Η «ΡΩΣΙΚΗ»  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

  ΜΕΡΟΣ 8^ο

Γ΄  ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1917 – 1923

Ο Τρότσκυ, συνεργάτης του Λένιν, συνελήφθη το 1905. Το 1907 δραπέτευσε από την φυλακή και τελικά διέφυγε στην Γαλλία απ’ όπου εκδιώχθηκε λόγω ανατρεπτικών δραστηριοτήτων του στην χώρα. Πριν εγκαταλείψει την Γαλλία ίδρυσε μία μπολσεβίκικη εφημερίδα με το όνομα «Η Φωνή». Τον Ιανουάριο του 1917 μετέβη στην Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην κομμουνιστική εφημερίδα «Novy Mir-Ο Νέος Κόσμος».

Μερικοί συγγραφείς ισχυρίζονται ότι ο Τρότσκυ στην Νέα Υόρκη «ανακάλυψε» ότι η επανάσταση είχε Αμερικανούς φίλους με δύναμη και επιρροή και ότι υπήρχαν πλούσιοι τραπεζίτες της Wall Street πού ήσαν πρόθυμοι, να στηρίξουν οικονομικά μία επανάσταση στην Ρωσία.  

Η αλήθεια που προκύπτει από διασταυρωμένα στοιχεία είναι ότι, ο Τρότσκυ-Μπρόνσταϊν:

-Ήταν τέκτων και υψηλόβαθμος Illuminatus από το 1897. Στους Illuminati τον εισήγαγε ο φίλος του ταλμουδιστής Αλέξανδρος Πάρβους (πραγματικό όνομα Israel Helphand ή Gelfand).

-Διέμενε σε πανάκριβα διαμερίσματα και ταξίδευε συνεχώς με λιμουζίνα και προσωπικό σωφέρ ( chauffeur-driven limousine). Μερικές φορές διενυκτέρευε στις πανάκριβες βίλλες των φίλων, ομοφύλων και ομοθρήσκων δισεκατομμυριούχων Krupp και Jacob Schiff1.

-Στην Νέα Υόρκη ήλθε σ’ επαφή με την ταλμουδική στοά B’nai B’rith, ενώ ήταν ήδη μέλος του Τάγματος Misraim-Memphis, όπου έδωσε όρκο υποταγής και πίστεως στους Ταλμουδιστές ομοφύλους, ομοδόξους και ομοθρήσκους του2.

Σε δύο μήνες, έφυγε από την Νέα Υόρκη με ειδική αποστολή και προορισμό την Ρωσία, αλλά αυτή την φορά, είχε μαζί του μία μεγάλη περιουσία και μία ομάδα από 275 αφοσιωμένους επαναστάτες ανθρώπους του υποκόσμου – οι περισσότεροι Ιουδαιοαμερικανοί - για να τον βοηθήσουν.

Ο Τρότσκυ ταξίδεψε με το πλοίο S.S. Christina στις 27 Μαρτίου 1917. Ολόκληρη η Ευρώπη τότε βρισκόταν στις φλόγες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το πλοίο σταμάτησε στην Νέα Σκωτία και η Καναδική κυβέρνηση έθεσε υπό περιορισμό τον Τρότσκυ και κατέσχεσε όσα είχε στην κατοχή του. Mεταξύ των κατασχεθέντων «περιουσιακών του» στοιχείων ήταν και χρυσός αξίας 20.000.000 δολλαρίων τον οποίον αρχικώς κατέθεσε στην τράπεζα Warburg και στην συνέχεια στην Nya Bank της Στοκχόλμης3. 

Ο Τρότσκυ καταθέτοντας στις αρχές ισχυρίστηκε ότι ο χρυσός προοριζόταν για την ενίσχυση των μπολσεβίκων στην Ρωσία, και την επίτευξη ξεχωριστής ειρήνης με τους Γερμανούς. Για κάποιους λόγους που δεν έγιναν γνωστοί, η Καναδική κυβέρνηση άκουσε την άποψή του και απελευθέρωσε τον Τρότσκυ, επιστρέφοντας του τα κατασχεμένα, μεταξύ των οποίων και χρυσός.

