Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 

ΜΕΡΟΣ 27ο

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ  Ή  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

9. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΥΠΟΥ - ΛΟΓΟΥ – ΣΚΕΨΕΩΣ (Συνέχεια 26ου μέρους)

δ. Ελευθεροτυπία και Ελληνικά  ΜΜΕ

Υπάρχει σήμερα Ελευθεροτυπία στα Ελληνικά ΜΜΕ;

Με την έννοιαν της ελευθερίας που αναλύσαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο αλλά και από την καθημερινή πραγματικότητα που βιώνει ο μέσος νοήμων Έλληνας πολίτης, απαντούμε κατηγορηματικώς ΟΧΙ!!!

Αξιόπιστες απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα έχουν δώσει ήδη, ο τέως Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας Γιώργιος Σούρλας (2014), που  ωμίλησε για τρίγωνο διαπλοκής και χαρακτήρισε την διαφθορά στην Ελλάδα «Εθνικό έγκλημα» και ο πρώην πρέσβυς των ΗΠΑ στην Ελλάδα Charles Ries, μέσω δύο απορρήτων εγγραφων του.1

1ο/ Ο Γ. Σούρλας σε συνέντευξή του στη ΝΕΡΙΤ, έκανε λόγο για σχέσεις διαπλοκής οι οποίες κρατούν πολλές δεκαετίας, αποφέροντας τεράστια κέρδη στην οικονομική ολιγαρχία με αντάλλαγμα την στήριξη σε πολιτικές ελίτ.

Όπως ετόνισε χαρακτηριστικά, «υπάρχει ένα τρίγωνο διαπλοκής πολιτικών – επιχειρηματιών και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης….Αν δεν κοπεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ εξουσίας και οικονομικής ολιγαρχίας δεν μπορεί ούτε η δημοκρατία να λειτουργήσει ούτε ο τόπος να πάει μπροστά», προσθέτοντας ότι οι επιχειρηματίες πρέπει να περιορίζονται στις δραστηριότητές τους και όχι να ποδηγετούν την πολιτική ζωή του τόπου».

Όπου υπάρχει διαπλοκή πολιτικών-επιχειρηματιών και ΜΜΕ, δεν υπάρχει Ελευθερία, ΔΕΝ υπάρχει Ελευθεροτυπία!

Παράλληλα επεσήμανε πως οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να είναι μέτοχοι στους επιχειρηματίες. «Εκεί που υπάρχει πολιτική βούληση επαρκής, δεν υπάρχει διαφθορά και διαπλοκή. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια», υπεστήριξε ο απελθών Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και απεκάλυψε πως αν και είχε ρητή εντολή «να χτυπήσει την διαπλοκή», εν τέλει έμεινε μόνος του!!!

2ο/ Charles P. Ries: Απόρρητα Έγγραφα: Έλληνες Μεγιστάνες Χρηματοδοτούν Ζημιογόνα ΜΜΕ για να ελέγχουν την Χώρα

Σύμφωνα με την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και τον πρώην πρέσβυ των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Charles Ries, το πραγματικό επίκεντρο της αδιαφάνειας και της διαπλοκής εντοπίζεται στην ιδιωτική βιομηχανία των ελληνικών μέσων μαζικής ενημερώσεως (ΜΜΕ) η οποία χαρακτηρίζεται ως υπερμεγέθης και ζημιογόνα, ενώ σημειώνεται πως τα τηλεοπτικά κανάλια λειτουργούν χωρίς άδειες.

Μερικά από τα εμπιστευτικά έγγραφα της πρεσβείας των ΗΠΑ.

        Εμείς τι άλλο να προσθέσουμε;

Εσείς αγαπητοί αναγνώστες, ΔΕΝ αντελήφθητε ακόμη, ότι η λεγόμενη Ελευθεροτυπία και ελευθερία Λόγου στα ΜΜΕ της ψευδώνυμης Δημοκρατίας είναι απατήλιες λέξεις και παραπλανητικά συνθήματα, προς τύφλωση των πολιτών και άγρα αναγνωστών και θεατών;Όλοι αυτοί που διευθύνουν σήμερα τα συγκροτήματα-μεγαθήρια των ΜΜΕ, είναι έμμισθοι υπηρέτες της εγχώριας ολιγαρχίας (διαπλοκής) και σκοτεινών διεθνιστικών κέντρων. Όλοι αυτοί, ΑΝΤΙ:

Να αποτυπώνουν λόγους και θέσεις για έντιμο και κατ' αρετήν βίο των πολιτών.

