Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ  1917

ΜΕΡΟΣ 11^ο

Ο Λένιν είχε επιστρέψει στην Ρωσία την 4^η Ιουλίου από την Φινλανδία, φιλοξενούμενος στην βίλλα του εκατομμυριούχου Ιουδαίου Bonch-Bruyevits1. 

Μόλις ο Λένιν αφίχθη στην Ρωσία, η μικρή εφημερίδα των Σοσιαλεπαναστατών «The Living Word», την 5^η Ιουλίου, εδημοσίευσε την απόρρητη πληροφορία ότι οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές είχαν χρηματοδοτήσει τον Λένιν για να κάνουν την επανάσταση οι μπολσεβίκοι. Ο Λένιν εξωργίσθηκε για την διαρροή, καθ’ όσον μεταξύ των άλλων, δεν είχε δοθεί ακόμη το «πράσινο φως», από την υπερτάτη αρχή για την Επανάσταση!

Στις 20 Ιουλίου, μετά από τίς «αποτυχημένες» μαζικές διαδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν και οι μπολσεβίκοι, ο Λένιν φεύγει και πάλι για την Φινλανδία. Για εκείνη την νέα φυγή τού Λένιν κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπήρξε αποτέλεσμα φόβου του, λόγω της δημιουργηθείσης καταστάσεως (ο έλεγχος είχε περιέλθει στον στρατό και την κυβέρνηση Κερένσκυ). Τα προηγηθέντα όμως αλλά κυρίως τα επακολουθήσαντα γεγονότα, αποδεικνύουν ότι ο Λένιν δεν απεμακρύνθη λόγω των δημιουργηθεισών νέων συνθηκών!

Οι συνωμοτικές διεργασίες στο εσωτερικό της Ρωσίας προχωρούσαν βάσει του σχεδίου σύμφωνα με το οποίο, ο Κερένσκυ έπρεπε να παρουσιάζεται ως δημοκράτης/μεταρρυθμιστής και υπεράνω πάσης υποψίας, εργαζόμενος αφανώς για την προετοιμασία-δημιουργία των καταλλήλων  συνθηκών εξαπολύσεως της γενικής επαναστατικής εφόδου!
Ο στρατηγός Κορνήλωφ2 προ της δημιουργηθείσης ασταθούς καταστάσεως, αφού κατηγόρησε  τους μπολσεβίκους ως συνωμότες, τους τέκτονες ως υποκινητές της ανταρσίας και τους Γερμανούς ως συνεργάτες και χρηματοδότες των μπολσεβίκων, επεχείρησε στρατιωτικό αντεπαναστατικό κίνημα χωρίς επιτυχία. Κύριο σύνθημά του:

«Ήλθε η ώρα να κρεμάσουμε τους Γερμανούς υποστηρικτές και κατασκόπους που καθοδηγούνται από τον Λένιν».

«..The Supreme Commander of the Russian army, General Lavr. Kornilov (1870-1918), no longer wanted to take part in the shady game of the revolutionary freemasons.

 He broke away from them and began preparations in Mogilev to overthrow Kerensky's government. Kornilov understood that those left-wing ministers, who for many years had been shouting that they could do better than the Tsar's ministers were actually perfectly ignorant people.

According to the prevailing myth, the February revolution was a very positive event. In reality, this coup d'etat led only to anarchy, as the writer Alexander Solzhenitsyn emphasized in a BBC interview.

On the 19th of August (1st September), Kornilov ordered his Cossacks to attack Petrograd.

 On the 25th of August (7th September) Kornilov said to his chief of staff:

"It is time to hang the Germans' supporters and spies led by Lenin. And we must destroy the Soviets so that they can never assemble again!"

On the same day he sent General Alexander Krymov's troops towards Petrograd with orders to hang all soviet members.

 (John Shelton Curtiss, "The Russian Revolution of 1917", New York, 1957, p. 50.)

 In his proclamation on August 26th (September 8th), (Novoye Vremya, 11th of September 1917), Kornilov accused the Provisional Government of co-operating with the Germans to undermine the state and army. He wanted to dissolve the Soviets and demanded that Kerensky should step down and give the power up to him. Kornilov understood that the Bolsheviks were the greatest danger to Russia. That was why he wanted them all imprisoned.

Kerensky knew he had been exposed. His game was over. So he continued releasing imprisoned Bolsheviks. Kozlowski was also set free. He worked as a Chekist after the Bolsheviks' take-over of power. Kerensky was seized with panic and declared on the 27th of August (September 9th) that Komilov was a mutineer and officially deprived him of his command. Kerensky turned to the Bolsheviks for help against Komilov to salvage whatever he could.

