Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή είναι η Ιστορία της Εθνικής μας Σημαίας.  Της Σημαίας του Γένους των Ελλήνων.

Πόσοι, σε ποιά σχολεία ή Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, και ποίοι από τους λεγόμενους πνευματικούς ταγούς (διδάσκαλοι, καθηγητές Γυμνασίων/Λυκείων-Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, πνευματικοί, ιεροκήρυκες, επίσκοποι, κ.α.) εδίδαξαν ποτέ στους Ελληνόπαιδες την ιστορία και τον συμβολισμό της Εθνικής μας σημαίας;

Αλλά ποίοι να διδάξουν; Οι Ευρωλάγνοι λογοτέχνες, οι εξουσιομανείς πολιτικάντηδες, οι Οικουμενιστές ρασοφόροι, οι προτεσταντίζοντες θεολόγοι, οι παγκοσμιοποιημένοι πολιτικοί λειχήνορες, οι τρόφιμοι αποκρυφιστικών στοών, οι εκπαιδευτικοί του λούμπεν-προλεταριάτου, οι χρηματοθήρες ή οι Ευρωζητιάνοι;

Αυτοί προτιμούν, αντί της Ελληνικής σημαίας, να ευρίσκονται υπό την προστασία της Ευρωληστρικής επιχειρήσεως, η οποία έχει σαν έμβλημα το μπλέ πανί, στο οποίο έχει αποτυπωθεί το αποκρυφιστικό σύμβολο του κύκλου με τις Ταλμουδικές πεντάλφα στην περιφέρειά του.

Είναι αξιολύπητοι, διότι εγκαταλείπουν το αληθινό φως που είναι ο Ελληνισμός, απολακτίζουν την αλήθεια που διδάσκει η Ορθοδοξία και μεταβαίνουν στον Άδη του Ευρωσκοταδισμού, του κοσμοπολιτισμού και της Παγκοσμιοποιήσεως, επειδή εκεί ικανοποιούνται όλες οι σαρκικές επιθυμίες τους και στεφανώνεται ο αυτοθεοποιημένος νους τους!

Επειδή εκεί «ανακαλύπτουν» την σημαία και την θρησκεία που τους εκφράζει: Την σημαία του άκρατου Ορθολογισμού και την θρησκεία του χρήματος, της Εξουσίας και της ύλης- σάρκας (Χρηματοθηρία, Εξουσιομανία, Σαρκολατρεία)!!!

΄Ετσι ενώ χάνουν τα πάντα, νομίζουν ότι βρίσκουν όλα όσα τους κάνουν «μάκαρες» στην παρούσα ζωή.

Συνέλληνες της αθάνατης Ρωμηοσύνης, αυτή είναι η Σημαία του Γένους μας!!!

Όχι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα λευκό σαν «τον αφρό του κύματος» και γαλανό σαν τον «ανοιξιάτικο ξάστερο ουρανό» της Πατρίδος μας, αλλά το σύμβολο του είναι μας, της Ελληνορθόδοξης ιδιοπροσωπείας μας, της διαχρονικής πορείας των Πελασγών-Αχαιών/Ιώνων, των Ελλήνων, από το προϊστορικό παρελθόν μέχρι σήμερα.

Όλα αυτά συμβολίζει η σημαία μας.

Και επί πλέον:

-Τα μεγαλειώδη πνευματικά δημιουργήματα των προγόνων μας.

-Τους ηρωϊκούς αγώνες των Μαραθωνομάχων, Σαλαμινομάχων και τους θρυλικούς υπερασπιστές των Θερμοπυλών.

-Την Ελληνική Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

-Την Ελληνική Πνευματική Κυριαρχία επί των Ρωμαίων.

-Την Θεόδοτη Ελληνική Αυτοκρατορία της Ρωμηοσύνης, την Ρωμανία, την κακώς και ανιστορήτως αποκαλούμενη Βυζάντιο.

-Τους αγώνες, τα όνειρα και τις ελπίδες των σκλάβων της Τουρκοκρατίας, των ηρώων του Κουγκίου, του Μεσολογγίου, του Αρκαδίου, των θαλασσομάχων του Κανάρη και όσων απεδείχθησαν μετέπειτα αντάξιοι εκείνων.

