Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

ΜΕΡΟΣ 18^ο

Δ΄ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1.  Η αποκληθείσα από τους συγγραφείς της συμβατικής ιστορίας «Ρωσική Επανάσταση» ήταν μία από τις πλέον σημαντικές καμπές της σύγχρονης Παγκόσμιας Ιστορίας. Εκείνοι όμως που ξαναγράφουν την ιστορία, κατ’ εντολήν του Συστήματος, εφρόντισαν να την παρουσιάσουν τελείως διαφορετική, με τα χρώματα και τα μυνήματα που εξυπηρετούν το Σύστημα και το ιερατείο του. Έτσι πολύς κόσμος πιστεύει ότι οι μπολσεβίκοι-κομμουνιστές επαναστάτησαν στην Ρωσία τον Οκτώβριο 1917 και ανέτρεψαν το καθεστώς των Τσάρων, λόγω της απογοητεύσεως του ρωσικού λαού από την καταπίεση και την τυραννία τους.

        Αυτό είναι ψευδές!!! Η λεγομένη «Οκτωβριανή ή Κόκκινη επανάσταση» έγινε τον Οκτώβριο/Νοέμβριο του 1917, ενώ ο Τσάρος είχε παραιτηθεί προ επτά μηνών, από τον Μάρτιο του 1917. Κατά το διάστημα αυτό είχε σχηματισθεί υπηρεσιακή Κυβέρνηση υπό τον Πρίγκηπα Λβώφ, ο οποίος ήθελε να την οργανώσει και λειτουργήσει σέ Αμερικανικά ή Αγγλικά πρότυπα. Αλλά η Κυβέρνηση του Λβώφ υπερακοντίσθη από το καθεστώς του Ταλμουδιστού Ιουδαίου και τέκτονος Κερένσκυ.

     Ο Κερένσκυ θεωρούμενος και αποκαλούμενος δημοκράτης σοσιαλιστής, διεδραμάτισε σκοτεινό ρόλο. Συνέχισε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, αλλά έδωσε και αμνηστία σε ΟΛΟΥΣ τους επαναστάτες-τρομοκράτες-ποινικούς καταδίκους (Μαρξιστές, αναρχικοί, αποβράσματα της Ρωσικής κοινωνίας, κ.α.), οι οποίοι επωφεληθέντες από την αμνηστία και εξαπατήσαντες μεγάλες μάζες Ρωσικού λαού, εγκαθίδρυσαν, δια πραξικοπήματος το 1918, την φρικιαστική Ιουδαιομπολσεβικική κομμουνιστική δικτατορία.

2. Σύμφωνα με τις θεωρητικές αρχές του Μαρξισμού, πριν από την σοσιαλιστική επανάσταση θα έπρεπε να προηγηθεί η αστική επανάσταση που θα οδηγούσε στον καπιταλισμό.

        Ο καπιταλισμός, θα έπρεπε να αναπτυχθεί φυσιολογικώς, ως το τελευταίο του στάδιο. Να αναπτύξει όλες του τις αντιθέσεις. Να δημιουργήσει μία οικονομία αρκετά συγκεντρωτική για να προσφέρεται σέ διευθυνομένη διαχείριση. Και τέλος, να γεννήσει ένα τεράστιο, συγκεντρωμένο, οργανωμένο και εξαθλιωμένο προλεταριάτο. Αυτό το εξαθλιωμένο προλεταριάτο όταν θα ωρίμαζαν οι ιστορικές συνθήκες, θα ανέτρεπε τον καπιταλισμό, θα ανελάμβανε αυθορμήτως την διαχείριση της οικονομίας και μαζί με αυτήν και την διεύθυνση ολόκληρης της κοινωνίας. Γι’ αυτό, σύμφωνα με τους θεωρητικούς του Μαρξισμού, η σοσιαλιστική επανάσταση δεν θα μπορούσε να γίνει παρά μόνο στις πιο ανεπτυγμένες, βιομηχανικώς, καπιταλιστικές χώρες.

