ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ ΙΑΧΟΜΕΝ ΠΡΟΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΜΩΜΕΝΩΝ.

ΑΦΟΒΩΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

ΑΔΟΛΩΣ ΕΡΩΤΩΜΕΝ ΠΡΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΩΝ.

ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.

        ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ:

.ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ, ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

.ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, ΩΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ, ΡΩΜΗΟΙ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ....

 ΜΕΡΟΣ 2ον

Ζ. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΡΩΜΗΟΥΣ».

 

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΝ ΡΩΜΗΩΝ/ΕΛΛΗΝΩΝ!!! Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΜΑΣ!!! (ΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)

1. Πότε και υπό ποίες συνθήκες εμφανίζονται ιστορικώς το όνομα Ρωμη-ός/-οί και ο όρος «Ρωμηοσύνη» και ποία η σημασία τους;   

2. Υπάρχει σχέση μεταξύ των ονομάτων Ρωμηός, Γραικός και Έλλην;  Εάν ναι, ποία είναι αυτή; Εάν όχι, ποια ή ποιες είναι οι διαφορές και ποια τα αποδεικτικά περί τούτων, στοιχεία;

3. Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία της παγκόσμιας Γραμματείας:

α. Ποιοι θεωρούνται ως οι πρώτοι προϊστορικοί οικιστές της σημερινής Ιταλικής Χερσοννήσου; Τι αναφέρει περί αυτών, ο Διονύσιος Αλικαρνασεύς1, στο σπουδαιότερο έργο του «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία», αλλά και οι Διόδωρος ο Σικελιώτης, Θουκυδίδης και Στράβων;

β. Οι Λατίνοι ήσαν αυτόχθονες κάτοικοι της Ιταλικής Χερσοννήσου ή διείσδυσαν μεταγενεστέρως σ’ αυτήν; Είχαν φυλετική ή άλλη σχέση με τους προϊστορικούς κατοίκους της Χερσοννήσου ή τους μετέπειτα ονομασθέντες Ρωμαίους;

γ. Ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδρυτές της αρχαίας Ρώμης; Τι αναφέρουν οι Βιργίλιος και Πλούταρχος για τον πρώτον οικιστήν της Ρώμης;

δ. Ο Ιδρυτικός μύθος της Ρώμης που αναφέρεται από τον Λατίνο Λίβιο, στην ιστορία των διδύμων ιδρυτών της, Ρωμύλου και Ρώμου, ως δήθεν απογόνων του Αινεία, είναι ο επικρατέστερος ή προϊόν μυθοπλασίας, πλαστογραφήσεως της ελληνικής μυθολογίας,  χαλκεύσεως ιστορικών στοιχείων και παραποιήσεως μιας άλλης γενικώς αποδεκτής προϊστορίας;

ε. Ο Λατίνος σατιρικός συγγραφέας Ιουβενάλιος (1ος-2ος μ.Χ. αι.), έγραψε για την αρχαία (παλαιά) Ρώμη «NON POSUM FERRE… GRAECAM URBEM..» [Δεν δύναμαι να υποφέρω την Πόλιν Γραικικήν]. Ποια η σημειολογία και τι αποδεικνύει αυτή η φράση;

στ. Ποίαν γλώσσα ωμιλούσαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι; Την Ρωμαϊκήν, την Λατινικήν, την Ελληνικήν ή αμφότερες Ελληνικήν και Ρωμαϊκήν;

ζ. Από πότε και υπό ποίες συνθήκες καθιερώθηκε η Λατινική ως επίσημη γλώσα της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (της Παλαιάς Ρώμης);

η. Γιατί έγραψε ο Απόστολος Παύλος την προς Ρωμαίους επιστολήν στην Ελληνική γλώσσα;

4. Η λεγομένη «Βυζαντινή» Αυτοκρατορία/Ρωμαίϊκη Αυτοκρατορία (Ρωμανία), ήταν συνέχεια της αρχαίας ειδωλολατρικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή ήταν Ελληνική στην γέννησή της;

α. Εάν ήταν Ελληνική στην γέννησή της, ποία τα αποδεικτικά στοιχεία;

β. Ποία ήταν η επίσημη γλώσσα της Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινουπόλεως), κατά την ίδρυσή της και από πότε η Ελληνική έγινε η επίσημη γλώσσα της Αυτοκρατορίας;

5. Γιατί οι Δυτικόφρονες της Παλαιάς Ρώμης απεμπόλησαν τον τίτλον του Ρωμαίου/Ρωμηού πολίτου της Αυτοκρατορίας, και εκράτησαν αργότερα αυτόν του Λατίνου;

6. Ποία η προέλευση του ονόματος «Ρωμαίος» της Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας), κατά το Οικουμενικόν Πατριαρχείον; Από το Ρωμαίος της Παλαιάς Ρώμης ή το «Ρωμαίος» της Νέας Ρώμης, ως συνέχεια του Έλληνος;

7. Ο όρος Ρωμηοσύνη ταυτίζεται, σχετίζεται ή είναι διάφορος του όρου Ελληνισμός;

8. Πως υπέγραφαν οι Αυτοκράτορες τού κατά την συστημική άποψη λεγομένου «Βυζαντίου», τα διατάγματα και τις αποφάσεις τους; Ως αυτοκράτωρ του «Βυζαντίου»/των «Βυζαντινών»; Εάν ναι, υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία; Εάν όχι, πως εδήλωναν τον τίτλο τους;

9. Η Ρωμηοσύνη έχει σχέση με την Ορθοδοξία/Ορθόδοξη Πίστη;  Εάν ναι, τι είδους σχέση και ποία τα αποδεικτικά στοιχεία; Εάν όχι, πως αποδεικνύεται κάτι τέτοιο; 

10. Οι όροι Βυζάντιον, Βυζαντινός-Βυζαντινοί αναφέρονται ιστορικώς από ιδρύσεως της Αυτοκρατορίας μέχρι και την άλωση της Πόλης (1453) αλλά και αργότερον μέχρι το 1562 ; Εάν ναι, υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία;

Εάν όχι2 πως, από πότε και για ποιους λόγους, επεκράτησε να ονομάζεται μέχρι σήμερα η Ελληνική Αυτοκρατορία, «Βυζαντινή», οι πολίτες της «Βυζαντινοί» και ό,τιδήποτε σχετικό με τον πολιτισμό και άλλες δραστηριότητες ως Βυζαντιν-ός/-ή/-ά (Βυζαντινή υμνολογία/ αρχιτεκτονική/ ιστορία, βυζαντινό δίκαιο/όργανο, βυζαντινός στόλος, κλπ) ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται οι αντίστοιχοι ιστορικοί όροι-ονόματα Ρωμαίος/ Ρωμηός, Ρωμαϊκή/ Ρωμαίϊκη, Ρωμηοσύνη και Ρωμανία;

11. Ποία τα κυριώτερα αποδεικτικά στοιχεία ότι η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης («Βυζάντιο») ήταν Ελληνική;

12. Ο Ελληνόφωνος-Ελληνογενής Κοραής, διήλθε όλον τον βίον της ωριμότητός του στο εξωτερικόν, απουσιάσας από όλους τους Εθνικούς αγώνες από της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι του θανάτου του. Εξέφρασε την αντίθεσή του προς την Επανάσταση του 1821, επρότεινε οι Έλληνες να ονομάζονται Γραικοί και επολέμησε σφοδρώς τον Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια.

Παρά ταύτα, χαρακτηρίζεται σήμερα από το Σύστημα και τα εγχώρια φερέφωνα του Συστήματος, ως «πρόδρομος του Ελληνικού διαφωτισμού» και «διδάσκαλος του Γένους».

