Σημαία - Flamuri i vërtetë shqiptar

Καρικατούρα αναπαριστώντας την «Αλβανία» με το επίσημο όνομά της ΣΚΙΠΕΡΙΑ (SHQIPERIA), σε κατάσταση… άμυνας απέναντι στους γείτονές της. Το Μαυροβούνιο παρουσιάζεται υπό την μορφή πιθήκου, η Ελλάδα ως λεοπάρδαλη και η Σερβία ως φίδι. Το Σκιπετάρικο  κείμενο γράφει: «Φύγετε μακριά μου! Αιμοβόρα πλάσματα!»

ΜΕΡΟΣ 6ον

3. Η ΑΡΧΙΚΗ ΚΟΙΤΙΔΑ/ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΩΝ «ΑΛΒΑΝΩΝ»/ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ (Συνέχεια 5ου μέρους)
γ. Οι σημερινοί «Αλβανοί»/Σκιπετάροι  είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών;
1/. Η ιλλυριολογική υστερία των (Α-Σ)
Οι σημερινοί «Ἀλβανοί»/Σκιπετάροι (Α-Σ) για να δικαιολογήσουν την δήθεν προϊστορική ή προχριστιανική παρουσία των προγόνων τους στην σημερινή Αλβανία, χρησιμοποιώντας την γνωστή μέθοδο (όπως έκαναν και οι Σκοπιανοί, τουτέστιν σφετερισμός ιστορίας, πολιτισμού, ονόματος, συμβόλων και γλώσσης αλλοεθνών), ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών.
Οι Ιλλυριοί εμφανισθέντες ιστορικώς, περί τον 6ον-5ον π. Χ. αιώνα και εντονώτερον κατά τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες, όπως προείπαμε:
.Εξαφανίζονται από την ιστορία, μετά την συντριβή τους από τους Ρωμαίους τον 1ον π. Χ. αιώνα, των υπολειμμάτων τους απορροφηθέντων από τους Ρωμαίους και Έλληνες, χωρίς να αφήσουν ΙΧΝΟΣ του πολιτισμού τους.
.Ήσαν βάρβαροι και απολίτιστοι, ζούσαν από την ληστεία και εχρησιμοποιούντο από τους Ρωμαίους, ως δήμιοι και βασανιστές.5
Παρατήρηση: Αυτών των δημίων και βασανιστών Ιλλυριών, καθ’ ομολογίαν των αρχαίων Ρωμαίων, ζήλεψαν την δόξα, οι μεταγενέστεροι Σκιπετάροι (Α-Σ) ληστοσυμμορίτες φύλαρχοι και ισχυρίστηκαν ότι είναι απόγονοί τους;
Το μόνο που απέμεινε από τους Ιλλυριούς μέχρι το 1849, ήταν το όνομα Ιλλυρία/ Ιλλυρικόν, με γεωγραφικόν προσδιορισμόν ή τοιούτον διοικητικής διαιρέσεως με ευρύτερη και άλλοτε με στενότερη γεωγραφική σημασία. Αυτή η ιστορική διάσωση του γεωγραφικού ονόματος της Ιλλυρίας, χρησιμοποιήθηκε από τους Αλβανοκατασκευαστές, ως ιστορικό επιχείρημα της δήθεν, της  παλαιόθεν παρουσίας των Αλβανών/Σκιπετάρων στην περιοχή.
Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης (1430-1490),γράφει: «...Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν...».
Αποδεικτικά στοιχεία της μη καταγωγής των  (Α-Σ) από τους αρχαίους Ιλλυριούς, παρουσιάσαμε στις παρ. 3α,β του κεφ.«Η αρχική κοιτίδα των προγόνων των «Αλβανών»/ Σκιπετάρων».
Οι σημερινοί Αλβανοί (Α-Σ), όσοι απ’ αυτούς ισχυρίζονται ότι  έλκουν την καταγωγή τους από τούς αρχαίους Ιλλυριούς,  αξιοποιούν τις θέσεις των G. Weigand και Th. Capidan, «οι οποίοι ωστόσο διαρρήδην αποκλείουν την αυτοχθονία των Σκιπιτάρων στον χώρο της σημερινής Αλβανίας».
Οι κάτοικοι της Ιλλυρίας ήσαν βάρβαροι και απολίτιστοι, εθεωρούντο δε ως δόλιοι, διότι δεν τηρούσαν καμία συμφωνία απ’ όσες έκαναν. Ζούσαν από  την  πειρατίαν και ληστείες.6
Περί των φυλών οι οποίες απετέλουν το λεγόμενον αλλά εξαφανισθέν ιστορικώς, Ιλλυρικόν Έθνος, παρατηρούνται διαφωνίες εις τους αρχαίους συγγραφείς και αγεφύρωτες διαφορές στους συχρόνους ιστορικούς και μελετητές του θέματος. Μετά την οριστικήν υποδούλωση των Ιλλυριών από τους Ρωμαίους (1ος π.Χ. αι.), τα ίχνη τους εξαφανίζονται από την Ιστορία (αφομοιώνονται κυρίως από Ρωμαϊκά και Ελληνικά φύλα).  
Λήγοντος του 1ου π.Χ. ή αρχομένου του 1ου μ.Χ. αιώνος, η Ιστορία κραυγάζει για το αγνώστου ταυτότητος «σύμφυρμα» των Ιλλυριών: «Τετέλεσται»!!!!
Κυριολεκτικώς εξαφανίζονται από τις δέλτους της Ιστορίας..
Παραμένει, όμως, όπως προείπαμε, το γεωγραφικό όνομα της περιοχής «ΙΛΛΥΡΙΑ» μέχρι το 1849 (δίδεται ως όνομα διοικητικής διαιρέσεως, άλλοτε με ευρύτερη και άλλοτε με στενότερη γεωγραφική σημασία). Αυτή η ιστορική διάσωσις του γεωγραφικού ονόματος της Ιλλυρίας:
-Χρησιμοποιήθηκε ως ένα από τα ιστορικά «επιχειρήματα» των  Αλβανοκατασκευαστών, της δήθεν παλαιόθεν παρουσίας των (Α-Σ) στην περιοχή, με το προχριστιανικόν όνομα Ιλλυριοί.
-Ενέπνευσε κάποιους φαντασιόπληκτους μεταγενέστερους Σκιπετάρους «ιστορικούς», και υπεχρέωσε μερικούς από τους Αλβανοκατασκευαστές/Αλβανόφιλους να εφεύρουν προϊστορία, προκειμένου να δικαιολογήσουν το ανιστόρητο και εκτρωματικό κατασκεύασμά τους.
-Παρέσυρε και ενίους ημετέρους, παγιδευθέντες ή εξαπατηθέντες, στην συγγραφή βιβλίων ή διατύπωση απόψεων περί Ιλλυρικής ή πιθανής Ιλλυρικής καταγωγής των Σκιπετάρων/«Αλβανών» !!!!  
2/.  Η ταυτότητα των «Αλβανών»/Σκιπετάρων.
Η ταυτότητα των επήλυδων προγόνων των (Α-Σ) είναι άγνωστη και ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την επίσης άγνωστη ταυτότητα των αυτόχθονων Ιλλυριών. Οι σημερινοί Αλβανοί, ΔΕΝ είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών. Οι μόνοι που υποστηρίζουν την νεοφανή αυτή θεωρία είναι η σημερινή υπερεθνικιστική ηγεσία των (Α-Σ), οι Ουτσεκάδες και Ουτσετσέδες πραιτωριανοί, λαθρέμποροι ναρκωτικών, μέλη εγκληματικών συμμοριών (μαφιών) και σωματέμποροι, καθώς  και οι κατά καιρούς προστάτες τους.
Εκτός από τις απόψεις των ειδικών βαλκανιολόγων και τον πιθανό άξονα εισόδου των Σκιπετάρων στην σημερινή Αλβανία, που παραθέσαμε (Βλέπε στην παρ. 3β3/., μέρος 5ον), κατά μίαν άλλην εκδοχήν, οι πρόγονοι των (Α-Σ), πιθανώς να είναι λείψανα μικρού λαού που κατέφυγε κατά τις παλίρροιες των μεταναστεύσεων των λαών, εις τα όρη και τις πεδιάδες της Βαρβαρικής Ιλλυρίας, λόγω του νομαδικού και ληστρικού τους βίου.
Τα λείψανα αυτού του αγνώστου λαού, αφορώντα σε αμφότερες τις εκδοχές, θα τα αποκαλούμεν κατ’ οικονομίαν, «Αλβανούς» ή «Αλβανούς»/ Σκιπετάρους (Α-Σ).
Κάποτε θα πρέπει οι Ελλαδίτες επιστήμονες, μακράν από κάθε πολιτική ή άλλη σκοπιμότητα, να δουν το θέμα της καταγωγής και ταυτότητος των σημερινών «Αλβανών» στην επιστημονική του διάσταση και να μην επαναλαμβάνουν τις ανυπόστατες ιστορικώς και όλως κατ’ ουσίαν αβάσιμες θεωρίες περί Ιλλυριών.
Όση σχέση έχουν οι Τούρκοι με τους Χιττίτες και τους Φρύγες ή οι Σκοπιανοί Σλαύοι και Βουλγαρόφωνοι, με τους Έλληνες Μακεδόνες και Παίονες, άλλη τόση έχουν και οι «Αλβανοί» με τους αρχαίους Ιλλυριούς.
3/. Οι πρώτες (κατευθυνόμενες έξωθεν) προσπάθειες ιστορικής μεταλλάξεως (Ιλλυριοποιήσεως) των «Αλβανών»/ Σκιπετάρων (Α-Σ)
Η έωλη επιχειρηματολογία περί Ιλλυριών, διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1774, από τον Γερμανό Johann Erich Thunmann.7 Ο Thunman  διέσπειρε/διέδωσε (disseminated), χωρίς να την αποδείξει / αιτιολογήσει, την θεωρία ότι το «αλβανικό έθνος» είναι πανάρχαιο, γειτονικό και…παράλληλο προς τους αρχαίους Έλληνες, προερχόμενο απ’ ευθείας από τους Ιλλυριούς του Γεντίου, της Τεύτας (Βασίλισσας των Ιλλυριών) και του Πύρρου.
Μα, σύμπασα η αντικειμενική και μη, μαιναδική ή σοβαρή επιστημονική κοινότητα, μέχρι προ τινος (προ του 1774), γνώριζε ότι ο Πύρρος δεν ήταν Ιλλυριός, αλλά Δωριεύς Ηπειρώτης, Έλλην βασιλεύς της Ηπείρου!!! Μάλιστα, τον 3ον π.Χ. αιώνα, ο Πύρρος κατέλαβε περιοχές πέραν των ορίων της αρχαίας Ενιαίας Ηπείρου, με αποτέλεσμα τα άγνωστα βαρβαρικά φύλα τα κατοικούντα στην επονομαζομένη Ιλλυρία, να αναγκαστούν να συμμαχήσουν με τον Έλληνα Βασιλέα. 
Κτήσεις του Πύρρου στην κυρίως Ελλάδα

Επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά: Δεν είναι καταγεγραμμένες στην Ιστορία δραστηριότητες Ιλλυριών μετά τον 1ον π. Χ. αιώνα, απλούστατα διότι ΔΕΝ υπάρχουν Ιλλυριοί, αφού εξοντώθηκαν από τους Ρωμαίους και τα υπολείμματά τους, αφομοιώθηκαν απ’ αυτούς, κυρίως όμως, από τους Έλληνες!!!
Ο Hans Eric Thunman (1746-1778), λοιπόν, ιστορικός από την Σουηδία και καθηγητής στο πανεπιστήμιο Ηalles, έγραψε στο βιβλίο του «Studies about the history of the eastern balkan nations» ότι: «Οι Αλβανοί είναι οι πραγματικοί απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών».
Την θεωρία του Σουηδο-γερμανού Thunmann περί της αρχαίας ιλλυρικής καταγωγής των Αλβανών, υποστήριξε ακρίτως ή υστεροβούλως, ο ελληνικής καταγωγής (Aρβανίτης) και εγκατασταθείς αργότερον στην Ιταλία, Angelo Masci8 στο δοκίμιό του «Περί της καταγωγής των ηθών και της ενεργείας του αλβανικού έθνους», στο οποίον αναφέρει ότι «η γλώσσα των νεωτέρων Αλβανών ομοιάζει καταπληκτικά με την παλαιότερη γλώσσα των αρχαίων Ιλλυριών, έχουσα όμως, ισχυράς ελληνικάς ρίζας».
Τι σημαίνει Angelo Masci ότι η γλώσσα των νεώτερων Αλβανών έχει «ισχυρές ελληνικές ρίζες», όταν υποστηρίζεις την Ιλλυρική καταγωγή των «Αλβανών»; Ότι οι Ιλλυριοί ήσαν Πελασγοί-Έλληνες, Ελληνοποιήθηκαν με το πέρασμα των αιώνων ή κάτι άλλο; (ΣΣ: Ρητορικόν, βεβαίως, το ερώτημα, απευθυνόμενον όμως σε συγχρόνους Ιλλυριολάγνους, αφού ο Ëngjëll Mashi απέθανε το 1821).
Φυσικά υπάρχει επιστημονική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα και όχι δοκησισοφίες, φαντασιώσεις, αμπελοφιλοσοφίες ή συστημικές «ιστορικοποιημένες» αλχημείες. Την απάντηση οφείλουν να δώσουν οι Ιλλυριολάγνοι, εφ’ όσον αφήσουν κατά μέρος τις πολιτικές σκοπιμότητες, προκειμένου να ζητήσουν συγγνώμη, για τα επιστημονικά λάθη τους επί του θέματος, εάν μετανοήσουν ειλικρινώς, ή να γελάσουμε και πάλιν, για την αμετανοησίαν τους, τα αντιεπιστημονικά παραμύθια και τους «ιστορικούς ρύπους» που τυχόν μας παρουσιάσουν, για μια ακόμη φορά…
Ο Malte Brun, στο 118ο βιβλίο της «Παγκόσμιας Ιστορίας» του σημειώνει: «Οι Αλβανοί πιθανώς αποτελούν φύλο των αρχαίων Ιλλυριών…Πιθανώς οι Ιλλυρικές φάρες κατοικούσαν στα όρη τους πριν από τους ιστορικούς χρόνους» (Malte, σελ. 9). «Τοις Άλπεσιν ας διατένουσι μέχρι των Ιαπόδων Κελτικού τε άμα και Ιλλυρικού Έθνους» (Στράβων Ζ’, 5).
Όμως, με πιθανές ή λογικοφανείς ερμηνείες αρχαίων κειμένων, μιμητισμούς-αντιγραφές ή πλαστογραφίες προγενεστέρων χειρογράφων και χαρτών, μη εξακριβωμένης αυθεντικότητος, υπερεθνικιστικές φαντασιώσεις και αυθαίρετες ή αβάσιμες θεωρίες, ΔΕΝ γράφεται, αλλά συνήθως πλαστογραφείται η ιστορία!!!
Τον 19oν αιώνα, το ΣΥΣΤΗΜΑ που προετοίμαζε μεθοδικώς και «αθορύβως» την ίδρυση του υποτελούς κράτους της Αλβανίας, θέτει σε κίνηση τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του. Πρώτος στόχος:
Η «αφύπνιση» του «αλβανικού» εθνικισμού (Αλβανισμός), που ήλθε σαν αντίδραση στον πιθανό εδαφικό διαμελισμό της χώρας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Σερβία αλλά και το Μαυροβούνιο που επιθυμούσε την έξοδό του στην Αδριατική θάλασσα.
Αυτό συνέβαλε στην καλλιέργεια των ισχυρισμών που έχουν διατυπώσει οι Αλβανοί περί άμεσης καταγωγής τους από τους…. αρχαίους Ιλλυριούς.
Ο Gotfried Wilhelm Leibnitz (1646-1717) έγραψε σε ένα γράμμα του στις 10 Δεκεμβρίου 1709: «Η αλβανική γλώσσα είναι η γλώσσα των αρχαίων Ιλλυριών».
Ήταν οι πρώτες προσπάθειες να προωθηθεί ο μύθος της Ιλλυρικής καταγωγής των Αλβανών και της εντάξεως των Ιλλυριών στον βραχύσωμο και μελαψό ανθρωπολογικό τύπο-στον οποίο ανήκουν οι Αλβανοί: Ακολούθησαν και άλλοι μισθωμένοι προπαγανδιστές Αλβανο-ιλλυριολόγοι, όπως:
Ο Johan Georg Von Han, που συνέγραψε το έργο Albanischen Studien εκδοθέν στην Ιένα το 1854 υποστήριξε την θεωρία της καταγωγής των σύγχρονων Αλβανών από τους αρχαίους Ιλλυριούς. Ο Johan Georg Von Han, απόφοιτος από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, δούλεψε ως δικαστής στο απελευθερωμένο ελληνικό βασίλειο στα 1830-47. Μαζί με τον γλωσσολόγο Κωνσταντίν Κριστοφορίδη (ή Κωνσταντίν Νέλκα) –Έλλην Βλάχος από το Ελμπασάν-, ταξίδεψαν σε διάφορα μέρη της σημ. Αλβανίας (η οποία τότε δεν είχε ανακηρυχθεί επίσημα ως κράτος) και το 1854 ο Von Han εξέδωσε το τρίτομο έργο του «Albanian Studies», στο οποίο έγραψε:
«Η αλβανική γλώσσα είναι η απευθείας απόγονος της Ιλλυρικής. Η ιλλυρική προέρχεται από την Πελασγική γλώσσα και είναι μία από τις αρχαιότερες γλώσσες».
Ο Malte Brun λέει σχετικά με τους Αλβανούς: «Ήταν δυνατοί, γενναίοι και αντιστεκόντουσαν στην κούραση. Ήταν οι στρατιώτες του Πύρρου, του Σκεντέρμπεη και του Αλή Πασά» (Universal Geography or A description of all parts of the world…, Conrad Malte-Brun 1829, P. 107).
Ο Theodor Mommsen ισχυρίστηκε ότι: «Οι γενναίοι Ηπειρώτες, οι Αλβανοί της αρχαιότητας, προσκολλήθηκαν με γενναιότητα στον δυνατό αυτόν νέο [τον Πύρρο ή τον Σκεντέρμπέη], τον οποίο αποκαλούσαν αετό» (The History of Rome, p. 399 – 1864).
Ο Robert Gordon Latham λέει: «Είναι πλέον βέβαιο ότι υπήρχε Σκιπετάρικο (αλβανικό) αίμα σε περισσότερους από έναν αρχαίους ήρωες. Υπήρχε σκιπετάρικο αίμα στις φλέβες περισσοτέρων τους ενός βασιλιάδων του αρχαίου ελληνιστικού κόσμου. Ο Πύρρος για παράδειγμα και οι Τημενίδες της Μακεδονίας ήταν πιθανόν περισσότερο ή λιγότερο, Σκιπετάροι» (The Nationalities of Europe, p. 7, 1863).
4/. Μεταγενέστερες σκόπιμες, από άγνοια ή πλάνη, παραποιήσεις για την καταγωγή των «Αλβανών» από τους Ιλλυριούς
Ο επιγραφολόγος Fick στο Beitrage του Bezzenberger (Τομ. Γ΄ σελ. 266), αναγνωρίζει τους Αλβανούς ως απογόνους των αρχαίων Ιλλυριών.
Encyclopedia Americana (vol.1, ed. 1951): «The Albanians are among the oldest people in Europe...Descendants of the ancient Pelasgi, the Albanians are one of the Dinaric physical type…Modern Albanians are said to speak a language compounded of Illyrian, Thracian, Latin, Slav and Turkish. By some, the Albanian language is thought to be based upon the speech of the ancient Pelasgi. By others it is believed to be one of the eight chief Indo-European group».