Η Ρωσία του 1917, όμως, δεν ήταν καπιταλιστικώς πιο ανεπτυγμένη από την Γαλλία. Συνεπώς, σύμφωνα με τις αρχές του μαρξισμού, δεν μπορούσε να τεθεί στην καθυστερημενη, μισοφεουδαρχική, αγροτική και καπιταλιστικώς υποανάπτυκτη Ρωσία, θέμα σοσιαλιστικής επαναστάσεως. Και πολύ περισσότερο δεν μπορούσε να τεθεί θέμα οικοδομήσεως του σοσιαλισμού. Τί χρειαζόταν λοιπόν, η Ρωσία;

3. Εκείνο που χρειαζόταν κανονικά η Ρωσία το 1917, ήταν ένας αστικός και δημοκρατικός μετασχηματισμός. Αυτός ο μετασχηματισμός άρχισε με την αποτυχούσα επανάσταση του Φεβρουαρίου/Μαρτίου 1917 που προκάλεσε την παραίτηση του Τσάρου. Στις 15 Μαρτίου ανετράπη οριστικώς η μοναρχία στην Ρωσία και μαζί της η φεουδαρχική απολυταρχία. Η πορεία προς τον εκδημοκρατισμό της Ρωσίας είχε αρχίσει. Την ανέκοψαν όμως βιαίως οι αστικο-σοσιαλεπαναστάτες (με την συμμετοχή των μπολσεβίκων), ο επαναστατημένος όχλος τον Οκτώβριο 1917 και την διέκοψαν οριστικώς οι μπολσεβίκοι με το πραξικόπημά τους, τρείς μήνες αργότερα (Ιανουάριος 1918).

Ο Λένιν, ήξερε πολύ καλά, ότι στην Ρωσία δεν υπήρχε προλεταριάτο ικανό να πραγματοποιήσει μία δική του επανάσταση και να αναλάβει την ηγεσία της κοινωνίας. Ούτε η κοινωνική του θέση και η ιδιότητα του ως αστού δικηγόρου, δικαιολογούσε την ανάληψη της ηγεσίας της Επαναστάσεως από τον ίδιο, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές του Μαρξισμού. Ήξερε επίσης, ότι στην Ρωσία δεν μπορούσε να τεθεί ζήτημα οικοδομήσεως του σοσιαλισμού, αφού σύμφωνα με τον Μαρξ δεν ήταν δυνατόν να υπερπηδηθούν τα φυσιολογικά στάδια της αναπτύξεώς της με «άλματα».

Επωφελήθηκε, όμως, από μία σειρά «συμπτώσεων» και «ευνοϊκών συνθηκών», που δημιουργήθηκαν σύμφωνα με το εκπονηθέν στις ταλμουδικές στοές σχέδιο, όπως:

-Το χάος που προκάλεσαν η ανατροπή του Τσάρου και ο πόλεμος με τους Γερμανούς.

-Το «κενό εξουσίας» που είχε δημιουργηθεί λόγω της χαώδους καταστάσεως.

-Η διαβρωτική λειτουργία της Ιουδαϊκής 5^ης φάλαγγος στην κρατική μηχανή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

-Η χορήγηση γενικής αμνηστείας στους πολιτικούς και ποινικούς καταδίκους. Αυτή η προσχεδιασμένη απόφαση είχε ως αποτέλεσμα την αποφυλάκιση χιλιάδων πολιτικών-ποινικών καταδίκων, τον επαναπατρισμό χιλιάδων αντικαθεστωτικών «επαναστατών» Ρωσοφώνων τρομοκρατών και την εισδρομή στην Ρωσία από το εξωτερικό δεκάδων χιλιάδων διεθνιστών τρομοκρατών που στελέχωσαν τις τάξεις των επαναστατών, κυρίως των μπολσεβίκων.

Έτσι, με την ανεξάντλητη χρηματική βοήθεια των Διεθνών Ταλμουδιστών Τραπεζιτών, ο Λένιν εκμεταλλεύθηκε την ίδια την καθυστέρηση του προλεταριάτου και του λαού της Ρωσίας και άρπαξε πραξικοπηματικώς την εξουσία.

4. Για να δικαιολογήσει ο Λένιν τις ενέργειές του που ήρχοντο σέ αντίθεση με τις αρχές του Μαρξισμού, διετύπωσε δικές του νέες αρχές (επικράτηση της επαναστάσεως σέ μία χώρα και όχι παγκοσμίως, αστός ηγέτης του προλεταριάτου και όχι «αυθόρμητη επανάσταση του προλεταριάτου», διατήρηση των δομών του αστικού κράτους και όχι κατάργησή του ή θάνατος εκ «μαρασμού», όπως διεκήρυττε ο Μαρξ, κλπ). Διαφοροποίησε αυθαιρέτως την δογματική διδασκαλία του Μαρξιστικού Κομμουνισμού με δικές του ετεροδιδασκαλίες. Δηλαδή, στις μέχρι τότε γνωστές θέσεις του Μαρξ, προσέθεσε δογματικώς ή άλλαξε κάποιες άλλες με δικές του αυθαίρετες απόψεις. Η νέα θεωρία που διετύπωσε ο Λένιν, ονομάσθηκε από τους μπολσεβίκους-κομμουνιστές Μαρξισμός-Λενινισμός.   

Ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς του σοσιαλισμού στην εποχή του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αυστριακός Όττο Μπάουερ, που βρισκόταν στην Ρωσία κατά τα γεγονότα 1917-1918, έγραψε τότε ότι, το Ρωσικό προλεταριάτο είχε παρασυρθεί πολύ πέρα από τις πραγματικές δυνάμεις του και ότι :

«Αυτή η εξόρμησίς του θα αποτύχει γιατί θα προσκρούσει στο γεγονός ότι σέ μία χώρα όπου η καπιταλιστική βιομηχανία δεν αποτελεί ακόμη παρά μόνο ένα «μικρό φαινόμενο», δεν είναι δυνατόν να μπει θέμα καταργήσεως του καπιταλισμού…Οι μπολσεβίκοι παρασύρθηκαν από αυταπάτες. Και παρέσυραν το προλεταριάτο σέ καταδικασμένα πειράματα που θα οδηγήσουν στην ήττα του»1.

5. Οι ηγέτες των μπολσεβίκων ρίχθηκαν σ’ αυτή την περιπέτεια παρ’ όλο που ήξεραν ότι η Ρωσία δεν ήταν ακόμα ώριμη για τον σοσιαλισμό, όχι γιατί πίστευαν ότι το πραξικόπημά τους θα γινόταν η απαρχή-σύνθημα της παγκόσμιας επαναστάσεως (αυτό το σύνθημα έγινε πιστευτό στις αμύητες μάζες του επαναστατημένου πλήθους) αλλά επειδή η Ρωσία ήταν στενά συνδεδεμένη με το Παγκόσμιο Οικονομικό σύστημα που εξυπηρετούσε τα Σχέδια των Διεθνών Τραπεζιτών.

Οι μπολσεβίκοι σέ αντίθεση με την μυημένη ηγεσία τους, έβλεπαν την επανάστασή τους απλώς σαν τον σπινθήρα της παγκόσμιας επαναστάσεως. Στην πραγματικότητα δεν αντιμετώπισαν ποτέ στα σοβαρά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην χώρα τους, πράγμα που ήξεραν ότι ήταν αδύνατο. Πίστευαν μόνο, αφού τους έλαχε η ευκαιρία να δώσουν το σύνθημα της επαναστάσεως, έπρεπε να επιτελέσουν το «διεθνιστικό τους καθήκον» και να επωφεληθούν από την ανέλπιστη ευκαιρία.

6. Οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι που διοικούσαν τα ρωσικά πολιτικά κόμματα, προσποιούμενα ότι αντιμάχονται το ένα το άλλο, συνδεόμενοι με όρκους υποταγής στο Ταλμούδ και τους Ραββίνους τους, δρούσαν μυστικώς, υπό κοινή ηγεσία. Η ηγεσία αυτή δεν ενεργούσε ούτε για το καλό της Ρωσίας, ούτε του Ρωσικού λαού ή της εργατικής τάξεως, ούτε κανενός κόμματος, αλλά για το Ιουδαϊκό έθνος (Jewish Nation). Το στρατηγικό σχέδιό της προέβλεπε την κατάκτηση της Ρωσίας, με τελικό στόχο την επιβολή της δικτατορίας μιας Ιουδαϊκής γραφειοκρατίας, κρυμμένης κάτω από την μάσκα της σοσιαλιστικής δικτατορίας του προλεταριάτου.

Η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών, αξιωματούχων και υπαλλήλων στις δημόσιες υπηρεσίες, τεχνικές υπηρεσίες, εφημερίδες, ανώτατα σοβιέτ, εκτελεστικές και λοιπές επιτροπές, κ.α. και σέ αρκετές περιπτώσεις σχεδόν παμψηφία, ήσαν Ταλμουδιστές Ιουδαίοι και όχι Ρώσοι, βεβαίως ΟΧΙ Ρώσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί! Οι μακροσκελείς κατάλογοι με τα ονοματεπώνυμα των χιλιάδων στελεχών που έχουν διασωθεί στην διεθνή βιβλιογραφία το αποδεικνύουν κατά τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο!

