Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

ΜΕΡΟΣ  9ο 

      Στις 11 Μαρτίου γίνονται ευρείας κλίμακας λεηλασίες και σφαγές από τους άρτι απελευθερωθέντες ποινικούς εγκληματίες-καταδίκους όλων των φυλακών!. Αυτό το ονομάζουν και χαρακτηρίζουν, οι συστημικοί ινστρούχτορες και πληρωμένοι κονδυλοφόροι, αντιστοίχως, Επανάσταση!!! Τα ίδια ακριβώς είχαν συμβεί και κατά την επαναστατική περίοδο (1789) στην Γαλλία.      Συγκροτούνται τα πρώτα Σοβιέτ. Η Δούμα διαβίβασε ένα επείγον μήνυμα στον Τσάρο λέγοντας του ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή. Το ιδιαίτερα εκτεταμένο τηλεγράφημα εξηγούσε την κατάσταση της αναρχίας πού υπήρχε τότε.

Μπολσεβίκοι πράκτορες πού δρούσαν μέσα στα συστήματα επικοινωνιών του τσαρικού καθεστώτος, το απέκρυψαν και έστειλαν ένα άλλο μήνυμα με διαφορετικό περιεχόμενο. Ο Τσάρος διαβάζοντας το πλαστό τηλεγράφημα πού δέχθηκε, διέταξε την διάλυση της Δούμα. Έτσι αποστέρησε από τον εαυτό του την υποστήριξη της πλειοψηφίας των μελών της Δούμα πού ήταν πιστή σ’ αυτόν. 
Στις 12 Μαρτίου, ολόκληρη η φρουρά της Πετρουπόλεως περνάει με το μέρος του ε-παναστατημένου όχλου. Ο Πρόεδρος της διαλυθείσας Δούμα Ρουτζιάνκο, έστειλε το τελευταίο απελπισμένο μήνυμά του στον Τσάρο. Ολοκλήρωνε με τα εξής λόγια: «Η τελευταία ώρα έχει σημάνει. Η μοίρα της γής των προγόνων μας όπως και της δυναστείας έχει αποφασισθεί».
        Ο Τσάρος ισχυρίσθηκε ότι δεν δέχθηκε ποτέ το μήνυμα αυτό. Ο έλεγχος των συστημάτων επικοινωνίας από τους πράκτορες πού είχαν τοποθετηθεί από πριν, σε θέσεις κλειδιά, είχε επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό τους επόμενους μήνες1. 
         Αρκετά συντάγματα εστασίασαν και δολοφόνησαν τους αξιωματικούς τους. Τότε «απρόσμενα» η φρουρά του φρουρίου του Αγίου Πέτρου και Παύλου παραδόθηκε και αρκετοί ενώθηκαν με τους επαναστάτες.
       Πολλοί ιστορικοί δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν γιατί σημαντικοί Ρώσοι στρατηγοί επρόδωσαν τον Τσάρο στην πλέον κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της ρωσικής αυτοκρατορίας. Την κατηγορία της προδοσίας την είχε επαναλάβει πολλές φορές ο ίδιος ο Τσάρος. Η μόνη λογικά εξήγηση είναι ότι οι «εξέχοντες» Ρώσοι στρατηγοί που επρόδωσαν τον Τσάρο, ήσαν μέλη μασονικών στοών και υπήκουαν στις εντολές της Στοάς αντί εκείνων του Τσάρου. 
      «...There are historians who still have not understood why so many important tsarist generals betrayed Nicholas II. The Tsar said repeatedly that he had been betrayed. But now this riddle has also been solved. The most important generals, according to the Jewish freemason Manuil Margulies, were Masonic brothers who obeyed their lodge instead of the Tsar. 
    Among these generals, he mentioned Vasili Romeiko-Gurko, Mikhail Alexeyev (1857-1918), who later founded the White Army, Nikolai Ruzsky, Alexander Krymov, Alexei Manikovsky, Alexei Poli-vanov, Alexander Myshlayevsky, Teplov, even Lavr Kornilov, who was ordered to inform the Tsar and his family that they were all under arrest. Kornilov later broke away from the freemasons…..». (M. Nazarov, Nash Sovremennik, No. 12, 1991.). 
       Ακόμη και μέλη της δυναστείας των Ρομανώφ επρόδωσν τον Τσάρο!!! 
     «The Tsar Nicholas II was also betrayed by the right-wing member of the National Assembly, Alexander Guchkov, who became Minister for War in the Provisional Government. He later regretted his action and took part in Kornilov's revolt, but it was already too late. Even members of the Romanov dynasty betrayed the Tsar». 
      Αμέσως μετά την παράδοση της φρουράς δημιουργήθηκε μία επιτροπή της Δούμα πού αποτελείτο από 12 μέλη. Η προσωρινή αυτή κυβέρνηση επεβίωσε μέχρι την ανατροπή της από τους επαναστάτες τον Νοέμβριο του 1917. Οι επαναστάτες ηγέτες πού κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ήσαν αντιμπολσεβίκοι, οργάνωσαν το Σοβιέτ της Πετρουπόλεως. 
      Όλα τα κόμματα που έλαβαν μέρος στις εξεγέρσεις του Φεβρουαρίου/Μαρτίου 1917 (Κομμουνιστές, λαϊκοί, σοσιαλδημοκράτες, επαναστάτες, αναρχικοί, κοινοβουλευτικοί, κλπ)  ηλέγχοντο από ελευθεροτέκτονες στην συντριπτική πλειοψηφία τους ταλμουδιστές Ιουδαίους (Jews). Μεταξύ των συνθημάτων και των τραγουδιών των στασιαστών ηκούσθη και ο μασονικός ύμνος «Ο Κύριος, ο δοξασμένος στην Σιών» (The Lord Glorious in Zion) σε αντικατάσταση του Ρωσικού εθνικού ύμνου « Ο Θεός σώζοι τον Τσάρο» (God save the Tsar).