Αρκετοί γνωρίζουν αλλά ολίγοι ομολόγησαν εγγράφως ότι, εκείνος που μεσολάβησε για την απελευθέρωση του Τρότσκυ από την φυλακή του Καναδά ήταν ο σύμβουλος του Προέδρου των ΗΠΑ Woodrow Wilson, συνταγματάρχης Mandel House, ο άνθρωπος πού αργότερα έφερε στην Αμερική το κεντρικό Τραπεζικό σύστημα (Το Ομοσπονδιακό Σύστημα), ο έμπιστος, το «σκυλάκι» των Rothchilds. Μέσα σε λίγες μέρες ο Τρότσκυ προμηθεύτηκε Αμερικανικό διαβατήριο και ταξίδευσε για την Ρωσία.

Ελάχιστοι εγνώριζαν τότε ότι, η απόφαση για την ανατροπή του Τσάρου είχε ληφθεί από τους συνωμότες Ιλλουμινάτι τον Αύγουστο 1915, στο διαμέρισμα του τέκτονος Pavel Pavlovich Ryabushinsky. Εκεί, κατόπιν εντολής της υπερτάτης αρχής, συντάχθηκε η πρώτη λίστα για την ηγετική επαναστατική ομάδα που θα ανέτρεπε τον Τσάρο. Η λίστα τροποποιήθηκε την 6^ην Απριλίου 1916, σε άλλη μυστική σύσκεψη στην οικία της αποκρυφίστριας Αικατερίνης Κούσκοβα και ολοκληρώθηκε αργότερα, στο ξενοδοχείο Frantsiya. Όλοι οι συμμετέχοντες στις συνωμοτικές διεργασίες για την ανατροπή του Τσάρου ήσαν Ιουδαίοι (Jews) Ιλλουμινάτι ή ελευθεροτέκτονες!!!

 «As early as in April 1916, the Russian freemasons had a plan ready, according to which the Tsar would be deposed and replaced by a liberal socialist Masonic government.

Pavel Milyukov revealed in his memoirs how a preliminary list of the people who were to make up the Provisional Government was drawn up in P. Ryabushinsky's flat on the 13th of August 1915. The only person missing from that list was the Jewish lawyer Alexander Kerensky (actually Aaron Kiirbis).

The writer and freemason Mark Aldanov (actually Landau) explained that the final list was finished in 1916 at the hotel Frantsiya…» (Boris Nikolayevsky, "The Russian Freemasons and the Russian Revolution", Moscow, 1990, p. 164.)

The list was again re-worked on the 6th of April 1916 at the house of the publicist and freemason Yekaterina Kuskova, a fact evident from a letter written by her on that day. This information, which points to the fact that there was a conspiracy behind the events in Russia in 1917, was published in the exiled Russian historian Sergei Melgunov's book "The Preparations for the Palace Coup" and in Grigori Aronson's book "Russia at the Dawn of the Revolution" (New York, 1962, p. 126).

Από τον Δεκέμβριο του 1916 οι ελευθεροτέκτονες που είχαν πλημμυρίσει την Πετρούπολη και φυσικά τα αυτοκρατορικά ανάκτορα, άρχισαν να προετοιμάζονται για την εφαρμογή του σχεδίου ανατροπής του Τσάρου.

Για ποιά Ρωσική ή κόκκινη επανάσταση ομιλούν οι αμετανόητοι νεομπολσεβίκοι και λοιποί εγκάθετοι του Συστήματος;

Σε καμμία από τις συνωμοτικές διεργασίες που προηγήθηκαν των αιματηρών γεγονότων του 1917 συμμετέσχε έστω και ένας ακραιφνής/γνήσιος Ρώσος πολίτης. Όποιοι ελάχιστοι Ρώσοι έλαβαν μέρος ή έπαιξαν ενεργό ρόλο στην ανατροπή του Τσάρου ήσαν ως ροδόχροες σταγόνες στον κατακόκκινο ωκεανό των φρικαλέων τρομοκρατών και κανένας από αυτούς ήταν Ορθόδοξος Χριστιανός!!!

