Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ 24ο

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ  Ή  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

7. ΙΣΟΤΗΣ

Η θεωρητική άποψη περί ισότητος όλων των ανθρώπων είναι επιστημονικώς απαράδεκτη. Η ανισότης, η ιεράρχηση και η διαφοροποίηση είναι φυσικοί κανόνες ζωής.

Αυτή η ανισότης των πάντων δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της σοφίας Του Θεού-Δημιουργού και αποτελεί αιώνιο Θείο Νόμο.

«Πλούσιος και πτωχός αλλήλοις συνήντησαν, αμφοτέρους δε Κύριος εποίησεν» (ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ: 22/2).

«Μικρόν και μέγαν Ούτος εποίησεν, Αυτός προνοεί περί πάντων» (ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ: 6/8).

«Ουκ έστι δούλος μείζων του κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος μείζων του πέμψαντος αυτού» (ΙΩΑΝΝΗΣ: 13/16-15/20).

«Εκεί αστήρ αστέρος θα διαφέρει εν δόξει» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ: 15/41).

«Ώσπερ ουχ όμοια πρόσωπα προσώποις, ούτως δε αι διάνοιαι των ανθρώπων» (ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ: 27/19).

«…ο καθένας άνθρωπος έχει ιδιαίτερον χάρισμα από τον Θεόν, ο ένας τούτο, ο άλλος εκείνο…» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ:7/7).

Οι άνθρωποι από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα μέχρι τα μικρότερα βιολογικά κύτταρά τους είναι διαφορετικοί.

Εάν δεν υπήρχε αυτή η φυσική ταξινόμηση των εμβρύων, η ποικιλία των ειδών, τότε δεν θα είχαμε ποτέ πρόοδο, εξέλιξη, δράση, πολιτισμό. Σε όλο τον κόσμο θα επικρατούσε η αδρανεια και η στασιμότης. Δεν θα υπήρχε εν­διαφέρον και λόγος υπαρξιακού αγώνος, αφού ο σκοπός της ζωής θα εθάπτετο κάτω από την νομοτέλεια του ισοπεδωτισμού.

Όπου και αν ρίψωμε το βλέμμα μας θα αντικρύσωμεν κίνηση, ενέργεια, ανταγωνισμό, σύγκρουση, πρόοδο ή οπισθοδρόμηση. Αυτή είναι η αμεί­λικτη απάντηση στους υστερικούς ισοπεδοκράτες. Στην Κτίση (φύση), στην ζωή κυ­ριαρχεί η δύναμις της διαφοροποιήσεως. Μόνο οι γλαμυροί (τσιμπλιάρηδες, λημώδεις) ή θεότυφλοι δεν την αντιλαμβάνονται. Μόνο οι αιχμάλωτοι κατωτάτων ενστίκτων δεν την συνειδητοποιούν.

«Η φυσική ισότης είναι πολιτικάντικη εφεύρεση για την δημαγώγηση των «μειονεκτικών» ατόμων. Είναι αδύνατο στις γενιές των ανθρώπων να βρεις δύο άτομα όμοια-ίσα: Αυτό καλούμε φυσικόν διαφορισμόν (ανισό­τητα) των ανθρωπίνων όντων. Ευφυείς και ανόητοι εύρωστοι και καχεκτικοί, επιδέξιοι και αδέξιοι τολμηροί και δειλοί, επίμονοι και ενδοτικοί, εργα­τικοί και οκνηροί, όμορφοι και άσχημοι, τυχεροί και άτυχοι, υγιείς και ανά­πηροι, θετικοί και επιπόλαιοι κλπ. σε απειρία διαβαθμίσεων και συνδυασμών «συνθέτουν» το κάθε ξεχωριστό άτομο. Και η σύνθεση αυτή συγκροτεί τον «ατομικό» οπλισμό του στον αγώνα υπάρξεως και επικρατήσεως»1

Η φύση των ανθρώπων, σε συνδυασμό με την αποστολή τους στην γη, δημιουργεί την αναγκαιότητα της κοινωνικής ιεραρχήσεως. Κάθε άνθρωπος πρέπει να καταλαμβάνει στην κοινωνία την θέση για την οποία είναι κατάλληλος και αξίζει. Τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας πρέπει να αποδέχωνται ενσυνειδήτως και να αναγνωρίζουν την αξιοκρατική δεοντολογία με σύνεση και σωφροσύνη, στοιχεία απαραίτητα για την εξέλιξη της κοινωνίας.

Βέβαια είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους, λόγω εγωϊστικών και ατομοκρατικών αντιλήψεων, να αναγνωρίσουν τις αδυναμίες τους, να αυτοκριθούν και να αξιολογήσουν δίκαια την θέση τους στην ιεραρχία της κοινωνίας. Πολύ περισσότερον να αναγνωρίσουν την ανωτερότητα των άλλων. Γι’ αυτήν την αφύσικη και ανώμαλη κατάσταση που επικρατεί στις λεγόμενες φιλελεύθερες κοινωνίες και όλοι την διαπιστώνουμε καθημερινώς, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η ισοπεδωτική ψευδώνυμος Δημοκρατία (Δ).

Εδώ ακριβώς έγκειται και η ικανότης της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, η οποία οφείλει:

.Να πείθει τους πολίτες, με την πολιτική της αλλά και με τις επιλογές της, ότι η ανισότης στην κοινωνικο-πολιτική ζωή της πολιτείας δεν αποτελεί αδικία, αλλά λογικό επακόλουθο της υφισταμένης φυσικής ανισότητος των ανθρώπων.

.Να εξισορροπεί κατά τον ιδανικώτερο τρόπο τις κοινωνικές διαφο­ρές και ανισότητες.

Εάν ίσχυε η δημοκρατική θεωρία περί ισότητος, θα έπρεπε όλα τα ά­τομα μιας κοινωνίας να κατελάμβαναν περιοδικά όλα τα αξιώματα στις δη­μόσιες θέσεις και να απηγορεύετο η διαδικασία αξιολογήσεως και επιλογής των δημοσίων προσώπων.

Κάτι τέτοιο είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ!!!.