«The Masonic government did not wish to use the national anthem "God Save the Tsar", composed, ironically, by Prince Lvov himself and written by the poet Zhukovsky by request of Tsar Nicholas I. Instead a Masonic anthem, "The Lord Glorious in Zion", was used. German military orchestras played most of the gramophone recordings of this national anthem (from February to October 1917). (Staffan Skott, "Sovjetunionen fran borjan till slutet" / "The Soviet Union from Beginning to End", Stockholm, 1993, pp. 23-24.)

It was later asserted that the press and public opinion of the United States forced the Tsar to abdicate. These claims could not explain the mystery behind the so-called February revolution. Simon Dubnov (18601940), a known Zionist, openly admitted that the February revolution took place thanks to the freemasons' intrigues behind the scenes. (Alexander Braudo, "Notes and Recollections", Paris, 1937, p. 48.)

The freemasons controlled all the political parties.

The Soviets (kahals) from the autumn of 1905 were re-established in connection with this conspiracy. They were supposed to represent the soldiers and workers. This was also a myth, since the freemason Nikolai Chkheidze became the chairman of the Petrograd Soviet. Alexander Kerensky was a member of the Petrograd "Workers' Council", which was a faithful replica of the kahal organisation in New York.

Για ποια Ρωσική επανάσταση θριαμβολογούν οι εγχώριοι και διεθνείς αμετανόητοι νεομπολσεβίκοι;

Στις 14 Μαρτίου ο Στάλιν, πού είχε αναλάβει την αρχισυνταξία της «ΠΡΑΒΔΑ», μαζί με τον Καμένεφ και τον Μουράνοβ, καλούσε στο κύριο άρθρο της εφημερίδας για την υπεράσπιση των κατακτήσεων της επαναστάσεως «μέσω της υποταγής της νέας Προσωρινής κυβερνήσεως, όσο αυτή αγωνίζεται ενάντια στην αντίδραση, για την υπεράσπιση της δημοκρατίας κλπ.». Το άρθρο αυτό, ιδιαιτέρως η φράση «υπεράσπιση της δημοκρατίας» προκάλεσε την οξεία παρατήρηση του Λένιν, με την δικαιολογία ότι «ήταν σαν να ζητούσε από τους ιδιοκτήτες των οίκων ανοχής να εγκαταλείψουν την αμαρτία».