Να υποβάλλουν γόνιμες και ουσιαστικές προτάσεις για την βελτίωση του κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου του λαού.

Να ανταλλάσσουν ιδέες για σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των πολιτών, καθώς κράτους και πολι­τών.

Να αγωνίζωνται για μία πολιτεία οικονομικώς ανεξάρτητη και κοινω­νικώς δίκαιη.

Να στιγματίζουν κάθε προσπάθεια διαιρέσεως του πολιτικού δυνα­μικού και υποβιβασμού του πνευματικού δυναμικού του Έθνους.

Να συντηρούν τις ζωντανές λαϊκές παραδόσεις και το υψηλό Εθνικό φρόνημα.

Να αποτελούν πηγές ανελέητης κριτικής των κατεστημένων και υπερασπίσεως των πραγματικών ελευθεριών του λαού.

Να πρωτοπορούν στην διάνοιξη των οδών για την καταπολέμηση των φιλοσοφικών αιρέσεων και των αθεϊστικών κυκλωμάτων.

Να ερευνούν για την αποκάλυψη των βαθυτέρων και πραγματικών αιτίων της διαβρώσεως των θεμελίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της πλήρους συγχύσεως του Ορθοδόξου πληρώματος.

Να αποκαλύπτουν τις παρανομίες και τα σκάνδαλα της οποιασδή­ποτε εξουσίας με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις,

ΗΔΟΝΙΖΟΝΤΑΙ με το:

-Να εκχέουν το δηλητήριο του διχασμού (με χαρακτηριστικώτερο, ί­σως, παράδειγμα το αντιβασιλικό και «αντι-Χουντικό» παραλήρημα), ώστε ο λαός διηρημένος και αποπροσανατολισμένος, να αδυνατεί να δει κατάματα την αλήθεια.

-Να υπεραμύνωνται της δήθεν θρησκευτικής ελευθερίας, όταν είναι γνωστό ότι η λεγομένη ανεξιθρησκεία είναι το πρόσχημα για την άλωση της ορθοδοξίας και την συγκρητιστική ένωση της Ορθοδοξίας μετά των ε­τεροδόξων «εκκλησιών», τουτέστιν αναμείξεως της Αλήθειας μετά του ψεύδους και της Απάτης.

-Να αποκαλύπτουν σκάνδαλα (εκκλησιαστικά-πολιτικά-οικονομικά και άλλα) και να επιρρίπτουν ευθύνες όχι στους πραγματικούς σκανδαλο­ποιούς (τους οποίους συγκαλύπτουν), αλλά σε αφανείς παραεξουσιαστές (που ποτέ δεν κατονομάζουν) ή σε ακίνδυνα εξιλαστήρια θύματα (Κοσκωτάς, Κουτσόγιωργας, Τσοχατζόπουλος, Καλογρίτσας, ροζ «αρχιμανδρίτες»/ «παπάδες», κ.α.).

-Να διοχετεύουν ασταμάτητα το αφιόνι της ιστορικής αμνησίας και φυλετικής λήθης.

-Να εκριζώνουν, χωρίς ανάσα, κάθε τι Εθνικό και Χριστιανικό από την καρδιά των πολιτών και να εμφυτεύουν με «επιστημονικό» τρόπο ο,τιδήποτε αιρετικό, διεθνιστικό, νεομαρξιστικό, ανθελληνικό και αντιχριστιανικό.

-Να γεμίζουν τον εγκέφαλο των πολιτών με τα άχυρα της ψευδο­κουλτούρας, του κομματικού φανατισμού, της ηθικής εξαχρειώσεως, του  λεγομένου αντιρατσισμού, διεθνισμού της νεοεποχήτικης αγαπολογίας και του πανυλιστικού - αθεϊστικού Ιουδαϊκού τρόπου σκέψεως και δράσεως.

