Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ  1917

ΜΕΡΟΣ 11^ο

Ο Λένιν είχε επιστρέψει στην Ρωσία την 4^η Ιουλίου από την Φινλανδία, φιλοξενούμενος στην βίλλα του εκατομμυριούχου Ιουδαίου Bonch-Bruyevits1. 

Μόλις ο Λένιν αφίχθη στην Ρωσία, η μικρή εφημερίδα των Σοσιαλεπαναστατών «The Living Word», την 5^η Ιουλίου, εδημοσίευσε την απόρρητη πληροφορία ότι οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές είχαν χρηματοδοτήσει τον Λένιν για να κάνουν την επανάσταση οι μπολσεβίκοι. Ο Λένιν εξωργίσθηκε για την διαρροή, καθ’ όσον μεταξύ των άλλων, δεν είχε δοθεί ακόμη το «πράσινο φως», από την υπερτάτη αρχή για την Επανάσταση!

Στις 20 Ιουλίου, μετά από τίς «αποτυχημένες» μαζικές διαδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν και οι μπολσεβίκοι, ο Λένιν φεύγει και πάλι για την Φινλανδία. Για εκείνη την νέα φυγή τού Λένιν κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπήρξε αποτέλεσμα φόβου του, λόγω της δημιουργηθείσης καταστάσεως (ο έλεγχος είχε περιέλθει στον στρατό και την κυβέρνηση Κερένσκυ). Τα προηγηθέντα όμως αλλά κυρίως τα επακολουθήσαντα γεγονότα, αποδεικνύουν ότι ο Λένιν δεν απεμακρύνθη λόγω των δημιουργηθεισών νέων συνθηκών!

Οι συνωμοτικές διεργασίες στο εσωτερικό της Ρωσίας προχωρούσαν βάσει του σχεδίου σύμφωνα με το οποίο, ο Κερένσκυ έπρεπε να παρουσιάζεται ως δημοκράτης/μεταρρυθμιστής και υπεράνω πάσης υποψίας, εργαζόμενος αφανώς για την προετοιμασία-δημιουργία των καταλλήλων  συνθηκών εξαπολύσεως της γενικής επαναστατικής εφόδου!
Ο στρατηγός Κορνήλωφ2 προ της δημιουργηθείσης ασταθούς καταστάσεως, αφού κατηγόρησε  τους μπολσεβίκους ως συνωμότες, τους τέκτονες ως υποκινητές της ανταρσίας και τους Γερμανούς ως συνεργάτες και χρηματοδότες των μπολσεβίκων, επεχείρησε στρατιωτικό αντεπαναστατικό κίνημα χωρίς επιτυχία. Κύριο σύνθημά του:

«Ήλθε η ώρα να κρεμάσουμε τους Γερμανούς υποστηρικτές και κατασκόπους που καθοδηγούνται από τον Λένιν».

«..The Supreme Commander of the Russian army, General Lavr. Kornilov (1870-1918), no longer wanted to take part in the shady game of the revolutionary freemasons.

 He broke away from them and began preparations in Mogilev to overthrow Kerensky's government. Kornilov understood that those left-wing ministers, who for many years had been shouting that they could do better than the Tsar's ministers were actually perfectly ignorant people.

According to the prevailing myth, the February revolution was a very positive event. In reality, this coup d'etat led only to anarchy, as the writer Alexander Solzhenitsyn emphasized in a BBC interview.

On the 19th of August (1st September), Kornilov ordered his Cossacks to attack Petrograd.

 On the 25th of August (7th September) Kornilov said to his chief of staff:

"It is time to hang the Germans' supporters and spies led by Lenin. And we must destroy the Soviets so that they can never assemble again!"

On the same day he sent General Alexander Krymov's troops towards Petrograd with orders to hang all soviet members.

 (John Shelton Curtiss, "The Russian Revolution of 1917", New York, 1957, p. 50.)

 In his proclamation on August 26th (September 8th), (Novoye Vremya, 11th of September 1917), Kornilov accused the Provisional Government of co-operating with the Germans to undermine the state and army. He wanted to dissolve the Soviets and demanded that Kerensky should step down and give the power up to him. Kornilov understood that the Bolsheviks were the greatest danger to Russia. That was why he wanted them all imprisoned.