Την επομένη ημέρα, ο Καμένεφ τασσόταν υπέρ της «υπεράσπισης της εθνικής άμυνας, για να διαφυλαχθούν οι ελευθερίες πού έχουμε κερδίσει», μ’ άλλα λόγια της συνεχίσεως του πολέμου! Αυτές οι θέσεις ουσιαστικά προετοίμαζαν το κόμμα των μπολσεβίκων να παίξει τον δευτερεύοντα ή τριτεύοντα ρόλο της νόμιμης αριστερής αντιπολιτεύσεως, σε μία αστικοδημοκρατική κυβέρνηση.

Στις 15 Μαρτίου σχηματίζεται προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Πρίγκηπα Λβώφ. Όλα τα μέλη εκείνης της κυβερνήσεως ήσαν τέκτονες και οι πλείστοι ταλμουδιστές Ιουδαίοι. Ο υπουργός δικαιοσύνης εκείνης της κυβερνήσεως, Αλέξανδρος Κερένσκυ, έδωσε την εντολή να αποφυλακισθούν όλοι οι βαρυποινίτες και εγκληματίες από τις φυλακές. Αυτοί οι εγκληματίες πρωτοστάτησαν στους βιασμούς και τις σφαγές αθώων γυναικοπαίδων, πολιτών και στρατιωτικών. 

 On the 2nd (15th) of March, the freemasons had, after the American model, formed a provisional government led by Prince Georgi Lvov (1861-1925). That was why the Jewish freemasons were so angry with Mikhail II for holding power simultaneously. This error was corrected one day later. Mikhail II was ritually murdered in Perm on June 12, 1918. Every one of the eleven ministers was a freemason.

 Of course, all the most important freemasons were there:

•Nikolai Nekrasov (Minister of Communications)

•Alexander Kerensky (Minister of Justice)

•Pavel Milyukov (the Minister of Foreign Affairs, professor and leader of the bourgeois Cadet Party)

•Mikhail Tereshchenko (Minister of Finance)

The Zionist and freemason Piotr Rutenberg, also an infamous terrorist, was named chief of police by Kerensky.

Kerensky and Rutenberg had all the criminals in the prisons released. There were 183 949 prisoners in Russia in 1912. There were tens of thousands of criminals just in Petrograd. This took place on the second day of the coup.

The prison gates in other cities were also opened wide. Then the anarchy began. Criminals raided stores, shops and railway carriages. People were murdered and robbed. Nothing of the sort had ever been seen before. The first victims of the February coup were the policemen. The crowds seized them, beat them to death and dragged their corpses around in the streets.

Στις 16 Μαρτίου παραιτείται ο Μιχαήλ Ρωμανώφ (τέλος της Δυναστείας).

Οι επαναστάτες έλαβαν εντολή από τους χρηματοδότες τους Τραπεζίτες να επιτρέψουν στην προσωρινή κυβέρνηση να λειτουργεί, ώστε να παρουσιάζεται ως νόμιμη εξουσία. Σ’ εκείνη την προσωρινή κυβέρνηση, όπως προαναφέραμε, το υπουργείο Δικαιοσύνης ανέλαβε ο ιουδαϊκής καταγωγής «σοσιαλδημοκράτης» Αλεξάντρ Φεοντόροβιτς Κερένσκυ. Τοποθετηθείς κατά τον Μάϊο του 1917 υπουργός στρατιωτικών, έπεισε τα στρατεύματα του νοτιοδυτικού τομέως να αναλάβουν επίθεση κατά των Γερμανών.

