Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

ΜΕΡΟΣ 6^ο

Β΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1906 – 1916

Μετά την καταστολή της επαναστάσεως τού 1905, ο Τσάρος Νικόλαος ΙΙ άρχισε πολλές ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Σχεδίαζε να μετατρέψει την απόλυτη Ρωσική μοναρχία σε περιορισμένη μοναρχία κατά το πρότυπο της Αγγλίας. Μόλις άρχισε την λειτουργία της η Δούμα, ο Πρωθυπουργός Πιότρ Αρκάντιεβιτς Στολύπιν, έγινε ο μεγάλος αναμορφωτής (1906). Κυριάρχησε στην ρωσική πολιτική ζωή και εξέδωσε το «Σύνταγμα Στολύπιν» πού εγγυάτο πολιτικά δικαιώματα στους αγρότες πού αποτελούσαν το 85% ολοκλήρου τού Ρωσικού πληθυσμού. Οι μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν στην γη, τούς εγγυώντο οικονομική βοήθεια και έτσι μπορούσαν να αγοράσουν τα δικά τους αγροκτήματα. Η ιδέα ήταν πως, ο καλύτερος δρόμος για να αμυνθούν κατά του κομμουνιστικού τρόπου ζωής ήταν η αποκατάσταση-ενίσχυση τής μικρής ιδιοκτησίας.

Οι αρχιτρομοκράτες, όμως, ήθελαν να αρπάξουν την πολιτική και οικονομική εξουσία. Δεν ικανοποιήθηκαν στο ελάχιστο, από τις μεταρρυθμίσεις. Το 1906 μία τρομοκρατική ομάδα προσπάθησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον Στολύπιν. Κατέστρεψαν το σπίτι του με μία βόμβα. Οι τρομοκράτες συνέχισαν τις προσπάθειές τους για να απαλλαχθούν από τον πιο προοδευτικό πρωθυπουργό τής Ρωσίας που θα μπορούσαν ποτέ να ελπίσουν πως θα είχαν οι Ρώσοι. Μία σκοτεινή νύχτα τού Σεπτεμβρίου στα 1911, ο Στολύπιν πυροβολήθηκε εν ψυχρώ ενώ παρακολουθούσε μία πανηγυρική παράσταση στο θέατρο τού Κιέβου. Ο δολοφόνος ήταν ένας Ταλμουδιστής Ιουδαίος δικηγόρος με το όνομα Μορδεχάϊ Μπογκρόβ.

Το 1907 πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο συνέδριο τού Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος. Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε με στόχο να γίνει ένας απολογισμός για την αποτυχημένη Ρωσική επανάσταση τού 1905.  Ο Λένιν και 91 απεσταλμένοι, αντιπροσώπευαν το μπολσεβικικό κόμμα, οι μενσεβίκοι με αρχηγό τον Μαρτώφ είχαν 89 απεσταλμένους, η Ρόζα Λούξενμπουργκ αρχηγός των Πολωνών Σοσιαλδημοκρατών, με 44 αντιπροσώπους. Η Εβραϊκή Ένωση (Bund) με αρχηγό τον Ραφαήλ Αμπράμοβιτς είχε 55 όπως και οι Λετονοί Σοσιαλδημοκράτες με αρχηγό τον Ταλμουδιστή Ιουδαίο Χέρμαν (Ντανισέφσκυ).

Ο Λένιν απέδωσε την αποτυχία τής επαναστατικής προσπάθειας στην έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των μενσεβίκων και των ηγετών των άλλων ομάδων. Έκανε προσκλητήριο για ενότητα πολιτικής και πράξεων. Ισχυρίστηκε πως η επαναστατική πράξη θα έπρεπε να είχε σχεδιασθεί καλύτερα εκ των προτέρων και το στοιχείο τού αιφνιδιασμού να εχρησιμοποιείτο για να τούς δώσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Ο Μαρτώφ αντεπετέθη στον Λένιν. Τον κατηγόρησε πως δεν υποστήριξε την επαναστατική προσπάθεια των μενσεβίκων. Τον κατηγόρησε επίσης πως κατακράτησε την οικονομική βοήθεια. Ο Μαρτώφ και οι άλλες Εβραϊκές (Jewish) ομάδες πού καθωδηγούντο από την Ρόζα Λούξενμπουργκ και τον Αμπράμοβιτς ήσαν ενοχλημένοι πού ο Λένιν είχε αποκτήσει την δυνατότητα να χρηματοδοτεί ένα αριθμό αντιπροσώπων. Τον κατηγόρησαν πως χρηματοδότησε το μπολσεβικικό κόμμα με ληστείες, απαγωγές, πλαστογραφίες και κλοπές. Τον επέπληξαν πως αρνήθηκε να συνεισφέρει μία «τίμια» αναλογία από τα παράνομα κέρδη του, στην κεντρική ενοποιητική οργάνωση. Μάλιστα προκλήθηκε θόρυβος όταν ένας από τούς μενσεβίκους κατηγόρησε τον Λένιν πως πάντρεψε έναν από τούς ανωτάτους αξιωματούχους του με μία πλούσια χήρα, με και στόχο να αυξήσει το ταμείο τού κόμματος του.