 All the Bolsheviks were, as if by magic, immediately cleared of all charges and presented as the best possible defenders of democracy. Had not Trotsky said in the United States that power should be given to whoever was best able to develop democracy in Russia? The Bolsheviks, however, did everything they could to keep Kerensky in power. It was still too early for them to take over.

The Bolsheviks had completely "forgotten" Lenin's slogan:

"No support for the Provisional Government!"

("The Shorter Biography of Lenin", Moscow, 1955, p. 168.)

The Bolsheviks began organizing political strikes. They encouraged the workers and soldiers to defend the government. On the 27th of August the socialists founded a Central Committee against the counter-revolution together with the Bolsheviks. They ordered thousands of sailors from Kronstadt to Petrograd. The workers of Petrograd were forcibly mobilized. The Bolsheviks threatened to kill them if they did not obey. The Red Guards were immediately given back the weapons, which had been confiscated during the fierce July days.

The Soviets began arresting people, primarily those who were suspected of sympathizing with Komilov. Thousands of officers were arrested in this way. A total of 7000 politically "suspect" people were arrested.

(John Shelton Curtiss, "The Russian Revolution of 1917", New York, 1957, p. 53.)

The railway-men were also mobilized and began sabotaging the railways.

Thus Komilov's elite troops were halted and surrounded. International freemasonry suddenly began using enormous resources to halt Komilov, since the appearance of his revolt on the political scene had not been in the manuscript; he had to be removed by any means possible, including guile and violence. He was depicted as the worst thing that ever happened to Russia. Myths about him continue to be spread to this day. It is even claimed that he was ignorant of politics.

The freemasons began a huge propaganda campaign among Komilov's soldiers who were thoroughly scared and confused. General Alexander Krymov (a freemason) was invited to negotiations with Kerensky. I do not know what they threatened Krymov with, but upon leaving this meeting he shot himself (if it was really he who held the weapon).

The freemasons succeeded with their combined efforts in stopping Kornilov's national troops barely a week later, on the 30th of August (12th September).

Εν τω μεταξύ ο Κερένσκυ είχε «απομονωθεί» και από την δεξιά και από την αριστερά πτέρυγά του. Παρ’ όλα αυτά, τα μέλη της προσωρινής κυβερνήσεως αποτελούμενα από μενσεβίκους σοσιαλδημοκράτες και άλλους μετριοπαθείς, δεν έθεσαν ως στόχο τους να κάνουν επανάσταση.  Αυτό αποδεικνύει ότι λειτουργούσε ήδη, στα σπάργανα, μία μορφή κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας,  χωρίς την τσαρική παρέμβαση, πραγματοποιώντας τα πρώτα βήματα της.

Κανείς δεν εσκέπτετο να κάνει επανάσταση, αφού η απουσία του Τσάρου από τα δρώμενα ήταν εμφανής σε όλα τα επίπεδα. Είχε ήδη απομακρυνθεί από την εξουσία και η Δημοκρατία άρχισε να λειτουργεί, έστω με κάποια προβλήματα, αλλά με ευοίωνα μηνύματα για περαιτέρω βελτίωσή της. Κανείς δεν εσκέπτετο την επανάσταση εκτός από τούς μυημένους πράκτορες των Διεθνών Τραπεζιτών και τούς αφοσιωμένους σ’ αυτούς, θηριόμορφους εκτελεστές! 

Εκείνη η Ρωσική προσωρινή κυβέρνηση (Provisional Government), όμως, υπέγραψε την ίδια της την καταδίκη όταν αμέσως μόλις σχηματίσθηκε, ψήφισε το διάταγμα που προέβλεπε αμνηστία δίχως όρους σέ όλους τούς πολιτικούς κρατουμένους (Σ.Σ: Αφελώς ή εσκεμμένως ενήργησε ο Κερένσκυ; Σε μία τέτοια κρίσιμη καμπή της Ρωσικής ιστορίας, μόνο ανόητοι μέχρι υψίστου βαθμού βλακείας ή σατανικοί συνωμότες θα έκαναν κάτι παρόμοιο. Αρχίζει να διαφαίνεται ο σκοτεινός ρόλος τού Κερένσκυ).