Με τις ευλογίες των διεθνών τραπεζιτών Μ.Μ. Βάρμπουργκ και Υιοί, ο Λένιν ήρθε σε επαφή με τους Γερμανούς στρατιωτικούς ηγέτες. Τους εξήγησε πώς με την πολιτική και της προσωρινής κυβερνήσεως του Κερένσκυ και του επαναστατικού Σοβιέτ των μενσεβίκων θα συνεχιζόταν  ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Γερμανίας.

Υπάρχουν στοιχεία πού αποδεικνύουν πώς ο αδελφός του Πωλ Βάρμπουργκ στην  Νέα Υόρκη ήταν ο αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών του Γερμανικού Στρατού πού διαπραγματεύθηκε στο όνομα της Γερμανικής Ανώτατης Διοικήσεως με τον Λένιν και φρόντισε ώστε το ταξίδι του από την Γερμανία στην Ρωσία να είναι ασφαλές.

Με άλλα λόγια, ο Λένιν κατά την διάρκεια των μυστικών συνομιλιών του με τους εχθρούς της πατρίδος του, υποσχέθηκε, μεταξύ των άλλων, να αποσύρει τον Ρωσικό στρατό από το μέτωπο εναντίον της Γερμανίας και να σταματήσει τον πόλεμο με την προϋπόθεση ότι, η Γερμανική κυβέρνηση θα τον βοηθούσε να ανατρέψει την προσωρινή ρωσική κυβέρνηση και να αναλάβει τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο της χώρας.

Οι Βάρμπουργκ της Γερμανίας και οι Διεθνείς Τραπεζίτες στην Γενεύη συνεφώνησαν και του έδωσαν την απαραίτητη χρηματική βοήθεια. Με τις ενέργειές του αυτές ο Λένιν διέπραξε ξεκάθαρη προδοσία σε βάρος της πατρίδος του(;) Ρωσίας.

Η συμφωνία αυτή επικυρώθηκε και οι Λένιν, Μαρτώφ, Ράντεκ και 30 μπολσεβίκοι μεταφέρθηκαν μυστικά μέσω της Γερμανίας στην Ρωσία, μέσα σε ένα σφραγισμένο βαγόνι τραίνου. Αφίχθησαν στην Αγία Πετρούπολη στις 3 Απριλίου. Αμέσως μετά την άφιξή του στην Πετρούπολη ο Λένιν διετύπωσε τις βασικές αρχές δράσεως, γνωστές σαν «οι θέσεις του Απρίλη», κυριότερες των οποίων ήσαν:

1. Όχι στον πόλεμο, πού εξυπηρετούσε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Ρωσικής άρχουσας τάξης. Μόνο με την πλήρη ανατροπή του κεφαλαίου και το πέρασμα όλης της εξουσίας στα Σοβιέτ θα είχε νόημα η συνέχιση του πολέμου, ώστε το προλεταριάτο να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του.

2. Η Ρωσία βρίσκεται την σημερινή στιγμή στο πέρασμα από το πρώτο στάδιο της επανάστασης, πού έδωσε την εξουσία στην αστική τάξη, στο δεύτερο στάδιό της πού πρέπει να δώσει την εξουσία στα χέρια του προλεταριάτου και των φτωχών στρωμάτων της αγροτιάς.

3. Καμμία υποστήριξη στην προσωρινή κυβέρνηση. Ξεσκέπασμα των υποσχέσεών της και όχι «απαίτηση», να πάψει αυτή η κυβέρνηση καπιταλιστών, να είναι ιμπεριαλιστική.

4. Αναγνώριση του γεγονότος ότι οι μπολσεβίκοι είναι μειοψηφία μέσα στα περισσότερα Σοβιέτ. Κριτική και υπομονετική εξήγηση στις μάζες.

5. Όχι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Επιστροφή σ’ αυτή, από το καθεστώς των Σοβιέτ θα ήταν βήμα προς τα πίσω.