α. Η Δημοκρατική «ερμηνεία» για την ισότητα

Τα άτομα δεν μπορεί να είναι ίσα ούτε ως προς την αξία, λόγω φυ­σικής κατασκευής, ούτε ως προς τα καθήκοντα και δικαιώματα τα οποία αφειδώς μεν παρέχει η δημοκρατική φιλολογία, ουσιαστικώς όμως σχεδόν όλα, είναι προσιτά μόνο σε ελάχιστους ανήκοντες στο δαιδαλώδες κύκλωμα των κατεστημένων.

ΔΥΟ μόνο ΙΣΟΜΕΤΡΗΤΑ δικαιώματα έχουν ΟΛΟΙ οι γνήσιοι πο­λίτες μιας πολιτείας.

-Το δικαίωμα των ίσων και ίδιων ευκαιριών, για απόδειξη των ικα­νοτήτων τους και της αγάπης τους προς την πατρίδα.

-Το δικαίωμα (απαίτηση) ο καθένας να απολαμβάνει της τιμής και στον καθένα να απονέμεται δικαιοσύνη, ανάλογα με την εργασία, την αξία και τις πράξεις του.

«Ισότης είναι το να μην έχουν οι εύποροι περισσότερα δικαιώματα επί των αξιωμάτων ή οι άποροι» (Αριστοτέλης).

«Και πράττειν και τιμάσθαι κατά την αξίαν έκαστος» (Ισοκράτης).

Αναζητούν το λιμάνι της ισότητος και των πολτοποιημένων αξιών, οι συμπλεγματικοί, οι ελαττωματικοί εγκέφαλοι, οι άδολοι αλλά παραπληροφορημένοι και παγιδευμένοι στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Δ.. Εκείνοι οι ο­ποίοι ενώ δια των πράξεων ή παραλείψεών τους, κρίνονται  κατάλληλοι για να διατηρούν το είδος των εσχάτων, των κοινω­νικών ζιζανίων, την τάξη των μετριοτήτων, επιδιώκουν την άνοδόν τους στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδος, στηριζόμενοι στις «προκλήσεις» που τους παρέχει η ισοπεδωτική Δ. εφ’ όσον την προσκυνήσουν, στον στραβισμό των μαζών για την ταυτότητα και τον διαχρονικόν ρόλον της Δ. καθώς και στα πολιτικά τεχνάσματα των αριθμοκρατών, προϊόντα της νομοθετημέ­νης τεχνητής ισότητος που αντικατέστησε την φυσική ανισότητα.

Κύριο όπλο των αριθμοκρατών είναι η εύπλαστη πλειοψηφία των αδιαφόρων, των αδρανών, των επαμφοτεριζόντων που χαρακτηρίζουν κάθε εγκαταλελειμμένη και διαβρωμένη εθνική, κοινωνική, πολιτική ομάδα.

Η μαζανθρώπινη πλειοψηφία η οποία είναι αφιονισμένη από την μηχανική λεξιμαγεία του διεθνισμού και ιδιαίτερα σαγηνευμένη από τις σειρήνες της δημοκρατικής…ισότητος, υποτάσσεται με ευκολία στην θέληση και στις ορέξεις των βροτοκτόνων/ανθρωποεμπόρων και των κάθε είδους παραχαρακτών του Έθνους.

Οι εμπνευστές των θεωριών περί ισότητος, έχοντες υπόψη ότι η α­ξιοκρατική και αντι-ισοκρατική κοινωνία αποτελούσε εμπόδιο στους στό­χους τους και την ταφόπετρα των σχεδίων τους, εμηχανεύθησαν την αδελφοποιόν και ελκυστικήν θεωρίαν περί ισότητος των ανθρώπων.

Αφού πρώτα εφρόντισαν να αδρανοποιήσουν τις λειτουργίες του φυσικού συνειδότος, διήγειραν έγκαιρα και έντεχνα το δημοκρατικό (πονη­ρό) συνειδός, το έτερον «εγώ» του ανθρώπου. Έτσι μετέφεραν την ψευδαίσ­θηση στα άτομα ότι είναι εφικτή:

.Η εξομοίωσις αρχόντων και αρχομένων.

.Η εξίσωσις του αναλφαβήτου με τον ιδιοφυή, του Τουρκόσπορου με τον Ελληνογενή.

.Η ισομαχία των απατεώνων και δειλών με τους έντιμους και ήρωες.

.Η ισοδυναμία του απλού εργάτη με τον έγκριτο επιστήμονα.

.Η ισοτιμία των τεμπέληδων και αδιάφορων με τους εργατικούς και δημιουργικούς.

.Η ισοπέδωση των λεωργών (ραδιούργων), αρνησιπάτριδων και αντιχρίστων/απίστων, με τους αγνούς πατριώτες, τους συνειδητούς Έλληνες και τους θεματοφύλακες της αληθώς Ορθοδόξου Πίστεως.

Με την διοχέτευση τέτοιων ψευδαισθήσεων στις μάζες των εγκαταλειμμένων, απαιδαγώγητων, εύλυτων (χαλαρών/ελαστικής συνειδήσεως), μωρών, έκβλητων (απόβλητων) και αποδυναμω­μένων ατόμων, οι εξισωτές των κοινω­νιών επιτυγχάνουν σχεδόν πάντοτε τον μετασχηματισμό του έμφυτου δυ­ναμικού των λαών, σε άλογες λαϊκίστικες απαιτήσεις, παρασυντεχνιακές ακίνδυνες απεργιακές δραστηριότητες, οχλοκρατικές «διαμαρτυρίες», κατευθυνόμενες αναρχικές εκδη­λώσεις/ «επαναστάσεις».

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της απατηλής αλλά ηδονιστικής αλχημικής εξισώσεως: Αδελφότης+Ελευθερία+Ισότης=Ελιξήριο της ζωής.

Οι εκβαχευτές «αδελφοποιοί», υποδαυλίζουν τέτοιες ανώμαλες καταστάσεις, εκθηρεύοντες τα άτομα και αποκόπτοντες τους λαούς από τις ρίζες τους.

Εδώ ακριβώς συμβαίνει ένα άλλο περίεργο φαινόμενο. Ενώ οι κεκράκτες της εξισωτικής θεωρίας ωρύονται για ισότητα, οι ίδιοι στις ποικι­λόμορφες διαδικασίες επιλογής των αξιωματούχων και στελεχών της πυραμίδος και των «αρμών» της κρατικής μηχανής, εφαρμόζουν την αρχή της ανισότητος με απαράμιλλη μαεστρία ώστε, μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες να παρουσιάζουν με προκλητικότητα και κυνισμό, την αναξιοκρατία σαν «αξιο­κρατία» και «διαφάνεια».

