Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

ΜΕΡΟΣ 16^ο

·Στην προαναφερθείσα (Μέρος 12^ο) υπ’ αριθ. 7-618-6, Νο 912-S.R.2 έκθεση της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Γαλλίας, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, περιλαμβάνονται και τα εξής αποκαλυπτικά στοιχεία:

-Ο εβραϊκός οίκος Κούν-Λέμπ και Σία είχε σχέσεις με το Συνδικάτο του Ρήνου-Βεστφαλίας, που ήταν εβραιογερμανική επιχείρηση, ακόμα και με τον εβραϊκό οίκο του Παρισιού Αδελφοί Λαζάρ και την εβραϊκή Τράπεζα Γκύνζμπεργκ της Πετρουπόλεως, του Τόκιο και του Παρισιού.

-Οι εβραϊκές επιχειρήσεις αυτές, είχαν στενές σχέσεις με τον εβραϊκό οίκο Σπάγερ και Σία του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και της Φραγκφούρτης του Μάϊν, καθώς και με την εβραιομπολσεβικική επιχείρηση των Τραπεζών ΝΥΕ της Στοκχόλμης.

-Η μπολσεβικική κίνηση φανερώνεται σαν μία μεγάλη εβραϊκή επιχείρηση και ότι ωρισμένες εβραϊκές Τράπεζες συμμετέχουν δραστήρια στην οργάνωση της επιχειρήσεως αυτής.

                  Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ο ρόλος του ραββίνου Ιούδα Μάγνες, στενού φίλου του Ιακώβ Σίφφ:

                  «Ο ραββίνος Δρ. Ιούδας Λεόν Μάγνες, γεννημένος το 1877, είναι ο ιδρυτής της «Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής», παντρεμένος με την αδελφή του νομικού συμβούλου του Ουίλσων, του κ. Λούϊς Μαρσέλ, ένα διάστημα ραββίνος της κοινότητος Γεσουρούν της Νέας Υόρκης, στην οποία είχαν τότε προσχωρήσει πολλοί σημαίνοντες Αμερικανοί εβραίοι. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης και στενός φίλος του Ρούζβελτ, Λήμαν (Σ.Σ: Γόνος της γνωστής οικογενείας Τραπεζιτών Λήμαν Μπράδερς).

Ο Ιούδας Λεόν Μάγνες, που ωνομάσθηκε «Πρίγκηπας του Ισραήλ», έγραψε μαζί με τον εβραίο συγγραφέα Ισραήλ Τσβάγκιλ ένα βιβλίο («Τώρα και Πάντοτε»), στο οποίο  εξεθείαζε τον Παγκόσμιο Μπολσεβικισμό λέγοντας, πώς μ’ αυτόν αρχίζει η επικράτηση του ιουδαϊσμού και πώς αυτός θα κυριαρχήσει πάνω σ’ όλο τον κόσμο. Mεταξύ των άλλων λέει: «Στο μεταξύ αυτών διάστημα εμείς οι εβραίοι κερδίσαμε την ελευθερία μας στην Ρωσία και πήραμε πρώτης τάξεως εκδίκηση. Ώ, άξιζε τον κόπο να υποστούμε πογκρόμ γι’ αυτό…!!! (Σ.Σ: Οι διώξεις ἡ υποκίνηση του «πογκρόμ» ήταν μέρος του σχεδίου ανατροπής του Τσαρικού καθεστώτος).

Η κυβέρνηση που μας κατεδίωκε, χάθηκε για πάντα μέσα στην σκόνη της λήθης. Εκεί όπου κάποτε είμαστε οι ταπεινοί και οι καταδιωγμένοι, είμαστε σήμερα οι περήφανοι και ανηλεείς καταδιώκται».