6. Δήμευση όλων των γαιών των τσιφλικάδων. Διανομή της γης στους φτωχούς αγρότες.

7. Άμεση συγχώνευση όλων των τραπεζών της χώρας σε μία πανεθνική τράπεζα, υπό τον έλεγχο του Κεντρικού Σοβιέτ.

8. Προσαρμογή του προγράμματος του κόμματος στις νέες συνθήκες πού δημιούργησε η επανάσταση.

Οι θέσεις αυτές χαρακτηρίστηκαν «παραλήρημα», από τους αντιπάλους των μπολσεβίκων, ενώ και μέσα στο κόμμα, δεν έτυχαν θετικής υποδοχής. Η φράση «παραλήρημα, το παραλήρημα ενός τρελλού» ελέχθη από τον Μπογκτάνωφ στο άκουσμα «των θέσεων του Απρίλη». ’Ήταν όμως τόση η κρισιμότητα της καταστάσεως , που ο Λένιν δεν φοβήθηκε να μείνει ακόμη και μειοψηφία του ενός μέσα στην ηγεσία του κόμματος, μέχρι «να πείσει» γι’ αυτές, ενώ σκέφτοταν ακόμη και την διάσπαση, αν δεν τα κατάφερνε.

Με άλλα λόγια, η παμψηφία σχεδόν των Σοβιέτ συμπεριλαμβανομένων και των μπολσεβίκων ήταν αντίθετη στις περισσότερες από τις θέσεις πού είχε διατυπώσει, τότε ο Λένιν. Έγραφε η ΠΡΑΒΔΑ στις 8 Απριλίου. «Όσο για το γενικό σχήμα του συντρόφου Λένιν, μάς φαίνεται απαράδεκτο, στο μέτρο πού παρουσιάζει σαν τελειωμένη την αστικοδημοκρατική επανάσταση και υπολογίζει σε μία άμεση μετατροπή της σε σοσιαλιστική επανάσταση».

Είναι προφανές ότι, η συντριπτική πλειοψηφία των ηγετικών στελεχών όλων των επαναστατικών κομμάτων, πλην του Λένιν και των στενών συνεργατών του, ήσαν υπέρμαχοι της  επαναστατικής ανατροπής του Τσαρικού καθεστώτος και της εγκαθιδρύσεως μιας αστικοδημοκρατικής κυβερνήσεως και όχι μιάς αντιδημοκρατικής/μπολσεβίκικης δικτατορίας!!!

Ο Λένιν όμως, είχε λάβει άλλες εντολές από την Υπερτάτη Αρχή. Εκτελώντας κατά γράμμα αυτές τις εντολές, επέδειξε προσωρινώς υπομονή και παραλλήλως ειργάζετο μεθοδικώς για την σταδιακή επιβολή του Σχεδίου των Ιλλουμινάτι, με πρώτη φάση την οριστική ανατροπή του Τσάρου και την αρχηγική συμμετοχή του στην νέα επαναστατική Εξουσία!!! 

                                                                                                                                                                                                                  

                                                                                                                                            Συνεχίζεται              

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος

---

1 Ο Λένιν με σκοπό να υπονομεύσει το ηθικό των στρατευμάτων πού πολεμούσαν τους Γερμανούς στο μέτωπο, τον Νοέμβριο του 1917 διέταξε να μεταδοθούν μηνύματα στους αξιωματικούς πού βρίσκονταν στο μέτωπο οι οποίοι νόμιζαν πώς προέρχονταν από την  Ρωσική Ανωτάτη Διοίκηση. Ένας Στρατηγός δέχθηκε διαταγές  να προωθηθεί εναντίον του εχθρού ενώ δύο άλλοι διατάχθηκαν να υποχωρήσουν. Είναι θαύμα πώς τα στρατεύματα έμειναν πιστά στους αξιωματικούς τους.

 

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of his friends:

Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

            Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!!

           Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!