-Να ψευδολογούν, παραπληροφορούν, και αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, χωρίς ίχνος αισχύνης, ώστε να αποκλείεται ή αποφεύγεται η λαϊκή αφύπνιση και αντίδραση κατά των νεκροθαπτών του λαού και του Έθνους.

-Να χρησιμοποιούν την ειδησεογραφία, αυτούσια ή παραποιημέ­νη, σαν πηγή εμπορευματικών κερδών και μόνον, σαν λαϊκή αγορά Ιδεών/πληροφοριών, στην οποία απαγορεύουν ή εμποδίζουν με αδίστακτες με­θόδους, την ενεργό παρουσία κάθε άλλου «ανταγωνιστού».

-Να χαλκεύουν το γνήσιο λαϊκό αίσθημα και να το μεταμορφώνουν σε διεθνιστική-κοσμοπολίτικη-λαϊκίστικη-πολυπολιτισμική συνείδηση.  

ε. Δημοκρατικά ΜΜΕ: Πολυφωνία ή Κιτρινισμός και Λαϊκισμός;

Οι παρατηρούμενες ποικίλες δήθεν πολιτικές αποχρώσεις των δια­φόρων εντύπων του δημοκρατικού κατεστημένου, είναι μία από τις πολλές τυποποιημένες δημοκρατικές απάτες.

Οι πολίτες στις δημοκρατικές χώρες δεν έχουν την δυνατότητα επι­λογής μεταξύ εντύπων που εκφράζουν διαφορετικές πολιτικές ι­δεολογίες, διότι όλα σχεδόν τα έντυπα απηχούν τις θέσεις ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, της ψευδωνύμου Δημοκρατίας, που εκ­φράζεται με διαφορετικό πολιτικό χρώμα και πληθώρα δημοκρατικών ελκτικών βατ­τολογιών.

Ακόμη και τα έντυπα που εκφράζουν δήθεν κομμουνιστικές ή μαρξιστικές ιδέες, εξυμνούν και υπηρετούν την ψευδώνυμον Δημοκρατίαν και τους θεσμούς της (στο όνομα του…λαού και της…εργατικής τάξεως), με κάποιες επουσιώδεις διαφοροποιήσεις.

Από του λεγομένου «ακροδεξιού», του αστικού/συντηρητικού, μέχρι του καλουμένου προοδευ­τικού και αριστερού/νεομαρξιστικού τύπου, επικρατεί ένας εμετικός και οργιώδης συναγωνισμός δημοκρατικότητος. Ακούγονται υστερικές κραυγές «φιλελευθερισμού» και συντίθε­νται ποιητικές ωδές για την Δ.

Ποτέ δεν γράφεται τίποτα εναντίον της Δ. λες και είναι η μοναδική, η αλάθητη, η θεϊκή πολιτική ιδεολογία.

Ποία εφημερίδα θα τολμήσει να γράψει κάτι εναντίον της Δ. και θα προλάβει την επομένη το πρωί να συνεχίσει την έκδοσή της;

Ο Δημοκρατικός τύπος είναι ο πιστός υπηρέτης των κομμάτων (πολλές φορές των αρχηγών κομμάτων), ένα από τα όργανα συντηρήσεως του σάπιου αστικού κατεστημένου, το αντικοινωνικό εξάρτημα του πολύ­πλοκου Ιουδαιοταλμουδικού μηχανισμού για τον έλεγχο και «καθοδήγηση» των μαζών, η λαβίδα συνθλίψεως του Εθνικού εγκεφάλου, ο εξολκέας για την σταδιακή αφαίρεση της φυλετικής καρδιάς, και το σπουδαιότερον, το αόρατο ασφυξιογόνο παραλύσεως και νεκρώσεως της Ορθοδόξου Χριστιανι­κής πίστεως.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες του δυσώδους κιτρινισμού των δημοκρατικών φυλλάδων, οι οποίες άλλοτε μεν κατασκευάζουν «προσωπι­κότητες», αρχηγούς, πολιτικά κόμματα/κομματίδια, άλλοτε δε προσκυνούν καταπτύστως τα διαπλεκόμενα κυκλώματα ανεξαρτήτως πολιτικού προσα­νατολισμού τους.

