Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

ΜΕΡΟΣ 5^ο

Ο Λένιν γεννήθηκε το 1870 στο Σιμπίρσκ μικρή πόλη επί του Βόλγα ποταμού. Επισήμως δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για το γενεαλογικό του δένδρο. Οι Ρώσοι δημοσιογράφοι είναι πολύ διακριτικοί στο θέμα αυτό. Έτσι παρουσιάσθηκε σαν Ρώσος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνωφ. Το ψευδώνυμο Λένιν το έλαβε από το όνομα του ποταμού Λένα πού ευρίσκετο πλησίον του τόπου εξορίας του.

Κατά τον Itsvan Bakony1 ο Λένιν ήταν Ρωσοεβραίος απόγονος του Τάταρου Kharat2. Ο πατέρας του Ίλνα Ουλιάνωφ, παντρεύτηκε το 1863 την Μαρία Αλεξάντροβνα Μπλάνκ κόρη Εβραίου ιατρού από το Lubeck της Γερμανίας απ’ όπου προήρχετο και η Εβραϊκή οικογένεια Frahm (μέλος της ο Karl Frahm ή Βίλλυ Μπράντ, τέως Καγκελλάριος της Δυτικής Γερμανίας). Η οικογένεια του ιατρού Μπλάνκ ήταν εγκατεστημένη, όπως πολλοί τότε, στην περιοχή του Βόλγα.

Η Άννα Ουλιάνωβα, μεγαλύτερη αδελφή του Λένιν, σε επιστολή της προς τον Στάλιν το 1932, αναφέρει μεταξύ των άλλων, ότι ο παππούς της από την πλευρά της μητέρας τους (ονόματι, Ισραήλ Μπλάνκ), ήταν Ουκρανός Εβραίος πού είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό προκειμένου να έχει πρόσβαση σε ανωτέρα μόρφωση. Μερικά αποσπάσματα από την επιστολή της αδελφής του Λένιν, Άννας3:

« Δεν είναι πιθανώς καθόλου μυστικό για σας ότι η έρευνα για τον παππού μας δείχνει ότι προήλθε από μία φτωχή εβραϊκή οικογένεια…».

« η εβραϊκή προέλευση του Λένιν είναι περαιτέρω επιβεβαίωση των δυνατοτήτων της εβραϊκής φυλής..».

«…ο Ίλιτς εκτιμούσε πάντα τους εβραίους ιδιαίτερα..»

Τον Ιούλιο του 1991 το περιοδικό «Εβραϊκό χρονικό» δημοσίευσε τα ονόματα των κυριωτέρων ιδρυτών του Κομμουνισμού με την αναφορά ότι όλοι ήσαν εβραϊκής καταγωγής. Μεταξύ των ονομάτων ήταν και εκείνο του Λένιν4. 

Lenin's Jewish Roots Displayed In Moscow Museum

http://www.huffingtonpost.com/2011/05/24/vladimir-lenin-jewish-roots-moscow-museum_n_866098.html

AP

 

Οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (JEWS) συνήθιζαν να αλλάζουν τα ονοματεπώνυμά τους ώστε να μην αναγνωρίζονται οι βαθύτερες ρίζες τους και να εκτελούν αφανώς το καταστροφικό έργο τους στους κόλπους του Χριστιανισμού, ιδιαιτέρως όταν ανήκαν σε αποκρυφιστικές/τρομοκρατικές οργανώσεις όπως οι Σπαρτακιστές όπου ελάμβαναν ψευδώνυμα.

Σύμφωνα με άλλες πηγές το όνομα του Λένιν ήταν Haim Goldman ή Zederbaum.

«Οι Εβραίοι ηγέτες στην Μόσχα άλλαζαν και αυτοί τα ονόματα τους. Εδώ βρίσκονται κάποια παραδείγματα: Ο Zederbaum έγινε Λένιν. Ο Bronstein έγινε Τρότσκυ…»5.