Στις ψευδώνυμες δημοκρατικές κοινωνίες, άνθρωποι διεφθαρμένοι μέχρι μυελού οστέων, τρόφιμοι χρηματιστηρίων, φοροφυγάδες, αμφιβόλου φυλετικής ή αλλοεθνούς καταγωγής, ανυπότακτοι ή άκαπνοι, πράκτορες ξέ­νων εξουσιαστικών κέντρων, δεδηλωμένοι αντιχριστιανοί ή άθεοι, λεσβίες, αρσενοκοίτες, και χαμερπείς,  καταλαμβάνουν δημόσιες θέσεις και αξιώματα στον κρατικό μηχανισμό, για τα οποία είναι οφθαλμοφανώς ακατάλ­ληλοι και ανάξιοι.

Ο ισχυρισμός ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι αιρετοί, εκλεγό­μενοι από τον λαό, με δημοκρατικές διαδικασίες ή από «ειδικές επιτροπές», είναι γελοίος. Και τούτο διότι:

-Όλοι οι «αιρετοί» (Βουλευτές, δημοτικοί-νομαρχιακοί-περιφερειακοί άρχοντες, συνδικαλιστές, κλπ.), πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ανήκουν σε γνωστούς κομματικούς μηχανισμούς, εξυπηρετούν συμφέροντα φανερών ή κρυφών κυκλωμάτων, διασυνδέ­ονται αφανώς με υψηλά πρόσωπα, έχουν κάποιο «ηχηρό» όνομα με βιογραφικό...δημοκρατικής δράσεως (Από το οποίο-βιογραφικό-βέβαια έχουν απαλειφθεί, τα στοιχεία της αληθινής φυλετικής καταγωγής τους, των προσωπικών «ιδιορρυθμιών» τους, της σχέσεώς τους με διαπλεκόμενα συμφέροντα, δικτατορίες, ξένες μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, αποκρυφιστικές-αντιχριστιανικές οργανώσεις, κλπ.).

-Όλοι σχεδόν οι δοτοί ή  «επιλεγμένοι» του κρατικού μηχανισμού, είναι κολλητοί και λειχήνορες των «αιρετών», που τοποθετούνται στις διευθυντικές θέσεις του δημοσίου, για να εκτελούν τις «εντολές» των αφεντικών τους (με την δικαιολογίαν ότι ετοποθετήθησαν για να εφαρμόσουν την πολιτικήν της κυβερνήσεως, λες και δεν υποχρεούνται ΟΛΟΙ οι δημόσιοι λειτουργοί, να εφαρμόζουν τις εντολές της εκάστοτε κυβερνήσεως), να παίζουν τον ρόλο του τοποτηρητού του κόμματος που κυβερνά και να κάνουν την «μπάζα» τους.

Αυτοί είναι μικρογραφίες αν όχι ηθικά αντίγραφα των προηγουμένων.

-Όσα έχουν ήδη αναφερθεί περί λαϊκής κυριαρχίας και ατομικής ε­λευθερίας, καθώς και όσα θα επακολουθήσουν περί εκλογών και βουλευτών, θα μας δώσουν πλήρη εικόνα, χωρίς ψυμμιθιάσεις και μυθολογήματα, για το πως εννοούν οι ψευδο-δημοκράτες, την ισότητα.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Τι απογίνονται οι ικανοί, οι άξιοι, οι ετήτυμοι (γνήσιοι, ειλικρινείς, φιλαλήθεις) και επωφελείς εργάτες της κοινωνίας;

Όλοι συνθλίβονται κάτω από το πέλμα της δημοκρατικής... ισότητος. Παραγκωνίζονται, περιθωριοποιούνται, εξαφανίζονται από τον στί­βο της δημοσίας ζωής και αντικαθίστανται από τα «εκλεκτά» τέκνα της Δ. δηλαδή τους υποκριτές, τους ραδιούργους, τους ηλάσκοντες κομματικούς οσφυοκάμπτες, τους ωτακουστές, τους επεσβόλους (αυθάδεις, λοίδωρους, βλάσφημους), τους καιροσκόπους, τους χαμαι­λέοντες και τους αγραμμάτους, που είναι απαραίτητοι για την σταθεροποίηση και την συντήρηση του δημοκρατικού καθεστώτος.

Δεν είναι δυνατό να γίνει διαφορετικά, διότι αυτή είναι η παράφρων μονολιθική ερμηνεία της Δ. για την ισότητα.

«Η Δημοκρατία δεν αρκείται να παραμερίσει τους νοήμονες και α­γαθούς από την διαχείριση των κοινών. Διαποτισμένη από αβυσσαλέο και φαρμακερό πλέγμα κατωτερότητος, κάνει το παν δια να τους εξουθενώσει»2

β. Ισότης και Σύνταγμα

Μήπως η πολυδιατυμπανιζόμενη ισότης έναντι των νόμων δεν ε­φαρμόζεται μονομερώς και με σκανδαλώδη τρόπο, κατά παράβαση του ισχύοντος Συντάγματος, στους εξουσιοκράτες, και λοιπούς υποτακτικούς της εξουσίας;

Μερικά παραδείγματα:

-Εξαιρούνται από τις προσκλήσεις για κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις που προβλέπεται από τις διατάξεις του σχετικού νόμου περί Στρατολογίας ΟΛΩΝ των Ελλή­νων, όσοι έχουν και για όσο χρονικό διάστημα διατηρούν, την ιδιότητα του δοκίμου ή του μονίμου υπαλλήλου  στους παρακάτω διεθνείς οργανισμούς:3

.Του ΟΗΕ και των ανηκόντων στο σύστημα αυτού εξειδικευμένων οργανισμών, στους οποίους οι υπηρετούντες ως διεθνείς υπάλληλοι διέπονται από την σχετική σύμβαση περί προνομίων και ασυλιών (ΣΣ: Προνόμια και ασυλίες υπονοούν ό,τιδήποτε άλλο εκτός από ισότητα).