Η αμνηστία συμπεριλάμβανε τούς εξορίστους στην Σιβηρία, όπως και αυτούς που είχαν αναζητήσει καταφύγιο σέ χώρες τού εξωτερικού. Το διάταγμα αυτό επέτρεπε σέ άνω από 90.000 επαναστάτες και αναρχικούς (μηδενιστές), οι περισσότεροι των οποίων ήσαν τρομοκράτες, να επιστρέψουν στην Ρωσία!!!. Πολλοί από αυτούς ήσαν εκπαιδευμένοι στην διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών. Ο Λένιν και ο Τρότσκυ αξιοποίησαν τα προνόμια που παρείχοντο από το διάταγμα και στρατολόγησαν τις συρρέουσες μάζες επαναστατών στο δικό τους μπολσεβικικό στρατόπεδο.  Ο κόκκινος στρατός άρχισε να οργανώνεται, να μεγαλώνει, να εξαπλώνεται παντού, να γίνεται ορατός και επικίνδυνος.

Ο Κερένσκυ προφανώς για να προλάβει τα χειρότερα, έφυγε από την Μόσχα και επεχείρησε να βαδίσει κατά της πρωτευούσης (!!!) επικεφαλής μερικών στρατευμάτων (ΣΣ: Φαρισαϊκή ενέργεια αντιπερισπασμού και προκλήσεως συγχύσεως στην Ρωσική κοινή γνώμη σχετικώς με τον ρόλον του). Η στρατιωτική προσπάθεια απέτυχε.

Στις 19 Ιουλίου η κυβέρνηση Κερένσκυ διέταξε την σύλληψη τού Λένιν, με την κατηγορία ότι δρούσε σαν πράκτορας της Γερμανίας (Σ.Σ: Γιατί δεν το ήξερε νωρίτερα; Τότε το διεπίστωσε; Ο ταλμουδικός φαρισαϊσμός σε όλο του το μεγαλείο), αλλά ο Λένιν διέφυγε την σύλληψη και μετέβη, όπως προαναφέρθηκε, στην Φινλανδία. Στις αρχές Οκτωβρίου, όταν αισθάνθηκε ότι ήταν ασφαλής επέστρεψε στην Ρωσία.

Ανάμεσα στις χιλιάδες επαναστατών που επέστρεψαν στην Ρωσία μετά την γενική αμνηστία, ήταν και ο Τρότσκυ. Έφερε πίσω μαζί του από τον Καναδά και τίς ΗΠΑ, αρκετές εκατοντάδες επαναστατών που είχαν δραπετεύσει από την Ρωσία. Στην πλειοψηφία τους ήσαν Yiddish Ιουδαίοι από την Ανατολική Περιοχή της Νέας Υόρκης3.
Οι επαναστάτες αυτοί βοήθησαν στην βίαιη κατάληψη της εξουσίας από τον Λένιν. Μόλις, όμως, ολοκληρώθηκε η αποστολή τους, οι περισσότεροι από αυτούς καταδικάστηκαν σέ εξορία ή θάνατο. Χρειάστηκε λίγος συγκριτικά χρόνος ώστε τα γνήσια μέλη της Πρώτης Διεθνούς να πεθάνουν ή στην φυλακή ή στην εξορία.

Η ιστορία των δικτατοριών τού Λένιν και τού Στάλιν θα πείσει κάθε ελευθέρως σκεπτόμενο άτομο πως οι μάζες τού πληθυσμού της γης, αδιακρίτως χρώματος ή φυλής, χρησιμοποιήθηκαν σαν πιόνια στην σκακιέρα τού διεθνούς ζατρικίου που έπαιξαν οι «Κόκκινοι» Ιουδαιομπολσεβίκοι «Αντιϊμπεριαλιστές» Επαναστάτες και οι «Μαύροι» Άριοι παγγερμανιστές, πρόδρομοι των Ναζί, γεράκια τού πολέμου, όπως διετάχθησαν (οι ηγεσίες αμφοτέρων) από τούς Ιλλουμινάτι, μέσω των Διεθνών Τοκογλύφων-Μεγαλοτραπεζιτών.

