ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΑΦΥΡΑ-ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ

     Ως λάφυρον χαρακτηρίζεται κάθε κινητόν πράγμα που κατά την διάρκεια των πολεμικών   επιχειρήσεων μπορεί να περιέλθει από τον έναν αντίπαλο στον άλλον είτε με πολεμική ενέργεια είτε μετά εχθρική εγκατάλειψη. Μεγίστη σημασία αποτελούσαν πάντα και αποτελούν τα λάφυρα- εχθρικές σημαίες και στρατιωτικά εμβλήματα, καθ’ όσον έχουν ηθικές και ψυχολογικές επιπτώσεις  θετικές για τον νικητή και αρνητικές για τον ηττημένο.                                                                            

           Όση υπερηφάνεια, ρίγος και συγκίνηση νοιώθουν οι Έλληνες όταν ατενίζουν την Ελληνικήν σημαίαν να κυματίζει  στην ειρηνική περίοδο αλλά και ένοιωθαν στα πεδία των μαχών, τόση και ίσως μεγαλύτερη υπερηφάνεια αισθάνονταν όταν περιήρχετο σ’ αυτούς ως λάφυρον εχθρική σημαία μετά από αιματηρούς απελευθερωτικούς αγώνες του Γένους και στην θέση της ετοποθετείτο  η γαλανόλευκη σημαία, έμβλημα Νίκης και Εθνικής Ελευθερίας!

          Όση λύπη προξενεί η απώλεια της σημαίας μας στα πεδία των μαχών, τόση χαρά και ενθουσιασμό προκαλούν οι σημαίες λάφυρα του εχθρού. Αυτές υπήρξαν πάντοτε ανεκτίμητης αξίας τρόπαια Νίκης και ανδρείας των ηρωϊκών μαχητών μας!

           Αμέτρητες είναι αι περίοδοι δόξης, Νίκης και θριάμβου των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα πεδία των μαχών. Πολλά είναι και τα λάφυρα-εχθρικές σημαίες που ήσαν υψωμένες σε απελευθερωθέντα Ελληνικά εδάφη, και οι οποίες είτε εγκατελήφθησαν από τον τραπέντα σε φυγή εχθρό είτε κυριεύθηκαν μετά από ποταμούς αιμάτων σώμα με σώμα, από τα ηρωϊκά στρατεύματά μας.  

Στην μνήμη όλων των νεκρών Ελλήνων που έπεσαν κατά καιρούς μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος, υπερασπιζόμενοι ή απελευθερούντες τα πάτρια εδάφη, τιμώντες τον όρκον τους και την Σημαία του Γένους των Ελλήνων, παραθέτομεν μίαν σειρά από λάφυρα-εχθρικές σημαίες κυρίως των προαιωνίων εχθρών μας των Τούρκων και άλλων αλλοθρήσκων και αλλογενών.

 Βαλκανικοί πόλεμοι 1912 - 1913 . Οι πόλεμοι που ο Ελληνικός στρατός διπλασίασε την έκταση της Ελλάδας απελευθερώνοντας ένα μεγάλο μέρος της . Στην φωτογραφία που είναι από το πολεμικό μουσείο Αθηνών , σημαία και λάβαρα του Τουρκικού στρατού που έπεσαν στα χέρια του Ελληνικού στρατού .

 Η σημασία της νίκης των τιμημένων ελληνικών όπλων στο Σαραντάπορο.

Σημαία της Αρμενικής Λεγεώνας, ενός σώματος εθελοντών του βουλγαρικού Στρατού, που έπεσε στα χέρια των Ελλήνων στη Μάχη της Στρώμνιτσας στις 10 Ιουλίου 1913. Στις δύο όψεις της φέρει επιγραφές στην βουλγαρική και αρμενική γλώσσα και το σύνθημα «Εμπρός διά τας Αθήνας».

Σήμερον, πανάρχαια Ελληνικά εδάφη με αναμφισβήτητη Εθνολογική, αρχαιολογική και ιστορική Ελληνική κυριότητα  ευρίσκονται υπό την κατοχήν αλλογενών και αλλοδόξων (Βόρειος Ήπειρος, Βόρειος Μακεδονία/Σκόπια, Ανατολική Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία, Πόντος, Ιωνία, Βόρειος Κύπρος). Εκεί είναι υψωμένες οι σημαίες των εχθρών του Γένους των Ελλήνων. Αυτές που αργά ή γρηγορα, θα αποτελέσουν τα μελλοντικά λάφυρα των μαχητών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, κατά την διάρκειαν των νέων απελευθερωτικών αγώνων του Έθνους.

Πότε θα γίνει αυτό; Όταν οι Έλληνες μετανοήσουν για την αποστασία τους από Τον Θεό τους-Τον Τραδικό Θεό της Ορθοδόξου πίστεως- και ζητήσουν απ’ Αυτόν την απόδοση δικαιοσύνης και απελευθέρωση των υπό κατοχή ευρισκομένων Ελληνικών εδαφών.

Πως θα γίνει αυτό; Όταν αποκτήσουμε Στρατιωτική Ισχύ, Οικονομική Ισχύ, Εθνικόν Φρόνημα,  και Έθνος-κράτος.

«Το να ελπίζωμεν δια διαπραγματεύσεων να αγάγωμεν τους Τούρκους εις το να συμπεριφερθούν προς τους Χριστιανούς κατά τρόπον ανθρώπινον και λογικόν, αυτό σημαίνει να περιφρονήσωμεν την πείραν των αιώνων και να αγνοήσωμεν και την ιδικήν μας πείραν. Δια τούτο μόνον με την δύναμιν των όπλων δυνάμεθα, εφ’όσον έτι είναι καιρός,να ειρηνεύσωνεν την Ανατολήν χωρίς να θέσωμεν εν κινδύνω την γενικήν συμμαχίαν….»

( Ιωάννης Καποδίστριας)

«Το πειστικώτερον των Εθνικών δικαίων, επιχείρημα, είναι η δύναμις»

(Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Ελληνική Ιστορία,τ.ΙΔ,σ.10,1883)