«Ο κιτρινισμός, η χυδαιογραφία, ο λαϊκισμός είναι ακόμη οι δεσπό­ζουσες ιδιότητες του γραπτού τύπου, συχνότατα ευλογημένες από την ε­ξουσία και ανομολόγητα αποδεκτές από το μεγάλο κοινό, αφού οι εφημερί­δες που πρόβαλαν το νόθο τέκνο του Ανδρέα πήραν σε μια μόνο μέρα 20.000 φύλλα, ενώ εκείνη που είχε αποκαλύψει την μυστική συνομιλία του Ανδρέα με τον Παττακό δεν είχε πάρει ούτε ένα φύλλο!»2

«Εγράφη ότι η δημοσιογραφία των ημερών μας είναι η ευτελέστερη της μεταπολεμικής Ελλάδος. Ο χαρακτηρισμός είναι βαρύτατος αλλά όχι ά­δικος, δυστυχώς διότι μεγάλη μερίς του τύπου αναδίδει τώρα αναθυμιάσεις βόθρου και προσφέρει πρωτοφανή δείγματα καταπτώσεως, κυνισμού και φασιστικής νοοτροπίας».3

Πως είναι δυνατόν κάτω από τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις να ισχυρίζεται η Δ. ότι επιτρέπει την ελευθεροτυπία; Ψεύδος, μέγα ψεύδος!

Η Δ. επιτρέπει την ελευθεροτυπία στην «αδελφική» συμμορία (Συμμορία = Συντροφιά, ομογάλακτος αδελφότητα, Λεξ. Δορμπαράκη, σ. 767) του κατεστημένου, διότι μόνον αυτή έχει τον τρόπο, τα μέσα αλλά και το συμφέ­ρον να οδηγεί τον λαό στην άβυσσο της παραπληροφορήσεως και να τον προτρέπει σε ένα καταστροφικό τρόπο ζωής, εκμεταλλευομένη:

-Την αγνωσία του και συνεπώς την αδυναμία ελέγχου και διασταυρώσεως των παρουσιαζομένων κειμένων, απόψεων, πληροφοριών, ειδήσεων.

-Το καθημερινό άγχος, την αβεβαιότητα του αύριον και την μόνιμη ανασφάλεια των ατόμων μέσα στην κοινωνία.

-Τις ανθρώπινες αδυναμίες, ορμές/ένστικτα, ματαιοδοξίες και φιλοδοξίες.

-Τις ανθρώπινες προσδοκίες για ένα μέλλον ειρηνικό, ασφαλές και καλύτερο του παρόντος.

-Την έλλειψη πηγών ή την «εξαφάνιση» των πηγών όπου είναι καταγεγραμμένα τα στοιχεία για τα αίτια των διεθνών εξελίξεων και τους αληθώς υπεύθυνους για το σημερινό κατάντημα της ανθρωπότητος.

Παράλληλα η Δ. παρέχει την «ελευθεροτυπία» με την πιο διαστρε­βλωμένη μορφή της, για να ισχυροποιήσει την θέση της αδελφότητος των μεγαλοεκδοτών και να εγκαταστήσει μία ακλόνητη κολοσσιαία επιχείρηση και αδιαφιλονίκητη αυτοκρατορία που να προκαλεί δέος στα μάτια των α­νήμπορων και δεινοπαθούντων πολιτών.

«Ο μύθος για την ελευθεροτυπία στη Δύση ξεφτίζει όλο και περισ­σότερο...Σήμερα ο ισχυρότερος άνθρωπος στις ΗΠΑ, γράφει ο Ρ. Τόμπιν στο Saturday Review, δεν είναι ο Πρόεδρος ούτε ο υπουργός Εξωτερι­κών, δεν είναι ο γερουσιαστής ούτε ο κυβερνήτης, κι ούτε ο Πρύτανις του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Ο ισχυρότερος άνθρωπος είναι ο συντάκτης υπηρεσίας του πρακτορείου Ασοσιέιτεντ Πρες και Γιουνάιτεντ Πρες, όποιος και αν είναι αυτός....

