ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ 15ης
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΜΕΡΟΣ 5ο
ΜΕΡΟΣ 5ο
κδ. Όπως προκύπτει από τα προαναφερθέντα και διασταυρωθέντα στοιχεία
προερχόμενα από ποικίλες πηγές, ο αρχιερέας του Εθνικού διχασμού Ελευθέριος
Βενιζέλος, ετήρει κατ’εξακολούθηση αντεθνική στάση, μέχρι να ικανοποιηθούν οι
προσωπικές του φιλοδοξίες, εστιαζόμενες στον τελικό στόχο της ανατροπής του βασιλέως
Κωνσταντίνου και της αναδείξεως του ιδίου ως «Εθνάρχου».
Προς επιβεβαίωση των
προλεχθέντων και ως επιστέγασμα, παρουσιάζουμε μία ακόμη συγκλονιστική μαρτυρία
η οποία φρονούμεν ότι αποστομώνει κάθε αμφισβητία, αμφιταλαντευόμενο και
ορθοφρονούντα δύσπιστον πολίτην. Ο Γάλλος βουλευτής Αβραμί, στην κατάθεσή του ενώπιον
της επί των στρατιωτικών κοινοβουλευτικής επιτροπής, την 27ην
Σεπτεμβρίου 1916 είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
« Ο Βενιζέλος δεν
έπαυσε να τονίζει προς όλους ημάς ότι δεν πρέπει να δίδωμεν τίποτε εις την
Ελλάδα, ούτε σιτάρι, ούτε κάρβουνα, ούτε αλεύρι, ούτε καλαμπόκι, ούτε χρήματα.
Μόνο ένας στενός
αποκλεισμός, και μία διαρκής πίεσις, θα αποδείξουν εις τους Έλληνας ότι
είμεθα μεγάλαι Δυνάμεις και αποφασιστικαί. Εάν κρατήσωμεν όσον το δυνατόν
περισσότερον την πίεσιν αυτήν παρ’όλας τας επισήμους διαμαρτυρίας των, ο λαός
αυτός των εμπόρων, των εφοπλιστών και των αφαιρετζήδων θα αισθανθή ότι
κινδυνεύουν τα συμφέροντά του, θα καταλάβη ποίος πταίει και θα ενεργήσει την
ανατροπήν του βασιλικού καθεστώτος..»1.
Απίστευτη καταγγελία αυτόπτου και αυτήκοος μάρτυρος, επιβεβαιώνουσα
τα περί εθνοπροδοσίας του Βενιζέλου.
Ας θαυμάσουν λοιπόν τον
«εθνάρχη» τους όσοι αμετανόητοι ή τυφλίνες εξακολουθούν να πιστεύουν στα
παραμύθια της συμβατικής ιστορίας του Συστήματος ή τις διαλέξεις και τα
αφιερώματα των συστημικών γραφίδων, «σαλπιγκτών» και «τυμπανιστών» του
βενιζελισμού, περί του διοπτροφόρου «κρητικού», των αιτίων και υπαιτίων του καταστροφικού
Εθνικού διχασμού.
Αυτά
και άλλα παρόμοια έλεγε ο Βενιζέλος συχνάκις, στους προστάτες/πορνοβοσκούς
συμμάχους του, αποπνέων ρατσιστικόν μίσος, ανθελληνικόν μένος, εμετικήν
δουλοπρέπειαν, νεοφεουδαρχικόν πνεύμα, και αντιβασιλικήν εμπάθεια.
κε. Ο Ρώσος πρεσβευτής
στην Ρώμη, μετά από τα αιματηρά γεγονότα, συνεπεία του συμμαχικού αποκλεισμού, λαβών
γνώση της τραγικής καταστάσεως των Ελλήνων, τηλεγραφεί (4/17 και 6/19
Φεβρουαρίου) εναγωνίως στην κυβέρνησή του:
«Οφείλουμε να προλάβουμε
τους θανάτους από ασιτία, γιατί αυτοί και ο βομβαρδισμός της Αθήνας θα στρέψουν
εναντίον μας την κοινή γνώμη της Αμερικής…»
Βασανίζοντας τους Έλληνες με την πείνα
όχι μόνο διαπράττουμε ανήθικη πράξη, αλλά και τους εξωθούμε στην αγκαλιά των
εχθρών μας».
Όσα σιτηρά έφταναν στην
χώρα, αποστέλλονταν στην Θεσσαλονίκη και «ο Ελ Βενιζέλος τα χρησιμοποιούσε για
να εξαγοράζει τις πεινασμένες περιοχές, συναντώντας όμως πάντοτε την άρνηση»2.
Ακόμα: «εξαιτίας της ελλείψεως
ψωμιού έφυγαν (Μάρτιος 1917) από την Ελλάδα τέσσερις χιλιάδες Ιταλοί!».