Το καλοκαίρι τού 1917, έπρεπε να λυθεί το πρόβλημα του ποιος θα χρηματοδοτούσε εκ νέου τούς Λένιν-Τρότσκυ στην κοινή τους και τελική επαναστατική προσπάθεια στην Ρωσία. Απεφασίσθη από τους Διεθνείς Τραπεζίτες να συναντηθούν οι αντιπρόσωποί τους στην Στοκχόλμη, στην Σουηδία, επειδή η χώρα ήταν ουδέτερη και σχετικώς απαλλαγμένη από διεθνείς κατασκόπους. Ανάμεσα σ’ αυτούς που παραβρέθηκαν στην συνάντηση ήσαν έμπιστοι άνδρες που αντιπροσώπευαν τα τραπεζικά συμφέροντα της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. 
Στην συνάντηση παραβρέθηκε και ο Ρώσος Υπουργός Εσωτερικών Protopopov4 όπως και ο Βάρμπουργκ τού Αμβούργου. Αυτός ήταν ο αδελφός τού Πωλ Βάρμπουργκ που συμμετείχε στην Κούν-Λέμπ & Σία της Νέας Υόρκης και είχε σχεδιάσει την νομοθεσία για το Ομοσπονδιακό Σύστημα Αποθεμάτων, το 1910.

Αποφασίστηκε τελικά, με την παρουσία αντιπροσώπων από ΟΛΑ τα εμπόλεμα έθνη, να καταθέσει η τράπεζα Κούν-Λέμπ της Νέας Υόρκης άλλα 500.000$ για λογαριασμό τού Λένιν και τού Τρότσκυ στην τράπεζα της Σουηδίας.

Οι Βρετανοί και Αμερικανοί αξιωματούχοι της Υπηρεσίας Πληροφοριών ανέφεραν τα γεγονότα αυτά στις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους το 1917. Ο Διοικητής Ε.Ν. Κρόμι αυτόπτης μάρτυς των γεγονότων της περιόδου 1910-1917, πολεμώντας εναντίον ενός επαναστατημένου όχλου που επιτέθηκε στο Βρετανικό Προξενείο της Αγίας Πετρουπόλεως, εφονεύθη στην προσπάθειά του να αποκρύψει τα σχετικά έγγραφα που περιείχαν τις απόρρητες πληροφορίες. Τούς καθυστέρησε για να δώσει χρόνο στους συναδέλφους του να κάψουν τα έγγραφα που είχαν σχέση μ’ αυτό και με άλλα θέματα.

Συνεχίζεται

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος

---

1 Μikhail Heller and Alexander Nekrich, Utopia in Power, London, 1986, p.30.

2 Λάβρ Γκεώργκεβιτς Κορνήλωφ (1878-1918): Υιός κοζάκου αξιωματικού. Στρατηγός που μετέσχε τού Ρωσοϊαπωνικού πολέμου.  Το  1911 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Ρωσίας στο Πεκίνο. Διοικητης ταξιαρχίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνελήφθη αιχμάλωτος το 1915, δραπετεύσας το  1916. Μετά την ρωσική εξέγερση  τού Μαρτίου  1917, ανετέθη σ’ αυτόν η διοίκηση  των στρατευμάτων  της  Πετρουπόλεως.

3 Ο Πατήρ Denis Fahey C.S στο βιβλίο του «The Rulers of Russia», σελίδες 9-14, δίνει τα ονόματα όλων αυτών των επαναστατών ηγετών, την εθνικότητα τους, την φυλετική τους καταγωγή και τίς θέσεις που κατέλαβαν αμέσως μόλις ο Λένιν άρπαξε την εξουσία και ο Τρότσκυ ισχυροποίησε την θέση του στην Ρωσία στα 1917-1918.

4 Alexander Dimitrieyevich Protopopov (1866-1918). Την κρίσιμη εκείνη περίοδο έλαβε μέρος στην συνωμοσία κατά του τσάρου ακόμη και ο υπουργός εσωτερικών της Ρωσίας! Η εξήγηση είναι απλή. Ο Προτοποπόβ ήταν ασθενής, βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο συφιλίδος και διατηρούσε στενές σχέσεις με τον αποκρυφιστή Ρασπούτιν και τον Βουδδιστή Θιβετιανό τσαρλατάνο (quack) γιατρό Piotr Badmayev. O νοών νοείτω!  

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of     his friends:Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!!            Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!  

Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

ΜΕΡΟΣ 10^ο

Ο Λένιν διέπραξε ξεκάθαρα το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, διότι ήλθε σέ μυστική συμφωνία με τον εχθρό της πατρίδος του, της Ρωσίας, κατά την διάρκεια τού πολέμου Γερμανίας-Ρωσίας, με σκοπό να βοηθήσει τον εχθρό σέ τρέχουσες ή μελλοντικές επιχειρήσεις  και να λάβει ως αντάλλαγμα την Γερμανική βοήθεια προς κατάκτηση της πολιτικοοικονομικής εξουσίας στην Ρωσία!!!