Το 1891 πήρε το πτυχίο νομικής στο Πανεπιστήμιο της Πετρουπόλεως. Στο πανεπιστήμιο συνεδέθη στενώς και συνηργάσθη με τον ρωσοεβραίο συμφοιτητή του Λέοντα Μαρτώφ [ψευδώνυμο του Ιουλίου Οσσίποβιτς Τσεντερμπάουμ (1873-1923)] ο οποίος ανεδείχθη αργότερα στον κατ’ εξοχήν θεωρητικό των μενσεβίκων.

Ο Λένιν έγινε ενεργό μέλος στους επαναστατικούς κύκλους το 1894, ενώ το 1895 στην ηλικία των εικοσιπέντε ετών πήγε στην Ελβετία και συνάντησε τον Πλεχάνωφ πού δραπέτευσε από την Ρωσία, για να αποφύγει την μοίρα του Αλεξάνδρου του μεγαλύτερου αδελφού του Λένιν.

Το 1895 προκλήθηκαν στην Ρωσία μία σειρά από απεργίες. Κάποιες από αυτές μετατράπηκαν σε συγκρούσεις. Έτσι εφαρμόσθηκε στην πράξη μία από τις βασικές αρχές της επαναστατικής τακτικής:  «Οδήγησε μία μικρή συμπλοκή σε σύγκρουση και οδήγησε τους πολίτες σε σωματική διαμάχη με την αστυνομία».

Ο Λένιν, ο Μαρτώφ και ένας αριθμός από άλλους επαναστάτες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση. Ο Λένιν μετά την φυλάκισή του επί ένα και πλέον έτος, εξωρίσθη στην Σιβηρία6. 

Δεν είναι ευρέως γνωστό πώς, την εποχή εκείνη στην Ρωσία οι καταδικασθέντες για πολιτικά αδικήματα πού εξορίζοντο στην Σιβηρία, δεν εφυλακίζοντο εάν δεν είχαν καταδικαστεί και για άλλες ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ενέργειες! Το είδος όμως αυτής της ποινής δεν εφαρμόσθηκε στην περίπτωση του Λένιν που ενώ είχε καταδικασθεί, δεν εφυλακίσθη κατά την διάρκεια της εξορίας του!!!

 Έτσι ο Λένιν πήρε μαζί του στην εξορία την όμορφη νεαρή Εβραία σύζυγό του και την μητέρα της (Ναντέζντα Κωνσταντίνοβα Κρούπσκαγια) πού μιλούσε την εβραϊκή διάλεκτο Yiddish. Κατά την εποχή της εξορίας του ο Λένιν ελάμβανε χρηματική επιχορήγηση της τάξεως των επτά ρουβλίων και σαράντα κοπεκίων τον μήνα, από την Ρωσική κυβέρνηση. Το ποσό αυτό ήταν αρκετό για να πληρώνει το δωμάτιο και την τροφή του. Κατά την διάρκεια της εξορίας του ο Λένιν εργαζόταν ως βιβλιοθηκάριος για να κερδίζει παραπάνω χρήματα. Δηλαδή  ο Λένιν, στον χώρο της εξορίας του παραθέριζε μετά της συζύγου του, επιχορηγούμενος από το Τσαρικό καθεστώς, κερδίζοντας μάλιστα περισσότερα χρήματα από την παροχή υπηρεσιών του σε κάποια βιβλιοθήκη!!!

Αυτές και άλλες εξ ίσου σημαντικές λεπτομέρειες περί Λένιν, όπως οι στενές σχέσεις του με δισεκατομμυριούχους ταλμουδιστές τραπεζίτες («αιμοπότες» των λαών κατά τους Μαρξιστές-Λενινιστές), αποκρύπτονται τόσον από τους.…δεξιόστροφους βολεμένους μικροαστούς πολιτικούς και «ιστορικούς» όσον και από τους…αριστερόστροφους ψευτοπροοδευτικούς πάσης κοινωνικής τάξεως και επαγγέλματος. Έτσι οι πολίτες, ιδιαιτέρως οι ελληνόπαιδες, διδασκόμενοι τα συμβατικά, συμπεφωνημένα και ψευδή για τον Λένιν, προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις του Συστήματος:

-Δεν πληροφορούνται από τους «ειδικούς» και «επιστήμονες», την καταγεγραμμένη αλήθεια για την ταυτότητα, τον βίον και την πολιτείαν του!