Στο μεταξύ η αλήθεια βρίσκεται στο γεγονός ότι την πραγματικά ι­σχυρή εξουσία της πληροφόρησης δεν την έχουν οι δημοσιογράφοι αλλά οι επιχειρηματίες, οι ιδιοκτήτες των οργάνων πληροφόρησης. Ενώ οι δημοσιο­γράφοι ακόμα και «αστέρες» του επαγγέλματος, δεν είναι παρά όλο και όλο οι μισθωτοί υπάλληλοι των επιχειρηματιών αυτών....Η ελευθεροτυπία είναι εγγυημένη μόνο για τους ιδιοκτήτες των εφημερίδων είχε πει ο αμερικανός δημοσιογράφος Α. Λέμπλινγκ..».4

 «Ο Τύπος έχει την δύναμη να πλαστογραφήσει την κοινή γνώμη καθώς επίσης και να την διαστρέψει. Πότε στεφανώνει τους τρομοκράτες με τις δάφνες του Ηροστράτου, πότε αποκαλύπτει ως και τα απόρρητα της αμύνης της χώρας του, πότε παραβιάζει αδιάντροπα την ιδιωτική ζωή των διασημοτήτων με την κραυγή όλος ο κόσμος έχει δικαίωμα να γνωρίζει τα πάντα».5

στ. Ελευθερία Λόγου και σκέψεως

Η Δ. ισχυρίζεται επίσης ότι επιτρέπει την ελευθερία λόγου και σκέψεως.

Πέραν των όσων προανεφέρθησαν, συναφών με τα περί ελευθερίας τύπου, ο ισχυρισμός αυτός είναι ψευδής και ατυχής.

Ψευδής διότι:

-Όταν είσαι υποχρεωμένος να υμνείς την ψευδώνυμον Δ. και τα πάντα να κρίνωνται από τον βαθμό της προσφερομένης δημοκρατικότητος.

-Όταν καταπολεμούνται ή θάπτονται ιδέες αγνές, προτάσεις αντιδιχαστικές, θέσεις ενοποιητικές, λόγοι ελευθερίας και αγώνων με τους αυθαίρετους χαρακτηρισμούς «εξτρεμισμός», «οπισθοδρόμησις», «σκοταδισμός», «μεσαιωνισμός», «παπαδοκρατία», «μαύρη αντίδραση», «φασισμός», κλπ.

-Όταν οι πολίτες βομβαρδιζόμενοι καθημερινώς από τα ΜΜΕ με ψευδείς ειδήσεις, πλαστογραφημένα ιστορικά γεγονότα και παραποιημένες πληροφορίες, μηχανοποιούμενοι ώστε να θεωρούν σαν εχθρό του λαού και της πατρίδος, κάθε πολίτη που αντιτί­θεται στην ψευδώνυμο δημοκρατική μορφή της πολιτείας.

-Όταν σχεδόν κανένα από τα κυριαρχούντα ΜΜΕ δεν δέχεται ανα­κοινώσεις, σχόλια, απόψεις, κριτικές ατόμων ή ομάδων με «αντιδημοκρατικό» ή γνησίως Δημοκρατικό / Ορθόδοξο Εθνικιστικό περιεχόμενο, ενώ παρουσιάζουν ή καταχωρίζουν τις θέσεις γνωστών αθέων, τυχάρπαστων, τυχοδιωκτών, σεσημασμένων συστημικών παπαγάλων ή αθεολόγητων τύπων, οι οποίοι:

Παριστάνουν τους Ελληνιστές/Εθνικιστές ή τους εκφραστές Ορθοδόξων από­ψεων.

Παρελαύνουν από τις οθόνες της τηλεοράσεως και τις στήλες των εντύπων της Δ. για να υμνήσουν την Θεά-Δημοκρατίαν, να συσκοτίσουν τους πολίτες και να διασύρουν Ελλη­νισμό και Ορθοδοξία.

-Όταν το σύνολο σχεδόν των δημοσιογραφικών κονδυλοφόρων και φωνών, όπως έχει ήδη εκτεθεί και αποδεικνύεται στην πράξη, δεν εκφράζει την αλήθεια αλλά ό,τι συμφέρει στους εκδότες, μετόχους εκδοτικών εταιρειών, κόμματα, βαρώνους της οικονομίας και εξουσίας,

Τότε, ΔΕΝ υπάρχει ελευθερία λόγου. Αντίθετα είναι ορατή, υπαρκτή και διάχυτη η πνευματική και ψυχολογική δουλεία.