Που βασίζονται οι σύγχρονοι «ιστορικοί» και συγγράφουν κείμενα ή προβαίνουν σε επετειακές αναλύσεις, χαρακτηρίζοντας την εξέγερση των αφιονισμένων μαζών στην Ρωσία το 1917 ως Ρωσική ή Οκτωβριανή ή Κόκκινη επανάσταση;

Δεν διεπίστωσαν, δεν διέκριναν έστω ίχνος συνωμοσίας αλλοτρίων, αλλοθρήσκων και αλλογενών δυνάμεων για την ανατροπή του Τσάρου και κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας;

Όσοι εντάσσουν τα γεγονότα του 1917 στην Ρωσία, στα πλαίσια των κατασκευασμένων μύθων περί λαϊκών εξεγέρσεων κατά των  τυραννικών καθεστώτων, νομίζουν ότι θα αποφεύγουν εσαεί την κριτική της ιστορίας βάσει των πηγών της παγκόσμιας γραμματείας; Κάνουν μεγάλο λάθος!

Με το να ισχυρίζονται σε ό,τι δεν τους συμφέρει, ότι συνιστά Θεωρία συνωμοσίας αποδεικνύει την επιχειρηματολογική γύμνια τους  και την διαχρονική ενοχή τους.

Το 1917 οι Διεθνείς Τραπεζίτες υποστήριξαν τους μπολσεβίκους αλλά και τα σιωνιστικά κινήματα που είχαν αναπτύξει στην Αμερική και την Ευρώπη4.

Ποία ήταν η στάση που τήρησε τότε η Μεγάλη Βρετανία;

Φαίνεται αδιανόητο να μην ήξερε το Βρετανικό Υπουργικό Συμβούλιο το τι συνέβαινε στα παρασκήνια των κόκκινων επίδοξων επαναστατών. Η επιβεβαίωση της πλήρους γνώσεως της Βρετανικής κυβερνήσεως για τα τεκταινόμενα προκύπτει από την εσπευσμένη διαμεσολάβηση της Βρετανικής κυβερνήσεως για να απελευθερωθούν ο Τρότσκυ και οι επαναστατικές του ομάδες από την κράτησή τους στο Χάλιφαξ πού έγινε κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους από την Νέα Υόρκη στην Ρωσία.

Η Αγγλία, όπως η Γερμανία και οι ΗΠΑ, συμμετέσχε ενεργώς στο σχέδιο ανατροπής του Τσάρου. Τον Απρίλιο του 1917 υπήρχαν ακόμη πολλοί Άγγλοι πράκτορες στην Πετρούπολη που παρώτρυναν στελέχη του στρατού και ρώσους στρατιώτες να προβούν σε ανταρσία ζητώντας αύξηση των μισθών τους. Την 7^ην Απριλίου ο στρατηγός Yanin έλαβε λεπτομερή αναφορά για τις δραστηριότητες και τις γιάφκες των Άγγλων πρακτόρων στην Πετρούπολη και αλλαχού. Ήταν πλέον αργά! Το συνωμοτικό δίκτυο των τρομοκρατών/επαναστατών ήταν εξαπλωμένο παντού και η εξάρθρωσή του κατέστη αδύνατη!!!

Οι Γερμανοί δεν βοήθησαν μόνον οικονομικώς τους μπολσεβίκους αλλά και στρατιωτικώς, μέσω των Ιλλουμινοποιημένων τεκτονικών στοών τους!!!

The Masonic Bolsheviks wanted to be certain that they could stay in power. That was why they asked the Germans for help. German troops were sent to throw an iron ring around Petrograd so that no oppositional forces, including General Piotr Krasnov's Cossacks, could threaten the Bolshevik government (Igor Bunich, "The Party's Gold", St. Petersburg, 1992, p. 24).

 It was also the Germans who put down a revolt among the cadets at an army training school in Petrograd, captured the Kremlin for the Bolsheviks in Moscow, fought back Krasnov's Cossacks and performed other similar actions vital to the survival of the Reds.

 General Kirbach promised that Moscow and Petrograd would be occupied by German troops if the Bolshevik government was threatened. The weak Soviet regime was protected by up to 280.000 disciplined German soldiers. Part of those German troops was called the international battalions in the beginning, but in the Soviet history books they were known as "Latvian riflemen".