.Της Διεθνούς Τραπέζης.

.Του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

.Του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως.

.Της Ευρωπαϊκής Κοινότητος.

.Του Συμβουλίου της Ευρώπης.

.Του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ).

.Του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας.

Συμπέρασμα: Όποιοι «προσφέρουν υπηρεσίες» στα Διεθνή όργανα του Συστήματος (Τελευταίως προσετέθη διάταξη και για όσους εργάζονται στο σύστημα CERN), από οποιαδήποτε θέση (Η επιλογή τους σ’ αυτή την θέση, προφανώς έχει γίνει με «αξιοκρατικά» κριτήρια), η Ελληνική Δημοκρατία τους απαλλάσσει από την στράτευση στις Ένοπλες Δυνάμεις(!!!), κατ’ αντίθε­ση προς την αρχή της Συνταγματικώς κατοχυρωμένης ισότητος (άρθρο 4).

-Η προκλητικώς προνομιακή μεταχείριση όσων ισχυρίζονται ότι είναι «αντιρρησίες συνειδήσεως». Το Σύνταγμα που υποτίθεται ότι κατοχυρώνει την ισότη­τα των πολιτών, ισχύει μόνο για όσους η Δημοκρατία κρίνει σαν ίσους.

«Σήμερα υπό την πίεση κάποιων θεωρητικά ελάχιστων σε αριθμό, που ισχυρίζονται ότι αντιμετωπίζουν πρόβλημα συνειδήσεως, η Βουλή των Ελλήνων με εισήγηση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας δεν δίστασε να α­γνοήσει ρητές διατάξεις του Συντάγματος, και μάλιστα μία εξ αυτών θεμε­λιώδη, και να ψηφίσει νόμο που επιτρέπει σε όποιον επιθυμεί να μην υπηρε­τήσει στον στρατό, να επικαλεσθεί συνειδησιακές ή θρησκευτικές ευαισθη­σίες, να εξαιρεθεί από τη στράτευση και να ενταχθεί στις τάξεις των εκτά­κτων δημοσίων υπαλλήλων         

Έτσι δημιουργούνται δύο κατηγορίες Ελλήνων: Οι έξυπνοι που θα είναι πιο ίσοι κατά την γνωστή ρήση του Όργουελ, και τα κορόϊδα, κατά πα­ράβαση του άρθρου 4 του Συντάγματος που θέλει όλους τους Έλληνες ί­σους ενώπιον του νόμου και παρά το ότι το άρθρο αυτό προβλέπει ρητώς στην παράγραφο 6 ότι «κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υπο­χρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της πατρίδος...»4

-Το προνόμιον της βουλευτικής ασυλίας.

Ο βουλευτής, καλυπτόμενος από την ασυλία του, μπορεί να υβρίσει, να κλέψει, και να φονεύσει ακόμη, χωρίς να κινδυ­νεύει να τιμωρηθεί.

Η διαδικασία για την άρση της βουλευτικής ασυλίας που προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις ΟΥΔΕΠΟΤΕ εκινήθη ουσιαστικώς (άλλη μια απόδειξη της «ισότητος» έναντι των νόμων μεταξύ των βουλευτών και των λοιπών πολιτών). Ο νόμος συλλαμβά­νει τον παραβάτην πολίτην αμέσως, ενώ στον βουλευτή παρέχει ασυλία. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, όποτε εκινήθη η διαδικασία άρσεως της ασυλίας (για φανερά και κραυγαλέα εγκλήματα), έγινε σε ελά­χιστες περιπτώσεις στην διάρκεια του κοινοβουλευτικού βίου 150 ετών και καθαρά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητος.

Άλλωστε ποιοι αποφασίζουν για την άρση της ασυλίας των βουλευτών; Οι ίδιοι οι βουλευτές!!! Τι εκπληκτική συγκυρία λαϊκής κυριαρχίας και εφαρμογή της αρχής της ισότητος βουλευτών-λαού!!!

Στις απελπιστικώς μεμονωμένες περιπτώσεις άρσεως της ασυλίας ού­τε το εξουσιαστικό τέρας εθίγη, ούτε οι επιβληθείσες «ποινές» έπεισαν τον λαό για εφαρμογή των αρχών της δικαιοσύνης και της ισότητος.

Επλήρωσαν την νύφη» δύο-τρία «θύματα», για να ριφθεί στάκτη στα μάτια του λαού, όπως συνηθίζεται στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται στη Βουλή.

«Ποιος Ιονέσκο λ.χ. θα ηδύνατο να συλλάβει σκηνήν ως αυτή της συνεδρίας της 12/3/1976 κατά την οποίαν οκτώ βουλευταί κατηγορούμενοι μεταξύ των άλλων δια α/ μη καταβολή δεδουλευμένων ημερομισθίων β/ Ψευδορκίαν γ/ Ανθρωποκτονίαν εξ αμελείας δ/ διατήρησιν οπλοστασίου, εξελιπάρουν τους συναδέλφους των να άρουν την ασυλίαν των, η δε βουλή απέρριπτε τας αιτήσεις άρσεως ασυλίας, διότι «υπάρχουν πολιτικά κριτήρια εις την δίωξιν των μελών της».5

-Τα προνόμια της φοροαπαλλαγής, αγοράς-χρήσεως οχήματος, προσλήψεως «ειδικού επιτελείου» και χρόνου συνταξιοδοτήσεως των βουλευτών.

Οι βουλευτές συνέταξαν και εψήφισαν νόμους, βασιζόμενοι στην αρχή της «δημοκρατικής ισότητος», σύμφωνα με τους οποίους:

.Μετά πάροδον μιας ενισχυμένης τετραετίας(1+1) από της εκλογής τους, καρπώνονται την σύνταξη, όταν κάθε άλλος πολίτης πρέπει να εργάζεται μόλις....35-40 έτη ή μέχρις ηλικίας 65-67 ετών για να απολαύσει την υποψία συντάξεως που του δίδει η δημοκρατική πολιτεία.

.Έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να αγοράζουν πολυτελή αυτοκίνητα έναντι εξευτελιστικής τιμής, όταν ΟΛΟΙ οι άλλοι πολίτες πληρώνουν για το ίδιο αυτοκίνητο πολλαπλάσια τιμή (ΦΕΚ 310/13/ 10/77, Ν.251/1976,αρθρ.2-Προϋπολογισμός της Βουλής των Ελλήνων για το 2003 που μεταξύ των άλλων προέβλεπε και την δωρεάν παραχώρηση υπηρεσιακού αυτοκινήτου στους βουλευτές, μέσω εταιρειών λίζινγκ). Κατά την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου, όλοι οι βουλευτές, είχαν ταχθεί υπέρ της εφαρμογής του μέτρου.6

.Μονιμοποιούν στο δημόσιο τους γραμματείς τους που τυγχάνει συχνά να είναι και συγγενικά τους πρόσωπα.

«Με μία μοναδική...ομοψυχία όλες οι πλευρές του κοινοβουλίου α­ποφάσισαν από κοινού και ψήφισαν, να μονιμοποιούν στο δημόσιο τους και τις γραμματείς των βουλευτών. Που τυχαίνει συχνά να είναι και συγγενικά τους πρόσωπα! Και πότε γίνεται αυτό; Τη στιγμή που όλοι έχουμε κατανοή­σει πως δεν πρέπει να γίνει πια, ούτε μια νέα πρόσληψη στο υπερφορτωμένο Δημόσιο!.. Τη στιγμή που ο τόπος βουλιάζει οικονομικά...Και τη στιγμή που δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, παίρνουν, εις μάτην, απελπισμένα μέρος σε διαγωνισμούς...Αυτή τη στιγμή διάλεξαν οι...«πατέρες του Έθνους» για να βολέψουν τα... «παιδιά» τους!»7

 «Την ώρα που χιλιάδες φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν αυξημένους φόρους, 60 τουλάχιστο «εθνοπατέρες» (ΣΣ: Τα εισαγωγικά στους εθνοπατέρες ανήκουν στον σχολιαστή της δημοκρατικής εφημερίδος, δείγμα του πόσο σοβαρά έχουν πάρει οι πάντες τους αυτοτιτλοφορούμενους βουλευτές), λίγο πριν καταργηθεί το αδασμολόγητο για τα Ι.Χ. (ΣΣ: Κατηργήθη μετά από ένα αιώνα το αδασμολόγητο, αλλά αμέσως άρχισε η διαδικασία καταβολής 25 εκ. δρχ. αναδρομικά, σαν οικονομική ενίσχυση στον.. πενιχρό μισθό κάθε βουλευτού), έσπευσαν και αγόρασαν αφορολό­γητες «Μερσεντές»8

Μην νομίσει κανείς ότι…παρεφρόνησε η Δ. και κατήργησε ένα από τα πολλά «νόμιμα» δικαιώματα των εθνοπατέρων (αγορά αδασμολόγητου Ι.Χ) ή των κατά το Σύνταγμα της Δημοκρατίας εχόντων…ίσα δικαιώματα με τους λοιπούς πολίτες. Την ίδια ημέρα που περιέκοπτε μία μόνο από τις φο­ρολογικές απαλλαγές των βουλευτών, ελάμβανε σκανδαλωδώς ευνοϊκά φο­ρολογικά μέτρα υπέρ των ισχυρών, που προστατεύουν και χρηματοδοτούν, αφανώς τους βουλευτές.
  «Ορθώς χαρακτήρισε τα μέτρα η έγκυρη πρωϊνή-και όχι εχθρική προς την κυβέρνηση εφημερίδα-ενδοτικά προς τους ισχυρούς, ανελέητα για τους αδυνάτους...Η δίκαιη και αποφασιστική μας κυβέρνηση όχι μόνον υ­πέκυψε στις απειλές των ισχυρών, αλλά και επεχείρησε να εξαφανίσει με απατηλές εξαγγελίες την αισχρή ενδοτικότητά της προς τους ισχυρούς....Η κυβέρνη­ση των μη προνομιούχων μεροληπτεί υπέρ των ισχυρών και προσπαθεί να αποκοιμίσει τους αδυνάτους»9

Ερωτώμεν: Τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα είναι αποδείξεις της δημοκρατικής…ισότητος;

Ο βουλευτής είναι υπεράνω των νόμων! Έτσι ερμηνεύει την ι­σότητα η ψευδώνυμος Δημοκρατία των βο(υ)λευτών και όχι του λαού). Ο βουλευτής είναι η σιωπηρή εξαίρεση του δημοκρατικού κανόνος περί ισότητος.

«Και τι είναι παρακαλούμε ο ποινικός νόμος απέναντι της δυνάμεως του βουλευτού; Χαρτί άγραφον, ακίνδυνον, μορμολύκειον δια τους ηλιθί­ους, σκιάχτρον όμοιον προς τα υψούμενα εντός των αμπελώνων δια να εκφοβίζωνται τα ζώα».10

Οποία φαρισαϊκή υποκρισία για τους δονκιχώτες-υπερασπιστές της δημοκρατικής (αν) ισότητος!

γ. Πολιτική ισότης-Πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ

Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τον όρο της ισότητος σε τρεις επί μέρους έννοιες. Την πολιτική, την κοινωνική και την οικονομική ισότητα.

Για να μην αδικήσουμε όμως την αστική Δημοκρατία (κόκκινη- πράσινη-γαλάζια-μαύρη) και της αποδώσουμε ευθύνες για θέσεις-αντιλήψεις που πιθανώς να ισχυρισθεί ότι δεν είναι δικές της, αλλά ανήκουν στον χώρο του Μαρξισμού (κοινωνική-οικονομική ισότης), θα περιορισθούμε στην συνο­πτική ανάλυση του όρου «πολιτική ισότης», τον οποίον ασφαλώς δεν αρνείται η Δ.

Πολιτική Ισότης σημαίνει:

.Καθολικόν δικαίωμα ιδρύσεως-λειτουργίας πολιτικών οργανισμών - κομμάτων-οργανώσεων.

.Ισότιμη συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων σε κάθε δημόσια πο­λιτική δραστηριότητα και ίσες ευκαιρίες παρουσιάσεως πολιτικών προ­γραμμάτων και θέσεων.

.Ισότης στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των κομμάτων (Αναλογία πολιτικών δυνάμεων με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα).