Κατόπιν ο ραββίνος Μάγνες «προφητεύει» θριαμβευτικά την νίκη του Ιουδαϊσμού χάρις στον Παγκόσμιο Μπολσεβικισμό: «Η ζωή των ευρωπαϊκών λαών θα ξεχυθεί από το στόμα τους, από τα μάτια τους και από το δέρμα τους σαν κύματα από χαλασμένο αίμα. Στην Ρωσία θα χαρισθεί η ζωή μόνο στα νήπια και τους αναλφάβητους, τα κουφάρια των άλλων θα σχηματίσουν τεράστια νεκροταφεία γύρω στην Μόσχα και στην Πετρούπολη. Ο εκδικητής που έρχεται θα σκορπίσει την ερημιά στην Πολωνία και την Ουκρανία. Στις χώρες αυτές θα κακοποιηθούν όλες οι γυναίκες, προτού σκοτωθούνε. Το λιμάνι στο Νταντσίχ θα γεμίσει με βρώμικο αίμα. Ο εκδικητής θα μεταβάλει το Βέλγιο και την Γερμανία σέ τέτοια σφαγεία, που θα παραστεί ανάγκη να κατασκευασθούν νέα και ψηλότερα προχώματα στην Ολλανδία. Από την Γαλλία θα περάσει σαν μία φωτιά πάνω από ένα χωράφι ώριμου σταριού...»

·Από την μελέτη της ζωής του Ντισραέλι αποκαλύπτεται ότι:

-Η τράπεζα Κούν-Λέμπ & Σία της Νέας Υόρκης χρηματοδοτούσε τους Εβραίους επαναστάτες στην Ρωσία ενώ οι Ρόθτσιλντς του Λονδίνου ήσαν οι διαχειριστές της Τσαρικής κυβερνήσεως στο Λονδίνο.

-Ο Ντισραέλι πέρασε πολλά κυριακάτικα βράδια με τους Ρόθτσιλντς στο Λονδίνο.

-Οι Ρόθτσιλντς του Λονδίνου εθεωρούντο Φιλελεύθερων πολιτικών ιδεών και ότι από το 1840 έως το 1917 ο Φιλελεύθερος τύπος που ήλεγχαν οι Ρόθτσιλντς ήταν σταθερά αντι-Ρωσικός.

-Στην Γερμανία οι επικεφαλής στην πολιτική και την οικονομία, θεωρούντο αντιδραστικοί επειδή δεν επέτρεπαν στους διεθνείς τραπεζίτες να κάνουν αυτό που ακριβώς ήθελαν. Ο Βαρώνος Φόν Μπαϊσρήντερ του Βερολίνου και οι Βάρμπουργκ της Οδησσού βοηθούσαν τους Γκίνζμπεργκ στην Αγία Πετρούπολη για να προωθούν και φροντίζουν τα συμφέροντα των Ρόθτσιλντς.

·Στο τεύχος της 20ης Φεβρουαρίου του 1923 της εφημερίδος  «Figaro» ο Francois Coty αναφέρεται: «Οι επιχορηγήσεις προς τους μηδενιστές της Ρωσίας και τους άλλους κατά την περίοδο αυτή από τον Ιακώβ Σίφφ δεν αποτελούσαν πράξεις μεμονωμένης γενναιοδωρίας. Μία γνήσια τρομοκρατική Ρωσική οργάνωση δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ, με δικά του έξοδα και με στόχο την δολοφονία υπουργών, κυβερνήσεων, διοικητών της αστυνομίας, κλπ.».

·«Δεν υπάρχει λόγος να μεγαλοποιήσουμε τον ρόλο που έπαιξαν, στην δημιουργία του μπολσεβικισμού και στην πραγματοποίηση της Ρωσικής Επανάστασης, αυτοί οι διεθνείς και κατά κύριο μέρος άθεοι εβραίοι. Είναι σίγουρα πολύ μεγάλος. Ίσως υπερτερεί όλων των άλλων. Με την αξιοσημείωτη εξαίρεση του Λένιν, η πλειοψηφία των ηγετών είναι Εβραίοι. Και επιπλέον η πρωταρχική έμπνευση και η κινητήρια δύναμη προέρχεται από τους εβραίους ηγέτες»1.