 There were just 20 Latvians among these "Internationalists", according to the historian Igor Bunich ("The Party's Gold", p. 79). In the autumn of 1918 there were 50.000 men in this international army. That number had increased to 250.000 in the summer of 1920 (M. Heller and A. Nekrich, "Utopia in Power", London, 1986, p. 95). There were also a considerable number of Chinese soldiers and Polish Jews in those troops. The latter usually played a leading role.

Colonel Heinrich von Ruppert had traveled with a Swedish passport to Petrograd as early as April 1917 to give secret instructions to the German prisoners of war, who later helped the Bolsheviks in every way imaginable, according to Igor Bunich.

A highly interesting American report, which reached Washington on the 9th of December 1917, stated, among other things, that General William V. Judson saw many Germans when he visited Trotsky in Smolny. (Antony C. Sutton, "Wall Street and the Bolshevik Revolution", Morley, 1981, p. 45.). The Germans also supplied the "revolutionaries" with weapons. The ship Yastreb brought weapons and ammunition from Friedrichshafen and reached Russia in time for the Bolshevik take-over.

 The Germans got their longed-for separate peace with Russia on the 3rd of March 1918, though Lenin had proclaimed his decree of peace immediately on the 7th of November 1917.

A parade of the "internationalists", that is, the Germans, for Lenin and his Bolshevik government was organized for the 29th of October (11th of November) 1917.

The Germans had received instructions to shout:

"We greet you, World Revolution!"

But instead they shouted:

"We greet you, Kaiser Wilhelm!" Lenin took this as an insult.

(Igor Bunich, "The Party's Gold", St. Petersburg, 1992, p. 24.)

Ο Λευκός οίκος είχε λάβει εντολή από την υπερτάτη αρχή των συνωμοτών να συνδράμει παντοιοτρόπως στην επιτυχία του σχεδίου ανατροπής του Τσάρου. Εγνώριζε ακόμη και την χρονική περίοδο της εξεγέρσεως τουλάχιστον έξη(6) εβδομάδες πριν την πραγματοποίησή της. Παραλλήλως είχε ετοιμάσει διαβατήρια για τους πρωταγωνιστές μπολσεβίκους σε περίπτωση πιθανής αποτυχίας του σχεδίου.

«…The president of the United States Thomas Woodrow Wilson knew in advance that the Bolshevik take-over would prolong the world war. But he did nothing to stop their plans. On the contrary, he did everything in his power to aid them. The United States of America was the only nation to make a huge profit on the war. All the other warring powers lost gigantic sums and came to owe the United States a total of 14 billion dollars. It has been calculated that the international financial elite made a total of 208 billion dollars on the war.

The British government also knew about the Bolshevik plans, since they also recommended that their subjects leave Moscow at least six weeks before the take-over….» (Antony C. Sutton, "Wall Street and the Bolshevik Revolution", Morley, 1981, p. 45.).

Οι Διεθνείς Τοκογλύφοι-Τραπεζίτες μετέφεραν την ανατρεπτική πολιτική τους στην Ρωσία έχοντας προετοιμάσει το έδαφος με τις επαναστατικές / κομμουνιστικές / μηδενιστικές οργανώσεις και την απαραίτητη χρηματοδότηση των συνωμοτικών δραστηριοτήτων τους5.  

Ο Τρότσκυ και οι αφοσιωμένοι επαναστάτες του συνέχισαν το ταξίδι τους προς την Ρωσία για να λάβουν μέρος στην επιχείρηση ανατροπής του Τσάρου.

Όπως είναι ήδη γνωστόν, ο στρατηγικός στόχος των Ταλμουδιστοκρατούμενων Ιλλουμινάτι ήταν: Όταν όλες οι χώρες θα είχαν σοβιετοποιηθεί, τότε οι Μυστικές Δυναμεις θα εγκαθίδρυαν μία Ολοκληρωτική Δικτατορία και η ταυτότητά τους δεν θα χρειαζόταν να παραμείνει μυστική. Είναι πιθανόν μόνον ο Λένιν να γνώριζε τους μυστικούς στόχους, τα σχέδια και τις φιλοδοξίες των Ιλλουμινάτι.