Μας λέει λοιπόν εδώ η εγκυκλοπαίδεια ότι οι Αλβανοί είναι ένας από τους αρχαιότερους λαούς της Ευρώπης, απόγονοι των Πελασγών (!!!!) και ότι ανήκουν στον διναρικό ανθρωπολογικό τύπο. Και ότι από κάποιους η Αλβανική γλώσσα θεωρείται ότι βασίστηκε πάνω στην γλώσσα των Πελασγών.
Ο Arnold Sherman στην σελίδα 11 του βιβλίου του «Αλβανία, ο τσακισμένος αετός των Βαλκανίων (εκδ. Ίνδικτος) γράφει: «Οι Ιλλυριοί ήταν πιθανότατα οι Πελασγοί που πολύ αργότερα αναφέρουν οι Έλληνες κλασσικοί συγγραφείς ως τους αυτόχθονες κατοίκους των περιοχών της Ελλάδας και ανατολικών νησιών της Μεσογείου. Γνωρίζουμε επίσης ότι η αλβανική γλώσσα…κατά πάσα πιθανότητα είναι η μοναδική επιζώσα γλώσσα από την ομάδα των θρακοϊλλυρικών γλωσσών που κάποτε μιλούσαν οι παλαιότεροι κάτοικοι της Βαλκανικής Χερσονήσου».
Ο Gustav Mayer (1850-1900), καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Graz της Αυστρίας, μέλος της ακαδημίας επιστημόνων της Βιέννης και μελετητής της τουρκικής, της ελληνικής και της αλβανικής γλώσσας, αφού μελέτησε ό,τι στοιχεία υπήρχαν σχετικά με τη ζωή των Ιλλυριών, είπε: «Οι απόγονοι των Ιλλυριών είναι οι Αλβανοί και η αλβανική γλώσσα είναι η μετεξέλιξη της ιλλυρικής’ μία από τις παλαιότερες γλώσσες της Ευρώπης και ίσως και όλου του κόσμου».
Ο Edward Schneider, Γάλλος ερευνητής, έγραψε στο βιβλίο του «Οι Πελασγοί και οι απόγονοι τους» ότι: «Η αλβανική γλώσσα είναι το καθαρότερο και πιο πειστικό παράδειγμα της πελασγικής γλώσσας».
Ο Holger Pedersen (1867-1953), καθηγητής-γλωσσολόγος στο πανεπιστήμιο της Κοπενχάγης, έγραψε στις μελέτες του σχετικά με την αλβανική γλώσσα: «Η αλβανική γλώσσα είναι η απόγονος της ιλλυρικής γλώσσας».
Στην εγκυκλοπέδια Μπριτάνικα διαβάζουμε: «Οι Ιλλυριοί κατοίκησαν στη δυτική πλευρά των Βαλκανίων…από εκεί που βρίσκεται η σημερινή Σλοβενία στα βόρειο-δυτικά μέχρι την Ήπειρο» (Encyclopedia Britannica, p. 615, 2002). Στην ίδια επίσης εγκυκλοπαίδεια γράφεται: «Οι Αλβανοί θεωρούνται απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών, υπόθεση για την υποστήριξη της οποίας η συγκριτική γλωσσολογία προσφέρει μερικά επιχειρήματα. Το ισχυρότερο επιχείρημα είναι η συνέχεια των οικισμών και τοπωνυμίων στην περιοχή που περικλείουν τα σημερινά όρια της Αλβανίας».
«Ο Θεόπομπος (340 π.Χ.) καταγράφει 14 διαφορετικά έθνη στην Ήπειρο, ανάμεσα στα οποία κυρίαρχη θέση στην Ήπειρο είχαν οι Μολοσσοί και οι Χάονες. Είναι πιθανόν ότι άλλα από αυτά ήταν Ιλλυρικά άλλα ημι-μακεδονικά, όλα αυτά όμως τα καταγράφει κάτω από το κοινό όνομα Ηπειρώτες» (George Grote, History of Greece, vol. 3, p. 414 – 1987).
«Οι Ιλλύριοι κατοικούσαν στα βουνά της Πίνδου και στις ακτές της Αδριατικής, εκτείνονταν μέχρι μέσα στην Ήπειρο» (A Companion to Homer, p. 312 –Alan John Bayard Wace & Frank H. Stubbings- History, 1962).
Και το άκρον άωτον της ψυχοπαθητικής διαστρεβλώσεως της ιστορίας: «Στα παλαιά χρόνια η Ήπειρος και η Ιλλυρία μαζί εκτείνονταν από την περιοχή της Τεργέστης (στα βόρεια) μέχρι τον κόλπο της Άρτας (τον Αμβρακικό κόλπο στα νότια), στα βόρεια του οποίου κατοικούσαν οι Ηπειρώτες ενώ στα νότια οι Έλληνες…» (International Conciliation, issues 134-139).
Απορρέοντα Ερωτήματα:
α/. Πως όλοι αυτοί παραπάνω και αρκετοί άλλοι, συνεπέραναν την προέλευση της αλβανικής γλώσσας από την Ιλλυρική ή ότι η αλβανική γλώσσα είναι μετεξέλιξη της ιλλυρικής και μάλιστα ως μία από τις παλαιότερες γλώσσες της Ευρώπης και ίσως και όλου του κόσμου (!!!), αφού δεν υπάρχει ή δεν έχει διασωθεί γραπτόν αποδεικτικόν στοιχείον, για την Ιλλυρική γλώσσα;
β/. Ποια είναι τα «μερικά επιχειρήματα» που προσφέρει η συγκριτική γλωσσολογία ώστε να θεωρούνται (ΟΧΙ ότι είναι), οι (Α-Σ), απόγονοι των Ιλλυριών; Η φράση «ώστε να θεωρούνται» συνιστά επιστημονική απόδειξη βεβαιωμένης ιστορικής αληθείας;
γ/. Τι σημαίνει επιστημονικώς, ημιμακεδονικά φύλα; Εάν οι Μολοσσοί και Χάονες είναι Ιλλυρικά ή ημιμακεδονικά φύλα, ποία γραπτά μνημεία μας κατέλιπαν στην Ιλλυρική ή «Μακεδονική» γλώσσα;
δ/. Τι σημαίνει και πως αιτιολογείται επιστημονικώς, η φράση: «Ο Πύρρος και οι Τημενίδες της Μακεδονίας, ήταν πιθανόν περισσότερο ή λιγότερο, Σκιπετάροι», όταν:
1//. ΔΕΝ υπάρχει καταγεγραμμένη, φυλή των Σκιπετάρων προϊστορικώς και ιστορικώς, μέχρι τον 14ον μ.Χ. αιώνα;
2//. ΔΕΝ υπάρχει ίχνος Ιλλυριού στην ιστορία από τον 1ον π.Χ. αιώνα ή αρχές 1ου μ.Χ. αιώνος;
3//. Υπάρχει πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων από την αρχαίαν γραμματεία, που αποδεικνύουν την Ελληνικότητα του Πύρρου;
*
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στο Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας του, στο οποίο λέει: «Τα Ιλλυρικά έθνη, προϊόντος του χρόνου, εν μέρει μεν ηφανίσθησαν μετά εθνών ετέρας καταγωγής, Μόνοι δε οι Αλβανοί θεωρούνται υπό των πλείστων νεωτέρων ερευνητών γνήσιον της φυλής εκείνης λείψανον, ως εκ της παραθέσεως της γλώσσης αυτών μετά των περισωθεισών από της αρχαίας Ιλλυρικής λέξεων» (τομ. Α, σελ. 96).
Ο L.S. Stavrianos, καθηγητής ιστορίας πανεπιστημίου Northwestern, στην ελληνική έκδοση της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, τ.2, σελ. 120-122, γράφει: «Οι Αλβανοί είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών. Οι Αλβανοί συγκαταλέγονται μεταξύ των αρχαιότερων λαών της Ευρώπης. Η αλβανική γλώσσα ανήκει εις τον θρακοϊλλυριακόν κλάδον της ινδογερμανικής γλωσσικής ομοφυλίας. Βάσις της σημερινής αλβανικής είναι η πανάρχαια Ιλλυρική….»
Ο Κώστας Μύρτιλος-Αποστολίδης λέει: «Οι Ηπειρώτες μερικές φορές αποκαλούνταν «Αλβανοί» επειδή μιλούσαν την Αλβανική γλώσσα».9