Κάτω από αυτές τίς συνθήκες ο Λένιν βοηθήθηκε από τούς γερμανούς πράκτορες για να επιστρέψει στην Ρωσία, από την Σουηδία, όπου είχε καταφύγει εξόριστος. Μπήκε στο κακόφημο «σφραγισμένο τραίνο» στην Σουηδία «συνοδευόμενος» από συντρόφους μπολσεβίκους/τρομοκράτες, στην πλειοψηφία τους Ιουδαίοι εξτρεμιστές, με ασφάλεια των Γερμανών, με ειδικές οδηγίες από το Γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και τουλάχιστον 5 εκατομμύρια δολλάρια.

Από την συνοδεία του σημειώνουμε τους σημαντικώτερους:

·  Nadezhda Krupskaya

·  Olga (Sarra) Ravich

·  Grigori Zinoviev (actually Ovsei Gershen Radomyslsky)

·  his wife Slata Radomyslskaya

·  their eight-year-old son Stefan Radomyslsky

·  Moisei Kharitonov (Markovich, who became Petrograd's chief of militia)

·  Grigori Sokolnikov (actually Brilliant, editor of Pravda and later People's Commissary for Banking Affairs)

· David Rosenblum (whom Stalin jailed in 1937, in Leningrad)

· Alexander Abramovich (who became an important functionary within Comintern)

·  Grigori Usiyevich (actually Tinsky)

· Yelena Usiyevich-Kon (daughter of a well-known Jewish Bolshevik, Felix Kon, from Poland)

· Abram Skovno

· Simon Scheineson

·  Georgi Safarov

·  Zalman Ryvkin

·  Dunya Pogovskaya (an activist within the Jewish Workers' Union Bund)

·  her four-year-old son Ruvin

·  Ilya Miringov (Mariengof)

·  Maria Miringova

·  Mikhail Goberman (who became a powerful functionary within Comintern)

·  Meier Kivev Aizenud (Aizentuch)

·  Shaya Abra-movich

·  Fanya Grebelskaya (Bun)

·  Lenin's lover Inessa Armand (who was born on the 16th of June, 1875, in Paris)

Lenin's journey was regarded as so important that the Crown Prince's train had to stop for two hours in Halle until Lenin's train had passed. A stop was made in Berlin where Lenin received new instructions from the German Foreign Ministry. The company met Ganetsky in Trelleborg (Sweden). When the group arrived in Malmo, Brockdorff-Rantzau immediately reported to Berlin.

Lenin arrived at Stockholm's Central Station just before ten o'clock in the morning on Friday the 13th of April 1917. Karl Radek (Tobiach Sobel-sohn), another important freemason and "revolutionary", arrived together with him but remained in the Swedish capital to help Jakub Hanecki (Ftirstenberg). It was this same Hanecki (known as Ganetsky) who channeled the German money to the Bolsheviks in Petrograd via Nya Banken (the New Bank) in Stockholm and the freemason Olof Aschberg (Obadiah Asch).

Το πρόγραμμα της επιστροφής τού Λένιν είχε σχεδιασθεί από τον ανώτατο γερμανό διοικητή ιουδαϊκής καταγωγής, Μάξ Βάρμπουργκ και τον βαθύπλουτο «σοσιαλιστή» Άλέξανδρο Χέλφαντ ή Πάρβους  (Παρατσούκλι «Μικρός»).

Οι Γερμανοί επιθυμούσαν να δούν τούς μπολσεβίκους να ανεβαίνουν στην εξουσία, γιατί ο Λένιν είχε συμφωνήσει να λήξει τον πόλεμο με την Γερμανία. Έτσι άφησαν το τραίνο να κατευθυνθεί στον προορισμό του, χωρίς να προβάλλουν αντιρρήσεις. 

Ο Γουΐνστον Τσώρτσιλ μιλώντας στην βουλή των κοινοτήτων (2 Νοε 1919) για τίς κινήσεις συνεργασίας Γερμανών και Λένιν είχε πει: «Ο Λένιν στάλθηκε στην Ρωσσία από τούς Γερμανούς με τον ίδιο τρόπο, που έστελνε κανείς μία φιάλη γεμάτη με καλλιέργεια που μεταδίδει τυφοειδή πυρετό ή χολέρα, για να χυθεί στην δεξαμενή τροφοδοσίας τού νερού και αυτό επιτεύχθηκε με καταπληκτική ακρίβεια».