Ο πρώτος στόχος τους ήταν να ανατρέψουν την εξουσία του Τσάρου. Η ευκαιρία παρουσιάσθηκε τον Ιανουάριο του 1917. Δολιοφθορές που πραγματοποιήθηκαν με πανουργία, στα συστήματα επικοινωνιών, στις μεταφορές και στο υπουργείο διοικητικής μέριμνας οδήγησαν σε μία σοβαρή έλλειψη τροφίμων στην Αγία Πετρούπολη6.

Τον Ιανουάριο του 1917 έδωσαν την εντολήν να ξεκινήσουν τις επαναστατικές κινητοποιήσεις την ημέρα της «εορτής των κλήρων» των Ιουδαίων (Πουρίμ). Οι πρώτοι πυροβολισμοί ερρίφθησαν με την έναρξη της θρησκευτικής εορτής των Ιουδαίων, την 23^ην Φεβρουαρίου/8^ην Μαρτίου. Οι λόγοι είναι προφανείς.

Η Ιουδαϊκή εβδομαδιαία εφημερίδα Τhe Jewish Week [(Yevreiskaya Nedelya), Νο 12-13] εδημοσίευσε άρθρο την 24^η Μαρτίου 1917 με τον αποκαλυπτικό τίτλο : «It happened on Purim Day!»

Στις 23 Φεβρουαρίου/8 Μαρτίου με αφορμή και την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, χιλιάδες εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στην Πετρούπολη μαζί με άλλες γυναίκες, διεδήλωσαν και παρακίνησαν τους άνδρες να τις ακολουθήσουν. Στις 9 Μαρτίου δεκάδες χιλιάδες λαού απήργησαν. Το πλήθος εκραύγαζε «Θέλουμε ψωμί». Λίγο αργότερα ένα «τυχαίο» περιστατικό έμελλε να ανάψει την σπίθα της πρώτης λαϊκής εξεγέρσεως. (Μάρτιος 1917).

Στις 10 Μαρτίου ένα μεγάλο πλήθος είχε συγκεντρωθεί, από την οργανωτική επιτροπή των μενσεβίκων, στον σταθμό Νικολάϊ κατά τις 2 το απόγευμα. Οι στρατιώτες δείχνουν διστακτικοί για την καταστολή ενώ παντού φωνάζουν «κάτω η Αυτοκράτειρα».

Ένας άνδρας με το έλκηθρό του διέταξε τον οδηγό του να περάσει μέσα από το συγκεντρωμένο πλήθος. Είχε κρίνει λανθασμένα (;) την διάθεση του πλήθους.

Ο άνδρας σύρθηκε έξω από το έλκηθρό του και κτυπήθηκε. Επανέκτησε τις δυνάμεις του και βρήκε καταφύγιο σε ένα σταματημένο αυτοκίνητο. Ακολουθήθηκε από ένα τμήμα του πλήθους και ΕΝΑΣ από αυτούς κρατώντας μία μικρή σιδερένια βέργα τον χτύπησε στο κεφάλι και του το επολτοποίησε.. Η απλή αυτή πράξη της βίας απελευθέρωσε τα αιματηρά ένστικτα του όχλου πού όρμησε στην οδό Νέφσκυ σπάζοντας παράθυρα. Άρχισαν να πραγματοποιούνται συγκρούσεις.

Η αναταραχή διαδόθηκε μέχρι που γενικεύθηκε. Οι ηγέτες των επαναστατών προσυνεννοημένοι, οι ίδιοι ή εγκάθετοί τους, πυροβόλησαν εναντίον του πλήθους από τις καλυμμένες τους θέσεις. Ο όχλος επιτέθηκε στην αστυνομία αφού την κατηγόρησε πώς αυτή τους πυροβόλησε. Σφαγίασαν όλους τους αστυνομικούς μέχρι τον τελευταίο7.

Τότε απελευθερώθηκαν όλοι οι έγκλειστοι των φυλακών για να αναμοχλεύσουν τα αιματηρά τους ένστικτα. Έτσι δημιουργήθηκαν οι απαραίτητες συνθήκες για την βασιλεία του Τρόμου. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και κατά την λεγομένη Γαλλική Επανάσταση του 1789, όταν τα μαινόμενα πλήθη, με την καθοδήγηση των τεκτόνων Ιλλουμινάτι, απελευθέρωσαν όλους τους ποινικούς καταδίκους και ειδεχθείς εγκληματίες από τις φυλακές.