«....Είναι πλάνη ή υποκρισία να υποστηρίζουμε ότι η έκφραση των πολιτικών στοχασμών είναι πραγματικά ελεύθερη στις δημοκρατίες δυτικού τύπου, όσο τα κύρια μέσα έκφρασής της είναι τόσο δαπανηρά και τα διαθέ­τουν οι λίγοι σε τέτοια έκταση. Υπό αυτούς τους όρους η ελευθερία της σκέψης καταντάει σχήμα λόγου. Την ελευθερία του πολιτικού στοχασμού την έχουν σχεδόν μονοπωλήσει όσοι είναι ιδιοκτήτες του τύπου και των άλλων μέσων επικοινωνίας με τις μάζες.

Οι άλλοι, οι πολλοί, διαβάζουν ή ακούνε απλώς ελεύθερα και μη διαθέτοντες συνήθως την πνευματική δύναμη να αντιδράσουν μόνοι τους, πεί­θονται εύκολα και γίνονται ουραγοί εκείνων που διαθέτουν ραδιόφωνα (ΣΣ: Την εποχή της συγγραφής του βιβλίου, μόλις είχε αρχίσει η εμφάνιση και λειτουργία της τηλεοράσεως στην Ελλάδα) και τους τεράστιους οι­κονομοτεχνικούς πόρους που απαιτούνται για την έκδοση ενός πολιτικού εντύπου» (ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Θεωρία Πολιτικής δεοντολογίας, Κ. Τσάτσος, σ. 245).

Ποιος λέει τα παραπάνω; Ο αποθανών τέως πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας!!!!!

Εξ άλλου, ο ισχυρισμός περί ελευθερίας σκέψεως είναι ατυχής διότι, θεωρητικώς η ελευθερία σκέψεως υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Όμως στην Δ. ούτε αυτού του είδους η στοιχειώδης ελευθερία υπάρχει, διότι η μονόχνωτη, ετερόφωτη και «επιστημονικώς» παρεχόμενη «πληροφόρηση», η ασταμάτητη «πλύση εγκεφάλου» που γίνεται από τα ΜΜΕ και τους κεκράκτες της Δ., α­σκεί μία ακατανίκητη επιρροή στους πολίτες τους οποίους επηρεάζει μέχρι μυελού οστέων. Έτσι οι μάγιστροι του δημοκρατικού «διαφωτισμού», δια­πλάθουν:

.Ανθρωποειδή τηλεκατευθυνόμενα ανδρείκελα, αντί για αυτοδύνα­μους, παραγωγικούς ανθρώπους, με κριτικήν ικανότητα και αγωνιστές της ζωής.

.Φοβισμένα κοσμοπολίτικα ανθρωπάρια, αντί για αλκίμαχους υπε­ρασπιστές του Γένους των Ελλήνων και της Ορθοδόξου πίστεως.

.Ετερόφωτους υπανθρώπινους αριθμούς, αντί για φωτισμένες προσωπικότητες.

.Αδιάφορους και μοιρολάτρες μαζανθρώπους, αντί για ανησυχούντες και διφήτορες (ερευνητές, αναζητητές) της αλήθειας, πολίτες.

.Αστρολογόπληκτους και Σατανοκρατούμενους οιωνοπόλους, αντί για αυτεξούσιους ερευνητές της αλήθειας για τον Δημιουργό και τα δημιουργήματά Του.

.Ζωοειδή στερεότυπα της φυγοπονίας, του ραγιαδισμού, του ωχαδελφισμού, του καιροσκοπισμού, του ευδαιμονισμού αντί για πρότυπα αρε­τής, φιλεργίας, ανδρισμού, πιστής συμβιώσεως, μαχητικότητος και ηρωϊκού/Χριστοκρατούμενου τρόπου ζωής.