-Έχουν πλήρη άγνοια για την καταγεγραμμένη αλλά αποκρυπτομένη αλήθεια περί Λένιν και «Ρωσικής» επαναστάσεως, αφού τα μίσθρανα όργανα και στρατιές δοσιλόγων-υπηρετών που ανήκουν στις προμνησθείσες κατηγορίες πολιτών, στεγαζόμενοι στα «πολιτικά θερμοκήπια» του Ταλμουδικού Συστήματος, χρησιμοποιούνται, κατά περίπτωση, ως καλοπληρωμένοι μισθοφόροι της παραπληροφορήσεως, παραχαράξεως της ιστορικής αληθείας και της πολιτικής αγνωσίας!!!

Φυσικά «σιγή ιχθύος» και από τους σύγχρονους θιασώτες του Λένιν, τους αμετανόητους νεομπολσεβίκους που εξακολουθούν να πιστεύουν στον «Μαρξισμό-Λενινισμό» και να έχουν τις προτομές και τις φωτογραφίες του αρχιτρομοκράτη και σφαγέως του Ρωσικού λαού Λένιν στον περίβολο των ιδρυμάτων τους και στα γραφεία τους!!!

Τον Φεβρουάριο του 1900, τελείωσε η εξορία του Λένιν. Του δόθηκε η άδεια να μεταβεί στην Ελβετία για επίσκεψη οικείων και φιλικών προσώπων!!! Εκεί ήλθε σε επαφή με τους άλλους επαναστατικούς ηγέτες και τους πράκτορες των μυστικών δυνάμεων, οι οποίοι ενέκριναν την ιδέα του για έκδοση εφημερίδας. Έτσι εκδόθηκε η Iskra (Σπίθα). Η εκδοτική ομάδα απετελείτο από τους παλαιούς επαναστάτες ηγέτες – Πλεχάνωφ, Ζαζούλιτς και Αξελρόντ – με τον Λένιν, τον Πιοτρεσόφ και τον Μαρτώφ ως αντιπροσώπους των νέων μελών. Άπαντες ταλμουδιστές Ιουδαίοι!!!

Η σύζυγος του Λένιν ήταν γραμματέας του εκδοτικού συμβουλίου. Ο Τρότσκυ εισήλθε στην εκδοτική ομάδα, δύο χρόνια αργότερα. Για κάποιο διάστημα η εφημερίδα ετυπώνετο στο Μόναχο της Γερμανίας.

Κατά την διαμονή τους στην Ελβετία, ο Λένιν και ο Πλεχάνωφ ήλθαν σε επαφή με μαρξιστές και αποφάσισαν τα της οργανώσεως του Κόμματος. Το 1903 στο 2ο Συνέδριο των Βρυξελλών η πρόταση του Λένιν προς ενοποίηση των σοσιαλιστικών κομμάτων, καταψηφίζεται διά ψήφων 28 προς 22 (νίκη Μαρτώφ). Ο Λένιν, όμως, διά λαθροχειριών και μεθόδων αντικανονικών επί των αντιπάλων του, καθίσταται πλειοψηφία (25 προς 23) και ουσιαστικώς ιδρύει το Κομμουνιστικό κόμμα των μπολσεβίκων (από το ρωσικό Bolshistvo =  πλειοψηφία). Σε αντίθεση οι οπαδοί του Μαρτώφ απεκλήθησαν έκτοτε μενσεβίκοι (από το ρωσικό Menshistvo = μειοψηφία).

Οι μπολσεβίκοι ήταν οργάνωση επαγγελματιών επαναστατών/τρομοκρατών πού θεωρούσαν τους εαυτούς τους εμπροσθοφυλακή της Επαναστάσεως, της  εργατικής τάξεως της Ρωσίας.