Κατά την έκρηξη της εξεγέρσεως τον Μάρτιο του 1917 οι μπολσεβίκοι, παρ’ όλα αυτά, ήσαν μειοψηφία ανάμεσα στις άλλες επαναστατικές ομάδες όλων των τάσεων και πολιτικών αποχρώσεων. Ένα γεγονός πού παραδέχθηκαν ευθέως οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι και μόνον μετά από προσπάθειες συστηματικής εξαπατήσεως και τελικά με την δύναμη των όπλων, το κόμμα των μπολσεβίκων πού θα περιεγράφετο με τα λόγια του Μπακούνιν ως  «η Γερμανοεβραϊκή Εταιρεία» ἢ «η κόκκινη Γραφειοκρατία» κατάφερε να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία του.

Την δημοτικότητα πού απέκτησε αργότερα το Κόμμα των μπολσεβίκων, την κέρδισε με την παλιά μέθοδο της συνωμοσίας:  Υπόσχεσαι το ένα και πράττεις ακριβώς το αντίθετο. Έτσι οι μπολσεβίκοι φωνασκούσαν για μία Συντακτική Συνέλευση, αλλά η πρώτη τους πράξη ήταν να διαλύσουν την Συνέλευση πού εξελέγη μετά από καθολική, ψηφοφορία σύμφωνα με την συνθηματική λέξη των Μυστικών Εταιρειών: «Σύνταγμα» ή « Για την Δημοκρατία».

Το ίδιο σύνθημα είχε ριφθεί από τους διεθνείς συνωμότες και στην πατρίδα μας, κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του Εθνικού Κυβερνήτου Ιωάννου Καποδίστρια (1828-1831) από τους εγκαθέτους των Γάλλων τεκτόνων Ιλλουμινάτι στο Ναύπλιο και από την τριανδρία του ελεγχομένου από αυτούς, συνωμοτικού πυρήνος (Δημ. Καλλέργης, Ανδρ. Λόντος, Α. Μεταξάς) το 1843 που κατέληξε στο «Σύνταγμα» της 3ης Σεπτεμβρίου.

Εκμεταλλευόμενοι τα φιλειρηνικά αισθήματα του στρατεύματος υποσχέθηκαν στον λαό άμεση ειρήνη και έχοντας μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήσει δυσαρέσκεια πρώτα στο Ναυτικό, μετά στην Πρώτη Στρατιά και τελικά σε όλον τον στρατό, εγκαινίασαν ένα καθεστώς πού μπορούσε να υπάρχει μόνον με τον πόλεμο και του οποίου ολόκληρη η πολιτική ήταν: Επιθετικός «κόκκινος» μιλιταρισμός. Υποσχέθηκαν στους αγρότες την γη πού ήδη καλλιεργούσαν και οι περισσότεροι από αυτούς ήσαν ιδιοκτήτες,  αλλά τους αρνήθηκαν το δικαίωμα να κατέχουν την συγκομιδή.

Από την αρχή οι μπολσεβίκοι δεν κατάφεραν να αποκτήσουν οπαδούς μεταξύ των αγροτών. Τα επαναστατικά στοιχεία έβλεπαν την σωτηρία στους κοινωνικούς επαναστάτες και για υποστήριξη υπολόγιζαν στους εργάτες των πόλεων.

Αλλά και εδώ ακόμη οι υποσχέσεις τους αποδείχθηκαν ψευδείς. Οι εργάτες πού επίστευσαν πώς θα διοικούν τις βιομηχανίες στις οποίες ήσαν εγκλωβισμένοι, βρήκαν τους εαυτούς τους πικρά εξαπατημένους και εξαρτημένους. Οι μπολσεβίκοι έκαναν μεγάλες προσπάθειες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. 