Ποίος δημοκράτης θα ισχυρισθεί ότι τέτοιου είδους πολιτική ισότης εφαρμόζεται στα λεγόμενα δημοκρατικά καθεστώτα;

Στις δημοκρατίες το κόμμα που κυβερνά, μονοπωλεί το δικαίωμα της ισότητος αφ’ ενός μεν για αυτοπροβολή, αφ’ ετέρου δε για δυσφήμηση της αντιπολιτεύσεως και των πολιτικών αντιπάλων του γενικώτερα. Συγκε­κριμένα:

-Απαγορεύει άμεσα ή έμμεσα την προβολή, από τα κρατικά ΜΜΕ, κομμάτων ή πολιτικών οργανώσεων τις οποίες θεωρεί αντικυβερνητικές, «αντιδημοκρατικές», μη φίλιες προς το ΣΥΣΤΗΜΑ.

-Αποφασίζει την διάθεση ορισμένων ΜΜΕ σε κάποια πολιτικά γκρουπούσκουλα ή πολιτικά (απο) κόμματα, και για λίαν βραχύ χρονικό διάστημα, τα οποία με συγκεκαλυμμένο σχήμα, είναι θυγατρικά αξονίδια ή αφανείς συνιστώσες της ψευδώνυμης Δημοκρατίας ή του Συστήματος και παρουσιάζονται σαν δήθεν Ηρακλειδείς του λαού και του έθνους (ακραία μαρξιστικά-Σταλινικά ή συστημικά ακροδεξιά/εθνικιστικά).

Μάλιστα, όταν συμβαίνει οι θέσεις αυτών των πολιτικών ακραξονιδίων να είναι «αντιδημοκρατικές» (κατά κανόνα κατευθυνόμενες από τις υπηρεσίες του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ), τότε τις παρουσιάζει αποσπασματικώς και εντονώτερον, ασφαλώς όχι για προβολή, αλλά για εξευτελισμό της ψευδώνυμης «Αντιδημοκρατίας», που δεν έχει σχέση με την αληθή δημοκρατίαν (Εθνική), την Εθνοκρατίαν.

-Το ύψος της χρηματοδοτήσεως των κομμάτων(φανερής-σκοτεινής- συγκεκαλυμμένης) που πρωταγωνιστούν στο πολιτικό παιγνίδι, τόσον από τις κρατικές επιχορηγήσεις (αλήθεια γιατί να επιχορηγούνται;) όσον και με τραπεζικά θαλασσοδάνεια, υπερβαίνει τα όρια του απλού οικονομικού εγκλήματος σε σύγκριση με τις οικονομι­κές δυνατότητες της πολιτείας.

-Η ανάπτυξή δικτύων ιδιωτικών ΜΜΕ δεν επηρεάζει καθόλου τις προθέσεις και διακηρύξεις της Δ. περί ισότητος, διότι:

Όλα σχεδόν τα ιδιωτικά ΜΜΕ, μικρής η μεγάλης εμβελείας, περιο­ρισμένης ή όχι οικονομικής αντοχής, είναι θυγατρικά ή ελεγχόμενα από κομματικά και οικονομικά καρτέλς.

.Η έκδοσις αδείας λειτουργίας τους εξαρτάται από τις αποφάσεις των δοτών (ανεξάρτητων κατά την Δ.) ραδιοτηλεοπτικών συμβουλίων, τα οποία σύμφωνα με την αρχή της δημοκρατικής (αν)ισότητος αποφασίζουν για την χορήγηση ή όχι της αδεί­ας λειτουργίας, με βάση πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και η ομολογία πίστεως (Δηλαδή το εξομοιώνουν με Θεϊκό Λόγο!!!) στο….Δημοκρατικό Σύ­νταγμα.

Τα πρόσφατα σκάνδαλα για την χορήγηση τηλεοπτικών αδειών σε μεγαλοκαπιταλιστές, και εν αναμονή της αποφάσεως του ΣτΕ για την νομιμότητα ή όχι της ακολουθείσης διαδικασίας, αποδεικνύουν περιτράνως τα προαναφερθέντα.

-Δεν δίδεται καμμία ευκαιρία παρουσιάσεως αντιθέτων απόψεων και ασκήσεως κριτικής από πολιτικές ομάδες ή οργανώσεις που δεν έχουν αστική αντίληψη ή δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Συστήματος. Ακούσθηκε ποτέ από κρατικό ή ιδιωτικό ΜΜΕ, πολιτική άποψη από τους αντιπάλους της ψευδωνύμου Δημοκρατίας;

Πως είναι δυνατό να ομιλούμε για πολιτική ισότητα χωρίς να ακούγεται η πολιτική φωνή της αντίπερα όχθης;

Πως τολμούν να κραυγάζουν για πολιτική ισότητα οι οψιμαθείς της Δ. όταν αλωνίζουν μόνοι τους, ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟ, στον στίβο της πολι­τικής και της μαζικής πληροφορήσεως;

δ. Πολιτική ισότης και Δικαιοσύνη

Η ισότης στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των κομμάτων είναι ανύπαρκτη σε διεθνή κλίμακα. Ενδεικτικά αναφέρονται τα παρακάτω:

.Στην Γερμανία το 1969 το κόμμα των φιλελευθέρων έλαβε 1.904.387 ψήφους, ποσοστό 5,8% και αντιπροσωπεύθηκε στην βουλή με 30 βουλευτές. Το κόμμα των Εθνικοδημοκρατών έλαβε 1.422.106 ψήφους, ποσοστό 4,3% αλλά δεν εξέλεξε κανένα βουλευτή.

.Στην Ελλάδα το 1977 το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας(Ν.Δ.) έλαβε το 41% των ψήφων και το 60% των βουλευτικών εδρών. Το κόμμα της Ε­θνικής Παρατάξεως(Ε.Π,) έλαβε το 7% των ψήφων, αλλά μόλις το 1,5% των βουλευτικών εδρών. Δηλαδή ένας βουλευτής της Ν.Δ. αντίπροσώπευε 12.000 Έλληνες ψηφοφόρους ενώ ένας βουλευτής της Ε.Π. 69.000 Έλλη­νες ψηφοφόρους.

Συνεπώς κατά τις δημοκρατικές αντιλήψεις περί...ισότητος, οι Έλλη­νες χωρίζονται σε πολίτες πρώτης, δεύτερης πιθανώς και τρίτης κατηγορίας.