Στο συνέδριο του κατ’όνομα επανενωθέντος κόμματος στο Λονδίνο το 1907, έγινε η οριστική διαίρεση σε δύο ομάδες. Των μπολσεβίκων υπό τον Λένιν, με την βοήθεια των Πολωνών και Λεττονών σοσιαλδημοκρατών και των μενσεβίκων υπό τον Μαρτώφ.

 Οι Διεθνείς Τραπεζίτες είχαν επιλέξει το πειθήνιο όργανό τους πού άκουγε στο όνομα Λένιν.

Αφού οι διεθνείς τραπεζίτες αποφάσισαν για την πολιτική τους και επέλεξαν τον «εκλεκτό» τους, ο Λένιν γύρισε στην Ρωσία με τον Μαρτώφ να οργανώσει μία εκστρατεία συλλογής χρημάτων από εκβιασμούς, ληστείες τραπεζών, αφαίμαξη και άλλα είδη παρανόμων πράξεων. Ο Λένιν ισχυριζόταν πώς ήταν λογικό να πάρουν χρήματα από τον λαό αφού σχεδίαζαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Έκανε αρχή του κόμματος του πως όλοι οι νέοι που επιθυμούσαν να γίνουν μέλη του, όπως ο μεγάλος του αδελφός Αλέξανδρος, έπρεπε να υποβληθούν σε εξετάσεις θάρρους και πνευματικής ετοιμότητος.

Ταυτοχρόνως διεκήρυττε πώς μέρος της εκπαιδεύσεως των νέων επαναστατών συμπεριελάμβανε την ληστεία μιας τράπεζας, την ανατίναξη ενός αστυνομικού σταθμού και την δολοφονία ενός προδότη ή ενός κατασκόπου.

Ο Λένιν επέμενε επίσης πώς οι επαναστάτες ηγέτες σε όλες τις άλλες χώρες έπρεπε να οργανώσουν ένα παράνομο επαναστατικό μηχανισμό. Μελετώντας το θέμα και γράφοντας γι’ αυτό, δήλωσε: «Ο,τιδήποτε νόμιμο και παράνομο προωθεί το επαναστατικό κίνημα είναι δικαιολογημένο». Προειδοποίησε όμως πώς «το νόμιμο πρέπει πάντοτε να ελέγχεται από το παράνομο».

Είναι γεγονός πώς λίγοι από τους πρώτους ηγέτες του Κομμουνισμού ήσαν μέλη της εργατικής τάξεως. Οι περισσότεροι από αυτούς ήσαν μορφωμένοι ή εθεωρούντο ως διανοούμενοι. Αυτό ήταν αντίθετο προς τις διατυπωμένες θέσεις του Μαρξ (Θάνατος του κράτους από μαρασμό, αυθόρμητη εργατική/λαϊκή εξέγερση). Για τον λόγο αυτό, ο Λένιν αναγκάστηκε να αναθεωρήσει αυθαιρέτως μερικές δογματικές αρχές του Μαρξισμού και να δημιουργήσει έναν αναπροσαρμοσμένο στις δικές του θέσεις Κομμουνισμό πού αργότερα απεκλήθη Μαρξισμός-Λενινισμός.

Εξ αιτίας της τόσο μεγάλης επιρροής πού είχαν οι Ρόθτσιλντ στην τράπεζα της Αγγλίας και επειδή οι διευθυντές της μπορούσαν να ελέγχουν την πολιτική της Βρετανικής κυβερνήσεως, οι επαναστάτες μπορούσαν πάντα να βρίσκουν άσυλο εκεί, όταν εδιώκοντο από τις άλλες χώρες. Ο Κάρλ Μάρξ και ο Έγκελς είναι τυπικά «παραδείγματα».

                                                                    *

Λόγω των εκτεταμένων δολοφονιών από τις τρομοκρατικές ομάδες των Ταλμουδιστών Ιουδαίων, το καζάνι στην Ρωσία έφτασε στα όρια της εκρήξεως, με αποτέλεσμα την πρόωρη εξέγερση στους δρόμους της Πετρουπόλεως και Μόσχας, από τους μενσεβίκους του Μαρτώφ, τον Δεκέμβριο του 1905.