Ερωτήματα

α. Για ποιους λόγους ο «Ευρωπαϊστής» Αδαμάντιος Κοραής συγκαταλέγεται μεταξύ των σφοδρών πολεμίων της Ρωμηοσύνης;

β. Γιατί επρότεινε όπως οι επαναστατημένοι Έλληνες, πρέπει να ονομάζονται Γραικοί και όχι Έλληνες, αλλά οπωσδήποτε ΟΧΙ Ρωμαίοι/ Ρωμηοί;

γ. Γιατί στο έργο του «Σάλπισμα πολεμιστήριο» καταφέρεται κατά των «Κατακτητών Ρωμαίων», όπως αποκαλεί τους Ρωμηούς/Έλληνες Αυτοκράτορες;

«Κατακτητές» των Ελλήνων, οι Ρωμηοί/Έλληνες Αυτοκράτορες Ιουστινιανός, Βασίλειος Βουλγαροκτόνος, Ιωάννης Τσιμισκής,  Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, κ.α.;

δ. Τα στοιχεία περί της δράσεως του Κοραή στο εξωτερικό, λόγω και έργω, δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό του ως «διδασκάλου του Γένους των Ελλήνων»  ή η καθ’ολοκληρίαν μεταστροφή του στις δυτικογενείς ιδέες του κατ’ευφημισμόν Γαλλικού «Διαφωτισμού», ο απογαλακτισμός του από την Ορθόδοξη Πίστη, η αποδοχή των προτεσταντικών ιδεών (επηρεασθείς από την Ολλανδή σύντροφό του), ό τρυφηλός βίος που διήγε στο εξωτερικό, και οι σχέσεις του με τους αποκρυφιστές-«Διαφωτιστές» της Γαλλικής Επαναστάσεως, τον αλλοτρίωσαν ολοκληρωτικώς και τον μετασχημάτισαν σε ένα επονείδιστον εχθρόν του Ελληνισμού και της Ρωμηοσύνης;

13. Υποχρεούμεθα σήμερον παραλλήλως με την χρήση του ονόματος Έλλην και του όρου Ελληνισμός να συμπαρατάσσουμε τα ονόματα Ρωμηός-Ρωμηοσύνη; Εάν ναι, γιατί; Εάν όχι, για ποίους λόγους;

14. Ποιους θεωρείτε σήμερα ως εχθρούς της Ρωμηοσύνης και γιατί;

Η. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ».

1. Τι σημαινουν οι όροι Διεθνισμός και Διεθνιστής; Ο Διεθνισμός αποτελεί τμήμα της Μαρξιστικής Θεωρίας και τάσσεται υπέρ ή κατά της διατηρήσεως των Εθνικών συνόρων;

2. Ένας διεθνιστής μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πατριώτης;

3. Ποία είναι η θέση του διεθνισμού απέναντι στον εθνικισμό, τον αναρχισμό και τον κοσμοπολιτισμό;

4. Στην σημερινή εποχή, ο Διεθνισμός με την αρχική του μορφή, είναι εφαρμόσιμος ή αποτελεί ουτοπία και γιατί;

5. Ποια μορφή έχει λάβει σήμερα ο Διεθνισμός και ποίοι θεωρούνται εκπρόσωποί του; Οι υπερασπιστές της λεγομένης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας καθώς και οι πάσης φύσεως θιασώτες της Παγκοσμιοποιήσεως θεωρούνται ή όχι Διεθνιστές;

6. Ποια είναι η θέση του Διεθνισμού και των πάσης φύσεως Διεθνιστών απέναντι στο κυρίαρχο σήμερα διεθνώς, Τραπεζικό Σύστημα; Είναι υπερασπιστές ή πολέμιοι και γιατί;

8. Οι διεθνείς οικονομικοί κολοσσοί (Εταιρείες, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οίκοι αξιολογήσεως, Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), τραπεζικοί-ασφαλιστικοί οργανισμοί, κλπ), το ΔΝΤ, οι οικονομικές ελίτ και τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ, που πρωταγωνιστούν ως εντολοδόχοι του ΣΑΝΧΕΝΤΡΙΝ των Κοσμοκρατόρων (ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ), και εντολοδότες ΟΛΩΝ των πολιτικών ηγεσιών στις σύγχρονες κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες, όλου του κόσμου:

α. Εργάζονται για να παρέχουν αληθή πληροφόρηση στους πολίτες ή να προβαίνουν σε καθημερινή πλύση του εγκεφάλου τους;

β. Ενδιαφέρονται για την ευημερία των πολιτών ή για να έχουν σε συνεχή ομηρία τους πολίτες και να εξασφαλίζουν την αέναη και απρόσκοπτη κυριαρχία τους, στην λεγόμενη εποχή της παγκοσμιοποιήσεως;

γ. Αγωνίζονται για μια ελεύθερη και «δημοκρατική» κοινωνία πολιτών ή μια απρόσωπη παγκοσμιοποιημένη, μαζοποιημένη και αριθμοποιημένη κοινωνία, με «δημοκρατικό μανδύα», όπου θα συντρίβεται η ανθρώπινη προσωπικότητα;

9. Διαφαίνονται ή όχι σημάδια ότι η οικονομική σύγκρουση των διεθνιστικών οικονομικών κολοσσών και οικονομικών ελιτ σε πολιτικό επίπεδο, έχει αρχίσει να εμφανίζεται ως σύγκρουση μεταξύ Εθνικισμού και Διεθνισμού ; Εάν ναι,  ποια κατά την εκτίμησή σας, θα είναι η εξέλιξη σε βάθος χρόνου αυτής της συγκρούσεως;

Θ. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ».

1. Τι σημαινουν οι όροι Κομμουνισμός και Κομμουνιστής;

2.  Πότε και από ποιους ιδρύθηκε  η Α΄ Διεθνής ή Εργατική Διεθνής; Ποίος ο  σκοπός της ιδρύσεώς της; Πότε και γιατί διελύθη; Ποίες οι συνέπειες κατά τον ένα εκ των δύο ιδρυτών της, τον Κασιλέ Μαρδοχάϊ-Μαρξ;

3. Πότε και από ποιους ιδρύθηκε η Β΄ ή Σοσιαλιστική Διεθνής; Ποίος ο σκοπός ιδρύσεώς της; Διέφερε από τον σκοπό ιδρύσεως της Α΄ Διεθνούς και εάν ναι, γιατί; Τι επρέβευαν οι οπαδοί της Β΄ Διεθνούς;

4. Γιατί ο Λένιν απεκάλεσε τους οπαδούς της Β΄ Διεθνούς προδότες και οπορτουνιστές; 

5. Τι ανέφερε η διακήρυξη των οπαδών της Β΄ Διεθνούς, για τον Κομμουνισμόν και τους Κομμουνιστές, κατά το συνέδριον της Φρανγκφούρτης το 1951;

6. Πότε και από ποιους ιδρύθηκε η Γ΄ Διεθνής ή Κομμουνιστική Διεθνής (Κόμιντερν); Πότε και γιατί διελύθη; Ανεσυστήθη ποτέ η Γ΄ Διεθνής και με ποίον νέον όνομα;

7. Ποιες είναι οι βασικές αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού ; Γιατί επεκράτησε να αναφέρεται ο Κομμουνισμός ως  Μαρξισμός-Λενινισμός (Μ-Λ) και όχι ξεχωριστά ως Μαρξισμός ή Λενινισμός;

8. Υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ Μαρξισμού και Λενινισμού; Εάν ναι, ποιες είναι αυτές και πως προέκυψαν;

9. Σήμερα οι απανταχού της γης Κομμουνιστές, ποια Διεθνή ακολουθούν ή ποιες αρχές εφαρμόζουν; Υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών και των παραδοσιακών τοιούτων του Μαρξισμού-Λενινισμού; Εάν ναι, ποιες είναι αυτές;

10. Ποία η θέση των κομμουνιστών για το Έθνος, τον Εθνικισμό, την θρησκεία, το κράτος και την Πατρίδα; Μπορεί ένας πολίτης να είναι ταυτόχρονα κομμουνιστής και πατριώτης;

11. Ποιοι ήσαν οι μπολσεβίκοι και πως διεμορφώθησαν ως κόμμα επί τσαρικού καθεστώτος; Ποία η συμμετοχή τους στην λεγομένη «κόκκινη» Επανάσταση (Οκτώβριος 1917);

 Ήταν όντως κομμουνιστική/μπολσεβικική η λεγόμενη Οκτωβριανή επανάστασις, όπως την παρουσιάζουν σήμερα οι κομμουνιστές ή αστικοδημοκρατική, αφού πασιφανώς ήταν παλλαϊκή εξέγερσις, με συμμετοχή λαού προερχομένου από όλα τα τότε γνωστά στην Τσαρική Ρωσία, πολιτικά κόμματα;

12. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, διεξήχθησαν δημοκρατικές εκλογές στην Ρωσία, τον Νοέμβριο 1917, με την συμμετοχή όλων των τότε κομμάτων πάσης πολιτικής αποχρώσεως; Ποία τα αποτελέσματα; Τι ποσοστόν έλαβαν οι μπολσεβίκοι και τα άλλα κόμματα που συμμετείχαν;

13. Οι νεοεκλεγέντες βουλευτές κατά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1917, συνήλθαν ποτέ σε σώμα (Δούμα), όπως είχε αποφασισθεί από την σχετική επιτροπή, για τον Ιανουάριον 1918; Εάν ΟΧΙ, τι σοβαρό συνέβη και διεκόπη η δημοκρατική μετεξέλιξη στην Τσαρική Ρωσία και κατέληξε σε κομμουνιστική/ μπολσεβικική σοβιετικοποίηση;

14. Ποιος ο ρόλος και οι θέσεις του ΚΚΕ:

α. Στο «Μακεδονικό Ζήτημα» και την κατασκευή του «Μακεδονικού Έθνους»;

β. Στο Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα καθώς στο πρόσφατο σκάνδαλο της ακυρώσεως της εκλογής του έλληνος Δημάρχου της Χειμάρρας από τους σκιπετάρους του Ράμα;

γ. Κατά την Μικρασιατική εκστρατεία των Ελλήνων και μετά την Μικρασιατική τραγωδία;

δ. Κατά την κήρυξη του Ελληνο-ιταλικού πολέμου, μετά το «ΟΧΙ» του Ιωάννου Μεταξά στον Ιταλό πρέσβυ;

ε. Κατά την διάρκεια της ναζιστικής-φασιστικής κατοχής στην Ελλάδα; Συνεμάχησε με κατοχικά στρατεύματα (ακόμη και με βουλγάρους, συμμάχους των Ναζί) ; Υπέγραψε σύμφωνα με τις κατοχικές δυνάμεις; Υπάρχουν ή όχι, έγγραφα και φωτογραφικά ντοκουμέντα από εκείνη την περίοδον που αποδεικνύουν τα παραπάνω;

στ. Έναντι του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος των Κυπρίων αγωνιστών, αλλά και της σημερινής διαμορφωθείσης καταστάσεως στην Κύπρο, μετά τα γεγονότα του 1974;

15. Πως πρέπει να χαρακτηριστούν οι ενέργειες του ΚΚΕ κατά την διάρκεια των Εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων του Ελληνικού Έθνους; Οι κατά διαστήματα ηγεσίες του ΚΚΕ υπέπεσαν σε λάθη, διέπραξαν εθνικά εγκλήματα ή όχι; Εάν ναι, από τότε μέχρι τις ημέρες μας, έχει δηλωθεί επίσημη ή δημόσια, προφορική ή έγγραφη μετάνοια από τις κατά καιρούς ηγεσίες του;

Ι. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ».

1. Ο όρος ανθρωπισμός είναι μετάφραση του λατινικού όρου «Humanismus» (ουμανισμός), όπως πολλοί πιστεύουν σήμερα, ή είναι αρχαίος ελληνικός; Εάν είναι ελληνικός από ποιον παραδίδεται για πρώτη φορά και στον βίο ποίου Έλληνος φιλοσόφου αναφέρεται;

2. Ο όρος humanismus ευρίσκεται χρησιμοποιούμενος στην λατινικήν γλώσσα;.Εάν όχι, τότε πως επεκράτησε η ανιστόρητη θεωρία του ουμανισμού;  

3. Πως νοείται ο ανθρωπισμός κατά τους αρχαίους Έλληνες, ως ιδανικόν και πίστις;

4. Από ποίον σύγχρονον ξένον μελετητήν επινοήθηκε το πρώτον, ο όρος ανθρωπισμός και προς ποίον σκοπόν;

5. Γιατί οι λεγόμενοι μελετητές της κλασικής αρχαιότητος, δεν καθιέρωσαν τον όρον ανθρωπισμός και επέβαλλαν τον λατινογενή «ουμανισμός», αφού όλες οι σχετικές με τον άνθρωπον, επιστημονικές λέξεις που χρησιμοποιούνται στην διεθνή επιστημονική ορολογία και βιβλιογραφία (Webster’s Dictionary, 1971, p.38), έχουν ελληνικότατες ρίζες;3

Anthropocentric: Ανθρωποκεντρικός

Anthropogenesis: Ανθρωπογένεσις

Anthropography: Ανθρωπογραφία (κλάδος της ανθρωπολογίας)

Anthropoid: Ανθρωποειδές

Anthropology : Ανθρωπολογία

Anthropic-Anthropical-Anthropometric

6. Τι σημαίνει ο όρος Ανθρωπιστής;

7.ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ σήμερα όταν κάνουμε λόγο για ανθρωπισμό; Τον σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητος; Τον τονισμό των αναφαίρε­των δικαιωμάτων του άνθρώπου; Το απαραβίαστο της ελευθερίας του; Τον ηθικόν βίο του ανθρώπου; Όλα αυτά συνθέτουν θεωρητικά τον ανθρωπισμό; Εάν ναι, σε ποιες χώρες του κόσμου εφαρμόζονται σήμερον;

8. Ποία είναι η ετυμολογία της λ. άνθρωπος; Εάν πιστεύετε ακόμη ότι προέρχεται από το άνω + θρώσκω, σας πληροφορούμε ότι η άποψη αυτή, έχει προ πολλού καταρριφθεί επιστημονικώς. Όμως ένα ερώτημα παραμένει μέχρι στιγμής αναπάντητο. Συγκεκριμένα:

Γιατί επί αιώνες οι Έλληνες εδιδάσκοντο και εξακολουθούν να διδάσκονται αυτήν την ανιστόρητη και αντιεπιστημονική άποψη περί της ετυμολογίας της λ. άνθρωπος από το άνω + θρώσκω, ενώ υπήρχε καταγεγραμμένος ο ορισμός της λ. άνθρωπος στον Πλάτωνα (Κρατύλος, 399 c);

9. Οι σύγχρονοι ανθρωπιστές (ουμανιστές), θεωρούν κατά κοινήν ομολογίαν, ότι οι σημαντικώτεροι θεμελιωτές του λεγομένου Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού κατά την περίοδο της Αναγεννήσεως, είναι οι:

α.  Πετράρχης (1304-1374), εξελληνισμένη ονομασία του Φραντζέσκο Πετράρκα.

β.  Τζοβάνι Βοκκάκιος (1313-1375).

γ.   Ρογήρος Βάκων (1214-1294).

δ.   Δάντης (1265-1321).

ε.   Έρασμος Γκέερτ Γκέερς (1466 ή 67-1536)

στ. Τόμας Μορ (1487-1535).

ζ.   Φρανσουά Ραμπελαί (1483 ή 1494-1553).

η.   Λίνο Καλούτσιο ντι Πιέρο Σαλούτσι (1331-1406).

θ.   Βιττόριο ντα Φέλτρε (1378-1445).

ι. Γκουαρίνο ντα Βερόνα (1374-1460), μαθητής του Μανουήλ Χρυσολωρά.

ια. Τζιοβάνι Αουρίστα (1376-1459)

ιβ. Φραγκίσκος Φίλελφος (1396-1459).

Ερώτημα:

Ο βϊος και πολιτεία ενός εκάστου από αυτούς, συνάδει με τον χαρακτηρισμόν του ως προδρόμου ή πατριάρχου ή προτύπου του «ανθρωπισμού»; Εάν ναι, ποία τα αποδεικτικά στοιχεία, που προκύπτουν από την ηθική, κοινωνική, εθνική και θρησκευτική διαδρομή ενός εκάστου;

10. Παραθέτουμε συνοπτικά βιογραφικά, προερχόμενα από προσιτές πηγές, για δύο ίσως τους σπουδαιότερους από τους θεωρούμενους ως προδρόμους του ανθρωπισμού, τον Πετράρχη και τον Βοκκάκιο,προκειμένου να διευκολύνουμε  τους σημερινούς θιασώτες του ανθρωπισμού, στην αναζήτηση στοιχείων για την ηθική, κοινωνική, εθνική και θρησκευτική διαδρομή ενός εκάστου από τους υπολοίπους προβαλλομένους από το Σύστημα, ως «ανθρωπιστές» και πρότυπα του ανθρωπισμού.