7. Τις λαϊκές εξεγέρσεις του 1917 (Μάρτιος-Οκτώβριος) και το πραξικόπημα του 1918 τα σχεδίασαν, προκάλεσαν και πραγματοποίησαν Ταλμουδιστές Ιουδαίοι και όχι Ρώσοι. Σ’ όλες εκείνες τις επαναστατικές προετοιμασίες, διεργασίες και αιματηρές συγκρούσεις, ΔΕΝ συμμετείχε ούτε ΕΝΑΣ Ρώσος ενσυνείδητος Ορθόδοξος Χριστιανός από τις δεκάδες εκατομμυρίων Ορθοδόξων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας!!!

8. Η βοήθεια της Ιουδαϊκής 5ης φάλαγγας για την διείσδυση των μπολσεβίκων στον Ρωσικό ορθόδοξο κλήρο και τα δημιουργηθέντα, προεπαναστατικώς, πολιτικά κόμματα, ήταν αποφασιστική. Διαφορετικά ήταν αδύνατο για ένα τόσο ασθενές κομμουνιστικό κόμμα, που σέ μία χώρα με πληθυσμό 140 εκατομμυρίων είχε μόνο λίγες χιλιάδες μέλη, να θριαμβεύσει τόσο εύκολα και γρήγορα.

Θριάμβευσε γιατί τα μέλη της Ιουδαϊκής 5ης φάλαγγας είχαν διατυπώσει ελκυστικές ιδέες-θέσεις, συνήθως κεντρώες, αριστερές και αριστερίστικες, στα διάφορα αστικά, σοσιαλιστικά και επαναστατικά κόμματα όπου είχαν καταλάβει ηγετικές θέσεις.

        Το Σύστημα είχε φροντίσει να παγιδεύσει όλες τις πολιτικές τάσεις των Ρώσων της Τσαρικής Ρωσίας, μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς και οργανώσεις που το ίδιο είχε δημιουργήσει και ήλεγχε. Έτσι κατέστρεψαν την άμυνα της παραδοσιακής Ρωσίας ακόμη και με κακόβουλες συκοφαντικές εκστρατείες. Δυσφήμησαν και κατέστρεψαν εκείνους που θα μπορούσαν να σώσουν την χώρα.

9.    Στην τελεσθείσα συστηματική καταδίωξη της Ορθοδόξου Χριστιανικής θρησκείας στην Ρωσία, δεν είναι δύσκολο να καταλήξουμε σέ θλιβερές διαπιστώσεις και να πεισθούμε ότι ο διωγμός εκείνος είχε βαθύτερα αίτια και εστρέφετο αποκλειστικώς κατά της Ορθοδοξίας και ουδενός άλλου θρησκεύματος ή άλλου Χριστιανικού δόγματος ή αιρέσεως. Ουδείς Ραββίνος έπαθε τίποτε, ουδεμία συναγωγή εβεβηλώθη, ουδείς Ιουδαίος πιστός επιέσθη ή κατεδιώχθη, ούτε και λειτουργοί ή πιστοί άλλων θρησκευμάτων, όπως μωαμεθανοί, παπικοί, προτεστάντες, βουδιστές, κλπ.

     Αντιθέτως ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας και οι σκοποί των μπολσεβίκων, αποδεικνύονται και από άλλα σκανδαλώδη μέτρα τα οποία έλαβαν για την προστασία των Ιουδαίων και της Ιουδαϊκής θρησκείας, όπως το εξής:

     Εξαφάνισαν από όλες τις βιβλιοθήκες της Ρωσίας όλα τα συγγράμματα, σέ οποιαδήποτε γλώσσα και να εγράφησαν, αποκαλύπτοντα εμμέσως ή αμέσως την πραγματική ταυτότητα και τους στόχους των Ιουδαίων, καθώς και την αλήθεια για την θρησκείαν τους. Ιδιαιτέρως όσα ανεφέροντο στο Ταλμούδ και «Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» όπου περιεγράφετο το στρατηγικό σχέδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας των Ιουδαίων. Όχι μόνον στις λαϊκές βιβλιοθήκες αλλά και στις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων.

Οι μπολσεβίκοι ετυφέκιζαν χωρίς διαδικασία, οποιονδήποτε στα χέρια του οποίου ήθελε ευρεθεί ένα εκ των παραπάνω βιβλίων.