Όταν οι μενσεβίκοι ξεκίνησαν την επανάσταση στην Ρωσία το 1905, ήσαν αμύητοι στο Σχέδιο της Παγκόσμιας Επαναστάσεως τουτέστιν, δεν είχαν ειδοποιηθεί από τους παγκόσμιους συνωμότες, αφού τα γεγονότα του 1905 δεν συμπεριλαμβάνοντο στο Σχέδιο της ανατροπής του Τσαρικού καθεστώτος. Είναι δύσκολο για τον αμύητο να κατανοήσει τις οδηγίες στην αναδίπλωση, αφού οι επαναστάτες ήλεγχαν την Πετρούπολη από τον Ιανουάριο έως τον Δεκέμβριο του 1905 και ίδρυσαν το Σοβιέτ της Πετρουπόλεως.

Ο Λένιν όμως και αρκετοί από τους υψηλόβαθμους επαναστάτες ηγέτες, ενημερωμένοι προφανώς από τον μυημένο Λένιν, δεν έλαβαν μέρος σ’ εκείνη την εξέγερση. Άφησαν το κόμμα των μενσεβίκων να χειριστεί την επανάσταση, με την βεβαιότητα ότι θα αποτύχει για να αναλάβουν οι ίδιοι, ως νέα κεχρισμένα όργανα, την υλοποίηση του σχεδίου των Διεθνών Τραπεζιτών/Συνωμοτών.

Όταν ο Λένιν βρισκόταν στην Γενεύη συνδιασκεπτόμενος με τις μυστικές εταιρείες, εξερράγη η επανάσταση και επακολούθησε η τραγωδία της αιματηρής Κυριακής τον Ιανουάριο του 1905 στην Πετρούπολη. Δεν επέστρεψε στην Ρωσία μέχρι τον Οκτώβριο.

Για την αιματηρή Κυριακή κατηγορήθηκε ο Τσάρος για μισαλλοδοξία, εκείνοι όμως πού ερεύνησαν τα γεγονότα βρήκαν πολλές αποδείξεις πού τους έπειθαν ότι το γεγονός της αιματηρής Κυριακής σχεδιάστηκε από μία Τρομοκρατική Ομάδα με στόχο να προκληθεί θυμός και μίσος στις καρδιές των μη Εβραίων εργατών εναντίον του Τσάρου. Το γεγονός βοήθησε τους ηγέτες του παραρτήματος του ΠΕΚ στην Ρωσική Αυτοκρατορία, να εγγράψει χιλιάδες μη Εβραίους άνδρες και γυναίκες πού μέχρι την θλιβερή αυτή ημέρα παρέμεναν πιστοί στον Τσάρο και τον αποκαλούσαν «Πατερούλη».

Κατά την Ρωσική επανάσταση του 1905 υποκινηθείσα, όπως προείπαμε, από τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους μενσεβίκους, ευρύτατα εκυκλοφόρησε στις νοτιοδυτικές επαρχίες της Ρωσίας όπου και οι πυκνότεροι εβραϊκοί πληθυσμοί, ο εξής λόγος πού είχε εκφωνηθεί υπό του Ραββίνου της Βίλνας7, δημοσιεύθηκε κατά το 1908 υπό του Α. Θ. Παζιτσλάβσκυ και αποκαλύπτει τους πραγματικούς υποκινητές και υπεύθυνους για την «αιματηρή Κυριακή» του 1905.

«Οι πατέρες ημών εκληροδότησαν εις τους εκλεκτούς του Ισραήλ την υποχρέωσιν να συναθροίζονται άπαξ του έτους καθ’ εκάστην εκατονταετηρίδα περί τον τάφον του μεγάλου Κυρίου Κολβραίου του αγίου Ραββίνου Μπέν-Ιούδα. Αι μεγάλαι γνώσεις αυτού ορίζουσιν εις τους εκλεκτούς, εν εκάστη γενεά την εξουσίαν επί πάντων των απογόνων του Ισραήλ. Ιδού επί 18 αιώνας διαρκεί η πάλη του Ισραήλ κατά της δυνάμεως εκείνης ήτις ήτο προωρισμενη διά τον Αβραάμ.