Τα ιστορικά κείμενα και τα γεγονότα δείχνουν ολοφάνερα ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ταλμουδιστές τραπεζίτες,  χρηματοδότησαν τον Λένιν και τον Τρότσκυ στην προσπάθειά τους να υποκινήσουν επανάσταση στην Ρωσία. Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι αντιπροσώπευαν τίς μυστικές εταιρείες; Η απάντηση είναι κατηγορηματική. Ναι!!!

«…The United States Congress had declared war on Germany on April 6, 1917. Among the people who had worked hardest to draw America into the world war were the bankers George Blumenthal and Isaac Seligman, the industrialists Daniel Guggenheim and Adolf Lewisohn, as well as the rabbis David Philipson (1862-1949) and Stephen Samuel Wise.

The rabbi Isaac Wise (1819-1900), chairman of the B'nai B'rith lodge in Cincinnati, has explained:

"Freemasonry is a Jewish institution whose history, degrees, charges, passwords and explanations are Jewish from beginning to end."

(The Israelite of America, 3rd of August 1866.)

«…Of course, billions were made on the First World War. President Wilson "promised" that this would be the last war in the history of man. The freemason Winston Churchill emphasized that if the Americans had not entered the First World War, peace would have been made with Germany and the Russian Tsar would not have been deposed. Then the Bolsheviks would not have been able to reach power either…» (Social Justice Magazine, No 3, 1st of July 1939, p. 4.)

 «B'nai B'rith and the Illuminati wanted to create even greater chaos in Europe, which they succeeded in doing. At the international conference of Masonic Grand Masters in Interlaken, Switzerland, on the 25th of June 1916, Dr. David promised that the Jews, after causing great bloodbaths of Aryans, will take control over the whole world…» (Oleg Platonov, "The Secret History of Freemasonry", Moscow, 1996, p. 589).

 Είμαστε βέβαιοι ότι κάθε εχέφρων αναγνώστης, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, θα έχει αντιληφθεί πως τα στοιχεία που έχουμε παρουσιάσει μέχρι τώρα ΔΕΝ αποτελούν Θεωρία Συνωμοσίας. Την θέση αυτή θα εμπεδώσει, με όσα θα ακολουθήσουν στην συνέχεια της αναλύσεως του θέματος.

Αποδείξαμε ξεκάθαρα την αληθινή Συνωμοσία των Ιουδαίων Ιλλουμινάτι και των ελεγχομένων απ’αυτούς μυστικών εταιρειών για την ανατροπή του Τσάρου και την καταστροφή της Ορθόδοξης Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

 Όσοι δεν εθελοτυφλούν το πιστεύουν ακραδάντως. Ένας απ’αυτούς ήταν και ο φιλοσιωνιστής Τσώρτσιλ ο οποίος δήλωσε ότι ο Λένιν βοηθήθηκε από τίς μυστικές εταιρείες και τον κατηγόρησε ότι συνάθροισε «τα ηγετικά πνεύματα μιας φοβερής αιρέσεως, της φοβερότερης αιρέσεως στον κόσμο (ΣΣ: Εννοούσε τους Ιλλουμινάτι), της οποίας ο ίδιος ήταν ανώτατος ιερέας και αρχηγός».

Αμέσως μετά την άφιξή του στην Ρωσία ο Λένιν εξήγγειλε τίς «Θέσεις τού Απρίλη», ζητώντας την ανατροπή της προσωρινής αστικής κυβερνήσεως, την αντικατάστασή της από τα Σοβιέτ και την μετατροπή τού «Ιμπεριαλιστικού» πολέμου σέ διεθνή εμφύλιο, ήτοι σέ σοσιαλιστική επανάσταση. Παραλλήλως το όργανο «Επαναστατική Δημοκρατία» συνεκρότησε την Εκτελεστική Επιτροπή τού Συμβουλίου των εργατών (πρώτη σκιώδης Κυβέρνηση) που απετελείτο από εννέα (9)Ταλμουδιστές Ιουδαίους, τρείς(3) Ρώσους και ένα Γεωργιανό, άπαντες φανατικοί τρομοκράτες:

                          (1) Μπογκντάνωφ

                          (2)  Καπελίνσκι

                          (3)  Γκρίνεβιτς – Σεχτέρ

                          (4)  Φραγκορούσκι

                          (5)  Σουχάνωφ – Χίμμερ (Ιουδαίος Ιστορικός)

                          (6)  Έρλιχ

                          (7)  Μπρονσταϊν

                          (8)  Κερένσκυ

                          (9)  Σοκόλωφ  και τους:

(10)      Γκόρτσεβ   \

(11)      Σκομπέλεβ   \    Ρώσοι

(12)      Πεσεχόνωβ /

(13)      Τσάϊντσε (Γεωργιανὸς)

Στις αρχές τού Απριλίου 1917 το Σοβιέτ της Πετρουπόλεως (δηλαδή το Συμβούλιο των Εργατών) κυριαρχήθηκε από τούς μενσεβίκους. Οι Εσσέροι (Επαναστάτες Σοσιαλιστές) ήλθαν δεύτεροι και οι μπολσεβίκοι για πρώτη φορά αποτέλεσαν την μειοψηφούσα ομάδα. Η πολιτική της προσωρινής κυβερνήσεως ήταν να συνεχισθεί η πολεμική προσπάθεια, διότι η πλειοψηφία των Ρώσων θεωρούσαν τίς ολοκληρωτικές φιλοδοξίες των Γερμανών «Μαύρων» Ναζιστών Λόρδων τού Πολέμου, όπως τους αποκαλούσαν, μία άμεση απειλή για την Ρωσική κυριαρχία. Την πολιτική αυτή την υποστήριζε ενθέρμως ο Τσάϊντσε που είχε αναλάβει την προεδρία τού Σοβιέτ της Πετρουπόλεως, κατά την απουσία τού Μαρτώβ.

Ο αντιπρόεδρος τού Σοβιέτ, Σκομπέλεβ, που ήταν επίσης μέλος της προσωρινής κυβερνήσεως υποστήριζε και αυτός την πολεμική προσπάθεια διότι σκέφτοταν πως αν οι επαναστάτες βοηθούσαν να επιτευχθεί η ήττα των στρατιωτικών δυνάμεων της Γερμανίας τότε ίσως βρίσκονταν στην θέση να βοηθήσουν τίς Γερμανικές και Πολωνικές επαναστατικές ομάδες, για να ανατρέψουν την Γερμανική ιμπεριαλιστική κυβέρνηση την ώρα της ήττας της.

Ο Λένιν συνωμιλούσε με την Γερμανική ιμπεριαλιστική κυβέρνηση, όπως την χαρακτήριζαν  οι κόκκινοι «αντιϊμπεριαλιστές», και συμφώνησε, έναντι πολιτικοοικονομικών ανταλλαγμάτων, να προδώσει την πατρίδα του που βρισκόταν σε πόλεμο με την Γερμανία!

Η κατάσταση στο εσωτερικό της Ρωσίας μέχρι εκείνη την χρονική περίοδο, ηλέγχετο από τούς αντιμπολσεβίκους που υπερησπίζοντο την συνέχιση τού Εθνικού πολέμου!!!

Η στάση αυτή των αντιμπολσεβίκων, προεκάλεσε την λυσσώδη αντίδραση τού Λένιν. Έτσι στίς 25 Ιουνίου 1917 ο Λένιν έγραφε:

«Τα ουρλιαχτά της οργής και της λύσσας που ξεσπούν απ’ όλες τίς μεριές ενάντιά μας, εκφράζουν το θρηνολόγημα των καντέτων, των σοσιαλεπαναστατών και των μενσεβίκων μαζί, για την ίδια τους την αδυναμία. Είναι πλειοψηφία. Είναι στην εξουσία. Είναι συνασπισμένοι όλοι μαζί και βλέπουν πως όλα τούς πάνε ανάποδα! Πως να μη χύσουν την χολή τους πάνω στους μπολσεβίκους;»

Τότε ο Λένιν εσκέφθη ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία προκειμένου να αναλάβει την ηγεσία τού Σοβιέτ (αντίστοιχο του Καχάλ) της Πετρουπόλεως. Τί έκανε;

Επετέθη κατά της πολιτικής της προσωρινής κυβερνήσεως. Κατηγόρησε τα μέλη της πως ήσαν πράκτορες των αστών. Πρότεινε ανοιχτά την άμεση ανατροπή της με επαναστατικά μέσα. Ο Λένιν συνεβούλευσε τούς μπολσεβίκους υποκινητές να ζητούν την καταστροφή της προσωρινής κυβερνήσεως, από τούς εργάτες των εργοστασίων και τίς στρατιωτικές φρουρές. Να χρησιμοποιούν όμως το σύνθημα: «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» δηλαδή όλη η εξουσία στα εργατικά συμβούλια.