10. Οι άρπαγες της εξουσίας, Λένιν, Τρότσκυ και η επαναστατική συμμορία τους, διεμόρφωσαν και εγκαθίδρυσαν ένα δεσποτικό και ολοκληρωτικό καθεστώς εντελώς άσχετο προς τον σοσιαλισμό. Ένα καθεστώς κατ’ επίφαση δικτατορίας του προλεταριάτου, ουσιαστικώς δικτατορίας επί του προλεταριάτου. Το καθεστώς αυτό σιγά σιγά, μονιμοποιήθηκε και ξέφυγε εντελώς από τα σοσιαλιστικά πλαίσια.

Ο υπαρχηγός της «Ρωσικής» επαναστάσεως Τρότσκυ, στο 4ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Νοεμβριος 1922) ομολόγησε ότι οι μπολσεβίκοι δεν ήσαν σέ θέση να οργανώσουν σοσιαλιστικά την οικονομία της χώρας τους. Με άλλα λόγια, δεν υπήρχαν ούτε οι αντικειμενικές, αλλά ούτε και οι υποκειμενικές δυνατότητες για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ημιφεουδαρχικής Ρωσίας. Και κάτω από την πίεση της «τετελεσμένης» πραγματικότητος που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει με το πραξικόπημά τους (Ιανουάριος 1918), οι μπολσεβίκοι αναγκάζονταν να παίρνουν πρακτικά μέτρα, που τους παγίωναν στην εξουσία, αλλά τους απομάκρυναν όλο και περισσότερο από τον δρόμο του σοσιαλισμού.

11. Ουδεμία χώρα της υφηλίου έχει να επιδείξει τοιαύτην κοινωνικο-οικονομικο-πολιτική ανισότητα την οποίαν επέβαλε τότε, το καθεστώς των μπολσεβίκων. Σέ όλα τα κράτη υπήρχε ισότης, έστω και τυπική, απέναντι των νόμων, η οποία δεν υφίστατο στην κομμουνιστοκρατούμενη Ρωσία των Ιουδαιομπολσεβίκων.

Ο κινητός δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος περιήλθε κατά τα 9/10 στα χέρια των Ταλμουδιστών Ιουδαίων οι οποίοι αθρόως συνέρρεαν εξ όλων των περάτων της γης στην ατυχή Χριστιανική χώρα.

 Δηλαδή ενώ, σέ όλα τα κράτη υπήρχε μία κοινωνική διαβάθμιση, στο μπολσεβικικό κράτος αποτόμως διακρίθηκαν δύο τάξεις: Μία προνομιούχος η άρχουσα, κομμουνιστική-Ιουδαιοταλμουδική, ολιγαριθμότατη περιλαμβάνουσα μόλις 600.000 άτομα (της χειρίστης υποστάθμης τα πλείστα) στην συντριπτική τους πλειοψηφία Ιουδαίοι και η άλλη περιλαμβάνουσα τον υπόλοιπο Ρωσικό λαό (τότε περίπου 140 εκατομμύρια) σέ κατάσταση δουλείας.

Είναι γνωστή η ακόλαστος σπάταλη, η αφάνταστη χλιδή, η απίστευτη πολυτέλεια των Ιουδαιομπολσεβίκων πρεσβευτών στο εξωτερικό. Τόσες φορές είχε περιγραφεί και τονισθεί, τότε στον Ευρωπαϊκό τύπο.

Που ήταν η πολυδιατυμπανισθείσα κομμουνιστική ισότης; Πουθενά!

Μία κατάφορη τυραννική ανισότης επικρατούσε παντού εμφανώς. Και η μεν προνομιούχος ολιγαρχική και τυραννική τάξη είχε άφθονα τα πάντα, ενεδύετο καλά, έτρωγε καλά, κατείχε τις καλύτερες οικίες, εξεμεταλλεύετο και εξεβίαζε αισχρότατα τους εργάτες, χωρικούς και πολίτες, η δε άλλη η πολυαριθμοτάτη χάνουσα διαρκώς υπό την πίεση της κόκκινης τρομοκρατίας κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας,  μετεβάλλετο σέ αγέλη θηρίων δεσμευμένων με αλυσσίδες.