Ο καθηγητής Κ. Άμαντος σε κείμενο που έχει γράψει στην εγκυκλοπαίδεια Πυρσός-Δρανδάκης, στο λήμμα Αλβανοί, γράφει: «Παρά τις αντιρρήσεις αυτές δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να αρνηθούμε την ιλλυρική αρχή των Αλβανών. Ίσως όμως προσετέθησαν σε αυτούς και Θράκες, ο ευκινητότερος λαός της χερσονήσου του Αίμου».
Απορρέον ερώτημα:
Τελικά την μεγαλύτερη προπαγάνδα για τους «Αλβανούς» την κάνουν οι ξένοι, οι «Αλβανοί» (Α-Σ) ή οι Έλληνες;
δ.  Ερωτήματα προς πάντα Ιλλυριόπληκτο και υποστηρικτή της Ιλλυρικής, δήθεν, καταγωγής των σημερινών Σκιπετάρων.
ΟΛΕΣ οι απόπειρες ιλλυριοποιήσεως των Αλβανών, όχι μόνον απεδείχθησαν αναξιόπιστες10, οδήγησαν σε πλάνη αρκετούς Έλληνες και ξένους ιστορικούς και μελετητές του θέματος,  αλλά είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες σε αποτυχίαν, προ των αμείλικτων ιστορικών γεγονότων, και μόνον αγράμματους, ενσυνείδητους απατεώνες, πλανεμένους, χρησίμους ηλίθιους, και άλλους συναφών συνομοταξιών, μπορούν να πείσουν, διότι:
1ον/. Πως είναι δυνατόν να… ανεστήθησαν οι Ιλλυριοί οι οποίοι από τον 1ον π.Χ. αιώνα εξαφανίστηκαν ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΩΣ από τις δέλτους της ιστορίας;
Κατά τον Στράβωνα, οι Ρωμαίοι επέφεραν οδυνηρώτατον πλήγμα στους Ιλλυριούς  «…απέωσαν δ’ αυτούς οι Ρωμαίοι, λυμαινομένους αυτήν δια των ληστηρίων, και ηνάγκασαν γεωργείν. Τραχεία δε χώρα και λυπρά και ου γεωργών ανθρώπων, ώστ’ εξέφθαρται (το έθνος), μικρού δε και εκλέλοιπε…»……
Έτσι εξηγείται και κατανοείται επαρκώς η προφανής αοριστία  σε άλλο χωρίο του Στράβωνος, αναφερόμενον στην Εγνατίαν οδόν:
«Ταύτην δε την οδόν εκ των περί την Επίδαμνον και την Απολλωνίαν τόπων ιούσιν εν δεξιά μεν τα Ηπειρωτικά Έθνη κλυζόμενα τω Σικελικώ πελάγει μέχρι του Αμβρακικού κόλπου, εν αριστερά δε τα όρη των Ιλλυριών…».
Γίνεται λόγος μόνον για Ιλλυρικά όρη και όχι για Ιλλυριούς. Προφανώς ΔΕΝ υπάρχουν Ιλλυριοί ή όσοι και εάν είχαν απομείνει, είναι ολίγοι και έχουν ήδη αφομοιωθεί πλήρως από τους Ρωμαίους και τους Έλληνες…
2ον/. Πως από τους εξαφανισμένους Ιλλυριούς…γεννήθηκαν οι Αλβανοί, αιώνες αργότερα, οι οποίοι απεμπόλησαν το όνομα των «ένδοξων προγόνων» τους;
Μόνον αρρωστημένοι ή πλανεμένοι εγκεφαλοι μπορούν να ισχυρισθούν κάτι τέτοιο, δηλαδή ότι οι σημερινοί «Αλβανοί»/ Σκιπετάροι έχουν σχέση, έστω και ελαχίστη, με τους αρχαίους Ιλλυριούς..
3ον/. Πως καταλήγουν σε συμπεράσματα οι πάσης κατηγορίας Ιλλυριόπληκτοι, εκτός από τους εντολοδόχους επιστήμονες-απατεώνες, περί ομοιότητος Αλβανικής και Ιλλυρικής γλώσσας, όταν ΟΥΔΕΝ γραπτόν μνημείον ιλλυρικής γραφής ή γλώσσης υπάρχει στην παγκόσμια γραμματεία (Για τον λόγον αυτόν σε πολλά κείμενά τους, οι προμνησθέντες υποστηρικτές της Ιλλυρικής καταγωγής των Α-Σ, γράφουν πως πιθανολογούν, εκτιμούν, θα πρέπει, μάλλον, κλπ, οι πρόγονοι των Αλβανών είναι οι Ιλλυριοί);
Το σύνολο των επιγραφών που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερον στις περιοχές της Ηπείρου αλλά και της πάλαι ποτέ αρχαίας Ιλλυρίας, είναι Ελληνικές και Ρωμαϊκές καί ουδεμία ΙΛΛΥΡΙΚΗ. Προφανώς και ΟΥΔΕΜΙΑ Αλβανική (Α-Σ).
Η επί μισό αιώνα πιστευτή ως μοναδική «Ιλλυρική» επιγραφή (1898-1959), η επιγραφή της Σκόδρας (Σκουτάρεως-Χρυσουπόλεως), απεδείχθη από την Βουλγάρα καθηγήτρια Ljuba Ognenova, Ελληνική και μάλιστα Χριστιανική του 6ου – 7ου αι.
Με άλλα λόγια, και η αρχαιολογία αποδεικνύει ότι οι πρόγονοι των σημερινών «Αλβανών» ΔΕΝ είναι γηγενείς, αλλά επήλυδες (διαχρονικό συνονθύλευμα επήλυδων, εισερχομένων κατά καιρούς στην περιοχή της σημερινής Βόρειας Αλβανίας).
Παρ’ όλα αυτά σήμερα, οι φρενοβλαβείς εγκάθετοι των Τιράνων, σε μουσεία τους παρουσιάζουν διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα (Ρωμαϊκά, Ελληνικά, Σλαβικά, κλπ) ως… Ιλλυρικά !!!
4ον/. Γιατί πριν από τους «Αλβανούς» διεκδίκησαν αρχικώς την Ιλλυρική καταγωγή τους, αλλά μετά την απεμπόλησαν, οι Σλάβοι υπήκοοι της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, καθώς και οι Κροάτες;
Επίκεντρο είχαν την πρωτεύουσα της Κροατίας Άγκραμ, (σημ. Ζάγκρεμπ). Η διαιωνιζόμενη κυριαρχία της ουγγρικής γλώσσας, πυροδότησε το κίνημα των δήθεν Ιλλυριών Σλάβων που ζούσαν βορειοδυτικά της σημερινής Λιουμπλιάνα και των αυτόνομων Σλάβων των ανατολικών επαρχιών.11
Το γεγονός οφείλετο ναι ή όχι στην εθνικιστική έξαρση λαών, υπό κατοχή αλλοτρίων, επιχειρούντων να προβάλλουν κάποια εθνική ταυτότητα και ιστορική συνέχεια, στην διαδρομή τους δια μέσου των αιώνων;
Υποσημείωση: Κάτι ανάλογον, σε υπερβολική και παράλογη έκταση, συνέβη και με τους φρενοβλαβείς «Αλβανούς»/Σκιπετάρους, με την διαφορά ότι ενώ όλοι οι προηγούμενοι χρησιμοποίησαν την δήθεν ιλλυρική τους καταγωγή προκειμένου να αποκομίσουν εθνικά οφέλη, την οποίαν φυσικά απεμπόλησαν αργότερον, οι (Α-Σ), οι οποίοι εστερούντο εθνολογικής ταυτότητος, την απεδέχθησαν ως «μάνα εξ ουρανού».
5ον/. Η σύνδεση μεταξύ των Ιλλυριών της αρχαιότητας, οι οποίοι εξαφανίστηκαν ως λαός από τον 1ον π.Χ. αιώνα,12 και των νεώτερων Αλβανών, αποτελεί ναι ή όχι, έναν άθλιο κατασκευασμένο αλβανικό εθνικό μύθο, που εμπνεύστηκε ένας στενός κύκλος Αλβανών μεταναστών στις ΗΠΑ, ο οποίος (μύθος) απέκτησε ισχύ επίσημης κομματικής γραμμής και αδιαμφισβήτητης «επιστημονικής» αλήθειας, επί καθεστώτος Εμβέρ Χότζα;
6ον/.  Γιατί οι Σκιπετάροι (Α-Σ),  δεν μας εξήγησαν ποτέ, ιστορικώς και εθνολογικώς, την μετάλλαξη του ονόματος Ιλλυριοί σε Αλβανοί (Α-Σ) και της Ιλλυρίας σε Αλβανία (δεδομένου ότι το όνομα Ιλλυρία, έστω και γεωγραφικώς, παρέμεινε στην περιοχή μέχρι το 1849, ενώ μετά ταύτα εξαφανίζεται οριστικώς από τον παγκόσμιο γεωγραφικό χάρτη);
7ον/. Ποία τα αποδεικτικά στοιχεία από την αρχαίαν γραμματείαν (και όχι από την συγγραφείσα μεταχριστιανικώς από τους διάφορους συστημικούς εγκαθέτους, μισθωμένους, αφελείς-επιπολαίους, ακρίτους, κλπ), ότι οι Ιλλυριοί αποτελούσαν ενιαίο εθνικό σώμα και είχαν εθνοφυλετική σχέση με τους (Α-Σ);
στ. Αρχικά Συμπεράσματα
1ον/. Σύμφωνα με τους πιο διάσημους Βαλκανιολόγους οι πρόγονοι των (Α-Σ) είναι επήλυδες και όχι γηγενείς. Οἱ (Α-Σ) είναι επήλυδες, αγνώστου αρχικής κοιτίδος και ποικίλων φυλετικών ομάδων.  Η Παπική προπαγάνδα για τους δικούς της λόγους, τους χαρακτήρισε Αλβανούς, προκειμένου να τους ταυτίσει με τους  μετανάστες από την πόλη Alba Longa της Ιταλίας που τους ονόμασε Albani.13
2ον/. Οι ισχυρισμοί των σημερινών Αλβανών ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών είναι παντελώς αβάσιμοι. Οι νεότερες ηγεσίες των (Α-Σ) εκμεταλλευόμενοι εκτός των άλλων και την ιστορική αχλύν για τους Ιλλυριούς, προέβησαν σε ανίερο σφετερισμό της ιστορίας των Ιλλυριών, όπως έπραξαν και οι Σκοπιανοί με το όνομα και την ιστορία των Ελλήνων Μακεδόνων.
Ο κατ’ εξοχήν Ιλλυριολόγος, καθηγητής και αντεπιστέλλον μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας John Joseph Russu,14 μετά διεξοδική έρευνα συμπεραίνει ότι η θεωρία για καταγωγή των Αλβανών από Ιλλυριούς μη εκρωμαϊσμένους, ΔΕΝ έχει πιθανότητες επαληθεύσεως..
Οι Ιλλυριοί:
.ΔΕΝ αποτελούσαν ενιαίο εθνικό σώμα, αλλά ένα συνονθύλευμα τοπικών φύλων, πράγμα που επιρρωνύεται από το ότι μετά την καταστροφή τους από τους Ρωμαίους εξ-αφανίστηκαν (αφομοιώθηκαν…),χωρίς να αφήσουν πίσω τους τίποτα.
.ΟΥΔΕΜΙΑΝ εθνοφυλετική σχέση είχαν τόσον με τους (Α-Σ), με τους οποίους ΟΥΔΕΠΟΤΕ συναντήθηκαν ιστορικώς, όσον και με τους Έλληνες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι Ιλλυριοί υπήρξαν ιστορικά εχθρικοί απέναντι των Ελλήνων, αν και από τον 6ο π.Χ. αιώνα δέχθηκαν την ευεργετική πολιτιστική επίδρασή τους.
.Χρησιμοποιούσαν βέβαια έναν γλωσσικό κώδικα (δεν ήσαν άλαλοι), αλλά οι σωζόμενες επιγραφές τους πιστοποιούν ότι στον γραπτό λόγο μετεχειρίζοντο αποκλειστικώς την ελληνική γλώσσα. Τα ελάχιστα σπαράγματα που πιθανολογούνται εκ της ιλλυρικής γλώσσας, δεν μπορούν να ετυμολογηθούν, οδηγώντας έτσι σε γλωσσολογικό αδιέξοδο και σκότος.
3ον/. Οι Σκιπετάροι ή «Αλβανοί» (Α-Σ) ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχουν ούτε με τα Ελληνικά Ηπειρωτικά Έθνη της Ενιαίας Ηπείρου, των οποίων την ιστορίαν, το όνομα και τον πολιτισμόν καθώς και των Ιλλυριών, σφετερίζονται ασυστόλως.
4ον/. Η περιοχή (Ιλλυρία) έδωσε το όνομά της στους κατοπινούς κατοίκους της και ΟΧΙ το αντίθετο. Το όνομα Ιλλυρία, είναι ελληνικώτατον. Κατά την κύρια εκδοχή της Μυθολογίας, ο Ιλλυριός αναφέρεται ως γιος του Κάδμου και της Αρμονίας, οι οποίοι έφυγαν από την Θήβα, εγκαταστάθηκαν στην Ιλλυρία με την μορφή φιδιών και ενταφιάστηκαν εκεί. Πιστευόταν ότι και ο Ιλλυριός είχε την μορφή φιδιού, οριζόμενος ως ο επώνυμος ήρωας (γενάρχης) των Ιλλυριών. Κατ΄ άλλη παράδοση, o Κάδμος και η Αρμονία ανήκαν αρχικά στους Ιλλυριούς, στρατεύματα των οποίων οδήγησε o Κάδμος εναντίον των ελληνικών πόλεων.
Οι τσαρλατάνοι της συστημικής προπαγάνδας (ξένοι και ντόπιοι), παραβλέποντας προκλητικά Μυθολογία και Αρχαιολογία, ισχυρίζονται ακριβώς το αντίθετο! Ότι οι Έλληνες δεν ταξίδεψαν στον κόσμο, αλλά ότι άξεστοι βάρβαροι κατοίκησαν τον ελληνικό χώρο μετατρεπόμενοι (πώς; με θαύμα;) σε … Έλληνες. Δηλαδή μιλάμε για επίπεδο γελοιότητος…
5ον/. Αν επιχειρήσουμε, μία ετυμολογική προσέγγιση του ονόματος Ιλλυριός, [χρησιμοποιείται εδώ το παρακάτω λήμμα από το λεξικό του Σταματάκου], παρατηρούμε την επιβεβαίωση της μυθολογικής εκδοχής.Ίλλω σημαίνει κυλίω και σφίγγω, δηλαδή το παράγωγο όνομα [=Ιλλυριός] δηλώνει τον κυλιόμενο δια σφίξεων, συσπειρώσεων κάτι που συνάδει απόλυτα με την φιδίσια μορφή του Ιλλυριού στη Μυθολογία μας.
Έτσι, από μια εδραία διασταύρωση προσεγγίσεων και αναλύσεων, καταρρίπτεται κάθε απόπειρα οικειοποίησης του Ιλλυριού/ Ιλλυρίας, από νόθα εθνικά Σκιπετάρικα ψευδο-αλβανικά υβρίδια.15
6ον/. Η τρισχιλιετής παρουσία των Ελλήνων στον χώρον της σημερινής Αλβανίας, καθιστά ακατανόητη την επιμονή των Αλβανολάγνων ή Ιλλυριοπλήκτων, για Ιλλυρική καταγωγή και ανόητη την προσπάθειάν τους, να ταυτίσουν τους εαυτούς τους με τους Έλληνες Αρβανίτες ή να  χαρακτηρίζουν τους Αρβανίτες εξελληνισμένους Αλβανούς. Η ιστορία, η Εθνολογία και η αρχαιολογία, δίδουν αποστομωτικές απαντήσεις, τις οποίες δυστυχώς αποσιωπούν ή αγνοούν (Περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία, στο ακολουθούν 4ον κεφ..«ΕΝΙΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ: ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ»).
7ον/. Η εθνολογική ταυτότητα των (Α-Σ) είναι άγνωστη και μέχρι σήμερα ιστορικώς ανεξιχνίαστος. Δύναται όμως, μετά βεβαιότητος να λεχθεί ότι οι πρωτοεμφανισθέντες στην περιοχήν «Αλβανοί»/ Σκιπετάροι, αποτελούσαν συνονθύλευμα φατριών ορεσίβειων ληστάρχων (Περισσότερα στο 6ον κεφ. «ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ «ΑΛΒΑΝΟΙ»/ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ).
8ον/.  Η πανάρχαιη κοιτίδα των προγόνων των σημερινών (Α-Σ) δεν έχει προσδιορισθεί μέχρι σήμερον. Η ιστορική παρουσία τους, καταγράφεται για πρώτη φορά στα τέλη του 13ου αιώνος. Η ακριβής περιοχή της αρχικής παρουσίας τους είναι άγνωστη.
Με βάση όμως τα όρια του Σερβικού βασιλείου και των Ελλήνων Ηπειρωτών (Δεσποτάτον της Ηπείρου), και λοιπά ιστορικά στοιχεία της περιόδου εκείνης (12ος-13ος αι.), ο πιθανώτερος άξονας εισόδου των προγόνων των (Α-Σ), σε περιοχή της σημερινής Αλβανίας, έχει κατεύθυνση από Βορρά ή Βορειοανατολάς της Χερσονήσου του Αίμου (Βαλκανικής), προς τις ορεινές περιοχές της σημερινής ΒΑ Αλβανίας (Βόρειες Αλβανικές Άλπεις, ΒΑ της σημ. Σκόδρας).
Ποιοι είναι και τι εκπροσωπούν τελικώς, οι Σκιπετάροι (Α-Σ);
Σ υνονθύλευμα φατριών αγνώστου Ταυτότητος.
Κ λεπταποδόχοι Ελληνικής γης.
 Ι λλυριών, κατά φαντασίαν, απόγονοι.
Π λαστογράφοι Ιστορίας αλλοτρίων.
Ε σμός μαφιόζων, ιθυφάλλων και αντιχρίστων.
Τ ουρκικού δόρατος αιχμή.
Α ρβανιτών ιστορίας σφετεριστές.
Ρ αδιουργοί ωρκισμένοι Μισέλληνες.
Ο ρειγενών ληστών γνήσιοι απόγονοι.
 Ι στουργοί «Αλβανικών» μυθευμάτων.