α. Πετράρχης/Πετράρκα

1/. Ιταλός λυρικός ποιητής και λόγιος. Ο πατέρας του Πετράρκα, ήταν συμβολαιογράφος/δικηγόρος..Χάρις εις το ταλέντον του να συνθέτει ποιήματα εις την λατινικήν, διωρίσθη εις την αυλήν του Πάπα Ιωάννη του ΚΒ΄ και περιεβλήθη το ιερατικόν σχήμα. Στην εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα (Π-Λ-Μ), διαβάζουμε:

«Μεταβάς στην Αβινιόν ο Πετράρχης απολάμβανε τις χαρές της ζωής, υπάρχει μάλιστα μία περίφημη περιγραφή του ιδίου και του αδελφού του, η οποία τους παρουσιάζει ως δύο κομψευόμενους γλετζέδες της κοσμικής ζωής» (Π-Λ-Μ, τ. 49ος, σ.105-107).

Ένας κομψευόμενος ιερέας γλετζές, κοσμοπολίτης της εποχής εκείνης, μας προέκυψε ιδρυτής του ανθρωπισμού.

Ερώτημα 1ον

Πού διαπίστωνε το δράμα των ανθρώπων της εποχής του και της περιοχής του ο ανθρωπιστής Πετράρχης; Πού μεταμορφώθηκε σε ανθρωπιστή; Στις κοσμικές ταβέρνες του τόπου διαμονής του ή στα κοσμοπολίτικα εστιατόρια της περιφέρειάς του, όπου σύχναζαν μόνο οι έχοντες και κατέχοντες;

Αντιπαρερχόμαστε αυτήν την πτυχή της ζωής του και προχωρούμε.

2/. Την εποχή εκείνη ο Πετράρχης είδε για πρώτη φορά εις τον ναόν της «Αγίας Κλάρας» (6 Απρ. 1327) την Λάουρα, μία γυναίκα την οποία ερωτεύθηκε σφοδρώς και η οποία επέπρωτο να ασκήσει τόσον μεγάλη επιρροήν εις την ζωήν του.

Η Λάουρα έμεινε στην «αθανασία» μέσα από τους στίχους του Πετράρχη. Το πραγματικό της όνομα ήταν Laura de Noves, κόρη ενός ιππότη, του Audibert de Noves  Παντρεύτηκε σε ηλικία 15 ετών (16 Ιανουαρίου 1325). Σύζυγός της ήταν ο Hugue de Sades [που ήταν και πρόγονος γνωστού..Μαρκήσιου]. Ο ποιητης την πρωτοείδε δύο χρόνια αργότερα, στις 6 Απριλίου (Μεγάλη Παρασκευή) του 1327  στην εκκλησία της Sainte-Claire d' Avignon, και την ερωτεύθηκε παράφορα. Η Λάουρα πέθανε το 1348 στα 38 της χρόνια από την επιδημία που έμεινε γνωστή ως «Μαύρος Θάνατος».

«Υπό την κυριαρχίαν του ερωτικού του πάθους έγραψε υπέροχα ποιήματα….» (Νεώτ. Εγκ. Λεξ. ΗΛΙΟΣ, τ.15ος σ.824). Το έργο του Canzoniere με 365 ερωτικά ποιήματα, αφιερωμένα στην Λάουρα, επηρέασε όλη την μετέπειτα λυρική ποίηση, δημιουργώντας το γνωστό ρεύμα του «Πετραρχισμού».

«Η μορφή της αγαπημένης γυναίκας είναι στον Πετράρχη συγκεκριμένη, όπως δείχνει και όλη η  αντιφατικότητα και η αστάθεια του ερωτικού πάθους» (Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 27ος σ.456).

Ερώτημα 2ον

Τι είδους ανθρωπισμό εξέφραζε ο Πετράρχης, όταν έγραφε τα ποιήματά του υπό το κράτος του ασταθούς ερωτικού πάθους του, όπως αναφέρεται σε διασωθέντα κείμενα;

Ερωτισμό ναι, ανθρωπισμό όμως γιατί; Εκτός και εάν ο ερωτισμός είναι σύγχρονη μορφή του ανθρωπισμού και δεν το ξέρουμε!

3/. Ποία όμως, ήταν η περιβόητη Λάουρα;

Η Λάουρα «πιστεύεται ότι επρόκειτο περί 19έτιδος, τότε, συζύγου του Ούγου Ντε Σαντ (Hugue de Sades) και κατά τινα παράδοση αυτή τόσον πολύ ενοχλήθηκε από το πάθος του Πετράρχη προς την ιδίαν, ώστε τον επετίμησε δημοσία» (Μεγ. Αμερ. Εγκ., τ.18ος, σ.309).

Ήταν τόσον φορτικός απέναντι στην σύζυγο συμπολίτη του και παράφορα ερωτευμένος, ώστε εδέχθη δημοσίως τα φραστικά πυρά επιτιμήσεως από την ενοχληθείσα, τουτέστιν προέβη σε ενέργειες σεξουαλικής παρενοχλήσεως.

Και δεν ήταν η πρώτη φορά που έδιδε το «παράδειγμα» ο «ανθρωπιστής» ιερωμένος Πετράρχης. Όταν το 1337 απεσύρθη στην Βωκλούζη που απείχε 25 χλμ. Από την Αβινιόν μαθαίνουμε από τον Παν. Κανελλόπουλο στην Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος (τ.1ος, σ.236), τα εξής:

«Ας ανοίξουμε μία μικρή παρένθεση και ας πούμε ότι η μοναξιά του καιρού εκείνου, δεν τον εμπόδισε παρά το γεγονός ότι ζούσε ακόμα η Λάουρα, να τα φτιάξει με μία γυναίκα και να αποκτήσει τον γιό του Τζιοβάννι. Ίσως η ίδια άγνωστη του χάρισε αργότερα και την κόρη του Φραντζέσκα».

Ερώτημα 3ον

Ο ορκισμένος για την τήρηση της αγαμίας παπικός ιερέας, που επεδίωκε μετά φορτικότητος την σύναψη ερωτικών σχέσεων με μία παντρεμένη, ενώ διατηρούσε και παράνομον δεσμόν, από τον οποίον απέκτησε ένα νόθον γιό και αργότερα μία νόθα κόρη, μπορεί να θεωρηθεί πρότυπον ανθρωπιστού και πατριάρχης/πρόδρομος του ανθρωπισμού;

4/. Ο ίδιος ως …ταπεινός ανθρωπιστής, επιθυμούσε την δόξα και εξάντλησε την επιρροή του, προκειμένου να λάβει την τιμή δημόσιας στέψεως. Πράγματι, την 1ην Σεπτεμβρίου 1340, έλαβε δυο προσκλήσεις, από το Πανεπιστήμιο των Παρισίων και τον βασιλιά Ροβέρτο της Νάπολης.

Αποδεχόμενος την τελευταία πρόσκληση, ταξίδεψε στη Νάπολη τον Φεβρουάριο του 1341 και μετά από συζητήσεις σχετικά με την τέχνη του ποιητή, μετέβη, με εξαιρετικές συστάσεις, στην Ρώμη. Εκεί, τον Απρίλιο ο Πετράρχης έλαβε το στέμμα του ποιητή στο Καπιτώλιο από τον Ρωμαίο γερουσιαστή και υπό τις επευφημίες του κόσμου και των πατρικίων.