*

Τον Ιούλιο τού 1917 ο Κερένσκυ διεδέχθη στην πρωθυπουργία τον Πρίγκηπα Γκεόργκι Ευγένιεβιτς Λβώφ.

Ο νεοτοποθετηθείς πρωθυπουργός, μετά την πτώση του Τσάρου, Αλέξανδρος Κερένσκυ ήταν ένας Ιουδαίος (Jewish) δικηγόρος εγκάθετος των συνωμοτών, υπεύθυνος για 28 τεκτονικές στοές της Μεγάλης Ανατολής στην Ρωσία, ο οποίος είχε υπερασπισθεί στο παρελθόν, κατ’αποκλειστικότητα, τους συλλαμβανομένους από το Τσαρικό καθεστώς επαναστάτες- τρομοκράτες.

Στην πλέον κρίσιμη καμπή της ιστορίας της Ρωσικής αυτοκρατορίας δεν βρέθηκε άλλος κατάλληλος Ορθόδοξος Ρώσος για την πρωθυπουργία, παρά ένας ταλμουδιστής Ιουδαίος (JEW) μυημένος, μαζί με άλλους, στο σχέδιο ανατροπής του Τσάρου!!!                          

The prime mover behind the fall of the Tsar was the 36-year-old Jewish lawyer Alexander Kerensky who, during the years preceding the coup had exclusively defended "revolutionary" terrorists. Alexander Kerensky, according to the historian Sergei Yemelyanov, was a freemason of the 33rd degree. He was even Grand Master in the Russian branch of Grand Orient in 1916, according to the historian Sergei Naumov. He had found docu-ments confirming this.

Alexander Kerensky was the son of the Austrian Jewess Adler who married the Jew Kurbis, according to the historian Sergei Naumov. His real name was Aaron. His mother later married the teacher Fiodor Kerensky who adopted the boy Aaron.

 Fiodor Kerensky was first a teacher and later headmaster at the public school in Simbirsk where Vladimir Ulyanov-Lenin also studied for a while. He was eventually named school inspector in Turkistan. In connection with his adoption, Aaron was given a Christian name - Alexander. Alexander Kerensky's doctor confirmed that he was circumcised. (F. Winberg, "The Cross-Roads", Munich, 1922, p.197.)

The Jew Vladimir Bonch-Bruyevich (a close collaborator with Lenin) confirmed that Kerensky was already a freemason when he was a member of the National Duma.

Here it should again be pointed out that the terrorist Dmitri (Mordekai) Bogrov cooperated closely with Kerensky who, after the murder of Prime Minister Peter Stolypin, fled abroad immediately, according to the historian O. Soloviev.

One of those behind Kerensky was the American freemason and government official Richard Crane, according to Antony Sutton. He was primarily financed by the Jewish banker Grigori Berenson who later moved with his family to London, where his daughter Flora married Colonel Harold Solomon. This man was one of the most important Jews in London.

In the 1930s Grigori Berenson began an active Zionist campaign.

Alexander Kerensky (Aaron Kiirbis) led the plot to depose the Russian Tsar Nicholas II.

He had 28 lodges of the Grand Orient of Russia at his disposal.

The Austrian political scientist Karl Steinhauser revealed that the British ambassador, the freemason George Buchanan, was the contact man between Kerensky and London, Paris and Washington.

Other high-ranking freemasons within the Grand Orient worked together with Kerensky to have the Tsar deposed:

·  the lawyer Maxim Vinaver (1866-1940)

·  the lawyer Oskar Grusenberg (1866-1940)

·  the historian Alexander Braudo (1864-1924)

·  the writer Leonti (Leon) Bramson

·  the lawyer Joseph Hessen (1866-1943)

·  the lawyer Y. Frumkin

·  Yoller and M. Herzenstein

The contacts with the Grand Orient in France were organized by Sergei Urusov.

 (Boris Nikolayevsky, "Russian Freemasonry and the Revolution", Moscow, 1990, pp. 56-57.)

 Urusov was a landowner and a freemason who betrayed the Tsar. In 1917 he became Minister for Internal Affairs in the Provisional Government. After the Bolsheviks' take-over, he took a high post in the Central Bank. (The Greater Soviet Encyclopaedia, Vol. 56, Moscow, 1936, p. 301.)

The second in command after Kerensky was Nikolai Nekrasov. It should not be necessary to point out at this stage that the Illuminati controlled the Grand Orient.

Συνεχίζεται

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος.

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

 The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of     his friends:Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

 Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!!            Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!