Εγράφησαν κάποτε σε άρθρο σε καθημερινή εφημερίδα τα ακόλουθα:

«...Ο μέσος πολίτης, ο μορφωμένος που θέλει να πληροφορηθεί και να καταλάβει, μεταβάλλεται σε πρόβατο απολωλός, ανάμεσα σε καφενειακούς λαχανοφιλόσοφους και σε «γκουρού» που εκπέμπουν σκοτεινούς και δαιδαλώδεις χρησμούς. Στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τον τύπο, το βιβλίο, αντιμετωπίζουμε μόνιμα αυτή την κατάσταση..».6

Αυτός ο μηχανοποιημένος και εκπροβατισμένος τύπος ανθρώπου κατασκευάζεται σήμερα από τα ΜΜΕ της Δ.

Ο άνθρωπος με τεχνητό εγκέφαλο, χωρίς ψυχοπνευματικό περιεχό­μενο, χωρίς φυλετική συνείδηση. Να ποία είναι τα αποτελέσματα του «ελευθέρου» λόγου, της «ελευθέρας και πλατειάς» ενημερώσεως του λαού α­πό τους εμπόρους του λόγου και τους ληστές της σκέψεως, που με μοναδι­κή ικανότητα ασκούν την τέχνη της απάτης με «τέτοια γλυκά σχήματα και με την μάσκα της αρετής που κρύβει την σκοτεινή κακία της».7

Κατά την δημοκρατική άποψη λοιπόν, για να θεωρείται υπαρκτή η ελευθερία λόγου και σκέψεως πρέπει να ταυτίζεται με την καθημερινή με­λοποίηση της πινώδους (ρυπαρής) δημοκρατικής υμνογραφίας.

Τέτοιου είδους «ελευθερία» που ποδηγετείται από σκοτεινά εγχώρια και διεθνή, γνωστά και άγνωστα κέντρα, εκτυπούται στις σελίδες των δημοκρατικών εντύ­πων, αναγιγνώσκεται, οράται ή ακούεται από τα λοιπά ΜΜΕ και συντηρείται με επιμέλεια και απαράμιλλη δεξιοτεχνία από τα ατελεύτητα χρηματικά κεφάλαια της Ιουδαιοταλμουδικής αδελφότη­τος, οδηγεί:

Στον Αντιχριστιανικό σκοταδισμό.

Στην πνευματική αποχαύνωση.

Στην ηθική πόρρωση.

Στον ατομικό εξανδραποδισμό.

Στην πολιτική δουλοκρατία.

Στην κοινωνική ασυδοσία.

Στην κομματική κλεπτοκρατία.

Στην δημοκρατική βουλευτοκρατία.

Στην λαϊκή θηριοποίηση (απανθρωπισμός)

Στην Εθνική μειοδοσία.

Στην παρακμή των πάντων.

Μία παρακμή από την οποία δεν υπάρχει οδός επιστροφής, γιατί εί­ναι το τελευταίο στάδιο ταπεινώσεως, εκφυλισμού και μαρασμού λαών και εθνών!

Συνεχίζεται

---

1--http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/555803/soyrlas-trigono-diaplokis-politikon-epixeirimation-kai-mme#ixzz4MzOpRcOI,12 Φεβρουαρίου 2016

--Καλλιόπη Σουφλή,16 Φεβρ. 2016, attikanea.blogspot.com/2016/02/charles-p-ries.html

2 Χρήστος Πασαλάρης, Εφ. Μεσημβρινή, 1 Φεβ.1988.

3 Θεοφ. Παπακωνσταντίνου, Οι Έλληνες και αι εκλογαί, Εφ. Ακρόπολις, 9/6/1985.

4 Στην Εξουσία των ψευδαισθήσεων, Έντουαρντ Ρόζενταλ, Εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1987, σ. 89.

5 Αλ. Σολζενίτσιν, Απόσπασμα από σχετική διάλεξη που δόθηκε στις ΗΠΑ το 1978.

6 Φυλλάδιο ΖΩΗ, τεύχος 3167, 19/3/1981.

7 Σαίξπηρ, Ρι­χάρδος Γ, Πράξις 2α, Μετάφρασις Β. Ρώτα-Από άρθρο του Μ. Πλωρίτη, εφ. Βήμα 9/10/1988.