Ερώτημα 4ον

Ποιες οι διασυνδέσεις του Πετράρχη με την πολιτικο-οικονομική ελίτ της εποχής του, ώστε από ταπεινός ιερέας να αποζητά και να απολαμβάνει τιμές και βραβεία από την τότε άρχουσα παπική τάξη, η οποία όπως και τώρα έτσι και τότε, είχε απόλυτη σχέση με την άρχουσα τάξη και τον αποκρυφισμό; Μήπως ο Πετράρχης ήταν και αποκρυφιστής;

Υπάρχουν στοιχεία τόσον από τα γραπτά και τους λόγους του Πετράρχη, όσον και από κείμενα μελετητών του Αναγεννησιακού Ανθρωπισμού, τα οποία συνεκτιμώμενα μας οδηγούν στο αρχικόν συμπέρασμα ότι ο…ανθρωπιστής Πετράρχης, είχε ασχοληθεί και με αποκρυφιστικές δραστηριότητες ή τουλάχιστον διέκειτο ευμενώς προς τον αποκρυφισμόν, όπως:

-Ο ρητορικός λόγος που εξεφώνησε όταν έλαβε το στέμμα του ποιητή στο Καπιτώλιο, δεν βασιζόταν σε κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας ή αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, αλλά στα λόγια του παγανιστή-αποκρυφιστή Βιργιλίου (Βιργίλιος, Γεωργικά, Βιβλίο Γ΄, 288-307).

Sed me Parnassi deserta per ardua dulcis Raptat amor.[«Αλλά ο πόθος έρχεται και με βρίσκει πάνω από τις απόκρημνες κορφές του Παρνασσού…». (ΣΣ: Ο Παρνασσός για τους παγανιστές, εθεωρείτο κατοικία των Μουσών)].

-Σε επιστολές του αναφέρεται στην μυθική νήσο Θούλη, βασικό θέμα των αποκρυφιστών και πολύ αργότερον των προδρόμων και ιδρυτών του αποκρυφιστικού Ναζισμού.

Petrarch in the 14th century wrote in his Epistolae familiares (or Familiar Letters) that Thule lay in the unknown regions of the far north-west. (Thule Society - Thule - Crystalinks, www.crystalinks. com/ thule.html).

-Από τις ημέρες του Πετράρχου, οι ανθρωπιστές με πρόσχημα τις γνώσεις τους στα κλασικά γράμματα, και επιδεικνύοντας πνεύμα αλαζονείας, ένα από τα γνωρίσματα των αποκρυφιστών, εβομβάρδιζαν τους αντιπάλους με γνωστικιστικούς χλευασμούς και επίδειξη οξείας πολυμάθειας. 

«Since the days of Petrarch, humanists had used their classicist skills to bombard their enemies with learned mockery and acid erudition…» (Symphorien Champier and the Reception on the occult tradition in Renaissance France, Brian P. Copenhaver, Western Washington University, Mouton Publishers, 1978, p. 89).

-Στα έργα και τους λόγους του ο Πετράρχης, επεδίωκε να συμφιλιώσει θεμελιώδεις/ παραδοσιακές αντιθέσεις με αποκρυφιστικές επιδεξιότητες.

«…as Hugh of St. Victor had called the super Structure Of Scripture, Petrarch had first to reconcile fundamental opposites with occult skills».4

Δεν θα πρέπει όμως, να αφήσουμε απαρατήρητες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Πετράρχη και τον/τους χώρους όπου τις εμπέδωσε.

«Στο Παρίσι ο φίλος του και πνευματικός του, μοναχός Διονύσιος του Τάγματος των Αυγουστιανών από το Σανσεπόληρο της Τοσκάνης, του χάρισε ένα αντίγραφο των «Εξομολογήσεων» του Αυγουστίνου, το οποίον απετέλεσε το εγκόλπιον της Πνευματικής του ζωής» (Π-Λ-Μ, τ. 49ος, σ.106).

Θαυμάσατε τα…κατορθώματα του «ανθρωπιστού» παπικού ιερέα.

Ερωτήματα 5ον-6ον-7ον-8ον

-Ο Πετράρχης δια του βίου του διδάσκει την πορνεία και την μοιχεία, και προβάλλει τις προσωπικές σεξουαλικές του επιθυμίες. Δικαίωμά του βέβαια, αλλά αυτό ονομάζεται ανθρωπισμός;

-Οι πράξεις του, είναι ανθρωπιστικά παραδείγματα ενός ιερωμένου, προς μίμηση;

-Αυτός ο λατινολάτρης, ο παθιασμένος από έρωτα ιερωμένος, για μια γυναίκα από την οποία επετιμήθη δημοσίως, ο κατ’ εξοχήν πόρνος και μοιχός, ο ποιητής ερωτικών σονεττών με αποκρυφιστικές δραστηριότητες ή τάσεις, αυτός που με δική του πρόταση έγινε επίσκοπος Ιερακίου, ο αρχιερεσιάρχης Βαρλαάμ, βάσει ποιας λογικής αναφέρεται ως «πρόδρομος και πρωτεργάτης του ανθρωπισμού», στα εγχειρίδια της Ιστορίας που εδιδάσκοντο και προφανώς διδάσκονται και σήμερον, οι Ελληνόπαιδες;5

«Σημαντικό κέντρο πνευματικής άνθησης είναι και η Φλωρεντία όπου ζουν και δημιουργούν οι τρεις κορυφαίοι εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας ο Δάντης (1265-1321), ο Πετράρχης (1304-1374) και ο Βοκκάκιος (1313-1375).Με το πρωτοποριακό έργο τους προαναγγέλλουν τη νέα εποχή και θεωρούνται πρόδρομοι του κινήματος του ανθρωπισμού».6

-Ποίου ανθρωπισμού θεωρούν οι συντάκτες του εγχειριδίου τον Πετράρχην ως πρόδρομον; Όπως τον εδίδαξε ο Παπισμός; Όπως τον εκήρυξε ο αιρεσιάρχης Βαρλαάμ; Ή όπως τον έζησε μέσα από τις ερωτικές του εμπειρίες, ο ερωτύλος, μοιχός και αλαζών Πετράρχης;

Να τον χαίρονται οι εντολοδόχοι συντάκτες του εκπαιδευτικού εγχειριδίου!

Ερώτημα 9ον

Γιατί ο Πετράρχης πρέπει να θεωρείται πρόδρομος του ανθρωπισμού;

-Για τον πλούτο των αισθημάτων προς τις ερωμένες του οι οποίες αποτελούσαν πηγές εμπνεύσεως των έργων του;

-Για τις αιρετικές του πεποιθήσεις που αυτοθεοποιούσαν τον ανθρώπινο νου; Ή

-Για την προσήλωσή του στην αρχαία ελληνική παιδεία, αφού δεν εγνώριζε καν Ελληνικά και ησχολήθη αποκλειστικώς σχεδόν, με την αρχαία Ρωμαϊκή περίοδο και τα Λατινικά, ονειρευόμενος την αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (της παλαιάς Ρώμης);

Ο Πετράρχης, όμως, ήταν από τους πιο … αθώους σε σύγκριση με τους άλλους «ανθρωπιστές».

β. Βοκκάκιος

1/. Ιταλός μυθιστοριογράφος. Ήταν νόθος υιός του Φλωρεντίνου εμπόρου Μποκατσίνο ντι Κελλίνο και κάποιας Γαλλίδας Ιωάννας. Έτσι αναφέρεται σε όλες τις βιογραφίες του.

Εισελθών εις το περιβάλλον της αυλής της Νεαπόλεως (ΣΣ: Φαίνεται ότι οι τότε βασιλικές και ηγεμονικές αυλές προσεφέροντο για «ανθρωπιστικές» μελέτες), εγνώρισε την Μαρίαν Ντ’ Ακουΐνο, νόθο κόρη του βασιλέως Ροβέρτου, δια την οποίαν ησθάνθη κεραυνοβόλον έρωτα, ο οποίος απετέλεσε και το θέμα των πρώτων…ανθρωπιστικών έργων.

Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι, οι αναφορές σε νόθους υιούς και νόθες κόρες είναι αναπόφευκτες, αφού αυτή είναι η αλήθεια. Πολλοί, για να μην πω οι περισσότεροι από τους σχετιζόμενους με τους λεγομένους ανθρωπιστές, πρωτοπόροι της αναγεννήσεως ή του διαφωτισμού, ήσαν καρποί παράνομων ερωτικών δεσμών και αρκετές φορές αγνώστων γονέων από αμφότερα τα μέρη.