Προφανώς ο Τσώρτσιλ δεν είχε πληροφορηθεί για τις Ιουδαϊκές ρίζες του Λένιν, οι οποίες απεκαλύφθησαν αργότερα..

Ο Κάρολος Μάρξ, ο ιδρυτής του Κομμουνισμού ήταν Ιουδαίος. Το εβραϊκό του όνομα ήταν Κεσιλέ Μαρδοχαίος. Ο Λένιν ήταν Ιουδαίος. Το Συμβούλιον των λαϊκών επιτροπών της πρώτης Κομμουνιστικής Κυβερνήσεως της Ρωσίας επί 22 μελών είχε 17 Ιουδαίους μεταξύ των οποίων οι Λένιν, Στάλιν, Λουριέ (Larin), Σλίχτερ (Vostanoleinin), Τρότσκυ (Lew Davidovich Bronstein), Κάουφμαν (Samuel Kaufman), Σμίθ (Scmidt), Λιλιάνα (Ethel Knigkisen), Σπίτσμπεργκ (Spitzberg), Ζηνόβιεφ (Apfelbaum), Κουκόρσκι (Kukor), Βολοδάρσκι (Kohen), Ραδομίλσκι (Uriski), Στάϊνμπεργκ (Steinberg) και Φένισταϊν (Pfenigstein).

Επί 554 ανωτέρων διοικητικών εκπροσώπων της μετεπαναστατικής Ρωσίας ήσαν: Πολωνοί 2, Τσέχοι 1, Λιθουανοί 43, Φινλανδοί 3, Ρώσοι 30, Αρμένιοι 13, Γεωργιανοί 2, Ούγγροι 1, Γερμανοί 12, Ιουδαίοι 447!!!

Επιμένουν ακόμη οι νεομπολσεβίκοι εις τα περί Ρωσικής/Οκτωβριανής Επαναστάσεως;

Ας μη νομίσει δε κανείς πώς από τους 447 αυτούς Ιουδαίους όλοι ήσαν συνειδητοί κομμουνιστές.

Από αυτούς μονάχα 50 ήξεραν τον πραγματικό σκοπό της κομμουνιστικής επαναστάσεως. Για να επαληθευθεί, έτσι, η πολύκροτη παρατήρηση του Λένιν, που προκάλεσε την «μήνιν» των οπαδών του, πώς «επί 100 μπολσεβίκων 1 είναι συνειδητός, 39 είναι αγύρται και 60 ηλίθιοι»!

*

Βλέπομεν λοιπόν καθαρά στην λεγομένη Ρωσική Επανάσταση, τα ίδια ακριβώς συμφέροντα και πρόσωπα της Κεντρικής Τραπέζης, των αφορολογήτων Ιδρυμάτων και λοιπών Εβραϊκών τραπεζών που σχεδίασαν, υπεκίνησαν και πραγματοποίησαν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Άλλωστε καμμία επανάσταση, εξέγερση ή πραξικόπημα, εξ ορισμού και στην πράξη δεν μπορεί να πετύχει χωρίς οργάνωση και χρήμα. Αλλά το «Σύστημα» στην κορυφή, διαθέτει πλούσια και τα δύο. Εδώ γεννάται το ερώτημα:

Τί είχαν να κερδίσουν αυτοί οι πολυεκατομμυριούχοι τραπεζίτες και χρηματιστές από την λεγομένη Ρωσική Επανάσταση; Τί είχαν να κερδίσουν διατηρώντας το καθεστώς στην επιφάνεια; Ή κατά την διάρκειαν του 1920, ρίχνοντας εκατομμύρια δολλάρια στο νέο οικονομικό πρόγραμμα του Λένιν, για να γλυτώσουν τους σοβιετικούς από την καθίζηση; Χρήματα;

Δεν θα το έκαναν ποτέ συνεπείς με την Διεθνή τραπεζική τακτική τους, εάν δεν ήλεγχαν πλήρως την κατάσταση καθ’ όσον ήταν πολύ δύσκολο να ελέγξουν μόνον με το χρήμα την επανάσταση σε μία απέραντη και πολυπληθή χώρα.