Kerensky knew he had been exposed. His game was over. So he continued releasing imprisoned Bolsheviks. Kozlowski was also set free. He worked as a Chekist after the Bolsheviks' take-over of power. Kerensky was seized with panic and declared on the 27th of August (September 9th) that Komilov was a mutineer and officially deprived him of his command. Kerensky turned to the Bolsheviks for help against Komilov to salvage whatever he could.

 All the Bolsheviks were, as if by magic, immediately cleared of all charges and presented as the best possible defenders of democracy. Had not Trotsky said in the United States that power should be given to whoever was best able to develop democracy in Russia? The Bolsheviks, however, did everything they could to keep Kerensky in power. It was still too early for them to take over.

The Bolsheviks had completely "forgotten" Lenin's slogan:

"No support for the Provisional Government!"

("The Shorter Biography of Lenin", Moscow, 1955, p. 168.)

The Bolsheviks began organizing political strikes. They encouraged the workers and soldiers to defend the government. On the 27th of August the socialists founded a Central Committee against the counter-revolution together with the Bolsheviks. They ordered thousands of sailors from Kronstadt to Petrograd. The workers of Petrograd were forcibly mobilized. The Bolsheviks threatened to kill them if they did not obey. The Red Guards were immediately given back the weapons, which had been confiscated during the fierce July days.

The Soviets began arresting people, primarily those who were suspected of sympathizing with Komilov. Thousands of officers were arrested in this way. A total of 7000 politically "suspect" people were arrested.

(John Shelton Curtiss, "The Russian Revolution of 1917", New York, 1957, p. 53.)

The railway-men were also mobilized and began sabotaging the railways.

Thus Komilov's elite troops were halted and surrounded. International freemasonry suddenly began using enormous resources to halt Komilov, since the appearance of his revolt on the political scene had not been in the manuscript; he had to be removed by any means possible, including guile and violence. He was depicted as the worst thing that ever happened to Russia. Myths about him continue to be spread to this day. It is even claimed that he was ignorant of politics.

The freemasons began a huge propaganda campaign among Komilov's soldiers who were thoroughly scared and confused. General Alexander Krymov (a freemason) was invited to negotiations with Kerensky. I do not know what they threatened Krymov with, but upon leaving this meeting he shot himself (if it was really he who held the weapon).

The freemasons succeeded with their combined efforts in stopping Kornilov's national troops barely a week later, on the 30th of August (12th September).

Εν τω μεταξύ ο Κερένσκυ είχε «απομονωθεί» και από την δεξιά και από την αριστερά πτέρυγά του. Παρ’ όλα αυτά, τα μέλη της προσωρινής κυβερνήσεως αποτελούμενα από μενσεβίκους σοσιαλδημοκράτες και άλλους μετριοπαθείς, δεν έθεσαν ως στόχο τους να κάνουν επανάσταση.  Αυτό αποδεικνύει ότι λειτουργούσε ήδη, στα σπάργανα, μία μορφή κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας,  χωρίς την τσαρική παρέμβαση, πραγματοποιώντας τα πρώτα βήματα της.

Κανείς δεν εσκέπτετο να κάνει επανάσταση, αφού η απουσία του Τσάρου από τα δρώμενα ήταν εμφανής σε όλα τα επίπεδα. Είχε ήδη απομακρυνθεί από την εξουσία και η Δημοκρατία άρχισε να λειτουργεί, έστω με κάποια προβλήματα, αλλά με ευοίωνα μηνύματα για περαιτέρω βελτίωσή της. Κανείς δεν εσκέπτετο την επανάσταση εκτός από τούς μυημένους πράκτορες των Διεθνών Τραπεζιτών και τούς αφοσιωμένους σ’ αυτούς, θηριόμορφους εκτελεστές! 

Εκείνη η Ρωσική προσωρινή κυβέρνηση (Provisional Government), όμως, υπέγραψε την ίδια της την καταδίκη όταν αμέσως μόλις σχηματίσθηκε, ψήφισε το διάταγμα που προέβλεπε αμνηστία δίχως όρους σέ όλους τούς πολιτικούς κρατουμένους (Σ.Σ: Αφελώς ή εσκεμμένως ενήργησε ο Κερένσκυ; Σε μία τέτοια κρίσιμη καμπή της Ρωσικής ιστορίας, μόνο ανόητοι μέχρι υψίστου βαθμού βλακείας ή σατανικοί συνωμότες θα έκαναν κάτι παρόμοιο. Αρχίζει να διαφαίνεται ο σκοτεινός ρόλος τού Κερένσκυ).