Συνεχίζεται








1 Αλάστωρ<άλαστος>-ορος (ο και σπν. η)=Ασεβής, κακούργος, φονεύς και μιαίνων όσους τον πλησιάσουν, αποτρόπαιος (Λεξ. Σκ. Βυζαντίου, σ. 43).
2 Η ετυμολογία της λέξεως Αλβανία προέρχεται από την ρίζα Αλβ-ή Αλπ-. Ονομάζεται  Λευκή Χώρα, με καθαρώς γεωγραφική σημασία, από το χρώμα της χιόνος που μονίμως σχεδόν σκεπάζει τις λίαν ορεινές περιοχές ή το χρώμα του ηλίου που συχνότατα βλέπουν οι κατοικούντες σε λίαν ορεινές περιοχές (Το λευκό είναι το συνηθέστατο ένδυμα και παραδοσιακή στολή των χωρικών της Αλβανίας). Περισσότερα στην ανάλυση του κεφ. Αλβανία και «Αλβανοί» /Σκιπετάροι.
3 Αρπακτός,ή,όν = Ο παρθείς (αποκτηθείς) με αρπαγήν, κλοπιμαίος.
4 Ανήμερος (ο,η)=  Άγριος, απάνθρωπος.
5 Μάριος, ΛΔ και Σερτώριος, Ε.
6 Πλούταρχος, Μάριος ΛΔ καί Σερτώριος Ε.
7 Johann Erich Thunmann or Johannes or Hans (August 23, 1746 — December 17, 1778) was a linguist, historian and theologian born in Thoresund (Södermanland) in Sweden. He studied at Strängnäs and Uppsala then left Sweden to study at Greifswald. Thunmann was professor of philosophy at the University of Halle.  Thunmann was one of the most important early authors writing about the language and origin of Albanians. The first serious attempts to present scientific explanation of the origin of Albanians began with Thunmann. He believed that the history and language of Albanians, besides Aromanians, were the least known European people in the West.
Thunmann was the first scholar to disseminate the theory about the autochthonous Albanians and to present the Illyrian theory of the origin of Albanians. Thunmann researched the origin of the term "Skipatar", the term Albanians use as their ethnic name. In 1774 Thunmann republished a three-language (Albanian, Greek and Aromanian) lexicon Theodor Kavalioti first published in 1770, and later added a Latin translation. Thunmann believed in Illyro-Thracian unity.
8 Angelo Masci (Αρβανίτικα: Ëngjëll Mashi; 1758–1821) was an Arbëresh jurist and scholar. Born in Santa Sofia d’Epiro on 7 December 1758 to Noè and Vittoria Bugliari he first studied under Stefano Baffa. At the age of twelve, Masci moved to Naples to continue his studies there under the supervision of his uncle Giuseppe (Zep) Bugliari, chaplain of the Royal Macedonian Battalion of Naples. An alumnus of the faculty of law of the university of Naples, in 1809 he was appointed chief prosecutor of the court of cassation of Cantanzaro and in 1810 royal commissioner of northern Calabria and Basilicata.
9 Ο Στενίμαχος, σελ. 34, Αθήνα ,1929.
10 John Wilkes, Οι Ιλλυριοί, μτφρ. Εύας Πέππα, εκδ.Οδυσσέας, Αθήνα, 1999, σελ.286-287
11 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, (τόμοι Γ1, Γ2, Δ), Εκδοτική Αθηνών, 1972.
12 Κατ’ άλλους που επιμηκύνουν αυθαιρέτως την ιστορική παρουσία των Ιλλυριών, η εξαφάνιση τους έγινε τον 3ον μ.Χ. αιώνα.
13 Η θεωρία στηρίζεται στο φανταστικό ποίημα του Βιργιλίου «Αινειάς», (μίμηση –αντιγραφή –κακοποίηση της Ιλιάδας του Ομήρου), σύμφωνα με το οποίο ο Αινείας, κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών του, πριν φθάσει στην Άλβα Λόγγα του Λατίου, είχε εγκαταστήσει αποικία στην Ήπειρο.
Οι Ρωμαίοι συνδυάζοντας όλα αυτά (Alba Longa, κάτοικοί της Albani, Αλβανόν όρος, Αλβανίς λίμνη κ.λπ.), άρχισαν να θεωρούν ότι έχουν ιστορικούς δεσμούς με την Ήπειρο. Αυτό διευκόλυνε τα επεκτατικά τους σχέδια σε βάρος της Ελλάδος.
14 Kαθηγητής ερευνητής στο τμήμα αρχαιολογίας στο Κλουζ της Ρουμανίας.
https://arvanitika.blogspot.com/2017/03/blog-post.html1 Μαρ 2017, Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος

7 σχόλια:

  1. Τί έχουν γράψει οι Βυζαντινοί συγγραφείς για τους Αλβανούς;

    Ας δούμε εδώ ένα σημαντικό ιστορικό κείμενο, το Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae (αναφέρεται και ως CSHB ή Bonn Corpus). Είναι μία σειρά κειμένων προερχόμενων από πρωταρχικές πηγές (από Βυζαντινούς και όχι μόνο συγγραφείς), και αφορά την ιστορία του Βυζαντίου από το 330 μέχρι το 1453 μ.Χ. Το Corpus αυτό αποτελείται από 50 τόμους. Εκδόθηκε στη Βόννη το 1828 με 1897 μ.Χ. Κάθε τόμος περιέχει από ένα ιστορικό κείμενο γραμμένο στα ελληνικά, ακολουθούμενο από μία λατινική μετάφραση. Μεταφράστηκε στα λατινικά από τον Καρδινάλιο Angelo Mai (7 Μαρτίου 1782 - 8 Σεπτεμβρίου 1854).

    Το έργο αυτό το επιμελήθηκε ο ιστορικός Barthold Georg Niebuhr (27 Αυγούστου 1776 - 2 Ιανουαρίου 1831). Το έργο ήταν μία επέκταση/αναθεώρηση του Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae (από μερικούς ονομαζόταν ως Byzantine du Louvre), που εκδόθηκε στο Παρίσι ανάμεσα στο 1648 και 1711 υπό την επιμέλεια του Ιησουίτη λόγιου Philippe Labbe. Αρχικά η επιμέλεια του έργου έγινε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης αλλά μετά τον θάνατο του Niebuhr το 1831, η επιμέλεια πέρασε στον συνεργάτη του Immanuel Bekker στην Πρωσσική Ακαδημία Επιστημών στο Βερολίνο.

    Ορισμένα κείμενα του συνολικού έργου αναθεωρήθηκαν ύστερα από απόφαση του 13ου Διεθνούς Συμποσίου Βυζαντινών Σπουδών (International Congress of Byzantine Studies) στην Οξφόρδη το 1966 από τον Διεθνή Σύνδεσμο Βυζαντινών Σπουδών (International Association of Byzantine Studies).

    Στον 21ο τόμο (εκδόθηκε στη Βόννη το 1840 υπό την επιμέλεια του Immanuel Bekker) βρίσκονται κείμενα του Εφραίμ του χρονογράφου (τέλη 13ου - πρώτο μισό 14ου αιώνα). Αναφερόμενος ο Εφραίμ στην Ιλλυρία στον στίχο 7674 χαρακτηρίζει τους κατοίκους της Ιλλυρίας ως Αλβανούς: «Ιλλυρίδα γην, Αλβανούς οριτρόφους».

    Οι στίχοι 7671-7674 στα ελληνικά είναι:

    ……χρατεΐ Θεσσαλίας τε συν Αχαΐα
    Μακεδονίας χαι μέρους τίνος θράχης
    αίρει Λαλματίαν τι συν Έπιδάμνω
    Ιλλυρίδα γην, Αλβανούς οριτρόφονς

    και στα λατινικά:

    ……THESSALIAM OCCUPAVIT CUM ACHAIA,
    ET MACEDONIAM CUM THRACIAE PARTICULA ;
    DALMATIAM ACQUISIVIT CUM EPIDAURO,
    ILLYRI TRACTOS MONTICOLAS ALBANOS

    Σε νεότερη ελληνική μετάφραση το κείμενο είναι:

    ……κατέκτησε τη Θεσσαλία και την Αχαΐα
    τη Μακεδονία και μέρος της Θράκης,
    προσάρτησε τη Δαλματία με την Επίδαμνο
    ιλλυρική γη των ορεινών Αλβανών