Στις προαναφερθείσες κριτικές παρατηρήσεις μερικοί ίσως προβάλ­λουν τα εξής επιχειρήματα:

-Η εκπροσώπηση των κομμάτων στην βουλή, σε αμφότερες τις πε­ριπτώσεις, έγινε σύμφωνα με τους προβλεπόμενους από τα αντίστοιχα Συ­ντάγματα εκλογικούς νόμους, άρα ήταν ΝΟΜΙΜΗ.

-Υπάρχει σκοπιμότης και μεροληψία στην κριτική, διότι τα παρα­δείγματα αναφέρονται σε καταπάτηση δικαιωμάτων «δεξιόστροφων» κομ­μάτων.

Οι απαντήσεις είναι απλές:

.Ουδείς ισχυρίζεται ότι η πολιτική εκπροσώπηση των κομμάτων ή­ταν παράνομη. Ήταν νόμιμη και απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τους νόμους που εψήψισαν οι βουλευτές της ψευδώνυμης Δημοκρατίας. Όμως ήταν ΑΔΙΚΗ και ΑΝΗΘΙΚΗ διότι το στοιχείο της ΙΣΟΤΗΤΟΣ:

.Δεν πρέπει να βασίζεται μόνον στον νόμο (οι νόμοι έρχονται και παρέρχονται αφού συντάσσονται και ψηφίζονται από τους εκάστοτε κρα­τούντες, ανάλογα με τα συμφέροντά τους).

.Πρέπει να στηρίζεται κυρίως στον ακρογωνιαίο λίθο της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (Εκ της λέξεως δίκη=τάξις, αρμονία, φύσις, ορθόν, απονομή εν ισομετρία τοις δικαιούχοις - Λεξ. Δορμπαράκη και Σταματάκου, Οδηγός Ζω­ής, Συμεών Φιλοθείτης,1962, σ.52).

.Στις εκλογές της Τουρκίας (Νοε 2002) μόνο δύο κόμματα, από την δωδεκάδα περίπου εισήλθαν στην Βουλή, γιατί το όριο του ποσοστού συγκεντρώσεως ψήφων για είσοδο ήταν 10%.

.Από των πρώτων μετεπαναστατικών Εθνοσυνελεύσεων του νεοσύ­στατου Ελληνικού κράτους, μέχρι των Αγγλικών εκλογών του 1983 (Το κόμμα των Συντηρητικών έλαβε το 42% των ψήφων και εκυβέρνησε με το 70% των βουλευτικών εδρών), των εκλογών στην Τουρκία-Ισπανία- Γαλλία (Ιούνιος 1997), και των πρόσφατων στην Ελλάδα (2015) διαπι­στώνονται ΠΑΝΤΟΤΕ οι δημοκρατικές αλχημείες, στο όνομα της… ισότητος.

Αλλά το στοιχείο της δικαιοσύνης ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ από όλες σχεδόν τις δημοκρατικές λειτουργίες. Και απουσιάζει διότι:

-Δικαιοσύνη είναι το μέτρο της αξίας του καθενός ανάλογα προς το επιτελούμενο έργο του. Η δια της θεωρίας της ισότητος, εξίσωση έργων και αξιών, αυτομάτως αίρει την προϋπόθεση υπάρξεως της δικαιοσύνης.

-Δίκαιον είναι ό,τι συμφωνεί προς τον θείο νόμο, διότι όπου είναι ο Θεός εκεί είναι και η δικαιοσύνη (ΠΕΤΡΟΥ Β΄: 3/13). Δια τούτο και «πας ο ποιών την δικαιοσύνην εκ Θεού εστί». Μόνον οι νόμοι του Θεού είναι αλη­θώς δίκαιοι, αιώνιοι και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.

«Η δικαιοσύνη Αυτού μένει εις τον αιώνα» (ΚΟΡΝΘ.Β΄: 9/10).

«Δι’ εμού οι βασιλείς και οι άρχοντες νομοθετούν δίκαια» (ΠΑΡΟΙΜ:  8/15).

«Όταν κρίνει ο Κύριος είναι δυνατόν να διαπράξει αδικίαν;» (ΙΩΒ: 8/3).

«Δίκαιος βεβαίως είσαι εις πάντα τα επελθόντα εφ’ ημάς» (ΝΕΕΜΙΑΣ: 9/33-35).     

«Ο νόμος του Κυρίου είναι άμωμος» (ΨΑΛΜΟΙ: 18/8).

«Εάν πράξεις δικαίας πράξεις θα έχεις συμμάχους τους θεούς» (Μένανδρος).

«Εν δε δικαιοσύνη συλλήβδην πασ’ αρετή ένι» (Αριστοτέλης).

-Στην σημερινή ψευδώνυμη Δημοκρατία, σχεδόν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, δομές και πρακτικές της, αποφασίζονται και λειτουργούν σύμφωνα με τις ανθρώπινες επιθυμίες της εκάστοτε κοσμικής εξουσίας και  ως εκ τούτου είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ αντίθετες προς τον Θείο Νόμο. Για τον λόγο αυτό, το Σύστημα φροντίζει να εγκαθιστά κυβερνήτες αθέους, αντιχριστιανούς, τέκτονες και γενικώς φανατικούς πολεμίους της Χριστιανικής Πίστεως.

Με δεδομένο ότι όλες οι εξουσίες που υπάρχουν επί της γης «έχουν ταχθεί από τον Θεό» (ΡΩΜΑΙΟΥΣ:13/1), τότε και οι ανθρώπινοι νόμοι θα έπρεπε να είναι σύμφωνοι με τους Νόμους Του, τους καταγεγραμμένους στην Αγία Γραφή. Ως εκ τούτου, εάν δεν συμφωνούν, είτε εξ αγνοίας είτε εκ προθέσεως, είναι ΑΔΙ­ΚΟΙ, και φαίνωνται «δίκαιοι» μόνον στην φαντασία των κατασκευαστών και των προσδοκούντων προσωπικά οφέλη από αυτούς.

«Πας ος ου μη μάθη δικαιοσύνην επί της γης, αλήθειαν ου μη ποιήσει» (ΗΣΑΪΑΣ: 26/10).