-Τις συγκλονιστικές στιγμές του Φεβρουαρίου 1897 στο Ακρωτήρι της Κρήτης όταν, ένα παλληκάρι της λεβεντογέννας Κρήτης, κρατούσε ψηλά την σημαία σαν ν’άταν ζωντανό κοντάρι, τότε που ρίγησε όλη η Ελλάς και ο ποιητής έγραφε:

            «Σημαιοφόρε ατρόμητε με την σημαία στο χέρι, ψυχομαχάς αφήνοντας, πόνου κραυγή στερνή. Την παίρνει ο αγέρας, στα φτερά βαρειά για να την φέρει  έως της γης τα πέρατα, κατάρα να γενή».

-Τους απελευθερωτικούς αγώνες των Μακεδονομάχων και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων του 1912-1913, στα πεδία των μαχών της Ενιαίας Θράκης, της Μακεδονίας μας, και της Ενιαίας Ηπείρου μας!.

-Τον θρίαμβο και την Τραγωδία των Ελλήνων στην Μικρά Ασία, όταν τα όνειρα Ελληνικών γενεών, έγιναν μέσα σε λίγους μήνες ένας τρομερός εφιάλτης. Τους Εθνομάρτυρες του Πόντου, της Ιωνίας, της Ανατολικής Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας.

 -Το θαύμα του έπους του 1940-1941 και όλων των Εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων που ηκολούθησαν, ιδίως κατά των επίδοξων ενόπλων ανατροπέων της δημοκρατικώς εκλεγμένης και νομίμου κυβερνήσεως (1946-1949), των Ελληνόφωνων ερυθρών νεομπολσεβίκων ανταρτών-συμμοριτών.

 - Τους αγώνες των Κυπρίων για την ΄Ενωση με την Μητέρα Πατρίδα, την αντίστασή τους κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, του Τούρκου εισβολέως το 1974, και το βροντώδες ΟΧΙ στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν.

Αυτή είναι η Σημαία των Ελλήνων που ανήκει στους Έλληνες.

Να, γιατί είναι βαρύ το φορτίο να φέρης το ένδοξο, ηρωϊκό και θεϊκό όνομα του ΄Ελληνος. Ένα όνομα που συμβολίζει Γένος-΄Εθνος-Οικουμενικό πνεύμα-Ορθόδοξη Πίστη.

Για όσους φέρουν επάξια και όχι σύμφωνα με ανθρώπινα τεχνάσματα και Ευρω-νομολογίστικα παραθυράκια, το όνομα του Έλληνος: Αποτελεί το διαβατήριο το οποίο για να είναι έγκυρο και να οδηγήσει εκ του ασφαλούς στην αιώνια ευδαιμονία πρέπει να φέρει τις σφραγίδες του Ελληνικού Γένους και της Ορθοδόξου πίστεως.

Ελληνόπουλο, μην ξεχνάς την Σημαία σου!

Όταν την αντικρύζεις  όπου και αν βρίσκεσαι ή όταν περνάει από μπροστά σου και αισθάνεσαι το ρίγος των πτυχών της να μεταδίδεται στα φυλλοκάρδια σου, δεν πρέπει να ξεχνάς την ιστορία της, τι συμβολίζει για σένα, για κάθε γνήσιο Έλληνα στο Γένος και την Πίστη.

Θυμήσου ότι είναι η σημαία που εκυμάτισε στους Αγίους Σαράντα, στο Αργυρόκαστρο, στο Τεπελένι, στο Μοναστήρι,  στο Μελένοικο, στην Φιλιππούπολη, στην Αγχίαλο, στην Ανδριανούπολη, στην Πόλη μας, την Κωνσταντινούπολη, στην ΄Ιμβρο-Τένεδο, στην Σμύρνη, στην Έφεσο, στην Τραπεζούντα, στην Κυρήνεια της Κύπρου μας.

Θυμήσου ότι έφθασε μέχρι την Ουκρανία, στα βάθη της Μικράς Ασίας, στην Αφρική, στην Νορμανδία, στην Μέση Ανατολή, στο Ρίμινι.

Και τότε, εφόσον είσαι ΕΛΛΗΝ και νοιώθεις υπερήφανος για την καταγωγή σου και αποφασισμένος να πεθάνεις ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, θα αισθανθείς να διαπερνά το κορμί σου η ηχώ της ασύγκριτης ιστορίας μας, της ιστορίας των Ελλήνων, που έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο!!!