Οι Βοκκάκιος, Λεόνε, Αλμπέρτι, Φιλίππο Λίππι, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Έρασμος, κ.α., ήσαν νόθοι και ως ήταν φυσικό, έφεραν το «στίγμα» του «καρπού» ενός παράνομου έρωτα, με όλες τις ψυχολογικές επιπτώσεις στην εκφορά του λόγου, την διατύπωση των ιδεών και την εν γένει κοινωνική συμπεριφορά τους.

 Όπως έχει γραφεί από κάποιους μελετητές, την σκοτεινή εκείνη περίοδο της φεουδαρχίας, ήτο περίπου σαν άγραφο προνόμιον της τάξεως των ευγενών και των Παπικών ιερέων, η σύναψις παρανόμων δεσμών και η εξ αυτών παραγωγή νόθων καρπών, με ό, τι και όποιο επακόλουθο, για την μελλοντική πορεία του παρανόμου καρπού.

Ερωτήματα 1ον και 2ον

-Υπό τις προαναφερθείσες κοινωνικές συνθήκες, ήταν δυνατόν να υπάρχει κατάλληλη εσωτερική ισορροπία ή τέτοια ψυχολογική κατάσταση, ώστε να συγγράφονται, απ’ αυτούς τους νόθους καρπούς, αμερολήπτως και αδόλως, ανθρωπιστικά έργα;

-Η συγγραφή των έργων τους γινόταν ως αντίδρασις, υπό το κράτος ψυχικής ανισορροπίας και των κοινωνικών «στιγμάτων» τους, ή ως εκφορά προσωπικών απωθημένων και εξωτερίκευση ορμών και παθογενών ψυχικών καταστάσεων;

2/. Με προτροπή της Μαρίας και προς χάριν της έγραψε ο Βοκκάκιος το πρώτο «ανθρωπιστικό» του έργον Filocolo (Φιλόκαλος). Πώς αποδεικνύεται αυτό; Που καταγράφεται κάτι τέτοιο;

Στην μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, διαβάζουμε:

«Το πρώτο του έργο Filocolo, μυθιστόρημα εις πεζόν λόγον, έγραψε κατά προτροπήν της ερωμένης του Μαρίας και του οποίου το θέμα είναι οι ίδιοι αυτού έρωτες…» (Μεγ. Ελλ. Εγκυκλ., τ.7ος, σ.469).

Καλά ακούσατε! Οι ίδιοι αυτού έρωτες, απετέλεσαν το θέμα του πρώτου μυθιστορήματος του «ανθρωπιστού» Βοκκακίου, όχι εξ ιδίας πρωτοβουλίας ή ανησυχίας ή αντιδράσεως για τις καταπιέσεις των ανθρώπων από την άρχουσα τάξη και την προάσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά κατά προτροπήν της ερωμένης του.

Και η επιβεβαίωση:

«Ο Βοκκάκιος καταδικάζει τον ασκητισμό και υπερασπίζεται το δικαίωμα των ανθρώπων να απολαμβάνουν την ζωήν τους πάνω στην γη. Υμνεί τον αισθησιακό έρωτα και τις φυσικές παρορμήσεις του ανθρώπου…» (Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 5ος, σ.668-669).

Ερωτήματα 3ον-4ον

-Θεωρείται ανθρωπιστής εκείνος που συγγράφει κατά προτροπήν των ερωμένων του και όχι εμπνεόμενος από τους πενομένους και καταπιεσμένους εκείνης της εποχής ή προς χάριν των αναξιοπαθούντων ανθρώπων;

-Οι προσωπικές σεξουαλικές προτιμήσεις του Βοκκακίου και της ερωμένης του, κατατεθειμένες στα έργα του, παρουσιάζονται ως έργα ανθρωπισμού και χρησιμοποιούνται από τους συγχρόνους κριτικούς ως κριτήρια αξιολογήσεως του ανθρωπισμού και καθιερώσεως των αρχών του ανθρωπισμού;

Ας σημειωθεί ότι «εξομολόγος» του Βοκκακίου ήταν ο μοναχός Ντα Σίνια, που ανήκε και αυτός σε ένα από τα Τάγματα  του Αυγουστίνου. Φαίνεται ότι τα Αυγουστινιανά Μοναχικά τάγματα, έθεταν γερές βάσεις, στην εποχήν τους, για την διασπορά των…ανθρωπιστικών ιδεών.7

3/. Κάποτε όμως, η Μαρία εγκατέλειψε τον Βοκκάκιο. Όταν λοιπόν η Μαρία τον εγκατέλειψε, ο Βοκκάκιος συνέγραψε την Φιαμέττα (Fiametta Amorosa), έργον εις το οποίον κατά τρόπον ψυχοπαθητικόν, εμφανίζεται όχι ως εγκαταλειφθείς αλλά εγκαταλείψας την ερωμένη του. Ούτε τον στοιχειώδη ανδρισμό είχε ο Βοκκάκιος να αποδεχθεί ότι η Μαρία, για τους δικούς της λογους, «τον παράτησε».

Στο έργο αυτό, περιγράφει τις ανώμαλες ερωτικές ορέξεις της Φιαμέττας και του Παμφίλου, δηλαδή της Μαρίας και του Βοκκακίου. Όταν εγκαταλείφθηκε από την ερωμένην του, ο Βοκκάκιος έπαθε κρίση συνειδήσεως, «μία κρίση που αντικατοπτρίζεται στο έργο του «Κοράκι» (1345-1355, εκδόθηκε το 1487), όπου σατυρίζει πλέον τις γυναίκες και παρουσιάζεται ως μοσογύνης» (Εγκ. Π-Λ-Μ, τ. 15ος).

Παύει λοιπόν, ο «ανθρωπιστής» Βοκκάκιος να εξυμνεί την γυναίκα και λόγω της ερωτικής του απογοητεύσεως, παθαίνει κρίση συνειδήσεως (για τους ανθρωπιστές αυτό λέγεται «θεία…έκλαμψη»), εμπνέεται με νέες «ανθρωπιστικές» ιδέες, συγγράφει νέο έργο, όπου εκχέει όλη την χολήν του…ανθρωπιστικώς, κατά των γυναικών.

Αφήνομεν στους ψυχιάτρους να χαρακτηρίσουν μία τέτοια μεταστροφή στον ψυχικό κόσμο του…ανθρωπιστού Βοκκακίου και στους αναγνώστες, να ταξινομήσουν το είδος του ανθρωπισμού του Βοκκακίου.

Από τα άλλα έργα του στα οποία κυριαρχούν (κατά τους κριτικούς):

· Ο έμμονος αυτοβιογραφικός υποκειμενισμός.

· Η προσήλωσή του στις ίδιες ερωτικές εμπειρίες.

· Η διακωμώδηση του ανθρωπίνου βίου.

· Ο ανθρώπινος σαρκικός έρως, με όλες του τις μορφές και αποχρώσεις (λάγνος, τραγικός ή ελεγειακός, κ.α.), κυριώτερα είναι:

-Ο Φιλόστρατος: Αφιερωμένο εις την Φιαμμέτα και βασισμένο σε ένα επεισόδιο του έργου μυθιστορίας της Τροίας, το οποίο ο Βοκκάκιος ανέπλασε ελευθέρως, διαμορφώσας τους πρωταγωνιστές του μύθου Τρωΐλο και Χρυσηΐδα, εις τα μέτρα της προσωπικής του ερωτικής εμπειρίας μετά της Φιαμμέτας (παρουσιάζει τους έρωτες του Τρωΐλου και της Χρυσηΐδος).

-Το Δεκαήμερο: Παρουσιάζονται οι περιπέτειες 3 αγοριών και 7 κοριτσιών, κλεισμένα σε μία εξοχική βίλλα. Και περιγράφει τι κάνουν στις 10 ημέρες του αυτοεγκλεισμού τους. Οι 7η, 8η, 9η ημέρες είναι αφιερωμένες στις πονηρές, τολμηρές και ανώμαλες σεξουαλικές πράξεις των αγοριών και των κοριτσιών.

Σας θυμίζει τίποτε αυτό;….Μήπως την τηλεοπτική παραγωγή Big Brother;...