«Ο εν ελαχίστω άδικος και εν πολλώ άδικος εστίν» (ΛΟΥΚΑΣ: 16/10).

«Αδικία έξις υπεροπτικών νόμων» (Πλάτων).

«Ώσπερ γαρ και τελειωθέν βέλτιστον των ζώων εστίν άνθρωπος, ούτω και χωρισθέν νόμου και δίκης χείριστον πάντων» (Αριστοτέλης).

Δείγμα των αδίκων νόμων της ψευδωνύμου Δ. παρέχει η περίπτωσις της ψηφισ­θείσης συνθήκης του Σένγκεν: «….σε αυτήν την περίπτωση μένεις να ταλανί­ζεσαι από την απορία αν το Δίκαιον εξακολουθεί να είναι Δίκαιο όταν απονέμεται βάσει υπονοιών, ενδείξεων και πιθανών απειλών»11

*

Δεν είναι δυνατό να υπάρξει ισότης μεταξύ των ανθρώπων. Ούτε βιολογική, ούτε πνευματική, ούτε πολιτική (με τις εξαιρέσεις που προαναφέραμε). Πολύ περισσότερον κοινωνική και οικονομική ισότης όπως ισχυρίζονται οι μαρξιστές (Την μαρ­ξιστική ισότητα την πληροφορηθήκαμε σε όλο το μεγαλείο της, μετά τις κοσμογονικές αλλαγές του περασμένου αιώνος, στην Ανατολική Ευρώπη).

Εάν σήμερα υπάρχει πολιτισμός, ανταγωνισμός, δημιουργία, εξέλιξη αυτό οφείλεται στην αναμφισβήτητη ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ μεταξύ ατό­μων και λαών, συνεπεία της οποίας ανεδείχθησαν, διεκρίθησαν και εκυριάρχησαν επίλεκτες προσωπικότητες, ξεχωριστοί εγκέφαλοι, πνευματικές ιδιο­φυΐες, δημιουργοί, μοναδικοί πολιτικοί ηγέτες, μεγάλοι στρατηλάτες. Αυτοί υπήρξαν το απαράμιλλο, το ασύγκριτο, το άνισο σε σχέση με το πλήθος, τις μάζες, τους άλλους συνανθρώπους τους.

Τέλος, εάν οι θεωρητικοί της Δ. εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι η Δ. πιστεύει και εφαρμόζει την ισότητα, ας μας εξηγήσουν:

.Πως συμβιβάζεται η διακηρυσσόμενη ισοτιμία των κρατών-μελών της ΕΕ με το γεγονός ότι μπορεί να λαμβάνεται οποιαδήποτε απόφαση από πέντε (5) μόνον κράτη (Γαλλία-Γερμανία-Ιταλία-Ισπανία-Πολωνία, με 348 ψήφους), στο σύνολο των 27 κρατών (μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου), επί συνόλου 678 ψήφων, επειδή διαθέτουν την πλειοψηφία των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβού­λιο;

.Πως εξηγείται η αρχή της αρνησικυρίας (βέτο), την οποίαν δικαιού­νται να επικαλούνται μόνο οι πέντε (5) αποκαλούμενες Μεγάλες δυνάμεις, σε σύνολο  194 κρατών-μελών12, με την λεγομένη ισοτιμία των ψήφων των κρατών-μελών, κατά τις διαδικασίες λήψεως λίαν σοβαρών αποφάσεων στον ναό της ισοπεδολατρείας, τον Οργανισμό Ηλεγμένων Εκκρεμοτήτων (ΟΗΕ);

.Που στηρίζεται η δημιουργία του λεγομένου ισοβίου σώματος (107 άτομα) [όρος δημοκρατικώς απαράδεκτος], των χαρακτηριζομένων και ως αθανάτων (sic) μελών, της Διεθνούς Ολυμπιακής επιτροπής, οι οποίοι α­ποφασίζουν, κατά διαστήματα, για τον χώρο διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων (δηλαδή για την χώρα που θα λεηλατηθεί οικονομικώς από τα οικο­νομικά μεγαθήρια του Συστήματος και μία δράκα εντοπίων συνεργατών τους, με το πρόσχημα της διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων, οι οποίοι ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν με τους Ολυμπιακούς αγώνες των αρχαίων Ελλήνων);

Αυτά είναι εφαρμογή αρχών ισότητος ή πλήρης υποταγή λαών και εθνών στις ορέξεις των Νεοφαρισαίων-Νεοεποχιτών και ψευτοδημοκρατών ισοπεδολόγων;

                                                                                                               Συνεχίζεται

                                                     

---

1 Κομματικός Καπιταλισμός, Χρ. Αγγελής, σ. 54.

2 Μ. Καραγάτσης-φιλολογικό ψευδώνυμο του λογοτέχνου Δημητρίου Ροδοπούλου, Κίτρινος Φάκελλος.

3 Η απόφαση ισχύει από 28/6/1991» (466/28-6-91ΦΕΚ και Φ.429.1 / 127/111755/Σ.4068/5-7-91.

4 Γιάννης Μαρίνος, εφ. Το Βήμα της Κυριακής, 22/6/1997.

5 Εναντίον της Δημαγωγίας, Σπύρος Ζουρνατζής 1977, σ.119.

6 Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, πλην του Γ. Καρατζαφέρη, τότε αρχηγού του ΛΑΟΣ. Βλέπε και εφημερίδες Νοε. 2002.

7 Εφ. Αδέσμευτος Τύπος, 30/3/1991.

8 Εφ. Ελεύθερος Τύπος, 28 Νοε.1996.

9 Εφ. Ελεύθερος Τύπος, 28 Νοε.1996.

10 Εφ. ΕΣΤΙΑ, 18 Σεπτ.1984.

11 Εφ. Καθημερι­νή, 8/6/1997, σ.47.

12 Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) έχει 194 κράτη μέλη, και κάθε ένα από αυτά είναι μέλος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.Τα κριτήρια για την αποδοχή νέων μελών τίθενται από το 4ο Άρθρο του 2ου Κεφαλαίου του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ: Πηγές:

«What are Member States?». United Nations. Ανακτήθηκε στις 2015-06-18.

«Charter of the United Nations, Chapter II: Membership». United Nations. Ανακτήθηκε στις 2015-06-18.