12. Οι μπολσεβίκοι κατήργησαν κάθε έννοια ηθικής. Εργάσθηκαν για να καταστρέψουν όλες τις ηθικές αρχές οι οποίες αποτελούσαν τον απαραίτητο συνεκτικό κρίκο κάθε κοινωνίας και στην θέση τους έβαλαν το κτηνώδες ένστικτο της γενετησίας ορμής, το οποίον εξομοιώνει τον άνθρωπο με τα άλογα ζώα, την αχαλίνωτη ελευθερία, το μίσος προς την οικογένεια. Παραλλήλως επέβαλαν την αθεΐα και τον διεθνισμό, στην θέση της πατροπαράδοτης Ορθοδόξου πίστεως και του ρωσικού πατριωτισμού. 

13. Η τραγικώτερη εκ των ολεθρίων συνεπειών του Ιουδαιομπολσεβικισμού για τους εργάτες και τους πολιτισμένους ανθρώπους όλης της γης, ήταν η διάλυση της οικογενείας, την οποίαν εκήρυξαν και εφήρμοσαν λυσσωδώς σέ βάρος των Ρώσων Χριστιανών οι μπολσεβίκοι δικτάτορες. Ήταν αφάνταστος η βδελυρά ακολασία η οποία προέκυψεν εξ αυτής, σέ όλη την Ρωσία. Η Αλεξάνδρα Κόλλονταϊ, μία εκ των φανατικωτέρων κομμουνιστριών, σέ φυλλάδιόν της υπό τον τίτλον «Η οικογένεια και το κομμουνιστικόν Κράτος», γράφει επί λέξει τα εξής:

«Η παλαιά οικογένεια καταστρέφεται μόνη της, διότι μετεβλήθησαν αι συνθήκαι της ζωής. Η οικογένεια παύει να είναι αναγκαία διά το Κράτος. Το παιδί θα το θρέψει και θα το μορφώσει το κομμουνιστικό Κράτος. Εις την θέσιν του σημερινού αδιαλύτου γάμου, θα γεννηθεί η ελευθέρα ένωσις, ο ελεύθερος έρως».

    Και επειδή η αρχή αυτή εφαρμοσθείσα προεκάλεσε την αγανάκτηση όλου του ρωσικού λαού, συμπεριλαμβανομένων και των εργατριών, η Κόλλονταϊ αναφώνησε:

«Γυναίκες εργάτριαι μη λυπείσθε διότι βλέπετε την σημερινήν οικογένειαν να εξαφανίζεται».

Ο ιερός χαρακτήρ της οικογενείας, βάση όχι μόνον του βιολογικού πολλαπλασιασμού αλλά και της υπάρξεως παντός έθνους, κατηργήθη. Ο ελεύθερος γάμος επετράπη μέχρι τοιούτου σημείου, ώστε η συμβίωση ανδρός και γυναικός να διαρκεί μόνον μερικούς μήνες, τα δε καθήκοντα των συζύγων  να περιορίζονται αποκλειστικώς στην κτηνώδη ηδονή. Ο ελεύθερος γάμος εστερημένος πάσης θρησκευτικής και πολιτικής υποχρεώσεως, καθιερώθη προς εκφυλισμόν των Ρώσων. Ευκόλως φαντάζεται ο καθένας ποίες υπήρξαν οι συνέπειες των μέτρων αυτών.

14. Οι Ιουδαιομπολσεβίκοι των Λένιν-Τρότσκυ και οι λοιποί επαναστάτες το 1917, δεν  ανέτρεψαν τον τσαρισμό όπως έχουμε συνήθως την εντύπωση, αλλά την πρώτη και τελευταία, έστω και νηπιακής μορφής, Ρωσική Δημοκρατία. Ο τσαρισμός είχε ανατραπεί τον Φεβρoυάριο/Μάρτιο 1917, οκτώ μήνες πριν από την οχλοκρατική εξέγερση του Οκτ 1917 και δέκα μήνες πριν γίνει το πραξικόπημα των μπολσεβίκων (Ιαν. 1918). Οι μπολσεβίκοι δεν απάλλαξαν τον ρωσικό λαό από την τσαρική απολυταρχία. Αντιθέτως, ματαίωσαν τον εκδημοκρατισμό της Ρωσίας. Και συνέχισαν με διαφορετικό και ασυγκρίτως σκληρότερο περιεχόμενο, την ρωσική παράδοση της απολυταρχίας, του ολοκληρωτισμού και της καταπιέσεως.

      Οι Ιουδαιομπολσεβίκοι εξεμεταλλεύθηκαν ακριβώς τις ελευθερίες που τους έδωσε η νεοπαγής Ρωσική Δημοκρατική Κυβέρνηση (Μάρτιος 1917/ Λβωφ και Ιούλιος 1917/ Κερένσκυ) για να την καταστρέψουν. Η Δημοκρατία τους έβγαλε από την Σιβηρία και τους επέτρεψε να επαναπατρισθούν (Λένιν, Τρότσκυ, Στάλιν, Ζηνόβιεφ, κ.α.). Τους έδωσε την δυνατότητα να δράσουν νομίμως (ίδρυση κόμματος, έκδοση εφημερίδων, κλπ). Τους αμνήστευσε όταν αποπειράθηκαν να την ανατρέψουν. Τους ώπλισε. Και αυτοί, την έπνιξαν στο αίμα. Δύο μετασταλινικοί θεωρητικοί, ο Α. Φ ε ο ν τ ό ρ ω φ και ο Γ. Ν τ α β σ τ ά ν ω φ, γράφουν χαρακτηριστικά:

    «Οι ελευθερίες του Φεβρουαρίου, έδωσαν πάρα πολλά στους εργάτες και τους αγρότες, στην τεράστια πλειοψηφία του λαού της Ρωσίας… Η νίκη της φεβρουαριανής επαναστάσεως, έβγαλε το κόμμα των μπολσεβίκων από την παρανομία. Ύστερα από πολύχρονη εμιγκράτσια, γύρισε από το εξωτερικό, ο αρχηγός του κόμματος, Λένιν. Όλα αυτά, είχαν ανεκτίμητη σημασία για την κατοπινή εξέλιξη της Επαναστάσεως… Η φεβρουαριανή επανάστασις ήταν γνήσια λαϊκή επανάστασις».

15. Ουδέποτε οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού είπαν, προ της πραξικοπηματικής καταλήψεως της εξουσίας, την αλήθεια στο λαό. Ουδέποτε εδήλωσαν ότι ο κομμουνισμός καταργούσε κάθε ιδιοκτησία και ότι οι γαίες θα ήσαν του λοιπού κοινές. Ουδέποτε διεκήρυξαν την γενική αρχή της  κοινοκτημοσύνης, άνευ της οποίας δεν υπάρχει κομμουνισμός. Όταν οι μπολσεβίκοι απεκάλυψαν τα βδελυρά σχέδιά τους περί κοινοκτημοσύνης απέρριψαν το προσωπείον τους και παρουσίασαν το αληθινό τους πρόσωπο. Τύραννοι, απατεώνες, ληστές, δολοφόνοι που ωδήγησαν την ρωσική αγροτοβιομηχανική παραγωγή σέ αποσύνθεση και σέ κατάρρευση, διασωθέντες από την ολοκληρωτική κατάρρευση την τελευταία στιγμή, από τους «αδελφούς» και χρηματοδότες τους, Διεθνείς Ταλμουδιστές Τραπεζίτες Παγκόσμιους Τοκογλύφους.

Οι εργατικές μάζες οι οποίες ήλπιζον να εγκαθιδρύσουν την «δικτατορίαν» τους είδαν ότι αντί αυτών κυβερνούσε μία Ιουδαιοταλμουδική ολιγαρχία. Μετανοούσαν διότι χωρίς να εξετάσουν ποίοι ήσαν οι παρέχοντες σ’ αυτούς προ του 1917, τις αφειδείς εκείνες υποσχέσεις, επίστευσαν ακρίτως στους μπολσεβίκους, αλλά όταν αντελήφθησαν το λάθος τους ήταν πλέον αργά. Όχι μόνο δεν ήσαν ελεύθεροι, δεν ήσαν πλέον ευτυχείς, αλλά μετεβλήθησαν σέ υποζύγια των Ιουδαιομπολσεβίκων τυράννων.

16. Η Εωσφορική Ιουδαιομπολσεβικική συμμορία υπό τον Λένιν, εγκαθίδρυσε την αιματηρή δικτατορία στην Ρωσία, αντιμετώπισε βάναυσα αρχιεπισκόπους και ιερείς κι όλο γενικά τον κλήρο που στάθηκε σταθερός στην πίστη του. Αυτούς τους δολοφόνησαν και τους αντικατέστησαν με Ιουδαίους Ταλμουδιστές που τους έντυσαν με άμφια ορθοδόξου ιεράρχου και υπεκρίνοντο τους ορθοδόξους χριστιανούς, όπως ακριβώς και οι ντονμέδες που υπεκρίνοντο τους μουσουλμάνους, ενώ πολλοί διανοούμενοι εγκατέλειψαν την χώρα που κυβερνιόταν από θηρία και ενημέρωναν για τα συμβάντα τον ελεύθερο κόσμο.

17. Η ελευθερία του τύπου, του λόγου, των συναθροίσεων κατηργήθη. Όλες οι εκδιδόμενες στην Ρωσία εφημερίδες, όλα τα εκτυπούμενα βιβλία έγραφαν ευμενή σχόλια προς τους Ιουδαίους,  τους μπολσεβίκους και την τυραννία τους. Όχι μόνο δεν επιτρεπόταν οποιοδήποτε δυσμενές δημοσίευμα, αλλά και ετυφεκίζετο όποιος εκδήλωνε και την ελαχίστη δυσφορία προς το κομμουνιστικό καθεστώς και ιδιαιτέρως προς τους Ιουδαίους και τον Διεθνή Σιωνισμό2.

                   18. Ο δείκτης της ανεργίας, στα πρώτα έτη της κόκκινης δικτατορίας υπερέβη κάθε προηγούμενο ρεκόρ, με αποτέλεσμα η ανεργία να αποβεί τραγικώς ολεθρία για τις οικογένειες των Ρώσων εργατών και την ρωσική οικονομία γενικώτερα.

                   19. Τα αφροδίσια νοσήματα, ιδία η σύφιλις είχαν τόσον επεκταθεί, ώστε βασίμως να υποτίθεται ότι επίτηδες οι Εβραίοι τύραννοι επέτρεψαν την διάδοση αυτής και ουδέν μέτρον έλαβαν προς περιστολήν του κακού.

Συνεχίζεται

---

1 Άρθρο στο περιοδικό «Ντέρ Κάμπφ», όργανο των Αυστριακών Σοσιαλιστών, τεύχος Μαρτίου 1918.

2 Ο όρος Διεθνής Σιωνισμός είναι ατυχής, τεχνητός, αντιεπιστημονικός και κατασκεύασμα των Ιουδαιοταλμουδιστών του Συστήματος, διότι:

·  Η λέξη Σιών αναφερομένη στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη είναι η προτύπωση της Εκκλησίας του Χριστού (ΖΑΧΑΡΙΑΣ, 2/14-15---ΗΣΑΪΑΣ, 28/16---Λειτουργία Μεγ. Σαββάτου). Ο ακρογωνιαίος λίθος της Σιών και κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Ιησούς Χριστός (Α΄ ΠΕΤΡΟΥ,2/4-6).               

·  Η Παλαιά Διαθήκη έχει απορριφθεί από τους χρόνους της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας και οι προφήτες της Π.Δ. δολοφονήθηκαν, αντιστοίχως, από τους βιολογικούς και πνευματικούς προγόνους των Φαρισαίων (Α΄ΘΕΣΣΑΛ, 2/14-16)..

·  Οι Φαρισαίοι και οι απόγονοί τους δέχονται ως «ιερόν» βιβλίον, το Ταλμούδ.

·  Οι όροι Σιών και Σιωνισμός εφηυρέθησαν σε αντικατάσταση των όρων Ταλμούδ και Ταλμουδισμός, σκοπίμως, ώστε οι άνθρωποι να μην πληροφορηθούν και να μην αναζητήσουν ποτέ:

                    -Τι είναι το Ταλμούδ, τι διαπραγματεύεται, ποιος είναι ο Θεός των Ιουδαίων, αναφερόμενος σ’αυτό, τι λέει για τους Ιουδαίους και πως χαρακτηρίζονται ΟΛΟΙ οι μη Ιουδαίοι.

                    -Το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Ταλμουδισμού ή Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού, όπως προκύπτει από την μελέτη του Ταλμούδ και της συνοδευτικής ερμηνευτικής διδασκαλίας της αποκρυφιστικής Καμπάλα ή Καββάλα.

                   Οι Ταλμουδιστές- «Σιωνιστές» είναι σφετεριστές της λέξεως Σιών και της σημασίας της, για τους ίδιους ή παρόμοιους λόγους που οι Σκοπιανοί σφετερίστηκαν το όνομα, την ιστορίαν της Μακεδονίας και τα ονόματα των αρχαίων ελλήνων Μακεδόνων με κορυφαίο εκείνο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όλα αυτά, για  να αποκρύψουν τα καταχθόνια σχέδιά τους κάτω από τον Εθνικό όρο Σιωνισμός ( Πόθος των Ιουδαίων της Διασποράς για επιστροφή στην Παλαιστίνη).

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

              

                

 The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of     his friends:Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

 Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!! Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!