-To Ameto: Περιγράφει τους ποιμενικούς έρωτες του Αμέτου και της Λίας.

Τα δίνει όλα λοιπόν ο ανθρωπιστής Βοκκάκιος για τον σαρκικό έρωτα και την ελευθεριότητα στον έρωτα, σε όλα σχεδόν τα έργα του.

Ερωτήματα 5ον-6ον

-Αυτός ο ασυγκράτητος σαρκικός ερωτισμός και ο σεξουαλικός αισθησιασμός, που είναι η κεντρική… ιδέα των έργων του Βοκκακίου, οι τολμηρές και ανώμαλες σεξουαλικές πράξεις των αγοριών και κοριτσιών, είναι δυνατόν να θεωρούνται …ανθρωπιστικές πράξεις;

-Υπό το παραπάνω πρίσμα εξεταζόμενα τα έργα του Βοκκακίου, θεωρείται λογικώς αποδεκτός ο χαρακτηρισμός των έργων του, από σύγχρονους κριτικούς, ως «ψυχαγωγικά, ευθυμογραφήματα και ανθρωπιστικά δημιουργήματα»;

Αποθέωσις του Πανσεξουαλισμού ή Νεοσοδομισμού Ναι! Όνειδος του αληθινού ανθρωπισμού Ναι! Ποτέ όμως ανθρωπιστικά δημιουργήματα!

4/. Και όμως, ο Βοκκάκιος, ο λάγνος, κυνικός, χυδαίος σαρκαστής του ανθρωπίνου βίου, ο υμνητής του σαρκικού ελευθεριάζοντος έρωτος σε όλες του τις αποχρώσεις, ο ερωτοκτυπημένος από την Μαρία ή Φιαμέττα «την ερωμένη και εμπνεύστρια των έργων του» (Μεγ. Ελλ. Εγκ., τ.7ος, σ.469), ο μυθιστοριογράφος στα έργα του οποίου μεταφέρονται οι ερωτικές ιδιοτροπίες, διαστροφές και απογοητεύσεις, παρουσιάζεται και αυτός ως προδρομική μορφή του ανθρωπισμού, στο οικείο σχολικό εγχειρίδιο της ιστορίας του Μεσαιωνικού και Νεότερου Κόσμου, Β΄ Γενικού Λυκείου (σ.116).

Οποία κατάπτωσις!

Πρωτεργάτης του διαστροφικού ερωτισμού, του πανσεξουαλισμού, και του Νεοσοδομισμού, Ναι!

Πρωτεργάτης της διαφθοράς νεανικών ψυχών, Ναι! Χυδαίος σαρκαστής, Ναι! Διακωμωδός του κλήρου και των μοναχών, Ναι!

Αλλά όχι και πρόδρομος/πρωτεργάτης του ανθρωπισμού, όταν διακωμωδεί χυδαίως τον κλήρο και τον ανθρώπινο βίο και θεωρεί τον άνθρωπον ως σκεύος ερωτικής ηδονής και μόνον!

Ανάλογες και χειρότερες ακόμη είναι και οι διαδρομές των υπολοίπων…ανθρωπιστών.

11. Επειδή δι’ ημάς για ΟΥΔΕΝΑ των προαναφερθέντων και θεωρουμένων ως πρωτοπόρων, θεμελιωτών και πατριαρχών του λεγομένου Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού, συνάδει ο χαρακτηρισμός του ανθρωπιστού, όπως αποδείξαμε με την συνοπτική παρουσίαση του βίου δύο από τους κύριους εκφραστές του, αλλά και έχουμε αποδείξει για όλους τους υπόλοιπους κατά την εκτενή ανάλυση του σχετικού θέματος στο παρελθόν,8 επιμένομεν και ερωτώμεν:

α. Γιατί όλοι αυτοί οι δήθεν ανθρωπιστές, εξακολουθούν να προβάλλονται μέχρι σήμερα παγκοσμίως μαζί με άλλους σύγχρονους, με παρόμοιες και πιο…προοδευτικές αντιλήψεις, ως σκαπανείς, πρόδρομοι και πρότυπα του ανθρωπισμού ;

β. Γιατί διδάσκεται σήμερα σε μαθητές και φοιτητές και όχι μόνον, η  συμπύκνωση αυθαίρετων, προσωπικών και διεστραμμένων απόψεων εκείνων των (υπ)ανθρώπων, μάλιστα αντιχριστιανών και αποδεδειγμένως εκλύτου και ανηθίκου βίου, θεωρία του δυτικού ανθρωπισμού, περίπου ως «ελιξήριον της ζωής των ανθρώπων»;

12. Η επικρατούσα σήμερον παγκοσμίως, κατάσταση εμφανούς πενίας στον μείζονα πληθυσμό της γης, διάχυτου αμοραλισμού, προκλητικού σοδομισμού, άκρατου ατομικισμού/ωφελιμισμού, απίστευτης οικονομικής ανισότητος (μεταξύ των πενομένων πολιτών και των κατά χώρα ολιγαρχών διθυραμβώδους χλιδής, μετά της «κουστωδίας» αυτών),  προκεχωρημένης διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα ατομικού και δημοσίου βίου, αρρωστημένου εγωκεντρισμού, μαιναδικού πανσεξουαλισμού, χιλιάδων ανθρωποθυσιών συνεπεία ατελεύτητων τοπικών και ευρύτερων πολεμικών συγκρούσεων, απόλυτης κυριαρχίας των διεθνών στρατιωτικο-βιομηχανικών συμπλεγμάτων, κλπ, εξεταζομένη συνολικώς, τι αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας;

-Την επικράτηση του δυτικογενούς…ανθρωπιστικού πνεύματος στις πολιτικές ηγεσίες των χωρών της γης, την προστασία των αναφαίρε­των δικαιωμάτων του ανθρώπου, το απαραβίαστο της ελευθερίας των λαών και την κυριαρχία των ανθρωπιστικών ιδεών στις κοινωνίες ή

-Την στυγνή επιβολή μιας απάνθρωπης, αντιχριστιανικής και κτηνώδους διεθνούς στρατιωτικοπολιτικής ολιγαρχίας, που επιβάλλει παντού χωρίς οίκτο την θέλησή της, σε βάρος των αδύναμων και ανήμπορων πολιτών, επιδεικνύουσα προκλητικώς έναν αμείλικτον απανθρωπισμόν, χωρίς να υπάρχει μάλιστα ΟΥΔΕΜΙΑ ελπίδα ανθρώπινης απαλλαγής από αυτήν;

13. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός/αντίπαλος του ανθρώ­που και του ανθρωπισμού; Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να νομίζει ότι μπορεί να θεμελιώσει τον ανθρωπισμό μακρυά από τον Δημιουργό Θεό;

14. Ο σύγχρονος ανθρωπισμός έχει σχέση με τον Χριστιανισμόν και εάν ναι ποίαν; Εάν δεν έχει σχέση, πως ανέχονται κατ’αρχάς οι διοικούντες την Ορθόδοξη εκκλησία ιεράρχες, και όλοι οι κατ’όνομα ή κατά συνείδηση Χριστιανοί, την διδασκαλία της αντιχριστιανικής θεωρίας του ανθρωπισμού (ουμανισμού),  στις αίθουσες εκπαιδεύσεως των Ελληνοπαίδων, όλων των βαθμίδων;

Τέλος, για εκείνους που δεν θα πεισθούν ή θα διατηρήσουν αμφιβολίες, είτε μετά τα αποδεικτικά στοιχεία που παραθέσαμε είτε μετά τις δικές τους αναζητήσεις, για τον επικίνδυνον, παραπλανητικόν, δυτικογενή αντιχριστιανικόν (ψευτο) ανθρωπισμόν,

-Επισημαίνουμε αφόβως, τις παγίδες που κρύπτονται και τους  παγιδοθέτες που «φωτογραφίζονται», στην παρακάτω ακροστοιχίδα:

Αθεΐας Ορμητήριον

Νερτερίων ιδεολόγημα

Θελξιμβροτών σόφισμα

Ραιστήρ Χριστιανισμού

Ωραιοποιημένη πλάνη

Πατρίδος ολετήρ

Ιθυφαλλιστών βιοθεωρία.