Η αμνηστία συμπεριλάμβανε τούς εξορίστους στην Σιβηρία, όπως και αυτούς που είχαν αναζητήσει καταφύγιο σέ χώρες τού εξωτερικού. Το διάταγμα αυτό επέτρεπε σέ άνω από 90.000 επαναστάτες και αναρχικούς (μηδενιστές), οι περισσότεροι των οποίων ήσαν τρομοκράτες, να επιστρέψουν στην Ρωσία!!!. Πολλοί από αυτούς ήσαν εκπαιδευμένοι στην διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών. Ο Λένιν και ο Τρότσκυ αξιοποίησαν τα προνόμια που παρείχοντο από το διάταγμα και στρατολόγησαν τις συρρέουσες μάζες επαναστατών στο δικό τους μπολσεβικικό στρατόπεδο.  Ο κόκκινος στρατός άρχισε να οργανώνεται, να μεγαλώνει, να εξαπλώνεται παντού, να γίνεται ορατός και επικίνδυνος.

Ο Κερένσκυ προφανώς για να προλάβει τα χειρότερα, έφυγε από την Μόσχα και επεχείρησε να βαδίσει κατά της πρωτευούσης (!!!) επικεφαλής μερικών στρατευμάτων (ΣΣ: Φαρισαϊκή ενέργεια αντιπερισπασμού και προκλήσεως συγχύσεως στην Ρωσική κοινή γνώμη σχετικώς με τον ρόλον του). Η στρατιωτική προσπάθεια απέτυχε.

Στις 19 Ιουλίου η κυβέρνηση Κερένσκυ διέταξε την σύλληψη τού Λένιν, με την κατηγορία ότι δρούσε σαν πράκτορας της Γερμανίας (Σ.Σ: Γιατί δεν το ήξερε νωρίτερα; Τότε το διεπίστωσε; Ο ταλμουδικός φαρισαϊσμός σε όλο του το μεγαλείο), αλλά ο Λένιν διέφυγε την σύλληψη και μετέβη, όπως προαναφέρθηκε, στην Φινλανδία. Στις αρχές Οκτωβρίου, όταν αισθάνθηκε ότι ήταν ασφαλής επέστρεψε στην Ρωσία.

Ανάμεσα στις χιλιάδες επαναστατών που επέστρεψαν στην Ρωσία μετά την γενική αμνηστία, ήταν και ο Τρότσκυ. Έφερε πίσω μαζί του από τον Καναδά και τίς ΗΠΑ, αρκετές εκατοντάδες επαναστατών που είχαν δραπετεύσει από την Ρωσία. Στην πλειοψηφία τους ήσαν Yiddish Ιουδαίοι από την Ανατολική Περιοχή της Νέας Υόρκης3.
Οι επαναστάτες αυτοί βοήθησαν στην βίαιη κατάληψη της εξουσίας από τον Λένιν. Μόλις, όμως, ολοκληρώθηκε η αποστολή τους, οι περισσότεροι από αυτούς καταδικάστηκαν σέ εξορία ή θάνατο. Χρειάστηκε λίγος συγκριτικά χρόνος ώστε τα γνήσια μέλη της Πρώτης Διεθνούς να πεθάνουν ή στην φυλακή ή στην εξορία.

Η ιστορία των δικτατοριών τού Λένιν και τού Στάλιν θα πείσει κάθε ελευθέρως σκεπτόμενο άτομο πως οι μάζες τού πληθυσμού της γης, αδιακρίτως χρώματος ή φυλής, χρησιμοποιήθηκαν σαν πιόνια στην σκακιέρα τού διεθνούς ζατρικίου που έπαιξαν οι «Κόκκινοι» Ιουδαιομπολσεβίκοι «Αντιϊμπεριαλιστές» Επαναστάτες και οι «Μαύροι» Άριοι παγγερμανιστές, πρόδρομοι των Ναζί, γεράκια τού πολέμου, όπως διετάχθησαν (οι ηγεσίες αμφοτέρων) από τούς Ιλλουμινάτι, μέσω των Διεθνών Τοκογλύφων-Μεγαλοτραπεζιτών.