κστ. Σχολιάζοντας αργότερα
ο Ιωάννης Μεταξάς, την συνομιλίαν Γκυγιεμέν- Βενιζέλου (όπως παράγραφος κ), ευστόχως,
παρατηρεί3:
«θέαμα ως του Ελευθερίου Βενιζέλου, επιβάλλοντας διά ξένων δυνάμεων, ξένων
στρατών και στόλων την πείναν εις τον ελληνικόν λαόν δια να τον αναγκάση να
δεχθή την εξουσίαν του και, όταν τούτο απέτυχε, μεταχειριζομένου τας ξένας
λόγχας δια να επιβάλη τον εαυτόν εις την πατρίδα του, είναι μοναδικόν εις την
νεωτέραν τουλάχιστον ιστορίαν».
κζ. Mέγας «δημοκράτης» ο Βενιζέλος, μετά την υφαρπαγή της εξουσίας με τις
Αγγλογαλλικές ξιφολόγχες, προβαίνει σε διώξεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων,
στρατιωτικών, καθαιρέσεις αρχιερέων-ιερέων, και φυλακίσεις φιλοβασιλικών
πολιτών. Έξαπολύει ένα
μισελληνικό-ρατσιστικό πογκρόμ που όμοιόν του είχε να δεί η Ελλάδα από την
περίοδο της Τουρκοκρατίας!
Επίσης
φροντίζει να φιμώσει τον αντιπολιτευόμενο τύπο, με το γελοίο πρόσχημα της δήθεν
δημοσιεύσεως «ειδήσεων ή ανακοινώσεων δυναμένων να προκαλέσωσι διατάραξιν της
δημοσίας τάξεως ή να εμβάλωσιν εις ανησυχίαν τους πολίτας ή το στράτευμα ή να
μειώσωσι την προς της εξωτερικήν πολιτικήν της Κυβερνήσεως ή προς τας αρχάς
εμπιστοσύνην των πολιτών ή του στρατεύματος…».
Η
επιβαλλομένη ποινή; Φυλάκιση τουλάχιστον έξη μηνών (άρα ανώτατο όριο
πενταετία…) και χρηματική ποινή. Επίσης, ο ίδιος νόμος (755/23-8-1917) προέβλεπε ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον τριών μηνών για απείθεια στις διαταγές της αρχής
και ενός μηνός για όποιον συμβούλευε ή παρότρυνε σε λιποταξία, ανυποταξία ή
απείθεια προς τις αρχές.
Ποίος εθέσπισε τέτοιον νόμον; Ο προαγωγός, o ηθικός αυτουργός, ο υποθάλψας και προαγαγών
στους ανώτατους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας, πραξικοπηματίες, φυγάδες
και λιποτάκτες των εθνικών αγώνων.
Ακόμα:
Με το νόμο 1021/2-11/1917 επιχορηγήθηκε με 200.000 δρχ. της εποχής η φατριαστική βενιζελική «Πατριωτική Ένωσις»…
Με υπουργική απόφαση (23564, ΦΕΚ 54/26-6-1917)
του «υπουργού» Εσωτερικών Εμμ. Ρέπουλη συγκροτήθηκε επιτροπή λαϊκού δώρου τη Α.Ε τω υπάτω Αρμοστή των Προστατίδων
Δυνάμεων κ. Ζοννάρ» -τουτέστιν προσφορά δώρου σε
αυτόν που κατέλυσε την ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους!
Με το
Ν.913/6-9-1917 (υπογραφόμενο από τον «υπουργό» Στρατιωτικών Α. Μιχαλόπουλο) συστήθηκε «υπηρεσία λογοκρισίας του τύπου», υπαγομένη στις διαταγές του
υπουργού αυτού.
Με απόφαση του «κυβερνητικού αντιπροσώπου»
στην Κρήτη (ΦΕΚ Β΄27-7-1917) συστήθηκαν «επιτροπαί εν τη επαρχία Αποκορώνου
προς συλλογήν εράνων υπέρ των οικογενειών των επιστράτων» (φυσικά των
βενιζελικών…)
Με τον Ν.988
(ΦΕΚ Α΄, 244/31-10-1917) ορίστηκε ότι οι δαπάνες «των κατά τόπους
Επιτροπών της Εθνικής Αμύνης, αναγνωρίζονται ως δαπάναι του Κράτους(!)»
και ότι για τα σχετικά εντάλματα δεν
ίσχυαν οι σχετικές «περί προσαγωγής δικαιολογητικών διατάξεις των κειμένων
Νόμων, αλλά θεωρούνται ως επαρκή τα υπάρχοντα δικαιολογημένα…».
Ουδείς από τους υπευθύνους της αμύνης
κατέθεσεν και αγνοούμεν μέχρι τώρα, τι ποσά εδαπανήθησαν τότε, από τον δημόσιον
κορβανάν για τους (αντ)εθνικούς σκοπούς των πραξικοπηματιών, αφού αρκούσε η
διαβεβαίωση ότι εδαπανήθησαν για το καλόν της…δημοκρατίας (όπως την εννοούσε ο
Βενιζέλος) και για …δώρα προς τους ευεργέτες μαστρωπούς «συμμάχους»!!!
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου