Η «ΡΩΣΙΚΗ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917

ΜΕΡΟΣ 17^ο

Την εικόνα για την τραγική κατάσταση που είχαν οδηγήσει οι Ιουδαιομπολσεβίκοι την Ρωσία το 1921, ένα βήμα προ της ολοκληρωτικής καταρρεύσεως, μάς την παρουσιάζει ανάγλυφα η εφημερίδα των εξεγερμένων στην Κομμούνα της Κρονστάνδης, «Ισβέστια»:

«Κάνοντας την Επανάσταση του Οκτώβρη, η εργατική τάξη είχε ελπίσει ότι θα πετύχει την χειραφέτησή της. Μα το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν οι άνθρωποι την προσωπικότητά τους και να γίνουν πιο σκλάβοι από πρώτα.

Η εξουσία της αστυνομικής μοναρχίας πέρασε στα χέρια των σφετεριστών μπολσεβίκων. Αυτοί αντί να αφήσουν ελεύθερο τον λαό, του επεφύλαξαν τον τρόμο των φυλακών της Τσέκα, που οι μέθοδοί της ήταν πολύ πιο φρικτές απ’ τις μεθόδους της τσαρικής χωροφυλακής.

Έχοντας αγωνιστεί κι’ έχοντας υποφέρει χρόνια ολόκληρα, ο εργαζόμενος της Σοβιετικής Ρωσίας δεν κέρδισε για αντάλλαγμα τίποτε άλλο εξόν από αυθαίρετες διαταγές. Οι «κοζάκοι» της Τσέκα τον τρύπησαν με τις ξιφολόγχες τους και τον χτύπησαν με τις σφαίρες τους. Η μπολσεβικική εξουσία αντικατέστησε το ένδοξο σύμβολο των εργαζομένων – το σφυροδρέπανο – με ένα άλλο σύμβολο: την ξιφολόγχη και το σιδερένιο κιγκλίδωμα της φυλακής, πράγμα που επέτρεψε στη νέα γραφειοκρατία, στους κομισάριους και στους μπολσεβίκους υπαλλήλους να εξασφαλίσουν για λογαριασμό τους μία ήσυχη και άνετη ζωή.

Όμως, το ποταπότερο και το εγκληματικότερο από όλα είναι η πνευματική σκλαβιά που εγκαθίδρυσαν οι μπολσεβίκοι: Άρχισαν να κατευθύνουν ακόμα και την σκέψη, ακόμα και τις ηθικές αξίες των εργαζομένων, αναγκάζοντας τον καθένα να σκέφτεται μόνο σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις.

Με την βοήθεια των κρατικοποιημένων συνδικάτων, αλυσσόδεσαν τον εργάτη στην μηχανή του και μετέτρεψαν την εργασία σέ μία νέα σκλαβιά, αντί να την κάνουν ευχάριστη.

Όταν οι αγρότες άρχισαν να διαμαρτύρονται κι’ έφτασαν ως τις αυθόρμητες εξεγέρσεις, όταν οι εργάτες αναγκάστηκαν να απεργήσουν εξαιτίας των συνθηκών της ζωής τους, οι μπολσεβίκοι απάντησαν με μαζικές εκτελέσεις και με μία αγριότητα που θα την ζήλευαν οι τσαρικοί στρατηγοί.

Οι μπολσεβίκοι χύνοντας το αίμα των μαρτύρων και σταθεροποιώντας έτσι την κυριαρχία τους, απαρνήθηκαν την Ρωσία των εργαζομένων, απαρνήθηκαν την πρώτη χώρα που σήκωσε την κόκκινη σημαία της χειραφέτησης της εργασίας. Οι μπολσεβίκοι πνίγουν μέσα σέ μία θάλασσα αίματος όλες τις μεγάλες και ωραίες υποσχέσεις και δυνατότητες της προλεταριακής Επανάστασης.

Γινόταν όλο και πιο φανερό, κι’ έχει γίνει ολοφάνερο τώρα πιά, ότι οι μπολσεβίκοι, άσχετα απ’ τα όσα λένε και δηλώνουν, δεν το έχουν σκοπό τους να υπερασπισθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, τους είναι ξένα. Από την ώρα που κατέκτησαν την εξουσία, το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην την χάσουν. Για να την κρατήσουν, είναι έτοιμοι να καταφύγουν σέ όλα τα μέσα:  Στην συκοφαντία, στην βία, στην απάτη, στην δολοφονία, στα αντίποινα εναντίον των αντιπάλων τους… Η πυρκαϊά των εξεγέρσεων φωτίζει εδώ κι’ εκεί την χώρα που αγωνίζεται εναντίον της βίας και της καταπίεσης. Οι εργατικές απεργίες πολλαπλασιάζονται. Μα οι χαφιέδες των μπολσεβίκων αγρυπνούν: Παίρνουν όλα τα μέτρα για να παρεμποδίσουν και να πνίξουν την αναπόφευκτη τρίτη Επανάσταση.

Όμως παρ’ όλα τους τα μέτρα, η επανάσταση, που λέμε, ξέσπασε. Πραγματοποιήθηκε απ’ τους ίδιους τους εργαζομένους. Οι μπολσεβίκοι στρατηγοί το βλέπουν πεντακάθαρα πώς ο λαός, ξεσηκώθηκε, γιατί δεν του μένει πιά αμφιβολία πώς έχει να κάνει με προδότες των ιδανικών της Επανάστασης. Επειδή φοβούνται για το τομάρι τους κι επειδή ξέρουν πώς δεν θα μπορέσουν να κρυφτούν πουθενά για να γλυτώσουν απ’ την οργή των εργαζομένων, οι μπολσεβίκοι πασχίζουν να τρομοκρατήσουν τους εξεγερμένους, με την βοήθεια των «κοζάκων» τους, με τις φυλακές, με τις εκτελέσεις.

Κάτω απ’ τον ζυγό της μπολσεβικικής δικτατορίας, η ίδια η ζωή κατάντησε χειρότερη απ’ τον θάνατο….»1.

     Εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα αριστερόφρονες και νεομπολσεβίκοι που πιστεύουν ότι οι παλαιομπολσεβίκοι της Ρωσίας, οι δικτάτορες, οι προδότες, οι συκοφάντες, οι απατεώνες, οι δολοφόνοι του Ρωσικού λαού, οι χρησιμοποιήσαντες μεθόδους χειρότερες από την Τσαρική Αστυνομία, κατά τους χαρακτηρισμούς των πρώην συντρόφων τους, έκαναν το 1917 την λεγομένη Οκτωβριανή επανάσταση;

        Ή θα ισχυρισθούν ότι όλες οι παραπάνω κατηγορίες είναι ψευδείς ή υπερβολικές, χαρακτηρίζοντας τους κατηγόρους ως πολιτικούς αντιπάλους και αναρχικούς;

           Μήπως οι μπολσεβίκοι ως αντιεξουσιαστές, δεν συμμετείχαν μαζί με τους αναρχικούς στην ανατροπή του Τσάρου; Τα γεγονότα της περιόδου 1917-1921, τα οποία παρουσιάσαμε συνοπτικώτατα, δεν εδικαίωσαν τους κατηγόρους των μπολσεβίκων;

           Δεν αποδεικνύουν ότι οι μπολσεβίκοι επρόδωσαν τα όνειρα και τις ελπίδες των Ρώσων για δημοκρατική μεταρρύθμιση, με ψεύτικες υποσχέσεις και συνθήματα; Δεν απεπλάνησαν και παραπλάνησαν τις εργατικές μάζες; Δεν ανέτρεψαν ενόπλως και βιαίως την Δούμα το 1918 μετά τις εκλογές του 1917;  Δεν επέβαλλαν στυγνή Ιουδαιομπολσεβικική δικτατορία όμοια με εκείνη των ερυθρών ΧΜΕΡ της Καμπότζης ; Δεν εφήρμοσαν Εθνοκάθαρση-Γενοκτονία των Ορθοδόξων Ρώσων πολιτών; Δεν προέβησαν σε εκκαθαρίσεις- γενοκτονία εκατομμυρίων διεθνιστών ομοϊδεατών τους, Ιουδαίων και αλλογενών;

           Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αναρτούν εικόνες και στήνουν προτομές ή αγάλματα του αρχισυνωμότη, αρχισφαγέα-Γενοκτόνου των Ρώσων, αρχιπροδότη της Ρωσικής εργατικής τάξεως, διεστραμμένου αποκρυφιστού και παρανοϊκού αρχι-Ιουδαιομπολσεβίκου Λένιν,  στις οικίες, τα γραφεία, τα μουσεία, τα προαύλια και τις αίθουσες των ιδρυμάτων και κτιρίων τους;

          Εάν υπάρχουν, εφ’ όσον είναι απλοί πολίτες έχουν προσβληθεί από τον ψυχοδιανοητικό ιό ΕΜΠΟΛΑ  [Επίκλοπος Μιάστωρ, Πολυσινής Ολεσήνωρ, Λοίσθιος Αμετανόητος (Μαρξιστής-Λενινιστής)].

         Εάν είναι κυβερνήτες χωρών ή ηγέτες πολιτικών κομμάτων, τότε αποδεικνύουν εμπράκτως ότι είναι αφελείς / ανιστόρητοι / απερίτροποι / αυτοκάβδαλα (χωρίς σκέψη) όντα ή αμετανόητα κυνάρια του Ιουδαιοταλμουδικού Συστήματος.

Το 1921, ο Λένιν έγραψε με απογοήτευση σέ ένα γράμμα ότι: «Ελπίζω ότι δεν θα κρεμαστούμε από ένα βρώμικο σχοινί». Στην πραγματικότητα όμως ο Λένιν ήταν ένας από τους λίγους, που ενώ βοήθησαν στην εγκατάσταση της Ιουδαιομπολσεβικικής-Κομμουνιστικής Δικτατορίας, δεν είχε τέτοια μοίρα.

Δεν ήταν ποτέ δυνατόν, ο εκλεκτός του Συστήματος, το πιστό αιματορρόφον σκυλί των ομοφύλων-ομοθρήσκων ταλμουδιστών Ιουδαίων, ο ειδικώς εκπαιδευθείς στις αποκρυφιστικές στοές της Ελβετίας και Γερμανίας,  για την υλοποίηση του Σχεδίου ανατροπής του Τσάρου, να έχει την τύχη των άλλων κοινών εγκληματιών και τροφίμων του υποκόσμου!!!

Το 1922, ένας φοβερός λιμός έπληξε την Ρωσία και την χρονιά εκείνη πέθαναν από πείνα πέντε εκατομμύρια Ρώσοι, σχεδόν τριπλάσιοι απ’ όσους πέθαναν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για την καταπολέμηση εκείνου του λιμού ο μαρτυρικός Πατριάρχης Τύχων (1865-1925) παρεχώρησε τα τιμαλφή των εκκλησιών πλην εκείνων που δεν επιτρέπεται να περιέλθουν σέ κοινή χρήση (Άγια αρτοφόρια, άγια δισκοπότηρα Θείας κοινωνίας). Αλλά το καθεστώς των μπολσεβίκων βρήκε την ευκαιρία να απαιτήσει τα πάντα με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές και διωγμοί. Άθεοι στρατιώτες και αστυνομικοί ωρμούσαν μέσα στις εκκλησίες. Οι ιερείς προέβαλλαν αντίσταση. Ακολούθησαν δίκες και εκτελέσεις κληρικών με τις κατηγορίες «αντεπαναστάτης» και «εχθρός τού λαού»2.

Ο Λένιν έπρεπε να παραδεχθεί ότι ο Μαρξισμός ήταν ένα αποτυχημένο οικονομικό σύστημα. Δεν το παραδέχθηκε με λόγια αλλά το ωμολόγησε με έργα. Εθέσπισε μία ριζοσπαστική οικονομική μεταρρύθμιση. Απεμάκρυνε το Μαρξιστικό σύστημα συναλλαγής και επέστρεψε τα κυκλοφορούντα νομίσματα και τους μισθούς στον Ρωσικό λαό. Σέ λιγότερο από ένα χρόνο, τα τρία τέταρτα της λιανικής διανομής βρίσκονταν σέ ιδιωτικά χέρια. Στους χωρικούς επετράπη να πουλάνε τα προϊόντα τους σέ ανοικτή αγορά. Σέ μερικούς μήνες, η πείνα άρχισε να εξαφανίζεται.

Έμπρακτη απόδειξη της παταγώδους αποτυχίας του Μαρξιστικού οικονομικού συστήματος!

Δυστυχώς κάποιοι αμετανόητοι και ανιστόρητοι νεομπολσεβίκοι και νέο-κομμουνιστές, που δεν έβαλαν μυαλό και δεν διδάχθηκαν τίποτε από το παρελθόν, επιμένουν ακόμη και σήμερον στην εφαρμογή Μαρξιστικού, «αντικαπιταλιστικού»/«αντιϊμπεριαλιστικού» οικονομικού συστήματος στην χώρα μας!

Τελικώς ο Λένιν περί τα τέλη της ζωής του, φαίνεται να αντελήφθη τις συνέπειες των πράξεών του. Στιγμιαία αναλαμπή αυτοσυνειδησίας ή τελευταία εωσφορική υποκρισία;

Από το κρεββάτι όπου πέθαινε, είπε:

«Έκανα ένα φοβερό λάθος. Ο εφιάλτης μου είναι το αίσθημα που έχω ότι είμαι χαμενος σ’ ένα ωκεανό από αίμα των αναρίθμητων θυμάτων. Είναι πολύ αργά για να γυρίσω πίσω. Για να σώσουμε τη χώρα μας, τη Ρωσία, θα χρειαζόμασταν ανθρώπους σαν τον Φραντσίσκο της Ασσίζης. Με δέκα άνδρες σαν αυτόν θα είχαμε σώσει την Ρωσία».

*

Παρά τα προαναφερθέντα και αναμφισβήτητα γεγονότα που αποδεικνύουν την γενοκτονία σε βάρος του Ορθοδόξου Ρωσικού λαού, οι Ιουδαιομπολσεβίκοι δεν πτοήθηκαν! Το 1923 προέβησαν στην τελική κωδικοποίηση του αστικού και ποινικού δικαίου.

Η αστική νομοθεσία ομολογουμένως είχε απαλλαχθεί από όλες εκείνες τις πολύπλοκες διατυπώσεις της πρώην ρωσικής αστικής νομοθεσίας.   

Η ποινική όμως νομοθεσία, επέβαλε τόσον άγριες ποινές ώστε εάν άλλο κράτος επιχειρούσε να την εφαρμόσει, ασφαλώς θα προκαλούσε γενική εξέγερση. Τέτοια δρακόντιος νομοθεσία μπορούσε να εφαρμοσθεί μόνο προς δουλοπαροίκους, όπως θεωρούσαν τους Ρώσους χριστιανούς οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι μπολσεβίκοι δικτάτορες.

Η νέα αστική νομοθεσία πουθενά στον κόσμο δεν εφαρμοζόταν, αφού οι μπολσεβίκοι δικαστές στηρίζονταν πάντοτε επί του αξιώματος ότι κάθε δικαζόμενος που ανήκε στην αστική τάξη ευρίσκετο εν αδίκω. Επί της αντιλήψεως αυτής βασιζόταν και η απόφαση του δικαστηρίου.

Η ανήκουστος αυστηρότης της ποινικής νομοθεσίας εφηρμόζετο σέ βάρος μόνον των αστών. Εκ τούτου αποδεικνύεται και ο στρατηγικός στόχος των μπολσεβίκων που δεν ήταν άλλος από την συντριβή ή εξαφάνιση της μεσαίας (αστικής) τάξεως.

Και επειδή η τρομοκρατία είχε ενώσει όλες τις άλλες τάξεις εκτός των μπολσεβίκων-κομμουνιστών, όλη η αυστηρότης του νόμου έπιπτε στις κεφαλές των πολιτών, οι οποίοι είχαν κατά δυστυχίαν τους, πατέρα ή πάππον ανήκοντα στην τάξη των διανοουμένων, των ιερέων, των εμπόρων και γενικώς των αστών.

Ο κώδικας των νόμων, είτε υφίστατο, είτε όχι, ήταν τελείως άχρηστος για τον Ρώσον πολίτη, ειδικώτερον για τον Ορθόδοξον Ρώσον, αφού εφηρμόζετο αποκλειστικώς προς όφελος μιας συγκεκριμένης θρησκευτικής και φυλετικής τάξεως, τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους!!! Ουδέποτε, ουδέν κράτος σέ ουδεμίαν εποχήν, αδίκησε και εξαπάτησε τους ιδίους του πολίτες κατά τοιούτον τρόπον.

Ο νόμος περί εργασίας π.χ. ώριζε οκτάωρων για τους ενηλίκους και εξάωρον για τους ανηλίκους, κάτω του 18ου έτους. Συγχρόνως όμως έλεγε ότι, όποιος εργαζόταν περισσότερον των οκτώ ωρών θα αμειβόταν αναλόγως της προσθέτου εργασίας του. Δεν απαγόρευε την υπερωριακή εργασία, ως ώφειλε να πράξει κάθε έννομο εργατικό Κράτος. Αλλά και πάλιν εάν έτσι είχαν τα πράγματα, θα ήταν ένας νόμος κατά το μάλλον και ήττον προστατευτικός για τον εργάτη.

Οι Ιουδαίοι μπολσεβίκοι σατανικώτατα τον καταστρατήγησαν και νομοθέτησαν τα εξής: Ώρισαν ένα ασήμαντο ημερομίσθιο για την οκτάωρη εργασία, ούτως ώστε να μην επαρκεί για τις ανάγκες μιας εργατικής οικογενείας. Έτσι οι εργάτες αναγκάζονταν να εργάζονται 12-14 ώρες για να δυνηθούν να  ζήσουν. Και όμως, οι ερυθροί υπάνθρωποι της Μόσχας αποτεινόμενοι σέ όλον τον υπόλοιπον κόσμον είχαν το απύθμενο θράσος να ζητούν την εφαρμογήν του οκταώρου, όταν στο… «εργατικόν» τους κράτος ο δυστυχής εργάτης εργαζόταν τουλάχιστον 12 έως 14 ώρες.      

Σέ κανένα κράτος του κόσμου δεν υπήρχαν εργάτες μάλλον δυστυχείς, υποβαλλόμενοι σέ τόσον βαρεία φυσική εργασία.

Ομολογουμένως ήσαν ανυπέρβλητοι οι διεθνείς αυτοί συνωμότες, στο να θέτουν σέ κυκλοφορία ωραία συνθήματα προς χρήση των χριστιανικών λαών. Δι’ αυτών και μόνον κατώρθωσαν να εξαπατήσουν τον Ρωσικόν λαόν και πολλούς αφελείς και αγραμμάτους άλλων εθνών.

Πρέπει να έχει κάποιος άφθαστη δόση θρασύτητος, αναιδείας, υποκρισίας και σαδισμού διά να λέγει χωρίς να ερυθριά ότι θέλει δήθεν πολίτες εργατικούς και χαρωπούς, ενώ στην πραγματικότητα οι μπολσεβίκοι ειργάσθησαν να δημιουργήσουν πολίτες διεφθαρμένους, οκνηρούς και δηλητηριασμένους από κοκαΐνην και μορφίνην, των οποίων η χρήση εγενικεύθη ευρύτατα σε όλην την Ρωσία.

Μετά την «ειρήνη» που συνήφθη με τους Γερμανούς, ο Λένιν ξεκίνησε την ολοκληρωτική κομμουνιστικοποίηση της Ρωσίας. Γεγονός που επετεύχθη μετά από μακρά οικονομική κατάρρευση και έναν πολυαίμακτο εμφύλιο πόλεμο. Ο πόλεμος αυτός, αναμεσά στους «Λευκούς» αντιμπολσεβίκους και τους «Κόκκινους» του Λένιν, κράτησε μέχρι το 1922 και κόστισε 28 εκατομμύρια ζωές Ρώσων, δεκαεξαπλάσιο και περισσότερο, από τους άνδρες που έχασε η Ρωσία κατα τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο νεκροθάπτης του ρωσικού λαού Ταλμουδιστής Ιουδαίος Λένιν, απέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1924 μετά σοβαρά ασθένεια και μέσα σέ φρικτούς πόνους που τον βασάνιζαν τους τελευταίους μήνες, ως αντίδοση, ίσως, των ανομημάτων και εγκλημάτων του, της γενοκτονίας του Ρωσικού λαού και των φρικαλέων ιδεών και πράξεών του κατά της ανθρωπότητος!

Το σχέδιο όμως των σκοτεινών δυνάμεων είχε πραγματοποιηθεί. Η Ορθόδοξη Ρωσική Αυτοκρατορία είχε καταλυθεί και στην θέση της εγκαθιδρύθηκε μία στυγνή Ιουδαιομπολσεβικική δικτατορία από αιμοχαρείς αχυρανθρώπους των Διεθνών Τοκογλύφων Ταλμουδιστών Τραπεζιτών!!!

Συνεχίζεται

Παρατήρηση: Η σχετική βιβλιογραφία από την οποίαν έχουν ληφθεί τα στοιχεία και γεγονότα που θα παρουσιάσουμε, κατά την ανάλυση του θέματος, πέραν των πηγών που θα αναφέρονται στο κείμενο ή στο τέλος κάθε σελίδος, όπου απαιτείται, θα καταγραφεί στο τέλος της αναλύσεως του θέματος.

---

1 Άρθρο εφημ. «Ισβέστια», 8 Μαρτίου 1921.

2 Στάρετς Σαμψών, Β΄ Έκδοση, Ι. Μ. Νικοπόλεως, 1991.

Ο λόγος του Ραββίνου Reichhorn στο κοιμητήριον της Πράγας (1869), που απετέλεσε το προσχέδιο των συνταχθέντων αργότερον «Πρωτοκόλλων» από τους αυτοαποκληθέντες «Σοφούς» της Σιών (1897).

Οι εντολοδόχοι του Συστήματος χαρακτηρίζουν αμφότερα τα κείμενα «πλαστά».

Πώς είναι δυνατόν, όμως, «πλαστά» κείμενα να επιβεβαιώνονται, κατά παράγραφο και κατά γράμμα, επί δύο περίπου αιώνες μετά την συγγραφή τους;

Όσοι αναγιγνώσκουν το κείμενο:

-Αντιλαμβάνονται ποίοι κρύπτονται όπισθεν των παγκοσμίων αναταραχών, πολέμων, πολιτικοκοινωνικών διχασμών και επαναστάσεων και ποίοι είναι οι Παγκόσμιοι συνωμότες και επίδοξοι Κοσμοκράτορες.

-Θα διαπιστώσουν μετά το πέρας της αναπτύξεως του παρουσιαζομένου θέματος ποίοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Σχέδιο της λεγομένης «Ρωσικής» Επαναστάσεως και καταστροφής της Ορθόδοξης Ρωσικής αυτοκρατορίας.

The Oil Billionaire Armand Hammer sits at his desk with these photos of some of     his friends:Vladimir Lenin, Leonard Brezhnev, Ronald & Nancy Reagan among other elitists. Hammer was co-chairman of a thousand dollar a plate dinner in Century City for Reagan.

 

Φωτογραφία του Λένιν, αρχηγού των μπολσεβίκων, «προστάτου» των εργατικών-λαϊκών μαζών από τους τυράννους των λαών, και σφοδρού «πολεμίου» των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους εχαρακτήριζε «αιμοπότες» των λαών. Στη φωτογραφία διακρίνεται ιδιόχειρη αφιέρωση του Λένιν στον προσωπικό του φίλο, ομόδοξο και ομόθρησκο Ταλμουδιστή Ιουδαίο (Jew) Armand Hammer, δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πλούτου και «αιμοπότη» των λαών!!! Αναρτάται προς πληροφόρηση των αμετανοήτων Ελλαδιτών νεομπολσεβίκων!