    Στον στίχο 9149 χαρακτηρίζει την Αχρίδα ως τόπο των Αλβανών: «δε’ Αχρίδος πέφθακεν Αλβάνου τόπον».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Μιχαήλ Κριτοβούλος (1410-1470), γνωστός και ως Κριτόβουλος ο Ιμβριώτης, ήταν ιστορικός, λόγιος και αξιωματούχος κατά την ύστερη βυζαντινή περίοδο. Στο τρίτο του βιβλίο «Ιστορία του Μωάμεθ του Πορθητή», όταν αναφέρεται στις οθωμανικές εκστρατείες στην Πελοπόννησο και την Ιλλυρία/Αλβανία, χαρακτηρίζει την αλβανική αντίσταση εναντίον των Οθωμανών ως ιλλυρική αντίσταση και αναφέρεται στους Αλβανούς ως Ιλλυριούς… Περιγράφοντας την καταστροφή που επέφεραν στην περιοχή τα οθωμανικά στρατεύματα λέει: «…και οι Ιλλυριοί πήραν τα παιδιά τους, τις συζύγους τους, τα ζώα τους και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να μεταφερθεί, στα ψηλά και μη προσβάσιμα ορεινά καταφύγια» και σε άλλο σημείο λέει: «…τότε, με μία ισχυρή φωνή, το ελαφρά οπλισμένο πεζικό, το βαριά οπλισμένο πεζικό και οι τουφεκιοφόροι επέδραμαν εναντίον των Ιλλυριών και κάνοντας τους να προσπαθούν να ξεφύγουν, τους κυνήγησαν με όλη τους τη δύναμη και τους ξεπέρασαν και τους σκότωσαν. Και κάποιους τους έπιασαν ζωντανούς. Αλλά κάποιοι από αυτούς, πιεζόμενοι από το βαριά οπλισμένο πεζικό, έριξαν τους εαυτούς τους από τα βάραθρα και τους γκρεμούς και σκοτώθηκαν…Ένας μεγάλος αριθμός Ιλλυριών έχασαν τη ζωή τους, άλλοι στη μάχη και άλλοι εκτελέστηκαν…»

      Διαγραφή
    2. Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης (Αθήνα 1430-Ιταλία 1490), βυζαντινός Έλληνας ιστορικός και μέλος της ομώνυμης αρχοντικής οικογένειας της Αθήνας, η οποία ανέδειξε αρκετούς λογίους κατά τον 15ο αιώνα, γράφει: «Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν …», δηλαδή «καθόλου δεν συμφωνώ ότι οι Αλβανοί είναι ιλλυρικός λαός όπως λένε κάποιοι…» (Αποδείξεις Ιστοριών, βιβλίο Α, Λαόνικος Χαλκοκονδύλης)

      Οι Έλληνες και οι Σέρβοι εθνικιστές, χρησιμοποιούν το παραπάνω απόσπασμα από την ιστορία του Χαλκοκονδύλη, ώστε να το παρουσιάσουν ως απόδειξη για την μη ιλλυρική καταγωγή των Αλβανών. Εδώ ο Χαλκοκονδύλης λοιπόν κατά πολλούς αρνείται στους Αλβανούς την ιλλυρική τους καταγωγή. Ωστόσο, κατά τον Χαλκοκονδύλη οι Αλβανοί είτε είναι άποικοι από την Ιαπυγία της Ιταλίας, είτε ιθαγενές στοιχείο από την περιοχή της Επιδάμνου (σημερινό Δυρράχιο): «…είτε μεν από την Ιαπυγία, όπως κάποιοι λένε, πέρασαν στην Επίδαμνο…είτε είναι από την περιοχή της Επιδάμνου, όπου ως όμοροι των Ιλλυριών, κατείχαν τη γύρω περιοχή» όπως χαρακτηριστικά λέει.

      Όποιος έχει μελετήσει τα γραπτά του Χαλκοκονδύλη, θα πρέπει να ξέρει ότι ο Χαλκοκονδύλης χρησιμοποιεί παλαιά ονόματα για να χαρακτηρίσει τους διάφορους λαούς. Για παράδειγμα τους Σέρβους τους ονομάζει ‘Τριβαλλούς’, τους Βούλγαρους τους ονομάζει ‘Μυσούς’, τους Τούρκους τους θεωρεί ‘Σκύθες’ κ.α. Ο Χαλκοκονδύλης βλέπει μια ευρύτερη ιλλυρική ομογλωσσία που έχει διασπαρθεί σε όλη την Ευρώπη και εκτείνεται από τον Ταΰγετο μέχρι την ψυχρή Ρωσία. Αντιλαμβανόμαστε εδώ πως λέγοντας ο Χαλκοκονδύλης ‘Ιλλυριούς’, εννοεί τους Σλάβους. Αυτό φαίνεται και από την αναφορά του στον Ταΰγετο, όπου είχαν εγκατασταθεί οι σλαβικές φυλές των Μηλιγγών και των Εζεριτών.

      Όταν ο Χαλκοκονδύλης αναφέρεται στους Σέρβους (τους οποίους ονομάζει ‘Τριβαλλούς’), τους περιγράφει σαν γένος «Ἱλλυρικόν». Γίνεται κατανοητό ότι εφόσον με τον όρο ‘Ιλλυριούς’ ο Χαλκοκονδύλης εννοεί τους Σλάβους, άρα λοιπόν όταν αρνείται την ιλλυρικότητα των Αλβανών, εννοεί ότι οι Αλβανοί δεν είναι Σλάβοι. Τους θεωρεί είτε αυτόχθονες της βαλκανικής χερσονήσου (και συγκεκριμένα της περιοχής γύρω από το σημερινό Δυρράχιο) είτε αποίκους από την Ιαπυγία της νότιας Ιταλίας.

      Διαγραφή
    3. Ας δούμε κάτι. Οι Ιάπυγες, οι Μεσάπιοι και άλλα φύλα που κατοικούσαν στην περιοχή, έχουν άμεση σχέση με τους Ιλλυριούς αφού από την Ιλλυρία πέρασαν στην Ιταλία περίπου τον 11ο αιώνα π.Χ. Γιατί όμως ο Χαλκοκονδύλης αναφέρει ότι ενδέχεται οι σημερινοί Αλβανοί να προέρχονται από τη νότια Ιταλία; Προφανώς μπερδεύεται εδώ και θα εξηγήσω τι εννοώ. Ο βυζαντινός ιστορικός Μιχαήλ Ατταλειάτης στην «Ιστορία» του αναφέρεται στους Αλβανούς και σε μία σε εξέγερση εναντίον της Κωνσταντινούπολης το 1043 μ.Χ. Εάν εξετάσουμε προσεκτικά το κείμενο, ο Ατταλειάτης αναφέρεται στους Νορμανδούς οι οποίοι προέρχονταν από την «πέραν των Άλπεων Γαλατία» (όπως λέει και ο Κεδρηνός ο οποίος τους ονομάζει «Φράγγους») και έφτασαν μέχρι τη νότια Ιταλία, όπου ίδρυσαν το Βασίλειο των δύο Σικελιών. Επιτέθηκαν στη Βυζαντινή αυτοκρατορία, καταλαμβάνοντας την Κέρκυρα, την Αλβανία, την Ήπειρο κι έφτασαν ως τη Θεσσαλονίκη, χωρίς να καταφέρουν τίποτα περισσότερο. Μάλιστα η Άννα η Κομνηνή στο βιβλίο της ‘Αλεξιάδα’ περιγράφει τις ταραχές που προκάλεσαν οι Νορμανδοί στρατιώτες στην περιοχή του Αρβάνου (Ιλλυρίας) κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα της, Αυτοκράτορα Αλέξιου Α' Κομνηνού (1081-1118).

      Γιατί όμως ο Ατταλειάτης αναφέρει αυτούς τους Νορμανδούς ως ‘Αλβανούς’; Στη μεσαιωνική λατινική γλώσσα της εποχής του, η λέξη ‘albani’ σήμαινε ‘εισβολείς’, ‘επήλυδες’. Στο λεξικό της μεσαιωνικής λατινικής του J.F.Niermeyer η λέξη ‘albanus’ μεταφράζεται στα γαλλικά ως ‘etranger’ και στα αγγλικά ως ‘alien’. Η λέξη αυτή συνδέεται με τη φράγγικη λέξη ‘aliban’ (από το λατινικό alibi) η οποία πέρασε στα λατινικά του Μεσαίωνα ως ‘alibanus’, ‘albanus’, ‘aubanus’ κ.τλ. Ακόμα και σήμερα για παράδειγμα στα γαλλικά υπάρχει η λέξη ‘aubaine’ (συνόνυμη της μεσαιωνικής λατινικής albanagium) που μεταφράζεται στα ελληνικά ως ‘ευκαιρία’, ‘κοψοχρονιά’, ‘κελεπούρι’, ‘λαχείο’, ‘ευλογία’, ‘μάννα’ κ.α. Με λίγα λόγια το γαλλικό aubaine σημαίνει κάτι που ήρθε, κάτι που δόθηκε, κάτι αρχικά ξένο κ.τλ.

      Οι Νορμανδοί λοιπόν εμφανίστηκαν στη νότια Ιταλία το 1017 μ.Χ. και την περίοδο 1038-1043 στην οποία αναφέρεται ο Ατταλειάτης, θεωρούνταν albani (στα γαλλικά aubain) δηλαδή επήλυδες και ξένοι σε σχέση με τους ντόπιους Ιταλούς. Για τον λόγο αυτόν, οι πληθυσμοί αυτοί αποκαλούνταν ως ‘Αλβανοί’. Η ονομασία ‘Νορμανδοί’ επικράτησε πολύ αργότερα.