            Ο Λένιν λέγεται πως παραδέχθηκε ότι έκανε κάτι τέτοιο, για το καλό τού αγώνα. Είπε πως ο αξιωματούχος πού νυμφεύθηκε την χήρα, ήταν ένα λαμπρό, δυνατό, υγιές δείγμα τής ανθρωπότητος. Σκέφθηκε πως η χήρα θα συμφωνούσε στην διαπίστωση ότι αξιοποίησε πλήρως τα χρήματα της.

Στο συνέδριο του 1907 ο Στάλιν, που τότε ήταν ένα πολύ χαμηλόβαθμο στέλεχος, προσεταιρίσθη φανερά τον Λένιν. Εκεί συμφωνήθηκε τελικά σε μία στενότερη συνεργασία μεταξύ των ηγετών των διαφόρων επαναστατικών ομάδων και απεφασίσθη ποιος θα εξέδιδε τίς επαναστατικές τους εφημερίδες. Έδωσαν μεγάλη έμφαση στην προπαγάνδα. Στο συνέδριο αυτό τέθηκαν επίσης τα θεμέλια μιας αναδιοργανώσεως τής προπαγανδιστικής τους μηχανής με την υιοθέτηση πώς όλες οι εκδόσεις θα έπρεπε να ακολουθούν την ίδια εκδοτική πολιτική. Την «Κομματική γραμμή».

Το 1908 οι μπολσεβίκοι άρχισαν να εκδίδουν το «Προλεταριάτο». Εκδότες ήσαν: ο Λένιν, ο Ντουμπροβίνσκυ, ο Ζηνόβιεφ και ο Καμένεφ. Οι μενσεβίκοι εξέδωσαν την εφημερίδα «Golos Sotsial-Demokrata» Εκδότες της ήσαν ο Πλεχάνωφ, ο Αξελρόντ, ο Μαρτώφ, ο Ντάν και ο Μαρτνόβ (Πικέλ). Όλοι οι εκδότες ήσαν Ταλμουδιστές Ιουδαίοι εκτός από τον Πλεχάνωφ. Παραλλήλως ο Τρότσκυ είχε αρχίσει μία ημιανεξάρτητη έκδοση με τον τίτλο «Vienna Pravda».

Το 1909 ο Λένιν κέρδισε την αμέριστη συμπαράσταση δύο ομοφύλων και ομοθρήσκων του. Τού Γκριγκόρι Ζηνόβιεφ (Απφελμπάουμ) και του Λέβ Καμενεφ (Λέων Μπορίσοβιτς Ρόζενφελντ). Έγιναν γνωστοί ως η Τρόϊκα και η σχέση αυτή διήρκεσε μέχρι και τον θάνατο του Λένιν, το 1924.

Μετά το πέμπτο συνέδριο τού Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος πού πραγματοποιήθηκε και στο Λονδίνο το 1907, ο Λένιν αποφάσισε να διαπιστώσει πόσο θαρραλέος και έμπιστος ήταν ο νέος του μαθητής, Στάλιν. Επεδίωκε επίσης να πείσει τους ηγέτες των άλλων επαναστατικών ομάδων πώς ήταν οικονομικά ανεξάρτητος.