Άρα οι στόχοι ήσαν πολύ απώτεροι:

-Η κατάληψη της εξουσίας της χώρας μέσω του πραξικοπήματος, μέχρις ολοκληρωτικής επιτυχίας (ακόμη και διά της εξαπολύσεως μικροβίων και ασθενειών) και της συνεχούς διαβρώσεως, για την προλείανση του εδάφους και την επιβολήν του προσχεδιασμένου ολοκληρωτικού συστήματος, κάτω από τον έλεγχον των συμφυλετών τους Ιουδαίων προαγωγών και χρηματοδοτών.

-Η Ρωσία ήταν η μόνη Αυτοκρατορία (Μοναρχία), που έπρεπε κατά τα πρότυπα της Γαλλικής Επαναστάσεως να καταλυθεί. Η Ρωσία διέθετε μίαν συμπαγή ορθόδοξη Εκκλησία που έπρεπε να διαβρωθεί και να καταλυθεί.

-Η Ρωσία ήταν η μόνη μεγάλη αξιόλογη χώρα χωρίς Κεντρική Τράπεζα. Συνεπώς έπρεπε να γίνει οικονομική αφαίμαξή της από τους Διεθνείς Τραπεζίτες.

-Η Ρωσία ήταν μία χώρα με μία μικρή αριστοκρατία και πολυπληθείς εξαθλιωμένες μάζες, κάτω από την αυθαίρετη Τσαρική διοίκηση. Ήταν η καταλληλότερη χώρα να επιχειρηθεί και να επιτύχει το κομμουνιστικό τους πείραμα. Ήταν μία μεγάλη χώρα που μέ μία τελείως διαφορετική ιδεολογία, κάτω από μίαν ανεξέλεγκτη ολοκληρωτική κυβέρνηση, υπό τα όργανα του «Συστήματος», θα μπορούσε να είναι μία διαρκής απειλή κατά του δυτικού κόσμου. Έτσι οι κυρίαρχοι Διεθνείς Τραπεζίτες, θα μπορούσαν να επεκτείνουν το χρηματοδοτικό τους έργο και την εξουσία τους σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Στις 3 Μαρτίου 1918 στο Μπρέστ-Λιτόφσκ, οι μπολσεβίκοι υπέγραψαν δύο συνθήκες ειρήνης με τους εχθρούς της Ρωσίας Γερμανούς και έτσι αποδεσμεύτηκαν οι Γερμανοί και εστάλησαν στα Δυτικά μέτωπα, για να σκοτώσουν συμμαχικούς στρατιώτες. Για τον σκοπό αυτό, Αμερικανικοί τραπεζικοί οίκοι, που ελέγχονταν από τους Ρόθτσιλντς, τους αντάμειψαν με ρευστό χρήμα προκειμένου να στηρίξουν την δικτατορία των μπολσεβίκων.

Ο Λένιν για να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που έδωσε στους εχθρούς της Ρωσίας Γερμανούς, είχε ένα λόγο παραπάνω για την ενέργεια αυτή. Πίστευε ότι το χάος που δημιουργείται από ένα πόλεμο θα μπορούσε να προκαλέσει κομμουνιστικές επαναστάσεις, σέ κάθε καπιταλιστικό κράτος. Σύμφωνα με τον  Skousen:

«Ήθελε να ξεμπερδέψει η Ρωσία από την σύγκρουση, ώστε να την ετοιμάσει για το ρόλο που θα διαδραμάτιζε σαν «πατρίδα του Κομμουνισμού». Αυτό, θα του έδινε την ευκαιρία να εδραιώσει την δύναμή του στην Ρωσία και στην συνέχεια να επιβλέψει τις επαναστάσεις, στα κουρασμένα από τον πόλεμο έθνη, έτσι ώστε να θέσει τον κόσμο, κάτω από την δικτατορία του προλεταριάτου, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα»2.