Σοδομιστών καταφύγιον

Μισανθρώπων άλλοθι

Ορθολογισμού Θεοποίησις

Σαγήνη χαλιφρόνων

-Προειδοποιούμεν αδόλως, ότι έχουν παρασυρθεί από τις «σειρήνες» των παγιδοθετών (ψευτο) ανθρωπιστών, και έχουν υποστεί ανήκεστον βλάβη, καθ’ όσον αγνοούν ή ελησμόνησαν ότι:

«Άνθρωπος εί, μόνον των ζώων θεόπλαστον» (Μέγας Βασίλειος)

«Τι εστί πολέμιον ανθρώποις; Αυτοί εαυτοίς» (Ανάχαρσις)

«Πέφυκε γαρ και άλλως άνθρωπος..το μεν θεραπεύον υπερφρονείν, το δε μη υπείκον θαυμάζειν» (Θουκυδίδης)

«Ο γαρ άνθρωπος φυτόν ουκ έγγειον ουδέ ακίνητον, αλλά ουράνιον εστίν» ( Πλούταρχος)

«Φύεται έκαστος ου πάνυ όμοιος εκάστω, αλλά διαφέρων την φύσιν» (Πλάτων).

«Άνθρωπος δ’ αεί ο μεν πονηρός ουδέ άλλο πλην κακός, ο δ’εσθλός εσθλός, ουδέ συμφοράς υπό φύσιν διέφθειρ’ αλλά χρηστός εστ’ αεί;….» (Ευριπίδης).

-Ευχόμεθα ολοψύχως να συνειδητοποιήσουν την πλάνη τους!!!

   Οι έχοντες νουν νοείν νοείτωσαν!!!

 

                                                                              Συνεχίζεται

                                                                                                         

 

       

---

1 Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (Αλικαρνασσός, γύρω στο 60 π.Χ. – μετά το 7 π.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός και δάσκαλος της ρητορικής, ο οποίος ήρθε σε ακμή κατά την διάρκεια της βασιλείας του Καίσαρα Αυγούστου. Πήγε στην Ρώμη μετά το τέλος των εμφυλίων πολέμων, και πέρασε είκοσι δύο (22) χρόνια μελετώντας την λογοτεχνία, ερευνώντας την αρχαία Ρωμαϊκή προϊστορία και ιστορία, μέσα από τους παπύρους των Βιβλιοθηκών της Ρώμης και όχι μόνον, προετοιμάζοντας το υλικό για την ιστοριογραφία του.

Το σπουδαιότερό του έργο, με τον τίτλο «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία», καλύπτει την ιστορία της Ρώμης από την μυθική εποχή, μέχρι τις αρχές του Α' Καρχηδονιακού Πολέμου. Διαιρέθηκε σε είκοσι τόμους, από τους οποίους οι πρώτοι εννέα διασώζονται ολόκληροι, ο δέκατος και ο ενδέκατος σχεδόν ολόκληροι, και οι υπόλοιποι τόμοι σε σπαράγματα σε αποσπάσματα του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου και μιας επιτομής που ανακάλυψε ο Angelo Mai σε χειρόγραφο του Μιλάνου. Τα πρώτα τρία βιβλία του Αππιανού, καθώς και του Βίου του Καμίλλου του Πλουτάρχου, επίσης δανείζονται πολλά από τον Διονύσιο.

 Τα βιβλία του αρχαίου ιστορικού Διονύσιου Αλικαρνασσέα 60 π.Χ-7μ.Χ Ρωμαϊκή Αρχαιολογία Ι και Ρωμαϊκή Αρχαιολογία ΙΙ, τεκμηριώνουν την Ελληνικότητα της Αρχαίας Ρώμης. [Πηγή:http://remacle.org/ bloodwolf/historiens/denys/livreIgrec.htm]

2 Το όνομα Βυζάντιο θύμιζε απλώς μια πανάρχαια Ελληνική αποικία, που ίδρυσε ο μυθικός Βύζας ο Μεγαρεύς, όπως έκαναν πολλοί πρόγονοί  μας με αμέτρητες άλλες πόλεις. Όταν άρχισε να σκέπτεται ο Μ. Κωνσταντίνος για την ίδρυση της Νέας πρωτεύουσας (Κωνσταντινούπολη), δεν υπήρχαν παρά μερικά ερείπεια της πάλαι ποτέ αποικίας των Μεγαρέων..

Το όνομα Βυζάντιο και Βυζάντιος χρησιμοποιείται από κάποιους ιστορικούς, προ της ιδρύσεως της Νέας Ρώμης (όπως ο Μέμνων από την Ηράκλεια του Πόντου) για να δηλώσει την πόλη και τους κατοίκους της πανάρχαίας/προϊστορικής αποικίας και  μόνον. (Πηγή: Οι περιπέτειες των Εθνικών ονομάτων των Ελλήνων, Παν, Χρήστου, 1989, σ.93).

Το ίδιο προφανώς, συνέβαινε και με τους πολίτες της Αυτοκρατορίας. Δηλαδή όταν έλεγαν Βυζάντιον, κάτι που συνέβαινε σπανίως, εννοούσαν εκείνη την προκωνσταντίνεια πόλη και οσάκις ανέφεραν το όνομα Βυζάντιος εννοούσαν ή τους προϊστορικούς κατοίκους αυτής της αρχαίας πόλεως ή τους κατοίκους της Κωνσταντινουπόλεως με την αυστηρώς τοπικήν έννοιαν, όπως ονομάζουμε σήμερον Λακεδαιμονίους τους κατοίκους της Σπάρτης.

3 Η ρίζα Anthrop ή Anthropo, προέρχεται από την ελληνική λέξη άνθρωπος. Άρα, θα έπρεπε να είχαμε τους όρους: Αnthropism ή anthropismus, anthropistic. Κάτι που δεν συμβαίνει σήμερον. Οι Φράγκοι, ασφαλώς είχαν τους λόγους τους στην καθιέρωση του λατινογενούς και όχι του Ελληνικού όρου ανθρωπισμός (Humanismus).

4 Retrarch, the Canjoniere or Rerum bulgarium fragmenta, Mark Musa, 1996, Indiana University Press, Εισαγωγή, XXVIII).

5 Ιστορία του Μεσαιωνικού και Νεότερου Κόσμου, Β΄ Γενικού Λυκείου (σ.116).

6 Σχολικό βιβλίο Γ΄ Γυμνασίου, Κεφ. 6 ΙΙ, 4. Λογοτεχνία, Επιστήμη και Τέχνη της Μεσαιωνικής Ευρώπης, σ. 105.

7 Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε και να υπογραμμίσουμε τα εξής:

1ον/ Τα λεγόμενα Αυγουστινιανά Τάγματα, δεν τα ίδρυσε ο ιερός Αυγουστίνος, αλλά οι Πάπες μία χιλιετία περίπου αργότερα, για δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες (Πάπας Αλέξανδρος Δ΄,1254).

2ον/ Πρέπει να θεωρείται βέβαιον, ότι στα τάγματα αυτά, οι μοναχοί ΔΕΝ ζούσαν σύμφωνα με τους κανόνες του Αυγουστίνου, αφού πολλάκις τα κείμενα του Αυγουστίνου, ενοθεύθησαν από τους Παπικούς και όχι μόνον.

3ον/ Ενώ ένας από τους επιθετικούς στόχους των ανθρωπιστών ήταν ο «σκοτεινός Μεσαίων» και η Παπική Θρησκεία, οι περισσότεροι από αυτούς, αν όχι όλοι, προήλθαν από τα φυτώρια του Παπισμού (επιλεγόμενα Τάγματα) που ήλεγχε απολύτως, ο Πάπας!

Αυτά ήσαν τα αλήστου μνήμης Τάγματα των Φραγκισκανών, Ιησουϊτών και δήθεν … Αυγουστινιανών.

8 Βλέπε ανάρτηση του θέματος «Ανθρωπισμός ή Θεανθρωπισμός;», μετά σχετικών πηγών και αποδεικτικών στοιχείων (10 Νοε.-27 Δεκ. 2017).