Καταπατούμενος, πιεζόμενος υπό των εχθρών διαρκώς, διατελών υπό τον  φόβον του θανάτου, των διώξεων, των ληστεύσεων και δηώσεων παντός είδους, ο λαός του Ισραήλ δεν κατεσυνετρίβη.

Διεσκορπίσθη ανά πάσαν την υφήλιον διότι άπασα η γη δέον ν’ ανήκει εις αυτόν. Ο λαός ημών διαρκώς εγείρεται και οσημέραι κραταιούνται αι δυνάμεις αυτού. Ημίν ανήκουσι «ο Θεός της ημέρας», ο «Χρυσούς μόσχος». Ο παγκόσμιος πλούτος της εποχής.

Όταν καταστώμεν οι μόνοι κάτοχοι παντός του επί της γης χρυσού, η εξουσία εμπράκτως θα περιέλθει εις χείρας ημών και τότε εκπληρωθήσονται αι εις τον Αβραάμ δοθείσαι εντολαί.

Ο χρυσός η μεγάλη αυτή δύναμις επί της γης είναι η ισχύς, το βραβείον, το όργανον πάσης εξουσίας, είναι το πάν όπερ φοβείται ο άνθρωπος και επιθυμεί. Ιδού το μόνον μυστικό της επιστήμης περί του πνεύματος, δι’ ου διοικείται ο κόσμος αυτός. Ο XVIII αιών ανήκει εις τους εχθρούς ημών, ο ενεστώς αιών και οι μετ’ αυτόν (ΣΣ: 19^ος, 20^ος, 21^ος) δέον ν’ ανήκουν εις ημάς, εις τον λαόν του Ισραήλ και αφεύκτως θα είναι ημέτεροι.

Ιδού το δέκατον, εν διαστήματι δεκαετούς σκληράς και αδιακόπου πάλης προς τους εχθρούς ημών συναθροίζονται εν τώ νεκροταφείω τούτω περί τον τάφον του Αγίου Ραββίνου Συμεών Μπίν-Ιούδα οι εκλεκτοί εκάστης γενεάς του λαού Ισραήλ ίνα σκεφθώσιν επί των μέσων πρός κάρπωσιν, εν τω συμφέροντι του ημετέρου έργου, ωφελειών επί των μεγάλων σφαλμάτων, άτινα δεν παύουν να διαπράττουν οι εχθροί ημών οι Χριστιανοί. Εκάστοτε ο νέος αιών εκήρυττε και διεσάλπιζεν άγριον πόλεμον κατά των εχθρών μας αλλά ουδέποτε οι πρόγονοι ημών κατώρθωσαν να συγκεντρώσουν εις τας χείρας ημών τοιαύτην τεραστίαν πληθώραν χρυσού ην παρέδωκεν ημίν η XVIII εκατονταετηρίς. Δυνάμεθα τώρα άνευ παραλόγου φαντασιοπληξίας να βαυκαλιζώμεθα εκ της ελπίδος ότι θα επιτύχωμεν τους σκοπούς ημών και μετά πεποιθήσεως να προσατενίζωμεν κατ’ ευθείαν το μέλλον.

Οι διωγμοί και αι καταστροφαί, αι ζοφώδεις και βασανιστικαί εποχαί ας μετά ηρωϊκής υπομονής υπέμεινεν ο λαός του Ισραήλ ευτυχώς παρήλθον χάρις εις την πρόοδον του πολιτισμού των Χριστιανών. Και η πρόοδος αύτη είναι η καλλιτέρα ασπίς όπισθεν της οποίας δυνάμεθα να κρύβωμεν, όπως ταχέως και αποφασιστικώς βαδίσωμεν το τελευταίον βήμα της αποστάσεως, ήτις χωρίζει ημάς από του απωτάτου μας σκοπού»8. 