Το καλοκαίρι τού 1917, έπρεπε να λυθεί το πρόβλημα του ποιος θα χρηματοδοτούσε εκ νέου τούς Λένιν-Τρότσκυ στην κοινή τους και τελική επαναστατική προσπάθεια στην Ρωσία. Απεφασίσθη από τους Διεθνείς Τραπεζίτες να συναντηθούν οι αντιπρόσωποί τους στην Στοκχόλμη, στην Σουηδία, επειδή η χώρα ήταν ουδέτερη και σχετικώς απαλλαγμένη από διεθνείς κατασκόπους. Ανάμεσα σ’ αυτούς που παραβρέθηκαν στην συνάντηση ήσαν έμπιστοι άνδρες που αντιπροσώπευαν τα τραπεζικά συμφέροντα της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. 
Στην συνάντηση παραβρέθηκε και ο Ρώσος Υπουργός Εσωτερικών Protopopov4 όπως και ο Βάρμπουργκ τού Αμβούργου. Αυτός ήταν ο αδελφός τού Πωλ Βάρμπουργκ που συμμετείχε στην Κούν-Λέμπ & Σία της Νέας Υόρκης και είχε σχεδιάσει την νομοθεσία για το Ομοσπονδιακό Σύστημα Αποθεμάτων, το 1910.

Αποφασίστηκε τελικά, με την παρουσία αντιπροσώπων από ΟΛΑ τα εμπόλεμα έθνη, να καταθέσει η τράπεζα Κούν-Λέμπ της Νέας Υόρκης άλλα 500.000$ για λογαριασμό τού Λένιν και τού Τρότσκυ στην τράπεζα της Σουηδίας.

Οι Βρετανοί και Αμερικανοί αξιωματούχοι της Υπηρεσίας Πληροφοριών ανέφεραν τα γεγονότα αυτά στις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους το 1917. Ο Διοικητής Ε.Ν. Κρόμι αυτόπτης μάρτυς των γεγονότων της περιόδου 1910-1917, πολεμώντας εναντίον ενός επαναστατημένου όχλου που επιτέθηκε στο Βρετανικό Προξενείο της Αγίας Πετρουπόλεως, εφονεύθη στην προσπάθειά του να αποκρύψει τα σχετικά έγγραφα που περιείχαν τις απόρρητες πληροφορίες. Τούς καθυστέρησε για να δώσει χρόνο στους συναδέλφους του να κάψουν τα έγγραφα που είχαν σχέση μ’ αυτό και με άλλα θέματα.

Συνεχίζεται

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος

---

1 Μikhail Heller and Alexander Nekrich, Utopia in Power, London, 1986, p.30.

2 Λάβρ Γκεώργκεβιτς Κορνήλωφ (1878-1918): Υιός κοζάκου αξιωματικού. Στρατηγός που μετέσχε τού Ρωσοϊαπωνικού πολέμου.  Το  1911 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Ρωσίας στο Πεκίνο. Διοικητης ταξιαρχίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνελήφθη αιχμάλωτος το 1915, δραπετεύσας το  1916. Μετά την ρωσική εξέγερση  τού Μαρτίου  1917, ανετέθη σ’ αυτόν η διοίκηση  των στρατευμάτων  της  Πετρουπόλεως.

3 Ο Πατήρ Denis Fahey C.S στο βιβλίο του «The Rulers of Russia», σελίδες 9-14, δίνει τα ονόματα όλων αυτών των επαναστατών ηγετών, την εθνικότητα τους, την φυλετική τους καταγωγή και τίς θέσεις που κατέλαβαν αμέσως μόλις ο Λένιν άρπαξε την εξουσία και ο Τρότσκυ ισχυροποίησε την θέση του στην Ρωσία στα 1917-1918.

4 Alexander Dimitrieyevich Protopopov (1866-1918). Την κρίσιμη εκείνη περίοδο έλαβε μέρος στην συνωμοσία κατά του τσάρου ακόμη και ο υπουργός εσωτερικών της Ρωσίας! Η εξήγηση είναι απλή. Ο Προτοποπόβ ήταν ασθενής, βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο συφιλίδος και διατηρούσε στενές σχέσεις με τον αποκρυφιστή Ρασπούτιν και τον Βουδδιστή Θιβετιανό τσαρλατάνο (quack) γιατρό Piotr Badmayev. O νοών νοείτω!  

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of     his friends:Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!!            Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!