Για να πραγματοποιήσει τον διπλό αυτό στόχο, συμβούλευσε τον Στάλιν να ληστέψει την Τράπεζα τής Τυφλίδος. Ο Στάλιν διάλεξε για συνένοχό του έναν Αρμένιο με το όνομα Πετρογιάν πού αργότερα το άλλαξε σε Κάμο. Πληροφορήθηκαν πώς η Τράπεζα επρόκειτο να μεταφέρει ένα μεγάλο ποσό χρημάτων με τίς δημόσιες μεταφορές. Έστησαν ενέδρα στην άμαξα. Ο Πετρογιάν έρριψε μία βόμβα. Τα πάντα στην άμαξα έγιναν κομμάτια εκτός από το ισχυρό χρηματοκιβώτιο πού περιείχε τα μετρητά 250.000 ρούβλια.. Τριάντα άνθρωποι έχασαν την ζωή τους. Τα λάφυρα ήλθαν στα χέρια τού Λένιν. Ο Στάλιν απεδείχθη ένας ανελέητος τρομοκράτης.

Οι μπολσεβίκοι αντιμετώπισαν δυσκολίες να χρησιμοποιήσουν τα κλεμμένα ρούβλια για τους στόχους τού κόμματος διότι ήταν σε τραπεζογραμμάτια των 500 ρουβλίων. Τότε ο Λένιν συνέλαβε την ιδέα να διανεμηθούν σε έμπιστους μπολσεβίκους σε διάφορες χώρες. Τούς συμβούλευσαν να απαλλαγούν από όσα περισσότερα χρήματα μπορούσαν σε μία συγκεκριμένη ημέρα. Η κατευθυντήριος αυτή γραμμή ακολουθήθηκε πιστώς. Δύο όμως από τούς πράκτορες τού Λένιν (αμφότεροι εβραϊκής / Jewish καταγωγής) έπεσαν στην παγίδα τής αστυνομίας κατά την στιγμή τής συναλλαγής. Η μία ήταν η Όλγα Ράβιτς που αργότερα παντρεύτηκε τον καλύτερο φίλο τού Λένιν, τον Γκριγόρι Ζηνόβιεφ. Ο άλλος ήταν ο Μέγιερ Βάλας του οποίου το αληθινό όνομα ήταν Φίνκλεσταϊν. Αργότερα άλλαξε το όνομά του σε Μαξίμ Λιτβίνοβ (1876-1951).

Ο Λιτβίνοβ έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο ως κομμισάριος του Στάλιν στις εξωτερικές υποθέσεις από το 1929 έως το 1939, οπότε παρητήθη των αξιωμάτων του, λόγω τής αντιθέσεώς του για την υπογραφή τού συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότωφ (συμφωνία Ναζιστών-Μπολσεβίκων). Ο «γκάνγκστερ» αυτός, όπως είχε αποκληθεί για τα «κατορθώματά» του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις στην Αγγλία και την Γερμανία, την κοινωνία των Εθνών και στα Ηνωμένα Έθνη, μέχρι τού θανάτου του.

*

Το 1907 οι διεθνείς τραπεζίτες οργάνωσαν τον πανικό τής Wall Street για να κερδίσουν τα χρήματα πού ξόδεψαν στους Ρωσικούς πολέμους και τίς άλλες επαναστατικές τους δραστηριότητες. Χρηματοδότησαν επίσης και τα προκαταρκτικά στάδια τής κινεζικής επαναστάσεως πού εξερράγη το 1911.

Εν τω μεταξύ στην Ρωσία, πολλές από τίς μεταρρυθμίσεις που πρότεινε ο Στολύπιν, πραγματοποιήθηκαν μετά τον θάνατό του. Το 1912 ένας βιομηχανικός ασφαλιστικός νόμος έδινε σέ όλους τους βιομηχανικούς εργάτες, αποζημίωση για ασθένεια και ατύχημα. Στο επίπεδο των δύο τρίτων τού μισθού τους για ασθένεια και των τριών τετάρτων τού μισθού τους για ατυχήματα. Νομιμοποιήθηκαν οι εφημερίδες των επαναστατικών κομμάτων για πρώτη φορά από τότε πού τυπώθηκαν. Διαδόθηκαν τα δημόσια σχολεία. Αναθεωρήθηκαν οι εκλογικοί νόμοι ώστε να δίνουν περισσότερο αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις.

Το 1913 η κυβέρνηση τού Τσάρου τής Ρωσίας παρέσχε γενική αμνηστία  σε όλους τούς πολιτικούς κρατουμένους. Αμέσως, όμως, μόλις απελευθερώθηκαν, άρχισαν να συνωμοτούν και πάλι για να ανατρέψουν την Ρωσική κυβέρνηση. Κύριος στόχος: Τα μέλη της Βασιλικής οικογενείας.