Birthing the Phoenix Vol III, p. 36 37.

Birthing the Phoenix Vol III, p. 38 39

Η αιματηρή Κυριακή του Ιανουαρίου 1905 πού έχει μεγάλη ιστορική σημασία, κατεστάλη αμέσως. Εάν ο Λένιν και οι διεθνείς τραπεζίτες επενέβαιναν την στιγμή εκείνη υπέρ των μενσεβίκων, τίποτε δεν θα είχε νικήσει τις επαναστατικές προσπάθειες. Η μόνη πιθανή εξήγηση γιατί οι μπολσεβίκοι άφησαν τις Τσαρικές δυνάμεις να ξανακερδίσουν τον έλεγχο, είναι ότι είχαν άλλα μυστικά σχέδια για τα οποία δεν εδόθη διαταγή εφαρμογής τους την στιγμή εκείνη, διότι τότε προετοίμαζαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και επιθυμούσαν η Ρωσία να παραμείνει Μοναρχική και η Επανάσταση να εκραγεί μετά τον πόλεμο. Φαίνεται να είναι η μοναδική λογική εξήγηση και τα μελλοντικά γεγονότα δείχνουν πώς αυτό ήταν το σχέδιό τους.

Η αποτυχημένη επαναστατική απόπειρα των μενσεβίκων στα 1905 έπεισε τον Λένιν πώς ο μόνος τρόπος να υπάρξει επιτυχής επανάσταση ήταν να οργανωθεί μία Διεθνής Οργανωτική Επιτροπή πού πρώτα θα σχεδίαζε και μετά θα διηύθυνε κάθε επαναστατική δράση.

 Έτσι ο Λένιν ίδρυσε την Κόμιντερν (επιτροπή9) αφού προηγουμένως είχε μελετήσει τα γεγονότα της «Γαλλικής» Επαναστάσεως. Όταν έμαθε ότι η μυστική εξουσία πού έφερε εις πέρας την «Γαλλική» Επανάσταση ήταν ακόμα ενεργός, έρριξε τον κλήρο του σ’ αυτούς και οι διεθνείς ταλμουδιστές τραπεζίτες τον εξέλεξαν σαν ηγετικό τους πράκτορα στην Ρωσία. Το σχέδιό του ήταν να αφήσει τα μέλη της Κόμιντερν να νομίζουν πώς ήσαν οι εγκέφαλοι της Επαναστάσεως και ταυτοχρόνως να επηρεάζει την σκέψη τους ώστε να προωθηθούν τα μακροχρόνια σχέδια των Διεθνών Τραπεζιτών. Εάν ερχόταν κάποια μέρα πού οι επαναστάτες ηγέτες δεν θα μπορούσαν να ελεγχθούν, τότε υπήρχε πάντα η δυνατότητα να εξοντωθούν.

Μετά την καταστολή της εξεγέρσεως του 1905, ο Τσάρος:

-Εφυλάκισε ή εξόρισε περίπου 200.000 επαναστάτες, συμπεριλαμβανομένων των Λένιν και Ρωσοεβραίου ταλμουδιστού Τρότσκυ (ψευδώνυμο. Το πραγματικό όνομα του Τρότσκυ ήταν Λέων Δαβίδοβιτς  Μπρονστάϊν).

-Εγκαθίδρυσε ένα εκλεγμένο κοινοβούλιο πού ονόμασε Δούμα.

Ο Λένιν όμως ευρισκόμενος σε εξορία, εφυγαδεύθη κατά ανεξήγητο τρόπο και μετέβη στην Σουηδία, ενώ ο Τρότσκυ εδραπέτευσε το 1907 και κατέφυγε στην Γαλλία.

                                                                                                                                    Συνεχίζεται

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος.

---

1 Κομμουνισμός, Ιμπεριαλισμός και Εβραϊσμός, οι τρείς δυνάμεις πού κυβερνούν τον κόσμο, κεφ.  10ο.