      «Θεωρήθηκε ότι αυτοί οι Αλβανοί του 1042 ήταν Νορμανδοί από τη Σικελία, αποκαλούμενοι έτσι από ένα αρχαϊκό όνομα (οι Αλβανοί ήταν μια ανεξάρτητη φυλή από τη νότια Ιταλία). Η αυτή περίπτωση είναι αδιαμφισβήτητη. Προέρχεται από τον ίδιο τον Ατταλιάτη, που έγραψε ότι οι Αλβανοί (Αρβανίτες) σχετίζονταν με την εξέγερση του 1078…» (Alexandru Madgearu, "The wars of the Balkan Peninsula: their medieval origins", Lanham: Scarecrow Press, 2008, p. 25;)

      Διαγραφή
    4. Βυζαντινοί ιστορικοί αποκαλούν αυτούς τους νορμανδικούς πληθυσμούς με διάφορα ονόματα. Ο Ατταλειάτης τους αποκαλεί ‘Αλβανούς’. Ο Σκυλίτζης-Κεδρηνός και ο Βρυέννιος τους αποκαλούν ‘Φράγγους’. Ως ‘Νορμάνους’ τους αποκαλεί όπως είδαμε αργότερα η Άννα η Κομνηνή στην Αλεξιάδα. Αργότερα Νορμανδοί στρατιώτες από τη νότια Ιταλία οι οποίοι επιτέθηκαν εναντίον της βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τελικά προσεχώρησαν στις αυτοκρατορικές στρατιωτικές δυνάμεις, ονομάστηκαν ‘Μανιακάτοι’ από το όνομα του βυζαντινού πρώην αρχηγού τους Γεωργίου Μανιάκη, ο οποίος είχε στασιάσει κατά της Αυτοκρατορίας και σκοτώθηκε κοντά στην Θεσσαλονίκη. (Διονύσιος Ζακυθηνός, Βυζαντινή Ιστορια 324-1071, σελ. 399)

      Αξίζει να αναφέρουμε κάτι ακόμα από την ‘Ιστορία’ του Μιχαήλ Ατταλειάτη. Ο Ατταλειάτης λοιπόν αναφέρει ότι ο δούκας του Δυρραχίου Νικηφόρος ο Βασιλάκης στα 1078-1079 στασίασε εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ετοίμασε στρατό για να βαδίσει εναντίον της. Ο στρατός του αυτός αποτελούνταν από Ρωμαίους, Αρβανίτες, Βούλγαρους κ.α. Εδώ ο Ατταλειάτης αναφέρεται σε Αρβανίτες και όχι σε Αλβανούς. Οι Έλληνες εθνικιστές χρησιμοποιούν αυτή την αναφορά του Ατταλειάτη για να διαχωρίσουν τους Αρβανίτες από τους Αλβανούς και λένε για παράδειγμα ότι «σε άλλο σημείο ο Ατταλειάτης αναφέρεται σε Αλβανούς και σε άλλο σημείο σε Αρβανίτες…άρα άλλο οι Αλβανοί και άλλο οι Αρβανίτες» όμως όπως δείξαμε, ο Ατταλειάτης με την ονομασία ‘Αλβανούς’ αναφέρεται στους Νορμανδούς της νότιας Ιταλίας που ήταν αλβανοί (ξένοι) στον τόπο εκείνον και όχι στους Αλβανούς της σημερινής Αλβανίας.

      Ας δούμε το συμπέρασμα από το απόσπασμα του Χαλκοκονδύλη. Αποδείξαμε ότι λέγοντας ο Χαλκοκονδύλης ‘Ιλλυριούς’ εννοούσε τους Σλάβους και ότι αρνήθηκε ότι οι Αλβανοί είχαν σλαβική καταγωγή. Επειδή υπάρχει μία σύγχιση στις ιστορικές πηγές, γι’ αυτό προφανώς μπερδεύτηκε και ο Χαλκοκονδύλης. Παλαιότερα υπήρχε κοντά στη Ρώμη περιοχή με την ονομασία ‘Alba Longa’ και βουνό με το όνομα ‘mons Albanus’. Οι κάτοικοι της Άλμπα Λόγγα ονομάζονταν Αλβανοί. Χώρα με το όνομα ‘Αλβανία’ υπήρχε και στον Καύκασο. ‘Αλβανία’ ονομαζόταν και η Σκοτία παλαιότερα. Albany υπάρχει στις Η.Π.Α και στην Αυστραλία. Πρόκειται ασφαλώς για συνωνυμίες. Χρειάζεται επομένως μία προσεκτική μελέτη των πηγών, ώστε να μην πέφτουμε σε σφάλματα και να καταλάβουμε το τι πραγματικά εννοεί και θέλει να πει ο κάθε συγγραφέας.

      Διαγραφή
    5. Ας δούμε κάτι ακόμα για τον Χαλκοκονδύλη. Τι είπε ο Χαλκοκονδύλης; «Καθόλου δεν συμφωνώ ότι οι Αλβανοί είναι ιλλυρικός λαός όπως λένε κάποιοι», εννοώντας όπως εξήγησα ότι δεν θα έπρεπε να θεωρηθούν οι Αλβανοί ως σλαβικό έθνος, αφού τους Σλάβους στην ουσία τους ονόμαζε Ιλλυριούς και όχι τους Αλβανούς. Τι είπε σε άλλο σημείο όμως; «Θα έπρεπε να θεωρήσουμε τους Αλβανούς ως ανήκοντες στους Μακεδόνες, παρά σε οποιοδήποτε άλλο από τα έθνη της οικουμένης.» (Αποδείξεις Ιστοριών, Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, Βιβλίο Β)

      Είναι γνωστό ότι στη δυτική Μακεδονία αρχικά κατοικούσαν Ιλλυριοί, Βοτιαίοι και διάφορα άλλα ηπειρωτικά φύλα (ενώ στα ανατολικά Θράκες, Φρύγες και άλλοι). Θεωρούσε λοιπόν ο Χαλκοκονδύλης τους Αλβανούς ως απογόνους εκείνων των φυλών που κατοικούσαν παλαιότερα τις δυτικές περιοχές της Μακεδονίας, δηλαδή των Ιλλυριών!!!

      Αξίζει εδώ να πω ότι Έλληνες και Αλβανοί είναι οι παλαιότεροι κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου. Οι Σέρβοι - και γενικότερα οι Σλάβοι - είναι επήλυδες. Οι Σέρβοι σχετίζονται με ένα σλαβικό/αλανικό φύλο από την περιοχή στα βόρεια του Καύκασου, τους Σέρβους, που ένας κλάδος τους έφτασαν στα Βαλκάνια και ένας κλάδος τους στην κεντρική Ευρώπη, οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι απόγονοι των Δρογουβιτών/Δρουγουβιτών (Ντρεγόβιτσι) που ήρθαν στην περιοχή από τις περιοχές της Λευκορωσίας, κ.α.

      Διαγραφή
    6. Η προσπάθεια των Ελλήνων και των Σέρβων εθνικιστών να αποδείξουν ότι οι Αλβανοί δεν είναι απόγονοι των Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από τα βιβλία του Χαλκοκονδύλη, πέφτει στο κενό. Οι Αλβανοί όμως είναι απόγονοι των Ιλλυριών.

      Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγος, στον επιτάφιο προς τον αυτάδελφό του Θεόδωρο Παλαιολόγο, μας δίνει αξιοπρόσεκτες πληροφορίες για την μετοίκηση χιλιάδων Αλβανών στην Πελοπόννησο, τους οποίους αποκαλεί ‘Ιλλυριούς’, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τα ζώα τους όπως χαρακτηρηστικά λέει: «Αλλά και Ιλλυριοί, περίπου μία μυριάδα, αθρόοι μετοίκησαν με τα παιδιά και τις γυναίκες και τα ζώα τους…» (Λάμπρου: «Παλαιολόγεια και Πελοποννησιακά», τ. Β, σ. 41–42)

      Στον σατυρικό διάλογο ‘Ταξίδι στον Άδη’ (Επιδημία Μάζαρι εν Άδου) του βυζαντινού Μάξιμου Μάζαρι, ο συγγραφέας περιγράφει τις επτά γλωσσικές–πολιτισμικές κοινότητες που κατοικούν από κοινού (οικεί αναμίξ γένη) το 1415 στην Πελοπόννησο: Λακεδαίμονες (Μανιάτες), Ιταλοί, Πελοποννήσιοι (Μοραΐτες), Σθλαβίνοι, (Σλάβοι) Ιλλυριοί (Αρβανίτες), Αιγύπτιοι (Τσιγγάνοι) και Ιουδαίοι (Εβραίοι). (D. Α. Zakythinos, Le Despotat grec de Morée, II Athènes 1953, σελ. 1.)

      Οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα δυτικά Βαλκάνια, και είναι απόγονοι των Ιλλυριών, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε τις κατά καιρούς διάφορες επιμιξίες τους με Δάκες (Δάκες, Γέτες, Μοισούς), Βρύγες (Φρύγες, Παίονες, Τριβαλλούς), Θράκες (Βέσσους κ.α.), Κέλτες (Σκορδίσκους), Γότθους, Ρωμαίους (Λατίνους) κ.α., ο βασικός όμως κορμός/πυρήνας των προγόνων των Αλβανών ήταν αναμιφισβήτητα οι Ιλλυριοί.

      Διαγραφή