Οι μεταρρυθμίσεις ήσαν πολύ ελκυστικές στην πλειοψηφία τού Ρωσικού λαού. Η επανάσταση στην Ρωσία έμοιαζε εκείνη την εποχή με μία νεκρή υπόθεση. Έτσι εκείνοι πού διηύθυναν το Παγκόσμιο Επαναστατικό κίνημα (ΠΕΚ) αποφάσισαν να αναβάλλουν, για λίγο, την εφαρμογή τού Σχεδίου τους για την Ρωσία. Συγκέντρωσαν τίς προσπάθειές τους σε άλλες χώρες. Η Πορτογαλία και η Ισπανία τούς τράβηξαν την προσοχή. Δεν παρέμειναν όμως άπρακτοι στην Ρωσία. Ξεκίνησαν μία οργανωμένη εκστρατεία δυσφημίας τής βασιλικής οικογενείας. Το σχέδιο «L’ infamie» (ατίμωση) εφαρμόσθηκε στην Ρωσία, όπως ακριβώς είχε πραγματοποιηθεί στην Γαλλία και την Αγγλία πριν από τίς αντίστοιχες εκεί, επαναστάσεις.

Πού απέβλεπε το σχέδιο; Να πεισθεί ο μέσος πολίτης τής Ρωσίας, ότι οι Τσάροι και οι ευγενείς δεν ήσαν τίποτε άλλο από μεγάλα γενειαφόρα τέρατα που σκλάβωναν τούς αγρότες, βίαζαν τίς νεαρές τους γυναίκες και έσπερναν μωρά περιφερόμενοι στα χωριά καλπάζοντας πάνω στην πλάτη των αλόγων και βάζοντας σημάδια για τα παιδιά πού έσπειραν, πάνω στα σπαθιά τους.

Η μετέπειτα προπαγάνδα τού Ναζιστή Γκαίμπελς, ωχριά μπροστά και στο μέγεθος τής προπαγάνδας των Ταλμουδιστών Ρωσοεβραίων επαγγελματιών επαναστατών.

Προς επιβεβαίωση αυτής της θέσεως ας ακούσουμε τα λόγια τού Μπέρτραμ Βόλφ, Eβραίου εκ πατρός, ο οποίος ήταν εχθρός τού Τσάρου και φίλος των επαναστατών. Ο Βόλφ στο βιβλίου του: «Three who made a Revolution» (Τρείς πού έκαναν μία Επανάσταση)1, γράφει:

«Μεταξύ τού 1907 και τού 1914, υπό τίς μεταρρυθμίσεις, για την γη, τού Στολύπιν, 2.000.000 αγρότες και οι οικογένειές τους απομακρύνθηκαν από το τέλμα τού χωριού και έγιναν μικροϊδιοκτήτες. Παρά τον πόλεμο (1914-1917) το (μεταρρυθμιστικό) κίνημα συνεχίστηκε έτσι ώστε κατά την 1η Ιανουαρίου 1916, 6.200.000 οικογένειες αγροτών από 16.000.000 πού εκλέχθηκαν, έκαναν αίτηση να ενταχθούν και στο πρόγραμμα. Τότε  ο Λένιν είδε την υπόθεση σαν ένα θέμα αγώνος δρόμου ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις του Στολύπιν και την επόμενη επαναστατική αναταραχή. Εάν οι αναταραχές ανεβάλλοντο για δύο δεκαετίες, τα νέα μέτρα  για την γη θα μετέβαλλαν την επαρχία έτσι ώστε δεν θα υπήρχε πιά επαναστατική δύναμη (Σ.Σ: Ούτε και επαναστατική διάθεση για κάτι τέτοιο). Το πόσο σωστές ήσαν οι σκέψεις τού Λένιν αποδείχθηκε από το γεγονός πώς στα 1917 όταν κάλεσε τούς αγρότες να πάρουν τη γη, αυτοί κατείχαν ήδη τα τρία τέταρτά της».

                                                                                                                                    Συνεχίζεται

---

1 Bertram Wolfe (1896-1977). A biographical history of Lenin, Trotsky and Stalin, 1956, σ. 360.

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of his friends:

Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

            Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!!

               Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!