2 Τάταροι: Γενική ονομασία διαφόρων Μογγολικών και Τουρκόφωνων φύλων τής Ασίας. Ο ισχυρισμός του Bakony επιβεβαιώνεται και από τα μογγολικά εξωτερικά χαρακτηριστικά τού  Λένιν.

3 Λένιν, μία νέα βιογραφία, Dmitri Volkoganov (Διευθυντής του ιδρύματος στρατιωτικής ιστορίας της ΕΣΣΔ), Free Press, 1994, σ. 8-9 (ISBN 978-0-02-933435-5).

4 Από το νέο Εβραϊκό μουσείο της Μόσχας που πρόσφατα άνοιξε τις πύλες του, σύμφωνα με έρευνα του ανταποκριτή των βρετανικών Times στην Μόσχα, Ρότζερ Μπόγιες έλειπε η επιστολή της αδελφής του Λένιν που αναφέρει την χαμένη εβραϊκή ρίζα του αδελφού της. Νεώτερα δημοσιεύματα όμως, μας πληροφορούν ότι η επίμαχη επιστολή της αδελφής του Λένιν Άννας, ευρίσκεται μεταξύ των ντοκουμέντων του Μουσείου.

5 Η κρυμμένη Κυβέρνηση, Gerald B. Winrod, σ. 126

6 Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια, τ.14ος, σ.553.

7 Βίλνα (Λιθουανιστί Vilnyus, ρωσιστί Βίλνα ή Βίλνο): Πρωτεύουσα τής Λιθουανίας. Κατά τον A΄ παγκόσμιο πόλεμο από τού 1915 μέχρι τού 1918 κατελήφθη από τούς Γερμανούς. Οι κάτοικοί της είναι κυρίως Λιθουανοί, Πολωνοί, Ρώσοι, Λευκορώσοι και εβραίοι ανερχόμενοι σέ 235.000 (1959).

8 O λόγος είχε εκφωνηθεί από τον ραββίνο Einchorn ή Reichhorn σ’ ένα συνέδριο των «σοφών του Ισραήλ» που έγινε στην Πράγα, το 1869, πάνω στον τάφο του θεωρουμένου από τους Ταλμουδιστές ως «αγίου», του ραββίνου Simeon ben Judas.Ο λόγος εκείνος απετέλεσε το προσχέδιο των «πρωτοκόλλων των σοφών της Σιών» και ένα είδος « Όρκου πίστεως» μεταδιδομένου από γενεά σε γενεά στους Ταλμουδιστές Ιουδαίους της Διασποράς. (Le Dernier bal du «Grand Soir» ou la Republique Univeselle, Pierre Hepess, 1957 – Tα μυστικά σχέδια του Διεθνούς Σιωνισμού, Νικ. Ψαρουδάκης, 1976, σ.13-  La Vieille France/ H Παλαιά Γαλλία, 21 Οκτ.1920,τ.195 και 10 Μαρτίου 1921,τ.214, LIBRE PAROLE, November 1933 p.29, Birthing the Phoenix Vol III, p.36-39).

9 Κόμιντερν: Όνομα κάθε Κομμουνιστικής Διεθνούς Επιτροπής. Σύντμηση των λέξεων Κομμουνιστική Διεθνής  (Kommunistische International). Ειδικώτερα η Γ΄ Διεθνής πού ιδρύθηκε την 2-3-1919 με πρόεδρο τον Ζηνόβιεφ και έδρα την Μόσχα. Διελύθη τον Μάϊο του 1943.

   Σκοπός: α. Καθορισμός της επαναστατικής τακτικής και μεθόδων στους αγώνες των κομμουνιστών όλου τού κόσμου   προς επιβολή τού κομμουνιστικού καθεστώτος διά βιαίων μέσων.

                  β. Εκπαίδευση των πλέον αιμοσταγών οπαδών τού κομμουνισμού από διάφορες χώρες για την μεταλαμπάδευση των «ιδεωδών» στις πατρίδες τους και επιβολής τού Κομμουνισμού.