Ωστόσο, αρκετά σύντομα, καθώς ο Λένιν αποκτούσε όλο και μεγαλύτερο έλεγχο, εξανάγκαζε τους χωρικούς να παραδίδουν τα προϊόντα που παρήγαγαν, συγκεντρώνοντας έτσι τον έλεγχο της παραγωγής.

Ο Λένιν παρά το γεγονός ότι είχε αποκτήσει δύναμη και απεριόριστη εξουσία, διεπίστωσε ότι τον έλεγχο της καταστάσεως τον είχαν άλλοι. Άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι δεν ήταν αυτός που πραγματικά κινούσε τα νήματα. Κάποιος άλλος βρισκόταν, σιωπηλά, στα παρασκήνια και ήλεγχε τον ίδιο και τα γεγονότα. Λίγο αργότερα είπε παραπονούμενος:

«Η κατάσταση δεν λειτουργεί έτσι όπως επιθυμούσαμε. Πώς λειτουργεί; Το αυτοκίνητο δεν υπακούει. Ένας άνδρας βρίσκεται στο τιμόνι και φαίνεται να το οδηγεί, αλλά το αυτοκίνητο δεν κινείται προς τη επιθυμητή κατεύθυνση. Κινείται έτσι, όπως άλλες δυνάμεις επιθυμούν»3

*

Κι’ ενώ οι δυτικοί σύμμαχοι περιέργως, κατεφέροντο μόνο λεκτικώς και μάλιστα ηπίως, κατά του Μπολσεβικισμού, ο Λένιν τον Μάρτιο του 1919, συγκάλεσε την Τρίτη Διεθνή στην οποίαν προήδρευσε. Ο Ζηνόβιεφ εκλέχτηκε πρόεδρος. Σκοπός της συγκλήσεως ήταν η ισχυροποίηση των επαναστατικών κομμάτων σέ κάθε χώρα του κόσμου και η εξεύρεση τρόπου παροχής συμβουλών στους ηγέτες τους, όπως και οικονομική ή όποια άλλη βοήθεια εθεωρείτο απαραίτητη για την επιτυχία της Παγκόσμιας Λαϊκής Επαναστάσεως και επιβολή του Κομμουνιστικού Καθεστώτος.

Ήδη από το 1919 συνεστήθη από τους μπολσεβίκους και ειδικό τμήμα προπαγάνδας, καλούμενον Ανατολικόν τμήμα της Οδησσού.

Πρώτος πρόεδρος αυτού υπήρξεν ο γνωστός αλλά αινιγματικός Γαλλο-ιουδαίος τραπεζίτης και λοχαγός(;) Σαδούλ, ο προστάτης του ντονμέ (Κρυπτο-ιουδαίου μουσουλμάνου) Μουσταφά Κεμάλ από τα νεανικά του χρόνια,  γραμματεὺς δε ὁ Έλλην Ιωαννίδης. Ο Σαδούλ απέστειλε προκηρύξεις στον ελληνικό στρατό με την υπογραφή του καλώντας τους Έλληνες να ρίψουν τα όπλα και να συμπράξουν με τούς Τούρκους! Κάτι το οποίον έπραξαν και στελέχη τού ΚΚΕ στο Μικρασιατικό μέτωπο, όπως αποδεικνύεται και από μεταγενέστερα δημοσιεύματα τού επισήμου οργάνου του ΚΚΕ, τής Εφημερίδας «Ριζοσπάστης» (12 Ιουλίου 1935).