Τότε όπως θα έλεγε και ο Eθνικός μας ποιητής:

«Κοίταξε με τα μάτια της ψυχής σου, την γαλανόλευκη σημαία μας και θα αισθανθείς να λαχταρίζει μέσα σου κάθε είδος μεγαλείου».

Στην Ελληνική Σημαία

Εσένα, που σε χάιδεψε της λευτεριάς η αύρα
περήφανη πρώτη φορά πάνω στην Άγια Λαύρα.
Εσέ, που χέρι σε ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν
όχι φωνές, μα τουφεκιές, όταν σε χαιρετίσαν
οι τουφεκιές παλληκαριών, που εμπρός σου αντρειωμένα
γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.
Εσένα, που σε κοίταξαν μάνες, που στό 'να χέρι
βαστούσαν βυζανιάρικα και στο άλλο το μαχαίρι.
Εσέ, που όταν σ' αντίκρυσαν οι γέροι ξανανιώσαν
και μ' άρματα τη μέση τους, την κουρασμένη, ζώσαν.
Εσέ, ποιά ανθρώπινη φωνή μπορεί να ιστορήση,
την ξακουσμένη δόξα σου και να την τραγουδήση;
Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καμωμένη,

 είσαι από αίμα και καπνούς και από φωτιά βγαλμένη.
Εσύ πετούσες σαν αητός πάνω από ηρώων κεφάλια,
σελάγισες σε πέλαγα, σε κάμπους, σ' ακρογιάλια.
Πάνω από νίκες άμετρες το φλάμπουρό σου εστήθη
και πάντα δρόμο σ' άνοιγαν μέσ' των εχθρών τα πλήθη,
τα χέρια που σ' εβάσταγαν, τ' αντρειωμένα χέρια,

για να σε μπήξουν σε κορφές σ' απάτητα λημέρια,
για να σε ιδούν πολύ ψηλά, ψηλά απ' της γής το χώμα,
τόσο ψηλά, που τ' ουρανού επήρες πια το χρώμα.
                                              (Γεώργιος Σημηριώτης) 

                                                                

Εις την Ιεράν σημαίαν του Αρκαδίου

Μπρος στο κουρέλι σκύψετε με δακρυσμένα μάτια,
όταν η δόξα τ’ άρπαξε μέσ’ από τη φωτιά,
τόσο σφιχτά τ’ αγκάλιασε, που το ‘κανε κομμάτια,
στα στήθια τα πλατιά!

Όταν η δόξα τ’ άρπαξε, του ‘πε, θα ‘ρθει μια μέρα,
που η Λευτεριά προβάλλοντας σαν άστρο της αυγής,
θα φέρει το ξημέρωμα, θα φέξει πέρα ως πέρα
και Συ μέσ’ απ’ τις στάχτες σου, περήφανο θα βγεις.

Και θα σε πάνε χέρια αγνά, κορμιά παλληκαρήσια,
μ’ άλλα αγιασμένα φλάμπουρα, να κάνεις συντροφιά!
Κι από τον Παρθενώνα μου, θα βλέπεις ολοΐσια,
προς την Αγιά Σοφιά.

Κι όταν σε ξαναφέρουνε τα τιμημένα χέρια,
μέσ’ στ’ άγιο Μοναστήρι σου, που θα σ’ αναζητεί,
τη φλόγα που σ’ εμπύρισε, θα τη σκορπάς ακέρια,
μα δεν θα καίει ως άλλοτε, θα λάμπει ακτινωτή».

                                         (Ιωάννης Πολέμης)

Στην Σημαίας μας

Μέσα μας βαθιά για σένα
μια λαχτάρα πάντα ζει.
Την ΠΑΤΡΙΔΑ συμβολίζεις

και τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ μαζί.

Γαλανόλευκη η θωριά σου,
και φαντάζεις μες στο νου
σαν το κύμα, σαν το γέλιο
του πελάου και τ’ ουρανού.

Της τιμής και της ανδρείας
την αστείρευτη πηγή
του λευκού σταυρού σου η χάρη
δυναμώνει κι ευλογεί.

Κι όσοι χάνονται για σένα
σπώντας σίδερα βαριά
ξεψυχούν και τραγουδάνε:
«ΧΑΙΡΕ, ω, ΧΑΙΡΕ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

                                             (Στέλιος  Σπεράντζας)