                                                                                                                                                                                                                                                                       Συνεχίζεται

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος

  

  

---

1 Lenin, Trotsky and the Bolshevik Revolution, David Allen Rivera, 1994/darivera.com.

2 «Under the sign of the Scorpion», Juri Lina, Εσθονός συγγραφέας, 2002, Στοκχόλμη

- «Internationaler Feimauer-Lexikon»Βιέννη/Μόναχο,1932, σ.204

- «Secret Forces in the History of Russa», Yuri Begunov, St. Petersburg, 1995, pp.138-139.

- Illustrated Sunday Herald, 8 Febr.1920).

3 New York Journal American, Knickerbocker Column, 3 Feb.1949.

4 Η ιστορία του διεθνούς Σιωνισμού αρχίζει ουσιαστικώς με την Διασπορά δηλαδή την εγκατάσταση των Εβραίων σε διάφορες χώρες, μετά την εκδίωξή τους από την Παλαιστίνη αρχικώς μεν υπό του Ρωμαίου αυτοκράτορος Τίτου το 70 μ.Χ., κυρίως δε υπό του αυτοκράτορος Αδριανού μετά την Ιουδαϊκή εξέγερση των ετών 115-135 μ.Χ.

   Επί αιώνες ο Σιωνισμός εξετρέφετο μεταξύ των Εβραίων τής Διασποράς υπό την μορφήν διαφόρων Μεσσιανικών κινημάτων. Η μεγάλη στιγμή του Σιωνισμού υπήρξε το Α΄ Σιωνιστικό Συνέδριο, το οποίο έλαβε χώρα στην πόλη Βασιλεία τής Ελβετίας, το 1897. Διοργανωτές του ήσαν: Ο Θεόδωρος Χέρτζλ (Βενιαμίν Τέεμπ, 1860-1904) και ο Μάρξ Νορνταου (Σίμων Ζύντφελντ, 1849-1923).

   Στο Συνέδριο εκείνο ελήφθη η απόφαση περί δημιουργίας Εβραϊκού Κράτους στην Παλαιστίνη και ελήφθησαν μυστικές αποφάσεις πού εκωδικοποιήθησαν και απετέλεσαν αυτά τα οποία ήλθαν στο φως αργότερα και έγιναν γνωστά ως «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».

5 Στοιχεία για τις χρηματοδοτήσεις των διεθνών ταλμουδιστών τραπεζιτών στους τρομοκράτες- επαναστάτες- ανατροπείς του Τσαρικού καθεστώτος, πλέον των παρουσιασθέντων ή παρουσιασθησομένων, υπάρχουν και στις εξής πηγές: The Party’s Gold,St. Petersburg, 1992, p.34 --- Nesta Webster and Kurt Kerlen, Boche and Bolsevik, New York,1923,pp.33-34 --- Wall Street and the Bolsevik Revolution, Antony Sutton, Morley,1981,---Zeman, Germany and the Revolution in Russia,1915-1918, Documents from the Archives of the German Foreign Ministry, London,1958,p.92)..

6 Ο Fransois Coty - συγγραφεύς - στο τεύχος της Figaro της 20ης Φεβρουαρίου του 1932 είπε: «Η βοήθεια πού έλαβαν οι Μηδενιστές στην περίοδο αυτή – δήλ.1905 έως το 1914 – από τον Ιακώβ Σίφφ, δεν ήταν πράξη μιας μεμονωμένης γενναιοδωρίας. Μία πραγματική «Ρωσική» τρομοκρατική οργάνωση δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ με χρηματοδότηση του Σίφφ με σκοπό να δολοφονήσει υπουργούς , κυβερνήτες αρχηγούς της αστυνομίας κλπ.

7 Ο William Guy Carr αναφέρει στο βιβλίο του «Η εωσφορική συνωμοσία», μεταξύ των άλλων τα εξής: Έχει «Οριστικά και επίσημα στοιχεία στην κατοχή του από ανθρώπους πού βρίσκονταν στην Αγία Πετρούπολη και σε θέση να γνωρίζουν πώς τα πυροβόλα όπλα πού χρησιμοποιήθηκαν, ούτε είχαν τοποθετηθεί στις θέσεις τους, ούτε τα χρησιμοποίησε η αστυνομία. Η αστυνομία είχε δεχθεί την απόλυτη διαταγή να μην χρησιμοποιήσει δραστικές μεθόδους».

                                                                              

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-             Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-             Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of his friends:

Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

            Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!!

           Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!