Το 1920 επικεφαλής του Ανατολικού τμήματος ετοποθετήθη ο Σεραφείμ (Τρυγώνης) ρίψας επίσης σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ομοίων αντιτύπων προκηρύξεις προς τον Ελληνικό στρατό της Θράκης και Μ. Ασίας. Εξ άλλου, το τμήμα τούτο απέστειλε κρυφίως στην Ελλάδα ένα εκ των μελών του, τον Έλληνα Ταμπουλίδη ο οποίος διέμεινεν ολόκληρη διετία εργαζόμενος στον Πειραιά και Αθήνας, εν αγνοία των Ελληνικών αρχών!

 Το τμήμα τούτο των Ιουδαιομπολσεβίκων απέστειλεν επίσης χρηματικές βοήθειες προς τον Κεμάλ διά του αντιπροσώπου αυτού, ενός Τούρκου Λαζού εκ Τραπεζούντος έχοντος στην διάθεσίν του ιδιαίτερον ατμόπλοιον.

Κατά το 1920 έφθασεν στην Μόσχα ο φοιτητής των φυσικομαθηματικών του Εθνικού Πανεπιστημίου Δημοσθένης Λιγδόπουλος, εκ μέρους του ελληνικού κομμουνιστικού κόμματος. Αυτός αφού έλαβε οδηγίες από την Κεντρική Επιτροπή των Μπολσεβίκων, ανεχώρησε συνοδευόμενος από έναν άλλο Έλληνα κομμουνιστήν της Ρωσίας, Ωρίωνα Αλεξάκην ονόματι και ένα Λιθουανόν, εφωδιασμένοι με πέντε εκατομμύρια χρυσά φράγκα.

Τους τρεις αυτούς κομμουνιστές παρέλαβε στο ατμόπλοιόν του ο αντιπρόσωπος του Κεμάλ στην Οδησσό, για να τους μεταφέρει στην Κωνσταντινούπολη. Καθ’ οδόν όμως δελεασθείς προφανώς εκ του μεγάλου ποσού, το οποίον έφερον μαζί τους οι τρείς σύντροφοί του, τους εφόνευσε και τους έρριψε στην θάλασσα. Φθάσας στην Κωνσταντινούπολη εδήλωσε στις αρχές ότι κατά τον πλουν πολεμικόν αγνώστου σημαίας τον εσταμάτησε και κατόπιν ερεύνης παρέλαβε τους τρείς ταξειδιώτες του. Την είδηση της δολοφονίας του Δημοσθένη Λιγδοπουλου ανεκοίνωσε το ΚΚΕ διά του δημοσιογραφικού του οργάνου4.  

Μετά παρέλευση 3 μηνών από της δολοφονίας, δημοσιεύθηκε η νεκρολογία του Λιγδοπουλου στην «Ισβέστια», επίσημο όργανο του μπολσεβικισμού.

Αλλ’ η τραγική μοίρα του κομμουνιστού Λιγδοπούλου δεν ημπόδισε τους κόκκινους Ιουδαίους δικτάτορες της Μόσχας να έλθουν σέ επικοινωνία με το Κομμουνιστικόν Κόμμα Ελλάδος, διά των παρανόμων μηχανισμών, τους οποίους εκείνοι εγνώριζαν και απέστειλαν στο ΚΚΕ χρήματα αλλά κυρίως πολιτικές οδηγίες για την συνέχιση του αντεθνικού του αγώνος!

                                                                                                                                        

                                                                                                                                                                                     Συνεχίζεται

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος.

---

1 WINSTON CHURCHILL, Illustrated Sunday Herarld, 8 Φεβρουαρίου1920.

2 W. Cleon Skousen(1913-2006), The naked Communist,1958.

3 Richard Wurmbrand, Marx and Satan (Westchester, 12., 1986, Crossway Books, 4η Έκδ. 1987 σε. 42).

4 Ριζοσπάστης, 21 Ιανουαρίου 1921.

  Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

 The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of     his friends:Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

 Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!! Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!